พายุรักซาตานร้าย
Tags: ซาตาน
ตอน: ตอนที่ 12
ตอนที่12
แสงจากพระจันทร์สาดส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่ที่เปิดเอาไว้รับลมบ่งบอกให้รู้ว่าเป็นเวลากลางคืน เป็นเวลานานหลายชั่วโมงที่ชายหนุ่มหน้าคมอย่างวาโย พยายามไกล่เกลี่ยกรณีพิพทาทระหว่างเขากับหญิงสาวสวยตรงหน้าแต่ทว่ามันกลับไม่เป็นผล
“ผมว่านี่ก็ดึกมากแล้วนะครับ คุณควรกลับบ้านไปก่อนมาอยู่กับผมสองต่อสองแบบนี้อาจจะถูกข้อครหาเอาได้”
ใบหน้าเรียวรูปไข่สวยทันสมัยหันมาสบตาก่อนจะเหยียดยิ้ม “คงไม่มีใครที่จะกล้าตั้งข้อครหาหรือนินทาพลอยในเรื่องนี้หรอกค่ะ เพราะเรากำลังจะแต่งงานกัน” ดวงตาคู่สวยมีแววสะใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายผงะ
“แต่งงาน!” วาโยสั่นศีรษะ ถ้าจะแต่งงานเขาต้องแต่งกับผู้หญิงที่เขารักและเธอก็ต้องรักเขาด้วย
“บ้า คุณคิดจะทำอะไรพลอยที่ผมพูดกับคุณมาตั้งหลายชั่วโมงคุณไม่เข้าใจเลยใช่ไหม”
หญิงสาวมองหน้าเขาก่อนจะเดินรุกคืบเข้ามาใกล้ๆ ในขณะที่ชายหนุ่มหุ่นสูงอย่างวาโยก้าวถอยหลังไปติดผนังและพยายามจะไม่มองเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งของเธอ
“เข้าใจ แต่ ช่วยไม่ได้ถ้าคุณไม่ก่อเรื่องขึ้นมาก่อน ฉันคงไม่ต้องทำแบบนี้ ในเมื่อฉันไม่ได้ใช้ชีวิตคู่อยู่กับคนที่รักเพราะน้ำมือคนใจร้ายอย่างคุณ ชาตินี้ก็อย่าหวังว่าคุณจะได้มีความสุขกับยัยวุ้นเส้นขึ้นอืดนั่นเลย เราจะลงนรกไปด้วยกัน” สายตาที่เคยสดใสร่าเริงกลับมีแววความอาฆาตเข้ามาทดแทน
วาโยดันร่างบางให้ถอยห่างออกไป
“แต่งงานกับคุณผมคงทำไม่ได้ ผมจะต้องแต่งงานเพราะความรักไม่ใช่เพราะการแก้แค้น”
“แล้วถ้าอย่างนั้นคุณใช้ฉันเป็นเครื่องมือแก้แค้นพี่รันทำไม”
“ผม...เอ่อ” ใบหน้าคมสันอึกอักที่จะตอบเขาเม้มริมฝีปากแน่น
“ตอบไม่ได้ใช่ไหม.... คราวนี้ทีของฉันบ้าง บอกแล้วไงถ้าคุณไม่ทำตาม ฉันจะปล่อยคลิปนั้นด้วยมือของฉันเองคราวนี้แหละอยากรู้นักว่าทายาทตระกูลดังอย่างคุณ กับคนธรรมดาฐานะเข้าขั้นยากจนอย่างฉันใครจะเสียชื่อเสียงมากกว่ากัน”
“พลอยผมขอโทษ จะให้พูดอีกสักกี่ร้อยครั้งคุณถึงจะยอมฟัง และที่สำคัญผมก็ไม่ใช่คนฆ่านายรันเพราะฉะนั้นหยุดการแก้แค้นของคุณเอาไว้เถอะครับ ถ้าเราจะแต่งงานกันโดยไม่ได้รักผมรับเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ”
“คำขอโทษของคุณฉันไม่ต้องการ และก็ไม่สนใจด้วยว่าคุณจะรับได้หรือไม่ได้ แต่สิ่งที่ฉันต้องการก็คืออยากเห็นคุณทุกข์ทรมานเหมือนที่พี่รันเคยเป็น” สายตาของพลอยญาวีจ้องหน้าเขาแน่นิ่ง ใบหน้าสวยอยู่ห่างจากปลายคางของวาโยแค่คืบเขาก้มต่ำลงมาเกือบจะชนกับริมฝีปากบาง
“คุณต้องการเท่าไหร่”
เขาหมายถึงเงิน พลอยญาวีรู้ดีคนรวยเมื่อทำสิ่งผิดพลาดก็มักใช้เงินฟาดหัวเพื่อให้จบเรื่อง
“ทั้งหมดที่คุณมี ฉันจะต้องได้ทะเบียนสมรสในวันพรุ่งนี้”
“ไม่มีทาง” วาโยเสียงกร้าวใส่
“เหรอคะ ถ้าอย่างนั้นคุณแม่ของคุณที่กำลังไปบวชชีพราหมณ์ อยู่ที่วัดมเหยงคณ์ จังหวัดอยุธยาคงจะต้องรู้เรื่องที่ลูกชายตัวแสบไปก่อเอาไว้” พลอยญาวีได้ข้อมูลทั้งหมดจากนักสืบ
“อย่าทำบ้าๆ” วาโยจำไหล่บางบีบเอาไว้แน่น “ทำแบบนั้นคุณจะเป็นมารศาสนา” เขาไม่อยากให้มารดารู้เรื่องที่เขาไปแอบทำมาเพราะรู้ดีว่าท่านจะต้องโกรธเขามาก
“ไม่มีอะไรที่ฉันกลัวอีกแล้วต่อไปนี้”
ชายหนุ่มเงียบไปพักใหญ่ก่อนจะถอนหายใจแรงๆ
“เฮ้อ!”
