กล้วยไม้ในมือมาร
กล้วยไม้คือผู้หญิง...เธอคือผู้หญิงชาวจีนที่ถูกซื้อมาเป็นสาวรับใช้ตั้งแต่วัยเด็ก...นวนิยายเรื่องนี้ฉายภาพสยามประเทศใน พ.ศ. 2473
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: ตอนที่ 39

39...


“ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?” ป้าม้วนถามทันทีที่กล้วยไม้ก้าวเท้าขึ้นบ้าน
กล้วยไม้ยังยืนอยู่ที่ระเบียงบ้าน แต่มองเข้าไปยังห้องนั่งเล่น เห็นคุณนายสายหยุดและคุณสายใจที่นั่งอยู่ข้างในนั้นก็หันมามองเธออย่างสนใจ ทำให้หญิงสาวรู้สึกเหมือนตนเองแอบทำอะไรที่ไม่เหมาะสมลงไป เพราะเธอให้กุ่ยจูงเรือมาส่งถึงหน้าประตูรั้วบ้าน ซึ่งประตูรั้วบ้านตอนนี้กลางวันจะเปิดเอาไว้ตลอด ตกเย็นจึงจะปิด เพื่อสะดวกในการเข้าออก จะได้ไม่ต้องเปิดปิดประตูรั้วบ่อยๆ
“เอ่อ...ผู้ชายคนไหน?” กล้วยไม้ยังไม่ยอมรับง่ายๆ
“ก็คนที่จูงเรือมาส่งเอ็งถึงหน้าประตูรั้วไง?” ป้าม้วนไม่ยอมแพ้ “ข้าออกไปยืนชะโงกดูที่ริมระเบียง เห็นจะจะลูกกะตาทั้งสองข้าง เอ็งอย่าเถียงเชียว”
เมื่อหลักฐานมัดแน่นหนา กล้วยไม้ก็ต้องยอมเปิดเผยว่า “เขาชื่อคุณกุ่ย”
“เห็นไหมๆ...ว่าแล้วเชียวว่าต้องมีผู้ชายมาติดพันเอ็ง” ป้าม้วนตบขาฉาด
“ไม่ใช่หรอกป้า เราเป็นแค่เพื่อนกัน” กล้วยไม้พยายามอธิบาย
“ผู้หญิงกับผู้ชายเป็นเพื่อนกันได้ที่ไหน” ป้าม้วนเชื่อเช่นนั้น
“ป้า...คุณกุ่ยไม่ได้มีฉันเป็นเพื่อนคนเดียว เขายังมีเพื่อนผู้หญิงอีกคนชื่อสมใจ” เพื่อให้เรื่องชู้สาวพ้นไป กล้วยไม้จึงอ้างสมใจอีกคน
แต่กลับยิ่งแย่ลงกว่าเก่า...
“ตายๆๆๆ...นี่ไอ้ผู้ชายมันจับปลาสองมือทีเดียวหรือ” ป้าม้วนตบอก
“จับปลาก็ต้องใช้สองมือสิป้า จับมือเดียวเดี๋ยวปลาก็ดิ้นหนีไปได้” กล้วยไม้เอ่ยอย่างยังไม่เข้าใจถ้อยคำเปรียบเปรย
