111 Town
ณัฐพินทุ์สาวร่างเล็กที่ต้องมาเกี่ยวข้องกับกันตภัทรเรื่องลูกหว้าสาวน้อยที่เคยเป็นแฟนเก่ากันตภัทรลูกหว้าตามราวีเธอแต่ที่หน้ากลัวลูกหว้าตายไปแล้วนะซิ
Tags: สยองขวัญ/โรแมนติก/คอมดี้
ตอน: รับน้อง
"แม่จ๋าหนูไปแล้วนะเดี๋ยวซื้อของมาฝากนะ"
"โชคดีนะลูก"
ณัฐพินทุ์เดินมารอรถเมล์ที่ป้ายรถเมล์วันนี้เธอมีความสุขที่สุดนานๆๆจะได้ไปเที่ยว
"แคท"เสียงคนเรียกทำให้หญิงสาวสะดุ้ง
"ใครเรียก ว่ะ"หญิงสาวพึมพำ
"แคท"
"เรียกอีกแล้ว"หญิงสาวพึมพำพร้อมเงยหน้าขึ้น
"อีตาพี่กันอีกแล้วหรอเนี่ย"หญิงสาวคิดในใจ
"ไปไหนให้พี่ไปส่งไหม"
"ไม่ต้องคะ รถเมล์มาพอดี"หญิงสาวพูดอย่างรวดเร็วพร้อมกระโดดขึ้นรถเมล์
ณ มหาวิทยาลัยชื่อดัง
"โฮ คนเยอะจังเลย"หญิงสาวคิด
"น้องผู้หญิงคนนั้นมานั่งเลยซิจ้ะใกล้ถึงเวลาแล้ว"เสียงหญิงสาวหน้าตาสวยพอสมควรเรียกหญิงสาวอีกคนที่ยืนคิดอะไรอยู่
"ค้ะ"หญิงสาวเดินมานั่ง
"สวัสดีจ้ะ พี่ชื่อ ซิลวี่ นะจ้ะ หรือจะเรียกพี่ว่า พี่วี่ ก็ได้"
"ค้ะ/ครับ"เสียงนักศึกษาชายหญิงตอบพร้อมเพรียงกัน
"เดี๋ยวเราจะแนะนำพี่ให้รู้จักนะจ้ะ คนแรกพี่นิว คนที่สองพี่เนส คนที่สามพี่เกรซ ส่วนคนที่สี่ยังไม่มา "
"พี่ค้ะ มีพี่ดูแลแค่นี้แต่น้องน้องเยอะจะตายพี่จะดูแลไหวหรอ"เสียงหญิงสาวคนนึงถามขึ้น
"มีพี่บางคนไปรอที่ปายแล้วจ้า อ๋อพี่คนที่4มาพอดี"ทุกคนหันไปดูมีผู้หญิงบางคนถึงกลับเคลิ้มเพราะร้อยยิ้มที่ละลายทุกคนได้มองมาแต่คนตรงหน้าทำให้ณัฐพินทุ์ตกใจ
"มาได้ไงว่ะ คิดว่าไม่ต้องเจอกัน3วันยังตามมาหลอกหลอนอีกพี่กัน"ณัฐพินทุ์พึมพำ
"เธอพึมพำอะไร"เสียงเรียกของหญิงสาวร่างเล็กผิวสีขาวสวยทำให้ณัฐพินทุ์สะดุ้งเล็กน้ิอย
"เปล่า"
"อื้ม เธอนั่งใกล้ฉันนะตอนขึ้นรถ"
"ได้เลย"
"สวัสดีครับน้องน้องทุกคน พี่ชื่อ กันตภัทร หรือ พี่กัน นะครับ"ชายหนุ่มมองดูน้องน้องไปทีละคนแต่ต้องไปสะดุดที่คนนึงคือณัฐพินทุ์กันตภัทรยิ้มให้เล็กน้อย
"น้องน้องขึ้นรถได้แล้ว"เสียงพี่ซิลวี่ดังขึ้นทุกคนจึงแยกย้ายไปขึ้นรถ
