หนึ่่งหัวใจ
ชายหนุ่มที่มีแผลใหญ่เพราะภรรยาเก่า ต้องมาเจอกับสาวน้อยที่มาทำให้หัวใจคนมีแผลต้องปั่นป่วน และ ต้องมาเจอกับปัญหารักสามเศร้า เพราะแม่สาวน้อยเองก็มีแฟนอยู่แล้ว ส่วนเขาก็ยังมีทะเบียนสมรส ที่ยังอยู่
Tags: ความรัก
ตอน: ตอนที่3งานประกวดอาหารนานาชาติ /วันแข่งขัน
งานมหกรรมประกวดอาหารนานาชาติถูกจัดที่บริเวณส่วนกลางของรีสอร์ท ตกแต่งโดยผ้าไหมที่มีชื่อในเชียงใหม่ ผสมกับดอกไม้นานาชนิดที่ถูกจัดเป็นพุ่มๆ มีธงชาติของแต่ละชาติปักเป็นอาณาเขตของงาน
รูปแบบของงานวันนี้คือให้ผู้เข้าแข่งขันแต่ละประเทศแต่งกายด้วยชุดประจำชาติ
คณะกรรมคัดมาจากประเทศที่เข้าแข่งขันประเทศละคนรวมสิบคน
เพราดูไม่ค่อยมั่นใจชุดเท่าไหร่ ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยใส่ชุดไทยเลย ชุดไทยจักรีห่มด้วยสไบโปร่ง ลวดลายสวยงาม แต่งหน้าอ่อนๆ
“You are very beautiful (คุณสวยมาก)”กรรมการต่างชาติคนหนึ่งเดินมาชมเพราที่ยืนจักของอยู่ที่ซุ้มอาหารไทย
“Thank you.”เพรายิ้มเขินๆให้กรรมการ
“How old are you? (อายุเท่าไหร่ครับ)”พ่อครัวต่างชาติถามต่อ
“22 year.”
“Wow, you are very good. I will wait for your food. (คุณเก่งนะ ผมจะรอชิมอาหารของคุณ)”
“I am very pleased thank you. (ยินดีค่ะขอบคุณมากๆ)”เพรายกมือไหว้ขอบคุณกรรมการคนนั้นก็เดินไปทักทายผู้เข้าแข่งขันคนอื่น
“ผู้ภาษาอังกฤษเก่งเหมือนกันนี่”ชวินที่ยืนแอบฟังอยู่เดินเข้ามาแซว
“ขอบคุณที่ชมนะคะคุณวิน”เพราหันไปมองแล้วยิ้มให้คนชม
“ชมแค่นี้จะมาขอบอกขอบใจอะไร”
“หนูหมายถึงเมื่อวันก่อนที่ชมว่าหนูทำอาหารอร่อย”
ชวินรู้สึกอึ้งหันมองเพราไม่คิดว่าหญิงสาวจะได้ยินสิ่งที่เขาพูด
“Are you ready? Go!!!”
พิธีกรสาวชาวไทย และพิธีกรหนุ่มลูกครึ่งไทย-ฟิลิปปินส์ประกาศเริ่มการแข่งขัน แต่ละประเทศต่างเร่งมือให้ทันกับเวลาหนึ่งชั่วโมง
“คุณวินคะร่อนแป้งดีๆสิคะ”เพราหันไปสั่งชวินที่ร่อนกระจายเต็มไปหมด “ค่อยๆทำแบบนี้นะคะ”
หญิงสาวเดินไปโอบชายหนุ่ม จับสองมือของชวินค่อยๆร่อนแป้งเบาๆ
ชวินหันมองหน้าคนสอนแล้วยิ้มให้กับท่าทางเอาจริงเอาจัง ก่องจะหุบยิ้มเมื่อนึกผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่เคยสอนเขาร่อนแป้ง
หนุ่มสาวที่อยู่ในชุดนักศึกษากำลังช่วยกันทำเค้กเพื่อเซอร์ไพรส์ ชนิดาซึ่งเป็นน้องสาวของชวิน และเป็นเพื่อนสนิทของวนิดา
“พี่วินมาค่ะเดี๋ยวนิดสอน”วนิดาจับมือชวินให้ค่อยๆร่อนแป้งเบาๆ “ร่อนแบบพี่วินเค้กสองปอนของนิดคงจะเหลือไม่ถึงครึ่งปอนแน่ๆ พี่วินมองอะไรคะเนี้ย”
