My Lovely ล็อกหัวใจนายน่ารัก
อ๊ายยยย~ นี่มันสุดยอดเรื่องมหัศจรรย์ของโลก (เล็กๆ ของฉัน) เลยใช่มั้ยเนี่ย ก็อยู่ๆ อีตา 'ยูเค' เด็กน้อยที่เคยวิ่งมาสารภาพรักกับฉันเมื่อวัยเด็ก ดันกลับมาที่เมืองไทยหลังจากที่หายไปอยู่ที่อเมริกาซะนานและฉันก็เพิ่งรู้ด้วยว่าหมอนี่กลับมาในฐานะนักร้องดังหรือซุปเปอร์สตาร์ของใครหลายๆ คนนั่นเอง O.O แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือ หมอนั่นดันมาอาศัยอยู่ห้องข้างๆ ฉันแถมยังคอยมาก่อกวนฉันได้ทุกวี่ทุกวัน -*- ถามจริงเถอะ นายจะทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของ ‘เอเจ้’ คนนี้วายตายเลยใช่มั้ยเนี่ย >///<
Tags: รัก หวานแหวว สุดเซี้ยว
ตอน: ผู้ชายอย่งผม
ปิ๊งป๊อง~
คร็อก!
ปิ๊งป๊อง~
แจ๊บๆ
ปิ๊งป๊อง~
ปริบๆ -_-
กระพริบตาถี่ๆ พร้อมกับคำถามที่ว่า…
ใครมันมากดออดตอนนี้ฟะ -*-!!!
ฉันลุกขึ้นจากเตียงเพื่อเดินไปเปิดไฟในห้องและนอกห้อง พร้อมกับมีเสียงออดที่ดังอย่างต่อเนื่องเป็นเอฟเฟ็ค
ปิ๊งป๊อง~ ปิ๊งป๊อง~
ช่างสร้างบรรยากาศได้ดีแท้ -_-^^
“มาแล้ว มาแล้ว!” ฉันเดินไปเปิด (ปนกระชาก) ประตูออกด้วยความเซ็งจิต พร้อมกับมองใบหน้าของผู้มาใหม่อย่างหาเรื่อง “นายอีกแล้วเหรอ -_-+”
“ทักแขกดีๆ หน่อยสิ”
“ฉันไม่นับคนที่มารบกวนเจ้าของบ้านให้ลุกออกมาจากเตียงอันแสนสบายในเวลาอย่างนี้ว่าเป็นแขกหรอกนะ -_-”
“ใจร้ายอีกแล้วนะ พี่สาว ^^”
อีตาบ้ายูเค ห้องนายมันไม่มีนาฬิกาให้แหกตาดูหรือไงนะ ว่าตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามแล้ว นี่มันตีสี่แล้วเว้ย ตีสี่แล้วคนจะน้อนนน TOT
ฉันยืนกอดอกพิงประตูมองหน้าหมอนี่อย่างเอาเรื่อง
“มีอะไรรีบว่ามาเลย ฉันง่วง!”
“ว้าว~ นี่ชุดนอนพี่สาวเหรอฮะ” ดูมัน ถามอย่างนี้ พูดอย่างนั้น “ดูดีนะเนี่ย ”
ฉันก้มมองเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่งของผู้ชายที่ฉันชอบซื้อมาใส่นอน ก็มันใส่สบายอ่ะ =///=
“ฉะ…ฉันบอกให้นายรีบพูดมาไง >///<” แอบเขิน เอร๊ยยย~
“แหม หน้าแดงเชียว~”
ท่าทางจะไม่ต้องแอบแล้วล่ะ
“ตกลงนายจะพูดมั้ย ไม่พูดฉันไปล่ะ” ฉันเดินกลับเข้าไปในห้องแล้วจัดการปิดประตู…
มันก็เกือบจะสำเร็จอยู่แล้ว ถ้าไม่มีมือหมอนี่มาขวางอยู่
“พูดแล้วๆ” หมอนี่เอามือออก ฉันจึงเปิดประตูอีกครั้ง “ผมขออยู่ด้วยสิ…”
แอ๊ด!
ฉันปิดประตูอีกครั้ง หมอนี่จึงใช้มือยันประตูไว้เหมือนเดิม
ทุกอย่างเหมือนเดิม -*-!
