วิกฤตร้ายล่าหัวใจนายจอมแสบ
-
Tags: วัยรุ่น

ตอน: 24

“เธอคบกับมันใช่ไหม”
“(-_-)(. .)(-_-)” ฉันพยักหน้าให้ฟางอย่างไม่แน้ใจหนักเพราะสิ่งที่ฉันเห็นอยู่ตรงหน้ามันทำให้ฉันแทบจะหยุดหายใจ
“เธอไหวไหม..” ฟางพยุงฉันให้เดินออกมาให้พ้นจากสองคนนั้น
“พาฉันไปจากตรงนี้ที…”
“ได้สิ”
ฟางพาฉันเดินมานั่งทันทีที่เราสองคนเข้ามาในห้องทำงานของฉัน ฟางมองฉันนิ่งไม่พูดอะไรออกมาส่วนฉันก็นั่งเงียบๆ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านิคเนมจะทำแบบนี้กับฉันวันนั้นเขาพึ่งบอกรักฉันแต่วันนี้เขากลับมายืนกอดกับแฟนเก่าของตัวเองในโรงเรียน หึ! คงจะเหมือนตอนที่เขาเลิกกับยัยต้นไผ่ได้แค่วันเดียวก็มีใหม่มั้ง
“ซีเมล์..” ฟางลูบไหล่ฉันเบาๆเมื่อเห็นว่าฉันซับหน้าลงบนมืออย่างหมดแรง
“ฉันไม่เป็นรัย” ฉันเงยหน้ามองสบตาฟางก่อนจะจับมือเขาไว้เบาๆ”ไม่ต้องห่วงฉันน่ะ”
“เธอเคยถามฉันใช่ไหมว่าฉันชอบใคร” จู่ๆฟางก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยทั้งๆที่เขาไม่พูดถึงเรื่องนี้นานมากแล้ว
“อืม” ฉันพยักหน้าให้เขา
“เธอเคยบอกให้ฉันไปบอกเขาใช่ไหมว่าฉันรู้สึกยังไงกับเขา” ฟางมองหน้าฉันอย่างมีความหมาย
“…”
“ฉันเคยบอกผู้หญิงคนนั้นแล้วแหละแต่เธอคนนั้นไม่ได้ยินเอง” ฟางเค้นหัวเราะอย่างสมเพศตัวเอง”แต่วันนี้ฉันจะบอกผู้หญิงคนนั้นว่าฉันคิดยังไงกับเขาถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วผู้หญิงคนนั้นจะไม่คุยกับฉันแบบที่ฉันกลัวแต่ฉันก็จะบอก”
“…”
“ฉันรักเธอ..ซีเมล์”
“O_O” ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ”นายล้อฉันเล่นเพราะเห็นฉันเครียดใช่ไหม” ฉันเขย่าแขนเขาเบาๆ
“เธอคิดอย่างนั้นหรอ”ฟางดึงมือฉันออกอย่างเบามือ”เธอไม่เคยชอบฉันเลยใช่ไหม”
“…”
“สิ่งที่เธอทำเธอหมายถึงเราเป็นเพื่อนกัน แต่สิ่งที่ฉันทำฉันหมายถึงฉันรักเธอ”
“…”
“ฉันรู้ว่าต่อให้ฉันทำดีกับเธอมากมายขนาดไหนเธอคงไม่มองฉันหรอก เธอเข้าใจแล้วใช่ไหมว่าผู้หญิงทุกคนบนโลกก็ไม่ได้ชอบฉันเสมอไป”
“…”
“เธอรู้ไหมว่าฉันเจ็บทุกครั้งที่มองตาเธอแล้วพบแต่ความว่างป่าว เธอไม่เคยมีฉันอยู่ในสายตาบ้างเลยหรือไง”
