คุณพี่หมอสุดที่รัก
รัชชานนท์ และ เอมิกา พี่ชายและน้องสาวที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆ ด้วยความสนิทสนมทำให้หนูเอมิกาติดพี่ชายสุดที่รักยิ่งกว่าอะไรดี ความรักก่อขึ้นช้าๆโดยที่ไม่รู้ตัว จนกระทั่งพี่หมอเกิดหึงหวงคนที่มองว่าเป็นน้องสาวมาตลอด จะทำยังไงกับความรู้สึกนี้ดีล่ะ!?
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 9 : ความรู้สึกค่อยๆเปลี่ยนไป
"พี่หมอค่ะ น้องเอมเพิ่งเลิกเรียนเสร็จ กำลังจะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ ค่ะๆ แล้วเจอกันนะค่ะ" เอมิกาวางสายแล้วยิ้มให้โทรศัพท์ ก่อนจะรีบเก็บของเข้ากระเป๋าแล้วหันไปชวนมุกกัญญาเดินออกจากห้องพร้อมกัน เมื่อเดินออกจากห้องได้ไม่กี่ก้าว ก็มีคนเดินมาหาทั้งสองสาว
"น้องเอม สวัสดีครับ" ชนาธรเอ่ยทักหญิงสาว ก่อนจะเผื่อแผ่ไปยังคนข้างๆ
"สวัสดีค่ะ" เอมิกายิ้มตอบ
"ไปกันเลยมั๊ยครับ"
"คะ?" เอมิกาเลิกคิ้วอย่างสงสัย
"เอ่อ ก็เมื่อวานที่เรานัดกันไว้ว่าจะไปกินข้าวเย็นด้วยกันไงครับ" ตายละ! เธอลืมเสียสนิทเลย นัดพี่หมอเอาไว้แล้วด้วย
"พี่เชนค่ะ น้องเอมต้องขอโทษด้วยนะค่ะ พอดีวันนี้น้องเอมไม่ว่าง งั้นเลื่อนไปเป็นวันอื่นแทนได้มั๊ยค่ะ" เอมิกาบอกอย่างเกรงใจ ทำไงได้ ไม่ได้เจอพี่หมอตั้งนาน วันนี้อุตส่าห์มีเวลาตรงกัน จะให้เธอพลาดไปได้ยังไง
"งั้นก็ไม่เป็นไรครับ" ชนาธรแอบผิดหวังในใจเล็กๆ
"งั้นน้องเอมขอตัวก่อนนะค่ะ ยัยมุก ฉันไปแล้วนะ" เอมิกาหันไปบอกมุกกัญญา ก่อนจะหันไปทางชายหนุ่มรุ่นพี่ที่ยืนคอตกอีกครั้ง "ครั้งหน้าน้องเอมไม่พลาดแน่ค่ะ ต้องขอโทษจริงๆนะค่ะ" เอมิกาผงกหัวขอโทษร่างสูงอีกครั้ง ก่อนจะเดินจากไป ชนาธรมองตามหลังร่างเล็กไปพลางถอนหายใจ แล้วหันกลับมามองคนข้างหน้าตนเอง
"มุก งั้นเราไปกินข้าวกับพี่หน่อยนะ"
"คะ!?"
"ไม่ต้องมาคะ ไปกันเถอะ" ชนาธรดึงแขนร่างเล็กให้ตามไป ก่อนจะพาขึ้นรถแล้วขับออกไป
"กลับบ้านเลยไม่ได้เหรอค่ะ ยัยเอมก็ไม่ไปแล้ว วันนี้มุกอยากรีบกลับบ้าน" มุกกัญญาใช้นํ้าเสียงอ้อนวอนชายหนุ่ม แต่กลับไม่เป็นผลอะไรเลย
"มุกนี่ก็แปลก มีของฟรีกลับไม่ชอบ งั้นคิดซะว่าไปกินข้าวกับพี่แลกกับค่านํ้ามันรถก็แล้วกัน อีกอย่างพี่ก็จองโต๊ะไว้แล้วด้วย" ชนาธรพูดอย่างเอาแต่ใจ เธอก็ไม่ได้ขอให้เขาไปส่งเธอซักหน่อย ยังมีหน้ามาทวงค่านํ้ามันรถอีก เอาแต่ใจอย่างนี้แล้วเธอจะไปขัดเขาได้ยังไง มุกกัญญาคิดในใจ สุดท้ายเธอก็ต้องยินยอมอยู่ดี
.....โรงพยาบาล.....