“ก็ได้....พลอยญาวีถ้าคุณต้องการแบบนี้อย่ามาเสียใจที่หลัง ผมจะบอกให้นะถ้าคุณคิดจะมาเป็นเมียผมเพื่อแก้แค้น คุณก็ต้องทำหน้าที่ของเมียให้ครบสมบูรณ์ด้วย ผมจะไม่ปล่อยคุณไว้เฉยๆหรอก” สายตาของเขาโลมเลียไปทั่วเรือนกาย
“ยิ่งขาว หมวย สวย เซ็กซี่อย่างนี้แล้วด้วย จัดหนักตลอดทั้งคืน”
“ดี ขอให้จัดมาหนักๆเลยนะ ฉันจะได้ตั้งกล้องอัดวีดีโอส่งให้ยัยวุ้นเส้นแฟนของคุณได้ดู” หญิงสาวยิ้มอย่างสะใจที่ไหนได้เรื่องนี้เธอเข้าใจผิดเพราะผู้หญิงที่เธอพูดถึงไม่ได้มีความสำคัญกับเขาเลย
เขาหัวเราะในลำคอ “ถ้าคุณไม่อายผมก็เต็มใจจะทำ” นึกให้เธอเปลี่ยนใจล้มเลิกความคิดไปซะ
พลอยรู้สึกหน้าร้อนผ่าวนี่เธอพาตัวเองมาอยู่ในกองไฟใช่ไหม แต่ถึงอย่างไรก็ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วในเมื่อผู้ชายที่เธอคิดจะร่วมหอลงโรงต้องจากไปเพราะน้ำมือนายวาโยเขาจะต้องรู้จักความสูญเสียบ้าง
“จะเปลี่ยนใจไหม” เขาถามย้ำ
“ไม่เปลี่ยน บอกเลิกยัยวุ้นเส้นนั่นไปได้เลยต่อไปนี้คุณเป็นของฉัน” น้ำเสียงหนักแน่น วาโยอึ้งไปนิดหนึ่ง
เห็นใบหน้าเขานิ่ง พลอยญาวีรู้สึกดีใจเพราะคิดว่าเขาคงเสียใจมาก ยิ่งเขาเสียใจความเจ็บในใจของเธอก็จะบรรเทาลง
“ได้ครับคนสวย” เขายิ้ม ใบหน้าคมก้มลงมาที่ซอกคอขาว คางสากถูไถไปทั่วลำคอระหง ร่างบางดิ้นรนพยายามทุบอกเขา แต่ทว่าถูกคนตัวสูงดันร่างเธอไปที่เตียง
“จะทำอะไรปล่อยฉัน” เสียงหวานกรี๊ดลั่นห้อง
“บอกให้กลับไปคุณก็ไม่เชื่อ ในเมื่อสมัครใจมาเป็นเมียผมแล้วคุณก็ต้องทำหน้าที่ของเมียอย่าดิ้นสิ”
“ไม่ฉันเกลียดคุณ ไม่เคยนึกพิศวาสอยากจะเป็นคู่นอนของคุณสักนิด”
“เหรอครับ คุณนี่หน้าใสๆแต่ใจโลเลนะ ปากก็บอกว่าเกลียดผม แต่เสนอตัวอยากจะมาเป็นเมียผมตกลงคุณจะเอายังไง” เขาก้มมองเข้าไปที่นัยน์ตาของสาวสวยบนที่นอนซึ่งเขาค่อมอยู่บนร่างเธอ
ปลายเท้าเรียวถีบเข้าที่ลำตัวชายหนุ่มอย่างไม่ยั้ง แต่ก็ทำได้แค่พักเดียวเมื่อคนสูงใหญ่กว่ามากจับเธอพลิกคว่ำจากนั้นกระหน่ำฟาดฝ่ามือหนาใหญ่ไปที่ก้นงอนงามอย่างแรงอีกหลายที
“ทำตัวเกเรกับสามีแบบนี้ไม่ดีนะคนสวย ต่อไปนี้ห้ามผมเองก็ไม่ใช่กระสอบทรายที่คุณจะเตะเอาถีบเอาได้”
“ปล่อย! ฉันเจ็บ”
เขาพลิกร่างบางขึ้นมาเผชิญหน้า “ผู้หญิงใจกล้าก็ต้องเจอกับผู้ชายเอาจริง” เขาไม่พูดเปล่าแต่ดึงเธอไปจูบเสียดื้อไม่รู้เพราะความหมั่นไสร้ หรือเข้าใกล้แล้วอดใจไม่ได้
ลิ้นอุ่นตวัดเกี่ยวรัดดูดชิมความหวานอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับใครแบบนี้มาก่อน “ปล่อยๆๆ” เสียงอู้อี้ในลำคอไม่เพียงพอจะหยุดยั้งเขาได้
“พี่รัน ๆๆ”
ใบหน้าหล่อคมเข้มถอนริมฝีปากอุ่นร้อนขึ้นทันที “อยากเป็นเมียผมก็อย่าเอ่ยชื่อคนอื่น”
