Replay รักกั๊กหัวใจยัยโลมา
"ความรักของเราน่ะ มันกลายเป็นอดีตไปแล้วล่ะ นายอย่ามารื้อฟื้นเลย และมันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะกลับมาคบกันอีกครั้ง"
"เธอลืมเรื่องระหว่างเราไปแล้วใช่มั้ย"
"ฉันไม่เคยจำอะไรที่เกี่ยวกับนายได้ ตั้งแต่ที่นายบอกว่าฉันธรรมดาเกินไป"
"เธอ" จะรับมือกับการตามตื้อของ"เขา" ได้หรือไม่แล้วจะห้ามใจตัวเองได้นานสักเท่าไหร่เมื่อมีเขามาอยู่ใกล้ๆใจ
"เธอลืมเรื่องระหว่างเราไปแล้วใช่มั้ย"
"ฉันไม่เคยจำอะไรที่เกี่ยวกับนายได้ ตั้งแต่ที่นายบอกว่าฉันธรรมดาเกินไป"
"เธอ" จะรับมือกับการตามตื้อของ"เขา" ได้หรือไม่แล้วจะห้ามใจตัวเองได้นานสักเท่าไหร่เมื่อมีเขามาอยู่ใกล้ๆใจ
Tags: ฟรานซ์,เดลฟิน,เดล,โลมา
ตอน: การเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่
การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นมันทำให้ฉันต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งใหญ่ ด้วยความช่วยเหลือของยัยเรนจนในที่สุดฉันก็เปลี่ยนไปดูดีขึ้น แตกต่างจากเมื่อก่อนมาก ดูลุคฉันตอนนี้เมื่อเอาไปเทียบกับแต่ก่อนฉันเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมเขาถึงทิ้งฉันไป แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนเป็นคนละคนแล้ว
“เดล แกเสร็จยังสายมากแล้วนะเนี่ย” ยัยเรนตะโกนถามฉันที่ยืนดูตัวเองที่หน้ากระจก
“เออๆ เสร็จแล้วๆๆๆ ว่าแต่ต้องๆไปเร็วขนาดนี้เลยเหรอ” ฉันถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ช่ายๆๆๆๆ ถ้าไปสายนะ มันจะไม่มีที่จอดรถเพราะที่นั้นน่ะนะถ้าดึกเมื่อไหร่ล่ะ เธอจะเข้าไม่ได้เลยล่ะ”
“ทำไมอ่ะ”
“โอ๊ยยย แกจะไปไหนมาไหนก็หัดหาข้อมูลไว้ก่อนสิ มามัวถามแบบนี้มันไม่ทันกินใครเค้าหรอก” ฉันผิดเหรอที่ไม่รู้อ่ะ
“ก็แกไมได้บอกให้ฉันไปหานี่นา” ฉันเถียงขึ้นมา ก็มันจริงนี่นาใครจะไปรู้ล่ะว่าต้องหาข้อมูลไว้ด้วย ทีหลังถ้าฉันจะเข้าห้องน้ำที่สวนสาธารณะฉันต้องหาข้อมูลไว้ก่อนมั้ยเนี่ย - -
“เออๆ ช่างเหอะ รีบไปกันดีกว่าเพื่อนฉันรอแล้ว” ยัยเรนพูดพร้อมกับเดินนำหน้าฉันไปที่รถสปอร์ตคันหรูของมันเอง อันที่จริงตระกูลของยัยเรนกับตระกูลของฉันเป็นหุ้นส่วนกันอยู่น่ะ เลยพอมีอันจะกินอยู่บ้าง
“เพื่อนแกเหรอ มาเร็วดีแฮะ เรื่องแบบนี้น่ะ” ฉันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงปนประชดนิดหน่อย
“ช่ายยยย พวกนี้น่ะ สุดยอดเลยแหละเรื่องแบบนี้แต่ฉันไม่อยากให้แกไปยุ่งกับพวกนี้ซักเท่าไหร่อ่ะนะ เดี๋ยวแกจะเสียคน” พูดเหมือนเพื่อนมันไม่ดีงั้นแหละ
“ถ้าไม่อยากให้รู้จักแล้วแกจะพาฉันไปหาเพื่อนทำไมฟร่ะ” ยัยนี้นี่ชักจะบ้าแฮะ ชวนเราไปหาเพื่อนตัวเองสุดท้ายก็บอกไม่อยากให้ยุ่งเท่าไหร่
