วิกฤตร้ายล่าหัวใจนายจอมแสบ
-
Tags: วัยรุ่น
ตอน: 10
“ต้นไผ่..ทำไมหรอ”
“ทำไมนายถึงเลิกกับยัยนั้นล่ะ” ฉันถามขณะที่ตายังมองที่ชั้นวางของ ความจริงฉันก็ไม่ใช่คนที่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นหรอกน่ะ ฉันก็แค่อยากจะแน่ใจว่ายัยต้นไผ่เป็นคนบอกเลิกนิคเนมเพราะทนนิสัยบ้องๆของอีตานี้ไม่ได้
“หืม..ใครบอกเธอน่ะว่าเราเลิกกัน”
“อย่าพูดเหมือนนายไม่มีชมรมแฟนคลับสิ”
“ฉันกับยัยนั้นเราไม่ได้เลิกกัน”
“หืม?” ฉันละสายตาจากชั้นวางของแล้วหันไปจ้องหน้าเขาอีกครั้ง “นายว่าไงน่ะ”
“ฉันกับยัยนั้นแค่ห่างกันสักพักน่ะ“ นิคเนมมองหน้าฉันนิ่งๆ “ก่อนหน้านี้ฉันกับไผ่ทะเลาะกันยัยนั้นเกือบจะเลิกกับฉัน แต่ฉันไม่อยากเลิกเลยขอห่างกันน่ะ เปิดโอกาสให้ทั้งสองฝ่ายคบคนใหม่แล้วถ้าเราสองคนไปกับคนใหม่ไม่รอดเราก็จะกลับมาคบกันอีกครั้ง”
โอ้พระเจ้า*0* มันเป็นข้อมูลใหม่ของฉันเลยน่ะเนี้ยถ้าฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกไอริน ยัยนั้นจะต้องกรี๊ดสลบแน่เลย แต่ฉันจำได้ว่าวันนั้นฉันเห็นเขาเดินอยู่ริมสนามฟุตบอลกับสาวหมวยคนหนึ่งนี้หนา
“แล้วสาวหมวยคนนั้นล่ะ”
“อ๋อ พัตเตอร์อ่ะหรอ ยัยนั้นเป็นเพื่อนของบีฟอร์น่ะ”
“แล้วนายไปเดินกับยัยนั้นได้ยังไง ฉันจำนายว่าพวกนายไม่ถูกกันไม่ใช่หรอ” พูดจบฉันก็ดึงกล่องน้ำส้มมาใส่ในรถเข็น
“เรื่องมันยาวน่ะ”
“นายบอกฉันว่า ถ้านายไปคบคนใหม่แล้วไปไม่รอดนายจะกลับไปคบกับยัยนั้นเหมือนเดิมใช่ไหม”
“อืม”
“อ่า..แล้วถ้านายไปรอดแล้วยัยนั้นไปไม่รอดล่ะ” ฉันหยิบกล่องทิชชูมาแล้วอ่านนู้นอ่านนี้
“ฉันก็จะกับไปคบกับยัยนั้น”
“ห่ะ!!นายว่ายังไงน่ะ” ฉันหันไปมองหน้าเขา ”กลับไปคบกับยัยนั้นงั้นหรอ แล้วผู้หญิงคนใหม่ของนายล่ะ”
“ชั่งหัวยัยนั้นสิ-_-” เขาหยักไหล่หน้าตาย
ตุ๊บ!!
