มายากรแห่งรัก
คริสต์มาสแสนโรแมนติกในฝันของแวนด้าจะเป็นจริงไหม
...เมื่อเธอเป็นเพียงแมวดำตัวหนึ่ง ที่หลงรักเจ้านายของตนเอง
...เมื่อเธอเป็นเพียงแมวดำตัวหนึ่ง ที่หลงรักเจ้านายของตนเอง
Tags: แวนด้า ซิลเวอร์ วีตัส มายากล คริสต์มาส
ตอน: ตอนพิเศษ ...ค่ำคืนแห่งหิมะสีเงิน... ตอนจบ
คุณโกลเด้นซันช่วยจับไก่ให้อีกแล้วค่ะ ชอบมากๆ
ไปเพิ่มในต้นฉบับแล้วนะคะ เรื่องคำผิดกับกวางที่เตลิดหนีไป
เรื่องสั้นนี้จะตีพิมพ์ในหนังสือ
รวมเรื่องสั้นและตอนพิเศษ
จากนักเขียนสนพ.อรุณ
ชื่อ "อรุณ...อุ่นรัก"
ปกประมาณนี้
https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/25923_10151642957437586_687720507_n.jpg
หรืออาจเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย อสิตาเป็นคนทำเอง แฮ่ๆๆ อวดดด
ข้างในก็จะมีเรื่องสั้นรักๆอบอุ่นหัวใจ
รวมไปถึงตอนพิเศษจากเหล่านักเขียนอรุณ...
ที่คนไม่เคยอ่านเล่มเต็มก็อ่านรู้เรื่องและฟินได้
นี่เป็นตอนจบของตอนพิเศษ ค่ำคืนแห่งหิมะสีเงินแล้วนะคะ
“ได้เวลาแล้ว ต้องออกไปดูว่าโรมิโอมาหรือยัง”
แวนด้าสำรวจความเรียบร้อยของตนเองในกระจก วันนี้เธอดูน่ารักพอใช้
โชคดีว่าซิลเวอร์สวมเสื้อกันหนาวคอปุยๆสีเนื้อที่ไว้ให้ตั้งแต่เช้าเพราะวันนี้หนาวกว่าทุกวัน
หมวกฮู้ดเล็กๆจากตัวเสื้อห้อยอยู่ข้างหลัง เธอเองเป็นแมวขนแน่น จึงคิดว่าตัวเองน่าจะ
อุ่นพอที่จะออกไปเที่ยวข้างนอก ไปดูแสงสีของวันคริสต์มาส ไม่ต้องทนเก็บตัวหง่าวเหงา
รอคนที่ออกไปเที่ยวกับผู้หญิงอื่น
แมวดำเดินหงอยๆลงบันได รู้ตัวว่าอ้อยอิ่งจนเริ่มจะเลยเวลานัดพบที่หน้าประตูบ้าน
ต้องยอมเข้าใจเสียที แวนด้าบอกตัวเองว่าลอดพ้นประตูแมวไปข้างนอกเมื่อไหร่
เธอจะเป็นแมวตัวใหม่ที่แสนสดชื่น
...แต่แล้วภาพที่พบนั้น แมวสาวไม่ได้คาดคิดมาก่อนเลย !!
ที่ตรงหน้าบ้าน แมวหนุ่มขนยาวหนานุ่มสีขาวเงินสว่างไสวนั่งรออยู่อย่างสงบ เป็นสง่า...
นี่หรือโรมิโอ ทำไมช่างดูดีกว่าที่คิดไว้มากมายนัก เขาสวมเสื้อกันหนาวเนื้อนิ่มสีขาวสะอาดตา
หน้าตาก็เกือบๆจะคล้ายแมวพันธุ์แร็กดอลล์อย่างที่เพื่อนเธอบอกไว้ เพียงแต่สะสวยจนดู
เป็นแมวในจินตนาการมากกว่าแมวพันธุ์ไหนๆ แต่แวนด้าก็ไม่ได้รู้จักแมวทุกพันธุ์ในโลกนี้
แมวสาวทำตาปริบๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเขาอาจมารอเธอที่ออกมาช้าจนสีหน้าเริ่มจะเฉยเมย
ออกไปทางบึ้งตึงนิดๆด้วยซ้ำ
“ธะ เธอคือโรมิโอเหรอ”
แมวนั้นเงียบไปคล้ายครุ่นคิด ก่อนจะเอ่ยตอบ
“ฉันชื่อ...สโนว์”
อันที่จริงคนมารอไม่ทันได้คิดชื่อไว้ล่วงหน้า... เพียงแต่มองไปเห็นกองหิมะกระหย่อมข้างประตู
ก็เลยนึกชื่อที่ต้องใช้เฉพาะกิจขึ้นมาได้ในวินาทีนั้นเอง
“แต่ว่าขนเธอไม่ใช่สีขาว” แวนด้าทักยิ้มๆ “หิมะสีเงินใช่ไหม
เอ่อ...ว่าแต่โรมิโอไปไหนเสียล่ะ ก็แพทริเซียบอกว่าเขาจะมารับฉัน”
“โรมิโอไม่สบาย เป็นโรคติดต่อ ไอจามเละเทะเลย เห็นบอกว่าห้ามเยี่ยม” สโนว์ตอบเรียบๆ
แล้วรีบเบี่ยงเบนความสนใจของแวนด้ามาที่ตน “ฟังนะคนสวย ฉันมาที่นี่เพื่อทำให้ความฝัน
ของเธอในวันนี้เป็นจริง เรื่องที่ว่าอยากจะมีคริสต์มาสที่ เอ่อ...ดีๆในปีนี้” แมวหนุ่มกระแอม
ดวงตาสีเงินเริ่มมีแววยิ้มกริ่มน้อยๆ
เขาไม่เคยมองแวนด้าด้วยมุมมองแบบแมวๆมาก่อนเลย ปกติเขาเห็นแวนด้าตัวเล็ก
แต่พอเขาย่อลงมาตัวเหลือขนาดสูสีกัน เป็นแมวด้วยกันอย่างนี้ แม่แมวน้อยของเขา
ก็ดูสวยน่ารักขึ้นมาจากเดิมอย่างไรบอกไม่ถูก
แวนด้ายังงงไม่หาย ตาสีเงินของสโนว์นั้นงดงามมาก เพิ่งพบกันครั้งแรกก็จริง
แต่ตาคู่นั้นมีแววบางอย่างเหมือนตาสีน้ำตาลอ่อนที่แสนคุ้นใจของใครบางคน
ไม่ใช่หรอก แวนด้าก็แค่คิดถึงแต่ซิลเวอร์มากไป ลืมเขาซะ! คืนนี้เธอจะมีความสุข
“ระ เราจะไปเที่ยวไหนกันดี”
“เดตก็ต้องเริ่มด้วยอาหารค่ำสิ ตามฉันมาแล้วกัน”
เมื่อแวนด้าก้าวเดินไปพร้อมๆกับสโนว์ จังหวะเดินของทั้งคู่พอดีกันอย่างแปลกประหลาด
คล้ายกับว่าได้เคยเดินเคียงคู่กันมาก่อนนี้แล้ว แมวหนุ่มผู้ลึกลับพาแมวสาวสีดำกระโจนข้าม
รั้วเตี้ยที่ถูกโรยด้วยละอองหิมะวิบวับรับแสงไฟประดับประดาของคืนคริสต์มาส
ผ่านย่านที่ผู้คนกำลังอยู่ในช่วงเวลาสุขสันต์ จนที่สุดก็เข้าสู่สนามหญ้าขาวโพลนของบ้านหนึ่ง
“ชู่ววว เบาๆนะ เราจะแอบย่องเข้าไป” แมวหนุ่มว่าพลางหมอบต่ำ
“แต่ขนเธอสีเงินยวงสะท้อนแสงจันทร์ขนาดนี้ แถมฉันเองก็สีดำตัดกับหิมะ
ยังไงก็สะดุดตาไม่ใช่เหรอ” แวนด้ากระซิบ เริ่มรู้สึกตื่นเต้น
“ก็จริง ฉันอำเล่นน่ะ นี่คือบ้านของฉันเองแหละ แต่พวกเจ้านายน่ะออกไปเที่ยวกันหมดแล้ว”
แมวสาวมองตามสโนว์ที่เดินยืดอกอาดๆเข้าไปอย่างกับเป็นเจ้าของบ้าน
นิสัยวางมาดโอ่อ่าแบบนี้ช่างดูคุ้นตาอย่างไรพิกล แต่เธอก็ไม่รู้สึกหมั่นไส้
ก็ไอ้ท่าทางแบบที่เห็นนี่น่ะ น่ารักดีออกจะตายไปไม่ใช่หรือไง
แวนด้าใจเต้นแรงยามเดินต๊อกๆตามไปอย่างร่าเริง
สโนว์พาแวนด้าไปจิบน้ำพุเย็นรื่นที่ยังไม่จับเป็นน้ำแข็ง รสของมันหอมหวานอย่างประหลาด
คล้ายเจือด้วยกลิ่นของแม่ที่แวนด้ายังจำได้เลือนรางปนเปกับกลิ่นดอกมะลิ ที่ช่อชั้นตรงกลาง
ของตัวน้ำพุนั้นมองทะลุได้เหมือนทำจากแก้ววาวใส
“อร่อยจัง เธอไม่ดื่มด้วยกันเหรอ” แวนด้าเลียริมฝีปากถามหงุงหงิง
“กะ ก็ได้...” แมวสีเงินยอบตัวลงทำท่าคล้ายดื่มขณะที่แวนด้าก้มลงจิบอีก
แต่แล้วก็ผละออกอย่างว่องไว สิ่งเหล่านี้เขาเสกมันขึ้นมาเองทั้งหมดเพื่อเธอที่เป็นแมว
โดยเฉพาะ แต่มายากรชื่อดังอย่างเขาไม่เคยต้องดื่มนมแมวนี่นา มันจะดีแน่หรือ...
