ทางเดินหัวใจ
เรื่องหนึ่งเรื่องเริ่มมาจากความฝัน อีกหลายเรื่องคืความผูกพันธ์
มีการพัฒนาอย่างเงียบๆ รอเพียงเวลาที่เหมาที่ควรเท่านั้น
แล้วความรกจะดำเนินต่อไป
มีการพัฒนาอย่างเงียบๆ รอเพียงเวลาที่เหมาที่ควรเท่านั้น
แล้วความรกจะดำเนินต่อไป
Tags: ฝัน และ จริง
ตอน: ตอนที่21 ไม่ถูกจังหวะ แต่ถูกคน
เหงาจังไม่มีใครคอมเม้นเลย ใครที่อ่านแล้วพูดคุยกันได้นะ
____________________________________________________________________________________
บ้านปัจจุทธรณ์
“การศึกษาดี หน้าที่การงานดี แค่นี้หล่อนคิดจะมาเป็นหลานสะใภ้ฉันได้เหรอ”เสียงชายสูงวัยตะคอกดังจนลั่นบ้าน
ชายชราคนนี้คือปู่แท้ๆของแดนไทย เป็นถึงอดีตอธิบดี หรือใครๆจะเรียกท่านว่า ‘ท่านทัศนัย’ ผมที่ถูกปล่อยให้ขาวทำให้ท่านดูน่าเกรงขามอย่างบอกไม่ถูก
ซึ่งเมื่อท่านได้ยินว่าหลานชายตัวดีจะแต่งงาน ท่านเลยเรียกตัวแดนไทยกับนรีมาหาเป็นการเร่งด่วน
“หนูทราบดีค่ะ ว่าท่านคงอยากได้คนที่ดีพร้อม ซึ่งหนูคงจะดีไม่พอ แต่สิ่งที่หนูมีแต่ผู้หญิงคนอื่นไม่มีก็คือ หัวใจที่พี่ดิวมีให้”นรีจ้องตาอย่างไม่เกรงกลัว
“เธออย่าเอาเรื่องหัวใจมาอ้าง ฉันเห็นมานักต่อนักแล้วไอ้เรื่องหัวใจ”ท่านทัศนัยตะคอกกลับ
“คุณปู่ทวดอย่าดุคุณแม่ผมสิครับ”ลูกหมูที่นั่งอยู่บนตักชายชราพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ
“คุณปู่ครับ ไม่ว่าคุณปู่จะว่ายังไงผมก็ยืนยันคำเดิมครับ”แดนไทยยืนยันอย่างหนักแน่น
“คุณพ่อคะดิฉันยืนยันได้นะคะว่าหนูน้ำค้างเป็นคนดี”คุณพรนภาช่วยพูด
“ใช่ครับคุณพ่อ น้ำค้างเป็นเด็กดี ผมเห็นเธอมานาน เธอเป็นเด็กมีน้ำใจ คอยช่วยเหลือคนยากไร้ แม้จะไม่ใช้ลูกคนมีตระกูลแต่ความเป็นคนดีก็น่าจะทดแทนกันได้นะครับ”คุณนภดลอธิบาย
“แต่แม่นี่มีลูกแล้ว”ชายชรายังไม่ยอม
“คุณ...คุณปู่ทวดไม่อยาก...ได้ผมเป็นเหลนเหรอครับ”ลูกหมูทำตาปริบๆเหมือนจะร้องไห้
“ไม่ๆปู่ทวดไม่ได้หมายอย่างนั้น เฮ้ย...เอาล่ะในเมื่อทุกคนเห็นดีฉันก็คงจะว่าอะไรไม่ได้ อยู่ทานข้าวกลางวันเป็นเพื่อนฉันก่อนแล้วค่อยกลับ”ชายชราน้ำเสียงอ่อนลง
“ห๋า!!”นรีตกใจ
วันนี้มันเป็นวันเดียวกับที่นรีวางแผนจะหลอกให้ปลายฟ้าไปตรวจอาการทางจิตเสียด้วย จะทิ้งทางนี้ไปก็ไม่ได้
“ทำไม ไม่ได้เหรอ”ชราเริ่มเปลี่ยนอารมณ์
“ได้ค่ะท่าน”นรีจำใจตอบ
“แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าท่านสักที”
นรีมองหน้าท่านทัศนัยตอนนี้ต่างจากตอนแรกมาก ใครนะช่างส่งทูตตัวน้อยนี่มาช่วยเธอแท้ๆ
“ค่ะคุณปู่”
ที่โรงพยาบาล MBST
“น้ำค้างมารึยัง ยัยปลายฟ้ามาแล้วนะ”
ณหทัยรีบโทรหานรี เมื่อพยาบาลหน้าห้องแจ้งว่าปลายฟ้ามาถึงแล้วและต้องการเข้ามาตอนนี้
