คุณพี่หมอสุดที่รัก
รัชชานนท์ และ เอมิกา พี่ชายและน้องสาวที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆ ด้วยความสนิทสนมทำให้หนูเอมิกาติดพี่ชายสุดที่รักยิ่งกว่าอะไรดี ความรักก่อขึ้นช้าๆโดยที่ไม่รู้ตัว จนกระทั่งพี่หมอเกิดหึงหวงคนที่มองว่าเป็นน้องสาวมาตลอด จะทำยังไงกับความรู้สึกนี้ดีล่ะ!?
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 13 : สารภาพรัก 3
ผ่านไปสามวันแล้ว วันนี้เป็นวันที่รัชชานนท์จะได้กลับบ้านเสียที และที่สำคัญ วันนี้เขาก็ตั้งใจจะสารภาพรักกับยัยตัวเล็กให้ได้ รัชชานนท์เหลือบมองเพื่อนตัวเองที่ทำหน้าที่ขับรถให้เขา
"จะมาทำไมก็ไม่รู้ แกว่างมากนักหรือไง"
"เสียใจ วันนี้ฉันเข้าเวรรอบดึก แกมีโมเมนต์สำคัญ ฉันก็ต้องมาให้กำลังใจแกไง เผื่อแกอกหักฉันจะได้สมนํ้าหน้าแกเป็นคนแรก"
"ไอ้ตรัย ฉันขอให้มันเข้าตัวแกทั้งหมด บอกไว้ก่อนนะแกห้ามแอบดูฉันกับน้องเอมเด็ดขาด" รัชชานนท์เอ่ยด้วยนํ้าเสียงจริงจัง ตรัยภพไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ เอาแต่ยิ้มลูกเดียว จะให้เขาพลาดได้ไง อุตส่าห์เตรียมกล้องเอาไว้ทั้งที
เมื่อถึงบ้าน รัชชานนท์ก็ไล่ตรัยภพให้ไปจัดเตรียมสถานที่ที่ใช้บอกรัก ส่วนเขาก็เดินเข้าไปหาคนตัวเล็กในบ้าน นึกขอบคุณพ่อแม่ของเขาและน้องเอมที่ให้ความร่วมมือออกไปข้างนอกกันหมด ตอนเขาไปขอร้องนี่กว่าจะบากหน้าไปได้อายแทบแย่ สุดท้ายก็โดนแซวอยู่ดี บางทีรัชชานนท์ก็คิดว่าเขาโอเวอร์ไปรึเปล่า ทำอย่างกับว่าจะขอสาวแต่งงาน เอาเถอะ ทำขนาดนี้แล้ว แต่งงานคงต้องทุ่มกว่านี้แน่ๆ เฮ้อ นี่เขาคิดไปถึงขอแต่งงานเลยเรอะ บ้าชะมัด ยังไม่ได้คบเล้ย
รัชชานนท์เดินเข้าไปคุยกับเอมิกาเพื่อถ่วงเวลาให้เพื่อนเขาจัดอะไรให้เสร็จ เป็นเวลาพอสมควร รัชชานนท์จึงส่งข้อความผ่านทางไลน์ไปหาตรัยภพ เมื่อได้รับคำยืนยันว่าเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มจึงดำเนินการตามแผนทันที โดยไม่ลืมกำชับเพื่อนสนิทว่าห้ามแอบดู แต่ตรัยภพก็ไม่ได้ตอบกลับมา
"น้องเอมครับ เราไปเดินเล่นที่สวนกันเถอะ"
"ก็ดีเหมือนกันค่ะ" จบคำหญิงสาว รัชชานนท์ก็คว้ามือนุ่มไปจับก่อนจะพาเดินไปด้วยกัน ร่างเล็กที่เดินข้างเขามัวแต่หันหน้ามาชวนเขาคุยจึงไม่ได้สังเกตตรงกลางสวน ชายหนุ่มไม่ได้ฟังที่ร่างเล็กคุย มัวแต่ตื่นเต้นเมื่อคิดว่าในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเขาจะสารภาพรับกับเอมิกา แล้วลุ้นเอาคำตอบของเธอ
