วิกฤตร้ายล่าหัวใจนายจอมแสบ
-
Tags: วัยรุ่น
ตอน: 13
พักเที่ยง
แล้วช่วงเวลาที่ฉันรอคอบก็มาถึงเสียที -_- หลังจากที่ฉันนั่งทรมารฟังไอรินบ่นเรื่องนู้นเรื่องนี้ที่ฉันคิดว่ามันไร้สาระ ฉันกับไอรินเดินออกมาจากห้องพร้อมกันเพื่อจะเดินไปโรงอาหาร
“ไอริน”
ฉันกับไอรินหันไปตามเสียงเรียกก็เจอกับเจ้าของเสียง ฉันไม่อยากจะเดาเลยว่าเป็นใครแต่เดาหน่อยก็ดี -_- ฉันว่าต้องเป็น ‘มาลินน์น์’
“มาลินน์น์” ไอรินพึมพำในลำคอ
“บิงโก!! ” ถูกต้องน่ะค้าบบบบ ^^
“บิงโกอ่ะไรของแก” ไอรินหันมาถามฉัน
“แฮ่ๆ ^^” ฉันเลยส่งยิ้มแห้งๆไปให้ไอริน
“ฉันไปก่อนน่ะ” พูดจบไอรินก็วิ่งลงอาคารเรียนไป
“เฮ้! ไอรินแกจะทิ้งฉันไว้แบบนี้คนเดียวไม่ได้น่ะ” ฉันตะโกนไล่หลังยัยนั้น -_- ให้ตายสิ! ทำไมอยู่ๆถึงวิ่งลงไปแบบนั้นน่ะ
“ประธาน!!เพื่อนเธอไปไหนน่ะ” มาลินน์น์วิ่งเข้ามาถามฉัน
“ฉันไม่รู้สิ ยัยนั้นคงไม่อยากเจอหน้านายนั้นแหละ…เฮ้!! แล้วนายจะวิ่งไปไหนน่ะ” ฉันโวยวายใส่มาลินน์น์ที่วิ่งตามไอรินไป หน็อย!!กล้าดียังไงไม่ยืนฟังฉันให้จบย่ะ!!
เฮ้อออ ทำไมชีวิตฉันมันถึงหน้าเศร้าขนาดนี้น่ะมีเพื่อนก็เหมือนไม่มี แล้วฉันจะไปกินข้าวกับใครล่ะเนี้ยความจริงไปคนเดียวก็คงไม่เสียหายหรอกมั้งอย่างมากก็แค่ถูกมองว่า ‘ไม่มีคนคบ’ ฉันมีน่ะย่ะ!!
“ซีเมล์”ฉันชะงักเท้าที่กำลังเดินอยู่และหันไปตามเสียงเรียก“นิคเนม -_-” หมอนี้อีกแล้ว
“เธอจะไปไหนน่ะ” พูดจบนิคเนมก็เดินมายืนข้างฉัน
“ไปโรงอาหารน่ะ” ฉันตอบก่อนจะเดินไปข้างหน้าโดยมีนิคเนมเดินตาม
“ฮ่าๆๆ ดีจังฉันกำลังจะมารับเธอไปกินข้าวพอดี ”
“ใครใช้ให้นายมารับฉัน ฉันมีขาฉันเดินไปเองได้”
“นี้เธอ! พูดจาให้มันสวยเหมือนหน้าตาหน่อยสิ -_-” นิคเนมโมโหเล็กน้อย
“ทำไมนายต้องโมโหขนาดนั้นด้วยล่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย” ทำไมฉันรู้สึกใจฟ่อแบบนี้น่ะ
