จุ้น กะ ปอม
มิตรภาพสำคัญไฉน มาร่วมพิสูจน์คำๆนี้ไปกับเธอและเขา แล้วคุณจะรักพวกเขาไปโดยไม่รู้ตัว..."จุ้น กะ ปอม"

Tags: จุ้นกะปอม

ตอน: ตอนที่21 : คุณหมอนกแก้ว

"พรุ่งนี้!...ใช่..น่าจะถึงตอนค่ำแหล่ะ..ไม่ต้อง!พี่เอารถจอดไว้ที่บริษัทฯ..อึมม์ได้...แล้วเจอกัน
จ๊ะ" วัฒน์กดปุ่มวางสาย หันหน้ามาหาปอมที่กำลังเดินเตร็ดเตร่ชมนกชมไม้..ก้มดูหน้าตัวเองใน
น้ำคอยอยู่แถวนั้น

"ไป!..ปอม" ปอมหันมายิ้มให้ ยืดตัวยืนเอาหลังพิงราวกั้นทางเดิน

"พี่จี๊ดเหรอ!" วัฒน์พยักหน้ายิ้มๆ แล้วก็พากันเดินไปที่งาน คืนนี้ในงานตกแต่งคล้ายๆ กับคืนที่
สอง จะแตกต่างหน่อยก็ตรง วันนี้มีโต๊ะวางกล่องของขวัญตั้งอย่างเด่นเป็นสง่าอยู่ข้างลาน
ดนตรี ของขวัญเหล่านี้เป็นของขวัญที่พนักงานนำมากันเอง บ้างก็ห่อมาแล้วจากที่บ้าน...บ้างก็
มาห่อกันที่นี่หลบๆ ซ่อนๆห่อ กลัวคนอื่นเห็น พนักงานระดับล่างห้ามต่ำกว่าห้าร้อย ระดับผู้
จัดการขึ้นไปห้ามต่ำกว่าหนึ่งพัน วัฒน์กับปอมเข้ามาในงานเกือบจะเป็นคู่สุดท้าย แต่คู่ที่ท้าย
สุดเห็นจะเป็นจุ้นกับตูน เพราะหลังจากที่ช่วยอ๊อดจัดของเสร็จก็หกโมงครึ่งแล้ว และต้อง
รีบกลับไปอาบน้ำแต่งตัวอีก เข้ามาในงานก็เห็นปอมขึ้นไปยืนถือไมค์อยู่กลางลานแล้ว..จุ้น
เห็นรีบหลบหลังตูนใหญ่เพราะรู้ดีถ้าให้มันเห็นมันจะต้องพูดอะไรทำให้ต้องอับอายขายหน้าอีก
แน่ ๆ แต่มีหรือจะรอดพ้นสายตาอันฉับไวของปอมไปได้ อย่ากระนั้นเลยรีบพูดออกไมค์เสียง
ดังทันที

"อ้าว! ฮัลโหล ๆ ฮัลโหล ๆ...นั่นแฟนใครมาเอ่ย..น่าร๊ากจิงเชียว...ถึงมาสายก็น่าร๊ากกก" ปี๊ด
ปิ๊ว กรี๊ด วี๊ด วิ้ว 555เอิ๊ก ๆ เสียงเป่าปาก เสียงหัวเราะชอบใจดังขรมไปหมดรอบสระน้ำ จุ้นหน้า
แดง ถ้าจุ้นเอาหน้ามุดเข้าไปในเสื้อตูนได้คงจะมุดเข้าไปแล้ว ได้แต่ก้มหน้าไปบนหลังตูน ส่วน
ตูนก็อมยิ้ม สายตากวาดไปเจอสายตาวัฒน์พอดี วัฒน์ส่งยิ้มให้ ตูนทำหน้าไม่ถูกรีบหุบยิ้ม
ทันที วัฒน์งง..ตูนรีบปรับสายตากลับไปมองปอมต่อ..ปอมยังไม่หยุด

