จุ้น กะ ปอม
มิตรภาพสำคัญไฉน มาร่วมพิสูจน์คำๆนี้ไปกับเธอและเขา แล้วคุณจะรักพวกเขาไปโดยไม่รู้ตัว..."จุ้น กะ ปอม"
Tags: จุ้นกะปอม
ตอน: ตอนที่5 : เพราะเรารู้กัน
ไทด์กับจุ้นมาถึงออฟฟิตราวๆ เก้าโมงกว่าๆ เดินผ่านหน้าห้องทำงานของจันทร์ สังเกตเห็นกำลังจับกลุ่มเม้าท์กัน
กระจาย มี จันทร์ แนง ตูน นา แล้วก็อ๊อด จุ้นกับไทด์เลยชะโงกหน้าเข้าไปทักในห้อง
"ทำอะไรกันจับกลุ่มกันเป็นก้อนๆ เลย" แล้วก็เดินเข้ามาในห้องทั้งสองคน
"แหมพี่ไทด์..ใช้คำซะมองเห็นภาพ..เป็นก้อนๆ เหมือนก้อนขี้ยังไงไม่รู้" อ๊อดแซว ไทด์หัวเราะ
"ก็มันจริงนี่หว่า..เฉพาะไอ้แนงก็ตัวบักเอ๊กแล้ว นี่ยังมีเจ้านา และก็พี่จันทร์อีก ดีนะไอ้จุ้นไม่เข้าไปรวมกลุ่ม
ไม่หยั่งงั้น ต้องเปลี่ยนคำใหม่จากก้อน ต้องเป็นภูเขาแน่ๆ" หัวเราะกันเป็นที่ครึกครื้น
"คุยอะไรกัน" จุ้นถาม มือก็หยิบปาท๋องโก๋บนโต๊ะขึ้นมากินด้วย ตูนหันมายิ้มให้
"กำลังฟัง นา กับพี่จันทร์เล่าเรื่องที่ไป Survey สถานที่ ที่รีสอร์ทคุณมณน่ะ" ไทด์พยักหน้า ปากก็ส่งเสียงออกมา
"เป็นไง โอเคไหม" มือก็หยิบปาท๋องโก๋ขึ้นมากินบ้าง
"สุดยอด! เลยพี่ไทด์สวย มั๊ก มั๊ก..ทั้งวิว แล้วก็บรรยากาศ ขนาดเป็นหน้าหนาวนะ..แดดนี้เปรี้ยงเลยแต่ไม่ร้อน
เท่าไหร่นะพี่ ยิ่งตอนพระอาทิตย์ตกนะ..หึมม์..โรแมนติกสุดๆ นึกแล้วอยากเอาไอ้ปอมมันไปด้วย" นาทำท่าเคลิ้มฝัน
อ๊อดเบะปากแล้วก็พูดสวนขึ้นมา
"ทำไม! จะเอามันไปฮันนิมูนหรือไงไอ้นา" เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆ
"ไอ้บ้า! ฉันจะให้มันถ่ายรูปให้ มันถ่ายรูปเก่งถ่ายออกมาแล้วฉันดูดีตลอด..แต่พูดถึงก็
ไม่เลวนะอ๊อด ตอนนี้ไอ้ปอม
มันก็ยังว่างอยู่..ถ้าได้มันมาดีดกีต้าร์ร้องเพลงให้ฟังริมทะเลตอนพระอาทิตย์ตกนะ ต่อให้มันปากหมาขนาดไหนฉัน
ก็เอาวะ.. เนอะจุ้นเนอะ" หันมาพยักพเยิกหน้ากับจุ้น
"ไม่รุ! ปาท๋องโก๋อร่อยดีใครซื้อมาอ่ะ" รีบเปลี่ยนเรื่อง สองคนพี่น้องยังง่วนอยู่กับการกิน
"เออ! นุ่มดีไม่แข็งด้วย" ไทด์สำทับ
"ไอ้ปอม..มันซื้อขึ้นมาให้" แนงตอบ สองคนพี่น้องเงยหน้าขึ้นมอง
"อ้าว! ไหนมันบอกกับแกว่าจะไม่เข้าออฟฟิตไง ไอ้จุ้น" หันมาหาน้องสาว
"มัน บอกจุ้นจริงๆ" แนงหัวเราะ
"ไม่ต้องเถียงกันพี่น้อง มันมาและก็ไปเรียบร้อยแล้ว มันเข้ามาเอาขาตั้งกล้องที่ห้อง แล้วก็กลับไปอาบน้ำที่บ้าน
หัวเหอกระเซอะกระเซิงมาเชียว..ถือปาโก๋มาตั้งสี่ห้าถุง แจกเด็กๆ ข้างนอกไปแล้ว ฝากไว้ให้แกด้วยนะไอ้จุ้น
มันบอกว่าแกชอบกินเจ้านี้ ฉันให้เด็กไปไว้บนโต๊ะในห้องแกแล้ว" เพื่อนๆ ยักคิ้วใส่กันแผล๊บๆ เพื่อนๆก็แอบเชียร์ จุ้นเห็นอาการ
"ทำไม ยักคิ้วกันทำไม" หน้าแดง รีบหันไปหานา
"นาเมื่อกี้แกยังเล่าไม่จบเลย แล้วรีสอร์ทสวยมั้ย"
"รีบเปลี่ยนเรื่องเชียวแกไอ้จุ้น กลัวเข้าตัวเหรอ!" อ๊อดได้ที ไทด์มองอาการน้องสาวแล้วก็อมยิ้ม ไอ้จุ้นเอ๊ย!