“เป็นสิ! ใครบอกว่าไม่เป็น ^^” นิเนมยิ้มบางๆ “ก็เราเป็นเพื่อนกันนิ”
เฮ้อออ! เพื่อนอย่างนั้นหรอทำไมฉันถึงไม่รู้สึกแฮปปี้กับคำนี้ล่ะบางทีฉันอาจจะไม่อยากเป็นเพื่อนกับเขาก็ได้ ถ้าฉันไม่ได้อยากเป็นเพื่อนเขาแล้วฉันอยากเป็นอะไรล่ะ กรี๊ดดดดด!! ไม่น่ะเปลี่ยนเรื่องๆฉันไม่อยากคิดลึกไปมากกว่านี้ =_=
“ต้นไผ่เป็นไงบ้าง” เรื่องนี้แหละดีที่สุด พอถามถึงยัยนั้นแล้วฉันรู้สึกหงุดหงิดยังไงก็ไม่รู้
“ต้นไผ่” นิคเนมทวนคำก่อนจะมองหน้าฉัน”ยัยนั้นเป็นอะไรหรอ”
“ป่าว -_- ฉันหมายถึงเรื่องที่นายเดินไปคุยกับยัยนั้นเมื่อเช้าน่ะ”
“อ๋อ..”นิคเนมเงียบไปสักพัก”ยัยนั้นบอกฉันว่ากำลังคบคนใหม่อยู่น่ะ”
“คนใหม่..ใครหรอเด็กในโรงเรียนหรือเปล่า”
“ไม่ใช่...ฮ่าๆๆนี้มันเรื่องตลกอ่ะไรเนี้ย -_-” นิคเนมยิ้มเศร้าๆ
ฉันว่าไอ้บ้านี้มันไม่เต็มน่ะเดียวก็เศร้าเดียวก็ยิ้มคราวนี้มาหัวเราะอีก -_- ฉันมาคุยกับคนแบบนี้ได้ยังไงน่ะแล้วคนอื่นจะมองว่าฉันบ้าไหมเนี้ย -_-
“นายบ้าหรือป่าว-_-”
“หึๆ” นิคเนมเค้นหัวเราะ
“ฉันว่านายต้องบ้าไปแล้วจริงๆแหละ” ฉันบอกอย่างเอือมๆ
“เธอคิดว่ามันไม่ตลกหรอ”
“แล้วทำไมฉันต้องตลกล่ะ -_-”
“ก็แฟนใหม่ต้นไผ่คือไอ้โรมไง”
“ห๊ะ!!โรม??” ฉันขมวดคิ้วมองหน้านิคเนม “คนที่นายเกือบจะฆ่าเขานั้นน่ะหรอ”
“อืม แล้วมันก็เป็นคนที่ทำให้เธอกอดฉันด้วย ”
หน็อย!!ไอ้บ้านิคเนมทีตอนนี้มายิ้มกว้าง มีความสุขอะไรย่ะ!! ฉันล่ะอยากจะฆ่ามันนัก -_-
“ถ้านายรักยัยนั้นขนาดนั้นทำไมไม่ไปคุกเข่าออนวอนล่ะฉันเคยได้ยินมาว่าผู้หญิงจะยอมแพ้ก็ต่อเมื่อมีผู้ชายนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าน่ะ”
“ไม่ล่ะ -_- ฉันว่ามันไร้สาระแล้วฉันก็จะไม่คุกเข้าให้ผู้หญิงคนไหนในโลกด้วย” นิคเนมตอบเสียงแข็ง
“ชิ!ทำเป็นปากดีไปเหอะถ้าวันไหนนายคุกเข่าให้ผู้หญิงฉันเนี้ยแหละจะเป็นคนแรกที่หัวเราะนาย แล้วยัยนั้นรู้เรื่องที่พวกนายสองคนไม่ชอบขี้หน้ากันไหม”
