จุ้น กะ ปอม
มิตรภาพสำคัญไฉน มาร่วมพิสูจน์คำๆนี้ไปกับเธอและเขา แล้วคุณจะรักพวกเขาไปโดยไม่รู้ตัว..."จุ้น กะ ปอม"
Tags: จุ้นกะปอม
ตอน: ตอนที่17 : ความแตก
"ตกหมึก!" อ๊อด!แหกปากซะดังลั่น หลังจากที่มณเสนอกิจกรรมตอนกลางคืนระหว่างอยู่บน
โต๊ะอาหาร คืนนี้นั่งอยู่กันครบทุกองค์ประชุมมีมณ กับแน๊ทนั่งรวมอยู่ด้วย เนื่องจากเคนกับ
ไทด์เชิญให้มากินข้าวด้วยกัน เหลือนั่งกันอยู่โต๊ะเดียวในห้องอาหาร เพราะพวกเด็กๆ หนุ่มๆ
สาวๆ แยกย้ายกลับไปทำกิจกรรมของตัวเองกันหมดแล้ว บ้างก็รีบนอนเพราะเหนื่อยหนักมา
ทั้งวัน บางคนก็ไปนั่งจับกลุ่มต่อ หน้าห้องตัวเองบ้างล่ะ บ้างก็ลับสมองประลองเชาว์ กันอยู่ใน
ห้อง [แฮะ ๆ ไม่บอกดีกว่า คงรู้กัน : ผู้แต่ง] เพราะวันนี้ปล่อยตามอัธยาศรัย.....
"จริงเหรอฮะคุณมณ..อยากไปอ่ะ! ยังไม่เคยเห็นซักที เคยแต่ได้ยินเค้าพูดกัน" อ๊อดตื่นเต้น
ใหญ่ มณยิ้ม แนงก็พลอยผสมโรงด้วย
"ใช่ ๆ แนงก็ยังไม่เคยเห็นเหมือนกัน อยากเห็นว่าตัวเป็นๆ เวลามันลอยอยู่ในน้ำมันจะเป็นยัง
ไง" หันไปยิ้มกับนา ที่นั่งอยู่ข้างๆ
"จริงๆ ค่ะถ้าทุกคนสนใจเดี๋ยวมณจะได้ไปบอกเด็กที่นี่ให้เค้าเตรียมเรือไว้ให้ พอดีเค้าเป็นคน
ในพื้นที่สะดวกค่ะหาเรือง่าย ถือว่าโปรแกรมนี้มณแถมให้ฟรีสมนาคุณลูกค้า และก็เลี้ยงขอบ
คุณ" มณเสนอ จันทร์ยิ้มหันไปพยักหน้ากับไทด์ ประมาณว่าของฟรีน้องอย่ารีรอ เรื่องมาก
เดี๋ยวอด นั่นแหละไทด์ถึงอ้าปากออกมาได้
"ก็ถ้าทุกคนอยากไป ก็.." ยังพูดไม่ทันจบ ก็ได้ยินเสียงหลายๆคน พูดออกมาพร้อมกันว่า
"อยากไปมาก ๆ" โดยเฉพาะเสียงอ๊อดกับแนง นำหน้ากว่าใคร ปอมหันไปเห็นตอนแนงกำลัง
ตอบพอดี คันปาก ยิบ ยิบ ส่งเสียงข้ามโต๊ะมาถามแนงอย่างไว
"ไอ้แนงฉันมีเรื่องจะถาม..แกต้องตอบฉันมาตามตรงนะห้ามโกหก!...ถ้าแกโกหกนะฉันแช่งให้
ตกนรก!จริง ๆ ด้วย" หน้าตาจริงจังมาก ทุกคนหันมาสนใจ แนงขมวดคิ้วเพราะไม่เคยเห็นปอม
หน้าตาจริง จังอย่างนี้มาก่อน
"อะไร!"
"เมื่อเช้านี้ตอนที่แกข้ามไปเกาะน่ะ แกได้เช่าห่วงยางมาเล่นหรือเปล่า!" น้ำเสียงหนักแน่น
แนงนึกขมวดคิ้วนิ่วหน้านั่งนึก พวกเพื่อนๆก็ช่วยกันนึกด้วย
"เช่า! มันเช่ามาเล่น ฉันเห็น" ตูนตอบแทน แนงพยักหน้า...สีหน้าเริ่มเป็นกังวล
"เออๆ ฉันเช่ามาเล่นมีอะไร..ไอ้ปอม!" ปอมได้ยินถึงกับเอามือตบตักผาง
"นั่งไง! ฉันว่าแล้วเชียว.." ทำปากจึก จัก ส่ายหัวไปส่ายหัวมา พวกเพื่อนๆเริ่มสนใจ หน้าตา
แนงเริ่มเป็นกังวลมากขึ้น
"แกอย่าทำท่าทางหยั่งงี้สิฉันกลัว!...ทำไม!มีอะไรไอ้ปอม!" เร่งใหญ่ พวกเพื่อนๆ รอฟังด้วย
"แกคืนเค้า!ไปยัง" จ้องหน้าแนงเขม็ง
"คืนอะไร!" แนงจ้องตอบ แต่ออกจะเกร็งๆ
"ห่วงยาง!" เขม็งอยู่
"คืนแล้ว! ฉันไปคืนพร้อมไอ้อ๊อดไม่เชื่อถามมันดูได้" รีบตอบอย่างเร็ว! ปอมหลี่ตา ชี้นิ้วมาที่
หน้าแนง
"ไม่จริง!...แกโกหก!..แกตกนรกแน่ไอ้แนง..แกขโมยมา ฉันเห็นอยู่" ยังหลี่ตาทำหน้าไม่เชื่อ
"อะไร๊! ฉันคืนไปแล้วจริง ๆนะ" แนงเริ่มสับสนตัวเอง มีเกล็ดน้ำตาออกมาหน่อยๆ อ็อดเห็นท่า
ไม่ดีดึงหัวแนงมาซบบ่า นาลูบไหล่ใหญ่ จุ้น ตูน แล้วก็จันทร์ลุกขึ้นมาปลอบ มณกับแน๊ทมอ
งหน้ากัน พวกหนุ่มๆ เริ่มหน้าเหวอ! อ๊อดหันมาต่อว่าปอมเสียงดัง
"ไอ้ปอม! แกไปว่ามัน..มันไปคืนกับฉันเองแหละ ไอ้นี่หนิปากดีนัก"
"ฉันว่ามันลอยๆ ที่ไหนล่ะ..หลักฐานเห็นอยู่โจ่งแจ้ง จะ จะ ที่เอวมันน่ะ..ยังไม่ถอดออกเลยใส่
ไว้ตลอด...กลัวจมน้ำหรือจ๊ะ แนงจ๋าาาา" ปลิ้นหน้าปลิ้นตาหลอก เท่านั้นแหละวงแตก! หนุ่มๆ
หัวเราะกันลั่น สาวๆ อมยิ้มส่ายหัวตามๆ กัน อ๊อด!ปล่อยตัวแนงแทบไม่ทัน ลุกขึ้นเดินเป็นลูก
ขนุนอ้อมไปหาปอมอีกฝั่งหนึ่ง ปอมเห็นถ้าไม่ดีเลยวิ่งมาอีกฝั่ง ซึ่งพวกจุ้นและก็อ๊อดรวมกัน
อยู่ เหมือนกรรมมันตามทันจริง ๆ แกล้งเค้าไว้เยอะโดนจุ้นกับอ๊อดจับตัวไว้คนละข้าง.. แล้ว
แนงก็ย่างสามขุมเข้ามา
"ไอ้ปอม! แกแกล้งฉันเหรอ! ฮึมม์.." บิดหูปอมอย่างแรง ปอมโอดครวญ
"แนงเจ็บอ่ะ..โอ๊ยยย!" เจ็บหูจัด
"ทีหลัง แกจะทำอย่างนี้อีกมั๊ย! ฮึ! ไอ้!ปอมมม" แนงบิดอีก ปอมร้องครวญคราง จุ้นหัวเราะรีบ
ส่งเสียงสนับสนุน
"แนง เอาแรงๆเลย ไอ้นี่มันต้องโดนอย่างนี้ ไม่งั้นไม่เข็ด 555" หัวเราะยิงฟัน สะใจ ปอมได้
ยินแหงะหน้าไปค้อนจุ้น แล้วก็แหกปากดังลั่น
"ไอ้จุ้น! แฟนตัวเองโดนแกล้งแท้ๆ ไม่ช่วย แถมยังสนับสนุนเค้าอีก" เท่านั้นแหละสิ่งต่างๆ
รอบตัว หยุดชงักไปชั่วขณะ จุ้นหน้าแดงมือหลุดจากแขนปอมรีบเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ สามหนุ่ม
อมยิ้ม โดยเฉพาะไทด์หน้าบานกว่าใคร อ๊อดตาโตอ้าปากหวอถอยกลับมานั่งที่โต๊ะ นาเลิกคิ้ว
ตูนกับจันทร์เอามือปิดปากกลั้นหัวเราะ มือแนงที่จับหูปอมไว้ก็หลุดทันที เลื่อนมาจับหน้าปอม
ให้หันกลับมา
"พูด...ใหม่ซิ!" แนงจ้องเขม็ง ยิ้มแล้วก็หรี่ตา ยักคิ้วใส่ปอม
"อะไร!" แกล้งไม่เข้าใจ
"เมื่อกี้เนี้ย...ใครเป็นแฟนใครฟังไม่ถนัด" ปอมยิ้มตาหยี และก็เริ่ม...
