The Final Love รักครั้งสุดท้าย ครั้งสุดท้ายที่จะรัก
บทนำ
แพรวา รณฤทธิ์ หญิงสาวที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อมไปเสียทุกด้านทั้งรูปร่างหน้าตา ฐานะ และการศึกษา แต่ไฉนโชคชะตาจึงทำให้เธอต้องพบกับความผิดหวังในความรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า
พชร เตชะรัตน์ คือ ชายหนุ่มคนแรกที่มาขอยกเลิกการแต่งงานเพียงสองอาทิตย์ล่วงหน้า
วัชรพล ทรัพย์วิจิตร คือ หนุ่มคนถัดมาที่หักอกเธออย่างยับเยิน
แพรวาจะได้พบกับรักแท้และจะสมหวังในรักครั้งใหม่หรือไม่ โปรดติดตามอ่าน......อาทิตา
แพรวา รณฤทธิ์ หญิงสาวที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อมไปเสียทุกด้านทั้งรูปร่างหน้าตา ฐานะ และการศึกษา แต่ไฉนโชคชะตาจึงทำให้เธอต้องพบกับความผิดหวังในความรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า
พชร เตชะรัตน์ คือ ชายหนุ่มคนแรกที่มาขอยกเลิกการแต่งงานเพียงสองอาทิตย์ล่วงหน้า
วัชรพล ทรัพย์วิจิตร คือ หนุ่มคนถัดมาที่หักอกเธออย่างยับเยิน
แพรวาจะได้พบกับรักแท้และจะสมหวังในรักครั้งใหม่หรือไม่ โปรดติดตามอ่าน......อาทิตา
Tags: รัก อกหัก รักใหม่ ผิดหวัง รักแท้
ตอน: ตอนที่ 3 เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง......100%
ตอนที่ 3 เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
หลังจากจ่ายเงินค่าโดยสารให้คนขับรถแท็กซี่เรียบร้อยแล้ว แพรวาก็ลงมายืนอยู่หน้าสำนักงานที่ให้บริการด้านการท่องเที่ยวขนาด 2 คูหา ‘อราวด์ เดอะ เวิร์ล ทราเวล’ ด้านหน้าสำนักงานเป็นบานกระจกทั้งแถบครึ่งบนใสแจ๋วส่วนครึ่งล่างเป็นกระจกฝ้า แต่กระนั้นคนภายนอกก็ยังสามารถมองทะลุเข้าไปเห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นโซฟารับแขกหลากสีสันที่ช่วยสร้างบรรยากาศให้สำนักงานดูสดใสมีชีวิตชีวาขึ้น หรือจะเป็นเคาน์เตอร์ที่ไว้บริการลูกค้าซึ่งมีพนักงานหญิงหน้าตาหมดจดและมีบุคลิกคล่องแคล่วสองคนซึ่งอายุอานามคงไม่ต่างจากเธอมากนัก ทั้งสองกำลังให้บริการลูกค้าชาวต่างชาติอยู่อย่างขมีขมัน ในขณะที่แพรวากำลังลอบสังเกตความเป็นไปของผู้คนและสถานที่ซึ่งกำลังจะกลายเป็นสถานที่ทำงานแห่งใหม่ของตนเองอยู่นั้น หญิงสาวก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือของตนเองดังขึ้น แพรวาจึงหยิบขึ้นมาและกดรับสายในทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นใครที่โทรมา
“สวัสดีค่ะคุณพล มาถูกค่ะ ที่จริงแพรมาถึงแล้วค่ะ ตอนนี้ยืนอยู่หน้าออฟฟิศของคุณพลนี่แหละค่ะ โอเคค่ะ งั้นเดี๋ยวเจอกันนะคะ” แพรวาเก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋าสะพายก่อนที่จะออกเดินเข้าไปในสำนักงานตรงหน้า ทันทีที่แพรวาผลักบานประตูกระจกเข้าไปนั้น วัชรพลก็กำลังเดินลงบันไดมาจากชั้นลอยที่กั้นเป็นห้องทำงานของผู้จัดการและเจ้าของกิจการอย่างเป็นสัดเป็นส่วน
“คุณแพรครับ เชิญข้างบนเลยครับ” วัชรพลส่งเสียงนำมาก่อนตัว แพรวาซึ่งหันหน้ามาทางต้นเสียงจึงยิ้มกว้างออกมา
“สวัสดีค่ะคุณพล รอแพรนานไหมคะ” แพรวากล่าวทักทายพลางลอบสังเกต ‘ความเนี๊ยบ’ ตลอดทั้งตัวของคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว และในอนาคตอันใกล้นี้เขากำลังจะกลายเป็นเจ้านายของเธอ
“ไม่นานนี่ครับ คุณแพรตรงเวลาพอดีเป๊ะ เชิญข้างบนเลยครับ พร ช่วยบอกแม่บ้านว่าขอน้ำสองแก้วด้วยนะ” วัชรพลหันไปบอกกล่าวกับหนึ่งในสองสาวหน้าที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ต้อนรับลูกค้า
“ค่ะ บอส” สาวน้อยที่ชื่อพรขานรับคำสั่งก่อนที่จะหันมายิ้มบาง ๆ ให้กับแพรวา
************************
“ตกลงคุณแพรมาเริ่มงานพรุ่งนี้ได้เลยนะครับ” วัชรพลกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างดีใจ วัชรพลนึกกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจเพราะในที่สุดเขาก็สามารถหาผู้ช่วยกึ่งเลขาฯส่วนตัวได้ หลังจากนี้เขาคงมีเวลามากขึ้นทั้งเพื่อพักผ่อนและหาความสำเริงสำราญให้กับตัวเอง
“ค่ะ” แพรวารับปากด้วยความยินดี การได้ทำงานคงทำให้เธอได้ลืมพัชรได้เร็วขึ้น ถึงแม้จะไม่มีวันลืมเขาได้อย่างหมดใจก็ตาม เพราะ “รักแรก” ไม่มีวันที่จะจางหายไปจากความทรงจำและหัวใจของเธอได้....ไม่มีวัน
************************
แพรวาทำงานกับวัชรพลได้เกือบ 4 เดือนแล้ว ทุกอย่างเป็นไปด้วยความราบรื่น รวมทั้งแผลใจของหญิงสาวก็ค่อย ๆ สมานกลับเป็นเนื้อเดียวดังเดิม คงทิ้งไว้เพียงรอยแผลเป็นจาง ๆ ไว้เรียกหยาดน้ำตาเป็นบางครั้งบางคราวโดยเฉพาะในยามที่ต้องอยู่คนเดียวหรือบังเอิญต้องหันไปเห็นคู่รักที่คอยเอาอกเอาใจหรือหยอกล้อกัน....น้ำตาเจ้ากรรมก็แอบรื้นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
วัชรพลเป็นทั้งเจ้านายและเพื่อนที่ดี หลังงานเลิกเขามักชวนหญิงสาวไปกินข้าว หรือดูหนังอยู่บ่อย ๆ บางครั้งก็ไปกันเพียงสองคน บางครั้งก็มีเพื่อนร่วมงานคนอื่นพ่วงไปด้วย วัชรพลมีความเป็นสุภาพบุรุษมาก เขาไม่เคยแสดงกิริยาที่ส่อแววชู้สาวกับเธอเลย แพรวาจึงรู้สึกสบายใจและสะดวกใจที่จะทำงานกับเขา นอกจากนั้นความเป็นคนมีอารมณ์ขันอย่างเหลือร้ายของวัชรพลก็ช่วยเรียกรอยยิ้มให้กลับมาอยู่บนแก้มใสได้บ่อยครั้งขึ้น
แพรวาทำงานเข้ากับทุกคนได้เป็นอย่างดี จะมีก็แต่ ‘พงศธร’ ไกด์หนุ่มเท่านั้นที่นอกจากจะพ่วงตำแหน่งหุ้นส่วนทางธุรกิจแล้วเขายังดูสนิทสนมกับวัชรพลมากเป็นพิเศษ ซึ่งในตอนแรกดูไม่ค่อยจะเป็นมิตรกับหญิงสาวสักเท่าไร แต่เมื่อเห็นความสามารถและความตั้งใจทำงานของเธอที่ไม่ได้ใช้ความสนิทสนมกับเจ้านายมาเป็นบันไดปูทางเพื่อเลื่อนขั้น พงศธรก็ค่อย ๆ ทำใจยอมรับแพรวาได้ทีละเล็กทีละน้อย แต่แพรวาก็แอบเห็นอยู่บ่อยครั้งที่ไกด์หนุ่มผู้มากความสามารถเพราะสามารถพูดได้หลายภาษานั้น จะแสดงสีหน้าไม่พอใจเมื่อเห็นเธออยู่กับวัชรพล
เย็นวันนี้วัชรพลเป็นเจ้ามือเลี้ยงลูกน้องทั้งบริษัทเนื่องในโอกาสที่มียอดจองทัวร์ทะลุเป้า บรรดาพนักงานและไกด์ทั้งหลายต่างอิ่มหมีพีมันกันถ้วนหน้ากับลาภปากจากเจ้านายผู้ใจดี เมื่ออิ่มท้องแล้วพงศธรหุ้นส่วนใหญ่อีกคนเลยอาสาเป็นเจ้ามือบ้าง เขาเอ่ยปากชวนทุกคนไปร้องคาราโอเกะ.....ไม่มีใครปฏิเสธเพราะต่างก็อยากสนุกสนานกับเพื่อนร่วมงานซึ่งนาน ๆ ทีจะมีโอกาสแบบนี้สักครั้ง
