เพทายพ่ายตะวัน
เมื่อเธอคือ กุหลาบแดง แห่ง "เรือนกุหลาบ" และเขาคือ ศัลยแพทย์ ผู้มีฝีปากเชือดเฉือนยิ่งกว่ามีดผ่าตัด..ยุทธการปราบพยศครั้งนี้..มีหัวใจเป็นเดิมพัน!
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่๑๖ ทริปภูฟ้า ๑/๒
ชัดเจนยังยืนนิ่งขึงราวรูปปั้นอยู่อย่างนั้น อุณหภูมิกายไต่ระดับสูงพรวดพราดพอๆกับอุณหภูมิใจ ชายหนุ่มรู้สึกปวดหนึบขึ้นมาบริเวณขมับทั้งสองข้าง เรื่อยลามไปจนถึงกลางศีรษะ ส่ำเสียงกราดเกรี้ยวของตนดังก้องเวียนวนในหัว สลับกับภาพหญิงสาวนัยน์ตาคมดุจ้องเขม็งเพ่งมาแทนคำต่อว่าตัดพ้อนานัปการ ก่อนที่เจ้าหล่อนจะพาร่างแบบบางปลิดปลิวจากไปต่อหน้าต่อตาเขา..รวดเร็วราวพายุหมุน ทิ้งคนเบื้องหลังให้ยืนงุนงงกับอดีตการกระทำในสภาพกึ่งรู้ตัวกึ่งเห็นภาพหลอนของตน
ขณะที่ไม่รู้จะทำอะไรให้ดีไปกว่าการนิ่งเฉย เสียงของสไบก็แล่นเข้ามาในโสตประสาท พร้อมกับร่างท้วมนั้นขยับเคลื่อนเข้ามาใกล้ ฝ่ามืออวบอูมเอื้อมมาเขย่าต้นแขนเจ้าของบ้าน น้ำเสียงวิงวอนกึ่งไม่พอใจดังชัดเจนอยู่เบื้องหลัง
“คุณหมอ..อย่าหาว่าป้าจุ้นจ้านเลยนะคะ จะไล่ป้าออกก็ได้ แต่ขอร้องเถิด..เพื่อนคุณหมอ เธอไม่ได้ทำผิด..ไม่ได้รู้เห็นกับเรื่องส่วนตัวของคุณสักนิด คุณหมอพูดแบบนั้นเธอคงเสียใจมาก ป้าว่ามันไม่ยุติธรรม..ตามไปขอโทษเธอเถิดค่ะ ก่อนที่อะไรๆจะสายเกินแก้”
แม่บ้านสูงวัยผู้รับใช้ตระกูลบรรพบุรุษเจ้าของบ้านมานานพรั่งพรูรวดเดียวโดยแทบไม่หยุดหายใจ หล่อนเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย รักความยุติธรรมมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ความเห็นส่วนตัวของหล่อน นานๆครั้งจะหลุดออกมาจากริมฝีปากอิ่มเต็ม ทว่าคราใดเมื่อได้เอื้อนเอ่ย..ก็มักจะมีส่วนทำให้เจ้านายได้ฉุกใจคิด หยุดทบทวนเรื่องราวที่พลั้งเผลอผิดพลาด..อย่างน้อยก็ชั่วขณะหนึ่ง
ชัดเจนตวัดสายตากลับมาทันที ดวงไฟลุกโชนเมื่อครู่สงบลงไปบ้าง ทว่ายังหลงเหลือพอให้คนถูกมองรู้สึกหนาวๆร้อนๆ ชายหนุ่มย่นคิ้วจนแทบจะชนกันสลับกับคลายออก มีประกายแห่งความสับสนผุดโพลงขึ้นมาท่ามกลางอารมณ์เกรี้ยวกราด นัยน์ตาคร้ามคมคู่นั้นสาดรัศมีจับอยู่บนดวงหน้าซึ่งเต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งวัย..นิ่งนาน
นานเสียจนคนถูกมองรู้สึกเหมือนร่างกายของตนกำลังย่อส่วน ห่อหดจนเหลือเล็กนิดเดียว แวบหนึ่งในห้วงภวังค์..สไบนึกประหวั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน..ตำแหน่งแม่บ้านชั่วคราวที่หล่อนเพิ่งได้รับมอบหมายมาไม่นาน อาจถูกเจ้าของบ้านผู้นี้ปลดออกกลางอากาศ..อีกไม่กี่วินาทีถัดจากนั้น
