ปาฏิหาริย์แห่งรัก...บนผืนแผ่นทราย
เจ้าชาย มกุฎราชกุมารหนุ่มรูปหล่อแห่งราชอาณาจักร อาหรับสุไลมาน แห่งผืนทรายอาระเบียน ชีคนาสเซอร์ บิน คาลิฟาห์ บิน รามานห์ อัลฟาราห์ ได้สูญเสียชายาอันเป็นที่รัก และลูกน้อยที่ถือกำเนิดก่อนกำหนดก็ใกล้จะตาย ด้วยปาฏิหาริย์ได้ชักพาให้ลูกศิษย์สาวของน้องชาย คือจัสมิน พยาบาลสาวสวยชาวยิวแห่งนครเยรูซาเล็มมาช่วยกู้ชีวิตเจ้าหญิงองค์น้อย เขาได้พบกับเธอ ด้วยความประหลาดใจว่าเธอมีรูปร่างหน้าตาที่เหมือนกับชายาเขาราวกับคนคนเดียวกัน
คู่พระนาง
ชีค นาสเซอร์ บิน คาลิฟาห์ บิน รามานห์ อัล ฟาราห์
เจ้าชายรูปงาม ร่างสูงโปร่ง เป็นมกุฎราชกุมารแห่ง ราชอาณาจักรอาหรับสุไลมาน เป็นชีคหนุ่มผู้แสนดี อ่อนโยน เจ้าน้ำตา แต่ไม่อ่อนแอ รักพี่น้อง มีความเป็นพ่อสูง มีความสามารถด้านกวี แต่ต้องสูญเสียชายาเอกไปก่อนวัยอันควร มีลูกสาว1 คนคือ เจ้าหญิงชิมาห์
จัสมิน
หญิงสาวชาวยิว จากนครเยรูซาเล็ม อ่อนหวาน อ่อนโยน แต่แฝงไปด้วยความฉลาด เข้มแข็ง กล้าหาญ เป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกเก็บมาจากทะเลทรายซีนาย ได้มาอาศัยอยู่กับแม่อธิการที่คอนแวนด์ ต่อสู้ชีวิต จนจบการศึกษาด้านพยาบาล จึงติดตามชีคกาลิด น้องช้ายชีคนาสเซอร์มาช่วยเหลือ เจ้าหญิงชีมาห์ ลูกสาวของชีคนาสเซอร์ที่คลอดก่อนกำหนดแล้วหัวใจล้มเหลว เธอมีรูปร่างหน้าตาที่เหมือนกับ อมีนาห์ ชายาเอกของชีคนาสเซอร์ เพราะแท้จริงแล้ว เธอคือ เจ้าหญิง จัสมีนาห์ น้องสาวฝาแฝดของอมีนาห์ ที่ถูกลักพาตัวไปปล่อยกลางทะเลทรายซีนายตั้งแต่แรกเกิด
คู่พระนาง
ชีค นาสเซอร์ บิน คาลิฟาห์ บิน รามานห์ อัล ฟาราห์
เจ้าชายรูปงาม ร่างสูงโปร่ง เป็นมกุฎราชกุมารแห่ง ราชอาณาจักรอาหรับสุไลมาน เป็นชีคหนุ่มผู้แสนดี อ่อนโยน เจ้าน้ำตา แต่ไม่อ่อนแอ รักพี่น้อง มีความเป็นพ่อสูง มีความสามารถด้านกวี แต่ต้องสูญเสียชายาเอกไปก่อนวัยอันควร มีลูกสาว1 คนคือ เจ้าหญิงชิมาห์
จัสมิน
หญิงสาวชาวยิว จากนครเยรูซาเล็ม อ่อนหวาน อ่อนโยน แต่แฝงไปด้วยความฉลาด เข้มแข็ง กล้าหาญ เป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกเก็บมาจากทะเลทรายซีนาย ได้มาอาศัยอยู่กับแม่อธิการที่คอนแวนด์ ต่อสู้ชีวิต จนจบการศึกษาด้านพยาบาล จึงติดตามชีคกาลิด น้องช้ายชีคนาสเซอร์มาช่วยเหลือ เจ้าหญิงชีมาห์ ลูกสาวของชีคนาสเซอร์ที่คลอดก่อนกำหนดแล้วหัวใจล้มเหลว เธอมีรูปร่างหน้าตาที่เหมือนกับ อมีนาห์ ชายาเอกของชีคนาสเซอร์ เพราะแท้จริงแล้ว เธอคือ เจ้าหญิง จัสมีนาห์ น้องสาวฝาแฝดของอมีนาห์ ที่ถูกลักพาตัวไปปล่อยกลางทะเลทรายซีนายตั้งแต่แรกเกิด
Tags: อาหรับ ทะเลทราย โรแมนติก
ตอน: บทที่ 1 เยรูซาเล็ม นครแห่งศรัทธา
เสียงระฆังแห่งโบสถ์ยิวดังกังวานก้องทั่วนครศักดิ์สิทธิ เสียงนั้นดังไพเราะราวกับเสียงสวรรค์ ปลุกใจให้ชาวยิวทุกคนเข้ามานมัสการองค์พระผู้เป็นเจ้า ดังสลับกับเสียงสวดมนต์ในสุเหร่าของมุสลิม ที่ปลุกใจให้ชนชาวอาหรับในเยรูซาเล็มเข้ามาแสวงหาองค์อัลเลาะห์เช่นเดียวกัน และท่วงทำนองเสียงสวดมนต์อธิษฐานของชาวยิว ที่กำแพงตะวันตกของวิหารอันศักดิ์สิทธิ ที่เรียกว่ากำแพงร้องไห้ ก็เพิ่มเสน่ห์และ มนต์ขลังให้กับนครอันศักดิ์สิทธิแห่งนี้ แม้เยรูซาเล็มจะมีความหลากหลายด้านศาสนาและวัฒนธรรม แต่ก็เป็นเมืองที่เพิ่มพูนความศรัทธาให้แก่เหล่านักแสวงบุญหลาย ณ ที่กำแพงร้องไห้ หญิงสาวสวยร่างสูงระหงวัยยี่สิบปี กำลังนั่งสวดมนต์อธิษฐานต่อพระผู้เป็นเจ้า ที่เธอศรัทธา ดวงตาคมเรียวรูปอัลมอนด์ จับจ้องที่กำแพงร้องไห้ด้วยความซาบซึ้ง ขนตางอนยาวเป็นแพกระพริบขึ้นลงแลดูน่าหลงใหล จมูกโด่งสวย ปากได้รูปสีชมพูกลีบกุหลาบกำลังสวดมนต์อธิษฐาน ผิวเนียนขาวผุดผ่องอมชมพู ผมสีน้ำตาลเข้มดุจเส้นไหม ถูกซุกซ่อนภายใต้ผ้าคลุมฮิญาบยิว ดวงตาคมกริบของเธอนั้น ทำให้คนที่มองเธอ คิดว่าเธอเป็นชาวอาหรับมากกว่าชาวยิว ขณะที่สาวสวยกำลังตั้งจิตอธิษฐานอย่างตั้งใจจดจ่อ เธอก็ต้องสะดุ้งกับเสียงเรียกของเพื่อนรัก ที่ตามหาเธอเสียจนเหน็ดเหนื่อยแทบหมดแรง
“ จัสมิน มานั่งอธิษฐานอยู่ที่กำแพงร้องไห้นี่เอง ฉันตามหาเธอเสียทั่ว ”
มารีย์ สาวน้อยชาวยิวหน้าตาสวยหวาน สวมชุดนักศึกษาพยาบาล คลุมฮิญาบสีขาว เอ่ยขึ้นเมื่อพบเจอกับเพื่อนรักที่ตามหาจนแบบพลิกผืนทะเลทรายอิสราเอล
“ ฉันมานั่งอธิษฐานขอบคุณพระเจ้า มีอะไรหรือเปล่าจ้ะมารีย์ ถึงได้ตามหาฉันเสียแบบพลิกแผ่นทราย ”