ณหทัยเป็นอีกหนึ่งคนที่นรีขอให้มาช่วยเรื่องของปลายฟ้า โดยต้องเปลี่ยนตัวเองจากจิตเวชสาวมาเป็นหมดตรวจสุขภาพ
[[ทำไงดีอ่ะ น้ำค้างกับพี่ดิวยังไม่เสร็จธุระจากคุณปู่เลย]] เสียงปลายสายดูร้อนรน
“แล้วทำไมคุณปู่ของพี่ดิวต้องมาอยากดูตัวเธอวันนี้ดูนะ เธอเข้ามาแล้วแค่นี้ก่อนนะ”
“สวัสดีค่ะคุณหมอ”ปลายฟ้าเดินมานั่งที่หน้าโต๊ะณหทัย
“เอ่อ...คุณปลายฟ้าใช่รึเปล่าค่ะ”ณหทัยถาม
“ค่ะ”เธอตอบสั่นๆดูไม่ได้สนใจคนถามเลย
“คืออย่างนี้นะคะ คุณดิวเขาคงจะไม่มาแล้ว แต่คุณก็สามารถตรวจร่างกายก่อนได้นะคะ นี่ค่ะรบกวนคุณกรอกข้อมูลและแบบสอบถามเบื้องต้น”
ณหทัยส่งเอกสารชุดหนึ่งไปให้ ปลายฟ้ารับมาอ่านก่อนจะทำหน้าไม่พอใจ
“นี่มันอะไรกันคะ แบบสอบถามนี่มันไม่เห็นเกี่ยวกับการตรวจร่างกายเลย คุณคิดว่าฉันโง่เหรอคะ”
ณหทัยรีบหยิบแบบสอบถามมาดู ก็รู้ว่ามันเป็นคนละชุดกับที่เตรียมไว้
ความจริงแผนของนรีที่วางไว้ก็คือ ให้แดนไทยชวนปลายฟ้ามาตรวจร่างกาย แล้วให้
ณหทัยที่เป็นจิตแพทย์ มาหลอกสอบถามข้อมูลเพื่อทำการบำบัดจิตใจ
“หลินเสร็จยัง ผมมีนัดคนไข้ตอน...ยังไม่เสร็จเหรอ”กระบี่ทำหน้าตกใจเมื่อรู้ว่าเข้ามาผิดจังหวะ
“คุณเป็นคุณหมอที่ประจำห้องนี้เหรอคะ”ปลายฟ้าหันไปถามกระบี่
“เปล่าครับเปล่า ผมแค่ผ่านมาแล้วจะผ่านไป”กระบี่เตรียมจะชิ้ง แต่หันไปเห็นณหทัยขยับปากขอให้ช่วย“ผมเปลี่ยนใจแล้ว คือคุณมีอะไรให้ผมช่วยรึเปล่าครับ”
“มีแน่นอนค่ะ ในเมื่อคุณเป็นหมดประจำห้องนี้แล้วคุณหมอคนนี้เป็นใคร แล้วแบบสอบถามนี้มันคืออะไร”ปลายฟ้าโวยวายหาคำตอบ โยนเอกสารใส่หน้ากระบี่
กระบี่รู้สึกเหมือนเมื่อสิบปีที่แล้วที่เขาถูกผู้หญิงที่เขาคิดว่าเป็นนางฟ้าสาดน้ำใส่หน้า
“แล้วคุณจะเดือดร้อนอะไรล่ะครับ ถ้าคุณไม่ได้มีปัญหาแบบในนี้ หรือที่คุณไม่กล้าตอบมันเป็นเพราะคุณกลัวความจริง”กระบี่เก็บเอกสารแล้วเดินเข้ามาจนใกล้ปลายฟ้า
“ใช่รึเปล่าครับ”
“ฉันไม่ได้กลัว เอามานี่ฉันจะตอบแบบสอบถาม”ปลายดึงเอกสารจากมือของกระบี่มากรอกข้อมูล
กระบี่หันไปยักคิ้วให้ณหทัย ณหทัยยกมือไหว้ขอบคุณ
“อ้าวคุณมองทำไมเขียนไปสิ”กระบี่หันไปทำเสียงดุใส่ปลายฟ้า
บ้านปัจจุทธรณ์
“ไหนๆขอปู่ทวดดูสิ”
หลังจากอาหารมื้อกลางวันท่านทัศนัยก็คลุกอยู่กับลูกหมูทั้งวันจนเย็น
“โอ้ เหมือนๆ วาดต่อไปนะ”
ท่านทัศนัยเอ่ยชมจิตกรน้อยที่อาสาวาดรูปคุณปู่ทวด แต่ใครจะรู้ว่าท่านเองก็แอบมองว่าที่หลานสะใภ้อยู่ด้วย
“ปู่ทวดมองอะไรอยู่ครับ”
“ปู่ทวดมองต้นไม้ลูก มีนกด้วย วาดนกเป็นไหม”ชายชราเฉไฉ
“วาดเป็นครับ”
“เป็นไงบ้างคะพี่ดิว” นรีถามแดนไทยที่เพิ่งวางสายจากปลายฟ้า
“หูพี่เกือบชาเลยครับที่รัก” ชายหนุ่มถือโอกาสอ้อน
