มายากรแห่งรัก
คริสต์มาสแสนโรแมนติกในฝันของแวนด้าจะเป็นจริงไหม
...เมื่อเธอเป็นเพียงแมวดำตัวหนึ่ง ที่หลงรักเจ้านายของตนเอง
...เมื่อเธอเป็นเพียงแมวดำตัวหนึ่ง ที่หลงรักเจ้านายของตนเอง
Tags: แวนด้า ซิลเวอร์ วีตัส มายากล คริสต์มาส
ตอน: ค่ำคืนแห่งหิมะสีเงิน ตอน 4 / คริสต์มาสปีนี้แวนด้าจะได้อะไรน้า
แง...คุณพระอาทิตย์สีทองหายไปนะคะ สงสัยจะข้ามตอนก่อนไปแน่ๆเลย
คุณเฟอร์ – ฮึ่ม สกปรก เสือก็สกปรกมากๆ หมัดเต็ม รอคนมาอาบน้ำให้
แต่คนคนนั้นท่าทางจะเสพหนุ่มอื่นจนลืมอัคน้อยไปแล้ว ตอนนิยายออกอัคน้อยโดนรุมก็จะเชิ่ดบ้าง
คุณเลิฟหมวย – ใช่ค่ะ ทำรวมเล่มกันช่วยบ้านคุณดาริสที่ไฟไหม้ นักเขียนร่วมแรงร่วมใจกันดีมากเลย
เค้าเป็นคนทำปกด้วยน้า ^^มีคุณใจดีในเดเวียนอาร์ตบริจาครูปถ่ายงามๆมาให้เป็นวัตถุดิบค่ะ
คุณนางสาวกระป๋อง – เอ่อ คุณนายแม่มณีน่ากลัวมากค่ะ ระวังนะคะ คนญี่ปุ่นเค้าว่าแมวอายุเยอะๆ
แล้วจะแปลงเป็นคนได้ อิอิอิ วันหนึ่งแม่มณีอาจจะนอนอ่านหนังสือบนเตียง เล่มที่ฉีกคือเล่มที่ไม่ชอบอะไรงี้
ขอจับมือหน่อยค่ะ... อสิตาก็ชื่อเล่นว่าแป้งเหมือนกัน ที่แท้ก็นางสาวกระป๋องแป้งนี่เอง
ปกติจะดวงสมพงศ์กับคนชื่อเหมือนซะด้วย
คุณดาวดำ – ตบมือสองแปะเลยนะคะ ตอนนี้คนอ่านหายไปหลายคนเลย ไปไหนกันๆๆ
อีกตอนสองตอนก็จะจบแล้วนะ
คุณฮอบบิท – มาให้กำลังใจกวางสีเทาเรื้อนๆหรือคนเขียนคะ แต่ชอบกวางเรื้อนมากนะ ออกมานิดเดียวแต่เด่น
คุณหมูอ้วน – แวนด้าก็ต้องสมหวังสักวัน แน่ๆๆๆละ แมวน่ารักขนาดนี้ ตอนเป็นสาวก็สวยซะ
คุณอะมีราห์แท็ค – แวนด้าจะได้อะไรเป็นของขวัญคริสต์มาสน้า โปรดจินตนาการว่าตัวเองเป็นแมวแล้วจะอินค่ะ
คุณangelK – หุหุ แม้แต่ฟองสบู่ก็ไม่ทนทาน แตกก่อนถึงพื้น ปกติซิลเวอร์เก่งนะถ้าเป็นเรื่องเวทมนตร์
แต่พอเอามารวมกับเทคโนโลยีก็เลยออกมาครึ่งๆกลางๆค่ะ...เละเลย
ตูมมมม !!!
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวเมื่อตัวรถไม่อาจทนความเร็วของกวางที่กระชากแรง
จนเครื่องยนต์ทำงานไม่เป็นระบบ แวนด้าและซิลเวอร์กระเด็นกระดอนออกไปพร้อมกัน
ทั้งสองถูกห่อหุ่มไว้ด้วยฟองสบู่นิรภัยที่เกิดจากเวทมนตร์ ค่อยๆลอยละล่องสู่ดินไปพร้อมๆกับ
ละอองหิมะ ก่อนที่ฟองจะแตกโผละเมื่อใกล้ถึงพื้น แมวและคนร่วงหล่นลงแอ้ก
เกือบจะพร้อมกัน
แวนด้าหันไปมองเจ้านายซึ่งอยู่ในสภาพสกปรกรุ่งริ่งที่สุดในรอบสี่ร้อยปีที่เธอเคยเห็นมา
‘ถึงมันพัง เราก็จะ...ไม่เป็นไร’ ซิลเวอร์เค้นคอพูดต่อจนจบ
พลางไอเอาเขม่าควันออกมาใส่แวนด้าสองสามที
แมวดำหลับตาปี๋พลางสลัดขน นี่ไม่ใช่คริสต์มาสแบบที่เธอคิดไว้
ไม่มีความความโรแมนติกอะไรสักนิดเลย!!
ความทรงจำในอดีตปีหลังๆนั้นไม่ถึงกับแย่ มีอะไรสนุกบ้างเมื่อย้อนนึกถึง
ทว่าก็ยังไม่ใกล้เคียงกับคริสต์มาสหวานๆชวนฝันที่จะตราตรึงในความทรงจำ
หรือว่าเธอควรเลิกรอคอยสิ่งนั้นจากซิลเวอร์
เขาเป็นคน และเธอเป็นแมวกลับมาสู่ความจริงเสียทีจะดีไหม
แต่แล้วแมวดำก็ตัดสินใจรอคริสต์มาสปีนี้...
