จุ้น กะ ปอม
มิตรภาพสำคัญไฉน มาร่วมพิสูจน์คำๆนี้ไปกับเธอและเขา แล้วคุณจะรักพวกเขาไปโดยไม่รู้ตัว..."จุ้น กะ ปอม"
Tags: จุ้นกะปอม
ตอน: ตอนที่19 : ตอนนี้มีแต่เรา...2
หลังจากที่เล่นน้ำกันเป็นที่สนุกสนานซักราวๆ สองชั่วโมงได้ พวก สาวๆก็ยกโขยงพากันขึ้นบก
อาบน้ำอาบท่าแล้วก็มายืนเต๊ะท่าถ่ายรูปตรงระเบียงหน้าห้องพักจุ้น ผลัดกันถ่ายเดี่ยวบ้าง คู่
บ้าง เป็นที่ครึกครื้น เหลือแต่ภาพหมู่ยังไม่มี เหลือบเห็นจิ๋วเดินผ่านมาเลยรีบคว้าตัวไว้......
"จิ๋ว..แกมาเป็นช่างภาพให้พวกฉันหน่อยดิ๊" นาพูดพร้อมกับดึงแขนให้เข้ามา จิ๋วรีบกุลีกุจอ
ใหญ่ อยากช่วยจ๋าว ๆ รับกล้องจากมือจุ้นแล้วไปยืนเล็งใหญ่ สาวๆก็ยืนยิ้มจับกลุ่มเป็นก้อน
แต่จิ๋วไม่กดซักที....
"จิ๋ว..เมื่อไหร่แกจะกดวะ..ฉันยิ้มจนเหงือกแห้งแล้วนะ!" ตูนตะโกนบอก จิ๋วเงยหน้าขึ้นยิ้ม หน้า
ตาแดงกล่ำเพราะฤทธิ์ยอดข้าวที่ดื่มเข้าไปเยอะ
"กด ตรงหนายยย..อ่ะ" สาวๆ เซ็ง!เลย ส่ายหน้ากันระนาว จุ้นเดินเข้ามาบอกแล้วก็รีบกลับไป
เข้าที่ใหม่ จิ๋วตั้งหน้าตั้งตาเล็ง
"จิ๋ว....แกไม่ต้องเอาวิวข้างหลังมากนะซูมหน้าพวกฉันเยอะๆ" แนงส่งเสียงบอกแจ้วๆ จิ๋วเงยหัว
ขึ้นมาแล้วก็พยักหน้า สาวๆก็รีบแอ๊ค!ท่ากันสุดๆ ใครมีท่าไม้ตาย ท่าประจำตัว งัดเอาออกกัน
มาหมดยืนกันนิ่งไม่ขยับเขยื้อน ซักแป๊บ! ชักเมื่อย ไม่ไหว เพราะคนถ่ายไม่กดซ๊ากก ที....
"ไอ้จิ๋ว...แกทำอะไรอยู่...เมื่อยแล้ว" จุ้นเริ่มมีเสียง.... จิ๋วเงยหน้าขึ้นมายิ้มพริ้ม...เห็นเหงือก
แดงแป๊ด!
"ซูมงายยยอ่ะ..พี่จุ้น" ทีนี้ไม่แค่ส่ายหัว มีเสียงออกมาด้วย
"อะไรไอ้จิ๋ว..แกทำงานกับไอ้ปอมแท้ๆ กะอีแค่กดชัตเตอร์ ซูมภาพทำไม่เป็นหรือไง" นาส่ง
เสียงถาม จิ๋วก็ยิ้มแหยเห็นฟันเป็นแถบ ๆ
"ผมม เป็นช่างฟายย..ไม่ใช่ตาก้องนะ!เพ่..มันม่ายถนัด เคยใช้แต่พวกก้องปัญญาอ่อนเวลาจะ
ซูมมมก็เดินเข้า เวลาจะให้ภาพมันไกลก็ถอยออก ไอ้ Option เยอะๆแบบเนี้ย ผมม ไม่ถนัด
หรอก" ร่ายซะยาว จันทร์ยิ้ม หันมาหาจุ้น
"มันจะไหวมั๊ยเนี่ยจุ้น ยืนจะไม่อยู่แล้วนะน่ะ" จุ้นยิ้มแล้วก็เดินเข้าไปหาจิ๋ว
"มา..งั้นไม่เป็นไรเดี๋ยวพวกฉันถ่ายกันเอง ไม่รบกวนแกและ"
"เอางั้นเหรออพี่... แต่ผมเต็มจายยนะ" ยังยื้ออยู่
"ไม่เป็นไรเกรงใจว่ะ..ม๊า..ส่งกล้องมา" จิ๋วยื่นส่งให้ ปากก็พร่ามไป
"มีอาลัย..ให้ผมมรับใช้..บอกผมมได้นะพี่..บอกผมม..ไอ้จิ๋วคนเนี้ย...พร้อมซำเหมอ..ผมปาย
ก่อนล่ะพี่"
"เออๆ เดินดีๆ ล่ะเดี๋ยวตกน้ำตกท่าไป" จุ้นเตือน แล้วจิ๋วก็ลากขาเดินออกไป สาวๆ ก็หันมา
หัวเราะกันคึก คัก
"ไอ้นาแกดึงมันมา..ไม่สังเกตดูให้ดีก่อน..มือมันจะถือกล้องยังไม่ไหวเลย" จุ้นบ่น พร้อม
หัวเราะ
"ก็ใครจะไปรู้ล่ะ ตอนนั้นรีบอ่ะกลัวมันเดินเลยไปก่อน....แล้วเอาไงล่ะทีนี้..เลยไม่ได้ภาพหมู่
เลย วิวตรงนี้สวยด้วยฉันชอบอ่ะ" โอดครวญ
"มา..เดี่ยวฉันถ่ายให้..ไปยืนกันไป" จุ้นสั่ง นาสั่นหัว
"ไม่เอ๊า! ไม่ครบ...อยากได้ครบๆ" แล้วสายตานา ก็เหลือบไปเห็นปอมที่กำลังเดินโท่ง ๆ
ลากรองเท้าแตะแกรก กราก... ผิวปากสบายใจเฉิบ เลิ้ยวหัวมุมเข้ามากำลังจะเดินไปทางห้อง
ฝั่งผู้ชาย หน้าก็เริ่มบาน....รีบสะกิดจุ้น
"ไอ้ปอม!..นั่นไง! ไอ้ปอม...เรียกมันเร็ว! จุ้น..เรียกมัน" ปากพูด สายตามองไปที่ปอม มือก็
เขย่าแขนจุ้นอย่างเร็ว จุ้นขมวดคิ้ว
"ก็ทำไมแกไม่เรียกมันเองล่ะ" จุ้นงง แต่ก็อ้าปากตะโกนเรียกให้ พร้อมกับกวักมือเรียก
"ปอม!..ไอ้ปอม!..มานี่หน่อย" ปอมแหงะหน้ามามอง
"รีบหรือเปล่า! จุ้น ถ้าไม่รีบเดี๋ยวฉันขอตัวไปเปลี่ยนกางเกงแป็บนึง!...มันชื้นเหนียวตัวว่ะ!"
"เออๆ ไม่รีบ!ไปเถอะ" ส่งเสียงกลับไป พร้อมกับโบกมือไล่ แล้วปอมก็เดินกลับห้อง ส่วน
สาวๆ ระหว่างรอปอม ก็ถอยมามานั่งจับกลุ่ม คุยกันจ๊อก แจ๊ก เหมือนนกกระจอกแตกรัง ขนาด
มีอยู่กันแค่ห้าคน
"ไม่อยากกลับเลย...อยากอยู่ต่ออีกซักสองวัน ชอบบรรยากาศที่นี่จัง" ตูนพูดทำหน้าเคลิ้มฝัน
แนงพยักหน้าเห็นด้วย
"นั่นสิ..นึกถึงวันจันทร์แล้วกลุ้ม..เบื่อ!อ่ะ..อยากอยู่ที่นี่ตลอดไปเล้ยยย.." ประโยคสุดท้าย
ตะโกนเสียงดัง เพื่อนๆหัวเราะกันใหญ่ ซักครู่ปอมก็กลับมา
"มีอะไรให้ปอม รับใช้จ๊ะ! จ๋าว จ๋าว" ส่งเสียงเข้ามาก่อน..แล้วตัวก็ตามเข้ามาเดินยิ้มล่ามาแต่
ไกล
"พวกฉันจะให้แกถ่ายรูปหมู่ให้หน่อยอ่ะ อยากได้วิวตรงนี้" นาตอบกลับไป แล้วปอมก็เดินมา
ถึง
"อ้อ! อยากถ่ายรูปหมู"
"หมู่!" สาวๆ พูดออกมาพร้อมกัน ปอมหัวเราะชอบใจ..