“ถอยไปเลย เดี๋ยวท่านปู่ของพี่ดิวเห็นแล้วน้ำค้างจะซวย ต่อให้มีอีกสิบลูกหมูก็ช่วยน้ำค้างไม่ได้”นรีรีบดันชายหนุ่มออก
“คุณปู่ไม่สนใจเราหรอก นั้นดูสิ พี่ไม่เคยเห็นท่านยิ้มแบบนี้เลยนะ ตอนพี่เด็กๆที่ไม่ค่อยชอบหน้าพี่ด้วยซ้ำ”
นรีหันไปมองตาม ทำไมท่านทัศนัยก็ดูรักเด็กดีนี่ แล้วทำไมแดนไทยที่เป็นหลานแท้ๆถึงไม่ชอบล่ะ
โรงพยาบาล MBST
วันต่อมา นรีกับณหทัย นิการ และกระบี่ มาดื่มกาแฟกันที่ร้านในโรงพยาบาล และเรื่องที่จะงัดมาพูดกันคงไม่พ้นเรื่องของปลายฟ้า
“ขอโทษจริงๆนะหลิน”นรียกมือไหว้ณหทัยที่เธอไม่ได้มาช่วยทั้งๆที่เธอเป็นต้นเรื่อง
“ไม่เป็นไรหรอก ดีนะที่ดัฟมาช่วย ดุยัยปลายฟ้าซะหงอยเลย”ณหทัยบอก คนถูกชมยิ้มรับ
“แล้วแบบนี้คุณปลายฟ้าจะยอมรักษาเหรอ ในเมื่อรู้ความจริงแล้ว”นิการสงสัย
“น้ำค้างเองก็ยังคิดไม่ออกเลย เมื่อวานเธอโทรมาต่อว่าพี่ดิวแล้วบอกไม่ไห้มายุ่งกับเธออีก สิ่งที่เรามีก็แค่ข้อมูลเบื้องต้น”นรีทำหน้าเซ็ง
~ติด ตี้ ติด~
เสียงโทรศัพท์กระบี่เข้า เขาหยิบมาดูก่อนจะทำสีหน้ามีพิรุด
“ใครโทรมา”ณหทัยถาม
“เพื่อน”กระบี่ตอบเสียงสูง
“ไม่จริง พวกเรารู้จักกันมากี่ปีแล้ว อย่าบอกนะว่า”นิการใช้ความไวดึงโทรศัพท์ออกจากมือกระบี่ ชื่อที่ปรากฏคือ ปลายฟ้า แล้วรูปสวยๆที่มาพร้อมเบอร์ “ว่าแล้วไง”
“รับแล้วเปิดเสียงเลย”นรีทำเสียงขู่
[[ทำอะไรทำไมรับสายช้า หรือเปลี่ยนใจจะไม่ให้ฉันรักษาแล้ว]] เสียงปลายสายบ่งบอกถึงความไม่พอใจ
สาวๆทั้งสามหันมองหน้ากระบี่ นี่ฝีมือเขาร้ายกาจจนกล่อมให้ปลายฟ้าเข้ารับการบำบัดได้เลยเหรอ
“คุณยอมเข้ารับการรักษาแล้วเหรอ”กระบี่ถาม
[[ก็ฉันจะได้พิสูจน์ให้คุณรู้ว่าฉันไม่ใช่โรคจิต วันนี้ฉันจะเข้าไปหาคุณ แค่นี้แหละ ตู๊ด...]]
“เล่ามา”นรีสั่ง
“ก็เมื่อคืนผมไปเที่ยว แล้วก็ไปเจอเธอก็เลยลองเข้าไปคุย ผมว่าเธอก็น่ารักดีนะ”กระบี่นึกถึงปลายฟ้าแล้วก็ยิ้มออก
ที่บ้านปัจจุทธรณ์
ท่านทัศนัยนั่งดื่มกาแฟยามบ่ายอยู่ที่สวนหลังบ้าน โดยมีคนสนิทยืนเฝ้าอยู่ห่างๆ
“นักสืบมาแล้วครับท่าน”คนสนิทวิ่งเอาซองบางอย่างมาให้ท่านทัศนัย
ท่านทัศนัยรีบเปิดดูสิ่งที่บรรจุอยู่ภายใน ‘ประวัติ ด.ช.หานกล้า กลิ่นดอกไม้’
ชายชรายิ้มพอใจเมื่อได้อ่านข้อมูลนั้น
“หลานฉันนี่ตาแหลมว่าไหม”ชายชราหันไปถามคนสนิท
“ผมไม่ทราบครับท่าน”
“แกนี่นะ ไปตามเหลนรักข้ามาสิ”ท่านทัศนัยโบกมือไล่
“คนไหนครับท่าน”
“ลูกแกมั้ง”
“ลูกผมอยู่บ้านครับท่าน”
ลูกน้องที่นานๆทีจะเห็นเจ้านายอารมณ์ดีเลยเล่นไม่เลิก จนเจอไม้เท้ากายาสิทธิ์
“ครับๆผมไปแล้วครับ”
“ไอ้นี่เล่นด้วยแล้วลาม”ชายชราบ่นให้หลัง แต่ก็ยังดูมีความสุข
โรงพยาบาล MBST
นรี นิการ กระบี่ ณหทัย และปลายฟ้า ยืนอยู่หน้าห้องทำงานของณหทัย
“ห้องนี้สินะที่ฉันควรมาเมื่อวาน”ปลายฟ้าพูด
