กลิ่นกรุ่นละมุนรัก บทนำ
ชายหนุ่มร่างสมาร์ท หน้าขาว หล่อคม เดินเปิดประตูกระจกเข้ามาในร้านสปาแห่งหนึ่ง ซึ่งถ้า
ไม่บอกว่าที่ที่เค้ายืนอยู่จุดนี้อยู่กลางกรุง เค้าคงคิดว่าตนเองได้อยู่กลางธรรมชาติที่ร่มรื่นสัก
ที่หนึ่งเป็นแน่ เพราะนอกจากจะด้วยความร่มรื่นของพรรณไม้ต่างๆที่ได้ปลูกอย่างลงตัวใน
บริเวณส่วนหย่อมรอบๆแล้ว เสียงน้ำตกจำลองยังทำให้เข้าถึงบรรยากาศธรรมชาติกลางป่า
ได้เป็นอย่างดี เมื่อเปิดประตูกระจกเข้าไปในตัวบ้าน ที่ตกแต่งให้เป็นร้านทำสปา มีกลิ่นน้ำมัน
อโรมาหอมอ่อนๆให้ความสดชื่นได้เป็นอย่างดี ก็ได้พบกับหญิงสาวสวยคนหนึ่งกำลังยิ้มต้อน
รับเค้าด้วยรอยยิ้มสดใส แต่ดูอบอุ่นอยู่ในที (ผู้หญิงคนนี้ยิ้มสวย) ชายหนุ่มคิด เมื่อมอง
ประเมินจากสายตาตามประสาชายหนุ่มที่ชอบพิจารณาความสวยของผู้หญิงแล้วถ้าเต็มสิบ
คงได้สัก7หรือ8 เพราะผู้หญิงคนนี้ไม่ได้สวยมากแต่มีรอยยิ้มที่เป็นเสน่ห์ มีเครื่องหน้าที่ลง
ตัว มีโครงหน้าที่เป็นรูปไข่ มีเส้นผมที่ำดำสลวยแต่ตอนนี้กลับถูกรัดไว้อย่างเรียบร้อย เผยให้
เห็นผิวหน้าที่ขาวเนียนละเอียด
"สวัสดีคะ อโรมาสปายินดีต้อนรับคะ" น้ำเสียงหวานใสเรียกให้สติชายหนุ่มที่มัวแต่เพ่งมองหญิงสาวรู้สึกตัวทันที
"เออ ครับ ผมต้องการทำสปาครับไม่ทราบว่าที่นี่พอจะรับผู้ชายทำได้หรือเปล่าครับ"
"ค่ะ แต่คงต้องเป็นนวดหน้านะคะ ถ้าเป็นตัวที่นี่ไม่รับคะ"
"ครับ"
"ถ้าอย่างนั้นสนใจซื้อเป็นแพคเก็็จเก็บไว้ไหมคะ"
ชายหนุ่มเห็นว่าสถานที่ทำงานก็ไม่ไกลจากตรงนี้มากแล้วสถานที่ก็ดูสะอาดน่าทำจึงตัดสินใจสอบถามเรื่องราคาและตกลงซื้อเป็นแพคเกจ หญิงสาวให้เค้ากรอกประวัติและจัดการชำระเงินเสร็จแล้ว ก็เตรียมตัวรอที่ห้องสปาเพื่อเตรียมทำหน้า
แต่ก็ประหลาดใจเมื่อเห็นหญิงสาวคนเดิมเดินเข้ามาเตรียมตัวทำสปาให้
"เออ คุณนวดหน้าให้ผมด้วยเหรอครับ"
"คะ พอดีเด็กที่ร้านวันนี้เค้าลาหยุดคะ ดิฉันก็เลยต้องทำแทน แต่ไม่ต้องกังวลนะคะ ดิฉันเรียนจบหลักสูตรมาคะ"หญิงสาวรีบออกตัวด้วยเกรงว่าชายหนุ่มจะไม่ไว้ใจ
"เปล่าครับเพียงแต่ผมแค่แปลกใจเท่านั้น"
หลังจากนั้นชายหนุ่มก็นอนให้หญิงสาวใช้ความละมุนของมือลูบไล้ไปตามใบหน้า(เออหนอช่างมีความสุขอะไรอย่างนี้ เมื่ออยู่ใกล้กลิ่นกายก็หอม เมื่อที่สัมผัสก็นุ่มจากนั้นชายหนุ่มก็ตกอยู่ในห้วงนิจทรา
บทนี้เป็นบทนำที่เขียนเอาไว้ในเวปเดิมคะ แต่ว่าต้องการมาอัพเพิ่มเลยเอาบทนี้มาลงใหม่คะ
