บ่วงพราย
ขนมงจีนถูกส่งไปที่คฤหาสน์สีขาว ที่นั่นเป็นบ้านของคุณหลวง ทว่า...เธอได้พบกับวิญญานชายหนุ่ม ที่แม้แต่ที่อยู่และสถานที่ที่ตัวเองตาย ก็ยังไม่รูั้เลย แล้วเธอจะทำอะไรดีเนี่ย
Tags: รักหวานแหวว หวานซึ้ง พล็อดสนุก สนุกสนาน
ตอน: ความรักและผูกพัน
บทที่ 12
ความรักและผูกพัน
“ขอบคุณค่ะ เพิ่งมีคุณนี่แหละที่บอกว่าฉันเข้มแข็ง...แต่ฉันไม่ได้เข้มแข็งหรอกค่ะ ทุกวันที่มีเขาอยู่ฉันมีความสุขทุกวัน จนวันที่เขาฟื้นขึ้นมาแล้วบอกกับฉันว่าเขามอบหัวใจให้คนอื่นไปแล้ว ฉันทำใจยอมรับไม่ได้จริง ๆ”
“บางครั้ง...หัวใจของเรามันก็เล่นตลกอยู่เสมอ”
“บางครั้งหัวใจเรามันก็มั่นคงกับความรัก รักมั่นไม่เปลี่ยนแปลง” เธอยิ้มบาง ๆ “หัวใจคนเรานี่มันเล่นตลกอยู่เสมอนะคะ”
“ผมก็ว่ายังงั้น” พี่นราเหยียดยิ้ม “แต่บางครั้งเราก็ต้องฝืน เพื่อตัวเราไม่ใช่เพื่อคนอื่น”
“คุณนรา”
“ผมเชื่อว่าหัวใจคุณต้องเปิดใจรับคนอื่น คนที่เขาพร้อมที่จะรักคุณเหมือนกัน”
“ค่ะ” รินดาก้มหน้า “ฉันก็เชื่อว่าอย่างนั้น...”
รินดายื่นส่งผ้าเช็ดหน้าคืนให้กับเขา
“เอาไปเถอะค่ะ ผ้าเช็ดหน้าคุณ”
“คุณรินดา”
“ถึงคุณไม่ยอมรับ ฉันก็จะวางไว้ตรงโต๊ะด้านหน้าคุณ....เพราะว่าฉันไม่ใช้มันอีกแล้วละค่ะ ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์เปิดใจยอมรับฉัน แต่ว่าฉันยังไม่เปิดใจยอมรับใครหรอกค่ะ”
“คุณรินดา เดี๋ยวก่อน”
“ขอตัวนะคะ”
รินดายื่นส่งผ้าเช็ดหน้าให้กับเขา และเธอก็ขอตัวลุกออกไปก่อน เส้นผมของเธอเป็นสีน้ำตาลอ่อน และเธอก็หันมายิ้มน้อย ๆ ให้กับเขา เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้เธอหัวเราะได้ แต่เธอยังไม่พร้อมจะเปิดรับใครจริง ๆ.....
พี่นราถอนหายใจยาว มองดูรินดาเดินออกไปนอกร้านอาหาร...เขามองดูผ้าเช็ดหน้าบนโต๊ะแล้วยื่นปลายนิ้วออกไปถือมันไว้ เมื่อไหร่กันนะที่หัวใจของเธอจะเปิดรับใครที่ยอมรับในตัวตนของเธอ....
ขนมจีนนอนหลับฝัน...ฝันว่าเธอไปยืนอยู่ใกล้ ๆ คุณหลวงของเธอกับคุณชบานั่งอยู่เคียงข้างกัน หน้าท้องของคุณชบาโตออกมาราวกับคนท้องได้แปดเดือน ชบายิ้มละไมคุณหลวงของเธอลูบไล้ไปตามหน้าท้องและปากก็พร่ำพูดไม่ยอมหยุด พูดว่าลูกคนแรกของเขากับเธอจะเป็นใหญ่ในบ้านห้ามใครมากล้ำกรายเป็นอันขาด คุณชบายิ้มออกมาแล้วซบหน้าลงบนบ่าของคุณหลวงของเธอเขาโอบไหล่ของเธอเอาไว้
“คุณท่านคะ ลูกของเราใกล้จะคลอดแล้ว ฉันกลัวเหลือเกินค่ะ”
“กลัวอะไรหรือ”
“กลัวว่าถ้าเขาเกิดมาไม่แข็งแรงจะทำยังไง”
“เหลวไหลน่า ไม่ว่าเขาจะเกิดมาแข็งแรงหรือไม่ฉันก็จะรักและดูแลเขาอย่างที่สุด”
“น่าสงสาร...คุณแสงนะคะ”
“สงสารเขาทำไม เขาเป็นชู้กับคนลากรถนะ ฉันไม่ฆ่าเขาก็บุญเท่าไหร่แล้ว” คุณหลวงตวาดกร้าว
“เขาน่าสงสารออกค่ะ เขาเป็นเมียคุณมาก่อนแสงแต่ระยะหลังคุณท่านไม่ไปหาเธอที่ห้อง เธอก็เลยลักลอบได้เสียกับคนลากรถ ชีวิตของเธอน่าสงสารออกค่ะ” ชบาเอามือลูบมือหนาของคุณหลวง เขาถอนหายใจยาว
“เอาล่ะ เธอพูดก็ถูก เอาไว้ฉันจะเรียกมาอบรมให้ดี ว่าอย่าให้เกิดเรื่องทำนองนี้อีก”
“ดีจังเลยค่ะ”
“แต่ว่า...ฉันคงไม่ให้เขาได้เป็นเมียอีกแต่จะให้เป็นคนรับใช้เธอ เธอจะว่าอะไรไหม”
“ไม่ว่าหรอกค่ะ ขอบคุณมาก”
ชบายินดีเธอหลับตาลงอยู่ในอ้อมแขนของคุณหลวง และคุณหลวงก็รักเธอมากมากเสียจนคุณแสงตกเป็นผู้น่าสงสารที่สุด เธอเป็นเมียมาก่อนควรจะได้รับสืบทอดกำไลถ้าไม่ใช่เพราะความเสน่หา คุณแสงถูกเรียกมาพบในวันรุ่งขึ้น เธอลืมตาโตเมื่อคุณหลวงให้เธอเป็นคนรับใช้คุณแสง และหาว่านหายามาให้เธอกินจนกว่าจะคลอด เธอน้ำตาไหลก้มลงกราบเท้าคุณหลวงและสาบานว่าจะทำให้ดีที่สุด
แต่ไม่ใช่ว่าจะปฏิบัติหน้าที่ให้ดีที่สุด...