“ก็แกบอกวาอยากปลี่ยนแปลงตัวเองไม่ใช่เรอะ”
“ก็ใช่นะ” ฉันพูดพร้อมกับก้มลงมองชุดที่ตัวเองใส่ เป็นเดรสรัดรูปสีดำทีดูเซ็กซี่ แถมลักษณะการแต่งหน้า ถ้าไม่บอกว่าคือฉันก็คงดูไม่ออกหรอก เพราะเนี่ยมันช่างแตกต่างจากลุคฉันสมัยก่อนสุด สมัยก่อนฉันแค่ทาลิปสติกก็หรูแล้ว แต่ดูวันนี้สิ เครื่องประทินโฉมทุกอย่างโดนาลงบนใบหน้าของฉัน กรีดตาเข้มด้วยอายไลน์เนอร์สีดำ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ - -
“เฮ้ๆ คิดอะไรของเธออยู่น่ะ ขึ้นรถได้แล้วเดี๋ยวไปไม่ทันนัดพอดี” เสียงของยัยเรนปลุกฉันออกจากความคิดของตัวเอง
“จ้าๆๆๆๆ จะขึ้นเดี๋ยวนี้แล้วเจ้าค่ะ” พูดพร้อมกับก้าวขาขึ้นรถ เฮ้อ ชุดแบบนี้มันลำบากก็ตอนเดินกับก้าวขาขึ้นรถเนี่ยแหละ ไม่รู้ว่าพวกเซเลปเค้าใส่กันไปได้ยังไง แต่เอาเถอะไม่นานคงจะชินไปเองล่ะมั้ง ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
@ Midnight Pubb
“ในที่สุดก็ถึงสักที นั่งรถตั้งนานเมื่อยสุดๆ” ฉันบ่นกับตัวเองเมื่อมาถึงจุดหมาย ใช่แล้ว สถานที่ที่ฉันจะมาคือผับนั้นเอง เอาตรงๆนะตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยเค้าผับเลยสักครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งแรก อ่อ มีครั้งนึงที่ฉันเกือบจะได้มาผับเพราะยัยเรนชวนแต่ตอนนั้น ฟรานซ์ เขาห้ามไม่ให้ฉันมา ฟรานซ์อีกแล้วเหรอ ทำไมฉันต้องคิดถึงเขาด้วยนะ ทั้งๆที่เปลี่ยนตัวเองขนาดนี้ หาอะไรทำแก้เหงามันก็ไม่ได้ช่วยให้ฉันลืมเขาได้เลย เลิกคิดเถอะ เลิกกันมาตั้งสามปีแล้วนี่นา ป่านนี้เค้าคงมีความสุขกับคนสวยๆตามสเป็กของเค้านั้นแหละ
“ไอ้เดลลลลลลลลลล!!!!!!!”
“อ๊ายยยยยยยยยย แกจะตะโกนใส่หูฉันทำไม ฉันแสบแก้วหูนะ” ฉันพูดพร้อมกับลูบที่หู ยัยเรนบ้านี่ตะโกนมาได้ หูฉันจะหนวกมั้ยเนี่ย เล่นตะโกนมาขี้หูในหูย้านสัมมโนครัวหนีหมด - -
“ฉันเรียกแกจนปากฉีกแล้ว แกไม่ยอมหันอ่ะ ก็เลยตะโกนเลย 5555555” ดูมันรักฉันมากเลยใช่มั้ยเนี่ย
“ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่อ่ะ”
“อะไรเพลินๆที่ว่าเนี่ยเกี่ยวกับหนุ่มๆกลุ่มนั้นหรือเปล่าจ๊ะ” พูดจบยัยเรนก็ชี้ไปที่กลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่ง แต่ละคนดูดีทั้งนั้นเลยนะ สงสัยฐานะทางบ้านดีนะเนี่ย
“ยัยโรคจิต เธอไม่ต้องไปมองเขาตาเยิ้มซะขนาดนั้นหรอกนะ พวกนั้นนะเพื่อนฉันเองงงงงง”
“ห๋า!!!!!! เพื่อนแก ทำไมเพื่อนแกมีแต่ผู้ชายอ่ะ” ไม่มีผู้หญิงสักคนเลยเหรอ ฉันถามขึ้นเมื่อไม่เห็นผู้หญิงในกลุ่มนั้นแม้แต่คนเดียว ถ้าเป็นแบบนี้ฉันคงต้องขอตัวกลับก่อนนะเนี่ย
