วิกฤตร้ายล่าหัวใจนายจอมแสบ
-
Tags: วัยรุ่น
ตอน: 14
“มองอะไรกันว่ะ!!ฉันไม่ใช่ดาราน่ะเว้ย!!ไม่มีอะไรทำกันหรือยังไง!!” โซลชี้หน้าตะคอกพวกที่กำลังมองเขาอยู่ทำให้บรรดานักเรียนทั้งหลายหนีหายกันไปเป็นแถบๆ
“ทำไมแกต้องโววายขนาดนั้นด้วยว่ะ” พูดจบนิคเนมก็เดินเข้าไปหาโซลโดยที่ไม่ลืมลากฉันเข้าไปด้วย -_-
“ลืมฉันบ้างก็ดีน่ะไม่ต้องเอาติดไปด้วยทุกทีหรอก -_-” ฉันแยกเขี้ยวใส่นิคนเนมแต่หมอนี้ก็ซื่อบื้อพอที่จะไม่เห็นสิ่งที่ฉันทำก็เพราะเขาหันหลังให้ฉันน่ะสิ =_=
“ฉันไม่ใช่คนใจดีแบบแกนี้หว่า” โซลปรายหางตามองฉันเล็กน้อย”และแกอ่ะ มากินข้าวกับประธานได้ไงว่ะ”
“แล้วทำไมฉันกับซีเมล์จะมากินข้าวด้วยกันไม่ได้ล่ะมันผิดกฎโรงเรียนหรอ”
“ซีเมล์? ให้ตายเหอะนี้แกเรียกชื่อนี้ได้ด้วยหรอ แล้วเธอน่ะมากินข้าวกับไอ้เนมแบบนี้คิดอะไรกับเพื่อนฉันป่ะเนี้ย” ประโยคหลังโซลหันมาถามฉัน
“นายควรจะถามฉันว่า...อยากมากินข้าวกับไอ้บ้านี้ไหม -_-”
“เธอต้องอยากมากินกับฉันอยู่แล้ว” นิคเนมหันมายิ้มให้ฉันก่อนจะหันหน้ากลับไปมองโซล”ไอ้เคียฟกับเอเธนส์ ไปไหนแล้วล่ะ”
“พูดถึงไอ้สองตัวเนี้ยแล้วโครตเซงเลยว่ะ”
“มันเป็นอะไรว่ะ”
“ก็ไอ้เคียฟน่ะสิมันไปยุ้งกับผู้หญิงของไอ้บีเฟอร์ -_-” โซลมีท่าทางอึดอัด “ส่วนไอ้เธนส์พักนี้ฉันเห็นว่ามันไม่ค่อยมาโรงเรียนด้วยว่ะไม่รู้เป็นอะไร”
“ผู้หญิงของบีเฟอร์หรอ”นิคเนมมองโซลด้วยความสับสน”ยัยนั้นเป็นแค่เพื่อนไอ้บีเฟอร์ไม่ใช่หรอว่ะ”
“ฉันไม่รู้” โซลตอบเสียงเรียบ”แต่ไอ้บ้านั้นมันห่วงยัยนั้นเกินไปหน่อยฉันเลยสงสัยว่ามันเป็นเพื่อนกันจริงหรือเปล่า”
“...”
“...”
เหอะ!เริ่มเงียบกันแล้วล่ะสิ -_- โซลถอนหายใจอย่างเซ็งๆทำไมฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนนอกอย่างนี้ล่ะฟ่ะฉันก็อยากจะออกไปจากตรงนี้ใจจะขาดแล้วแหละแต่ไอ้บ้านิคเนมมันจับมือฉันไว้น่ะสิ T-T
“เอ่อ...” ฉันค่อยๆยกมือข้างที่นิคเนมไม่ได้จับขึ้นอย่างช้าๆเป็นเชิงขอเวลานอก”ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่เวลาที่ฉันจะออกความเห็น..แต่ฉันเมื้อยน่ะถ้าพวกนายจะยืนคุยกันอยู่อย่างนี้ก็ปล่อยฉันไปเถอะ -_-”
“นายจะไปกับผู้หญิงของนายก็ได้น่ะ” โซลบอก
“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของไอ้บ้านี้น่ะย่ะ!!” ฉันหันไปโวยวายใส่นายโซล
“นี้ซีเมล์!!ฉันบอกเธอกี้ครั้งแล้วว่าหัดพูดจาให้มันสวยเหมือนหน้าตาเธอไม่ได้หรือยังไง” นิคเนมหันมาส่งสายตาอาฆาตให้ฉัน
“เหอะ! ฉันพูดไม่ดีตรงไหนย่ะ ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ไม่เหมือนใครบ้างคนหรอกหลงตัวเองได้ตลอดเวลาคิดว่าตัวเองเป็นเทพบุตรหลุดมาจากโลกนิยายหรือยังไงก็ไม่รู้”
“ไอ้โซลเขาว่าแกอ่ะ”
“เห้ย!มันเกี่ยวอะไรกับฉันว่ะแกจะไปไหนก็ไปเถอะอยู่กับแกแล้วฉันปวดหัว” โซลโบกมือไล่
“ฉันจะไม่ไปไหนกับนายแล้ว!!” ฉันบอกอย่างเหลืออดก่อนจะสะบัดมือเขาออก ”ฉันจะไปกินข้าวคนเดียวแล้วนายก็ไม่ต้องมายุ้งกับฉันด้วย!!”