"อย่าหลบเลยนะตัวเอง...หลบไงเค้าก็เห็น...ตัวเจ้าตูนไม่ใช่จาหญ่ายยนะน่ะ..ตัวเล็กนิดเดียว...
เห็นนะ..กิ๊ว กิ๊ว" วี๊ดดดด ปี๊ดดด 5555 หัวเราะกันอีกระรอก จุ้นหน้าแดงขึ้นไปอีก...เริ่มไม่ได้
การแล้วถ้าขืนเงียบมันต้องไม่หยุดแน่...รีบชะโงกหน้าโผล่มาจากไหล่ตูน

"ไอ้ปอม!..จะพูดอีกนานมั๊ย" ส่งเสียงออกไป ปอมแกล้งเลิกคิ้วส่งเสียงตอบกลับมา

"ร๊ากกก..ยังไงก็ร๊ากกกก.." ตอบคนละเรื่องซะอย่างงั้น เฮกันอีกยก...หน้าของจุ้นจากแดง
เริ่มเขียวแล้ว โจ้ซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆจุ้น เหลือบเห็นหน้าจุ้น รีบป้องปากตะโกนส่งเสียงไปทางปอม

"ร๊ากก..จริงเป่า..พี่ปอมมม...ถ้าร๊ากกกจริง..ก็เดินมาหาพี่จุ้นตรงนี้หน่อย...เด๋วพี่จุ้นนนจาห้าย
..ของขวานนนน." ยืดซะ ไอ้พวกที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็พอจะรู้..หัวเราะกันระนาว ปอมยิ้มตาหยี..
มองหน้าจุ้นแล้วก็ส่งเสียงกลับมา

"อยากกกปาย....แต่สายไมค์ไม่ถึงงงงง...เด๋วม่ายด้ายยยย ยินมันจาม่าย...สนุกกกก" จุ้นเริ่ม
อมยิ้ม..ขำ..โจ้ยังไม่หยุด รีบตะโกนกลับมา

"ม่ายจริงงงง...ไมค์ม่ายมีสาย...เดินมาด้ายยย..ไม่มีปังหาาาา" 55555 เอิ๊กๆๆๆ วิ้ว ขำกันใหญ่
ปอมแกล้งกระดกก้นไมค์ดู แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาส่งตาหวานไปที่จุ้น ปากก็พูดไป

"ถึงม่ายยยมีสาย....ก็เดินปายม่ายด้ายยย....เด๋วโดนนนรังสี" ปอมยิ้มใหญ่ เพื่อนๆงง จุ้น
ขมวดคิ้ว โจ้สงสัย ตะโกนถาม

"รังสีอารายยย"

"รังสี...ร๊ากกกกก" เท่านั้นแหละ โจ้แหกปากหัวเราะดังลั่น...รอบๆ มีทั้งเสียงหัวเราะ เสียง
อ๊วก! ระเนระนาดไปหมด ขนาดจุ้นยังอดหัวเราะไม่ได้ ขำ เหลือบไปมองปอมก็เห็นปอมมอง
หน้าตัวเองอยู่ ส่งค้อนให้หนึ่งวง ปอมยักคิ้วให้.....แล้วก็ถึงควรแก่เวลาปอมหันมาประกาศทาง
ไมค์

"เอ้า!...เข้าเรื่อง ๆ น่าจะมาครบกันหมดแล้วนะฮะ....อ่ะ!ไหนใครไม่มายกมือขึ้นน!..ไม่จ้าย!!..
ล้อเล่น......คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ที่นี่..เพราะฉะนั้นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา...
จับของขวัญ..ครับ...จับของขวัญญญ" ฮือ ฮากันใหญ่ อ๊อด!รีบส่งเสียงมา

"ไอ้ปอม!..ทำไมมันสั้นนักวะ...เข้าประเด็นเร็วจังแก" ปอมทำเสียงจึก จัก

"ก็จะพูดให้มากความทำไม..เอามันสั้นๆ เนี่ยแหละ..จะได้เอาเวลาไปทำอย่างอื่น" โจ้ กับตั๊ม
เป่าปาก วิ๊ด วิ๊ว ใหญ่ ถูกใจ