“ฉันไม่อยากเป็นเมียคุณ แต่ฉันจะต้องแต่งงานกับคุณให้ได้จำเอาไว้”
“ห้องนี้ผมยกให้คุณผมจะไปนอนที่อื่น แล้วพรุ่งนี้เช้าแต่งตัวให้พร้อมเราจะไปจดทะเบียนสมรส อ้อ..แล้วจะบอกให้คนอย่างผมจดทะเบียนสมรสแล้วจะไม่มีการหย่าเด็ดขาด”
ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียง และเดินลิ่วๆออกไปจากห้องทิ้งพลอยญาวีให้อยู่คนเดียวภายในห้อง
++++++++++++++++++++
ภายในไร่กว้างใหญ่แต่เงียบสงบมีเพียงหมู่ดาว และพระจันทร์ดวงใหญ่ลอยอ้อยอิ่งอยู่บนท้องฟ้า วาโยไม่รู้ว่าเขาควรจะรู้สึกอย่างไร เขาคงปฏิเสธไม่ได้ว่าภายในระยะหนึ่งปีที่แอบเฝ้ามองพฤติกรรมของพลอยญาวีอยู่ห่างๆเขาแอบชอบเธอแม้จะพยายมซ่อนไว้ไม่บอกใคร แต่ทว่าการมาที่นี่ของเธอคือการแก้แค้นเธอต้องการเป็นเมียของเขาเพราะอยากจะเอาชนะอยากทำให้เขาเจ็บมันไม่ใช่ความรัก
รองเท้าบูทสีเข้มเตะระบายอารมณ์กับแตงโมอ่อนๆลูกหนึ่งเท่าลูกตะกร้อ มันลอยลิ่วไปไกล
โอ๊ย!
เสียงคุ้นหูร้องขึ้น
“นั่นใคร” วาโยร้องถาม
หลังกองฟางขนาดใหญ่ ชายหนุ่มหน้านิ่งราวกับเสือยิ้มยากเดินออกมา
“ไตรเทพ นายไปทำอะไรอยู่หลังกองฟาง”
“กินลม ชมดาวครับนาย” เขาพูดช้าๆและมองหมู่ดาวอย่างอารมณ์ดี
“พ่อศิลปิน อารมณ์ดีจริงๆ ไปกินเหล้ากันเถอะ” วาโยคล้องคอลูกน้องคนสนิทชวนไปกินเหล้าเสียดื้อๆ
“แต่ผม”
“เอาเถอะน่ากินเหล้าเป็นเพื่อนฉันหน่อย กินลมชมดาวมันไม่อิ่มหรอก คืนนี้บรรยากาศเหมาะแก่การกินเหล้ามากกว่า”
ไตรเทพนึกแปลกใจปกติเจ้านายของเขาไม่ได้ติดเหล้าคืนนี้นึกเพี้ยนอะไรขึ้นมา
“คุณวาโยไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าครับ”
“ไม่สบายใจอะไร ฉันฉลองต่างหากที่พรุ่งนี้ฉันจะมีเมียแล้วนายดีใจกับฉันไหมอยู่ๆ ไม่รู้สวรรค์หรือนรกที่ส่งเมียมาให้ฉัน” เขาหัวเราะราวกับคนเมาทั้งที่ยังไม่ได้กินเหล้าสักหยด
“คุณวาโยจะมีเมีย” ไตรเทพมองเจ้านายหนุ่มด้วยความสงสัย
“อย่ามองแบบนั้นสิ เรื่องจริงฉันไม่ได้พูดเล่น”
“ใครกันครับ” ไตรเทพไม่เคยเห็นเจ้านายจะสนใจผู้หญิงที่ไหนสักนิดนอกจากพวกแตงโม แคนตาลูป เมล่อน และพืชผักปลอดสารพิษในไร่แห่งนี้”
“ก็คุณพลอยยังไง”
“เป็นไปได้ยังไงครับ” ไตรเทพแปลกใจ “แล้วเธอยังไม่กลับออกไปอีกเหรอครับ”
“เป็นไปแล้ว”
“อย่าบอกนะครับว่าคุณวาโยปล้ำเธอ..เอ่อ” เมื่อกลางวันเจ้านายอุ้มเธอไปในบ้านเขายังจำได้
“บ้าเหรอ เขาต่างหากไล่ปล้ำฉัน แถมเธอยังเอาเรื่องคลิปมาขู่ฉันอีกทำไงได้เรามันพลาดไป
แล้ว” วาโยถอนใจ
ไตรเทพหัวเราะเสียงดังเท่าที่วาโยรู้จักเขามา “ทำไมเรื่องมันกลับตัลปัตรแบบนี้ครับ ”
“ไม่รู้สิ ”ร่างสูงไหวไหล่
“นี่แหละครับที่เขาว่าให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว”
