วิกฤตร้ายล่าหัวใจนายจอมแสบ
-
Tags: วัยรุ่น

ตอน: 27

“นายไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้นเพราะสิ่งที่นายพยายามจะบอกฉัน ฉันเห็นมันด้วยตาของฉันแล้ว!!”
“ไม่! มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดน่ะ ต้นไผ่เธอบอกซีเมล์ไปสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น!!”
“พอเถอะนิคเนม..เรื่องระหว่างเรามันจบแล้ว” ฉันบอกเขาเสียงอ่อนขณะที่น้ำตายังไหล่อาบแก้มอยู่ไม่ขาดสาย
“ได้โปรดเถอะซีเมล์...ได้โปรดฟังฉันก่อน”
“ตลอดเวลาที่ผ่านมานายไม่เคยคิดอะไรกับฉันเลยใช่ไหม นายเห็นฉันเป็นตัวอะไรหรอนิคเนมนายมองว่าฉันเป็นตัวตลกหรือยังไง ฮือๆ” ฉันปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใครฉันไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าเท่านี้มาก่อนเลย
“…”
“ฉันก็นึกว่าฉันมีความหมายกับนายเสียอีก แต่ที่จริงฉันไม่มีค่าอะไรเลยใช่ไหมที่นายบอกว่ารักฉันที่แท้นายก็-ไม่ได้รักฉันเลย นายทำให้ฉันเข้าใจว่าฉันสำคัญแต่พอเอาเข้าจริงผู้หญิงคนเดียวที่นายรักคือต้นไผ่ใช่ไหม ฮึกๆ” ฉันล้มลงคุกเข่าต่อหน้าเขาอย่างหมดแรง
“ซีเมล์..” นิคเนมย่อตัวลงมาหาฉัน”อย่าทำแบบนี้..ฉันทนไม่ได้ถ้าต้องเห็นน้ำตาของเธอ”
“ฮือๆฉันขอร้องล่ะ นายอย่ามายุ้งกับฉันอีกจะได้ไหม”ฉันซบหน้าลงบนฝ่ามือแล้วร้องไห้หนักกว่าเดิม
นิคเนมปล่อยมืออกจากแขนฉันก่อนจะกอดฉันเอาไว้แน่นราวกับกลัวว่าฉันจะหายไปจากเขา ไม่ว่าฉันพยามพลักเขาออกยังไงเขาก็ยังกอดฉันไว้แน่น
“ปล่อยซีเมล์เดียวนี้น่ะ!!” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นก่อนที่ร่างของนิคเนมจะปลิวออกไปกองกับพื้นถ้าไม่ติดว่ายัยต้นไผ่จับแขนเขาเอาไว้ก่อน
“ฟาง!!” นิคเนมปล่อยมือออกจากต้นไผ่แล้วตรงมากระชากคอเสื้อฟาง”แกไม่มีสิทธิ์มายุ้งกับแฟนฉัน!!”
“เหอะ!” ฟางแค้นหัวเราะในลำคอ”ลองถามแฟนแกดูไหมล่ะว่าฉันมีสิทธิ์ยุ้งหรือป่าว”
“ไม่จำเป็น!!ยัยนี้เป็นแฟนฉัน!!”
“พอเถอะนิคเนม” ฉันกระพริบตาถี่ๆอีกครั้งเพื่อไล่น้ำตาพร้อมกับกลื่นก้อนที่จุกอยู่ลงในคอเพื่อบังคับไม่ให้เสียงสั่นไปมากกว่านี้
“เธอว่ายังไงน่ะ!!”
“นายบอกฉันใช่ไหมว่านายชอบฉัน”
“ใช่!”
“นายบอกว่านายชอบฉันแต่นายเองก็รักต้นไผ่..สุดท้ายคนที่นายเลือกต้องเป็นยัยนั้นที่นายรักหมดใจไม่ใช่ที่นายเห็นเป็นแค่ของเล่นแก้เหงา”
“ไม่!!มันไม่ใช่อย่างที่เธอเข้าใจน่ะ”
“งั้นนายก็เลือกมาสิ!!นายแค่พูดมาว่านายรักฉันไม่ใช่ยัยนั้น”
“…”
“อย่าหลอกตัวเองเลยนิคเนมนายแค่รู้สึกดีกับฉันนายไม่ได้รักฉัน”
“…”
“อ๋อ..และก็ปล่อยฟางได้แล้ว” ฉันเดินไปแกะมือนิคเนมออกจากคอเสื้อของฟาง”ไปกันเถอะ”
“ซีเมล์..” นิคเนมเรียกชื่อฉันเสียงแผ่ว
“อย่าหันไปน่ะ” ฟางบีบมือฉันเบาๆ”อย่าอ่อนแอ”
ทันทีที่ฉันก้าวเข้ามาในห้องน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายฉันทรุดตัวนั่งกับพื้นอย่างอ่อนแรงความรู้สึกเจ็บแล้นเข้ามาในหัวใจอย่างไม่ทันตั้งตัวฉันมองมือตัวเองที่เอ้อล้นไปด้วยน้ำตาแห่งความเจ็บปวดคำพูดมากมายของนิคเนมวนไปวนมาในหัวฉัน
‘ฉันกับยัยนั้นแค่ห่างกันสักพักน่ะ’