"ถูกต้องงงงง....พี่ปอมถูกต้องงงง....หัวหน้าผมมม...คร๊าบบบ...หัวหน้าผมมม" ตั๊มแหกปาก
ตะโกนใหญ่ ไอ้หัวหน้าก็โค้งใหญ่รับคำชม ทั้งหัวเราะหมั่นไส้ไปตามๆ กัน ไทด์ซึ่งยืนนั่งอยู่
ใกล้ๆ โจ้กับตั๊ม ร่อนมะเหงกใส่หัวให้คนละทีหมั่นไส้...โจ้ กับตั๊มกลัวโดนอีก รีบลุกขึ้นกระดืบ
กระดืบ ไปอยู่หน้าลาน

"เอ้า! พวกจ๋าวๆ มาทำหน้าที่...ข้าพเจ้าจะได้จรรี ลงไปบ้าง หิวแล้ววว" ปอมพูดออกไมค์ แล้ว
แม่งานอย่างจันทร์ ก็นำขบวนพาเด็ก ๆ ขึ้นมา ปอมส่งไมค์ให้จันทร์ แล้วก็รีบเดินไปที่โต๊ะ
อาหาร หยิบทอดมันเข้าปากหนึ่งชิ้น เคี้ยวหงุบหงับ หงุบหงับ ท้องร้องอีกแล้ว หิวง่ะ มีลิงสอง
ตัวเดินตามต้อยๆ

"พี่ปอม! พี่ปอม!....อ่ะ!" โจ้ พูดพร้อมกับยื่นแก้วในมือส่งให้ มีตั๊มยืนอยู่ข้างๆ ยิ้มแฉ่งทั้งคู่
ประจบ ประจบ ปอมมองแก้ว แล้วก็มองหน้าทั้งสองคน เอานิ้วเข้าปากจ๊วบ!

"กินข้าวกันมั่งยัง..พวกแกน่ะ" ตาจ้องสองคนใหญ่ โจ้ กับตั๊มยิ้มแหย

"กินแล้ว...เมื่อเช้า แฮะๆ" ตั๊ม ค่อยๆ เอื้อน..เอ่ยออกมา ปอมยังมองหน้าอยู่สายตาเข้มจัด มือ
หยิบทอดมันขึ้นมาใหม่แล้วก็ส่งเข้าปาก เคี้ยว หงับ หงับ สายตาก็ไม่ละจากทั้งสองคน

"ไม่หิวเหรอ.." ถามใหม่ ปากเคี้ยวหงุบ หงับ ตาก็ยังคงจ้องหน้าสองคนอยู่...ทีนี้มีการหลบสาย
ตาด้วย อย่าจ้องฉ้านนน ฉ้านนน กลัวแล้ว

"ก็..ก็..นิดหน่อย...อ่ะพี่ปอม" โจ้ตอบ ตั๊มพยักหน้า พร้อมกับยิ้มยิงฟันทั้งคู่..ใจดีจู้เจื๋อ....ปอม
ยิ้มตาหยีให้

"ทำไมไม่กินล่ะ" ถามต่อ...มือก็หยิบทอดมันเข้าปาก...ทีนี้มีอาการลุกลี้ลุกลนให้เห็นด้วย...จุ้น
รีบเอามือปิดปากหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นท่าทางของโจ้กับตั้ม จุ้นได้ยินตั้งแต่ประโยคแรกที่ปอม
ถามแล้ว ก็เลยแกล้งทำเป็นเดินตักโน่นตักนี่อยู่แถวนั้นแอบฟังอยู่ เพราะชอบดูเวลาที่ปอมสั่ง
สอนโจ้ กับตั๊ม เหมือนครูกับนักเรียน

"ก็..มันไม่ค่อยหิวอ่ะ" เอ๊ะ! ชัก วกวน เริ่มงงกับคำตอบของตัวเอง หันมามองหน้ากัน...ปอม
เลิกคิ้ว ปากก็เคี้ยวตุ้ย ตุ้ย

"เอาไงแน่...เดี๋ยวหิว..เดี๋ยวไม่หิว..เมาป่าว..ไม่กินข้าวรองท้องซักหน่อยเหรอ ท้องจะได้ไม่
ว่าง..ท้องว่างเมาเร็วนะจะบอกให้" เริ่มล่อหลอก โจ้ กับตั๊มหันมามองปอม ปอมพยักหน้า

