วิกฤตร้ายล่าหัวใจนายจอมแสบ
-
Tags: วัยรุ่น
ตอน: 7
หลังจากอึ่งไปสักพักฉันก็สามารถเรียกสติของตัวเองกลับมาได้ ฮึ่ยยย! ทำไมฉันต้องมาสติแตกตอนนี้ด้วย
“นะ...นายเอาไปเลยน่ะ!! ไม่กงไม่กินมันแล้ว” แกล้งโมโหไว้ก่อน -_-
“ทำไมต้องโมโหขนาดนั้นด้วย ดูสิหน้าแดงหมดแล้ว”
“ห๊ะ!! อ๋อ..เอ่ออ!! ก็ฉันโมโหนายนั้นแหละ O////O ” พูดจบฉันก็เอามือมาปิดหน้าตัวเอง
อ๋อใช่! บางทีฉันอาจจะโมโหจนหน้าแดงแบบที่ไอ้บ้านี้บอกจริงๆก็ได้ แต่ลึกๆแล้วฉันว่าฉันไม่ได้โมโหเขาน่ะ กรี๊ดดดดด!! เธอต้องโมโหสิซีเมล์!! ฉันบอกให้เธอโมโหเธอได้ยินฉันไหม แง้ๆๆๆ ฉันยอมรับก็ได้ว่าไม่ได้โมโห T0T
“อ๊าห๊ะ..เธอคงโมโหจนหน้าแดงจริงๆแหละ ^^”
แง้ๆๆๆ ทำไมนายต้องยิ้มแบบนั้นด้วยเล่า!! ฉันจะร้องไห้แล้วน่ะเฟ้ย ไม่ได้ๆฉันต้องเปลี่ยนหัวข้อสนทนาด่วนไม่งั้นไอ้บ้านี้มันก็จะรู้ว่าฉันเขิน >////<
“ชั้งหน้าฉันเหอะ..ว่าแต่ นายไม่ไปเข้าชมรมหรอ”
“แล้วเธอล่ะ”
“ฉันไม่มีชมรมอยู่น่ะ และฉันก็ไม่ต้องเข้าด้วย”
“โห! แบบนี้ก็มีด้วยสองมาตรฐานชัดๆนักเรียนคนอื่นต้องเลือกชมรม แต่เธอเป็นประธานกลับไม่ต้องเลือกชมรมมันน่าโมโหจริงๆเลย”
“กฎทุกข้อในโรงเรียนมีข้อยักเว้นสำหรับประธานเสมอ ^^” ฉันบอกยิ้มๆ
“ชิ! งั้นฉันไม่เข้าชมรมบ้างดีกว่า :p” พูดจบเขาก็แลบลิ้นปลิ้นตาใส่ฉัน
หน็อย!! มาชงมาชิ!! ตุ๊ดเป็นบ้าเลย =_=
“ชิ!! ทำหน้าแบบนี้คิดว่าหล่อสุดๆแล้วใช่ไหม?”
“อ่าห่ะ ระวังจะหลงเสน่ห์ฉันแล้วกัน” ฟางยิ้มกว้าง
“ฮ่าๆๆ รอให้เป็ดบินได้ก่อนเหอะ ^^”
“…”
อ๊ะ! นี้ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าเนี้ย ทำไมเขาต้องทำหน้าเศร้าขนาดนั้นด้วยหรือฉันจะคิดไปเอง
“ฉันไปทำงานต่อน่ะ”
“อืม”
อืม …งั้นหรอ?เป็นอะไรของเขาน่ะแต่ก็ชั้งเหอะ!มันไม่ใช่เรื่องของฉันเสียหน่อยไปทำงานต่อให้เสร็จดีกว่าถ้าอีตาบ้านี้ไม่อยากไปเข้าชมรมก็ปล่อยเขาเถอะฉันไม่เคยเห็นเขาจะสนใจคะแนนเลยสักวัน =_=
“เฮ้ออ เสร็จสักที” ฉันพึมพับกับตัวเองขณะเก็บเอกสารบนโต๊ะไว้ทีเดิมจากนั้นก็เดินไปหาอีตาฟางที่นอนอยู่บนโซฟาจะว่าไปอีตาบ้านี้ก็ชั้งนอนเหลือเกินไปอดหลับอดนอนจากที่ไหนมาเนี้ยนอนสามชั่วโมงติดเลย
“ฟาง”
“(-0-)Zz”
“เลิกเรียนแล้วน่ะ” ฉันเขย่าแขนเขาเบาๆ
“(-0-)Zz”
“ฉันไม่นั่งเฝ้านายหรอกน่ะ -_-”
“(-0-)Zz” แง้ๆๆ T0T ไม่ขยับเลยฉันไม่ได้ขู่น่ะเฟ้ย!
