หนึ่่งหัวใจ
ชายหนุ่มที่มีแผลใหญ่เพราะภรรยาเก่า ต้องมาเจอกับสาวน้อยที่มาทำให้หัวใจคนมีแผลต้องปั่นป่วน และ ต้องมาเจอกับปัญหารักสามเศร้า เพราะแม่สาวน้อยเองก็มีแฟนอยู่แล้ว ส่วนเขาก็ยังมีทะเบียนสมรส ที่ยังอยู่
Tags: ความรัก
ตอน: 5 ปัญหาของ...โรงแรม
ปัญหาของโรงแรมมากกว่าที่ชวินคิดไว้มาก ทั้งการบริหาร และการบริการ เรื่องบริหารเขาคงจะส่งไปให้พี่ชายเขาจัดการคงจะดีกว่าเพราะไอ้หน้าอย่างเขาไม่มีใครมานับถือแน่
“คุณนก สวนแถวนี้ตัดหญ้าให้สั้นอีก ต้นไม้นั้นก็ตัดให้บางๆหน่อย แล้วให้คนคอยสังเกตอย่าให้มีสัตว์เลื้อยคลานเข้าไปอาศัย...”
ในระหว่างที่ชวินสั่งผู้จัดการสาวของโรงแรม ก็เหลือบไปเห็นความผิดปกติของอะไรบางอย่างที่ชายหาดเข้า
“คุณวินมีอะไรคะ”
“เปล่า... ไปได้แล้ว”
ชวินไล่ผู้จัดการให้ไปทำตามคำสั่งก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อน
“ปุนสนใจมาเที่ยวโรงแรมฉันไหมวะ จะยกมาทั้งบ้านก็ได้ เออ...ชวนไอ้รันต์ ไอ้คราม ส่วนไอ้ดิวมันยังเป๋อยู่ไม่ต้องชวนมาหรอก มาวันนี้ได้ก็มา”
ชายหนุ่มยิ้มมุมปากมองไปที่หาดอีกทีก่อนจะหันเข้าโรงแรม สงสัยว่างานนี้ต้องมีอะไรให้เล่นสนุกอีกแน่ๆ
ร้าน NaNa Win
วันที่สามแล้วที่แม่สาวอวบไม่ได้มีเวลาพัก แม้จะมีผู้ช่วยมาเพิ่มอีกหลายคนแต่ก็ไม่พอกับจำนวนลูกค้าที่เพิ่มขึ้นมาในแต่ละวัน
การชนะการประกวดนั้นมีผลมากมายกับชีวิตของเธอเหลือเกิน ที่บ้านของเธอก็มีลูกค้าหน้าใหม่ไม่ขาดสายเช่นกัน จนพ่อกับแม่ต้องทำงานหนักพอๆกับเธอจากที่เคยปิดร้านตอนสี่โมงเย็นก็ต้องเปิดเลยไปเกือบเที่ยงคืน แล้วเปิดตีห้าทุกวันให้ลูกค้าเก่าๆได้เข้ามาใช้บริการก่อน
“เชฟครับต้มข่าไก่ครับ ต้มยำกุ้ง ลาบ ไก่หมัก ครับ”พนักงานเอาใบสั่งอาหารมาเสียบไว้
นอกจากชุดอาหารที่เธอไปแข่งชนะแล้ว ยังมีอาหารอย่างอื่นๆต้องทำด้วย เชฟอาหารไทยของที่ร้านก็มีเธอเพียงคนเดียว ส่วนเชฟอีกสองคนก็ยังไม่มาทำงาน
“เพ”กรุณาเดินเข้ามาในครัวพร้อมรอยยิ้ม
“พี่ณามีอะไรคะ”หญิงสาวหันมามองก่อนจะหันไปทุบข่าต่อ และหันไปคนกระทะไก่
ทอด
“ต่อไปนี้โซนอาหารไทยจะเปิดสองช่วง ช่วงเช้าถึงบ่ายโมงตรง และหกโมงเย็นถึงสองทุ่ม”
เพราหันมองอย่างอึ่งๆก่อนจะกระโดดกอดกรุณาไว้แน่น ด้วยความดีใจ เวลาพักคือสิ่งที่เธอต้องการที่สุด
“ขอบคุณนะคะ”
“จ๊ะ...ตอนบ่ายมีอะไรไปทำก็ไปเลยนะ”กรุณายิ้มเจื่อนๆ เพราคนที่แม่คุณควรจะขอบคุณก็คือชวิน แต่เจ้านายหนุ่มกลับอยากให้ปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ
“ค่ะ”
หญิงสาวรีบกลับไปทำอาหารที่ค้างไว้ ด้วยท่าทางที่ดูมีความสุข
“จะได้ไปหาบอลสักที ป่านนี้งอนไปไหนแล้วก็ไม่รู้”
กรุณาเดินออกมาจากในครัวโทรรายงานผลให้เจ้านายทราบ
เพราลงแท็กซี่แล้ววิ่งเข้าไปในคณะเกษตร เดินไปตามห้องที่ชินกรมักจะประจำอยู่แต่ก็ไม่เจอชินกร หรือเพื่อนๆที่รู้จักเลยสักคน
จนหญิงสาวเดินเลยไปจนถึงชั้นด่านฟ้าที่เป็นแปลงเกษตรทดลองที่สุดท้ายที่ชินกรจะอยู่ แต่ก็ไม่เห็นวี่แวว
“พี่เพ”เด็กสาวน้องรหัสของชินกรวิ่งมาทัก “มาหาอิ๋งเหรอคะ”
“พี่มาหาบอลนะจ๊ะ อยู่ไหนก็ไม่รู้”
“พี่บอลไปฝึกงานตั้งสามสี่สันแล้วค่ะ กว่าจะกลับก็คงอีกนาน พี่เพไม่รู้เหรอคะ”อิ๋งทำหน้าสงสัย วันก่อนที่ชินกรจะไปก็มีท่าทางแปลกๆ
เพราส่ายหน้าก่อนจะหยิบโทรศัพท์กดหาชินกร
“พี่เพคะ ที่ที่พี่บอลไปฝึกงานไม่มีสัญญาณมือถือค่ะ จะต้องโทรเข้าเบอร์สำนักงาน นี่
ค่ะพี่บอลฝากไว้ให้”