‘ก่อนหน้านี้ฉันกับไผ่ทะเลาะกันยัยนั้นเกือบจะเลิกกับฉัน แต่ฉันไม่อยากเลิกเลยขอห่างกันน่ะ เปิดโอกาสให้ทั้งสองฝ่ายคบคนใหม่แล้วถ้าเราสองคนไปกับคนใหม่ไม่รอดเราก็จะกลับมาคบกันอีกครั้ง’
‘นายบอกฉันว่า ถ้านายไปคบคนใหม่แล้วไปไม่รอดนายจะกลับไปคบกับยัยนั้นเหมือนเดิมใช่ไหม’
‘อืม’
‘อ่า..แล้วถ้านายไปรอดแล้วยัยนั้นไปไม่รอดล่ะ’
‘ฉันก็จะกับไปคบกับยัยนั้น’
‘ห่ะ!!นายว่ายังไงน่ะ... กลับไปคบกับยัยนั้นงั้นหรอ แล้วผู้หญิงคนใหม่ของนายล่ะ’
‘ชั่งหัวยัยนั้นสิ-_-‘
ชั้งหัวยัยนั้นสิ! เขาชัดเจนมาตั้งแต่ต้นแต่ฉันเองต่างหากที่เข้าข้างตัวเองจนเกิดไปฉันมันโง่เองที่ไปตกหลุมรักผู้ชายอย่างเขา เมื่อคิดว่าพรุ่งนี้ฉันจะไม่มีเขาน้ำตาของฉันก็ไหลออกมาโดยที่ไม่รู้ตัวสิ่งที่ฉันกับเขาเคยมีร่วมกันเคยทำร่วมกันพรุ่งนี้มันก็จะเป็นแค่ความทรงจำใช่ไหมฉันจะทำยังไงถ้าพรุ่งนี้คนที่อยู่เคียงข้างเขาคือยัยต้นไผ่ไม่ใช่ฉัน คนที่เขาเดินจูงมือเดินหัวเราะมันไม่ใช่ฉัน
“ซีเมล์” ฟางเอื้อมมือมาบีบไหร่ฉันเบา
“ฟาง..ฮึกๆ..ฉัน..ฮึกๆ..ฮือๆๆๆ” ฉันซบหน้าลงบนอกของฟางแล้วร้องไห้ออกมา
“ไม่เป็นไรน่ะซีเมล์..เธอยังมีฉัน” ฟางลูบหัวฉันเบาๆเป็นเชิงปลอบ
“ฮือๆ พรุ่งนี้ฉันคงไม่มีความหมายสำหรับเขาแล้วใช่ไหม ฮึกๆ”
“…”
“พรุ่งนี้เขาคงไม่สนใจฉันแล้วใช่ไหม ฮึกๆ”
“…”
“พรุ่งนี้เขาคงไม่รักฉันแบบวันนี้แล้วใช่ไหม ฮึกๆ”
“เธอยังมีฉันน่ะซีเมล์..เราเป็นเพื่อนกันเธอจำไม่ได้หรอ”
“...”
“พรุ่งนี้ไอ้นิคเนมมันจะไม่มีความหมายกับเธอ”
“…”
“พรุ่งนี้คนที่ถูกทิ้งคือมันไม่ใช่เธอ”
“…”
“พรุ่งนี้มันจะไม่มีความหมายกับเธอ”
ฟางทิ้งท้ายให้ฉันแค่นี้ก่อนจะเดินออกไปเหลือเพียงฉันคนเดียวที่นั่งร้องไห้อยู่ในห้องเงียบๆฉันรู้สึกเหมือนหัวใจแทบจะสลายเลยแหละมันเจ็บจนพูดอะไรไม่ออกเรื่องแบบนี้ทำไมมันถึงต้องเกิดกับฉันด้วย!!ความผิดหวังมากมายถาโถมมาที่ฉันสิ่งที่เขาทำมันดันแน้นอยู่ข้างในมีเพียงน้ำตาที่สามารถตอบคำถามของความรู้สึกข้างใน
ฉันเดินมาโรงเรียนด้วยอาการณ์ที่ห่อเหี่ยวที่สุดที่เคยเป็นมาเลยแหละ -_- สารภาพตามตรงน่ะตอนนี้สภาพของฉันไม่เหมือนคนที่ไม่ครบสามสิบสอง ฟังดูมันหน้าเจ็บใจดีไหมล่ะแฟนเลิกกับเราเพื่อไปคบกับแฟนเก่า ฉันมีอะไรที่สู้ยัยนั้นไม่ได้งั้นหรอ แต่ก็ชั่งเถอะ!เพราะฉันสาบานกับตัวเองเอาไว้แล้วว่าฉันจะเข็มแข็ง!!
“แกไหวหรือเปล่า” ไอรินเอ่ยทักเมื่อฉันเดินเข้ามาให้ห้อง
“ฉันปกติดีทุกอย่าง -_-”
“งั้นหรอ?” ไอรินบีบมือฉันเบาๆ”แล้วเรื่องแกกับ...เอ่อ..นิคเนมล่ะ”
“ฉันไม่เคยรู้จักคนชื่อนิคเนม -_- ไอ้บ้านั้นมันเป็นใครหรอ”
“แก...ไม่เป็นอะไรจริงๆใช่ไหม”
“แกก็เห็นว่าฉันปกติดีทุกอย่าง -_-‘’
“แต่ท่าทางของแกมันห่างไกลจากคำว่า’ไม่เป็นอะไร’มากเลยน่ะและ...”
“หยุด!” ฉันยกมือขึ้นปิดปากไอริน”อาจารย์มาแล้ว..ฉันหวังว่าแกจะไม่พูดเรื่องนี้อีกน่ะ -_-”
“อื้อ อื้อ” ไอรินแกะมือฉันออกก่อนจะหันไปสนใจอาจารย์ที่เข้ามา



ก้านกล้วย
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 พ.ค. 2556, 09:34:41 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 พ.ค. 2556, 09:34:45 น.

จำนวนการเข้าชม : 1079





<< 26   28 >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account