"เอ๊ะ!" เมื่อเดินมาถึงตรงกลางสวน เอมิกาที่เพิ่งจะสังเกตถึงความผิดปกติไป รอบๆม้านั่งในสวนสีขาว ถูกดอกกุหลาบสีขาวสวยงามล้อมรอบเป็นรูปหัวใจ ตรงฐานของรูปหัวใจเว้นว่างไว้ให้เธอเดินเข้าไป ไม่รอช้า หญิงสาวเดินเข้าไปในนั้น หยิบตุ๊กตาหมี และช่อดอกกุหลาบสีขาวช่อโตที่ว่างอยู่ข้างๆกีต้าร์บนม้านั่งขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะหันไปหาร่างสูงที่เดินตามเธอเข้ามาด้วยอาการใจเต้นแรง หน้าเธอร้อนขึ้นมาอย่างฉับพลัน
"นั่งลงสิ" รัชชานนท์บอกเอมิกาด้วยแววตา นํ้าเสียง และรอยยิ้มอบอุ่นที่เขาไม่เคยรู้ตัวเลยว่ามีไว้ให้หญิงสาวเพียงคนเดียว ร่างเล็กนั่งลงตามที่รัชชานนท์บอก เขาหยิบกีต้าร์ขึ้นมาไว้บนตักทันทีที่นั่งลงข้างๆหญิงสาว เริ่มต้นดีดกีต้าร์แล้วร้องเพลงให้หญิงสาวฟังด้วยนํ้าเสียงชวนหลงไหล ฟังกี่ครั้งก็ไม่มีวันเบื่อแน่นอน
"เก็บเพลงรักนี้ไว้เป็นของขวัญ ให้เธอได้รับได้รู้หัวใจของฉัน
แม้คืนวันจะเปลี่ยนแปลงสักแค่ไหน แต่ใจของฉันที่รักเธอนั้น
ต่อให้ลงนรกหรือขึ้นสรวงสวรรค์ ฉันก็จะไม่มีวันมอบให้ใคร
จะมีเพียงเธอแค่เพียงคนเดียว และจะมีแต่เธอ เธอแค่เพียงคนเดียว
และจะเป็นเพียงคงเดียวเสมอไป ที่ฉันฝากชีวิตทั้งหมดไว้
โดยไม่มีวันทวงกลับคืน
ฉันขอใช้ช่วงเวลาทั้งชีวิตที่ฉันมี
ฉันขอใช้ไปกับเธอ กับเธอ เธอคนนี้
เก็บเพลงรักนี้ไว้เป็นของขวัญ ให้เธอได้รับได้รู้หัวใจของฉัน
แม้คืนวันจะเปลี่ยนแปลงสักแค่ไหน แต่ใจของฉันที่รักเธอนั้น
ต่อให้ลงนรกหรือขึ้นสรวงสวรรค์ ฉันก็จะไม่มีวันมอบให้ใคร
จะมีเพียงเธอแค่เพียงคนเดียว และจะมีแต่เธอ เธอแค่เพียงคนเดียว
และจะเป็นเพียงตนเดียวเสมอไป ที่ฉันฝากชีวิตทั้งหมดไว้
โดยไม่มีวันทวงกลับคืน
ฉันขอมอบชีวิต ทั้งหมดไว้
ฝากให้กับเธอ... เพียงผู้เดียว"
จบคำร้อง เอมิกานํ้าตาไหลลงทันที เพลงนี้เป็นเพลงโปรดของเธอ ครั้งสุดท้ายที่เขาร้องเพลงนี้ให้เธอฟังคือตอน ม.ปลาย แต่ครั้งนี้ความหมายที่รัชชานนท์สื่อให้หญิงสาวมันต่างออกไป
"น้องเอมขี้แย" รัชชานนท์หัวเราะอบอุ่นแล้วดึงร่างบางเข้ามากอดไว้ "เอามันออกไปก่อนนะ พี่กอดน้องเอมไม่ถนัด" รัชชานนท์หยิบช่อดอกกุหลาบสีขามและตุ๊กตาหมีไปวางไว้ข้างหลังของเขา ก่อนจะสวมกอดเอมิกาอีกครั้ง