ไม่บอกว่าที่ที่เค้ายืนอยู่จุดนี้อยู่กลางกรุง เค้าคงคิดว่าตนเองได้อยู่กลางธรรมชาติที่ร่มรื่นสัก
ที่หนึ่งเป็นแน่ เพราะนอกจากจะด้วยความร่มรื่นของพรรณไม้ต่างๆที่ได้ปลูกอย่างลงตัวใน
บริเวณส่วนหย่อมรอบๆแล้ว เสียงน้ำตกจำลองยังทำให้เข้าถึงบรรยากาศธรรมชาติกลางป่า
ได้เป็นอย่างดี เมื่อเปิดประตูกระจกเข้าไปในตัวบ้าน ที่ตกแต่งให้เป็นร้านทำสปา มีกลิ่นน้ำมัน
อโรมาหอมอ่อนๆให้ความสดชื่นได้เป็นอย่างดี ก็ได้พบกับหญิงสาวสวยคนหนึ่งกำลังยิ้มต้อน
รับเค้าด้วยรอยยิ้มสดใส แต่ดูอบอุ่นอยู่ในที (ผู้หญิงคนนี้ยิ้มสวย) ชายหนุ่มคิด เมื่อมอง
ประเมินจากสายตาตามประสาชายหนุ่มที่ชอบพิจารณาความสวยของผู้หญิงแล้วถ้าเต็มสิบ
คงได้สัก7หรือ8 เพราะผู้หญิงคนนี้ไม่ได้สวยมากแต่มีรอยยิ้มที่เป็นเสน่ห์ มีเครื่องหน้าที่ลง
ตัว มีโครงหน้าที่เป็นรูปไข่ มีเส้นผมที่ำดำสลวยแต่ตอนนี้กลับถูกรัดไว้อย่างเรียบร้อย เผยให้
เห็นผิวหน้าที่ขาวเนียนละเอียด
"สวัสดีคะ อโรมาสปายินดีต้อนรับคะ" น้ำเสียงหวานใสเรียกให้สติชายหนุ่มที่มัวแต่เพ่งมองหญิงสาวรู้สึกตัวทันที
"เออ ครับ ผมต้องการทำสปาครับไม่ทราบว่าที่นี่พอจะรับผู้ชายทำได้หรือเปล่าครับ"
"ค่ะ แต่คงต้องเป็นนวดหน้านะคะ ถ้าเป็นตัวที่นี่ไม่รับคะ"
"ครับ"
"ถ้าอย่างนั้นสนใจซื้อเป็นแพคเก็็จเก็บไว้ไหมคะ"
ชายหนุ่มเห็นว่าสถานที่ทำงานก็ไม่ไกลจากตรงนี้มากแล้วสถานที่ก็ดูสะอาดน่าทำจึงตัดสินใจสอบถามเรื่องราคาและตกลงซื้อเป็นแพคเกจ หญิงสาวให้เค้ากรอกประวัติและจัดการชำระเงินเสร็จแล้ว ก็เตรียมตัวรอที่ห้องสปาเพื่อเตรียมทำหน้า
แต่ก็ประหลาดใจเมื่อเห็นหญิงสาวคนเดิมเดินเข้ามาเตรียมตัวทำสปาให้
"เออ คุณนวดหน้าให้ผมด้วยเหรอครับ"
"คะ พอดีเด็กที่ร้านวันนี้เค้าลาหยุดคะ ดิฉันก็เลยต้องทำแทน แต่ไม่ต้องกังวลนะคะ ดิฉันเรียนจบหลักสูตรมาคะ"หญิงสาวรีบออกตัวด้วยเกรงว่าชายหนุ่มจะไม่ไว้ใจ
"เปล่าครับเพียงแต่ผมแค่แปลกใจเท่านั้น"
หลังจากนั้นชายหนุ่มก็นอนให้หญิงสาวใช้ความละมุนของมือลูบไล้ไปตามใบหน้า(เออหนอช่างมีความสุขอะไรอย่างนี้ เมื่ออยู่ใกล้กลิ่นกายก็หอม เมื่อที่สัมผัสก็นุ่มจากนั้นชายหนุ่มก็ตกอยู่ในห้วงนิจทรา
บทนี้เป็นบทนำที่เขียนเอาไว้ในเวปเดิมคะ แต่ว่าต้องการมาอัพเพิ่มเลยเอาบทนี้มาลงใหม่คะ
Tags: ชอบเขียน
ตอน: ความเป็นจริงที่เกิดขึ้น
