ไร้หัวใจ
ภคพร หญิงสาวผู้มีหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยการแก้แค้น เมื่อนวพรรษน้องสาวของเธอถูกกันย์หนุ่มรูปหล่อเลือดเย็นทำให้ท้องแล้วไม่รับผิดชอบ ภคพรจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้กันย์ได้รับความทุกข์ทรมาน และหนทางเดียวที่จะทำร้ายกันย์ได้ก็คือการแต่งงานกับประพนธ์คู่หมั้นหนุ่มรูปหล่อของเกตุแก้ว น้องสาวสุดที่รักของกันย์ แม้ว่าการแต่งงานครั้งนี้จะเต็มไปด้วยไฟแค้น และการดูถูกและทำร้ายต่างๆนานาจากประพนธ์ แต่เพื่อน้องสาวอันเป็นดั่งดวงใจ ภคพรยอมที่จะต้องกลายเป็นผู้หญิงร้ายกาจและเลือดเย็นอย่างไร้หัวใจ บทสรุปของโศกนาฏกรรมความรักครั้งนี้จะเป็นเช่นไร ภคพรจะยอมปล่อยวางความแค้นที่มีแต่ทำร้ายให้ทุกคนต้องเจ็บปวดในครั้งนี้ได้อย่างไร....ติดตามอ่านได้ใน ไร้หัวใจ...
Tags: ตบจูบ
ตอน: ไร้หัวใจ ตอนที่ 7
ไร้หัวใจตอนที่ 7
.............เมื่อทุกคนกลับบ้านไปหมดแล้วในห้องพยาบาลจึงเหลือแค่ภคพรและประพนธ์ที่นั่งมองจ้องหน้ากันเหมือนระเบิดเวลา
ที่กำลังรอเวลาที่จะระเบิดได้ทุกเวลา ความเกลียดชังจากสายตาที่พวกเขามองจ้องกัน ไม่ได้มีใครมากหรือน้อยไปกว่ากัน
“เธอนี่มันเหลือเชื่อจริงๆ หน้ามืดตามัวถึงขนาดใส่ร้ายคนอื่น เธอมันเลวมากกว่าที่ฉันคิดไว้จริงๆ”
ประพนธ์เดินเข้ามาใกล้เคียงพร้อมกับความเกลียดชัง
“คุณมันก็เลวไม่น้อยไปกว่าฉันหรอก คุณไม่ใช่หรอ ที่เกือบจะฆ่าฉันตายเมื่อวานนี้”
ภคพรมองจ้องประพนธ์
“นั่นมันเพราะคุณกวนประสาทใส่ผมก่อน คุณสมควรโดน”
ประพนธ์กล่าวอย่างไร้ความรู้สึกผิดใดๆ
“คุณจะคิดยังไงก็ช่าง ฉันไม่สน สิ่งที่ฉันต้องการคือความเจ็บปวดของเกตุแก้ว ไม่ใช่คุณ เพราะฉะนั้นไม่ว่าคุณจะทำอะไร
มันก็ไม่เกี่ยวกับฉัน”
ภคพรอมยิ้มท้าทายอย่างร้ายกาจ
“ผู้หญิงอะไรน่ารังเกลียด ผมเกลียดคุณ เกลียด”
ประพนธ์กัดฟัน เน้นคำพูด
“ฉันก็ไม่ได้รักคุณ”
ภคพรสวนขึ้นทันควันอย่างไม่ต้องคิดอะไร
“ก็ดี งั้นผมว่าเรามาหาอะไรสนุกๆทำกันดีกว่าไหม เผื่อว่าอะไรๆมันจะดีขึ้น”
ประพนธ์อมยิ้มเจ้าเล่ห์ เดินเข้าไปใกล้เตียง
“คิดว่าคนอย่างฉัน จะมีอารมณ์ทำอะไรสนุกๆกับคุณหรือเปล่าล่ะ”