"ก็ปอมไง..ปอมกะจุ้นเป็นแฟงกัน..เริ่มคบกันได้...กี่แล้วนะ" เอานิ้วเคาะหัว 2 ที ยกนิ้วขึ้นมา
นับ ทำท่าทำทาง เหมือนเด็กๆ เพื่อนๆลุ้นกันใหญ่ แล้วปอมก็หันไปหาจุ้น
"จุ้นนนนน...กี่นะ"
"ไม่รุ!" ตวาดแว๊ด! กลับมา หน้าแดงกล่ำ ก้มหน้าไปบนโต๊ะเอาแขนโปะหัวไว้อายมาก.. ไทด์
เห็นท่าทางของน้องสาว ก็หัวเราะออกมา(ไอ้จุ้นเอ๊ย!แกต้องเจออย่างงี้สมน้ำสมเนื้อว่ะ 5555)
"เอ่อ..ถ้าเริ่มนับตั้งแต่ปอมตื่นขึ้นมา ลืมตาเห็นจุ้นก็.."
"ไอ้ปอม!" เรียกเสียงเขียว!หันมามองปอมตาขวาง ปอมเห็นเข้าก็อมยิ้ม
"เออ!ๆ เอาเป็นว่าคบกันแล้วก็แล้วกัน ไม่ต้องไปอยากรู้หรอกว่าตอนไหนน่ะ" เท่านั้นแหละ
เพื่อนๆ เฮกันเสียงดัง แนงยิ้มเอามือหยิกแก้มปอมไปมา
"อ่ะ!ฉันยกโทษให้ ที่แกแกล้งฉัน...เพราะว่าแกมีข่าวดีๆ มาทดแทน..หยั่งงี้ต้องฉลอง..เย้!"
ปอมยิ้ม แล้วก็แยกย้ายกันกลับไปนั่งที่โต๊ะ คุยกันจ๊อก แจ๊ก! มีหันมาแซวจุ้นกับปอมเป็นระยะ
ๆ ปอมนั่งมองหน้าจุ้นอยู่ เหมือนส่งกระแสจิต ประมาณว่า จงเงย จงเงย แล้วจุ้นก็เงยจริง จริง
มองหน้าปอมด้วย ปอมยิ้มหน้าบานยักคิ้วใส่จุ้น..จุ้นเลยส่งค้อนให้หนึ่งควับ!
"ตกลง!เราจะไปตกหมึก หรือเปล่า คุณมณจะได้ไปติดต่อเรือให้" เคนส่งเสียงถาม ทุกคน
พยักหน้าหมด ปอมเหลือบเห็นแน็ทเฉยๆ เลยเอามือสกิดไทด์ใต้โต๊ะ ไทด์หันมามองหน้า...
แล้วก็เลิกคิ้ว...ปอมทำปากจู่เบ้ไปทางแน๊ท ไทด์ยังเลิกคิ้วอยู่แล้วก็ส่ายหน้า ไม่รู้เรื่องง่ะ!
ปอมขมวดคิ้ว แล้วก็พยักพเยิกไปทางแน๊ทอีก ไทด์ยังงงเลิกคิ้วใหญ่ ไม่เข้าใจง่ะ! ปอมเริ่ม
ขัดใจ ทำปากเป็นรูปตัวโอ ทีนี้ไทด์เริ่มเข้าใจหน้าตาขึงขัง
"อ้าว! ไอ้ปอม อยู่ดีๆ มาหลอกด่าว่าข้า โง่! อย่างงี้มาต่อย!ปากกันดีกว่า" ไทด์ส่งเสียง ปอม
หัวเราะ
"ทีหยั่งงี้ล่ะเข้าใจ ขึ้นมาเชียว" แล้วก็หันหน้าไปทางแน๊ท ช่วยซะหน่อยถ้าทางจะไม่ได้เรื่อง
"คุณแน๊ท! ไปด้วยกันนะครับ! หลายๆคนสนุกดี" เอ่ยปากชวน จุ้นได้ยินก็ช่วยอีกแรงนึง
"ใช่ค่ะคุณแน๊ท ไปด้วยกันนะคะหลายๆคนสนุกดี" ปอมรีบหันหน้ามาหาจุ้น
"นั่นมันประโยคของเค้านะตัวเอง...เอาของเค้ามาพูดได้เหรอ..เค้า จะหงวนริกกะจิด น้า...."
แน๊ทหัวเราะ จุ้นเบะปาก
"เออๆ ยืมหน่อย เดี๋ยวคืน" หันหน้ามาแน๊ทใหม่
"นะค้า คุณแน๊ท ไปด้วยกันนะคะ คนแถวนี้จะได้จิตใจกระชุ่มกระชวยขึ้นมาบ้าง" แน๊ทยิ้ม ปอม
เสริมบ้าง
"ใช่ ๆ พี่ไทด์จะได้กระชุ่มกระชวย แฮะ ๆ" เอาซะตรงเชียว ไทด์แยกเขี้ยวใส่ปอม แล้วก็หันไป
หาแน๊ท
"ไปด้วยกันนะ แน๊ท" พยักหน้าชวนยิก ยิก
"ค่ะ!" แน๊ทตอบตกลง เป็นอันว่างานนี้ไปกันหมด มณรีบไปจัดการเรื่องเรือ ที่จะพาออกไปนัด
เวลามาเจอกันตอนสามทุ่มที่ท่าน้ำ..และก็แยกย้ายกันไปเตรียมตัว ใกล้ถึงเวลาก็ค่อยๆทยอย
กันเดินออกมาจากห้อง เกาะกลุ่มกันเดินไปที่ท่า จุ้นเดินเกือบจะรั้งท้ายมีปอมเดินอยู่ข้างหน้า
พอเงยหน้าเห็นปอมก็ขมวคิ้วส่งเสียงเรียกทันที
"ไอ้ปอม! " ปอมแหงะหน้ามามอง พอเห็นว่าเป็นจุ้นก็หยุด ยืนยิ้มพริ้ม
"อะไร!"
"แกทำไมไม่ใส่เสื้อกันหนาวฮะ..ออกไปโดนลมอีก เดี๋ยวก็ไข้กลับเท่านั้น แล้วใส่เสื้อซะบาง
เชียว" วัฒน์กับตูนที่เดินตามหลังจุ้นมา พอได้ยินก็อมยิ้ม..วัฒน์ยักคิ้วส่งให้ปอมแผล๊บ ๆ
เสร็จแน่ไอ้ปอม รีบหันมาดันไหล่ตูนให้รีบเดินตามๆ กันมา ปอมยิ้มประจบ
"ลืมอ่ะ!" ยิ้มเห็นฟัน 32 ซี่
"ลืม!..ก็กลับไปเอาสิ! เรือเค้ายังไม่ออกหรอก ยังไม่ถึงเวลา" สั่งซ้า..
"ลืมเอามาจากบ้าน อ่ะ" เท่านั้นแหละ จุ้นค้อนประหลับประเหลือก ปอมรีบพูดใหญ่...
"ไม่หนาวหรอกจุ้น! เดี๋ยวถ้าหนาวเดี๋ยวเค้า...ค่อยกอดจุ้นก็ได้น้า..จุ้นตัวอุ้น..อุ่น" ว่าแล้วก็รีบ
ถะแลด แถด แถ เข้ามาหา..จุ้นเอามือปัดเป็นพัลวัล
"ไม่เอ๊า! ไอ้ทะลึ่ง...แกเดินไปก่อนเลยเดี๋ยวฉันตามไป" แล้วก็หันหลังกลับ ปอมงง
"จะไปไหน..จุ้น! ไอ้จุ้น!" จุ้นไม่หันรีบเดินจ้ำอย่างเร็ว พร้อมกับส่งเสียงกลับมา
"เดินไปก่อนไอ้ปอม!..เดี๋ยวฉันตามไป" ปอมเกาหัวแกรก ๆ ยืนรออยู่ตรงนั้นแหละไม่ได้ไป
ไหน...ซักพักจุ้นก็เดินกลับมาในมือถือของมาด้วย พอเงยหน้าขึ้นมาเห็นปอมยังยืนรออยู่ ก็
อุทาน
"อ้าว!"
"ไม่ร้อน! ไม่อ้าว! กำลังดี เย็นสะบาย! แฮะๆ" ปอมยิ้มตาหยี จุ้นเบะปากส่งให้หมั่นไส้..แล้ว
สายตาปอมก็เหลือบไปมองที่มือจุ้น
"อะไรอ่ะจุ้น..แกเอาผ้าเช็ดตัวไปทำไม จะไปเล่นน้ำเหรอ...อุ้ย! ตะคริวแดกเลยนะน่ะ ..เย็นม๊า
กกกก" ทำท่าขนลุก ตัวสั่น จุ้นหมั่นไส้
"เอ้า!" ยื่นผ้าเช็ดตัวส่งให้ปอม ปอมทำหน้าแหย!
"ปอม..ก็ไม่ลงน้าจุ้น...ปอมรู้สึกว่าตัวของปอม..ยังมีไข้อยู่อ่ะ..เดี๋ยวไข้กลับ" พูดเป็นหลักการ
มาก เอามือยันผ้าไว้ ส่ายหัวใหญ่ [ประมาณว่า ไม่เอาอ่ะเอาคืนไปเถอะ : ผู้แต่ง] จุ้นเห็นท่า
ทางปอมก็หัวเราะออกมา
"แกนี่มันสุดๆ เลยว่ะ"
"น่ารัก! สุดๆ เหรอ....หรือว่าหล่อสุด ๆ...อ่ะหรือว่าแมนสุด ๆ..กิบ กิ๊ว กิบ กิ๊ว...เห็นมั๊ยล่ะตัว
เอง...เป็นแฟนกับปอมแล้วไม่ผิดหวัง ได้สามอย่างในคน คนเดียวเลยน้า เค้าเรียก ว่า ทรี อิน
วัน สุภาพบุรุษที่สุดในโลก" ยิ้มตาหยี จุ้นหัวเราะ!