“ไม่ตื่นก็นอนอยู่ตรงนี้แล้วกันฉันกลับล่ะ”
สุดท้าย!! ฉันก็ต้องเดินมานั่งที่โซฟาตัวเดียวกันกับเขา เฮ้ออ ฉันจะทิ้งให้เขานอนคนเดียวในห้องนี้มันก็จะดูใจทำไปหน่อยผิดวิสัยของประธานนักเรียน
“ซีเมล์” ฟางเอ่ยเสียงงั่วเงียพลางยันตัวขึ้นนั่ง
“กรี๊ดดดดด!! นายตื่นแล้ว”
หมับ!
ฉันกระโดดเข้าไปกอดที่คอของฟางด้วยความดีใจ เยส! ฉันไม่ต้องนอนรอนายที่นี้แล้ว ฉันจะได้กลับบ้านแล้ว >0< เกิดมาในชีวิตไม่เคยดีใจขนาดนี้มาก่อนเลย ^^
“เอ่อออ เธอกอดฉันอยู่น่ะ ^////^”
“เอ่อออ โทษที ดีใจไปหน่อยน่ะ” ฉันพลักเขาออกเบาๆอย่างเขินๆ
กรี๊ดดดดดด!! ฉันทำอะไรลงไป T0T อีตาฟางคงมองว่าฉันเป็นผู้หญิงเจนโลกแล้วแหละ มีที่ไหนเข้าไปกอดผู้ชายก่อนฉันไม่ได้ตั้งใจน่ะ
“^////^” เขา
“O/////O” ฉัน
“^/////^” เขา
“กลับบ้านกันเถอะ” ฉันเอ่ยทำลายความเงียบเกิดฉันไม่พูดอะไรได้นั่งเขินกันอยู่แบบนี้พอดี >////<
“ไปสิ เธอกลับบ้านยังไงหรอ”
“นั่งรถกลับ ถามทำไมอ่ะ”
“พอดีฉันจะแวะไปหาไอ้บีเฟอร์อ่ะ เธอไปด้วยกันไหม”
O_o!! หืมมม ไปหาบีเฟอร์แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะเนี้ยฉันไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันกับหมอนั้นสักหน่อย
“นายจะไปหาบีเฟอร์แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ”
“อ้าว ก็เธอกับมันอยู่คอนโดเดียวกันไม่ใช่หรอ”
“O_o ว่าไงน่ะ!! อยู่คอนโดเดียวกันอย่างนั้นหรอ”
ฉันเนี้ยน่ะ!! อยู่คอนโดเดียวกับบีเฟอร์ พระเจ้า!! เล่นตลกอะไรกับฉันเนี้ยยยยย T0T ไม่ได้ๆต้องย้ายด่วน! ย้ายคอนโดด้วย แง้ๆๆๆ
“ไปด้วยกันน่ะ” ฟางพูดขึ้นหลังจากที่เราเดินมาถึงหน้าโรงเรียนแล้ว
“ประธานนนนนน!!”
O_o!! หว๊า..เสียงใครอีกล่ะเนี้ย =_= ทำไมมันฟังดูคุ้นๆหูน่ะ แต่สาบานได้ว่าฉันไม่ได้อยากได้ยินเสียงนี้เพราะ..มันเป็นเสียงของ!! ของ อ้อง อ้อง อ้อง อ้อง (เอคโค่เพื่อ?)
“นิคเนม -_-”
“เฮ้!! ทำไมต้องทำหน้าเหมือนอมไดโนซอรัสไว้ในปากแบบนั้นแหละ”
หน๊อยย!! ถ้าฉันอมเอาไว้ในปาก ฉันจะปล่อยให้มันมากัดกินนายตายเป็นคนแรกเลย!!
