ทางเดินหัวใจ
เรื่องหนึ่งเรื่องเริ่มมาจากความฝัน อีกหลายเรื่องคืความผูกพันธ์
มีการพัฒนาอย่างเงียบๆ รอเพียงเวลาที่เหมาที่ควรเท่านั้น
แล้วความรกจะดำเนินต่อไป
มีการพัฒนาอย่างเงียบๆ รอเพียงเวลาที่เหมาที่ควรเท่านั้น
แล้วความรกจะดำเนินต่อไป
Tags: ฝัน และ จริง
ตอน: ตอนที่19 ว/ว/ว...วันวิวาห์ (พี่น้ำตก)
ตอนนี้ก็ยกให้พี่น้ำตกเป็นพระเอกไปอีกสักตอน
{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{^@^}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}
5.00 น.
หลังจากที่นายขอมยุราแต่งงาน เขาก็บินไปรับย่าน้อย จ่าดำรงณ์ และแม่ดวงใจมาสู่ข้อมยุราอย่างเป็นทางการ ซึ่งทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี สองเดือนเต็มๆที่เขาและครอบครับช่วงกันเตรียมงานให้ออกมาดีที่สุด
จนถึงวันนี้ วันที่สำคัญที่สุดของเขาและเธอ
นายนั่งสัปหงกอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งในคอนโดของนรี
“อาจารย์นายนั่งดีๆสิคะ”สารินาบ่น วันนี้เธอรับเป็นช่างแต่งหน้าจำเป็นของเจ้าบ่าว โดยส่งนิการกับณหทัยไปช่วยที่บ้านเจ้าสาว
“เจ้าบ่าวต้องแต่งหน้าทำไม”เสียงเจ้าบ่าวพูดยานคางเพราะความง่วง
“ใครจ้างให้เมื่อคืนพี่น้ำตกไม่นอนล่ะ แล้วมานั่งบ่น มิ้นต์กับหมอกเขาอุตส่าห์มาช่วยนะ”นรีช่วยบ่นพี่ชายอีกคน
“อาจารย์เขาคงตื่นเต้นล่ะ ตอนที่ฉันแต่งงานฉันก็นอนไม่หลับเหมือนกัน”เมฆาบอก
“เออใช่ ผมจำได้วันนั้นคุณหมอกมันสัปหงกตอนรดน้ำสังข์ เป็นจังหวะคนที่อวยพร
เลย ฮาๆๆ” กระบี่หัวเราะลั่น
“เรื่องนี้ไม่ต้องเล่าก็ได้ กระบี่”เมฆาหันไปว่าเพื่อน
“คุณหมอกโกรธกระผมทีไรเรียกที่เก่าตลอด”กระบี่บ่น
“ดัฟล่ะเพื่อนมีคู่กันหมดแล้ว เมื่อไหร่เธอจะหาสาวสักคน เธอนะคบวันล่ะคนมานานพอแล้วนะ”นรีหันไปถามขณะผูกหูเทคไทให้พี่ชาย
“จริง พวกฉันไม่น่าช่วยให้เธอหล่อเลยกระบี่”สารินาทำหน้าเซ็ง
หลังจากที่กระบี่ถูกหักอกเขาก็ถูกเพื่อนแปลงโฉมจนหล่อมาก ติดอันดับหมอที่หล่อที่สุดในประเทศ ที่ยังโสด มีสาวทุกอาชีพมาให้เดินควงเป็นว่าเล่น
“สามี ภรรยาคู่นี้เคืองกันที่ไหร่งัดชื่อเก่าตลอด”กระบี่เฉไฉ
“นายเปลี่ยนเรื่องนี่”เมฆารู้ทัน
“เออ...สักวันเจอคนที่ดีจริงผมก็เลิกเจ้าชู้ได้ล่ะ”กระบี่ตอบไปส่งๆ คนดีนะเหรอ ชาตินี้เขาคิดว่าคงไม่มีทางเจอแน่ๆ
“คุณแม่”ลูกหมูเปิดประตูแล้ววิ่งมากอดผู้เป็นแม่
“มากลับใครลูก”นรีนั่งลงถามลูกชาย
“มากับป๊ะป๊าครับ”เด็กน้อยตอบ
“แหมๆเดียวนี้เรียงป๊ะป๊ากันด้วย”สารินาแซว
“เสร็จกันรึยังครับ”แดนไทยเปิดประตุมาสมทบอีกคน
ป๊ะป๊าที่ว่านั้นก็คือแดนไทย สองหนุ่มต่างวัยสนิทกันอย่างลวดเร็วจนนับถือเป็นพ่อลูกกัน
“พี่ดิวตื่นแต่เช้าไปรับเจ้าตัวยุ่งมาเลยเหรอคะ”นรียิ้มให้คนมาใหม่
วันนี้เขาตื่นตั้งแต่ตีสามไปรับหนุ่มน้อยกับพ่อแม่ของเขากับนรี และย่าน้อยที่ไปนอนค้างที่บ้านปัจจุทธรณ์มาที่นี่
“ไอ้เสือใหญ่ตื่นโว้ย”จ่าดำรงณ์มาถึงก็เสียงดังโวยวายเรียกลูกชายที่หลับคาโต๊ะแต่งหน้าให้ตื่น
“พ่อ แม่ สวัสดีครับย่า สวัสดีครับคุณท่านทั้งสอง”นายลืมตามาเห็นทุกคนก็ตกใจ
“ลุงน้ำตกง่วงเหรอครับ”ลูกหมูเดินมาหานาย
“ครับ ลุงง่วงมากครับ ห้าว”พูดไปหาวปากกว้างไป
“นี่ครับกาแฟป๊ะป๊าซื่อมาฝาก”
นายรับกาแฟมาดื่มหันไปยิ้มให้ว่าที่น้องเขยหนึ่งที
9.00 น.
~โห่ ฮี โห่ ~
“ฮิ้ว!!!!”