ชายหนุ่มที่เอาแต่ยิ้มมองเหมือนจะกินวนิดา เธอคนนี้คือสเปคของชายหนุ่ม แม่ศรีเรือน อ่อนหวาน ยิ้มสวย
“น้องนิดครับ”ชวินเรียกวนิดาเสียงนุ่ม
“ขา”วนิดาหันมามองชวินตาแป๋ว
“จับมือพี่แบบนี้คิดอะไรกับพี่รึเปล่า”ชวินใช่สายตาหวานเยิ้มเรียกคะแนน
“นิดมีแฟนแล้วค่ะ”วนิดารีบปล่อยมือชายหนุ่มแล้วเดินไปล้างสตอเบอรี ชวินยิ้มมุม
ปากก่อนจะเดินไปช่วยล้างสตอเบอรี่แล้วฉวยโอกาสจับมือ
“พี่จีบนิด แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแฟนนิดล่ะครับ”
“พี่วิน”
“คุณวินคะ”
กลับมาสู่โลกปัจจุบัน ชวินกระพริบตาถี่ๆมองหน้าผู้หญิงที่จับมือเขาให้ชัด
“แป้งเข้าตาหรือคะ”เพรารีบปล่อยมือจากชวินแล้วเอามือไปจับที่หน้าชายหนุ่ม ชวินปัดมือของเพราออก
“เปล่าเธอร่อนแป้งไปแล้วกันฉันจะไปตั้งน้ำต้มปูเค็ม”
เพรามองชวินที่มีท่าทางแปลกๆ ลุกลี้ลุกลนผิดปกติ
“ตาคนนี้เดียวดีเดี๋ยวร้าย”หญิงสาวส่ายหัวแล้วหันไปร่อนแป้งต่อ
ชวินแอบมองเพราเป็นพักๆ รู้สึกแปลกๆที่หัวใจ มันสั่นๆจี๊ดๆมวนๆอย่างบอกไม่ถูก ไม่
สิความจริงชายหนุ่มรู้ดีว่าเขากำลังรู้สึกพิเศษกับแม่สาวอวบคนนี้ แล้วเขาก็ต้องรีบจัดการกับความรู้สึกนี้ด้วย
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป อาหารทั้งสิบชาติก็ถูกย้ายมาจัดเรียงที่หน้าคณะกรรมการเรียบร้อยแล้ว กรรมการค่อยๆชิมที่ละประเทศ
“ตอนนี้นะคะเราก็มาถึงร้านนานาวิน ของคุณชวิน พิศุทธ์พิศาลศิระกุล ตัวแทนร้านอาหารไทยเพียงหนึ่งเดียวกันแล้วนะคะ คุณชวินคะ ช่วยบอกเหตุผลที่ทำอาหารชุดนี้ด้วยค่ะ”พิธีกรสาวจ่อไมค์มาที่ชวิน
“ผมคิดว่าควรจะใช้อะไรที่เป็นสัญลักษณ์ของประเทศเราครับ ก็เลยใช้เป็นส้มตำผสมแครอท และใส่ความเป็นไทยคือปูเค็ม เค้กนี่ก็ใช้เป็นเค้กขนมกล้วย แต่งหน้าด้วยกล้วยสุก กล้วยฉาบ และสตอเบอรี่เชื่อม แล้วน้ำกระเจี๊ยบที่ต้มกับน้ำดอกมะลิของไทย จะช่วยลดความเผ็ดร้อนของส้มตำได้ครับ”ชวินอธิบาย และมีพิธีกรชายแปล
กรรมการชิมแล้วต่างมีสีหน้าที่ดี ตักกันไปคนละหลายคำ
“ใครว่าผมลำเอียงผมก็ยอมแล้วครับงานนี้ อร่อยจริงๆครับ”กรรมการคนไทยพูดกับชวิน
“ขอบคุณครับ”ชวินยิ้มรับ
“ผลออกมาแล้วค่ะ ดิฉันตื่นเต้นแทนคนไทยทุกคนจริงๆ ว้าว...งานนี้ต้องประกาศเป็นภาษาไทยแล้วค่ะ เพราะผู้ชนะก็คือ ร้านอาหารนานาวิน คุณชวิน พิศุทธ์พิศาลศิระกุล กับเชฟ เพรา อุดมธัญญาหาร”พิธีหญิง ดีใจอย่างออกหน้าออกตา พิธีกรชายเลยรีบประกาศเป็นภาษาอังกฤษ และเชิญให้เชฟประเทศอื่นๆชิมอาหารของผู้ชนะ
ทุกคนต่างยอมรับว่ารสชาติผสมผสานกันอย่างลงตัว ทั้งความเป็นไทยและสากล สมกับหัวข้องาน