“ฉันต้องขอโทษคุณจริงๆนะคะที่หลอกคุณ”นรีรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไร”ปลายฟ้าทำเสียงไม่สนใจ
“ฉันดีใจนะคะที่คุณยอมให้พวกเราช่วย”นรีจับมือปลายฟ้าแล้วยิ้มให้
“คุณ คุณนั้นแหละ”ปลายฟ้าหันไปเรียกกระบี่ แต่กระบี่แกล้งหันไปมองทางอื่น
“คุณเรียกผมเหรอ”
“ฉันแค่อยากจะบอกว่ารอดูผลแล้วกันว่าฉันไม่ใช่ยัยโรคจิต”
“ครับ ผมจะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหนผมสัญญา”กระบี่สมบทเจ้าชาย
“ตาบ้า”ปากว่าแต่ดวงตากลับยิ้ม
ผลการตรวจของปลายฟ้าออกมาแล้ว ปลายฟ้านั่งหน้ามุ่ยต่อหน้าหมอทั้งสี่คน
“คราวนี้คุณยอมรับแล้วใช่ไหมล่ะ”กระบี่ถามปลายฟ้า เจ้าตัวไม่ยอมตอบ
“ไม่เอาน่าดัฟ”ณหทัยดุเพื่อน “คุณปลายฟ้าคะ สิ่งที่คุณเป็นมันไม่ได้ยิ่งใหญ่หรอกนะคะ มันเป็นแค่ความฝังใจ คุณต้องปล่อยวางมันลง ความรักมันมีเพิ่มมีลดค่ะ แล้วแต่ใจของใคร หน้าที่นั้นไม่ใช่คุณที่จะไปช่วยเร่งนะคะ หมอแนะนำว่าคุณน่าจะหาใครที่คุณถูกใจจริงๆ คุณน่าจะหายจากอาการนี้นะคะ”ณหทัยแนะนำ
“คนที่ถูกใจ แล้วฉันจะไปหาที่ไหนล่ะคะ ผู้ชายมันก็เหมือนๆกันหมด”ปลายฟ้ากำมือแน่ทุบโต๊ะ
“ใจเย็นๆสิคุณ ข้าวของพังหมด อย่างนี้ต้องเรียกเก็บเงินเพิ่ม”กระบี่แหย่ ปลายฟ้าหันมาแยกเขี้ยวให้
“คุณปลายฟ้าต้องใช้ใจค่ะ” นิการจับมือปลายฟ้ามาทาบที่อกของตัวเอง “คุณเคยไหมคะโกรธใครสักคนแต่ก็ยังอยากเจอหน้า โดนเขาพูดจี้ใจดำแต่ก็ยอมรับได้ ใจสั่นๆเมื่อเห็นเขาไปทำดีกับสาวคนอื่น ถูกเขาเบรกเราได้อย่างง่ายดาย แต่ก็อยากจะสู้แต่ก็แพ้ตลอด หรืออยากยอมแพ้เขาเอง เคยมีไหมคะ”
“ก็…”ปลายฟ้าจ้องหน้ากระบี่ตั้งแต่ประโยคแรกของนิการแล้ว
สามสาวหันมองกระบี่ที่เอามือจับหัวใจตัวเองแล้วมองหน้าปลายฟ้ากลับ ไม่รู้ว่าทั้งสองคนลืมไปแล้วรึเปล่าว่ามีคนอื่นอยู่ในห้อง
แปะ
นรีตบมือเสียงดังเรียกคนที่ตกอยู่ในหลุมพะวัง
“น้ำค้างว่าคงมีใครสักสองคนรู้ใจตัวเองแล้วเนอะ ว่าไหมดัฟ”นรีแกล้งหันไปถามกระบี่
“อะไรไม่มี”คนถูกจับได้เล่นเสียงสูง “ผมกลับห้องดีกว่า”
“อ้าวคุณรอด้วยสิ”ปลายฟ้ารีบวิ่งตามกระบี่ไป
“แล้วสาวๆสองคนนี้ล่ะ ไม่ทำงานเหรอ”ณหทัยถามนรีกับนิการที่ยืนหัวเราสองคนที่เพิ่งออกจากห้องไป “ฉันจะฟ้องพี่เนวให้หักเงินเดือนเธอสองคน”พูดพลางหยิบ
โทรศัพท์
“ไปแล้วๆ”นรีรีบชิ้ง
“ไปด้วยๆ”นิการรีบตามไป
“เราก็น่าจะทำงานสักที”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
พูดคุยกันได้นะคะ
____________________________________________________________________________________
บ้านปัจจุทธรณ์
“การศึกษาดี หน้าที่การงานดี แค่นี้หล่อนคิดจะมาเป็นหลานสะใภ้ฉันได้เหรอ”เสียงชายสูงวัยตะคอกดังจนลั่นบ้าน