"พี่รักน้องเอมนะ รักมากกว่าพี่ชายรักน้องสาว รักมากที่สุด เวลาไม่เจอหน้าก็คิดถึงจะเป็นจะตาย แถมยังเป็นห่วงเราบ่อยๆ เพราะเราชอบทำให้เป็นห่วงประจำ" รัชชานนท์เคยขอให้ตรัยภพสอนคำพูดเพื่อสารภาพรัก แต่เพื่อนตัวดีของเขากลับไม่ยอมสอนให้ บอกให้เขาคิดเอง รู้สึกยังไงก็ให้พูดไปอย่างนั้น
"น้องเอมก็รักพี่หมอเหมือนกัน รักมากกว่าน้องสาวรักพี่ชาย รักมากที่สุด เวลาไม่เจอหน้าก็คิดถึงจะเป็นจะตาย แถมยังหวงพี่หมอบ่อยๆ เพราะพี่หมอชอบทำให้หวงประจำ" หน้าที่แนบกับแผงอกกว้างได้ยินเสียงหัวใจของชายหนุ่มเต้นรัวไม่ต่างจากเธอ เธอชอบเสียงหัวใจของพี่หมอจัง เหมือนว่ามันกำลังบอกรักเธอเลย
"ขี้โกง ลอกเลียนแบบกันนี่นา" รัชชานนท์แกล้งเอ่ยแซว ก่อนกดจมูกลงกับเรือนผมหอมๆของร่างเล็ก
"เปล่าซักหน่อย แค่จะบอกว่าน้องเอมก็คิดแบบเดียวกับพี่หมอต่างหาก" เอมิกาอุบอิบตอบ รัชชานนท์ที่หัวเราะเบาๆเปลี่ยนเป็นทำหน้าจริงจัง ดันตัวหญิงสาวออกจากร่าง
"น้องเอม คบกับพี่นะครับ" เอมิกาขอบตาร้อนผ่าวขึ้นอีกครั้ง พยักหน้าตอบกลับไปหน้าแดง ปฏิกิริยาของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มยิ้มกว้าง อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปหอมแก้มนุ่มทั้งสองข้างอย่างที่ไม่ได้ทำมานาน
"พี่หมอ!" เอมิกาใช้กำปั้นทุบอกชายหนุ่มเบาๆอย่างไม่จริงจังนัก รัชชานนท์หัวเราะเบาๆอีกหน แล้วดึงร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอดอีกครา ครั้งนี้เอมิกาไม่ลังเลเลยที่จะกอดตอบชายหนุ่มกลับไปแน่นอย่างซึมซับความอบอุ่น
"พี่รักน้องเอมนะ รักมากกกก" ชายหนุ่มลากเสียงยาวอย่างต้องการจะสื่อว่าเขารักเธอมากจริงๆ
"น้องเอมรอคำนี้มาตั้งนาน"
"รอมาตั้งนานอะไร วันเกิดน้องเอมพี่ก็บอกไปครั้งนึงแล้ว น้องเอมนั่นแหละไม่ใส่ใจเลย" รัชชานนท์เอ่ยนํ้าเสียงตัดพ้อ ดันร่างบางออกมาเผชิญหน้า
"ก็ตอนนั้นน้องเอมคิดว่าพี่หมอพูดเอาใจน้องเอมเพราะเห็นเป็นว่าเป็นวันเกิดเฉยๆหนิ" เอมิกาแก้มป่อง รัชชานนท์จึงหอมแก้มใสไปอีกหนึ่งที แล้วจับมือเอมิกาไว้หลวมๆ
ตอนนี้ถ้าต้นไม้ใบหญ้าเปลี่ยนสีได้คงได้เปลี่ยนเป็นสีชมพูทั้งสวนแล้วแน่ๆ ความรักของเธอและเขาได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว เขาจะใช้เวลาให้คุ้มค่ามากที่สุดในทุกๆวินาทีที่เขาได้อยู่กับเธอ