เสียงโห่แสดงถึงขบวนขันหมากมาจ่อที่หน้าบ้านของเจ้าสาว เสียงกอง ฉิ่ง ฉาบ ดังไปทั่วหมู่บ้าน ในขบวนมีทั้งเจ้านาย เพื่อนจากต่างประเทศ และลูกศิษย์ที่สนิทอีกหลายคนมาร่วมขบวน
“หลิน นิกา เปิดทางให้พี่ชายน้ำค้างเถอะนะ”นรีเกลี่ยกล่อมเพื่อนที่กำลังกั้นประตูเงิน
“ไม่ได้ๆ นิกายังไม่ได้ซองเลยนะ”นิการแกล้ง
“นี่ครับ”แดนไทยยื่นซองให้
นิการรับแล้วยอมเปิดทาง ด่านที่สองคือด่านประตูทอง มีมหาศาล กับ ยศพล สามีของนิการและเป็นเพื่อนกับนาย กั้นอยู่
“ไอ้ยศแกเป็นเพื่อนฉันแล้วมากั้นประตูทำไมวะ”นายบ่น
“ไม่ได้โว้ยวันนี้ฉันมาอยู่ฝั่งเจ้าสาว ขอดูซองเจ้าบ่าวด็อกหน่อยสิว่าหนังพอไหม”ยศพลทำท่ายียวน
“นี่ครับ นี่ขอแกไอ้มาร์ค”แดนไทยทำหน้าที่
“ไม่พอว่ะ ระดับนักร้องโกอินเตอร์แล้วมันต้องหลายซองหน่อยดิวะ”มหาศาลทำท่าไม่ยอม
“วันนี้ฉันไม่ใช่เจ้าบ่าวนะเว้ย แต่ก็เอาเถอะนี่ใคร หลายชายคุณย่าน้อยนะเว้ย”คราวนี้แดนไทยยื่นให้อีกสามซอง
“ไม่ยุติธรรมนี่ ไม่ได้ฉันไม่ปล่อย”ยศพลโวยวาย แต่อีกข้างปล่อยสาวมาแล้ว“เฮ้ย ไอ้มาร์ค”
“พี่ไม่ปล่อยพี่ก็กั้นไปสิ ผมพอใจแล้ว”
ประตูทองถูกเปิดออกเพราะนายประตูเอาแต่ตีกัน
“ตอนนี้ถึงประตูสุดท้ายแล้วค่ะ”ปาริชาติ กับ ก้าวหน้ายืนถือประตูนาค
“สามีภรรยาถือกระเป๋าเดี๋ยวเอาซองเดียวก็พอครับ”แดนไทยว่า
“พี่ดิวพูดถูกคะ กระเป๋าเดียว แต่ต้องหลายซองนะคะ”ปาริชาติไม่ยอม แบมือขอเพิ่ม
“ได้ครับๆ”แดนไทยส่งซองที่เหรอให้
“ว้าว เชิญเจ้าบ่าวไปหาเจ้าสาวเลยค่ะ”
ประตูถูกเปิดเผยให้เห็นเจ้าสาวที่นั่งพับเพียบรอต่อหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย วันนี้มยุราอยู่ในชุดไทยจักรกรี ยิ่งทำให้ดูสวยจนหันมองทางอื่นไม่ได้
“วันนี้ฉันเป็นผู้ใหญ่ให้พ่อน้ำมาขอหมั่นหมายแม่มยุรา และจะสู่ขอไปเป็นหลานสะใภ้ แม่รัชนกจะมีความเห็นยังไง”เมื่อเห็นนายนั่งเรียบร้อยแล้วย่าน้อยจึงกล่าวสู่ขอ
“ดิฉันยินดีค่ะคุณป้า”คุณนายรัชนกตอบอย่างยิ้มแย้ม
“พ่อน้ำสวมแหวนให้แม่มยุราเสียสิ”ย่าน้อยสั่ง
“ครับย่า”นายหยิบแหวนหมั่นแล้วค่อยจับมือมยุราอย่างเบามือบรรจงสวมแหวนลงไป
เมื่อสวมเสร็จมยุราก้มลงกราบที่ตักนาย นายรับไหว้และพยุงมยุราไปกราบย่าน้อย
“ผ่านงานแต่งคืนนี้ไปเธอสองคนจะเป็นคนคนเดียวกันแล้วนะ”ย่าน้อยจับสองมือประสานกัน ทั้งสองก้มกราบอีกครั้ง
แล้วก็คลานมากราบคุณนายรัชนก
“แม่ฝากลูกสาวแม่ด้วยนะน้ำตก”คุณนายจับเบาๆที่บ่านาย
“ครับคุณแม่”นายยิ้ม และทั้งสองก็ก้มลงกราบแล้วคลานมากราบจ่าดำรงณ์กับแม่ดวงใจ
“พ่อฝากเจ้าลูกชายด้วยนะหนูลูกโป่ง”จ่าดำรงลูบหัวมยุรา
“สมหวังแล้วนะน้ำตก”แม่ดวงใจลูบหัวลูกชาย ยิ้มทั้งน้ำตา
“เสร็จพิธีหมั่นแล้วนะครับ ตอนนี้เวลาเก้าโมงยี่สิบ อีกสิบเก้านาทีเราจะไปร่วมกับรดน้ำสังข์บ่าวสาวกันนะครับ”แดนไทยประกาศ “เชิญคุณย่า คุณป้า คุณพ่อจ่า คุณแม่ดวงใจครับ”แดนไทยเดินไปพยุงย่าน้อย “ไอ้มาร์คยืนนิ่งทำไม ไปช่วยกันยกเก้าอี้ออกสิ”
“ได้ทีสั่งเลยนะแก”มหาศาลจะโวยวาย
“ไม่ได้ๆวันนี้ฉันเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว มีอภิสิทธิ์”แดนไทยยิ้มขำที่แกล้วเพื่อนได้
9.39 น.