"มา...ไหนอ่ะ!กล้อง" จุ้นส่งให้ ปอมรับมากับมือจุ้น มีแอบยักคิ้วให้จุ้นด้วย จุ้นค้อนให้หนึ่งวง
ปอมเหลือบมองกล้องในมือ
"อ้าว! ของไอ้จุ้นเหรอ! ลืมเลย..ฉันว่าจะดูให้แก งานยุ่งเลยลืมไปเลย" ปากบ่น มือก็ขยับๆ
เลนส์
"วันหลังก็ได้ปอม!" ปอมเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้
"ไม่เป็นไร!เดี๋ยวดูให้เลย...แต่ตอนนี้ถ่ายรูปหมูก่อน...เร๊ว! ถ่ายรูปหมู.." ว่าแล้วก็กวักมือต้อน
หมู เอ๊ย!ต้อนจ๋าวๆ สาวๆให้ค้อนปอมกันเกรียว ปอมยิ้มแหยๆ รีบเอาใจ
"อ่ะมาจ๋าว จ๋าว..จะเอาวิวตรงไหนบอกมาาาา..เดี๋ยวปอมจาดดด..ให้" พูดพร้อมกับส่องกล้องดู
แสงเข้า สาวๆก็เดินไปจับกลุ่มเป็นก้อนรวมตัวกันเป็นกระจุก
"ปอม!..เอาวิวทะเลด้านโน้นน่ะ..สวยดีฉันชอบ สีของฟ้ากำลังสวยเลย" นาส่งเสียงมา เพื่อนๆ
เห็นด้วยพยักหน้ายิ้มพริ้มเกลื่อนไปหมด แล้วก็จัดท่า ปอมส่ายหัว
"ย้อน!แสง...ถ่าย!ไม่ได้..หาใหม่" ตามองกล้องไป มือก็กดไป
"อ่ะ! งั้นเอาตรงนี้ก็ได้ ตรงนี้มองเห็นภูเขาด้วย" จันทร์เสนอ น้องๆ เห็นด้วยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
กระเถิบๆ ยืนกันเป็นก้อนแอ๊คท่าประชันกัน ปอมส่ายหน้า
"ฮึ!..มันย้อนถ่าย! ไม่ได้..หาใหม่" ปากพูดไป ตามองกล้อง มือก็กดใหญ่ สาวๆ เริ่มบ่น
เสียงออกมาเป็นกระสายถ่ายไม่ได้ซ๊ากกที
"ตรงนี้ก็ได้ ปอม! เห็นทะเลด้วยเห็นที่พักฝั่งโน้นด้วยสวยดี" ตูนส่งเสียงมาบ้าง เพื่อนๆเอออวย
ด้วย เขยิบๆ จัดท่ากันหญ่ายยย ยังจัดไม่เข้าที่ ยังแอ๊คไม่เข้าท่า แล้วเสียงปอมก็ดังออกมา
"เสร็จ!..แย้ววววว!" สาวๆได้ยินหันมาหน้าฉงนบ้าง งงๆบ้าง อ้าปากหวอ เลิกคิ้วบ้าง ยังไม่ได้
ถ่ายเลยง่ะ เสร็จแล้วเหรอ! ตาปอมมองกล้องมือก็รัว แล้วก็เงยหน้ายิ้มแฉ่ง
"เสร็จแล้ว! จริง..จริ๊ง" พูดไปด้วยพยักหน้าไปด้วย กลัวจ๋าวๆ ไม่เชื่อ จุ้นกับแนงสงสัยรีบเดิน
เข้ามาดู แค่ดูที่ภาพสุดท้ายที่ปอมตั้งค้างไว้ให้ก็หัวเราะออกมาทันที เท่านั้นแหละจันทร์ ตูน
และก็นารีบวิ่งเข้ามาสมทบ ปอมถอยหลังไปนั่งเก้าอี้หยิบถุงมันฝรั่งมา..แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตากิน
หิวแล้วง่ะ ท้องร้องจ๊อก ๆ สาวๆ มุงดูภาพแล้วก็หัวเราะ ภาพที่ปอมถ่ายออกมาแต่ละภาพมัน
ช่างธรรมชาติเหลือเกิน หน้าตาแต่ละคนในภาพมีหลายอารมณ์มากๆ รวมๆแล้วดูตลกออกแนว
ขำๆ ซะมากกว่า ท่าทางที่เตรียมไว้แต่ละท่ามองจากในภาพแล้วเหมือนไม่ได้เตรียมไว้เพราะ
ปอมถ่ายตอนที่ไม่รู้ตัว แสงแล้วก็สีได้หมด ชั่วเวลาไม่กี่นาทีปอมถ่ายได้ไม่น้อยกว่าสิบห้า
ภาพ วิวทุกที่..ที่ปอมบอกว่าย้อนแสงถ่ายไม่ได้...มีหมดทุกที่แถมยังสวยอีกต่างหาก ดูจาก
หน้าตาของสาวๆ แล้วภาพที่ถ่ายออกมาน่าจะถูกใจ ต่างยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตามๆกัน แนง กับนา
รีบเดินเข้ามาหาแล้วก็นั่งลงนวดแขนปอม
"ปอม! แกถ่ายเดี่ยวให้ฉันมั่งดิ เอาสวยๆอ่ะฉันจะไปอัดกรอบ" แนงพูด นาพยักหน้าเอาด้วย
ปอมฟังไปด้วยปากก็เคี้ยวตุ้ย ๆ..กลืนเอื๊อก..แล้วเสียงก็ค่อยๆออกมา
"ไอ้แนง! ไอ้นา! ถ้าฉันจำไม่ผิดนะ ตั้งแต่ครบกับพวกแกมาเนี่ย รูปเดี่ยวของพวกแก 2 คน ที่
ฉันถ่ายน่าจะตั้งเป็นหอสมุดแห่งชาติได้แล้วมั้ง...เยอะมากกกก..จะถ่ายไปทำไมเยอะๆวะ รก
จะตาย" บ่น
"เหอะน่า..พวกฉันเก็บได้ก็แล้วกัน..น้าปอมน้า ถ่ายให้พวกฉันหน่อย!" แนงประจบ
"เออๆ มา..ลุก ๆ จะถ่ายก็มา" พูดเสร็จก็ลุกขึ้นยืน เดินเข้าไปหาจุ้นจะเอากล้อง เห็นจุ้น ตูน
จันทร์ ยังมุงดูอยู่ ยังไม่เลิกมุง ก็เอาและ
"เป็นงายล่ะตัวเอง...เค้าเก่งมั๊ยล่า..ทำให้คนหน้าตาดูไม่ได้ห้าคน....กลับมาดูได้ขึ้นอีกครั้ง
นึง...เห็นมั๊ยล่า..เป็นแฟนกับปอมไม่ผิดหวัง....สุดยอดดด...อุ้ยส์ๆ..จุ้น..ปอมเจ็บ..หยิกทำไม
ล่ะ"
"ปากดีนักใช่มั๊ย หึมม์...ไอ้ปอม!" เสียงเขียว หมั่นเขี้ยว บิดเข้าไป ตูนกับจันทร์หัวเราะ
"หยิกแรงๆ จุ้น! เอาให้เนื้อขาดเลยยิ่งดี ปากดีนัก" ตูนเร่งยิก ยิก ปอมหน้าเบี้ยวเจ็บมาก
"จุ้น!ปล่อยยย....เจ็บบบบบ!..ทีหลังไม่พูดเรื่องจริงแล้ว" ยังไม่หยุด ทีนี้จุ้นบิดหนักขึ้นไปอีก
"ล้อ!เล่น...จุ้นนน ไม่พูดแล้วจริง ๆ ปล่อยยย....เจ็บบบ!...อุ้ยส์" นั่นแหละจุ้น ถึงปล่อย ปอม
ส่งค้อนให้จุ้น ควับ! เอามือถูตรงเอว เจ็บจริงๆ หันข้างให้จุ้น เลิกเสื้อออกมาดูเห็นเขียวเป็นจ้ำๆ
ขนาดผิวคล้ำยังเห็นได้ ตูน กับจันทร์ ยืนอยู่ตรงนั้นพอดี เห็นจะ จะ ถึงกับเอามือปิดปากหน้า
เบ้ รอยเขียวม๊าก..มากกกกเป็นวงกว้าง รีบถอยห่างออกมา เดินเข้าไปหาแนงกับ นา
กระซิบกระซาบกัน แล้วก็พากันเดินออกไปไม่หันมาบอกจุ้นซักคำ [ประมาณว่า ไปดีก่า ไม่อยู่
แหล้ววว เคลีย์กันเองเน้อ..: ผู้แต่ง] จุ้นเหลือบเห็นอาการของสองสาว แต่ไม่เห็นร่องรอยที่เอว
ของปอม เอากล้องไปวางไว้ที่โต๊ะ รีบเดินกลับมาจับตัวปอมหันข้าง ปอมหันตัวหนี แล้วก็เลิก
คิ้วมองจุ้นยิ้มตาหยี
"เป็นอะไร...จุ้น!"
"ไหน...หันมาดิ" จับตัวปอมให้หันใหญ่ ปอมยังขืนตัวไว้ หัวเราะออกมา
"เป็นอะไร...ไอ้จุ้น!"