"แคทมาเรียนที่นี้ด้วยหรอ"เสียงเรียกของกันตภัทรทำให้ผู้หญิงบางคนหันมามองณัฐพินทุ์
"ค้ะ ขึ้นรถก่อนนะค้ะ"ณัฐพินทุรีบกระโดดขึ้นรถ
ณ ในรถทัว
"เธอชื่ออะไร"ณัฐพินทุ์ถามหญิงสาวอีกคน
"ฉันชื่อ ดาวิกา อ่า ชื่อเล่น ดา เธอล่ะ"
"ฉันชื่อ ณัฐพินทุ์ ชื่อเล่น แคท ^^"
"อื้ม"
ณ ปาย
"ถึงซักที"ดาวิกาพูด
"น้องน้องทุกคนคะ ฟังพี่ เราจะมีห้องนอนให้นอนห้องนอนละ2คนก็นอนตามที่นั่งมาในรถนั่นแหละมาเอากุญแจ"เสียงของพี่ซิลวี่ดังขึ้นทำให้น้องน้องหลายหลายคนตกใจ
"เราไปเอากุญแจกัน"ดาวิกาเดินนำณัฐพินทุ์ไปเอากุญแจเมื่อไก้กุญแจณัฐพินทุ์และดาวิกาก็รีบเดินเข้าห้องและเอาของไปเก็บ
ณ ห้องนอน
"เราอาบน้ำกันเถอะเพราะพี่ซิลวี่พูดว่าวันนี้ให้พัก1วัน"ณัฐพินทุ์พูดขณะกินขนม
"อื้ม"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ใครมานะ"ดาวิกาพูดขณะอยู่ในห้องน้ำ
"เดี๋ยวฉันปเปดประตูเอง"ณัฐพินทุ์วางขนมแล้วเดินไปเปิดประตูแต่พอเปิดไปพบแต่ความว่างเปล่าตอนนี้ขนแขนเธอลุกซู่ไปหมดแล้วณัฐพินทุ์ปิดประตูเบาเบา
"ใครมา"ดางิกาถามอีกรอบ
"ไม่มีสงสัยเดกแถวนี้มาเคาะเล่น"
"อื้ม"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"เฮ้ย ใครเคาะว่ะ"ณัฐพินทุ์คิดในใจ
"แคทมีคนเคาะอีกแล้วเธอเดินไปเปิดซิว่าใคร"
"อื้ม"ณัฐพินทุ์จำใจเดินไปอีกแต่ก็โล่งอกเพราะตรงหน้าคือพี่ซิลวี่
"น้องจ้ะวันนี้มีถนนคนเดินอยู่ด้านู้นอาจจะเดินใกล้หน่อยแต่ไม่ใกล้มากน้องน้องเดินไปเที่ยวได้นะจ้ะตอนค่ำอ่าแล้วก็พรุ่งนี้เราจะกินข้าวตรงนู้นนะที่ติดแม่น้ำพี่ไปล่ะ"พูดเสร็จปุ๊บพี่ซิลวี่ก็เดินหายไปณัฐพินทุ์ได้แต่มองตามแล้วปิดประตูห้อง
"ใครมาหรอแคท"ดาวิกาถามเป็นรอบที่3
"พี่ซิลวี่อ่ามองเค้ามาบอกว่า ตอนค่ำๆๆจะมีถนนคนเดินเราสามารถออกไปเที่ยวได้ถึงแม้จะเดินไกลหน่อยแต่ก็ยังไม่ไกลมากแล้วก็พรุ่งนี้ไปกินข้าวที่เรือนใกล้แม่น้ำนะ"ณัฐพินทุ์ตอบตามที่พี่ซิลวี่พดเป๊ะเธอไม่เคยโกหกใครเพราะติดนิสัยจากแม่