“ขอบใจมากนะ”หญิงสาวยิ้มให้ก่อนจะรีบกดเบอร์ “ของสายชินกรนักศึกษาฝึกงาน
หน่อยค่ะ ไม่อยู่เหรอคะ เข้าป่าอีกหลายวันไหมคะ ค่ะขอบคุณค่ะ”
“มีอะไรคะพี่เพ”รุ่นน้องถามอย่างเป็นห่วง
“บอลเข้าป่าไปดูสมุนไพรอีกอาทิตย์ถึงจะออกมา พี่ขอกลับบ้านก่อนนะ”
เพรารู้สึกหวิวแปลกๆเมื่อได้ยินว่า ‘นายบอลเข้าป่าไปดูสมุนไพรกับคุณสิรการค่ะ’ เธอบังเอิญเปิดทีวีไปเจอข่าวของ สิรการ เจ้าของไร่ตะวัน เมื่อวันก่อน ทั้งสาว ทั้งสวย อายุน้อยกว่าเธอด้วยซ้ำ
“แต่บอลไม่ใช่คนอย่างนั้นนี่”
ปาร์ตี้หนุ่มๆได้ถูกจัดขึ้นที่ชายหาดหน้าโรงแรม โดยมีชวินเป็นเจ้าภาพ และแขกที่มาร่วมงานก็คือ ฟ้าคราม การันต์ แดนไทย ปรเมท ปรเมตร ปรวัฒน์สามพี่น้องตระกูล ขจรกิจเรืองไกล และณัทชัย กับภูวินัย พี่เขยและน้องชายของพี่เขย ปรเมท
“ไอ้ดิวตามมาทำไมวะ”ชวินถามแดนไทยที่ตามมากับทุกคนทั้งๆที่ยังเจ็บอยู่
“ก็ฉันเบื่อนี่หว่า น้ำค้างไปนอนค้างบ้านลูกโป่งต้องหลายวันไม่ยอมอยู่ดูแลคนเจ็บอย่างฉัน”
“งอนแฟนแล้วมาอยู่กับเพื่อนว่างั้น”ชวินสรุปให้
“มีอะไรก็เล่ามาเลยดีกว่า นี่ฉันขนมาหมดบ้านเลยนะเว้ย”ปรเมทที่โทรชวนพี่น้องหนุ่มๆมาหมดบ้านบอก
“ผมต้องขอบคุณพี่บูมด้วยนะครับที่มา นายสามคนด้วยนะข้าวปั้น ซูชิ ภู”
“เรื่องเล็กน่า”ปรเมตรว่า “ว่าแต่นายมีอะไรบอกพวกเรามาเถอะ ก่อนที่ไอ้ภูมันจะกลับไทเปไปดูกิจการให้พ่อเมียมัน”
“เฮ้ย...ฉันไม่รีบลาเมียพักร้อนอยู่”ภูวินัยพูดขำๆ
“ไม่อ้อมเลยนะ พอดีฉันรู้สึกผิดสังเกตมาหลายวันแล้วว่ามีคนที่ไม่ใช่นักท่องเที่ยวมาป้วนเปี้ยนที่ริมหาดนี่”ชวินใช้เสียงเบาในการพูด
“ตอนนี้มันก็ดูเราอยู่นี่ครับ”ปรวัฒน์ใช่สายตามบอกตำแหน่งคนที่มาซุ่มดู
“คงเป็นพวกคนมีอิทธิพลแถวนี้”ปรเมตรออกความเห็น
“ใช่”ชวินตอบ
“เดี๋ยวฉันจัดการหาคนมาคุ้มครองให้ก็ได้”ฟ้าครามบอกเพราะการเป็นนักการเมืองอย่างเขาก็เลยรู้จักคนมีฝีมือเยอะ
“ฉันว่าไม่ดีกว่า ฉันอยากลุยเอง เลยชวนทุกคนมาด้วยเพราะไม่อยากให้พวกมันรู้ตัว”ชวินอธิบาย
“ถึงว่าแกถึงเปิดลำโพงหันไปด้านที่มืด กันพวกมันได้ยินเสียงเราคุยกันนี้เอง”การันต์พึ่งเข้าใจ
“แล้วนายสงสัยใคร”ณัทชัยถาม
“นายวิลเลียม เจ้าของพับวิลเลียม นายวิเลียม เป็นคนต่างชาติ เคยติดต่อขอเป็นหุ้นส่วนโรงแรมพ่อฉัน แล้วจะเปิดบ่อนที่ชั้นใต้ดิน แต่พ่อฉันไม่สนใจเรื่องผิดกฎหมาย มันเลยคงจะอยากฮุบโรงแรมนี้ ตอนนี้มันเปิดผับอยู่ในตัวเมืองใหญ่โตเอาการ”ชวินบอกข้อมูลให้ทุกคนฟัง
โรงแรมพิศุทธ์พิศาลศิระกุล เป็นโรงแรมใหญ่โตอันดับหนึ่งของจังหวัดนี้ มีลูกค้าต่างชาติเยอะ เลยเป็นที่สนใจของพวกผิดกฎหมาย มีอยู่หลายราย แต่ที่ชวินมั่นใจว่าเป็น
นายวิลเลียมก็เพราะนายนี่ชอบทำตัวเหนือกฎหมายมากที่สุด
“และที่โรงแรมมีปัญหาก็คงจะเป็นเพราะนายวิลเลียมซื้อคนของโรงแรมแน่ๆ”ฟ้าครามวิเคราะห์
“ฉันเลยอยากขอความช่วยเหลือทุกคนให้ช่วยดูความเคลื่อนไหวของคนที่นี่ ฉันอยากรู้จริงๆว่าใครมันกล้าหักหลังฉัน”ชวินจนทุบโต๊ะเสียงดัง หันไปส่งสายตาให้การันต์ ชายหนุ่มแอบเบาเสียงเพลง แล้วลุกขึ้นจ้องหน้าชวิน
“เฮ้ยไอ้วินแกจะหาเรื่องฉันเหรอ”การันต์โวยวายเสียงดัง กะพริบส่งไปให้เพื่อนคนอื่นๆ “ฉันขอเป็นหุ้นส่วนโรงแรมแกดีๆนะโว้ย”
“ก็ฉันไม่ให้ พวกแกสี่คนจะเอาโรงแรมฉันไปทำเลวอะไรทำไมฉันจะไม่รู้”ชวินใส่อารมณ์มากขึ้น
“สี่คนไหนวะ”ปรเมทกระซิบถามชวิน
“ไม่ต้องมาพูดดีเลยไอ้ปุนไอ้ปั้นไอ้ซูชิ”ชวินพูดเสียงดัง