"เมื่อกี้ที่ฉันหยิกแกน่ะ..ไหนหันมาดูหน่อยดิ๊" น้ำเสียงเริ่มเคลือ ๆ ปอมอมยิ้ม
"ไม่เป็นไรจุ้น...ไม่มีอะไร"
"ไม่เอ๊า!..หันมา" ตวาดแว๊ด! หน้าตาเริ่มเหยเก..ปอมตกใจรีบดึงตัวจุ้นเข้ามากอดไว้
"โอ๋ ๆ..ไม่เป็นอะไรจริง ๆ จุ้นนิดหน่อย..นิดหน่อย..ไม่มีแผลเลยแค่มดกัด" ปลอบ จุ้นแหงะ
หน้ามามองหน้าปอม
"ไม่เป็นอะไร! ก็ให้ฉันดูสิ"
"ก็จะดูทำมายล่า...มันไม่เป็นอะไรจริง ๆ..หรือว่าอยากจะเห็นผิวเนียนๆของปอมใช่ไหมล่าาา...
ปอมก็เขิลล์เป็นเหมียนกันน้าา." จุ้นไม่ยิ้ม จ้องหน้าปอมอยู่อย่างนั้น แกจะให้ฉันดูหรือไม่ให้ดู
ถ้าไม่ให้ฉันดูเลิกคบ! แล้วปอมก็ถอนหายใจเฮือก ปล่อยตัวจุ้น
"ก็ได้.. ก็ได้...ดูแล้วหลงเสน่ห์ฉันไม่รู้ด้วยนะ" ว่าแล้วก็หันข้างให้
"เอายาง..เอายาง...นับ หนึ่ง สอง สาม ก่อนจุ้น งั้นไม่เปิดนะ" ยังเล่นอยู่ จุ้นหมั่นไส้ คว้าชาย
เสื้อปอมแล้วก็เปิดเองเลย หน้าตาก็เริ่มเหยเก น้ำตาเริ่มคลอนิดๆ
"ปอม!...ฉันขอโทษ!...ฉันไม่ได้ตั้งใจ...แกเจ็บมากมั๊ยเนี่ย!" ค่อยๆ กดรอบๆรอยที่ช้ำ ปอม
สะดุ้งนิดๆ
"ไม่เท่าไหร่หรอกจุ้น..บอกแล้วไงว่านิดหน่อย..แค่มดจุ้นกัดเอง" ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ ยืนก้มหน้า
เฉย ปอมดันคางจุ้นให้เงยขึ้น เห็นน้ำตาไหลเป็นทาง ตกใจ! รีบเอามืดเช็ดให้
"จุ้น! ไม่เป็นไร...ฉันไม่เป็นไร..แป๊บเดียว..เดี๋ยวก็หาย มันแค่ช้ำเท่านั้นเอง"
"มันไม่หายง่ายๆ หรอกวงใหญ่ขนาดนั้นน่ะ" น้ำตายังไหลอยู่ ปอมค่อยๆเช็ดออกให้ ปากก็พูด
ไป
"คายบอก...ใช้ยาหม่องทาถู..ทาถู..ก็หายแล้ว ยิ่งได้มือจุ้น!ทาถู ทาถู ให้ทุกวันนะ...ปอมยิ่ง
หายเร็วมั๊ก มากกเลย" นั่นแหละถึงยิ้มออกมาได้ หยุดร้องไห้ แล้วก็จ้องหน้าปอม
"ปอม! ฉันขอโทษจริง..จริง..ฉันไม่ได้ตั้งใจ...ไม่นึกว่ามันจะเป็นแบบเนี้ย" หน้าเศร้า ปอมยิ้ม
"นิดหน่อยจุ้น..เพื่อจุ้น..ปอมทนด้ายยยย" ประโยคหลังแหกปากซะดังลั่น จุ้นหัวเราะตีมือไป
บนหน้าอกปอมดังเพี๊ย! ปอมจับมือจุ้นไว้
"จุ้นน!..ฉันเคยบอกแกแล้วไม่ใช่เหรอ!..ว่าอย่าร้องไห้อีก แกทำให้ฉันใจไม่ดี..ให้ครั้งนี้เป็น
ครั้งสุดท้ายนะ ห้ามทำให้ฉันตกใจอีก..เข้าใจมั๊ย" จุ้นมองหน้าปอมอยู่นานแล้วก็พยักหน้าส่ง
ให้ ปอมยิ้ม..ตาจ้องตา..แล้วก็เหมือนมีไฟฟ้าสถิตย์...ปอมค่อยๆ ก้มลงบรรจงจูบไปที่หน้าผาก
จุ้น จุ้นหลับตาพริ้ม
"น่ารักจัง! จุ้น!" จุ้นค่อยๆ ลืมตามอง เห็นปอมก้มมองตัวเองซะใกล้หน้าเกือบจะติดกัน ไม่รู้ว่า
เข้าไปอยู่ในวงแขนปอมตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีแขนข้างนึงของปอมก็อยู่ที่เอวซะแล้ว ส่วนมือ
อีกข้างก็จับมือตัวเองไว้อยู่
"เวลาผู้หญิงร้องไห้ก็ดูสวยไปอีกแบบเนอะ ขนตาจับกันเป็นแพเชียว..สวยดี" ส่งเสียงมาเบาๆ
ก้มหน้าลงมาหาพร้อมกับเลิกคิ้ว พยักหน้าเล็กน้อย จุ้นมอง..แล้วก็พยักหน้าตอบ ปอมยิ้ม
บรรจงจูบไปที่ริมฝีปากจุ้น! ซักครู่ปอมก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาสายตายังอยู่กับจุ้นอยู่ จุ้นมอง
หน้าปอม..หน้าเริ่มแดง ปอมยิ้ม ยกมือขึ้นเกลี่ยริมฝีปากจุ้น
"ขอบใจมากจุ้น..ที่เชื่อใจฉัน" เท่านั้นแหละ จุ้นเอาหน้าซุกบ่าปอมใหญ่ เขิลล์ ปอมหัวเราะ
"เป็นอะไรจุ้น!" จุ้นยังไม่ยอมเงยหน้า ไม่ตอบ ไม่รุ เขิลล์ ปอมยิ้ม ต้องเติมเชื้อเพลิงหน่อย
และ
"คราวหลังต้องฝึกกันตัวต่อตัวหน่อยแล้ว..ยังอนุบาลอยู่เลยจุ้น....กว่าจะเลื่อนขึ้นประถมสงสัย
ต้อง Train กันหนัก" เท่านั้นแหละ จุ้นเงยหน้าจากบ่าปอมทันที หน้ายังแดงอยู่ มือหยิกแขน
ปอมอย่างไว ปอมหัวเราะ
"ว่างมั๊ยจุ้น!" จุ้นหยุดมองหน้าปอม หน้ายังคงแดงอยู่
"ทำไม!" หางเสียงสะบัด
"ฉันกำลังว่างพอดี เดี๋ยวฉันเป็น ติวเตอร์ให้ จะได้สอบพาสชั้นจากอนุบาล ขึ้นมัธยมเลย..
โอ๊ย!..ไอ้จุ้น!..เจ็บ...ที่เดิมเลยนะน่ะ...อุ้ยส์..เจ็บอ่ะ" โอดครวญ จุ้นอมยิ้มหน้าแดง แล้วก็ดึง
แขนปอม
"จะพาไปไหน" เดินตามต้อยๆ จุ้นผลักให้นั่งรอตรงเก้าอี้หน้าระเบียง
"นั่งลงก่อน" กำลังจะเดินผละไป
"อ้าว! แล้วตัวเองจะไปไหนอ่ะ.. ปล่อยเค้าไว้คนเดียวไม่ได้น้าเค้าเหงาอ่ะ" พูดไปด้วยนั่ง
กระทืบเท้าไปด้วย จุ้นหันมาเห็นหมั่นไส้ ผลักหัวให้ทีนึง
"เดี๋ยวมา ฉันไปเอายาหม่องในห้องมาทาให้" ปอมยิ้ม
"จุ้นน่ารักจังเลย! มาเร็วๆ นะปอมคอยอยู่" ว่าแล้วก็หยิบถุงมันฝรั่ง มานั่งกินต่อ หิวง่ะ ซักแป๊บ
จุ้นก็เดินออกมาถือขวดยาหม่องออกมาด้วย กระเถิบเก้าอี้อีกตัวมานั่งข้างๆ
"ไหน แกหันข้างซิปอม!" ปอมหันข้างให้ปากก็เคี้ยวตุ้ย ๆ ล้วงใหญ่ จุ้นเลิกเสื้อควักยาหม่องขึ้น
มาแล้วก็ทาให้ ปอมแหงะหน้ามาดูก็อมยิ้มปากยังเคี้ยวอยู่ จุ้นเงยหน้ามามองพอดี หน้าเริ่ม
แดง มือหยุดการทำงาน ก้มลงปิดฝายาหม่อง ปอมเลิกคิ้ว
"เสร็จและ! ทำไมทาแป๊บ!เดียวล่า แล้วอย่างนี้ยามันจะซึมถึงข้างในเหรอ" ถามไปด้วยปากก็
เคี้ยวใหญ่ จุ้นยิ้ม แล้วก็กะแทกขวดยาหม่องวางไว้ให้บนโต๊ะ
"เอากลับไปทาถู ทาถูเองที่ห้อง" ปอมรีบหันหน้ามา มือรีบวางถุงมันฝรั่ง พร้อมกับดูดนิ้วดัง
จ๊วบ!ๆ
"ไม่ยอม! ไม่ยอม! จุ้นไม่รับผิดชอบ..ทำเค้าเจ็บแล้วไม่รับผิดชอบเหรอ..ทำงี้ได้ไงล่า" บ่น!