ป้าม้วนเข้าใจผิดคิดว่า เด็กรุ่นลูกล้อเลียน ก็หน้าบึ้ง ทำเสียงเชอะ แล้วสะบัดหน้าลุกเดินเข้าไปในครัว ซึ่งย้ายขึ้นมาอยู่บนบ้าน เพราะน้ำท่วม รวมทั้งป้าม้วนกับลุงเพิ่มก็ย้ายขึ้นมาอยู่บนบ้านเช่นกัน เพราะเรือนคนใช้ก็ถูกน้ำท่วมครึ่งน่อง ลุงเพิ่มซึ่งมีหน้าที่ทำสวนและเปิดปิดประตูรั้วจึงไม่ค่อยมีอะไรทำ ก็นอนเล่นตอนกลางวัน
พอป้าม้วนไปแล้ว คุณสายใจที่กลั้นหัวเราะเสียท้องคัดท้องแข็งก็เรียก “กล้วยไม้มานี่หน่อยสิ”
“ค่ะ” กล้วยไม้ก้าวเข้าห้องนั่งเล่นแล้วคุกเข่าลง คลานเข่าเข้าไปนั่งใกล้คุณสายใจในระยะพอสมควร
“ไหนเล่าเรื่องผู้ชายคนนั้นให้ฟังซิ” คุณนายเอ่ยเสียงเนิบๆ
“เขาชื่อกุ่ยค่ะ” กล้วยไม้เอ่ยเสียงเบา “อิฉันพบเขาที่ตลาด อิฉันซุ่มซ่ามเดินชนเขา เขาก็เลยขอเป็นเพื่อนอิฉัน...เรื่องมีอยู่แค่นี้จริงๆ ค่ะ”
“แล้วรู้ไหมเขาลูกเต้าเหล่าใคร?” คุณนายเอ่ย พลางโบกพัดจีบระบายลูกไม้ให้กับตนเอง
“ไม่รู้ค่ะ” กล้วยไม้ตอบ พร้อมกับได้คิดว่า ตนรู้จักอากุ่ยน้อยมากจริงๆ
“จะคบใคร...ฉันไม่ว่าหรอกนะ แต่ต้องดูให้ถ่องแท้ว่าเป็นคนดีจริงหรือเปล่า อย่าผลีผลามด่วนตัดสินใจ...เราลูกผู้หญิงเสียหายง่ายกว่าผู้ชายเขา”
“ค่ะ” กล้วยไม้รับคำเสียงนอบน้อม
“ที่รับปากคุณแม่นี่ กล้วยไม้เข้าใจหรือเปล่า?” คุณสายใจถามขึ้น
“เข้าใจค่ะ” กล้วยไม้เอ่ยเสียงนอบน้อม
“เข้าใจว่ายังไง?” คุณสายใจถาม
“เข้าใจว่า จะคบคนต้องดูให้นานๆ ว่าเขาเป็นคนดีจริงหรือเปล่าค่ะ”
“ถูกต้อง” คุณสายใจเอ่ย แล้วเลยอธิบายว่า “คำว่าจับปลาสองมือ ไม่ใช่การจับปลาจริงๆ แต่เปรียบเทียบกับคนที่ทำอะไรสองอย่างพร้อมๆ กัน อย่างผู้ชายที่คบหาผู้หญิงในเชิงชู้สาวพร้อมกันทีเดียวสองคน”
“ตายจริง...ป้าม้วนคงคิดว่าอิฉันล้อเลียนแน่ๆ เลย” กล้วยไม้อุทาน ก่อนจะเอ่ยต่อว่า “อิฉันคบคุณกุ่ย รับรองว่าไม่คิดเกินเลยความเป็นเพื่อน”
“หล่อนไม่คิดเกินเลย แต่เขาจะคิดเกินเลยหรือเปล่า?”