ชายชราคนนี้คือปู่แท้ๆของแดนไทย เป็นถึงอดีตอธิบดี หรือใครๆจะเรียกท่านว่า ‘ท่านทัศนัย’ ผมที่ถูกปล่อยให้ขาวทำให้ท่านดูน่าเกรงขามอย่างบอกไม่ถูก
ซึ่งเมื่อท่านได้ยินว่าหลานชายตัวดีจะแต่งงาน ท่านเลยเรียกตัวแดนไทยกับนรีมาหาเป็นการเร่งด่วน
“หนูทราบดีค่ะ ว่าท่านคงอยากได้คนที่ดีพร้อม ซึ่งหนูคงจะดีไม่พอ แต่สิ่งที่หนูมีแต่ผู้หญิงคนอื่นไม่มีก็คือ หัวใจที่พี่ดิวมีให้”นรีจ้องตาอย่างไม่เกรงกลัว
“เธออย่าเอาเรื่องหัวใจมาอ้าง ฉันเห็นมานักต่อนักแล้วไอ้เรื่องหัวใจ”ท่านทัศนัยตะคอกกลับ
“คุณปู่ทวดอย่าดุคุณแม่ผมสิครับ”ลูกหมูที่นั่งอยู่บนตักชายชราพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ
“คุณปู่ครับ ไม่ว่าคุณปู่จะว่ายังไงผมก็ยืนยันคำเดิมครับ”แดนไทยยืนยันอย่างหนักแน่น
“คุณพ่อคะดิฉันยืนยันได้นะคะว่าหนูน้ำค้างเป็นคนดี”คุณพรนภาช่วยพูด
“ใช่ครับคุณพ่อ น้ำค้างเป็นเด็กดี ผมเห็นเธอมานาน เธอเป็นเด็กมีน้ำใจ คอยช่วยเหลือคนยากไร้ แม้จะไม่ใช้ลูกคนมีตระกูลแต่ความเป็นคนดีก็น่าจะทดแทนกันได้นะครับ”คุณนภดลอธิบาย
“แต่แม่นี่มีลูกแล้ว”ชายชรายังไม่ยอม
“คุณ...คุณปู่ทวดไม่อยาก...ได้ผมเป็นเหลนเหรอครับ”ลูกหมูทำตาปริบๆเหมือนจะร้องไห้
“ไม่ๆปู่ทวดไม่ได้หมายอย่างนั้น เฮ้ย...เอาล่ะในเมื่อทุกคนเห็นดีฉันก็คงจะว่าอะไรไม่ได้ อยู่ทานข้าวกลางวันเป็นเพื่อนฉันก่อนแล้วค่อยกลับ”ชายชราน้ำเสียงอ่อนลง
“ห๋า!!”นรีตกใจ
วันนี้มันเป็นวันเดียวกับที่นรีวางแผนจะหลอกให้ปลายฟ้าไปตรวจอาการทางจิตเสียด้วย จะทิ้งทางนี้ไปก็ไม่ได้
“ทำไม ไม่ได้เหรอ”ชราเริ่มเปลี่ยนอารมณ์
“ได้ค่ะท่าน”นรีจำใจตอบ
“แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าท่านสักที”
นรีมองหน้าท่านทัศนัยตอนนี้ต่างจากตอนแรกมาก ใครนะช่างส่งทูตตัวน้อยนี่มาช่วยเธอแท้ๆ
“ค่ะคุณปู่”
ที่โรงพยาบาล MBST
“น้ำค้างมารึยัง ยัยปลายฟ้ามาแล้วนะ”
ณหทัยรีบโทรหานรี เมื่อพยาบาลหน้าห้องแจ้งว่าปลายฟ้ามาถึงแล้วและต้องการเข้ามาตอนนี้
ณหทัยเป็นอีกหนึ่งคนที่นรีขอให้มาช่วยเรื่องของปลายฟ้า โดยต้องเปลี่ยนตัวเองจากจิตเวชสาวมาเป็นหมดตรวจสุขภาพ
[[ทำไงดีอ่ะ น้ำค้างกับพี่ดิวยังไม่เสร็จธุระจากคุณปู่เลย]] เสียงปลายสายดูร้อนรน
“แล้วทำไมคุณปู่ของพี่ดิวต้องมาอยากดูตัวเธอวันนี้ดูนะ เธอเข้ามาแล้วแค่นี้ก่อนนะ”
“สวัสดีค่ะคุณหมอ”ปลายฟ้าเดินมานั่งที่หน้าโต๊ะณหทัย
“เอ่อ...คุณปลายฟ้าใช่รึเปล่าค่ะ”ณหทัยถาม
“ค่ะ”เธอตอบสั่นๆดูไม่ได้สนใจคนถามเลย
“คืออย่างนี้นะคะ คุณดิวเขาคงจะไม่มาแล้ว แต่คุณก็สามารถตรวจร่างกายก่อนได้นะคะ นี่ค่ะรบกวนคุณกรอกข้อมูลและแบบสอบถามเบื้องต้น”
ณหทัยส่งเอกสารชุดหนึ่งไปให้ ปลายฟ้ารับมาอ่านก่อนจะทำหน้าไม่พอใจ