"พี่หมอรอนานมั๊ยคะ!?" รัชชานนท์หันหลังไปตามเสียงเรียกที่อยู่ข้างหลัง ก่อนจะพบหญิงสาวในชุดนักศึกษาที่เขารออยู่ ทำหน้าตาตื่นกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาใกล้
"ไม่นานเลยครับ พี่ก็เพิ่งลงมาถึงเหมือนกัน เรานั่นแหละ ไม่เห็นจะต้องรีบขนาดนั้นเลย" ร่างสูงหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าขึ้นมาซับเหงื่อให้หญิงสาวเบาๆ ลอบถอนหายใจ เมื่อเห็นพยาบาลเริ่มส่งเสียงซุบซิบเบาๆ ก่อนจะเลิกสนใจ
"มีเวลาน้อยก็ต้องรีบแบบนี้แหละค่ะ" เอมิกาบ่นเบาๆ รัชชานนท์หัวเราะกับท่าทีของหญิงสาว ก่อนจะคว้ามือร่่างเล็กขึ้นมาจับพาเดินไปยังลานจอดรถ
"งั้นเรารีบไปกันดีกว่า พี่อยากกอดน้องเอมจะแย่แล้ว" รัชชานนท์พูดแหย่หญิงสาวอย่างไม่จริงจัง แต่ทำเอาร่างบางถึงกับอาย เอามือข้างที่ไม่ได้จับหยิกแขนร่างสูงเต็มแรง ทำเอารัชชานนท์ร้องโอย หันมามองหญิงสาวอย่างคาดโทษ แต่แทนที่เอมิกาจะกลัว กลับหัวเราะออกมาแทน
"เอ้า กินเข้าไป กินให้มันเยอะๆหน่อย" ชนาธรตักอาหารให้น้องรหัสที่นั่งหน้ามุ่ยไม่ยอมกินข้าวซักที เขาจึงต้องเอาใจคนตัวเล็กทั้งชวนคุย หยอกล้อ นี่ถ้าไม่ตักอาหารให้ก็ไม่ยอมกิน
"ขอบคุณค่ะ" มุกกัญญาพูดแบบขอไปที แต่ก็ตักข้าวและกับที่ชายหนุ่มส่งให้กินอย่่างเสียไม่ได้
"อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ เอางี้ เดี๋ยววันนี้พี่พาไปช้อปปิ้ง ไหนๆวันนี้เราก็ว่างกันแล้ว"
"พี่เชนรู้ได้ไงว่าวันนี้มุกว่าง" หญิงสาวขมวดคิ้ว
"พี่ค้นแฟ้มเราแล้ว ไม่เห็นจะมีการบ้าน" ชายหนุ่มยักไหล่ทำท่าสบายๆ เขาก็ค้นตอนที่เธอลุกไปเข้าห้องนํ้านั่นแหละ
"พี่เชน!ใครอนุญาตให้มายุ่งกับของของมุก" มุกกัญญาขมวดคิ้วขึ้นไปอีก ทำไมชนาธรต้องมาค้นข้าวของของเธอด้วย!