“ยัยบ้า ฉันไม่ได้ตบแต่เพื่อนผู้ชายนะเว้ย ผู้หญิงก็มีแต่ไม่รู้ว่ามายัง เดินไปหาพวกนั้นเถอะ พวกมันน่ะแขกวีไอพี” เรนพูดพร้อมกับเดินนำหน้าฉันไปยังกลุ่มผู้ชายพวกนั้น
“ว่าไง ยัยเตี้ย” ผู้ชายผมดำในกลุ่มนั้นพูดขึ้นเมื่อเห็นเราสองคนเดินเข้าไป แต่ว่าพวกนี้ออร่าเปล่งประกายจริงๆนะ จากที่อยู่ไกลคิดว่าดูดีแล้ว พอมาใกล้ๆนี่ยิ่งเกินคำว่าดูดีเลยล่ะ >< ยัยเรนมีเพื่อนหน้าตาดีขนาดนี้ทำไมไม่บอกฉันสักคำเลยอ่ะ น้อยใจนะเนี่ย >3
“พวกนายอย่าเรียกฉันว่ายัยเตี้ยต่อหน้าเพื่อนฉันเซ่!!!!!!!” ยัยเรนขี้วีนใช่เล่นแฮะ แค่เรียกว่ายัยเตี้ยก็งอนซะแล้ว
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมเอ็มเจครับผม” ผู้ชายผมทองในกล่มพูดขึ้น ดูๆแล้วพวกเขาทำสีผมไม่เหมือนกันเลยสักแฮะ เก๋ดีจัง
“ผมรูลครับ” ผู้ชายผมสีเขียวสะท้อนแสงพูดขึ้น พวกนี้จะทำสีผมไปแข่งกับเพาว์เวอร์พัฟเกิร์ลรึเปล่าเนี่ย หัวละสีเชียว - -
“ผมเรนเดียร์ครับ” เห คนนี้เขาทำผมสีชมพูแหละดีนะหน้าตาดี ถ้าหน้าตาไม่ดีละก็มีดับ
“ผมซิกม่าฮะ ยินดีที่ได้รู้จักคนสวยครับ” คนผมดำนี่มาซะฟิสิกส์เลย
“เอ่อ เดลฟินค่ะ เรียกเดลก็ได้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จกนะคะ” ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้พวกเขา ดูๆไปพวกนี้ก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรเลยนี่นา เฟรนด์ลี่ดีออก
“นี่พวกนายจะม่อเพื่อนฉันอีกนานมั้ย แล้วพวกนั้นมันอยู่ไหนกันเนี่ย มาถึงกันหรือยัง” ยัยเรนพูดขึ้นเหมือนกำลังน้อยใจ เพราะพวกเราไม่สนใจ
“พวกฉันก็เพิ่งจะมาถึงเนี่ย เข้าไปพร้อมกันเลยเถอะ เผื่อว่าพวกนั้นอาจจะมาแล้ว” รูลพูดขึ้น
“ดีเหมือนกันนะ เดลครับผมว่าพวกเราไปกันเถอะฮะ เดินระวังๆด้วยนะครับเดี๋ยวล้ม”
“เฮ้ๆๆๆๆ ไอ้ซิกแกอย่าแซงหน้าฉันดิว่ะ”
“ไอ้เอ็มแกก็อย่าเบียดฉันเซ่!!!!!” พวกสหาย(ผม)หลายสีพยายามเบียดกันเพื่อที่จะได้มาเดินข้างฉัน
“พวกนายจะเดินผลักกันทำไมห้ะ ปัญญาอ่อนเรอะ แล้วขอความกรุณาอยู่ห่างๆเพื่อนฉันด้วย เพื่อนฉันน่ะมีแฟนแล้ว” เห้ย!!!!! ฉันไปมีแฟนตอนไหนล่ะเนี่ย ฉันจำได้ว่าตั้งแต่เลิกกับฟรานซ์มาฉันไม่เคยคบกับใครเลยนะ แล้วยัยนี่ไปหาแฟนมาให้ฉันตอนไหนล่ะเนี่ย
“นั้นแหละยิ่งทำให้ตื่นเต้น ว่าแต่เดลมีแฟนแล้วเหรอครับ” ซิกม่าถามขึ้นมาแบบฉันตั้งตัวไม่ทัน จึงได้แค่มองไปหายัยเรน แต่ยัยนั้นกลับพยักหน้า หมายความว่าไงเนี่ยตอบตามความจริงดกว่า แกล้งยัยเรนด้วย555555 ^[+++++]^
“ฉันยังไม่มีแฟนหรอกค่ะ ยัยเรนล้อเล่นน่ะ “
“จริงเหรอครับ งั้นพวกเราก็มีสิทธิ์นะสิ ^O^” พวกนี่ไม่พูดเปล่ายังเบียดเข้ามายิ่งกว่าเดิมอีก นี่กะจะไม่ให้ฉันเดินเฉิดฉายเข้าผับเหมือนคนเลยใช่มั้ยเนี่ย ทนเอาวะ อีกนิดเดียว……….