************************
ขณะที่พนักงานและเจ้าของกิจการบริษัทนำเที่ยว ‘อราวด์ เดอะ เวิร์ล ทราเวล’ กำลังทยอยเดินออกจากร้านอาหารอยู่นั้น ก็มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเดินสวนเข้ามาในร้าน ทันทีที่ฝ่ายชายหันมาเห็นแพรวา เขาก็พุ่งปรี่เข้ามาเธอโดยทิ้งภรรยาท้องแก่ไว้ข้างหลังอย่างไม่ไยดี
“น้องแพร! พี่ดีใจจริง ๆ ที่ได้เจอแพรในวันนี้” พชรแสดงอาการดีใจออกนอกหน้า แต่แพรวากลับรู้สึกตกใจและกระอักกระอ่วน เพราะตอนนี้ทั้งหัวหน้าและเพื่อนพนักงานทุกคนต่างหันมามองดูเธอและชายหนุ่มผู้มาใหม่ที่กำลังถือวิสาสะกุมมือเธออยู่ และปล่อยให้หญิงสาวท้องแก่ใกล้คลอดที่มาด้วยกันต้องยืนหน้าบูดหน้าบึ้งราวกับไม่มีตัวตน หญิงสาวที่แพรวาเพิ่งเคยพบหน้าค่าตาเป็นครั้งแรก....คนนี้นี่เองที่ทำให้ชีวิตเธอผกผันและผิดแผนไปหมด
“สวัสดีคะพี่พัช” แพรวาดึงมือออกจากการจับกุมแล้วจึงกระพุ่มมือไหว้ชายหนุ่ม หญิงสาวแสดงสีหน้าออกมาอย่างชัดเจนว่าไม่ได้รู้สึกดีใจไปกับการพบเจอกับเขาเลย ในทางตรงกันข้ามเธอกลับรู้สึกอึดอัดและไม่ยินดียินร้ายกับการปรากฏตัวของเขา แม้จะไม่รู้สึกเจ็บแปลบที่ต้องพบหน้า แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเฉยชาเสียทีเดียว
“จะทักทายกันอีกนานไหมคะ พิ้งค์หิวข้าวจะแย่อยู่แล้วค่ะ!” ว่าที่คุณแม่โอดครวญอย่างมีโทสะ ไม่ใช่เพราะความหิวแต่เพราะความหึงหวงต่างหาก ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าหญิงสาวที่สามีของเธอไปยืนกุมมืออยู่นั้น คือ คนรักเก่าที่เกือบจะได้วิวาห์กัน และถ้าเธอไม่ได้พลั้งพลาดจนอุ้มท้องขึ้นมา ผู้หญิงคนนั้นก็คงจะยืนอยู่ในตำแหน่งของเมียแต่งอย่างที่เธอเป็นอยู่อย่างไม่ต้องสงสัย เพราะทุกวันนี้ขนาดเธอท้องโตแบบนี้พชรยังคงอาลัยอาวรณ์ถึงคนรักเก่าอยู่บ่อยครั้งโดยเฉพาะในเวลาที่เจ้าตัวเมามาย ซึ่งมักจะพร่ำเพ้อว่า
‘น้องแพรวา ๆ พี่ขอโทษ ๆ พี่รักแพรวาคนเดียวนะครับ’
“พิ้งค์เข้าไปสั่งอาหารรอก่อนสิ ขอพี่คุยกับน้องแพรแป๊ปหนึ่ง” พชรสั่งอย่างไม่ไว้หน้า คนถูกสั่งจึงต้องเดินอุ้ยอ้ายกระฟัดกระเฟียดเข้าไปในร้าน แต่ก็เลือกนั่งโต๊ะที่สามารถมองเห็นเหตุการณ์หน้าร้านได้อย่างชัดเจน
“งั้นพวกเราไปรอที่รถนะครับ” วัชรพลขึ้นอย่างมีมารยาท เขาพอจะเดาออกได้ไม่ยากว่าชายหนุ่มผู้นี้คือใคร เพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ จึงออกเดินไปยังลานจอดรถของร้าน
“เดี๋ยวแพรตามไปนะคะ ไม่นานค่ะ” แพรวาบอกพลางพยักหน้าขอบคุณหัวหน้า และทันทีที่ไม่มีก้างขวางคออยู่แล้ว พชรก็รีบออดอ้อนคนรักเก่าทันที
“แพรจ๋า พี่คิดถึงแพรมากเลยรู้ไหม พี่พยายามติดต่อแพรตลอดเลยนะ”
“ขอบคุณค่ะที่ยังนึกถึง” แพรวากล่าวคำขอบคุณสั้น ๆ เธอยอมรับกับตัวเองว่ายังทำใจไม่ได้ที่ต้องเผชิญหน้ากับคนที่สร้างรอยแผลในหัวใจไว้ให้
“แพรสบายดีไหม ทำงานหรือยัง หรือว่าเรียนต่ออยู่จ๊ะ แล้ว...แล้วพวกนั้นเป็นใครกัน” พชรยิงคำถามรัว
“เพื่อนที่ทำงานค่ะ แพรต้องไปแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ” แพรวารีบจบบทสนทนาเพราะรู้ดีว่ายิ่งอยู่นาน หัวใจเจ้ากรรมที่แข็งแรงดีแล้วอาจจะอ่อนแอลงได้อีกครั้ง ไหนจะสายตาพิฆาตมารของคนท้องแก่ที่คอยส่งประกายเจิดจ้าวิบ ๆ มาให้อยู่ตลอดเวลานั่นอีก
“งั้นพี่ขอเบอร์มือถือใหม่ของแพรหน่อยสิ” พชรไม่อ้อมค้อม เขารู้สึกดีใจมากที่วันนี้ได้พบกับหญิงสาวที่เขายังรักทุกลมหายใจเข้าออก เขาแอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าการพบกันครั้งนี้คงเป็นเพราะฟ้าลิขิตอีกครั้ง
“อย่าดีกว่าค่ะ แพรไม่อยากมีปัญหากับคนของพี่” แพรวาเลี่ยงอย่างมีมารยาท
“โธ่! น้องแพร เราบริสุทธิ์ใจเสียอย่าง จะไปแคร์อะไรครับ” พชรแก้ตัวหน้าด้าน ๆ
“อย่าดีกว่าค่ะ ไหน ๆ เราก็เลิกกันแล้ว ไม่มีเรื่องต้องให้ติดต่อกันแล้วนี่คะ”
“น้องแพรใจร้ายจัง” พชรออดอ้อนอย่างไม่อายสายตาใคร
“ค่ะ เดี๋ยวนี้แพรใจร้าย แพรไม่ใช่คนเดิมแล้วหรอกค่ะ ชีวิตแพรเปลี่ยนไปแล้ว” แพรวาประชด
“น้องแพร พี่ขอโทษนะ ขอเวลาพี่หน่อยนะครับ พี่ให้สัญญาว่าจะกลับมาหาแพรอย่างแน่นอน” พชรพูดอย่างขาดสติ ซึ่งทำให้แพรวารู้สึกรังเกียจในตัวเขามากขึ้นไปอีก หญิงสาวเลยแก้ปัญหาด้วยการโกหกเพื่อตัดความรำคาญไปว่า
“แพรคงให้เบอร์มือถือกับพี่พัชไม่ได้ แฟนแพรคงไม่ชอบใจนัก” ได้ผลชะงัดนัก พชรถึงกับหน้าถอดสี แต่ก็ยังรวบรวมความกล้าถามเพื่อให้คำตอบที่ชัดเจนอีกครั้ง
“ว่าไงนะ น้องแพร....น้องแพรมีแฟนใหม่แล้วเหรอครับ”
“ค่ะ เขารออยู่ แพรขอตัวนะคะ” แพรวาพูดเสร็จก็รีบหันหลังเดินจากมาทันที นอกจากจะเกรงใจพรรคพวกที่ยืนรอและนั่งรอกันในรถแล้ว เธอยังคิดว่าไม่น่าจะมาเสียเวลากับคนที่เธอได้ตัดออกไปจากหัวใจแล้ว เขากล้าให้สัญญากับเธอทั้ง ๆ ที่ยังมีผู้หญิงอีกคนอยู่ในชีวิต หญิงสาวสูดอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ก่อนที่จะเดินมุ่งหน้าไปสมทบกับพรรคพวกที่รออยู่ที่รถตู้ของบริษัท เธอส่งยิ้มให้กับทุกคน.....และให้กับตัวเองที่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้อย่างมั่นคงเสียที
************************
หลังจากคืนนั้น วัชรพลก็ได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดที่ผ่านมาของแพรวาผ่านทางบรรดาพนักงานทั้งหลายในบริษัทที่ผลัดกันซักผลัดกันถามเธอถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แพรวาเล่าอย่างไม่ปิดบังเพราะไม่หลงเหลือความรู้สึกโศกเศร้าในใจอีกแล้ว เธอเข้มแข็งขึ้นอย่างน่าประหลาด อาจเป็นเพราะครรภ์ที่นูนขึ้นอย่างเห็นได้ชัดของน้องพิ้งค์ที่ทำให้เธอตัดบัวไม่เหลือใยได้อย่างเด็ดขาดเสียที เธอไม่ควรไปสร้างความร้าวฉานให้กับครอบครัวของคนอื่น
วัชรพลเองก็แอบดีใจอยู่เงียบ ๆ ที่แพรวาสามารถกลับมายิ้มได้อย่างสดใสอีกครั้ง และคราวนี้ดวงตาคู่สวยของเธอก็ยิ้มไปพร้อมกับริมฝีปากได้รูป ชายหนุ่มยังแอบตั้งความหวังให้กับตัวเองอย่างมุ่งมาดว่าเมื่อกำแพงหัวใจของเธอได้พังทลายลงแล้ว คงไม่ใช่เรื่องยากที่เขาจะฟันฝ่าเข้าไปครอบครองพื้นที่บางส่วนใน 4 ห้องนั้น....ขอแค่เพียงบางส่วนก็พอ เขาไม่ต้องการพื้นที่ทั้งหมดเพราะไม่แน่ใจว่าตนเองจะให้เธอได้ทั้งหมดหรือไม่!!!