“เอาละ ทีนี้ก็หลับตาแล้วเดินตามฉันมา มีอะไรอยากให้ประหลาดใจ”
แมวหนุ่มออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงขี้เล่น
แปลกที่แวนด้ายอมทำตามคำสั่งของเขาอย่างง่ายดายทั้งรู้สึกสนุกไปด้วย
สโนว์เดินนำ แวนด้าก็เดินเชิ้บๆตามเสียงไปอย่างว่าง่าย
คนในร่างแมวหันมองภาพนั้นอย่างอารมณ์ดี เขานิ่งค้างจนเผลอหยุดฝีเท้า
แวนด้าที่หลับตาเดินเรื่อยๆจึงไปชนเข้าให้ ขนนุ่มฟูของแมวทั้งสองสัมผัสกัน
เกิดความรู้สึกดึงดูดแปลบขึ้นเหมือนอย่างกับไฟฟ้าสถิต
“ระวังหน่อยสิ! ”
แมวสาวอุทานพลางผงะถอยอย่างหวงตัว แต่สโนว์กลับหัวเราะเบาๆ
แล้วเลียหน้าเธอแผล็บหนึ่งเร็วๆ ก่อนจะนำทางไปต่อ ทำเอาแวนด้าเขินจนแทบอยาก
ม้วนกลิ้งเป็นก้อนขนอยู่แถวนั้น แต่ก็ต้องเร่งหลับตาตามการนำของเขาต่อไป
มาถึงตรงที่หนึ่งแวนด้าก็ถูกจัดแจงให้นั่งลง สัมผัสบอกว่ามันคือพรมหนานุ่ม
เธอได้กลิ่นดอกไม้หลากชนิดหอมเย็นอยู่ในบรรยากาศของเรือนกระจก
ไม่รู้ว่ามันคือดอกอะไร เดาว่าคงเป็นดอกไม้เขตหนาวที่ถูกปกป้องไว้อย่างดีภายในเรือนเพาะเลี้ยง
“เอาละ ทีนี้ลืมตาได้แล้ว แวนด้า...” เสียงอบอุ่นกระซิบบอกเบาๆ
ตาสีเขียวมรกตแสนสดใสของแวนด้าโตยิ่งขึ้นอีก พร้อมๆกับตอนที่เธอลืมตา
เบื้องบนค่อยๆมีไฟสีขาวดวงเล็กๆพร่างพรายติดสว่างขึ้นมาทีละดวงในเรือนกระจก
ที่ตอนแรกยังคงมืดสนิท ส่องให้เห็นดอกไม้สวยในสวนที่จัดไว้รายล้อมลานหินลาดพรม
ดวงตาของเธอเป็นประกายยิ่งขึ้นอีก เมื่อเป็นว่าข้างหน้าเป็นโต๊ะหินแบนเกือบจะติดพื้น
แต่มีอาหารอย่างของคนมากมายจัดไว้สวย วัตถุดิบเป็นชนิดที่แมวสามารถกินได้
โดยไม่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ทั้งหมดอยู่ในชามเงินแท้หรูหราขนาดเล็ก
รูปทรงพอเหมาะกับให้แมวรับประทาน เธอชอบกินอาหารเหมือนอย่างมนุษย์
มากกว่าอาหารแมวเป็นไหนๆ แต่ทำไมสโนว์ถึงรู้เรื่องนี้
“ทำไมเธอถึงเตรียมของพวกนี้เอาไว้ได้ ทั้งที่เป็นแมว” แวนด้าโพล่งอุทานขึ้น
“เจ้านายเตรียมไว้ให้...”
“มันจะเป็นไปได้ยังไง” แวนด้าเริ่มกังขา “พวกเจ้านายน่ะ ถึงจะรักแมวแค่ไหน
ก็ไม่มีวันทำกับเราเหมือนเรามีชีวิตจิตใจเทียบเท่าคนเขาหรอก”
“จริงหรือ เจ้านายเธอเป็นแบบนั้นหรือ เธอจะไปรู้ใจเขาได้ยังไง”
สโนว์ว่าด้วยน้ำเสียงยิ้มแย้มเอ็นดู
“แต่ว่าของพวกนี้มันดีเกินไปที่จะทำได้” แวนด้ายิ่งสงสัยหนัก
ทว่าทันทีที่สบตาสีเงินตรงหน้า กระแสบางอย่างที่สะกดให้เคลิบเคลิ้มก็เข้าครอบงำ
“เชื่อฉันสิแวนด้า เจ้านายเตรียมไว้ให้จริงๆ อย่าสงสัยเลย... มาสนุกกันดีกว่า
มีแต่ของที่เธอชอบทั้งนั้นเลยไม่ใช่เหรอ” แมวหนุ่มชี้ชวน
แวนด้าจึงมองข้ามเรื่องนั้นไปอย่างง่ายๆ เริ่มต้นมื้ออาหารกันด้วยซุปแบบเย็น
ที่แสนอร่อยลิ้น มีอาหารมากมายให้ลิ้มลอง สลัดผักสังเคราะห์ที่ช่วยให้ระบบย่อยของแมวดีขึ้น
รวมไปถึงอาหารจานเนื้อ และรสชาติของพวกมันก็ไม่มีที่ติ สโนว์น่ารักและรู้ใจไปเสียหมด
จนกระทั่งถึงของหวาน ไอศกรีมทูน่าทำมาพิเศษแบบไม่คาวและไม่ใส่นมที่แวนด้าค่อยๆ
ละเลียดอย่างเสียดาย
“เจ้านายเธอใจดีอย่างกับเทวดา” แมวสาวเอ่ยเสียงละห้อย
“แล้วนายเธอเป็นคนยังไง ไม่ใจดีหรือ”
“ส่วนใหญ่ก็ดีนะ แต่บางทีก็ไม่น่ารัก อย่างวันนี้ ไม่รู้แล่นไปเดตกับสาวที่ไหน
ป่านนี้ไม่รู้ไปปิ๊ดปี้ปิ๊ดกันถึงไหนต่อไหน” แวนด้าเอ่ยเสียงขึ้นจมูกอย่างโกรธๆ
ขณะที่สโนว์ไอแรงๆคล้ายสำลักไอศกรีม
“แก่แดดจริงเธอนี่” แมวหนุ่มดุไปทั้งเสียงขำๆ
เจ้านายเธอคงไม่ได้ไปเดตที่ไหนไกลหรอกแวนด้า คงอยู่ใกล้ๆแถวนี้เอง...