นี่คงเป็นความหวังสุดท้ายของแวนด้าแล้ว มันนานเกินไป ถ้าปีนี้ยังไม่มีอะไรดีๆเกิดขึ้นอีกละก็
สองสามปีที่ผ่านมาหิมะตกลงมามากอย่างน่าอัศจรรย์สำหรับเมืองเอดินบะระ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปีนี้ แพทริเซียยังเร่งเร้าไม่หยุดหย่อนให้แวนด้าออกเดต
กับแมวหนุ่มที่ชื่อโรมิโออะไรนั่น แต่แวนด้ายังตัดสินใจไม่ได้จนแล้วจนรอด
ถ้าเผื่อปีนี้ซิลเวอร์อยากจะแก้ตัวจากเรื่องเมื่อปีก่อน ปีก่อน และปีก่อนๆนั้นไปอีก
...ถ้าบังเอิญว่าเขาจะรู้สึกผิดสักนิดน่ะนะ
ล้วงเข้าวันที่ 23 ธันวาคม ก่อนวันคริสต์มาสอีฟ
แวนด้ากำลังอารมณ์ดีขณะที่เดินพริ้มเข้าไปหาซิลเวอร์ ตั้งใจจะนวดให้ชายหนุ่ม
เพื่อเอาใจสักสิบยี่สิบนาที เผื่อว่าพรุ่งนี้เธอจะได้รับของขวัญพิเศษอะไรบ้าง
แต่แล้วกลับต้องชะงักเท้าอยู่หน้าห้องนั่งเล่น เมื่อได้ยินมายากรสีเงิน
กรอกเสียงคุยกับใครบางคนทางโทรศัพท์มือถือ
“พรุ่งนี้เหรอครับ ให้ตายเถอะน่า คุณผู้จัดการ ทางนั้นเขาคิดว่ามาร์ลอน เดอะซิลเวอร์
เป็นนักมายากลข้างถนนหรือไง ผมไม่รับงานกะทันหันแบบนี้หรอก ถึงปกติผมจะ
ไม่นิยมหยุดทำงานในช่วงคริสต์มาสแต่ก็ต้องจองคิวล่วงหน้าเป็นหลายเดือน
แถมปีนี้กะว่าจะอยู่สบายๆสักหน่อย ใช้ช่วงเวลาดีๆกับใครสักคน”
แวนด้าหูผึ่ง ขนชันไปทั้งกายด้วยความตระหนก แน่นอนอยู่แล้ว เขาคงไม่ได้หมายถึงเธอ
แต่เสี้ยวส่วนของความหวังเศษหนึ่งส่วนล้านที่ยังเหลืออยู่ในใจก็กระซิบว่าอาจมีทางเป็นไปได้
“ครับใช่ กับ... นัดกับเดตสาว ถึงปกติผมจะไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้ แต่นานๆทีมันก็ต้องมีบ้าง”
ชายหนุ่มตอบกลั้วหัวเราะเบาๆอย่างอารมณ์ดี
แมวดำที่ห่อตัวแอบจนเล็กลีบแลดูเหมือนว่าจะหดเหี่ยวลงไปอีก หูของแวนด้าลู่อย่างหมดหวัง
ขณะกลืนก้อนขมๆบางอย่างลงไป ...นอกจากน้อยใจแล้วเธอยังโกรธ ที่เฝ้ารอมาตั้งไม่รู้กี่ปีมันเพื่ออะไรกัน!
แวนด้าร้องไห้ในใจ หันหลังกลับ วิ่งแจ้นไปบ้านแพทริเซีย
ไปเพื่อบอกว่าเธอจะรับนัดไปเที่ยวกับโรมิโอในคืนคริสต์มาสอีฟ
เดอะซิลเวอร์มองอาหารบนโต๊ะหรูที่เขากำลังรับประทานสลับกับมองหญิงสาวที่นั่งตรงข้าม
เขาเองที่ตัดสินใจออกมาทานอาหารค่ำกับเจ้าหล่อน ผู้หญิงสวยบาดใจผมดำยาวคนนี้
จริงอยู่ หญิงสาวแต่งกายมีรสนิยม กิริยาน่ารักดูดี จนไปถึงน้ำหอมที่ใส่ก็แพงระยับ
แต่มันกลับสร้างความรู้สึกแปลกปลอมให้กับเขา
เขาไม่ใช่คนเจ้าชู้ แต่ด้วยอายุสี่ร้อยกว่าปีที่อยู่มาเนิ่นนานก็ทำให้มาร์ลอน หรือ เดอะซิลเวอร์
รู้จักผู้หญิงมาเกินพอ เขารู้สึกเบื่อกับจริตมารยาแม้ไม่ว่าจะทำอย่างแนบเนียนเพียงไรของพวกหล่อน