ชวินกับเพราถูกนักข่าวจากหลายประเทศ รุมสัมภาษณ์และถ่ายรูป คนที่ได้รับการชื่นชมก็คือเพรา ที่อายุยังน้อยแต่ความสามารถเกินตัว ชวินก็พลอยดีใจกับแม่สาวอวบ
ด้วย และค่อยๆถอยออกจากวงสัมภาษณ์
“ดีใจด้วยเว้ยไอ้วิน”แดนไทยแสดงความยินดีกับชวินที่เดินออกมาหา “แกเห็นฉันได้
ไงวะ”
“ใครว่าฉันเห็นแกฉันเห็นน้ำค้างต่างหาก”ชายหนุ่มแกล้งส่งสายตาไปอ้อนนรี
“ดีใจด้วยนะคะพี่วิน”นรีส่งดอกไม้ช่อน้อยให้ชวิน
“ดอกไม้คุ้นๆนะ”
“ก็ขอให้พี่ที่รีสอร์ทจัดให้เมื่อกี้เองค่ะ เห็นดอกไม้เขาเหลือ”นรีอมยิ้มตอบ
“พี่จะดีใจดีไหมเนี่ย แล้วทำไมถึงมากันได้ตอนโทรไปก็บอกว่าจะไม่มา”
“พอดีเด็กๆร้องจะมา เจ้าลูกหมูอยากพาเพื่อนใหม่มาอวดคุณย่า”แดนไทยตอบ
“เด็กๆติดคุณย่ากันมาก ชวนมาที่นี่ก็ไม่ยอม”นรีช่วยเสริม
“แล้วนี่แกเสร็จแล้วเหรอว่ะ”แดนไทยถาม เพราะเห็นนักข่าวยังรุมเพราอยู่
“นั้นนะเขาแม่เชฟใหญ่ ฉันไม่อยากเข้าไปยุ้ง”
“แน่ใจเหรอวะ เมื่อกี้ฉันเห็นนะเว้ย ยิ้มซะปากกว้างมาถึงท้ายทอย”แดนไทยมองชวินอย่างจับผิด
ชวินหน้าเหวอ ไม่คิดว่าจะถูกจับได้ คิดหาทางหนี
“ฉันว่าฉันไปดีกว่า”
ชวินรีบเดินหนีเพื่อนรัก
“รีบไปไหนล่ะเพื่อน”
แดนไทยตะโกนไล่หลังชวิน
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ ขอความคิดเห็นจากทุกคนด้วยนะคะ
รูปแบบของงานวันนี้คือให้ผู้เข้าแข่งขันแต่ละประเทศแต่งกายด้วยชุดประจำชาติ
คณะกรรมคัดมาจากประเทศที่เข้าแข่งขันประเทศละคนรวมสิบคน
เพราดูไม่ค่อยมั่นใจชุดเท่าไหร่ ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยใส่ชุดไทยเลย ชุดไทยจักรีห่มด้วยสไบโปร่ง ลวดลายสวยงาม แต่งหน้าอ่อนๆ
“You are very beautiful (คุณสวยมาก)”กรรมการต่างชาติคนหนึ่งเดินมาชมเพราที่ยืนจักของอยู่ที่ซุ้มอาหารไทย
“Thank you.”เพรายิ้มเขินๆให้กรรมการ
“How old are you? (อายุเท่าไหร่ครับ)”พ่อครัวต่างชาติถามต่อ
“22 year.”
“Wow, you are very good. I will wait for your food. (คุณเก่งนะ ผมจะรอชิมอาหารของคุณ)”
“I am very pleased thank you. (ยินดีค่ะขอบคุณมากๆ)”เพรายกมือไหว้ขอบคุณกรรมการคนนั้นก็เดินไปทักทายผู้เข้าแข่งขันคนอื่น
“ผู้ภาษาอังกฤษเก่งเหมือนกันนี่”ชวินที่ยืนแอบฟังอยู่เดินเข้ามาแซว
“ขอบคุณที่ชมนะคะคุณวิน”เพราหันไปมองแล้วยิ้มให้คนชม
“ชมแค่นี้จะมาขอบอกขอบใจอะไร”
“หนูหมายถึงเมื่อวันก่อนที่ชมว่าหนูทำอาหารอร่อย”
ชวินรู้สึกอึ้งหันมองเพราไม่คิดว่าหญิงสาวจะได้ยินสิ่งที่เขาพูด
“Are you ready? Go!!!”