จัสมิน สาวน้อยนัยน์ตาคม ถามเพื่อนสาวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“ ได้เวลาเข้าถวายตัวกับพระเจ้าแล้ว รีบเข้าโบสถ์กันเถอะจัสมิน หากไม่ตรงต่อเวลา จะโดนแม่อธิการดุเอาได้ ”
ทั้งสองสาวจึงพากันเข้าโบสถ์ยิว เพื่อถวายตัวต่อพระเป็นเจ้าในวิหารอันศักดิ์สิทธิของโบสถ์ยิวอันยิ่งใหญ่ที่อยู่ใจกลางของนครเยรูซาเล็มเป็นวิหารโดมสีเขียว ที่ใกล้กับมัสยิดที่มีโดมสีทองขนาดใหญ่โดดเด่น เป็นสง่า ในนครเยรูซาเล็มนั้นมีศาสนสถานที่สำคัญและสวยงามมากมาย เพราะเป็นนครอันศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดของศาสนาที่สำคัญของโลก อันได้แก่ ศาสนายูดาห์ ศาสนาอิสลาม และคริสต์ศาสนา ขณะนี้เหล่านักศึกษาพยาบาลของมหาวิทยาลัยเยรูซาเล็มต่างยืนเข้าแถวเพื่อเข้าถวายตัวต่อพระเจ้าอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยและสวยงาม เสียงสวดมนต์อธิษฐานต่อพระเจ้าด้วยบทเพลงสรรเสริญภาษาฮีบรูที่ไพเราะจับใจ หลังจากที่ได้ถวายตัวและปฏิญาณต่อหน้าพระพักตร์พระเป็นเจ้าสำเร็จแล้ว เหล่านักศึกษาพยาบาลที่สำเร็จการศึกษาต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อนที่หอพักคอนแวนด์ เหลือเพียงแต่จัสมินและมารีย์ ที่ยังอยู่ช่วยงานแม่อธิการในวิหารต่อ จัสมินได้รับรางวัลนักศึกษาพยาบาลเกียรตินิยมเหรียญทอง ส่วนมารีย์ก็ได้เกียรตินิยมอันดับสองเหรียญเงินไล่เลี่ยกัน แม่อธิการจึงโอบกอดทั้งสองสาวด้วยความปีติยินดีกับความสำเร็จที่ได้รับในวันนี้
“ จัสมิน มารีย์ ยินดีด้วยนะลูกสำหรับความสำเร็จที่ลูกทั้งสองได้รับในวันนี้...ลูกทั้งสองเป็นสตรีที่มีค่า ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสร้างขึ้นมา เพื่อถวายพระเกียรติแด่พระองค์อย่างแท้จริง ”
ทั้งสองสาวปลาบปลื้มจนน้ำตาไหลริน จูบที่หลังมือของแม่อธิการผู้มีพระคุณด้วยความตื้นตันใจ
“ ลูกทั้งสองขอขอบพระคุณแม่อธิการ ที่ช่วยชุบเลี้ยงเด็กกำพร้าอย่างพวกเราให้เติบโตขึ้น และมีชีวิตที่มีคุณค่าจนถึงทุกวันนี้ ลูกกับมารีย์จะทำหน้าที่พยาบาลที่ดี ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ให้พ้นจากความเจ็บปวดและโรคภัย อย่าให้เหมือนกับ........”
หญิงสาวยังพูดไม่ทันขาดคำ เธอนิ่งเงียบด้วยความขมขื่นใจ น้ำใสๆเอ่อล้นภายในดวงตารูป อัลมอนด์อันคมสวย
“ จัสมิน หนูยังมีความขมขื่นใจ ต่อกำเนิดของหนูอยู่หรือลูก ”
แม่อธิการลูบศีรษะสาวน้อยด้วยความสงสาร จัสมินยังยิ้มกลบเกลื่อน มือเรียวบางปาดน้ำตา ทั้งที่ดวงตาคมสวยของเธอนั้นดูเศร้าหมองจนเกินบรรยาย
“ เปล่าเลยค่ะ หนูรู้สึกขอบคุณพระเจ้าด้วยซ้ำ แม้กำเนิดของหนูจะเป็นที่น่าขมขื่น พ่อแม่ของหนูอาจจะเสียชีวิตด้วยโรคระบาดในทะเลทรายซีนายเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว แต่หนูกลับรอดชีวิตมาได้ด้วยพระกรุณาขององค์พระผู้เป็นเจ้า หนูจึงมอบถวายชีวิตที่เหลืออยู่ของหนู ปรนนิบัตรรับใช้พระองค์ ด้วยการเป็นพยาบาล ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ให้พ้นจากโรคภัย”
น้ำเสียงของสาวน้อย ยืนยันหนักแน่นมั่นคง แม้น้ำตาที่คลออยู่ที่นัยน์ตาอันคมสวยจะร่วงหล่นลงมาที่สองแก้มนวล แต่เธอก็ยังยิ้มชื่นด้วยความตื้นตันใจ ทำให้มารีย์และแม่อธิการพลอยน้ำตาไหลรินด้วยความซาบซึ้ง
“ โอ..จัสมินลูกรัก ชีวิตของหนูได้เป็นพยานถึงการช่วยกู้อันยิ่งใหญ่ แม่ดีใจที่หนูมีความภาคภูมิใจในตนเอง และไม่มีความขมขื่นต่อกำเนิดของหนู พระยาห์เวห์พระเป็นเจ้าแห่งอิสราเอล จะนำพาชีวิตของหนูให้ไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองตลอดไปนะลูกรัก ”
ค่ำคืนอันศักดิ์สิทธิ์ในนครเยรูซาเล็ม ดูสวยงามและมากด้วยมนต์ขลัง ศาสนสถานในนครเยรูซาเล็ม ถูกประดับประดาด้วยแสงไฟอันงดงามตระการตา และค่ำคืนนี้ ในวิหารอันศักดิ์สิทธิ์ของโบสถ์ยิว มีการเฉลิมฉลองเทศกาลที่สำคัญ ค่ำคืนนี้ เป็นค่ำคืนเดือนสิบสองอาดาห์ ปฏิทินของชาวยิว ซึ่งตรงกับเดือนมีนาคม เป็นเดือนเดือนที่ชาวยิวเฉลิมฉลองเทศกาลปูริม ซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นเทศกาลสวมหน้ากากของคนยิว เทศกาลปูริมเป็นเทศกาลการช่วยกู้ของชนชาติยิวในประวัติศาสตร์ เป็นการระลึกถึงการช่วยกู้ขององค์พระผู้เป็นเจ้าให้ชนชาติยิวรอดพ้นจากการปองร้ายของเฮแมน ผู้สำเร็จราชการของชาวเปอร์เซีย ในสมัยรัชกาลของกษัตริย์อาหัสสุเอรัส ผู้ปกครองอาณาจักรเปอร์เซีย ซึ่งผู้ก่อตั้งเทศกาลนี้ คือพระราชินี เอสเธอร์ซึ่งเป็นชนชาติยิว เทศกาลนี้จึงเป็นเทศกาลที่ชาวยิวเฉลิมฉลองการช่วยกู้ของพระเจ้า