“ฉันทำอะไรให้เธอไม่พอใจหรอ..ทำไมเธอต้องโกรธฉันขนาดนั้นด้วย” นิคเนมถามเศร้าๆ
“ฉันจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉันแล้วมันธุระอะไรที่นายจะต้องมาสนใจฉันแคร์ฉันหรอ -_-” พูดจบฉันก็หันหลังเดินหนีเขา
“ถ้าฉันบอกว่า..ฉันแคร์ล่ะ เธอจะเชื่อฉันไหม”
กึก!
เท้าของฉันถูกฉุดด้วยคำพูดของนิคเนมทำให้ฉันหันไปมองหน้าเขาเพื่อให้แน้ใจว่าฉันไม่ได้ฟังผิด
“เมื่อกี้..นายว่ายังไงน่ะ”
“ฉันแคร์เธอ...ซีเมล์”
เฮ้อออ!! ฉันไม่อยากจะยอมรับเลยว่าฉันรู้สึกยังไงกับนิคเนมฉันว่าฉันต้องบ้าแล้วแน้ๆที่หวั่นไหวกับคนแบบเขา ให้ตายเหอะ!!มีสวนไหนในร่างกายฉันผิดปกติหรือไงเนี้ย -_-
“ทำไมแกต้องโววายขนาดนั้นด้วยว่ะ” พูดจบนิคเนมก็เดินเข้าไปหาโซลโดยที่ไม่ลืมลากฉันเข้าไปด้วย -_-
“ลืมฉันบ้างก็ดีน่ะไม่ต้องเอาติดไปด้วยทุกทีหรอก -_-” ฉันแยกเขี้ยวใส่นิคนเนมแต่หมอนี้ก็ซื่อบื้อพอที่จะไม่เห็นสิ่งที่ฉันทำก็เพราะเขาหันหลังให้ฉันน่ะสิ =_=
“ฉันไม่ใช่คนใจดีแบบแกนี้หว่า” โซลปรายหางตามองฉันเล็กน้อย”และแกอ่ะ มากินข้าวกับประธานได้ไงว่ะ”
“แล้วทำไมฉันกับซีเมล์จะมากินข้าวด้วยกันไม่ได้ล่ะมันผิดกฎโรงเรียนหรอ”
“ซีเมล์? ให้ตายเหอะนี้แกเรียกชื่อนี้ได้ด้วยหรอ แล้วเธอน่ะมากินข้าวกับไอ้เนมแบบนี้คิดอะไรกับเพื่อนฉันป่ะเนี้ย” ประโยคหลังโซลหันมาถามฉัน
“นายควรจะถามฉันว่า...อยากมากินข้าวกับไอ้บ้านี้ไหม -_-”
“เธอต้องอยากมากินกับฉันอยู่แล้ว” นิคเนมหันมายิ้มให้ฉันก่อนจะหันหน้ากลับไปมองโซล”ไอ้เคียฟกับเอเธนส์ ไปไหนแล้วล่ะ”
“พูดถึงไอ้สองตัวเนี้ยแล้วโครตเซงเลยว่ะ”
“มันเป็นอะไรว่ะ”
“ก็ไอ้เคียฟน่ะสิมันไปยุ้งกับผู้หญิงของไอ้บีเฟอร์ -_-” โซลมีท่าทางอึดอัด “ส่วนไอ้เธนส์พักนี้ฉันเห็นว่ามันไม่ค่อยมาโรงเรียนด้วยว่ะไม่รู้เป็นอะไร”
“ผู้หญิงของบีเฟอร์หรอ”นิคเนมมองโซลด้วยความสับสน”ยัยนั้นเป็นแค่เพื่อนไอ้บีเฟอร์ไม่ใช่หรอว่ะ”
“ฉันไม่รู้” โซลตอบเสียงเรียบ”แต่ไอ้บ้านั้นมันห่วงยัยนั้นเกินไปหน่อยฉันเลยสงสัยว่ามันเป็นเพื่อนกันจริงหรือเปล่า”
“...”