“ผมด้วยเหรอพี่วิน”ปรวัฒน์ทำหน้างงแต่ก็รีบสวบบทบาททันที “ทำไมพี่แม่งพูดอย่างนี้วะ พวกเรารู้จักกันมาตั้งหลายปี มีน้ำใจกันหน่อยสิพี่”
“เราไปกันดีกว่า อยู่ตรงนี้เบื่อขี้หน้าคนดี เราไปต่อที่ผับในเมืองกันดีกว่าเห็นร้านใหญ่อยู่ร้านหนึ่ง” ปรเมตรแกล้งโมโหแล้วเดินน้ำคนอื่นๆไป ที่เหลือเดินตามออกมาพร้อมหันไปชี้หน้าชวิน
ลูกน้องที่แอบฟังอยู่รีบโทรรายงานเจ้านายแล้วเดินตามกลุ่มของปรเมทไป ชวินยิ้มพอใจก่อนจะยกแก้มชนกับเพื่อนๆ
“ไอ้ดิวแกวางเลยแผลเน่าจะมาโทษฉันไม่ได้นะเว้ย”
“คุณวินครับมีคนมาหาคุณวินครับ”พนักงานในโรงแรมเดินมาบอกชวินและถอยหลังออกไปทำให้เห็นหญิงสาวที่อยู่ด้านหลังพนักงาน
“แม่ครัวคนเก่งนี่เอง”แดนไทยทักทาย
“คนนี้เหรอที่ทำให้ร้านแกชนะ”ฟ้าครามหันมาถามเพื่อน
ชวินลุกพรวดจากที่นั่งตรงไปลากเพราเข้ามาในโรงแรม ทิ้งให้คนที่เหลือมองตามอย่างงงๆ
ชวินพาเพรามาในห้องทำงานของเขาก่อนจะผลัก ให้หล่อนไปกองอยู่ที่โซฟา
“มาทำอะไรที่นี่”
หญิงสาวจ้องตาชวินด้วยความโกธรปนไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องทำอะไรรุนแรงกับเธอแบบนี้
“ฉันถามก็ตอบสิ”
“คุณชวลิตให้คนไปรับหนูมาที่นี่บอกว่าลูกค้าที่ท่านรับไว้ต้องการให้หนูมาทำอาหาร”หญิงสาวพูดเสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้
“คุณพ่อ”ชวินหลับตาเก็บอารมณ์ “รออยู่ในนี้ฉันจะให้คนพาไปที่ห้อง”
ชายหนุ่มเดินออกมาปิดประตูเสียงดัง แล้วเดินไปสั่งพนักงานให้พาเพราไปที่ห้องพัก
สี่หนุ่มนั่งดื่มกันอยู่ที่ผับของนายวิลเลียมอยู่สักพักใหญ่แล้ว แต่เหตุการณ์ก็ยังสงบเหมือนไม่มีอะไรเกิดข้น
“พวกนายนี่คิดจะทำอะไรก็ไม่วางแผนกันเลยนะ”ปรเมตรที่ถูกลากเข้าแผนโดยไม่รู้ตัวโวย
“แต่นายก็เล่นตามพวกเรานี่หว่า แถมพามาถึงรังมันเลย”ปรเมทพูดพร้อมยกแก้วน้ำ
แดงดื่ม
“พี่ปั้นหรือว่าคนที่พี่วินสงสัยจะไม่ใช่คนนี้วะพี่ ไม่เห็นมันจะมาต้อนรับเราเลย”ปรวัฒน์ถามพี่ๆเพราะเริ่มเบื่อกับการนั่งเฉยๆแบบนี้
“ตกปลาใหญ่มันก็ต้องรอเวลา”ปรเมทหันมาตบอก
“ไอ้ปุนพูดถูก แกโตแล้วนะเว้ยอย่าใจร้อน”ปรเมตรช่วยเสริม
“พี่น้องคู่นี้รวมตัวกันเมื่อไหร่ผมหมาตลอด”ปรวัฒน์บ่นน้อยใจ “เฮ้ยพี่นั้นไงมาแล้ว”
การันต์กับปรเมทที่นั่งหันหลังให้นายวิลเลียมยืดหลังตรงเตรียมตั้งตัว
“พวกมันทำอะไรกันอยู่ว่ะ”ปรเมทถามคนที่นั่งฝั่งตรงข้าม
“มันกำลังกระซิบอะไรกับลูกน้องอยู่ว่ะ น่าจะเป็นคนที่ไปแอบดูพวกเรานะ ใช่ไหมวะซูชิ”ปรเมตรถามน้องชาย
“ผมว่าใช่พี่มันเดินมาแล้ว”
นายวิลเลียมเดินตรงมาที่สี่หนุ่มดังคาด ท่าทางจะมีอะไรแอบแฝงอยู่อย่างแน่นอน
“สวัสดีครับทุกคน”นายวิลเลียมเอ่ยทักทาย ภาษาไทยของเขาชัดใช่ได้
“สวัสดีครับ”สี่หนุ่มพูดพร้อมกัน
“ผมชื่อวิลเลียมครับเป็นเจ้าของร้านนี้ ขอคุยกับพวกคุณได้ไหมครับ”
“ครับเชิญครับ”การันต์เชื้อเชิญ “ผมชื่อรันต์ครับ นี่เพื่อนๆผม ปุน ปั้น ซูชิ”
เมื่อทุกคนทักทายกันจบ ก็เริ่มพูดคุยกัน นายวิลเลียมพยายามโยงเรื่องเข้าชวินอยู่หลายครั้ง
“จริงเหรอครับที่คุณวิลเคยขอแบ่งหุ้นโรงแรมเพื่อนผม”การันต์เรื่องคล้อยตามหลังจากดึงเรื่องออกอยู่สักพัก
“ครับแต่ทางนั้นเขาไม่เล่นด้วยกับผม”
“ไอ้นี่มันงกครับ มันอยากรวยคนเดียว พวกผมก็พยายามเรียบๆเคียงเขียงขอมันอยู่เหมือนกันครับ”ปรเมทบอก
“พี่วินมันชอบขัดคอทางรวยของพวกเราครับ ชวนมันมาทำมันก็ไม่เอา”ปรวัฒน์เสริม
“พวกคุณทำอะไรกันเหรอครับ”นายวิลเลียมอยากรู้ เริ่มเข้าแผนของหนุ่มๆที่วางกันไว้
“ธุรกิจ...”