“ทำไมนายยังไม่กลับอีก!!นี้มันเลิกเรียนแล้วน่ะ -_-” ฉันถามเอือมๆ
“แล้วเธอล่ะ อยู่ทำอะไรกับมันสองต่อสองมิทราบ” นิคเนมหลีตามองฉันกับฟางสลับกัน”แล้ววันนี้..เธอหายไปไหนมาบอกแล้วใช่ไหม ว่าฉันจะมารับไปกินข้าว”
“ซีเมล์อยู่กับฉันในห้องทำงานน่ะ” ฟางเอ่ยเสียงเรียบ
แง้ๆๆๆ T0T ทำไมเขาต้องมาพูดว่าฉันอยู่กับเขาต่อหน้าไอ้บ้านี้น่ะหมอนี้ยิ่งคิดว่าฉันชอบนายฟางอยู่ด้วย ฮือๆๆ คนสวยจะเป็นลม =_=
“ฉันไม่ได้ถามนาย!!!” นิคเนมจ้องหน้าฟางอย่างเอาเรื่องก่อนจะหันมาหาฉัน”แล้วเธอน่ะ ไหนบอกไม่ชอบมันไม่ใช่หรือไง”
“ฉัน...” ฉันหันไปมองหน้าฟางเพื่อขอความช่วยเหลือแต่ฉันก็ต้องผิดหวังเพราะฟางเองก็จ้องหน้าฉันเหมือนต้องการจะให้ฉันอธิบายเรื่องที่นิคเนมพูด ฆ่าฉันเลยเถอะ =_=
หมับ!
นิคเนมจับไหล่ฉันพร้อมกับเขย่าเพื่อค้าดคั้นคำตอบ แง้ๆๆๆ T0T สงสารกันบ้างเซ่!!
“พูดมาสิ!! พูดเหมือนเมื่อวานที่เธอบอกฉันไง”
T0T แล้วมันธุระกงการอะไรของนายฟ่ะ!!จะมาอยากรู้ทำแกงไก่อะไรว่าฉันคิดยังไงกับใคร ฮืออๆๆๆ อยากจะกรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด!!! แล้วฉันจะทำยังไงต่อล่ะเนี้ยกัดลิ้นตายตอนนี้ทันไหม แง้ๆๆๆ คิดสิคิด!! คิดสิโว๊ยยยยย!! TTT-TTT
“ว่ายังไงล่ะซีเมล์!! ฉันบอกให้เธอตอบ!!”
*0*อ๊ะ!! คิดออกแล้ว ^^
“ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว แล้วก็ไม่ใช่พวกนายสองคนด้วย” ฉันโพล่งออกไปหลังจากโดนกฎดันมานาน
ฮ่าๆๆๆ แล้วมันก็ได้ผลด้วยล่ะเพราะอีตานิคเนมเลิกเขย่าตัวฉันส่วนนายฟางก็จ้องหน้าฉันนิ่ง แล้วก็…
“...” ฟาง
“…” นิคเนม
“...” และก็ฉัน
ฉันพูดอะไรผิดอีกว่ะเนี้ย!!! ก็ฉันมันรู้จะเอาอะไรมาอ้างนี้นาถ้าอีตาฟางไม่อยู่ตรงนี้ก็คงจะดีฉันจะได้พูดออกไปเลยว่า ‘ฉันไม่ชอบเขา’ เฮ้ออออ ประธานปวดหัว
เงียบ -_-
เงียบบบบบ
แล้วก็ เงียบบบบบ.......
เอาเข้าไปจ้องหน้าฉันเข้าไป -_- จ้องกันอย่างนี้ขอฉันแต่งงานเลยเถอะ!!
“มันเป็นใคร!!!” หลังจากที่เงียบไปนานสองหนุ่งเนื้อทองก็เอ่ยขึ้นพร้อมกัน ก่อนที่ทั้งสองจะมองหน้ากันและ...
“ฉันพูดก่อน!!” ฟาง/นิคเนม
“เหมือไหร่แกจะเลิกพูดตามฉัน!!” นิคเนม
“ฉันต้องถามแกมากกว่า ว่าเมื่อไหร่จะเลิกพูดตาม!!!” ฟาง
“แก!!#@&*+$!” ฟาง
“แกนั้นแหละ!!฿*%+@#@@!!”