นับตั้งแต่วันนั้น วัชรพลก็เริ่มรุกคืบปฏิบัติการครอบครองหัวใจของพนักงานสาวในสังกัดอย่างที่ตั้งปณิธานไว้ ชายหนุ่มแสดงเจตนารมณ์อย่างโจ่งแจ้งไม่มีปิดบังซ่อนเร้น เขามักชวนแพรวาไปรับประทานอาหารทั้งตามลำพังและเป็นกลุ่มใหญ่ทั้งมื้อเที่ยงและมื้อเย็น ในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ เขาก็มักแวะไปรับหญิงสาวที่คอนโดฯเพื่อไปเดินห้างฯ หรือดูหนังด้วยกัน และถึงแม้การกระทำของชายหนุ่มจะชัดเจนตามจุดประสงค์ที่วางไว้ แต่เขาก็ไม่เคยล่วงเกินหรือแสดงกิริยาที่ไร้มารยาทกับเธอเลยสักครั้ง ในทางตรงกันข้ามวัชรพลเป็นชายหนุ่มที่มีความเป็นสุภาพบุรุษ เขาดูแลหญิงสาวเหมือนพี่ชายดูแลน้องสาว เพียงแต่คำพูดและการกระทำที่บ่งบอกความรู้สึกออกมานั้น มันแตกต่างจากที่พี่ชายพึงมีให้น้องสาวทั่ว ๆ ไป ทุกครั้งที่ไปไหนด้วยกันวัชรพลจะให้เกียรติแพรวาเป็นอย่างดี เขาไม่เคยถูกเนื้อต้องตัวหญิงสาวเลยสักครั้ง แพรวาจึงรู้สึกไว้วางใจ และเริ่มเปิดใจรับชายหนุ่มที่พ่วงตำแหน่งหัวหน้าเข้ามาครอบครองพื้นที่หัวใจทีละเล็กทีละน้อยอย่างไม่รู้ตัว อย่างไรก็ตามความรักครั้งนี้ของเธอนั้นแตกต่างจากรักแรกที่เกิดในรั้วมหา’ลัย เพราะครั้งนี้เธอใช้สติมากกว่าความรู้สึก
“พรุ่งนี้ผมขอพาคุณแพรแวะไปทานข้าวเย็นที่บ้านนะครับ” วัชรพลเอ่ยชวนหลังจากที่รอให้เพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ลุกออกจากห้องประชุมไปหลังสรุปงานประจำสัปดาห์เสร็จแล้ว
“เป็นโอกาสพิเศษเหรอคะ” แพรวาเอ่ยถาม
“เปล่าครับ คุณแม่ผมอยากเห็นรู้จัก ‘คนรัก’ ของผมน่ะครับ” วัชรพลยิ้มพราวบนใบหน้า เพราะรู้สึกยินดีที่มารดาอยากทำความรู้จักกับ ‘คนรัก’ ของเขาหลังจากที่เขาได้คุยเรื่องของเธอให้ท่านฟัง แม่ของเขาอยากให้เขาเป็นฝั่งเป็นฝามานานแล้ว ท่านคอยลุ้นคอยเฝ้าถามอยู่บ่อยครั้ง เพราะอยากอุ้มหลาน แต่เมื่อเขายังไม่ได้เจอคนที่ถูกใจ ท่านก็พยายามที่จะแนะนำบรรดาลูกสาวของเพื่อน ๆ มาให้เขารู้จัก ซึ่งเขาก็ไม่เคยถูกใจใครเลย ซึ่งอาจเป็นเพราะผู้หญิงเหล่านั้นส่วนใหญ่ถ้าไม่มาแสดงความเป็นเจ้าของในตัวเขาตั้งแต่ครั้งแรก ๆ ที่เริ่มรู้จักกัน ก็ชอบมาวุ่นวายในชีวิตทั้งเรื่องทำงานและเรื่องส่วนตัว ซึ่งเขาเป็นคนที่ค่อนข้างรักสันโดษจึงมักคบกันได้ไม่ยืดยาว แตกต่างจากแพรวาที่ไม่ก้าวล้ำเส้นเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของเขา วัชรพลเฝ้ารอผู้หญิงแบบนี้มานานแล้ว
“ไปนะครับ” วัชรพลถามซ้ำ เพราะเห็นแพรวายังคงเขินอายกับตำแหน่งใหม่ที่เขาเพิ่งแต่งตั้งให้
“ค่ะ” แพรวาตอบเพียงสั้น ๆ พลางหลบสายตาวิบวับของวัชรพลที่มองมาอย่างหยอกล้อมากกว่าที่จะเป็นทางเชิงชู้สาว เพราะมัวแต่เขินอายกับสายตาของวัชรพล แพรวาจึงลืมไปว่า ตัวเธอเองนั้นไม่ได้รู้สึกวูบวาบไปกับคำว่า ‘คนรัก’ ที่วัชรพลเอื้อนเอ่ยออกมาเลยสักนิด เธอรู้สึกสบายใจที่ได้ใกล้ชิดและสานสัมพันธ์ครั้งใหม่กับชายหนุ่มตรงหน้า แต่ความรู้สึกนั้นแตกต่างกับเมื่อครั้งที่เคยมีพชรอยู่เคียงข้างอย่างสิ้นเชิง
************************
ผ่านไปหลายเดือนการคบหาของแพรวาและวัชรพลเป็นไปอย่างราบรื่นและเรียบง่าย แพรวาเป็นที่ถูกอกถูกใจของว่าที่แม่สามีที่อยากได้เธอมาเป็นลูกสะใภ้อย่างเห็นได้ชัด แต่สำหรับแพรวาแล้ว....รักครั้งนี้ไม่ได้ฉูดฉาดและหวานแหววเหมือนรักครั้งแรก เธออยากใช้เวลาในการคบหาดูใจกันให้นานและเพื่อให้แน่ใจว่ามันจะไม่ล่มลงอีกหน เธอจึงยังไม่ได้วางแผนเรื่องแต่งงาน....แม้แต่จะคิดก็ยังไม่มี แม้ว่าผู้คนรอบข้างต่างก็เห็นดีเห็นงามไปกันหมดกับรักครั้งนี้ของเธอ
หลังจากที่เปิดตัวเป็นแฟนกันอย่างเป็นทางการแล้ว แพรวาจึงมักถูกเพื่อนร่วมงามแซวและหยอกล้ออยู่บ่อยครั้งว่าเป็น ‘ลูกไก่’ ที่ถูก ‘สมภาร’ จองตัวไปเรียบร้อยแล้ว ทุกคนในที่ทำงานที่ได้รับทราบถึงความผิดหวังจากความรักครั้งแรกของเธอต่างก็อวยพรให้เธอสุขสมหวังในครั้งนี้ ไม่มีใครอิจฉาริษยา หรือแสดงท่าทีไม่พอใจออกมา แต่แพรวาก็ต้องฉงนและไม่ไว้ใจเสียทีเดียวเพราะเธอเคยได้รับข้อความส่งมาทางมือถือว่า
‘อย่าริอ่านใช้เต้าไต่!!!’ และ
‘คนเขามีเจ้าของแล้ว เธอกำลังโดนหลอกอยู่นะ!!!’
แพรวาไม่ได้บอกเรื่องนี้กับวัชรพลเพราะเธอมั่นใจในตัวเขา ไม่ใช่เพราะรักบังตา แต่เพราะไม่มีหลักฐานใด ๆ ที่บ่งชี้ให้เธอเคลือบแคลงสงสัยในตัวเขา อีกทั้งพฤติกรรมของวัชรพลที่ปฏิบัติต่อเธออย่างสม่ำเสมอก็ไม่มีอะไรให้น่าสงสัย หรือชวนให้เธอเชื่อตามไปอย่างที่คนส่งข้อความมีเจตนา แพรวากลับแน่ใจว่าในที่ทำงานอาจจะมีคนที่แอบหลงรักวัชรพลอยู่ และผู้หญิงคนนั้นก็เลยไม่พอใจเมื่อรู้ว่าเขาคบหาดูใจกันกับเธอ แพรวาพยายามเฝ้าสังเกตเพื่อนร่วมงานแต่ก็ไม่มีใครแสดงพิรุธหรือท่าทีที่น่าสงสัยแต่อย่างใดออกมาให้จับได้ และเพราะความดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดีของวัชรพล แพรวาจึงค่อย ๆ ละทิ้งความสนใจในเรื่องนี้ออกไปในที่สุด
“แพรจัดกระเป๋าเสร็จแล้วหรือครับ” วัชรพลถามมาทางโทรศัพท์ เพราะพรุ่งนี้เขาจะพาพนักงานทั้งหมดในบริษัทไปเที่ยวประจำปีที่เกาะสมุย วัชรพลเคยบอกกับบรรดาลูกน้องทั้งหลายว่า
‘เมื่อเราอยู่ในแวดวงธุรกิจท่องเที่ยวแบบนี้ เราก็ต้องเข้าใจถึงการท่องเที่ยวอย่างแท้จริงเสียก่อน เราต้องไปลองใช้บริการของคนอื่นดู เราจะได้บอกกับลูกค้าได้เต็มปากเต็มคำว่าที่ไหนดีจริง และที่ไหนไม่ได้เรื่อง’ นอกจากการพาลูกน้องทั้งบริษัทไปเปิดหูเปิดตาประจำทุกปีแล้ว ในปีนี้ชายหนุ่มยังใจป้ำแจก ‘พ็อกเก็ตมันนี่’ ให้อีกคนละ 5000 บาทเพราะบริษัทมีกำไรมากกว่าทุกปี เพราะการดูแลลูกน้องอย่างนี้นี่เอง วัชรพลจึงเป็นเจ้านายที่ลูกน้องทั้งรักและยำเกรง และพร้อมที่จะร่วมหัวจมท้ายไปกับบริษัทของเขาด้วยอย่างเต็มใจ
‘ถ้าปีหน้า พวกเราทำกำไรได้ดีกว่าปีนี้นะ ผมสัญญาว่าจะพาไปเที่ยวเมืองนอกกันเลยนะ ไปกันทุกคนเลย’ วัชรพลบอกกับลูกน้องเอาไว้ เพื่อสร้างขวัญและกำลังใจในการทุ่มเทในการทำงาน