"จ้า"ดาวิกาตอบพลางเดินออกมาจากห้องน้ำ
"ฉันไปอาบบ้างนะ"ณัฐพินทุ์พูดพลางเดินหยิบผ้าขนหนูสบู่แปรงสีฟังยาสีฟันเข้าไปในห้องน้ำ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"คราวนี้ตาเธอไปเปิดแล้วนะดา"
"ได้เลย ฉันไปเปิดเอง"ดาวิกาเดินไปเปิดประตูห้องพบกันตภัทรยืนยิ้มอยู่แต่ก็หน้าเสียไปนิดหน่อยเพราะคนที่เปิดเป็นดาวิกา
"เมื่อกี้ยังเห็นแคทคุยกับวี่อยู่เลยนี่หว่า"กันตภัทรนึกในใจ
"พี่กันมีอะไรรึเปล่าคะ"ดาวิกาพูดจึงทำให้ชายหนุ่มหลุดออกจากภวังค์
"พีี่่เอาขนมมาแจกนะ พี่ไปก่อนนะ"กันตภัทรยัดขนมใส่มือดาวิกาแล้วเดินออกไป
"แปลกคน"ดาวิกาพึมพำแต่ก็ยิ้มร่าเพราะเป็นขนมของโปรดเธอปิดประตูห้องแล้วเดินไปที่เตียงเพื่อเตรียมตัวกินขนม
"ใครมา"ณัฐพินทุ์ถาม
"พี่กันนะพี่เค้าเอาขนมมาแจก"ดาวิกาพูดขณะกินขนม
"อ๋อ"ณัฐพินทุ์พูดพลางเดินออกมาจากห้องน้ำ
"ว้าย !!!"เสียงณัฐพินทุ์อุทาน
"ยัยแคทเจ็บไหมบอกแล้วให้เดินดีดีตรงนี้มันลื่น"
"แกบอกตอนไหนดา"
"ในใจ เออแล้วแกเจ็บไหม"
"นิดหน่อยนะ"ณัฐพินทุ์ลึกขึ้นมานั่งที่เตียง
"กินขนมไหม"ดาวิกายื่นขนมให้
"ไม่ละ เราออกไปเดินเล่นเหมือนคนอื่นไหม เราเห็นว่าหน้าทางเข้ามีวิวสวยสวยแล้วก็ชิงช้าของปายอ่า"
"เอาซิดาอยากเล่นมาก"ดาิวิกาและณัฐพินทุ์ยิ้มร่าแล้วเดินอกจากห้องเพื่อตรงไปชิงช้าแต่มีหรอที่ทั้ง2จะไม่เอากล้้องถ่ายรูปไปด้วย
ณ ชิงช้า
"น่าเล่นมากเลยแต่มันต้องนั่ง4คนอ่า"
"นี่พวกเธอฉันเล่นด้วยซิ"เสียงเรียกของหญิงสาว2คนทำให้ทั้ง2หันไปดู
"ได้ซิ"ดาวิกาตอบ
"ฉันชื่อ แอปเปิ้ล นะ ส่วนนี่ เจเล่ เพื่อนฉัน"
"อื้มฉันชื่อ ณัฐพินทุ์ ชื่อเล่น แคท นี่ ดาวิกา ชื่อเล่น ดา เพื่อนฉัน"ณัฐพินทุ์พูด
"อื้ม"ณัฐพินทุ์และดาวิกาตอบพร้อมกัน
"อ้าวแล้วใครจะหมุนล่ะ"เจเล่พูด
"นั่นซิ"ดาวิกา ณัฐพินทุ์ และ แอปเปิ้ล พูดพร้อมเพรียงกันโดยไม่ได้นัดหมาย
"ให้พี่หมุนให้ไหม"เสียงเรียกของชายหนุ่มอีก2คนทำให้หญิงสาว4คนให้ไปดู
"ได้ซิคะพี่กัน พี่....เออ"ดาวิกาพูด