“นี่มันอะไรกันคะ แบบสอบถามนี่มันไม่เห็นเกี่ยวกับการตรวจร่างกายเลย คุณคิดว่าฉันโง่เหรอคะ”
ณหทัยรีบหยิบแบบสอบถามมาดู ก็รู้ว่ามันเป็นคนละชุดกับที่เตรียมไว้
ความจริงแผนของนรีที่วางไว้ก็คือ ให้แดนไทยชวนปลายฟ้ามาตรวจร่างกาย แล้วให้
ณหทัยที่เป็นจิตแพทย์ มาหลอกสอบถามข้อมูลเพื่อทำการบำบัดจิตใจ
“หลินเสร็จยัง ผมมีนัดคนไข้ตอน...ยังไม่เสร็จเหรอ”กระบี่ทำหน้าตกใจเมื่อรู้ว่าเข้ามาผิดจังหวะ
“คุณเป็นคุณหมอที่ประจำห้องนี้เหรอคะ”ปลายฟ้าหันไปถามกระบี่
“เปล่าครับเปล่า ผมแค่ผ่านมาแล้วจะผ่านไป”กระบี่เตรียมจะชิ้ง แต่หันไปเห็นณหทัยขยับปากขอให้ช่วย“ผมเปลี่ยนใจแล้ว คือคุณมีอะไรให้ผมช่วยรึเปล่าครับ”
“มีแน่นอนค่ะ ในเมื่อคุณเป็นหมดประจำห้องนี้แล้วคุณหมอคนนี้เป็นใคร แล้วแบบสอบถามนี้มันคืออะไร”ปลายฟ้าโวยวายหาคำตอบ โยนเอกสารใส่หน้ากระบี่
กระบี่รู้สึกเหมือนเมื่อสิบปีที่แล้วที่เขาถูกผู้หญิงที่เขาคิดว่าเป็นนางฟ้าสาดน้ำใส่หน้า
“แล้วคุณจะเดือดร้อนอะไรล่ะครับ ถ้าคุณไม่ได้มีปัญหาแบบในนี้ หรือที่คุณไม่กล้าตอบมันเป็นเพราะคุณกลัวความจริง”กระบี่เก็บเอกสารแล้วเดินเข้ามาจนใกล้ปลายฟ้า
“ใช่รึเปล่าครับ”
“ฉันไม่ได้กลัว เอามานี่ฉันจะตอบแบบสอบถาม”ปลายดึงเอกสารจากมือของกระบี่มากรอกข้อมูล
กระบี่หันไปยักคิ้วให้ณหทัย ณหทัยยกมือไหว้ขอบคุณ
“อ้าวคุณมองทำไมเขียนไปสิ”กระบี่หันไปทำเสียงดุใส่ปลายฟ้า
บ้านปัจจุทธรณ์
“ไหนๆขอปู่ทวดดูสิ”
หลังจากอาหารมื้อกลางวันท่านทัศนัยก็คลุกอยู่กับลูกหมูทั้งวันจนเย็น
“โอ้ เหมือนๆ วาดต่อไปนะ”
ท่านทัศนัยเอ่ยชมจิตกรน้อยที่อาสาวาดรูปคุณปู่ทวด แต่ใครจะรู้ว่าท่านเองก็แอบมองว่าที่หลานสะใภ้อยู่ด้วย
“ปู่ทวดมองอะไรอยู่ครับ”
“ปู่ทวดมองต้นไม้ลูก มีนกด้วย วาดนกเป็นไหม”ชายชราเฉไฉ
“วาดเป็นครับ”
“เป็นไงบ้างคะพี่ดิว” นรีถามแดนไทยที่เพิ่งวางสายจากปลายฟ้า
“หูพี่เกือบชาเลยครับที่รัก” ชายหนุ่มถือโอกาสอ้อน
“ถอยไปเลย เดี๋ยวท่านปู่ของพี่ดิวเห็นแล้วน้ำค้างจะซวย ต่อให้มีอีกสิบลูกหมูก็ช่วยน้ำค้างไม่ได้”นรีรีบดันชายหนุ่มออก
“คุณปู่ไม่สนใจเราหรอก นั้นดูสิ พี่ไม่เคยเห็นท่านยิ้มแบบนี้เลยนะ ตอนพี่เด็กๆที่ไม่ค่อยชอบหน้าพี่ด้วยซ้ำ”
นรีหันไปมองตาม ทำไมท่านทัศนัยก็ดูรักเด็กดีนี่ แล้วทำไมแดนไทยที่เป็นหลานแท้ๆถึงไม่ชอบล่ะ
โรงพยาบาล MBST
วันต่อมา นรีกับณหทัย นิการ และกระบี่ มาดื่มกาแฟกันที่ร้านในโรงพยาบาล และเรื่องที่จะงัดมาพูดกันคงไม่พ้นเรื่องของปลายฟ้า
“ขอโทษจริงๆนะหลิน”นรียกมือไหว้ณหทัยที่เธอไม่ได้มาช่วยทั้งๆที่เธอเป็นต้นเรื่อง
“ไม่เป็นไรหรอก ดีนะที่ดัฟมาช่วย ดุยัยปลายฟ้าซะหงอยเลย”ณหทัยบอก คนถูกชมยิ้มรับ