กล้วยไม้นิ่งอึ้ง เพราะตอบคำถามนี้ของคุณสายใจไม่ได้

เช้าวันรุ่งขึ้น...ขณะที่กล้วยไม้กับป้าม้วนกำลังกินข้าวอยู่ในครัว ก็ได้ยินเสียงลุงเพิ่มดังมาว่า “ไอ้หนุ่มคนนั้นมันเอาปลามาให้ ปลาช่อนเป็นๆ ตัวใหญ่กว่าหนึ่งกิโลเชียวนะแม่ม้วน” พลางลุงเพิ่มก็เดินเข้ามาชูถังเหล็กที่ใส่ปลาให้ป้าม้วนดู
“แล้วเขาบอกหรือเปล่าว่าเอามาให้ใคร?” ป้าม้วนถาม พลางปรายตามองกล้วยไม้ที่นั่งนิ่ง
“เขาว่าเอามาให้คุณนาย” ลุงเพิ่มตอบ
“แกฟังผิดหรือเปล่าตาเพิ่ม...เอามาให้กล้วยไม้หรือเอามาให้คุณนายกันแน่” ป้าม้วนซักถามเพื่อความแน่ใจ
“ข้าก็ถามตั้งหลายหน เขาก็ยืนยันว่าเอามาให้คุณนาย” ลุงเพิ่มยืนยัน
“คงจะเอามาขาย” ป้าม้วนสันนิษฐาน
“เปล่า...เขาว่าเอามาให้” ลุงเพิ่มย้ำคำเดิม
“งั้นแกก็เอาไปให้คุณนายท่านดู” ป้าม้วนบอกสามี
ลุงเพิ่มหิ้วถังใส่ปลา เดินออกจากครัว จะไปยังห้องนั่งเล่นที่คุณนายสายหยุดชอบนั่งรับลม ป้าม้วนขยับตัวเดินตาม ก่อนจะหันมาเรียก “กล้วยไม้ เอ็งก็มาด้วยกัน”
“ให้ฉันไปด้วยทำไม?” กล้วยไม้ถามป้าม้วน
“เอ็งนั่นแหละตัวการสำคัญของเรื่องนี้” ป้าม้วนว่า
“ฉันเป็นตัวการสำคัญอย่างไรหรือ?” กล้วยไม้ถามไม่เข้าใจความหมายที่อีกฝ่ายพูดแม้แต่น้อย
“เออน่า...ข้าให้เอ็งตามมา เอ็งก็ตามมา เดี๋ยวก็รู้” ป้าม้วนเอ่ยอย่างรำคาญนิดๆ
กล้วยไม้ไม่อยากทำให้คนเก่าคนแก่โกรธก็วางช้อนในมือ แล้วเดินตามไปเงียบๆ พอทุกคนไปถึงห้องนั่งเล่น ลุงเพิ่มก็ส่งเสียง “ขออนุญาตครับคุณนาย”
“มีอะไรหรือ?” คุณนายสายหยุดขยับแว่นถาม “มากันพร้อมหน้าพร้อมตาเชียว” ว่าแล้วท่านก็ถอดแว่นที่สวมอ่านหนังสือ พร้อมกับปิดหนังสือวางแว่นสายตาไว้บนหนังสืออีกที
“มีคนเอาปลาตัวนี้มาให้คุณนายครับ” ลุงเพิ่มรายงาน พร้อมกับเดินค้อมตัว หิ้วถังใส่ปลาช่อนตัวใหญ่ไปวางไว้ที่ตรงหน้าคุณนาย
“เขาเอาปลามาขายหรือ?” คุณสายใจที่นั่งอยู่ตรงข้ามมารดาถามขึ้น
“เขาว่าเอามาให้ครับ” ลุงเพิ่มยืนยัน
“ใครกัน?” คุณนายถาม
“ผู้ชายคนที่มาส่งกล้วยไม้เมื่อวานครับ”
“งั้นเขาก็เอาปลามาให้กล้วยไม้ล่ะสิ” คุณนายเอ่ย
“ไม่ใช่ครับ เขาว่าเขาเอามาให้คุณนาย” ลุงเพิ่มยืนยันคำเดิม
คุณนายสายหยุดมองสบตาบุตรสาว ก่อนจะตอบว่า “ฉันไม่รับของคนอื่นเปล่าๆ ถ้าเจอเขาอีก ก็เอาเงินค่าปลาคืนเขา”
“ถ้าเขาไม่รับล่ะคะ?” ป้าม้วนถาม
“ก็พาเขามาพบฉัน” คุณนายเอ่ย พร้อมกับหยิบเงินให้ลุงเพิ่มเพื่อจ่ายค่าปลา

วันรุ่งขึ้น...อากุ่ยก็เอากุ้งที่ตกได้มาให้อีก ลุงเพิ่มก็จะจ่ายค่าปลา และค่ากุ้ง แต่อากุ่ยไม่รับ บอกว่า “ผมมอบปลากับกุ้งให้คุณนายด้วยความเคารพ ไม่ต้องจ่ายเงินผมหรอก”
“งั้นเอ็งก็ไปพบกับคุณนาย บอกกับคุณนายท่านเอง” ลุงเพิ่มบอกต่อชายหนุ่ม แล้วพาเขาเข้ามาพบคุณนายสายหยุดที่ห้องนั่งเล่น
อากุ่ยที่เดินตามลุงเพิ่มมา หยุดยืนรออยู่นอกห้องอย่างมีมารยาท รอให้ลุงเพิ่มเข้าไปนั่งพับเพียบที่พื้นห่างจากเก้าอี้ที่คุณนายนั่งพอสมควร แล้วรายงานว่า “กระผมพาเขามาแล้วครับ”
“ให้เขาเข้ามาสิ” คุณนายอนุญาต
อากุ่ยจึงเดินยอบตัวเข้าไปในห้องนั่งเล่น แล้วนั่งลงพับเพียบที่พื้นถัดจากลุงเพิ่มออกมาอีกหน่อย คุณนายสายหยุดมองสบตาคุณสายใจที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วถามอากุ่ยว่า
“นายชื่ออะไร?”