"เอาเป็นว่าพี่ขอโทษที่ไปยุ่งกับของของมุก นะ นี่ไงจะพาไปเดินห้างไถ่โทษ" ชนาธรเอ่ยขอโทษ เป็นเขาก็คงไม่ชอบให้ใครมารื้อค้นของส่วนตัวเหมือนกัน
"งั้นก็ได้ค่ะ เห็นว่ามีของที่ต้องซื้อหรอกนะ" มุกกัญญาหายเคืองทันทีเมื่อได้ยินคำขอโทษของพี่รหัส
"งั้นรีบกินแล้วเราไปกัน พี่ไม่อยากให้มุกกลับบ้านดึก เดี๋ยวคนเค้าจะมองมุกไม่ดี" มุกกัญญาอดใจเต้นกับกับคำพูดของชนาธรไม่ได้ ไม่หรอก! เป็นคนอื่นพูดเธอก็คงรู้สึกแบบเดียวกันนั่นแหละ หญิงสาวคิดเข้าข้างตัวเอง
"มุกจะซื้ออะไรเหรอครับ" ชนาธรถามร่างบางที่เดินอยู่ข้างๆ
"จะซื้อของขวัญวันเกิดให้เอมค่ะ อาทิตย์หน้าก็วันเกิดเอมแล้ว" มุกกัญญาเดินนำไปยังโซนตุ๊กตา ก็เพื่อนเธอชอบตุ๊กตามากนี่นา
"จริงป้ะเนี่ย!? งั้นพี่ซื้อให้น้องเอมด้วยดีกว่า" ชนาธรเดินตามมุกกัญญาเข้ามาในโซนตุ๊กตา "แล้วมุกจะซื้ออะไรให้น้องเอมล่ะครับ"
"ว่าจะซื้อตุ๊กตาน่ะค่ะ อ๊ะ! ตัวนั้นน่ารักจัง" ร่างเล็กวิ่งไปหาตุ๊กตาหมีสีขาวใส่กระโปรงตัวหนึ่ง โดยมีร่างสูงเดินตามมาหยุดอยู่ข้างหลัง ก้มหน้าลงมาดูตุ๊กตาหมีตัวที่หญิงสาวว่าอยู่เหนือไหล่ของหญิงสาวเล็กน้อย "ยังเอมต้องชอบแน่เลย" มุกกัญญาเตรียมหันหลังไปหาชายหนุ่ม แต่ก็ต้องชะงักเมื่อจมูกหันไปชมกับแก้มใสของร่างสูงเข้าอย่างจัง
"กรี๊ดดดดดดด!!!" มุกกัญญารีบเด้งตัวออกห่างชนาธรทันที ชายหนุ่มก็มีท่าทางตกใจไม่น้อย "พี่เชนจะก้มหน้าลงมาทำไมเล่า!!" ร่างเล็กเอาตุ๊กตาที่อยู่ในมือเมื่อกี้ปาใส่ชนาธร แต่ชายหนุ่มก็รับไว้ได้ทัน หลังจากหายตกใจ ชนาธรก็กลับมายิ้มทะเล้นใส่ร่างบาง
"พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ มุกหันมาหอมแก้มพี่เอง" ชนาธรยักไหล่ ยียวน
"พี่เชน!!" มุกกัญญาสะบัดหน้า ทำท่าจะเดินหนี แต่ถูกร่างสูงคว้าแขนไว้ก่อน "โอเคๆ พี่ผิดเองก็ได้"
"ไม่ใช่ก็ได้"
"ได้ๆ พี่ผิดเอง ขอโทษนะ มานี่มา จะซื้อของขวัญให้น้องเอมไม่ใช่เหรอ?" สุดท้ายชนาธรก็ต้องยอม ก่อนจะดึงร่างหญิงสาวให้ขยับเข้ามาใกล้อีกครั้ง "สรุปจะเอาตัวไหน?"
"เอาตัวนี้" มุกกัญญาดึงตุ๊กตาตัวที่เธอปาใส่ชายหนุ่มแต่เขารับได้ออกมาจากมือชนาธร
"เอาตัวเดียวเหรอ?"