ยามเมื่อขาเรียวสวยของคนตรงข้ามเฉียดมากระทบขาแข็งแรงของเขาผะแผ่ว
ก่อนถอยฉากกลับไปคล้ายไม่ได้ตั้งใจ
ไม่แน่... ถ้าเป็นผู้หญิงที่ถูกใจ เขาอาจจะชอบก็ได้
ที่สุดชายหนุ่มก็พยายามบังคับตนเองให้ใส่ใจคนที่มาด้วยไม่ได้อีกต่อไป เขาแสร้งใช้เวทมนตร์
สั่งให้โทรศัพท์ดังขึ้น พร้อมข้ออ้างถึงการตามตัวเร่งด่วนจากบริษัทที่เขาร่วมงาน
“เดี๋ยวผมไปส่งคุณแล้วต้องไปทำงานต่อ ด่วนมากจริงๆ ถึงจะเป็นวันหยุดอย่างนี้
แต่ไม่อยากให้บริษัทเขาเสียผลประโยชน์น่ะครับ”
สาวเจ้าเองก็ดูจะหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยเมื่อผลุนผลันลงจากรถสีเงินคันหรูของเขาไป
ยังเพิ่งหัวค่ำเท่านั้น...แต่จะทำยังไงได้ นี่เขาก็อดทนสุภาพกับเธอที่สุดแล้ว
ซิลเวอร์ไม่ใช่ผู้ชายหัวรุนแรงก็จริง ทว่าก็เอาแต่ใจตนเองในขอบเขตที่พึงทำอย่างนี้เสมอ
ตอนนี้คงแทบไม่มีผู้หญิงคนไหนเข้าใจคนที่ผ่านกาลเวลามายาวนานอย่างเขาได้
ใจเขายังไม่เหมือนคนแก่ คนเราจะรู้สึกแก่ก็ต่อเมื่อสำนึกจากรูปลักษณ์และการปฏิบัติ
จากคนรอบกายเตือนย้ำ แต่เมื่อไม่รู้สึกถึงอารมณ์นั้นส่งผ่านเข้ามา ทุกอย่างก็ยังคงเดิม
ยังอยากใช้ชีวิตอย่างหนุ่มสาวเรื่อยไป แต่บางอย่างของเขาก็โตเกินกว่าจะหาคนมาเข้าใจโดยง่าย
เขาไม่ร่ำร้อง ไม่เร่งร้อน แต่รู้ว่าส่วนลึกแล้วตัวเองก็ยังไม่เลิกตามหา...
ซิลเวอร์ตั้งใจจะกลับไปที่บ้าน อย่างน้อยก็ยังมีแวนด้า นอนกอดแมวนุ่มนิ่มตัวอุ่นๆ
เอาไว้ตลอดคืนหนาวๆ จะมีอะไรดีไปกว่านั้นอีก
หลังจากจอดรถเรียบร้อย มาร์ลอน เดอะซิลเวอร์กำลังจะเดินเข้าประตูบ้าน
สายตาของเขาก็พลันไปพบเข้ากับสิ่งมีชีวิตบางอย่างนั่งจุ้มปุ๊กอยู่หน้าประตู
มันคือแมวแร็กดอลล์สีเงินงามราคาแพงระยับ
ที่สะดุดเขาไม่ใช่แค่เพราะมันเป็นสิ่งแปลกปลอมหน้าบ้าน แต่เจ้าแมวที่ว่า
อยู่ในชุดซานตาคลอสสีแดงสด ประดับประดาอย่างกรุยกรายราวกับมัน
เป็นต้นสนคริสต์มาส แม้ดูว่าไม่ใช่ของโหลแต่ตัดเย็บมาเป็นพิเศษ
ทว่ารูปลักษณ์โดยรวมกลับดูไม่จืด เขาไม่คิดว่าเจ้าแมวนั่นจะเดินได้สะดวกเลยจนนิดเดียว
แมวสีเงินตกใจจนตัวแข็งเมื่อรู้สึกถึงมือลึกลับที่ขยุ้มหลังคอมัน ยกจนตัวลอยพ้นพื้น
มันถูกหันหน้าไปสบเข้ากับดวงตาสีน้ำตาลอ่อนคมเฉียบของมนุษย์ผู้ชายที่ยามนี้มีแววเอาเรื่อง
ซิลเวอร์พูดภาษาแมวไม่ได้ก็จริง แต่เขาสื่อสารกับมันได้เข้าใจดีไม่ต่างจากเวลาคุยกับแวนด้า
“มารออะไรหน้าบ้านฉัน”
“ผมโรมิโอ มาจากคฤหาสน์หลังคาสีแดงหัวมุมถนนฮะ มีเดตกับแวนด้าเลยมารอ
เพราะไม่ชอบให้สุภาพสตรีเป็นฝ่ายคอยเก้อ ถ้าคุณจะกรุณาสุภาพกว่านี้สักนิด...