+++++++++++++++++++++++++
ภายในห้องหญิงสาวร่างบางกำลังทำอะไรไม่ถูกอีกใจนึกสะใจที่ทำสำเร็จ อีกใจรู้สึกสลดหดหู่พลอยเดินไปที่ขอบหน้าต่างมองขึ้นไปท้องฟ้าพระจันทร์ที่นี่ดูสวยกว่ากรุงเทพฯมากแต่ทำไมเธอถึงรู้สึกสลดใจ
“พลอยก้าวแล้วจะไม่ถอยค่ะพี่รัน พลอยจะเอาคนผิดเข้าคุกให้ได้ไม่ว่าจะต้องแรกด้วยอะไรก็ตาม พลอยจะทำให้เขาเสียใจ เสียทุกอย่างถ้าเผาไร่เขาได้พลอยมีโอกาสก็จะทำ”
“คุณคะ คุณ” เสียงเคาะประตูดังขึ้น
พลอยเดินไปเปิดประตูพบสาวใหญ่ร่างท้วมยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตรในมือถือเสื้อผ้าผู้หญิงมาสองสามชุด “นายเขาให้อุ่นมาดูแลคุณค่ะ อุ่นอยากจะมาถามว่าคุณจะทานอะไรดีคะอุ่นจะทำให้”
“ขอบใจจ้ะ แต่พลอยยังไม่หิว” พลอยญาวีรู้สึกอาย ไม่รู้ว่าเขาไปบอกคนอื่นว่าเธอเป็นใครและจะมาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร
อุ่นมองเธอแบบยิ้มๆ พลอยญาวีก้มมองตัวเองเสื้อผ้าขาดวิ่น แม่บ้านสาวใหญ่คงคิดไปไกลว่าเธอกับนายวาโยคงจะรักกันขั้นรุนแรง เพราะแม่บ้านลอบมองไปที่เตียงนอน
“เอ่อ..ฉันยังไม่ต้องการอะไรค่ะ” พลอยรีบรับเสื้อผ้าและปิดประตูล็อคอย่างแน่นหนา
+++++++++++++++++++++++++++
“เมียนาย !”
ภายในค่ำคืนเดียวข่าวคราวของพลอยญาวีแพร่สะพัดไปทั่วไร่ หญิงสาวสวยที่ไม่เคยมีใครเห็นไม่มีใครรู้ประวัติมาก่อนต่อไปนี้เธอจะมาอยู่ที่นี่ในฐานะเมียของนายวาโย
+++++++++++++++++++++++++++++
กระท้อนทำไมไม่กินข้าวล่ะลูกคุณยุวดีมองอาหารบนโต๊ะที่วันนี้ไม่ค่อยพล่อง ปกติกระท้อนจะต้องกินจนเกลี้ยง
“กินไม่ลงค่ะ หนูคิดถึงพี่พลอยค่ะแม่”
“พี่เขาไปประจำที่สาขาต่างจังหวัดแค่สามเดือนเอง แป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับมาแล้วจ้ะ”
“พี่พลอยกลับมาหนูคงผอม” กระท้อนเขี่ยข้าวในจานเล่น
“ทำไมล่ะลูก”
“กินคนเดียวมันไม่ได้รสชาติ สู้แย่งพี่พลอยกินอร่อยกว่าเยอะ”
“เอ...ที่จริงแม่ก็ว่าดีนะที่พี่สาวเราไปทำงานต่างจังหวัดแบบนี้ เผื่อบางทีกระท้อนของแม้จะผอมลงบ้าง”
++++++++++++++++++++++++++++
แสงจากพระจันทร์สาดส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่ที่เปิดเอาไว้รับลมบ่งบอกให้รู้ว่าเป็นเวลากลางคืน เป็นเวลานานหลายชั่วโมงที่ชายหนุ่มหน้าคมอย่างวาโย พยายามไกล่เกลี่ยกรณีพิพทาทระหว่างเขากับหญิงสาวสวยตรงหน้าแต่ทว่ามันกลับไม่เป็นผล
“ผมว่านี่ก็ดึกมากแล้วนะครับ คุณควรกลับบ้านไปก่อนมาอยู่กับผมสองต่อสองแบบนี้อาจจะถูกข้อครหาเอาได้”
ใบหน้าเรียวรูปไข่สวยทันสมัยหันมาสบตาก่อนจะเหยียดยิ้ม “คงไม่มีใครที่จะกล้าตั้งข้อครหาหรือนินทาพลอยในเรื่องนี้หรอกค่ะ เพราะเรากำลังจะแต่งงานกัน” ดวงตาคู่สวยมีแววสะใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายผงะ
“แต่งงาน!” วาโยสั่นศีรษะ ถ้าจะแต่งงานเขาต้องแต่งกับผู้หญิงที่เขารักและเธอก็ต้องรักเขาด้วย
“บ้า คุณคิดจะทำอะไรพลอยที่ผมพูดกับคุณมาตั้งหลายชั่วโมงคุณไม่เข้าใจเลยใช่ไหม”
หญิงสาวมองหน้าเขาก่อนจะเดินรุกคืบเข้ามาใกล้ๆ ในขณะที่ชายหนุ่มหุ่นสูงอย่างวาโยก้าวถอยหลังไปติดผนังและพยายามจะไม่มองเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งของเธอ
“เข้าใจ แต่ ช่วยไม่ได้ถ้าคุณไม่ก่อเรื่องขึ้นมาก่อน ฉันคงไม่ต้องทำแบบนี้ ในเมื่อฉันไม่ได้ใช้ชีวิตคู่อยู่กับคนที่รักเพราะน้ำมือคนใจร้ายอย่างคุณ ชาตินี้ก็อย่าหวังว่าคุณจะได้มีความสุขกับยัยวุ้นเส้นขึ้นอืดนั่นเลย เราจะลงนรกไปด้วยกัน” สายตาที่เคยสดใสร่าเริงกลับมีแววความอาฆาตเข้ามาทดแทน
วาโยดันร่างบางให้ถอยห่างออกไป
“แต่งงานกับคุณผมคงทำไม่ได้ ผมจะต้องแต่งงานเพราะความรักไม่ใช่เพราะการแก้แค้น”
“แล้วถ้าอย่างนั้นคุณใช้ฉันเป็นเครื่องมือแก้แค้นพี่รันทำไม”
“ผม...เอ่อ” ใบหน้าคมสันอึกอักที่จะตอบเขาเม้มริมฝีปากแน่น
“ตอบไม่ได้ใช่ไหม.... คราวนี้ทีของฉันบ้าง บอกแล้วไงถ้าคุณไม่ทำตาม ฉันจะปล่อยคลิปนั้นด้วยมือของฉันเองคราวนี้แหละอยากรู้นักว่าทายาทตระกูลดังอย่างคุณ กับคนธรรมดาฐานะเข้าขั้นยากจนอย่างฉันใครจะเสียชื่อเสียงมากกว่ากัน”
“พลอยผมขอโทษ จะให้พูดอีกสักกี่ร้อยครั้งคุณถึงจะยอมฟัง และที่สำคัญผมก็ไม่ใช่คนฆ่านายรันเพราะฉะนั้นหยุดการแก้แค้นของคุณเอาไว้เถอะครับ ถ้าเราจะแต่งงานกันโดยไม่ได้รักผมรับเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ”
“คำขอโทษของคุณฉันไม่ต้องการ และก็ไม่สนใจด้วยว่าคุณจะรับได้หรือไม่ได้ แต่สิ่งที่ฉันต้องการก็คืออยากเห็นคุณทุกข์ทรมานเหมือนที่พี่รันเคยเป็น” สายตาของพลอยญาวีจ้องหน้าเขาแน่นิ่ง ใบหน้าสวยอยู่ห่างจากปลายคางของวาโยแค่คืบเขาก้มต่ำลงมาเกือบจะชนกับริมฝีปากบาง
“คุณต้องการเท่าไหร่”
เขาหมายถึงเงิน พลอยญาวีรู้ดีคนรวยเมื่อทำสิ่งผิดพลาดก็มักใช้เงินฟาดหัวเพื่อให้จบเรื่อง
“ทั้งหมดที่คุณมี ฉันจะต้องได้ทะเบียนสมรสในวันพรุ่งนี้”
“ไม่มีทาง” วาโยเสียงกร้าวใส่
“เหรอคะ ถ้าอย่างนั้นคุณแม่ของคุณที่กำลังไปบวชชีพราหมณ์ อยู่ที่วัดมเหยงคณ์ จังหวัดอยุธยาคงจะต้องรู้เรื่องที่ลูกชายตัวแสบไปก่อเอาไว้” พลอยญาวีได้ข้อมูลทั้งหมดจากนักสืบ
“อย่าทำบ้าๆ” วาโยจำไหล่บางบีบเอาไว้แน่น “ทำแบบนั้นคุณจะเป็นมารศาสนา” เขาไม่อยากให้มารดารู้เรื่องที่เขาไปแอบทำมาเพราะรู้ดีว่าท่านจะต้องโกรธเขามาก
“ไม่มีอะไรที่ฉันกลัวอีกแล้วต่อไปนี้”
ชายหนุ่มเงียบไปพักใหญ่ก่อนจะถอนหายใจแรงๆ
“เฮ้อ!”