“(-_-)(. .)(-_-)” นิคเนมพยักหน้าเป็นคำตอบ
ให้ตายเหอะ!! ยัยนั้นต้องบ้าไปแล้วแน้ๆรู้ทั้งรู้ว่านิคเนมกับโรมไม่ถูกกันแต่ก็ดันไปคบกับอีตานั้นและอีกอย่างถึงอีตาโรมจะหล่อก็จริงแต่ฉันว่าเขาออกแนวโหดไปหน่อยน่ะ บรึ๋ยๆ ขนลุกชะมัด -_-
“อ่า..น่าสงสาร ” ฉันยักคิ้วให้นิคเนมก่อนจะเดินไปลูบหัวเขาเบาๆ ฮ่าๆๆฉันล่ะสะใจจริงๆเวลาเห็นไอ้บ้านี้เศร้า ชิ!! สมน้ำหน้าชอมมาแกล้งฉันดีนัก แบร่ๆ :p
“เธอเป็นคนดีตั้งแต่เมื่อไหร่ -_-”
“ฮ่าๆๆฉันก็เป็นคนดีแบบนี้ตั้งนานแล้วแหละ แต่นายไม่รู้เองแหละ ”
“ฉันว่าเธอควรจะเลิกยิ้มแบบนี้เสียทีน่ะ -_-” พูดจบนิคเนมก็ดึงมือฉันที่ลูบหัวเขาอยู่ออกอย่างเบามือ
“ถ้านายจะว่าฉันยิ้มแบบนี้แล้วทุเรศขอบอกไว้ก่อนน่ะ ว่ามีผู้ชายเกือบทั้งโรงเรียนตกหลุมรักฉันเพราะยิ้มแบบนี้ ^^” ชิ! จะมาเอาคืนที่ฉันเคยว่านายไปล่ะสิไม่ได้แอ้มฉันหรอก
“ไม่รู้สิ..มันรู้สึกใจเต้นแรงน่ะ”
กรี๊ดดดดดด!! ไอ้บ้านิคเนมนายพูดแบบนี้ได้ยังไงเนี้ย ฮือๆๆ นายทำให้ฉันทรงตัวไม่อยู่น่ะฉันยกมือขึ้นมาทาบอกตัวเองปรากฎว่าหัวใจฉันมันเต้นแรงมากๆ ♥ฉันเป็นอะไรไปอีกล่ะเนี้ย -_-
“นาย...คงไม่ได้ตกหลุมรักฉันเหมือนคนอื่นหรอกน่ะ” ฉันพูดติดตลกแต่ในใจฉันไม่ตลกด้วยเลย นายอย่าตอบอะไรที่ฉันรับไม่ได้น่ะนิคเนม >.<
“เหอะ!ฉันเนี้ยน่ะจะชอบเธอ ฉันรักต้นไผ่จะตายไป -_-”
มันก็ดีน่ะกับคำตอบของเขาแต่ทำไมฉันรู้สึกว่าใจฉันแฟ่บลงอย่างนี้ล่ะ -_-
“ย่ะ! ฉันก็ไม่คิดว่านายจะ”
ฉันหยุดคำพูดเอาไว้แค่นั้นเพราะทันทีที่ฉันกับนิคเนมเดินเข้ามาภายในโรงอาหารเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่แล้วทุกสายตาก็มองมาที่ฉันกับนิคเนมที่เดินเคียงคู่กันมาฉันเป็นประธานนักเรียนน่ะย่ะ!!ไม่ใช่สัปหลาด -_- มองหน้าฉันแล้วหันไปซุบซิบๆกันแบบนี้มันหมายความว่ายังไงห๊ะ!!
