Love Hot dogma...กฎรักร้าย ท้าหัวใจนายตัวดี
เมื่อ'เพื่อนของเธอ'เป็นแฟนกับ'อดีตคนรัก'ของเธอ...
เมื่อ'เพื่อนของเขา'ยอมเลิกกับน้องต่างมารดามา'คบ'กับเธอ...
เมื่อมีเรื่องของ'ธุรกิจ'มาเกี่ยวข้อง
เรื่องราวความรักที่มี'เส้นขนาน'ขวางกั้นเขาและเธอจะทำเช่นไร เมื่อเรื่องในอดีตย้อนมา'ทำร้าย'ทุกคน เธอและเขาควรจะ'หยุด'หรือ'รุก'ต่อไป โดยที่รู้ว่าทุกอย่างจะ'จบ'ด้วยคำว่า'เจ็บ'
เมื่อ'เพื่อนของเขา'ยอมเลิกกับน้องต่างมารดามา'คบ'กับเธอ...
เมื่อมีเรื่องของ'ธุรกิจ'มาเกี่ยวข้อง
เรื่องราวความรักที่มี'เส้นขนาน'ขวางกั้นเขาและเธอจะทำเช่นไร เมื่อเรื่องในอดีตย้อนมา'ทำร้าย'ทุกคน เธอและเขาควรจะ'หยุด'หรือ'รุก'ต่อไป โดยที่รู้ว่าทุกอย่างจะ'จบ'ด้วยคำว่า'เจ็บ'
Tags: โรมานซ์ ดราม่า
ตอน: 1
“ขอต้อนรับกลับบ้านเรานะ ยัยหนู” เมื่อฉันกลับมาถึงบ้านก็ได้ยินเสียงพ่อของฉันตระโกนมาแต่ไกล และมี ’แม่เลี้ยง’ ยืนมองฉันด้วยดวงตาที่เหยียดใส่ฉันอย่างเต็มที่และลูกสาวของเขาก็มองฉันอย่างดูถูกเช่นกัน ฟังไม่ผิดหรอก... คนที่ยืนอยู่ข้างๆพ่อของฉันคือยัย ’แม่เลี้ยง’ และ ’ลูก’ ของเขาที่เกิดจากพ่อของฉัน ถ้าถามถึงแม่ของฉัน แม่ฉันตายไปเมื่อเดือนที่แล้วและแน่นอน ฉันมั่นใจว่าเป็นฝีมือของยัยแม่เลี้ยงและลูกของเขา เขาหาทางกำจัดแม่ของฉันละฉันเมื่อหลายปีก่อนแล้ว เพื่อหวังหุบสมบัติเพื่อที่จะเป็นเบอร์หนึ่งแทนแม่ของฉัน แต่ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันอาจจะกลัวเกรงกับสายตาแม่ลูกคู่นั้น แต่สำหรับตอนนี้ ไม่ใช่อีกต่อไป...