“เกือบเสร็จแล้วค่ะ” แพรวาตอบ ก่อนที่จะถามกลับมาว่า
“คุณพลจัดกระเป๋าเสร็จแล้วเหรอคะ” แพรวายังคงเรียกวัชรพลว่า ‘คุณพล’ แทนที่จะเป็น ‘พี่พล’ อย่างที่ใคร ๆ ต่างเชียร์ เธอให้เหตุผลกับทุกคนว่า ‘เรียกมาแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้ว มันติดปากแล้ว อย่าให้เปลี่ยนเลยค่ะ’
“ครับ ของผู้ชายก็ง่าย ๆ ไม่มีอะไรยุ่งยากเหมือนของผู้หญิงนี่ครับ” วัชรพลตอบ
“พูดอย่างนี้ หมายความว่าคุณพลเคยจัดกระเป๋าให้ผู้หญิงเหรอคะ” แพรวาแกล้งแซวเล่น
“ไม่เคยเลยครับคุณแพร! อย่าหาเรื่องให้ผมสิครับ” วัชรพลครวญ
“แพรล้อเล่นน่ะค่ะ” แพรวาหัวเราะสนุกสนาน
“ล้อเล่นแบบนี้ไม่ดีนะครับ ถ้าอยู่ใกล้ ๆ จะจับลงโทษเสียให้เข็ด” วัชรพลทำเป็นขู่ เพราะขนาดคบหาเป็นแฟนกันมาหลายเดือนแล้ว สัมผัสอย่างมากที่เขากล้าทำก็เพียงแค่จับมือแพรวาเท่านั้นเอง
“เอ่อ....คุณแพรครับ ขอโทษนะครับแค่นี้ก่อนนะครับ พอดีผมมีสายเข้า น่าจะเป็นเรื่องงานที่ยังค้างอยู่น่ะครับ” วัชรพลเอ่ยปากขอวางสายจากแฟนสาวเร็วกว่าปกติ เพราะโดยทั่วไปเขามักพูดคุยกับเธอไม่ต่ำกว่า 15 นาทีเป็นอย่างน้อย
“ได้ค่ะ ตามสบายเลยค่ะ แพรว่าน่าเห็นใจคุณพลนะคะ จะไปเที่ยวทั้งทียังต้องทำงานไปด้วยอีกทั้ง ๆ ที่เป็นถึงเจ้าของกิจการ ถ้าคุณพลมีอะไรจะให้แพรช่วยก็บอกได้เลยนะคะ” แพรวาพูดจากใจจริงในฐานะที่เธอก็เป็นหนึ่งในลูกน้องของเขาด้วยเช่นกัน
“โอ๊ย! ไม่ต้องหรอกครับ ผมจัดการเองได้ เรื่องแค่นี้สบายมาก ผมไม่ยอมให้ ‘แฟน’ ลำบากหรอกครับ” แปลกที่แพรวาไม่ได้รู้สึก ‘หวาน’ ไปกับตำแหน่งที่เธอถือครองอยู่....อาจจะเป็นเพราะรักครั้งนี้ เธอมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ประสบการณ์ชีวิตทำให้เธอเติบโตขึ้นอีกก้าว นอกจากนั้นการแสดงออกถึงความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ก็เป็นไปในรูปแบบของคู่รักผสมผสานไปกับการเป็นหัวหน้าและลูกน้องเข้าไปด้วยอีกระดับหนึ่ง
“งั้นก็กู๊ดไนท์นะคะ เจอกันพรุ่งนี้ที่สนามบินค่ะ” แพรวาบอกลา
“ครับ เจอกันพรุ่งนี้” วัชรพลบอกลาเช่นกัน ก่อนที่จะพูดต่อว่า
“ฝันถึงผมบ้างนะครับคุณแพร”
************************
ณ เกาะสมุย
“โอ้โห! นายภูมิ ดูผู้หญิงกลุ่มนั้นสินาย แจ่ม ๆ แจ๋ว ๆ กันทั้งนั้นเลยครับ” เพียง หนุ่มชาวไร่ลูกน้องคนสนิทของ ภูมิ เทวากุล ร้องเรียกเสียงดังเพื่อให้ผู้เป็นนายที่กำลังนอนหลับพักสายตาอยู่บนเปลญวนหน้าวิลล่าหลังงามของรีสอร์ตแห่งหนึ่งบนเกาะสมุยหันไปมองกลุ่มนักท่องเที่ยวสาว ๆ ที่เพิ่งเดินทางมาถึงรีสอร์ตแห่งนี้ และกำลังออกอาการ ‘กรี๊ดกร๊าด’ ตามแบบฉบับของสาวออฟฟิศที่นาน ๆ จะได้มาเห็นท้องฟ้าและน้ำทะเลสีครามของจริง
“ผู้หญิงคนไหนที่แกว่าไม่สวยบ้างวะไอ้เพียง ฉันเห็นตั้งแต่มาถึงที่นี่ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แกก็บอกว่าสวย ๆ ทั้งนั้น ไม่มีไม่สวยสักคน” ภูมิที่ยังคงนอนหลับตานิ่งสัพยอกลูกน้อง ชายหนุ่มไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นไปกับคำบอกกล่าวของเพียงแม้สักนิดเดียว
“แต่นายครับ กลุ่มนี้ดูสวยทุกคนเลยนะนาย มีคนหนึ่งสวยมาก รูปร่างก็ดีนะครับ ลุกมาดูเร็ว ๆ เถอะนาย คนนี้สวยจริง ๆ นะนาย ผมรับรองด้วยหัวเลย”
“สวยเพราะใส่แค่บิกินี่ตัวเล็ก ๆ อีกใช่ไหมละวะ” คนเป็นเจ้านายดักทางลูกน้องจอมชีกอของตนเอง
ภูมิ เทวากุล ชายหนุ่มในวัย 30 ต้น ๆ เป็นทั้งเจ้าของและผู้จัดการของ ‘ไร่เทวาอาศรม’ ซึ่งเป็นทั้งไร่ปศุสัตว์ ไร่องุ่นและปางไม้ขนาดใหญ่ซึ่งมีพื้นที่ครอบคลุมหลายจังหวัด ไร่เทวาอาศรมของเขามีพื้นที่กว้างขวางใหญ่โตติดอันดับหนึ่งในสามของภาคตะวันออกเฉียงเหนือเลยทีเดียว ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่มีบิดาเป็นคนในพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และมีมารดาเป็นลูกสาวคหบดีของเจ้าของสวนผลไม้ในจังหวัดหนึ่งของภาคกลาง เขาจึงถูกเลี้ยงดูมาให้เติบโตเป็นชายแกร่งและห้าวหาญอย่างหนุ่มชาวไร่ชาวสวนที่สามารถกินนอนกับบรรดาลูกน้องชายฉกรรจ์ทั้งหลายได้อย่างไม่มีปัญหา แม้ว่าตัวเขานั้นจะได้รับการศึกษาตั้งแต่ชั้นมัธยมปลายจนถึงระดับปริญญาโทมาจากประเทศออสเตรเลียก็ตาม ชายหนุ่มถูกส่งให้ไปเรียนทางด้านเกษตรกรรมเนื่องจากเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของครอบครัว ที่จะได้รับและครอบครองมรดกทั้งหมดของทั้งฝ่ายพ่อและแม่ ภูมิเป็นคนขยัน ตั้งใจทำงานและใช้ชีวิตเรียบง่าย เขาไม่เคยถือตัวและไม่เคยแบ่งชนชั้นกับลูกน้องในไร่ งานที่เขาสั่งให้ลูกน้องทำส่วนใหญ่จะเป็นงานที่เขาจะลงมือทำด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ภูมิจะกลายเป็นทั้งเจ้านายและเพื่อนร่วมงานที่ได้รับทั้งความรักและการยอมรับนับถือในน้ำใจจากลูกน้องทุกคนเป็นอย่างดี
“โธ่นาย! ถ้าไม่เชื่อผมก็ลืมตาและลุกขึ้นมาดูเองสิครับ เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่บอก คนนี้น่ะนางฟ้าเรียกพี่เลยนะนาย” เพียงคุยฟุ้ง แต่ว่าผู้เป็นนายก็ไม่แม้แต่จะลืมตา
“ผู้หญิงสวยขนาดนั้นอย่างที่แกว่า ฉันว่าคงมีแฟนมีผัวไปแล้วล่ะ ดูไปก็เท่านั้น” ภูมิบอกอย่างไม่ไยดี
“มีแฟนแล้วก็ช่างปะไรครับ เราไม่ได้ไปทำอะไรมิดีมิร้ายเขาสักหน่อย เราแค่ดูเฉย ๆ นะนาย แค่นี้มันไม่สึกหรออะไรหรอก”
“ไม่ได้โว้ย! เพราะถ้าเป็นแฟนฉัน ฉันก็ไม่ชอบให้ใครมาดูทั้งนั้น เพราะฉะนั้นฉันก็จะไม่ไปดูแฟนของคนอื่นเขา”
“งั้นก็ตามใจ ของสวย ๆ งาม ๆ ทั้งที ไม่อยากดูก็เรื่องของนาย ส่วนผมไม่ถือแบบนาย แฟนใครถ้าสวยเสียอย่างผมก็จะดู” เพียงพูดเสร็จก็หันไปมองกลุ่มสาว ๆ กลุ่มนั้นต่อ ซึ่งก็คือกลุ่มพนักงานของบริษัท ‘อราวด์ เดอะ เวิร์ล ทราเวล’ นั่นเอง และหนึ่งในนั้นก็มีแพรวาสาวสวยที่ถูกตาตรึงใจเพียงรวมอยู่ด้วย เพราะความหยิ่งทะนงของภูมิ เขาจึงไม่ได้พิสูจน์ความงามของแพรวาอย่างที่ลูกน้องคนสนิทโฆษณาชวนเชื่อ......ฟ้าคงกำหนดไว้ให้เป็นแบบนี้