ช่วยปล่อยผมลงได้ไหม คุณพ่อมด” แมวตอบยืดยาวด้วยเสียงกร้าวเข้ม
ด้วยได้ฟังเรื่องซิลเวอร์มาบ้างแล้วจากแพทริเซีย
“แต่งตัวแบบนี้เนี่ยนะมาเดต” ซิลเวอร์หลุดขำอย่างเยาะๆ “แล้วไปเดตอะไร แวนด้าไม่เคยขอฉันสักคำ”
ป๊าววว...วว...ว
เหมือนโดนจี้จุดให้ต่อมโกรธแตก โรมิโอเริ่มดิ้นรนจะให้พ้นมือชายหนุ่มผมยาวอย่างไว้ลาย
พยายามเอื้อมขึ้นไปข่วนให้ถึงมือและแขนที่ขยุ้มตนอยู่ แต่ก็ไม่ระคายผิวมายากรแม้แต่น้อย
“ไม่ใช่เรื่องตลกนะ!! แพททริเซียบอกว่าแวนด้าอยากมีคริสต์มาสที่โรแมนติกสักครั้ง
เป็นคนก็อย่ามายุ่งเรื่องของพวกแมวหน่อยเลย”
“แต่ฉันเป็นเจ้าของ! แวนด้าไม่เคยออกไปไหนกับหนุ่มๆ ฉันไม่เคยอนุญาตเลย !! ”
ใช่ แมวของเขาไร้เดียงสา หรือว่านี่คืออาการที่เรียกกันว่าหวงลูกสาว
ถ้าปล่อยให้ไปแล้วเกิดอะไรเลยเถิดขึ้นจะทำยังไง... บางทีเขาก็เคยล้อว่า
แวนด้าคงอยากมีแฟน แต่พอจินตนาการภาพแมวดำของตนกลายเป็นแม่แมว
มีลูกนอนดูดนมเป็นครอก นึกภาพนั้นแล้วมายากรสีเงินก็ตบหน้าผากดังฉาด
ด้วยมือข้างว่างพลางส่ายหน้า จะยอมให้มันเกิดขึ้นไม่ได้จริงๆ
“เป็นเจ้าของแล้วยังไง! แวนด้าก็มีชีวิตจิตใจของตัวเองเหมือนกัน” โรมิโอขู่ฟ่อ
ดิ้นรนจนขนสีเงินที่ถูกหวีมาสวยยับยุ่ง เสื้อผ้าที่สวมมาดีก็เริ่มยับเหมือนกัน
“เรื่องนั้นฉันรู้ดีกว่าแกอีก…” นักมายากลหนุ่มพึมพำ
เขาจัดแจงเสกกล่องของขวัญคริสต์มาสออกมา พูดให้ถูกคือเรียกกล่องเปล่ามาจากแถวๆนี้
จับแมวที่ตนตัดสินใจสะกดมันให้ตัวแข็งทื่อยัดลงกล่องอย่างไม่ไยดี
“ตะกี้บอกอยู่บ้านหลังคาแดงใช่ไหม เดี๋ยวฉันช่วยส่งแบบเป็นพัสดุลอยฟ้ากลับให้ถึงที่เลยก็แล้วกัน”
แวนด้ามองออกไปทางหน้าต่างและเห็นมาตลอดวัน หิมะตกลงมาคลุมพื้นหนากว่าวันไหนๆ
แพทริเซียบอกไว้ว่าโรมิโอจะมารับเธอตอนสามทุ่ม ลึกๆแล้วแวนด้ารู้สึกผิดที่จะหนีออกไป
รู้ว่าซิลเวอร์ต้องไม่ชอบใจแน่ที่เธอทำอะไรโดยไม่บอก แต่ถ้าบอกเขาก็จะไม่ยอมให้ไป
“ได้เวลาแล้ว ต้องออกไปดูว่าโรมิโอมาหรือยัง”
แวนด้าสำรวจความเรียบร้อยของตนเองในกระจก วันนี้เธอดูน่ารักพอใช้
โชคดีว่าซิลเวอร์สวมเสื้อกันหนาวคอปุยๆสีเนื้อที่ไว้ให้ตั้งแต่เช้าเพราะวันนี้หนาวกว่าทุกวัน
หมวกฮู้ดเล็กๆจากตัวเสื้อห้อยอยู่ข้างหลัง เธอเองเป็นแมวขนแน่น จึงคิดว่าตัวเองน่าจะ
อุ่นพอที่จะออกไปเที่ยวข้างนอก ไปดูแสงสีของวันคริสต์มาส ไม่ต้องทนเก็บตัวหง่าวเหงา
รอคนที่ออกไปเที่ยวกับผู้หญิงอื่น
แมวดำเดินหงอยๆลงบันได รู้ตัวว่าอ้อยอิ่งจนเริ่มจะเลยเวลานัดพบที่หน้าประตูบ้าน
ต้องยอมเข้าใจเสียที แวนด้าบอกตัวเองว่าลอดพ้นประตูแมวไปข้างนอกเมื่อไหร่
เธอจะเป็นแมวตัวใหม่ที่แสนสดชื่น
...แต่แล้วภาพที่พบนั้น แมวสาวไม่ได้คาดคิดมาก่อนเลย !!