"พูดจริงไม่ได้โกหก..ไปกินข้าวซะรองท้องซะหน่อย..ให้ของหนักลงก่อน..เดี๋ยวค่อยเอาของ
เหลวตามลงไป.....มา!..แก้วนี้พวกแกจะให้ฉันใช่มั๊ย" ว่าแล้วก็ดึงแก้วออกจากมือโจ้ ยกขึ้น
ซดรวดเดียวหมดหน้าตาเหยเก แล้วก็ส่งคืนให้ โจ้รีบรับไว้ ปอมเอามือตบไหล่ทั้งสองคนเบาๆ

"ไป..ไปกินข้าวกันน้าเด็กๆ อย่าให้พูดมากน้า" โจ้ กับตั๊ม พยักหน้าเหมือนโดนของ รีบเดินไป
หยิบจานข้าวตักกันอย่างเร็ว ปอมมองตามยืนอมยิ้ม ซักครู่ก็มีมือดีมาสกิดไหล่ ปอมหันมา
มอง..พอเห็นว่าเป็นใครก็ยิ้มตาหยี

"ว่าไงตัวเอง...คิดถึงเค้าเหรอ..สกิดใหญ่เชียว" เปลี่ยนน้ำเสียงโดยฉับพลัน ปอมมองหน้าจุ้น
มือก็จะหยิบทอดมันจะเอาขึ้นมากินใหม่ จุ้นตีมือปอมดังเพี๊ย!

"ไปหาจานมาใส่..ยืนจกกินอยู่ได้..มันน่าเกียจ" จุ้นสอนซ้าาา...ปอมค้อนประหลับประเหลือก
ท่าทางผิดไปจากเมื่อครู่นี้โดยสิ้นเชิง จากเสือเปลี่ยนเป็นแมวทันที แมวขี้อ้อน..แล้วก็เดินไป
หยิบจานอย่างว่าง่าย...เดินกลับมาตรงที่จุ้นยืนอยู่..ค้อนให้จุ้นอีกหนึ่งที...มือก็โกยทอดมัน
ใหญ่..จุ้นหัวเราะ

"ไอ้ปอม! แกไม่คิดจะเหลือให้คนอื่นเค้ากินบ้างเลยหรือไง!" หน้ายังอมยิ้มอยู่ ปอมเงยหน้าขึ้น
มา....จ้องตาจุ้น..พูดออกมาเบาๆ

"ก็ชอบอ่ะ..ถ้าชอบแล้วจะชอบตลอดไป...และยิ่งถ้ารักแล้วก็จะยิ่งไม่เปลี่ยนไปไหน.." จุ้น
หน้าแด๊ง! ปอมเห็นก็เริ่มและ ยังไม่หยุด

"เก่งมั๊ยล่า...พูดได้ไงเนี่ย!มันออกจากหัวปอมเลยน้าจุ้นนน....ไม่ด้ายเตี๊ยมน้าาาา..เหมือนกับ
ว่าเส้นเลือดของหัวจายเส้นที่38 หลังเส้นที่37 ก่อนเส้นที่39 มันสั่งตรงมาที่สมอง..แล้วสมองก็
สั่งลงมาที่ปากอีกทีให้ปอมพูด...เค้าเรียกว่า หัวใจส่างงงมา...สั่งมาว่าราย...ก็.ส่างงมาว่าร๊ากก
จุ้นงายย...กิ๊บ กิ๊ว กิ๊บ...อุ๊บ!" จุ้นส่งทอดมันสองชิ้นเข้าปากปอมทันที

"กินไป! จะได้ไม่ต้องพูด...พูดมากนักเหมือนพวก นกแก้วนกขุนทอง" พูดไปด้วย ยิ้มไปด้วย
หน้ายังมีสีประปราย ปอมยิ้มปากก็เคี้ยว ตุ้ยๆ แล้วก็รีบกลืน เอื้อก! จุ้นขมวดคิ้ว

"ปอม! แกจะรีบกลืนไปไหนเดี๋ยวก็ติดคอหรอก..เหมือนเด็กๆ" ปอมเลิกคิ้ว เอาจานวาง แล้วก็
รีบทำตัวเหมือนเด็กกระทืบเท้าแขนแกว่งไปแกว่งมา