"พี่ชื่อ วิน ครับ ชื่อเล่น ภวินท์"
"ค้ะ"ดาวิกาพูด
"ดานั่งก่อนนะ"ดาวิกาวิ่งขึ้นไปนั่งภวินท์กับกันตภัทหมุนชิงช้าให้อีกคนนั่ง
"แอปนั่งนะ"แอปเปิ้ลขึนไปนั่งภวินท์และกันตภัทรหมุนให้อีกคนนั่ง
"เจเล่เอามั่ง"เจเล่เดินไปขึ้นอีกคนกันตภัทรและภวินท์หมุนให้คนุดท้ายนั่งณัฐพินทุ์เดินไปนั่งช้าช้าและรัดเข็มขัด
"หมุนแล้วนะ"ภวินท์พูด
"หมุนเลยพี่วิน"ดาวิกาตะโกนภวินท์และกันตภัทรไม่รอช้าหมุนอย่างชิงช้าอย่างเร็ว
"ว้าย สูง"แอปเปิ้ลอุทาน
"กรื๊ด!!"เจเล่และดาวิกากรื๊ดเบาเบา
"พอพอแล้ว แอปมึน"แอปเปิ้ลตะโกนกันตภัทรและภวินท์จึงยอมหยุดหมุน
"โอ้ยโลกหมุน"เจเล่เดินลงมาจากชิงช้าก่อนจะล้มตัวไปนั่งบนแค่เล็กเล็ก
"โอ้ยอยากอ้วก"ดาวิกากับแอปเปิ้ลพูดพร้อมกันก่อนจะวิ่งไปอ้วกเล็กน้อยและเดินมานั่งบนแค่กับเจเล่ดาวิกาเมื่อได้สติจึงเดินไปเรียกณัฐพินทุ์ทียังนั่งอยู่บนชิงช้า
"แคท ลงมาเร็ว แคท..แคท"
"อื้มลงแล้ว"ณัฐพินทุ์เดินลงจากชิงช้าก่อนจะเซไปโดนกันตภัทรจนกันตภัทรอมยิ้มเบาเบา
"อยากเล่นจังพวกพี่ วิน พี่ กัน หมุนให้หน่อยนะเสียงเรียนของ4สาวอีกกลุ่มดังขึ้น
"ได้จ้ะ"กันตภัทร และ ภวินท์ ตอบ ก่อนที่กันตภัทรจะส่งณัฐพินทุ์ให้ดาวิกา่
"แคท"เจเล่กับแอปเปิ้ลเรียก
"ว่า"ณัฐพินทุ์ตอบเสียงเบาเบาตอนนี้เธอหายมึนแล้วนิดนึง
"ดีขึ้นยัง"แอปเปิ้ลถาม
"ดีแล้ว"ณัฐพินทุ์ตอบ
"อยู่นี้เอง แอปเปิ้ลกับเจเล่พอดีห้องที่เธอนอนอยู่มันเป็นห้องที่ใหญ้พอดีเค้ามีคนมาขอพักตั้ง5วันเธอเลยต้องย้ายห้องไปอยู่กับ น้องดาและน้องแคทนะเพราะห้องนั้นถือว่าใหญ่อยู่
"ค้ะ"เจเล่และแอปเปิ้ลตอบ
"เย้ดีใจจัง"ทั้ง4สาวตะโกนดัง
"วันนี้ตอนค่ำเาไปเดินตลาดคนเดินกันดาวิกาพูดทั้ง4เดินกลับห้องส่วนเจเล่และแอปเปิ้ลขอแยกไปเก็บของก่อน
กันตภัทรและภวินท์มองหน้ากันเหมือนคิดอะไรออกทั้ง2หนุ่มเดินกลับห้องพักแต่ทั้ง2หนุ่มลืมลืมว่าตนเองหมุนชิงช้าให้4สาวนั้นอยู่นี่
"โชคดีนะลูก"
ณัฐพินทุ์เดินมารอรถเมล์ที่ป้ายรถเมล์วันนี้เธอมีความสุขที่สุดนานๆๆจะได้ไปเที่ยว