ภคพรต่อปากต่อคำ ไม่มีหวาดหวั่นแม้แต่น้อย
“เดี๋ยวก็รู้ ว่าจะได้หรือไม่ได้”
ประพนธ์อมยิ้ม ฉุดประชากภคพรลงมาจากเตียงและเหวี่ยงลงบนโซฟา ไม่มีเบามือ
“ทำแบบนี้หมายความว่ายังไง นายบอกเองไม่ใช่หรือไงว่าจะไม่แตะต้องฉัน คิดจะกลับคำหรือไง ทุเรศ”
ภคพรโวยวาย ยังคงไม่มีความหวาดหวั่นในสายตาเธอ
“คิดว่าผมจะโง่ขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมผมต้องยอมให้ผู้หญิงร้ายกาจอย่างคุณ อยู่อย่างสุขสบายโดยไม่สูญเสียอะไรเลย อย่างน้อย
ได้ทำอะไรๆกับคุณ แม้ว่าจะไม่ได้รัก ได้ชอบ แต่มันก็สนุกและสะใจดีพิลึกไม่ใช่หรอ”
ประพนธ์อมยิ้มมุมปาก ยืนมองดูภคพรนอนไร้เรี่ยวแรงอ่อนล้าอยู่ตรงหน้าด้วยความสะใจ ท่าทีเริ่มหวาดหวั่นของเธอยิ่งทำให้เขาพอใจ
“ไม่มีทาง ฉันไม่ยอม กลับบ้านคุณไปเลย ฉันเกลียดคุณ”
ภคพรลุกขึ้นยืนผลักประพนธ์เต็มแรงแต่ก็ถูกเขาจับเหวี่ยงลงที่เดิม พร้อมกับร่างกายกำยำของเขาที่ถาโถมเข้ามาบนตัวเธอ
มือทั้งสองข้างถูกยึดตึงกับโซฟาอย่างไม่มีทางขัดขืน
“ออกไปนะไอ้โรคจิต คนลามก ถ้าคุณกล้าทำอะไรฉัน ฉันจะกัดลิ้นคุณให้ขาดเลย คอยดู”
ภคพรตะโกนร้อง กลัวว่าประพนธ์จะทำอะไรเธอขึ้นมาจริงๆ
“นอกจากปากคุณแล้ว ยังมีที่อื่นให้ผมจูบอีกเยอะ ทำไมผมต้องโง่จูบแต่ที่ตรงปากคุณด้วยล่ะ”
ประพนธ์ยิ้มเยาะ ระดมจูบที่ซอกคองามระหงส์ของหญิงสาว กลิ่นหอมจากายเธอทำให้เขาพอใจ ภคพรพยายามดิ้นรนแต่ก็ไม่เป็นผล
เธอไม่อาจสู้แรงของประพนธ์ได้เลยแม้แต่เศษเสี้ยว
“ปล่อยฉันนะ บอกให้ปล่อย ปล่อย”
ภคพรยังคงดิ้นรนสุดกำลัง จนในที่สุดสวรรค์ก็เข้าข้างเธอ เมื่อประตูถูกเปิดออก
“ว้าย”
พยาบาลคนสวยอ้าปากค้าง มองจ้องประพนธ์กับภคพรประหลาดใจ ในขณะเดียวกันสองสามีภรรยาก็หันมามองจ้องที่นางพยาบาล
เช่นกัน
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมกับภรรยาแค่ล้อกันเล่น”
ประพนธ์รีบถอยห่างออกมาจากร่างภคพรที่นอนผมเผ้ายุ่งเหยิงอยู่บนโซฟา
“เพี๊ยะ”
ในขณะที่ประพนธ์กำลังแก้ตัว ภคพรก็เดินดิ่งไปหาเขาและตบเขาเต็มแรงจนหน้าหันไปตามมือ พยาบาลสาวยืนอ้าปากค้างอีกครั้ง
ด้วยความตกใจ
“นี่สำหรับที่คุณจูบฉัน”