“คนพวกนี้มองเราสองคนทำไมน่ะ” นิคเนมสะกิดขนฉันเบาๆ
“ฉันจะไปรู้ได้ไงในเมื่อฉันเดินมากับนายน่ะ -_-”
“เฮ้ย! นิคเนมทำไมแกมากับประธานคนสวยของเราได้ว่ะ” มีเสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบทำให้ทุกคนในโรงอาหารหันไปมองเขาเป็นจุดเดียวกัน
“โซล..” ทั้งฉันและนิคเนมเรียกชื่อเขาออกมาเบาๆ
แล้วช่วงเวลาที่ฉันรอคอบก็มาถึงเสียที -_- หลังจากที่ฉันนั่งทรมารฟังไอรินบ่นเรื่องนู้นเรื่องนี้ที่ฉันคิดว่ามันไร้สาระ ฉันกับไอรินเดินออกมาจากห้องพร้อมกันเพื่อจะเดินไปโรงอาหาร
“ไอริน”
ฉันกับไอรินหันไปตามเสียงเรียกก็เจอกับเจ้าของเสียง ฉันไม่อยากจะเดาเลยว่าเป็นใครแต่เดาหน่อยก็ดี -_- ฉันว่าต้องเป็น ‘มาลินน์น์’
“มาลินน์น์” ไอรินพึมพำในลำคอ
“บิงโก!! ” ถูกต้องน่ะค้าบบบบ ^^
“บิงโกอ่ะไรของแก” ไอรินหันมาถามฉัน
“แฮ่ๆ ^^” ฉันเลยส่งยิ้มแห้งๆไปให้ไอริน
“ฉันไปก่อนน่ะ” พูดจบไอรินก็วิ่งลงอาคารเรียนไป
“เฮ้! ไอรินแกจะทิ้งฉันไว้แบบนี้คนเดียวไม่ได้น่ะ” ฉันตะโกนไล่หลังยัยนั้น -_- ให้ตายสิ! ทำไมอยู่ๆถึงวิ่งลงไปแบบนั้นน่ะ
“ประธาน!!เพื่อนเธอไปไหนน่ะ” มาลินน์น์วิ่งเข้ามาถามฉัน
“ฉันไม่รู้สิ ยัยนั้นคงไม่อยากเจอหน้านายนั้นแหละ…เฮ้!! แล้วนายจะวิ่งไปไหนน่ะ” ฉันโวยวายใส่มาลินน์น์ที่วิ่งตามไอรินไป หน็อย!!กล้าดียังไงไม่ยืนฟังฉันให้จบย่ะ!!
เฮ้อออ ทำไมชีวิตฉันมันถึงหน้าเศร้าขนาดนี้น่ะมีเพื่อนก็เหมือนไม่มี แล้วฉันจะไปกินข้าวกับใครล่ะเนี้ยความจริงไปคนเดียวก็คงไม่เสียหายหรอกมั้งอย่างมากก็แค่ถูกมองว่า ‘ไม่มีคนคบ’ ฉันมีน่ะย่ะ!!
“ซีเมล์”ฉันชะงักเท้าที่กำลังเดินอยู่และหันไปตามเสียงเรียก“นิคเนม -_-” หมอนี้อีกแล้ว
“เธอจะไปไหนน่ะ” พูดจบนิคเนมก็เดินมายืนข้างฉัน
“ไปโรงอาหารน่ะ” ฉันตอบก่อนจะเดินไปข้างหน้าโดยมีนิคเนมเดินตาม
“ฮ่าๆๆ ดีจังฉันกำลังจะมารับเธอไปกินข้าวพอดี ”
“ใครใช้ให้นายมารับฉัน ฉันมีขาฉันเดินไปเองได้”
“นี้เธอ! พูดจาให้มันสวยเหมือนหน้าตาหน่อยสิ -_-” นิคเนมโมโหเล็กน้อย
“ทำไมนายต้องโมโหขนาดนั้นด้วยล่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย” ทำไมฉันรู้สึกใจฟ่อแบบนี้น่ะ