“ไอ้ซูชิ”
ปรวัฒน์แกล้งจะทำเป็นบอกปรเมตรทำเป็นห้าม ทำท่าทางไม่พอใจใส่น้องชาย
“ต้องขอโทษด้วยนะครับ คือเราบอกคุณไม่ได้จริงๆ”ปรเมทรีบพูดเพื่อไม่ให้ขาดตอน
“งานของเรามันจะไปได้ด้วยดีถ้าได้โรงแรมไอ้วินเป็นฐานหลักนะครับ แต่มันดันอิดออด”การันต์ทำหน้าแค้น
นายวิลเลียมที่คอยมองจับผิดดูมีท่าทีดีขึ้นเมื่อได้ฟังเรื่องราวของสี่หนุ่ม
“ผมอาจจะช่วยพวกคุณได้ถ้าไม่รังเกียจติดต่อผมได้นะครับ”นายวิลเลียมยื่นนามบัตรมาให้หนุ่มๆ ทั้งสี่ยิ้มพอใจ “วันนี้ผมขอเป็นเจ้าภาพนะครับ แล้วผมต้องขอตัวไปทักทายลูกค้าคนอื่นก่อนนะครับ”
“ครับเชิญครับ ขอบคุณนะครับ”การันต์ลุกขึ้นส่งนายวิลเลียม “พวกเราก็กลับกันเถอะง่วงว่ะ”
สี่หนุ่มเดนออกจากโต๊ะแล้วหันไปยิ้มให้เจ้าของร้านเชิงขอบคุณ แล้วเดินออกจากร้านไป ถือว่างานนี่ไม่ยากอย่างที่คิด
สี่หนุ่มเดินหัวเราะกันเข้าไปในโรงแรมตรงไปห้องณัทชัยตามที่นัดกับชวินไว้ แต่พอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นเจ้าของเรื่องทำหน้าหงุดหงิด
“มีอะไรวะ”การันต์เดินไปถามแดนไทย
“ลูกน้องไอ้วินมันมา”แดนไทยตอบ
“ขยายคำตอบด่วน”ปรเมทสั่ง
“พ่อไอ้วินเขารับลูกค้าวีไอพีไว้ที่นี่ แล้วลูกค้าเนี่ยก็อยากได้แม่ครัวคนเก่งที่ไปแข่งชนะมา แต่แม่ครัวคนนี้ไอ้วินมันไม่ชอบหน้าเพราะเผาร้านมัน”แดนไทยเน้นคำว่า ไม่ชอบหน้า เป็นพิเศษ
“ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่ยัยเพเธอเป็นจอมยุ้ง ฉันแค่มีรางสังหรณ์ว่าเรื่องที่เราทำกันจะเหลวนะสิ”ชวินรีบอธิบาย
“ไอ้วินมันชอบยัยแม่ครัวเหรอว่ะไอ้ดิว”การันต์ถามแดนไทยแทนที่จะถามเจ้าตัว
“ไอ้รันต์ฉันอยู่นี่ไม่ถามฉันล่ะ”ชวินหันมาโวยเพื่อน “เรื่องที่ไปทำเป็นไงบ้าง”ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง
“ก็ตามที่แกคิดนั้นแหละ แต่มันยังไม่ได้บอกหรอกว่าทำอะไรกับแก แต่มันให้เบอร์ติดต่อไว้ให้ เพื่อพวกเราจะอยากร่วมมือกับมัน”ปรเมทบอกเพื่อน
ชวินอยากจะฉีกนามบัตรออกเป็นชิ้นๆแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้เพื่อทำการใหญ่ต่อไป
“คืนนี้ฉันไปนอนห้องแกนะไอ้รันต์”ชวินบอกการันต์
“ทำไมวะ”การันต์ไม่เข้าใจ
“ก็ไอ้วินมันให้แม่ครัวคนเก่งไปนอนห้องมันไง ห้องที่มีประสิทธิภาพในการรักษาความปลอดภัยสูงสุด”แดนไทยทำเสียงหล่อ
“ฉันว่าแล้วว่าแกต้องชอบแม่ครัวคนเก่งที่ว่า”การันต์มองหน้าชวิน
“พวกแกคิดมาก แม่เด็กนั้นมีแฟนแล้ว ฉันไม่สนใจคนมีแฟนพวกแกก็รู้ ไม่พูดกับพวกแกแล้ว”ชวินลุกจากที่นั่ง
“ไปไหนวะ”การันต์ถาม
ชวินมองการันต์ด้วยสายตาแปลกๆ จับมือสองของของเพื่อนไว้ การันต์รู้สึกขนลุกขึ้นมา
“ไปนอนห้องพี่ไงคะ คืนนี้เราไประลึกความหลังอันดูดดื่มกันดีกว่า”ชวินทำเสียงหวานออดอ้อน ทำตาปริบๆ
“ไอ้วิน...ไอ้วิน...ไม่เล่น...ไอ้...”การันต์ถอยหลังหนีชวินจนติดผนังห้อง
ชวินใช้มือปิดปากแล้วลากเพื่อนออกจากห้อง เรียกเสียงหัวเราะของเพื่อนๆได้ดี
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
ขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาอ่าน
“คุณนก สวนแถวนี้ตัดหญ้าให้สั้นอีก ต้นไม้นั้นก็ตัดให้บางๆหน่อย แล้วให้คนคอยสังเกตอย่าให้มีสัตว์เลื้อยคลานเข้าไปอาศัย...”