"ค่ะ วันนี้ไม่ได้เตรียมเงินมา มีซื้อพอได้แค่ตัวเดียว"
"แต่มันมีคู่นะ มุกจะแยกมันออกมาได้ยังไง" มุกกัญญามองไปยังชั้นวางตุ๊กตาก็พบตุ๊กตาหมีผู้ชายที่คู่กับตัวที่เธอถืออยู่ จริงๆด้วย เมื่อกี้เธอไม่ได้สังเกต "งั้นพี่จะซื้อตัวนี้ให้น้องเอม พี่กลัวมันเหงา" ชนาธรหยิบตุ๊กตาออกมาจากชั้นวาง
"ตามกันนี่นา" หญิงสาวว่า
"ไม่ได้ตามซักหน่อย พี่กลัวมันไม่มีคู่ต่างหาก" ชนาธรไม่อยากเถียงต่อ ดันหลังร่างบางให้เดินไปที่เคาน์เตอร์คิดเงินทันที ทำให้มุกกัญญาต้องเงียบปากลง
"น่ารักจังเลยนะค่ะ ซื้อกันคนละตัวเลย" พนักงานขายเอ่ยกับคู่หนุ่มสาว
"ไม่ใช่นะค่ะ! จะซื้อของขวัญไปให้เพื่อนเฉยๆค่ะ ฝากห่อด้วยนะค่ะ คนละกล่อง" มุกกัญญารีบปฏิเสธ พนักงานจึงเอ่ยขอโทษก่อนจะเอาตุ๊กตาไปห่อให้ เสียงชายหนุ่มหัวเราะเบาๆจากข้างหลัง
"หอมแก้มพี่ไปแล้ว จะไม่รับผิดชอบหรือไง"
"มันเป็นอุบัติเหตุต่างหาก ไม่ต้องมาหัวเราะเลย" มุกกัญญาค้อนขวับ ชนาธรจึงต้องหยุดแกล้งแล้วเอามือลูบหัวปลอบใจ ทั้งสองคนต่างก็ไม่รู้เลยว่าต่างคนต่างเริ่มรู้สึกแปลกๆเข้าให้แล้ว
"น้องเอม สวัสดีครับ" ชนาธรเอ่ยทักหญิงสาว ก่อนจะเผื่อแผ่ไปยังคนข้างๆ
"สวัสดีค่ะ" เอมิกายิ้มตอบ
"ไปกันเลยมั๊ยครับ"
"คะ?" เอมิกาเลิกคิ้วอย่างสงสัย
"เอ่อ ก็เมื่อวานที่เรานัดกันไว้ว่าจะไปกินข้าวเย็นด้วยกันไงครับ" ตายละ! เธอลืมเสียสนิทเลย นัดพี่หมอเอาไว้แล้วด้วย
"พี่เชนค่ะ น้องเอมต้องขอโทษด้วยนะค่ะ พอดีวันนี้น้องเอมไม่ว่าง งั้นเลื่อนไปเป็นวันอื่นแทนได้มั๊ยค่ะ" เอมิกาบอกอย่างเกรงใจ ทำไงได้ ไม่ได้เจอพี่หมอตั้งนาน วันนี้อุตส่าห์มีเวลาตรงกัน จะให้เธอพลาดไปได้ยังไง
"งั้นก็ไม่เป็นไรครับ" ชนาธรแอบผิดหวังในใจเล็กๆ
"งั้นน้องเอมขอตัวก่อนนะค่ะ ยัยมุก ฉันไปแล้วนะ" เอมิกาหันไปบอกมุกกัญญา ก่อนจะหันไปทางชายหนุ่มรุ่นพี่ที่ยืนคอตกอีกครั้ง "ครั้งหน้าน้องเอมไม่พลาดแน่ค่ะ ต้องขอโทษจริงๆนะค่ะ" เอมิกาผงกหัวขอโทษร่างสูงอีกครั้ง ก่อนจะเดินจากไป ชนาธรมองตามหลังร่างเล็กไปพลางถอนหายใจ แล้วหันกลับมามองคนข้างหน้าตนเอง
"มุก งั้นเราไปกินข้าวกับพี่หน่อยนะ"
"คะ!?"