“ฟางฉันเสียใจน่ะที่ทำให้นายต้องเสียใจ ฉันก็เสียใจไม่น้อยไปกว่านาย”
“…”
“ถ้านายต้องการบางสิ่งมากๆ นายควรปล่อยมันไปถ้ามันกลับมาหานาย มันจะเป็นของนายไปตลอดแต่ถ้าไม่แสดงว่ามันไม่ใช่ของเราตั้งแต่แรก”
“เธอบอกฉันหน่อยได้ไหม ว่าฉันควรจะทำยังไง ฉันไม่คู่ควรกับเธอหรือยังไง”
“นายเป็นคนดีน่ะฟาง” ฉันเอื้อมมือไปจับใบหน้าของเขาอย่างแผ่วเบา”อาจจะเป็นเพราะฉันเจอนิคเนมก่อนนายฉันเลยรักเขา”
“ถ้าเธอเจอฉันก่อนมัน..เธอจะรักฉันได้ไหม”
“…”
“แค่มาทีหลังใช่ไหม? ฉันเลยต้องเสียเธอไปมาทีหลังมันไม่มีสิทธิ์รักเธอเลยหรอมาก่อนมาหลังแล้วไงฉันก็รักเธอไม่น้อยไปกว่ามันหรอกนะ”
“…”
“ผิดที่ฉันมาทีหลังและคนมาทีห¬ลังอย่างฉันจะเดินจากไปเองให้ฉั¬นเจ็บคนเดียวก็พอ...”
“…”
“ต่อให้เราไม่ได้รักกันตามที่ฉันคาด¬หวังก็ตามแต่ฉันก็ดีใจแล้วที่อย่างน้อยได้รู้จักกับคนอย่างเธ¬อต่อจากนี้ฉันอยากบอกกับเธอว่า ‘ขอให้มีความสุขตลอดไปนะ’”
“ฟาง...”
หมับ!
ฟางดึงฉันเข้าไปกอดเพื่อเป็นการห้ามไม่ให้ฉันพูดอะไรต่อฉันลูบหลังเขาเป็นเชิงปลอบ เฮ้อออ! ฉันเชื่อแล้วแหละว่าความรักมันเข้าใจยากจริงๆ ฉันรักนิคเนม นิคเนมรักยัยต้นไผ่ส่วนฟางก็ชอบฉัน -_- ถ้าโลกนี้มันยุติกรรมก็ดีสิ
“ทำอะไรน่ะ!!!”
ปัง!!!
ตุ๊บ!!
มีเสียงเอ๊ะอ่ะโวยวายดังขึ้นก่อนที่ร่างของฟางจะลอยไปติดผนังห้องเสียงดัง เมื่อฉันมองไปที่ผู้มาเยื่อนตาทั้งสองข้างของฉันก็เบิกกว้างอย่างพร้อมเพียงกัน
“นิคเนม!!” ฉันหันไปมองเขาตาเขียว”ทำบ้าอะไรของนายเนี้ย!!!!”
“เฮอะ!!ฉันต่างหากที่ต้องถามเธอ เธอทำบ้าอะไรของเธอ!!” นิคเนมมองหน้าฉันอย่างเอาเรื่องก่อนจะเดินมาจับแขนฉันและบีบแน่นเพื่อแสดงความไม่พอใจ
“นายนั้นแหละ!!เป็นบ้าไปแล้วหรือไง!!” ฉันมองหน้าเขาอย่างไม่ยอมแพ้!!”ปล่อยมือฉันได้แล้ว!!ฉันเจ็บ” พูดจบฉันก็สะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของนิคเนมแล้วเดินไปพยุงนายฟางให้ลุกขึ้น
“เธอห่วงมัน!!”
“ปล่อยฉัน!!” ฉันกรีดร้องมือนิคเนมเดินมาดึงแขนฉันให้แยกออกจากฟาง
“มากไปแล้วน่ะโว๊ย!!!” ฟางมองหน้านิคเนมอย่างเอาเรื่อง
“คนที่ควรพูดประโยคนี้คือฉัน!!!ไม่ใช่แก!!”
“แกคิดว่าแกเป็นใครถึงมาพูดประโยคนี้กับฉัน!!!”
พลั๊ก!!