“กระผมชื่อกุ่ยครับ”
“ทำไมถึงเอาปลาเอากุ้งมาให้ฉัน?” คุณนายถามตรงๆ ไม่อ้อมค้อม
“กระผมอยากฝากเนื้อฝากตัวครับ” อากุ่ยพูดชัดถ้อยชัดคำ
“นายอยากทำงานกับฉันหรือ?” คุณนายถาม
“ครับ” อากุ่ยรับคำ
“น้ำท่วมอย่างนี้ ฉันไม่มีงานให้นายทำหรอก” คุณนายเอ่ยปฏิเสธกลายๆ
“แต่พอน้ำลด จะมีงานซ่อมแซมบ้าน กระผมเป็นช่างไม้ กระผมสามารถทำงานให้ได้ทันทีครับ” อากุ่ยเอ่ย “และช่วงที่กระผมยังไม่ได้ทำงานเป็นชิ้นเป็นอันนี่ กระผมขอแค่มาอาศัยอยู่จนกว่ากระผมจะทำงานให้จึงจะขอค่าแรงครับ”
“อยู่ๆ จะขอเข้ามาอยู่ในบ้าน จะให้ฉันไว้วางใจนายได้อย่างไร?” คุณนายเอ่ยตรงๆ
“ใช่...” คุณสายใจเอ่ยขึ้น “บ้านนี้มีแต่ผู้หญิงกับคนแก่ เกิดคิดมาจี้มาปล้นพวกเราก็แย่น่ะสิ”
“กระผมขอสาบานต่อพระพุทธได้ว่า ไม่ได้คิดร้ายต่อคุณนายหรือคนในบ้านนี้แม้แต่น้อย” อากุ่ยพนมมือสาบาน
“เอาล่ะ...ฉันจะลองเชื่อนายดู” คุณนายสายหยุดเอ่ย “นายเล่าเรื่องราวของนายให้ฟังหน่อยสิ”
“ครับ...พ่อแม่ผมอยู่เมืองจีน มีลูกมาก จึงยกกระผมให้ลุงที่ไม่มีลูก ลุงเป็นช่างไม้เดินทางมาแสวงโชคที่เมืองไทย ก็พากระผมซึ่งตอนนั้นอายุราวห้าขวบมาด้วย ลุงให้กระผมเรียนหนังสือไทยจนจบ ป. 4 ครับ กระผมจึงเขียนอ่านหนังสือไทยได้ ส่วนหนังสือจีน ลุงเป็นคนสอนเอง จนกระผมเขียนอ่านหนังสือจีนได้คล่อง” อากุ่ยเล่าประวัติตัวเอง
กล้วยไม้ซึ่งนั่งอยู่ที่พื้นใกล้ๆ คุณสายใจได้ยิน...ก็นึกถึงจดหมายคุณชายป้อและซาเสี่ยเนี้ยเคยเขียนติดต่อกับแม่และพี่ชายที่เมืองจีนให้กับตน และทางนั้นตอบจดหมายมา จดหมายตอบพวกนั้นซาเสี่ยเนี้ยมอบให้เธอพกติดตัวไปด้วยตอนแต่งงาน ขณะนี้มันยังถูกเก็บอย่างดีในกระเป๋าหวายของตน
“แล้วลุงของนายล่ะ?” คุณสายใจถามขึ้น
“เสียชีวิตไปเมื่อสองปีก่อนครับ” อากุ่ยตอบ น้ำตารื้นเล็กน้อย
“แล้วลุงไม่มีภรรยาหรือ?” คุณนายเป็นคนถาม
“มีครับ...ตอนนี้ยังอยู่ที่เมืองจีน” อากุ่ยตอบ
“ทำไมป้าไม่ตามลุงมาเมืองไทยด้วย?” เป็นคำถามของคุณสายใจ
“ป้ากลัวเมาเรือครับ”
อากุ่ยคิดว่าจะหมดการสัมภาษณ์งานแค่นี้ แต่...คุณนายถามต่ออีกว่า “แล้วลูกเมียของนายล่ะ?”