เวลาผ่านไปหลายช่วงลมหายใจเข้าออก ชัดเจนเป็นฝ่ายเบือนหน้าหลบหญิงสูงวัย ก่อนจะพาร่างสูงโปร่งของตัวเองก้าวย่าง..เลื่อนลอยออกจากจุดเดิมที่เคยยืน กระทั่งมาหยุดอยู่ตรงกรอบหน้าต่างบานเกล็ด นัยน์ตาแลเลยไปไกล...ประตูเหล็กดัดหน้าบ้านยังคงเปิดแง้ม เห็นช่องว่างแคบๆพอให้ร่างผู้หญิงคนหนึ่งแทรกตัวออกไปได้ เจ้าหล่อนหลบลี้..หนีหน้า ไม่เหลือแม้เพียงร่องรอยแห่งเงาให้เขาคว้าไว้อีกแล้ว
ชัดเจนเพิ่งตระหนักกับตัวเอง เมื่อโมงยามแห่งสติสัมปชัญญะค่อยๆเคลื่อนกลับเข้ามาอีกครั้ง ชายหนุ่มระบายลมหายใจยาวเหยียด ยกมือข้างหนึ่งขึ้นบีบขมับ
‘..เพื่อนคุณหมอ เธอไม่ได้ทำผิด..ไม่ได้รู้เห็นกับเรื่องส่วนตัวของคุณสักนิด คุณหมอพูดแบบนั้นเธอคงเสียใจมาก’
ประโยคนั้นของสไบ..แจ่มชัดขึ้นในใจ สะท้อนกลับไปกลับมาเพื่อตอกย้ำความผิดพลาดของเขาครั้งนี้..
คุณตระการขยับตัวขึ้นนั่ง เอนหลังพิงหมอนบนเตียงเบาะนุ่ม ชายสูงวัยกำลังมองบุตรสาวหัวแก้วอย่างพินิจพิเคราะห์ เพทายเพิ่งเดินเข้ามาให้ห้องคนไข้พิเศษวีไอพีของผู้เป็นพ่อเมื่อราวๆสิบนาทีก่อน หน้าตาบอกบุญไม่รับ ผมซอยสั้นระต้นคอดูยุ่งเหยิงเหมือนไปตากลมซ้อนวินมอเตอร์ไซด์ที่ไหนมา
“คุณพ่อจะได้กลับวันนี้ใช่ไหมคะ..เดี๋ยวหนูไปส่งที่ปราณฯ” นักวางแผนสาวพยายามสลัดความฟุ้งซ่าน ปั่นป่วนออกไปจากจิตใจ ดึงสติให้กลับสู่ปัจจุบันขณะ เรื่องความสะดวกสบายของบิดาสำคัญเหนือสิ่งอื่นใดทั้งหมดในเวลานี้
ทว่าคุณตระการกลับโคลงศีรษะน้อยๆ จุดยิ้มตรงมุมปากอย่างคนรู้เท่าทัน เขาไม่ได้เห็นว่าเรื่องเล็กน้อยของตน จะสำคัญไปกว่าอาการผิดปกติของบุตรสาว
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกลูก..พ่อนัดคนรถที่บ้านปราณมารอรับตอนบ่ายเรียบร้อยแล้ว หนูกลับไปอาบน้ำอาบท่า ทำใจสบายๆเสียดีกว่า”
“หนูสบายดีค่ะ ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย..กับแค่คนบางคนที่ไม่ได้อยู่ในห่วงโซ่อาหารและวัฏจักรชีวิต ทำไมต้องไปแคร์เค้าด้วย” หญิงสาวสะบัดศีรษะระรัว เม้มปากจนเป็นเส้นตรง คิ้วเรียวขมวดมุ่น พอเห็นบิดายกมือกอดอก มองหล่อนด้วยแววตาขำขันระคนเอ็นดู สาวเจ้าถึงได้รู้ตัวว่าหลุดสารภาพ ‘เรื่องยุ่งๆ’ บางเรื่องให้ผู้เป็นพ่อรับรู้ โดยที่อีกฝ่ายยังไม่ทันเค้นถามอะไรหล่อนเลยแม้แต่ประโยคเดียว
“เข้าใจพูดนะเรา..แน่ใจหรือว่าหมอชัดไม่ได้อยู่ในวัฏจักรชีวิตลูก อ้อ..อาจจะใช่ ไม่ได้อยู่ในวัฏจักรชีวิต แต่กำลังป้วนเปี้ยนอยู่ในวัฏจักรหัวใจต่างหาก เขาถึงมีอิทธิพลต่ออารมณ์ของลูกขนาดนี้”
คุณตระการเอ่ยกลั้วหัวเราะ ส่งผลให้บุตรสาวหน้าแดงก่ำ แยกไม่ออกระหว่างความโกรธกับความอาย ขยับจะเถียงผู้เป็นพ่อทันควัน แต่เสียงกรีดร้องของโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายดังขัดจังหวะขึ้นมาเสียก่อน
“เพทายค่ะ” หล่อนกรอกเสียงห้วนๆแทนคำทักทายไปยังปลายสาย สมกับอารมณ์คุกรุ่นที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างหนักหน่วงในยามนี้