“คุณชบาคะ ทานยานี่ก่อนค่ะ” เธอจีบปากจีบคอพูด พลางยกถ้วยยามาให้เธอดื่ม
“ไม่เอาล่ะ ฉันปวดท้องยังไงก็ไม่รู้”
“ไม่เอาได้ยังไงละคะ คุณท้องแก่ขนาดนี้ไม่หาว่านหายากินมันจะหายปวดได้ยังไงละคะ มานี่เถอะค่ะแสงต้มยามาให้ทาน รับรองว่าทานแล้วจะหายปวดท้องแน่ ๆ” เธอยิ้มนัยน์ตาวาว
“จริงเหรอ”
“ค่ะ เชื่อแสงสิคะ”
“ฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้ ตั้งแต่คุณท่านไปต่างจังหวัดแต่ละวันล้วนแต่ปวดท้อง คล้าย ๆ จะแท้งยังไงก็ไม่รู้ ไม่รู้เพราะแพ้ยาตัวนี้หรือเปล่า” เธอถอนหายใจ
เธอกินยาต้มของแสงมาตั้งแต่ช่วงที่ท่านไปต่างจังหวัด กินวันละสามสี่ครั้งและทุกครั้งที่กินเธอก็เจ็บท้องเหมือนเด็กจะแท้งออก แต่ก็ไม่ออก
“ถ้าฉันเป็นอะไรไป คุณท่านต้องโกรธมากแน่ ๆ”
“ไม่โกรธหรอกค่ะ แสงรับรองได้” แสงยิ้มนัยต์ตาเป็นประกาย “ทานยานี่หน่อยนะคะ จะได้หายปวดท้อง”
“จ้ะ”
ชบารับถ้วยตาต้มมาดื่มกินโดยไม่รู้ว่ายาที่เอามาต้มเป็นราชาวดีป่า เป็นไม้พุ่มสูงได้ถึง 2 เมตร ใบเดี่ยวรูปหอกติดตรงข้ามเป็นคู่ ดอกเล็กสีขาวออกรวมกันเป็นช่อฉัตรโค้งยาว ตามปลายกิ่งและง่าใบ ผลรูปกระสวยเป็นชนิดผลแห้ง ส่วนที่เป็นพิษ ถ้าคนกินเข้าไปมากจะทำให้แท้งลูกได้ เขาเอาไว้ต้มสำหรับคนที่อาการมีประจำเดือนมาไม่ปกติและห้ามให้คนท้องกิน
ชบาดื่มจนหมดถ้วยท่ามกลางสายตาที่วาววับของแสงและรอยแสยะยิ้มของผู้มีความแค้นเป็นนัย เธอยอมให้ชบาตั้งท้องลูกคนแรกไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่เธอเป็นเมียคนแรกแต่ยังไม่ทันตั้งท้องและเธอเป็นเมียคนที่สองจะมาท้องก่อนไม่ได้
“ดื่มให้หมดนะคะ...คุณชบา แล้วลูกก็จะแข็งแรง” เธอยิ้มบาง ๆ
“ขอบคุณเธอมากนะ ที่ช่วยเอาใจฉันในช่วงที่คุณท่านไม่อยู่”
“แหม...ฉันก็เป็นแค่คนรับใช้นะค่ะ จะเป็นใหญ่ไปกว่าคุณได้ยังไง”
“อืม”
“ดื่มหมดแล้วเหรอคะ ฉันจะไปเอามาเพิ่มให้อีก” เธอยิ้มพลางถือถาดต้มยา
“ไม่ต้องแล้วจ้ะ ฉันจะนอนแล้ว”
“ค่ะ”
ชบานอนหลับ แสงเดินออกมาจากห้องของชบาแล้วปิดประตูตามหลัง สีหน้าของเธอแปรเปลี่ยนเป็นความอำมหิตนัยน์ตาเป็นประกาย ริมฝีปากเหยียดยิ้ม เธอเดินไปที่ชานเรือนเอาถ้วยยาต้มไปให้นางเรือนที่เป็นคนต้มยาตัวจริง เธอกลัวจนตัวสั่นไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับเธอ
“พรุ่งนี้เอายาไปต้มอีกนะ เอาให้แรง ๆ เลยจนกว่าเด็กจะออก”
“แต่ว่า...คุณท่าน”
“คุณท่านยังไม่กลับมาหรอกภายในสองสามวันนี้ ถ้าแกยังไม่อยากตายจงไปทำมาซะ”
“แต่ว่ายานี้เป็นอันตรายทั้งแม่ทั้งลูกนะคะ”
“ช่างมันสิ ฉันอยากให้แม่มันตายพร้อมกับลูกมันนั่นแหละ” เธอแสยะยิ้มนัยน์ตาอำมหิต “คอยดูนะ เมียรองมาทีหลังจะมาตั้งท้องก่อนฉันได้ยังไง”
“คุณแสง แต่..”