"แคท"เสียงคนเรียกทำให้หญิงสาวสะดุ้ง
"ใครเรียก ว่ะ"หญิงสาวพึมพำ
"แคท"
"เรียกอีกแล้ว"หญิงสาวพึมพำพร้อมเงยหน้าขึ้น
"อีตาพี่กันอีกแล้วหรอเนี่ย"หญิงสาวคิดในใจ
"ไปไหนให้พี่ไปส่งไหม"
"ไม่ต้องคะ รถเมล์มาพอดี"หญิงสาวพูดอย่างรวดเร็วพร้อมกระโดดขึ้นรถเมล์
ณ มหาวิทยาลัยชื่อดัง
"โฮ คนเยอะจังเลย"หญิงสาวคิด
"น้องผู้หญิงคนนั้นมานั่งเลยซิจ้ะใกล้ถึงเวลาแล้ว"เสียงหญิงสาวหน้าตาสวยพอสมควรเรียกหญิงสาวอีกคนที่ยืนคิดอะไรอยู่
"ค้ะ"หญิงสาวเดินมานั่ง
"สวัสดีจ้ะ พี่ชื่อ ซิลวี่ นะจ้ะ หรือจะเรียกพี่ว่า พี่วี่ ก็ได้"
"ค้ะ/ครับ"เสียงนักศึกษาชายหญิงตอบพร้อมเพรียงกัน
"เดี๋ยวเราจะแนะนำพี่ให้รู้จักนะจ้ะ คนแรกพี่นิว คนที่สองพี่เนส คนที่สามพี่เกรซ ส่วนคนที่สี่ยังไม่มา "
"พี่ค้ะ มีพี่ดูแลแค่นี้แต่น้องน้องเยอะจะตายพี่จะดูแลไหวหรอ"เสียงหญิงสาวคนนึงถามขึ้น
"มีพี่บางคนไปรอที่ปายแล้วจ้า อ๋อพี่คนที่4มาพอดี"ทุกคนหันไปดูมีผู้หญิงบางคนถึงกลับเคลิ้มเพราะร้อยยิ้มที่ละลายทุกคนได้มองมาแต่คนตรงหน้าทำให้ณัฐพินทุ์ตกใจ
"มาได้ไงว่ะ คิดว่าไม่ต้องเจอกัน3วันยังตามมาหลอกหลอนอีกพี่กัน"ณัฐพินทุ์พึมพำ
"เธอพึมพำอะไร"เสียงเรียกของหญิงสาวร่างเล็กผิวสีขาวสวยทำให้ณัฐพินทุ์สะดุ้งเล็กน้ิอย
"เปล่า"
"อื้ม เธอนั่งใกล้ฉันนะตอนขึ้นรถ"
"ได้เลย"
"สวัสดีครับน้องน้องทุกคน พี่ชื่อ กันตภัทร หรือ พี่กัน นะครับ"ชายหนุ่มมองดูน้องน้องไปทีละคนแต่ต้องไปสะดุดที่คนนึงคือณัฐพินทุ์กันตภัทรยิ้มให้เล็กน้อย
"น้องน้องขึ้นรถได้แล้ว"เสียงพี่ซิลวี่ดังขึ้นทุกคนจึงแยกย้ายไปขึ้นรถ
"แคทมาเรียนที่นี้ด้วยหรอ"เสียงเรียกของกันตภัทรทำให้ผู้หญิงบางคนหันมามองณัฐพินทุ์
"ค้ะ ขึ้นรถก่อนนะค้ะ"ณัฐพินทุรีบกระโดดขึ้นรถ
ณ ในรถทัว
"เธอชื่ออะไร"ณัฐพินทุ์ถามหญิงสาวอีกคน
"ฉันชื่อ ดาวิกา อ่า ชื่อเล่น ดา เธอล่ะ"
"ฉันชื่อ ณัฐพินทุ์ ชื่อเล่น แคท ^^"
"อื้ม"
ณ ปาย
"ถึงซักที"ดาวิกาพูด