“สวัสดีค่ะคุณเพ...จำเพลงได้ไหมคะ ดิฉัน..เพลงฟ้า เพื่อนพี่ชายคุณเม เราเคยพบกันที่สตูดิโอ”
ฝ่ายนั้นตอบกลับเสียงหวานสดใส จนคนฟังนึกละอายในคำพูดห้วนๆของตัวเอง เพทายใช้เวลาไม่นาน กลอกตานึกทบทวน เพลงฟ้า..ศัลยแพทย์หญิงหน้าตาสวยจัด..หนึ่งในสาวที่ถูกนายหมอผีเจาะปากนั่นหักอกไงล่ะ ก่อนจะปรับโทนเสียงให้นุ่มนวลต้อนรับแขกมากกว่าเดิม
“จำได้ซีคะ..แหม คนสวยคนเก่งขนาดคุณเพลง ใครจำไม่ได้ก็ประหลาดแล้ว”
เพทายคลี่ยิ้มให้โทรศัพท์ พอได้คุยกับคนที่ถูกชะตา อารมณ์หล่อนกลับผ่อนคลายลงได้อย่างน่าอัศจรรย์ ขยับจะถามว่ารู้เบอร์ติดต่อหล่อนได้อย่างไร ฝ่ายนั้นก็ชิงอธิบายขึ้นก่อน
“เพลงเอาเบอร์คุณเพมาจากนามบัตรไงคะ วันนั้นเพลงขอคุณไว้ก่อนกลับ จะได้ติดต่อมาเป็น wedding planner เวลาเพื่อนๆญาติๆแต่งงาน”
นักวางแผนทำเสียงในลำคอเป็นเชิงรับรู้ เพลงฟ้ารีบขยายความต่อ
“เพื่อนสนิทเพลงกำลังจะแต่งงานค่ะ อีกสองเดือนเท่านั้น อยากให้คุณเพมาช่วยออกแบบ จัดการงานแต่งครั้งนี้..ธีมเอาแบบแหวกๆนิดนึง สถานที่ขอเป็นธรรมชาติ ท่ามกลางน้ำตกอะไรทำนองนั้น”
ศัลยแพทย์คนสวยชี้แจงเสร็จสรรพ ไม่รอคำตอบรับหรือปฏิเสธของคนฟัง น้ำเสียงหวานสดใส ทว่าพอรวมเข้ากับคำพูดเบ็ดเสร็จเด็ดขาดชนิดไม่ขอความเห็น ก็ทำให้เจ้าตัวกลายเป็นสาวมั่นที่แอบมีนิสัยช่างบงการเล็กๆ เพทายไม่ถือสา..หล่อนกลับชื่นชมในความสมบูรณ์แบบของเพลงฟ้ามากยิ่งกว่าเก่า
ขณะเดียวกัน คำพูดบางคำก็กระแทกต่อมนักวางแผนของหล่อนให้เดือดพล่าน ไม่รู้ว่ามันเข้ามาผูกโยง จับคู่กันได้อย่างไร ทว่าวินาทีนั้น คำว่า ‘น้ำตก’ คำสั้นๆคำเดียว กลับทำให้ประโยคที่เปี่ยมรักเชิญชวนหล่อนเมื่อวันก่อนหวนย้อนเข้ามาในห้วงคำนึกอีกครั้ง
“เห็นใจพี่เต้เค้าหน่อยเถอะ เค้าอยากให้พี่เพไปม้ากมาก นี่ก็เตรียมจองที่พัก วางแพลนทริปเที่ยวไว้ล่วงหน้าแล้ว ไปผ่อนคลายบ้างอะไรบ้างเถอะเจ๊ ชอบน้ำตกไม่ใช่เหรอ ฝอยทองจำได้ ภูฟ้ารีสอร์ทเจ๋งสุดๆ พี่เต้เอาอัลบั้มรูปมาให้ดูสมัยไปเที่ยวกับพี่ชัด..โอ้โห สวยหยด สไตล์ล้านนา พี่เพไม่อยากเป็นเจ้านางบ้างหรือ มีแพริมน้ำด้วยนะ ภูเขาโอบรอบ หมอกลงจับเกือบทั้งวัน...งานนี้เราไปกันแค่สี่คน ถ้าเจ๊ตกลงก็จะมี พี่เต้ ฝอยทอง พี่ชัด แล้วก็เจ๊...บรรยากาศอาจเสียไปหน่อยที่มีพี่ชัดร่วมด้วย แต่เที่ยวแบบนี้ มีผู้ชายไปสองคนก็อุ่นใจ ปลอดภัยดีเหมือนกันนะ”
และบรรยากาศคงกร่อยลงเยอะสำหรับชัดเจน..หากมีอดีตคนรักเก่าที่เขาเพิ่งสลัดทิ้งไปป้วนเปี้ยนรบกวนใจในการเดินทางครั้งนี้...ยังหรอก..หล่อนยังมีแผนเล่นงานเขาอีกเยอะ..รู้จักคนอย่างเพทายน้อยไปเสียแล้ว..คราวนี้จะได้รู้เสียบ้าง เล่นกับใครไม่เล่น..จะเอาให้จำจนวันตายเลยทีเดียว!