“ไปจัดการซะ พรุ่งนี้เอาให้แรงแล้วฉันจะตบรางวัลให้อย่างงาม” แสงร้องสั่ง
“คะ..ค่ะ”
ยาที่แสงสั่งถูกต้มในวันรุ่งขึ้น ชบาปวดท้องอย่างหนักแล้วก็มีเลือดออกในช่องคลอดจนเปรอะเปื้อนเต็มหว่างขา เธอหมดสติไปจนร้อนถึงแพทย์ประจำตัวต้องเข้ามาตรวจถึงภายในห้องนอน
“หมอ...ลูกฉันเป็นอย่างไรบ้างคะ”
“เสียใจด้วยนะครับ”
“หมอลูกฉันแท้งเหรอคะ” เธอตกใจหน้าซีดเผือด
“ครับ คุณแท้งแต่ก็ยังดีที่รอดมาได้”
“ไม่จริง...ไม่” เธอร้องเสียงครวญครางหนัก “ฮือๆ”
คุณท่านได้ข่าวระหว่างการไปต่างจังหวัด เขารีบกลับมาดูคุณชบาทันทีเขารีบวิ่งขึ้นไปบนห้องพักและเห็นเธอนอนหมดสติอยู่บนเตียง เนื้อตัวขาวซีด
“ชบา เป็นยังไงบ้าง”
“คุณท่าน...ลูกของเรา”
“ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันรู้แล้ว ไม่เป็นไรลูกเราไปสบายแล้ว” เขาพูดอย่างเจ็บปวด
“ฮือ ฉันไม่รู้จะพูดยังไง ถ้าฉันระวังตัวกว่านี้ก็คง...”
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรหรอก”
ทั้งคู่กอดกันอย่างปลอบประโลม ท่ามกลางสายตายิ้มเยาะของแสงเธอแสร้งทำเป็นร้องไห้น้ำตาจะไหล
“โธ่ คุณชบาทั้ง ๆ ที่ดื่มยาที่เรือนต้มให้ก็ยังแท้งอีก” เธอเอ่ยเสียงพร่า
“จริงหรือเรือน” คุณท่านหันมาถามเรือน
“เอ่อ...ใช่ค่ะ ยาที่เรือนต้มเป็นยาบำรุงธาตุให้กับคุณชบา”
“แสงอุตส่าห์ยกมาให้คุณชบากินทุกวันเลยนะคะ”
“จริงค่ะ” เรือนชำเลืองมองคุณแสงอย่างหวาด ๆ “คุณแสงเป็นคนเอายามาให้ดื่ม”
“ดีล่ะ ต่อไปนี้ยาทุกอย่างต้องให้ฉันตรวจสอบ จะเป็นยาอะไรก็ช่าง ใครหน้าไหนมันกล้าเอายาที่ทำให้คุณชบาแท้งลูก ฉันจะจับมันเฆี่ยนอย่างหนัก” คุณท่านตวาดเสียงกร้าว เรือนหน้าซีดเผือด
“เอ่อ...”
“ยายเรือน ไปได้แล้ว” แสงออกคำสั่ง “ยังไม่หาน้ำเย็น ๆ มาให้ท่านดื่มอีก ไปสิ”
“ค่ะ”
เรือนคุณแสงมีหญิงสาวหน้าตาดีกับคนขับรถอีกคนกำลังอยู่ด้วยกัน
“นังเรือน...เห็นทีจะเอามันไว้ไม่ได้ซะแล้ว”
“ทำไมล่ะ”
“เพราะมันตั้งใจจะเอาความจริงไปบอกนายท่านน่ะสิ” เธอชำเลืองมองหน้าชายหนุ่ม “ฉันเห็นหน้ามัน ฉันก็รู้แล้วว่ามันใจเสาะ สักวันมันต้องเอาความลับไปบอกนายท่านแน่ ๆ”
“แล้วจะทำยังไงดีล่ะ”
“ฆ่ามัน...ฉันจะให้พี่ฆ่ามันระหว่างทางที่มันมาเรือนคุณชบา” หญิงสาวหันไปหาคนขับรถ “แล้วพี่ล่ะ ตั้งใจทำเพื่อฉันได้ไหม”
“เพื่อคุณ ผมทำได้ทุกอย่าง แล้วเมื่อไหร่เราจะได้อยู่ด้วยกันสักทีล่ะ” เขาก้มลงซุกไซ้ใบหน้าลงกับซอกคอของเธอ หญิงสาวเหยียดยิ้ม
นายเพียรคนลากรถหลงใหลเธอจนแทบบ้า
“ใจเย็น ๆ สิ ไว้ให้ฉันได้กำไลมาก่อน เรื่องอื่นไว้ว่ากันทีหลัง”
“ก็ได้”
“นังชบา..อย่าหวังเลยว่าแกจะได้มีลูกได้อีก” เธอยิ้มเยาะ...