“นายมันเลว” ฉันพูดหลังจากที่ตีหัวไอ้บ้านี้ด้วยกล่องทิชชูที่ถืออยู่ในมือ ให้ตายเหอะ!!ฉันไม่คิดว่าเขาจะนิสัยแย้ขนาดนี้คิดได้ยังไงจะทิ้งคนใหม่กลับไปหาคนเก่า -_-
“โอ๊ย!!ยัยบ้าเธอตีฉันทำไมเนี้ย ฉันพูดอะไรผิดห๊ะ!!” แน่นอนว่าหลังจากที่ถูกฉันตีไอ้บ้านี้มันก็โวยวายทันที ขอแค่ให้ได้โวยวายเถอะ -_-
“เอาอีกทีไหมล่ะ!!” ฉันเตรียมยกกล่องทิชชูเพื่อจะตีหัวเขา
“ฉันบอกตอนไหนห๊ะยัยบ้า!!” นิคเนมพูดพร้อมกับดึงของในมือฉันโยนใส่รถเข็น
“นายมันเลว!!” ฉันชี้หน้าเขา
“ห๊ะ!!เธอว่าไงน่ะ -_-”
“นายมันเลว!!” ฉันย้ำอีกครั้ง
“อันนั้นฉันรู้แล้ว -_- แต่ที่ไม่รู้คือ ฉันเลวยังไงก็ฉันรักยัยนั้น”
ฉันไม่ได้ตอบคำถามของนิคเนมเพราะฉันไม่รู้จะพูดอะไรเลยได้แต่เดินซื้อของเงียบๆแล้วเดินไปจ่ายเงิน ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไรแต่คำพูดของนิคเนมมันทำให้ฉันพูดอะไรไม่ออก
หลังจากที่ฉันจ่ายเงินเรียนร้อยนิคเนมก็ขับรถมาส่งฉันที่คอนโดตลอดทางทั้งฉันและเขาต่างก็ไม่มีใครพูดอะไร ฉันไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้บางทีฉันอาจจะไม่ชอบที่เขาทำแบบนี้ก็ได้มั้ง
“ให้ฉันขึ้นไปส่งไหม” นิคเนมถามขณะเลี้ยวรถเข้ามาบริเวณลานจอดรถ
“ไม่ต้องหรอก ถ้านายขึ้นไปส่งสาบานได้ว่าฉันต้องปวดหัว -_-” พูดจบฉันก็ลงจากรถทันที นิคเนมลดกระจกลงแล้วเรียกฉันที่กำลังจะเดินไปขึ้นลิฟท์
“ซีเมล์”
“หืม?”
“ขอบใจน่ะ สำหรับชุดวอร์มน่ะ ” เขายิ้มบางๆ
“” ฉันยิ้มตอบให้เขา
นิคเนมเลื่อนกระจกขึ้นจนสุดแล้วขับรถออกไปทันที
01.30 นาฬิกา
♪*Touch my body Put me on the floor♪
โอ๊ยยยย!! ฉันอยากจะกรี๊ด >.< ใครมันทะลึ่งโทรมาตอนนี้น่ะ!!ไม่รู้หรือไงว่าคนจะหลับจะนอนไม่มีมารยาทเลย!! ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็ปรากฏว่าไม่ใช่เบอร์ที่ฉันรู้จัก
“เบอร์ใครเนี้ย-_-” ฉันมองเบอร์นิดหน่อยก่อนจะกดรับสาย ”ฮัลโหล” สาบานได้ว่าเสียงของฉันทุเรศสุดๆก็แน่ล่ะสิตอนนี้มันตีหนึ่งครึ่งแล้ว =_=
(ฮัลโหล..นั้นเบอร์ใครหรอ) เสียงของปลายสายถามขึ้นทันที และมันก็เป็นผู้ชายด้วย -_-
“แล้วนายจะโทรมาหาใคร” ปกติฉันเป็นคนมีมารยาทน่ะแต่ไอ้บ้านี้มันโทรมารบกวนเวลาที่ฉันกำลังนอนพอดีในเมื่อเขาไม่มีมารยาทแล้วฉันจะต้องมีมารยาทกับเขางั้นหรอ!!
(ฉันชื่อนิคเนมเธอล่ะเป็นใคร) ปลายสายตอบกลับมา
แล้วมันก็ทำให้ฉันตาสว่างทันที่ไอ้บ้านี้มันจะไม่ปล่อยให้ฉันอยู่สุขสบายเลยใช่ไหมเนี้ย!!
“นิคเนม...ฉันเอง” ฉันเอ่ยเสียงข้มขึ้น
(ฉันไหน…)
“ให้ตายเหอะ!!นายจำฉันไม่ได้จริงๆหรอ”
(ทำไมฉันต้องจำเธอได้ล่ะ)
“ก็เพราะฉันอยู่โรงเรียนเดียวกับนายยังไงล่ะ -_-” ฉันเริ่มโมโหไอ้บ้านี้แล้วน่ะ!!
(ห๊ะ!!นี้เธออยู่โรงเรียนเดียวกันฉันหรอ?? ให้ตายสิ!! ฉันไม่เคยให้เบอร์ใครในโรงเรียนเลยน่ะ)ประโยคหลังนิคเนมพึมพัมกับตัวเอง แต่ฉันได้ยินน่ะย่ะ!!