“คุณเพลงสนใจไปเซอร์เวย์สถานที่ก่อนไหมคะ เพกำลังจะไปเที่ยวเมืองกาญจน์ มีธีมน้ำตกเข้ากับบรรยากาศที่คุณต้องการพอดีเลยเชียว อีกสองอาทิตย์..ถ้าคุณไม่ติดธุระอะไร วันหยุดยาวเราน่าจะไปเก็บรายละเอียดแถวๆภูฟ้ารีสอร์ท โรแมนติกสุดๆ เหมาะกับงานวิวาห์ นะคะ..ถือว่าได้เที่ยวด้วย กำไรสองเด้ง”
“ภูฟ้ารีสอร์ท..”
เพลงฟ้าทำเสียงเหมือนนั่งเครื่องบินแล้วตกหลุมอากาศไปชั่วขณะ หล่อนอ้ำอึ้งอยู่เป็นนาน ทว่าเพทายไม่เปิดโอกาสให้ลูกค้าปฏิเสธ รีบสรุปตัดบททันที
“โอเคค่ะ อีกสองอาทิตย์เจอกัน ระหว่างนี้เพจะร่างแบบ หาข้อมูลก่อนไปทริป..เอ่อ คุณเพลงคะ พอดีมีสายซ้อน ไว้คุยกันใหม่นะคะ..”
คุณตระการนิ่วหน้า เขาไม่รู้ว่าลูกสาวมีลับลมคมในอะไรอยู่ แต่ดูจากเสียงหัวเราะสะใจหลังตัดบทคนปลายสาย นัยน์ตามีประกายเจิดจ้าผิดกับเมื่อครู่เป็นคนละคน..เขาเชื่อว่าเพทายคงกำลังวางแผนทำอะไรบางอย่าง..แผนซึ่งไม่น่าไว้วางใจทีเดียวล่ะ
เมื่อหญิงสาวเห็นแววตาเปี่ยมไปด้วยคำถามของผู้เป็นพ่อ หล่อนจึงรีบตัดโอกาสนั้นทันที บิดาของหล่อนเป็นคนฉลาด ยิ่งแก่ยิ่งฉลาด..ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน หากคุณตระการได้มีโอกาสล้วงความลับหล่อนแล้ว ไม่มีทาง..หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่มีวันเสียหรอกที่แผนของหล่อนจะสำเร็จลุล่วงด้วยดี ฉะนั้นอย่าเลย..เหยียบเอาไว้ให้มิดจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
“ค่ะ..คุณเต้ เพตัดสินใจแล้ว” เพทายกรอกเสียงมั่นใจลงในโทรศัพท์เครื่องเดิม หล่อนต่อสายหาศิระ ซึ่งฝ่ายนั้นก็รีบกดรับราวกับกำลังรอคอยการติดต่อจากหล่อนอยู่ก่อนแล้ว
“เพสนใจทริปภูฟ้าของคุณค่ะ..แต่มีข้อแม้นะคะ พอดีคุณเพลงฟ้าเพิ่งติดต่อมาเมื่อกี้ เธอจะให้เพเป็น wedding planner ในงานแต่งเพื่อนสนิทอีกสองเดือน เพเห็นว่าเธอต้องการธีมน้ำตก เลยชวนไปเที่ยวเก็บรายละเอียด แปลนงานกันก่อนในทริปนี้...คุณเต้โอเคไหมคะ เพิ่มเพื่อนร่วมทริปมาอีกแค่คนเดียวเอง”
และเสียงอุทานยิ่งกว่าตกหลุมอากาศของศิระก็ทำให้หญิงสาวต้องนิ่วหน้าด้วยความประหลาดใจ
“เพลงฟ้าไหน..อย่าบอกนะว่าเพลงฟ้าเดียวกับหมอศัลย์โรงพยาบาลผม”
“ก็ใช่น่ะซีคะ มีอยู่เพลงฟ้าเดียว”
หญิงสาวได้ยินเสียงระบายลมหายใจของเขาผ่านมาตามสาย
“โอย ตาย..ตายแน่ๆ งานนี้ตายยกกำลังสอง!”