เหมือนเดจาวูเลยแฮะ…
“เอามืออกไป ฉันจะปิดประตู”
“เดี๋ยวก่อนสิ พี่สาว”
“นายจะบอกว่านายล้อเล่นใช่มั้ย” นิยายทุกเรื่องที่ฉันอ่านมามันเป็นแบบนี้ พระเอกทำให้นางเอกตกใจ แล้วบอกว่า…
“เปล่าฮะ ผมพูดจริง”
เอ๊ยยย >O< ลืมไปหมอนี่มันเป็นไอ้เด็กแก่แดด T^T
“เอามือออกไปเลย ฉันจะไปนอนแล้ว!”
“ผมขออยู่ด้วยสิ แป๊บเดียวเอง” ยูเคอ้อนวอน
“ไม่!” ฮึบ เอ้า (ดันประตูปิด)
“พี่สาวก็รู้นี่ว่าผมไม่ชอบอยู่คนเดียว”
“ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น! ปล่อยมือเดี๋ยวนี้!”
“นะๆ พี่สาว *--*”
“ไม่!” ฉันกับยูเคทำแบบนี้อยู่ซักพัก อย่างไม่มีใครยอมใคร
แต่นี่มันห้องฉันนะ ฉันต้องชนะสิ!!
“เฮ้ย O-o!” หมอนี่ทำตาโตร้องเสียงหลง ฮ่ะๆ ฉันรู้น่าว่านั่นมันคือแผน “พี่สาวฮะ O-O”
“อะไร -_-^”
“แมลงสาบ!!”
“ฉันไม่กลัว!!!”
“อะไรกัน =_=”
“ทำไมยะ! ลองให้มันเดินเข้ามาใกล้ฉันสิ จะกระทืบให้มันราบเป็นเนื้อเดียวกับพื้นเลย!!”
“พี่สาวนี่โหดชะมัด”
“แน่สิ เมื่อกี้ฉันรู้หรอกน่าว่านายหลอกฉัน!”
“ผมว่าผมเล่นเนียนแล้วนะ ”
เออ โคตรเนียนเลย
“งั้นผมมีเรื่องจะบอกก็ได้”
“อะไรอีกล่ะ ฉันไม่หลงกลนายหรอกนะ”
“จริงๆ เรื่องสำคัญมากด้วย”
“เฮ้ๆ อย่ายื่นหน้าเข้ามาใกล้สิ” ฉันรีบตะโกนบอกเมื่อหมอนี่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“ก็มันเป็นเรื่องสำคัญ ‘ก็ต้องพูดใกล้ๆ’ สิ”
“อยู่ตรงนั้นแหละ! จะพูดก็พูดมา ฉันไม่ว่างขนาดนั้น”
“เอางั้นเหรอ จะให้ผมพูดตรงนี้จริงๆ นะ”
“ใช่!”
“เรื่องที่ผมจะบอกพี่สาวคือ…”
“…”
“ชุดนอนที่พี่สาวใส่น่ะ บางมากเลยนะครับ ”
“ว่าไงนะ!”
ฉันรีบชักมืออกจากประตูเอามาปิดส่วนสำคัญๆ ของร่างกาย ยูเคจึงใช้โอกาสนั้นเดินลอยหน้าลอยตาเข้ามาในห้องของฉันอย่างหน้าตาเฉย
ปั้ง!
แถมยังปิดประตูให้เสร็จสับ -*-
หน็อย ไอ้หมอนี่แผนสูงนัก
“อ๋อ นั่นไม่ใช่แผนนะครับ เสื้อพี่สาวบางจริงๆ” หมอนี่ได้ยินความคิดฉันหรือเปล่าเนี่ย
“นี่มันตามปกติของฉัน”
“แต่พี่สาวไม่ควรใส่ในขณะที่มี ‘ผู้ชายอย่างผม’ อยู่ในห้องนะฮะ”
“ได้ข่าวว่านายเป็นคนเดินเข้ามาเองไม่ใช่เรอะ ฉันไม่ไปเปลี่ยนให้เสียเวลาหรอกนะ ไม่พอใจก็ไปเลยไป๊ กลับห้องนายไปเลย” ฉันไล่
“ใครว่าผมไม่พอใจล่ะ” หมอนี่เดินไปนั่งบนโซฟาอย่างถือวิสาสะ “ดีเหมือนกันผมจะได้มีอาหารตาให้ดูเพลินๆ จริงมั้ยฮะพี่สาว ^^”
อะ…ไอ้บ้านี่ =[]=
“ชิ!”