************************
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์และการติดตามที่เป็นแรงใจ แรงเชียร์ให้นะคะ
เรื่องนี้เป็นนิยายขนาดสั้น ตั้งใจจะให้จบไม่เกิน 15 ตอน จึงดำเนินเรื่องค่อนข้างเร็วและกระชับ
ชอบ ไม่ชอบอย่างไรติชมมาได้นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ......อาทิตา
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
หลังจากจ่ายเงินค่าโดยสารให้คนขับรถแท็กซี่เรียบร้อยแล้ว แพรวาก็ลงมายืนอยู่หน้าสำนักงานที่ให้บริการด้านการท่องเที่ยวขนาด 2 คูหา ‘อราวด์ เดอะ เวิร์ล ทราเวล’ ด้านหน้าสำนักงานเป็นบานกระจกทั้งแถบครึ่งบนใสแจ๋วส่วนครึ่งล่างเป็นกระจกฝ้า แต่กระนั้นคนภายนอกก็ยังสามารถมองทะลุเข้าไปเห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นโซฟารับแขกหลากสีสันที่ช่วยสร้างบรรยากาศให้สำนักงานดูสดใสมีชีวิตชีวาขึ้น หรือจะเป็นเคาน์เตอร์ที่ไว้บริการลูกค้าซึ่งมีพนักงานหญิงหน้าตาหมดจดและมีบุคลิกคล่องแคล่วสองคนซึ่งอายุอานามคงไม่ต่างจากเธอมากนัก ทั้งสองกำลังให้บริการลูกค้าชาวต่างชาติอยู่อย่างขมีขมัน ในขณะที่แพรวากำลังลอบสังเกตความเป็นไปของผู้คนและสถานที่ซึ่งกำลังจะกลายเป็นสถานที่ทำงานแห่งใหม่ของตนเองอยู่นั้น หญิงสาวก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือของตนเองดังขึ้น แพรวาจึงหยิบขึ้นมาและกดรับสายในทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นใครที่โทรมา
“สวัสดีค่ะคุณพล มาถูกค่ะ ที่จริงแพรมาถึงแล้วค่ะ ตอนนี้ยืนอยู่หน้าออฟฟิศของคุณพลนี่แหละค่ะ โอเคค่ะ งั้นเดี๋ยวเจอกันนะคะ” แพรวาเก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋าสะพายก่อนที่จะออกเดินเข้าไปในสำนักงานตรงหน้า ทันทีที่แพรวาผลักบานประตูกระจกเข้าไปนั้น วัชรพลก็กำลังเดินลงบันไดมาจากชั้นลอยที่กั้นเป็นห้องทำงานของผู้จัดการและเจ้าของกิจการอย่างเป็นสัดเป็นส่วน
“คุณแพรครับ เชิญข้างบนเลยครับ” วัชรพลส่งเสียงนำมาก่อนตัว แพรวาซึ่งหันหน้ามาทางต้นเสียงจึงยิ้มกว้างออกมา
“สวัสดีค่ะคุณพล รอแพรนานไหมคะ” แพรวากล่าวทักทายพลางลอบสังเกต ‘ความเนี๊ยบ’ ตลอดทั้งตัวของคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว และในอนาคตอันใกล้นี้เขากำลังจะกลายเป็นเจ้านายของเธอ
“ไม่นานนี่ครับ คุณแพรตรงเวลาพอดีเป๊ะ เชิญข้างบนเลยครับ พร ช่วยบอกแม่บ้านว่าขอน้ำสองแก้วด้วยนะ” วัชรพลหันไปบอกกล่าวกับหนึ่งในสองสาวหน้าที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ต้อนรับลูกค้า
“ค่ะ บอส” สาวน้อยที่ชื่อพรขานรับคำสั่งก่อนที่จะหันมายิ้มบาง ๆ ให้กับแพรวา
************************
“ตกลงคุณแพรมาเริ่มงานพรุ่งนี้ได้เลยนะครับ” วัชรพลกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างดีใจ วัชรพลนึกกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจเพราะในที่สุดเขาก็สามารถหาผู้ช่วยกึ่งเลขาฯส่วนตัวได้ หลังจากนี้เขาคงมีเวลามากขึ้นทั้งเพื่อพักผ่อนและหาความสำเริงสำราญให้กับตัวเอง
“ค่ะ” แพรวารับปากด้วยความยินดี การได้ทำงานคงทำให้เธอได้ลืมพัชรได้เร็วขึ้น ถึงแม้จะไม่มีวันลืมเขาได้อย่างหมดใจก็ตาม เพราะ “รักแรก” ไม่มีวันที่จะจางหายไปจากความทรงจำและหัวใจของเธอได้....ไม่มีวัน
************************
แพรวาทำงานกับวัชรพลได้เกือบ 4 เดือนแล้ว ทุกอย่างเป็นไปด้วยความราบรื่น รวมทั้งแผลใจของหญิงสาวก็ค่อย ๆ สมานกลับเป็นเนื้อเดียวดังเดิม คงทิ้งไว้เพียงรอยแผลเป็นจาง ๆ ไว้เรียกหยาดน้ำตาเป็นบางครั้งบางคราวโดยเฉพาะในยามที่ต้องอยู่คนเดียวหรือบังเอิญต้องหันไปเห็นคู่รักที่คอยเอาอกเอาใจหรือหยอกล้อกัน....น้ำตาเจ้ากรรมก็แอบรื้นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
วัชรพลเป็นทั้งเจ้านายและเพื่อนที่ดี หลังงานเลิกเขามักชวนหญิงสาวไปกินข้าว หรือดูหนังอยู่บ่อย ๆ บางครั้งก็ไปกันเพียงสองคน บางครั้งก็มีเพื่อนร่วมงานคนอื่นพ่วงไปด้วย วัชรพลมีความเป็นสุภาพบุรุษมาก เขาไม่เคยแสดงกิริยาที่ส่อแววชู้สาวกับเธอเลย แพรวาจึงรู้สึกสบายใจและสะดวกใจที่จะทำงานกับเขา นอกจากนั้นความเป็นคนมีอารมณ์ขันอย่างเหลือร้ายของวัชรพลก็ช่วยเรียกรอยยิ้มให้กลับมาอยู่บนแก้มใสได้บ่อยครั้งขึ้น
แพรวาทำงานเข้ากับทุกคนได้เป็นอย่างดี จะมีก็แต่ ‘พงศธร’ ไกด์หนุ่มเท่านั้นที่นอกจากจะพ่วงตำแหน่งหุ้นส่วนทางธุรกิจแล้วเขายังดูสนิทสนมกับวัชรพลมากเป็นพิเศษ ซึ่งในตอนแรกดูไม่ค่อยจะเป็นมิตรกับหญิงสาวสักเท่าไร แต่เมื่อเห็นความสามารถและความตั้งใจทำงานของเธอที่ไม่ได้ใช้ความสนิทสนมกับเจ้านายมาเป็นบันไดปูทางเพื่อเลื่อนขั้น พงศธรก็ค่อย ๆ ทำใจยอมรับแพรวาได้ทีละเล็กทีละน้อย แต่แพรวาก็แอบเห็นอยู่บ่อยครั้งที่ไกด์หนุ่มผู้มากความสามารถเพราะสามารถพูดได้หลายภาษานั้น จะแสดงสีหน้าไม่พอใจเมื่อเห็นเธออยู่กับวัชรพล
เย็นวันนี้วัชรพลเป็นเจ้ามือเลี้ยงลูกน้องทั้งบริษัทเนื่องในโอกาสที่มียอดจองทัวร์ทะลุเป้า บรรดาพนักงานและไกด์ทั้งหลายต่างอิ่มหมีพีมันกันถ้วนหน้ากับลาภปากจากเจ้านายผู้ใจดี เมื่ออิ่มท้องแล้วพงศธรหุ้นส่วนใหญ่อีกคนเลยอาสาเป็นเจ้ามือบ้าง เขาเอ่ยปากชวนทุกคนไปร้องคาราโอเกะ.....ไม่มีใครปฏิเสธเพราะต่างก็อยากสนุกสนานกับเพื่อนร่วมงานซึ่งนาน ๆ ทีจะมีโอกาสแบบนี้สักครั้ง
************************
ขณะที่พนักงานและเจ้าของกิจการบริษัทนำเที่ยว ‘อราวด์ เดอะ เวิร์ล ทราเวล’ กำลังทยอยเดินออกจากร้านอาหารอยู่นั้น ก็มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเดินสวนเข้ามาในร้าน ทันทีที่ฝ่ายชายหันมาเห็นแพรวา เขาก็พุ่งปรี่เข้ามาเธอโดยทิ้งภรรยาท้องแก่ไว้ข้างหลังอย่างไม่ไยดี