ขณะที่ไม่รู้จะทำอะไรให้ดีไปกว่าการนิ่งเฉย เสียงของสไบก็แล่นเข้ามาในโสตประสาท พร้อมกับร่างท้วมนั้นขยับเคลื่อนเข้ามาใกล้ ฝ่ามืออวบอูมเอื้อมมาเขย่าต้นแขนเจ้าของบ้าน น้ำเสียงวิงวอนกึ่งไม่พอใจดังชัดเจนอยู่เบื้องหลัง
“คุณหมอ..อย่าหาว่าป้าจุ้นจ้านเลยนะคะ จะไล่ป้าออกก็ได้ แต่ขอร้องเถิด..เพื่อนคุณหมอ เธอไม่ได้ทำผิด..ไม่ได้รู้เห็นกับเรื่องส่วนตัวของคุณสักนิด คุณหมอพูดแบบนั้นเธอคงเสียใจมาก ป้าว่ามันไม่ยุติธรรม..ตามไปขอโทษเธอเถิดค่ะ ก่อนที่อะไรๆจะสายเกินแก้”
แม่บ้านสูงวัยผู้รับใช้ตระกูลบรรพบุรุษเจ้าของบ้านมานานพรั่งพรูรวดเดียวโดยแทบไม่หยุดหายใจ หล่อนเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย รักความยุติธรรมมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ความเห็นส่วนตัวของหล่อน นานๆครั้งจะหลุดออกมาจากริมฝีปากอิ่มเต็ม ทว่าคราใดเมื่อได้เอื้อนเอ่ย..ก็มักจะมีส่วนทำให้เจ้านายได้ฉุกใจคิด หยุดทบทวนเรื่องราวที่พลั้งเผลอผิดพลาด..อย่างน้อยก็ชั่วขณะหนึ่ง
ชัดเจนตวัดสายตากลับมาทันที ดวงไฟลุกโชนเมื่อครู่สงบลงไปบ้าง ทว่ายังหลงเหลือพอให้คนถูกมองรู้สึกหนาวๆร้อนๆ ชายหนุ่มย่นคิ้วจนแทบจะชนกันสลับกับคลายออก มีประกายแห่งความสับสนผุดโพลงขึ้นมาท่ามกลางอารมณ์เกรี้ยวกราด นัยน์ตาคร้ามคมคู่นั้นสาดรัศมีจับอยู่บนดวงหน้าซึ่งเต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งวัย..นิ่งนาน
นานเสียจนคนถูกมองรู้สึกเหมือนร่างกายของตนกำลังย่อส่วน ห่อหดจนเหลือเล็กนิดเดียว แวบหนึ่งในห้วงภวังค์..สไบนึกประหวั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน..ตำแหน่งแม่บ้านชั่วคราวที่หล่อนเพิ่งได้รับมอบหมายมาไม่นาน อาจถูกเจ้าของบ้านผู้นี้ปลดออกกลางอากาศ..อีกไม่กี่วินาทีถัดจากนั้น
เวลาผ่านไปหลายช่วงลมหายใจเข้าออก ชัดเจนเป็นฝ่ายเบือนหน้าหลบหญิงสูงวัย ก่อนจะพาร่างสูงโปร่งของตัวเองก้าวย่าง..เลื่อนลอยออกจากจุดเดิมที่เคยยืน กระทั่งมาหยุดอยู่ตรงกรอบหน้าต่างบานเกล็ด นัยน์ตาแลเลยไปไกล...ประตูเหล็กดัดหน้าบ้านยังคงเปิดแง้ม เห็นช่องว่างแคบๆพอให้ร่างผู้หญิงคนหนึ่งแทรกตัวออกไปได้ เจ้าหล่อนหลบลี้..หนีหน้า ไม่เหลือแม้เพียงร่องรอยแห่งเงาให้เขาคว้าไว้อีกแล้ว
ชัดเจนเพิ่งตระหนักกับตัวเอง เมื่อโมงยามแห่งสติสัมปชัญญะค่อยๆเคลื่อนกลับเข้ามาอีกครั้ง ชายหนุ่มระบายลมหายใจยาวเหยียด ยกมือข้างหนึ่งขึ้นบีบขมับ
‘..เพื่อนคุณหมอ เธอไม่ได้ทำผิด..ไม่ได้รู้เห็นกับเรื่องส่วนตัวของคุณสักนิด คุณหมอพูดแบบนั้นเธอคงเสียใจมาก’
ประโยคนั้นของสไบ..แจ่มชัดขึ้นในใจ สะท้อนกลับไปกลับมาเพื่อตอกย้ำความผิดพลาดของเขาครั้งนี้..