ด้วยความชื่นชมยินดี และในค่ำคืนนี้ จัสมิน สาวน้อยนัยน์ตาอัลมอนด์ สวยสง่าในชุดประจำชาติยิวที่ทำจากผ้าป่านเนื้อดี ชุดนั้นเป็นชุดกระโปรงยาวกรอมเท้าสีขาวบริสุทธิ์ มีสายรัดเอวเป็นผ้าแพรแถบสีทอง ศีรษะของเธอคลุมด้วยฮิญาบลูกไม้สีขาวขลิบทอง สวยงามรับกับใบหน้ารูปไข่ที่ขาวผุดผ่องและดวงตารูปอัลมอนด์อันคมกริบประกายหวาน ยามเธอส่งยิ้มหวานพิมพ์ใจ ก็ช่างดูงดงาม อ่อนหวานน่ารักเป็นที่ประทับใจแก่ผู้ที่ได้มาพบเห็น ส่วนมารีย์เพื่อนรักสาวสวยของจัสมิน ก็มีความสวยงามแบบสาวยิวแท้ ดวงตากลมโตประกายหวานฉ่ำกับใบหน้ารูปไข่ที่มีผิวเรียบเนียนผุดผ่อง จมูกโด่งเรียวเล็กและปากสีกลีบกุหลาบสีส้ม ใบหน้าของเธอจึงสวยอ่อนหวาน แตกต่างกับ จัสมินที่สวยแบบคมเข้ม ขณะที่หญิงสาวทั้งสองกำลังจัดดอกไม้ที่แท่นบูชา ก็มีแม่บ้านสาวร่างท้วมในชุดประจำชาติยิว คลุมฮิญาบสีขาวเข้ามาตามจัสมินให้ไปพบบุคคลสำคัญที่มีส่วนทำให้เธอประสบความสำเร็จได้เป็นนักศึกษาพยาบาลเกียรตินิยมเหรียญทอง นั่นก็คือ ชีคกาลิด บิน คาลิฟาห์ บิน รามานห์ อัลฟาราห์ เจ้าชายหนุ่มรูปงามวัยยี่สิบหกปีแห่งราชอาณาจักรอาหรับสุไลมาน โอรสองค์เล็กของเอเมียร์คาลิฟาห์ บินรามานห์ อัลฟาราห์ และรานีฟาริดา ผู้ครองนคร ซึ่งขณะนี้ชีคหนุ่มกำลังศึกษาต่อปริญญาเอกด้านการแพทย์ ณ มหาวิทยาลัยแห่งนครเยรูซาเล็ม และเป็นอาจารย์ของจัสมิน และมารีย์ด้วย
“อัสลามุ อาลัยกุม”
จัสมินทักทายชีคกาลิดด้วยภาษาอารบิค ชีคหนุ่มมองสาวสวยตาคมในชุดประจำชาติยิว ด้วยสายตาที่ปลาบปลื้มและชื่นชมยินดี ชีคกาลิด ในชุดกันดูร่าสีทอง คลุมเศียรด้วยผ้ากัฟฟีเยห์สีขาวรัดเชือกสีดำสองเส้นอย่างสง่างาม สมกับเป็นเจ้าชายอาหรับ
“วาอาลัยกุมุสลาม.....ขอสันติสุขจงอยู่กับเธอเช่นกัน จัสมิน ”
ชีคกาลิด รับสิ่งทักทายตอบ ใบหน้าคมสันของชีคหนุ่มประดับด้วยรอยยิ้มที่สดใส
“ ขอแสดงความยินดี กับนักศึกษาพยาบาลเกียรตินิยมเหรียญทอง ฉันภูมิใจในตัวเธอจริงๆ ”
“ ที่หนูมาถึงวันนี้ได้ ก็เพราะการอบรมสั่งสอนของอาจารย์ค่ะ ..วันนี้ดีใจจริงๆที่อาจารย์เป็นเกียรติมาร่วมเทศกาลปูริมกับพวกเราที่นี่ ”
เทศกาลปูริม เป็นเทศกาลประเพณีเฉลิมฉลองของชาวยิว ซึ่งเป็นไปได้น้อยนักที่ชาวอาหรับและชาวยิวจะร่วมเทศกาลด้วยกัน เพราะทั้งสองชนชาตินี้แทบจะไม่คบค้าสมาคมข้องเกี่ยวกันแต่อย่างใด แต่สำหรับชีคกาลิดนั้น ความผูกพันระหว่างครูและลูกศิษย์นั้นอยู่เหนือชนชั้นและชาติพันธุ์
“ ฉันเสียใจ ที่ฉันไม่สามารถอยู่ร่วมเทศกาลสวมหน้ากากร่วมกับเหล่านักเรียนของฉันได้ เพราะฉันก็ต้องไปปฏิบัติศาสนกิจที่สุเหร่าเช่นกัน ”
ชีคกาลิดเอ่ยขึ้นมาสุรเสียงเรียบ ใบหน้าอันคมสันมีแววตาที่บ่งบอกถึงความเสียใจ จัสมิน ยิ้มหวานปลอบใจ ชีคหนุ่มจึงมองสาวน้อยด้วยแววตาแห่งความรักใคร่เอ็นดู
“คืนนี้เธอสวยงามมาก หน้าตา ผิวพรรณของเธอช่างเหมือน อมีนาห์ ชายาของท่านพี่นาสเซอร์ ราวกับเป็นคนคนเดียวกัน ”
ชายาของมกุฎราชกุมาร นาสเซอร์ แห่งราชอาณาจักรอาหรับสุไลมานเป็นผู้ใดเธอไม่เคยรู้จักและเห็นหน้าเห็นตามาก่อน แล้วจะมีรูปร่างหน้าตาเหมือนเธอได้อย่างไรกัน จัสมินหัวเราะอย่างขำขัน
“ โธ่ อาจารย์คะ หน้าตาของหนูจะเหมือนกับ ชายาของมกุฎราชกุมารอาหรับสุไลมานได้อย่างไรกัน หนูเป็นชาวยิวนะคะ ไม่ใช่อาหรับ ”
“ นั่นสินะ ฉันถึงรู้สึกแปลกใจมาตั้งสี่ปีไงล่ะ แม้ว่าเธอเป็นสาวชาวยิว อมีนาห์เป็นชีคคาอาหรับแต่ดวงตาของเธอช่างสวยคมราวกับสาวอาหรับ และเธอก็พูดภาษาอารบิคเก่ง เหมือนกับเป็นเจ้าของภาษาเสียเอง ”
จัสมินยิ้มหวานน้อมรับคำชมจากท่านอาจารย์หนุ่มรูปงาม รอยยิ้มของเธอช่างงดงามเหลือเกิน ชีคหนุ่มแห่งราชอาณาจักรอาหรับสุไลมานรู้สึกประทับใจ ในความอ่อนโยน อ่อนหวาน อ่อนน้อมถ่อมตน ความงดงามอันบริสุทธิ์ แต่แฝงไปด้วยความแข็งแกร่งและฉลาดหลักแหลม ต่างจากอมีนาห์ ชายาของพระเชษฐาแม้รูปร่าง หน้าตาจะเหมือนกับ จัสมิน ราวกับเป็นคนคนเดียวกัน แต่อมีนาห์นั้นอ่อนแอทั้งร่างกายและจิตใจ แตกต่างกับจัสมิน ราวผืนฟ้ากับทะเลทราย
แล้ว...เธอทั้งสองจะเป็นคน คนเดียวกันได้อย่างไร ...ชีคกาลิดรู้สึกประหลาดใจ
“ ฉันมีของขวัญมาให้เธอ เป็นรางวัลสำหรับลูกศิษย์คนเก่ง ลองเปิดดูสิ ”