เงาของแมวสองตัวท่องเที่ยวไปด้วยกันในคืนราตรีพร่างหิมะ ละอองขาวยังโรยตัว
ลงมาไม่ขาดสาย แปลกที่แวนด้าไม่รู้สึกหนาวอย่างที่ควรจะเป็น เธอกระโจน
ตามสโนว์ไปบนหลังคาสูง ห่างตัวเมืองออกไปเรื่อยๆ สโนว์คล่องตัวกว่า
และก็ต้องคอยระวังหาทางง่ายๆให้แวนด้าที่กลัวความสูง
เขาดูออก...ช่างเป็นสุภาพบุรุษเสียจริง
หลายครั้งที่เธอลังเลคล้ายว่าตนเองจะยอมติดตามแมวหนุ่มแปลกหน้าไปไกลถึงเพียงไหน
แต่ทันทีที่สบตาเขาแววตานั้นกลับสะกดให้วางใจได้สนิท
“ตามมาสิแวนด้า เธอไม่ต้องกลัวนะ อยู่กับฉันปลอดภัยแน่นอน”
“ฉันไม่เคยไว้ใจใครแบบนี้มาก่อน แต่พอเป็นสโนว์...เหมือนกับว่าฉันรู้จักเธอมาตั้งนานแล้วยังไงไม่รู้”
ทั้งคู่นั่งลงเคียงกันบนระเบียงอิฐขอบหนาเป็นเมตรที่ไม่ต้องกลัวหล่นบนดาดฟ้าของตึกสี่ชั้นหลังหนึ่ง
เหนือศีรษะ กิ่งสาขาของไม้ไร้ใบปกคลุมพราวด้วยหิมะ มองผ่านขึ้นไปเห็นดวงจันทร์ลอยเด่น
เหมือนติดอยู่กับโคมแขวนที่เป็นกิ่งไม้ ดาวดวงนิดๆที่พากันกะพริบแสงแข่งเดือนก็เช่นกัน
แวนด้าคล้ายตกอยู่ในฝันหวานชวนให้เคลิบเคลิ้มล่องลอย
สโนว์...เขาทำให้เธอได้มีคริสต์มาสสุดแสนสวยงามอย่างแทบไม่น่าเป็นไปได้
ทุกอย่างเหมือนที่เคยหวังไว้ว่าสักวันหนึ่งจะได้พานพบ แต่หัวใจดวงเล็กๆก็รู้ดี
เขาเป็นได้แค่ตัวแทนของซิลเวอร์เท่านั้น ก็เพราะว่าเขาเหมือนซิลเวอร์มากเกินไป...
ชั่วขณะที่เงียบสงบนั้นเองทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรกัน แต่แวนด้าหลับตาพริ้มลง
ยอมให้สโนว์ขยับเข้าใกล้ รู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายเลียปุยหิมะที่ติดอยู่เหนือคิ้วให้เบาๆ
ก่อนคาบฮู้ดขึ้นมาคลุมกันลมหนาวให้จนอุ่นดี
“เดี๋ยวจะไม่สบาย เธอน่ะป่วยง่ายออกจะตายไป”
“รู้ได้ยังไง...” แวนด้าทำเสียงพรือในคอ
“รู้อยู่ ดูท่าทางก็ขี้กลัวไปซะหมด แถมยังกระหม่อมบาง” แมวสีเงินเปรยนุ่มๆ
มาร์ลอน เดอะซิลเวอร์หลับตาลงเช่นกัน พลางผ่อนลมหายใจอย่างเป็นสุข...
เขาไม่น่าจะออกไปไหนกับคนอื่นเลยในวันคริสต์มาสแบบนี้ ในเมื่อไม่มีใครเข้าใจ
โลกนี้มีแค่เขากับแวนด้าที่เป็นครอบครัวเดียวกันก็เพียงพอ เป็นความรู้สึกที่ดีเหลือเกิน
คืนนี้เขาพอใจที่ได้ทำให้แวนด้ามีความทรงจำดีๆ และก็ได้บอกเธอแล้ว พรุ่งนี้เขาอาจ
ต้องจากไปไกล ไปกับเจ้านาย อีกฝ่ายก็ดูจะยอมรับได้ แววตานั้นบอกว่าเห็นเขาเป็นเพียงเพื่อน
เป็นตัวแทนของสิ่งที่เธอตามหา แต่ยังไม่ใช่เสียทีเดียว
“พรุ่งนี้ฉันจะไม่อยู่แล้วก็จริง แต่ปีหน้าเจ้านายต้องกลับมาที่นี่อีก
แล้วฉันจะออกมาพบกับเธอ...อย่างแน่นอน สัญญาว่าต้องมา”
แวนด้าสบตาเขาด้วยดวงตาเป็นประกาย
“ฉันจะรอ แต่ฉันยังไม่ได้หลงรักเธอหรอกนะ บอกเสียก่อน”
คงรักใครไม่ได้อีก เพราะว่าฉัน มีคนที่รักอยู่แล้ว...
สโนว์หัวเราะกับคำพูดของแมวสาว ทั้งรู้สึกมันเขี้ยวจึงเล็มหูอีกฝ่ายเล่นเบาๆ
ร่างนุ่มนิ่มสองสีตัดกันอิงเข้าหากันอย่างกลมกลืน
สีดำของฟ้ายามค่ำคืน... คู่กับสีเงินขาวสกาวเหมือนหิมะ...
ความแตกต่างไม่อาจกั้นกลางสายใยบางเบาที่ส่งถึงกัน
ชั่วขณะหนึ่งลมแรงวูบพัดมา พาให้แวนด้าลืมตา
ดุจเทพเนรมิต ภาพเงาของรถเลื่อนที่เทียมด้วยกวางสองแถวยาวๆเคลื่อนวับผ่านไป
ลอยขึ้นไปสูงจนกลายเป็นเงาตัดกับดวงจันทร์ลูกโตที่คล้อยต่ำลงมาจากกลางฟ้า
แม้ไกลถึงเพียงนั้นแต่เสียงกระดิ่งเงินยังกังวานกรุ๊งกริ๊งเสนาะหู ทั้งทิ้งประกายวะวับจับใจไว้เป็นหาง
หมุนติ้วรวมกับละอองหิมะกลายเป็นทางแสงดาวพาดขึ้นสู่ฟากฟ้า
“สวยเหลือเกิน ซานตาคลอส...มีอยู่จริงๆ” แวนด้าคราง
“ใช่ เป็นความลับนะ” สโนว์กระซิบ “ฉันเคยเห็นเขา ครั้งหนึ่ง...นานมาแล้ว
แต่ไม่ใช่จะเห็นกันง่ายนักหรอก แปลว่านี่เป็นสัญญาณที่ดีมาก ว่ากันว่า
ใครได้เห็นตัวจริงของซานตาคลอส พรที่อธิษฐานเอาไว้ก็จะเป็นจริง”
“จริงเหรอ ทุกอย่างเลยไหม” แวนด้าหันไปสบตากับเพื่อนใหม่ที่ตนแสนจะวางใจ
“ใช่ ว่าแต่ เธออยากขออะไร ? ”
“ไม่บอกหรอก...เรื่องบางอย่างก็เป็นความลับน่ะ”
คำขอของฉันมีแค่อย่างเดียว
ขอให้วันหนึ่งตัวฉันเองได้กลายเป็นคน และได้อยู่กับซิลเวอร์สองคน ตลอดไป...