ฉันเดินสะบัดก้นกลับเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง เพื่อหาเสื้อผ้าที่ ‘มิดชิด’ ใส่ บ้าเอ๊ย! ไอ้เด็กนี่มันเป็นใครเนี่บังอาจมาสั่งฉัน นี่ฉันโตกว่าแกนะเฟ้ย!!!
ปึ้ง! ปั้ง! ปึ้ง! ปั้ง! (เตะเตียง เตะตู้ เตะผนัง)
โมโหโว้ยยยยย !!!
คร็อก!
ปิ๊งป๊อง~
แจ๊บๆ
ปิ๊งป๊อง~
ปริบๆ -_-
กระพริบตาถี่ๆ พร้อมกับคำถามที่ว่า…
ใครมันมากดออดตอนนี้ฟะ -*-!!!
ฉันลุกขึ้นจากเตียงเพื่อเดินไปเปิดไฟในห้องและนอกห้อง พร้อมกับมีเสียงออดที่ดังอย่างต่อเนื่องเป็นเอฟเฟ็ค
ปิ๊งป๊อง~ ปิ๊งป๊อง~
ช่างสร้างบรรยากาศได้ดีแท้ -_-^^
“มาแล้ว มาแล้ว!” ฉันเดินไปเปิด (ปนกระชาก) ประตูออกด้วยความเซ็งจิต พร้อมกับมองใบหน้าของผู้มาใหม่อย่างหาเรื่อง “นายอีกแล้วเหรอ -_-+”
“ทักแขกดีๆ หน่อยสิ”
“ฉันไม่นับคนที่มารบกวนเจ้าของบ้านให้ลุกออกมาจากเตียงอันแสนสบายในเวลาอย่างนี้ว่าเป็นแขกหรอกนะ -_-”
“ใจร้ายอีกแล้วนะ พี่สาว ^^”
อีตาบ้ายูเค ห้องนายมันไม่มีนาฬิกาให้แหกตาดูหรือไงนะ ว่าตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามแล้ว นี่มันตีสี่แล้วเว้ย ตีสี่แล้วคนจะน้อนนน TOT
ฉันยืนกอดอกพิงประตูมองหน้าหมอนี่อย่างเอาเรื่อง
“มีอะไรรีบว่ามาเลย ฉันง่วง!”
“ว้าว~ นี่ชุดนอนพี่สาวเหรอฮะ” ดูมัน ถามอย่างนี้ พูดอย่างนั้น “ดูดีนะเนี่ย ”
ฉันก้มมองเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่งของผู้ชายที่ฉันชอบซื้อมาใส่นอน ก็มันใส่สบายอ่ะ =///=
“ฉะ…ฉันบอกให้นายรีบพูดมาไง >///<” แอบเขิน เอร๊ยยย~
“แหม หน้าแดงเชียว~”
ท่าทางจะไม่ต้องแอบแล้วล่ะ
“ตกลงนายจะพูดมั้ย ไม่พูดฉันไปล่ะ” ฉันเดินกลับเข้าไปในห้องแล้วจัดการปิดประตู…
มันก็เกือบจะสำเร็จอยู่แล้ว ถ้าไม่มีมือหมอนี่มาขวางอยู่
“พูดแล้วๆ” หมอนี่เอามือออก ฉันจึงเปิดประตูอีกครั้ง “ผมขออยู่ด้วยสิ…”
แอ๊ด!
ฉันปิดประตูอีกครั้ง หมอนี่จึงใช้มือยันประตูไว้เหมือนเดิม
ทุกอย่างเหมือนเดิม -*-!
เหมือนเดจาวูเลยแฮะ…
“เอามืออกไป ฉันจะปิดประตู”
“เดี๋ยวก่อนสิ พี่สาว”
“นายจะบอกว่านายล้อเล่นใช่มั้ย” นิยายทุกเรื่องที่ฉันอ่านมามันเป็นแบบนี้ พระเอกทำให้นางเอกตกใจ แล้วบอกว่า…
“เปล่าฮะ ผมพูดจริง”
เอ๊ยยย >O< ลืมไปหมอนี่มันเป็นไอ้เด็กแก่แดด T^T
“เอามือออกไปเลย ฉันจะไปนอนแล้ว!”
“ผมขออยู่ด้วยสิ แป๊บเดียวเอง” ยูเคอ้อนวอน
“ไม่!” ฮึบ เอ้า (ดันประตูปิด)
“พี่สาวก็รู้นี่ว่าผมไม่ชอบอยู่คนเดียว”
“ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น! ปล่อยมือเดี๋ยวนี้!”