คุณเฟอร์ – ฮึ่ม สกปรก เสือก็สกปรกมากๆ หมัดเต็ม รอคนมาอาบน้ำให้
แต่คนคนนั้นท่าทางจะเสพหนุ่มอื่นจนลืมอัคน้อยไปแล้ว ตอนนิยายออกอัคน้อยโดนรุมก็จะเชิ่ดบ้าง
คุณเลิฟหมวย – ใช่ค่ะ ทำรวมเล่มกันช่วยบ้านคุณดาริสที่ไฟไหม้ นักเขียนร่วมแรงร่วมใจกันดีมากเลย
เค้าเป็นคนทำปกด้วยน้า ^^มีคุณใจดีในเดเวียนอาร์ตบริจาครูปถ่ายงามๆมาให้เป็นวัตถุดิบค่ะ
คุณนางสาวกระป๋อง – เอ่อ คุณนายแม่มณีน่ากลัวมากค่ะ ระวังนะคะ คนญี่ปุ่นเค้าว่าแมวอายุเยอะๆ
แล้วจะแปลงเป็นคนได้ อิอิอิ วันหนึ่งแม่มณีอาจจะนอนอ่านหนังสือบนเตียง เล่มที่ฉีกคือเล่มที่ไม่ชอบอะไรงี้
ขอจับมือหน่อยค่ะ... อสิตาก็ชื่อเล่นว่าแป้งเหมือนกัน ที่แท้ก็นางสาวกระป๋องแป้งนี่เอง
ปกติจะดวงสมพงศ์กับคนชื่อเหมือนซะด้วย
คุณดาวดำ – ตบมือสองแปะเลยนะคะ ตอนนี้คนอ่านหายไปหลายคนเลย ไปไหนกันๆๆ
อีกตอนสองตอนก็จะจบแล้วนะ
คุณฮอบบิท – มาให้กำลังใจกวางสีเทาเรื้อนๆหรือคนเขียนคะ แต่ชอบกวางเรื้อนมากนะ ออกมานิดเดียวแต่เด่น
คุณหมูอ้วน – แวนด้าก็ต้องสมหวังสักวัน แน่ๆๆๆละ แมวน่ารักขนาดนี้ ตอนเป็นสาวก็สวยซะ
คุณอะมีราห์แท็ค – แวนด้าจะได้อะไรเป็นของขวัญคริสต์มาสน้า โปรดจินตนาการว่าตัวเองเป็นแมวแล้วจะอินค่ะ
คุณangelK – หุหุ แม้แต่ฟองสบู่ก็ไม่ทนทาน แตกก่อนถึงพื้น ปกติซิลเวอร์เก่งนะถ้าเป็นเรื่องเวทมนตร์
แต่พอเอามารวมกับเทคโนโลยีก็เลยออกมาครึ่งๆกลางๆค่ะ...เละเลย
ตูมมมม !!!
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวเมื่อตัวรถไม่อาจทนความเร็วของกวางที่กระชากแรง
จนเครื่องยนต์ทำงานไม่เป็นระบบ แวนด้าและซิลเวอร์กระเด็นกระดอนออกไปพร้อมกัน
ทั้งสองถูกห่อหุ่มไว้ด้วยฟองสบู่นิรภัยที่เกิดจากเวทมนตร์ ค่อยๆลอยละล่องสู่ดินไปพร้อมๆกับ
ละอองหิมะ ก่อนที่ฟองจะแตกโผละเมื่อใกล้ถึงพื้น แมวและคนร่วงหล่นลงแอ้ก
เกือบจะพร้อมกัน
แวนด้าหันไปมองเจ้านายซึ่งอยู่ในสภาพสกปรกรุ่งริ่งที่สุดในรอบสี่ร้อยปีที่เธอเคยเห็นมา
‘ถึงมันพัง เราก็จะ...ไม่เป็นไร’ ซิลเวอร์เค้นคอพูดต่อจนจบ
พลางไอเอาเขม่าควันออกมาใส่แวนด้าสองสามที
แมวดำหลับตาปี๋พลางสลัดขน นี่ไม่ใช่คริสต์มาสแบบที่เธอคิดไว้
ไม่มีความความโรแมนติกอะไรสักนิดเลย!!
ความทรงจำในอดีตปีหลังๆนั้นไม่ถึงกับแย่ มีอะไรสนุกบ้างเมื่อย้อนนึกถึง
ทว่าก็ยังไม่ใกล้เคียงกับคริสต์มาสหวานๆชวนฝันที่จะตราตรึงในความทรงจำ
หรือว่าเธอควรเลิกรอคอยสิ่งนั้นจากซิลเวอร์
เขาเป็นคน และเธอเป็นแมวกลับมาสู่ความจริงเสียทีจะดีไหม
แต่แล้วแมวดำก็ตัดสินใจรอคริสต์มาสปีนี้...
นี่คงเป็นความหวังสุดท้ายของแวนด้าแล้ว มันนานเกินไป ถ้าปีนี้ยังไม่มีอะไรดีๆเกิดขึ้นอีกละก็
สองสามปีที่ผ่านมาหิมะตกลงมามากอย่างน่าอัศจรรย์สำหรับเมืองเอดินบะระ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปีนี้ แพทริเซียยังเร่งเร้าไม่หยุดหย่อนให้แวนด้าออกเดต
กับแมวหนุ่มที่ชื่อโรมิโออะไรนั่น แต่แวนด้ายังตัดสินใจไม่ได้จนแล้วจนรอด
ถ้าเผื่อปีนี้ซิลเวอร์อยากจะแก้ตัวจากเรื่องเมื่อปีก่อน ปีก่อน และปีก่อนๆนั้นไปอีก
...ถ้าบังเอิญว่าเขาจะรู้สึกผิดสักนิดน่ะนะ
ล้วงเข้าวันที่ 23 ธันวาคม ก่อนวันคริสต์มาสอีฟ
แวนด้ากำลังอารมณ์ดีขณะที่เดินพริ้มเข้าไปหาซิลเวอร์ ตั้งใจจะนวดให้ชายหนุ่ม
เพื่อเอาใจสักสิบยี่สิบนาที เผื่อว่าพรุ่งนี้เธอจะได้รับของขวัญพิเศษอะไรบ้าง
แต่แล้วกลับต้องชะงักเท้าอยู่หน้าห้องนั่งเล่น เมื่อได้ยินมายากรสีเงิน
กรอกเสียงคุยกับใครบางคนทางโทรศัพท์มือถือ
“พรุ่งนี้เหรอครับ ให้ตายเถอะน่า คุณผู้จัดการ ทางนั้นเขาคิดว่ามาร์ลอน เดอะซิลเวอร์
เป็นนักมายากลข้างถนนหรือไง ผมไม่รับงานกะทันหันแบบนี้หรอก ถึงปกติผมจะ
ไม่นิยมหยุดทำงานในช่วงคริสต์มาสแต่ก็ต้องจองคิวล่วงหน้าเป็นหลายเดือน
แถมปีนี้กะว่าจะอยู่สบายๆสักหน่อย ใช้ช่วงเวลาดีๆกับใครสักคน”
แวนด้าหูผึ่ง ขนชันไปทั้งกายด้วยความตระหนก แน่นอนอยู่แล้ว เขาคงไม่ได้หมายถึงเธอ
แต่เสี้ยวส่วนของความหวังเศษหนึ่งส่วนล้านที่ยังเหลืออยู่ในใจก็กระซิบว่าอาจมีทางเป็นไปได้
“ครับใช่ กับ... นัดกับเดตสาว ถึงปกติผมจะไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้ แต่นานๆทีมันก็ต้องมีบ้าง”
ชายหนุ่มตอบกลั้วหัวเราะเบาๆอย่างอารมณ์ดี
แมวดำที่ห่อตัวแอบจนเล็กลีบแลดูเหมือนว่าจะหดเหี่ยวลงไปอีก หูของแวนด้าลู่อย่างหมดหวัง
ขณะกลืนก้อนขมๆบางอย่างลงไป ...นอกจากน้อยใจแล้วเธอยังโกรธ ที่เฝ้ารอมาตั้งไม่รู้กี่ปีมันเพื่ออะไรกัน!