สีหน้าพริ้มเปี่ยมสุขรวมทั้งความรู้สึกบริสุทธิ์จากจิตวิญญาณดวงเล็กๆของแวนด้า
ทำให้มาร์ลอน เดอะซิลเวอร์เต็มตื้นจนอดไม่ได้ที่จะสัญญากับตัวเอง
แวนด้า ฉันจะปกป้องดูแลเธออย่างดี และเราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ ตลอดไป...
“แวนด้า... ชอบคริสต์มาสมากขนาดนี้จริงๆหรือ รู้ไหม คืนนี้เธอทำให้ฉันมีความสุขที่สุด
ไม่ใช่แค่ปีหน้า คริสต์มาสของฉันหลังจากนั้นทุกปีก็จะเป็นของเธอ”
แวนด้ายื่นหน้าไปหอมแก้มสีขาวเงินละมุนของแมวหนุ่มข้างกายอย่างอายๆ
“ขอบคุณ...สโนว์ หิมะสีเงินของฉัน... ที่พาฉันมาเจอแต่อะไรดีๆ เจอซานต้า แล้วก็ได้อธิษฐาน”
แมวสีเงินหลับตาลงบ้างเมื่อก้มหน้าลงไปหา จมูกเขาสัมผัสกับจมูกนุ่มๆของแมวสาวอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“สิ่งที่เธอขอ ไม่ว่าอะไร...วันหนึ่งมันจะต้องเป็นความจริงอย่างแน่นอน เชื่อฉันนะ”
แวนด้าค่อยๆพยักหน้า อิงแอบกับร่างที่อยู่ชิดกันอย่างนั้น
ภายใต้เงาหิมะสีเงินที่หมุนคว้างโรยตัวลงมาคล้ายไม่มีจุดสุดสิ้น
ใช่ ฉันเชื่อ...
ความฝันของฉัน สักวันจะต้องเป็นจริง สักวัน...
https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/200517_173558109360835_8089297_n.jpg
ไปเพิ่มในต้นฉบับแล้วนะคะ เรื่องคำผิดกับกวางที่เตลิดหนีไป
เรื่องสั้นนี้จะตีพิมพ์ในหนังสือ
รวมเรื่องสั้นและตอนพิเศษ
จากนักเขียนสนพ.อรุณ
ชื่อ "อรุณ...อุ่นรัก"
ปกประมาณนี้
https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/25923_10151642957437586_687720507_n.jpg
หรืออาจเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย อสิตาเป็นคนทำเอง แฮ่ๆๆ อวดดด
ข้างในก็จะมีเรื่องสั้นรักๆอบอุ่นหัวใจ
รวมไปถึงตอนพิเศษจากเหล่านักเขียนอรุณ...
ที่คนไม่เคยอ่านเล่มเต็มก็อ่านรู้เรื่องและฟินได้
นี่เป็นตอนจบของตอนพิเศษ ค่ำคืนแห่งหิมะสีเงินแล้วนะคะ
“ได้เวลาแล้ว ต้องออกไปดูว่าโรมิโอมาหรือยัง”
แวนด้าสำรวจความเรียบร้อยของตนเองในกระจก วันนี้เธอดูน่ารักพอใช้
โชคดีว่าซิลเวอร์สวมเสื้อกันหนาวคอปุยๆสีเนื้อที่ไว้ให้ตั้งแต่เช้าเพราะวันนี้หนาวกว่าทุกวัน
หมวกฮู้ดเล็กๆจากตัวเสื้อห้อยอยู่ข้างหลัง เธอเองเป็นแมวขนแน่น จึงคิดว่าตัวเองน่าจะ
อุ่นพอที่จะออกไปเที่ยวข้างนอก ไปดูแสงสีของวันคริสต์มาส ไม่ต้องทนเก็บตัวหง่าวเหงา
รอคนที่ออกไปเที่ยวกับผู้หญิงอื่น
แมวดำเดินหงอยๆลงบันได รู้ตัวว่าอ้อยอิ่งจนเริ่มจะเลยเวลานัดพบที่หน้าประตูบ้าน
ต้องยอมเข้าใจเสียที แวนด้าบอกตัวเองว่าลอดพ้นประตูแมวไปข้างนอกเมื่อไหร่
เธอจะเป็นแมวตัวใหม่ที่แสนสดชื่น
...แต่แล้วภาพที่พบนั้น แมวสาวไม่ได้คาดคิดมาก่อนเลย !!
ที่ตรงหน้าบ้าน แมวหนุ่มขนยาวหนานุ่มสีขาวเงินสว่างไสวนั่งรออยู่อย่างสงบ เป็นสง่า...
นี่หรือโรมิโอ ทำไมช่างดูดีกว่าที่คิดไว้มากมายนัก เขาสวมเสื้อกันหนาวเนื้อนิ่มสีขาวสะอาดตา
หน้าตาก็เกือบๆจะคล้ายแมวพันธุ์แร็กดอลล์อย่างที่เพื่อนเธอบอกไว้ เพียงแต่สะสวยจนดู
เป็นแมวในจินตนาการมากกว่าแมวพันธุ์ไหนๆ แต่แวนด้าก็ไม่ได้รู้จักแมวทุกพันธุ์ในโลกนี้
แมวสาวทำตาปริบๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเขาอาจมารอเธอที่ออกมาช้าจนสีหน้าเริ่มจะเฉยเมย
ออกไปทางบึ้งตึงนิดๆด้วยซ้ำ
“ธะ เธอคือโรมิโอเหรอ”
แมวนั้นเงียบไปคล้ายครุ่นคิด ก่อนจะเอ่ยตอบ
“ฉันชื่อ...สโนว์”
อันที่จริงคนมารอไม่ทันได้คิดชื่อไว้ล่วงหน้า... เพียงแต่มองไปเห็นกองหิมะกระหย่อมข้างประตู
ก็เลยนึกชื่อที่ต้องใช้เฉพาะกิจขึ้นมาได้ในวินาทีนั้นเอง
“แต่ว่าขนเธอไม่ใช่สีขาว” แวนด้าทักยิ้มๆ “หิมะสีเงินใช่ไหม
เอ่อ...ว่าแต่โรมิโอไปไหนเสียล่ะ ก็แพทริเซียบอกว่าเขาจะมารับฉัน”
“โรมิโอไม่สบาย เป็นโรคติดต่อ ไอจามเละเทะเลย เห็นบอกว่าห้ามเยี่ยม” สโนว์ตอบเรียบๆ
แล้วรีบเบี่ยงเบนความสนใจของแวนด้ามาที่ตน “ฟังนะคนสวย ฉันมาที่นี่เพื่อทำให้ความฝัน
ของเธอในวันนี้เป็นจริง เรื่องที่ว่าอยากจะมีคริสต์มาสที่ เอ่อ...ดีๆในปีนี้” แมวหนุ่มกระแอม
ดวงตาสีเงินเริ่มมีแววยิ้มกริ่มน้อยๆ
เขาไม่เคยมองแวนด้าด้วยมุมมองแบบแมวๆมาก่อนเลย ปกติเขาเห็นแวนด้าตัวเล็ก
