วิกฤตร้ายล่าหัวใจนายจอมแสบ
-
Tags: วัยรุ่น

ตอน: 4

“ยิ้มอะไรของเธอ -_-” นิคเนมถามพลางยืนมือมาลูบหัวฉันก่อนจะ...
ป๊อก!
“โอ๊ยยยย เจ็บน่ะ” ฉันร้องโอดครวญทันทีที่รู้สึกถึงแรงกระแทกบนหัว
“ฉันถามเธอจริงๆน่ะ”
“หืมม O.o”
“เธอชอบไอ้ฟางหรือเปล่า??”
“เหอะ! -_-”
ฉันกำลังจะเป็นบ้า!!!
“อะไรที่ทำให้นายคิดแบบนั้น” ฉันถาม
“จะไปรู้หรอ เมื่อวานที่พวกฉันมีเรื่องกับพวกมันฉันเห็นเธอยืมมองมันตาละห้อยเลยน่ะ เช็ดน้ำลายบ้างสิ”
“น้ำลาย?”
“ชอบมันอะดี้^^” นิคเนมยิ้มบางๆก่อนจะพลักไหล่ฉันเบาๆ
“ชอบบ้าอะไร..ฉันเนี๊ยน่ะชอบอีตาฟาง เหอะ! >////<”
“ฮ่าๆๆ ไม่ชอบแล้วเธอเขินทำไมล่ะ ฉันช่วยเอาไหม ”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนานเล่า”
“แหม๋ๆๆ ฉันก็แค่อยากจะช่วย ^^ ฉันนะเป็นพวกที่ชอบสร้างความสุขให้คนอื่น”
จ๊าาาาาาาาาาาาาาาา!! พ่อกามเทพน้อย =_=
“ฉันพูดตอนไหนห๊ะ!! ว่าฉันชอบเขา”
“ของแบบนี้มองหน้าก็รู้ไปถึงใส้ติ่งแล้ว ”
“เหอะ! อยากคิดอะไรก็คิดไปเหอะ -_-”
“ฉันช่วยเธอได้น่ะถึงฉันจะไม่ค่อยชอบขี้หน้ามันสักเท่าไหร่”นิคเนมหันไปมองอมยิ้มของฉันที่วางไว้บนโต๊ะ”กินน่ะ” เขาหันมาบอกพร้อมกับแกะเปลือกอมยิ้มออก
“ถ้าฉันบอกให้นายคายออกมานายจะคายออกมาไหม?”
“อ๊ะ”
เขายื่นอมยิ้มมาต่อหน้าฉันพลางยักคิ้วเป็นเชิงท่าทาย
“อี๋ๆๆๆ!!สกปรก -_-”
“ฮ่าๆ นึกว่าจะแน้^^”
“นายจะอยู่อีกนานไหม” ฉันจ้องหน้านิคเนมนิ่งและนานฉันไม่อยากไล่เขาตรงๆหรอกน่ะเพราะมันเสียมารยาท -_- เลยส่งสาย ตาเป็นเชิงบอกว่า ‘กลับไปได้แล้ว’ หวังว่าเขาจะเข้าใจน่ะ
“ทำไมอ่ะ เธอจะทำอาหารให้ฉันกินหรอ?” นิคเนมหันมายิ้มให้ฉันอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ป่าว  ฉันจะไล่นายกลับ!!!” ฉันชี้ไปทีประตูก่อนจะเลิกคิ้วมองสบตาเขา
“ฉันกลับก็ได้ แต่จะมาอีก” นิคเนมตอบยิ้มๆให้ฉัน”ฉันจะไปหาวิธีช่วยเธอกับไอ้ฟาง ^^”
“อืม”
“แล้วเจอกันพรุ่งนี้”
ว่าจบนิเนมก็เดินไปเคาะประตูสองสามที แล้วขยิบตาให้ฉัน ก่อนจะล็อกและปิดประตู เห็นเขาทำแบบนี้ก็อดยิ้มไม่ได้ 
อ๊ะ!! อะไรน่ะ!! ยิ้มอย่างงั้นหรอออ กรี๊ดดดดดดด!! ฉันยิ้มเพราะอีตาบ้านี้หรอ =_=