"ไม่ต้องมาคะ ไปกันเถอะ" ชนาธรดึงแขนร่างเล็กให้ตามไป ก่อนจะพาขึ้นรถแล้วขับออกไป
"กลับบ้านเลยไม่ได้เหรอค่ะ ยัยเอมก็ไม่ไปแล้ว วันนี้มุกอยากรีบกลับบ้าน" มุกกัญญาใช้นํ้าเสียงอ้อนวอนชายหนุ่ม แต่กลับไม่เป็นผลอะไรเลย
"มุกนี่ก็แปลก มีของฟรีกลับไม่ชอบ งั้นคิดซะว่าไปกินข้าวกับพี่แลกกับค่านํ้ามันรถก็แล้วกัน อีกอย่างพี่ก็จองโต๊ะไว้แล้วด้วย" ชนาธรพูดอย่างเอาแต่ใจ เธอก็ไม่ได้ขอให้เขาไปส่งเธอซักหน่อย ยังมีหน้ามาทวงค่านํ้ามันรถอีก เอาแต่ใจอย่างนี้แล้วเธอจะไปขัดเขาได้ยังไง มุกกัญญาคิดในใจ สุดท้ายเธอก็ต้องยินยอมอยู่ดี
.....โรงพยาบาล.....
"พี่หมอรอนานมั๊ยคะ!?" รัชชานนท์หันหลังไปตามเสียงเรียกที่อยู่ข้างหลัง ก่อนจะพบหญิงสาวในชุดนักศึกษาที่เขารออยู่ ทำหน้าตาตื่นกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาใกล้
"ไม่นานเลยครับ พี่ก็เพิ่งลงมาถึงเหมือนกัน เรานั่นแหละ ไม่เห็นจะต้องรีบขนาดนั้นเลย" ร่างสูงหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าขึ้นมาซับเหงื่อให้หญิงสาวเบาๆ ลอบถอนหายใจ เมื่อเห็นพยาบาลเริ่มส่งเสียงซุบซิบเบาๆ ก่อนจะเลิกสนใจ
"มีเวลาน้อยก็ต้องรีบแบบนี้แหละค่ะ" เอมิกาบ่นเบาๆ รัชชานนท์หัวเราะกับท่าทีของหญิงสาว ก่อนจะคว้ามือร่่างเล็กขึ้นมาจับพาเดินไปยังลานจอดรถ
"งั้นเรารีบไปกันดีกว่า พี่อยากกอดน้องเอมจะแย่แล้ว" รัชชานนท์พูดแหย่หญิงสาวอย่างไม่จริงจัง แต่ทำเอาร่างบางถึงกับอาย เอามือข้างที่ไม่ได้จับหยิกแขนร่างสูงเต็มแรง ทำเอารัชชานนท์ร้องโอย หันมามองหญิงสาวอย่างคาดโทษ แต่แทนที่เอมิกาจะกลัว กลับหัวเราะออกมาแทน
"เอ้า กินเข้าไป กินให้มันเยอะๆหน่อย" ชนาธรตักอาหารให้น้องรหัสที่นั่งหน้ามุ่ยไม่ยอมกินข้าวซักที เขาจึงต้องเอาใจคนตัวเล็กทั้งชวนคุย หยอกล้อ นี่ถ้าไม่ตักอาหารให้ก็ไม่ยอมกิน
"ขอบคุณค่ะ" มุกกัญญาพูดแบบขอไปที แต่ก็ตักข้าวและกับที่ชายหนุ่มส่งให้กินอย่่างเสียไม่ได้
"อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ เอางี้ เดี๋ยววันนี้พี่พาไปช้อปปิ้ง ไหนๆวันนี้เราก็ว่างกันแล้ว"
"พี่เชนรู้ได้ไงว่าวันนี้มุกว่าง" หญิงสาวขมวดคิ้ว
"พี่ค้นแฟ้มเราแล้ว ไม่เห็นจะมีการบ้าน" ชายหนุ่มยักไหล่ทำท่าสบายๆ เขาก็ค้นตอนที่เธอลุกไปเข้าห้องนํ้านั่นแหละ
"พี่เชน!ใครอนุญาตให้มายุ่งกับของของมุก" มุกกัญญาขมวดคิ้วขึ้นไปอีก ทำไมชนาธรต้องมาค้นข้าวของของเธอด้วย!