“เป็นสิ! ใครบอกว่าไม่เป็น ^^” นิเนมยิ้มบางๆ “ก็เราเป็นเพื่อนกันนิ”
เฮ้อออ! เพื่อนอย่างนั้นหรอทำไมฉันถึงไม่รู้สึกแฮปปี้กับคำนี้ล่ะบางทีฉันอาจจะไม่อยากเป็นเพื่อนกับเขาก็ได้ ถ้าฉันไม่ได้อยากเป็นเพื่อนเขาแล้วฉันอยากเป็นอะไรล่ะ กรี๊ดดดดด!! ไม่น่ะเปลี่ยนเรื่องๆฉันไม่อยากคิดลึกไปมากกว่านี้ =_=
“ต้นไผ่เป็นไงบ้าง” เรื่องนี้แหละดีที่สุด พอถามถึงยัยนั้นแล้วฉันรู้สึกหงุดหงิดยังไงก็ไม่รู้
“ต้นไผ่” นิคเนมทวนคำก่อนจะมองหน้าฉัน”ยัยนั้นเป็นอะไรหรอ”
“ป่าว -_- ฉันหมายถึงเรื่องที่นายเดินไปคุยกับยัยนั้นเมื่อเช้าน่ะ”
“อ๋อ..”นิคเนมเงียบไปสักพัก”ยัยนั้นบอกฉันว่ากำลังคบคนใหม่อยู่น่ะ”
“คนใหม่..ใครหรอเด็กในโรงเรียนหรือเปล่า”
“ไม่ใช่...ฮ่าๆๆนี้มันเรื่องตลกอ่ะไรเนี้ย -_-” นิคเนมยิ้มเศร้าๆ
ฉันว่าไอ้บ้านี้มันไม่เต็มน่ะเดียวก็เศร้าเดียวก็ยิ้มคราวนี้มาหัวเราะอีก -_- ฉันมาคุยกับคนแบบนี้ได้ยังไงน่ะแล้วคนอื่นจะมองว่าฉันบ้าไหมเนี้ย -_-
“นายบ้าหรือป่าว-_-”
“หึๆ” นิคเนมเค้นหัวเราะ
“ฉันว่านายต้องบ้าไปแล้วจริงๆแหละ” ฉันบอกอย่างเอือมๆ
“เธอคิดว่ามันไม่ตลกหรอ”
“แล้วทำไมฉันต้องตลกล่ะ -_-”
“ก็แฟนใหม่ต้นไผ่คือไอ้โรมไง”
“ห๊ะ!!โรม??” ฉันขมวดคิ้วมองหน้านิคเนม “คนที่นายเกือบจะฆ่าเขานั้นน่ะหรอ”
“อืม แล้วมันก็เป็นคนที่ทำให้เธอกอดฉันด้วย ”
หน็อย!!ไอ้บ้านิคเนมทีตอนนี้มายิ้มกว้าง มีความสุขอะไรย่ะ!! ฉันล่ะอยากจะฆ่ามันนัก -_-
“ถ้านายรักยัยนั้นขนาดนั้นทำไมไม่ไปคุกเข่าออนวอนล่ะฉันเคยได้ยินมาว่าผู้หญิงจะยอมแพ้ก็ต่อเมื่อมีผู้ชายนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าน่ะ”
“ไม่ล่ะ -_- ฉันว่ามันไร้สาระแล้วฉันก็จะไม่คุกเข้าให้ผู้หญิงคนไหนในโลกด้วย” นิคเนมตอบเสียงแข็ง
“ชิ!ทำเป็นปากดีไปเหอะถ้าวันไหนนายคุกเข่าให้ผู้หญิงฉันเนี้ยแหละจะเป็นคนแรกที่หัวเราะนาย แล้วยัยนั้นรู้เรื่องที่พวกนายสองคนไม่ชอบขี้หน้ากันไหม”
“(-_-)(. .)(-_-)” นิคเนมพยักหน้าเป็นคำตอบ
ให้ตายเหอะ!! ยัยนั้นต้องบ้าไปแล้วแน้ๆรู้ทั้งรู้ว่านิคเนมกับโรมไม่ถูกกันแต่ก็ดันไปคบกับอีตานั้นและอีกอย่างถึงอีตาโรมจะหล่อก็จริงแต่ฉันว่าเขาออกแนวโหดไปหน่อยน่ะ บรึ๋ยๆ ขนลุกชะมัด -_-
