เลห์รักคุณหนูส้มหล่น
จากเด็กกำพร้ากลายมาเป็นคุณหนูร้อยล้าน แถมยังมีคู่หมั้นเป็นหนุ่มนักธุรกิจพันล้านอย่างเขา ชีวิตอย่างนี้พิมพรไม่เคยคาดหวังมาก่อน ส่วนเธอก็คิดว่าโชคดีเหลือล้นแต่มีเพียงเรื่องเดียวที่เธอคิดว่าโชคร้ายเหลือเกินก็คือการมีคู่หมั้นอย่างเขา เพราะเธอรู้สึกเกลียดเขาตั้งแต่แรกเจอ ไม่รู้เพราะเหตุใดรู้แต่ว่านับวันสายตาของเขาจ้องเธอเหมือนอยากจะกลืนกินเธอเข้าไป แถมนิสัยเจ้าเลห์ของเขาอีก เธอไม่อยากแต่งงานกับคนๆนี้เลย คอยดูเธอจะต้องหนีจากผู้ชายคนนี้ให้ได้
Tags: วัยรุ่น
ตอน: บทที่3 แรกพบที่ประทับใจ?
ณ กรุงลอนดอน
ลุกซ์คะพรุ่งนี้คุณจะกลับไทยแล้วหรือคะ ไหนคุณบอกว่าครบเดือนก่อนแล้วค่อยกลับไง นี่ยังไม่ถึงเดือนเลยอีกตั้งอาทิตย์หนึ่งแน่ะ
เสียงหญิงสาวที่ดังมาจากห้องๆหนึ่งที่อยู่ในคอนโดสุดหรูใจกลางเมือง เสียงนั้นทั้งหวานทั้งออดอ้อน ชายใดได้ฟังคงจะละลายอยู่ตรงนั้น
แต่ไม่ใช่กับชายหนุ่มที่อยู่ในห้องที่กำลังนอนกอดกับหญิงสาวอยู่ เขาแค่ยิ้มให้นิดๆ พร้อมกับบอกเหตุผลไปว่า
"ก็ผมเคลียร์งานที่นี้เสร็จแล้ว คุณพ่อก็เลยบอกให้รีบกลับน่ะ"
"โธ่ ถ้านีน่ากลับไปด้วยได้ก็คงจะดี"หญิงสาวถอนหายใจอย่างเสียดาย พร้อมกับเหม่อมองใบหน้าของชายหนุ่มอย่างหลงใหล
จะไม่ให้เธอหลงใหลได้ไงกัน เพราะเขาทั้งหล่อเหล่าดูดี ดูหน้าของเขาสิ ตาสีดำสนิทของเขาคมเหมือนเหยี่ยว จมูกโด่งเป็นสันได้รูป คิ้วเข้ม ริมฝีปากบาง แล้วไหนรูปร่างที่แสนจะสมาร์ทนี่อีก แต่หน้าเสียดายที่เขาไม่ได้เป็นของเธอคนเดียว หญิงสาวหน้าสวยเซ็กซี่คิดพลางถอนหายใจ
"ไม่เป็นไรน่า รอคุณเรียนจบคุณก็บินไปหาผมที่นู้นก็ได้"ชายหนุ่มปลอบพร้อมกับยกยิ้มบางๆให้เธอ
"ก็ได้ค่ะ แต่คุณอย่าลืมนีน่าก่อนล่ะ"
"ครับผม"ว่าแล้วชายหนุ่มกับหญิงสาวก็บรรเลงเพลงเพลงรักกันต่อ
ที่กรุงเทพ
"นี่เร็วๆสิยัยพร แกจะชักช้าไปทำไม ฉันพาแกมาซื้อชุดสวยๆสำหรับงานเลี้ยงต้อนรับคู่หมั้นของแกคืนนี้นะ คืนนี้แกจะต้องแต่งตัวให้สวยที่สุด"
"ก็ฉันไม่อยากไปงานเลี้ยงนั้นเลยนี่นา แล้วชุดพวกนั้นก็แพงสุดๆฉันไม่กล้าซื้อหรอก"จริงอยู่ที่เธอกับญาลินอยู่บ้านแสงดาวมาเกือบเดือนแล้ว แต่เธอก็ยังเกรงใจอยู่ดี แถมยังให้เธอซื้อเสื้อผ้าราคาแพงในห้างดังแห่งนี้อีก
"มาเถอะน่า คุณน้าก็บอกแล้วไงว่าให้เลือกตามใจชอบ"
"แต่ว่า...ว้าย!"