"เอาเป็นว่าพี่ขอโทษที่ไปยุ่งกับของของมุก นะ นี่ไงจะพาไปเดินห้างไถ่โทษ" ชนาธรเอ่ยขอโทษ เป็นเขาก็คงไม่ชอบให้ใครมารื้อค้นของส่วนตัวเหมือนกัน
"งั้นก็ได้ค่ะ เห็นว่ามีของที่ต้องซื้อหรอกนะ" มุกกัญญาหายเคืองทันทีเมื่อได้ยินคำขอโทษของพี่รหัส
"งั้นรีบกินแล้วเราไปกัน พี่ไม่อยากให้มุกกลับบ้านดึก เดี๋ยวคนเค้าจะมองมุกไม่ดี" มุกกัญญาอดใจเต้นกับกับคำพูดของชนาธรไม่ได้ ไม่หรอก! เป็นคนอื่นพูดเธอก็คงรู้สึกแบบเดียวกันนั่นแหละ หญิงสาวคิดเข้าข้างตัวเอง
"มุกจะซื้ออะไรเหรอครับ" ชนาธรถามร่างบางที่เดินอยู่ข้างๆ
"จะซื้อของขวัญวันเกิดให้เอมค่ะ อาทิตย์หน้าก็วันเกิดเอมแล้ว" มุกกัญญาเดินนำไปยังโซนตุ๊กตา ก็เพื่อนเธอชอบตุ๊กตามากนี่นา
"จริงป้ะเนี่ย!? งั้นพี่ซื้อให้น้องเอมด้วยดีกว่า" ชนาธรเดินตามมุกกัญญาเข้ามาในโซนตุ๊กตา "แล้วมุกจะซื้ออะไรให้น้องเอมล่ะครับ"
"ว่าจะซื้อตุ๊กตาน่ะค่ะ อ๊ะ! ตัวนั้นน่ารักจัง" ร่างเล็กวิ่งไปหาตุ๊กตาหมีสีขาวใส่กระโปรงตัวหนึ่ง โดยมีร่างสูงเดินตามมาหยุดอยู่ข้างหลัง ก้มหน้าลงมาดูตุ๊กตาหมีตัวที่หญิงสาวว่าอยู่เหนือไหล่ของหญิงสาวเล็กน้อย "ยังเอมต้องชอบแน่เลย" มุกกัญญาเตรียมหันหลังไปหาชายหนุ่ม แต่ก็ต้องชะงักเมื่อจมูกหันไปชมกับแก้มใสของร่างสูงเข้าอย่างจัง
"กรี๊ดดดดดดด!!!" มุกกัญญารีบเด้งตัวออกห่างชนาธรทันที ชายหนุ่มก็มีท่าทางตกใจไม่น้อย "พี่เชนจะก้มหน้าลงมาทำไมเล่า!!" ร่างเล็กเอาตุ๊กตาที่อยู่ในมือเมื่อกี้ปาใส่ชนาธร แต่ชายหนุ่มก็รับไว้ได้ทัน หลังจากหายตกใจ ชนาธรก็กลับมายิ้มทะเล้นใส่ร่างบาง
"พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ มุกหันมาหอมแก้มพี่เอง" ชนาธรยักไหล่ ยียวน
"พี่เชน!!" มุกกัญญาสะบัดหน้า ทำท่าจะเดินหนี แต่ถูกร่างสูงคว้าแขนไว้ก่อน "โอเคๆ พี่ผิดเองก็ได้"
"ไม่ใช่ก็ได้"
"ได้ๆ พี่ผิดเอง ขอโทษนะ มานี่มา จะซื้อของขวัญให้น้องเอมไม่ใช่เหรอ?" สุดท้ายชนาธรก็ต้องยอม ก่อนจะดึงร่างหญิงสาวให้ขยับเข้ามาใกล้อีกครั้ง "สรุปจะเอาตัวไหน?"
"เอาตัวนี้" มุกกัญญาดึงตุ๊กตาตัวที่เธอปาใส่ชายหนุ่มแต่เขารับได้ออกมาจากมือชนาธร
"เอาตัวเดียวเหรอ?"
