วิกฤตร้ายล่าหัวใจนายจอมแสบ
-
Tags: วัยรุ่น

ตอน: 16

หมับ
ฟางเดินเข้ามาสวมกอดฉันอย่างแผ่วเบาสิ่งที่ฉันทำได้ตอนนี้มีเพียงลูบหลังเขาเบาๆเป็นเชิงปลอบอ้อมแขนของฟางแข็งแรงแต่ก็แฝงด้วยความอ่อนแอถ้าฉันไม่คิดไปเองฉันว่าฟางคงจะเจ็บปวดมากเลยแหละเพราะสิ่งที่ฟางเป็นฉันเองก็กำลังเป็นอยู่
“นายไม่มีเพื่อนผู้หญิงใช่ไหม” ฉันพูดขณะที่มือยังลูบหลังเขาอยู่
“…” ฟางไม่ตอบแต่เขากระชับอ้อมกอดให้เน้นขึ้น
“ฉันรู้ว่านายอยากได้ใครสักคนปลอบใจ นายมีแต่เพื่อนผู้ชายพวกนั้นคงปลอบนายไม่เป็นหรอกถ้านายไม่สบายใจนายมาหาฉันได้น่ะ”
“…”
เนินนานที่ฉันกับฟางยืนกอดกันโชคดีที่บริเวณนี้เป็นที่ลับตาคนไม่มีผู้คนผ่านไปผ่านมาฉันเลยยืนให้ฟางกอดโดยไม่ต้องกลัวสายตาใคร
“เรากลับกันเถอะ” ฟางพลักฉันออกเบาๆก่อนจะเดินนำไปส่งฉันที่คอนโด
ฉันเดินตามฟางเงียบๆโดยไม่พูดอะไรสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้ามีเพียงแผ่นหลังกว้างของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังเดินไปตามถนนฟางเองก็เดินไปข้างหน้าโดยไม่หันหลังมามองฉัน เราสองคนเดินมาสักพักก็ถึงคอนโดของฉันฟางเดินมาส่งฉันที่ห้องก่อนจะขอตัวกลับ
“ฉันไปล่ะน่ะ” ฟางพูดเสียงเศร้า
“นายจะเดินกลับไปเอารถที่โรงเรียนหรอ มันมืดแล้วน่ะ” ฉันถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่ล่ะ ฉันจะไปนอนกับบีเฟอร์น่ะ ”
“เขาอยู่ชั้นไหนหรอ”
“อยู่ชั้นยี่สิบแปดน่ะห้อง 2828” ฟางยิ้มบางๆแล้วเดินออกไป
“ขอบคุณน่ะฟาง”
หมับ
คำพูดของฉันทำให้ฟางชะงักและหันมากอดฉันเขาซบหน้าลงบนบ่าฉันเบาๆ
“ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณเธอซีเมล์” ฟางกระซับอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิม
“อย่าร้องไห้ใส่บ่าฉันล่ะ” ฉันแซวเขาขำๆ
“ฉันไม่ใช่ตุ๊ดน่ะ” ฟางแผละออกจากฉัน”ฝันดีน่ะประธาน..วันจันทร์เจอกัน” พูดจบฟางก็เอามือมาหยีหัวฉันจนฟูจนหน่ำใจแล้วเขาก็เดินจากไป
“ขอให้ยัยนั้นรักนายน่ะฟาง” ฉันพึมพำกับตัวเองก่อนจะปิดประตูห้อง
ปัง! ปัง!ปัง!
หลังจากที่ฉันเข้ามาในห้องได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเสียงเคาะประตูหน้าห้องก็ดังขึ้นฉันที่พึ่งอาบน้ำเสร็จก็รีบวิ่งไปส่องตาแมวดูแขกที่มาเยือนในยามวิกาลโชคดีน่ะที่ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว
“ใครน่ะ” ฉันพูดกับตัวเองก่อนจะเขย่งเท้าส่องตาแมวฉันไม่ได้เตี่ยน่ะแต่ตาแมวมันสูงน่ะ -_-
ปัง! ปัง! ปัง!
“รู้แล้วๆ” ฉันเปิดประตูหลังจากที่เห็นว่าคนที่มาเคาะห้องอย่างไร้มารยาทมันเป็นคนที่ฉันรู้จัก
“ทำไมเปิดช้านักล่ะขี้อยู่หรือยังไง” พอเห็นหน้าฉันปุ๊บไอ้คนไม่มีมารยาทก็ต่อว่าฉันเลย ไม่มีมารยาทแบบนี้คงหนี้ไม่พ้นอีตานิคเนมหรอก -_-
“หยาบ! ฉันพึ่งอาบน้ำเสร็จย่ะ” ฉันมองสำรวจเขาทั้งตัว”แล้วทำไมนายมาหาฉันในสภาพนี้ล่ะ” ชุดวอร์มสีกรมท่าเปียกชุมด้วยน้ำผมของเขาที่เคยชี้เป็นทรงตอนนี้เรียบเหมือนโดนเตารีดทับหน้าตาก็หยุ้งหยิงหมดสภาพหนุ่มหล่อประจำโรงเรียนเลยแฮะ
“ฉันเปียกฝน” นิคเนมพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“เปียกฝน” ฉันทวนคำเสียงสูง”ฝนตกด้วยหรอ”
“อืม..” นิคเนมพูดพลางเดินไปหยิบผ้าขนหนูของฉันมาพันเอวแล้วจัดการถอดกางเกงออก
“กรี๊ดดดดด!! ไอ้บ้านิคเนมนายทำอะไรของนายเนี้ย >.<” ฉันรีบยกมือขึ้นมาปิดตา
“โอ๊ย!!แก้วหูฉันจะแตกไหมเนี้ย ฉันไม่ได้ข่มขืนเธอเสียหน่อย” พูดจบนิคเนมก็เดินเข้าห้องน้ำไป
ปัง! ปัง! ปัง!
ฉันเดินไปเคาะประตูห้องน้ำตามไอ้ผู้ชายหน้าไม่อายที่มาถอดกางเกงในห้องฉัน!!
“นายทำแบบนี้ไม่ได้น่ะ” ฉันตะโกนผ่านประตูห้องน้ำ
“เธอมีเสื้อผ้าผู้ชายไหม”
“ฉันจะมีเสื้อผ้าผู้ชายได้ยังไงย่ะ!! ฉันเป็นผู้หญิงน่ะ” พูดจบฉันก็ทุบประตูอีกชุดหนึ่ง “แล้วนายก็ออกมาจากห้องน้ำแล้วกลับบ้านไปซ่ะ”
“เฮ้!!ยัยบ้าเธอเป็นประธานนักเรียนหรือเปล่าเนี้ยมีน้ำใจหน่อยสิ”
“แล้วนายจะให้ฉันทำยังไงไปหาเสื้อผ้ามาให้นายเปลี่ยนหรือยังไงย่ะถึงจะเป็นประธานนักเรียนที่ดีน่ะ!!”
“เธอก็ไม่ได้โง่นี้น่า”
กรี๊ดดดดดดด!! ไอ้บ้านี้มันเป็นใคร>.< กล้าดียังไงมาใช้ฉัน แง้ๆๆๆ T0T ฉันชอบไอ้บ้านี้ไปได้ยังไงเนี้ย
“เอ่อๆ!! ฉันจะไปหาเสื้อผ้าผู้ชายมาให้นายใส่รออยู่ตรงนี้น่ะ!!”
ปัง!
พูดจบฉันก็แตะประตูห้องน้ำด้วยความโมโหหนึ่งทีก่อนจะเดินออกจากห้องไปแน่นอนว่าห้องเป้าหมายของฉันคงหนีไม่พ้นอีตาบีฟอร์เนี้ยแหละโชคดีน่ะที่ฉันถามนายฟางว่าบีฟอร์อยู่ห้องไหนไม่งั้นฉันแย้แน้ -_-
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ฉันยืนเคาะห้องสองสามทีประตูห้องก็ถูกเปิดออกจากนั้นเจ้าของห้องก็โพล่งหน้าออกมาส่งยิ้มหวานให้ฉัน
“ไง  มาหาใครหรอประธาน ^^”
“มาหานายนั้นแหละ!!” ฉันบอกอย่างฉุนๆ”ยืมเสื้อผ้าหน่อยสิ”