แต่พอเขาย่อลงมาตัวเหลือขนาดสูสีกัน เป็นแมวด้วยกันอย่างนี้ แม่แมวน้อยของเขา
ก็ดูสวยน่ารักขึ้นมาจากเดิมอย่างไรบอกไม่ถูก
แวนด้ายังงงไม่หาย ตาสีเงินของสโนว์นั้นงดงามมาก เพิ่งพบกันครั้งแรกก็จริง
แต่ตาคู่นั้นมีแววบางอย่างเหมือนตาสีน้ำตาลอ่อนที่แสนคุ้นใจของใครบางคน
ไม่ใช่หรอก แวนด้าก็แค่คิดถึงแต่ซิลเวอร์มากไป ลืมเขาซะ! คืนนี้เธอจะมีความสุข
“ระ เราจะไปเที่ยวไหนกันดี”
“เดตก็ต้องเริ่มด้วยอาหารค่ำสิ ตามฉันมาแล้วกัน”
เมื่อแวนด้าก้าวเดินไปพร้อมๆกับสโนว์ จังหวะเดินของทั้งคู่พอดีกันอย่างแปลกประหลาด
คล้ายกับว่าได้เคยเดินเคียงคู่กันมาก่อนนี้แล้ว แมวหนุ่มผู้ลึกลับพาแมวสาวสีดำกระโจนข้าม
รั้วเตี้ยที่ถูกโรยด้วยละอองหิมะวิบวับรับแสงไฟประดับประดาของคืนคริสต์มาส
ผ่านย่านที่ผู้คนกำลังอยู่ในช่วงเวลาสุขสันต์ จนที่สุดก็เข้าสู่สนามหญ้าขาวโพลนของบ้านหนึ่ง
“ชู่ววว เบาๆนะ เราจะแอบย่องเข้าไป” แมวหนุ่มว่าพลางหมอบต่ำ
“แต่ขนเธอสีเงินยวงสะท้อนแสงจันทร์ขนาดนี้ แถมฉันเองก็สีดำตัดกับหิมะ
ยังไงก็สะดุดตาไม่ใช่เหรอ” แวนด้ากระซิบ เริ่มรู้สึกตื่นเต้น
“ก็จริง ฉันอำเล่นน่ะ นี่คือบ้านของฉันเองแหละ แต่พวกเจ้านายน่ะออกไปเที่ยวกันหมดแล้ว”
แมวสาวมองตามสโนว์ที่เดินยืดอกอาดๆเข้าไปอย่างกับเป็นเจ้าของบ้าน
นิสัยวางมาดโอ่อ่าแบบนี้ช่างดูคุ้นตาอย่างไรพิกล แต่เธอก็ไม่รู้สึกหมั่นไส้
ก็ไอ้ท่าทางแบบที่เห็นนี่น่ะ น่ารักดีออกจะตายไปไม่ใช่หรือไง
แวนด้าใจเต้นแรงยามเดินต๊อกๆตามไปอย่างร่าเริง
สโนว์พาแวนด้าไปจิบน้ำพุเย็นรื่นที่ยังไม่จับเป็นน้ำแข็ง รสของมันหอมหวานอย่างประหลาด
คล้ายเจือด้วยกลิ่นของแม่ที่แวนด้ายังจำได้เลือนรางปนเปกับกลิ่นดอกมะลิ ที่ช่อชั้นตรงกลาง
ของตัวน้ำพุนั้นมองทะลุได้เหมือนทำจากแก้ววาวใส
“อร่อยจัง เธอไม่ดื่มด้วยกันเหรอ” แวนด้าเลียริมฝีปากถามหงุงหงิง
“กะ ก็ได้...” แมวสีเงินยอบตัวลงทำท่าคล้ายดื่มขณะที่แวนด้าก้มลงจิบอีก
แต่แล้วก็ผละออกอย่างว่องไว สิ่งเหล่านี้เขาเสกมันขึ้นมาเองทั้งหมดเพื่อเธอที่เป็นแมว
โดยเฉพาะ แต่มายากรชื่อดังอย่างเขาไม่เคยต้องดื่มนมแมวนี่นา มันจะดีแน่หรือ...
“เอาละ ทีนี้ก็หลับตาแล้วเดินตามฉันมา มีอะไรอยากให้ประหลาดใจ”
แมวหนุ่มออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงขี้เล่น
แปลกที่แวนด้ายอมทำตามคำสั่งของเขาอย่างง่ายดายทั้งรู้สึกสนุกไปด้วย
สโนว์เดินนำ แวนด้าก็เดินเชิ้บๆตามเสียงไปอย่างว่าง่าย
คนในร่างแมวหันมองภาพนั้นอย่างอารมณ์ดี เขานิ่งค้างจนเผลอหยุดฝีเท้า
แวนด้าที่หลับตาเดินเรื่อยๆจึงไปชนเข้าให้ ขนนุ่มฟูของแมวทั้งสองสัมผัสกัน
เกิดความรู้สึกดึงดูดแปลบขึ้นเหมือนอย่างกับไฟฟ้าสถิต
“ระวังหน่อยสิ! ”
แมวสาวอุทานพลางผงะถอยอย่างหวงตัว แต่สโนว์กลับหัวเราะเบาๆ
แล้วเลียหน้าเธอแผล็บหนึ่งเร็วๆ ก่อนจะนำทางไปต่อ ทำเอาแวนด้าเขินจนแทบอยาก
ม้วนกลิ้งเป็นก้อนขนอยู่แถวนั้น แต่ก็ต้องเร่งหลับตาตามการนำของเขาต่อไป
มาถึงตรงที่หนึ่งแวนด้าก็ถูกจัดแจงให้นั่งลง สัมผัสบอกว่ามันคือพรมหนานุ่ม
เธอได้กลิ่นดอกไม้หลากชนิดหอมเย็นอยู่ในบรรยากาศของเรือนกระจก
ไม่รู้ว่ามันคือดอกอะไร เดาว่าคงเป็นดอกไม้เขตหนาวที่ถูกปกป้องไว้อย่างดีภายในเรือนเพาะเลี้ยง
“เอาละ ทีนี้ลืมตาได้แล้ว แวนด้า...” เสียงอบอุ่นกระซิบบอกเบาๆ
ตาสีเขียวมรกตแสนสดใสของแวนด้าโตยิ่งขึ้นอีก พร้อมๆกับตอนที่เธอลืมตา
เบื้องบนค่อยๆมีไฟสีขาวดวงเล็กๆพร่างพรายติดสว่างขึ้นมาทีละดวงในเรือนกระจก
ที่ตอนแรกยังคงมืดสนิท ส่องให้เห็นดอกไม้สวยในสวนที่จัดไว้รายล้อมลานหินลาดพรม
ดวงตาของเธอเป็นประกายยิ่งขึ้นอีก เมื่อเป็นว่าข้างหน้าเป็นโต๊ะหินแบนเกือบจะติดพื้น
แต่มีอาหารอย่างของคนมากมายจัดไว้สวย วัตถุดิบเป็นชนิดที่แมวสามารถกินได้
โดยไม่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ทั้งหมดอยู่ในชามเงินแท้หรูหราขนาดเล็ก
รูปทรงพอเหมาะกับให้แมวรับประทาน เธอชอบกินอาหารเหมือนอย่างมนุษย์
มากกว่าอาหารแมวเป็นไหนๆ แต่ทำไมสโนว์ถึงรู้เรื่องนี้
“ทำไมเธอถึงเตรียมของพวกนี้เอาไว้ได้ ทั้งที่เป็นแมว” แวนด้าโพล่งอุทานขึ้น
“เจ้านายเตรียมไว้ให้...”