ขนาดคนอื่นยังดูออกเล๊ย นับประสาอะไรกับไอ้ปอมเปรียวขนาดนั้นมันจะดูไม่ออก เลยรีบช่วยน้องซะหน่อย
"เออ! สวยมั๊ยพี่จันทร์ ถามพี่จันทร์ดีกว่าท่าทางจะได้เรื่อง นามันจะเล่าออกนอกเรื่องทุกที" นาค้อนใส่ไทด์วงใหญ่
"สวยค่ะเค้าเข้าใจออกแบบที่พัก สร้างยื่นออกมาริมชายหาดเลย เวลาน้ำขึ้นสวยมากเหมือนกับสร้างบังกะโล
ไว้ในทะเลหยั่งงั้นแหละ ระหว่างห้องพักแต่ละห้องจะมีทางเดินเชื่อมหน้าห้องตลอดทุกห้องเลย ยิ่งเวลาน้ำลด
จะเห็นทรายสวยมากสีขาวแปลกดี ลงไปเดินข้างล่างได้เลยนะคะ" ตูนยิ้มแก้มปริ
"พี่จันทร์เล่าซะเห็นภาพเลย..อยากไป..อยากไป พี่ไทด์ ทริปนี้ให้ตูนไปด้วยนะไปเป็นลูกมือไอ้ปอมก็ได้นะ"
"ใช่ๆ จุ้นก็อยากไป จะไปเขียนบทความมาลง"
"นา ก็จะไปช่วยจุ้นเขียนด้วยสองแรงแข็งขัน"
"แนง ก็ต้องได้ไปนะ เป็นผู้ช่วยพี่ไทด์อ่ะ" ไทด์มองหน้าสาวๆ หันมาหาอ๊อด
"แกล่ะไอ้อ๊อด..ไม่ขอไปกับเค้าด้วยเหรอ"
"โฮะๆๆ ของอ๊อดมันได้ไปชัวร์อยู่แล้ว เพราะอ๊อดต้องจัดเตรียมอุปกรณ์ประกอบฉาก ไอ้ปอมมันขาดอ๊อดไม่ได้หรอก"
"เอาไงดีพี่จันทร์" ไทด์หันมาปรึกษา
"เอางี้สิไทด์ นี่มันก็จะสิ้นปีแล้วปกติเราก็จะจัดงานปีใหม่เลี้ยงพนักงานอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ ปีนี้เราก็ไปจัดงานปีใหม่
ที่นั่นพร้อมกับทำงานไปด้วยเลยไง ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลยนะไทด์ ถือว่าเป็นโบนัสให้กับพนักงาน
ปลายปีไง"ไทด์ขมวดคิ้ว
"จะดีเหรอพี่งบมันจะบานเหรอเปล่า" เท่านั้นแหละประสานเสียงกันออกมาเลย
"งก!" ไทด์ทำหน้าหงุดหงิด
"ฉันก็งกไว้ให้พวกแกนั่นแหละ เอางี้สิลดเงินเดือนพวกแกคนละครึ่งมั้ยล่ะ ถ้าทำได้เดี๋ยวฉันจะให้นั่งเครื่อง
ไปกลับทุกคนเลย" จันทร์หัวเราะส่งมา
"ไม่ต้องทะเลาะกัน พี่คิดแล้วไม่บานไทด์งบไม่บาน..ช่วงนี้ไม่ใช่ฤดูท่องเที่ยวคนไม่ค่อยเยอะมีแต่ลูกค้า
ต่างชาติเข้า ห้องพักถูกมาก..แล้วพี่ก็เคยคุยกับคุณมณไว้แล้ว เธอบอกว่าสำหรับเราลดให้เลยพิเศษ 50%"