"จุ้นนน!อ๊ะ..ชอบว่าปอมเป็นเด็กอยู่เรื่อยเลย...ก็ปอมเคยบอกแล้วไงว่าปอมอายุมากกว่าจุ้นอีก
น้าาา...กี่ปีน้าา..เด๋ว.นับก่อน..นับก่อน" ว่าแล้วก็ก้มหน้าก้มตา ยกนิ้วขึ้นมานับ ไล่ไปตั้งแต่ หัว
แม่โป้งด้านขวา ยันนิ้วก้อยด้านซ้าย จุ้นหมั่นไส้

"ต้องการนิ้วเพิ่มมั๊ย!.....ห่างกันแค่ปีเดียวนับซะเหมือนห่างกันหลายรอบ"

"ก็ปีนึง..มันมี12เดือนน้าา..นี่ยังนับไม่หมดเลยอ่ะ....อ่ะ!หนายย..ยืมมือหน่อยซิ" แล้วก็รีบจับ
มือจุ้นมา จับหญ่าย...จับหญ่าย จุ้นอมยิ้มปล่อยให้จับอยู่งั้น..จะดูซิมันจะยาวไปถึงไหน

"ไหนๆ...อุ้ย! มีนิ้วเหมือนกับปอมมด้วย!..สิบนิ้วเหมือนกานนเลย...จ๋งจั๋ยจะเป็นเนื้อคู่..เค้าว่าคู่
กันแล้วไม่แคล้วกัน...มา!..มา..เด๋ว หมอนกแก้วดูลายมือให้" ว่าแล้วก็จูงมือจุ้น จุ้นหัวเราะรีบ
รั้งตัวไว้

"แกจะพาฉันไปไหน"

"พูดไม่เพราะเลยหนู....พูดแกกับหมอได้เหรอ...เดี๋ยวหมอจะพาไปนั่งในที่ ที่มันสงบเงียบจะดู
ลายมือมันต้องดูที่เงียบๆ มันถึงจะแม่น" วิญญาณหมอนกแก้วเข้าสิง แล้วก็พาจุ้นมานั่งเก้าอี้
ข้างสระน้ำห่างไกลผู้คนมาหน่อย มีต้นลีลาวดีอยู่เหนือหัว ดอกร่วงกราว ปอมยกขาซ้ายไว้บน
เก้าอี้นั่งหันหน้ามาหาจุ้น

"อะแฮ้ม อะแฮ้ม" กระแอมกระไอ ทำเสียงเหมือนหมอ จุ้นมองหน้าอมยิ้มแกมหมั่นไส้ แล้ว
หมอก็เริ่ม

"อึม!หึมม์...จุ๊..จุ๊..จุ๊...เยี่ยม!...หมอว่าไม่พ้นปีนี้แหละ!..มีข่าวดีแน่ๆ" ก้มหน้าก้มตาดูให้ใหญ่
มือก็จับไป ปากก็พร่าม..

"เอ่อ...หนูมีแฟนหรือยังจ๊ะ" เงยหน้าขึ้นมา ทำหน้าตากะหลิ้มกะเหลี่ย เลิกคิ้วถาม จุ้นไม่ตอบ
แต่ใบหน้าอมยิ้มละมัย หมอพยักหน้าเข้าใจปากก็พูดไป

"ไม่เป็นไร! เฮอะๆ..คงจะอาย.เด๋ว หมอดูเองด้ายย..ไม่มีปังหา" ก้มดูเข้าไป..นิ้วก็ลากเส้นบน
มือจุ้น..จุ้นจักจี้ เกือบหลุดคิกออกมาแต่กลั้นไว้

"อือ หือ..จุ๊ ๆๆ หล่อนะเนี่ย..แฟนเราน่ะ...หน้าตาคมเข้ม....ขยันขันแข็ง..หนักเอาเบาสู้..ท่า
ทางจะรักจริงหวังแต่งเลยนา...คิดมั่งเหรอยังถ้าเค้ามาขอแต่งจะทำยังไง..ฮึ!" เงยหน้าขึ้นมา
ถาม ตาจ้อง ตา จุ้นไม่ตอบยังคงยิ้มอยู่ใบหน้าเริ่มมีสีออกมานิดๆ ปอมพยักหน้าอีก