ตึง! โครม! พิมพรมัวแต่คุยอยู่กับเพื่อนสาวจึงไม่ได้มองทางข้างหน้า ก็เลยชนโครมกับผู้ชายคนหนึ่งที่เดินสวนทางเธอมาพอดีจนเธอล้มลง
อูย เจ็บก้นชะมัดเลย! พิมพรโอดครวญในใจ แต่เธอก็รีบลุกขึ้มมาขอโทษผู้ชายตัวสูงใส่แว่นดำคนนั้น
"ขอโทษค่ะ!คุณไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ"
"ไม่เป็นไร คราวหน้าก็ดูทางหน่อยนะ ไม่ใช่สักแต่เดินอย่างเดียว"ชายหนุ่มปัดเสื้อผ้าตรงที่หญิงสาวชนอย่างหงุดหงิด ทั้งที่เมื่อกี้เขาไม่ได้ล้มลง หรือเปื้อนฝุ่นสักนิด
พิมพรเห็นดังนั้นก็โมโหขึ้นมา นี่เขาคิดว่าเธอเป็นตัวเชื้อโรครึไงกัน ขณะที่เธอจะเอ่ยว่าเขาอยู่นั้นก็มีเสียงเล็กแหลมดังเข้ามา
"ลุกซ์ขา ทำไมไม่รอแพตตี้บ้างล่ะคะ แพตตี้ไปเข้าห้องน้ำแค่แป๊ปเดียวเอง แล้วนี่เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ"หญิงสาวชุดกระโปรงแดง หน้าสวยแต่ทาปากแดงแจ๊ด เดินเข้ามาเกาะแขนชายหนุ่ม พร้อมปรายตามองมาทางพวกเธออย่างเหยียดๆ
"ไม่มีไรหรอก ก็แค่ผู้หญิงบ้านนอกเดินมาชนแค่นั้นเอง"ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆให้กับคู่สนทนา
"นี่คุณ มันจะมากไปแล้วนะ แล้วว่าใครบ้านนอกไม่ทราบ อย่ามาดูถูกกันให้มากนักนะ"พิมพรทนไม่ไหวที่จะให้พวกเขามาดูถูกยังงี้ จึงได้ระเบิดอารมณ์พร้อมกับถลึงตากลมโตของเธอใส่เขา
"ก็ดีแล้วนี่ที่ผมดูถูกไม่ได้ดูผิดไป"ชายหนุ่มหัวเราะอย่างกับเห็นเป็นเรื่องตลก
"นี่จะกวนกันใช่มั้ย...อะไรลิน!แกไม่เห็นรึไงว่าเขาดูถูกเราอยู่จะมาดึงฉันทำไม"พิมพรหันไปหาเพื่อนสาวที่ยืนหน้าเกร็งอยู่ข้างหลัง พร้อมกับดึงเธอเข้าไปกระซิบ
"นี่แกไม่ได้ยินผู้หญิงคนนั้นเอ่ยชื่อผู้ชายคนนั้นรึไง แถมฉันว่าเขาหน้าตาคุ้นๆอยู่นะ"ญาลินกระซิบบอกเพื่อนสาว
"ชื่ออะไรฉันไม่สนหรอกไม่ใช่ญาติโกโหติกาฉันซักหน่อย"พิมพรยังหงุดหงิดไม่เลิก
"เฮ้อ นี่แกใจเย็นๆก่อนสิ ฉันได้ยินผู้หญิงเรียกเขาว่าลุกซ์นะ แล้วหน้าตาเขาก็คล้ายคู่หมั้นของแกด้วย"
"จริงหรือ ไหนขอดูดีๆสิ"พิมพรใจเย็นลงแล้วก็เลยหันกลับไปมองให้เต็มๆตา จากนั้นเธอก็ตกใจเพราะไม่ใช่แค่คล้ายแต่ใช่เลยล่ะ