"ไอ้ปอม!..พอเลยพูดมากว่ะ ไม่กระดากปากมั่งหรือไง ชมตัวเองก็ได้ด้วย...เอ้า! เอาไปคลุม
ตัวไว้กันลม!" ยื่นส่งให้ใหม่ ปอมรับมาแต่โดยดี รีบคลี่คลุมไหล่ตัวเองไว้ เงยหน้าขึ้นมายักคิ้ว
กับจุ้น
"เหมือนมั๊ยจุ้น!" จุ้นงง
"เหมือนอะไร!"
"แก ดูไม่ออกจริง ๆ เหรอ ออกจะเหมือนขนาดนี้" ว่าแล้วก็เอามือจับไปที่คางตัวเองหันข้างให้
จุ้น ทำหน้าทำตาหล่อเชียย์ จุ้นก็ยังงง อยู่ ปอมขัดใจ รีบใบ้ใหญ่
"อ่ะใบ้ให้..อะไรเอ่ย..เป็นผู้ชาย เร็ว!จุ้น เดี๋ยวหมดเวลา ทายถูกให้หอมทีนึงเร็ว!" เร่งยิก ๆ จุ้น
ก็พลอยตื่นเต้นไปด้วย ไม่ได้ฟังถึงของรางวัลที่จะได้
"ทุเรศ! ไอ้ปอม แกใบ้ซะกว้างขนาดนั้นใครจะทายได้" ค้อนประหลับประเหลือก ปอมอมยิ้ม
"อ่ะใบ้ให้อีก..อะไรเอ่ย..ไม่ใช่ผู้หญิง" เท่านั้นแหละ จุ้นหัวเราะขำออกมา
"ไม่เอาแล้ว ไม่ทายแล้ว บ้า!..เก่งมาจากไหนก็ทายไม่ถูก" อมยิ้มพริ้ม กำลังจะก้าวเท้าเดิน
ปอมรีบจับแขนจุ้นไว้ให้หยุดก่อน ยังไม่เลิก..
"อ่ะ! งั้นเอาใหม่ ใบ้ใหม่ ทีนี้รู้แน่..ได้รับของรางวัลแน่ๆ...อะไรเอ่ย เป็นผู้ชาย หล่อล่ำ หวีผม
เรียบแปล้ ใส่เสื้อยืดแขนยาว กางเกงผ้ายืดขายาวสีน้ำเงิน ใส่กุงเกงในสีแดงทับกางเกงสี
น้ำเงินไว้ข้างนอก มีอักษรตัวเอสอยู่บนเสื้อตรงหน้าอก เหาะได้ด้วย...ที่สำมะคัญมีผ้าคุมไหล่
เหมือนของปอมเลยยยย" ประโยคสุดท้ายลอยหน้าลอยตาพูด จุ้นหัวเราะแล้วก็ทายออกมา
"กระหัง แน่ๆ ชัวร์!" จุ้นยิ้มยิงฟัน ปอมค้อน
"จุ้นอ่ะ..เอาใหม่เร๊ว! ให้โอกาสอีกครั้ง เร็ว!จุ้น เดี๋ยวหมดเวลานะ" เร่งหญ่ายย จุ้นหมั่นไส้ แล้ว
ก็ตอบออกมา
"เออๆ ซุปเปอร์แมน" ปอมยิ้มหน้าบาน
"จุ้นเก่งจาง..มา!..มารับรางวัลเร๊ว!" ว่าแล้วก็แกล้งทำเป็นเดินเข้ามาหาจุ้น จุ้นเอามือกันไว้อย่าง
เร็ว
"ไอ้ปอม! ไอ้ทะลึ่ง! แกจะทำอะไร"
"ก็จะมอบรางวัลให้คนเก่งอ่ะ! ตอบถูก...ให้หอมทีนึงไง" ปากพร่ามไปเรื่อย นัยย์ตาอมยิ้ม
พราว
"ไม่ต้องเลย! ฉันไม่เอาของแกหรอกรางวัล รางเวิลนั้นน่ะ" จุ้นรีบเดินออกมา ปอมเดินตาม
ต้อย ๆ ผ้าเช็ดตัวสบัดโบกพริ้ว..
"เออ! ทีหลังไม่ต้องมาขอนะ ไม่ให้แล้วด้วย..มีจำนวนจำกัดนะไอ้จุ้น..คิดดีๆ" มีขู่ มีขู่
"ไม่เอ๊า!" รีบเดินอย่างไว หน้าค่อยๆเริ่มมีสีประปราย ปอมเห็นก็อมยิ้ม เดินตีคู่ไปด้วยกัน ล๊อค
คอจุ้นเข้ามาพูดกรอกหู
"แกมันน่ารักดีว่ะจุ้น!" เอามือโยกหัวจุ้นเบาๆ จุ้นแหงะหน้ามาค้อนให้หนึ่งที แล้วก็พากันเดินไป
ที่ท่า ทุกคนมากันครบหมดแล้ว มณแนะนำให้รู้จักกับไต๋แดงเจ้าของเรือ แล้วไต๋แดงก็พาเรือ
ออกจากท่า เรือที่โดยสารเป็นเรือหาปลาลำค่อนข้างใหญ่ทีเดียว สภาพยังใหม่อยู่มีอุปกรณ์
ครบครัน ไต๋แดงเป็นไกด์ไปในตัวบอกว่าช่วงระหว่างเดือนนี้ไปจนถึงเดือนหน้าทะเลแถบนี้หมึก
จะเข้าเยอะ
ถ้าจะตกหมึกอย่างเดียวไม่ต้องออกไปไกล ออกมาแค่เห็นฝั่งลิบๆ ก็พอ เพราะหมึกมันจะมา
หาเราเอง เรือแล่นมาได้ซักพักเห็นฝั่งอยู่ไกลๆ ไต๋แดงก็ดับเครื่อง ให้เด็กเอาสมอลง แล้วก็
แจกอุปกรณ์ตกหมึก เป็นเส้นเอ็นยาวๆ มีขอเบ็ดอยู่ปลายสาย เอื้อมมือหยิบกระป๋องข้างๆ เอา
ออกมาวางไว้ตรงหน้า ค่อยๆหยิบไอ้ที่มันอยู่ข้างใน ออกมาทีละตัวสองตัวเป็นกุ้งปลอม เอาไว้
เป็นเหยื่อล่อหมึกแล้วก็ส่งให้สาวๆ หนุ่มๆ สอนวิธีการเกี่ยวเหยื่อ และก็การตกหมึก
"เดี๋ยวพวกคุณ ๆ แยกกันไปคนละกาบนะครับ เรือมันจะได้ดุลย์ ผมจะเปิดไฟให้ ล่อให้หมึก
เข้ามา" ทุกคนก็แยกย้ายกันไป ฝั่งละหกคน ฝั่งขวามี เคน มณ นา จันทร์ ตูน วัฒน์ ฝั่งซ้าย มี
ไทด์ แน๊ท แนง จุ้น อ๊อด และก็ปอม นั่งห่างกันเป็น จุด จุดไป แล้วไฟก็เริ่มสว่าง ไต๋แดงแจก
ตะกร้าคนละใบเอาไว้ใส่หมึกที่ตกมาได้ ต่างคนต่างขมีขมัน เกี่ยวเหยื่อกันใหญ่ ซักแป๊บปอมก็
เอาสายเอ็นหย่อนลงไปในน้ำ ไม่ถึงสองนาทีปลายสายกระตุก
ปอมค่อยๆ ยกขึ้นมา เป็นหมึกหอมตัวกำลังดีไม่ใหญ่ไม่เล็ก จุ้นแหงะมาเห็นก็ส่งเสียงดังทำท่า
ดีอกดีใจ เหมือนตัวเองเป็นคนตกได้อย่างงั้นแหละ รีบวางสายเบ็ดของตัวเพราะยังเกี่ยวเหยื่อ
ไม่ได้เลย แล้วก็รีบกระเถิบเข้ามาหาปอม...ปอมกำลังจะปลดเหยื่อออกจากปากหมึก เงยหน้า
มาเห็นจุ้นก็เลิกคิ้วใส่ แปลกใจ
"ไม่ตก เหรอ!จุ้น"
"ไม่ดีกว่า! ใส่เหยื่อไม่เป็น ดูเฉยๆดีกว่า...ไหน..ดูดิ" ว่าแล้วก็คว้ามือปอมยกขึ้นมาจะดูหมึก
เป็น ๆ ปอมกำลังก้มเขยิบปลายสายเอ็นเพราะทับอยู่เลยไม่ได้สนใจจุ้น แหงะมาอีกทีเห็นจุ้น
เอานิ้วไปจับตรงท้องมันเรียบร้อยแล้ว
"จุ้น ยะ..อย่.." เท่านั้นแหละห้ามไม่ทัน หน้าจุ้นกับปอม เต็มไปด้วยหมึกเป็นด่างเป็นดวงไป
หมด จุ้นหยีตา ปอมเห็นก็หัวเราะ
"เป็นไงล่ะ มืออยู่ไม่สุขดีนัก...เป็นนางพญาหน้าด่างไปเลย"
"ก็ใครจะไปรู้ล่ะ ว่ามันจะพุ่งหมึกใส่" ว่าแล้วก็จะเอามือเช็ดหน้า ปอมจับมือจุ้นไว้ ค่อยๆวาง
หมึกลงในตระกร้า หันหน้ามาหาจุ้น
"เอาผ้าดีกว่าจุ้น มือมันสกปรก..ฉันใช้ผ้าผืนนี้เช็ดได้มั๊ย" ปอมถามพร้อมกับดึงผ้าเช็ดตัวที่คลุม
ไหล่อยู่ออกมา จุ้นพยักหน้า ปอมค่อยๆเอาผ้าเช็ดไปบนหน้าจุ้นทีละนิด ทีละนิด ทุกจุดที่มัน
เปรอะอยู่ เกือบจะหมดแล้ว
"หลับตาจุ้น! จะหมดแล้ว" ปอมพูดเบาๆ จุ้นหลับตาพริ้ม แล้วก็เริ่มรู้สึกว่ามีอะไรมาสัมผัสที่ริม
ฝีปาก รีบ!ลืมตาขึ้นมา เจอหน้าปอมอยู่ใกล้ๆ เกือบติดหน้าตัวเองนั่งยิ้มแฉ่งให้ หน้ายังเป็นด่าง
เป็นดวงอยู่ จุ้นขมวดคิ้ว ปอมเลิกคิ้ว
"แกทำอะไร ไอ้ปอม!" ถามอย่างดัง ปอมยิ้ม
"จุ๊บ!" คำเดียวสั้นๆ เท่านั้นแหละจุ้นขึ้นเลย
"ไอ้ปอม! ไอ้ทุเรศ ไอ้ฉวยโอกาส" ปากว่า หน้าเริ่มแดง มือก็ทุบปอมใหญ่ ปอมหัวเราะ แล้วก็
มีเสียงแทรกเข้ามา
"อ้าว! เฮ้ย! ไอ้สองคนนั้นน่ะ จะตกมั๊ยหมึกเนี่ย แหกปากซะดังลั่นเลย" ไทด์ส่งเสียงมา ปอม
รีบตอบกลับไป
"คร๊าบบบบ ตก คร๊าบบบ ตอนนี้ก็กำลังตกหมึกตัวใหญ่อยู่คร๊าบบบบ..อุ้ย! จุ้น..ปอมเจ็บ" จุ้น
แหนบไปหนึ่งที แล้วก็กระเถิบๆ ออกมาห่างๆ หันหน้าไปทางทะเล งอน!