“...”
เหอะ!เริ่มเงียบกันแล้วล่ะสิ -_- โซลถอนหายใจอย่างเซ็งๆทำไมฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนนอกอย่างนี้ล่ะฟ่ะฉันก็อยากจะออกไปจากตรงนี้ใจจะขาดแล้วแหละแต่ไอ้บ้านิคเนมมันจับมือฉันไว้น่ะสิ T-T
“เอ่อ...” ฉันค่อยๆยกมือข้างที่นิคเนมไม่ได้จับขึ้นอย่างช้าๆเป็นเชิงขอเวลานอก”ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่เวลาที่ฉันจะออกความเห็น..แต่ฉันเมื้อยน่ะถ้าพวกนายจะยืนคุยกันอยู่อย่างนี้ก็ปล่อยฉันไปเถอะ -_-”
“นายจะไปกับผู้หญิงของนายก็ได้น่ะ” โซลบอก
“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของไอ้บ้านี้น่ะย่ะ!!” ฉันหันไปโวยวายใส่นายโซล
“นี้ซีเมล์!!ฉันบอกเธอกี้ครั้งแล้วว่าหัดพูดจาให้มันสวยเหมือนหน้าตาเธอไม่ได้หรือยังไง” นิคเนมหันมาส่งสายตาอาฆาตให้ฉัน
“เหอะ! ฉันพูดไม่ดีตรงไหนย่ะ ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ไม่เหมือนใครบ้างคนหรอกหลงตัวเองได้ตลอดเวลาคิดว่าตัวเองเป็นเทพบุตรหลุดมาจากโลกนิยายหรือยังไงก็ไม่รู้”
“ไอ้โซลเขาว่าแกอ่ะ”
“เห้ย!มันเกี่ยวอะไรกับฉันว่ะแกจะไปไหนก็ไปเถอะอยู่กับแกแล้วฉันปวดหัว” โซลโบกมือไล่
“ฉันจะไม่ไปไหนกับนายแล้ว!!” ฉันบอกอย่างเหลืออดก่อนจะสะบัดมือเขาออก ”ฉันจะไปกินข้าวคนเดียวแล้วนายก็ไม่ต้องมายุ้งกับฉันด้วย!!”
“ฉันทำอะไรให้เธอไม่พอใจหรอ..ทำไมเธอต้องโกรธฉันขนาดนั้นด้วย” นิคเนมถามเศร้าๆ
“ฉันจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉันแล้วมันธุระอะไรที่นายจะต้องมาสนใจฉันแคร์ฉันหรอ -_-” พูดจบฉันก็หันหลังเดินหนีเขา
“ถ้าฉันบอกว่า..ฉันแคร์ล่ะ เธอจะเชื่อฉันไหม”
กึก!
เท้าของฉันถูกฉุดด้วยคำพูดของนิคเนมทำให้ฉันหันไปมองหน้าเขาเพื่อให้แน้ใจว่าฉันไม่ได้ฟังผิด
“เมื่อกี้..นายว่ายังไงน่ะ”
“ฉันแคร์เธอ...ซีเมล์”
เฮ้อออ!! ฉันไม่อยากจะยอมรับเลยว่าฉันรู้สึกยังไงกับนิคเนมฉันว่าฉันต้องบ้าแล้วแน้ๆที่หวั่นไหวกับคนแบบเขา ให้ตายเหอะ!!มีสวนไหนในร่างกายฉันผิดปกติหรือไงเนี้ย -_-
ก้านกล้วย เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 พ.ค. 2556, 09:45:15 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 พ.ค. 2556, 09:45:15 น.
จำนวนการเข้าชม : 931
| << 13 | 15 >> |