"เออ! พูดกันด้วยเหตุผลอย่างนี้สิน่าฟังหน่อย ไม่ใช่อะไรก็ว่าตะพืดตะพือ" บ่นงึมงำ
"โอ๋! พี่ไทด์น่า ขี้ใจน้อยไปได้พวกจุ้นขอโทษนะ ต่อไปไม่ว่าอีกแล้วนะ" จุ้นเดินเข้ามากอดพี่ชาย มีอ๊อดแกล้ง
เดินเข้ามากอดด้วย จุ้นปล่อยแล้วแต่อ๊อดยังไม่ปล่อยซักที เพื่อนๆ หัวเราะกันใหญ่
"ไอ้อ๊อด ปล่อยได้แล้วหายใจไม่ออกโว๊ย"
"อ้าว! ก็นึกว่ายังงอนไม่เลิก..ตกลงจะให้ไปหรือเปล่าเนี่ย..ไม่ให้ไปไม่ปล่อยด้วยนะจะบอกให้"
"ไอ้อ๊อด! เดี๋ยวฟ้าผ่าโว๊ย..เออๆ ไปก็ไป..ยอมแล้ว..ปล่อยซักที" นั่นแหละอ๊อดถึงปล่อยตัวไทด์ สาวๆ
วี๊ด วิ้ว..กันใหญ่ ไทด์ส่ายหัวอย่างระอา
"อย่าทำเป็นดีใจไปพวกแก ไอ้ที่สัญญาไว้ว่าจะทำอะไรอย่าลืมกันล่ะ" แล้วก็หันมาหาจันทร์ "พี่จันทร์ เดี่ยวทำเรื่อง
ค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่ต้องใช้ส่งมาให้ผมเลยนะครับ นี่เหลืออีกไม่กี่วันก็จะถึงแล้วที่พ้งที่พักก็ยังไม่ได้จองเลย"
บ่นพึมพึา แล้วก็พ่วงมาถึงอ๊อด "อ๊อดแล้วแกไม่ต้องออกไปช่วยไอ้ปอมที่สตูเหรอ"
"หึ!ไม่ไปพี่ ฝากลูกน้องไว้แล้วมันทำกันได้ วันนี้อ๊อดมีนัดกับลูกค้าเค้าจะเข้ามาหาที่บริษัทฯ ..เออ! กี่โมงแล้วเนี่ย
ไปก่อนดีกว่าใกล้เวลาแล้ว" พูดเสร็จก็เดินออกจากห้องไป หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำงาน จุ้นเดินมาที่ห้อง
ของตัวเอง เห็นปาท๋องโก๋วางอยู่ในจานบนโต๊ะแล้วก็อมยิ้ม นึกถึงคนที่ซื้อมาฝาก ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่าแก
จะจำได้ปอม เหมือนพระเจ้าจะจงใจ มีสายเรียกเข้ามือถือของจุ้น ปรากฏว่าเป็นปอมโทรเข้ามา
"ว่าไง! ไอ้ปอม"
"ไม่กล้าว่าหรอกจุ้นนน! กลัวแล้วจ้า..จะโทรมาถามเฉยๆ" จุ้นยิ้ม แล้วก็เอนตัวพิงพนักเก้าอี้
"มีอะไรจะถาม ก็ว่ามา..เวลาเป็นเงินเป็นทองนะโว๊ย..แล้วนี่แกไม่ต้องทำงานเหรอโทรมาเนี่ย นางแบบไม่รอ
แกเหนียงยานแล้วเหรอ นี่มันกี่โมงแล้วไอ้ปอม"
"จุ้นจ๋าช้าๆ สิจ๊ะจะรีบไปไหน แค่นี้ปอมก็ทำตัวไม่ถูกแล้วจะให้ปอมตอบหรือถามก่อนดีล่ะฮะ" ส่งเสียงทุ้มนุ่มลึกกลับมา
"อ๊วก!ไอ้ปอม..ขนลุกว่ะ"