แวนด้าร้องไห้ในใจ หันหลังกลับ วิ่งแจ้นไปบ้านแพทริเซีย
ไปเพื่อบอกว่าเธอจะรับนัดไปเที่ยวกับโรมิโอในคืนคริสต์มาสอีฟ
เดอะซิลเวอร์มองอาหารบนโต๊ะหรูที่เขากำลังรับประทานสลับกับมองหญิงสาวที่นั่งตรงข้าม
เขาเองที่ตัดสินใจออกมาทานอาหารค่ำกับเจ้าหล่อน ผู้หญิงสวยบาดใจผมดำยาวคนนี้
จริงอยู่ หญิงสาวแต่งกายมีรสนิยม กิริยาน่ารักดูดี จนไปถึงน้ำหอมที่ใส่ก็แพงระยับ
แต่มันกลับสร้างความรู้สึกแปลกปลอมให้กับเขา
เขาไม่ใช่คนเจ้าชู้ แต่ด้วยอายุสี่ร้อยกว่าปีที่อยู่มาเนิ่นนานก็ทำให้มาร์ลอน หรือ เดอะซิลเวอร์
รู้จักผู้หญิงมาเกินพอ เขารู้สึกเบื่อกับจริตมารยาแม้ไม่ว่าจะทำอย่างแนบเนียนเพียงไรของพวกหล่อน
ยามเมื่อขาเรียวสวยของคนตรงข้ามเฉียดมากระทบขาแข็งแรงของเขาผะแผ่ว
ก่อนถอยฉากกลับไปคล้ายไม่ได้ตั้งใจ
ไม่แน่... ถ้าเป็นผู้หญิงที่ถูกใจ เขาอาจจะชอบก็ได้
ที่สุดชายหนุ่มก็พยายามบังคับตนเองให้ใส่ใจคนที่มาด้วยไม่ได้อีกต่อไป เขาแสร้งใช้เวทมนตร์
สั่งให้โทรศัพท์ดังขึ้น พร้อมข้ออ้างถึงการตามตัวเร่งด่วนจากบริษัทที่เขาร่วมงาน
“เดี๋ยวผมไปส่งคุณแล้วต้องไปทำงานต่อ ด่วนมากจริงๆ ถึงจะเป็นวันหยุดอย่างนี้
แต่ไม่อยากให้บริษัทเขาเสียผลประโยชน์น่ะครับ”
สาวเจ้าเองก็ดูจะหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยเมื่อผลุนผลันลงจากรถสีเงินคันหรูของเขาไป
ยังเพิ่งหัวค่ำเท่านั้น...แต่จะทำยังไงได้ นี่เขาก็อดทนสุภาพกับเธอที่สุดแล้ว
ซิลเวอร์ไม่ใช่ผู้ชายหัวรุนแรงก็จริง ทว่าก็เอาแต่ใจตนเองในขอบเขตที่พึงทำอย่างนี้เสมอ
ตอนนี้คงแทบไม่มีผู้หญิงคนไหนเข้าใจคนที่ผ่านกาลเวลามายาวนานอย่างเขาได้
ใจเขายังไม่เหมือนคนแก่ คนเราจะรู้สึกแก่ก็ต่อเมื่อสำนึกจากรูปลักษณ์และการปฏิบัติ
จากคนรอบกายเตือนย้ำ แต่เมื่อไม่รู้สึกถึงอารมณ์นั้นส่งผ่านเข้ามา ทุกอย่างก็ยังคงเดิม
ยังอยากใช้ชีวิตอย่างหนุ่มสาวเรื่อยไป แต่บางอย่างของเขาก็โตเกินกว่าจะหาคนมาเข้าใจโดยง่าย
เขาไม่ร่ำร้อง ไม่เร่งร้อน แต่รู้ว่าส่วนลึกแล้วตัวเองก็ยังไม่เลิกตามหา...
