My Lovely ล็อกหัวใจนายน่ารัก
อ๊ายยยย~ นี่มันสุดยอดเรื่องมหัศจรรย์ของโลก (เล็กๆ ของฉัน) เลยใช่มั้ยเนี่ย ก็อยู่ๆ อีตา 'ยูเค' เด็กน้อยที่เคยวิ่งมาสารภาพรักกับฉันเมื่อวัยเด็ก ดันกลับมาที่เมืองไทยหลังจากที่หายไปอยู่ที่อเมริกาซะนานและฉันก็เพิ่งรู้ด้วยว่าหมอนี่กลับมาในฐานะนักร้องดังหรือซุปเปอร์สตาร์ของใครหลายๆ คนนั่นเอง O.O แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือ หมอนั่นดันมาอาศัยอยู่ห้องข้างๆ ฉันแถมยังคอยมาก่อกวนฉันได้ทุกวี่ทุกวัน -*- ถามจริงเถอะ นายจะทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของ ‘เอเจ้’ คนนี้วายตายเลยใช่มั้ยเนี่ย >///<
Tags: รัก หวานแหวว สุดเซี้ยว
ตอน: จับมือกันไว้
ยูเคมาอาศัยอยู่ห้องข้างๆ ฉันเป็นวันที่สามแล้วและที่ผ่านมากินข้าวกับฉันทุกวัน เช้า กลางวัน เย็น แถมยังบอกด้วยว่าต่อไปนี้ให้ทำเผื่อเขาทุกวัน เช่นเดียวกับมื้อเช้าของวันนี้
“ฝีมือพี่สาวนี่ดีจริงๆ นะครับ ^^” ยูเคพูดก่อนจะตักข้าวผัดเข้าปาก
มาได้ทุกวี่ ทุกวันจริงๆ -_-*
ฉันกับเขานั่งกินข้าวกันอย่างเงียบ โอเค หลายคนคงจะอยากรูว่าหลังจูบจากวันนั้นเป็นยังไงบ้าง บอกตามตรงนะ เขินมากกกกก พวกคุณลองคิดดูสิว่าการที่ถูกผู้ชายที่เราแอบหวั่นไหวนิดๆ จูบ มันรู้สึกยังไง คงไม่ต้องบรรยายต่อแล้วใช่มั้ย >///<
เอ๊ะ!
เมื่อกี้ฉันบอกว่าหวั่นไหวเหรอ O-o
กรี๊ดดด ไม่จริ๊งงง
“เป็นอะไรฮะ หน้าแดงเชียว O-O” ยูเคถาม
“ปะ…เปล่า เปล่า มันเผ็ดน่ะ”
“เผ็ด? ข้าวผัดเนี่ยนะ =[]=”
อ่าวเหรอ แง T^T
“กะ…ก็ใช่น่ะเซ่ กินต่อไปเลยไป๊ >.<”
ยูเคมองฉันงงๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ จนกระทั่งจบมื้อเช้าของวันนี้ ฉันเดินเอาจานเข้าไปเก็บในครัวแล้วเดินออกมาก็เห็นยูเคนั่งรอบนโซฟาแล้ว (เรื่องนี้ฉากหลักคือบนโซฟา ให้ตายเซ่!)
“กินเสร็จแล้วไม่กลับห้องนายไปล่ะ”
“รีบไล่เชียวนะ ”
“แน่สิ ก็มากินอย่างเดียวไม่ใช่เหรอ แล้วงานการไม่ไปทำหรือไงยะ -_-”
“นี่พี่สาวจะไม่ให้ผมพักผ่อนเลยหรือไงฮะ ผมก็เหนื่อยเป็นนะ ”
ฉันมองยูเคอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะเดินไปหน้าทีวีเพื่อหาซีดีที่ไปเช่ามาเมื่อสองสามวันก่อนออกมาเป็ดดู ให้ตายสิเพราะมีหมอนี่มาคอยกวนอยู่แท้ๆ เลยไม่ได้ดูเลย =_=
ฉันหยิบแผ่นหนังผีเรื่อง 14 แพร่ง มาใส่เครื่องซีดี ก่อนจะกลับไปนั่งที่โซฟา เห็นมั้ยล่ะ โซฟาอีกแล้ว (หรือหล่อนจะนั่งกับพื้นยะ )
มียูเคอยู่ก็ดีเหมือนกันแฮะ
“พี่สาวเปิดหนังผีเหรอ”
“อือ”
“ผมไม่ชอบดูหนังผีฮะ กลัว”
“ก็ฉันอยากดูนี่! เดี๋ยวก็ต้องเอาไปคืนแล้ว”
“งั้นผมกลับห้องนะครับ”
อีตาหัวแดงนี่ ทีไล่แทบตายไม่ไป ทีงี้ทิ้งกันเลยนะ T^T
“เดี๋ยว!” ฉันคว้าแขนยูเคที่ลุกขึ้นไว้ “เอ่อ…”
“ฮะ?”