“ก็ได้....พลอยญาวีถ้าคุณต้องการแบบนี้อย่ามาเสียใจที่หลัง ผมจะบอกให้นะถ้าคุณคิดจะมาเป็นเมียผมเพื่อแก้แค้น คุณก็ต้องทำหน้าที่ของเมียให้ครบสมบูรณ์ด้วย ผมจะไม่ปล่อยคุณไว้เฉยๆหรอก” สายตาของเขาโลมเลียไปทั่วเรือนกาย
“ยิ่งขาว หมวย สวย เซ็กซี่อย่างนี้แล้วด้วย จัดหนักตลอดทั้งคืน”
“ดี ขอให้จัดมาหนักๆเลยนะ ฉันจะได้ตั้งกล้องอัดวีดีโอส่งให้ยัยวุ้นเส้นแฟนของคุณได้ดู” หญิงสาวยิ้มอย่างสะใจที่ไหนได้เรื่องนี้เธอเข้าใจผิดเพราะผู้หญิงที่เธอพูดถึงไม่ได้มีความสำคัญกับเขาเลย
เขาหัวเราะในลำคอ “ถ้าคุณไม่อายผมก็เต็มใจจะทำ” นึกให้เธอเปลี่ยนใจล้มเลิกความคิดไปซะ
พลอยรู้สึกหน้าร้อนผ่าวนี่เธอพาตัวเองมาอยู่ในกองไฟใช่ไหม แต่ถึงอย่างไรก็ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วในเมื่อผู้ชายที่เธอคิดจะร่วมหอลงโรงต้องจากไปเพราะน้ำมือนายวาโยเขาจะต้องรู้จักความสูญเสียบ้าง
“จะเปลี่ยนใจไหม” เขาถามย้ำ
“ไม่เปลี่ยน บอกเลิกยัยวุ้นเส้นนั่นไปได้เลยต่อไปนี้คุณเป็นของฉัน” น้ำเสียงหนักแน่น วาโยอึ้งไปนิดหนึ่ง
เห็นใบหน้าเขานิ่ง พลอยญาวีรู้สึกดีใจเพราะคิดว่าเขาคงเสียใจมาก ยิ่งเขาเสียใจความเจ็บในใจของเธอก็จะบรรเทาลง
“ได้ครับคนสวย” เขายิ้ม ใบหน้าคมก้มลงมาที่ซอกคอขาว คางสากถูไถไปทั่วลำคอระหง ร่างบางดิ้นรนพยายามทุบอกเขา แต่ทว่าถูกคนตัวสูงดันร่างเธอไปที่เตียง
“จะทำอะไรปล่อยฉัน” เสียงหวานกรี๊ดลั่นห้อง
“บอกให้กลับไปคุณก็ไม่เชื่อ ในเมื่อสมัครใจมาเป็นเมียผมแล้วคุณก็ต้องทำหน้าที่ของเมียอย่าดิ้นสิ”
“ไม่ฉันเกลียดคุณ ไม่เคยนึกพิศวาสอยากจะเป็นคู่นอนของคุณสักนิด”
“เหรอครับ คุณนี่หน้าใสๆแต่ใจโลเลนะ ปากก็บอกว่าเกลียดผม แต่เสนอตัวอยากจะมาเป็นเมียผมตกลงคุณจะเอายังไง” เขาก้มมองเข้าไปที่นัยน์ตาของสาวสวยบนที่นอนซึ่งเขาค่อมอยู่บนร่างเธอ
ปลายเท้าเรียวถีบเข้าที่ลำตัวชายหนุ่มอย่างไม่ยั้ง แต่ก็ทำได้แค่พักเดียวเมื่อคนสูงใหญ่กว่ามากจับเธอพลิกคว่ำจากนั้นกระหน่ำฟาดฝ่ามือหนาใหญ่ไปที่ก้นงอนงามอย่างแรงอีกหลายที
“ทำตัวเกเรกับสามีแบบนี้ไม่ดีนะคนสวย ต่อไปนี้ห้ามผมเองก็ไม่ใช่กระสอบทรายที่คุณจะเตะเอาถีบเอาได้”
“ปล่อย! ฉันเจ็บ”
เขาพลิกร่างบางขึ้นมาเผชิญหน้า “ผู้หญิงใจกล้าก็ต้องเจอกับผู้ชายเอาจริง” เขาไม่พูดเปล่าแต่ดึงเธอไปจูบเสียดื้อไม่รู้เพราะความหมั่นไสร้ หรือเข้าใกล้แล้วอดใจไม่ได้
ลิ้นอุ่นตวัดเกี่ยวรัดดูดชิมความหวานอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับใครแบบนี้มาก่อน “ปล่อยๆๆ” เสียงอู้อี้ในลำคอไม่เพียงพอจะหยุดยั้งเขาได้
“พี่รัน ๆๆ”
ใบหน้าหล่อคมเข้มถอนริมฝีปากอุ่นร้อนขึ้นทันที “อยากเป็นเมียผมก็อย่าเอ่ยชื่อคนอื่น”
“ฉันไม่อยากเป็นเมียคุณ แต่ฉันจะต้องแต่งงานกับคุณให้ได้จำเอาไว้”
“ห้องนี้ผมยกให้คุณผมจะไปนอนที่อื่น แล้วพรุ่งนี้เช้าแต่งตัวให้พร้อมเราจะไปจดทะเบียนสมรส อ้อ..แล้วจะบอกให้คนอย่างผมจดทะเบียนสมรสแล้วจะไม่มีการหย่าเด็ดขาด”
ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียง และเดินลิ่วๆออกไปจากห้องทิ้งพลอยญาวีให้อยู่คนเดียวภายในห้อง
++++++++++++++++++++
ภายในไร่กว้างใหญ่แต่เงียบสงบมีเพียงหมู่ดาว และพระจันทร์ดวงใหญ่ลอยอ้อยอิ่งอยู่บนท้องฟ้า วาโยไม่รู้ว่าเขาควรจะรู้สึกอย่างไร เขาคงปฏิเสธไม่ได้ว่าภายในระยะหนึ่งปีที่แอบเฝ้ามองพฤติกรรมของพลอยญาวีอยู่ห่างๆเขาแอบชอบเธอแม้จะพยายมซ่อนไว้ไม่บอกใคร แต่ทว่าการมาที่นี่ของเธอคือการแก้แค้นเธอต้องการเป็นเมียของเขาเพราะอยากจะเอาชนะอยากทำให้เขาเจ็บมันไม่ใช่ความรัก
รองเท้าบูทสีเข้มเตะระบายอารมณ์กับแตงโมอ่อนๆลูกหนึ่งเท่าลูกตะกร้อ มันลอยลิ่วไปไกล
โอ๊ย!