"ตก!หมึกต่อนะจุ้น...มา!...มา! เดี๋ยวปอมเกี่ยวเหยื่อให้เองน้า...จุ้นจะได้ตกหมึกได้เยอะๆ...
ปอมจะคอยเป็นกำลังใจให้จุ้นเอ๊ง!..ถึงตัวจะห่างไกล..แต่ใจเราผูกกัน...เป็นไงล่า...คิดได้ไง
เนี่ย" ประจบ ประจบ มือก็เกี่ยวเหยื่อใหญ่ ปากก็พร่ามไป จุ้นเริ่มอมยิ้ม แต่ไม่หันมา พูดลอยๆ
ออกมาเบาๆ
"ไอ้กะล่อน!"
"ถึงจะกะล่อน แต่ก็กะล่อนรักนะตัวเอ๊ง" ลอยหน้าลอยตาใหญ่ จุ้นเริ่มกลั้นไม่อยู่ หัวเราะเสียง
ดัง ปอมชะโงกหน้ามาหา
"นั่นแน่ หัวเราะแล้ว...มา..มา.ตกหมึกเถอะจุ้น เดี๋ยวตามเค้าไม่ทันน้า เดี๋ยวจะหาว่าหล่อ!ไม่
เตือน" ดึงมือจุ้นเข้ามา จุ้นค้อนแต่ก็กระเถิบเข้ามาใกล้ๆ ปอมจะเอามือลูบหน้าที่เปื้อนหมึกชัก
เริ่มรำคาญ จุ้นเห็นก็ตวาดแว๊ด!
"ทำไม! ไม่เอาผ้าเช็ด"
"ลืม!อ่ะ" ทำหน้าทำตาเจี๋ยมเจี้ยม จุ้นหมั่นไส้ดึงผ้ามาจากมือปอม ค่อยๆบรรจงเช็ดให้จน
เกลี้ยงหมด ปอมยิ้ม แล้วก็จ้องหน้าจุ้นส่งเสียงออกมาเบาๆ
"จุ้นนน! ความรักมันเป็นสิ่งสวยงามนะฉันว่า...การที่เรารักใครซักคนแล้วแสดงออกว่าเรารัก
เค้าน่ะ...มันไม่แปลกหรอกนะจุ้น...ฉันล่ะนับถือบุคคลแบบนั้นมากเลยล่ะ...อย่างแกก็มีวิธี
แสดงความรักในแบบของแกซึ่งฉันก็ชอบแล้วก็ติดมากด้วย...ไอ้ความเป็นห่วงเป็นใยที่แกมีให้
ฉันสารพัดน่ะ..ถ้าจะให้แกเปลี่ยนก็คงจะยาก...ส่วนฉันมันก็มีวิธีแสดงความรักในแบบของฉัน
ซึ่งจะให้ฉันเปลี่ยนก็คงจะยากด้วยเช่นกัน...แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันมั่นใจและ สัญญากับแกได้เลยก็
คือฉันจะเป็นแบบนี้ทำแบบนี้กับแกคนเดียวเท่านั้น ไม่กะล่อนกับสาวอื่นแน่นอนรับประกัน"
ยก นิ้วขึ้นมาสาบาน จุ้นมองหน้าปอมอยู่นาน แล้วก็พยักหน้า [ประมาณว่า เข้าใจแล้ว: ผู้แต่ง]
ปอมยิ้ม
"มา!.. ตกหมึก จุ้น!" แล้วก็หันมาตกกันต่อ ฝูงปลาหมึกค่อยๆโผล่ขึ้นมาให้เห็น ทีละตัวสองตัว
ชั่วเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เอามาเทรวมกันได้ประมาณแปดกิโลได้ มีทั้งหมึกหอม หมึกสาย แล้ว
ก็หมึกกล้วย คละเคล้ากันไป จนผ่านไปชั่วโมงกว่า ทุกคนก็ลงความเห็นว่าพอได้แล้ว นั่งนานๆ
เริ่มเมื่อย ไปยืนรวมกันดูผลงาน ไต๋แดงจับเอามาเทรวมกันในตระกร้า ได้มาประมาณสิบห้า
กิโล ในตระกร้ามีปลารวมอยู่ด้วยสองสามตัว ไต๋แดงตกมาให้ จุ้นเห็นปลาก็เริ่มส่งเสียง รีบ
สะกิดไทด์อย่างไว
"นี่ไงพี่ไทด์ ปลาแบบเนี้ยที่จุ้นกับไอ้ปอมตกได้เมื่อตอนเย็น ชื่ออะไรน้า..อ้อ! ปุ้นกะจอมม์..
แต่ที่ตกได้มันตัวใหญ่กว่านี้" น้ำเสียงภูมิใจสุด ๆ ไทด์เบ้หน้า
"เนี่ย!นะ ปุ้นกะจอมม์ของแก ไอ้จุ้น!...หางเหลือง ชัดๆ" จุ้นขมวดคิ้ว
"จริงๆ ก็ไอ้ปอม มันบอกจุ้น..ว่าชื่อปุ้นกะจอมม์ อ่ะ..มันเป็นสายพันธุ์ใหม่ มีมาประมาณ 5-6 ปี
แล้วนะ...ไม่เชื่อเดี่ยวถามไอ้ปอมก็ได้" รีบแหงะหน้าไปหาตัวช่วย..
"อ้าว! ไปไหนล่ะ...เมื่อกี้ยังยืนอยู่ตรงนี้เลย” บ่นพึมพำ และก็หันมาหาไทด์ใหม่
"จริง ๆน้าพี่ไทด์" ยังยืนยันอยู่
"เอ้! ไอ้จุ้น บอกว่าปลาหางเหลือง ก็หางเหลืองสิ...อ่ะ!ไม่เชื่อถามไต่แดงก็ได้" ไทด์หันมาไต๋
แดง
"ครับ ปลาหางเหลือง...ไอ้ปลาที่คุณบอกมาเมื่อกี้นี้ตั้งแต่ผมเกิดมาจนกระทั่งจะลงโลงอยู่แล้ว
ยังไม่เคยได้ยินชื่อเลย..เพิ่งมาได้ยินจากคุณนี่แหละ" ไต๋แดงตอบซะยาว ไทด์และพรรคพวก
หัวเราะอย่างดัง อ๊อดรีบส่งเสียงมา
"ไอ้จุ้น! แกโดนไอ้กะล่อนมันหรอกแล้วล่ะ!มั้ง..ไหนชื่ออะไรนะ ปุ้นกะจอมม์...ปุ้นกะจอมม์...
ปอม กะจุ้น..55555 ปอมกะจุ้น ไอ้จุ้นแกนี่มันโง่ว่ะปล่อยให้มันหรอกได้" อ๊อดหัวเราะเสียงดัง
สะใจ พรรคพวกก็เฮกันตรึม แต่ไอ้คนตั้งชื่อไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน..จุ้นหลี่ตาไอ้ปอมแกทำฉันเจ็บ
แสบมาก ฮึมม์
"ไอ้ปอม! อยู่ไหน" ตะโกนดังลั่น แล้วก็มีเสียงขานกลับมา
"คร๊าบบบบบ " จุ้นรีบเดินตามเสียงที่ขานออกมา...................