ทำท่าทำทางเหมือนเด็กส่ายหัวไปส่ายหัวมา จุ้นหัวเราะ
"ก็ทาให้แล้วไง คราวต่อไปเวลาแกอาบน้ำเสร็จ แกก็ทาซะ"
"ทั้งปีเลยอ่ะ..ทั้งปีเลย..ทำกับปอมอย่างเนี้ย! ทั้งปี" แกล้งค้อนประหลับประเหลือก แล้วก็ยิ้ม
ออกมา สายตาเหลือบเห็นกล้องบนโต๊ะ นึกขึ้นได้ว่าจะดูกล้องให้ รีบลุกขึ้นเดินไปล้างมือตรง
บันไดแล้วก็ขึ้นมา จุ้นมองตาม ปอมหยิบกล้องขึ้นมาค่อยๆ หมุนเลนส์ออกดู จุ้นสนใจมองมั่ง..
ปอมแหงะหน้ามาเห็นก็อมยิ้ม ปอมเอากล้องวางหยิบเลนส์ขึ้นมา เอาปลายเสื้อเช็ดแล้วก็ส่อง
อ่าน อ่านได้ใจความก็ยิ้มทันที
"ฉันว่าแล้ว ผิด Size จริงๆ ด้วย อันนี้มัน 55 แต่ตัวกล้องมัน 52 มันถึงได้คล๊อก แคล๊ก คล๊อก
แคล๊ก อย่างงี้ไง" จุ้นหน้าเบ้
"แล้วทำยังไงล่ะ ทีเนี้ย!" ปรึกษาใหญ่ ปอมเงยหน้าขึ้นมอง
"ของฉันมีรุ่นนี้..เปลี่ยนไว้ใช้ชั่วคราวก่อน..เดี๋ยวไอ้อันเนี๊ย..ฉันไปหาแลกมาให้" ว่าแล้วก็ลุก
ขึ้น
"ไปไหน!" จุ้นเงยหน้าถาม
"ไปเอามาให้ พอดีเอาติดมาด้วยอยู่ในกระเป๋า" ว่าแล้วก็รีบเดินออกไป ซักแป๊บก็ถือเลนส์เข้า
มาด้วย จุ้นเห็นก็ขมวดคิ้ว
"ทำไมมันเก่านักล่ะ" ปอมเงยหน้าขึ้นมองขมวดคิ้วมั่ง
"จะเอามั๊ย...ถ้าไม่เอาจะได้เอาไปเก็บ" จุ้นยิ้มประจบ ประจบ
"เอาจ้า..เอา..ทำเป็นคนแก่ขี้ใจน้อยไปได้" ปอมยิ้มสายตาก็มองจุ้น มือก็เอาผ้าเช็ดเลนส์
ใหญ่ จุ้นมองหน้าปอม แล้วก็เริ่มหน้าแดง ปอมหัวเราะ
"นั่นแน่ๆ...กิบ กิ๊ว กิบ กิ๊ว....คิดอะไรอยู่ใช่ม้า...ตัวเอง..เค้ารู้น้า" จุ้นยิ้ม
"บ้า..ไอ้ทะลึ่ง" หน้าแดงไปหญ่ายยย
"จริง ๆด้วย..ใช่จริงๆด้วย...ปอมเดาถูก...อย่างงี้ต้องให้รางวัลปอมน้า" ปากพูด ตามองจุ้น มือก็
เช็ดไป แล้วก็ร้องเพลงออกมา เท่อเป็นแฟน...ชันแล้วววว....รู้ตัวบ่างไหม...แล้วเมื่อไร..หนอ
ฉันจะได้...เป็นแฟนของเธอ ยักคิ้วหลิ่วตาใส่จุ้น จุ้นหน้าแดงขึ้นไปอีก ปอมยิ้มตาหยี แล้วก็ก้ม
ลงเอาเลนส์ใส่เข้ากับตัวกล้อง เสียงสลักดังคลิ๊ก! ปอมลองยกขึ้นส่องดู
"จุ้น! ไหนไปยืนเป็นแบบหน่อยดิ๊ ลองกล้องหน่อย!" จุ้นลุกขึ้น เดินไปยืนพิงระเบียงหันหน้าเข้า
มา
"เอ้า หนึ่ง..จ๋อง..จ๋องนิ..จ๋องนินึง จ๋องหน่อย จ๋องหน่อยนึง" จุ้นเป่าลมออกปาก..ชักมีอารมณ์
แล้วปอมก็กดแชะ! จุ้นค้อนใหควับ! แล้วเดินเข้าไปหา ปอมยื่นกล้องให้ดู น่าร๊ากเชียย์ ภาพจุ้น
กำลังเป่าลมออกจากปากผมข้างซ้ายปลิวเชียว จุ้นยิ้ม
"จะอัดหรือเปล่ารูปนี้..จุ้น" ปอมหันมาถาม
"อัด! น่ารักดี" จุ้นก้มมองอมยิ้มยังปลื้มไม่หาย ปอมหัวเราะ
"คนอะไร ชมตัวเองก็เป็นด้วย...อัดเผื่อเค้ารูปนึงน้า" ประจบ ประจบ
"เอาไปทำอะไร!"
"ก็จะเอารูปแฟนเก็บไว้ในกระเป๋า โชว์คนอื่นบ้างอ่ะ..ผิดเหรอจ๊ะที่ร๊ากก!"
"ก็มีแล้วไม่ใช่เหรออยู่ในกระ..." ลืมตัวปากไว พูดไปซะแล้ว ปอมหลี่ตามอง อมยิ้ม...
"ฮั่นแน่! แอบเป็นหัวขโมยแอบดูกระเป๋าชาวบ้าน เหรอทีร๊ากกก"
"ไม่ได้ขโมยแอบดู...มันบังเอิญต่างหาก" แก้ตัวพัลวัล
"เค้าไม่ว่าหรอกตัวเอง...แก้ตัวใหญ่เชียวน้า..นะจุ้นอย่าลืม...ขอรูปนึง...ภาพนั้นก่อนคบกันไง..
ภาพนี้คบกันและก็เป็นวันพิเศษด้วย..นะตัวเองน้า" จุ้นหน้าแดงพยักหน้าส่งให้
"ว่าแต่ไอ้กล้องตัวเนี้ย...มันมีขาตั้งกล้องมาหรือเปล่า" ปอมถาม
"มีอยู่ในกระเป๋า แกจะเอาเหรอ!"
"ก็จะตั้งกล้องถ่ายกับคู่รักซักกะหน่อยอ่ะ..วันนี้วันดีเดย์ กิบ กิ๊ว กิบ กิ๊ว เอาซะหน่อย" จุ้นหน้า
แดงขมวดคิ้ว
"น้าจุ้นน้า..ฉันยังไม่เคยถ่ายรูปกับแกเลยนะ มีแต่ภาพหมู หมู" แล้วจุ้นก็เดินไปหยิบออกมา
ให้ ปอมเซ็ตกล้อง ตั้งกล้องอย่างเร็ว แล้วก็ดึงมือจุ้นให้มายืนคู่กันพิงระเบียง ซักแป๊บ!ปอมก็
เรียก
"จุ้นเอียงหูมาซิบอกอะไรให้ฟัง!" จุ้นหันมอง แล้วก็เอียงหูไปให้ ปอมกระซิบ
"บ้า! ไอ้ทะลึ่ง!" จุ้นยิ้มหน้าแดงแล้วกล้อง ก็แชะ!อัตโนมัติ
"เสร็จและ..ไป..ไปดูรูปกันตัวเอง ...จะน่ารักมั๊ยเอ๋ย" จุ้นรีบเดินเข้าไปดูพร้อมปอม น่าร๊ากก
เชียย์เป็นรูปตอนปอมกำลังกระซิบอยู่ที่หูยิ้มตาหยี ส่วนจุ้นก็หน้าแดงหันหน้ามาทางกล้องพอดี
"จุ้น!..เอาภาพนี้ด้วยนะขอ เค้าสองใบนะตัวเอง...เค้าชอบ..เค้าชอบ" จุ้นพยักหน้า แล้วทันใด
นั้นเสียงท้องร้องของปอมก็ดังระงมออกมา จุ้นหันมามอง ปอมยิ้มแหย
"หิวง่ะ! ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลย" จุ้นส่ายหน้า
"แล้วเมื่อไหร่ มันจะหายล่ะไอ้กะแพะ กะเพาะของแกน่ะ" จุ้นกำลังจะต่อ ปอมรีบยกมือห้ามไว้
ก่อน
"จุ้น!เดี่ยวค่อยต่อนะตัวเอง ไปกินข้าวก่อนนะ เดี๋ยวพอเค้ากินข้าวเสร็จ ตัวเองจะร่ายซักกี่
ชั่วโมงก็ได้ เพื่อตัวเอง เค้าทนนนด้ายยย" จุ้นยิ้มค้อนให้ทีหมั่นไส้ เอากล้องเข้าไปเก็บแล้วก็
พากันขึ้นไปห้องอาหาร.....................