เสียงคุ้นหูร้องขึ้น
“นั่นใคร” วาโยร้องถาม
หลังกองฟางขนาดใหญ่ ชายหนุ่มหน้านิ่งราวกับเสือยิ้มยากเดินออกมา
“ไตรเทพ นายไปทำอะไรอยู่หลังกองฟาง”
“กินลม ชมดาวครับนาย” เขาพูดช้าๆและมองหมู่ดาวอย่างอารมณ์ดี
“พ่อศิลปิน อารมณ์ดีจริงๆ ไปกินเหล้ากันเถอะ” วาโยคล้องคอลูกน้องคนสนิทชวนไปกินเหล้าเสียดื้อๆ
“แต่ผม”
“เอาเถอะน่ากินเหล้าเป็นเพื่อนฉันหน่อย กินลมชมดาวมันไม่อิ่มหรอก คืนนี้บรรยากาศเหมาะแก่การกินเหล้ามากกว่า”
ไตรเทพนึกแปลกใจปกติเจ้านายของเขาไม่ได้ติดเหล้าคืนนี้นึกเพี้ยนอะไรขึ้นมา
“คุณวาโยไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าครับ”
“ไม่สบายใจอะไร ฉันฉลองต่างหากที่พรุ่งนี้ฉันจะมีเมียแล้วนายดีใจกับฉันไหมอยู่ๆ ไม่รู้สวรรค์หรือนรกที่ส่งเมียมาให้ฉัน” เขาหัวเราะราวกับคนเมาทั้งที่ยังไม่ได้กินเหล้าสักหยด
“คุณวาโยจะมีเมีย” ไตรเทพมองเจ้านายหนุ่มด้วยความสงสัย
“อย่ามองแบบนั้นสิ เรื่องจริงฉันไม่ได้พูดเล่น”
“ใครกันครับ” ไตรเทพไม่เคยเห็นเจ้านายจะสนใจผู้หญิงที่ไหนสักนิดนอกจากพวกแตงโม แคนตาลูป เมล่อน และพืชผักปลอดสารพิษในไร่แห่งนี้”
“ก็คุณพลอยยังไง”
“เป็นไปได้ยังไงครับ” ไตรเทพแปลกใจ “แล้วเธอยังไม่กลับออกไปอีกเหรอครับ”
“เป็นไปแล้ว”
“อย่าบอกนะครับว่าคุณวาโยปล้ำเธอ..เอ่อ” เมื่อกลางวันเจ้านายอุ้มเธอไปในบ้านเขายังจำได้
“บ้าเหรอ เขาต่างหากไล่ปล้ำฉัน แถมเธอยังเอาเรื่องคลิปมาขู่ฉันอีกทำไงได้เรามันพลาดไป
แล้ว” วาโยถอนใจ
ไตรเทพหัวเราะเสียงดังเท่าที่วาโยรู้จักเขามา “ทำไมเรื่องมันกลับตัลปัตรแบบนี้ครับ ”
“ไม่รู้สิ ”ร่างสูงไหวไหล่
“นี่แหละครับที่เขาว่าให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว”
+++++++++++++++++++++++++
ภายในห้องหญิงสาวร่างบางกำลังทำอะไรไม่ถูกอีกใจนึกสะใจที่ทำสำเร็จ อีกใจรู้สึกสลดหดหู่พลอยเดินไปที่ขอบหน้าต่างมองขึ้นไปท้องฟ้าพระจันทร์ที่นี่ดูสวยกว่ากรุงเทพฯมากแต่ทำไมเธอถึงรู้สึกสลดใจ
“พลอยก้าวแล้วจะไม่ถอยค่ะพี่รัน พลอยจะเอาคนผิดเข้าคุกให้ได้ไม่ว่าจะต้องแรกด้วยอะไรก็ตาม พลอยจะทำให้เขาเสียใจ เสียทุกอย่างถ้าเผาไร่เขาได้พลอยมีโอกาสก็จะทำ”
“คุณคะ คุณ” เสียงเคาะประตูดังขึ้น
พลอยเดินไปเปิดประตูพบสาวใหญ่ร่างท้วมยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตรในมือถือเสื้อผ้าผู้หญิงมาสองสามชุด “นายเขาให้อุ่นมาดูแลคุณค่ะ อุ่นอยากจะมาถามว่าคุณจะทานอะไรดีคะอุ่นจะทำให้”
“ขอบใจจ้ะ แต่พลอยยังไม่หิว” พลอยญาวีรู้สึกอาย ไม่รู้ว่าเขาไปบอกคนอื่นว่าเธอเป็นใครและจะมาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร
อุ่นมองเธอแบบยิ้มๆ พลอยญาวีก้มมองตัวเองเสื้อผ้าขาดวิ่น แม่บ้านสาวใหญ่คงคิดไปไกลว่าเธอกับนายวาโยคงจะรักกันขั้นรุนแรง เพราะแม่บ้านลอบมองไปที่เตียงนอน
“เอ่อ..ฉันยังไม่ต้องการอะไรค่ะ” พลอยรีบรับเสื้อผ้าและปิดประตูล็อคอย่างแน่นหนา
+++++++++++++++++++++++++++
“เมียนาย !”