ในระหว่างที่ชวินสั่งผู้จัดการสาวของโรงแรม ก็เหลือบไปเห็นความผิดปกติของอะไรบางอย่างที่ชายหาดเข้า
“คุณวินมีอะไรคะ”
“เปล่า... ไปได้แล้ว”
ชวินไล่ผู้จัดการให้ไปทำตามคำสั่งก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อน
“ปุนสนใจมาเที่ยวโรงแรมฉันไหมวะ จะยกมาทั้งบ้านก็ได้ เออ...ชวนไอ้รันต์ ไอ้คราม ส่วนไอ้ดิวมันยังเป๋อยู่ไม่ต้องชวนมาหรอก มาวันนี้ได้ก็มา”
ชายหนุ่มยิ้มมุมปากมองไปที่หาดอีกทีก่อนจะหันเข้าโรงแรม สงสัยว่างานนี้ต้องมีอะไรให้เล่นสนุกอีกแน่ๆ
ร้าน NaNa Win
วันที่สามแล้วที่แม่สาวอวบไม่ได้มีเวลาพัก แม้จะมีผู้ช่วยมาเพิ่มอีกหลายคนแต่ก็ไม่พอกับจำนวนลูกค้าที่เพิ่มขึ้นมาในแต่ละวัน
การชนะการประกวดนั้นมีผลมากมายกับชีวิตของเธอเหลือเกิน ที่บ้านของเธอก็มีลูกค้าหน้าใหม่ไม่ขาดสายเช่นกัน จนพ่อกับแม่ต้องทำงานหนักพอๆกับเธอจากที่เคยปิดร้านตอนสี่โมงเย็นก็ต้องเปิดเลยไปเกือบเที่ยงคืน แล้วเปิดตีห้าทุกวันให้ลูกค้าเก่าๆได้เข้ามาใช้บริการก่อน
“เชฟครับต้มข่าไก่ครับ ต้มยำกุ้ง ลาบ ไก่หมัก ครับ”พนักงานเอาใบสั่งอาหารมาเสียบไว้
นอกจากชุดอาหารที่เธอไปแข่งชนะแล้ว ยังมีอาหารอย่างอื่นๆต้องทำด้วย เชฟอาหารไทยของที่ร้านก็มีเธอเพียงคนเดียว ส่วนเชฟอีกสองคนก็ยังไม่มาทำงาน
“เพ”กรุณาเดินเข้ามาในครัวพร้อมรอยยิ้ม
“พี่ณามีอะไรคะ”หญิงสาวหันมามองก่อนจะหันไปทุบข่าต่อ และหันไปคนกระทะไก่
ทอด
“ต่อไปนี้โซนอาหารไทยจะเปิดสองช่วง ช่วงเช้าถึงบ่ายโมงตรง และหกโมงเย็นถึงสองทุ่ม”
เพราหันมองอย่างอึ่งๆก่อนจะกระโดดกอดกรุณาไว้แน่น ด้วยความดีใจ เวลาพักคือสิ่งที่เธอต้องการที่สุด
“ขอบคุณนะคะ”
“จ๊ะ...ตอนบ่ายมีอะไรไปทำก็ไปเลยนะ”กรุณายิ้มเจื่อนๆ เพราคนที่แม่คุณควรจะขอบคุณก็คือชวิน แต่เจ้านายหนุ่มกลับอยากให้ปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ
“ค่ะ”
หญิงสาวรีบกลับไปทำอาหารที่ค้างไว้ ด้วยท่าทางที่ดูมีความสุข
“จะได้ไปหาบอลสักที ป่านนี้งอนไปไหนแล้วก็ไม่รู้”
กรุณาเดินออกมาจากในครัวโทรรายงานผลให้เจ้านายทราบ
เพราลงแท็กซี่แล้ววิ่งเข้าไปในคณะเกษตร เดินไปตามห้องที่ชินกรมักจะประจำอยู่แต่ก็ไม่เจอชินกร หรือเพื่อนๆที่รู้จักเลยสักคน
จนหญิงสาวเดินเลยไปจนถึงชั้นด่านฟ้าที่เป็นแปลงเกษตรทดลองที่สุดท้ายที่ชินกรจะอยู่ แต่ก็ไม่เห็นวี่แวว
“พี่เพ”เด็กสาวน้องรหัสของชินกรวิ่งมาทัก “มาหาอิ๋งเหรอคะ”
“พี่มาหาบอลนะจ๊ะ อยู่ไหนก็ไม่รู้”
“พี่บอลไปฝึกงานตั้งสามสี่สันแล้วค่ะ กว่าจะกลับก็คงอีกนาน พี่เพไม่รู้เหรอคะ”อิ๋งทำหน้าสงสัย วันก่อนที่ชินกรจะไปก็มีท่าทางแปลกๆ
เพราส่ายหน้าก่อนจะหยิบโทรศัพท์กดหาชินกร
“พี่เพคะ ที่ที่พี่บอลไปฝึกงานไม่มีสัญญาณมือถือค่ะ จะต้องโทรเข้าเบอร์สำนักงาน นี่
ค่ะพี่บอลฝากไว้ให้”
“ขอบใจมากนะ”หญิงสาวยิ้มให้ก่อนจะรีบกดเบอร์ “ของสายชินกรนักศึกษาฝึกงาน
หน่อยค่ะ ไม่อยู่เหรอคะ เข้าป่าอีกหลายวันไหมคะ ค่ะขอบคุณค่ะ”
“มีอะไรคะพี่เพ”รุ่นน้องถามอย่างเป็นห่วง
“บอลเข้าป่าไปดูสมุนไพรอีกอาทิตย์ถึงจะออกมา พี่ขอกลับบ้านก่อนนะ”
เพรารู้สึกหวิวแปลกๆเมื่อได้ยินว่า ‘นายบอลเข้าป่าไปดูสมุนไพรกับคุณสิรการค่ะ’ เธอบังเอิญเปิดทีวีไปเจอข่าวของ สิรการ เจ้าของไร่ตะวัน เมื่อวันก่อน ทั้งสาว ทั้งสวย อายุน้อยกว่าเธอด้วยซ้ำ