หญิงสาวสวยรับของขวัญจากชีคกาลิด พร้อมกับกล่าวคำขอบคุณ เธอเปิดกล่องของขวัญที่มีขนาดใหญ่เท่ากับกล่องกระดาษดับเบิ้ลเอ แล้วยิ้มกว้างด้วยความดีใจ ท่านอาจารย์หนุ่มช่างรู้ใจเธอเสียเกลือเกิน ของขวัญที่เขามอบให้ประกอบด้วยกาแฟอาหรับจากดูไบ ผงนมแพะผสมน้ำผึ้งจากอูเออีเมืองหลวงของสหรัฐอาหรับเอมิเรต ที่เธอและมารีย์ต้องดื่มเป็นประจำก่อนนอน เพื่อดูแลสุขภาพและความงาม ชีคหนุ่มแห่งราชอาณาจักรอาหรับสุไลมานปลื้มใจไม่น้อยที่เธอชื่นชอบของขวัญชิ้นนี้ เพราะถ้าหากเขามอบของมีค่า ราคาแพง จัสมินคงจะ ปฏิเสธไม่ยอมรับแน่นอน
“ ยิ้มกว้างแบบนี้ เธอชอบใช่ไหม ”
“ ชอบมากค่ะอาจารย์ มันเป็นอาหารเสริมที่จำเป็นมากสำหรับพยาบาลที่ทำงานหนัก ขอบพระคุณมากนะคะ ” ชีคหนุ่มหัวเราะในความใสซื่อของลูกศิษย์สาว
“ แม่สาวน้อยเจ้าอนามัย ”
หลังจากที่มอบของขวัญให้กับลูกศิษย์เอกแล้ว ชีคกาลิดจึงแยกย้ายกับจัสมินเพื่อไปประกอบศาสนกิจของศาสนาอิสลามที่สุเหร่าโดมทองของนครเยรูซาเล็ม ส่วนจัสมินก็เข้าร่วมเฉลิมฉลองเทศกาล ปูริมของชาวยิวด้วยความ ชื่นชมยินดี แม้การเฉลิมฉลองจะสิ้นสุดลงแล้ว แต่สันติสุขในใจของหญิงสาวนั้นยังไม่เสื่อมคลาย เธอทอดสายตามองออกไปยังทะเลทรายที่กว้างสุดลูกหูลูกตา ผืนทรายที่อาบแสงจันทร์ส่องประกายระยิบระยับราวกับเกล็ดเพชร ช่างสวยสดงดงามรามกับเป็นแผ่นดินสวรรค์ หญิงสาวถอดผ้าคลุมฮิญาบ ปลดปล่อยเส้นผมหยักศกสีน้ำตาลเข้มที่ยาวถึงกลางหลัง เรือนผมของเธอเงางามดุจแพรไหม รับกับใบหน้ารูปไข่และดวงตารูปอัลมอนด์ที่คมเข้มประกายหวาน ทำให้ใบหน้าของเธอดูโดดเด่นสวยงามมีเสน่ห์น่าพิศน่ามอง มารีย์ หญิงสาวสวยหน้าหวานนัยน์ตากลมโต หยิบน้ำนมผสมน้ำผึ้งเข้ามาให้จัสมินผู้เป็นเพื่อนรัก
“ ยังไม่นอนอีกหรือจ้ะ คนสวย ”
จัสมินโอบไหล่ของมารีย์เพื่อนรักที่นั่งลงข้างๆพลางส่งยิ้มหวานให้กับหล่อนแทนคำตอบ
“ คืนนี้เธอดูมีความสุขเหลือเกิน ”
มารีย์พูดอย่างรู้ใจ จัสมินทอดสายตามองไปที่ผืนทรายที่อาบแสงจันทร์สวยงาม
“ ฉันตื้นตัน ไม่คิดไม่ฝันเด็กกำพร้าที่ฉุดขึ้นมาจากทะเลทรายซีนายจะมีชีวิตที่ดีขึ้นได้ถึงทุกวันนี้ ”
หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงซาบซึ้ง ดวงตาคมขลับนั้นดูเศร้าหมอง
“ ฉันไม่รู้เลย ว่าพ่อแม่ของฉันเป็นใคร อยู่ที่ไหน ไม่มีโอกาสได้เห็นหน้า แต่ฉันก็โชคดีเหลือเกิน ที่พระเจ้าประทานเพื่อนที่แสนดีอย่างเธอมาอยู่เคียงข้างฉัน ไม่ว่าจะยามทุกข์หรือสุข ทำให้เด็กกำพร้าคนนี้ ต่อสู้ชีวิตโดยไม่อ้างว้างเดียวดายอีกต่อไป ”
จัสมินโอบกอดมารีย์เพื่อนสาวผู้อ่อนหวานนุ่มนวล ที่คอยอยู่เคียงข้างและให้กำลังใจเธออยู่เสมอ เธอทั้งสองคนต่างชะตาชีวิตที่เหมือนกัน คือเป็นเด็กกำพร้า ไม่เคยเห็นหน้าบิดามารดาผู้ให้กำเนิด แต่เธอสองคนต่างดิ้นรนต่อสู้ชีวิต จนจบการศึกษา และได้เป็นพยาบาลวิชาชีพดั่งที่เธอตั้งใจ
“ ฉันก็ดีใจ ที่มีเธอเป็นเพื่อนรักของฉัน ทั้งดีใจและภูมิใจในตัวเธอที่สุด ฉันขอสัญญา ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ และเราจะไม่ทิ้งกัน ”
มารีย์ย้ำพันธะสัญญาแห่งมิตรภาพที่งดงามต่อจัสมินอย่างนุ่มนวลแต่หนักแน่น ทะเลทรายและดวงจันทร์จะเป็นพยานในความรักและความผูกพันของเธอทั้งสองคน วันพรุ่งนี้แล้วสินะ ที่เราทั้งสองคนจะต้องเริ่มต้นชีวิตการทำงาน ในวิชาชีพพยาบาล ที่เราทั้งสองคนรัก ได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ให้พ้นจากความเจ็บปวดและโรคภัย ดังที่ได้ให้คำปฏิญาณต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล ดวงจันทร์ลอยเด่นนภา ส่องแสงมายังทะเลทรายแห่งนครเยรูซาเล็ม ภูมิอากาศในทะเลทรายช่างเหน็บหนาว จัสมินและมารีย์ต่างหลับใหลในอ้อมกอดของทะเลทรายใต้ธารดาวอย่างมีความสุข
ในห้วงนิทรารมย์ของจัสมินนั้น เธอได้ฝันเห็นสตรีอาหรับผู้งดงาม สตรีงามนางนั้นสวมชุดคาฟตานกรุยกรายสีชมพูหวานขลิบทอง คลุมฮิญาบลูกไม้สีชมพูขลิบทอง นางช่างสวยงามดูแล้วราวกับเป็นสตรีสูงศักดิ์ จัสมินมองสตรีนางนั้นด้วยความประหลาดใจยิ่งนัก สตรีอาหรับผู้สูงศักดิ์ผู้นี้ เหตุใดจึงมีรูปร่างหน้าตาที่เหมือนกับเธอราวกับเป็นคนคนเดียวกัน แตกต่างกันที่เครื่องแต่งกาย จัสมินแต่งกายแบบสาวยิว ส่วนสาวงามผู้ที่มีใบหน้าและรูปร่างเหมือนเธอนั้นแต่งกายแบบหญิงอาหรับผู้สูงศักดิ์
“ คุณเป็นใคร...ทำไมเราช่างเหมือนกันยิ่งนัก ”
ไม่มีคำตอบจากหญิงอาหรับผู้งดงาม จัสมินสังเกตดวงตารูปอัลมอนด์ของอีกฝ่ายที่เหมือนกับดวงตาของเธอ แต่ทว่าดวงตาของหญิงสาวอาหรับผู้นี้ ช่างดูเศร้าโศกยิ่งนัก หญิงสาวอาหรับผู้เลอโฉม โผเข้ามาโอบกอดเธอแล้วร้องไห้ จัสมินเกิดความรู้สึกที่ผูกพันอย่างประหลาด จึงสวมกอดตอบด้วยความสงสาร เพราะหญิงสาวอาหรับผู้นี้ ดูเศร้าเหลือเกิน