“น้องแพร! พี่ดีใจจริง ๆ ที่ได้เจอแพรในวันนี้” พชรแสดงอาการดีใจออกนอกหน้า แต่แพรวากลับรู้สึกตกใจและกระอักกระอ่วน เพราะตอนนี้ทั้งหัวหน้าและเพื่อนพนักงานทุกคนต่างหันมามองดูเธอและชายหนุ่มผู้มาใหม่ที่กำลังถือวิสาสะกุมมือเธออยู่ และปล่อยให้หญิงสาวท้องแก่ใกล้คลอดที่มาด้วยกันต้องยืนหน้าบูดหน้าบึ้งราวกับไม่มีตัวตน หญิงสาวที่แพรวาเพิ่งเคยพบหน้าค่าตาเป็นครั้งแรก....คนนี้นี่เองที่ทำให้ชีวิตเธอผกผันและผิดแผนไปหมด
“สวัสดีคะพี่พัช” แพรวาดึงมือออกจากการจับกุมแล้วจึงกระพุ่มมือไหว้ชายหนุ่ม หญิงสาวแสดงสีหน้าออกมาอย่างชัดเจนว่าไม่ได้รู้สึกดีใจไปกับการพบเจอกับเขาเลย ในทางตรงกันข้ามเธอกลับรู้สึกอึดอัดและไม่ยินดียินร้ายกับการปรากฏตัวของเขา แม้จะไม่รู้สึกเจ็บแปลบที่ต้องพบหน้า แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเฉยชาเสียทีเดียว
“จะทักทายกันอีกนานไหมคะ พิ้งค์หิวข้าวจะแย่อยู่แล้วค่ะ!” ว่าที่คุณแม่โอดครวญอย่างมีโทสะ ไม่ใช่เพราะความหิวแต่เพราะความหึงหวงต่างหาก ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าหญิงสาวที่สามีของเธอไปยืนกุมมืออยู่นั้น คือ คนรักเก่าที่เกือบจะได้วิวาห์กัน และถ้าเธอไม่ได้พลั้งพลาดจนอุ้มท้องขึ้นมา ผู้หญิงคนนั้นก็คงจะยืนอยู่ในตำแหน่งของเมียแต่งอย่างที่เธอเป็นอยู่อย่างไม่ต้องสงสัย เพราะทุกวันนี้ขนาดเธอท้องโตแบบนี้พชรยังคงอาลัยอาวรณ์ถึงคนรักเก่าอยู่บ่อยครั้งโดยเฉพาะในเวลาที่เจ้าตัวเมามาย ซึ่งมักจะพร่ำเพ้อว่า
‘น้องแพรวา ๆ พี่ขอโทษ ๆ พี่รักแพรวาคนเดียวนะครับ’
“พิ้งค์เข้าไปสั่งอาหารรอก่อนสิ ขอพี่คุยกับน้องแพรแป๊ปหนึ่ง” พชรสั่งอย่างไม่ไว้หน้า คนถูกสั่งจึงต้องเดินอุ้ยอ้ายกระฟัดกระเฟียดเข้าไปในร้าน แต่ก็เลือกนั่งโต๊ะที่สามารถมองเห็นเหตุการณ์หน้าร้านได้อย่างชัดเจน
“งั้นพวกเราไปรอที่รถนะครับ” วัชรพลขึ้นอย่างมีมารยาท เขาพอจะเดาออกได้ไม่ยากว่าชายหนุ่มผู้นี้คือใคร เพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ จึงออกเดินไปยังลานจอดรถของร้าน
“เดี๋ยวแพรตามไปนะคะ ไม่นานค่ะ” แพรวาบอกพลางพยักหน้าขอบคุณหัวหน้า และทันทีที่ไม่มีก้างขวางคออยู่แล้ว พชรก็รีบออดอ้อนคนรักเก่าทันที
“แพรจ๋า พี่คิดถึงแพรมากเลยรู้ไหม พี่พยายามติดต่อแพรตลอดเลยนะ”
“ขอบคุณค่ะที่ยังนึกถึง” แพรวากล่าวคำขอบคุณสั้น ๆ เธอยอมรับกับตัวเองว่ายังทำใจไม่ได้ที่ต้องเผชิญหน้ากับคนที่สร้างรอยแผลในหัวใจไว้ให้
“แพรสบายดีไหม ทำงานหรือยัง หรือว่าเรียนต่ออยู่จ๊ะ แล้ว...แล้วพวกนั้นเป็นใครกัน” พชรยิงคำถามรัว
“เพื่อนที่ทำงานค่ะ แพรต้องไปแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ” แพรวารีบจบบทสนทนาเพราะรู้ดีว่ายิ่งอยู่นาน หัวใจเจ้ากรรมที่แข็งแรงดีแล้วอาจจะอ่อนแอลงได้อีกครั้ง ไหนจะสายตาพิฆาตมารของคนท้องแก่ที่คอยส่งประกายเจิดจ้าวิบ ๆ มาให้อยู่ตลอดเวลานั่นอีก
“งั้นพี่ขอเบอร์มือถือใหม่ของแพรหน่อยสิ” พชรไม่อ้อมค้อม เขารู้สึกดีใจมากที่วันนี้ได้พบกับหญิงสาวที่เขายังรักทุกลมหายใจเข้าออก เขาแอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าการพบกันครั้งนี้คงเป็นเพราะฟ้าลิขิตอีกครั้ง
“อย่าดีกว่าค่ะ แพรไม่อยากมีปัญหากับคนของพี่” แพรวาเลี่ยงอย่างมีมารยาท
“โธ่! น้องแพร เราบริสุทธิ์ใจเสียอย่าง จะไปแคร์อะไรครับ” พชรแก้ตัวหน้าด้าน ๆ
“อย่าดีกว่าค่ะ ไหน ๆ เราก็เลิกกันแล้ว ไม่มีเรื่องต้องให้ติดต่อกันแล้วนี่คะ”
“น้องแพรใจร้ายจัง” พชรออดอ้อนอย่างไม่อายสายตาใคร
“ค่ะ เดี๋ยวนี้แพรใจร้าย แพรไม่ใช่คนเดิมแล้วหรอกค่ะ ชีวิตแพรเปลี่ยนไปแล้ว” แพรวาประชด
“น้องแพร พี่ขอโทษนะ ขอเวลาพี่หน่อยนะครับ พี่ให้สัญญาว่าจะกลับมาหาแพรอย่างแน่นอน” พชรพูดอย่างขาดสติ ซึ่งทำให้แพรวารู้สึกรังเกียจในตัวเขามากขึ้นไปอีก หญิงสาวเลยแก้ปัญหาด้วยการโกหกเพื่อตัดความรำคาญไปว่า
“แพรคงให้เบอร์มือถือกับพี่พัชไม่ได้ แฟนแพรคงไม่ชอบใจนัก” ได้ผลชะงัดนัก พชรถึงกับหน้าถอดสี แต่ก็ยังรวบรวมความกล้าถามเพื่อให้คำตอบที่ชัดเจนอีกครั้ง
“ว่าไงนะ น้องแพร....น้องแพรมีแฟนใหม่แล้วเหรอครับ”
“ค่ะ เขารออยู่ แพรขอตัวนะคะ” แพรวาพูดเสร็จก็รีบหันหลังเดินจากมาทันที นอกจากจะเกรงใจพรรคพวกที่ยืนรอและนั่งรอกันในรถแล้ว เธอยังคิดว่าไม่น่าจะมาเสียเวลากับคนที่เธอได้ตัดออกไปจากหัวใจแล้ว เขากล้าให้สัญญากับเธอทั้ง ๆ ที่ยังมีผู้หญิงอีกคนอยู่ในชีวิต หญิงสาวสูดอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ก่อนที่จะเดินมุ่งหน้าไปสมทบกับพรรคพวกที่รออยู่ที่รถตู้ของบริษัท เธอส่งยิ้มให้กับทุกคน.....และให้กับตัวเองที่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้อย่างมั่นคงเสียที
************************
หลังจากคืนนั้น วัชรพลก็ได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดที่ผ่านมาของแพรวาผ่านทางบรรดาพนักงานทั้งหลายในบริษัทที่ผลัดกันซักผลัดกันถามเธอถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แพรวาเล่าอย่างไม่ปิดบังเพราะไม่หลงเหลือความรู้สึกโศกเศร้าในใจอีกแล้ว เธอเข้มแข็งขึ้นอย่างน่าประหลาด อาจเป็นเพราะครรภ์ที่นูนขึ้นอย่างเห็นได้ชัดของน้องพิ้งค์ที่ทำให้เธอตัดบัวไม่เหลือใยได้อย่างเด็ดขาดเสียที เธอไม่ควรไปสร้างความร้าวฉานให้กับครอบครัวของคนอื่น
วัชรพลเองก็แอบดีใจอยู่เงียบ ๆ ที่แพรวาสามารถกลับมายิ้มได้อย่างสดใสอีกครั้ง และคราวนี้ดวงตาคู่สวยของเธอก็ยิ้มไปพร้อมกับริมฝีปากได้รูป ชายหนุ่มยังแอบตั้งความหวังให้กับตัวเองอย่างมุ่งมาดว่าเมื่อกำแพงหัวใจของเธอได้พังทลายลงแล้ว คงไม่ใช่เรื่องยากที่เขาจะฟันฝ่าเข้าไปครอบครองพื้นที่บางส่วนใน 4 ห้องนั้น....ขอแค่เพียงบางส่วนก็พอ เขาไม่ต้องการพื้นที่ทั้งหมดเพราะไม่แน่ใจว่าตนเองจะให้เธอได้ทั้งหมดหรือไม่!!!