“ฉัน!! เป็น!! ประธาน!! นักเรียน!!” ฉันพูดเน้นทุกคำ!!ช้าๆ!!ชัดๆ!! -_-
(ซีเมล์หรอ ให้ตายเหอะ!!เธอโทรมาหาฉันทำไมเนี้ย เมื่อกี้ฉันตกใจแทบแย้นึกว่าเธอเป็นเด็กในโรงเรียน)
แล้วฉันมันเด็กนอกโรงเรียนของนายหรือยังไงย่ะ!!
“ไม่!!นิคเนม!!นายนั้นแหละ โทรหาฉัน -_-”
(เธอจะบ้าหรอ? เราพึ่งเจอกันเมื่อตอนเย็นนี้เองฉันจะโทรหาเธอทำไมล่ะ)
“ฟังฉันน่ะ เมื่อตอนเย็นนายหาโทรศัพท์ของนายไม่เจอนายเลยยืมโทรศัพท์ฉันโทรเข้าเครื่องนาย -_-” ไม่นงไม่นอนมันแล้วโว๊ยยยย!! ตอนนี้ฉันลุกขึ้นมานั่งแทนแล้วแหละ =_=
(*เพลง Touch My Body ศิลปิน : Mariah Carey)
(อ๊า...ฉันจำได้แล้ว) นิคเนมพูดด้วยน้ำเสียงครุ่นคิด (แล้วเธอทำอะไรอยู่หรอ)
“ซักผ้า -_-” ฉันตอบ มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่เชื่อว่าฉันซักผ้าตอนตีหนึ่งครึ่ง!!
(ห๊ะ!!ทำไมเธอไม่นอนอีกล่ะให้ตายเถอะ เธอต้องบ้าไปแล้วแน่เลยซีเมล์)
แล้วมันก็มีคนเชื่อค่ะ -_- ไอ้บ้านี้มันเชื่อออออออออ!! ฆ่าฉันเลยเถอะ T0T
“ฮือๆๆๆT0T” ฉันเกลียดแก!!ไอ้ผู้ชายเฮงซวย
(เธอร้องไห้หรอ ใครทำอะไรเธอบอกฉันมาสิ) นิคเนมถามเสียงตื่น
“ฉันจะนอน นายโทรมาทำไม T0T ฮือๆๆ”
(ไหนว่าเธอซักผ้า เธอโกหกฉันหรอ)
“ไอ้บ้า!!นี้มันใช้เวลาซักผ้าไหมล่ะ!!วางสายไปเลยน่ะ ฉันจะนอน -_-”
(ได้ๆ แต่มีข้อแม้น่ะ)
ฮือๆๆ ข้อแม้บ้าบออะไรอีกว่ะเนี้ย!! T0T ฉันง่วงจะตายอยู่แล้ว
“เออๆ!!รีบๆพูดมา ฉันจะนอน -_-” หวังว่าอีตาบ้านี้มันคงไม่ให้ฉันทำอะไรบ้าบอคอแตกหรอกมั้ง (มั้งน่ะ)
(พรุ่งนี้เธอต้องรอฉันหน้าโรงเรียนโอเคไหม)
เหอะ! ข้อแม้บ้าอะไรอีกว่ะเนี้ย -_-
“ทำไมฉันต้องรอนายด้วย ขานายติดกับขาฉันหรือยังไง-_-”
(ก็...เราเป็นเพื่อนกันไง)
“เอ่อๆ ฉันจะรอนายแล้วกัน -_-” ฉันยอมรับข้อแม้ของไอ้บ้านี้อย่างว่าง่าย จะให้ฉันเรื่องมากได้ยังไงล่ะก็ฉันง่วงจะตายแล้วตาจะปิดแล้วนี้ย (-.-)
(อ่า...เจ็ดโมงน่ะ) นิคเนมบอก
“ด้ายยย เจ็ดโมงเจอกัน..” ตาฉันจะปิดแล้ว (-.-)
(เจ็ดโมงน่ะ..) นิคเนมย้ำเสียงเข้ม
“เจ็ดโมง..พรุ่งนี้เจอก้านนนน (-.-)”
(เฮ้!เธอฟังฉันหรือป่าว....)
ติ๊ด!
ฉันกดวางสายนิคเนมก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค ไม่ไหวแล้ว ตาฉันมันไม่ไหวแล้ว...
