เรียกว่ารักใช่ไหม
Tags: <a href="http://writer.dek-d.com/loveprettygang/story/view.php?id=595078" target="_blank">:) <style type="text/css"> .head1 { background:#22bdb2 !i
ตอน: ตอนที่7
ตอนที่7...
ทุกๆวันฉันเริ่มไปไหนมาไหนกับมิ้นโดยที่ฉันไม่รู้ตัวเลยว่าฉันเริ่มสนิทกับมิ้นขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ฉันไม่ต่างอะไรกับเด็กปกติเพราะฉันดูไม่เงียบแต่กลับร่าเริง แต่ก็เฉพาะกับมิ้นเท่านั้นแต่ยังไงเพื่อนในห้องก็ยังแกล้งฉันอยู่ดี....
ในห้อง
"ซิน"
"หือ?"
"ฉันไปข้างนอกแปปนึง^^"
"จร้า" ฉันตอบรับไปแล้วกลับมานั่งเหม่อลอยตามปกติของฉัน
ปึก!!!!!
"อ๊ากกก"ฉันร้องออกมาพร้อมกับเอามือรูปหัวตัวเอง รู้สึกจะมีของเบาๆลงมาที่หัวฉันนะ TTOTT
"ยัยแปดหลอด"
"..."ฉันลืมอาการเจ็บไปหมดก่อนจะเงยหน้าขึ้น นั่นมันน....
"นายบ้านิ"
"ยัยแปดหลอด"
"ใคร=_="
"ฉันว่าใครล่ะ"
"นายบ้าาา"
"อ๊ากกกกก"จู่ๆเขาก็ร้องโวยวายแบบไร้สติไปแล้ว
"ผีเข้าหรอ-0-"ฉันพูดประโยคนั้นจบทำให้เขาหันมาหาฉันและมองฉันด้วยสายตาแบบนี้=_=
"ฉันชื่อนาโน"
"ไม่ได้ถาม"ฉันเดินออกจากตรงนั้นแล้วออกไปข้างนอกยืนนิ่งแบบนั้นนั่นแหละ...ก็มันไม่รู้จะไปไหนนี่กลัวเสียฟอร์ม=-=
"ดูร่าเริงจังนะ ซิน"ฉันหันหน้าไปหาเจ้าของเสียง...กัสเบลO_O
"อืม _*_"
"เวลาอยู่กับนาโนดู ซินมีความสุขนะ^^"
"อือ ใช่..หะ? นาโนหรอ"ชื่อนั้นแทรกมาที่หัวฉัน นั่นมัน นายบ้าหรอ( -_-) ฉันอยู่ด้วยแล้วดูมีความสุขหรอ? ไม่มั้งฉันเหมือนจะบ้า
"นาโนอยู่ด้วยแล้วดูซินสนุกขึ้นมากกว่านะ^^"
"ฉันปวดหัวมากกว่า"
"แล้วลืมมาร์คได้รึยัง"
"..." มาร์คหรอ? ฉันน่ะ น่าจะตัดใจได้แล้วล่ะฉันรักมาร์คมากแต่....ฉันก็ไม่คิดว่าจะโดนหลอก คนที่ฉัน..รักมากที่สุด ตอนนี้เขาบอกเลิกฉันไปแล้ว ฉันเริ่มมีรอยน้ำตาของอดีตออกมาอีกครั้ง มันเริ่มไหลลงเรื่อยๆฉันค่อยๆก้มหน้าลงพยายามเอามือเช็ดน้ำที่ไหลออกมา
"เอ่อ...ซิน..ฉัน"