“แล้วแบบนี้คุณปลายฟ้าจะยอมรักษาเหรอ ในเมื่อรู้ความจริงแล้ว”นิการสงสัย
“น้ำค้างเองก็ยังคิดไม่ออกเลย เมื่อวานเธอโทรมาต่อว่าพี่ดิวแล้วบอกไม่ไห้มายุ่งกับเธออีก สิ่งที่เรามีก็แค่ข้อมูลเบื้องต้น”นรีทำหน้าเซ็ง
~ติด ตี้ ติด~
เสียงโทรศัพท์กระบี่เข้า เขาหยิบมาดูก่อนจะทำสีหน้ามีพิรุด
“ใครโทรมา”ณหทัยถาม
“เพื่อน”กระบี่ตอบเสียงสูง
“ไม่จริง พวกเรารู้จักกันมากี่ปีแล้ว อย่าบอกนะว่า”นิการใช้ความไวดึงโทรศัพท์ออกจากมือกระบี่ ชื่อที่ปรากฏคือ ปลายฟ้า แล้วรูปสวยๆที่มาพร้อมเบอร์ “ว่าแล้วไง”
“รับแล้วเปิดเสียงเลย”นรีทำเสียงขู่
[[ทำอะไรทำไมรับสายช้า หรือเปลี่ยนใจจะไม่ให้ฉันรักษาแล้ว]] เสียงปลายสายบ่งบอกถึงความไม่พอใจ
สาวๆทั้งสามหันมองหน้ากระบี่ นี่ฝีมือเขาร้ายกาจจนกล่อมให้ปลายฟ้าเข้ารับการบำบัดได้เลยเหรอ
“คุณยอมเข้ารับการรักษาแล้วเหรอ”กระบี่ถาม
[[ก็ฉันจะได้พิสูจน์ให้คุณรู้ว่าฉันไม่ใช่โรคจิต วันนี้ฉันจะเข้าไปหาคุณ แค่นี้แหละ ตู๊ด...]]
“เล่ามา”นรีสั่ง
“ก็เมื่อคืนผมไปเที่ยว แล้วก็ไปเจอเธอก็เลยลองเข้าไปคุย ผมว่าเธอก็น่ารักดีนะ”กระบี่นึกถึงปลายฟ้าแล้วก็ยิ้มออก
ที่บ้านปัจจุทธรณ์
ท่านทัศนัยนั่งดื่มกาแฟยามบ่ายอยู่ที่สวนหลังบ้าน โดยมีคนสนิทยืนเฝ้าอยู่ห่างๆ
“นักสืบมาแล้วครับท่าน”คนสนิทวิ่งเอาซองบางอย่างมาให้ท่านทัศนัย
ท่านทัศนัยรีบเปิดดูสิ่งที่บรรจุอยู่ภายใน ‘ประวัติ ด.ช.หานกล้า กลิ่นดอกไม้’
ชายชรายิ้มพอใจเมื่อได้อ่านข้อมูลนั้น
“หลานฉันนี่ตาแหลมว่าไหม”ชายชราหันไปถามคนสนิท
“ผมไม่ทราบครับท่าน”
“แกนี่นะ ไปตามเหลนรักข้ามาสิ”ท่านทัศนัยโบกมือไล่
“คนไหนครับท่าน”
“ลูกแกมั้ง”
“ลูกผมอยู่บ้านครับท่าน”
ลูกน้องที่นานๆทีจะเห็นเจ้านายอารมณ์ดีเลยเล่นไม่เลิก จนเจอไม้เท้ากายาสิทธิ์
“ครับๆผมไปแล้วครับ”
“ไอ้นี่เล่นด้วยแล้วลาม”ชายชราบ่นให้หลัง แต่ก็ยังดูมีความสุข
โรงพยาบาล MBST
นรี นิการ กระบี่ ณหทัย และปลายฟ้า ยืนอยู่หน้าห้องทำงานของณหทัย
“ห้องนี้สินะที่ฉันควรมาเมื่อวาน”ปลายฟ้าพูด
“ฉันต้องขอโทษคุณจริงๆนะคะที่หลอกคุณ”นรีรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไร”ปลายฟ้าทำเสียงไม่สนใจ
“ฉันดีใจนะคะที่คุณยอมให้พวกเราช่วย”นรีจับมือปลายฟ้าแล้วยิ้มให้
“คุณ คุณนั้นแหละ”ปลายฟ้าหันไปเรียกกระบี่ แต่กระบี่แกล้งหันไปมองทางอื่น
“คุณเรียกผมเหรอ”
“ฉันแค่อยากจะบอกว่ารอดูผลแล้วกันว่าฉันไม่ใช่ยัยโรคจิต”
“ครับ ผมจะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหนผมสัญญา”กระบี่สมบทเจ้าชาย
“ตาบ้า”ปากว่าแต่ดวงตากลับยิ้ม
ผลการตรวจของปลายฟ้าออกมาแล้ว ปลายฟ้านั่งหน้ามุ่ยต่อหน้าหมอทั้งสี่คน
“คราวนี้คุณยอมรับแล้วใช่ไหมล่ะ”กระบี่ถามปลายฟ้า เจ้าตัวไม่ยอมตอบ