เรือนต้มยาในหม้อเธอเหลือบดูยาราชาวดีป่าที่คุณแสงหามาให้เธอตัวสั่นด้วยความกลัว นี่คุณท่านมาเห็นเข้าหรือใครไปบอกท่านเข้าว่ายาต้มนี้เป็นของเธอคงเฆี่ยนเธอจนตายแน่ ๆ เธอตัวสั่นตั้งใจจะไปบอกความจริงว่าคนที่วางแผนทั้งหมดคือคุณแสงที่ไปหายาต้มมาให้ ไม่เกี่ยวกับตัวเธอ เธอลงไปกลางดึกกะจะไปสารภาพความจริงกับนายท่าน แต่ช่วงที่เดินทางฝ่าความมืดออกไป ก็ต้องตกใจจนหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นคนที่โผล่มาขวางหน้าเอาไว้
“คุณแสง”
“ว่ายังไงแม่เรือน ตั้งใจจะไปไหนหรือ ช่วงดึกดื่นขนาดนี้” แสงยิ้มเยาะเดินเข้ามาใกล้
“ฉันจะไปที่เรือนคุณชบาค่ะ เพื่อไปถามว่าจะรับอะไรในช่วงดึก ๆ หรือเปล่า” เธอแก้ตัว
“ไม่ใช่ว่าจะไปสารภาพความจริงหรอกเหรอ”
“คุณแสง !”
“ฉันรู้นะ ว่าแกจะไปสารภาพความจริงกับคุณท่านเรื่องที่ฉันเอาราชาวดีป่ามาให้แกต้มให้นังชบากิน แกมันเลี้ยงไม่เชื่องจริง ๆ” เธอยิ้มเยาะ ยืนกอดอกมองดูหล่อน
เรือนตัวสั่น เธอสั่นเทาเพราะรู้ดีว่าหล่อนเอาจริง
“คุณแสง ไปสารภาพผิดกันเถอะค่ะ คุณท่านต้องเข้าใจแน่”
“สารภาพผิดกับผีน่ะสิ อ๋อนี่คิดจะโยนความผิดให้ฉันโดยเฉพาะ แล้วแกจะหนีเอาตัวรอดใช่ไหม”
“มะ..ไม่ใช่นะคะ”
“เข้าใจผิดเหรอ ใช่สิ แกมันเป็นคนใช้ส่วนฉันเป็นเมียเอกของคุณท่านน่ะสิ”
พูดถึงคำว่าคนใช้ ส่งผลให้แม่เรือนกรุ่นโกรธขึ้นมาทันที
“ฉันเป็นคนใช้ ส่วนคุณก็เป็นคนรับใช้เหมือนกันแหละค่ะ”
“อะไรนะ นี่แก”
“หลีกไปค่ะ ฉันไปหาเรือนคุณชบา”
“เดี๋ยวก่อน ใครใช้ให้แกไป แกจะต้องตายอยู่ที่นี่แหละ”
ไม่ฟังเสียง คุณแสงก็คว้าไหล่เรือนแล้วผลักล้มลงไปที่พื้นดินทันที ก่อนที่ข้างหลังเธอจะขนมจีนายเพียรที่เดินออกมาพร้อมพลั่วในมือ เขาหรี่ตามองเธอซึ่งหน้าซีดเผือด
“คุณแสง คุณจะทำอะไรคะ”
“ฉันเหรอ ฉันไมได้ทำ แต่นายเพียรต่างหากที่จะทำ” เธอยิ้มเยาะ
“ตายซะเถอะ”
“อย่า-า-า !” เสียงกรีดร้องดังทันทีที่พลั่วเหวี่ยงเข้าใส่ทันที
เรือนตายโดยเลือดอาบใบหน้าและเส้นผม เธอตาเหลือกค้างนอนจมกองเลือด แสงยิ้มเยาะเดินเข้าไปหาเพียรโอบกอดเขา ดีแล้วเธอเป็นแพะรับบาปและเธอจะเป็นผู้บริสุทธิ์ตลอดไป....
“ไม่ !” ขนมจีนร้อง “ไม่นะ”
“เป็นอะไรไป ขนมจีนผมอยู่ที่นี่แล้ว”
“ไม่นะ ไม่เอา” เธอยังร้องเสียงหลง มือปัดป่ายไปมาจนธีร์ต้องจับมือเธอไว้แน่น
“ขนมจีน ผมอยู่ที่นี่แล้ว ไม่เป็นไร”
ธีร์กอดตอบขนมจีนที่ยังตัวสั่นเทา เธอหน้าซีดเผือดเลือดในกายจับตัวเป็นก้อนแข็ง คุณแสง..คุณแสงฆ่าคุณย่าของเธอและฆ่าลูกของเธอ มันโหดร้ายมาก มากจนเกินให้อภัยได้จริง ๆ
“คุณแสง...ฆ่าคุณเรือน เธอสั่งให้เพียรฆ่าเขา”
“คุณฝันเห็นเขาฆ่าใคร”
“แม่บ้าน....เขาสั่งให้คุณเพียรฆ่าเขาด้วยพลั่ว มันโหดร้ายมาก ฉัน..ฉัน...” เธอหน้าซีดสั่น
“ขนมจีน ใจเย็น ๆ ก่อน ค่อย ๆ เล่าใจเย็น ๆ”
“คุณแสง ฉันฝันเห็นคุณแสงอีกแล้ว” ขนมจีนตัวสั่น “เขาวางแผนฆ่าคุณย่าโดยให้คนรับใช้เอาราชาวดีป่าให้ดื่ม แล้วเขาก็สั่งให้คนขับรถฆ่าคุณเรือนให้ตายตกไปอีกคน”
“คนรับใช้ คุณเพียรน่ะหรือ”
***********************
ความรักและผูกพัน
“ขอบคุณค่ะ เพิ่งมีคุณนี่แหละที่บอกว่าฉันเข้มแข็ง...แต่ฉันไม่ได้เข้มแข็งหรอกค่ะ ทุกวันที่มีเขาอยู่ฉันมีความสุขทุกวัน จนวันที่เขาฟื้นขึ้นมาแล้วบอกกับฉันว่าเขามอบหัวใจให้คนอื่นไปแล้ว ฉันทำใจยอมรับไม่ได้จริง ๆ”
“บางครั้ง...หัวใจของเรามันก็เล่นตลกอยู่เสมอ”
“บางครั้งหัวใจเรามันก็มั่นคงกับความรัก รักมั่นไม่เปลี่ยนแปลง” เธอยิ้มบาง ๆ “หัวใจคนเรานี่มันเล่นตลกอยู่เสมอนะคะ”
“ผมก็ว่ายังงั้น” พี่นราเหยียดยิ้ม “แต่บางครั้งเราก็ต้องฝืน เพื่อตัวเราไม่ใช่เพื่อคนอื่น”
“คุณนรา”
“ผมเชื่อว่าหัวใจคุณต้องเปิดใจรับคนอื่น คนที่เขาพร้อมที่จะรักคุณเหมือนกัน”
“ค่ะ” รินดาก้มหน้า “ฉันก็เชื่อว่าอย่างนั้น...”