“มันจะเป็นไปได้ยังไง” แวนด้าเริ่มกังขา “พวกเจ้านายน่ะ ถึงจะรักแมวแค่ไหน
ก็ไม่มีวันทำกับเราเหมือนเรามีชีวิตจิตใจเทียบเท่าคนเขาหรอก”
“จริงหรือ เจ้านายเธอเป็นแบบนั้นหรือ เธอจะไปรู้ใจเขาได้ยังไง”
สโนว์ว่าด้วยน้ำเสียงยิ้มแย้มเอ็นดู
“แต่ว่าของพวกนี้มันดีเกินไปที่จะทำได้” แวนด้ายิ่งสงสัยหนัก
ทว่าทันทีที่สบตาสีเงินตรงหน้า กระแสบางอย่างที่สะกดให้เคลิบเคลิ้มก็เข้าครอบงำ
“เชื่อฉันสิแวนด้า เจ้านายเตรียมไว้ให้จริงๆ อย่าสงสัยเลย... มาสนุกกันดีกว่า
มีแต่ของที่เธอชอบทั้งนั้นเลยไม่ใช่เหรอ” แมวหนุ่มชี้ชวน
แวนด้าจึงมองข้ามเรื่องนั้นไปอย่างง่ายๆ เริ่มต้นมื้ออาหารกันด้วยซุปแบบเย็น
ที่แสนอร่อยลิ้น มีอาหารมากมายให้ลิ้มลอง สลัดผักสังเคราะห์ที่ช่วยให้ระบบย่อยของแมวดีขึ้น
รวมไปถึงอาหารจานเนื้อ และรสชาติของพวกมันก็ไม่มีที่ติ สโนว์น่ารักและรู้ใจไปเสียหมด
จนกระทั่งถึงของหวาน ไอศกรีมทูน่าทำมาพิเศษแบบไม่คาวและไม่ใส่นมที่แวนด้าค่อยๆ
ละเลียดอย่างเสียดาย
“เจ้านายเธอใจดีอย่างกับเทวดา” แมวสาวเอ่ยเสียงละห้อย
“แล้วนายเธอเป็นคนยังไง ไม่ใจดีหรือ”
“ส่วนใหญ่ก็ดีนะ แต่บางทีก็ไม่น่ารัก อย่างวันนี้ ไม่รู้แล่นไปเดตกับสาวที่ไหน
ป่านนี้ไม่รู้ไปปิ๊ดปี้ปิ๊ดกันถึงไหนต่อไหน” แวนด้าเอ่ยเสียงขึ้นจมูกอย่างโกรธๆ
ขณะที่สโนว์ไอแรงๆคล้ายสำลักไอศกรีม
“แก่แดดจริงเธอนี่” แมวหนุ่มดุไปทั้งเสียงขำๆ
เจ้านายเธอคงไม่ได้ไปเดตที่ไหนไกลหรอกแวนด้า คงอยู่ใกล้ๆแถวนี้เอง...
เงาของแมวสองตัวท่องเที่ยวไปด้วยกันในคืนราตรีพร่างหิมะ ละอองขาวยังโรยตัว
ลงมาไม่ขาดสาย แปลกที่แวนด้าไม่รู้สึกหนาวอย่างที่ควรจะเป็น เธอกระโจน
ตามสโนว์ไปบนหลังคาสูง ห่างตัวเมืองออกไปเรื่อยๆ สโนว์คล่องตัวกว่า
และก็ต้องคอยระวังหาทางง่ายๆให้แวนด้าที่กลัวความสูง
เขาดูออก...ช่างเป็นสุภาพบุรุษเสียจริง
หลายครั้งที่เธอลังเลคล้ายว่าตนเองจะยอมติดตามแมวหนุ่มแปลกหน้าไปไกลถึงเพียงไหน
แต่ทันทีที่สบตาเขาแววตานั้นกลับสะกดให้วางใจได้สนิท
“ตามมาสิแวนด้า เธอไม่ต้องกลัวนะ อยู่กับฉันปลอดภัยแน่นอน”
“ฉันไม่เคยไว้ใจใครแบบนี้มาก่อน แต่พอเป็นสโนว์...เหมือนกับว่าฉันรู้จักเธอมาตั้งนานแล้วยังไงไม่รู้”
ทั้งคู่นั่งลงเคียงกันบนระเบียงอิฐขอบหนาเป็นเมตรที่ไม่ต้องกลัวหล่นบนดาดฟ้าของตึกสี่ชั้นหลังหนึ่ง
เหนือศีรษะ กิ่งสาขาของไม้ไร้ใบปกคลุมพราวด้วยหิมะ มองผ่านขึ้นไปเห็นดวงจันทร์ลอยเด่น
เหมือนติดอยู่กับโคมแขวนที่เป็นกิ่งไม้ ดาวดวงนิดๆที่พากันกะพริบแสงแข่งเดือนก็เช่นกัน
แวนด้าคล้ายตกอยู่ในฝันหวานชวนให้เคลิบเคลิ้มล่องลอย
สโนว์...เขาทำให้เธอได้มีคริสต์มาสสุดแสนสวยงามอย่างแทบไม่น่าเป็นไปได้
ทุกอย่างเหมือนที่เคยหวังไว้ว่าสักวันหนึ่งจะได้พานพบ แต่หัวใจดวงเล็กๆก็รู้ดี
เขาเป็นได้แค่ตัวแทนของซิลเวอร์เท่านั้น ก็เพราะว่าเขาเหมือนซิลเวอร์มากเกินไป...
ชั่วขณะที่เงียบสงบนั้นเองทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรกัน แต่แวนด้าหลับตาพริ้มลง
ยอมให้สโนว์ขยับเข้าใกล้ รู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายเลียปุยหิมะที่ติดอยู่เหนือคิ้วให้เบาๆ
ก่อนคาบฮู้ดขึ้นมาคลุมกันลมหนาวให้จนอุ่นดี
“เดี๋ยวจะไม่สบาย เธอน่ะป่วยง่ายออกจะตายไป”
“รู้ได้ยังไง...” แวนด้าทำเสียงพรือในคอ
“รู้อยู่ ดูท่าทางก็ขี้กลัวไปซะหมด แถมยังกระหม่อมบาง” แมวสีเงินเปรยนุ่มๆ
มาร์ลอน เดอะซิลเวอร์หลับตาลงเช่นกัน พลางผ่อนลมหายใจอย่างเป็นสุข...
เขาไม่น่าจะออกไปไหนกับคนอื่นเลยในวันคริสต์มาสแบบนี้ ในเมื่อไม่มีใครเข้าใจ
โลกนี้มีแค่เขากับแวนด้าที่เป็นครอบครัวเดียวกันก็เพียงพอ เป็นความรู้สึกที่ดีเหลือเกิน
คืนนี้เขาพอใจที่ได้ทำให้แวนด้ามีความทรงจำดีๆ และก็ได้บอกเธอแล้ว พรุ่งนี้เขาอาจ
ต้องจากไปไกล ไปกับเจ้านาย อีกฝ่ายก็ดูจะยอมรับได้ แววตานั้นบอกว่าเห็นเขาเป็นเพียงเพื่อน
เป็นตัวแทนของสิ่งที่เธอตามหา แต่ยังไม่ใช่เสียทีเดียว
“พรุ่งนี้ฉันจะไม่อยู่แล้วก็จริง แต่ปีหน้าเจ้านายต้องกลับมาที่นี่อีก
แล้วฉันจะออกมาพบกับเธอ...อย่างแน่นอน สัญญาว่าต้องมา”
แวนด้าสบตาเขาด้วยดวงตาเป็นประกาย
“ฉันจะรอ แต่ฉันยังไม่ได้หลงรักเธอหรอกนะ บอกเสียก่อน”
คงรักใครไม่ได้อีก เพราะว่าฉัน มีคนที่รักอยู่แล้ว...
สโนว์หัวเราะกับคำพูดของแมวสาว ทั้งรู้สึกมันเขี้ยวจึงเล็มหูอีกฝ่ายเล่นเบาๆ
ร่างนุ่มนิ่มสองสีตัดกันอิงเข้าหากันอย่างกลมกลืน
สีดำของฟ้ายามค่ำคืน... คู่กับสีเงินขาวสกาวเหมือนหิมะ...