ย่าน้อยบรรจงสวมมงคลให้บ่าวสาว
“วันนี้เจ้าไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้วนะพ่อน้ำ ดูแลรักษากันไว้ให้ดีนะ แม่มยุราวันนี้เจ้าจะมีหน้าที่เพิ่มแล้วนะ ภรรยาที่ดีต้องไม่ละทิ้งมารดา เพราะอีกหน่อยเจ้าก็ต้องเป็นแม่”
“ค่ะ/ครับ”
“รักลูกสาวแม่ให้สมกับความอดทนที่ผ่านมานะลูก แม่มีลูกสาวอยู่คนเดียวถนอมยิ่งกว่าสิ่งใด ต่อไปแม่จะยกให้เธอเป็นคนดูแล บัวอย่าให้ซ้ำน้ำอย่าให้ขุ่น น้ำใจควรรักษา ทิฐิควรทำลาย อย่าทำร้ายน้ำใจกัน อย่าสร้างทิฐิต่อกันนะลูก เรือนสามน้ำสี่อย่าได้ขาดนะลูกโป่ง”คุณนายรัชนกลูบหัวทั้งสองคน น้ำตาแห่งความปริติของผู้เป็นแม่และ บ่าวสาวไหลหลิน
“ไอ้เสือวันนี้เองได้แม่เพิ่มอีกสองคนแล้วนะ เป็นลูกผู้ชายต้องอดทน เป็นผู้นำที่ดี”จ่าดำรงณ์พูดเสียงเข้ม
“ผู้นำอย่างเดียวเหรอตาดำ”แม่ดวงใจถาม
“อะแฮ่ม...เป็นผู้นำที่ดี และเป็นผู้ตามที่เชื่อฟัง สิ่งหนึ่งสิ่งใดที่ทำให้การครองคู่ไม่รอดก็อย่าทำ คำพูดคำจาต้องให้เกียรติ์ คำหยาบ คำบาดใจอย่าให้มี”
“วันแรกที่รักน้องยังไง ก็ขอให้จำไว้นะลูก กว่าจะมาถึงวันนี้มันนานแค่ไหน ก็ขอให้ชีวิตคู่อยู่นานกว่านั้นหลายสิบเท่านะ ลูกทั้งสองอย่าลืมว่าเราทุกคนมีความต่างเฉพาะคน เรื่องที่เราคิดว่าเล็กบางทีมันอาจจะให้สำหรับอีกคน ศีลห้าข้อ สำคัญมากกับชีวิตคู่ อย่าทำร้ายกัน อย่ายึดถือทรัพย์เป็นที่ตั้ง อย่าปิดบังโกหก อย่านอกกายนอกใจ อย่าพึ่งพาของเมา มีอยู่สองคนก็พึ่งกันสองคนนะลูก”แม่ดวงใจลูบหัวลูกทั้งสอง
บรรดาแขกเหลื่อพากันมาอวยพรบ่าวสาว จนน้ำตาไม่ได้ขาดจากบนใบหน้า คนเป็นพ่อเป็นแม่ คนที่เห็นทั้งสองมานาน ต่างยิ้มไม่หุบ นรีกับแดนไทยยิ้มให้กันอยู่ด้านหลังบ่าวสาว วันนี่เป็นวันที่นรีมีความสุขมากที่ได้เห็นพี่ชายกับเพื่อนรักสมหวังกัน
“น้ำค้างเมื่อไหร่เราจะแต่งงานกันบ้างล่ะ”แดนไทยกระซิบ
นรีหันไปส่งยิ้มหวานให้แดนไทย
“อีกนานค่ะ”
20.30 น.
งานตอนค่ำถูกจัดขึ้นที่สนามหญ้าหน้าบ้านของมยุรา มีแขกมามากกว่าตอนเช้าอีกเท่าตัว เพื่อนๆของแดนไทยและรุ่นพี่ของนรีก็มาสบทบอีกหลายคน
“สวัสดีครับทุกคน นอกจากวันนี้ผมจะรับหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวนะฮะ ผมยังรับเป็นพิธีกรอีกอยาก เอาล่ะครับถึงเวลาที่ญาติผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจะมาอวยพรกันแล้วนะครับ เชิญคุณย่าน้อย คุณพ่อ คุณแม่ เจ้าบ่าว คุณแม่เจ้าสาว แล้วก็บ่าวสาวด้วยครับ”แดนไทยกล่าวเชิญทุกคน
“ย่าขอให้หลานทั้งสอง ครองคู่กันไปยาวนานนะ”
บ่าวสาวไหว้ย่าน้อย
พอถึงตาจ่าดำรงณ์กับดันให้ภรรยาไปพูดแทน
“แม่ก็ขอให้ลูกทั้งสองรักกันแบบนี้ตลอดไปนะลูก”แม่ดวงใจพูดจบก็ถอยให้คุณนายรัชนกขึ้นมาพูด
“แม่รักลูกนะลูกโป่ง”คุณนายพูดไม่ออกหันไปกอดลูกสาว
“ขอบคุณญาติของบ่าวสาวมากครับ ต่อไปเชิญ บ่าวสาวมากล่าวขอบคุณบ้างนะครับ”
นายกับมยุรามองหน้ากันเกี่ยงกันพูด แดนไทยเลยเดินไปกระซิบข้างหูเจ้าบ่าว
“คิดว่าพูดต่อหน้าลูกศิษย์สิครับ”
นายรับไมค์จากแดนไทย
“เอ่อ...ผมขอบคุณทุกคนมากนะครับ ขอบคุณย่า พ่อ แม่ แล้วก็คุณแม่ของลูกโป่งนะครับ ผมคงไม่สัญญาว่าจะทำตามที่ทุกคนบอกผมได้ แต่ผมจะทำให้ทุกคนเห็นครับ พี่รักลูกโป่งนะ” พูดจบก็ส่งไมค์คืนแดนไทย
คำพูดของเจ้าบ่าวเรียกเสียงปรบมือได้ดี
“ตอนนี้เจ้าสาวคงจะเขิน เอาเป็นว่าแขกผู้มีเกียรติ อยากให้บ่าวสาวทำอะไรดีครับ”แดนไทยหันไปถามแขกด้านล่าง
“หอมแก้ม หอมแก้ม”ฟ้าครามตะโกน ความจริงเขานัดกับแดนไทยไว้แล้ว
“หอมเลยๆ”ลูกคู่ที่เป็นเพื่อนของนรีกับแดนไทยช่วยกันตะโกน