“ไม่เอาน่าดัฟ”ณหทัยดุเพื่อน “คุณปลายฟ้าคะ สิ่งที่คุณเป็นมันไม่ได้ยิ่งใหญ่หรอกนะคะ มันเป็นแค่ความฝังใจ คุณต้องปล่อยวางมันลง ความรักมันมีเพิ่มมีลดค่ะ แล้วแต่ใจของใคร หน้าที่นั้นไม่ใช่คุณที่จะไปช่วยเร่งนะคะ หมอแนะนำว่าคุณน่าจะหาใครที่คุณถูกใจจริงๆ คุณน่าจะหายจากอาการนี้นะคะ”ณหทัยแนะนำ
“คนที่ถูกใจ แล้วฉันจะไปหาที่ไหนล่ะคะ ผู้ชายมันก็เหมือนๆกันหมด”ปลายฟ้ากำมือแน่ทุบโต๊ะ
“ใจเย็นๆสิคุณ ข้าวของพังหมด อย่างนี้ต้องเรียกเก็บเงินเพิ่ม”กระบี่แหย่ ปลายฟ้าหันมาแยกเขี้ยวให้
“คุณปลายฟ้าต้องใช้ใจค่ะ” นิการจับมือปลายฟ้ามาทาบที่อกของตัวเอง “คุณเคยไหมคะโกรธใครสักคนแต่ก็ยังอยากเจอหน้า โดนเขาพูดจี้ใจดำแต่ก็ยอมรับได้ ใจสั่นๆเมื่อเห็นเขาไปทำดีกับสาวคนอื่น ถูกเขาเบรกเราได้อย่างง่ายดาย แต่ก็อยากจะสู้แต่ก็แพ้ตลอด หรืออยากยอมแพ้เขาเอง เคยมีไหมคะ”
“ก็…”ปลายฟ้าจ้องหน้ากระบี่ตั้งแต่ประโยคแรกของนิการแล้ว
สามสาวหันมองกระบี่ที่เอามือจับหัวใจตัวเองแล้วมองหน้าปลายฟ้ากลับ ไม่รู้ว่าทั้งสองคนลืมไปแล้วรึเปล่าว่ามีคนอื่นอยู่ในห้อง
แปะ
นรีตบมือเสียงดังเรียกคนที่ตกอยู่ในหลุมพะวัง
“น้ำค้างว่าคงมีใครสักสองคนรู้ใจตัวเองแล้วเนอะ ว่าไหมดัฟ”นรีแกล้งหันไปถามกระบี่
“อะไรไม่มี”คนถูกจับได้เล่นเสียงสูง “ผมกลับห้องดีกว่า”
“อ้าวคุณรอด้วยสิ”ปลายฟ้ารีบวิ่งตามกระบี่ไป
“แล้วสาวๆสองคนนี้ล่ะ ไม่ทำงานเหรอ”ณหทัยถามนรีกับนิการที่ยืนหัวเราสองคนที่เพิ่งออกจากห้องไป “ฉันจะฟ้องพี่เนวให้หักเงินเดือนเธอสองคน”พูดพลางหยิบ
โทรศัพท์
“ไปแล้วๆ”นรีรีบชิ้ง
“ไปด้วยๆ”นิการรีบตามไป
“เราก็น่าจะทำงานสักที”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
พูดคุยกันได้นะคะ
เพียงใจกล้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 พ.ค. 2556, 16:40:30 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 พ.ค. 2556, 12:35:58 น.
จำนวนการเข้าชม : 1121
| << ตอนที่20 ถ้ายังรักกัน | ตอนที่22 อาถรรพ์ความโกรธ >> |
nitayab 4 พ.ค. 2556, 05:39:03 น.
เข้ามาเม้นท์แล้วนะตัวเอง อ่านแล้วสนุกค่ะ แต่มีไก่หลงบางคำนะ "คนยากไล้" => "คนยากไร้"
เข้ามาเม้นท์แล้วนะตัวเอง อ่านแล้วสนุกค่ะ แต่มีไก่หลงบางคำนะ "คนยากไล้" => "คนยากไร้"
ปลาวาฬสีน้ำเงิน 4 พ.ค. 2556, 23:16:56 น.
อ่านแล้วพบคำผิด จำนวนมาก และข้อความตกหล่น ทำให้เนื้อหา เนื่อเรื่องไม่น่าสนใจ ติดตาม ควรตรวจทานและปรับแก้ไข นะคะ จะทำให้น่าอ่านมากกว่านี้
อ่านแล้วพบคำผิด จำนวนมาก และข้อความตกหล่น ทำให้เนื้อหา เนื่อเรื่องไม่น่าสนใจ ติดตาม ควรตรวจทานและปรับแก้ไข นะคะ จะทำให้น่าอ่านมากกว่านี้