รินดายื่นส่งผ้าเช็ดหน้าคืนให้กับเขา
“เอาไปเถอะค่ะ ผ้าเช็ดหน้าคุณ”
“คุณรินดา”
“ถึงคุณไม่ยอมรับ ฉันก็จะวางไว้ตรงโต๊ะด้านหน้าคุณ....เพราะว่าฉันไม่ใช้มันอีกแล้วละค่ะ ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์เปิดใจยอมรับฉัน แต่ว่าฉันยังไม่เปิดใจยอมรับใครหรอกค่ะ”
“คุณรินดา เดี๋ยวก่อน”
“ขอตัวนะคะ”
รินดายื่นส่งผ้าเช็ดหน้าให้กับเขา และเธอก็ขอตัวลุกออกไปก่อน เส้นผมของเธอเป็นสีน้ำตาลอ่อน และเธอก็หันมายิ้มน้อย ๆ ให้กับเขา เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้เธอหัวเราะได้ แต่เธอยังไม่พร้อมจะเปิดรับใครจริง ๆ.....
พี่นราถอนหายใจยาว มองดูรินดาเดินออกไปนอกร้านอาหาร...เขามองดูผ้าเช็ดหน้าบนโต๊ะแล้วยื่นปลายนิ้วออกไปถือมันไว้ เมื่อไหร่กันนะที่หัวใจของเธอจะเปิดรับใครที่ยอมรับในตัวตนของเธอ....
ขนมจีนนอนหลับฝัน...ฝันว่าเธอไปยืนอยู่ใกล้ ๆ คุณหลวงของเธอกับคุณชบานั่งอยู่เคียงข้างกัน หน้าท้องของคุณชบาโตออกมาราวกับคนท้องได้แปดเดือน ชบายิ้มละไมคุณหลวงของเธอลูบไล้ไปตามหน้าท้องและปากก็พร่ำพูดไม่ยอมหยุด พูดว่าลูกคนแรกของเขากับเธอจะเป็นใหญ่ในบ้านห้ามใครมากล้ำกรายเป็นอันขาด คุณชบายิ้มออกมาแล้วซบหน้าลงบนบ่าของคุณหลวงของเธอเขาโอบไหล่ของเธอเอาไว้
“คุณท่านคะ ลูกของเราใกล้จะคลอดแล้ว ฉันกลัวเหลือเกินค่ะ”
“กลัวอะไรหรือ”
“กลัวว่าถ้าเขาเกิดมาไม่แข็งแรงจะทำยังไง”
“เหลวไหลน่า ไม่ว่าเขาจะเกิดมาแข็งแรงหรือไม่ฉันก็จะรักและดูแลเขาอย่างที่สุด”
“น่าสงสาร...คุณแสงนะคะ”
“สงสารเขาทำไม เขาเป็นชู้กับคนลากรถนะ ฉันไม่ฆ่าเขาก็บุญเท่าไหร่แล้ว” คุณหลวงตวาดกร้าว
“เขาน่าสงสารออกค่ะ เขาเป็นเมียคุณมาก่อนแสงแต่ระยะหลังคุณท่านไม่ไปหาเธอที่ห้อง เธอก็เลยลักลอบได้เสียกับคนลากรถ ชีวิตของเธอน่าสงสารออกค่ะ” ชบาเอามือลูบมือหนาของคุณหลวง เขาถอนหายใจยาว
“เอาล่ะ เธอพูดก็ถูก เอาไว้ฉันจะเรียกมาอบรมให้ดี ว่าอย่าให้เกิดเรื่องทำนองนี้อีก”
“ดีจังเลยค่ะ”
“แต่ว่า...ฉันคงไม่ให้เขาได้เป็นเมียอีกแต่จะให้เป็นคนรับใช้เธอ เธอจะว่าอะไรไหม”
“ไม่ว่าหรอกค่ะ ขอบคุณมาก”
ชบายินดีเธอหลับตาลงอยู่ในอ้อมแขนของคุณหลวง และคุณหลวงก็รักเธอมากมากเสียจนคุณแสงตกเป็นผู้น่าสงสารที่สุด เธอเป็นเมียมาก่อนควรจะได้รับสืบทอดกำไลถ้าไม่ใช่เพราะความเสน่หา คุณแสงถูกเรียกมาพบในวันรุ่งขึ้น เธอลืมตาโตเมื่อคุณหลวงให้เธอเป็นคนรับใช้คุณแสง และหาว่านหายามาให้เธอกินจนกว่าจะคลอด เธอน้ำตาไหลก้มลงกราบเท้าคุณหลวงและสาบานว่าจะทำให้ดีที่สุด
แต่ไม่ใช่ว่าจะปฏิบัติหน้าที่ให้ดีที่สุด...