(-_-)Zzz
“ทำไมนายถึงเลิกกับยัยนั้นล่ะ” ฉันถามขณะที่ตายังมองที่ชั้นวางของ ความจริงฉันก็ไม่ใช่คนที่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นหรอกน่ะ ฉันก็แค่อยากจะแน่ใจว่ายัยต้นไผ่เป็นคนบอกเลิกนิคเนมเพราะทนนิสัยบ้องๆของอีตานี้ไม่ได้
“หืม..ใครบอกเธอน่ะว่าเราเลิกกัน”
“อย่าพูดเหมือนนายไม่มีชมรมแฟนคลับสิ”
“ฉันกับยัยนั้นเราไม่ได้เลิกกัน”
“หืม?” ฉันละสายตาจากชั้นวางของแล้วหันไปจ้องหน้าเขาอีกครั้ง “นายว่าไงน่ะ”
“ฉันกับยัยนั้นแค่ห่างกันสักพักน่ะ“ นิคเนมมองหน้าฉันนิ่งๆ “ก่อนหน้านี้ฉันกับไผ่ทะเลาะกันยัยนั้นเกือบจะเลิกกับฉัน แต่ฉันไม่อยากเลิกเลยขอห่างกันน่ะ เปิดโอกาสให้ทั้งสองฝ่ายคบคนใหม่แล้วถ้าเราสองคนไปกับคนใหม่ไม่รอดเราก็จะกลับมาคบกันอีกครั้ง”
โอ้พระเจ้า*0* มันเป็นข้อมูลใหม่ของฉันเลยน่ะเนี้ยถ้าฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกไอริน ยัยนั้นจะต้องกรี๊ดสลบแน่เลย แต่ฉันจำได้ว่าวันนั้นฉันเห็นเขาเดินอยู่ริมสนามฟุตบอลกับสาวหมวยคนหนึ่งนี้หนา
“แล้วสาวหมวยคนนั้นล่ะ”
“อ๋อ พัตเตอร์อ่ะหรอ ยัยนั้นเป็นเพื่อนของบีฟอร์น่ะ”
“แล้วนายไปเดินกับยัยนั้นได้ยังไง ฉันจำนายว่าพวกนายไม่ถูกกันไม่ใช่หรอ” พูดจบฉันก็ดึงกล่องน้ำส้มมาใส่ในรถเข็น
“เรื่องมันยาวน่ะ”
“นายบอกฉันว่า ถ้านายไปคบคนใหม่แล้วไปไม่รอดนายจะกลับไปคบกับยัยนั้นเหมือนเดิมใช่ไหม”
“อืม”
“อ่า..แล้วถ้านายไปรอดแล้วยัยนั้นไปไม่รอดล่ะ” ฉันหยิบกล่องทิชชูมาแล้วอ่านนู้นอ่านนี้
“ฉันก็จะกับไปคบกับยัยนั้น”
“ห่ะ!!นายว่ายังไงน่ะ” ฉันหันไปมองหน้าเขา ”กลับไปคบกับยัยนั้นงั้นหรอ แล้วผู้หญิงคนใหม่ของนายล่ะ”
“ชั่งหัวยัยนั้นสิ-_-” เขาหยักไหล่หน้าตาย
ตุ๊บ!!