“แต่บอลไม่ใช่คนอย่างนั้นนี่”
ปาร์ตี้หนุ่มๆได้ถูกจัดขึ้นที่ชายหาดหน้าโรงแรม โดยมีชวินเป็นเจ้าภาพ และแขกที่มาร่วมงานก็คือ ฟ้าคราม การันต์ แดนไทย ปรเมท ปรเมตร ปรวัฒน์สามพี่น้องตระกูล ขจรกิจเรืองไกล และณัทชัย กับภูวินัย พี่เขยและน้องชายของพี่เขย ปรเมท
“ไอ้ดิวตามมาทำไมวะ”ชวินถามแดนไทยที่ตามมากับทุกคนทั้งๆที่ยังเจ็บอยู่
“ก็ฉันเบื่อนี่หว่า น้ำค้างไปนอนค้างบ้านลูกโป่งต้องหลายวันไม่ยอมอยู่ดูแลคนเจ็บอย่างฉัน”
“งอนแฟนแล้วมาอยู่กับเพื่อนว่างั้น”ชวินสรุปให้
“มีอะไรก็เล่ามาเลยดีกว่า นี่ฉันขนมาหมดบ้านเลยนะเว้ย”ปรเมทที่โทรชวนพี่น้องหนุ่มๆมาหมดบ้านบอก
“ผมต้องขอบคุณพี่บูมด้วยนะครับที่มา นายสามคนด้วยนะข้าวปั้น ซูชิ ภู”
“เรื่องเล็กน่า”ปรเมตรว่า “ว่าแต่นายมีอะไรบอกพวกเรามาเถอะ ก่อนที่ไอ้ภูมันจะกลับไทเปไปดูกิจการให้พ่อเมียมัน”
“เฮ้ย...ฉันไม่รีบลาเมียพักร้อนอยู่”ภูวินัยพูดขำๆ
“ไม่อ้อมเลยนะ พอดีฉันรู้สึกผิดสังเกตมาหลายวันแล้วว่ามีคนที่ไม่ใช่นักท่องเที่ยวมาป้วนเปี้ยนที่ริมหาดนี่”ชวินใช้เสียงเบาในการพูด
“ตอนนี้มันก็ดูเราอยู่นี่ครับ”ปรวัฒน์ใช่สายตามบอกตำแหน่งคนที่มาซุ่มดู
“คงเป็นพวกคนมีอิทธิพลแถวนี้”ปรเมตรออกความเห็น
“ใช่”ชวินตอบ
“เดี๋ยวฉันจัดการหาคนมาคุ้มครองให้ก็ได้”ฟ้าครามบอกเพราะการเป็นนักการเมืองอย่างเขาก็เลยรู้จักคนมีฝีมือเยอะ
“ฉันว่าไม่ดีกว่า ฉันอยากลุยเอง เลยชวนทุกคนมาด้วยเพราะไม่อยากให้พวกมันรู้ตัว”ชวินอธิบาย
“ถึงว่าแกถึงเปิดลำโพงหันไปด้านที่มืด กันพวกมันได้ยินเสียงเราคุยกันนี้เอง”การันต์พึ่งเข้าใจ
“แล้วนายสงสัยใคร”ณัทชัยถาม
“นายวิลเลียม เจ้าของพับวิลเลียม นายวิเลียม เป็นคนต่างชาติ เคยติดต่อขอเป็นหุ้นส่วนโรงแรมพ่อฉัน แล้วจะเปิดบ่อนที่ชั้นใต้ดิน แต่พ่อฉันไม่สนใจเรื่องผิดกฎหมาย มันเลยคงจะอยากฮุบโรงแรมนี้ ตอนนี้มันเปิดผับอยู่ในตัวเมืองใหญ่โตเอาการ”ชวินบอกข้อมูลให้ทุกคนฟัง
โรงแรมพิศุทธ์พิศาลศิระกุล เป็นโรงแรมใหญ่โตอันดับหนึ่งของจังหวัดนี้ มีลูกค้าต่างชาติเยอะ เลยเป็นที่สนใจของพวกผิดกฎหมาย มีอยู่หลายราย แต่ที่ชวินมั่นใจว่าเป็น
นายวิลเลียมก็เพราะนายนี่ชอบทำตัวเหนือกฎหมายมากที่สุด
“และที่โรงแรมมีปัญหาก็คงจะเป็นเพราะนายวิลเลียมซื้อคนของโรงแรมแน่ๆ”ฟ้าครามวิเคราะห์
“ฉันเลยอยากขอความช่วยเหลือทุกคนให้ช่วยดูความเคลื่อนไหวของคนที่นี่ ฉันอยากรู้จริงๆว่าใครมันกล้าหักหลังฉัน”ชวินจนทุบโต๊ะเสียงดัง หันไปส่งสายตาให้การันต์ ชายหนุ่มแอบเบาเสียงเพลง แล้วลุกขึ้นจ้องหน้าชวิน
“เฮ้ยไอ้วินแกจะหาเรื่องฉันเหรอ”การันต์โวยวายเสียงดัง กะพริบส่งไปให้เพื่อนคนอื่นๆ “ฉันขอเป็นหุ้นส่วนโรงแรมแกดีๆนะโว้ย”
“ก็ฉันไม่ให้ พวกแกสี่คนจะเอาโรงแรมฉันไปทำเลวอะไรทำไมฉันจะไม่รู้”ชวินใส่อารมณ์มากขึ้น
“สี่คนไหนวะ”ปรเมทกระซิบถามชวิน
“ไม่ต้องมาพูดดีเลยไอ้ปุนไอ้ปั้นไอ้ซูชิ”ชวินพูดเสียงดัง
“ผมด้วยเหรอพี่วิน”ปรวัฒน์ทำหน้างงแต่ก็รีบสวบบทบาททันที “ทำไมพี่แม่งพูดอย่างนี้วะ พวกเรารู้จักกันมาตั้งหลายปี มีน้ำใจกันหน่อยสิพี่”