ความแตกต่างไม่อาจกั้นกลางสายใยบางเบาที่ส่งถึงกัน
ชั่วขณะหนึ่งลมแรงวูบพัดมา พาให้แวนด้าลืมตา
ดุจเทพเนรมิต ภาพเงาของรถเลื่อนที่เทียมด้วยกวางสองแถวยาวๆเคลื่อนวับผ่านไป
ลอยขึ้นไปสูงจนกลายเป็นเงาตัดกับดวงจันทร์ลูกโตที่คล้อยต่ำลงมาจากกลางฟ้า
แม้ไกลถึงเพียงนั้นแต่เสียงกระดิ่งเงินยังกังวานกรุ๊งกริ๊งเสนาะหู ทั้งทิ้งประกายวะวับจับใจไว้เป็นหาง
หมุนติ้วรวมกับละอองหิมะกลายเป็นทางแสงดาวพาดขึ้นสู่ฟากฟ้า
“สวยเหลือเกิน ซานตาคลอส...มีอยู่จริงๆ” แวนด้าคราง
“ใช่ เป็นความลับนะ” สโนว์กระซิบ “ฉันเคยเห็นเขา ครั้งหนึ่ง...นานมาแล้ว
แต่ไม่ใช่จะเห็นกันง่ายนักหรอก แปลว่านี่เป็นสัญญาณที่ดีมาก ว่ากันว่า
ใครได้เห็นตัวจริงของซานตาคลอส พรที่อธิษฐานเอาไว้ก็จะเป็นจริง”
“จริงเหรอ ทุกอย่างเลยไหม” แวนด้าหันไปสบตากับเพื่อนใหม่ที่ตนแสนจะวางใจ
“ใช่ ว่าแต่ เธออยากขออะไร ? ”
“ไม่บอกหรอก...เรื่องบางอย่างก็เป็นความลับน่ะ”
คำขอของฉันมีแค่อย่างเดียว
ขอให้วันหนึ่งตัวฉันเองได้กลายเป็นคน และได้อยู่กับซิลเวอร์สองคน ตลอดไป...
สีหน้าพริ้มเปี่ยมสุขรวมทั้งความรู้สึกบริสุทธิ์จากจิตวิญญาณดวงเล็กๆของแวนด้า
ทำให้มาร์ลอน เดอะซิลเวอร์เต็มตื้นจนอดไม่ได้ที่จะสัญญากับตัวเอง
แวนด้า ฉันจะปกป้องดูแลเธออย่างดี และเราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ ตลอดไป...
“แวนด้า... ชอบคริสต์มาสมากขนาดนี้จริงๆหรือ รู้ไหม คืนนี้เธอทำให้ฉันมีความสุขที่สุด
ไม่ใช่แค่ปีหน้า คริสต์มาสของฉันหลังจากนั้นทุกปีก็จะเป็นของเธอ”
แวนด้ายื่นหน้าไปหอมแก้มสีขาวเงินละมุนของแมวหนุ่มข้างกายอย่างอายๆ
“ขอบคุณ...สโนว์ หิมะสีเงินของฉัน... ที่พาฉันมาเจอแต่อะไรดีๆ เจอซานต้า แล้วก็ได้อธิษฐาน”
แมวสีเงินหลับตาลงบ้างเมื่อก้มหน้าลงไปหา จมูกเขาสัมผัสกับจมูกนุ่มๆของแมวสาวอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“สิ่งที่เธอขอ ไม่ว่าอะไร...วันหนึ่งมันจะต้องเป็นความจริงอย่างแน่นอน เชื่อฉันนะ”
แวนด้าค่อยๆพยักหน้า อิงแอบกับร่างที่อยู่ชิดกันอย่างนั้น
ภายใต้เงาหิมะสีเงินที่หมุนคว้างโรยตัวลงมาคล้ายไม่มีจุดสุดสิ้น
ใช่ ฉันเชื่อ...
ความฝันของฉัน สักวันจะต้องเป็นจริง สักวัน...
https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/200517_173558109360835_8089297_n.jpg
อสิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 ม.ค. 2556, 13:04:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ม.ค. 2556, 13:08:56 น.
จำนวนการเข้าชม : 2083
| << ค่ำคืนแห่งหิมะสีเงิน ตอน 4 / คริสต์มาสปีนี้แวนด้าจะได้อะไรน้า |
อสิตา 22 ม.ค. 2556, 13:07:38 น.
คุณนางสาวกระป๋องก็เดาเกือบถูกนะคะเรื่องแปลงเป็นแมว
แต่เพิ่งมาแปลงหลังจากเอาตัวแมวจริงไปเก็บแล้วนี่นา
ปิดท้ายด้วยรูปซิลเวอร์กับแวนด้าที่คนเขียนเคยวาดไว้
https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/200517_173558109360835_8089297_n.jpg
พ่อมดสีเงินกับแมวดำในอ้อมแขน หุหุ
ส่วนแวนด้าตอนเป็นคนนั้นมีจริงๆ แต่อยู่ในเล่มมายากรแห่งรัก
แมวสาวที่เล่นเกมกับเทวทูตโดยมีเดิมพันเป็นความรักและความรู้สึกอย่างมนุษย์ของตัวเอง
เพราะตีพิมพ์ไปตั้งแต่สองปีก่อนจึงไม่สามารถนำมาโพสต์ได้ แต่อยากบอกว่าคนเขียนฟินกับคู่นี้มาก
เลยต้องเอามาเขียนตอนพิเศษย้อนอดีตอีกเป็นตอนค่ำคืนแห่งหิมะสีเงิน
ถ้าหาซื้อไม่ได้
ให้รองานหนังสือเดือนมีนานะคะ มีแน่ (อยู่ในกองลดราคา50-70เปอเซ็นต์อะไรนี่แหละ กร๊ากกก)
ถ้าไปเจอกันวันที่คนเขียนไปเซ็นหนังสือมายาไฟในดวงตาจะช่วยหยิบให้
(ถ้าต้องการ ถ้าไม่เอาก็ไม่บังคับ แต่มันหนุกนะะะะคะะะะ //โหยหวน)
คุณนางสาวกระป๋องก็เดาเกือบถูกนะคะเรื่องแปลงเป็นแมว
แต่เพิ่งมาแปลงหลังจากเอาตัวแมวจริงไปเก็บแล้วนี่นา
ปิดท้ายด้วยรูปซิลเวอร์กับแวนด้าที่คนเขียนเคยวาดไว้
https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/200517_173558109360835_8089297_n.jpg
พ่อมดสีเงินกับแมวดำในอ้อมแขน หุหุ
ส่วนแวนด้าตอนเป็นคนนั้นมีจริงๆ แต่อยู่ในเล่มมายากรแห่งรัก
แมวสาวที่เล่นเกมกับเทวทูตโดยมีเดิมพันเป็นความรักและความรู้สึกอย่างมนุษย์ของตัวเอง
เพราะตีพิมพ์ไปตั้งแต่สองปีก่อนจึงไม่สามารถนำมาโพสต์ได้ แต่อยากบอกว่าคนเขียนฟินกับคู่นี้มาก
เลยต้องเอามาเขียนตอนพิเศษย้อนอดีตอีกเป็นตอนค่ำคืนแห่งหิมะสีเงิน
ถ้าหาซื้อไม่ได้
ให้รองานหนังสือเดือนมีนานะคะ มีแน่ (อยู่ในกองลดราคา50-70เปอเซ็นต์อะไรนี่แหละ กร๊ากกก)
ถ้าไปเจอกันวันที่คนเขียนไปเซ็นหนังสือมายาไฟในดวงตาจะช่วยหยิบให้
(ถ้าต้องการ ถ้าไม่เอาก็ไม่บังคับ แต่มันหนุกนะะะะคะะะะ //โหยหวน)
หมูอ้วน 22 ม.ค. 2556, 13:58:48 น.
น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ
น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ
lovemuay 22 ม.ค. 2556, 15:28:47 น.
โอ๊ะๆ อย่าลิมนะที่บอกว่าฝันจะเป็นจริง อิอิ
โอ๊ะๆ อย่าลิมนะที่บอกว่าฝันจะเป็นจริง อิอิ
อสิตา 22 ม.ค. 2556, 15:43:35 น.
คุณเลิฟหมวย มันมีเฉลยบทสรุปอยู่ในเล่มมายากรแห่งรักนะคะ เขียนไว้ตั้งแต่สองปีก่อนแล้ว อันนี้เป็นตอนย้อนหลังที่เขียนความน่ารักของแวนด้ากับซิลเวอร์ในอดีต
คุณเลิฟหมวย มันมีเฉลยบทสรุปอยู่ในเล่มมายากรแห่งรักนะคะ เขียนไว้ตั้งแต่สองปีก่อนแล้ว อันนี้เป็นตอนย้อนหลังที่เขียนความน่ารักของแวนด้ากับซิลเวอร์ในอดีต 
goldensun 22 ม.ค. 2556, 16:43:50 น.