คุณตระการขยับตัวขึ้นนั่ง เอนหลังพิงหมอนบนเตียงเบาะนุ่ม ชายสูงวัยกำลังมองบุตรสาวหัวแก้วอย่างพินิจพิเคราะห์ เพทายเพิ่งเดินเข้ามาให้ห้องคนไข้พิเศษวีไอพีของผู้เป็นพ่อเมื่อราวๆสิบนาทีก่อน หน้าตาบอกบุญไม่รับ ผมซอยสั้นระต้นคอดูยุ่งเหยิงเหมือนไปตากลมซ้อนวินมอเตอร์ไซด์ที่ไหนมา
“คุณพ่อจะได้กลับวันนี้ใช่ไหมคะ..เดี๋ยวหนูไปส่งที่ปราณฯ” นักวางแผนสาวพยายามสลัดความฟุ้งซ่าน ปั่นป่วนออกไปจากจิตใจ ดึงสติให้กลับสู่ปัจจุบันขณะ เรื่องความสะดวกสบายของบิดาสำคัญเหนือสิ่งอื่นใดทั้งหมดในเวลานี้
ทว่าคุณตระการกลับโคลงศีรษะน้อยๆ จุดยิ้มตรงมุมปากอย่างคนรู้เท่าทัน เขาไม่ได้เห็นว่าเรื่องเล็กน้อยของตน จะสำคัญไปกว่าอาการผิดปกติของบุตรสาว
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกลูก..พ่อนัดคนรถที่บ้านปราณมารอรับตอนบ่ายเรียบร้อยแล้ว หนูกลับไปอาบน้ำอาบท่า ทำใจสบายๆเสียดีกว่า”
“หนูสบายดีค่ะ ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย..กับแค่คนบางคนที่ไม่ได้อยู่ในห่วงโซ่อาหารและวัฏจักรชีวิต ทำไมต้องไปแคร์เค้าด้วย” หญิงสาวสะบัดศีรษะระรัว เม้มปากจนเป็นเส้นตรง คิ้วเรียวขมวดมุ่น พอเห็นบิดายกมือกอดอก มองหล่อนด้วยแววตาขำขันระคนเอ็นดู สาวเจ้าถึงได้รู้ตัวว่าหลุดสารภาพ ‘เรื่องยุ่งๆ’ บางเรื่องให้ผู้เป็นพ่อรับรู้ โดยที่อีกฝ่ายยังไม่ทันเค้นถามอะไรหล่อนเลยแม้แต่ประโยคเดียว
“เข้าใจพูดนะเรา..แน่ใจหรือว่าหมอชัดไม่ได้อยู่ในวัฏจักรชีวิตลูก อ้อ..อาจจะใช่ ไม่ได้อยู่ในวัฏจักรชีวิต แต่กำลังป้วนเปี้ยนอยู่ในวัฏจักรหัวใจต่างหาก เขาถึงมีอิทธิพลต่ออารมณ์ของลูกขนาดนี้”
คุณตระการเอ่ยกลั้วหัวเราะ ส่งผลให้บุตรสาวหน้าแดงก่ำ แยกไม่ออกระหว่างความโกรธกับความอาย ขยับจะเถียงผู้เป็นพ่อทันควัน แต่เสียงกรีดร้องของโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายดังขัดจังหวะขึ้นมาเสียก่อน
“เพทายค่ะ” หล่อนกรอกเสียงห้วนๆแทนคำทักทายไปยังปลายสาย สมกับอารมณ์คุกรุ่นที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างหนักหน่วงในยามนี้
“สวัสดีค่ะคุณเพ...จำเพลงได้ไหมคะ ดิฉัน..เพลงฟ้า เพื่อนพี่ชายคุณเม เราเคยพบกันที่สตูดิโอ”
ฝ่ายนั้นตอบกลับเสียงหวานสดใส จนคนฟังนึกละอายในคำพูดห้วนๆของตัวเอง เพทายใช้เวลาไม่นาน กลอกตานึกทบทวน เพลงฟ้า..ศัลยแพทย์หญิงหน้าตาสวยจัด..หนึ่งในสาวที่ถูกนายหมอผีเจาะปากนั่นหักอกไงล่ะ ก่อนจะปรับโทนเสียงให้นุ่มนวลต้อนรับแขกมากกว่าเดิม