เนื่องจากหญิงสาวตั้งใจมองเขาเกินไปเธอจึงไม่รู้ตัวว่าตัวเองยืนชิดเขาเพียงไร ชายหนุ่มไม่คิดว่าเธอจะกล้าขนาดนี้ จึงอดเผลอสำรวจเธออย่างสนใจ
ผู้หญิงคนนี้ตัวเล็กสูงเพียงแค่หัวไหล่เขาเอง ตากลมโตที่กำลังจ้องเขาอยู่ดูมีเสน่ห์จนน่าแปลกใจ จมูกโด่งพอดี ริมฝีปากอวบอิ่ม หน้าใส่ผิวขาวอมชมพู โดยรวมๆแล้วจัดว่าเป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก แต่ก็ไม่ใช่สเป็คของเขา สเป๊คของเขาต้อง ขาว สวย เซ็กซี่ เปรี้ยวจี๊ดเข็ดฟันโน้นจึงจะใช่
แต่จะว่าไปยัยนี่ก็อึ๋มเหมือนกันแฮะ ขนาดใส่เสื้อยืดบังตาแล้วยังดูออกขนาดนี้ อืมไม่เลว ชายหนุ่มคิดในใจ
"จ้องตรงไหนของนายกัน!"พิมพรรีบเอามือปิดหน้าอกแล้วถอยห่างจากตัวเขาอย่างไว
"ก็คุณจ้องผมก่อน ผมก็เลยจ้องคุณกลับก็ถือว่าเจ๊ากันแล้วไง"ชายหนุ่มตอบพร้อมกับทำหน้าอย่างจริงจัง
"นะ..นายนี่มัน"ขณะที่หญิงสาวกำลังจะต่อว่าเขาอยู่นั้น เสียงเล็กแหลมก็ดังขึ้นมาอีก
"ลุกซ์ขา ไม่ต้องไปสนใจพวกบ้านนอกนั่นหรอกค่ะ เราไปกันเถอะ แพตตี้หิวแล้ว"หญิงสาวชุดแดงทำหน้าเหยียดๆใส่พวกเธอ
"งั้นผมว่าเราไปหาไรกินกันเถอะ ไปก่อนนะครับสาวน้อย'บ้านนอก'ฮ่ะๆๆ"พูดจบชายหนุ่มกับหญิงสาวชุดแดงก็พากันเดินจากไปทิ้งให้พิมพรยืนโกรธอยู่ยังงั้น
"อไรของยัยนั้นทำหน้าตาน่าโมโหชะมัด!"ญาลินกระทืบเท้าอย่างหงุดหงิด
"แกว่าใช่คุณลุกซ์คู่หมั้นแกรึปล่าว"ญาลินถามเพื่อความมั่นใจ
"ใช่เลยล่ะ"
"แล้วจะทำยังไงดีล่ะ ถ้าคืนนี้เขาจำหน้าแกได้เขาจะไม่ขอถอนหมั้นแกเหรอ"
"ฮือๆๆ"ญาลินตกใจเมื่อเห็นเพื่อนสาวร้องไห้
"นี่แกกลัวเขาจะถอนหมั้นถึงขนาดร้องไห้เลยเหรอ!"
"ปล่าว"พิมพรตอบพร้อมกับทำหน้าเจ็บปวด
"แล้วแกร้องทำไม"ญาดาทำหน้าสงสัย
"แกเหยียบเท้าฉัน รีบเอาเท้าแกออกไปซะทีซิวะ!"
"อ้าวเหรอ ขอโทษทีว่ะ ฉันนึกว่าแกร้องไห้เพราะเรื่องนั้น"ญาลินยิ้มแหย่ๆ
"จะบ้าเหรอ!ถ้าเป็นยังงั้นก็ดีสิ ฉันไม่อยากแต่งให้เสือผู้หญิงยังงั้นหรอกนะ ถอนหมั้นไปเลยยิ่งดี!"