"จะมาทำไมก็ไม่รู้ แกว่างมากนักหรือไง"
"เสียใจ วันนี้ฉันเข้าเวรรอบดึก แกมีโมเมนต์สำคัญ ฉันก็ต้องมาให้กำลังใจแกไง เผื่อแกอกหักฉันจะได้สมนํ้าหน้าแกเป็นคนแรก"
"ไอ้ตรัย ฉันขอให้มันเข้าตัวแกทั้งหมด บอกไว้ก่อนนะแกห้ามแอบดูฉันกับน้องเอมเด็ดขาด" รัชชานนท์เอ่ยด้วยนํ้าเสียงจริงจัง ตรัยภพไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ เอาแต่ยิ้มลูกเดียว จะให้เขาพลาดได้ไง อุตส่าห์เตรียมกล้องเอาไว้ทั้งที
เมื่อถึงบ้าน รัชชานนท์ก็ไล่ตรัยภพให้ไปจัดเตรียมสถานที่ที่ใช้บอกรัก ส่วนเขาก็เดินเข้าไปหาคนตัวเล็กในบ้าน นึกขอบคุณพ่อแม่ของเขาและน้องเอมที่ให้ความร่วมมือออกไปข้างนอกกันหมด ตอนเขาไปขอร้องนี่กว่าจะบากหน้าไปได้อายแทบแย่ สุดท้ายก็โดนแซวอยู่ดี บางทีรัชชานนท์ก็คิดว่าเขาโอเวอร์ไปรึเปล่า ทำอย่างกับว่าจะขอสาวแต่งงาน เอาเถอะ ทำขนาดนี้แล้ว แต่งงานคงต้องทุ่มกว่านี้แน่ๆ เฮ้อ นี่เขาคิดไปถึงขอแต่งงานเลยเรอะ บ้าชะมัด ยังไม่ได้คบเล้ย
รัชชานนท์เดินเข้าไปคุยกับเอมิกาเพื่อถ่วงเวลาให้เพื่อนเขาจัดอะไรให้เสร็จ เป็นเวลาพอสมควร รัชชานนท์จึงส่งข้อความผ่านทางไลน์ไปหาตรัยภพ เมื่อได้รับคำยืนยันว่าเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มจึงดำเนินการตามแผนทันที โดยไม่ลืมกำชับเพื่อนสนิทว่าห้ามแอบดู แต่ตรัยภพก็ไม่ได้ตอบกลับมา
"น้องเอมครับ เราไปเดินเล่นที่สวนกันเถอะ"
"ก็ดีเหมือนกันค่ะ" จบคำหญิงสาว รัชชานนท์ก็คว้ามือนุ่มไปจับก่อนจะพาเดินไปด้วยกัน ร่างเล็กที่เดินข้างเขามัวแต่หันหน้ามาชวนเขาคุยจึงไม่ได้สังเกตตรงกลางสวน ชายหนุ่มไม่ได้ฟังที่ร่างเล็กคุย มัวแต่ตื่นเต้นเมื่อคิดว่าในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเขาจะสารภาพรับกับเอมิกา แล้วลุ้นเอาคำตอบของเธอ
"เอ๊ะ!" เมื่อเดินมาถึงตรงกลางสวน เอมิกาที่เพิ่งจะสังเกตถึงความผิดปกติไป รอบๆม้านั่งในสวนสีขาว ถูกดอกกุหลาบสีขาวสวยงามล้อมรอบเป็นรูปหัวใจ ตรงฐานของรูปหัวใจเว้นว่างไว้ให้เธอเดินเข้าไป ไม่รอช้า หญิงสาวเดินเข้าไปในนั้น หยิบตุ๊กตาหมี และช่อดอกกุหลาบสีขาวช่อโตที่ว่างอยู่ข้างๆกีต้าร์บนม้านั่งขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะหันไปหาร่างสูงที่เดินตามเธอเข้ามาด้วยอาการใจเต้นแรง หน้าเธอร้อนขึ้นมาอย่างฉับพลัน