“นายมันเลว” ฉันพูดหลังจากที่ตีหัวไอ้บ้านี้ด้วยกล่องทิชชูที่ถืออยู่ในมือ ให้ตายเหอะ!!ฉันไม่คิดว่าเขาจะนิสัยแย้ขนาดนี้คิดได้ยังไงจะทิ้งคนใหม่กลับไปหาคนเก่า -_-
“โอ๊ย!!ยัยบ้าเธอตีฉันทำไมเนี้ย ฉันพูดอะไรผิดห๊ะ!!” แน่นอนว่าหลังจากที่ถูกฉันตีไอ้บ้านี้มันก็โวยวายทันที ขอแค่ให้ได้โวยวายเถอะ -_-
“เอาอีกทีไหมล่ะ!!” ฉันเตรียมยกกล่องทิชชูเพื่อจะตีหัวเขา
“ฉันบอกตอนไหนห๊ะยัยบ้า!!” นิคเนมพูดพร้อมกับดึงของในมือฉันโยนใส่รถเข็น
“นายมันเลว!!” ฉันชี้หน้าเขา
“ห๊ะ!!เธอว่าไงน่ะ -_-”
“นายมันเลว!!” ฉันย้ำอีกครั้ง
“อันนั้นฉันรู้แล้ว -_- แต่ที่ไม่รู้คือ ฉันเลวยังไงก็ฉันรักยัยนั้น”
ฉันไม่ได้ตอบคำถามของนิคเนมเพราะฉันไม่รู้จะพูดอะไรเลยได้แต่เดินซื้อของเงียบๆแล้วเดินไปจ่ายเงิน ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไรแต่คำพูดของนิคเนมมันทำให้ฉันพูดอะไรไม่ออก
หลังจากที่ฉันจ่ายเงินเรียนร้อยนิคเนมก็ขับรถมาส่งฉันที่คอนโดตลอดทางทั้งฉันและเขาต่างก็ไม่มีใครพูดอะไร ฉันไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้บางทีฉันอาจจะไม่ชอบที่เขาทำแบบนี้ก็ได้มั้ง
“ให้ฉันขึ้นไปส่งไหม” นิคเนมถามขณะเลี้ยวรถเข้ามาบริเวณลานจอดรถ
“ไม่ต้องหรอก ถ้านายขึ้นไปส่งสาบานได้ว่าฉันต้องปวดหัว -_-” พูดจบฉันก็ลงจากรถทันที นิคเนมลดกระจกลงแล้วเรียกฉันที่กำลังจะเดินไปขึ้นลิฟท์
“ซีเมล์”
“หืม?”
“ขอบใจน่ะ สำหรับชุดวอร์มน่ะ ” เขายิ้มบางๆ
“” ฉันยิ้มตอบให้เขา
นิคเนมเลื่อนกระจกขึ้นจนสุดแล้วขับรถออกไปทันที
01.30 นาฬิกา
♪*Touch my body Put me on the floor♪
โอ๊ยยยย!! ฉันอยากจะกรี๊ด >.< ใครมันทะลึ่งโทรมาตอนนี้น่ะ!!ไม่รู้หรือไงว่าคนจะหลับจะนอนไม่มีมารยาทเลย!! ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็ปรากฏว่าไม่ใช่เบอร์ที่ฉันรู้จัก
“เบอร์ใครเนี้ย-_-” ฉันมองเบอร์นิดหน่อยก่อนจะกดรับสาย ”ฮัลโหล” สาบานได้ว่าเสียงของฉันทุเรศสุดๆก็แน่ล่ะสิตอนนี้มันตีหนึ่งครึ่งแล้ว =_=
(ฮัลโหล..นั้นเบอร์ใครหรอ) เสียงของปลายสายถามขึ้นทันที และมันก็เป็นผู้ชายด้วย -_-
“แล้วนายจะโทรมาหาใคร” ปกติฉันเป็นคนมีมารยาทน่ะแต่ไอ้บ้านี้มันโทรมารบกวนเวลาที่ฉันกำลังนอนพอดีในเมื่อเขาไม่มีมารยาทแล้วฉันจะต้องมีมารยาทกับเขางั้นหรอ!!
(ฉันชื่อนิคเนมเธอล่ะเป็นใคร) ปลายสายตอบกลับมา
แล้วมันก็ทำให้ฉันตาสว่างทันที่ไอ้บ้านี้มันจะไม่ปล่อยให้ฉันอยู่สุขสบายเลยใช่ไหมเนี้ย!!
“นิคเนม...ฉันเอง” ฉันเอ่ยเสียงข้มขึ้น
(ฉันไหน…)
“ให้ตายเหอะ!!นายจำฉันไม่ได้จริงๆหรอ”
(ทำไมฉันต้องจำเธอได้ล่ะ)
“ก็เพราะฉันอยู่โรงเรียนเดียวกับนายยังไงล่ะ -_-” ฉันเริ่มโมโหไอ้บ้านี้แล้วน่ะ!!
(ห๊ะ!!นี้เธออยู่โรงเรียนเดียวกันฉันหรอ?? ให้ตายสิ!! ฉันไม่เคยให้เบอร์ใครในโรงเรียนเลยน่ะ)ประโยคหลังนิคเนมพึมพัมกับตัวเอง แต่ฉันได้ยินน่ะย่ะ!!