ซิลเวอร์ตั้งใจจะกลับไปที่บ้าน อย่างน้อยก็ยังมีแวนด้า นอนกอดแมวนุ่มนิ่มตัวอุ่นๆ
เอาไว้ตลอดคืนหนาวๆ จะมีอะไรดีไปกว่านั้นอีก
หลังจากจอดรถเรียบร้อย มาร์ลอน เดอะซิลเวอร์กำลังจะเดินเข้าประตูบ้าน
สายตาของเขาก็พลันไปพบเข้ากับสิ่งมีชีวิตบางอย่างนั่งจุ้มปุ๊กอยู่หน้าประตู
มันคือแมวแร็กดอลล์สีเงินงามราคาแพงระยับ
ที่สะดุดเขาไม่ใช่แค่เพราะมันเป็นสิ่งแปลกปลอมหน้าบ้าน แต่เจ้าแมวที่ว่า
อยู่ในชุดซานตาคลอสสีแดงสด ประดับประดาอย่างกรุยกรายราวกับมัน
เป็นต้นสนคริสต์มาส แม้ดูว่าไม่ใช่ของโหลแต่ตัดเย็บมาเป็นพิเศษ
ทว่ารูปลักษณ์โดยรวมกลับดูไม่จืด เขาไม่คิดว่าเจ้าแมวนั่นจะเดินได้สะดวกเลยจนนิดเดียว
แมวสีเงินตกใจจนตัวแข็งเมื่อรู้สึกถึงมือลึกลับที่ขยุ้มหลังคอมัน ยกจนตัวลอยพ้นพื้น
มันถูกหันหน้าไปสบเข้ากับดวงตาสีน้ำตาลอ่อนคมเฉียบของมนุษย์ผู้ชายที่ยามนี้มีแววเอาเรื่อง
ซิลเวอร์พูดภาษาแมวไม่ได้ก็จริง แต่เขาสื่อสารกับมันได้เข้าใจดีไม่ต่างจากเวลาคุยกับแวนด้า
“มารออะไรหน้าบ้านฉัน”
“ผมโรมิโอ มาจากคฤหาสน์หลังคาสีแดงหัวมุมถนนฮะ มีเดตกับแวนด้าเลยมารอ
เพราะไม่ชอบให้สุภาพสตรีเป็นฝ่ายคอยเก้อ ถ้าคุณจะกรุณาสุภาพกว่านี้สักนิด...
ช่วยปล่อยผมลงได้ไหม คุณพ่อมด” แมวตอบยืดยาวด้วยเสียงกร้าวเข้ม
ด้วยได้ฟังเรื่องซิลเวอร์มาบ้างแล้วจากแพทริเซีย
“แต่งตัวแบบนี้เนี่ยนะมาเดต” ซิลเวอร์หลุดขำอย่างเยาะๆ “แล้วไปเดตอะไร แวนด้าไม่เคยขอฉันสักคำ”
ป๊าววว...วว...ว
เหมือนโดนจี้จุดให้ต่อมโกรธแตก โรมิโอเริ่มดิ้นรนจะให้พ้นมือชายหนุ่มผมยาวอย่างไว้ลาย
พยายามเอื้อมขึ้นไปข่วนให้ถึงมือและแขนที่ขยุ้มตนอยู่ แต่ก็ไม่ระคายผิวมายากรแม้แต่น้อย
“ไม่ใช่เรื่องตลกนะ!! แพททริเซียบอกว่าแวนด้าอยากมีคริสต์มาสที่โรแมนติกสักครั้ง
เป็นคนก็อย่ามายุ่งเรื่องของพวกแมวหน่อยเลย”
“แต่ฉันเป็นเจ้าของ! แวนด้าไม่เคยออกไปไหนกับหนุ่มๆ ฉันไม่เคยอนุญาตเลย !! ”
ใช่ แมวของเขาไร้เดียงสา หรือว่านี่คืออาการที่เรียกกันว่าหวงลูกสาว
ถ้าปล่อยให้ไปแล้วเกิดอะไรเลยเถิดขึ้นจะทำยังไง... บางทีเขาก็เคยล้อว่า
แวนด้าคงอยากมีแฟน แต่พอจินตนาการภาพแมวดำของตนกลายเป็นแม่แมว
มีลูกนอนดูดนมเป็นครอก นึกภาพนั้นแล้วมายากรสีเงินก็ตบหน้าผากดังฉาด
ด้วยมือข้างว่างพลางส่ายหน้า จะยอมให้มันเกิดขึ้นไม่ได้จริงๆ
“เป็นเจ้าของแล้วยังไง! แวนด้าก็มีชีวิตจิตใจของตัวเองเหมือนกัน” โรมิโอขู่ฟ่อ
ดิ้นรนจนขนสีเงินที่ถูกหวีมาสวยยับยุ่ง เสื้อผ้าที่สวมมาดีก็เริ่มยับเหมือนกัน
“เรื่องนั้นฉันรู้ดีกว่าแกอีก…” นักมายากลหนุ่มพึมพำ
เขาจัดแจงเสกกล่องของขวัญคริสต์มาสออกมา พูดให้ถูกคือเรียกกล่องเปล่ามาจากแถวๆนี้
จับแมวที่ตนตัดสินใจสะกดมันให้ตัวแข็งทื่อยัดลงกล่องอย่างไม่ไยดี
“ตะกี้บอกอยู่บ้านหลังคาแดงใช่ไหม เดี๋ยวฉันช่วยส่งแบบเป็นพัสดุลอยฟ้ากลับให้ถึงที่เลยก็แล้วกัน”