ในที่สุดเอกรินทร์ก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับหันมองผู้หญิงข้างๆ เเธอเป็นคนสวยหวาน ยิ่งมอง
ยิ่งสวยถึงแม้ว่าเค้าจะได้รู้จักกับผู้หญิงมากหน้าหลายตา มีที่สวยกว่า ฐานะนั้นไม่ต้อง
พูดถึงถ้าไม่้ใช่นางแบบ ดารา ก็เป็นคุณหนูในแวดวงสังคม แต่ไม่รู้ว่าทำไมแค่พบกัน
ไม่นานถึงได้มีความสัมพันธ์กันในแบบนี่ จริงสิเค้าเองก็ไม่ได้ป้องกันอะไรด้วย ยังไง
ต้องหาวิธีจัดการ
ในขณะที่เอกรินทร์ำกำลังคิดอะไรอยู่เรื่อยเปื่อย อินทุอรที่นอนหลับอยู่ก็รู้สึกตัวตื่นขึ้น
มาเปลือกตาเริ่มขยุกขยิกแล้วก็ลืมตาตื่นมองสบตากับผู้ชายตรงหน้าที่มองอยู่ก่อน
แล้ว ความจำเริ่มกลับมาและรู้ว่าตัวเองนั้นได้เผลอตัวเผลอใจไปแล้ว แต่ไม่รู้จะทำหน้า
อย่างไรจึงได้แต่หลบตาลงแล้วเสมองไปที่หน้าอกขาวที่มีแผงกล้ามเนื้อบ่งบอกให้รู้ว่า
เจ้าของเรือนร่างนี้ได้ดูแลตัวเองอย่างดี เอกรินทร์มองเห็นใบหน้าขาวที่ตอนนี้มีสีเลือด
ขึ้นมาแสดงให้เห็นว่าหญิงสาวกำลังอายกลับสิ่งที่เกิดขึ้นจึงได้เอามือลูบไปตามลำแขน
ที่อ่อนนุ่มแล้วจึงจูบลงที่หน้าผากนวลเบาๆ "ตื่นแล้วเหรอคะ" น้ำเสียงอ่อนโยนกับคำ
พูดแสนอ่อนหวานที่จะใช้น้อยนักกับผู้หญิงที่เพิ่งพบกัน "เป็นอะไรหรือเปล่า ไม่เห็น
มองหน้าผมเลย" จึงใช้มือเชยคางมนให้มองสบตา ความอ่อนหวานอ่อนนุ่มของค่ำคืนที่
ผ่านมาทำให้เอกรินทร์เผลอใจอยากสัมผัสมันอีกจึงได้จูบกลีบปากอ่อนนุ่มแล้วค่อยๆ
เคล้าคลอหยอกราวกับเป็นภมรที่กำลังชิมรสหวานจากน้ำผึ้ง หญิงสาวที่ได้พบกับ
สัมผัสนี้อ่อนระทวยไปตามแรงปราุถนาของชายหนุ่มที่ำกำลังเพิ่มรสสวาทที่หล่อนเพิ่ง
เคยได้สัมผัส ว่ามีทั้งความเจ็บปวด ความตื่นเต้น ความปราถนาที่เพิ่งรู้และตระหนกกับ
ตนเองว่ามันมากมายถึงเพี่ยงนี้ "คราวนี้ผมจะค่อยๆทำให้คุณรู้สึกถึงความสุขนะคะ ไม่
ต้องกลัวนะ"สัมผัสที่อ่อนโยนทำให้หญิงค่อยผ่อนคลายการยึดเกร็งของร่างกายและ
ตอบรับกับสัมผัสของเค้าได้เป็นอย่างดี
หลังจากที่ทุกอย่างดำเนินไปจนจบ เอกรินทร์ก็ได้ขอตัวออกไปทำธุระข้างนอกอินทุอร
ใช้เวลากับการอาบน้ำเธอรู้สึกว่าร่างกายเธอไม่เหมือนเดิมแล้ว มันรู้สึกได้ถึงความถูก
เป็นเจ้าของผิวกายทีี่่เคยละเอียดอ่อนได้มีร่องรอยของการฝากรักของใครบางคนทีี่จุด
ที่สัมผัสได้ เค้าจะทอดทิ้งเธอไปเมื่อใดหนอ นั้นคือความรู้สึกที่หญิงสาวคิด เธอไม่เคย
เชื่อมั่นกับตัวเอง กับความรักที่เธอคิดว่ามันมีจริง ตั้งแต่เด็กที่เธอถูกบิดามารดาทอดทิ้ง