“(T0T)” ฉัน
ฉันไม่สามารถบรรยายสิ่งที่สองคนนั้นเถียงกันได้ เพราะฉันเองยังไม่รู้ความหมายของมันเลยด้วยซ้ำ =_=
“นะ...นายเอาไปเลยน่ะ!! ไม่กงไม่กินมันแล้ว” แกล้งโมโหไว้ก่อน -_-
“ทำไมต้องโมโหขนาดนั้นด้วย ดูสิหน้าแดงหมดแล้ว”
“ห๊ะ!! อ๋อ..เอ่ออ!! ก็ฉันโมโหนายนั้นแหละ O////O ” พูดจบฉันก็เอามือมาปิดหน้าตัวเอง
อ๋อใช่! บางทีฉันอาจจะโมโหจนหน้าแดงแบบที่ไอ้บ้านี้บอกจริงๆก็ได้ แต่ลึกๆแล้วฉันว่าฉันไม่ได้โมโหเขาน่ะ กรี๊ดดดดด!! เธอต้องโมโหสิซีเมล์!! ฉันบอกให้เธอโมโหเธอได้ยินฉันไหม แง้ๆๆๆ ฉันยอมรับก็ได้ว่าไม่ได้โมโห T0T
“อ๊าห๊ะ..เธอคงโมโหจนหน้าแดงจริงๆแหละ ^^”
แง้ๆๆๆ ทำไมนายต้องยิ้มแบบนั้นด้วยเล่า!! ฉันจะร้องไห้แล้วน่ะเฟ้ย ไม่ได้ๆฉันต้องเปลี่ยนหัวข้อสนทนาด่วนไม่งั้นไอ้บ้านี้มันก็จะรู้ว่าฉันเขิน >////<
“ชั้งหน้าฉันเหอะ..ว่าแต่ นายไม่ไปเข้าชมรมหรอ”
“แล้วเธอล่ะ”
“ฉันไม่มีชมรมอยู่น่ะ และฉันก็ไม่ต้องเข้าด้วย”
“โห! แบบนี้ก็มีด้วยสองมาตรฐานชัดๆนักเรียนคนอื่นต้องเลือกชมรม แต่เธอเป็นประธานกลับไม่ต้องเลือกชมรมมันน่าโมโหจริงๆเลย”
“กฎทุกข้อในโรงเรียนมีข้อยักเว้นสำหรับประธานเสมอ ^^” ฉันบอกยิ้มๆ
“ชิ! งั้นฉันไม่เข้าชมรมบ้างดีกว่า :p” พูดจบเขาก็แลบลิ้นปลิ้นตาใส่ฉัน
หน็อย!! มาชงมาชิ!! ตุ๊ดเป็นบ้าเลย =_=
“ชิ!! ทำหน้าแบบนี้คิดว่าหล่อสุดๆแล้วใช่ไหม?”
“อ่าห่ะ ระวังจะหลงเสน่ห์ฉันแล้วกัน” ฟางยิ้มกว้าง
“ฮ่าๆๆ รอให้เป็ดบินได้ก่อนเหอะ ^^”
“…”
อ๊ะ! นี้ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าเนี้ย ทำไมเขาต้องทำหน้าเศร้าขนาดนั้นด้วยหรือฉันจะคิดไปเอง
“ฉันไปทำงานต่อน่ะ”
“อืม”
อืม …งั้นหรอ?เป็นอะไรของเขาน่ะแต่ก็ชั้งเหอะ!มันไม่ใช่เรื่องของฉันเสียหน่อยไปทำงานต่อให้เสร็จดีกว่าถ้าอีตาบ้านี้ไม่อยากไปเข้าชมรมก็ปล่อยเขาเถอะฉันไม่เคยเห็นเขาจะสนใจคะแนนเลยสักวัน =_=
“เฮ้ออ เสร็จสักที” ฉันพึมพับกับตัวเองขณะเก็บเอกสารบนโต๊ะไว้ทีเดิมจากนั้นก็เดินไปหาอีตาฟางที่นอนอยู่บนโซฟาจะว่าไปอีตาบ้านี้ก็ชั้งนอนเหลือเกินไปอดหลับอดนอนจากที่ไหนมาเนี้ยนอนสามชั่วโมงติดเลย
“ฟาง”
“(-0-)Zz”
“เลิกเรียนแล้วน่ะ” ฉันเขย่าแขนเขาเบาๆ
“(-0-)Zz”
“ฉันไม่นั่งเฝ้านายหรอกน่ะ -_-”
“(-0-)Zz” แง้ๆๆ T0T ไม่ขยับเลยฉันไม่ได้ขู่น่ะเฟ้ย!