แวนด้ามองออกไปทางหน้าต่างและเห็นมาตลอดวัน หิมะตกลงมาคลุมพื้นหนากว่าวันไหนๆ
แพทริเซียบอกไว้ว่าโรมิโอจะมารับเธอตอนสามทุ่ม ลึกๆแล้วแวนด้ารู้สึกผิดที่จะหนีออกไป
รู้ว่าซิลเวอร์ต้องไม่ชอบใจแน่ที่เธอทำอะไรโดยไม่บอก แต่ถ้าบอกเขาก็จะไม่ยอมให้ไป
“ได้เวลาแล้ว ต้องออกไปดูว่าโรมิโอมาหรือยัง”
แวนด้าสำรวจความเรียบร้อยของตนเองในกระจก วันนี้เธอดูน่ารักพอใช้
โชคดีว่าซิลเวอร์สวมเสื้อกันหนาวคอปุยๆสีเนื้อที่ไว้ให้ตั้งแต่เช้าเพราะวันนี้หนาวกว่าทุกวัน
หมวกฮู้ดเล็กๆจากตัวเสื้อห้อยอยู่ข้างหลัง เธอเองเป็นแมวขนแน่น จึงคิดว่าตัวเองน่าจะ
อุ่นพอที่จะออกไปเที่ยวข้างนอก ไปดูแสงสีของวันคริสต์มาส ไม่ต้องทนเก็บตัวหง่าวเหงา
รอคนที่ออกไปเที่ยวกับผู้หญิงอื่น
แมวดำเดินหงอยๆลงบันได รู้ตัวว่าอ้อยอิ่งจนเริ่มจะเลยเวลานัดพบที่หน้าประตูบ้าน
ต้องยอมเข้าใจเสียที แวนด้าบอกตัวเองว่าลอดพ้นประตูแมวไปข้างนอกเมื่อไหร่
เธอจะเป็นแมวตัวใหม่ที่แสนสดชื่น
...แต่แล้วภาพที่พบนั้น แมวสาวไม่ได้คาดคิดมาก่อนเลย !!
อสิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 ม.ค. 2556, 10:01:33 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 ม.ค. 2556, 10:01:33 น.
จำนวนการเข้าชม : 1595
| << ...ค่ำคืนแห่งหิมะสีเงิน... ตอนที่ 3 | ตอนพิเศษ ...ค่ำคืนแห่งหิมะสีเงิน... ตอนจบ >> |
รู้สึกว่าพอไม่ใส่ชื่อตอนแล้วจะมีคนมองข้ามไปนะคะ 
lovemuay 17 ม.ค. 2556, 15:33:12 น.
หึงอ่ะจิ คริคริ
หึงอ่ะจิ คริคริ
หมูอ้วน 18 ม.ค. 2556, 07:26:35 น.
สงสารโรมิโอจังเลยค่ะ
สงสารโรมิโอจังเลยค่ะ
goldensun 18 ม.ค. 2556, 13:03:42 น.
ไม่ข้ามค่ะ อ่านเกือบจบตอน พอดีงานเข้า เลยลืมว่ายังอ่านไม่จบ
เห็นผลจากกวางปลอมกับเลื่อนแล้ว ฮามาก เลื่อนพังแล้วกวางไปไหนคะ
นัดกับเดตสาว สลับคำรึเปล่าคะ เดตตัวเองจบไม่สวย มาทำให้เดตแรกของแวนด้าไม่เกิดไปด้วย
รอดูค่ะ ซิลเวอร์จะแก้ตัวกับแวนด้ายังไง
ไม่ข้ามค่ะ อ่านเกือบจบตอน พอดีงานเข้า เลยลืมว่ายังอ่านไม่จบ
เห็นผลจากกวางปลอมกับเลื่อนแล้ว ฮามาก เลื่อนพังแล้วกวางไปไหนคะ
นัดกับเดตสาว สลับคำรึเปล่าคะ เดตตัวเองจบไม่สวย มาทำให้เดตแรกของแวนด้าไม่เกิดไปด้วย
รอดูค่ะ ซิลเวอร์จะแก้ตัวกับแวนด้ายังไง
angelK 18 ม.ค. 2556, 14:31:39 น.
ขำแมวงอนค่ะ น่ารักจริงๆ
รอลุ้นด้วยใจระทึกว่าแวนด้าจะออกจากประตูมาจ๊ะเอ๋อะไร อิอิ
ขำแมวงอนค่ะ น่ารักจริงๆ
รอลุ้นด้วยใจระทึกว่าแวนด้าจะออกจากประตูมาจ๊ะเอ๋อะไร อิอิ
ameerahTaec 18 ม.ค. 2556, 14:55:56 น.
คริคริ แวนด้าแล้วนะ ง้อด่วนนนนน แต่สงสัยว่าตอนหน้าใครจะเป็นฝ่ายง้อใครกันแน่
คริคริ แวนด้าแล้วนะ ง้อด่วนนนนน แต่สงสัยว่าตอนหน้าใครจะเป็นฝ่ายง้อใครกันแน่
นางสาวกระป๋อง 18 ม.ค. 2556, 19:00:26 น.
อ้าว!!!! ตอนแรกนึกว่าแมวหนุ่มขนสีเงิน เป็นซิลเวอร์แปลงกายมาซะอีก
อ้าว!!!! ตอนแรกนึกว่าแมวหนุ่มขนสีเงิน เป็นซิลเวอร์แปลงกายมาซะอีก