"อะไร!จุ้น แค่นี้จะอ๊วกแล้ว แถมยังขนลุกอีกตังหาก อาการไม่น่าไว้ใจเป็นตอนเช้าๆ ด้วย" แหย่ต่อ จุ้นเริ่มหน้าแดง
"ไอ้ปอม! หุบปากเลย" เริ่มฉุน
"เดี๋ยวก็ให้ปอมถาม..แป๊บนึงก็ให้ปอมตอบ..ตอนนี้ให้ปอมหุบปากอีกแล้ว ปอม งง" ยังแหย่ไม่เลิก
"ไอ้ปอม! ถ้าแกยังไม่เลิก ฉันวางสายจริงๆ ด้วย"
"เออๆ ก็ได้ เมื่อกี้แกถามฉันว่าไงนะ อ้อ! กี่โมงแล้วใช่มั๊ย ตอนนี้ก็เก้าโมงสี่สิบห้าแล้ว นางแบบก็ยังเหนียงไม่ยาน
เพราะคุณเธอยังมาไม่ถึงกันเลย ส่วนงานน่ะฉันทำแน่ถ้าพวกคุณเธอมาถึงกันแล้ว โอเคมั๊ย ตอบครบทุกคำถาม
หรือเปล่า" จุ้นยิ้ม
"ทีนี้มาถึงคำถามของฉันมั่ง อะแฮ่ม..กินปาโก๋ยังเอ่ย" เงียบ...
.
"ไอ้จุ้นฟังอยู่หรือเปล่า ..หรือว่าไม่ได้กิน ว่าแล้วเชียวไอ้แนงกับไอ้อ๊อด มันต้องแอบกินหมดแล้วแน่ๆ ฉันอุตส่าห์
หอบหิ้วขึ้นไปให้ ย้ำมันตั้งหลายหนให้เก็บไว้ให้แกกินด้วย รู้งี้ฉันไปวางไว้ให้แกในห้องเองดีกว่า เจ้าที่แกชอบด้วย"
บ่น งุ้ง งิ้ง งุ้ง งิ้ง เลย จุ้นได้ยินประโยคหลังถึงกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แล้วก็ตอบกลับไป
"อยู่ในท้องฉันเรียบร้อยแล้ว และก็ยังเหลืออยู่ตรงหน้าฉันก็มี"
"เหรอ! ดี ๆ เห็นปาโก๋แล้วให้นึกถึงหน้าฉันนะ 5555" หัวเราะเสียงดัง จุ้นค้อนให้โทรศัพท์
"แกโทรมาแค่เนี้ยเหรอไอ้ปอม!"
"เปล่า!มีอีก..เรื่องเมื่อเช้า"
"เมื่อเช้า ทำไม" จุ้นเริ่มหน้าแดง นึกถึงภาพที่ปอมจุ๊บหน้าผากตัวเอง
"โกรธหรือเปล่า จุ้น"
"เปล่า! ฉันลืมหมดแล้ว ก็แกไม่ได้คิดอะไรไม่ดีไม่ใช่เหรอ"
"ไอ้เรื่องไม่ดีน่ะไม่คิดหรอก แต่ไอ้เรื่องดีดีน่ะคิดเยอะจะให้บอกมั๊ยล่ะ" เริ่มเติมน้ำมันอีกแล้ว
"ไอ้ปอม!" เสียงเริ่มเขียว
"เออๆ แกไม่โกรธฉันก็ดีใจแล้ว ไม่งั้นฉันทำงานไม่มีความสุขแน่. แค่นี้ก่อนนะจุ้นนางแบบมาแล้ว อ้อ!พรุ่งนี้โทรมา
ปลุกด้วยนะเจ็ดโมงครึ่ง บายที่รัก..จ๊วบๆๆ"
"ไอ้ปอม! ฉันไม่ใช่คนรับใช้แกนะ" จุ้นตะโกน ได้ยินแต่เสียงตู๊ด ตู๊ดตอบกับมา แล้วก็นั่งมองโทรศัพท์
กับปาท๋องโก๋สลับกันไปมา……….