“เราไปกันดีกว่า อยู่ตรงนี้เบื่อขี้หน้าคนดี เราไปต่อที่ผับในเมืองกันดีกว่าเห็นร้านใหญ่อยู่ร้านหนึ่ง” ปรเมตรแกล้งโมโหแล้วเดินน้ำคนอื่นๆไป ที่เหลือเดินตามออกมาพร้อมหันไปชี้หน้าชวิน
ลูกน้องที่แอบฟังอยู่รีบโทรรายงานเจ้านายแล้วเดินตามกลุ่มของปรเมทไป ชวินยิ้มพอใจก่อนจะยกแก้มชนกับเพื่อนๆ
“ไอ้ดิวแกวางเลยแผลเน่าจะมาโทษฉันไม่ได้นะเว้ย”
“คุณวินครับมีคนมาหาคุณวินครับ”พนักงานในโรงแรมเดินมาบอกชวินและถอยหลังออกไปทำให้เห็นหญิงสาวที่อยู่ด้านหลังพนักงาน
“แม่ครัวคนเก่งนี่เอง”แดนไทยทักทาย
“คนนี้เหรอที่ทำให้ร้านแกชนะ”ฟ้าครามหันมาถามเพื่อน
ชวินลุกพรวดจากที่นั่งตรงไปลากเพราเข้ามาในโรงแรม ทิ้งให้คนที่เหลือมองตามอย่างงงๆ
ชวินพาเพรามาในห้องทำงานของเขาก่อนจะผลัก ให้หล่อนไปกองอยู่ที่โซฟา
“มาทำอะไรที่นี่”
หญิงสาวจ้องตาชวินด้วยความโกธรปนไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องทำอะไรรุนแรงกับเธอแบบนี้
“ฉันถามก็ตอบสิ”
“คุณชวลิตให้คนไปรับหนูมาที่นี่บอกว่าลูกค้าที่ท่านรับไว้ต้องการให้หนูมาทำอาหาร”หญิงสาวพูดเสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้
“คุณพ่อ”ชวินหลับตาเก็บอารมณ์ “รออยู่ในนี้ฉันจะให้คนพาไปที่ห้อง”
ชายหนุ่มเดินออกมาปิดประตูเสียงดัง แล้วเดินไปสั่งพนักงานให้พาเพราไปที่ห้องพัก
สี่หนุ่มนั่งดื่มกันอยู่ที่ผับของนายวิลเลียมอยู่สักพักใหญ่แล้ว แต่เหตุการณ์ก็ยังสงบเหมือนไม่มีอะไรเกิดข้น
“พวกนายนี่คิดจะทำอะไรก็ไม่วางแผนกันเลยนะ”ปรเมตรที่ถูกลากเข้าแผนโดยไม่รู้ตัวโวย
“แต่นายก็เล่นตามพวกเรานี่หว่า แถมพามาถึงรังมันเลย”ปรเมทพูดพร้อมยกแก้วน้ำ
แดงดื่ม
“พี่ปั้นหรือว่าคนที่พี่วินสงสัยจะไม่ใช่คนนี้วะพี่ ไม่เห็นมันจะมาต้อนรับเราเลย”ปรวัฒน์ถามพี่ๆเพราะเริ่มเบื่อกับการนั่งเฉยๆแบบนี้
“ตกปลาใหญ่มันก็ต้องรอเวลา”ปรเมทหันมาตบอก
“ไอ้ปุนพูดถูก แกโตแล้วนะเว้ยอย่าใจร้อน”ปรเมตรช่วยเสริม
“พี่น้องคู่นี้รวมตัวกันเมื่อไหร่ผมหมาตลอด”ปรวัฒน์บ่นน้อยใจ “เฮ้ยพี่นั้นไงมาแล้ว”
การันต์กับปรเมทที่นั่งหันหลังให้นายวิลเลียมยืดหลังตรงเตรียมตั้งตัว
“พวกมันทำอะไรกันอยู่ว่ะ”ปรเมทถามคนที่นั่งฝั่งตรงข้าม
“มันกำลังกระซิบอะไรกับลูกน้องอยู่ว่ะ น่าจะเป็นคนที่ไปแอบดูพวกเรานะ ใช่ไหมวะซูชิ”ปรเมตรถามน้องชาย
“ผมว่าใช่พี่มันเดินมาแล้ว”
นายวิลเลียมเดินตรงมาที่สี่หนุ่มดังคาด ท่าทางจะมีอะไรแอบแฝงอยู่อย่างแน่นอน
“สวัสดีครับทุกคน”นายวิลเลียมเอ่ยทักทาย ภาษาไทยของเขาชัดใช่ได้
“สวัสดีครับ”สี่หนุ่มพูดพร้อมกัน
“ผมชื่อวิลเลียมครับเป็นเจ้าของร้านนี้ ขอคุยกับพวกคุณได้ไหมครับ”
“ครับเชิญครับ”การันต์เชื้อเชิญ “ผมชื่อรันต์ครับ นี่เพื่อนๆผม ปุน ปั้น ซูชิ”
เมื่อทุกคนทักทายกันจบ ก็เริ่มพูดคุยกัน นายวิลเลียมพยายามโยงเรื่องเข้าชวินอยู่หลายครั้ง
“จริงเหรอครับที่คุณวิลเคยขอแบ่งหุ้นโรงแรมเพื่อนผม”การันต์เรื่องคล้อยตามหลังจากดึงเรื่องออกอยู่สักพัก
“ครับแต่ทางนั้นเขาไม่เล่นด้วยกับผม”
“ไอ้นี่มันงกครับ มันอยากรวยคนเดียว พวกผมก็พยายามเรียบๆเคียงเขียงขอมันอยู่เหมือนกันครับ”ปรเมทบอก
“พี่วินมันชอบขัดคอทางรวยของพวกเราครับ ชวนมันมาทำมันก็ไม่เอา”ปรวัฒน์เสริม
“พวกคุณทำอะไรกันเหรอครับ”นายวิลเลียมอยากรู้ เริ่มเข้าแผนของหนุ่มๆที่วางกันไว้
“ธุรกิจ...”