“ไม่ตื่นก็นอนอยู่ตรงนี้แล้วกันฉันกลับล่ะ”
สุดท้าย!! ฉันก็ต้องเดินมานั่งที่โซฟาตัวเดียวกันกับเขา เฮ้ออ ฉันจะทิ้งให้เขานอนคนเดียวในห้องนี้มันก็จะดูใจทำไปหน่อยผิดวิสัยของประธานนักเรียน
“ซีเมล์” ฟางเอ่ยเสียงงั่วเงียพลางยันตัวขึ้นนั่ง
“กรี๊ดดดดด!! นายตื่นแล้ว”
หมับ!
ฉันกระโดดเข้าไปกอดที่คอของฟางด้วยความดีใจ เยส! ฉันไม่ต้องนอนรอนายที่นี้แล้ว ฉันจะได้กลับบ้านแล้ว >0< เกิดมาในชีวิตไม่เคยดีใจขนาดนี้มาก่อนเลย ^^
“เอ่อออ เธอกอดฉันอยู่น่ะ ^////^”
“เอ่อออ โทษที ดีใจไปหน่อยน่ะ” ฉันพลักเขาออกเบาๆอย่างเขินๆ
กรี๊ดดดดดด!! ฉันทำอะไรลงไป T0T อีตาฟางคงมองว่าฉันเป็นผู้หญิงเจนโลกแล้วแหละ มีที่ไหนเข้าไปกอดผู้ชายก่อนฉันไม่ได้ตั้งใจน่ะ
“^////^” เขา
“O/////O” ฉัน
“^/////^” เขา
“กลับบ้านกันเถอะ” ฉันเอ่ยทำลายความเงียบเกิดฉันไม่พูดอะไรได้นั่งเขินกันอยู่แบบนี้พอดี >////<
“ไปสิ เธอกลับบ้านยังไงหรอ”
“นั่งรถกลับ ถามทำไมอ่ะ”
“พอดีฉันจะแวะไปหาไอ้บีเฟอร์อ่ะ เธอไปด้วยกันไหม”
O_o!! หืมมม ไปหาบีเฟอร์แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะเนี้ยฉันไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันกับหมอนั้นสักหน่อย
“นายจะไปหาบีเฟอร์แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ”
“อ้าว ก็เธอกับมันอยู่คอนโดเดียวกันไม่ใช่หรอ”
“O_o ว่าไงน่ะ!! อยู่คอนโดเดียวกันอย่างนั้นหรอ”
ฉันเนี้ยน่ะ!! อยู่คอนโดเดียวกับบีเฟอร์ พระเจ้า!! เล่นตลกอะไรกับฉันเนี้ยยยยย T0T ไม่ได้ๆต้องย้ายด่วน! ย้ายคอนโดด้วย แง้ๆๆๆ
“ไปด้วยกันน่ะ” ฟางพูดขึ้นหลังจากที่เราเดินมาถึงหน้าโรงเรียนแล้ว
“ประธานนนนนน!!”
O_o!! หว๊า..เสียงใครอีกล่ะเนี้ย =_= ทำไมมันฟังดูคุ้นๆหูน่ะ แต่สาบานได้ว่าฉันไม่ได้อยากได้ยินเสียงนี้เพราะ..มันเป็นเสียงของ!! ของ อ้อง อ้อง อ้อง อ้อง (เอคโค่เพื่อ?)
“นิคเนม -_-”
“เฮ้!! ทำไมต้องทำหน้าเหมือนอมไดโนซอรัสไว้ในปากแบบนั้นแหละ”
หน๊อยย!! ถ้าฉันอมเอาไว้ในปาก ฉันจะปล่อยให้มันมากัดกินนายตายเป็นคนแรกเลย!!