###########################
ขอบคุณสำหรับคำคอมเม้นท์ค่ะ ส่วนอีกเรื่องที่ค้างไว้จะพยายามให้จบค่ะ แต่จะไหวหรือเปล่าไม่รู้สี่ปีที่ผ่านมาไม่ได้แตะเลย นานเหมือนกันเนอะ ดองข้ามชาติ ^^
โต๊ะอาหาร คืนนี้นั่งอยู่กันครบทุกองค์ประชุมมีมณ กับแน๊ทนั่งรวมอยู่ด้วย เนื่องจากเคนกับ
ไทด์เชิญให้มากินข้าวด้วยกัน เหลือนั่งกันอยู่โต๊ะเดียวในห้องอาหาร เพราะพวกเด็กๆ หนุ่มๆ
สาวๆ แยกย้ายกลับไปทำกิจกรรมของตัวเองกันหมดแล้ว บ้างก็รีบนอนเพราะเหนื่อยหนักมา
ทั้งวัน บางคนก็ไปนั่งจับกลุ่มต่อ หน้าห้องตัวเองบ้างล่ะ บ้างก็ลับสมองประลองเชาว์ กันอยู่ใน
ห้อง [แฮะ ๆ ไม่บอกดีกว่า คงรู้กัน : ผู้แต่ง] เพราะวันนี้ปล่อยตามอัธยาศรัย.....
"จริงเหรอฮะคุณมณ..อยากไปอ่ะ! ยังไม่เคยเห็นซักที เคยแต่ได้ยินเค้าพูดกัน" อ๊อดตื่นเต้น
ใหญ่ มณยิ้ม แนงก็พลอยผสมโรงด้วย
"ใช่ ๆ แนงก็ยังไม่เคยเห็นเหมือนกัน อยากเห็นว่าตัวเป็นๆ เวลามันลอยอยู่ในน้ำมันจะเป็นยัง
ไง" หันไปยิ้มกับนา ที่นั่งอยู่ข้างๆ
"จริงๆ ค่ะถ้าทุกคนสนใจเดี๋ยวมณจะได้ไปบอกเด็กที่นี่ให้เค้าเตรียมเรือไว้ให้ พอดีเค้าเป็นคน
ในพื้นที่สะดวกค่ะหาเรือง่าย ถือว่าโปรแกรมนี้มณแถมให้ฟรีสมนาคุณลูกค้า และก็เลี้ยงขอบ
คุณ" มณเสนอ จันทร์ยิ้มหันไปพยักหน้ากับไทด์ ประมาณว่าของฟรีน้องอย่ารีรอ เรื่องมาก
เดี๋ยวอด นั่นแหละไทด์ถึงอ้าปากออกมาได้
"ก็ถ้าทุกคนอยากไป ก็.." ยังพูดไม่ทันจบ ก็ได้ยินเสียงหลายๆคน พูดออกมาพร้อมกันว่า
"อยากไปมาก ๆ" โดยเฉพาะเสียงอ๊อดกับแนง นำหน้ากว่าใคร ปอมหันไปเห็นตอนแนงกำลัง
ตอบพอดี คันปาก ยิบ ยิบ ส่งเสียงข้ามโต๊ะมาถามแนงอย่างไว
"ไอ้แนงฉันมีเรื่องจะถาม..แกต้องตอบฉันมาตามตรงนะห้ามโกหก!...ถ้าแกโกหกนะฉันแช่งให้
ตกนรก!จริง ๆ ด้วย" หน้าตาจริงจังมาก ทุกคนหันมาสนใจ แนงขมวดคิ้วเพราะไม่เคยเห็นปอม
หน้าตาจริง จังอย่างนี้มาก่อน
"อะไร!"
"เมื่อเช้านี้ตอนที่แกข้ามไปเกาะน่ะ แกได้เช่าห่วงยางมาเล่นหรือเปล่า!" น้ำเสียงหนักแน่น
แนงนึกขมวดคิ้วนิ่วหน้านั่งนึก พวกเพื่อนๆก็ช่วยกันนึกด้วย
"เช่า! มันเช่ามาเล่น ฉันเห็น" ตูนตอบแทน แนงพยักหน้า...สีหน้าเริ่มเป็นกังวล
"เออๆ ฉันเช่ามาเล่นมีอะไร..ไอ้ปอม!" ปอมได้ยินถึงกับเอามือตบตักผาง
"นั่งไง! ฉันว่าแล้วเชียว.." ทำปากจึก จัก ส่ายหัวไปส่ายหัวมา พวกเพื่อนๆเริ่มสนใจ หน้าตา
แนงเริ่มเป็นกังวลมากขึ้น
"แกอย่าทำท่าทางหยั่งงี้สิฉันกลัว!...ทำไม!มีอะไรไอ้ปอม!" เร่งใหญ่ พวกเพื่อนๆ รอฟังด้วย
"แกคืนเค้า!ไปยัง" จ้องหน้าแนงเขม็ง
"คืนอะไร!" แนงจ้องตอบ แต่ออกจะเกร็งๆ
"ห่วงยาง!" เขม็งอยู่
"คืนแล้ว! ฉันไปคืนพร้อมไอ้อ๊อดไม่เชื่อถามมันดูได้" รีบตอบอย่างเร็ว! ปอมหลี่ตา ชี้นิ้วมาที่
หน้าแนง
"ไม่จริง!...แกโกหก!..แกตกนรกแน่ไอ้แนง..แกขโมยมา ฉันเห็นอยู่" ยังหลี่ตาทำหน้าไม่เชื่อ
"อะไร๊! ฉันคืนไปแล้วจริง ๆนะ" แนงเริ่มสับสนตัวเอง มีเกล็ดน้ำตาออกมาหน่อยๆ อ็อดเห็นท่า
ไม่ดีดึงหัวแนงมาซบบ่า นาลูบไหล่ใหญ่ จุ้น ตูน แล้วก็จันทร์ลุกขึ้นมาปลอบ มณกับแน๊ทมอ
งหน้ากัน พวกหนุ่มๆ เริ่มหน้าเหวอ! อ๊อดหันมาต่อว่าปอมเสียงดัง
"ไอ้ปอม! แกไปว่ามัน..มันไปคืนกับฉันเองแหละ ไอ้นี่หนิปากดีนัก"
"ฉันว่ามันลอยๆ ที่ไหนล่ะ..หลักฐานเห็นอยู่โจ่งแจ้ง จะ จะ ที่เอวมันน่ะ..ยังไม่ถอดออกเลยใส่
ไว้ตลอด...กลัวจมน้ำหรือจ๊ะ แนงจ๋าาาา" ปลิ้นหน้าปลิ้นตาหลอก เท่านั้นแหละวงแตก! หนุ่มๆ
หัวเราะกันลั่น สาวๆ อมยิ้มส่ายหัวตามๆ กัน อ๊อด!ปล่อยตัวแนงแทบไม่ทัน ลุกขึ้นเดินเป็นลูก
ขนุนอ้อมไปหาปอมอีกฝั่งหนึ่ง ปอมเห็นถ้าไม่ดีเลยวิ่งมาอีกฝั่ง ซึ่งพวกจุ้นและก็อ๊อดรวมกัน
อยู่ เหมือนกรรมมันตามทันจริง ๆ แกล้งเค้าไว้เยอะโดนจุ้นกับอ๊อดจับตัวไว้คนละข้าง.. แล้ว
แนงก็ย่างสามขุมเข้ามา
"ไอ้ปอม! แกแกล้งฉันเหรอ! ฮึมม์.." บิดหูปอมอย่างแรง ปอมโอดครวญ
"แนงเจ็บอ่ะ..โอ๊ยยย!" เจ็บหูจัด
"ทีหลัง แกจะทำอย่างนี้อีกมั๊ย! ฮึ! ไอ้!ปอมมม" แนงบิดอีก ปอมร้องครวญคราง จุ้นหัวเราะรีบ
ส่งเสียงสนับสนุน
"แนง เอาแรงๆเลย ไอ้นี่มันต้องโดนอย่างนี้ ไม่งั้นไม่เข็ด 555" หัวเราะยิงฟัน สะใจ ปอมได้
ยินแหงะหน้าไปค้อนจุ้น แล้วก็แหกปากดังลั่น
"ไอ้จุ้น! แฟนตัวเองโดนแกล้งแท้ๆ ไม่ช่วย แถมยังสนับสนุนเค้าอีก" เท่านั้นแหละสิ่งต่างๆ
รอบตัว หยุดชงักไปชั่วขณะ จุ้นหน้าแดงมือหลุดจากแขนปอมรีบเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ สามหนุ่ม
อมยิ้ม โดยเฉพาะไทด์หน้าบานกว่าใคร อ๊อดตาโตอ้าปากหวอถอยกลับมานั่งที่โต๊ะ นาเลิกคิ้ว
ตูนกับจันทร์เอามือปิดปากกลั้นหัวเราะ มือแนงที่จับหูปอมไว้ก็หลุดทันที เลื่อนมาจับหน้าปอม
ให้หันกลับมา
"พูด...ใหม่ซิ!" แนงจ้องเขม็ง ยิ้มแล้วก็หรี่ตา ยักคิ้วใส่ปอม
"อะไร!" แกล้งไม่เข้าใจ
"เมื่อกี้เนี้ย...ใครเป็นแฟนใครฟังไม่ถนัด" ปอมยิ้มตาหยี และก็เริ่ม...