"น้องน้องทุกคนคะ ฟังพี่ เราจะมีห้องนอนให้นอนห้องนอนละ2คนก็นอนตามที่นั่งมาในรถนั่นแหละมาเอากุญแจ"เสียงของพี่ซิลวี่ดังขึ้นทำให้น้องน้องหลายหลายคนตกใจ
"เราไปเอากุญแจกัน"ดาวิกาเดินนำณัฐพินทุ์ไปเอากุญแจเมื่อไก้กุญแจณัฐพินทุ์และดาวิกาก็รีบเดินเข้าห้องและเอาของไปเก็บ
ณ ห้องนอน
"เราอาบน้ำกันเถอะเพราะพี่ซิลวี่พูดว่าวันนี้ให้พัก1วัน"ณัฐพินทุ์พูดขณะกินขนม
"อื้ม"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ใครมานะ"ดาวิกาพูดขณะอยู่ในห้องน้ำ
"เดี๋ยวฉันปเปดประตูเอง"ณัฐพินทุ์วางขนมแล้วเดินไปเปิดประตูแต่พอเปิดไปพบแต่ความว่างเปล่าตอนนี้ขนแขนเธอลุกซู่ไปหมดแล้วณัฐพินทุ์ปิดประตูเบาเบา
"ใครมา"ดางิกาถามอีกรอบ
"ไม่มีสงสัยเดกแถวนี้มาเคาะเล่น"
"อื้ม"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"เฮ้ย ใครเคาะว่ะ"ณัฐพินทุ์คิดในใจ
"แคทมีคนเคาะอีกแล้วเธอเดินไปเปิดซิว่าใคร"
"อื้ม"ณัฐพินทุ์จำใจเดินไปอีกแต่ก็โล่งอกเพราะตรงหน้าคือพี่ซิลวี่
"น้องจ้ะวันนี้มีถนนคนเดินอยู่ด้านู้นอาจจะเดินใกล้หน่อยแต่ไม่ใกล้มากน้องน้องเดินไปเที่ยวได้นะจ้ะตอนค่ำอ่าแล้วก็พรุ่งนี้เราจะกินข้าวตรงนู้นนะที่ติดแม่น้ำพี่ไปล่ะ"พูดเสร็จปุ๊บพี่ซิลวี่ก็เดินหายไปณัฐพินทุ์ได้แต่มองตามแล้วปิดประตูห้อง
"ใครมาหรอแคท"ดาวิกาถามเป็นรอบที่3
"พี่ซิลวี่อ่ามองเค้ามาบอกว่า ตอนค่ำๆๆจะมีถนนคนเดินเราสามารถออกไปเที่ยวได้ถึงแม้จะเดินไกลหน่อยแต่ก็ยังไม่ไกลมากแล้วก็พรุ่งนี้ไปกินข้าวที่เรือนใกล้แม่น้ำนะ"ณัฐพินทุ์ตอบตามที่พี่ซิลวี่พดเป๊ะเธอไม่เคยโกหกใครเพราะติดนิสัยจากแม่
"จ้า"ดาวิกาตอบพลางเดินออกมาจากห้องน้ำ
"ฉันไปอาบบ้างนะ"ณัฐพินทุ์พูดพลางเดินหยิบผ้าขนหนูสบู่แปรงสีฟังยาสีฟันเข้าไปในห้องน้ำ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"คราวนี้ตาเธอไปเปิดแล้วนะดา"
"ได้เลย ฉันไปเปิดเอง"ดาวิกาเดินไปเปิดประตูห้องพบกันตภัทรยืนยิ้มอยู่แต่ก็หน้าเสียไปนิดหน่อยเพราะคนที่เปิดเป็นดาวิกา