นายยืนนิ่งหน้าแดงเพราะความเขิน มยุราค่อยๆเขย่งตัวไปหอมเอง
“วู้!!!”กลุ่มตัวแสบยังไม่เลิก
“เจ้าบ่าวๆ” ชวินนำร่อง ลูกคู่ทั้งหลายก็เฮตาม
นายก้มหน้าลงไปจุ๊บที่ปากของมยุรา เรียกเสียงวีดว้ายดังกว่าเก่า
“ถึงเวลาสำคัญอีกอย่างแล้วครับ ดอกไม้ในมือเจ้าสาวถึงเวลาเปลี่ยนมือแล้ว สาวๆใครที่อยากแต่งงานก็มารอกันเร็ว”
แขกสาวๆพากันวิ่งมาออกันเต็มหน้าเวที แดนไทยมองหานรี เห็นหญิงสาวนั่งนิ่งอยู่ที่โต๊ะไม่ยอมมารับดอกไม้
“งานแต่งกี่งานน้ำค้างก็ไม่เคยลุกมาแย่งดวกไม้หรอกค่ะ”มยุราเดินมากระซิบแดนไทย
“อยากแต่งล่ะสิ”เสียงเด็กใสๆลอยมา แดนไทยมองหา ก็ไม่เห็น แต่เสียงนี้เหมือนติดอยู่ในความทรงจำ “ฮิๆ” แดนไทยยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงเสียงนี้
“เจ้าสาวหันหลังครับ ผมจะนับแล้วนะ หนึ่ง สอง สาม”
พอแดนไทยนับครบสาม มยุราก็โยนช่อดอกไม้ ช่อดอกไม้ถูกมือของแต่ละคนไปจนเกือบคบ แค่โดนปลายนิ้วก็เหมือนมีแรงสปริงเด้งไปจนทั่ว จนมาตกอยู่ที่ตักของนรี
“ฮิๆ”เสียงหัวเราะใสๆดังมา นรีหันหาเจ้าของเสียง แต่ก็ไม่พบ เธอเลยมาสนใจกับดอกไม้ที่อยู่ในมือมีกรากเพชรติดตามกรีบดอกไม้ นรีก็ยิ้มออกมา‘ขอบคุณนะคะ’
“ว้าวๆ ว่าที่เจ้าสาวส้มหล่นครับ”แดนไทยพูดพร้อมเดินมาหานรี แล้วคุกเข่าลง แล้วหยิบกล่องแหวนออกมา “แต่งงานกับผมนะครับ”
“แต่งเลยๆ”ฟ้าครามตะโกน แขกในงานเริ่มพูดตาม
“ทุกคนรอฟังอยู่นะ”แดนไทยเร่ง ทำตาปริบๆ “ทุกคนครับช่วยผมอีกทีนะ” ทำเสียงอ้อน
“แต่งเลยๆๆ”แขกในงานส่งเสียงอีกครั้ง
“ค่ะ” นรียื่นมือไปให้แดนไทย พอสวมแหวนเสร็จชายหนุ่มก็ดึงหญิงสาวมากอด
23.19 น.
คุณนพดลกับคุณพรนภาปูเตียงให้บ่าวสาวเสร็จสิน แล้วก็นอนบนเตียงเพื่อเป็นมงคลกับบ่าวสาว
“ต่อไปเชิญคุณพ่อคุณแม่เจ้าบ่าวคุณแม่เจ้าสาวมานั่งให้บ่าวสาวกราบครับ”แดนไทยพูดเชิญ
บ่าวสาวนั่งลงกราบจ่าดำรงณ์ แม่ดวงใจ และคุณนายรัชนก
“อ้วก”มยุราที่รู้สึกอยากจะอาเจียนมาสักพักก็ทำท่าจะอาเจียน ทุกคนรีบหากระโถนกันให้ยุ่ง
“ไอ้เสือ”จ่าดำรงรากเสียงเข้ม นายก้มหน้างุดๆไม่กล้าสบตา “น้ำยาดีนี่หว่า ฮาๆๆ”ตามด้วยเสียงหัวเราะลั่น
แม่ดวงใจหันไปมองคุณนายรัชนกอย่างรู้สึกผิดกับสิ่งที่ลูกชายทำ
“ไม่เป็นไรหรอกแม่ดวง ยังไงก็แต่งกันแล้ว ไปพวกเราไปกันเถอะ”คุณนายรัชนกปลอบใจ
ทุกคนพากันเดินออกมาจากห้อง ทิ้งเจ้าบ่าวเจ้าสาวไว้ลำพัง
“ลักษณะคืนนี้จะยาว”แดนไทยพูด
“พูดอะไรคะพี่ดิว ลามก”นรีตีแขนชายหนุ่ม
“พี่เจ็บนะ พี่พูดอะไรลามกที่ไหน พี่หมายความว่าคงอ้วกกันยาว น้ำค้างแหละคิดลามกมาให้พี่ตีซะดีๆ”แดนไทยทำท่าจะตี นรีรีบวิ่งหนี ชายหนุ่มก็เลยวิ่งตาม
“ฉันขอตัวก่อนนะคะ”คุณนายรัชนกบอกแล้วแยกตัวไป
“เชื้อไม่ทิ้งแถว”คุณนภดลพูดลอยๆ
“แกจะเอาไง”จ่าดำรงณ์หันไปถาม
“ไม่เอาน่าตาดำคืนนี้เป็นวันสำคัญของลูกนะ”แม่ดวงใจรีบห้าม
“คุณก็ด้วย อย่าเอาเรื่องเก่าๆมาพูดเลยน่านะ”คุณพรนภาช่วยพูด
สองเสือเฒ่าหันมองหน้ากันแล้วแข่งกันเดินออกไป
“พี่ขอโทษนะคะคุณพร”แม่ดวงใจพูดเสียงเบา
“เรื่องมันนานจนดิฉันจำไม่ได้แล้วค่ะ”คุณพรนภาจับมือแม่ดวงใจ
“ขอบคุณนะค่ะ สำหรับทุกๆเรื่อง”แม่ดวงใจยิ้มให้
“ค่ะ ยินดีเสมอสำหรับพี่สาวที่น่ารัก แล้วดิฉันจะรีบไปหาฤกษ์นะคะ”
ทั้งสองยิ้มให้กันก่อนจะจูงมือกันลงไปหาทับสามีของทั้งสองคน
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ช่วงให้คำแนะนำกันบ้างนะคะ ^^
{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{^@^}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}
5.00 น.