“อ่า..น่าสงสาร ” ฉันยักคิ้วให้นิคเนมก่อนจะเดินไปลูบหัวเขาเบาๆ ฮ่าๆๆฉันล่ะสะใจจริงๆเวลาเห็นไอ้บ้านี้เศร้า ชิ!! สมน้ำหน้าชอมมาแกล้งฉันดีนัก แบร่ๆ :p
“เธอเป็นคนดีตั้งแต่เมื่อไหร่ -_-”
“ฮ่าๆๆฉันก็เป็นคนดีแบบนี้ตั้งนานแล้วแหละ แต่นายไม่รู้เองแหละ ”
“ฉันว่าเธอควรจะเลิกยิ้มแบบนี้เสียทีน่ะ -_-” พูดจบนิคเนมก็ดึงมือฉันที่ลูบหัวเขาอยู่ออกอย่างเบามือ
“ถ้านายจะว่าฉันยิ้มแบบนี้แล้วทุเรศขอบอกไว้ก่อนน่ะ ว่ามีผู้ชายเกือบทั้งโรงเรียนตกหลุมรักฉันเพราะยิ้มแบบนี้ ^^” ชิ! จะมาเอาคืนที่ฉันเคยว่านายไปล่ะสิไม่ได้แอ้มฉันหรอก
“ไม่รู้สิ..มันรู้สึกใจเต้นแรงน่ะ”
กรี๊ดดดดดด!! ไอ้บ้านิคเนมนายพูดแบบนี้ได้ยังไงเนี้ย ฮือๆๆ นายทำให้ฉันทรงตัวไม่อยู่น่ะฉันยกมือขึ้นมาทาบอกตัวเองปรากฎว่าหัวใจฉันมันเต้นแรงมากๆ ♥ฉันเป็นอะไรไปอีกล่ะเนี้ย -_-
“นาย...คงไม่ได้ตกหลุมรักฉันเหมือนคนอื่นหรอกน่ะ” ฉันพูดติดตลกแต่ในใจฉันไม่ตลกด้วยเลย นายอย่าตอบอะไรที่ฉันรับไม่ได้น่ะนิคเนม >.<
“เหอะ!ฉันเนี้ยน่ะจะชอบเธอ ฉันรักต้นไผ่จะตายไป -_-”
มันก็ดีน่ะกับคำตอบของเขาแต่ทำไมฉันรู้สึกว่าใจฉันแฟ่บลงอย่างนี้ล่ะ -_-
“ย่ะ! ฉันก็ไม่คิดว่านายจะ”
ฉันหยุดคำพูดเอาไว้แค่นั้นเพราะทันทีที่ฉันกับนิคเนมเดินเข้ามาภายในโรงอาหารเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่แล้วทุกสายตาก็มองมาที่ฉันกับนิคเนมที่เดินเคียงคู่กันมาฉันเป็นประธานนักเรียนน่ะย่ะ!!ไม่ใช่สัปหลาด -_- มองหน้าฉันแล้วหันไปซุบซิบๆกันแบบนี้มันหมายความว่ายังไงห๊ะ!!
“คนพวกนี้มองเราสองคนทำไมน่ะ” นิคเนมสะกิดขนฉันเบาๆ
“ฉันจะไปรู้ได้ไงในเมื่อฉันเดินมากับนายน่ะ -_-”
“เฮ้ย! นิคเนมทำไมแกมากับประธานคนสวยของเราได้ว่ะ” มีเสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบทำให้ทุกคนในโรงอาหารหันไปมองเขาเป็นจุดเดียวกัน
“โซล..” ทั้งฉันและนิคเนมเรียกชื่อเขาออกมาเบาๆ
ก้านกล้วย เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 พ.ค. 2556, 09:44:37 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 พ.ค. 2556, 09:44:37 น.
จำนวนการเข้าชม : 880
| << 11 | 14 >> |