"นั่งลงสิ" รัชชานนท์บอกเอมิกาด้วยแววตา นํ้าเสียง และรอยยิ้มอบอุ่นที่เขาไม่เคยรู้ตัวเลยว่ามีไว้ให้หญิงสาวเพียงคนเดียว ร่างเล็กนั่งลงตามที่รัชชานนท์บอก เขาหยิบกีต้าร์ขึ้นมาไว้บนตักทันทีที่นั่งลงข้างๆหญิงสาว เริ่มต้นดีดกีต้าร์แล้วร้องเพลงให้หญิงสาวฟังด้วยนํ้าเสียงชวนหลงไหล ฟังกี่ครั้งก็ไม่มีวันเบื่อแน่นอน
"เก็บเพลงรักนี้ไว้เป็นของขวัญ ให้เธอได้รับได้รู้หัวใจของฉัน
แม้คืนวันจะเปลี่ยนแปลงสักแค่ไหน แต่ใจของฉันที่รักเธอนั้น
ต่อให้ลงนรกหรือขึ้นสรวงสวรรค์ ฉันก็จะไม่มีวันมอบให้ใคร
จะมีเพียงเธอแค่เพียงคนเดียว และจะมีแต่เธอ เธอแค่เพียงคนเดียว
และจะเป็นเพียงคงเดียวเสมอไป ที่ฉันฝากชีวิตทั้งหมดไว้
โดยไม่มีวันทวงกลับคืน
ฉันขอใช้ช่วงเวลาทั้งชีวิตที่ฉันมี
ฉันขอใช้ไปกับเธอ กับเธอ เธอคนนี้
เก็บเพลงรักนี้ไว้เป็นของขวัญ ให้เธอได้รับได้รู้หัวใจของฉัน
แม้คืนวันจะเปลี่ยนแปลงสักแค่ไหน แต่ใจของฉันที่รักเธอนั้น
ต่อให้ลงนรกหรือขึ้นสรวงสวรรค์ ฉันก็จะไม่มีวันมอบให้ใคร
จะมีเพียงเธอแค่เพียงคนเดียว และจะมีแต่เธอ เธอแค่เพียงคนเดียว
และจะเป็นเพียงตนเดียวเสมอไป ที่ฉันฝากชีวิตทั้งหมดไว้
โดยไม่มีวันทวงกลับคืน
ฉันขอมอบชีวิต ทั้งหมดไว้
ฝากให้กับเธอ... เพียงผู้เดียว"
จบคำร้อง เอมิกานํ้าตาไหลลงทันที เพลงนี้เป็นเพลงโปรดของเธอ ครั้งสุดท้ายที่เขาร้องเพลงนี้ให้เธอฟังคือตอน ม.ปลาย แต่ครั้งนี้ความหมายที่รัชชานนท์สื่อให้หญิงสาวมันต่างออกไป
"น้องเอมขี้แย" รัชชานนท์หัวเราะอบอุ่นแล้วดึงร่างบางเข้ามากอดไว้ "เอามันออกไปก่อนนะ พี่กอดน้องเอมไม่ถนัด" รัชชานนท์หยิบช่อดอกกุหลาบสีขามและตุ๊กตาหมีไปวางไว้ข้างหลังของเขา ก่อนจะสวมกอดเอมิกาอีกครั้ง
"พี่รักน้องเอมนะ รักมากกว่าพี่ชายรักน้องสาว รักมากที่สุด เวลาไม่เจอหน้าก็คิดถึงจะเป็นจะตาย แถมยังเป็นห่วงเราบ่อยๆ เพราะเราชอบทำให้เป็นห่วงประจำ" รัชชานนท์เคยขอให้ตรัยภพสอนคำพูดเพื่อสารภาพรัก แต่เพื่อนตัวดีของเขากลับไม่ยอมสอนให้ บอกให้เขาคิดเอง รู้สึกยังไงก็ให้พูดไปอย่างนั้น