“ต๊าย!! ลูกคุณ ดูแม่ป๊อกกี้ร์กลับมาคราวนี้สิลูก แรด!! เอ๊ย ดูแรงกว่าเก่าเยอะเลยเนอะลูก’’
“นั่นสิแม่ แหมมม กลับมาที พี่ป๊อกกี้ร์ดูดีกว่าเก่านะค่ะ”
“ขอบใจนะลูกคุณ คุณหญิงก็ดูมีสง่าราคี!! เอ๊ย ราศีเยอะกว่าเก่านะค่ะ เธอด้วยนะ ลูกคุณดูเป็นหญิงร่าน!! เอ๊ย หญิงน่ารักขึ้นเยอะ คุณพ่อค่ะ หนูขอตัวไปอาบน้ำข้างบนหน่อยนะค่ะ ห้องเดิม ข้างห้องของคุณแม่ ใช่ไหมค่ะ ทราน เดี๋ยวยกกระเป๋าขึ้นมาให้ทีนะ ยืนตรงนี้นานๆ เดี๋ยวติดเชื้อโรคจากคนแถวนี้”
แล้วฉันก็จ้องหน้ากับพวกแม่ลูกคู่นี้ แล้วก็เดินออกมาอย่างไม่แยแส ฮ่าๆๆ ดูสิ ทำหน้าอย่างกับจะฆ่าฉันให้ได้ สะใจจริงๆ เขาคงคิดว่าฉันเป็นเหมือนเมื่อก่อนสินะ เสียใจ!! ที่ตอนนี้ ฉันจะไม่ให้ใครมารังแกคนอย่างฉันได้อีกแล้ว ฉันจะทำทุกวิธีทางให้คนอย่างพวกมันตายทั้งเป็นให้สมกับที่ทำไว้กับแม่ของฉัน... เดินมาถึงข้างบนฉันก็อดที่จะมองประตูห้องของแม่ฉันไม่ได้ ทุกคนอาจจะถามว่าฉันเสียใจบ้างไหม ขอตอบเลยว่าถ้าไม่เสียใจฉันจะไม่กลับมาเหยียบดินแดนนรกแห่งนี้ แต่ฉันไม่ร้องให้เพราะถ้าฉันร้องให้ก็เท่ากับประกาศให้รู้ว่าฉันยังไม่เปลี่ยนไปฉันยังเป็นเด็กอ่อนแอ ยังเป็นเด็กอมมือ ซึ่งถ้าฉันจะร้าย ก็จะร้ายให้ถึงที่สุด
หญิงสาวหน้าตาอ่อนหวานใบหน้าเรียวเล็กรับกับดวงตาอ่อนหวานที่ใครเห็นก็บอกว่าไม่สามารถละสายตาไปได้ จมูกโด่งรัน แก้มขาวอมชมพู ปากบางจิ้มลิ้มสีชมพูสกน่าสัมผัส รูปร่างเล็กๆ สวมใส่ชุดกระโปรงสีชมพูฟูฟ่อง เกล้าผมขึ้นเป็นมวยกลมฝีมือของแม่เธอ ใบหน้าปราศจากเครื่องสำอาง ผิวขาวทั้งตัว ยืนยิ้มร่า ดูเป็นคนหัวอ่อนว่านอนสอนง่าย นั่นคือเธอเมื่ออายุ 20 ปีในรูปถ่าย พ่อยังจัดห้องของฉันให้เหมือนเดิมทุกอย่างตั้งแต่วันที่ฉันเลือกที่จะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ฉันได้แต่คิดในใจว่าไม่มีอีกแล้วเด็กผู้น่ารักคนนั้น...
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!
“ใคร?? ” ฉันถามออกไป อะไรเนี่ย ฉันพึ่งจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ นี่ก็จะทุ่มแล้ว ยิ่งรีบๆ อยู่ เดี๋ยวแม่ก็โบกให้หรอก
“...” เงียบฉี่ เอาว่ะไปเปิดซะ คุยธุระเสร็จจะได้ไปเลย แอ๊ดดดดดดดดดดด!! ฟึบ พลั๊ว ตึงงงง
“อ้าว!! คุณหญิง ลงไปนั่งทำไมค่ะลงซะแรงเลยเดี๋ยวพื้นเป็นรอยนะ ฮึ! จะตบฉันหรอง่ายไปมั้งจะทำอะไรคิดหน้า คิดหลังมั้งนะค่ะ เดี๋ยวจะเจ็บตัวไปมากกว่านี้ ขอตัวค่ะ”
“ต๊าย!! ลูกคุณ ดูแม่ป๊อกกี้ร์กลับมาคราวนี้สิลูก แรด!! เอ๊ย ดูแรงกว่าเก่าเยอะเลยเนอะลูก’’