หึ ขืนเธอไปแต่งกับผู้ชายที่มีแต่ข่าวควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าอย่างนั้น มีหวังเธอช้ำใจแย่เลยสิ ตัวเองมีคู่หมั้นอยู่แล้วยังไปเจ๊าะแจ๊ะกับผู้หญิงคนอื่นอีก คอยดูเถอะเธอจะทำให้เขาอยากถอนหมั้นกับเธอให้ได้! อูย~เจ็บเท้าชะมัดเลย
ลุกซ์คะพรุ่งนี้คุณจะกลับไทยแล้วหรือคะ ไหนคุณบอกว่าครบเดือนก่อนแล้วค่อยกลับไง นี่ยังไม่ถึงเดือนเลยอีกตั้งอาทิตย์หนึ่งแน่ะ
เสียงหญิงสาวที่ดังมาจากห้องๆหนึ่งที่อยู่ในคอนโดสุดหรูใจกลางเมือง เสียงนั้นทั้งหวานทั้งออดอ้อน ชายใดได้ฟังคงจะละลายอยู่ตรงนั้น
แต่ไม่ใช่กับชายหนุ่มที่อยู่ในห้องที่กำลังนอนกอดกับหญิงสาวอยู่ เขาแค่ยิ้มให้นิดๆ พร้อมกับบอกเหตุผลไปว่า
"ก็ผมเคลียร์งานที่นี้เสร็จแล้ว คุณพ่อก็เลยบอกให้รีบกลับน่ะ"
"โธ่ ถ้านีน่ากลับไปด้วยได้ก็คงจะดี"หญิงสาวถอนหายใจอย่างเสียดาย พร้อมกับเหม่อมองใบหน้าของชายหนุ่มอย่างหลงใหล
จะไม่ให้เธอหลงใหลได้ไงกัน เพราะเขาทั้งหล่อเหล่าดูดี ดูหน้าของเขาสิ ตาสีดำสนิทของเขาคมเหมือนเหยี่ยว จมูกโด่งเป็นสันได้รูป คิ้วเข้ม ริมฝีปากบาง แล้วไหนรูปร่างที่แสนจะสมาร์ทนี่อีก แต่หน้าเสียดายที่เขาไม่ได้เป็นของเธอคนเดียว หญิงสาวหน้าสวยเซ็กซี่คิดพลางถอนหายใจ
"ไม่เป็นไรน่า รอคุณเรียนจบคุณก็บินไปหาผมที่นู้นก็ได้"ชายหนุ่มปลอบพร้อมกับยกยิ้มบางๆให้เธอ
"ก็ได้ค่ะ แต่คุณอย่าลืมนีน่าก่อนล่ะ"
"ครับผม"ว่าแล้วชายหนุ่มกับหญิงสาวก็บรรเลงเพลงเพลงรักกันต่อ
ที่กรุงเทพ
"นี่เร็วๆสิยัยพร แกจะชักช้าไปทำไม ฉันพาแกมาซื้อชุดสวยๆสำหรับงานเลี้ยงต้อนรับคู่หมั้นของแกคืนนี้นะ คืนนี้แกจะต้องแต่งตัวให้สวยที่สุด"
"ก็ฉันไม่อยากไปงานเลี้ยงนั้นเลยนี่นา แล้วชุดพวกนั้นก็แพงสุดๆฉันไม่กล้าซื้อหรอก"จริงอยู่ที่เธอกับญาลินอยู่บ้านแสงดาวมาเกือบเดือนแล้ว แต่เธอก็ยังเกรงใจอยู่ดี แถมยังให้เธอซื้อเสื้อผ้าราคาแพงในห้างดังแห่งนี้อีก
"มาเถอะน่า คุณน้าก็บอกแล้วไงว่าให้เลือกตามใจชอบ"
"แต่ว่า...ว้าย!"