“คุณชบาคะ ทานยานี่ก่อนค่ะ” เธอจีบปากจีบคอพูด พลางยกถ้วยยามาให้เธอดื่ม
“ไม่เอาล่ะ ฉันปวดท้องยังไงก็ไม่รู้”
“ไม่เอาได้ยังไงละคะ คุณท้องแก่ขนาดนี้ไม่หาว่านหายากินมันจะหายปวดได้ยังไงละคะ มานี่เถอะค่ะแสงต้มยามาให้ทาน รับรองว่าทานแล้วจะหายปวดท้องแน่ ๆ” เธอยิ้มนัยน์ตาวาว
“จริงเหรอ”
“ค่ะ เชื่อแสงสิคะ”
“ฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้ ตั้งแต่คุณท่านไปต่างจังหวัดแต่ละวันล้วนแต่ปวดท้อง คล้าย ๆ จะแท้งยังไงก็ไม่รู้ ไม่รู้เพราะแพ้ยาตัวนี้หรือเปล่า” เธอถอนหายใจ
เธอกินยาต้มของแสงมาตั้งแต่ช่วงที่ท่านไปต่างจังหวัด กินวันละสามสี่ครั้งและทุกครั้งที่กินเธอก็เจ็บท้องเหมือนเด็กจะแท้งออก แต่ก็ไม่ออก
“ถ้าฉันเป็นอะไรไป คุณท่านต้องโกรธมากแน่ ๆ”
“ไม่โกรธหรอกค่ะ แสงรับรองได้” แสงยิ้มนัยต์ตาเป็นประกาย “ทานยานี่หน่อยนะคะ จะได้หายปวดท้อง”
“จ้ะ”
ชบารับถ้วยตาต้มมาดื่มกินโดยไม่รู้ว่ายาที่เอามาต้มเป็นราชาวดีป่า เป็นไม้พุ่มสูงได้ถึง 2 เมตร ใบเดี่ยวรูปหอกติดตรงข้ามเป็นคู่ ดอกเล็กสีขาวออกรวมกันเป็นช่อฉัตรโค้งยาว ตามปลายกิ่งและง่าใบ ผลรูปกระสวยเป็นชนิดผลแห้ง ส่วนที่เป็นพิษ ถ้าคนกินเข้าไปมากจะทำให้แท้งลูกได้ เขาเอาไว้ต้มสำหรับคนที่อาการมีประจำเดือนมาไม่ปกติและห้ามให้คนท้องกิน
ชบาดื่มจนหมดถ้วยท่ามกลางสายตาที่วาววับของแสงและรอยแสยะยิ้มของผู้มีความแค้นเป็นนัย เธอยอมให้ชบาตั้งท้องลูกคนแรกไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่เธอเป็นเมียคนแรกแต่ยังไม่ทันตั้งท้องและเธอเป็นเมียคนที่สองจะมาท้องก่อนไม่ได้
“ดื่มให้หมดนะคะ...คุณชบา แล้วลูกก็จะแข็งแรง” เธอยิ้มบาง ๆ
“ขอบคุณเธอมากนะ ที่ช่วยเอาใจฉันในช่วงที่คุณท่านไม่อยู่”
“แหม...ฉันก็เป็นแค่คนรับใช้นะค่ะ จะเป็นใหญ่ไปกว่าคุณได้ยังไง”
“อืม”
“ดื่มหมดแล้วเหรอคะ ฉันจะไปเอามาเพิ่มให้อีก” เธอยิ้มพลางถือถาดต้มยา
“ไม่ต้องแล้วจ้ะ ฉันจะนอนแล้ว”
“ค่ะ”
ชบานอนหลับ แสงเดินออกมาจากห้องของชบาแล้วปิดประตูตามหลัง สีหน้าของเธอแปรเปลี่ยนเป็นความอำมหิตนัยน์ตาเป็นประกาย ริมฝีปากเหยียดยิ้ม เธอเดินไปที่ชานเรือนเอาถ้วยยาต้มไปให้นางเรือนที่เป็นคนต้มยาตัวจริง เธอกลัวจนตัวสั่นไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับเธอ
“พรุ่งนี้เอายาไปต้มอีกนะ เอาให้แรง ๆ เลยจนกว่าเด็กจะออก”
“แต่ว่า...คุณท่าน”
“คุณท่านยังไม่กลับมาหรอกภายในสองสามวันนี้ ถ้าแกยังไม่อยากตายจงไปทำมาซะ”
“แต่ว่ายานี้เป็นอันตรายทั้งแม่ทั้งลูกนะคะ”
“ช่างมันสิ ฉันอยากให้แม่มันตายพร้อมกับลูกมันนั่นแหละ” เธอแสยะยิ้มนัยน์ตาอำมหิต “คอยดูนะ เมียรองมาทีหลังจะมาตั้งท้องก่อนฉันได้ยังไง”
“คุณแสง แต่..”
“ไปจัดการซะ พรุ่งนี้เอาให้แรงแล้วฉันจะตบรางวัลให้อย่างงาม” แสงร้องสั่ง
“คะ..ค่ะ”
ยาที่แสงสั่งถูกต้มในวันรุ่งขึ้น ชบาปวดท้องอย่างหนักแล้วก็มีเลือดออกในช่องคลอดจนเปรอะเปื้อนเต็มหว่างขา เธอหมดสติไปจนร้อนถึงแพทย์ประจำตัวต้องเข้ามาตรวจถึงภายในห้องนอน
“หมอ...ลูกฉันเป็นอย่างไรบ้างคะ”
“เสียใจด้วยนะครับ”
“หมอลูกฉันแท้งเหรอคะ” เธอตกใจหน้าซีดเผือด
“ครับ คุณแท้งแต่ก็ยังดีที่รอดมาได้”
“ไม่จริง...ไม่” เธอร้องเสียงครวญครางหนัก “ฮือๆ”
คุณท่านได้ข่าวระหว่างการไปต่างจังหวัด เขารีบกลับมาดูคุณชบาทันทีเขารีบวิ่งขึ้นไปบนห้องพักและเห็นเธอนอนหมดสติอยู่บนเตียง เนื้อตัวขาวซีด
“ชบา เป็นยังไงบ้าง”
“คุณท่าน...ลูกของเรา”
“ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันรู้แล้ว ไม่เป็นไรลูกเราไปสบายแล้ว” เขาพูดอย่างเจ็บปวด
“ฮือ ฉันไม่รู้จะพูดยังไง ถ้าฉันระวังตัวกว่านี้ก็คง...”