"นายไม่ผิดหรอก ฉันคง...ช่างมันเถอะ"ถึงฉันจะพูดแบบนั้นน้ำตาฉันมันยังไหลไม่หยุด
"เฮ้!!!กัสเบลนายแกล้งยัยแปดหลอดหรอ"ฉันหันขวับไปทางนายนั่นน้ำตาก็ยังไหลอยู่แต่มันค่อยๆหยุดแล้วเหลือแต่คราบ นาโนเดินเขามาใกล้ฉันขึ้นทุกที ฉันก็ได้แต่ยืนนิ่งๆเขาหยิบผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋ามาเช็ดหน้าให้ฉัน หยาดน้ำตามันหายไปอยู่กับผ้าเช็ดหน้าแล้ว ฉันรู้สึกขาสั่นบอกไม่ถูก ตัวฉันสั่นๆ
"ขอบใจนะ"
"กัสเบลทำอะไรเธอ"
"เปล่า"
"อย่าคิดถึงอดีตให้มากล่ะ"เขาพูดแค่นั้นด้วยสีหน้าบ่งบอกถึงความจริงจังมาก ก่อนที่นาโนจะเดินขึ้นห้องไป ปล่อยให้ฉันนิ่งอยู่อย่างงั้น นาโนพูดเหมือนรู้เรื่องนั้นเลย ทำไมกันนะเมื่อได้ยินคำๆนั้นฉันต้องร้องด้วยทั้งๆที่มิ้นบอกว่าอย่าร้อง
"นาโนพูดถูกนะซินเธอต้องไม่...O_O"กัสเบลพูดไม่จบประโยคเขาก็ทำหน้าแปลกๆเหมือนเจอบางสิ่งบางอย่างข้างหลังฉัน...ฉันกำลังจะหันไปข้างหลังเพื่อไปดูบ้าง
หมับ!!! จู่ๆกัสเบลก็จับไหล่เขาหันไปทางเขา แล้วก็....กอดฉันเอาไว้ O_Oความรู้สึกแปลกๆที่ฉันไม่เคยโดนตัวใครเลยมันแผร่ซ่านมาในความรู้สึกฉัน ฉันนิ่งกึกสักพักก่อนที่เขาจะปล่อยฉัน ฉันได้สติก็ชักมือตบที่หน้าเขา
เพี๊ยะ!!!!!
"คนฉวยโอกาส มันก็หลอกอย่างนี้กันหมดแหละ ฉันไม่เชื่อใครอีกแล้ว"
"ฉัน..."ฉันไม่สนอะไรทั้งนั้นได้แต่วิ่งเข้าห้องไป....
ทุกๆวันฉันเริ่มไปไหนมาไหนกับมิ้นโดยที่ฉันไม่รู้ตัวเลยว่าฉันเริ่มสนิทกับมิ้นขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ฉันไม่ต่างอะไรกับเด็กปกติเพราะฉันดูไม่เงียบแต่กลับร่าเริง แต่ก็เฉพาะกับมิ้นเท่านั้นแต่ยังไงเพื่อนในห้องก็ยังแกล้งฉันอยู่ดี....
ในห้อง
"ซิน"
"หือ?"
"ฉันไปข้างนอกแปปนึง^^"
"จร้า" ฉันตอบรับไปแล้วกลับมานั่งเหม่อลอยตามปกติของฉัน
ปึก!!!!!
"อ๊ากกก"ฉันร้องออกมาพร้อมกับเอามือรูปหัวตัวเอง รู้สึกจะมีของเบาๆลงมาที่หัวฉันนะ TTOTT
"ยัยแปดหลอด"
"..."ฉันลืมอาการเจ็บไปหมดก่อนจะเงยหน้าขึ้น นั่นมันน....