ตึง! โครม! พิมพรมัวแต่คุยอยู่กับเพื่อนสาวจึงไม่ได้มองทางข้างหน้า ก็เลยชนโครมกับผู้ชายคนหนึ่งที่เดินสวนทางเธอมาพอดีจนเธอล้มลง
อูย เจ็บก้นชะมัดเลย! พิมพรโอดครวญในใจ แต่เธอก็รีบลุกขึ้มมาขอโทษผู้ชายตัวสูงใส่แว่นดำคนนั้น
"ขอโทษค่ะ!คุณไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ"
"ไม่เป็นไร คราวหน้าก็ดูทางหน่อยนะ ไม่ใช่สักแต่เดินอย่างเดียว"ชายหนุ่มปัดเสื้อผ้าตรงที่หญิงสาวชนอย่างหงุดหงิด ทั้งที่เมื่อกี้เขาไม่ได้ล้มลง หรือเปื้อนฝุ่นสักนิด
พิมพรเห็นดังนั้นก็โมโหขึ้นมา นี่เขาคิดว่าเธอเป็นตัวเชื้อโรครึไงกัน ขณะที่เธอจะเอ่ยว่าเขาอยู่นั้นก็มีเสียงเล็กแหลมดังเข้ามา
"ลุกซ์ขา ทำไมไม่รอแพตตี้บ้างล่ะคะ แพตตี้ไปเข้าห้องน้ำแค่แป๊ปเดียวเอง แล้วนี่เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ"หญิงสาวชุดกระโปรงแดง หน้าสวยแต่ทาปากแดงแจ๊ด เดินเข้ามาเกาะแขนชายหนุ่ม พร้อมปรายตามองมาทางพวกเธออย่างเหยียดๆ
"ไม่มีไรหรอก ก็แค่ผู้หญิงบ้านนอกเดินมาชนแค่นั้นเอง"ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆให้กับคู่สนทนา
"นี่คุณ มันจะมากไปแล้วนะ แล้วว่าใครบ้านนอกไม่ทราบ อย่ามาดูถูกกันให้มากนักนะ"พิมพรทนไม่ไหวที่จะให้พวกเขามาดูถูกยังงี้ จึงได้ระเบิดอารมณ์พร้อมกับถลึงตากลมโตของเธอใส่เขา
"ก็ดีแล้วนี่ที่ผมดูถูกไม่ได้ดูผิดไป"ชายหนุ่มหัวเราะอย่างกับเห็นเป็นเรื่องตลก
"นี่จะกวนกันใช่มั้ย...อะไรลิน!แกไม่เห็นรึไงว่าเขาดูถูกเราอยู่จะมาดึงฉันทำไม"พิมพรหันไปหาเพื่อนสาวที่ยืนหน้าเกร็งอยู่ข้างหลัง พร้อมกับดึงเธอเข้าไปกระซิบ
"นี่แกไม่ได้ยินผู้หญิงคนนั้นเอ่ยชื่อผู้ชายคนนั้นรึไง แถมฉันว่าเขาหน้าตาคุ้นๆอยู่นะ"ญาลินกระซิบบอกเพื่อนสาว
"ชื่ออะไรฉันไม่สนหรอกไม่ใช่ญาติโกโหติกาฉันซักหน่อย"พิมพรยังหงุดหงิดไม่เลิก
"เฮ้อ นี่แกใจเย็นๆก่อนสิ ฉันได้ยินผู้หญิงเรียกเขาว่าลุกซ์นะ แล้วหน้าตาเขาก็คล้ายคู่หมั้นของแกด้วย"
"จริงหรือ ไหนขอดูดีๆสิ"พิมพรใจเย็นลงแล้วก็เลยหันกลับไปมองให้เต็มๆตา จากนั้นเธอก็ตกใจเพราะไม่ใช่แค่คล้ายแต่ใช่เลยล่ะ
เนื่องจากหญิงสาวตั้งใจมองเขาเกินไปเธอจึงไม่รู้ตัวว่าตัวเองยืนชิดเขาเพียงไร ชายหนุ่มไม่คิดว่าเธอจะกล้าขนาดนี้ จึงอดเผลอสำรวจเธออย่างสนใจ