หลังจากที่นายขอมยุราแต่งงาน เขาก็บินไปรับย่าน้อย จ่าดำรงณ์ และแม่ดวงใจมาสู่ข้อมยุราอย่างเป็นทางการ ซึ่งทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี สองเดือนเต็มๆที่เขาและครอบครับช่วงกันเตรียมงานให้ออกมาดีที่สุด
จนถึงวันนี้ วันที่สำคัญที่สุดของเขาและเธอ
นายนั่งสัปหงกอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งในคอนโดของนรี
“อาจารย์นายนั่งดีๆสิคะ”สารินาบ่น วันนี้เธอรับเป็นช่างแต่งหน้าจำเป็นของเจ้าบ่าว โดยส่งนิการกับณหทัยไปช่วยที่บ้านเจ้าสาว
“เจ้าบ่าวต้องแต่งหน้าทำไม”เสียงเจ้าบ่าวพูดยานคางเพราะความง่วง
“ใครจ้างให้เมื่อคืนพี่น้ำตกไม่นอนล่ะ แล้วมานั่งบ่น มิ้นต์กับหมอกเขาอุตส่าห์มาช่วยนะ”นรีช่วยบ่นพี่ชายอีกคน
“อาจารย์เขาคงตื่นเต้นล่ะ ตอนที่ฉันแต่งงานฉันก็นอนไม่หลับเหมือนกัน”เมฆาบอก
“เออใช่ ผมจำได้วันนั้นคุณหมอกมันสัปหงกตอนรดน้ำสังข์ เป็นจังหวะคนที่อวยพร
เลย ฮาๆๆ” กระบี่หัวเราะลั่น
“เรื่องนี้ไม่ต้องเล่าก็ได้ กระบี่”เมฆาหันไปว่าเพื่อน
“คุณหมอกโกรธกระผมทีไรเรียกที่เก่าตลอด”กระบี่บ่น
“ดัฟล่ะเพื่อนมีคู่กันหมดแล้ว เมื่อไหร่เธอจะหาสาวสักคน เธอนะคบวันล่ะคนมานานพอแล้วนะ”นรีหันไปถามขณะผูกหูเทคไทให้พี่ชาย
“จริง พวกฉันไม่น่าช่วยให้เธอหล่อเลยกระบี่”สารินาทำหน้าเซ็ง
หลังจากที่กระบี่ถูกหักอกเขาก็ถูกเพื่อนแปลงโฉมจนหล่อมาก ติดอันดับหมอที่หล่อที่สุดในประเทศ ที่ยังโสด มีสาวทุกอาชีพมาให้เดินควงเป็นว่าเล่น
“สามี ภรรยาคู่นี้เคืองกันที่ไหร่งัดชื่อเก่าตลอด”กระบี่เฉไฉ
“นายเปลี่ยนเรื่องนี่”เมฆารู้ทัน
“เออ...สักวันเจอคนที่ดีจริงผมก็เลิกเจ้าชู้ได้ล่ะ”กระบี่ตอบไปส่งๆ คนดีนะเหรอ ชาตินี้เขาคิดว่าคงไม่มีทางเจอแน่ๆ
“คุณแม่”ลูกหมูเปิดประตูแล้ววิ่งมากอดผู้เป็นแม่
“มากลับใครลูก”นรีนั่งลงถามลูกชาย
“มากับป๊ะป๊าครับ”เด็กน้อยตอบ
“แหมๆเดียวนี้เรียงป๊ะป๊ากันด้วย”สารินาแซว
“เสร็จกันรึยังครับ”แดนไทยเปิดประตุมาสมทบอีกคน
ป๊ะป๊าที่ว่านั้นก็คือแดนไทย สองหนุ่มต่างวัยสนิทกันอย่างลวดเร็วจนนับถือเป็นพ่อลูกกัน
“พี่ดิวตื่นแต่เช้าไปรับเจ้าตัวยุ่งมาเลยเหรอคะ”นรียิ้มให้คนมาใหม่
วันนี้เขาตื่นตั้งแต่ตีสามไปรับหนุ่มน้อยกับพ่อแม่ของเขากับนรี และย่าน้อยที่ไปนอนค้างที่บ้านปัจจุทธรณ์มาที่นี่
“ไอ้เสือใหญ่ตื่นโว้ย”จ่าดำรงณ์มาถึงก็เสียงดังโวยวายเรียกลูกชายที่หลับคาโต๊ะแต่งหน้าให้ตื่น
“พ่อ แม่ สวัสดีครับย่า สวัสดีครับคุณท่านทั้งสอง”นายลืมตามาเห็นทุกคนก็ตกใจ
“ลุงน้ำตกง่วงเหรอครับ”ลูกหมูเดินมาหานาย
“ครับ ลุงง่วงมากครับ ห้าว”พูดไปหาวปากกว้างไป
“นี่ครับกาแฟป๊ะป๊าซื่อมาฝาก”
นายรับกาแฟมาดื่มหันไปยิ้มให้ว่าที่น้องเขยหนึ่งที
9.00 น.
~โห่ ฮี โห่ ~
“ฮิ้ว!!!!”