"ก็ปอมไง..ปอมกะจุ้นเป็นแฟงกัน..เริ่มคบกันได้...กี่แล้วนะ" เอานิ้วเคาะหัว 2 ที ยกนิ้วขึ้นมา
นับ ทำท่าทำทาง เหมือนเด็กๆ เพื่อนๆลุ้นกันใหญ่ แล้วปอมก็หันไปหาจุ้น
"จุ้นนนนน...กี่นะ"
"ไม่รุ!" ตวาดแว๊ด! กลับมา หน้าแดงกล่ำ ก้มหน้าไปบนโต๊ะเอาแขนโปะหัวไว้อายมาก.. ไทด์
เห็นท่าทางของน้องสาว ก็หัวเราะออกมา(ไอ้จุ้นเอ๊ย!แกต้องเจออย่างงี้สมน้ำสมเนื้อว่ะ 5555)
"เอ่อ..ถ้าเริ่มนับตั้งแต่ปอมตื่นขึ้นมา ลืมตาเห็นจุ้นก็.."
"ไอ้ปอม!" เรียกเสียงเขียว!หันมามองปอมตาขวาง ปอมเห็นเข้าก็อมยิ้ม
"เออ!ๆ เอาเป็นว่าคบกันแล้วก็แล้วกัน ไม่ต้องไปอยากรู้หรอกว่าตอนไหนน่ะ" เท่านั้นแหละ
เพื่อนๆ เฮกันเสียงดัง แนงยิ้มเอามือหยิกแก้มปอมไปมา
"อ่ะ!ฉันยกโทษให้ ที่แกแกล้งฉัน...เพราะว่าแกมีข่าวดีๆ มาทดแทน..หยั่งงี้ต้องฉลอง..เย้!"
ปอมยิ้ม แล้วก็แยกย้ายกันกลับไปนั่งที่โต๊ะ คุยกันจ๊อก แจ๊ก! มีหันมาแซวจุ้นกับปอมเป็นระยะ
ๆ ปอมนั่งมองหน้าจุ้นอยู่ เหมือนส่งกระแสจิต ประมาณว่า จงเงย จงเงย แล้วจุ้นก็เงยจริง จริง
มองหน้าปอมด้วย ปอมยิ้มหน้าบานยักคิ้วใส่จุ้น..จุ้นเลยส่งค้อนให้หนึ่งควับ!
"ตกลง!เราจะไปตกหมึก หรือเปล่า คุณมณจะได้ไปติดต่อเรือให้" เคนส่งเสียงถาม ทุกคน
พยักหน้าหมด ปอมเหลือบเห็นแน็ทเฉยๆ เลยเอามือสกิดไทด์ใต้โต๊ะ ไทด์หันมามองหน้า...
แล้วก็เลิกคิ้ว...ปอมทำปากจู่เบ้ไปทางแน๊ท ไทด์ยังเลิกคิ้วอยู่แล้วก็ส่ายหน้า ไม่รู้เรื่องง่ะ!
ปอมขมวดคิ้ว แล้วก็พยักพเยิกไปทางแน๊ทอีก ไทด์ยังงงเลิกคิ้วใหญ่ ไม่เข้าใจง่ะ! ปอมเริ่ม
ขัดใจ ทำปากเป็นรูปตัวโอ ทีนี้ไทด์เริ่มเข้าใจหน้าตาขึงขัง
"อ้าว! ไอ้ปอม อยู่ดีๆ มาหลอกด่าว่าข้า โง่! อย่างงี้มาต่อย!ปากกันดีกว่า" ไทด์ส่งเสียง ปอม
หัวเราะ
"ทีหยั่งงี้ล่ะเข้าใจ ขึ้นมาเชียว" แล้วก็หันหน้าไปทางแน๊ท ช่วยซะหน่อยถ้าทางจะไม่ได้เรื่อง
"คุณแน๊ท! ไปด้วยกันนะครับ! หลายๆคนสนุกดี" เอ่ยปากชวน จุ้นได้ยินก็ช่วยอีกแรงนึง
"ใช่ค่ะคุณแน๊ท ไปด้วยกันนะคะหลายๆคนสนุกดี" ปอมรีบหันหน้ามาหาจุ้น
"นั่นมันประโยคของเค้านะตัวเอง...เอาของเค้ามาพูดได้เหรอ..เค้า จะหงวนริกกะจิด น้า...."
แน๊ทหัวเราะ จุ้นเบะปาก
"เออๆ ยืมหน่อย เดี๋ยวคืน" หันหน้ามาแน๊ทใหม่
"นะค้า คุณแน๊ท ไปด้วยกันนะคะ คนแถวนี้จะได้จิตใจกระชุ่มกระชวยขึ้นมาบ้าง" แน๊ทยิ้ม ปอม
เสริมบ้าง
"ใช่ ๆ พี่ไทด์จะได้กระชุ่มกระชวย แฮะ ๆ" เอาซะตรงเชียว ไทด์แยกเขี้ยวใส่ปอม แล้วก็หันไป
หาแน๊ท
"ไปด้วยกันนะ แน๊ท" พยักหน้าชวนยิก ยิก
"ค่ะ!" แน๊ทตอบตกลง เป็นอันว่างานนี้ไปกันหมด มณรีบไปจัดการเรื่องเรือ ที่จะพาออกไปนัด
เวลามาเจอกันตอนสามทุ่มที่ท่าน้ำ..และก็แยกย้ายกันไปเตรียมตัว ใกล้ถึงเวลาก็ค่อยๆทยอย
กันเดินออกมาจากห้อง เกาะกลุ่มกันเดินไปที่ท่า จุ้นเดินเกือบจะรั้งท้ายมีปอมเดินอยู่ข้างหน้า
พอเงยหน้าเห็นปอมก็ขมวคิ้วส่งเสียงเรียกทันที
"ไอ้ปอม! " ปอมแหงะหน้ามามอง พอเห็นว่าเป็นจุ้นก็หยุด ยืนยิ้มพริ้ม
"อะไร!"
"แกทำไมไม่ใส่เสื้อกันหนาวฮะ..ออกไปโดนลมอีก เดี๋ยวก็ไข้กลับเท่านั้น แล้วใส่เสื้อซะบาง
เชียว" วัฒน์กับตูนที่เดินตามหลังจุ้นมา พอได้ยินก็อมยิ้ม..วัฒน์ยักคิ้วส่งให้ปอมแผล๊บ ๆ
เสร็จแน่ไอ้ปอม รีบหันมาดันไหล่ตูนให้รีบเดินตามๆ กันมา ปอมยิ้มประจบ
"ลืมอ่ะ!" ยิ้มเห็นฟัน 32 ซี่
"ลืม!..ก็กลับไปเอาสิ! เรือเค้ายังไม่ออกหรอก ยังไม่ถึงเวลา" สั่งซ้า..
"ลืมเอามาจากบ้าน อ่ะ" เท่านั้นแหละ จุ้นค้อนประหลับประเหลือก ปอมรีบพูดใหญ่...
"ไม่หนาวหรอกจุ้น! เดี๋ยวถ้าหนาวเดี๋ยวเค้า...ค่อยกอดจุ้นก็ได้น้า..จุ้นตัวอุ้น..อุ่น" ว่าแล้วก็รีบ
ถะแลด แถด แถ เข้ามาหา..จุ้นเอามือปัดเป็นพัลวัล
"ไม่เอ๊า! ไอ้ทะลึ่ง...แกเดินไปก่อนเลยเดี๋ยวฉันตามไป" แล้วก็หันหลังกลับ ปอมงง
"จะไปไหน..จุ้น! ไอ้จุ้น!" จุ้นไม่หันรีบเดินจ้ำอย่างเร็ว พร้อมกับส่งเสียงกลับมา
"เดินไปก่อนไอ้ปอม!..เดี๋ยวฉันตามไป" ปอมเกาหัวแกรก ๆ ยืนรออยู่ตรงนั้นแหละไม่ได้ไป
ไหน...ซักพักจุ้นก็เดินกลับมาในมือถือของมาด้วย พอเงยหน้าขึ้นมาเห็นปอมยังยืนรออยู่ ก็
อุทาน
"อ้าว!"
"ไม่ร้อน! ไม่อ้าว! กำลังดี เย็นสะบาย! แฮะๆ" ปอมยิ้มตาหยี จุ้นเบะปากส่งให้หมั่นไส้..แล้ว
สายตาปอมก็เหลือบไปมองที่มือจุ้น
"อะไรอ่ะจุ้น..แกเอาผ้าเช็ดตัวไปทำไม จะไปเล่นน้ำเหรอ...อุ้ย! ตะคริวแดกเลยนะน่ะ ..เย็นม๊า
กกกก" ทำท่าขนลุก ตัวสั่น จุ้นหมั่นไส้
"เอ้า!" ยื่นผ้าเช็ดตัวส่งให้ปอม ปอมทำหน้าแหย!
"ปอม..ก็ไม่ลงน้าจุ้น...ปอมรู้สึกว่าตัวของปอม..ยังมีไข้อยู่อ่ะ..เดี๋ยวไข้กลับ" พูดเป็นหลักการ
มาก เอามือยันผ้าไว้ ส่ายหัวใหญ่ [ประมาณว่า ไม่เอาอ่ะเอาคืนไปเถอะ : ผู้แต่ง] จุ้นเห็นท่า
ทางปอมก็หัวเราะออกมา
"แกนี่มันสุดๆ เลยว่ะ"
"น่ารัก! สุดๆ เหรอ....หรือว่าหล่อสุด ๆ...อ่ะหรือว่าแมนสุด ๆ..กิบ กิ๊ว กิบ กิ๊ว...เห็นมั๊ยล่ะตัว
เอง...เป็นแฟนกับปอมแล้วไม่ผิดหวัง ได้สามอย่างในคน คนเดียวเลยน้า เค้าเรียก ว่า ทรี อิน
วัน สุภาพบุรุษที่สุดในโลก" ยิ้มตาหยี จุ้นหัวเราะ!