ภายในค่ำคืนเดียวข่าวคราวของพลอยญาวีแพร่สะพัดไปทั่วไร่ หญิงสาวสวยที่ไม่เคยมีใครเห็นไม่มีใครรู้ประวัติมาก่อนต่อไปนี้เธอจะมาอยู่ที่นี่ในฐานะเมียของนายวาโย
+++++++++++++++++++++++++++++
กระท้อนทำไมไม่กินข้าวล่ะลูกคุณยุวดีมองอาหารบนโต๊ะที่วันนี้ไม่ค่อยพล่อง ปกติกระท้อนจะต้องกินจนเกลี้ยง
“กินไม่ลงค่ะ หนูคิดถึงพี่พลอยค่ะแม่”
“พี่เขาไปประจำที่สาขาต่างจังหวัดแค่สามเดือนเอง แป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับมาแล้วจ้ะ”
“พี่พลอยกลับมาหนูคงผอม” กระท้อนเขี่ยข้าวในจานเล่น
“ทำไมล่ะลูก”
“กินคนเดียวมันไม่ได้รสชาติ สู้แย่งพี่พลอยกินอร่อยกว่าเยอะ”
“เอ...ที่จริงแม่ก็ว่าดีนะที่พี่สาวเราไปทำงานต่างจังหวัดแบบนี้ เผื่อบางทีกระท้อนของแม้จะผอมลงบ้าง”
++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 31 พ.ค. 2554, 17:00:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 31 พ.ค. 2554, 17:02:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 7061
| << ตอนที่ 11 | ตอนที่ 15 >> |
lovemuay 31 พ.ค. 2554, 19:38:50 น.
อันนี้พระเอกของเราไม่ต้องทำอะไรเลย นางเองวิ่งมาขุดหลุมเอง^^
นายวาโยเอ๋ย! ถ้าชอบเค้าก็ทำใหเค้าใจอ่อนให้ได้สิ
อันนี้พระเอกของเราไม่ต้องทำอะไรเลย นางเองวิ่งมาขุดหลุมเอง^^
นายวาโยเอ๋ย! ถ้าชอบเค้าก็ทำใหเค้าใจอ่อนให้ได้สิ
ปูสีน้ำเงิน 31 พ.ค. 2554, 19:53:33 น.
จะแก้แค้นเค้า แต่ดูไปดูมางานนี้ยัยพลอยน่าจะเข้าเนื้อนะ
จะแก้แค้นเค้า แต่ดูไปดูมางานนี้ยัยพลอยน่าจะเข้าเนื้อนะ
หมู้หมู 31 พ.ค. 2554, 20:10:06 น.
โอ๊ย โย่ววว ก็นึกว่า จะ ดาม่า กว่านี้ 555 ^^
โอ๊ย โย่ววว ก็นึกว่า จะ ดาม่า กว่านี้ 555 ^^
ann 31 พ.ค. 2554, 20:58:19 น.
ว้าว นู๋กระท้อนดีออกจ้ะ จะได้หุ่นเพรียวบางร่างน้อย 555+ ว่าแต่เรื่องแนวเฮฮานะเนี่ย
ว้าว นู๋กระท้อนดีออกจ้ะ จะได้หุ่นเพรียวบางร่างน้อย 555+ ว่าแต่เรื่องแนวเฮฮานะเนี่ย
อัปสรา 31 พ.ค. 2554, 23:04:40 น.
เรื่องนี้ก็ไม่ดราม่ามากค่ะ แต่จะมีบางฉากเหมือนกัน ขอขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านค่ะ
เรื่องนี้ก็ไม่ดราม่ามากค่ะ แต่จะมีบางฉากเหมือนกัน ขอขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านค่ะ
kaero 1 มิ.ย. 2554, 12:03:17 น.
กระท้อน เข้าคอร์สลดความอ้วนไปโดยปริยาย อิอิ
กระท้อน เข้าคอร์สลดความอ้วนไปโดยปริยาย อิอิ
อัปสรา 1 มิ.ย. 2554, 12:22:20 น.
งานนี้กระท้อนผอมแน่
งานนี้กระท้อนผอมแน่
pattisa 1 มิ.ย. 2554, 20:32:05 น.
Kratorn is gonna be slim and cute as p'ploy for sure :)
Kratorn is gonna be slim and cute as p'ploy for sure :)
อัปสรา 2 มิ.ย. 2554, 08:01:01 น.
ค่ะ
ค่ะ