“ไอ้ซูชิ”
ปรวัฒน์แกล้งจะทำเป็นบอกปรเมตรทำเป็นห้าม ทำท่าทางไม่พอใจใส่น้องชาย
“ต้องขอโทษด้วยนะครับ คือเราบอกคุณไม่ได้จริงๆ”ปรเมทรีบพูดเพื่อไม่ให้ขาดตอน
“งานของเรามันจะไปได้ด้วยดีถ้าได้โรงแรมไอ้วินเป็นฐานหลักนะครับ แต่มันดันอิดออด”การันต์ทำหน้าแค้น
นายวิลเลียมที่คอยมองจับผิดดูมีท่าทีดีขึ้นเมื่อได้ฟังเรื่องราวของสี่หนุ่ม
“ผมอาจจะช่วยพวกคุณได้ถ้าไม่รังเกียจติดต่อผมได้นะครับ”นายวิลเลียมยื่นนามบัตรมาให้หนุ่มๆ ทั้งสี่ยิ้มพอใจ “วันนี้ผมขอเป็นเจ้าภาพนะครับ แล้วผมต้องขอตัวไปทักทายลูกค้าคนอื่นก่อนนะครับ”
“ครับเชิญครับ ขอบคุณนะครับ”การันต์ลุกขึ้นส่งนายวิลเลียม “พวกเราก็กลับกันเถอะง่วงว่ะ”
สี่หนุ่มเดนออกจากโต๊ะแล้วหันไปยิ้มให้เจ้าของร้านเชิงขอบคุณ แล้วเดินออกจากร้านไป ถือว่างานนี่ไม่ยากอย่างที่คิด
สี่หนุ่มเดินหัวเราะกันเข้าไปในโรงแรมตรงไปห้องณัทชัยตามที่นัดกับชวินไว้ แต่พอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นเจ้าของเรื่องทำหน้าหงุดหงิด
“มีอะไรวะ”การันต์เดินไปถามแดนไทย
“ลูกน้องไอ้วินมันมา”แดนไทยตอบ
“ขยายคำตอบด่วน”ปรเมทสั่ง
“พ่อไอ้วินเขารับลูกค้าวีไอพีไว้ที่นี่ แล้วลูกค้าเนี่ยก็อยากได้แม่ครัวคนเก่งที่ไปแข่งชนะมา แต่แม่ครัวคนนี้ไอ้วินมันไม่ชอบหน้าเพราะเผาร้านมัน”แดนไทยเน้นคำว่า ไม่ชอบหน้า เป็นพิเศษ
“ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่ยัยเพเธอเป็นจอมยุ้ง ฉันแค่มีรางสังหรณ์ว่าเรื่องที่เราทำกันจะเหลวนะสิ”ชวินรีบอธิบาย
“ไอ้วินมันชอบยัยแม่ครัวเหรอว่ะไอ้ดิว”การันต์ถามแดนไทยแทนที่จะถามเจ้าตัว
“ไอ้รันต์ฉันอยู่นี่ไม่ถามฉันล่ะ”ชวินหันมาโวยเพื่อน “เรื่องที่ไปทำเป็นไงบ้าง”ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง
“ก็ตามที่แกคิดนั้นแหละ แต่มันยังไม่ได้บอกหรอกว่าทำอะไรกับแก แต่มันให้เบอร์ติดต่อไว้ให้ เพื่อพวกเราจะอยากร่วมมือกับมัน”ปรเมทบอกเพื่อน
ชวินอยากจะฉีกนามบัตรออกเป็นชิ้นๆแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้เพื่อทำการใหญ่ต่อไป
“คืนนี้ฉันไปนอนห้องแกนะไอ้รันต์”ชวินบอกการันต์
“ทำไมวะ”การันต์ไม่เข้าใจ
“ก็ไอ้วินมันให้แม่ครัวคนเก่งไปนอนห้องมันไง ห้องที่มีประสิทธิภาพในการรักษาความปลอดภัยสูงสุด”แดนไทยทำเสียงหล่อ
“ฉันว่าแล้วว่าแกต้องชอบแม่ครัวคนเก่งที่ว่า”การันต์มองหน้าชวิน
“พวกแกคิดมาก แม่เด็กนั้นมีแฟนแล้ว ฉันไม่สนใจคนมีแฟนพวกแกก็รู้ ไม่พูดกับพวกแกแล้ว”ชวินลุกจากที่นั่ง
“ไปไหนวะ”การันต์ถาม
ชวินมองการันต์ด้วยสายตาแปลกๆ จับมือสองของของเพื่อนไว้ การันต์รู้สึกขนลุกขึ้นมา
“ไปนอนห้องพี่ไงคะ คืนนี้เราไประลึกความหลังอันดูดดื่มกันดีกว่า”ชวินทำเสียงหวานออดอ้อน ทำตาปริบๆ
“ไอ้วิน...ไอ้วิน...ไม่เล่น...ไอ้...”การันต์ถอยหลังหนีชวินจนติดผนังห้อง
ชวินใช้มือปิดปากแล้วลากเพื่อนออกจากห้อง เรียกเสียงหัวเราะของเพื่อนๆได้ดี
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
ขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาอ่าน
เพียงใจกล้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 พ.ค. 2556, 20:06:34 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 พ.ค. 2556, 20:14:31 น.
จำนวนการเข้าชม : 1515
| << บทที่4 ปากแข็ง | 6 บู๊ >> |