"ไม่เป็นไร...ไม่เป็นไร..ก็คงจะอายอ่ะเนอะ..ถามด้ายยย..หมอนี่..น่าตบ! จริงเชียว" พูดเอง
เออเอง เสร็จสรรพ เอาใหม่ เอาใหม่

"รักเค้ามากรึเปล่า!" ทำหน้าตาจริงจัง..จ้องตาจุ้น..จุ้นก็ยังไม่ตอบแต่มีหลบตานิดนึงหันหน้าไป
มองทางอื่น ปอมยิ้ม ปากก็พูดไปมือยังจับมือจุ้นอยู่

"ไม่ตอบเค้าล่ะตัวเอง..." วิญญาณหมอออก จุ้นงง รีบหันหน้ามามอง ปากกำลังจะอ้า..ปอม อม
ยิ้มแล้วก็ขัดขึ้น

"ไม่เป็นไร..ไม่ต้องตอบก็ได้...รู้แล้ว!..แกล้งหยอกเล่น" ยังจับมือจุ้นอยู่ ก้มลงมอง

"มือแกนี่..เล็กกว่าฉันตั้งเยอะแน่ะ..เรียวสวยเชียว..นิ่มอีกตังหาก..ไม่น่าเชื่อเนอะว่ามือแบบนี้
เวลาฟาดทีจะเจ็บไม่ใช่เล่น" จุ้นค้อนควับ! ปอมหัวเราะ

"ไอ้จุ้น! แกอย่าไปค้อนอย่างนี้ให้ใครเชียวนะ!..เดี๋ยวเค้าว่าให้ท่า"

"บ้า! ใครมันจะไปคิดลามกอย่างแก" จุ้นเริ่มมีเสียง เงียบมานาน ปอมหัวเราะ

"เอ้า! จริง ๆ นะโว๊ย! พูดจริง..วัดกันตามสถิตินะ 80 คนใน 100 คน มันคิดอย่างนี้เหมือนกัน
หมด" จุ้นเริ่มหน้าบึ้ง

"แก!..ก็คิดเหมือนพวกนั้นด้วยล่ะสิ" ปอมยิ้มตาหยี ประจบ ประจบ

"ฉันเป็นพวก 20 คนที่เหลืออ่ะ..เห็นค้อนของแกแล้วอยากเข้าใกล้..ทำมายหน้าร๊ากกอย่างงี้"
ยื่นมือมาหยิกแก้มสองข้างของจุ้นด้วย จุ้นหลบไม่ทัน...เลยเอามือขึ้นมาจับแล้วก็ดึงออก..
ค้อนให้อีกหนึ่งทีหันหน้าหนี...

"อ่ะ!...ให้" ปอมเอามือประกบกัน ยื่นส่งมาตรงหน้าจุ้น

"อะไร!"

"ทายสิ!" ปอมยิ้มเริ่มหนุก จุ้นขมวดคิ้ว

"ไม่ทาย! จะให้ก็เอามา..ไม่ให้ก็เอากลับคืนไป..ไม่ทายทั้งนั้น" เริ่มมีอารมณ์ เสียงเริ่มดัง

"จุ้น อ่ะ! ก็ทำไมต้องเสียงดังด้วยล่ะ ไม่ทายก็ไม่ทายสิ....ไม่ให้ดีกว่า" ว่าแล้วก็ค่อยๆ จะเอา
เก็บใส่กระเป๋าเสื้อ จุ้นแหงะมามอง

"เดี๋ยว!" เอามือมาจับมือปอมไว้ ปอมรีบกุมของในมือไว้ใหญ่ หวง หวง ไม่ให้เห็น รีบใส่ลงไป
ในกระเป๋า

"ก็ได้...ทายก็ได้...แกใบ้มาสิ" ปอมมองหน้าจุ้นแล้วก็ส่ายหน้า งอน! จุ้นเม้มปากลุกขึ้นทันที
กำลังจะเดินไป ปอมตกใจ! รีบรั้งเอวไว้ดึงกลับมานั่งบนตัก ส่งเสียงถามเบาๆ

"จะไปไหน!" เงียบกริ๊บ!