"เมื่อกี้ยังเห็นแคทคุยกับวี่อยู่เลยนี่หว่า"กันตภัทรนึกในใจ
"พี่กันมีอะไรรึเปล่าคะ"ดาวิกาพูดจึงทำให้ชายหนุ่มหลุดออกจากภวังค์
"พีี่่เอาขนมมาแจกนะ พี่ไปก่อนนะ"กันตภัทรยัดขนมใส่มือดาวิกาแล้วเดินออกไป
"แปลกคน"ดาวิกาพึมพำแต่ก็ยิ้มร่าเพราะเป็นขนมของโปรดเธอปิดประตูห้องแล้วเดินไปที่เตียงเพื่อเตรียมตัวกินขนม
"ใครมา"ณัฐพินทุ์ถาม
"พี่กันนะพี่เค้าเอาขนมมาแจก"ดาวิกาพูดขณะกินขนม
"อ๋อ"ณัฐพินทุ์พูดพลางเดินออกมาจากห้องน้ำ
"ว้าย !!!"เสียงณัฐพินทุ์อุทาน
"ยัยแคทเจ็บไหมบอกแล้วให้เดินดีดีตรงนี้มันลื่น"
"แกบอกตอนไหนดา"
"ในใจ เออแล้วแกเจ็บไหม"
"นิดหน่อยนะ"ณัฐพินทุ์ลึกขึ้นมานั่งที่เตียง
"กินขนมไหม"ดาวิกายื่นขนมให้
"ไม่ละ เราออกไปเดินเล่นเหมือนคนอื่นไหม เราเห็นว่าหน้าทางเข้ามีวิวสวยสวยแล้วก็ชิงช้าของปายอ่า"
"เอาซิดาอยากเล่นมาก"ดาิวิกาและณัฐพินทุ์ยิ้มร่าแล้วเดินอกจากห้องเพื่อตรงไปชิงช้าแต่มีหรอที่ทั้ง2จะไม่เอากล้้องถ่ายรูปไปด้วย
ณ ชิงช้า
"น่าเล่นมากเลยแต่มันต้องนั่ง4คนอ่า"
"นี่พวกเธอฉันเล่นด้วยซิ"เสียงเรียกของหญิงสาว2คนทำให้ทั้ง2หันไปดู
"ได้ซิ"ดาวิกาตอบ
"ฉันชื่อ แอปเปิ้ล นะ ส่วนนี่ เจเล่ เพื่อนฉัน"
"อื้มฉันชื่อ ณัฐพินทุ์ ชื่อเล่น แคท นี่ ดาวิกา ชื่อเล่น ดา เพื่อนฉัน"ณัฐพินทุ์พูด
"อื้ม"ณัฐพินทุ์และดาวิกาตอบพร้อมกัน
"อ้าวแล้วใครจะหมุนล่ะ"เจเล่พูด
"นั่นซิ"ดาวิกา ณัฐพินทุ์ และ แอปเปิ้ล พูดพร้อมเพรียงกันโดยไม่ได้นัดหมาย
"ให้พี่หมุนให้ไหม"เสียงเรียกของชายหนุ่มอีก2คนทำให้หญิงสาว4คนให้ไปดู
"ได้ซิคะพี่กัน พี่....เออ"ดาวิกาพูด
"พี่ชื่อ วิน ครับ ชื่อเล่น ภวินท์"
"ค้ะ"ดาวิกาพูด
"ดานั่งก่อนนะ"ดาวิกาวิ่งขึ้นไปนั่งภวินท์กับกันตภัทหมุนชิงช้าให้อีกคนนั่ง
"แอปนั่งนะ"แอปเปิ้ลขึนไปนั่งภวินท์และกันตภัทรหมุนให้อีกคนนั่ง
"เจเล่เอามั่ง"เจเล่เดินไปขึ้นอีกคนกันตภัทรและภวินท์หมุนให้คนุดท้ายนั่งณัฐพินทุ์เดินไปนั่งช้าช้าและรัดเข็มขัด
"หมุนแล้วนะ"ภวินท์พูด