ในที่สุดก็เข้ามาสักที รู้สึกว่าวันนี้จะมีคนมองเยอะนะเนี่ย สงสัยฉันเป็นสมาชิกใหม่ละมั้งเลยต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษ อ่อ ลืมบอกไปผับที่นี่ไม่ใช่ว่าใครก็เดินเข้าได้นะจ๊ะ ผับนี้สำหรับคนมีตังค์ลูกเศรษฐีเท่านั้นแหละ และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น
“แก เพื่อนแกยังไม่มาอีกเหรอ” ฉันถามขึ้นเมื่อไม่เห็นวี่แววเพื่อนสาวของยัยเรน
“เดล คือว่า..........พวกนั้นมันมาไม่ได้น่ะ T^T “ ม...มาไม่ได้เหรอ อุตส่าห์อยากจะรู้จักสักหน่อยนะเนี่ย
“ว่าแต่พวกนี้ไม่อยู่นี้สบายหูขึ้นเยอะเลยะ ใช่มั้ยเดล” ยัยเรนพูดขึ้นเพราะไม่ได้ยินเสียงพวกนั้นคุยกัน แหงสิ ก็พวกเขาพอเข้ามานั่งได้แป็บเดียวก็ต้องลุกขึ้นไปเต้น ด้วยเหตุผลที่ว่า “เราไม่อยากรบกวนการทำสมาธิของเดล - - “
“อืม เรนเดี๋ยวมานะ ไปเข้าห้องน้ำแป็บนึง”
“อ่อ ทางไปห้องน้ำอ่ะ เดินตรงไปแล้วก็เลี้ยวขวานะ”
“อืมๆ เดี๋ยวจะรีบมานะ” ฉันพูดพร้อมกับเดินเลี่ยงออกมา
“เฮ้อ ในผับนี่จะมีอะไรที่ดีกว่าการเต้นแล้วก็ดื่มเหล้ามั้ยนะ” ฉันบ่นขึ้นเมื่อเดินมาถึงในห้องน้ำ ฮู้วว เดรสตัวนี้ก็สั้นชะมัดเดินก็ลำบาก อ่ะ กินอะไรเหม็นๆ อย่าบอกว่ามีคนมาดูดบุหรี่ในห้องน้ำนะ ไม่ได้แล้วต้องรีบออกไปก่อน ทำไมนะเหรอ ก็เพราะว่าฉันน่ะเวลาได้กลิ่นบุหรี่ทีไรจะเวียนหัวทุกที ออกไปก่อนดีกว่า ชักจะเวียนหัวหน่อยๆแล้วล่ะ
“อ๊ะ!!!! ขอโทษค่ะ” เป็นเพราะฉันรีบที่จะเดินหนีควันบุหรี่มากเกินไปทำให้เดินไปชนเข้ากับคู่รักที่กำลังพลอดรักกันหน้าห้องน้ำ
“นี่เธอ เห็นมั้ยว่าเรากำลังทำอะไรกันอยู่ เดินมาชนแล้วแค่ขอโทษเนี่ยนะ ง่ายไปหน่อยมั้ย” ยัยนมโตนี่พูดขึ้น โอ๊ยยย คนกำลังปวดหัวดันมาเจอเรื่องแบบนี้อีก ไอ้ควันบุหรี่บ้านี่ก็ไม่ยอมหมดสักที จะเป็นลมอยู่แล้ว
“ไม่เอาน่าแคทเดี๋ยวเราเริ่มกันใหม่ก็ได้ ส่วนเธอน่ะจะไปไหนก็ไปเลยไป” ไอ้ๆๆๆๆ ไอ้บ้าเอ๊ยพูดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นได้ยังไงเนี่ย ไอ้ผู้ชายไม่มีจรรยาบรรณ ว่าแล้วก็ขอดูหน้าหน่อยเถอะ
“นี่ น........” จู่ๆ เสียงของฉันก็หายไปดื้อๆ แต่แทนที่เสียงจะกลับมากลับกลายเป็นน้ำตาไปซะแทน ผู้ชายคนนี้ทำไม....ทำไม ไม่ว่าไปที่ไหนทำไมจะต้องเห็นเขาด้วย ถ้าเป็นแบบนี้ฉันจะลืมเขาได้เหรอ ผู้ชายที่เป็นรักแรกของฉัน อยากหายตัวไปจากตรงนี้จัง ไม่อยากเห็นภาพที่เขายืนอยู่กับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน
“เฮ้ เดลอยู่นี้เองเหรอ เห็นยัยเตี้ยบอกว่าเธอออกมาเข้าห้องน้ำนานแล้วเลยออกมาดูแล้วนี้มายืนทำอะไรอยู่นี่ล่ะ ไปเถอะ” ซิกม่าเดินเข้ามาหาฉันที่บินอยู่ตรงหน้า ฟรานซ์
“ไอ้ฟรานซ์ ทำไมแก..........”