นิคเนมตค่อยหน้าฟางก่อนจะแสยะยิ้มที่มุมปากอย่างผู้ชนะ
ตุ๊บ!!
พลัก!!
เมื่อตั้งหลักได้ฟางก็กระโจนเข้าไปต่อยหน้านิคเนมจนล้มแล้วทั้งคู่ก็สู้กันอย่างไม่มีใครยอมใคร ฉันมองทั้งคู่สู้กันอย่างรู้สึกผิดฉันไม่เคยเห็นนิคเนมโกรธขนาดนี้มาก่อนเขาดูหน้ากลัวมากฉันสาบานได้ว่าเขาหน้ากลัวกว่าวันที่มีเรื่องกับโรมหลายสิบเท่าเลยแหละส่วนฟางฉันเคยเห็นเขาชกต่อยแค่ในโรงเรียนเท่านั้นแต่ฉันคิดว่าฝีมือเขาก็ไม่ได้ด่อยไปกว่านิคเนมเพราะเขาสามารถหลบหมัดของนิคเนมได้เกือบจะทุกหมัด
“โอ๊ย!” ฟางร้องขึ้นเมื่อเสียหลักล้มลง
“หยุดน่ะ!!” ฉันวิ่งเอาตัวเข้าไปบังฟางที่กำลังเสียหลักอยู่ทำให้นิคเนมที่เตรียมจะปล่อยหมัดใส่ฟางชะงัดแล้วเหวี่ยงหมัดต่อยผนังแทน
“เธอปกป้องมัน!!”
“ป่าว...ฉันแค่ไม่อยากเห็นพวกนายทะเลาะกันฉันเป็นห่วงนายน่ะ!!”
“หึ!” นิคเนมหัวเราะออกมานิดหน่อยก่อนจะมองหน้าฉันสลับกับฟาง”ถ้าหากคนที่ล้มเสียหลักเป็นฉันเธอจะเอาตัวเองมาบังฉันแบบนี้บ้าไหม” นิคเนมมองฉันด้วยตาแดงก่ำ
“มันไม่ใช่...”
“พอเถอะซีเมล์” นิคเนมพูดแทรกก่อนที่ฉันจะพูดจบทำให้ฉันชงักและมองหน้าเขา
“ฉันแค่....”
“ฉันบอกให้หยุด!!” นิคเนมตะวาดลั่นห้องก่อนจะเดินมาฉุดแขนฉัน”ไปกับฉัน!!”
“ไม่นะนิคเนม” ฉันพยายามขืนตัวเองแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้ฉันเลยจำยอมเดินตามเขาไปเรื่อยๆ
นิคเนมลากฉันให้เดินไปตามทางโดยที่เขาเองก็ไม่ได้หันมาสนใจฉันเลยแม้ว่าตลอดทางฉันจะหยิกจะขวนเขาต่างๆนาๆแต่เขาก็ยังคงเดินหน้าต่อไปจนสุดท้ายเป็นฉันเองแหละที่หยุดทำร้ายเขาเพราะแขนของเขาแดงและมีเลือดซึมออกมาบ้างแล้ว นิคเนมพาฉันเดินลัดมาข้างตึกเพื่อจะไปทางสระน้ำระหว่างทางที่เดินมาฉันปรายหางตาดูบริเวณที่เขายืนกอดกับต้นไผ่แล้วจู้ๆฉันก็มีแรงฮึกขึ้นมาอย่างประหลาดใจฉันสะบัดแขนออกจากนิคเนมจนเขาชงักและหันมามองฉัน



ก้านกล้วย
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 พ.ค. 2556, 09:54:07 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 พ.ค. 2556, 09:54:07 น.

จำนวนการเข้าชม : 870





<< 23   25 >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account