“ฉัน!! เป็น!! ประธาน!! นักเรียน!!” ฉันพูดเน้นทุกคำ!!ช้าๆ!!ชัดๆ!! -_-
(ซีเมล์หรอ ให้ตายเหอะ!!เธอโทรมาหาฉันทำไมเนี้ย เมื่อกี้ฉันตกใจแทบแย้นึกว่าเธอเป็นเด็กในโรงเรียน)
แล้วฉันมันเด็กนอกโรงเรียนของนายหรือยังไงย่ะ!!
“ไม่!!นิคเนม!!นายนั้นแหละ โทรหาฉัน -_-”
(เธอจะบ้าหรอ? เราพึ่งเจอกันเมื่อตอนเย็นนี้เองฉันจะโทรหาเธอทำไมล่ะ)
“ฟังฉันน่ะ เมื่อตอนเย็นนายหาโทรศัพท์ของนายไม่เจอนายเลยยืมโทรศัพท์ฉันโทรเข้าเครื่องนาย -_-” ไม่นงไม่นอนมันแล้วโว๊ยยยย!! ตอนนี้ฉันลุกขึ้นมานั่งแทนแล้วแหละ =_=
(*เพลง Touch My Body ศิลปิน : Mariah Carey)
(อ๊า...ฉันจำได้แล้ว) นิคเนมพูดด้วยน้ำเสียงครุ่นคิด (แล้วเธอทำอะไรอยู่หรอ)
“ซักผ้า -_-” ฉันตอบ มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่เชื่อว่าฉันซักผ้าตอนตีหนึ่งครึ่ง!!
(ห๊ะ!!ทำไมเธอไม่นอนอีกล่ะให้ตายเถอะ เธอต้องบ้าไปแล้วแน่เลยซีเมล์)
แล้วมันก็มีคนเชื่อค่ะ -_- ไอ้บ้านี้มันเชื่อออออออออ!! ฆ่าฉันเลยเถอะ T0T
“ฮือๆๆๆT0T” ฉันเกลียดแก!!ไอ้ผู้ชายเฮงซวย
(เธอร้องไห้หรอ ใครทำอะไรเธอบอกฉันมาสิ) นิคเนมถามเสียงตื่น
“ฉันจะนอน นายโทรมาทำไม T0T ฮือๆๆ”
(ไหนว่าเธอซักผ้า เธอโกหกฉันหรอ)
“ไอ้บ้า!!นี้มันใช้เวลาซักผ้าไหมล่ะ!!วางสายไปเลยน่ะ ฉันจะนอน -_-”
(ได้ๆ แต่มีข้อแม้น่ะ)
ฮือๆๆ ข้อแม้บ้าบออะไรอีกว่ะเนี้ย!! T0T ฉันง่วงจะตายอยู่แล้ว
“เออๆ!!รีบๆพูดมา ฉันจะนอน -_-” หวังว่าอีตาบ้านี้มันคงไม่ให้ฉันทำอะไรบ้าบอคอแตกหรอกมั้ง (มั้งน่ะ)
(พรุ่งนี้เธอต้องรอฉันหน้าโรงเรียนโอเคไหม)
เหอะ! ข้อแม้บ้าอะไรอีกว่ะเนี้ย -_-
“ทำไมฉันต้องรอนายด้วย ขานายติดกับขาฉันหรือยังไง-_-”
(ก็...เราเป็นเพื่อนกันไง)
“เอ่อๆ ฉันจะรอนายแล้วกัน -_-” ฉันยอมรับข้อแม้ของไอ้บ้านี้อย่างว่าง่าย จะให้ฉันเรื่องมากได้ยังไงล่ะก็ฉันง่วงจะตายแล้วตาจะปิดแล้วนี้ย (-.-)
(อ่า...เจ็ดโมงน่ะ) นิคเนมบอก
“ด้ายยย เจ็ดโมงเจอกัน..” ตาฉันจะปิดแล้ว (-.-)
(เจ็ดโมงน่ะ..) นิคเนมย้ำเสียงเข้ม
“เจ็ดโมง..พรุ่งนี้เจอก้านนนน (-.-)”
(เฮ้!เธอฟังฉันหรือป่าว....)
ติ๊ด!
ฉันกดวางสายนิคเนมก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค ไม่ไหวแล้ว ตาฉันมันไม่ไหวแล้ว...
(-_-)Zzz
ก้านกล้วย เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 พ.ค. 2556, 09:41:58 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 พ.ค. 2556, 09:41:58 น.
จำนวนการเข้าชม : 879
| << 9 | 11 >> |