“นั่นสิแม่ แหมมม กลับมาที พี่ป๊อกกี้ร์ดูดีกว่าเก่านะค่ะ”
“ขอบใจนะลูกคุณ คุณหญิงก็ดูมีสง่าราคี!! เอ๊ย ราศีเยอะกว่าเก่านะค่ะ เธอด้วยนะ ลูกคุณดูเป็นหญิงร่าน!! เอ๊ย หญิงน่ารักขึ้นเยอะ คุณพ่อค่ะ หนูขอตัวไปอาบน้ำข้างบนหน่อยนะค่ะ ห้องเดิม ข้างห้องของคุณแม่ ใช่ไหมค่ะ ทราน เดี๋ยวยกกระเป๋าขึ้นมาให้ทีนะ ยืนตรงนี้นานๆ เดี๋ยวติดเชื้อโรคจากคนแถวนี้”
แล้วฉันก็จ้องหน้ากับพวกแม่ลูกคู่นี้ แล้วก็เดินออกมาอย่างไม่แยแส ฮ่าๆๆ ดูสิ ทำหน้าอย่างกับจะฆ่าฉันให้ได้ สะใจจริงๆ เขาคงคิดว่าฉันเป็นเหมือนเมื่อก่อนสินะ เสียใจ!! ที่ตอนนี้ ฉันจะไม่ให้ใครมารังแกคนอย่างฉันได้อีกแล้ว ฉันจะทำทุกวิธีทางให้คนอย่างพวกมันตายทั้งเป็นให้สมกับที่ทำไว้กับแม่ของฉัน... เดินมาถึงข้างบนฉันก็อดที่จะมองประตูห้องของแม่ฉันไม่ได้ ทุกคนอาจจะถามว่าฉันเสียใจบ้างไหม ขอตอบเลยว่าถ้าไม่เสียใจฉันจะไม่กลับมาเหยียบดินแดนนรกแห่งนี้ แต่ฉันไม่ร้องให้เพราะถ้าฉันร้องให้ก็เท่ากับประกาศให้รู้ว่าฉันยังไม่เปลี่ยนไปฉันยังเป็นเด็กอ่อนแอ ยังเป็นเด็กอมมือ ซึ่งถ้าฉันจะร้าย ก็จะร้ายให้ถึงที่สุด
หญิงสาวหน้าตาอ่อนหวานใบหน้าเรียวเล็กรับกับดวงตาอ่อนหวานที่ใครเห็นก็บอกว่าไม่สามารถละสายตาไปได้ จมูกโด่งรัน แก้มขาวอมชมพู ปากบางจิ้มลิ้มสีชมพูสกน่าสัมผัส รูปร่างเล็กๆ สวมใส่ชุดกระโปรงสีชมพูฟูฟ่อง เกล้าผมขึ้นเป็นมวยกลมฝีมือของแม่เธอ ใบหน้าปราศจากเครื่องสำอาง ผิวขาวทั้งตัว ยืนยิ้มร่า ดูเป็นคนหัวอ่อนว่านอนสอนง่าย นั่นคือเธอเมื่ออายุ 20 ปีในรูปถ่าย พ่อยังจัดห้องของฉันให้เหมือนเดิมทุกอย่างตั้งแต่วันที่ฉันเลือกที่จะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ฉันได้แต่คิดในใจว่าไม่มีอีกแล้วเด็กผู้น่ารักคนนั้น...
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!
“ใคร?? ” ฉันถามออกไป อะไรเนี่ย ฉันพึ่งจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ นี่ก็จะทุ่มแล้ว ยิ่งรีบๆ อยู่ เดี๋ยวแม่ก็โบกให้หรอก
“...” เงียบฉี่ เอาว่ะไปเปิดซะ คุยธุระเสร็จจะได้ไปเลย แอ๊ดดดดดดดดดดด!! ฟึบ พลั๊ว ตึงงงง
“อ้าว!! คุณหญิง ลงไปนั่งทำไมค่ะลงซะแรงเลยเดี๋ยวพื้นเป็นรอยนะ ฮึ! จะตบฉันหรอง่ายไปมั้งจะทำอะไรคิดหน้า คิดหลังมั้งนะค่ะ เดี๋ยวจะเจ็บตัวไปมากกว่านี้ ขอตัวค่ะ”
SweetOn เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 เม.ย. 2556, 21:44:41 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 เม.ย. 2556, 21:51:03 น.
จำนวนการเข้าชม : 964
| << บทนำ | 1 (ต่อ) >> |