เสียงโห่แสดงถึงขบวนขันหมากมาจ่อที่หน้าบ้านของเจ้าสาว เสียงกอง ฉิ่ง ฉาบ ดังไปทั่วหมู่บ้าน ในขบวนมีทั้งเจ้านาย เพื่อนจากต่างประเทศ และลูกศิษย์ที่สนิทอีกหลายคนมาร่วมขบวน
“หลิน นิกา เปิดทางให้พี่ชายน้ำค้างเถอะนะ”นรีเกลี่ยกล่อมเพื่อนที่กำลังกั้นประตูเงิน
“ไม่ได้ๆ นิกายังไม่ได้ซองเลยนะ”นิการแกล้ง
“นี่ครับ”แดนไทยยื่นซองให้
นิการรับแล้วยอมเปิดทาง ด่านที่สองคือด่านประตูทอง มีมหาศาล กับ ยศพล สามีของนิการและเป็นเพื่อนกับนาย กั้นอยู่
“ไอ้ยศแกเป็นเพื่อนฉันแล้วมากั้นประตูทำไมวะ”นายบ่น
“ไม่ได้โว้ยวันนี้ฉันมาอยู่ฝั่งเจ้าสาว ขอดูซองเจ้าบ่าวด็อกหน่อยสิว่าหนังพอไหม”ยศพลทำท่ายียวน
“นี่ครับ นี่ขอแกไอ้มาร์ค”แดนไทยทำหน้าที่
“ไม่พอว่ะ ระดับนักร้องโกอินเตอร์แล้วมันต้องหลายซองหน่อยดิวะ”มหาศาลทำท่าไม่ยอม
“วันนี้ฉันไม่ใช่เจ้าบ่าวนะเว้ย แต่ก็เอาเถอะนี่ใคร หลายชายคุณย่าน้อยนะเว้ย”คราวนี้แดนไทยยื่นให้อีกสามซอง
“ไม่ยุติธรรมนี่ ไม่ได้ฉันไม่ปล่อย”ยศพลโวยวาย แต่อีกข้างปล่อยสาวมาแล้ว“เฮ้ย ไอ้มาร์ค”
“พี่ไม่ปล่อยพี่ก็กั้นไปสิ ผมพอใจแล้ว”
ประตูทองถูกเปิดออกเพราะนายประตูเอาแต่ตีกัน
“ตอนนี้ถึงประตูสุดท้ายแล้วค่ะ”ปาริชาติ กับ ก้าวหน้ายืนถือประตูนาค
“สามีภรรยาถือกระเป๋าเดี๋ยวเอาซองเดียวก็พอครับ”แดนไทยว่า
“พี่ดิวพูดถูกคะ กระเป๋าเดียว แต่ต้องหลายซองนะคะ”ปาริชาติไม่ยอม แบมือขอเพิ่ม
“ได้ครับๆ”แดนไทยส่งซองที่เหรอให้
“ว้าว เชิญเจ้าบ่าวไปหาเจ้าสาวเลยค่ะ”
ประตูถูกเปิดเผยให้เห็นเจ้าสาวที่นั่งพับเพียบรอต่อหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย วันนี้มยุราอยู่ในชุดไทยจักรกรี ยิ่งทำให้ดูสวยจนหันมองทางอื่นไม่ได้
“วันนี้ฉันเป็นผู้ใหญ่ให้พ่อน้ำมาขอหมั่นหมายแม่มยุรา และจะสู่ขอไปเป็นหลานสะใภ้ แม่รัชนกจะมีความเห็นยังไง”เมื่อเห็นนายนั่งเรียบร้อยแล้วย่าน้อยจึงกล่าวสู่ขอ
“ดิฉันยินดีค่ะคุณป้า”คุณนายรัชนกตอบอย่างยิ้มแย้ม
“พ่อน้ำสวมแหวนให้แม่มยุราเสียสิ”ย่าน้อยสั่ง
“ครับย่า”นายหยิบแหวนหมั่นแล้วค่อยจับมือมยุราอย่างเบามือบรรจงสวมแหวนลงไป
เมื่อสวมเสร็จมยุราก้มลงกราบที่ตักนาย นายรับไหว้และพยุงมยุราไปกราบย่าน้อย
“ผ่านงานแต่งคืนนี้ไปเธอสองคนจะเป็นคนคนเดียวกันแล้วนะ”ย่าน้อยจับสองมือประสานกัน ทั้งสองก้มกราบอีกครั้ง
แล้วก็คลานมากราบคุณนายรัชนก
“แม่ฝากลูกสาวแม่ด้วยนะน้ำตก”คุณนายจับเบาๆที่บ่านาย
“ครับคุณแม่”นายยิ้ม และทั้งสองก็ก้มลงกราบแล้วคลานมากราบจ่าดำรงณ์กับแม่ดวงใจ
“พ่อฝากเจ้าลูกชายด้วยนะหนูลูกโป่ง”จ่าดำรงลูบหัวมยุรา
“สมหวังแล้วนะน้ำตก”แม่ดวงใจลูบหัวลูกชาย ยิ้มทั้งน้ำตา
“เสร็จพิธีหมั่นแล้วนะครับ ตอนนี้เวลาเก้าโมงยี่สิบ อีกสิบเก้านาทีเราจะไปร่วมกับรดน้ำสังข์บ่าวสาวกันนะครับ”แดนไทยประกาศ “เชิญคุณย่า คุณป้า คุณพ่อจ่า คุณแม่ดวงใจครับ”แดนไทยเดินไปพยุงย่าน้อย “ไอ้มาร์คยืนนิ่งทำไม ไปช่วยกันยกเก้าอี้ออกสิ”
“ได้ทีสั่งเลยนะแก”มหาศาลจะโวยวาย
“ไม่ได้ๆวันนี้ฉันเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว มีอภิสิทธิ์”แดนไทยยิ้มขำที่แกล้วเพื่อนได้
9.39 น.