“เดล เธอรู้จักไอ้หมอนี่เหรอ ทำไมถึงได้มายืนอยู่ตรงนี้ล่ะ”
“อืม” ฉันพูดได้แค่นั้น เพราะไม่อยากจะพูดอะไรออกมาอีก ฉันต้องใช้ความพยายามอย่ามากในการกลั้นน้ำตา
“เดล เธอมากับไอ้นี่เหรอ” ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนเก่าของฉันถามขึ้น แค่เค้าเรียกชื่อฉันมันก็ทำให้น้ำตาที่กลั้นไว้ ไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย
“ด......เดล เธอเป็นไรไป ร้องไห้ทำไม คราวนี้ไม่ใช่เสียงฟรานซ์แต่มันคือเสียงของซิกม่า ดีแล้วล่ะ ฉันจะได้ไม่ต้องร้องไห้ไปมากกว่านี้
“โอ๊ยย!!!!” ฉันร้องขึ้นมาอย่างแรงเนื่องจากปวดหัว เพราะฉันอยู่ในที่ที่มีกลิ่นควันบุหรี่มากเกินไป
“เดล!!!!” ผู้ชายตรงหน้าฉันทั้งสองคนตะโกนขึ้น เพราะเสียงร้องของฉัน
“เดลแพ้กลิ่นบุหรี่ รีบพาเธอออกไปจากที่นี่เร็วๆ” เสียงของฟรานซ์พูดขึ้น และนั้นคือเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยินก่อนที่สติจะดับวูบไป
หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นมันทำให้ฉันต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งใหญ่ ด้วยความช่วยเหลือของยัยเรนจนในที่สุดฉันก็เปลี่ยนไปดูดีขึ้น แตกต่างจากเมื่อก่อนมาก ดูลุคฉันตอนนี้เมื่อเอาไปเทียบกับแต่ก่อนฉันเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมเขาถึงทิ้งฉันไป แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนเป็นคนละคนแล้ว
“เดล แกเสร็จยังสายมากแล้วนะเนี่ย” ยัยเรนตะโกนถามฉันที่ยืนดูตัวเองที่หน้ากระจก
“เออๆ เสร็จแล้วๆๆๆ ว่าแต่ต้องๆไปเร็วขนาดนี้เลยเหรอ” ฉันถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ช่ายๆๆๆๆ ถ้าไปสายนะ มันจะไม่มีที่จอดรถเพราะที่นั้นน่ะนะถ้าดึกเมื่อไหร่ล่ะ เธอจะเข้าไม่ได้เลยล่ะ”
“ทำไมอ่ะ”
“โอ๊ยยย แกจะไปไหนมาไหนก็หัดหาข้อมูลไว้ก่อนสิ มามัวถามแบบนี้มันไม่ทันกินใครเค้าหรอก” ฉันผิดเหรอที่ไม่รู้อ่ะ
“ก็แกไมได้บอกให้ฉันไปหานี่นา” ฉันเถียงขึ้นมา ก็มันจริงนี่นาใครจะไปรู้ล่ะว่าต้องหาข้อมูลไว้ด้วย ทีหลังถ้าฉันจะเข้าห้องน้ำที่สวนสาธารณะฉันต้องหาข้อมูลไว้ก่อนมั้ยเนี่ย - -
“เออๆ ช่างเหอะ รีบไปกันดีกว่าเพื่อนฉันรอแล้ว” ยัยเรนพูดพร้อมกับเดินนำหน้าฉันไปที่รถสปอร์ตคันหรูของมันเอง อันที่จริงตระกูลของยัยเรนกับตระกูลของฉันเป็นหุ้นส่วนกันอยู่น่ะ เลยพอมีอันจะกินอยู่บ้าง
“เพื่อนแกเหรอ มาเร็วดีแฮะ เรื่องแบบนี้น่ะ” ฉันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงปนประชดนิดหน่อย
“ช่ายยยย พวกนี้น่ะ สุดยอดเลยแหละเรื่องแบบนี้แต่ฉันไม่อยากให้แกไปยุ่งกับพวกนี้ซักเท่าไหร่อ่ะนะ เดี๋ยวแกจะเสียคน” พูดเหมือนเพื่อนมันไม่ดีงั้นแหละ
“ถ้าไม่อยากให้รู้จักแล้วแกจะพาฉันไปหาเพื่อนทำไมฟร่ะ” ยัยนี้นี่ชักจะบ้าแฮะ ชวนเราไปหาเพื่อนตัวเองสุดท้ายก็บอกไม่อยากให้ยุ่งเท่าไหร่
“ก็แกบอกวาอยากปลี่ยนแปลงตัวเองไม่ใช่เรอะ”
“ก็ใช่นะ” ฉันพูดพร้อมกับก้มลงมองชุดที่ตัวเองใส่ เป็นเดรสรัดรูปสีดำทีดูเซ็กซี่ แถมลักษณะการแต่งหน้า ถ้าไม่บอกว่าคือฉันก็คงดูไม่ออกหรอก เพราะเนี่ยมันช่างแตกต่างจากลุคฉันสมัยก่อนสุด สมัยก่อนฉันแค่ทาลิปสติกก็หรูแล้ว แต่ดูวันนี้สิ เครื่องประทินโฉมทุกอย่างโดนาลงบนใบหน้าของฉัน กรีดตาเข้มด้วยอายไลน์เนอร์สีดำ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ - -
“เฮ้ๆ คิดอะไรของเธออยู่น่ะ ขึ้นรถได้แล้วเดี๋ยวไปไม่ทันนัดพอดี” เสียงของยัยเรนปลุกฉันออกจากความคิดของตัวเอง
“จ้าๆๆๆๆ จะขึ้นเดี๋ยวนี้แล้วเจ้าค่ะ” พูดพร้อมกับก้าวขาขึ้นรถ เฮ้อ ชุดแบบนี้มันลำบากก็ตอนเดินกับก้าวขาขึ้นรถเนี่ยแหละ ไม่รู้ว่าพวกเซเลปเค้าใส่กันไปได้ยังไง แต่เอาเถอะไม่นานคงจะชินไปเองล่ะมั้ง ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
@ Midnight Pubb
“ในที่สุดก็ถึงสักที นั่งรถตั้งนานเมื่อยสุดๆ” ฉันบ่นกับตัวเองเมื่อมาถึงจุดหมาย ใช่แล้ว สถานที่ที่ฉันจะมาคือผับนั้นเอง เอาตรงๆนะตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยเค้าผับเลยสักครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งแรก อ่อ มีครั้งนึงที่ฉันเกือบจะได้มาผับเพราะยัยเรนชวนแต่ตอนนั้น ฟรานซ์ เขาห้ามไม่ให้ฉันมา ฟรานซ์อีกแล้วเหรอ ทำไมฉันต้องคิดถึงเขาด้วยนะ ทั้งๆที่เปลี่ยนตัวเองขนาดนี้ หาอะไรทำแก้เหงามันก็ไม่ได้ช่วยให้ฉันลืมเขาได้เลย เลิกคิดเถอะ เลิกกันมาตั้งสามปีแล้วนี่นา ป่านนี้เค้าคงมีความสุขกับคนสวยๆตามสเป็กของเค้านั้นแหละ
“ไอ้เดลลลลลลลลลล!!!!!!!”