"นายบ้านิ"
"ยัยแปดหลอด"
"ใคร=_="
"ฉันว่าใครล่ะ"
"นายบ้าาา"
"อ๊ากกกกก"จู่ๆเขาก็ร้องโวยวายแบบไร้สติไปแล้ว
"ผีเข้าหรอ-0-"ฉันพูดประโยคนั้นจบทำให้เขาหันมาหาฉันและมองฉันด้วยสายตาแบบนี้=_=
"ฉันชื่อนาโน"
"ไม่ได้ถาม"ฉันเดินออกจากตรงนั้นแล้วออกไปข้างนอกยืนนิ่งแบบนั้นนั่นแหละ...ก็มันไม่รู้จะไปไหนนี่กลัวเสียฟอร์ม=-=
"ดูร่าเริงจังนะ ซิน"ฉันหันหน้าไปหาเจ้าของเสียง...กัสเบลO_O
"อืม _*_"
"เวลาอยู่กับนาโนดู ซินมีความสุขนะ^^"
"อือ ใช่..หะ? นาโนหรอ"ชื่อนั้นแทรกมาที่หัวฉัน นั่นมัน นายบ้าหรอ( -_-) ฉันอยู่ด้วยแล้วดูมีความสุขหรอ? ไม่มั้งฉันเหมือนจะบ้า
"นาโนอยู่ด้วยแล้วดูซินสนุกขึ้นมากกว่านะ^^"
"ฉันปวดหัวมากกว่า"
"แล้วลืมมาร์คได้รึยัง"
"..." มาร์คหรอ? ฉันน่ะ น่าจะตัดใจได้แล้วล่ะฉันรักมาร์คมากแต่....ฉันก็ไม่คิดว่าจะโดนหลอก คนที่ฉัน..รักมากที่สุด ตอนนี้เขาบอกเลิกฉันไปแล้ว ฉันเริ่มมีรอยน้ำตาของอดีตออกมาอีกครั้ง มันเริ่มไหลลงเรื่อยๆฉันค่อยๆก้มหน้าลงพยายามเอามือเช็ดน้ำที่ไหลออกมา
"เอ่อ...ซิน..ฉัน"
"นายไม่ผิดหรอก ฉันคง...ช่างมันเถอะ"ถึงฉันจะพูดแบบนั้นน้ำตาฉันมันยังไหลไม่หยุด
"เฮ้!!!กัสเบลนายแกล้งยัยแปดหลอดหรอ"ฉันหันขวับไปทางนายนั่นน้ำตาก็ยังไหลอยู่แต่มันค่อยๆหยุดแล้วเหลือแต่คราบ นาโนเดินเขามาใกล้ฉันขึ้นทุกที ฉันก็ได้แต่ยืนนิ่งๆเขาหยิบผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋ามาเช็ดหน้าให้ฉัน หยาดน้ำตามันหายไปอยู่กับผ้าเช็ดหน้าแล้ว ฉันรู้สึกขาสั่นบอกไม่ถูก ตัวฉันสั่นๆ
"ขอบใจนะ"
"กัสเบลทำอะไรเธอ"
"เปล่า"
"อย่าคิดถึงอดีตให้มากล่ะ"เขาพูดแค่นั้นด้วยสีหน้าบ่งบอกถึงความจริงจังมาก ก่อนที่นาโนจะเดินขึ้นห้องไป ปล่อยให้ฉันนิ่งอยู่อย่างงั้น นาโนพูดเหมือนรู้เรื่องนั้นเลย ทำไมกันนะเมื่อได้ยินคำๆนั้นฉันต้องร้องด้วยทั้งๆที่มิ้นบอกว่าอย่าร้อง
"นาโนพูดถูกนะซินเธอต้องไม่...O_O"กัสเบลพูดไม่จบประโยคเขาก็ทำหน้าแปลกๆเหมือนเจอบางสิ่งบางอย่างข้างหลังฉัน...ฉันกำลังจะหันไปข้างหลังเพื่อไปดูบ้าง
หมับ!!! จู่ๆกัสเบลก็จับไหล่เขาหันไปทางเขา แล้วก็....กอดฉันเอาไว้ O_Oความรู้สึกแปลกๆที่ฉันไม่เคยโดนตัวใครเลยมันแผร่ซ่านมาในความรู้สึกฉัน ฉันนิ่งกึกสักพักก่อนที่เขาจะปล่อยฉัน ฉันได้สติก็ชักมือตบที่หน้าเขา
เพี๊ยะ!!!!!
"คนฉวยโอกาส มันก็หลอกอย่างนี้กันหมดแหละ ฉันไม่เชื่อใครอีกแล้ว"
"ฉัน..."ฉันไม่สนอะไรทั้งนั้นได้แต่วิ่งเข้าห้องไป....
นิยามแห่งความฝัน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ม.ค. 2556, 15:51:24 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ม.ค. 2556, 15:51:24 น.
จำนวนการเข้าชม : 896
| << ตอนที่6 | ตอนที่8 >> |