นับตั้งแต่วันนั้น วัชรพลก็เริ่มรุกคืบปฏิบัติการครอบครองหัวใจของพนักงานสาวในสังกัดอย่างที่ตั้งปณิธานไว้ ชายหนุ่มแสดงเจตนารมณ์อย่างโจ่งแจ้งไม่มีปิดบังซ่อนเร้น เขามักชวนแพรวาไปรับประทานอาหารทั้งตามลำพังและเป็นกลุ่มใหญ่ทั้งมื้อเที่ยงและมื้อเย็น ในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ เขาก็มักแวะไปรับหญิงสาวที่คอนโดฯเพื่อไปเดินห้างฯ หรือดูหนังด้วยกัน และถึงแม้การกระทำของชายหนุ่มจะชัดเจนตามจุดประสงค์ที่วางไว้ แต่เขาก็ไม่เคยล่วงเกินหรือแสดงกิริยาที่ไร้มารยาทกับเธอเลยสักครั้ง ในทางตรงกันข้ามวัชรพลเป็นชายหนุ่มที่มีความเป็นสุภาพบุรุษ เขาดูแลหญิงสาวเหมือนพี่ชายดูแลน้องสาว เพียงแต่คำพูดและการกระทำที่บ่งบอกความรู้สึกออกมานั้น มันแตกต่างจากที่พี่ชายพึงมีให้น้องสาวทั่ว ๆ ไป ทุกครั้งที่ไปไหนด้วยกันวัชรพลจะให้เกียรติแพรวาเป็นอย่างดี เขาไม่เคยถูกเนื้อต้องตัวหญิงสาวเลยสักครั้ง แพรวาจึงรู้สึกไว้วางใจ และเริ่มเปิดใจรับชายหนุ่มที่พ่วงตำแหน่งหัวหน้าเข้ามาครอบครองพื้นที่หัวใจทีละเล็กทีละน้อยอย่างไม่รู้ตัว อย่างไรก็ตามความรักครั้งนี้ของเธอนั้นแตกต่างจากรักแรกที่เกิดในรั้วมหา’ลัย เพราะครั้งนี้เธอใช้สติมากกว่าความรู้สึก
“พรุ่งนี้ผมขอพาคุณแพรแวะไปทานข้าวเย็นที่บ้านนะครับ” วัชรพลเอ่ยชวนหลังจากที่รอให้เพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ลุกออกจากห้องประชุมไปหลังสรุปงานประจำสัปดาห์เสร็จแล้ว
“เป็นโอกาสพิเศษเหรอคะ” แพรวาเอ่ยถาม
“เปล่าครับ คุณแม่ผมอยากเห็นรู้จัก ‘คนรัก’ ของผมน่ะครับ” วัชรพลยิ้มพราวบนใบหน้า เพราะรู้สึกยินดีที่มารดาอยากทำความรู้จักกับ ‘คนรัก’ ของเขาหลังจากที่เขาได้คุยเรื่องของเธอให้ท่านฟัง แม่ของเขาอยากให้เขาเป็นฝั่งเป็นฝามานานแล้ว ท่านคอยลุ้นคอยเฝ้าถามอยู่บ่อยครั้ง เพราะอยากอุ้มหลาน แต่เมื่อเขายังไม่ได้เจอคนที่ถูกใจ ท่านก็พยายามที่จะแนะนำบรรดาลูกสาวของเพื่อน ๆ มาให้เขารู้จัก ซึ่งเขาก็ไม่เคยถูกใจใครเลย ซึ่งอาจเป็นเพราะผู้หญิงเหล่านั้นส่วนใหญ่ถ้าไม่มาแสดงความเป็นเจ้าของในตัวเขาตั้งแต่ครั้งแรก ๆ ที่เริ่มรู้จักกัน ก็ชอบมาวุ่นวายในชีวิตทั้งเรื่องทำงานและเรื่องส่วนตัว ซึ่งเขาเป็นคนที่ค่อนข้างรักสันโดษจึงมักคบกันได้ไม่ยืดยาว แตกต่างจากแพรวาที่ไม่ก้าวล้ำเส้นเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของเขา วัชรพลเฝ้ารอผู้หญิงแบบนี้มานานแล้ว
“ไปนะครับ” วัชรพลถามซ้ำ เพราะเห็นแพรวายังคงเขินอายกับตำแหน่งใหม่ที่เขาเพิ่งแต่งตั้งให้
“ค่ะ” แพรวาตอบเพียงสั้น ๆ พลางหลบสายตาวิบวับของวัชรพลที่มองมาอย่างหยอกล้อมากกว่าที่จะเป็นทางเชิงชู้สาว เพราะมัวแต่เขินอายกับสายตาของวัชรพล แพรวาจึงลืมไปว่า ตัวเธอเองนั้นไม่ได้รู้สึกวูบวาบไปกับคำว่า ‘คนรัก’ ที่วัชรพลเอื้อนเอ่ยออกมาเลยสักนิด เธอรู้สึกสบายใจที่ได้ใกล้ชิดและสานสัมพันธ์ครั้งใหม่กับชายหนุ่มตรงหน้า แต่ความรู้สึกนั้นแตกต่างกับเมื่อครั้งที่เคยมีพชรอยู่เคียงข้างอย่างสิ้นเชิง
************************
ผ่านไปหลายเดือนการคบหาของแพรวาและวัชรพลเป็นไปอย่างราบรื่นและเรียบง่าย แพรวาเป็นที่ถูกอกถูกใจของว่าที่แม่สามีที่อยากได้เธอมาเป็นลูกสะใภ้อย่างเห็นได้ชัด แต่สำหรับแพรวาแล้ว....รักครั้งนี้ไม่ได้ฉูดฉาดและหวานแหววเหมือนรักครั้งแรก เธออยากใช้เวลาในการคบหาดูใจกันให้นานและเพื่อให้แน่ใจว่ามันจะไม่ล่มลงอีกหน เธอจึงยังไม่ได้วางแผนเรื่องแต่งงาน....แม้แต่จะคิดก็ยังไม่มี แม้ว่าผู้คนรอบข้างต่างก็เห็นดีเห็นงามไปกันหมดกับรักครั้งนี้ของเธอ
หลังจากที่เปิดตัวเป็นแฟนกันอย่างเป็นทางการแล้ว แพรวาจึงมักถูกเพื่อนร่วมงามแซวและหยอกล้ออยู่บ่อยครั้งว่าเป็น ‘ลูกไก่’ ที่ถูก ‘สมภาร’ จองตัวไปเรียบร้อยแล้ว ทุกคนในที่ทำงานที่ได้รับทราบถึงความผิดหวังจากความรักครั้งแรกของเธอต่างก็อวยพรให้เธอสุขสมหวังในครั้งนี้ ไม่มีใครอิจฉาริษยา หรือแสดงท่าทีไม่พอใจออกมา แต่แพรวาก็ต้องฉงนและไม่ไว้ใจเสียทีเดียวเพราะเธอเคยได้รับข้อความส่งมาทางมือถือว่า
‘อย่าริอ่านใช้เต้าไต่!!!’ และ
‘คนเขามีเจ้าของแล้ว เธอกำลังโดนหลอกอยู่นะ!!!’
แพรวาไม่ได้บอกเรื่องนี้กับวัชรพลเพราะเธอมั่นใจในตัวเขา ไม่ใช่เพราะรักบังตา แต่เพราะไม่มีหลักฐานใด ๆ ที่บ่งชี้ให้เธอเคลือบแคลงสงสัยในตัวเขา อีกทั้งพฤติกรรมของวัชรพลที่ปฏิบัติต่อเธออย่างสม่ำเสมอก็ไม่มีอะไรให้น่าสงสัย หรือชวนให้เธอเชื่อตามไปอย่างที่คนส่งข้อความมีเจตนา แพรวากลับแน่ใจว่าในที่ทำงานอาจจะมีคนที่แอบหลงรักวัชรพลอยู่ และผู้หญิงคนนั้นก็เลยไม่พอใจเมื่อรู้ว่าเขาคบหาดูใจกันกับเธอ แพรวาพยายามเฝ้าสังเกตเพื่อนร่วมงานแต่ก็ไม่มีใครแสดงพิรุธหรือท่าทีที่น่าสงสัยแต่อย่างใดออกมาให้จับได้ และเพราะความดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดีของวัชรพล แพรวาจึงค่อย ๆ ละทิ้งความสนใจในเรื่องนี้ออกไปในที่สุด
“แพรจัดกระเป๋าเสร็จแล้วหรือครับ” วัชรพลถามมาทางโทรศัพท์ เพราะพรุ่งนี้เขาจะพาพนักงานทั้งหมดในบริษัทไปเที่ยวประจำปีที่เกาะสมุย วัชรพลเคยบอกกับบรรดาลูกน้องทั้งหลายว่า
‘เมื่อเราอยู่ในแวดวงธุรกิจท่องเที่ยวแบบนี้ เราก็ต้องเข้าใจถึงการท่องเที่ยวอย่างแท้จริงเสียก่อน เราต้องไปลองใช้บริการของคนอื่นดู เราจะได้บอกกับลูกค้าได้เต็มปากเต็มคำว่าที่ไหนดีจริง และที่ไหนไม่ได้เรื่อง’ นอกจากการพาลูกน้องทั้งบริษัทไปเปิดหูเปิดตาประจำทุกปีแล้ว ในปีนี้ชายหนุ่มยังใจป้ำแจก ‘พ็อกเก็ตมันนี่’ ให้อีกคนละ 5000 บาทเพราะบริษัทมีกำไรมากกว่าทุกปี เพราะการดูแลลูกน้องอย่างนี้นี่เอง วัชรพลจึงเป็นเจ้านายที่ลูกน้องทั้งรักและยำเกรง และพร้อมที่จะร่วมหัวจมท้ายไปกับบริษัทของเขาด้วยอย่างเต็มใจ
‘ถ้าปีหน้า พวกเราทำกำไรได้ดีกว่าปีนี้นะ ผมสัญญาว่าจะพาไปเที่ยวเมืองนอกกันเลยนะ ไปกันทุกคนเลย’ วัชรพลบอกกับลูกน้องเอาไว้ เพื่อสร้างขวัญและกำลังใจในการทุ่มเทในการทำงาน
“เกือบเสร็จแล้วค่ะ” แพรวาตอบ ก่อนที่จะถามกลับมาว่า
“คุณพลจัดกระเป๋าเสร็จแล้วเหรอคะ” แพรวายังคงเรียกวัชรพลว่า ‘คุณพล’ แทนที่จะเป็น ‘พี่พล’ อย่างที่ใคร ๆ ต่างเชียร์ เธอให้เหตุผลกับทุกคนว่า ‘เรียกมาแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้ว มันติดปากแล้ว อย่าให้เปลี่ยนเลยค่ะ’
“ครับ ของผู้ชายก็ง่าย ๆ ไม่มีอะไรยุ่งยากเหมือนของผู้หญิงนี่ครับ” วัชรพลตอบ
“พูดอย่างนี้ หมายความว่าคุณพลเคยจัดกระเป๋าให้ผู้หญิงเหรอคะ” แพรวาแกล้งแซวเล่น