ดูเหมือนว่าอะไรรอบๆตัวฉันมันจะดีขึ้นเรื่อยๆเรื่องชกต่อยก็ไม่ค่อยมีถึงจะมีแต่ฉันก็ทำเป็นลืมๆมันไป (หล่อนเป็นประธานที่ดีมาก ซีเมล์) อ๊ะ! นี้ฉันไม่มาโรงเรียนวันเดียวมันเกิดอะไรขึ้นกันเนี๊ย ไม่ให้ฉันคิดแบบนั้นได้ยังไงในเมื่อทุกคนต่างมองฉันด้วยสายตาแปลกๆกันทั้งนั้น ช่างเถอะ! สงสัยวันนี้ฉันคงจะสวยเป็นพิเศษล่ะมั้ง >/////<
“ประธาน”
“นิคเนม...นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่” ฉันหันไปถามทันทีที่เห็นว่าคนที่ทักฉันคือเขา
“ฉันเดินตามเธอมาตั้งแต่เข้ามาในโรงเรียนแล้วแหละ” นิคแนมก้มลงมากระซิบที่ห่างหู อู๊ยยยย!! เสียงน่ะเฟ้ย!!
“ตั้งแต่แรกเลยงั้นสิ” ฉันพอจะรู้เหตุผลที่ทำให้คนอื่นมองฉันแปลกๆแล้วแหละ ก็เพราะมันมีไอ้ตัวประหลาดเดินตามฉันมาน่ะสิ
ฟุบ!
“อ๊ะ!” ฉันร้องอย่างตกใจเมื่อกระเป๋าที่ถือมาถูกแย้งไปจากมือ
“ฉันถือให้” นิคเนมเอ่ยขึ้นเมื่อฉันหันไปมองตาขวาง
“มือฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย เอากระเป๋าฉันคืนมา” ฉันเอื้อมมือจะไปขว้างกระเป๋าคืนแต่นิคเนมยกกระเป๋าของฉันขึ้นสูงเลยทำให้ฉันขว้าได้แต่ลม
“ถือว่าตอบแทนที่เธอทำแผลให้ฉันแล้วกัน ^^”
“หน้านายนี้ก็หายไวดีน่ะ เมื่อวานสะบักสะบอมจะเป็นจะตาย ดูวันนี้สิเหลือแค่ร้อยซ้ำนิดๆแล้ว” ฉันเอ่ยขึ้นหลังจากมองสำรวจใบหน้าของเขาแล้ว
“ยาดีน่ะ ”
“เอ๋” ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วมองหน้าของนิคเนม
“ประธานค่ะ ^^”
ยังไม่ทันทีที่นิคเนมจะเอ่ยปากพูดอะไรก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังทำให้ทั้งฉันและนิคเนมชะงักก่อนจะหันไปมองที่มาของเสียง
“หืม” มีเด็กนักเรียนคนหนึ่งเดินเข้ามาทักฉัน
“ใครน่ะ” นิคเนมถามฉันพลางหันหน้าไปมองที่เด็กคนนั้น
“กรี๊ดดดดดดด” เด็กคนนั้นกรี๊ดร้องขึ้นมาทันทีที่หันหน้าไปเจอนิคเนม
โอ้!! นี้มันอะไรกันเนี๊ยพอหันไปเจออีตาบ้านี้!! แล้วกรี๊ดออกมา ฉันอยากจะถามน้องคนนี้จริงๆเล้ยยยยยยย ว่าหน้าอีตานี้มีอะไรหนักหนาเจอแล้วก็ต้องร้องกรี๊ดๆออกมา ประสาท =_=
“” นิคเนมยิ้มหวานให้เด็กคนนั้นก่อนจะเอามือมาว่างบนหัวฉัน ฉันก็ไม่เข้าใจว่าเขาทำแบบนั้นทำไมพอฉันขัดขืนเขาก็เอามือมากอดคอแล้วก็ก้มลงมากระซิบเสียง อู้อี้ๆ ข้างหูฉัน แล้วดึงมือฉันให้เดินเลี่ยงออกมาอีกทาง
“อะไรของนายน่ะ” พูดจบฉันก็สะบัดมือฉันออกจากมือของเขา
“ฉันทำอะไร” เขาถามหน้าซื่อก่อนจะขว้ามือฉันไปจับแล้วออกแรงดึงให้เดินตามทาง
“ก็ที่นาย....”
“นายอะไร??” เขาหันมาถาม
“ชั้งมันเหอะ เอากระเป๋ามาได้แล้วถึงห้องเรียนฉันแล้ว”
“มองหาอะไรกันว่ะ!!!” นิคเนมหันไปตะวาดพวกนักเรียนที่กำลังจับกลุ่มเม้าส์แล้วมองมาที่ฉันกับเขา ฉันเองก็พึ่งสังเกตว่ามีนักเรียนหลายคนกำลังยืมมองดูฉันกับนิคเนมคุยกัน
“นายจะตะโกนทำไมเนี๊ย” ฉันตีแขนเขาเบาๆเป็นเชิงเตือน
“ป่าว ”
“ยิ้มอะไรของนาย -_-”
“เอ้า..ยิ้มก็ผิดหรอ ตั้งใจเรียนน่ะ” เขาบอกพลางเอามือมาหยีหัวฉันจนฟู
“รู้แล้วน่า ผมฉันเสียทรงหมดแล้วเนี๊ย ไปๆ ไปเรียนได้แล้ว” ฉันโบกมือเป็นเชิงไล่เขาก่อนจะเดินเข้าห้องเรียน
“ซีเมล์!!!” นิคเนมตะโกนเสียงดังทำให้คนที่ยืนอยู่แถวนั้นรวมทั้งเพื่อนในห้องฉันต่างมองมาที่ฉันและเขา
“อะไร...” ฉันถามเบาๆก่อนจะแยกเขี้ยวใสเขา
“ตอนกลางวันฉันจะมารับไปกินข้าวน่ะ ” เขาบอกยิ้มๆก่อนจะเดินออกไป
“ฉันบอกตอนไหนว่าฉันจะไปกับนาย!!!!” ฉันตะโกนไล่หลังเขาไป นิคเนมเลยยกมือบ๊ายบายให้ฉันโดยที่ไม่หันหน้ามา และฉันก็ตกใจอีกครั้งเมื่อพบว่าทุกคนกำลังมองมาที่ฉันสลับกับนิคเนมที่เดินจากไปสงสัยฉันต้องใช่อำนาจมืดในการเป็นประธานนักเรียนจัดการพวกนี้เสียแล้ว
“มองอะไร!! ไม่มีเรียนหรือยังไงยืมมองคนอื่นอยู่ได้!! น่าลำคาญ!!!”
ฮ่าๆๆ ได้ผล แสดงว่าอำนาจยังอยู่ในมือฉันทันทีที่ฉันตะโกนออกไปทุกคนต่างพากันก้มหน้าก้มตาแทบจะเดินชนกันก่อนที่บริเวณชั้นที่ฉันอยู่จะเงียบเหมือนไม่มีคนเคยอยู่



ก้านกล้วย
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 ก.พ. 2556, 19:10:35 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 ก.พ. 2556, 19:40:34 น.

จำนวนการเข้าชม : 989





<< 3   5 >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account