ผู้หญิงคนนี้ตัวเล็กสูงเพียงแค่หัวไหล่เขาเอง ตากลมโตที่กำลังจ้องเขาอยู่ดูมีเสน่ห์จนน่าแปลกใจ จมูกโด่งพอดี ริมฝีปากอวบอิ่ม หน้าใส่ผิวขาวอมชมพู โดยรวมๆแล้วจัดว่าเป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก แต่ก็ไม่ใช่สเป็คของเขา สเป๊คของเขาต้อง ขาว สวย เซ็กซี่ เปรี้ยวจี๊ดเข็ดฟันโน้นจึงจะใช่
แต่จะว่าไปยัยนี่ก็อึ๋มเหมือนกันแฮะ ขนาดใส่เสื้อยืดบังตาแล้วยังดูออกขนาดนี้ อืมไม่เลว ชายหนุ่มคิดในใจ
"จ้องตรงไหนของนายกัน!"พิมพรรีบเอามือปิดหน้าอกแล้วถอยห่างจากตัวเขาอย่างไว
"ก็คุณจ้องผมก่อน ผมก็เลยจ้องคุณกลับก็ถือว่าเจ๊ากันแล้วไง"ชายหนุ่มตอบพร้อมกับทำหน้าอย่างจริงจัง
"นะ..นายนี่มัน"ขณะที่หญิงสาวกำลังจะต่อว่าเขาอยู่นั้น เสียงเล็กแหลมก็ดังขึ้นมาอีก
"ลุกซ์ขา ไม่ต้องไปสนใจพวกบ้านนอกนั่นหรอกค่ะ เราไปกันเถอะ แพตตี้หิวแล้ว"หญิงสาวชุดแดงทำหน้าเหยียดๆใส่พวกเธอ
"งั้นผมว่าเราไปหาไรกินกันเถอะ ไปก่อนนะครับสาวน้อย'บ้านนอก'ฮ่ะๆๆ"พูดจบชายหนุ่มกับหญิงสาวชุดแดงก็พากันเดินจากไปทิ้งให้พิมพรยืนโกรธอยู่ยังงั้น
"อไรของยัยนั้นทำหน้าตาน่าโมโหชะมัด!"ญาลินกระทืบเท้าอย่างหงุดหงิด
"แกว่าใช่คุณลุกซ์คู่หมั้นแกรึปล่าว"ญาลินถามเพื่อความมั่นใจ
"ใช่เลยล่ะ"
"แล้วจะทำยังไงดีล่ะ ถ้าคืนนี้เขาจำหน้าแกได้เขาจะไม่ขอถอนหมั้นแกเหรอ"
"ฮือๆๆ"ญาลินตกใจเมื่อเห็นเพื่อนสาวร้องไห้
"นี่แกกลัวเขาจะถอนหมั้นถึงขนาดร้องไห้เลยเหรอ!"
"ปล่าว"พิมพรตอบพร้อมกับทำหน้าเจ็บปวด
"แล้วแกร้องทำไม"ญาดาทำหน้าสงสัย
"แกเหยียบเท้าฉัน รีบเอาเท้าแกออกไปซะทีซิวะ!"
"อ้าวเหรอ ขอโทษทีว่ะ ฉันนึกว่าแกร้องไห้เพราะเรื่องนั้น"ญาลินยิ้มแหย่ๆ
"จะบ้าเหรอ!ถ้าเป็นยังงั้นก็ดีสิ ฉันไม่อยากแต่งให้เสือผู้หญิงยังงั้นหรอกนะ ถอนหมั้นไปเลยยิ่งดี!"
หึ ขืนเธอไปแต่งกับผู้ชายที่มีแต่ข่าวควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าอย่างนั้น มีหวังเธอช้ำใจแย่เลยสิ ตัวเองมีคู่หมั้นอยู่แล้วยังไปเจ๊าะแจ๊ะกับผู้หญิงคนอื่นอีก คอยดูเถอะเธอจะทำให้เขาอยากถอนหมั้นกับเธอให้ได้! อูย~เจ็บเท้าชะมัดเลย
tingling เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 เม.ย. 2556, 12:49:58 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 เม.ย. 2556, 14:42:29 น.
จำนวนการเข้าชม : 1308
| << จุดเริ่มต้น2 | บทที่4 งานเลี้ยง >> |
tingling 22 เม.ย. 2556, 19:43:06 น.
ขอบคุณที่ติดตามอ่านจ้า^^
ขอบคุณที่ติดตามอ่านจ้า^^