“ทำไมนายยังไม่กลับอีก!!นี้มันเลิกเรียนแล้วน่ะ -_-” ฉันถามเอือมๆ
“แล้วเธอล่ะ อยู่ทำอะไรกับมันสองต่อสองมิทราบ” นิคเนมหลีตามองฉันกับฟางสลับกัน”แล้ววันนี้..เธอหายไปไหนมาบอกแล้วใช่ไหม ว่าฉันจะมารับไปกินข้าว”
“ซีเมล์อยู่กับฉันในห้องทำงานน่ะ” ฟางเอ่ยเสียงเรียบ
แง้ๆๆๆ T0T ทำไมเขาต้องมาพูดว่าฉันอยู่กับเขาต่อหน้าไอ้บ้านี้น่ะหมอนี้ยิ่งคิดว่าฉันชอบนายฟางอยู่ด้วย ฮือๆๆ คนสวยจะเป็นลม =_=
“ฉันไม่ได้ถามนาย!!!” นิคเนมจ้องหน้าฟางอย่างเอาเรื่องก่อนจะหันมาหาฉัน”แล้วเธอน่ะ ไหนบอกไม่ชอบมันไม่ใช่หรือไง”
“ฉัน...” ฉันหันไปมองหน้าฟางเพื่อขอความช่วยเหลือแต่ฉันก็ต้องผิดหวังเพราะฟางเองก็จ้องหน้าฉันเหมือนต้องการจะให้ฉันอธิบายเรื่องที่นิคเนมพูด ฆ่าฉันเลยเถอะ =_=
หมับ!
นิคเนมจับไหล่ฉันพร้อมกับเขย่าเพื่อค้าดคั้นคำตอบ แง้ๆๆๆ T0T สงสารกันบ้างเซ่!!
“พูดมาสิ!! พูดเหมือนเมื่อวานที่เธอบอกฉันไง”
T0T แล้วมันธุระกงการอะไรของนายฟ่ะ!!จะมาอยากรู้ทำแกงไก่อะไรว่าฉันคิดยังไงกับใคร ฮืออๆๆๆ อยากจะกรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด!!! แล้วฉันจะทำยังไงต่อล่ะเนี้ยกัดลิ้นตายตอนนี้ทันไหม แง้ๆๆๆ คิดสิคิด!! คิดสิโว๊ยยยยย!! TTT-TTT
“ว่ายังไงล่ะซีเมล์!! ฉันบอกให้เธอตอบ!!”
*0*อ๊ะ!! คิดออกแล้ว ^^
“ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว แล้วก็ไม่ใช่พวกนายสองคนด้วย” ฉันโพล่งออกไปหลังจากโดนกฎดันมานาน
ฮ่าๆๆๆ แล้วมันก็ได้ผลด้วยล่ะเพราะอีตานิคเนมเลิกเขย่าตัวฉันส่วนนายฟางก็จ้องหน้าฉันนิ่ง แล้วก็…
“...” ฟาง
“…” นิคเนม
“...” และก็ฉัน
ฉันพูดอะไรผิดอีกว่ะเนี้ย!!! ก็ฉันมันรู้จะเอาอะไรมาอ้างนี้นาถ้าอีตาฟางไม่อยู่ตรงนี้ก็คงจะดีฉันจะได้พูดออกไปเลยว่า ‘ฉันไม่ชอบเขา’ เฮ้ออออ ประธานปวดหัว
เงียบ -_-
เงียบบบบบ
แล้วก็ เงียบบบบบ.......
เอาเข้าไปจ้องหน้าฉันเข้าไป -_- จ้องกันอย่างนี้ขอฉันแต่งงานเลยเถอะ!!
“มันเป็นใคร!!!” หลังจากที่เงียบไปนานสองหนุ่งเนื้อทองก็เอ่ยขึ้นพร้อมกัน ก่อนที่ทั้งสองจะมองหน้ากันและ...
“ฉันพูดก่อน!!” ฟาง/นิคเนม
“เหมือไหร่แกจะเลิกพูดตามฉัน!!” นิคเนม
“ฉันต้องถามแกมากกว่า ว่าเมื่อไหร่จะเลิกพูดตาม!!!” ฟาง
“แก!!#@&*+$!” ฟาง
“แกนั้นแหละ!!฿*%+@#@@!!”
“(T0T)” ฉัน
ฉันไม่สามารถบรรยายสิ่งที่สองคนนั้นเถียงกันได้ เพราะฉันเองยังไม่รู้ความหมายของมันเลยด้วยซ้ำ =_=
ก้านกล้วย เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 ก.พ. 2556, 19:50:01 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 ก.พ. 2556, 19:50:01 น.
จำนวนการเข้าชม : 1048
| << 6 | 8 >> |