“จำได้ซีคะ..แหม คนสวยคนเก่งขนาดคุณเพลง ใครจำไม่ได้ก็ประหลาดแล้ว”
เพทายคลี่ยิ้มให้โทรศัพท์ พอได้คุยกับคนที่ถูกชะตา อารมณ์หล่อนกลับผ่อนคลายลงได้อย่างน่าอัศจรรย์ ขยับจะถามว่ารู้เบอร์ติดต่อหล่อนได้อย่างไร ฝ่ายนั้นก็ชิงอธิบายขึ้นก่อน
“เพลงเอาเบอร์คุณเพมาจากนามบัตรไงคะ วันนั้นเพลงขอคุณไว้ก่อนกลับ จะได้ติดต่อมาเป็น wedding planner เวลาเพื่อนๆญาติๆแต่งงาน”
นักวางแผนทำเสียงในลำคอเป็นเชิงรับรู้ เพลงฟ้ารีบขยายความต่อ
“เพื่อนสนิทเพลงกำลังจะแต่งงานค่ะ อีกสองเดือนเท่านั้น อยากให้คุณเพมาช่วยออกแบบ จัดการงานแต่งครั้งนี้..ธีมเอาแบบแหวกๆนิดนึง สถานที่ขอเป็นธรรมชาติ ท่ามกลางน้ำตกอะไรทำนองนั้น”
ศัลยแพทย์คนสวยชี้แจงเสร็จสรรพ ไม่รอคำตอบรับหรือปฏิเสธของคนฟัง น้ำเสียงหวานสดใส ทว่าพอรวมเข้ากับคำพูดเบ็ดเสร็จเด็ดขาดชนิดไม่ขอความเห็น ก็ทำให้เจ้าตัวกลายเป็นสาวมั่นที่แอบมีนิสัยช่างบงการเล็กๆ เพทายไม่ถือสา..หล่อนกลับชื่นชมในความสมบูรณ์แบบของเพลงฟ้ามากยิ่งกว่าเก่า
ขณะเดียวกัน คำพูดบางคำก็กระแทกต่อมนักวางแผนของหล่อนให้เดือดพล่าน ไม่รู้ว่ามันเข้ามาผูกโยง จับคู่กันได้อย่างไร ทว่าวินาทีนั้น คำว่า ‘น้ำตก’ คำสั้นๆคำเดียว กลับทำให้ประโยคที่เปี่ยมรักเชิญชวนหล่อนเมื่อวันก่อนหวนย้อนเข้ามาในห้วงคำนึกอีกครั้ง
“เห็นใจพี่เต้เค้าหน่อยเถอะ เค้าอยากให้พี่เพไปม้ากมาก นี่ก็เตรียมจองที่พัก วางแพลนทริปเที่ยวไว้ล่วงหน้าแล้ว ไปผ่อนคลายบ้างอะไรบ้างเถอะเจ๊ ชอบน้ำตกไม่ใช่เหรอ ฝอยทองจำได้ ภูฟ้ารีสอร์ทเจ๋งสุดๆ พี่เต้เอาอัลบั้มรูปมาให้ดูสมัยไปเที่ยวกับพี่ชัด..โอ้โห สวยหยด สไตล์ล้านนา พี่เพไม่อยากเป็นเจ้านางบ้างหรือ มีแพริมน้ำด้วยนะ ภูเขาโอบรอบ หมอกลงจับเกือบทั้งวัน...งานนี้เราไปกันแค่สี่คน ถ้าเจ๊ตกลงก็จะมี พี่เต้ ฝอยทอง พี่ชัด แล้วก็เจ๊...บรรยากาศอาจเสียไปหน่อยที่มีพี่ชัดร่วมด้วย แต่เที่ยวแบบนี้ มีผู้ชายไปสองคนก็อุ่นใจ ปลอดภัยดีเหมือนกันนะ”
และบรรยากาศคงกร่อยลงเยอะสำหรับชัดเจน..หากมีอดีตคนรักเก่าที่เขาเพิ่งสลัดทิ้งไปป้วนเปี้ยนรบกวนใจในการเดินทางครั้งนี้...ยังหรอก..หล่อนยังมีแผนเล่นงานเขาอีกเยอะ..รู้จักคนอย่างเพทายน้อยไปเสียแล้ว..คราวนี้จะได้รู้เสียบ้าง เล่นกับใครไม่เล่น..จะเอาให้จำจนวันตายเลยทีเดียว!