“อ๊ายยยยยยยยยย แกจะตะโกนใส่หูฉันทำไม ฉันแสบแก้วหูนะ” ฉันพูดพร้อมกับลูบที่หู ยัยเรนบ้านี่ตะโกนมาได้ หูฉันจะหนวกมั้ยเนี่ย เล่นตะโกนมาขี้หูในหูย้านสัมมโนครัวหนีหมด - -
“ฉันเรียกแกจนปากฉีกแล้ว แกไม่ยอมหันอ่ะ ก็เลยตะโกนเลย 5555555” ดูมันรักฉันมากเลยใช่มั้ยเนี่ย
“ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่อ่ะ”
“อะไรเพลินๆที่ว่าเนี่ยเกี่ยวกับหนุ่มๆกลุ่มนั้นหรือเปล่าจ๊ะ” พูดจบยัยเรนก็ชี้ไปที่กลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่ง แต่ละคนดูดีทั้งนั้นเลยนะ สงสัยฐานะทางบ้านดีนะเนี่ย
“ยัยโรคจิต เธอไม่ต้องไปมองเขาตาเยิ้มซะขนาดนั้นหรอกนะ พวกนั้นนะเพื่อนฉันเองงงงงง”
“ห๋า!!!!!! เพื่อนแก ทำไมเพื่อนแกมีแต่ผู้ชายอ่ะ” ไม่มีผู้หญิงสักคนเลยเหรอ ฉันถามขึ้นเมื่อไม่เห็นผู้หญิงในกลุ่มนั้นแม้แต่คนเดียว ถ้าเป็นแบบนี้ฉันคงต้องขอตัวกลับก่อนนะเนี่ย
“ยัยบ้า ฉันไม่ได้ตบแต่เพื่อนผู้ชายนะเว้ย ผู้หญิงก็มีแต่ไม่รู้ว่ามายัง เดินไปหาพวกนั้นเถอะ พวกมันน่ะแขกวีไอพี” เรนพูดพร้อมกับเดินนำหน้าฉันไปยังกลุ่มผู้ชายพวกนั้น
“ว่าไง ยัยเตี้ย” ผู้ชายผมดำในกลุ่มนั้นพูดขึ้นเมื่อเห็นเราสองคนเดินเข้าไป แต่ว่าพวกนี้ออร่าเปล่งประกายจริงๆนะ จากที่อยู่ไกลคิดว่าดูดีแล้ว พอมาใกล้ๆนี่ยิ่งเกินคำว่าดูดีเลยล่ะ >< ยัยเรนมีเพื่อนหน้าตาดีขนาดนี้ทำไมไม่บอกฉันสักคำเลยอ่ะ น้อยใจนะเนี่ย >3
“พวกนายอย่าเรียกฉันว่ายัยเตี้ยต่อหน้าเพื่อนฉันเซ่!!!!!!!” ยัยเรนขี้วีนใช่เล่นแฮะ แค่เรียกว่ายัยเตี้ยก็งอนซะแล้ว
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมเอ็มเจครับผม” ผู้ชายผมทองในกล่มพูดขึ้น ดูๆแล้วพวกเขาทำสีผมไม่เหมือนกันเลยสักแฮะ เก๋ดีจัง
“ผมรูลครับ” ผู้ชายผมสีเขียวสะท้อนแสงพูดขึ้น พวกนี้จะทำสีผมไปแข่งกับเพาว์เวอร์พัฟเกิร์ลรึเปล่าเนี่ย หัวละสีเชียว - -
“ผมเรนเดียร์ครับ” เห คนนี้เขาทำผมสีชมพูแหละดีนะหน้าตาดี ถ้าหน้าตาไม่ดีละก็มีดับ
“ผมซิกม่าฮะ ยินดีที่ได้รู้จักคนสวยครับ” คนผมดำนี่มาซะฟิสิกส์เลย
“เอ่อ เดลฟินค่ะ เรียกเดลก็ได้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จกนะคะ” ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้พวกเขา ดูๆไปพวกนี้ก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรเลยนี่นา เฟรนด์ลี่ดีออก
“นี่พวกนายจะม่อเพื่อนฉันอีกนานมั้ย แล้วพวกนั้นมันอยู่ไหนกันเนี่ย มาถึงกันหรือยัง” ยัยเรนพูดขึ้นเหมือนกำลังน้อยใจ เพราะพวกเราไม่สนใจ