ย่าน้อยบรรจงสวมมงคลให้บ่าวสาว
“วันนี้เจ้าไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้วนะพ่อน้ำ ดูแลรักษากันไว้ให้ดีนะ แม่มยุราวันนี้เจ้าจะมีหน้าที่เพิ่มแล้วนะ ภรรยาที่ดีต้องไม่ละทิ้งมารดา เพราะอีกหน่อยเจ้าก็ต้องเป็นแม่”
“ค่ะ/ครับ”
“รักลูกสาวแม่ให้สมกับความอดทนที่ผ่านมานะลูก แม่มีลูกสาวอยู่คนเดียวถนอมยิ่งกว่าสิ่งใด ต่อไปแม่จะยกให้เธอเป็นคนดูแล บัวอย่าให้ซ้ำน้ำอย่าให้ขุ่น น้ำใจควรรักษา ทิฐิควรทำลาย อย่าทำร้ายน้ำใจกัน อย่าสร้างทิฐิต่อกันนะลูก เรือนสามน้ำสี่อย่าได้ขาดนะลูกโป่ง”คุณนายรัชนกลูบหัวทั้งสองคน น้ำตาแห่งความปริติของผู้เป็นแม่และ บ่าวสาวไหลหลิน
“ไอ้เสือวันนี้เองได้แม่เพิ่มอีกสองคนแล้วนะ เป็นลูกผู้ชายต้องอดทน เป็นผู้นำที่ดี”จ่าดำรงณ์พูดเสียงเข้ม
“ผู้นำอย่างเดียวเหรอตาดำ”แม่ดวงใจถาม
“อะแฮ่ม...เป็นผู้นำที่ดี และเป็นผู้ตามที่เชื่อฟัง สิ่งหนึ่งสิ่งใดที่ทำให้การครองคู่ไม่รอดก็อย่าทำ คำพูดคำจาต้องให้เกียรติ์ คำหยาบ คำบาดใจอย่าให้มี”
“วันแรกที่รักน้องยังไง ก็ขอให้จำไว้นะลูก กว่าจะมาถึงวันนี้มันนานแค่ไหน ก็ขอให้ชีวิตคู่อยู่นานกว่านั้นหลายสิบเท่านะ ลูกทั้งสองอย่าลืมว่าเราทุกคนมีความต่างเฉพาะคน เรื่องที่เราคิดว่าเล็กบางทีมันอาจจะให้สำหรับอีกคน ศีลห้าข้อ สำคัญมากกับชีวิตคู่ อย่าทำร้ายกัน อย่ายึดถือทรัพย์เป็นที่ตั้ง อย่าปิดบังโกหก อย่านอกกายนอกใจ อย่าพึ่งพาของเมา มีอยู่สองคนก็พึ่งกันสองคนนะลูก”แม่ดวงใจลูบหัวลูกทั้งสอง
บรรดาแขกเหลื่อพากันมาอวยพรบ่าวสาว จนน้ำตาไม่ได้ขาดจากบนใบหน้า คนเป็นพ่อเป็นแม่ คนที่เห็นทั้งสองมานาน ต่างยิ้มไม่หุบ นรีกับแดนไทยยิ้มให้กันอยู่ด้านหลังบ่าวสาว วันนี่เป็นวันที่นรีมีความสุขมากที่ได้เห็นพี่ชายกับเพื่อนรักสมหวังกัน
“น้ำค้างเมื่อไหร่เราจะแต่งงานกันบ้างล่ะ”แดนไทยกระซิบ
นรีหันไปส่งยิ้มหวานให้แดนไทย
“อีกนานค่ะ”
20.30 น.
งานตอนค่ำถูกจัดขึ้นที่สนามหญ้าหน้าบ้านของมยุรา มีแขกมามากกว่าตอนเช้าอีกเท่าตัว เพื่อนๆของแดนไทยและรุ่นพี่ของนรีก็มาสบทบอีกหลายคน
“สวัสดีครับทุกคน นอกจากวันนี้ผมจะรับหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวนะฮะ ผมยังรับเป็นพิธีกรอีกอยาก เอาล่ะครับถึงเวลาที่ญาติผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจะมาอวยพรกันแล้วนะครับ เชิญคุณย่าน้อย คุณพ่อ คุณแม่ เจ้าบ่าว คุณแม่เจ้าสาว แล้วก็บ่าวสาวด้วยครับ”แดนไทยกล่าวเชิญทุกคน
“ย่าขอให้หลานทั้งสอง ครองคู่กันไปยาวนานนะ”
บ่าวสาวไหว้ย่าน้อย
พอถึงตาจ่าดำรงณ์กับดันให้ภรรยาไปพูดแทน
“แม่ก็ขอให้ลูกทั้งสองรักกันแบบนี้ตลอดไปนะลูก”แม่ดวงใจพูดจบก็ถอยให้คุณนายรัชนกขึ้นมาพูด
“แม่รักลูกนะลูกโป่ง”คุณนายพูดไม่ออกหันไปกอดลูกสาว
“ขอบคุณญาติของบ่าวสาวมากครับ ต่อไปเชิญ บ่าวสาวมากล่าวขอบคุณบ้างนะครับ”
นายกับมยุรามองหน้ากันเกี่ยงกันพูด แดนไทยเลยเดินไปกระซิบข้างหูเจ้าบ่าว
“คิดว่าพูดต่อหน้าลูกศิษย์สิครับ”
นายรับไมค์จากแดนไทย
“เอ่อ...ผมขอบคุณทุกคนมากนะครับ ขอบคุณย่า พ่อ แม่ แล้วก็คุณแม่ของลูกโป่งนะครับ ผมคงไม่สัญญาว่าจะทำตามที่ทุกคนบอกผมได้ แต่ผมจะทำให้ทุกคนเห็นครับ พี่รักลูกโป่งนะ” พูดจบก็ส่งไมค์คืนแดนไทย
คำพูดของเจ้าบ่าวเรียกเสียงปรบมือได้ดี
“ตอนนี้เจ้าสาวคงจะเขิน เอาเป็นว่าแขกผู้มีเกียรติ อยากให้บ่าวสาวทำอะไรดีครับ”แดนไทยหันไปถามแขกด้านล่าง
“หอมแก้ม หอมแก้ม”ฟ้าครามตะโกน ความจริงเขานัดกับแดนไทยไว้แล้ว
“หอมเลยๆ”ลูกคู่ที่เป็นเพื่อนของนรีกับแดนไทยช่วยกันตะโกน
นายยืนนิ่งหน้าแดงเพราะความเขิน มยุราค่อยๆเขย่งตัวไปหอมเอง