ซิลเวอร์ภาคแมวน่ารักมาก พอเป็นแมว เลยรู้ใจแวนด้าเลย ต่างจากตอนเป็นคน ขัดใจแวนด้าน่าดู
แต่ก็ยังมีมาดของซิลเวอร์พอเตือนให้แวนด้าคิดถึง
ซิลเวอร์ภาคแมวน่ารักมาก พอเป็นแมว เลยรู้ใจแวนด้าเลย ต่างจากตอนเป็นคน ขัดใจแวนด้าน่าดู
แต่ก็ยังมีมาดของซิลเวอร์พอเตือนให้แวนด้าคิดถึง
นางสาวกระป๋อง 22 ม.ค. 2556, 19:59:04 น.
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตาแวนด้าสีเดียวกับแม่มณีเลยค่ะ หรือแม่มณีจะกลายร่างได้แบบแวนด้าค่ะเนี่ย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตาแวนด้าสีเดียวกับแม่มณีเลยค่ะ หรือแม่มณีจะกลายร่างได้แบบแวนด้าค่ะเนี่ย
angelK 23 ม.ค. 2556, 09:11:42 น.
อ่านถึงย่อหน้าที่ห้าแอบกรี๊ดเลยค่ะ นี่มันดีกว่าที่คิดไว้มากๆ
จบได้น่ารักดีค่ะ ฟิน อิอิ
(แถมเล็กน้อย ยังเห็นหนังสือมายากรแห่งรักที่ร้านนายอินทร์นะคะ เผื่อมีผู้สนใจ )
อ่านถึงย่อหน้าที่ห้าแอบกรี๊ดเลยค่ะ นี่มันดีกว่าที่คิดไว้มากๆ
จบได้น่ารักดีค่ะ ฟิน อิอิ
(แถมเล็กน้อย ยังเห็นหนังสือมายากรแห่งรักที่ร้านนายอินทร์นะคะ เผื่อมีผู้สนใจ )
กานตี 23 ม.ค. 2556, 09:13:07 น.
ไม่น่าเชื่อว่าเราจะฟินได้กับเรื่องรักของแมวๆ อิอิ
ไม่น่าเชื่อว่าเราจะฟินได้กับเรื่องรักของแมวๆ อิอิ
หยกสีน้ำผึ้ง 24 ม.ค. 2556, 09:53:20 น.
ม้าว~
ม้าว~
Zephyr 26 ม.ค. 2556, 10:03:02 น.
เงี้ยวววว ง้าววววว
อ๊าย เมื่อย อยากบิดขี้เกียจแบบแมวๆจุงเบย มะม้า
ว่าละ ขึ้นมาแมวสีเงิน ตาซิลชัวร์ และยิ่งชัวร์มากขึ้นตอนเฮียแกหาชื่อแถวนั้นอ่ะ
หลอกแต๊ะอั๋งไปตั้งเยอะนะ แวนด้าน่ารักจัง อ่านไปจิ้นไป ชักอยากจะได้แมวดำ แทนแมวส้มแมวขาวละน้า
ฮี่ๆๆๆๆ แต่ จบแล้วเหรอ งือๆๆๆ สั้นจัง หงะ
แต่ฟิน.... กับคริสมาสต์แมวๆ งี่ๆๆๆ มะม้าเขียนเหมือนมะม้าเป็นแมวมาก่อนเลย 555
เงี้ยวววว ง้าววววว
อ๊าย เมื่อย อยากบิดขี้เกียจแบบแมวๆจุงเบย มะม้า
ว่าละ ขึ้นมาแมวสีเงิน ตาซิลชัวร์ และยิ่งชัวร์มากขึ้นตอนเฮียแกหาชื่อแถวนั้นอ่ะ
หลอกแต๊ะอั๋งไปตั้งเยอะนะ แวนด้าน่ารักจัง อ่านไปจิ้นไป ชักอยากจะได้แมวดำ แทนแมวส้มแมวขาวละน้า
ฮี่ๆๆๆๆ แต่ จบแล้วเหรอ งือๆๆๆ สั้นจัง หงะ
แต่ฟิน.... กับคริสมาสต์แมวๆ งี่ๆๆๆ มะม้าเขียนเหมือนมะม้าเป็นแมวมาก่อนเลย 555
อสิตา 6 ก.พ. 2556, 01:45:59 น.
คุณโกลเด้นซัน - ซิลเวอร์น่ารักตลอดค่ะ ถ้ามีโอกาสอย่าลืมลองอ่านมายากรแห่งรัก
คุณนางสาวกระป๋อง - ระวังแม่มณีกลายเป็นสาวสวยนะคะ ยอมไม่ได้ )ต้องเอาไปออกงานวัด)
คุณแองเจิ้ลค์ - ขอบคุณที่ช่วยโฆษณาค่ะ มายากรปกสีแสบไส้มาก แต่เนื้อในรับประกันความสนุก
คุณกานตี - คนเขียนอินกับแมวมาก พยายามถ่ายทอดความฟินไปถึงคนอ่าน ตอนเขียนแอบน้ำตาไหล
คุณหยกกี้ - มาร้องเสียงแมวอีกละ
คุณเฟอร์ก้นนุ่ม - มาทีคลั่งยาวเชียว มะม้าชอบแมว เล่นไถแมวไปหมดทุกสีก็แย่สิ ส้ม ขาว ดำก็จะเอา เปิดฟาร์มแมวเลยไหมล่า
รวมเรื่องสั้นนี่ไม่มีขายนะคะ ใครอยากจองให้ดูตามเพจนักเขียนอรุณได้เกือบทุกคนเลย
ในนี้แปะลิ้งค์ไม่ได้ ถ้ายังไงสนใจหลังไมค์มาก็ได้ค่ะจะส่งรายละเอียดให้เป็นพิเศษ
รายได้ทั้งหมดสมทบทุนช่วยเหลือพลทหารผู้เสียสละที่ต้องปฏิบัติหน้าที่ในสามจังหวัดภาคใต้
คุณโกลเด้นซัน - ซิลเวอร์น่ารักตลอดค่ะ ถ้ามีโอกาสอย่าลืมลองอ่านมายากรแห่งรักคุณนางสาวกระป๋อง - ระวังแม่มณีกลายเป็นสาวสวยนะคะ ยอมไม่ได้ )ต้องเอาไปออกงานวัด)
คุณแองเจิ้ลค์ - ขอบคุณที่ช่วยโฆษณาค่ะ มายากรปกสีแสบไส้มาก แต่เนื้อในรับประกันความสนุก
คุณกานตี - คนเขียนอินกับแมวมาก พยายามถ่ายทอดความฟินไปถึงคนอ่าน ตอนเขียนแอบน้ำตาไหล
คุณหยกกี้ - มาร้องเสียงแมวอีกละ
คุณเฟอร์ก้นนุ่ม - มาทีคลั่งยาวเชียว มะม้าชอบแมว เล่นไถแมวไปหมดทุกสีก็แย่สิ ส้ม ขาว ดำก็จะเอา เปิดฟาร์มแมวเลยไหมล่า
รวมเรื่องสั้นนี่ไม่มีขายนะคะ ใครอยากจองให้ดูตามเพจนักเขียนอรุณได้เกือบทุกคนเลย
ในนี้แปะลิ้งค์ไม่ได้ ถ้ายังไงสนใจหลังไมค์มาก็ได้ค่ะจะส่งรายละเอียดให้เป็นพิเศษ
รายได้ทั้งหมดสมทบทุนช่วยเหลือพลทหารผู้เสียสละที่ต้องปฏิบัติหน้าที่ในสามจังหวัดภาคใต้