ให้อยู้กับคนอื่น และก็ไม่เคยคิดว่าจะมีอะไรดีที่ทำให้ผู้ชายที่ดูสมบูรณ์แบบมาหลงรัก
แต่สิ่งที่เํธอทำได้ตอนนี้คือการทำใจ แต่เธอก็รักเค้า ถึงแม้ว่าจะเจอกันไม่นานแต่ความ
รู้สึกมันช่างรุนแรงเหลือเกิน เธอต้องการจะอยู่ใกล้ชิดเค้าไม่ว่าจะฐานะใดก็ตาม
เสียงประตูเปิดออกร่างสูงเดินเข้ามาพร้อมถุงใส่ยายื่นมาให้ "หวังว่าจะไม่โกรธผม คือ
เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งเมื่อวานและเมื่อกี้เราไม่ได้ป้องกันอะไรกันเลย ผมว่าเราควรป้องกัน
สักหน่อยก่อนที่มันจะผิดพลาด" อินทุอรมองยาในนั้นรู้ดีว่ามันคืออะไร "คะ อรต้อง
ทานเลยใช่ไหมคะ"เพราะไม่ประสาจึงได้ถาม"ใช่ครับ" เอกรินทร์วางยาในมือพร้อมน้ำ
ใส่แก้วที่ถือติดมือเข้าด้วย อินทุอรทานยาเสร็จ เอกรินทร์จึงขอตัวกลับและบอกว่าจะ
มาพบใหม่ เธอไม่รู้เลยว่าหลังจากนี้เค้าจะหายไปจากชีวิตของเธอเลยไหมเธอจึงได้แต่
รอ รอเพื่อจะได้เจอกับเค้าอีก นี่แหละคือสิ่งที่เธอต้องทำใจ
ยิ่งสวยถึงแม้ว่าเค้าจะได้รู้จักกับผู้หญิงมากหน้าหลายตา มีที่สวยกว่า ฐานะนั้นไม่ต้อง
พูดถึงถ้าไม่้ใช่นางแบบ ดารา ก็เป็นคุณหนูในแวดวงสังคม แต่ไม่รู้ว่าทำไมแค่พบกัน
ไม่นานถึงได้มีความสัมพันธ์กันในแบบนี่ จริงสิเค้าเองก็ไม่ได้ป้องกันอะไรด้วย ยังไง
ต้องหาวิธีจัดการ
ในขณะที่เอกรินทร์ำกำลังคิดอะไรอยู่เรื่อยเปื่อย อินทุอรที่นอนหลับอยู่ก็รู้สึกตัวตื่นขึ้น
มาเปลือกตาเริ่มขยุกขยิกแล้วก็ลืมตาตื่นมองสบตากับผู้ชายตรงหน้าที่มองอยู่ก่อน
แล้ว ความจำเริ่มกลับมาและรู้ว่าตัวเองนั้นได้เผลอตัวเผลอใจไปแล้ว แต่ไม่รู้จะทำหน้า
อย่างไรจึงได้แต่หลบตาลงแล้วเสมองไปที่หน้าอกขาวที่มีแผงกล้ามเนื้อบ่งบอกให้รู้ว่า
เจ้าของเรือนร่างนี้ได้ดูแลตัวเองอย่างดี เอกรินทร์มองเห็นใบหน้าขาวที่ตอนนี้มีสีเลือด
ขึ้นมาแสดงให้เห็นว่าหญิงสาวกำลังอายกลับสิ่งที่เกิดขึ้นจึงได้เอามือลูบไปตามลำแขน
ที่อ่อนนุ่มแล้วจึงจูบลงที่หน้าผากนวลเบาๆ "ตื่นแล้วเหรอคะ" น้ำเสียงอ่อนโยนกับคำ
พูดแสนอ่อนหวานที่จะใช้น้อยนักกับผู้หญิงที่เพิ่งพบกัน "เป็นอะไรหรือเปล่า ไม่เห็น
มองหน้าผมเลย" จึงใช้มือเชยคางมนให้มองสบตา ความอ่อนหวานอ่อนนุ่มของค่ำคืนที่
ผ่านมาทำให้เอกรินทร์เผลอใจอยากสัมผัสมันอีกจึงได้จูบกลีบปากอ่อนนุ่มแล้วค่อยๆ
เคล้าคลอหยอกราวกับเป็นภมรที่กำลังชิมรสหวานจากน้ำผึ้ง หญิงสาวที่ได้พบกับ