“ จัสมีนาห์...น้องพี่ ”
ทำไม หญิงอาหรับผู้นี้ ถึงเรียกเราว่า “จัสมีนาห์” เราชื่อจัสมินต่างหาก
หญิงสาวนึกคัดค้านในใจ ผสมกับความรู้สึกงุนงงกับสิ่งที่ได้ประสบพบเจอ
“ ท่านชีคคา ท่านเรียกฉันว่าอะไรนะคะ”
หญิงอาหรับผู้งดงาม น้ำตาไหลริน กุมมือทั้งสองข้างของจัสมินไว้แนบอุระ ทำให้หญิงสาวที่หน้าตาเหมือนกัน ถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก
“ เธอคือน้องสาวของพี่.... เธอคนเดียวเท่านั้น... ที่จะช่วยพี่ได้”
“ใครเป็นพี่ ใครเป็นน้องอะไรกันเนี่ย โอ๊ย!..ฉันงงไปหมดแล้ว ”
จัสมินสะบัดมือออกจากชีคคาอาหรับผู้งดงามอย่างลืมตัว ด้วยความโมโห เธอทั้งงุนงง และสับสน ชีคคาผู้งดงาม คุกเข่าร่ำไห้ปานใจจะขาด
“ จัสมีนาห์...ลูกของพี่กำลังจะตาย...ได้โปรด ..ช่วยชีวิตลูกสาวของพี่ด้วย ”
จัสมินสะดุ้งตื่นขึ้นอย่างตกใจ ใบหน้าอันงดงามของเธอเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ทั้งๆที่อากาศในทะเลทรายยามค่ำคืนนั้นช่างหนาวเหน็บ ภาพเหตุการณ์ความฝันประหลาดนั้นทำให้เธอสับสนจนไม่สามารถหลับตาลงได้ ภาพหญิงอาหรับผู้งดงามที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนกับเธอราวกับเป็นคนคนเดียวกัน ยังติดตรึงอยู่ในจิตใต้สำนึกทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจอย่างบอก ไม่ถูก
“ ฝัน..ฝันประหลาด..แต่ทำไม หญิงอาหรับที่อยู่ในฝัน ช่างเหมือนเราเหลือเกิน ...เหมือนราวกับเป็นคนคนเดียวกัน ”
ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน เธอจึงตั้งจิตอธิษฐานต่อพระยาห์เวห์ พระเจ้าแห่งอิสราเอลที่เธอศรัทธา ดวงจันทร์ลับขอบฟ้า แสงตะวันเจิดจรัสขึ้นมาแทนที่ ส่องแสงสาดผืนทรายให้สวยงามดังทองคำ หญิงสาวตัดสินใจอาบน้ำและแต่งกายด้วยชุดพยาบาล
วันนี้...เป็นวันเริ่มต้นชีวิตการทำงานในฐานะพยาบาลวิชาชีพ...ฉันจะทำให้ดีที่สุด
“ จัสมิน มานั่งอธิษฐานอยู่ที่กำแพงร้องไห้นี่เอง ฉันตามหาเธอเสียทั่ว ”
มารีย์ สาวน้อยชาวยิวหน้าตาสวยหวาน สวมชุดนักศึกษาพยาบาล คลุมฮิญาบสีขาว เอ่ยขึ้นเมื่อพบเจอกับเพื่อนรักที่ตามหาจนแบบพลิกผืนทะเลทรายอิสราเอล
“ ฉันมานั่งอธิษฐานขอบคุณพระเจ้า มีอะไรหรือเปล่าจ้ะมารีย์ ถึงได้ตามหาฉันเสียแบบพลิกแผ่นทราย ”
จัสมิน สาวน้อยนัยน์ตาคม ถามเพื่อนสาวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“ ได้เวลาเข้าถวายตัวกับพระเจ้าแล้ว รีบเข้าโบสถ์กันเถอะจัสมิน หากไม่ตรงต่อเวลา จะโดนแม่อธิการดุเอาได้ ”
ทั้งสองสาวจึงพากันเข้าโบสถ์ยิว เพื่อถวายตัวต่อพระเป็นเจ้าในวิหารอันศักดิ์สิทธิของโบสถ์ยิวอันยิ่งใหญ่ที่อยู่ใจกลางของนครเยรูซาเล็มเป็นวิหารโดมสีเขียว ที่ใกล้กับมัสยิดที่มีโดมสีทองขนาดใหญ่โดดเด่น เป็นสง่า ในนครเยรูซาเล็มนั้นมีศาสนสถานที่สำคัญและสวยงามมากมาย เพราะเป็นนครอันศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดของศาสนาที่สำคัญของโลก อันได้แก่ ศาสนายูดาห์ ศาสนาอิสลาม และคริสต์ศาสนา ขณะนี้เหล่านักศึกษาพยาบาลของมหาวิทยาลัยเยรูซาเล็มต่างยืนเข้าแถวเพื่อเข้าถวายตัวต่อพระเจ้าอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยและสวยงาม เสียงสวดมนต์อธิษฐานต่อพระเจ้าด้วยบทเพลงสรรเสริญภาษาฮีบรูที่ไพเราะจับใจ หลังจากที่ได้ถวายตัวและปฏิญาณต่อหน้าพระพักตร์พระเป็นเจ้าสำเร็จแล้ว เหล่านักศึกษาพยาบาลที่สำเร็จการศึกษาต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อนที่หอพักคอนแวนด์ เหลือเพียงแต่จัสมินและมารีย์ ที่ยังอยู่ช่วยงานแม่อธิการในวิหารต่อ จัสมินได้รับรางวัลนักศึกษาพยาบาลเกียรตินิยมเหรียญทอง ส่วนมารีย์ก็ได้เกียรตินิยมอันดับสองเหรียญเงินไล่เลี่ยกัน แม่อธิการจึงโอบกอดทั้งสองสาวด้วยความปีติยินดีกับความสำเร็จที่ได้รับในวันนี้
“ จัสมิน มารีย์ ยินดีด้วยนะลูกสำหรับความสำเร็จที่ลูกทั้งสองได้รับในวันนี้...ลูกทั้งสองเป็นสตรีที่มีค่า ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสร้างขึ้นมา เพื่อถวายพระเกียรติแด่พระองค์อย่างแท้จริง ”
ทั้งสองสาวปลาบปลื้มจนน้ำตาไหลริน จูบที่หลังมือของแม่อธิการผู้มีพระคุณด้วยความตื้นตันใจ
“ ลูกทั้งสองขอขอบพระคุณแม่อธิการ ที่ช่วยชุบเลี้ยงเด็กกำพร้าอย่างพวกเราให้เติบโตขึ้น และมีชีวิตที่มีคุณค่าจนถึงทุกวันนี้ ลูกกับมารีย์จะทำหน้าที่พยาบาลที่ดี ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ให้พ้นจากความเจ็บปวดและโรคภัย อย่าให้เหมือนกับ........”