"ค่ะ วันนี้ไม่ได้เตรียมเงินมา มีซื้อพอได้แค่ตัวเดียว"
"แต่มันมีคู่นะ มุกจะแยกมันออกมาได้ยังไง" มุกกัญญามองไปยังชั้นวางตุ๊กตาก็พบตุ๊กตาหมีผู้ชายที่คู่กับตัวที่เธอถืออยู่ จริงๆด้วย เมื่อกี้เธอไม่ได้สังเกต "งั้นพี่จะซื้อตัวนี้ให้น้องเอม พี่กลัวมันเหงา" ชนาธรหยิบตุ๊กตาออกมาจากชั้นวาง
"ตามกันนี่นา" หญิงสาวว่า
"ไม่ได้ตามซักหน่อย พี่กลัวมันไม่มีคู่ต่างหาก" ชนาธรไม่อยากเถียงต่อ ดันหลังร่างบางให้เดินไปที่เคาน์เตอร์คิดเงินทันที ทำให้มุกกัญญาต้องเงียบปากลง
"น่ารักจังเลยนะค่ะ ซื้อกันคนละตัวเลย" พนักงานขายเอ่ยกับคู่หนุ่มสาว
"ไม่ใช่นะค่ะ! จะซื้อของขวัญไปให้เพื่อนเฉยๆค่ะ ฝากห่อด้วยนะค่ะ คนละกล่อง" มุกกัญญารีบปฏิเสธ พนักงานจึงเอ่ยขอโทษก่อนจะเอาตุ๊กตาไปห่อให้ เสียงชายหนุ่มหัวเราะเบาๆจากข้างหลัง
"หอมแก้มพี่ไปแล้ว จะไม่รับผิดชอบหรือไง"
"มันเป็นอุบัติเหตุต่างหาก ไม่ต้องมาหัวเราะเลย" มุกกัญญาค้อนขวับ ชนาธรจึงต้องหยุดแกล้งแล้วเอามือลูบหัวปลอบใจ ทั้งสองคนต่างก็ไม่รู้เลยว่าต่างคนต่างเริ่มรู้สึกแปลกๆเข้าให้แล้ว
MysteryHiqueen เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 เม.ย. 2556, 12:10:50 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 เม.ย. 2556, 08:11:48 น.
จำนวนการเข้าชม : 8401
| << ตอนที่ 8 : คิดถึง | ตอนที่ 10 : ความรักคืออะไร? >> |
sai 4 เม.ย. 2556, 21:47:39 น.
เนื้อเรื่องน่ารักดีค่ะ
ปล.พิมพ์ชื่อพี่หมอผิดเป็นชื่อชนาธร ตอนเช็ดหน้าให้เอม/ ยังมุกต้องชอบแน่ๆเลย _ น่าจะเป็นยัยเอมรึปล่าวค่ะ / มุกกัญญา หรือสุกัญญา คะ จับไก่ให้ไม่ว่ากันเนอะ
เนื้อเรื่องน่ารักดีค่ะ
ปล.พิมพ์ชื่อพี่หมอผิดเป็นชื่อชนาธร ตอนเช็ดหน้าให้เอม/ ยังมุกต้องชอบแน่ๆเลย _ น่าจะเป็นยัยเอมรึปล่าวค่ะ / มุกกัญญา หรือสุกัญญา คะ จับไก่ให้ไม่ว่ากันเนอะ
MysteryHiqueen 4 เม.ย. 2556, 22:36:23 น.
คุณ sai ขอบคุณมากนะค่ะ ตอนเขียนเสร็จไม่ได้กลับไปตรวจดูค่ะ รีบอัพเกินไป ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ คราวหน้าจะระวังมากกว่านี้ค่ะ ขอบคุณที่ช่วยบอกนะค่ะ ^^
คุณ sai ขอบคุณมากนะค่ะ ตอนเขียนเสร็จไม่ได้กลับไปตรวจดูค่ะ รีบอัพเกินไป ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ คราวหน้าจะระวังมากกว่านี้ค่ะ ขอบคุณที่ช่วยบอกนะค่ะ ^^