พิธีกรสาวชาวไทย และพิธีกรหนุ่มลูกครึ่งไทย-ฟิลิปปินส์ประกาศเริ่มการแข่งขัน แต่ละประเทศต่างเร่งมือให้ทันกับเวลาหนึ่งชั่วโมง
“คุณวินคะร่อนแป้งดีๆสิคะ”เพราหันไปสั่งชวินที่ร่อนกระจายเต็มไปหมด “ค่อยๆทำแบบนี้นะคะ”
หญิงสาวเดินไปโอบชายหนุ่ม จับสองมือของชวินค่อยๆร่อนแป้งเบาๆ
ชวินหันมองหน้าคนสอนแล้วยิ้มให้กับท่าทางเอาจริงเอาจัง ก่องจะหุบยิ้มเมื่อนึกผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่เคยสอนเขาร่อนแป้ง
หนุ่มสาวที่อยู่ในชุดนักศึกษากำลังช่วยกันทำเค้กเพื่อเซอร์ไพรส์ ชนิดาซึ่งเป็นน้องสาวของชวิน และเป็นเพื่อนสนิทของวนิดา
“พี่วินมาค่ะเดี๋ยวนิดสอน”วนิดาจับมือชวินให้ค่อยๆร่อนแป้งเบาๆ “ร่อนแบบพี่วินเค้กสองปอนของนิดคงจะเหลือไม่ถึงครึ่งปอนแน่ๆ พี่วินมองอะไรคะเนี้ย”
ชายหนุ่มที่เอาแต่ยิ้มมองเหมือนจะกินวนิดา เธอคนนี้คือสเปคของชายหนุ่ม แม่ศรีเรือน อ่อนหวาน ยิ้มสวย
“น้องนิดครับ”ชวินเรียกวนิดาเสียงนุ่ม
“ขา”วนิดาหันมามองชวินตาแป๋ว
“จับมือพี่แบบนี้คิดอะไรกับพี่รึเปล่า”ชวินใช่สายตาหวานเยิ้มเรียกคะแนน
“นิดมีแฟนแล้วค่ะ”วนิดารีบปล่อยมือชายหนุ่มแล้วเดินไปล้างสตอเบอรี ชวินยิ้มมุม
ปากก่อนจะเดินไปช่วยล้างสตอเบอรี่แล้วฉวยโอกาสจับมือ
“พี่จีบนิด แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแฟนนิดล่ะครับ”
“พี่วิน”
“คุณวินคะ”
กลับมาสู่โลกปัจจุบัน ชวินกระพริบตาถี่ๆมองหน้าผู้หญิงที่จับมือเขาให้ชัด
“แป้งเข้าตาหรือคะ”เพรารีบปล่อยมือจากชวินแล้วเอามือไปจับที่หน้าชายหนุ่ม ชวินปัดมือของเพราออก
“เปล่าเธอร่อนแป้งไปแล้วกันฉันจะไปตั้งน้ำต้มปูเค็ม”
เพรามองชวินที่มีท่าทางแปลกๆ ลุกลี้ลุกลนผิดปกติ
“ตาคนนี้เดียวดีเดี๋ยวร้าย”หญิงสาวส่ายหัวแล้วหันไปร่อนแป้งต่อ
ชวินแอบมองเพราเป็นพักๆ รู้สึกแปลกๆที่หัวใจ มันสั่นๆจี๊ดๆมวนๆอย่างบอกไม่ถูก ไม่
สิความจริงชายหนุ่มรู้ดีว่าเขากำลังรู้สึกพิเศษกับแม่สาวอวบคนนี้ แล้วเขาก็ต้องรีบจัดการกับความรู้สึกนี้ด้วย
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป อาหารทั้งสิบชาติก็ถูกย้ายมาจัดเรียงที่หน้าคณะกรรมการเรียบร้อยแล้ว กรรมการค่อยๆชิมที่ละประเทศ
“ตอนนี้นะคะเราก็มาถึงร้านนานาวิน ของคุณชวิน พิศุทธ์พิศาลศิระกุล ตัวแทนร้านอาหารไทยเพียงหนึ่งเดียวกันแล้วนะคะ คุณชวินคะ ช่วยบอกเหตุผลที่ทำอาหารชุดนี้ด้วยค่ะ”พิธีกรสาวจ่อไมค์มาที่ชวิน