"จุ้น อ่ะ! อย่าทำอย่างงี้สิ..เป็นอะไร..ไหนหันมาซิ" ว่าแล้วก็ค่อยๆจับคางให้หันมา แต่จุ้นขืนตัว
ไว้

"จุ้น! หันมา" จับหน้าให้หันมาใหญ่ จุ้นขืนไม่ไหว พอปอมเห็นเท่านั้นแหละตกใจ

"อ้าวเฮ้ย! เป็นอะไร ไอ้จุ้น! โอ๋ โอ๋" รีบดึงหัวจุ้นมาซบที่ไหล่ ตบหลังจุ้นไปด้วย ปลอบ ปลอบ
ทั้งๆที่จุ้นก็นั่งอยู่บนตักนั่นแหละ จุ้นเอามือกอดคอปอมไว้แน่น

"พักนี้! เป็นอะไร น้ำตาไหลบ่อยจังจุ้น..มีปัญหาอะไรหรือเปล่า" จุ้นส่ายหน้าไม่ได้พูดอะไร

"แล้วร้องไห้ ทำไม!ล่ะ" จุ้นค่อยๆเงยหน้าขึ้นจากไหล่ หันมามองหน้าปอม..

"ไหนล่ะ! ของอะไรที่จะให้ฉันน่ะ" จุ้นถามกลับ ขนตายังเปียกอยู่ ปอมเริ่มยิ้มเพิ่งเข้าใจ

"อ๋อออ!..อยากได้ของขวานนน เลยร้องไห้" หน้าจุ้นเริ่มหน้าบึ้งอีกแล้ว ปอมรวบเอวไว้ก่อน
กลัวหนีรีบส่งเสียงมาอย่างไว

"แบนติดอกฉันหมดแล้ว..แกเล่นกอดฉันแน่นขนาดนั้นจะไปเหลือเร๊อะ" จุ้นสงสัย ปอมยิ้ม

"อยากรู้ใช่มั๊ยล่าา..มันคืออะไรเอ่ย" มือซ้ายกอดเอวจุ้นอยู่ มือขวาล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ
ค่อยๆ หยิบออกมา จุ้นก้มลงมองแล้วก็อมยิ้ม เป็นดอกลีลาวดีสีขาวนวลสภาพตอนนี้ที่เห็น
แบน จริง ๆ เหมือนดอกไม้โดนกระดาษทับแต่สีสรรยังสด สวยอยู่ จุ้นค่อยๆ หยิบเอามาจาก
มือปอม ปอมยิ้ม

"อันนี้อย่าไปเอาเลย ถ้าอยากได้จริง ๆ เดี๋ยวฉันเก็บให้ใหม่เอาจากต้นเลย ดอกนี้มันล่วงอยู่บน
เก้าอี้ฉันเลยเก็บมาให้" จุ้นส่ายหน้า ก้มลงมอง

"ฉันจะเอาอันนี้แหละ!" จุ้นยิ้ม แล้วก็เงยหน้าขึ้นมองปอม

"ขอบใจ..นะปอม" จุ๊บ!ไปบนหน้าผากปอมหนึ่งที ปอมเลิกคิ้วตกใจ! จุ้นรีบลุกขึ้นจากตักก้าว
เท้าเดินห่างออกไป ปอมตะโกนเรียก เย้วๆ

"ไอ้จุ้น! มาใหม่ ฉันยังไม่ทันตั้งตัวเลย เล่นทีเผลอนี่หว่า..จะเอาซักกี่ดอกเดี๋ยวฉันเก็บไปให้..
แล้วก็ทำแบบนั้นอีกนะฉ้านชอบบบ...อุ้ยส์...เหน็บกินขา...ตัวหนักเหมือนกันนะไอ้จุ้น!" บ่น
ใหญ่ สีหน้าก็ระบายไปด้วยรอยยิ้มถูกใจเดินผิวปากกลับเข้างานสบายใจเฉิบ..........



กรกนก
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 พ.ค. 2554, 23:06:29 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 พ.ค. 2554, 23:06:29 น.

จำนวนการเข้าชม : 1881





<< ตอนที่20 : ความใน    ตอนที่22 : ส่งท้ายปีเก่า..... >>
aom 30 พ.ค. 2554, 06:41:34 น.
น่ารักจริงๆเลยอ่า


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account