“พวกฉันก็เพิ่งจะมาถึงเนี่ย เข้าไปพร้อมกันเลยเถอะ เผื่อว่าพวกนั้นอาจจะมาแล้ว” รูลพูดขึ้น
“ดีเหมือนกันนะ เดลครับผมว่าพวกเราไปกันเถอะฮะ เดินระวังๆด้วยนะครับเดี๋ยวล้ม”
“เฮ้ๆๆๆๆ ไอ้ซิกแกอย่าแซงหน้าฉันดิว่ะ”
“ไอ้เอ็มแกก็อย่าเบียดฉันเซ่!!!!!” พวกสหาย(ผม)หลายสีพยายามเบียดกันเพื่อที่จะได้มาเดินข้างฉัน
“พวกนายจะเดินผลักกันทำไมห้ะ ปัญญาอ่อนเรอะ แล้วขอความกรุณาอยู่ห่างๆเพื่อนฉันด้วย เพื่อนฉันน่ะมีแฟนแล้ว” เห้ย!!!!! ฉันไปมีแฟนตอนไหนล่ะเนี่ย ฉันจำได้ว่าตั้งแต่เลิกกับฟรานซ์มาฉันไม่เคยคบกับใครเลยนะ แล้วยัยนี่ไปหาแฟนมาให้ฉันตอนไหนล่ะเนี่ย
“นั้นแหละยิ่งทำให้ตื่นเต้น ว่าแต่เดลมีแฟนแล้วเหรอครับ” ซิกม่าถามขึ้นมาแบบฉันตั้งตัวไม่ทัน จึงได้แค่มองไปหายัยเรน แต่ยัยนั้นกลับพยักหน้า หมายความว่าไงเนี่ยตอบตามความจริงดกว่า แกล้งยัยเรนด้วย555555 ^[+++++]^
“ฉันยังไม่มีแฟนหรอกค่ะ ยัยเรนล้อเล่นน่ะ “
“จริงเหรอครับ งั้นพวกเราก็มีสิทธิ์นะสิ ^O^” พวกนี่ไม่พูดเปล่ายังเบียดเข้ามายิ่งกว่าเดิมอีก นี่กะจะไม่ให้ฉันเดินเฉิดฉายเข้าผับเหมือนคนเลยใช่มั้ยเนี่ย ทนเอาวะ อีกนิดเดียว……….
ในที่สุดก็เข้ามาสักที รู้สึกว่าวันนี้จะมีคนมองเยอะนะเนี่ย สงสัยฉันเป็นสมาชิกใหม่ละมั้งเลยต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษ อ่อ ลืมบอกไปผับที่นี่ไม่ใช่ว่าใครก็เดินเข้าได้นะจ๊ะ ผับนี้สำหรับคนมีตังค์ลูกเศรษฐีเท่านั้นแหละ และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น
“แก เพื่อนแกยังไม่มาอีกเหรอ” ฉันถามขึ้นเมื่อไม่เห็นวี่แววเพื่อนสาวของยัยเรน
“เดล คือว่า..........พวกนั้นมันมาไม่ได้น่ะ T^T “ ม...มาไม่ได้เหรอ อุตส่าห์อยากจะรู้จักสักหน่อยนะเนี่ย
“ว่าแต่พวกนี้ไม่อยู่นี้สบายหูขึ้นเยอะเลยะ ใช่มั้ยเดล” ยัยเรนพูดขึ้นเพราะไม่ได้ยินเสียงพวกนั้นคุยกัน แหงสิ ก็พวกเขาพอเข้ามานั่งได้แป็บเดียวก็ต้องลุกขึ้นไปเต้น ด้วยเหตุผลที่ว่า “เราไม่อยากรบกวนการทำสมาธิของเดล - - “
“อืม เรนเดี๋ยวมานะ ไปเข้าห้องน้ำแป็บนึง”
“อ่อ ทางไปห้องน้ำอ่ะ เดินตรงไปแล้วก็เลี้ยวขวานะ”
“อืมๆ เดี๋ยวจะรีบมานะ” ฉันพูดพร้อมกับเดินเลี่ยงออกมา
“เฮ้อ ในผับนี่จะมีอะไรที่ดีกว่าการเต้นแล้วก็ดื่มเหล้ามั้ยนะ” ฉันบ่นขึ้นเมื่อเดินมาถึงในห้องน้ำ ฮู้วว เดรสตัวนี้ก็สั้นชะมัดเดินก็ลำบาก อ่ะ กินอะไรเหม็นๆ อย่าบอกว่ามีคนมาดูดบุหรี่ในห้องน้ำนะ ไม่ได้แล้วต้องรีบออกไปก่อน ทำไมนะเหรอ ก็เพราะว่าฉันน่ะเวลาได้กลิ่นบุหรี่ทีไรจะเวียนหัวทุกที ออกไปก่อนดีกว่า ชักจะเวียนหัวหน่อยๆแล้วล่ะ