“ผมคิดว่าควรจะใช้อะไรที่เป็นสัญลักษณ์ของประเทศเราครับ ก็เลยใช้เป็นส้มตำผสมแครอท และใส่ความเป็นไทยคือปูเค็ม เค้กนี่ก็ใช้เป็นเค้กขนมกล้วย แต่งหน้าด้วยกล้วยสุก กล้วยฉาบ และสตอเบอรี่เชื่อม แล้วน้ำกระเจี๊ยบที่ต้มกับน้ำดอกมะลิของไทย จะช่วยลดความเผ็ดร้อนของส้มตำได้ครับ”ชวินอธิบาย และมีพิธีกรชายแปล
กรรมการชิมแล้วต่างมีสีหน้าที่ดี ตักกันไปคนละหลายคำ
“ใครว่าผมลำเอียงผมก็ยอมแล้วครับงานนี้ อร่อยจริงๆครับ”กรรมการคนไทยพูดกับชวิน
“ขอบคุณครับ”ชวินยิ้มรับ
“ผลออกมาแล้วค่ะ ดิฉันตื่นเต้นแทนคนไทยทุกคนจริงๆ ว้าว...งานนี้ต้องประกาศเป็นภาษาไทยแล้วค่ะ เพราะผู้ชนะก็คือ ร้านอาหารนานาวิน คุณชวิน พิศุทธ์พิศาลศิระกุล กับเชฟ เพรา อุดมธัญญาหาร”พิธีหญิง ดีใจอย่างออกหน้าออกตา พิธีกรชายเลยรีบประกาศเป็นภาษาอังกฤษ และเชิญให้เชฟประเทศอื่นๆชิมอาหารของผู้ชนะ
ทุกคนต่างยอมรับว่ารสชาติผสมผสานกันอย่างลงตัว ทั้งความเป็นไทยและสากล สมกับหัวข้องาน
ชวินกับเพราถูกนักข่าวจากหลายประเทศ รุมสัมภาษณ์และถ่ายรูป คนที่ได้รับการชื่นชมก็คือเพรา ที่อายุยังน้อยแต่ความสามารถเกินตัว ชวินก็พลอยดีใจกับแม่สาวอวบ
ด้วย และค่อยๆถอยออกจากวงสัมภาษณ์
“ดีใจด้วยเว้ยไอ้วิน”แดนไทยแสดงความยินดีกับชวินที่เดินออกมาหา “แกเห็นฉันได้
ไงวะ”
“ใครว่าฉันเห็นแกฉันเห็นน้ำค้างต่างหาก”ชายหนุ่มแกล้งส่งสายตาไปอ้อนนรี
“ดีใจด้วยนะคะพี่วิน”นรีส่งดอกไม้ช่อน้อยให้ชวิน
“ดอกไม้คุ้นๆนะ”
“ก็ขอให้พี่ที่รีสอร์ทจัดให้เมื่อกี้เองค่ะ เห็นดอกไม้เขาเหลือ”นรีอมยิ้มตอบ
“พี่จะดีใจดีไหมเนี่ย แล้วทำไมถึงมากันได้ตอนโทรไปก็บอกว่าจะไม่มา”
“พอดีเด็กๆร้องจะมา เจ้าลูกหมูอยากพาเพื่อนใหม่มาอวดคุณย่า”แดนไทยตอบ
“เด็กๆติดคุณย่ากันมาก ชวนมาที่นี่ก็ไม่ยอม”นรีช่วยเสริม
“แล้วนี่แกเสร็จแล้วเหรอว่ะ”แดนไทยถาม เพราะเห็นนักข่าวยังรุมเพราอยู่
“นั้นนะเขาแม่เชฟใหญ่ ฉันไม่อยากเข้าไปยุ้ง”
“แน่ใจเหรอวะ เมื่อกี้ฉันเห็นนะเว้ย ยิ้มซะปากกว้างมาถึงท้ายทอย”แดนไทยมองชวินอย่างจับผิด
ชวินหน้าเหวอ ไม่คิดว่าจะถูกจับได้ คิดหาทางหนี
“ฉันว่าฉันไปดีกว่า”
ชวินรีบเดินหนีเพื่อนรัก
“รีบไปไหนล่ะเพื่อน”
แดนไทยตะโกนไล่หลังชวิน
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ ขอความคิดเห็นจากทุกคนด้วยนะคะ
เพียงใจกล้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 พ.ค. 2556, 17:45:32 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 พ.ค. 2556, 17:45:32 น.
จำนวนการเข้าชม : 1085
| << ตอนที่ 3.1 การประกวดอาหารนาๆชาติ / วันก่อนแข่ง | บทที่4 ปากแข็ง >> |