กระจาย มี จันทร์ แนง ตูน นา แล้วก็อ๊อด จุ้นกับไทด์เลยชะโงกหน้าเข้าไปทักในห้อง
"ทำอะไรกันจับกลุ่มกันเป็นก้อนๆ เลย" แล้วก็เดินเข้ามาในห้องทั้งสองคน
"แหมพี่ไทด์..ใช้คำซะมองเห็นภาพ..เป็นก้อนๆ เหมือนก้อนขี้ยังไงไม่รู้" อ๊อดแซว ไทด์หัวเราะ
"ก็มันจริงนี่หว่า..เฉพาะไอ้แนงก็ตัวบักเอ๊กแล้ว นี่ยังมีเจ้านา และก็พี่จันทร์อีก ดีนะไอ้จุ้นไม่เข้าไปรวมกลุ่ม
ไม่หยั่งงั้น ต้องเปลี่ยนคำใหม่จากก้อน ต้องเป็นภูเขาแน่ๆ" หัวเราะกันเป็นที่ครึกครื้น
"คุยอะไรกัน" จุ้นถาม มือก็หยิบปาท๋องโก๋บนโต๊ะขึ้นมากินด้วย ตูนหันมายิ้มให้
"กำลังฟัง นา กับพี่จันทร์เล่าเรื่องที่ไป Survey สถานที่ ที่รีสอร์ทคุณมณน่ะ" ไทด์พยักหน้า ปากก็ส่งเสียงออกมา
"เป็นไง โอเคไหม" มือก็หยิบปาท๋องโก๋ขึ้นมากินบ้าง
"สุดยอด! เลยพี่ไทด์สวย มั๊ก มั๊ก..ทั้งวิว แล้วก็บรรยากาศ ขนาดเป็นหน้าหนาวนะ..แดดนี้เปรี้ยงเลยแต่ไม่ร้อน
เท่าไหร่นะพี่ ยิ่งตอนพระอาทิตย์ตกนะ..หึมม์..โรแมนติกสุดๆ นึกแล้วอยากเอาไอ้ปอมมันไปด้วย" นาทำท่าเคลิ้มฝัน
อ๊อดเบะปากแล้วก็พูดสวนขึ้นมา
"ทำไม! จะเอามันไปฮันนิมูนหรือไงไอ้นา" เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆ
"ไอ้บ้า! ฉันจะให้มันถ่ายรูปให้ มันถ่ายรูปเก่งถ่ายออกมาแล้วฉันดูดีตลอด..แต่พูดถึงก็
ไม่เลวนะอ๊อด ตอนนี้ไอ้ปอม
มันก็ยังว่างอยู่..ถ้าได้มันมาดีดกีต้าร์ร้องเพลงให้ฟังริมทะเลตอนพระอาทิตย์ตกนะ ต่อให้มันปากหมาขนาดไหนฉัน
ก็เอาวะ.. เนอะจุ้นเนอะ" หันมาพยักพเยิกหน้ากับจุ้น
"ไม่รุ! ปาท๋องโก๋อร่อยดีใครซื้อมาอ่ะ" รีบเปลี่ยนเรื่อง สองคนพี่น้องยังง่วนอยู่กับการกิน
"เออ! นุ่มดีไม่แข็งด้วย" ไทด์สำทับ
"ไอ้ปอม..มันซื้อขึ้นมาให้" แนงตอบ สองคนพี่น้องเงยหน้าขึ้นมอง
"อ้าว! ไหนมันบอกกับแกว่าจะไม่เข้าออฟฟิตไง ไอ้จุ้น" หันมาหาน้องสาว
"มัน บอกจุ้นจริงๆ" แนงหัวเราะ
"ไม่ต้องเถียงกันพี่น้อง มันมาและก็ไปเรียบร้อยแล้ว มันเข้ามาเอาขาตั้งกล้องที่ห้อง แล้วก็กลับไปอาบน้ำที่บ้าน
หัวเหอกระเซอะกระเซิงมาเชียว..ถือปาโก๋มาตั้งสี่ห้าถุง แจกเด็กๆ ข้างนอกไปแล้ว ฝากไว้ให้แกด้วยนะไอ้จุ้น
มันบอกว่าแกชอบกินเจ้านี้ ฉันให้เด็กไปไว้บนโต๊ะในห้องแกแล้ว" เพื่อนๆ ยักคิ้วใส่กันแผล๊บๆ เพื่อนๆก็แอบเชียร์ จุ้นเห็นอาการ
"ทำไม ยักคิ้วกันทำไม" หน้าแดง รีบหันไปหานา
"นาเมื่อกี้แกยังเล่าไม่จบเลย แล้วรีสอร์ทสวยมั้ย"
"รีบเปลี่ยนเรื่องเชียวแกไอ้จุ้น กลัวเข้าตัวเหรอ!" อ๊อดได้ที ไทด์มองอาการน้องสาวแล้วก็อมยิ้ม ไอ้จุ้นเอ๊ย!