“วู้!!!”กลุ่มตัวแสบยังไม่เลิก
“เจ้าบ่าวๆ” ชวินนำร่อง ลูกคู่ทั้งหลายก็เฮตาม
นายก้มหน้าลงไปจุ๊บที่ปากของมยุรา เรียกเสียงวีดว้ายดังกว่าเก่า
“ถึงเวลาสำคัญอีกอย่างแล้วครับ ดอกไม้ในมือเจ้าสาวถึงเวลาเปลี่ยนมือแล้ว สาวๆใครที่อยากแต่งงานก็มารอกันเร็ว”
แขกสาวๆพากันวิ่งมาออกันเต็มหน้าเวที แดนไทยมองหานรี เห็นหญิงสาวนั่งนิ่งอยู่ที่โต๊ะไม่ยอมมารับดอกไม้
“งานแต่งกี่งานน้ำค้างก็ไม่เคยลุกมาแย่งดวกไม้หรอกค่ะ”มยุราเดินมากระซิบแดนไทย
“อยากแต่งล่ะสิ”เสียงเด็กใสๆลอยมา แดนไทยมองหา ก็ไม่เห็น แต่เสียงนี้เหมือนติดอยู่ในความทรงจำ “ฮิๆ” แดนไทยยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงเสียงนี้
“เจ้าสาวหันหลังครับ ผมจะนับแล้วนะ หนึ่ง สอง สาม”
พอแดนไทยนับครบสาม มยุราก็โยนช่อดอกไม้ ช่อดอกไม้ถูกมือของแต่ละคนไปจนเกือบคบ แค่โดนปลายนิ้วก็เหมือนมีแรงสปริงเด้งไปจนทั่ว จนมาตกอยู่ที่ตักของนรี
“ฮิๆ”เสียงหัวเราะใสๆดังมา นรีหันหาเจ้าของเสียง แต่ก็ไม่พบ เธอเลยมาสนใจกับดอกไม้ที่อยู่ในมือมีกรากเพชรติดตามกรีบดอกไม้ นรีก็ยิ้มออกมา‘ขอบคุณนะคะ’
“ว้าวๆ ว่าที่เจ้าสาวส้มหล่นครับ”แดนไทยพูดพร้อมเดินมาหานรี แล้วคุกเข่าลง แล้วหยิบกล่องแหวนออกมา “แต่งงานกับผมนะครับ”
“แต่งเลยๆ”ฟ้าครามตะโกน แขกในงานเริ่มพูดตาม
“ทุกคนรอฟังอยู่นะ”แดนไทยเร่ง ทำตาปริบๆ “ทุกคนครับช่วยผมอีกทีนะ” ทำเสียงอ้อน
“แต่งเลยๆๆ”แขกในงานส่งเสียงอีกครั้ง
“ค่ะ” นรียื่นมือไปให้แดนไทย พอสวมแหวนเสร็จชายหนุ่มก็ดึงหญิงสาวมากอด
23.19 น.
คุณนพดลกับคุณพรนภาปูเตียงให้บ่าวสาวเสร็จสิน แล้วก็นอนบนเตียงเพื่อเป็นมงคลกับบ่าวสาว
“ต่อไปเชิญคุณพ่อคุณแม่เจ้าบ่าวคุณแม่เจ้าสาวมานั่งให้บ่าวสาวกราบครับ”แดนไทยพูดเชิญ
บ่าวสาวนั่งลงกราบจ่าดำรงณ์ แม่ดวงใจ และคุณนายรัชนก
“อ้วก”มยุราที่รู้สึกอยากจะอาเจียนมาสักพักก็ทำท่าจะอาเจียน ทุกคนรีบหากระโถนกันให้ยุ่ง
“ไอ้เสือ”จ่าดำรงรากเสียงเข้ม นายก้มหน้างุดๆไม่กล้าสบตา “น้ำยาดีนี่หว่า ฮาๆๆ”ตามด้วยเสียงหัวเราะลั่น
แม่ดวงใจหันไปมองคุณนายรัชนกอย่างรู้สึกผิดกับสิ่งที่ลูกชายทำ
“ไม่เป็นไรหรอกแม่ดวง ยังไงก็แต่งกันแล้ว ไปพวกเราไปกันเถอะ”คุณนายรัชนกปลอบใจ
ทุกคนพากันเดินออกมาจากห้อง ทิ้งเจ้าบ่าวเจ้าสาวไว้ลำพัง
“ลักษณะคืนนี้จะยาว”แดนไทยพูด
“พูดอะไรคะพี่ดิว ลามก”นรีตีแขนชายหนุ่ม
“พี่เจ็บนะ พี่พูดอะไรลามกที่ไหน พี่หมายความว่าคงอ้วกกันยาว น้ำค้างแหละคิดลามกมาให้พี่ตีซะดีๆ”แดนไทยทำท่าจะตี นรีรีบวิ่งหนี ชายหนุ่มก็เลยวิ่งตาม
“ฉันขอตัวก่อนนะคะ”คุณนายรัชนกบอกแล้วแยกตัวไป
“เชื้อไม่ทิ้งแถว”คุณนภดลพูดลอยๆ
“แกจะเอาไง”จ่าดำรงณ์หันไปถาม
“ไม่เอาน่าตาดำคืนนี้เป็นวันสำคัญของลูกนะ”แม่ดวงใจรีบห้าม
“คุณก็ด้วย อย่าเอาเรื่องเก่าๆมาพูดเลยน่านะ”คุณพรนภาช่วยพูด
สองเสือเฒ่าหันมองหน้ากันแล้วแข่งกันเดินออกไป
“พี่ขอโทษนะคะคุณพร”แม่ดวงใจพูดเสียงเบา
“เรื่องมันนานจนดิฉันจำไม่ได้แล้วค่ะ”คุณพรนภาจับมือแม่ดวงใจ
“ขอบคุณนะค่ะ สำหรับทุกๆเรื่อง”แม่ดวงใจยิ้มให้
“ค่ะ ยินดีเสมอสำหรับพี่สาวที่น่ารัก แล้วดิฉันจะรีบไปหาฤกษ์นะคะ”
ทั้งสองยิ้มให้กันก่อนจะจูงมือกันลงไปหาทับสามีของทั้งสองคน
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ช่วงให้คำแนะนำกันบ้างนะคะ ^^
เพียงใจกล้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 เม.ย. 2556, 18:40:09 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 เม.ย. 2556, 18:40:09 น.
จำนวนการเข้าชม : 1083
| << ตอนที่18 พร้อมแล้ว (พี่น้ำตก) | ตอนที่20 ถ้ายังรักกัน >> |