“กระผมยังไม่ได้แต่งงานครับ” อากุ่ยตอบเสียงหนักแน่น จงใจบอกให้กล้วยไม้รับรู้ด้วยอีกคน
“แล้วมีคนที่ชอบพออยู่หรือเปล่า?”
เป็นคำถามที่อากุ่ยหนักใจมาก เพราะตอบว่า...มีคนที่ตนชอบอยู่ กล้วยไม้ก็อาจจะเข้าใจผิดคิดว่าเป็นสมใจ หรือถ้าคุณนายรู้ว่าตนชอบกล้วยไม้ อาจจะไม่ยอมอนุญาตให้ตนอยู่ที่นี่ก็ได้ จึงตัดสินใจตอบว่า
“ไม่มีครับ”
“เอาล่ะ...ฉันรับนายกุ่ยไว้ที่บ้านอีกคน” คุณนายสรุป “ตาเพิ่มกับแม่ม้วนก็จัดที่จัดทางให้เขานอนด้วยคนนะ”
“ครับ/ค่ะ” ลุงเพิ่มกับป้าม้วนรับคำแทบจะพร้อมกัน
พอมีสมาชิกในบ้านเพิ่มขึ้นอีกคน ความครึกครื้นก็มีเพิ่มขึ้นด้วย อากุ่ยจะพายเรือพาลุงเพิ่มไปทอดแหทุกเช้ามืด ได้ปลามากินทุกวัน ส่วนตอนกลางวันทั้งสองจะไปตกกุ้งที่ท่าน้ำหลังบ้าน บางวันเหลือกิน เอาไปขาย ได้เงินมาแบ่งกันระหว่างอากุ่ยกับลุงเพิ่ม ทำให้ลุงเพิ่มกับป้าม้วนสนิทสนมกลมเกลียวกับอากุ่ยรวดเร็วเป็นพิเศษ จนป้าม้วนออกปากว่า “นี่ถ้าข้ามีลูกสาวอีกคน ข้าจะยกให้อากุ่ยเลยจริงๆ นะ”
อากุ่ยได้แต่ยิ้มๆ ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ
เพราะถ้าตอบรับ...เขาก็ไม่ได้ชอบพอลูกสาวป้าม้วนสักหน่อย แถมลูกสาวป้าม้วนก็แต่งงานแต่งการไปแล้ว
แต่ถ้าปฏิเสธ...ก็จะกลายเป็นดูถูกป้าม้วนไป
ทำให้อยู่บ้านนี้ยากโดยใช่เหตุ!
อากุ่ยที่อยากอยู่บ้านนี้ ก็เพราะอากุ่ยอยากเห็นกล้วยไม้ทุกๆ วัน ถึงจะเพียงแค่ทักทายกันวันละไม่กี่คำ อากุ่ยก็สุขใจแล้ว
แต่คนที่ไม่สุขใจคือ...สมใจ
พอสมใจรู้ว่าอากุ่ยไปอยู่บ้านท่านขุนวิจิตรจากปากป้าม้วนเท่านั้น หล่อนก็กรี๊ดลั่นถามว่า “พี่กุ่ยๆ ที่อีแก่นี่พูดจริงหรือเปล่า?”