"หมุนเลยพี่วิน"ดาวิกาตะโกนภวินท์และกันตภัทรไม่รอช้าหมุนอย่างชิงช้าอย่างเร็ว
"ว้าย สูง"แอปเปิ้ลอุทาน
"กรื๊ด!!"เจเล่และดาวิกากรื๊ดเบาเบา
"พอพอแล้ว แอปมึน"แอปเปิ้ลตะโกนกันตภัทรและภวินท์จึงยอมหยุดหมุน
"โอ้ยโลกหมุน"เจเล่เดินลงมาจากชิงช้าก่อนจะล้มตัวไปนั่งบนแค่เล็กเล็ก
"โอ้ยอยากอ้วก"ดาวิกากับแอปเปิ้ลพูดพร้อมกันก่อนจะวิ่งไปอ้วกเล็กน้อยและเดินมานั่งบนแค่กับเจเล่ดาวิกาเมื่อได้สติจึงเดินไปเรียกณัฐพินทุ์ทียังนั่งอยู่บนชิงช้า
"แคท ลงมาเร็ว แคท..แคท"
"อื้มลงแล้ว"ณัฐพินทุ์เดินลงจากชิงช้าก่อนจะเซไปโดนกันตภัทรจนกันตภัทรอมยิ้มเบาเบา
"อยากเล่นจังพวกพี่ วิน พี่ กัน หมุนให้หน่อยนะเสียงเรียนของ4สาวอีกกลุ่มดังขึ้น
"ได้จ้ะ"กันตภัทร และ ภวินท์ ตอบ ก่อนที่กันตภัทรจะส่งณัฐพินทุ์ให้ดาวิกา่
"แคท"เจเล่กับแอปเปิ้ลเรียก
"ว่า"ณัฐพินทุ์ตอบเสียงเบาเบาตอนนี้เธอหายมึนแล้วนิดนึง
"ดีขึ้นยัง"แอปเปิ้ลถาม
"ดีแล้ว"ณัฐพินทุ์ตอบ
"อยู่นี้เอง แอปเปิ้ลกับเจเล่พอดีห้องที่เธอนอนอยู่มันเป็นห้องที่ใหญ้พอดีเค้ามีคนมาขอพักตั้ง5วันเธอเลยต้องย้ายห้องไปอยู่กับ น้องดาและน้องแคทนะเพราะห้องนั้นถือว่าใหญ่อยู่
"ค้ะ"เจเล่และแอปเปิ้ลตอบ
"เย้ดีใจจัง"ทั้ง4สาวตะโกนดัง
"วันนี้ตอนค่ำเาไปเดินตลาดคนเดินกันดาวิกาพูดทั้ง4เดินกลับห้องส่วนเจเล่และแอปเปิ้ลขอแยกไปเก็บของก่อน
กันตภัทรและภวินท์มองหน้ากันเหมือนคิดอะไรออกทั้ง2หนุ่มเดินกลับห้องพักแต่ทั้ง2หนุ่มลืมลืมว่าตนเองหมุนชิงช้าให้4สาวนั้นอยู่นี่
ณัฐจารี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 พ.ค. 2556, 14:10:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 พ.ค. 2556, 14:10:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 1000
| << ลุย | ฉันอุนญาติ >> |
เพียงใจกล้า 4 พ.ค. 2556, 14:54:58 น.
ความบังเอิญมีจริงบนโลก เราว่าเจ้าขอที่พักงงนะ ไล่แขกให้ย้ายห้องด้วย
ความบังเอิญมีจริงบนโลก เราว่าเจ้าขอที่พักงงนะ ไล่แขกให้ย้ายห้องด้วย