อาบน้ำอาบท่าแล้วก็มายืนเต๊ะท่าถ่ายรูปตรงระเบียงหน้าห้องพักจุ้น ผลัดกันถ่ายเดี่ยวบ้าง คู่
บ้าง เป็นที่ครึกครื้น เหลือแต่ภาพหมู่ยังไม่มี เหลือบเห็นจิ๋วเดินผ่านมาเลยรีบคว้าตัวไว้......
"จิ๋ว..แกมาเป็นช่างภาพให้พวกฉันหน่อยดิ๊" นาพูดพร้อมกับดึงแขนให้เข้ามา จิ๋วรีบกุลีกุจอ
ใหญ่ อยากช่วยจ๋าว ๆ รับกล้องจากมือจุ้นแล้วไปยืนเล็งใหญ่ สาวๆก็ยืนยิ้มจับกลุ่มเป็นก้อน
แต่จิ๋วไม่กดซักที....
"จิ๋ว..เมื่อไหร่แกจะกดวะ..ฉันยิ้มจนเหงือกแห้งแล้วนะ!" ตูนตะโกนบอก จิ๋วเงยหน้าขึ้นยิ้ม หน้า
ตาแดงกล่ำเพราะฤทธิ์ยอดข้าวที่ดื่มเข้าไปเยอะ
"กด ตรงหนายยย..อ่ะ" สาวๆ เซ็ง!เลย ส่ายหน้ากันระนาว จุ้นเดินเข้ามาบอกแล้วก็รีบกลับไป
เข้าที่ใหม่ จิ๋วตั้งหน้าตั้งตาเล็ง
"จิ๋ว....แกไม่ต้องเอาวิวข้างหลังมากนะซูมหน้าพวกฉันเยอะๆ" แนงส่งเสียงบอกแจ้วๆ จิ๋วเงยหัว
ขึ้นมาแล้วก็พยักหน้า สาวๆก็รีบแอ๊ค!ท่ากันสุดๆ ใครมีท่าไม้ตาย ท่าประจำตัว งัดเอาออกกัน
มาหมดยืนกันนิ่งไม่ขยับเขยื้อน ซักแป๊บ! ชักเมื่อย ไม่ไหว เพราะคนถ่ายไม่กดซ๊ากก ที....
"ไอ้จิ๋ว...แกทำอะไรอยู่...เมื่อยแล้ว" จุ้นเริ่มมีเสียง.... จิ๋วเงยหน้าขึ้นมายิ้มพริ้ม...เห็นเหงือก
แดงแป๊ด!
"ซูมงายยยอ่ะ..พี่จุ้น" ทีนี้ไม่แค่ส่ายหัว มีเสียงออกมาด้วย
"อะไรไอ้จิ๋ว..แกทำงานกับไอ้ปอมแท้ๆ กะอีแค่กดชัตเตอร์ ซูมภาพทำไม่เป็นหรือไง" นาส่ง
เสียงถาม จิ๋วก็ยิ้มแหยเห็นฟันเป็นแถบ ๆ
"ผมม เป็นช่างฟายย..ไม่ใช่ตาก้องนะ!เพ่..มันม่ายถนัด เคยใช้แต่พวกก้องปัญญาอ่อนเวลาจะ
ซูมมมก็เดินเข้า เวลาจะให้ภาพมันไกลก็ถอยออก ไอ้ Option เยอะๆแบบเนี้ย ผมม ไม่ถนัด
หรอก" ร่ายซะยาว จันทร์ยิ้ม หันมาหาจุ้น
"มันจะไหวมั๊ยเนี่ยจุ้น ยืนจะไม่อยู่แล้วนะน่ะ" จุ้นยิ้มแล้วก็เดินเข้าไปหาจิ๋ว
"มา..งั้นไม่เป็นไรเดี๋ยวพวกฉันถ่ายกันเอง ไม่รบกวนแกและ"
"เอางั้นเหรออพี่... แต่ผมเต็มจายยนะ" ยังยื้ออยู่
"ไม่เป็นไรเกรงใจว่ะ..ม๊า..ส่งกล้องมา" จิ๋วยื่นส่งให้ ปากก็พร่ามไป
"มีอาลัย..ให้ผมมรับใช้..บอกผมมได้นะพี่..บอกผมม..ไอ้จิ๋วคนเนี้ย...พร้อมซำเหมอ..ผมปาย
ก่อนล่ะพี่"
"เออๆ เดินดีๆ ล่ะเดี๋ยวตกน้ำตกท่าไป" จุ้นเตือน แล้วจิ๋วก็ลากขาเดินออกไป สาวๆ ก็หันมา
หัวเราะกันคึก คัก
"ไอ้นาแกดึงมันมา..ไม่สังเกตดูให้ดีก่อน..มือมันจะถือกล้องยังไม่ไหวเลย" จุ้นบ่น พร้อม
หัวเราะ
"ก็ใครจะไปรู้ล่ะ ตอนนั้นรีบอ่ะกลัวมันเดินเลยไปก่อน....แล้วเอาไงล่ะทีนี้..เลยไม่ได้ภาพหมู่
เลย วิวตรงนี้สวยด้วยฉันชอบอ่ะ" โอดครวญ
"มา..เดี่ยวฉันถ่ายให้..ไปยืนกันไป" จุ้นสั่ง นาสั่นหัว
"ไม่เอ๊า! ไม่ครบ...อยากได้ครบๆ" แล้วสายตานา ก็เหลือบไปเห็นปอมที่กำลังเดินโท่ง ๆ
ลากรองเท้าแตะแกรก กราก... ผิวปากสบายใจเฉิบ เลิ้ยวหัวมุมเข้ามากำลังจะเดินไปทางห้อง
ฝั่งผู้ชาย หน้าก็เริ่มบาน....รีบสะกิดจุ้น
"ไอ้ปอม!..นั่นไง! ไอ้ปอม...เรียกมันเร็ว! จุ้น..เรียกมัน" ปากพูด สายตามองไปที่ปอม มือก็
เขย่าแขนจุ้นอย่างเร็ว จุ้นขมวดคิ้ว
"ก็ทำไมแกไม่เรียกมันเองล่ะ" จุ้นงง แต่ก็อ้าปากตะโกนเรียกให้ พร้อมกับกวักมือเรียก
"ปอม!..ไอ้ปอม!..มานี่หน่อย" ปอมแหงะหน้ามามอง
"รีบหรือเปล่า! จุ้น ถ้าไม่รีบเดี๋ยวฉันขอตัวไปเปลี่ยนกางเกงแป็บนึง!...มันชื้นเหนียวตัวว่ะ!"
"เออๆ ไม่รีบ!ไปเถอะ" ส่งเสียงกลับไป พร้อมกับโบกมือไล่ แล้วปอมก็เดินกลับห้อง ส่วน
สาวๆ ระหว่างรอปอม ก็ถอยมามานั่งจับกลุ่ม คุยกันจ๊อก แจ๊ก เหมือนนกกระจอกแตกรัง ขนาด
มีอยู่กันแค่ห้าคน
"ไม่อยากกลับเลย...อยากอยู่ต่ออีกซักสองวัน ชอบบรรยากาศที่นี่จัง" ตูนพูดทำหน้าเคลิ้มฝัน
แนงพยักหน้าเห็นด้วย
"นั่นสิ..นึกถึงวันจันทร์แล้วกลุ้ม..เบื่อ!อ่ะ..อยากอยู่ที่นี่ตลอดไปเล้ยยย.." ประโยคสุดท้าย
ตะโกนเสียงดัง เพื่อนๆหัวเราะกันใหญ่ ซักครู่ปอมก็กลับมา
"มีอะไรให้ปอม รับใช้จ๊ะ! จ๋าว จ๋าว" ส่งเสียงเข้ามาก่อน..แล้วตัวก็ตามเข้ามาเดินยิ้มล่ามาแต่
ไกล
"พวกฉันจะให้แกถ่ายรูปหมู่ให้หน่อยอ่ะ อยากได้วิวตรงนี้" นาตอบกลับไป แล้วปอมก็เดินมา
ถึง
"อ้อ! อยากถ่ายรูปหมู"
"หมู่!" สาวๆ พูดออกมาพร้อมกัน ปอมหัวเราะชอบใจ..