ขนาดคนอื่นยังดูออกเล๊ย นับประสาอะไรกับไอ้ปอมเปรียวขนาดนั้นมันจะดูไม่ออก เลยรีบช่วยน้องซะหน่อย
"เออ! สวยมั๊ยพี่จันทร์ ถามพี่จันทร์ดีกว่าท่าทางจะได้เรื่อง นามันจะเล่าออกนอกเรื่องทุกที" นาค้อนใส่ไทด์วงใหญ่
"สวยค่ะเค้าเข้าใจออกแบบที่พัก สร้างยื่นออกมาริมชายหาดเลย เวลาน้ำขึ้นสวยมากเหมือนกับสร้างบังกะโล
ไว้ในทะเลหยั่งงั้นแหละ ระหว่างห้องพักแต่ละห้องจะมีทางเดินเชื่อมหน้าห้องตลอดทุกห้องเลย ยิ่งเวลาน้ำลด
จะเห็นทรายสวยมากสีขาวแปลกดี ลงไปเดินข้างล่างได้เลยนะคะ" ตูนยิ้มแก้มปริ
"พี่จันทร์เล่าซะเห็นภาพเลย..อยากไป..อยากไป พี่ไทด์ ทริปนี้ให้ตูนไปด้วยนะไปเป็นลูกมือไอ้ปอมก็ได้นะ"
"ใช่ๆ จุ้นก็อยากไป จะไปเขียนบทความมาลง"
"นา ก็จะไปช่วยจุ้นเขียนด้วยสองแรงแข็งขัน"
"แนง ก็ต้องได้ไปนะ เป็นผู้ช่วยพี่ไทด์อ่ะ" ไทด์มองหน้าสาวๆ หันมาหาอ๊อด
"แกล่ะไอ้อ๊อด..ไม่ขอไปกับเค้าด้วยเหรอ"
"โฮะๆๆ ของอ๊อดมันได้ไปชัวร์อยู่แล้ว เพราะอ๊อดต้องจัดเตรียมอุปกรณ์ประกอบฉาก ไอ้ปอมมันขาดอ๊อดไม่ได้หรอก"
"เอาไงดีพี่จันทร์" ไทด์หันมาปรึกษา
"เอางี้สิไทด์ นี่มันก็จะสิ้นปีแล้วปกติเราก็จะจัดงานปีใหม่เลี้ยงพนักงานอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ ปีนี้เราก็ไปจัดงานปีใหม่
ที่นั่นพร้อมกับทำงานไปด้วยเลยไง ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลยนะไทด์ ถือว่าเป็นโบนัสให้กับพนักงาน
ปลายปีไง"ไทด์ขมวดคิ้ว
"จะดีเหรอพี่งบมันจะบานเหรอเปล่า" เท่านั้นแหละประสานเสียงกันออกมาเลย
"งก!" ไทด์ทำหน้าหงุดหงิด
"ฉันก็งกไว้ให้พวกแกนั่นแหละ เอางี้สิลดเงินเดือนพวกแกคนละครึ่งมั้ยล่ะ ถ้าทำได้เดี๋ยวฉันจะให้นั่งเครื่อง
ไปกลับทุกคนเลย" จันทร์หัวเราะส่งมา
"ไม่ต้องทะเลาะกัน พี่คิดแล้วไม่บานไทด์งบไม่บาน..ช่วงนี้ไม่ใช่ฤดูท่องเที่ยวคนไม่ค่อยเยอะมีแต่ลูกค้า
ต่างชาติเข้า ห้องพักถูกมาก..แล้วพี่ก็เคยคุยกับคุณมณไว้แล้ว เธอบอกว่าสำหรับเราลดให้เลยพิเศษ 50%"
"เออ! พูดกันด้วยเหตุผลอย่างนี้สิน่าฟังหน่อย ไม่ใช่อะไรก็ว่าตะพืดตะพือ" บ่นงึมงำ
"โอ๋! พี่ไทด์น่า ขี้ใจน้อยไปได้พวกจุ้นขอโทษนะ ต่อไปไม่ว่าอีกแล้วนะ" จุ้นเดินเข้ามากอดพี่ชาย มีอ๊อดแกล้ง
เดินเข้ามากอดด้วย จุ้นปล่อยแล้วแต่อ๊อดยังไม่ปล่อยซักที เพื่อนๆ หัวเราะกันใหญ่
"ไอ้อ๊อด ปล่อยได้แล้วหายใจไม่ออกโว๊ย"