สัมผัสนี้อ่อนระทวยไปตามแรงปราุถนาของชายหนุ่มที่ำกำลังเพิ่มรสสวาทที่หล่อนเพิ่ง
เคยได้สัมผัส ว่ามีทั้งความเจ็บปวด ความตื่นเต้น ความปราถนาที่เพิ่งรู้และตระหนกกับ
ตนเองว่ามันมากมายถึงเพี่ยงนี้ "คราวนี้ผมจะค่อยๆทำให้คุณรู้สึกถึงความสุขนะคะ ไม่
ต้องกลัวนะ"สัมผัสที่อ่อนโยนทำให้หญิงค่อยผ่อนคลายการยึดเกร็งของร่างกายและ
ตอบรับกับสัมผัสของเค้าได้เป็นอย่างดี
หลังจากที่ทุกอย่างดำเนินไปจนจบ เอกรินทร์ก็ได้ขอตัวออกไปทำธุระข้างนอกอินทุอร
ใช้เวลากับการอาบน้ำเธอรู้สึกว่าร่างกายเธอไม่เหมือนเดิมแล้ว มันรู้สึกได้ถึงความถูก
เป็นเจ้าของผิวกายทีี่่เคยละเอียดอ่อนได้มีร่องรอยของการฝากรักของใครบางคนทีี่จุด
ที่สัมผัสได้ เค้าจะทอดทิ้งเธอไปเมื่อใดหนอ นั้นคือความรู้สึกที่หญิงสาวคิด เธอไม่เคย
เชื่อมั่นกับตัวเอง กับความรักที่เธอคิดว่ามันมีจริง ตั้งแต่เด็กที่เธอถูกบิดามารดาทอดทิ้ง
ให้อยู้กับคนอื่น และก็ไม่เคยคิดว่าจะมีอะไรดีที่ทำให้ผู้ชายที่ดูสมบูรณ์แบบมาหลงรัก
แต่สิ่งที่เํธอทำได้ตอนนี้คือการทำใจ แต่เธอก็รักเค้า ถึงแม้ว่าจะเจอกันไม่นานแต่ความ
รู้สึกมันช่างรุนแรงเหลือเกิน เธอต้องการจะอยู่ใกล้ชิดเค้าไม่ว่าจะฐานะใดก็ตาม
เสียงประตูเปิดออกร่างสูงเดินเข้ามาพร้อมถุงใส่ยายื่นมาให้ "หวังว่าจะไม่โกรธผม คือ
เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งเมื่อวานและเมื่อกี้เราไม่ได้ป้องกันอะไรกันเลย ผมว่าเราควรป้องกัน
สักหน่อยก่อนที่มันจะผิดพลาด" อินทุอรมองยาในนั้นรู้ดีว่ามันคืออะไร "คะ อรต้อง
ทานเลยใช่ไหมคะ"เพราะไม่ประสาจึงได้ถาม"ใช่ครับ" เอกรินทร์วางยาในมือพร้อมน้ำ
ใส่แก้วที่ถือติดมือเข้าด้วย อินทุอรทานยาเสร็จ เอกรินทร์จึงขอตัวกลับและบอกว่าจะ
มาพบใหม่ เธอไม่รู้เลยว่าหลังจากนี้เค้าจะหายไปจากชีวิตของเธอเลยไหมเธอจึงได้แต่
รอ รอเพื่อจะได้เจอกับเค้าอีก นี่แหละคือสิ่งที่เธอต้องทำใจ
ชอบอ่าน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ต.ค. 2554, 22:59:39 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ต.ค. 2554, 22:59:39 น.
จำนวนการเข้าชม : 1517
| << โอ้ละหนอหัวใจ | หวั่นไหว >> |
pattisa 25 ต.ค. 2554, 08:28:11 น.
ฟันแล้วทิ้งป่ะเนี่ย
ฟันแล้วทิ้งป่ะเนี่ย
ปริยาธร 25 ต.ค. 2554, 22:04:42 น.
แล้วจะเป็นไงต่อไปล่ะนี่
แล้วจะเป็นไงต่อไปล่ะนี่