หญิงสาวยังพูดไม่ทันขาดคำ เธอนิ่งเงียบด้วยความขมขื่นใจ น้ำใสๆเอ่อล้นภายในดวงตารูป อัลมอนด์อันคมสวย
“ จัสมิน หนูยังมีความขมขื่นใจ ต่อกำเนิดของหนูอยู่หรือลูก ”
แม่อธิการลูบศีรษะสาวน้อยด้วยความสงสาร จัสมินยังยิ้มกลบเกลื่อน มือเรียวบางปาดน้ำตา ทั้งที่ดวงตาคมสวยของเธอนั้นดูเศร้าหมองจนเกินบรรยาย
“ เปล่าเลยค่ะ หนูรู้สึกขอบคุณพระเจ้าด้วยซ้ำ แม้กำเนิดของหนูจะเป็นที่น่าขมขื่น พ่อแม่ของหนูอาจจะเสียชีวิตด้วยโรคระบาดในทะเลทรายซีนายเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว แต่หนูกลับรอดชีวิตมาได้ด้วยพระกรุณาขององค์พระผู้เป็นเจ้า หนูจึงมอบถวายชีวิตที่เหลืออยู่ของหนู ปรนนิบัตรรับใช้พระองค์ ด้วยการเป็นพยาบาล ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ให้พ้นจากโรคภัย”
น้ำเสียงของสาวน้อย ยืนยันหนักแน่นมั่นคง แม้น้ำตาที่คลออยู่ที่นัยน์ตาอันคมสวยจะร่วงหล่นลงมาที่สองแก้มนวล แต่เธอก็ยังยิ้มชื่นด้วยความตื้นตันใจ ทำให้มารีย์และแม่อธิการพลอยน้ำตาไหลรินด้วยความซาบซึ้ง
“ โอ..จัสมินลูกรัก ชีวิตของหนูได้เป็นพยานถึงการช่วยกู้อันยิ่งใหญ่ แม่ดีใจที่หนูมีความภาคภูมิใจในตนเอง และไม่มีความขมขื่นต่อกำเนิดของหนู พระยาห์เวห์พระเป็นเจ้าแห่งอิสราเอล จะนำพาชีวิตของหนูให้ไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองตลอดไปนะลูกรัก ”
ค่ำคืนอันศักดิ์สิทธิ์ในนครเยรูซาเล็ม ดูสวยงามและมากด้วยมนต์ขลัง ศาสนสถานในนครเยรูซาเล็ม ถูกประดับประดาด้วยแสงไฟอันงดงามตระการตา และค่ำคืนนี้ ในวิหารอันศักดิ์สิทธิ์ของโบสถ์ยิว มีการเฉลิมฉลองเทศกาลที่สำคัญ ค่ำคืนนี้ เป็นค่ำคืนเดือนสิบสองอาดาห์ ปฏิทินของชาวยิว ซึ่งตรงกับเดือนมีนาคม เป็นเดือนเดือนที่ชาวยิวเฉลิมฉลองเทศกาลปูริม ซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นเทศกาลสวมหน้ากากของคนยิว เทศกาลปูริมเป็นเทศกาลการช่วยกู้ของชนชาติยิวในประวัติศาสตร์ เป็นการระลึกถึงการช่วยกู้ขององค์พระผู้เป็นเจ้าให้ชนชาติยิวรอดพ้นจากการปองร้ายของเฮแมน ผู้สำเร็จราชการของชาวเปอร์เซีย ในสมัยรัชกาลของกษัตริย์อาหัสสุเอรัส ผู้ปกครองอาณาจักรเปอร์เซีย ซึ่งผู้ก่อตั้งเทศกาลนี้ คือพระราชินี เอสเธอร์ซึ่งเป็นชนชาติยิว เทศกาลนี้จึงเป็นเทศกาลที่ชาวยิวเฉลิมฉลองการช่วยกู้ของพระเจ้า ด้วยความชื่นชมยินดี และในค่ำคืนนี้ จัสมิน สาวน้อยนัยน์ตาอัลมอนด์ สวยสง่าในชุดประจำชาติยิวที่ทำจากผ้าป่านเนื้อดี ชุดนั้นเป็นชุดกระโปรงยาวกรอมเท้าสีขาวบริสุทธิ์ มีสายรัดเอวเป็นผ้าแพรแถบสีทอง ศีรษะของเธอคลุมด้วยฮิญาบลูกไม้สีขาวขลิบทอง สวยงามรับกับใบหน้ารูปไข่ที่ขาวผุดผ่องและดวงตารูปอัลมอนด์อันคมกริบประกายหวาน ยามเธอส่งยิ้มหวานพิมพ์ใจ ก็ช่างดูงดงาม อ่อนหวานน่ารักเป็นที่ประทับใจแก่ผู้ที่ได้มาพบเห็น ส่วนมารีย์เพื่อนรักสาวสวยของจัสมิน ก็มีความสวยงามแบบสาวยิวแท้ ดวงตากลมโตประกายหวานฉ่ำกับใบหน้ารูปไข่ที่มีผิวเรียบเนียนผุดผ่อง จมูกโด่งเรียวเล็กและปากสีกลีบกุหลาบสีส้ม ใบหน้าของเธอจึงสวยอ่อนหวาน แตกต่างกับ จัสมินที่สวยแบบคมเข้ม ขณะที่หญิงสาวทั้งสองกำลังจัดดอกไม้ที่แท่นบูชา ก็มีแม่บ้านสาวร่างท้วมในชุดประจำชาติยิว คลุมฮิญาบสีขาวเข้ามาตามจัสมินให้ไปพบบุคคลสำคัญที่มีส่วนทำให้เธอประสบความสำเร็จได้เป็นนักศึกษาพยาบาลเกียรตินิยมเหรียญทอง นั่นก็คือ ชีคกาลิด บิน คาลิฟาห์ บิน รามานห์ อัลฟาราห์ เจ้าชายหนุ่มรูปงามวัยยี่สิบหกปีแห่งราชอาณาจักรอาหรับสุไลมาน โอรสองค์เล็กของเอเมียร์คาลิฟาห์ บินรามานห์ อัลฟาราห์ และรานีฟาริดา ผู้ครองนคร ซึ่งขณะนี้ชีคหนุ่มกำลังศึกษาต่อปริญญาเอกด้านการแพทย์ ณ มหาวิทยาลัยแห่งนครเยรูซาเล็ม และเป็นอาจารย์ของจัสมิน และมารีย์ด้วย
“อัสลามุ อาลัยกุม”
จัสมินทักทายชีคกาลิดด้วยภาษาอารบิค ชีคหนุ่มมองสาวสวยตาคมในชุดประจำชาติยิว ด้วยสายตาที่ปลาบปลื้มและชื่นชมยินดี ชีคกาลิด ในชุดกันดูร่าสีทอง คลุมเศียรด้วยผ้ากัฟฟีเยห์สีขาวรัดเชือกสีดำสองเส้นอย่างสง่างาม สมกับเป็นเจ้าชายอาหรับ
“วาอาลัยกุมุสลาม.....ขอสันติสุขจงอยู่กับเธอเช่นกัน จัสมิน ”
ชีคกาลิด รับสิ่งทักทายตอบ ใบหน้าคมสันของชีคหนุ่มประดับด้วยรอยยิ้มที่สดใส
“ ขอแสดงความยินดี กับนักศึกษาพยาบาลเกียรตินิยมเหรียญทอง ฉันภูมิใจในตัวเธอจริงๆ ”
“ ที่หนูมาถึงวันนี้ได้ ก็เพราะการอบรมสั่งสอนของอาจารย์ค่ะ ..วันนี้ดีใจจริงๆที่อาจารย์เป็นเกียรติมาร่วมเทศกาลปูริมกับพวกเราที่นี่ ”