"ไอ้ปอม!..พอเลยพูดมากว่ะ ไม่กระดากปากมั่งหรือไง ชมตัวเองก็ได้ด้วย...เอ้า! เอาไปคลุม
ตัวไว้กันลม!" ยื่นส่งให้ใหม่ ปอมรับมาแต่โดยดี รีบคลี่คลุมไหล่ตัวเองไว้ เงยหน้าขึ้นมายักคิ้ว
กับจุ้น
"เหมือนมั๊ยจุ้น!" จุ้นงง
"เหมือนอะไร!"
"แก ดูไม่ออกจริง ๆ เหรอ ออกจะเหมือนขนาดนี้" ว่าแล้วก็เอามือจับไปที่คางตัวเองหันข้างให้
จุ้น ทำหน้าทำตาหล่อเชียย์ จุ้นก็ยังงง อยู่ ปอมขัดใจ รีบใบ้ใหญ่
"อ่ะใบ้ให้..อะไรเอ่ย..เป็นผู้ชาย เร็ว!จุ้น เดี๋ยวหมดเวลา ทายถูกให้หอมทีนึงเร็ว!" เร่งยิก ๆ จุ้น
ก็พลอยตื่นเต้นไปด้วย ไม่ได้ฟังถึงของรางวัลที่จะได้
"ทุเรศ! ไอ้ปอม แกใบ้ซะกว้างขนาดนั้นใครจะทายได้" ค้อนประหลับประเหลือก ปอมอมยิ้ม
"อ่ะใบ้ให้อีก..อะไรเอ่ย..ไม่ใช่ผู้หญิง" เท่านั้นแหละ จุ้นหัวเราะขำออกมา
"ไม่เอาแล้ว ไม่ทายแล้ว บ้า!..เก่งมาจากไหนก็ทายไม่ถูก" อมยิ้มพริ้ม กำลังจะก้าวเท้าเดิน
ปอมรีบจับแขนจุ้นไว้ให้หยุดก่อน ยังไม่เลิก..
"อ่ะ! งั้นเอาใหม่ ใบ้ใหม่ ทีนี้รู้แน่..ได้รับของรางวัลแน่ๆ...อะไรเอ่ย เป็นผู้ชาย หล่อล่ำ หวีผม
เรียบแปล้ ใส่เสื้อยืดแขนยาว กางเกงผ้ายืดขายาวสีน้ำเงิน ใส่กุงเกงในสีแดงทับกางเกงสี
น้ำเงินไว้ข้างนอก มีอักษรตัวเอสอยู่บนเสื้อตรงหน้าอก เหาะได้ด้วย...ที่สำมะคัญมีผ้าคุมไหล่
เหมือนของปอมเลยยยย" ประโยคสุดท้ายลอยหน้าลอยตาพูด จุ้นหัวเราะแล้วก็ทายออกมา
"กระหัง แน่ๆ ชัวร์!" จุ้นยิ้มยิงฟัน ปอมค้อน
"จุ้นอ่ะ..เอาใหม่เร๊ว! ให้โอกาสอีกครั้ง เร็ว!จุ้น เดี๋ยวหมดเวลานะ" เร่งหญ่ายย จุ้นหมั่นไส้ แล้ว
ก็ตอบออกมา
"เออๆ ซุปเปอร์แมน" ปอมยิ้มหน้าบาน
"จุ้นเก่งจาง..มา!..มารับรางวัลเร๊ว!" ว่าแล้วก็แกล้งทำเป็นเดินเข้ามาหาจุ้น จุ้นเอามือกันไว้อย่าง
เร็ว
"ไอ้ปอม! ไอ้ทะลึ่ง! แกจะทำอะไร"
"ก็จะมอบรางวัลให้คนเก่งอ่ะ! ตอบถูก...ให้หอมทีนึงไง" ปากพร่ามไปเรื่อย นัยย์ตาอมยิ้ม
พราว
"ไม่ต้องเลย! ฉันไม่เอาของแกหรอกรางวัล รางเวิลนั้นน่ะ" จุ้นรีบเดินออกมา ปอมเดินตาม
ต้อย ๆ ผ้าเช็ดตัวสบัดโบกพริ้ว..
"เออ! ทีหลังไม่ต้องมาขอนะ ไม่ให้แล้วด้วย..มีจำนวนจำกัดนะไอ้จุ้น..คิดดีๆ" มีขู่ มีขู่
"ไม่เอ๊า!" รีบเดินอย่างไว หน้าค่อยๆเริ่มมีสีประปราย ปอมเห็นก็อมยิ้ม เดินตีคู่ไปด้วยกัน ล๊อค
คอจุ้นเข้ามาพูดกรอกหู
"แกมันน่ารักดีว่ะจุ้น!" เอามือโยกหัวจุ้นเบาๆ จุ้นแหงะหน้ามาค้อนให้หนึ่งที แล้วก็พากันเดินไป
ที่ท่า ทุกคนมากันครบหมดแล้ว มณแนะนำให้รู้จักกับไต๋แดงเจ้าของเรือ แล้วไต๋แดงก็พาเรือ
ออกจากท่า เรือที่โดยสารเป็นเรือหาปลาลำค่อนข้างใหญ่ทีเดียว สภาพยังใหม่อยู่มีอุปกรณ์
ครบครัน ไต๋แดงเป็นไกด์ไปในตัวบอกว่าช่วงระหว่างเดือนนี้ไปจนถึงเดือนหน้าทะเลแถบนี้หมึก
จะเข้าเยอะ
ถ้าจะตกหมึกอย่างเดียวไม่ต้องออกไปไกล ออกมาแค่เห็นฝั่งลิบๆ ก็พอ เพราะหมึกมันจะมา
หาเราเอง เรือแล่นมาได้ซักพักเห็นฝั่งอยู่ไกลๆ ไต๋แดงก็ดับเครื่อง ให้เด็กเอาสมอลง แล้วก็
แจกอุปกรณ์ตกหมึก เป็นเส้นเอ็นยาวๆ มีขอเบ็ดอยู่ปลายสาย เอื้อมมือหยิบกระป๋องข้างๆ เอา
ออกมาวางไว้ตรงหน้า ค่อยๆหยิบไอ้ที่มันอยู่ข้างใน ออกมาทีละตัวสองตัวเป็นกุ้งปลอม เอาไว้
เป็นเหยื่อล่อหมึกแล้วก็ส่งให้สาวๆ หนุ่มๆ สอนวิธีการเกี่ยวเหยื่อ และก็การตกหมึก
"เดี๋ยวพวกคุณ ๆ แยกกันไปคนละกาบนะครับ เรือมันจะได้ดุลย์ ผมจะเปิดไฟให้ ล่อให้หมึก
เข้ามา" ทุกคนก็แยกย้ายกันไป ฝั่งละหกคน ฝั่งขวามี เคน มณ นา จันทร์ ตูน วัฒน์ ฝั่งซ้าย มี
ไทด์ แน๊ท แนง จุ้น อ๊อด และก็ปอม นั่งห่างกันเป็น จุด จุดไป แล้วไฟก็เริ่มสว่าง ไต๋แดงแจก
ตะกร้าคนละใบเอาไว้ใส่หมึกที่ตกมาได้ ต่างคนต่างขมีขมัน เกี่ยวเหยื่อกันใหญ่ ซักแป๊บปอมก็
เอาสายเอ็นหย่อนลงไปในน้ำ ไม่ถึงสองนาทีปลายสายกระตุก
ปอมค่อยๆ ยกขึ้นมา เป็นหมึกหอมตัวกำลังดีไม่ใหญ่ไม่เล็ก จุ้นแหงะมาเห็นก็ส่งเสียงดังทำท่า
ดีอกดีใจ เหมือนตัวเองเป็นคนตกได้อย่างงั้นแหละ รีบวางสายเบ็ดของตัวเพราะยังเกี่ยวเหยื่อ
ไม่ได้เลย แล้วก็รีบกระเถิบเข้ามาหาปอม...ปอมกำลังจะปลดเหยื่อออกจากปากหมึก เงยหน้า
มาเห็นจุ้นก็เลิกคิ้วใส่ แปลกใจ
"ไม่ตก เหรอ!จุ้น"
"ไม่ดีกว่า! ใส่เหยื่อไม่เป็น ดูเฉยๆดีกว่า...ไหน..ดูดิ" ว่าแล้วก็คว้ามือปอมยกขึ้นมาจะดูหมึก
เป็น ๆ ปอมกำลังก้มเขยิบปลายสายเอ็นเพราะทับอยู่เลยไม่ได้สนใจจุ้น แหงะมาอีกทีเห็นจุ้น
เอานิ้วไปจับตรงท้องมันเรียบร้อยแล้ว
"จุ้น ยะ..อย่.." เท่านั้นแหละห้ามไม่ทัน หน้าจุ้นกับปอม เต็มไปด้วยหมึกเป็นด่างเป็นดวงไป
หมด จุ้นหยีตา ปอมเห็นก็หัวเราะ
"เป็นไงล่ะ มืออยู่ไม่สุขดีนัก...เป็นนางพญาหน้าด่างไปเลย"
"ก็ใครจะไปรู้ล่ะ ว่ามันจะพุ่งหมึกใส่" ว่าแล้วก็จะเอามือเช็ดหน้า ปอมจับมือจุ้นไว้ ค่อยๆวาง
หมึกลงในตระกร้า หันหน้ามาหาจุ้น
"เอาผ้าดีกว่าจุ้น มือมันสกปรก..ฉันใช้ผ้าผืนนี้เช็ดได้มั๊ย" ปอมถามพร้อมกับดึงผ้าเช็ดตัวที่คลุม
ไหล่อยู่ออกมา จุ้นพยักหน้า ปอมค่อยๆเอาผ้าเช็ดไปบนหน้าจุ้นทีละนิด ทีละนิด ทุกจุดที่มัน
เปรอะอยู่ เกือบจะหมดแล้ว
"หลับตาจุ้น! จะหมดแล้ว" ปอมพูดเบาๆ จุ้นหลับตาพริ้ม แล้วก็เริ่มรู้สึกว่ามีอะไรมาสัมผัสที่ริม
ฝีปาก รีบ!ลืมตาขึ้นมา เจอหน้าปอมอยู่ใกล้ๆ เกือบติดหน้าตัวเองนั่งยิ้มแฉ่งให้ หน้ายังเป็นด่าง
เป็นดวงอยู่ จุ้นขมวดคิ้ว ปอมเลิกคิ้ว
"แกทำอะไร ไอ้ปอม!" ถามอย่างดัง ปอมยิ้ม
"จุ๊บ!" คำเดียวสั้นๆ เท่านั้นแหละจุ้นขึ้นเลย
"ไอ้ปอม! ไอ้ทุเรศ ไอ้ฉวยโอกาส" ปากว่า หน้าเริ่มแดง มือก็ทุบปอมใหญ่ ปอมหัวเราะ แล้วก็
มีเสียงแทรกเข้ามา
"อ้าว! เฮ้ย! ไอ้สองคนนั้นน่ะ จะตกมั๊ยหมึกเนี่ย แหกปากซะดังลั่นเลย" ไทด์ส่งเสียงมา ปอม
รีบตอบกลับไป
"คร๊าบบบบ ตก คร๊าบบบ ตอนนี้ก็กำลังตกหมึกตัวใหญ่อยู่คร๊าบบบบ..อุ้ย! จุ้น..ปอมเจ็บ" จุ้น
แหนบไปหนึ่งที แล้วก็กระเถิบๆ ออกมาห่างๆ หันหน้าไปทางทะเล งอน!