"มา...ไหนอ่ะ!กล้อง" จุ้นส่งให้ ปอมรับมากับมือจุ้น มีแอบยักคิ้วให้จุ้นด้วย จุ้นค้อนให้หนึ่งวง
ปอมเหลือบมองกล้องในมือ
"อ้าว! ของไอ้จุ้นเหรอ! ลืมเลย..ฉันว่าจะดูให้แก งานยุ่งเลยลืมไปเลย" ปากบ่น มือก็ขยับๆ
เลนส์
"วันหลังก็ได้ปอม!" ปอมเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้
"ไม่เป็นไร!เดี๋ยวดูให้เลย...แต่ตอนนี้ถ่ายรูปหมูก่อน...เร๊ว! ถ่ายรูปหมู.." ว่าแล้วก็กวักมือต้อน
หมู เอ๊ย!ต้อนจ๋าวๆ สาวๆให้ค้อนปอมกันเกรียว ปอมยิ้มแหยๆ รีบเอาใจ
"อ่ะมาจ๋าว จ๋าว..จะเอาวิวตรงไหนบอกมาาาา..เดี๋ยวปอมจาดดด..ให้" พูดพร้อมกับส่องกล้องดู
แสงเข้า สาวๆก็เดินไปจับกลุ่มเป็นก้อนรวมตัวกันเป็นกระจุก
"ปอม!..เอาวิวทะเลด้านโน้นน่ะ..สวยดีฉันชอบ สีของฟ้ากำลังสวยเลย" นาส่งเสียงมา เพื่อนๆ
เห็นด้วยพยักหน้ายิ้มพริ้มเกลื่อนไปหมด แล้วก็จัดท่า ปอมส่ายหัว
"ย้อน!แสง...ถ่าย!ไม่ได้..หาใหม่" ตามองกล้องไป มือก็กดไป
"อ่ะ! งั้นเอาตรงนี้ก็ได้ ตรงนี้มองเห็นภูเขาด้วย" จันทร์เสนอ น้องๆ เห็นด้วยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
กระเถิบๆ ยืนกันเป็นก้อนแอ๊คท่าประชันกัน ปอมส่ายหน้า
"ฮึ!..มันย้อนถ่าย! ไม่ได้..หาใหม่" ปากพูดไป ตามองกล้อง มือก็กดใหญ่ สาวๆ เริ่มบ่น
เสียงออกมาเป็นกระสายถ่ายไม่ได้ซ๊ากกที
"ตรงนี้ก็ได้ ปอม! เห็นทะเลด้วยเห็นที่พักฝั่งโน้นด้วยสวยดี" ตูนส่งเสียงมาบ้าง เพื่อนๆเอออวย
ด้วย เขยิบๆ จัดท่ากันหญ่ายยย ยังจัดไม่เข้าที่ ยังแอ๊คไม่เข้าท่า แล้วเสียงปอมก็ดังออกมา
"เสร็จ!..แย้ววววว!" สาวๆได้ยินหันมาหน้าฉงนบ้าง งงๆบ้าง อ้าปากหวอ เลิกคิ้วบ้าง ยังไม่ได้
ถ่ายเลยง่ะ เสร็จแล้วเหรอ! ตาปอมมองกล้องมือก็รัว แล้วก็เงยหน้ายิ้มแฉ่ง
"เสร็จแล้ว! จริง..จริ๊ง" พูดไปด้วยพยักหน้าไปด้วย กลัวจ๋าวๆ ไม่เชื่อ จุ้นกับแนงสงสัยรีบเดิน
เข้ามาดู แค่ดูที่ภาพสุดท้ายที่ปอมตั้งค้างไว้ให้ก็หัวเราะออกมาทันที เท่านั้นแหละจันทร์ ตูน
และก็นารีบวิ่งเข้ามาสมทบ ปอมถอยหลังไปนั่งเก้าอี้หยิบถุงมันฝรั่งมา..แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตากิน
หิวแล้วง่ะ ท้องร้องจ๊อก ๆ สาวๆ มุงดูภาพแล้วก็หัวเราะ ภาพที่ปอมถ่ายออกมาแต่ละภาพมัน
ช่างธรรมชาติเหลือเกิน หน้าตาแต่ละคนในภาพมีหลายอารมณ์มากๆ รวมๆแล้วดูตลกออกแนว
ขำๆ ซะมากกว่า ท่าทางที่เตรียมไว้แต่ละท่ามองจากในภาพแล้วเหมือนไม่ได้เตรียมไว้เพราะ
ปอมถ่ายตอนที่ไม่รู้ตัว แสงแล้วก็สีได้หมด ชั่วเวลาไม่กี่นาทีปอมถ่ายได้ไม่น้อยกว่าสิบห้า
ภาพ วิวทุกที่..ที่ปอมบอกว่าย้อนแสงถ่ายไม่ได้...มีหมดทุกที่แถมยังสวยอีกต่างหาก ดูจาก
หน้าตาของสาวๆ แล้วภาพที่ถ่ายออกมาน่าจะถูกใจ ต่างยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตามๆกัน แนง กับนา
รีบเดินเข้ามาหาแล้วก็นั่งลงนวดแขนปอม
"ปอม! แกถ่ายเดี่ยวให้ฉันมั่งดิ เอาสวยๆอ่ะฉันจะไปอัดกรอบ" แนงพูด นาพยักหน้าเอาด้วย
ปอมฟังไปด้วยปากก็เคี้ยวตุ้ย ๆ..กลืนเอื๊อก..แล้วเสียงก็ค่อยๆออกมา
"ไอ้แนง! ไอ้นา! ถ้าฉันจำไม่ผิดนะ ตั้งแต่ครบกับพวกแกมาเนี่ย รูปเดี่ยวของพวกแก 2 คน ที่
ฉันถ่ายน่าจะตั้งเป็นหอสมุดแห่งชาติได้แล้วมั้ง...เยอะมากกกก..จะถ่ายไปทำไมเยอะๆวะ รก
จะตาย" บ่น
"เหอะน่า..พวกฉันเก็บได้ก็แล้วกัน..น้าปอมน้า ถ่ายให้พวกฉันหน่อย!" แนงประจบ
"เออๆ มา..ลุก ๆ จะถ่ายก็มา" พูดเสร็จก็ลุกขึ้นยืน เดินเข้าไปหาจุ้นจะเอากล้อง เห็นจุ้น ตูน
จันทร์ ยังมุงดูอยู่ ยังไม่เลิกมุง ก็เอาและ
"เป็นงายล่ะตัวเอง...เค้าเก่งมั๊ยล่า..ทำให้คนหน้าตาดูไม่ได้ห้าคน....กลับมาดูได้ขึ้นอีกครั้ง
นึง...เห็นมั๊ยล่า..เป็นแฟนกับปอมไม่ผิดหวัง....สุดยอดดด...อุ้ยส์ๆ..จุ้น..ปอมเจ็บ..หยิกทำไม
ล่ะ"
"ปากดีนักใช่มั๊ย หึมม์...ไอ้ปอม!" เสียงเขียว หมั่นเขี้ยว บิดเข้าไป ตูนกับจันทร์หัวเราะ
"หยิกแรงๆ จุ้น! เอาให้เนื้อขาดเลยยิ่งดี ปากดีนัก" ตูนเร่งยิก ยิก ปอมหน้าเบี้ยวเจ็บมาก
"จุ้น!ปล่อยยย....เจ็บบบบบ!..ทีหลังไม่พูดเรื่องจริงแล้ว" ยังไม่หยุด ทีนี้จุ้นบิดหนักขึ้นไปอีก
"ล้อ!เล่น...จุ้นนน ไม่พูดแล้วจริง ๆ ปล่อยยย....เจ็บบบ!...อุ้ยส์" นั่นแหละจุ้น ถึงปล่อย ปอม
ส่งค้อนให้จุ้น ควับ! เอามือถูตรงเอว เจ็บจริงๆ หันข้างให้จุ้น เลิกเสื้อออกมาดูเห็นเขียวเป็นจ้ำๆ
ขนาดผิวคล้ำยังเห็นได้ ตูน กับจันทร์ ยืนอยู่ตรงนั้นพอดี เห็นจะ จะ ถึงกับเอามือปิดปากหน้า
เบ้ รอยเขียวม๊าก..มากกกกเป็นวงกว้าง รีบถอยห่างออกมา เดินเข้าไปหาแนงกับ นา
กระซิบกระซาบกัน แล้วก็พากันเดินออกไปไม่หันมาบอกจุ้นซักคำ [ประมาณว่า ไปดีก่า ไม่อยู่
แหล้ววว เคลีย์กันเองเน้อ..: ผู้แต่ง] จุ้นเหลือบเห็นอาการของสองสาว แต่ไม่เห็นร่องรอยที่เอว
ของปอม เอากล้องไปวางไว้ที่โต๊ะ รีบเดินกลับมาจับตัวปอมหันข้าง ปอมหันตัวหนี แล้วก็เลิก
คิ้วมองจุ้นยิ้มตาหยี
"เป็นอะไร...จุ้น!"
"ไหน...หันมาดิ" จับตัวปอมให้หันใหญ่ ปอมยังขืนตัวไว้ หัวเราะออกมา
"เป็นอะไร...ไอ้จุ้น!"
"เมื่อกี้ที่ฉันหยิกแกน่ะ..ไหนหันมาดูหน่อยดิ๊" น้ำเสียงเริ่มเคลือ ๆ ปอมอมยิ้ม
"ไม่เป็นไรจุ้น...ไม่มีอะไร"
"ไม่เอ๊า!..หันมา" ตวาดแว๊ด! หน้าตาเริ่มเหยเก..ปอมตกใจรีบดึงตัวจุ้นเข้ามากอดไว้
"โอ๋ ๆ..ไม่เป็นอะไรจริง ๆ จุ้นนิดหน่อย..นิดหน่อย..ไม่มีแผลเลยแค่มดกัด" ปลอบ จุ้นแหงะ
หน้ามามองหน้าปอม
"ไม่เป็นอะไร! ก็ให้ฉันดูสิ"
"ก็จะดูทำมายล่า...มันไม่เป็นอะไรจริง ๆ..หรือว่าอยากจะเห็นผิวเนียนๆของปอมใช่ไหมล่าาา...