“คุณเพลงสนใจไปเซอร์เวย์สถานที่ก่อนไหมคะ เพกำลังจะไปเที่ยวเมืองกาญจน์ มีธีมน้ำตกเข้ากับบรรยากาศที่คุณต้องการพอดีเลยเชียว อีกสองอาทิตย์..ถ้าคุณไม่ติดธุระอะไร วันหยุดยาวเราน่าจะไปเก็บรายละเอียดแถวๆภูฟ้ารีสอร์ท โรแมนติกสุดๆ เหมาะกับงานวิวาห์ นะคะ..ถือว่าได้เที่ยวด้วย กำไรสองเด้ง”
“ภูฟ้ารีสอร์ท..”
เพลงฟ้าทำเสียงเหมือนนั่งเครื่องบินแล้วตกหลุมอากาศไปชั่วขณะ หล่อนอ้ำอึ้งอยู่เป็นนาน ทว่าเพทายไม่เปิดโอกาสให้ลูกค้าปฏิเสธ รีบสรุปตัดบททันที
“โอเคค่ะ อีกสองอาทิตย์เจอกัน ระหว่างนี้เพจะร่างแบบ หาข้อมูลก่อนไปทริป..เอ่อ คุณเพลงคะ พอดีมีสายซ้อน ไว้คุยกันใหม่นะคะ..”
คุณตระการนิ่วหน้า เขาไม่รู้ว่าลูกสาวมีลับลมคมในอะไรอยู่ แต่ดูจากเสียงหัวเราะสะใจหลังตัดบทคนปลายสาย นัยน์ตามีประกายเจิดจ้าผิดกับเมื่อครู่เป็นคนละคน..เขาเชื่อว่าเพทายคงกำลังวางแผนทำอะไรบางอย่าง..แผนซึ่งไม่น่าไว้วางใจทีเดียวล่ะ
เมื่อหญิงสาวเห็นแววตาเปี่ยมไปด้วยคำถามของผู้เป็นพ่อ หล่อนจึงรีบตัดโอกาสนั้นทันที บิดาของหล่อนเป็นคนฉลาด ยิ่งแก่ยิ่งฉลาด..ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน หากคุณตระการได้มีโอกาสล้วงความลับหล่อนแล้ว ไม่มีทาง..หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่มีวันเสียหรอกที่แผนของหล่อนจะสำเร็จลุล่วงด้วยดี ฉะนั้นอย่าเลย..เหยียบเอาไว้ให้มิดจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
“ค่ะ..คุณเต้ เพตัดสินใจแล้ว” เพทายกรอกเสียงมั่นใจลงในโทรศัพท์เครื่องเดิม หล่อนต่อสายหาศิระ ซึ่งฝ่ายนั้นก็รีบกดรับราวกับกำลังรอคอยการติดต่อจากหล่อนอยู่ก่อนแล้ว
“เพสนใจทริปภูฟ้าของคุณค่ะ..แต่มีข้อแม้นะคะ พอดีคุณเพลงฟ้าเพิ่งติดต่อมาเมื่อกี้ เธอจะให้เพเป็น wedding planner ในงานแต่งเพื่อนสนิทอีกสองเดือน เพเห็นว่าเธอต้องการธีมน้ำตก เลยชวนไปเที่ยวเก็บรายละเอียด แปลนงานกันก่อนในทริปนี้...คุณเต้โอเคไหมคะ เพิ่มเพื่อนร่วมทริปมาอีกแค่คนเดียวเอง”
และเสียงอุทานยิ่งกว่าตกหลุมอากาศของศิระก็ทำให้หญิงสาวต้องนิ่วหน้าด้วยความประหลาดใจ
“เพลงฟ้าไหน..อย่าบอกนะว่าเพลงฟ้าเดียวกับหมอศัลย์โรงพยาบาลผม”
“ก็ใช่น่ะซีคะ มีอยู่เพลงฟ้าเดียว”
หญิงสาวได้ยินเสียงระบายลมหายใจของเขาผ่านมาตามสาย
“โอย ตาย..ตายแน่ๆ งานนี้ตายยกกำลังสอง!”
ศิลาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 พ.ค. 2556, 09:29:52 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 พ.ค. 2556, 09:29:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 1583
| << บทที่๑๕ พายุหมุน ๒/๒ | บทที่๑๖ ทริปภูฟ้า ๒/๒ >> |
กานต์นวีร์ 19 พ.ค. 2556, 13:00:02 น.
ยัยเพเอ๊ย แล้วยังงี้มันจะคืนดีกันได้ไงโกรธกันไปโกรธกันมา
ยัยเพเอ๊ย แล้วยังงี้มันจะคืนดีกันได้ไงโกรธกันไปโกรธกันมา
mhengjhy 19 พ.ค. 2556, 14:42:16 น.
หึหึ ไม่รู้ใครจะขอโทษใครแล้วนี่
หึหึ ไม่รู้ใครจะขอโทษใครแล้วนี่