"อ้าว! ก็นึกว่ายังงอนไม่เลิก..ตกลงจะให้ไปหรือเปล่าเนี่ย..ไม่ให้ไปไม่ปล่อยด้วยนะจะบอกให้"
"ไอ้อ๊อด! เดี๋ยวฟ้าผ่าโว๊ย..เออๆ ไปก็ไป..ยอมแล้ว..ปล่อยซักที" นั่นแหละอ๊อดถึงปล่อยตัวไทด์ สาวๆ
วี๊ด วิ้ว..กันใหญ่ ไทด์ส่ายหัวอย่างระอา
"อย่าทำเป็นดีใจไปพวกแก ไอ้ที่สัญญาไว้ว่าจะทำอะไรอย่าลืมกันล่ะ" แล้วก็หันมาหาจันทร์ "พี่จันทร์ เดี่ยวทำเรื่อง
ค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่ต้องใช้ส่งมาให้ผมเลยนะครับ นี่เหลืออีกไม่กี่วันก็จะถึงแล้วที่พ้งที่พักก็ยังไม่ได้จองเลย"
บ่นพึมพึา แล้วก็พ่วงมาถึงอ๊อด "อ๊อดแล้วแกไม่ต้องออกไปช่วยไอ้ปอมที่สตูเหรอ"
"หึ!ไม่ไปพี่ ฝากลูกน้องไว้แล้วมันทำกันได้ วันนี้อ๊อดมีนัดกับลูกค้าเค้าจะเข้ามาหาที่บริษัทฯ ..เออ! กี่โมงแล้วเนี่ย
ไปก่อนดีกว่าใกล้เวลาแล้ว" พูดเสร็จก็เดินออกจากห้องไป หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำงาน จุ้นเดินมาที่ห้อง
ของตัวเอง เห็นปาท๋องโก๋วางอยู่ในจานบนโต๊ะแล้วก็อมยิ้ม นึกถึงคนที่ซื้อมาฝาก ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่าแก
จะจำได้ปอม เหมือนพระเจ้าจะจงใจ มีสายเรียกเข้ามือถือของจุ้น ปรากฏว่าเป็นปอมโทรเข้ามา
"ว่าไง! ไอ้ปอม"
"ไม่กล้าว่าหรอกจุ้นนน! กลัวแล้วจ้า..จะโทรมาถามเฉยๆ" จุ้นยิ้ม แล้วก็เอนตัวพิงพนักเก้าอี้
"มีอะไรจะถาม ก็ว่ามา..เวลาเป็นเงินเป็นทองนะโว๊ย..แล้วนี่แกไม่ต้องทำงานเหรอโทรมาเนี่ย นางแบบไม่รอ
แกเหนียงยานแล้วเหรอ นี่มันกี่โมงแล้วไอ้ปอม"
"จุ้นจ๋าช้าๆ สิจ๊ะจะรีบไปไหน แค่นี้ปอมก็ทำตัวไม่ถูกแล้วจะให้ปอมตอบหรือถามก่อนดีล่ะฮะ" ส่งเสียงทุ้มนุ่มลึกกลับมา
"อ๊วก!ไอ้ปอม..ขนลุกว่ะ"
"อะไร!จุ้น แค่นี้จะอ๊วกแล้ว แถมยังขนลุกอีกตังหาก อาการไม่น่าไว้ใจเป็นตอนเช้าๆ ด้วย" แหย่ต่อ จุ้นเริ่มหน้าแดง
"ไอ้ปอม! หุบปากเลย" เริ่มฉุน
"เดี๋ยวก็ให้ปอมถาม..แป๊บนึงก็ให้ปอมตอบ..ตอนนี้ให้ปอมหุบปากอีกแล้ว ปอม งง" ยังแหย่ไม่เลิก
"ไอ้ปอม! ถ้าแกยังไม่เลิก ฉันวางสายจริงๆ ด้วย"
"เออๆ ก็ได้ เมื่อกี้แกถามฉันว่าไงนะ อ้อ! กี่โมงแล้วใช่มั๊ย ตอนนี้ก็เก้าโมงสี่สิบห้าแล้ว นางแบบก็ยังเหนียงไม่ยาน
เพราะคุณเธอยังมาไม่ถึงกันเลย ส่วนงานน่ะฉันทำแน่ถ้าพวกคุณเธอมาถึงกันแล้ว โอเคมั๊ย ตอบครบทุกคำถาม
หรือเปล่า" จุ้นยิ้ม
"ทีนี้มาถึงคำถามของฉันมั่ง อะแฮ่ม..กินปาโก๋ยังเอ่ย" เงียบ...