ปอมก็เขิลล์เป็นเหมียนกันน้าา." จุ้นไม่ยิ้ม จ้องหน้าปอมอยู่อย่างนั้น แกจะให้ฉันดูหรือไม่ให้ดู
ถ้าไม่ให้ฉันดูเลิกคบ! แล้วปอมก็ถอนหายใจเฮือก ปล่อยตัวจุ้น
"ก็ได้.. ก็ได้...ดูแล้วหลงเสน่ห์ฉันไม่รู้ด้วยนะ" ว่าแล้วก็หันข้างให้
"เอายาง..เอายาง...นับ หนึ่ง สอง สาม ก่อนจุ้น งั้นไม่เปิดนะ" ยังเล่นอยู่ จุ้นหมั่นไส้ คว้าชาย
เสื้อปอมแล้วก็เปิดเองเลย หน้าตาก็เริ่มเหยเก น้ำตาเริ่มคลอนิดๆ
"ปอม!...ฉันขอโทษ!...ฉันไม่ได้ตั้งใจ...แกเจ็บมากมั๊ยเนี่ย!" ค่อยๆ กดรอบๆรอยที่ช้ำ ปอม
สะดุ้งนิดๆ
"ไม่เท่าไหร่หรอกจุ้น..บอกแล้วไงว่านิดหน่อย..แค่มดจุ้นกัดเอง" ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ ยืนก้มหน้า
เฉย ปอมดันคางจุ้นให้เงยขึ้น เห็นน้ำตาไหลเป็นทาง ตกใจ! รีบเอามืดเช็ดให้
"จุ้น! ไม่เป็นไร...ฉันไม่เป็นไร..แป๊บเดียว..เดี๋ยวก็หาย มันแค่ช้ำเท่านั้นเอง"
"มันไม่หายง่ายๆ หรอกวงใหญ่ขนาดนั้นน่ะ" น้ำตายังไหลอยู่ ปอมค่อยๆเช็ดออกให้ ปากก็พูด
ไป
"คายบอก...ใช้ยาหม่องทาถู..ทาถู..ก็หายแล้ว ยิ่งได้มือจุ้น!ทาถู ทาถู ให้ทุกวันนะ...ปอมยิ่ง
หายเร็วมั๊ก มากกเลย" นั่นแหละถึงยิ้มออกมาได้ หยุดร้องไห้ แล้วก็จ้องหน้าปอม
"ปอม! ฉันขอโทษจริง..จริง..ฉันไม่ได้ตั้งใจ...ไม่นึกว่ามันจะเป็นแบบเนี้ย" หน้าเศร้า ปอมยิ้ม
"นิดหน่อยจุ้น..เพื่อจุ้น..ปอมทนด้ายยยย" ประโยคหลังแหกปากซะดังลั่น จุ้นหัวเราะตีมือไป
บนหน้าอกปอมดังเพี๊ย! ปอมจับมือจุ้นไว้
"จุ้นน!..ฉันเคยบอกแกแล้วไม่ใช่เหรอ!..ว่าอย่าร้องไห้อีก แกทำให้ฉันใจไม่ดี..ให้ครั้งนี้เป็น
ครั้งสุดท้ายนะ ห้ามทำให้ฉันตกใจอีก..เข้าใจมั๊ย" จุ้นมองหน้าปอมอยู่นานแล้วก็พยักหน้าส่ง
ให้ ปอมยิ้ม..ตาจ้องตา..แล้วก็เหมือนมีไฟฟ้าสถิตย์...ปอมค่อยๆ ก้มลงบรรจงจูบไปที่หน้าผาก
จุ้น จุ้นหลับตาพริ้ม
"น่ารักจัง! จุ้น!" จุ้นค่อยๆ ลืมตามอง เห็นปอมก้มมองตัวเองซะใกล้หน้าเกือบจะติดกัน ไม่รู้ว่า
เข้าไปอยู่ในวงแขนปอมตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีแขนข้างนึงของปอมก็อยู่ที่เอวซะแล้ว ส่วนมือ
อีกข้างก็จับมือตัวเองไว้อยู่
"เวลาผู้หญิงร้องไห้ก็ดูสวยไปอีกแบบเนอะ ขนตาจับกันเป็นแพเชียว..สวยดี" ส่งเสียงมาเบาๆ
ก้มหน้าลงมาหาพร้อมกับเลิกคิ้ว พยักหน้าเล็กน้อย จุ้นมอง..แล้วก็พยักหน้าตอบ ปอมยิ้ม
บรรจงจูบไปที่ริมฝีปากจุ้น! ซักครู่ปอมก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาสายตายังอยู่กับจุ้นอยู่ จุ้นมอง
หน้าปอม..หน้าเริ่มแดง ปอมยิ้ม ยกมือขึ้นเกลี่ยริมฝีปากจุ้น
"ขอบใจมากจุ้น..ที่เชื่อใจฉัน" เท่านั้นแหละ จุ้นเอาหน้าซุกบ่าปอมใหญ่ เขิลล์ ปอมหัวเราะ
"เป็นอะไรจุ้น!" จุ้นยังไม่ยอมเงยหน้า ไม่ตอบ ไม่รุ เขิลล์ ปอมยิ้ม ต้องเติมเชื้อเพลิงหน่อย
และ
"คราวหลังต้องฝึกกันตัวต่อตัวหน่อยแล้ว..ยังอนุบาลอยู่เลยจุ้น....กว่าจะเลื่อนขึ้นประถมสงสัย
ต้อง Train กันหนัก" เท่านั้นแหละ จุ้นเงยหน้าจากบ่าปอมทันที หน้ายังแดงอยู่ มือหยิกแขน
ปอมอย่างไว ปอมหัวเราะ
"ว่างมั๊ยจุ้น!" จุ้นหยุดมองหน้าปอม หน้ายังคงแดงอยู่
"ทำไม!" หางเสียงสะบัด
"ฉันกำลังว่างพอดี เดี๋ยวฉันเป็น ติวเตอร์ให้ จะได้สอบพาสชั้นจากอนุบาล ขึ้นมัธยมเลย..
โอ๊ย!..ไอ้จุ้น!..เจ็บ...ที่เดิมเลยนะน่ะ...อุ้ยส์..เจ็บอ่ะ" โอดครวญ จุ้นอมยิ้มหน้าแดง แล้วก็ดึง
แขนปอม
"จะพาไปไหน" เดินตามต้อยๆ จุ้นผลักให้นั่งรอตรงเก้าอี้หน้าระเบียง
"นั่งลงก่อน" กำลังจะเดินผละไป
"อ้าว! แล้วตัวเองจะไปไหนอ่ะ.. ปล่อยเค้าไว้คนเดียวไม่ได้น้าเค้าเหงาอ่ะ" พูดไปด้วยนั่ง
กระทืบเท้าไปด้วย จุ้นหันมาเห็นหมั่นไส้ ผลักหัวให้ทีนึง
"เดี๋ยวมา ฉันไปเอายาหม่องในห้องมาทาให้" ปอมยิ้ม
"จุ้นน่ารักจังเลย! มาเร็วๆ นะปอมคอยอยู่" ว่าแล้วก็หยิบถุงมันฝรั่ง มานั่งกินต่อ หิวง่ะ ซักแป๊บ
จุ้นก็เดินออกมาถือขวดยาหม่องออกมาด้วย กระเถิบเก้าอี้อีกตัวมานั่งข้างๆ
"ไหน แกหันข้างซิปอม!" ปอมหันข้างให้ปากก็เคี้ยวตุ้ย ๆ ล้วงใหญ่ จุ้นเลิกเสื้อควักยาหม่องขึ้น
มาแล้วก็ทาให้ ปอมแหงะหน้ามาดูก็อมยิ้มปากยังเคี้ยวอยู่ จุ้นเงยหน้ามามองพอดี หน้าเริ่ม
แดง มือหยุดการทำงาน ก้มลงปิดฝายาหม่อง ปอมเลิกคิ้ว
"เสร็จและ! ทำไมทาแป๊บ!เดียวล่า แล้วอย่างนี้ยามันจะซึมถึงข้างในเหรอ" ถามไปด้วยปากก็
เคี้ยวใหญ่ จุ้นยิ้ม แล้วก็กะแทกขวดยาหม่องวางไว้ให้บนโต๊ะ
"เอากลับไปทาถู ทาถูเองที่ห้อง" ปอมรีบหันหน้ามา มือรีบวางถุงมันฝรั่ง พร้อมกับดูดนิ้วดัง
จ๊วบ!ๆ
"ไม่ยอม! ไม่ยอม! จุ้นไม่รับผิดชอบ..ทำเค้าเจ็บแล้วไม่รับผิดชอบเหรอ..ทำงี้ได้ไงล่า" บ่น!