"น้องเอมก็รักพี่หมอเหมือนกัน รักมากกว่าน้องสาวรักพี่ชาย รักมากที่สุด เวลาไม่เจอหน้าก็คิดถึงจะเป็นจะตาย แถมยังหวงพี่หมอบ่อยๆ เพราะพี่หมอชอบทำให้หวงประจำ" หน้าที่แนบกับแผงอกกว้างได้ยินเสียงหัวใจของชายหนุ่มเต้นรัวไม่ต่างจากเธอ เธอชอบเสียงหัวใจของพี่หมอจัง เหมือนว่ามันกำลังบอกรักเธอเลย
"ขี้โกง ลอกเลียนแบบกันนี่นา" รัชชานนท์แกล้งเอ่ยแซว ก่อนกดจมูกลงกับเรือนผมหอมๆของร่างเล็ก
"เปล่าซักหน่อย แค่จะบอกว่าน้องเอมก็คิดแบบเดียวกับพี่หมอต่างหาก" เอมิกาอุบอิบตอบ รัชชานนท์ที่หัวเราะเบาๆเปลี่ยนเป็นทำหน้าจริงจัง ดันตัวหญิงสาวออกจากร่าง
"น้องเอม คบกับพี่นะครับ" เอมิกาขอบตาร้อนผ่าวขึ้นอีกครั้ง พยักหน้าตอบกลับไปหน้าแดง ปฏิกิริยาของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มยิ้มกว้าง อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปหอมแก้มนุ่มทั้งสองข้างอย่างที่ไม่ได้ทำมานาน
"พี่หมอ!" เอมิกาใช้กำปั้นทุบอกชายหนุ่มเบาๆอย่างไม่จริงจังนัก รัชชานนท์หัวเราะเบาๆอีกหน แล้วดึงร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอดอีกครา ครั้งนี้เอมิกาไม่ลังเลเลยที่จะกอดตอบชายหนุ่มกลับไปแน่นอย่างซึมซับความอบอุ่น
"พี่รักน้องเอมนะ รักมากกกก" ชายหนุ่มลากเสียงยาวอย่างต้องการจะสื่อว่าเขารักเธอมากจริงๆ
"น้องเอมรอคำนี้มาตั้งนาน"
"รอมาตั้งนานอะไร วันเกิดน้องเอมพี่ก็บอกไปครั้งนึงแล้ว น้องเอมนั่นแหละไม่ใส่ใจเลย" รัชชานนท์เอ่ยนํ้าเสียงตัดพ้อ ดันร่างบางออกมาเผชิญหน้า
"ก็ตอนนั้นน้องเอมคิดว่าพี่หมอพูดเอาใจน้องเอมเพราะเห็นเป็นว่าเป็นวันเกิดเฉยๆหนิ" เอมิกาแก้มป่อง รัชชานนท์จึงหอมแก้มใสไปอีกหนึ่งที แล้วจับมือเอมิกาไว้หลวมๆ
ตอนนี้ถ้าต้นไม้ใบหญ้าเปลี่ยนสีได้คงได้เปลี่ยนเป็นสีชมพูทั้งสวนแล้วแน่ๆ ความรักของเธอและเขาได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว เขาจะใช้เวลาให้คุ้มค่ามากที่สุดในทุกๆวินาทีที่เขาได้อยู่กับเธอ
MysteryHiqueen เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 เม.ย. 2556, 20:05:14 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 เม.ย. 2556, 20:05:14 น.
จำนวนการเข้าชม : 6956
| << ตอนที่ 12 : สารภาพรัก 2 | ตอนที่ 14 : เป็นห่วง >> |
ไม้เอก 11 เม.ย. 2556, 20:24:48 น.
ในที่สุดน้องเอมก็รู้ความหมายสักที อิอิ
ในที่สุดน้องเอมก็รู้ความหมายสักที อิอิ