“นะๆ พี่สาว *--*”
“ไม่!” ฉันกับยูเคทำแบบนี้อยู่ซักพัก อย่างไม่มีใครยอมใคร
แต่นี่มันห้องฉันนะ ฉันต้องชนะสิ!!
“เฮ้ย O-o!” หมอนี่ทำตาโตร้องเสียงหลง ฮ่ะๆ ฉันรู้น่าว่านั่นมันคือแผน “พี่สาวฮะ O-O”
“อะไร -_-^”
“แมลงสาบ!!”
“ฉันไม่กลัว!!!”
“อะไรกัน =_=”
“ทำไมยะ! ลองให้มันเดินเข้ามาใกล้ฉันสิ จะกระทืบให้มันราบเป็นเนื้อเดียวกับพื้นเลย!!”
“พี่สาวนี่โหดชะมัด”
“แน่สิ เมื่อกี้ฉันรู้หรอกน่าว่านายหลอกฉัน!”
“ผมว่าผมเล่นเนียนแล้วนะ ”
เออ โคตรเนียนเลย
“งั้นผมมีเรื่องจะบอกก็ได้”
“อะไรอีกล่ะ ฉันไม่หลงกลนายหรอกนะ”
“จริงๆ เรื่องสำคัญมากด้วย”
“เฮ้ๆ อย่ายื่นหน้าเข้ามาใกล้สิ” ฉันรีบตะโกนบอกเมื่อหมอนี่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“ก็มันเป็นเรื่องสำคัญ ‘ก็ต้องพูดใกล้ๆ’ สิ”
“อยู่ตรงนั้นแหละ! จะพูดก็พูดมา ฉันไม่ว่างขนาดนั้น”
“เอางั้นเหรอ จะให้ผมพูดตรงนี้จริงๆ นะ”
“ใช่!”
“เรื่องที่ผมจะบอกพี่สาวคือ…”
“…”
“ชุดนอนที่พี่สาวใส่น่ะ บางมากเลยนะครับ ”
“ว่าไงนะ!”
ฉันรีบชักมืออกจากประตูเอามาปิดส่วนสำคัญๆ ของร่างกาย ยูเคจึงใช้โอกาสนั้นเดินลอยหน้าลอยตาเข้ามาในห้องของฉันอย่างหน้าตาเฉย
ปั้ง!
แถมยังปิดประตูให้เสร็จสับ -*-
หน็อย ไอ้หมอนี่แผนสูงนัก
“อ๋อ นั่นไม่ใช่แผนนะครับ เสื้อพี่สาวบางจริงๆ” หมอนี่ได้ยินความคิดฉันหรือเปล่าเนี่ย
“นี่มันตามปกติของฉัน”
“แต่พี่สาวไม่ควรใส่ในขณะที่มี ‘ผู้ชายอย่างผม’ อยู่ในห้องนะฮะ”
“ได้ข่าวว่านายเป็นคนเดินเข้ามาเองไม่ใช่เรอะ ฉันไม่ไปเปลี่ยนให้เสียเวลาหรอกนะ ไม่พอใจก็ไปเลยไป๊ กลับห้องนายไปเลย” ฉันไล่
“ใครว่าผมไม่พอใจล่ะ” หมอนี่เดินไปนั่งบนโซฟาอย่างถือวิสาสะ “ดีเหมือนกันผมจะได้มีอาหารตาให้ดูเพลินๆ จริงมั้ยฮะพี่สาว ^^”
อะ…ไอ้บ้านี่ =[]=
“ชิ!”
ฉันเดินสะบัดก้นกลับเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง เพื่อหาเสื้อผ้าที่ ‘มิดชิด’ ใส่ บ้าเอ๊ย! ไอ้เด็กนี่มันเป็นใครเนี่บังอาจมาสั่งฉัน นี่ฉันโตกว่าแกนะเฟ้ย!!!
ปึ้ง! ปั้ง! ปึ้ง! ปั้ง! (เตะเตียง เตะตู้ เตะผนัง)
โมโหโว้ยยยยย !!!
ณ๊องไอดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ม.ค. 2556, 13:33:11 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ม.ค. 2556, 13:33:11 น.
จำนวนการเข้าชม : 931
| << ไงฮะพี่สาว | ครับที่รัก >> |