“ไม่เคยเลยครับคุณแพร! อย่าหาเรื่องให้ผมสิครับ” วัชรพลครวญ
“แพรล้อเล่นน่ะค่ะ” แพรวาหัวเราะสนุกสนาน
“ล้อเล่นแบบนี้ไม่ดีนะครับ ถ้าอยู่ใกล้ ๆ จะจับลงโทษเสียให้เข็ด” วัชรพลทำเป็นขู่ เพราะขนาดคบหาเป็นแฟนกันมาหลายเดือนแล้ว สัมผัสอย่างมากที่เขากล้าทำก็เพียงแค่จับมือแพรวาเท่านั้นเอง
“เอ่อ....คุณแพรครับ ขอโทษนะครับแค่นี้ก่อนนะครับ พอดีผมมีสายเข้า น่าจะเป็นเรื่องงานที่ยังค้างอยู่น่ะครับ” วัชรพลเอ่ยปากขอวางสายจากแฟนสาวเร็วกว่าปกติ เพราะโดยทั่วไปเขามักพูดคุยกับเธอไม่ต่ำกว่า 15 นาทีเป็นอย่างน้อย
“ได้ค่ะ ตามสบายเลยค่ะ แพรว่าน่าเห็นใจคุณพลนะคะ จะไปเที่ยวทั้งทียังต้องทำงานไปด้วยอีกทั้ง ๆ ที่เป็นถึงเจ้าของกิจการ ถ้าคุณพลมีอะไรจะให้แพรช่วยก็บอกได้เลยนะคะ” แพรวาพูดจากใจจริงในฐานะที่เธอก็เป็นหนึ่งในลูกน้องของเขาด้วยเช่นกัน
“โอ๊ย! ไม่ต้องหรอกครับ ผมจัดการเองได้ เรื่องแค่นี้สบายมาก ผมไม่ยอมให้ ‘แฟน’ ลำบากหรอกครับ” แปลกที่แพรวาไม่ได้รู้สึก ‘หวาน’ ไปกับตำแหน่งที่เธอถือครองอยู่....อาจจะเป็นเพราะรักครั้งนี้ เธอมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ประสบการณ์ชีวิตทำให้เธอเติบโตขึ้นอีกก้าว นอกจากนั้นการแสดงออกถึงความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ก็เป็นไปในรูปแบบของคู่รักผสมผสานไปกับการเป็นหัวหน้าและลูกน้องเข้าไปด้วยอีกระดับหนึ่ง
“งั้นก็กู๊ดไนท์นะคะ เจอกันพรุ่งนี้ที่สนามบินค่ะ” แพรวาบอกลา
“ครับ เจอกันพรุ่งนี้” วัชรพลบอกลาเช่นกัน ก่อนที่จะพูดต่อว่า
“ฝันถึงผมบ้างนะครับคุณแพร”
************************
ณ เกาะสมุย
“โอ้โห! นายภูมิ ดูผู้หญิงกลุ่มนั้นสินาย แจ่ม ๆ แจ๋ว ๆ กันทั้งนั้นเลยครับ” เพียง หนุ่มชาวไร่ลูกน้องคนสนิทของ ภูมิ เทวากุล ร้องเรียกเสียงดังเพื่อให้ผู้เป็นนายที่กำลังนอนหลับพักสายตาอยู่บนเปลญวนหน้าวิลล่าหลังงามของรีสอร์ตแห่งหนึ่งบนเกาะสมุยหันไปมองกลุ่มนักท่องเที่ยวสาว ๆ ที่เพิ่งเดินทางมาถึงรีสอร์ตแห่งนี้ และกำลังออกอาการ ‘กรี๊ดกร๊าด’ ตามแบบฉบับของสาวออฟฟิศที่นาน ๆ จะได้มาเห็นท้องฟ้าและน้ำทะเลสีครามของจริง
“ผู้หญิงคนไหนที่แกว่าไม่สวยบ้างวะไอ้เพียง ฉันเห็นตั้งแต่มาถึงที่นี่ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แกก็บอกว่าสวย ๆ ทั้งนั้น ไม่มีไม่สวยสักคน” ภูมิที่ยังคงนอนหลับตานิ่งสัพยอกลูกน้อง ชายหนุ่มไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นไปกับคำบอกกล่าวของเพียงแม้สักนิดเดียว
“แต่นายครับ กลุ่มนี้ดูสวยทุกคนเลยนะนาย มีคนหนึ่งสวยมาก รูปร่างก็ดีนะครับ ลุกมาดูเร็ว ๆ เถอะนาย คนนี้สวยจริง ๆ นะนาย ผมรับรองด้วยหัวเลย”
“สวยเพราะใส่แค่บิกินี่ตัวเล็ก ๆ อีกใช่ไหมละวะ” คนเป็นเจ้านายดักทางลูกน้องจอมชีกอของตนเอง
ภูมิ เทวากุล ชายหนุ่มในวัย 30 ต้น ๆ เป็นทั้งเจ้าของและผู้จัดการของ ‘ไร่เทวาอาศรม’ ซึ่งเป็นทั้งไร่ปศุสัตว์ ไร่องุ่นและปางไม้ขนาดใหญ่ซึ่งมีพื้นที่ครอบคลุมหลายจังหวัด ไร่เทวาอาศรมของเขามีพื้นที่กว้างขวางใหญ่โตติดอันดับหนึ่งในสามของภาคตะวันออกเฉียงเหนือเลยทีเดียว ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่มีบิดาเป็นคนในพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และมีมารดาเป็นลูกสาวคหบดีของเจ้าของสวนผลไม้ในจังหวัดหนึ่งของภาคกลาง เขาจึงถูกเลี้ยงดูมาให้เติบโตเป็นชายแกร่งและห้าวหาญอย่างหนุ่มชาวไร่ชาวสวนที่สามารถกินนอนกับบรรดาลูกน้องชายฉกรรจ์ทั้งหลายได้อย่างไม่มีปัญหา แม้ว่าตัวเขานั้นจะได้รับการศึกษาตั้งแต่ชั้นมัธยมปลายจนถึงระดับปริญญาโทมาจากประเทศออสเตรเลียก็ตาม ชายหนุ่มถูกส่งให้ไปเรียนทางด้านเกษตรกรรมเนื่องจากเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของครอบครัว ที่จะได้รับและครอบครองมรดกทั้งหมดของทั้งฝ่ายพ่อและแม่ ภูมิเป็นคนขยัน ตั้งใจทำงานและใช้ชีวิตเรียบง่าย เขาไม่เคยถือตัวและไม่เคยแบ่งชนชั้นกับลูกน้องในไร่ งานที่เขาสั่งให้ลูกน้องทำส่วนใหญ่จะเป็นงานที่เขาจะลงมือทำด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ภูมิจะกลายเป็นทั้งเจ้านายและเพื่อนร่วมงานที่ได้รับทั้งความรักและการยอมรับนับถือในน้ำใจจากลูกน้องทุกคนเป็นอย่างดี
“โธ่นาย! ถ้าไม่เชื่อผมก็ลืมตาและลุกขึ้นมาดูเองสิครับ เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่บอก คนนี้น่ะนางฟ้าเรียกพี่เลยนะนาย” เพียงคุยฟุ้ง แต่ว่าผู้เป็นนายก็ไม่แม้แต่จะลืมตา
“ผู้หญิงสวยขนาดนั้นอย่างที่แกว่า ฉันว่าคงมีแฟนมีผัวไปแล้วล่ะ ดูไปก็เท่านั้น” ภูมิบอกอย่างไม่ไยดี
“มีแฟนแล้วก็ช่างปะไรครับ เราไม่ได้ไปทำอะไรมิดีมิร้ายเขาสักหน่อย เราแค่ดูเฉย ๆ นะนาย แค่นี้มันไม่สึกหรออะไรหรอก”
“ไม่ได้โว้ย! เพราะถ้าเป็นแฟนฉัน ฉันก็ไม่ชอบให้ใครมาดูทั้งนั้น เพราะฉะนั้นฉันก็จะไม่ไปดูแฟนของคนอื่นเขา”
“งั้นก็ตามใจ ของสวย ๆ งาม ๆ ทั้งที ไม่อยากดูก็เรื่องของนาย ส่วนผมไม่ถือแบบนาย แฟนใครถ้าสวยเสียอย่างผมก็จะดู” เพียงพูดเสร็จก็หันไปมองกลุ่มสาว ๆ กลุ่มนั้นต่อ ซึ่งก็คือกลุ่มพนักงานของบริษัท ‘อราวด์ เดอะ เวิร์ล ทราเวล’ นั่นเอง และหนึ่งในนั้นก็มีแพรวาสาวสวยที่ถูกตาตรึงใจเพียงรวมอยู่ด้วย เพราะความหยิ่งทะนงของภูมิ เขาจึงไม่ได้พิสูจน์ความงามของแพรวาอย่างที่ลูกน้องคนสนิทโฆษณาชวนเชื่อ......ฟ้าคงกำหนดไว้ให้เป็นแบบนี้
************************
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์และการติดตามที่เป็นแรงใจ แรงเชียร์ให้นะคะ
เรื่องนี้เป็นนิยายขนาดสั้น ตั้งใจจะให้จบไม่เกิน 15 ตอน จึงดำเนินเรื่องค่อนข้างเร็วและกระชับ
ชอบ ไม่ชอบอย่างไรติชมมาได้นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ......อาทิตา
อาทิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 เม.ย. 2556, 08:17:31 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 เม.ย. 2556, 08:17:31 น.
จำนวนการเข้าชม : 1506
| << ตอนที่ 3 เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง....50% | ตอนที่ 4 ตัวสำรอง .......20% >> |
ลิลลี่ 25 เม.ย. 2556, 15:49:08 น.
ดูท่าแล้ว พลนี่จะเป็นเสือไบ? เอ๊ะแต่ก็ไม่น่าใช่ หรือจะมาคบแพรเพราะตบตาแม่ตัวเอง??
ดูท่าแล้ว พลนี่จะเป็นเสือไบ? เอ๊ะแต่ก็ไม่น่าใช่ หรือจะมาคบแพรเพราะตบตาแม่ตัวเอง??
violette 25 เม.ย. 2556, 23:49:52 น.
ชอบค่ะเดินเรื่องไว ท่าทางจะเปิดตัวพระเอกแล้วสิคะ
ชอบค่ะเดินเรื่องไว ท่าทางจะเปิดตัวพระเอกแล้วสิคะ