.
"ไอ้จุ้นฟังอยู่หรือเปล่า ..หรือว่าไม่ได้กิน ว่าแล้วเชียวไอ้แนงกับไอ้อ๊อด มันต้องแอบกินหมดแล้วแน่ๆ ฉันอุตส่าห์
หอบหิ้วขึ้นไปให้ ย้ำมันตั้งหลายหนให้เก็บไว้ให้แกกินด้วย รู้งี้ฉันไปวางไว้ให้แกในห้องเองดีกว่า เจ้าที่แกชอบด้วย"
บ่น งุ้ง งิ้ง งุ้ง งิ้ง เลย จุ้นได้ยินประโยคหลังถึงกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แล้วก็ตอบกลับไป
"อยู่ในท้องฉันเรียบร้อยแล้ว และก็ยังเหลืออยู่ตรงหน้าฉันก็มี"
"เหรอ! ดี ๆ เห็นปาโก๋แล้วให้นึกถึงหน้าฉันนะ 5555" หัวเราะเสียงดัง จุ้นค้อนให้โทรศัพท์
"แกโทรมาแค่เนี้ยเหรอไอ้ปอม!"
"เปล่า!มีอีก..เรื่องเมื่อเช้า"
"เมื่อเช้า ทำไม" จุ้นเริ่มหน้าแดง นึกถึงภาพที่ปอมจุ๊บหน้าผากตัวเอง
"โกรธหรือเปล่า จุ้น"
"เปล่า! ฉันลืมหมดแล้ว ก็แกไม่ได้คิดอะไรไม่ดีไม่ใช่เหรอ"
"ไอ้เรื่องไม่ดีน่ะไม่คิดหรอก แต่ไอ้เรื่องดีดีน่ะคิดเยอะจะให้บอกมั๊ยล่ะ" เริ่มเติมน้ำมันอีกแล้ว
"ไอ้ปอม!" เสียงเริ่มเขียว
"เออๆ แกไม่โกรธฉันก็ดีใจแล้ว ไม่งั้นฉันทำงานไม่มีความสุขแน่. แค่นี้ก่อนนะจุ้นนางแบบมาแล้ว อ้อ!พรุ่งนี้โทรมา
ปลุกด้วยนะเจ็ดโมงครึ่ง บายที่รัก..จ๊วบๆๆ"
"ไอ้ปอม! ฉันไม่ใช่คนรับใช้แกนะ" จุ้นตะโกน ได้ยินแต่เสียงตู๊ด ตู๊ดตอบกับมา แล้วก็นั่งมองโทรศัพท์
กับปาท๋องโก๋สลับกันไปมา……….
กรกนก เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 พ.ค. 2554, 00:31:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 พ.ค. 2554, 00:31:36 น.
จำนวนการเข้าชม : 1879
| << ตอนที่4 : มิตรภาพเริ่มสั่นคลอน | ตอนที่ 6 : Friday night (คืนวันสุข..) >> |
saralun 27 พ.ค. 2554, 15:23:31 น.
แล้วมาต่ออีกไว ๆ นะคะ!!
แล้วมาต่ออีกไว ๆ นะคะ!!
ปอยอะนะ 27 พ.ค. 2554, 15:55:14 น.
อ่านรอบแรกสำหรับเวปใหม่นี้แต่เวปเก่าอ่านหลายรอบเลยน๊า
อ่านรอบแรกสำหรับเวปใหม่นี้แต่เวปเก่าอ่านหลายรอบเลยน๊า
patoom 27 พ.ค. 2554, 17:41:10 น.
อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่เวปเก่า มาอ่านอีกครั้งก็ยังสนุกเหมือนเดิม ชอบงานเขียนของคุณกรกนกมากค่ะ มีชีวิตชีวาดี
อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่เวปเก่า มาอ่านอีกครั้งก็ยังสนุกเหมือนเดิม ชอบงานเขียนของคุณกรกนกมากค่ะ มีชีวิตชีวาดี