เทศกาลปูริม เป็นเทศกาลประเพณีเฉลิมฉลองของชาวยิว ซึ่งเป็นไปได้น้อยนักที่ชาวอาหรับและชาวยิวจะร่วมเทศกาลด้วยกัน เพราะทั้งสองชนชาตินี้แทบจะไม่คบค้าสมาคมข้องเกี่ยวกันแต่อย่างใด แต่สำหรับชีคกาลิดนั้น ความผูกพันระหว่างครูและลูกศิษย์นั้นอยู่เหนือชนชั้นและชาติพันธุ์
“ ฉันเสียใจ ที่ฉันไม่สามารถอยู่ร่วมเทศกาลสวมหน้ากากร่วมกับเหล่านักเรียนของฉันได้ เพราะฉันก็ต้องไปปฏิบัติศาสนกิจที่สุเหร่าเช่นกัน ”
ชีคกาลิดเอ่ยขึ้นมาสุรเสียงเรียบ ใบหน้าอันคมสันมีแววตาที่บ่งบอกถึงความเสียใจ จัสมิน ยิ้มหวานปลอบใจ ชีคหนุ่มจึงมองสาวน้อยด้วยแววตาแห่งความรักใคร่เอ็นดู
“คืนนี้เธอสวยงามมาก หน้าตา ผิวพรรณของเธอช่างเหมือน อมีนาห์ ชายาของท่านพี่นาสเซอร์ ราวกับเป็นคนคนเดียวกัน ”
ชายาของมกุฎราชกุมาร นาสเซอร์ แห่งราชอาณาจักรอาหรับสุไลมานเป็นผู้ใดเธอไม่เคยรู้จักและเห็นหน้าเห็นตามาก่อน แล้วจะมีรูปร่างหน้าตาเหมือนเธอได้อย่างไรกัน จัสมินหัวเราะอย่างขำขัน
“ โธ่ อาจารย์คะ หน้าตาของหนูจะเหมือนกับ ชายาของมกุฎราชกุมารอาหรับสุไลมานได้อย่างไรกัน หนูเป็นชาวยิวนะคะ ไม่ใช่อาหรับ ”
“ นั่นสินะ ฉันถึงรู้สึกแปลกใจมาตั้งสี่ปีไงล่ะ แม้ว่าเธอเป็นสาวชาวยิว อมีนาห์เป็นชีคคาอาหรับแต่ดวงตาของเธอช่างสวยคมราวกับสาวอาหรับ และเธอก็พูดภาษาอารบิคเก่ง เหมือนกับเป็นเจ้าของภาษาเสียเอง ”
จัสมินยิ้มหวานน้อมรับคำชมจากท่านอาจารย์หนุ่มรูปงาม รอยยิ้มของเธอช่างงดงามเหลือเกิน ชีคหนุ่มแห่งราชอาณาจักรอาหรับสุไลมานรู้สึกประทับใจ ในความอ่อนโยน อ่อนหวาน อ่อนน้อมถ่อมตน ความงดงามอันบริสุทธิ์ แต่แฝงไปด้วยความแข็งแกร่งและฉลาดหลักแหลม ต่างจากอมีนาห์ ชายาของพระเชษฐาแม้รูปร่าง หน้าตาจะเหมือนกับ จัสมิน ราวกับเป็นคนคนเดียวกัน แต่อมีนาห์นั้นอ่อนแอทั้งร่างกายและจิตใจ แตกต่างกับจัสมิน ราวผืนฟ้ากับทะเลทราย
แล้ว...เธอทั้งสองจะเป็นคน คนเดียวกันได้อย่างไร ...ชีคกาลิดรู้สึกประหลาดใจ
“ ฉันมีของขวัญมาให้เธอ เป็นรางวัลสำหรับลูกศิษย์คนเก่ง ลองเปิดดูสิ ”
หญิงสาวสวยรับของขวัญจากชีคกาลิด พร้อมกับกล่าวคำขอบคุณ เธอเปิดกล่องของขวัญที่มีขนาดใหญ่เท่ากับกล่องกระดาษดับเบิ้ลเอ แล้วยิ้มกว้างด้วยความดีใจ ท่านอาจารย์หนุ่มช่างรู้ใจเธอเสียเกลือเกิน ของขวัญที่เขามอบให้ประกอบด้วยกาแฟอาหรับจากดูไบ ผงนมแพะผสมน้ำผึ้งจากอูเออีเมืองหลวงของสหรัฐอาหรับเอมิเรต ที่เธอและมารีย์ต้องดื่มเป็นประจำก่อนนอน เพื่อดูแลสุขภาพและความงาม ชีคหนุ่มแห่งราชอาณาจักรอาหรับสุไลมานปลื้มใจไม่น้อยที่เธอชื่นชอบของขวัญชิ้นนี้ เพราะถ้าหากเขามอบของมีค่า ราคาแพง จัสมินคงจะ ปฏิเสธไม่ยอมรับแน่นอน
“ ยิ้มกว้างแบบนี้ เธอชอบใช่ไหม ”
“ ชอบมากค่ะอาจารย์ มันเป็นอาหารเสริมที่จำเป็นมากสำหรับพยาบาลที่ทำงานหนัก ขอบพระคุณมากนะคะ ” ชีคหนุ่มหัวเราะในความใสซื่อของลูกศิษย์สาว
“ แม่สาวน้อยเจ้าอนามัย ”
หลังจากที่มอบของขวัญให้กับลูกศิษย์เอกแล้ว ชีคกาลิดจึงแยกย้ายกับจัสมินเพื่อไปประกอบศาสนกิจของศาสนาอิสลามที่สุเหร่าโดมทองของนครเยรูซาเล็ม ส่วนจัสมินก็เข้าร่วมเฉลิมฉลองเทศกาล ปูริมของชาวยิวด้วยความ ชื่นชมยินดี แม้การเฉลิมฉลองจะสิ้นสุดลงแล้ว แต่สันติสุขในใจของหญิงสาวนั้นยังไม่เสื่อมคลาย เธอทอดสายตามองออกไปยังทะเลทรายที่กว้างสุดลูกหูลูกตา ผืนทรายที่อาบแสงจันทร์ส่องประกายระยิบระยับราวกับเกล็ดเพชร ช่างสวยสดงดงามรามกับเป็นแผ่นดินสวรรค์ หญิงสาวถอดผ้าคลุมฮิญาบ ปลดปล่อยเส้นผมหยักศกสีน้ำตาลเข้มที่ยาวถึงกลางหลัง เรือนผมของเธอเงางามดุจแพรไหม รับกับใบหน้ารูปไข่และดวงตารูปอัลมอนด์ที่คมเข้มประกายหวาน ทำให้ใบหน้าของเธอดูโดดเด่นสวยงามมีเสน่ห์น่าพิศน่ามอง มารีย์ หญิงสาวสวยหน้าหวานนัยน์ตากลมโต หยิบน้ำนมผสมน้ำผึ้งเข้ามาให้จัสมินผู้เป็นเพื่อนรัก
“ ยังไม่นอนอีกหรือจ้ะ คนสวย ”
จัสมินโอบไหล่ของมารีย์เพื่อนรักที่นั่งลงข้างๆพลางส่งยิ้มหวานให้กับหล่อนแทนคำตอบ
“ คืนนี้เธอดูมีความสุขเหลือเกิน ”
มารีย์พูดอย่างรู้ใจ จัสมินทอดสายตามองไปที่ผืนทรายที่อาบแสงจันทร์สวยงาม
“ ฉันตื้นตัน ไม่คิดไม่ฝันเด็กกำพร้าที่ฉุดขึ้นมาจากทะเลทรายซีนายจะมีชีวิตที่ดีขึ้นได้ถึงทุกวันนี้ ”
หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงซาบซึ้ง ดวงตาคมขลับนั้นดูเศร้าหมอง
“ ฉันไม่รู้เลย ว่าพ่อแม่ของฉันเป็นใคร อยู่ที่ไหน ไม่มีโอกาสได้เห็นหน้า แต่ฉันก็โชคดีเหลือเกิน ที่พระเจ้าประทานเพื่อนที่แสนดีอย่างเธอมาอยู่เคียงข้างฉัน ไม่ว่าจะยามทุกข์หรือสุข ทำให้เด็กกำพร้าคนนี้ ต่อสู้ชีวิตโดยไม่อ้างว้างเดียวดายอีกต่อไป ”