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรหรอก”
ทั้งคู่กอดกันอย่างปลอบประโลม ท่ามกลางสายตายิ้มเยาะของแสงเธอแสร้งทำเป็นร้องไห้น้ำตาจะไหล
“โธ่ คุณชบาทั้ง ๆ ที่ดื่มยาที่เรือนต้มให้ก็ยังแท้งอีก” เธอเอ่ยเสียงพร่า
“จริงหรือเรือน” คุณท่านหันมาถามเรือน
“เอ่อ...ใช่ค่ะ ยาที่เรือนต้มเป็นยาบำรุงธาตุให้กับคุณชบา”
“แสงอุตส่าห์ยกมาให้คุณชบากินทุกวันเลยนะคะ”
“จริงค่ะ” เรือนชำเลืองมองคุณแสงอย่างหวาด ๆ “คุณแสงเป็นคนเอายามาให้ดื่ม”
“ดีล่ะ ต่อไปนี้ยาทุกอย่างต้องให้ฉันตรวจสอบ จะเป็นยาอะไรก็ช่าง ใครหน้าไหนมันกล้าเอายาที่ทำให้คุณชบาแท้งลูก ฉันจะจับมันเฆี่ยนอย่างหนัก” คุณท่านตวาดเสียงกร้าว เรือนหน้าซีดเผือด
“เอ่อ...”
“ยายเรือน ไปได้แล้ว” แสงออกคำสั่ง “ยังไม่หาน้ำเย็น ๆ มาให้ท่านดื่มอีก ไปสิ”
“ค่ะ”
เรือนคุณแสงมีหญิงสาวหน้าตาดีกับคนขับรถอีกคนกำลังอยู่ด้วยกัน
“นังเรือน...เห็นทีจะเอามันไว้ไม่ได้ซะแล้ว”
“ทำไมล่ะ”
“เพราะมันตั้งใจจะเอาความจริงไปบอกนายท่านน่ะสิ” เธอชำเลืองมองหน้าชายหนุ่ม “ฉันเห็นหน้ามัน ฉันก็รู้แล้วว่ามันใจเสาะ สักวันมันต้องเอาความลับไปบอกนายท่านแน่ ๆ”
“แล้วจะทำยังไงดีล่ะ”
“ฆ่ามัน...ฉันจะให้พี่ฆ่ามันระหว่างทางที่มันมาเรือนคุณชบา” หญิงสาวหันไปหาคนขับรถ “แล้วพี่ล่ะ ตั้งใจทำเพื่อฉันได้ไหม”
“เพื่อคุณ ผมทำได้ทุกอย่าง แล้วเมื่อไหร่เราจะได้อยู่ด้วยกันสักทีล่ะ” เขาก้มลงซุกไซ้ใบหน้าลงกับซอกคอของเธอ หญิงสาวเหยียดยิ้ม
นายเพียรคนลากรถหลงใหลเธอจนแทบบ้า
“ใจเย็น ๆ สิ ไว้ให้ฉันได้กำไลมาก่อน เรื่องอื่นไว้ว่ากันทีหลัง”
“ก็ได้”
“นังชบา..อย่าหวังเลยว่าแกจะได้มีลูกได้อีก” เธอยิ้มเยาะ...
เรือนต้มยาในหม้อเธอเหลือบดูยาราชาวดีป่าที่คุณแสงหามาให้เธอตัวสั่นด้วยความกลัว นี่คุณท่านมาเห็นเข้าหรือใครไปบอกท่านเข้าว่ายาต้มนี้เป็นของเธอคงเฆี่ยนเธอจนตายแน่ ๆ เธอตัวสั่นตั้งใจจะไปบอกความจริงว่าคนที่วางแผนทั้งหมดคือคุณแสงที่ไปหายาต้มมาให้ ไม่เกี่ยวกับตัวเธอ เธอลงไปกลางดึกกะจะไปสารภาพความจริงกับนายท่าน แต่ช่วงที่เดินทางฝ่าความมืดออกไป ก็ต้องตกใจจนหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นคนที่โผล่มาขวางหน้าเอาไว้
“คุณแสง”
“ว่ายังไงแม่เรือน ตั้งใจจะไปไหนหรือ ช่วงดึกดื่นขนาดนี้” แสงยิ้มเยาะเดินเข้ามาใกล้
“ฉันจะไปที่เรือนคุณชบาค่ะ เพื่อไปถามว่าจะรับอะไรในช่วงดึก ๆ หรือเปล่า” เธอแก้ตัว
“ไม่ใช่ว่าจะไปสารภาพความจริงหรอกเหรอ”
“คุณแสง !”