“ช่วย…”
“…”
“ช่วย…อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนนะ T^T” หมอนี่มองฉันงงๆ ก่อนจะนั่งลงที่เดิมแล้วยิ้ม
“ฮะๆ พี่สาวก็กลัวเหมือนกันนี่ ^^”
“แน่สิ!” นี่หนังผีเชียวนะ
“ถ้ากลัวแล้วดูทำไมล่ะฮะ”
“ก็มันอยากอ่ะ นะๆ อยูเป็นเพื่อนฉันก่อน *-*” ฉันเขย่าแขนเสื้อยูเคยิกๆ
ยูเคพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะหันไปดูภาพตรงหน้า
ฉันนั่งดูหนังผีกับยูเคได้ซักพักความหน้ากลัวของมันทำให้ฉันต้องไปเอาผ้าห่มในห้องนอนออกมาคลุมโปรง ส่วนอีตายูเคก็นั่งลอยหน้าลอยตาดู ไร้ซึ่งความกลัวโดยสิ้นเชิง
ตกลงหมอนี่กลัวจริงๆ หรือเปล่าเนี่ย
ตึ้ง!!!
กรี๊ดดดด
ฉันคว้าหมับเข้าที่แขนของยูเค ก่อนจะซุกตัวกับอ้อมแขนของเขา แง น่ากลัวเวอร์ TTOTT
“นี่ผมชักชอบดูหนังผีแล้วสิ”
“อะ…อะไรของนายยะ” ฉันตัวสั่นเหมือนลูกนก ก่อนจะค่อยๆ เงยหน้ามองยูเค แถมยังไม่ลืมเหลือบหน้าไปทางทีวี เพื่อดูว่ามันไปหรือยัง
ฮือออ~ มันยังอยู่ T^T
“ผมบอกว่าชักชอบดูหนังผีแล้วสิ โดยเฉพาะกับพี่สาวน่ะ” รู้สึกเหมือนจะยาวขึ้นนะ T^T
ยูเคยกแขนขึ้นโอบไหล่ฉัน ทำให้ฉันรู้ว่าตัวเองกำลังซบอกเขาอยู่
แง่งงงงง~
ผละออกทันควัน
“ขะ…ขอโทษ ( .///.)”
“ไม่เป็นไรฮะ ^-^”
ฉันหันไปสนใจกับหนังผีตรงหน้าต่อ เสียงตึงๆ ตังๆ ยังดังอยู่ต่อเนื่องทำเอาฉันผวาแทบจะกระโดดกอดยูเค (แต่ยังหักห้ามใจทัน T^T) ก่อนที่ความรู้สึกนั้นจะหายไปเมื่ออยู่ๆ มือที่เย็นเฉียบของฉันก็ถูกกุมโดยมืออุ่นๆ ของคนที่นั่งข้างๆ
ทำบ้าอะไรเนี่ย อ๊ายยย~
“จับมือกันไว้ฮะ จะได้ไม่กลัว”
“…”
จริงๆ ฉันจะไม่ได้หัวใจวายเพราะหนังผีตรงหน้าหรอก แต่เป็นเพราะอีตานี่ต่างหาก
ทำอะไรให้ตกอกตกใจอยู่เรื่อยเล้ยยย T^T
“ฝีมือพี่สาวนี่ดีจริงๆ นะครับ ^^” ยูเคพูดก่อนจะตักข้าวผัดเข้าปาก
มาได้ทุกวี่ ทุกวันจริงๆ -_-*
ฉันกับเขานั่งกินข้าวกันอย่างเงียบ โอเค หลายคนคงจะอยากรูว่าหลังจูบจากวันนั้นเป็นยังไงบ้าง บอกตามตรงนะ เขินมากกกกก พวกคุณลองคิดดูสิว่าการที่ถูกผู้ชายที่เราแอบหวั่นไหวนิดๆ จูบ มันรู้สึกยังไง คงไม่ต้องบรรยายต่อแล้วใช่มั้ย >///<
เอ๊ะ!
เมื่อกี้ฉันบอกว่าหวั่นไหวเหรอ O-o
กรี๊ดดด ไม่จริ๊งงง
“เป็นอะไรฮะ หน้าแดงเชียว O-O” ยูเคถาม
“ปะ…เปล่า เปล่า มันเผ็ดน่ะ”
“เผ็ด? ข้าวผัดเนี่ยนะ =[]=”
อ่าวเหรอ แง T^T
“กะ…ก็ใช่น่ะเซ่ กินต่อไปเลยไป๊ >.<”
ยูเคมองฉันงงๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ จนกระทั่งจบมื้อเช้าของวันนี้ ฉันเดินเอาจานเข้าไปเก็บในครัวแล้วเดินออกมาก็เห็นยูเคนั่งรอบนโซฟาแล้ว (เรื่องนี้ฉากหลักคือบนโซฟา ให้ตายเซ่!)