"ตก!หมึกต่อนะจุ้น...มา!...มา! เดี๋ยวปอมเกี่ยวเหยื่อให้เองน้า...จุ้นจะได้ตกหมึกได้เยอะๆ...
ปอมจะคอยเป็นกำลังใจให้จุ้นเอ๊ง!..ถึงตัวจะห่างไกล..แต่ใจเราผูกกัน...เป็นไงล่า...คิดได้ไง
เนี่ย" ประจบ ประจบ มือก็เกี่ยวเหยื่อใหญ่ ปากก็พร่ามไป จุ้นเริ่มอมยิ้ม แต่ไม่หันมา พูดลอยๆ
ออกมาเบาๆ
"ไอ้กะล่อน!"
"ถึงจะกะล่อน แต่ก็กะล่อนรักนะตัวเอ๊ง" ลอยหน้าลอยตาใหญ่ จุ้นเริ่มกลั้นไม่อยู่ หัวเราะเสียง
ดัง ปอมชะโงกหน้ามาหา
"นั่นแน่ หัวเราะแล้ว...มา..มา.ตกหมึกเถอะจุ้น เดี๋ยวตามเค้าไม่ทันน้า เดี๋ยวจะหาว่าหล่อ!ไม่
เตือน" ดึงมือจุ้นเข้ามา จุ้นค้อนแต่ก็กระเถิบเข้ามาใกล้ๆ ปอมจะเอามือลูบหน้าที่เปื้อนหมึกชัก
เริ่มรำคาญ จุ้นเห็นก็ตวาดแว๊ด!
"ทำไม! ไม่เอาผ้าเช็ด"
"ลืม!อ่ะ" ทำหน้าทำตาเจี๋ยมเจี้ยม จุ้นหมั่นไส้ดึงผ้ามาจากมือปอม ค่อยๆบรรจงเช็ดให้จน
เกลี้ยงหมด ปอมยิ้ม แล้วก็จ้องหน้าจุ้นส่งเสียงออกมาเบาๆ
"จุ้นนน! ความรักมันเป็นสิ่งสวยงามนะฉันว่า...การที่เรารักใครซักคนแล้วแสดงออกว่าเรารัก
เค้าน่ะ...มันไม่แปลกหรอกนะจุ้น...ฉันล่ะนับถือบุคคลแบบนั้นมากเลยล่ะ...อย่างแกก็มีวิธี
แสดงความรักในแบบของแกซึ่งฉันก็ชอบแล้วก็ติดมากด้วย...ไอ้ความเป็นห่วงเป็นใยที่แกมีให้
ฉันสารพัดน่ะ..ถ้าจะให้แกเปลี่ยนก็คงจะยาก...ส่วนฉันมันก็มีวิธีแสดงความรักในแบบของฉัน
ซึ่งจะให้ฉันเปลี่ยนก็คงจะยากด้วยเช่นกัน...แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันมั่นใจและ สัญญากับแกได้เลยก็
คือฉันจะเป็นแบบนี้ทำแบบนี้กับแกคนเดียวเท่านั้น ไม่กะล่อนกับสาวอื่นแน่นอนรับประกัน"
ยก นิ้วขึ้นมาสาบาน จุ้นมองหน้าปอมอยู่นาน แล้วก็พยักหน้า [ประมาณว่า เข้าใจแล้ว: ผู้แต่ง]
ปอมยิ้ม
"มา!.. ตกหมึก จุ้น!" แล้วก็หันมาตกกันต่อ ฝูงปลาหมึกค่อยๆโผล่ขึ้นมาให้เห็น ทีละตัวสองตัว
ชั่วเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เอามาเทรวมกันได้ประมาณแปดกิโลได้ มีทั้งหมึกหอม หมึกสาย แล้ว
ก็หมึกกล้วย คละเคล้ากันไป จนผ่านไปชั่วโมงกว่า ทุกคนก็ลงความเห็นว่าพอได้แล้ว นั่งนานๆ
เริ่มเมื่อย ไปยืนรวมกันดูผลงาน ไต๋แดงจับเอามาเทรวมกันในตระกร้า ได้มาประมาณสิบห้า
กิโล ในตระกร้ามีปลารวมอยู่ด้วยสองสามตัว ไต๋แดงตกมาให้ จุ้นเห็นปลาก็เริ่มส่งเสียง รีบ
สะกิดไทด์อย่างไว
"นี่ไงพี่ไทด์ ปลาแบบเนี้ยที่จุ้นกับไอ้ปอมตกได้เมื่อตอนเย็น ชื่ออะไรน้า..อ้อ! ปุ้นกะจอมม์..
แต่ที่ตกได้มันตัวใหญ่กว่านี้" น้ำเสียงภูมิใจสุด ๆ ไทด์เบ้หน้า
"เนี่ย!นะ ปุ้นกะจอมม์ของแก ไอ้จุ้น!...หางเหลือง ชัดๆ" จุ้นขมวดคิ้ว
"จริงๆ ก็ไอ้ปอม มันบอกจุ้น..ว่าชื่อปุ้นกะจอมม์ อ่ะ..มันเป็นสายพันธุ์ใหม่ มีมาประมาณ 5-6 ปี
แล้วนะ...ไม่เชื่อเดี่ยวถามไอ้ปอมก็ได้" รีบแหงะหน้าไปหาตัวช่วย..
"อ้าว! ไปไหนล่ะ...เมื่อกี้ยังยืนอยู่ตรงนี้เลย” บ่นพึมพำ และก็หันมาหาไทด์ใหม่
"จริง ๆน้าพี่ไทด์" ยังยืนยันอยู่
"เอ้! ไอ้จุ้น บอกว่าปลาหางเหลือง ก็หางเหลืองสิ...อ่ะ!ไม่เชื่อถามไต่แดงก็ได้" ไทด์หันมาไต๋
แดง
"ครับ ปลาหางเหลือง...ไอ้ปลาที่คุณบอกมาเมื่อกี้นี้ตั้งแต่ผมเกิดมาจนกระทั่งจะลงโลงอยู่แล้ว
ยังไม่เคยได้ยินชื่อเลย..เพิ่งมาได้ยินจากคุณนี่แหละ" ไต๋แดงตอบซะยาว ไทด์และพรรคพวก
หัวเราะอย่างดัง อ๊อดรีบส่งเสียงมา
"ไอ้จุ้น! แกโดนไอ้กะล่อนมันหรอกแล้วล่ะ!มั้ง..ไหนชื่ออะไรนะ ปุ้นกะจอมม์...ปุ้นกะจอมม์...
ปอม กะจุ้น..55555 ปอมกะจุ้น ไอ้จุ้นแกนี่มันโง่ว่ะปล่อยให้มันหรอกได้" อ๊อดหัวเราะเสียงดัง
สะใจ พรรคพวกก็เฮกันตรึม แต่ไอ้คนตั้งชื่อไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน..จุ้นหลี่ตาไอ้ปอมแกทำฉันเจ็บ
แสบมาก ฮึมม์
"ไอ้ปอม! อยู่ไหน" ตะโกนดังลั่น แล้วก็มีเสียงขานกลับมา
"คร๊าบบบบบ " จุ้นรีบเดินตามเสียงที่ขานออกมา...................
###########################
ขอบคุณสำหรับคำคอมเม้นท์ค่ะ ส่วนอีกเรื่องที่ค้างไว้จะพยายามให้จบค่ะ แต่จะไหวหรือเปล่าไม่รู้สี่ปีที่ผ่านมาไม่ได้แตะเลย นานเหมือนกันเนอะ ดองข้ามชาติ ^^
กรกนก เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 พ.ค. 2554, 23:05:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 พ.ค. 2554, 23:05:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 1830
| << ตอนที่16 : ปุ้นกะจอมม์ | ตอนที่18 : พรานหนุ่มแห่งท้องทะเล >> |