“ฉันรู้นะ ว่าแกจะไปสารภาพความจริงกับคุณท่านเรื่องที่ฉันเอาราชาวดีป่ามาให้แกต้มให้นังชบากิน แกมันเลี้ยงไม่เชื่องจริง ๆ” เธอยิ้มเยาะ ยืนกอดอกมองดูหล่อน
เรือนตัวสั่น เธอสั่นเทาเพราะรู้ดีว่าหล่อนเอาจริง
“คุณแสง ไปสารภาพผิดกันเถอะค่ะ คุณท่านต้องเข้าใจแน่”
“สารภาพผิดกับผีน่ะสิ อ๋อนี่คิดจะโยนความผิดให้ฉันโดยเฉพาะ แล้วแกจะหนีเอาตัวรอดใช่ไหม”
“มะ..ไม่ใช่นะคะ”
“เข้าใจผิดเหรอ ใช่สิ แกมันเป็นคนใช้ส่วนฉันเป็นเมียเอกของคุณท่านน่ะสิ”
พูดถึงคำว่าคนใช้ ส่งผลให้แม่เรือนกรุ่นโกรธขึ้นมาทันที
“ฉันเป็นคนใช้ ส่วนคุณก็เป็นคนรับใช้เหมือนกันแหละค่ะ”
“อะไรนะ นี่แก”
“หลีกไปค่ะ ฉันไปหาเรือนคุณชบา”
“เดี๋ยวก่อน ใครใช้ให้แกไป แกจะต้องตายอยู่ที่นี่แหละ”
ไม่ฟังเสียง คุณแสงก็คว้าไหล่เรือนแล้วผลักล้มลงไปที่พื้นดินทันที ก่อนที่ข้างหลังเธอจะขนมจีนายเพียรที่เดินออกมาพร้อมพลั่วในมือ เขาหรี่ตามองเธอซึ่งหน้าซีดเผือด
“คุณแสง คุณจะทำอะไรคะ”
“ฉันเหรอ ฉันไมได้ทำ แต่นายเพียรต่างหากที่จะทำ” เธอยิ้มเยาะ
“ตายซะเถอะ”
“อย่า-า-า !” เสียงกรีดร้องดังทันทีที่พลั่วเหวี่ยงเข้าใส่ทันที
เรือนตายโดยเลือดอาบใบหน้าและเส้นผม เธอตาเหลือกค้างนอนจมกองเลือด แสงยิ้มเยาะเดินเข้าไปหาเพียรโอบกอดเขา ดีแล้วเธอเป็นแพะรับบาปและเธอจะเป็นผู้บริสุทธิ์ตลอดไป....
“ไม่ !” ขนมจีนร้อง “ไม่นะ”
“เป็นอะไรไป ขนมจีนผมอยู่ที่นี่แล้ว”
“ไม่นะ ไม่เอา” เธอยังร้องเสียงหลง มือปัดป่ายไปมาจนธีร์ต้องจับมือเธอไว้แน่น
“ขนมจีน ผมอยู่ที่นี่แล้ว ไม่เป็นไร”
ธีร์กอดตอบขนมจีนที่ยังตัวสั่นเทา เธอหน้าซีดเผือดเลือดในกายจับตัวเป็นก้อนแข็ง คุณแสง..คุณแสงฆ่าคุณย่าของเธอและฆ่าลูกของเธอ มันโหดร้ายมาก มากจนเกินให้อภัยได้จริง ๆ
“คุณแสง...ฆ่าคุณเรือน เธอสั่งให้เพียรฆ่าเขา”
“คุณฝันเห็นเขาฆ่าใคร”
“แม่บ้าน....เขาสั่งให้คุณเพียรฆ่าเขาด้วยพลั่ว มันโหดร้ายมาก ฉัน..ฉัน...” เธอหน้าซีดสั่น
“ขนมจีน ใจเย็น ๆ ก่อน ค่อย ๆ เล่าใจเย็น ๆ”
“คุณแสง ฉันฝันเห็นคุณแสงอีกแล้ว” ขนมจีนตัวสั่น “เขาวางแผนฆ่าคุณย่าโดยให้คนรับใช้เอาราชาวดีป่าให้ดื่ม แล้วเขาก็สั่งให้คนขับรถฆ่าคุณเรือนให้ตายตกไปอีกคน”
“คนรับใช้ คุณเพียรน่ะหรือ”
***********************
เบลินญา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 มี.ค. 2556, 11:23:59 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 มี.ค. 2556, 11:23:59 น.
จำนวนการเข้าชม : 1527
| << ตอนที่ 11 นางฟ้า | บทที่ 13 ราชาวดีป่า >> |
เบลินญา 14 มี.ค. 2556, 11:26:21 น.
จะเก็บหนังสือไว้ให้คุณ Auuuu และคุณ Zephyr ไว้คนละเล่มนะคะ ^_^
จะเก็บหนังสือไว้ให้คุณ Auuuu และคุณ Zephyr ไว้คนละเล่มนะคะ ^_^
Zephyr 14 มี.ค. 2556, 12:32:53 น.
ว้าว ขอบคุณค่ะ ^____^
เมนต์ต่อ นั่นทำไมถึงได้จิตใจโหดเหี้ยมแบบนี้ ทำร้ายคนตั้งสามคน
แต่ทำไมมีคุณเพียร? เอ เค้าคือใคร
ว้าว ขอบคุณค่ะ ^____^
เมนต์ต่อ นั่นทำไมถึงได้จิตใจโหดเหี้ยมแบบนี้ ทำร้ายคนตั้งสามคน
แต่ทำไมมีคุณเพียร? เอ เค้าคือใคร
เบลินญา 14 มี.ค. 2556, 13:00:42 น.
นายเพียร เป็นสามีค่ะ (ร้ายกาจมากมีกิ๊กเยอะค่ะ)
นายเพียร เป็นสามีค่ะ (ร้ายกาจมากมีกิ๊กเยอะค่ะ)
Auuuu 14 มี.ค. 2556, 19:13:49 น.
แสงร้ายกาจมากกกกก
แสงร้ายกาจมากกกกก