ทำท่าทำทางเหมือนเด็กส่ายหัวไปส่ายหัวมา จุ้นหัวเราะ
"ก็ทาให้แล้วไง คราวต่อไปเวลาแกอาบน้ำเสร็จ แกก็ทาซะ"
"ทั้งปีเลยอ่ะ..ทั้งปีเลย..ทำกับปอมอย่างเนี้ย! ทั้งปี" แกล้งค้อนประหลับประเหลือก แล้วก็ยิ้ม
ออกมา สายตาเหลือบเห็นกล้องบนโต๊ะ นึกขึ้นได้ว่าจะดูกล้องให้ รีบลุกขึ้นเดินไปล้างมือตรง
บันไดแล้วก็ขึ้นมา จุ้นมองตาม ปอมหยิบกล้องขึ้นมาค่อยๆ หมุนเลนส์ออกดู จุ้นสนใจมองมั่ง..
ปอมแหงะหน้ามาเห็นก็อมยิ้ม ปอมเอากล้องวางหยิบเลนส์ขึ้นมา เอาปลายเสื้อเช็ดแล้วก็ส่อง
อ่าน อ่านได้ใจความก็ยิ้มทันที
"ฉันว่าแล้ว ผิด Size จริงๆ ด้วย อันนี้มัน 55 แต่ตัวกล้องมัน 52 มันถึงได้คล๊อก แคล๊ก คล๊อก
แคล๊ก อย่างงี้ไง" จุ้นหน้าเบ้
"แล้วทำยังไงล่ะ ทีเนี้ย!" ปรึกษาใหญ่ ปอมเงยหน้าขึ้นมอง
"ของฉันมีรุ่นนี้..เปลี่ยนไว้ใช้ชั่วคราวก่อน..เดี๋ยวไอ้อันเนี๊ย..ฉันไปหาแลกมาให้" ว่าแล้วก็ลุก
ขึ้น
"ไปไหน!" จุ้นเงยหน้าถาม
"ไปเอามาให้ พอดีเอาติดมาด้วยอยู่ในกระเป๋า" ว่าแล้วก็รีบเดินออกไป ซักแป๊บก็ถือเลนส์เข้า
มาด้วย จุ้นเห็นก็ขมวดคิ้ว
"ทำไมมันเก่านักล่ะ" ปอมเงยหน้าขึ้นมองขมวดคิ้วมั่ง
"จะเอามั๊ย...ถ้าไม่เอาจะได้เอาไปเก็บ" จุ้นยิ้มประจบ ประจบ
"เอาจ้า..เอา..ทำเป็นคนแก่ขี้ใจน้อยไปได้" ปอมยิ้มสายตาก็มองจุ้น มือก็เอาผ้าเช็ดเลนส์
ใหญ่ จุ้นมองหน้าปอม แล้วก็เริ่มหน้าแดง ปอมหัวเราะ
"นั่นแน่ๆ...กิบ กิ๊ว กิบ กิ๊ว....คิดอะไรอยู่ใช่ม้า...ตัวเอง..เค้ารู้น้า" จุ้นยิ้ม
"บ้า..ไอ้ทะลึ่ง" หน้าแดงไปหญ่ายยย
"จริง ๆด้วย..ใช่จริงๆด้วย...ปอมเดาถูก...อย่างงี้ต้องให้รางวัลปอมน้า" ปากพูด ตามองจุ้น มือก็
เช็ดไป แล้วก็ร้องเพลงออกมา เท่อเป็นแฟน...ชันแล้วววว....รู้ตัวบ่างไหม...แล้วเมื่อไร..หนอ
ฉันจะได้...เป็นแฟนของเธอ ยักคิ้วหลิ่วตาใส่จุ้น จุ้นหน้าแดงขึ้นไปอีก ปอมยิ้มตาหยี แล้วก็ก้ม
ลงเอาเลนส์ใส่เข้ากับตัวกล้อง เสียงสลักดังคลิ๊ก! ปอมลองยกขึ้นส่องดู
"จุ้น! ไหนไปยืนเป็นแบบหน่อยดิ๊ ลองกล้องหน่อย!" จุ้นลุกขึ้น เดินไปยืนพิงระเบียงหันหน้าเข้า
มา
"เอ้า หนึ่ง..จ๋อง..จ๋องนิ..จ๋องนินึง จ๋องหน่อย จ๋องหน่อยนึง" จุ้นเป่าลมออกปาก..ชักมีอารมณ์
แล้วปอมก็กดแชะ! จุ้นค้อนใหควับ! แล้วเดินเข้าไปหา ปอมยื่นกล้องให้ดู น่าร๊ากเชียย์ ภาพจุ้น
กำลังเป่าลมออกจากปากผมข้างซ้ายปลิวเชียว จุ้นยิ้ม
"จะอัดหรือเปล่ารูปนี้..จุ้น" ปอมหันมาถาม
"อัด! น่ารักดี" จุ้นก้มมองอมยิ้มยังปลื้มไม่หาย ปอมหัวเราะ
"คนอะไร ชมตัวเองก็เป็นด้วย...อัดเผื่อเค้ารูปนึงน้า" ประจบ ประจบ
"เอาไปทำอะไร!"
"ก็จะเอารูปแฟนเก็บไว้ในกระเป๋า โชว์คนอื่นบ้างอ่ะ..ผิดเหรอจ๊ะที่ร๊ากก!"
"ก็มีแล้วไม่ใช่เหรออยู่ในกระ..." ลืมตัวปากไว พูดไปซะแล้ว ปอมหลี่ตามอง อมยิ้ม...
"ฮั่นแน่! แอบเป็นหัวขโมยแอบดูกระเป๋าชาวบ้าน เหรอทีร๊ากกก"
"ไม่ได้ขโมยแอบดู...มันบังเอิญต่างหาก" แก้ตัวพัลวัล
"เค้าไม่ว่าหรอกตัวเอง...แก้ตัวใหญ่เชียวน้า..นะจุ้นอย่าลืม...ขอรูปนึง...ภาพนั้นก่อนคบกันไง..
ภาพนี้คบกันและก็เป็นวันพิเศษด้วย..นะตัวเองน้า" จุ้นหน้าแดงพยักหน้าส่งให้
"ว่าแต่ไอ้กล้องตัวเนี้ย...มันมีขาตั้งกล้องมาหรือเปล่า" ปอมถาม
"มีอยู่ในกระเป๋า แกจะเอาเหรอ!"
"ก็จะตั้งกล้องถ่ายกับคู่รักซักกะหน่อยอ่ะ..วันนี้วันดีเดย์ กิบ กิ๊ว กิบ กิ๊ว เอาซะหน่อย" จุ้นหน้า
แดงขมวดคิ้ว
"น้าจุ้นน้า..ฉันยังไม่เคยถ่ายรูปกับแกเลยนะ มีแต่ภาพหมู หมู" แล้วจุ้นก็เดินไปหยิบออกมา
ให้ ปอมเซ็ตกล้อง ตั้งกล้องอย่างเร็ว แล้วก็ดึงมือจุ้นให้มายืนคู่กันพิงระเบียง ซักแป๊บ!ปอมก็
เรียก
"จุ้นเอียงหูมาซิบอกอะไรให้ฟัง!" จุ้นหันมอง แล้วก็เอียงหูไปให้ ปอมกระซิบ
"บ้า! ไอ้ทะลึ่ง!" จุ้นยิ้มหน้าแดงแล้วกล้อง ก็แชะ!อัตโนมัติ
"เสร็จและ..ไป..ไปดูรูปกันตัวเอง ...จะน่ารักมั๊ยเอ๋ย" จุ้นรีบเดินเข้าไปดูพร้อมปอม น่าร๊ากก
เชียย์เป็นรูปตอนปอมกำลังกระซิบอยู่ที่หูยิ้มตาหยี ส่วนจุ้นก็หน้าแดงหันหน้ามาทางกล้องพอดี
"จุ้น!..เอาภาพนี้ด้วยนะขอ เค้าสองใบนะตัวเอง...เค้าชอบ..เค้าชอบ" จุ้นพยักหน้า แล้วทันใด
นั้นเสียงท้องร้องของปอมก็ดังระงมออกมา จุ้นหันมามอง ปอมยิ้มแหย
"หิวง่ะ! ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลย" จุ้นส่ายหน้า
"แล้วเมื่อไหร่ มันจะหายล่ะไอ้กะแพะ กะเพาะของแกน่ะ" จุ้นกำลังจะต่อ ปอมรีบยกมือห้ามไว้
ก่อน
"จุ้น!เดี่ยวค่อยต่อนะตัวเอง ไปกินข้าวก่อนนะ เดี๋ยวพอเค้ากินข้าวเสร็จ ตัวเองจะร่ายซักกี่
ชั่วโมงก็ได้ เพื่อตัวเอง เค้าทนนนด้ายยย" จุ้นยิ้มค้อนให้ทีหมั่นไส้ เอากล้องเข้าไปเก็บแล้วก็
พากันขึ้นไปห้องอาหาร.....................
กรกนก เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 พ.ค. 2554, 23:06:11 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 พ.ค. 2554, 23:06:11 น.
จำนวนการเข้าชม : 1786
| << ตอนที่18 : พรานหนุ่มแห่งท้องทะเล | ตอนที่20 : ความใน >> |