“อ๊ะ!!!! ขอโทษค่ะ” เป็นเพราะฉันรีบที่จะเดินหนีควันบุหรี่มากเกินไปทำให้เดินไปชนเข้ากับคู่รักที่กำลังพลอดรักกันหน้าห้องน้ำ
“นี่เธอ เห็นมั้ยว่าเรากำลังทำอะไรกันอยู่ เดินมาชนแล้วแค่ขอโทษเนี่ยนะ ง่ายไปหน่อยมั้ย” ยัยนมโตนี่พูดขึ้น โอ๊ยยย คนกำลังปวดหัวดันมาเจอเรื่องแบบนี้อีก ไอ้ควันบุหรี่บ้านี่ก็ไม่ยอมหมดสักที จะเป็นลมอยู่แล้ว
“ไม่เอาน่าแคทเดี๋ยวเราเริ่มกันใหม่ก็ได้ ส่วนเธอน่ะจะไปไหนก็ไปเลยไป” ไอ้ๆๆๆๆ ไอ้บ้าเอ๊ยพูดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นได้ยังไงเนี่ย ไอ้ผู้ชายไม่มีจรรยาบรรณ ว่าแล้วก็ขอดูหน้าหน่อยเถอะ
“นี่ น........” จู่ๆ เสียงของฉันก็หายไปดื้อๆ แต่แทนที่เสียงจะกลับมากลับกลายเป็นน้ำตาไปซะแทน ผู้ชายคนนี้ทำไม....ทำไม ไม่ว่าไปที่ไหนทำไมจะต้องเห็นเขาด้วย ถ้าเป็นแบบนี้ฉันจะลืมเขาได้เหรอ ผู้ชายที่เป็นรักแรกของฉัน อยากหายตัวไปจากตรงนี้จัง ไม่อยากเห็นภาพที่เขายืนอยู่กับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน
“เฮ้ เดลอยู่นี้เองเหรอ เห็นยัยเตี้ยบอกว่าเธอออกมาเข้าห้องน้ำนานแล้วเลยออกมาดูแล้วนี้มายืนทำอะไรอยู่นี่ล่ะ ไปเถอะ” ซิกม่าเดินเข้ามาหาฉันที่บินอยู่ตรงหน้า ฟรานซ์
“ไอ้ฟรานซ์ ทำไมแก..........”
“เดล เธอรู้จักไอ้หมอนี่เหรอ ทำไมถึงได้มายืนอยู่ตรงนี้ล่ะ”
“อืม” ฉันพูดได้แค่นั้น เพราะไม่อยากจะพูดอะไรออกมาอีก ฉันต้องใช้ความพยายามอย่ามากในการกลั้นน้ำตา
“เดล เธอมากับไอ้นี่เหรอ” ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนเก่าของฉันถามขึ้น แค่เค้าเรียกชื่อฉันมันก็ทำให้น้ำตาที่กลั้นไว้ ไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย
“ด......เดล เธอเป็นไรไป ร้องไห้ทำไม คราวนี้ไม่ใช่เสียงฟรานซ์แต่มันคือเสียงของซิกม่า ดีแล้วล่ะ ฉันจะได้ไม่ต้องร้องไห้ไปมากกว่านี้
“โอ๊ยย!!!!” ฉันร้องขึ้นมาอย่างแรงเนื่องจากปวดหัว เพราะฉันอยู่ในที่ที่มีกลิ่นควันบุหรี่มากเกินไป
“เดล!!!!” ผู้ชายตรงหน้าฉันทั้งสองคนตะโกนขึ้น เพราะเสียงร้องของฉัน
“เดลแพ้กลิ่นบุหรี่ รีบพาเธอออกไปจากที่นี่เร็วๆ” เสียงของฟรานซ์พูดขึ้น และนั้นคือเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยินก่อนที่สติจะดับวูบไป
เจ้าหญิงผู้กำความมืด เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 ก.พ. 2556, 16:59:17 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 ก.พ. 2556, 16:59:17 น.
จำนวนการเข้าชม : 1070
| << การพบกันอีกครั้ง | I can't forget you >> |