อากุ่ยไม่ทันได้ตอบ ป้าม้วนก็เป็นเดือด “ทำไมเรียกจิกหัวกันอย่างนี้วะ อีแม่ค้า”
“ก็ป้าแก่จริงหรือเปล่าล่ะ?” สมใจเสียงสะบัด
“แล้วเอ็งไม่มีวันแก่เรอะอีสมใจ?” ป้าม้วนดาลเดือด
“ถึงฉันจะแก่ก็ต้องอีกนาน ป้าคงเข้าโลงไปก่อนแล้ว”
“อีสมใจ เดี๋ยวเจอตบ”
“ไม่เอาน่ะป้า...เรากลับกันเถอะ” อากุ่ยว่า แล้วทั้งลากทั้งจูงป้าม้วนออกจากที่เกิดเหตุ
แต่สมใจไม่ยอมปล่อยอากุ่ยไปง่ายๆ แม่ค้าผักสาว โดดลงจากแผงผัก ย่ำน้ำจ๋อมแจ๋มวิ่งตามมา พอถึงก็คว้าแขนอากุ่ย
“พี่กุ่ยบอกมาก่อนว่าตอนนี้พี่กุ่ยอยู่ที่ไหน?”
“ก็ข้าบอกเอ็งแล้วว่าอยู่กะข้า” ป้าม้วนเป็นคนตอบ
“จริงหรือพี่กุ่ย?” สมใจพยายามเค้นเอาความจริงจากอากุ่ยให้ได้
อากุ่ยคิดว่า...ถ้าไม่ตอบก็คงไม่จบ จึงตอบว่า “จริง...”
เท่านั้นแหละ...สมใจก็ส่งเสียงกรี๊ดลั่น จนคนในตลาดพากันหันมามอง
“พี่ทำอย่างนี้กับฉันได้อย่างไร?” สมใจเปลี่ยนจากกรี๊ดมาคร่ำครวญ
“ผมทำอะไรให้” อากุ่ยชักจะงง
“ก็พี่ไปอยู่บ้านท่านขุน พี่ก็ไปอยู่ใกล้กล้วยไม้มากกว่าฉัน ฉันก็เสียเปรียบกล้วยไม้ล่ะสิ”
“เสียเปรียบกันตรงไหน บ้านใหญ่โตใช่จะอยู่กันแค่สองคนเสียเมื่อไหร่” ป้าม้วนอธิบายสภาพความเป็นอยู่ “แล้วอากุ่ยก็อยู่กับข้ามากกว่าอยู่กับกล้วยไม้ ถ้าจะหึงต้องมาหึงข้าสิ จึงจะถูก”
“อย่างป้าน่าหึงตายล่ะ” สมใจแบะปาก ก่อนจะหันไปทางอากุ่ย “ไม่รู้ล่ะ...ฉันจะไปเยี่ยมพี่กุ่ยบ่อยๆ”
“ไม่ได้นะสมใจ” อากุ่ยสวนทันควัน “บ้านไม่ใช่ของผม สมใจอย่าไปยุ่มย่ามเลยนะ ถือว่าเห็นแก่ผมเถอะ”
“แต่สมใจจะไป” แม่ค้าผักสาวดื้อดึง
“ถ้าสมใจไป...เราก็ขาดจากความเป็นเพื่อนกัน” อากุ่ยเอ่ยเสียงหนักแน่น




คำรัก
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 มี.ค. 2556, 11:36:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 มี.ค. 2556, 11:36:03 น.

จำนวนการเข้าชม : 1300





<< ตอนที่ 38   ตอนที่ 40 >>
konhin 14 มี.ค. 2556, 20:00:46 น.
ฮ่าๆๆ ชอบตรงคำตอบสุดท้าย


ree 18 มี.ค. 2556, 21:53:05 น.
อากุ่ยพยายามดี รู้จักเข้าทางผู้ใหญ่


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account