“หืม? เสื้อผ้าหรอO_O” บีฟอร์มองฉันตาโต”เธอจะเอาไปทำไมน่ะ เสื้อผ้ามันทำเสน่ห์ได้หรอ”
“อย่ามากวนฉันน่ะ!! ถ้าไม่ให้ฉันจะกลับ” พูดจบฉันก็ทำท่าจะเดินกลับห้อง แค่ทำท่าน่ะไม่กล้ากลับจริงหรอก
“เฮ้!! น้อยใจหรอ” บีฟอร์ขว้าแขนฉันไว้
“งั้นนายก็ไปเอามา -_- ฉันรีบ” ฉันสะบัดมือออกจากบีฟอร์แล้วเอามากอดอกแทน “เร็วสิ”
“โอเคๆ” บีฟอร์ยกมือทั้งสองข้างขึ้นเสมออกเป็นเชิงย้อมแพ้”รอฉันอยู่ตรงนี้แหละ”
บีฟอร์ปิดประตูไปได้สักพักเขาก็เปิดประตูมาพร้อมเสื้อผ้าที่ฉันขอยืมจากเขา
“เธอจะเอาไปให้ใครใส่หรอ” บีฟอร์พูดขึ้นหลังจากที่ส่งเสื้อผ้าในมือให้ฉัน
“น้องชายฉันน่ะพึ่งมาจากต่างจังหวัดไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาด้วย ^^;” ฉันยิ้มแห้งๆให้เขา
“เธอมีน้องชายด้วยหรอซีเมล์ไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
“น้องห่างๆ ^^ ขอบใจน่ะ”
“เห้ย!!ใครมาว่ะฟอร์” มีเสียงหนึ่งดังมาจากในห้องทำไม่เสียงมันคุ้นๆน่ะเหมือนเคยได้ยินมาก่อนเลย -_-
“ประธานของแกน่ะ” บีฟอร์หันหน้าไปตะโกนบอกคนในห้อง
“ห๊ะ..ตุ๊บ! โอ๊ย..ขาฉัน” เสียงของหล่นดังขึ้นพร้อมกับเสียงร้องโอดครวน
“เป็นบ้าอะไรของแกว่ะ” บีฟอร์รีบเดินกลับเข้าไปในห้องฉันจึงใช่จังหวะนี้ผลักประตูห้องของบีเฟอร์เพื่อดูเหตุการ์ณที่เกิดขึ้น
“ฟาง” ฉันเรียกชื่อเขาเบาๆ
อ่า...ฉันจำได้แล้วว่าตอนที่ฉันเจอฟางครั้งสุดท้ายหมอนั้นบอกว่าจะมานอนห้องบีฟอร์นี้หน่า
“ซีเมล์..เธอมาทำอะไรที่นี้น่ะ” ฟางมองหน้าฉันสลับกับบีฟอร์”แก...” ฟางผลักบีฟอร์จนล้มก่อนจะชี้หน้า
“ไม่!!ไม่ใช่อย่างที่แกคิดน่ะ” บีฟอร์โบกไม้โกมือปฎิเศษ ฉันก็ไม่เข้าใจว่าพวกเขากำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันอยู่ แล้วทำไมนายฟางถึงดูโมโหขนาดนั้นด้วย -_-
“อย่าบอกน่ะ..ว่าผู้ชายที่เธอบอกคือไอ้บีฟอร์” ฟางหันมาถามฉัน
“นายฝันไปหรือป่าวเนี้ย” ฉันกลอกตาอย่างหงุดหงิด”ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันกลับล่ะน่ะ” ฉันเดินออกมาจากห้องของบีฟอร์โดยที่ไม่ลืมปิดประตูห้องให้เขาด้วย ฮ่าๆๆๆ ฉันเป็นคนดีใช่ไหมล่ะ



ก้านกล้วย
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 พ.ค. 2556, 09:47:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 พ.ค. 2556, 09:47:19 น.

จำนวนการเข้าชม : 865





<< 15   17 >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account