จัสมินโอบกอดมารีย์เพื่อนสาวผู้อ่อนหวานนุ่มนวล ที่คอยอยู่เคียงข้างและให้กำลังใจเธออยู่เสมอ เธอทั้งสองคนต่างชะตาชีวิตที่เหมือนกัน คือเป็นเด็กกำพร้า ไม่เคยเห็นหน้าบิดามารดาผู้ให้กำเนิด แต่เธอสองคนต่างดิ้นรนต่อสู้ชีวิต จนจบการศึกษา และได้เป็นพยาบาลวิชาชีพดั่งที่เธอตั้งใจ
“ ฉันก็ดีใจ ที่มีเธอเป็นเพื่อนรักของฉัน ทั้งดีใจและภูมิใจในตัวเธอที่สุด ฉันขอสัญญา ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ และเราจะไม่ทิ้งกัน ”
มารีย์ย้ำพันธะสัญญาแห่งมิตรภาพที่งดงามต่อจัสมินอย่างนุ่มนวลแต่หนักแน่น ทะเลทรายและดวงจันทร์จะเป็นพยานในความรักและความผูกพันของเธอทั้งสองคน วันพรุ่งนี้แล้วสินะ ที่เราทั้งสองคนจะต้องเริ่มต้นชีวิตการทำงาน ในวิชาชีพพยาบาล ที่เราทั้งสองคนรัก ได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ให้พ้นจากความเจ็บปวดและโรคภัย ดังที่ได้ให้คำปฏิญาณต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล ดวงจันทร์ลอยเด่นนภา ส่องแสงมายังทะเลทรายแห่งนครเยรูซาเล็ม ภูมิอากาศในทะเลทรายช่างเหน็บหนาว จัสมินและมารีย์ต่างหลับใหลในอ้อมกอดของทะเลทรายใต้ธารดาวอย่างมีความสุข
ในห้วงนิทรารมย์ของจัสมินนั้น เธอได้ฝันเห็นสตรีอาหรับผู้งดงาม สตรีงามนางนั้นสวมชุดคาฟตานกรุยกรายสีชมพูหวานขลิบทอง คลุมฮิญาบลูกไม้สีชมพูขลิบทอง นางช่างสวยงามดูแล้วราวกับเป็นสตรีสูงศักดิ์ จัสมินมองสตรีนางนั้นด้วยความประหลาดใจยิ่งนัก สตรีอาหรับผู้สูงศักดิ์ผู้นี้ เหตุใดจึงมีรูปร่างหน้าตาที่เหมือนกับเธอราวกับเป็นคนคนเดียวกัน แตกต่างกันที่เครื่องแต่งกาย จัสมินแต่งกายแบบสาวยิว ส่วนสาวงามผู้ที่มีใบหน้าและรูปร่างเหมือนเธอนั้นแต่งกายแบบหญิงอาหรับผู้สูงศักดิ์
“ คุณเป็นใคร...ทำไมเราช่างเหมือนกันยิ่งนัก ”
ไม่มีคำตอบจากหญิงอาหรับผู้งดงาม จัสมินสังเกตดวงตารูปอัลมอนด์ของอีกฝ่ายที่เหมือนกับดวงตาของเธอ แต่ทว่าดวงตาของหญิงสาวอาหรับผู้นี้ ช่างดูเศร้าโศกยิ่งนัก หญิงสาวอาหรับผู้เลอโฉม โผเข้ามาโอบกอดเธอแล้วร้องไห้ จัสมินเกิดความรู้สึกที่ผูกพันอย่างประหลาด จึงสวมกอดตอบด้วยความสงสาร เพราะหญิงสาวอาหรับผู้นี้ ดูเศร้าเหลือเกิน
“ จัสมีนาห์...น้องพี่ ”
ทำไม หญิงอาหรับผู้นี้ ถึงเรียกเราว่า “จัสมีนาห์” เราชื่อจัสมินต่างหาก
หญิงสาวนึกคัดค้านในใจ ผสมกับความรู้สึกงุนงงกับสิ่งที่ได้ประสบพบเจอ
“ ท่านชีคคา ท่านเรียกฉันว่าอะไรนะคะ”
หญิงอาหรับผู้งดงาม น้ำตาไหลริน กุมมือทั้งสองข้างของจัสมินไว้แนบอุระ ทำให้หญิงสาวที่หน้าตาเหมือนกัน ถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก
“ เธอคือน้องสาวของพี่.... เธอคนเดียวเท่านั้น... ที่จะช่วยพี่ได้”
“ใครเป็นพี่ ใครเป็นน้องอะไรกันเนี่ย โอ๊ย!..ฉันงงไปหมดแล้ว ”
จัสมินสะบัดมือออกจากชีคคาอาหรับผู้งดงามอย่างลืมตัว ด้วยความโมโห เธอทั้งงุนงง และสับสน ชีคคาผู้งดงาม คุกเข่าร่ำไห้ปานใจจะขาด
“ จัสมีนาห์...ลูกของพี่กำลังจะตาย...ได้โปรด ..ช่วยชีวิตลูกสาวของพี่ด้วย ”
จัสมินสะดุ้งตื่นขึ้นอย่างตกใจ ใบหน้าอันงดงามของเธอเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ทั้งๆที่อากาศในทะเลทรายยามค่ำคืนนั้นช่างหนาวเหน็บ ภาพเหตุการณ์ความฝันประหลาดนั้นทำให้เธอสับสนจนไม่สามารถหลับตาลงได้ ภาพหญิงอาหรับผู้งดงามที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนกับเธอราวกับเป็นคนคนเดียวกัน ยังติดตรึงอยู่ในจิตใต้สำนึกทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจอย่างบอก ไม่ถูก
“ ฝัน..ฝันประหลาด..แต่ทำไม หญิงอาหรับที่อยู่ในฝัน ช่างเหมือนเราเหลือเกิน ...เหมือนราวกับเป็นคนคนเดียวกัน ”
ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน เธอจึงตั้งจิตอธิษฐานต่อพระยาห์เวห์ พระเจ้าแห่งอิสราเอลที่เธอศรัทธา ดวงจันทร์ลับขอบฟ้า แสงตะวันเจิดจรัสขึ้นมาแทนที่ ส่องแสงสาดผืนทรายให้สวยงามดังทองคำ หญิงสาวตัดสินใจอาบน้ำและแต่งกายด้วยชุดพยาบาล
วันนี้...เป็นวันเริ่มต้นชีวิตการทำงานในฐานะพยาบาลวิชาชีพ...ฉันจะทำให้ดีที่สุด
พลอยพัด เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 ก.พ. 2556, 11:10:08 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 ก.พ. 2556, 11:16:51 น.
จำนวนการเข้าชม : 1601
| << ปฐมบท การสูญเสียที่ไม่มีวันกลับ | บทที่ 2 ข่าวร้ายที่เกี่ยวพันกับบุคคลในความฝัน >> |