“กินเสร็จแล้วไม่กลับห้องนายไปล่ะ”
“รีบไล่เชียวนะ ”
“แน่สิ ก็มากินอย่างเดียวไม่ใช่เหรอ แล้วงานการไม่ไปทำหรือไงยะ -_-”
“นี่พี่สาวจะไม่ให้ผมพักผ่อนเลยหรือไงฮะ ผมก็เหนื่อยเป็นนะ ”
ฉันมองยูเคอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะเดินไปหน้าทีวีเพื่อหาซีดีที่ไปเช่ามาเมื่อสองสามวันก่อนออกมาเป็ดดู ให้ตายสิเพราะมีหมอนี่มาคอยกวนอยู่แท้ๆ เลยไม่ได้ดูเลย =_=
ฉันหยิบแผ่นหนังผีเรื่อง 14 แพร่ง มาใส่เครื่องซีดี ก่อนจะกลับไปนั่งที่โซฟา เห็นมั้ยล่ะ โซฟาอีกแล้ว (หรือหล่อนจะนั่งกับพื้นยะ )
มียูเคอยู่ก็ดีเหมือนกันแฮะ
“พี่สาวเปิดหนังผีเหรอ”
“อือ”
“ผมไม่ชอบดูหนังผีฮะ กลัว”
“ก็ฉันอยากดูนี่! เดี๋ยวก็ต้องเอาไปคืนแล้ว”
“งั้นผมกลับห้องนะครับ”
อีตาหัวแดงนี่ ทีไล่แทบตายไม่ไป ทีงี้ทิ้งกันเลยนะ T^T
“เดี๋ยว!” ฉันคว้าแขนยูเคที่ลุกขึ้นไว้ “เอ่อ…”
“ฮะ?”
“ช่วย…”
“…”
“ช่วย…อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนนะ T^T” หมอนี่มองฉันงงๆ ก่อนจะนั่งลงที่เดิมแล้วยิ้ม
“ฮะๆ พี่สาวก็กลัวเหมือนกันนี่ ^^”
“แน่สิ!” นี่หนังผีเชียวนะ
“ถ้ากลัวแล้วดูทำไมล่ะฮะ”
“ก็มันอยากอ่ะ นะๆ อยูเป็นเพื่อนฉันก่อน *-*” ฉันเขย่าแขนเสื้อยูเคยิกๆ
ยูเคพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะหันไปดูภาพตรงหน้า
ฉันนั่งดูหนังผีกับยูเคได้ซักพักความหน้ากลัวของมันทำให้ฉันต้องไปเอาผ้าห่มในห้องนอนออกมาคลุมโปรง ส่วนอีตายูเคก็นั่งลอยหน้าลอยตาดู ไร้ซึ่งความกลัวโดยสิ้นเชิง
ตกลงหมอนี่กลัวจริงๆ หรือเปล่าเนี่ย
ตึ้ง!!!
กรี๊ดดดด
ฉันคว้าหมับเข้าที่แขนของยูเค ก่อนจะซุกตัวกับอ้อมแขนของเขา แง น่ากลัวเวอร์ TTOTT
“นี่ผมชักชอบดูหนังผีแล้วสิ”
“อะ…อะไรของนายยะ” ฉันตัวสั่นเหมือนลูกนก ก่อนจะค่อยๆ เงยหน้ามองยูเค แถมยังไม่ลืมเหลือบหน้าไปทางทีวี เพื่อดูว่ามันไปหรือยัง
ฮือออ~ มันยังอยู่ T^T
“ผมบอกว่าชักชอบดูหนังผีแล้วสิ โดยเฉพาะกับพี่สาวน่ะ” รู้สึกเหมือนจะยาวขึ้นนะ T^T
ยูเคยกแขนขึ้นโอบไหล่ฉัน ทำให้ฉันรู้ว่าตัวเองกำลังซบอกเขาอยู่
แง่งงงงง~
ผละออกทันควัน
“ขะ…ขอโทษ ( .///.)”
“ไม่เป็นไรฮะ ^-^”
ฉันหันไปสนใจกับหนังผีตรงหน้าต่อ เสียงตึงๆ ตังๆ ยังดังอยู่ต่อเนื่องทำเอาฉันผวาแทบจะกระโดดกอดยูเค (แต่ยังหักห้ามใจทัน T^T) ก่อนที่ความรู้สึกนั้นจะหายไปเมื่ออยู่ๆ มือที่เย็นเฉียบของฉันก็ถูกกุมโดยมืออุ่นๆ ของคนที่นั่งข้างๆ
ทำบ้าอะไรเนี่ย อ๊ายยย~
“จับมือกันไว้ฮะ จะได้ไม่กลัว”
“…”
จริงๆ ฉันจะไม่ได้หัวใจวายเพราะหนังผีตรงหน้าหรอก แต่เป็นเพราะอีตานี่ต่างหาก
ทำอะไรให้ตกอกตกใจอยู่เรื่อยเล้ยยย T^T
ณ๊องไอดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ม.ค. 2556, 13:38:56 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ม.ค. 2556, 13:38:56 น.
จำนวนการเข้าชม : 916
| << พิสูจน์ | สักนิด...ไม่มีเลยเหรอฮะ >> |