ภคพรมองจ้องดวงตาคมกริบของสามี และเดินไปนอนลงบนเตียงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“พวกคุณไปเถอะ ขอบคุณมาก”
ประพนธ์ส่งนางพยาบาลออกจากห้อง พร้อมกับหันมาเล่นงานภคพรทันที
“จำเหตุการณ์ในวันนี้เอาไว้ด้วย จำเอาไว้ให้ดีว่าถ้าผมจะทำอะไรคุณขึ้นมาจริงๆ คุณไม่มีทางสู้ผมได้”
ประพนธ์มองจ้องภคพรที่ก็มองจ้องเขาด้วยความชิงชังไม่ต่างกัน
**************************************************************************
.............เช้าวันต่อมาประพนธ์เป็นผู้ดูแลเรื่องค่ารักษาพยาบาลรวมถึงการกรอกประวัติต่างๆของภคพรและต้องเป็นคนพาเธอ
กลับบ้านตามคำสั่งของบิดาแต่โดยดี
“ฉันจะกลับบ้านฉัน คุณเองก็ต้องไปนอนกับฉันที่นั่นเหมือนกัน”
ภคพรยื่นคำขาด นั่งปั้นหน้าบึ้งตึงอยู่บนโซฟา โดยมีกระเป๋าใบโปรดวางอยู่ใกล้มือ
“ผมไม่ไป ถ้าอยากไปก็นั่งแทกซี่กลับไปเอง ผมไม่คุ้นเคยกับการนอนบ้านคนอื่น”
ประพนธ์ดื้อดึง
“ถ้าไม่อยากให้พ่อแม่คุณเกลียดหรือเข้าใจอดีตคนรักของคุณไปมากกว่านี้ ก็ทำตามที่ฉันบอก อย่าทำให้ฉันลำบากใจจนต้อง
แสดงอะไรร้ายๆออกมา”
ภคพรอมยิ้มบางๆอย่างผู้ชนะ
“เธอมันปิศาจชัดๆ”
ประพนธ์ไม่อาจขัดขืน ต้องยอมทำตามในเมื่อเขาไม่มีอำนาจต่อรองใดๆ กับภคพร
“เดี๋ยวก่อน”
ภคพรเรียกประพนธ์ที่ทำท่าจะเดินออกจากห้อง
“อะไร”
ประพนธ์โวยวาย
“ในเมื่อเราแต่งงานกันแล้ว ในฐานะสามี คุณก็ควรจะถือกระเป๋าให้ฉันนะ”
ภคพรยัดกระเป๋าใส่มือประพนธ์และเดินนำเขาออกไป ประพนธ์พยายามเก็บกลั้นอารมณ์และถือกระเป๋าตามเธอไปอย่างไม่มีทางเลือก
**************************************************************************
.............ภคพรเดินเข้ามาในลิฟต์ด้วยทีท่าที่แสนเหยิ่งยโส โดยมีประพนธ์ตามเข้ามาเซ็งๆ แต่เมื่อพบเกตุแก้วยืนอยู่ก่อนแล้วมันทำให้
พวกเขาไม่รู้จะวางตัวกันยังไง
“ไม่รู้ว่าจะโชคร้ายหรือโชคดีเลยนะค่ะ ที่พวกเราได้เจอกัน”
ภคพรเริ่มบทสนทนาเป็นคนแรก
“ไม่ว่าคุณจะปรากฏตัวที่ไหน ก็มีแต่หายนะที่นั่น คุณคิดว่านั่นคือโชคร้ายหรือโชคดีล่ะ”
ประพนธ์ช่วยตอบแทน กันย์กับเกตุแก้วได้แต่ยืนนิ่ง
“ฉันไม่ได้ถามคุณ”
ภคพรตะคอกใส่ประพนธ์
“คุณแย่งคนรักของฉันไป แม้แต่หน้าคุณ ฉันก็ไม่อยากจะมองด้วยซ้ำ”
เกตุแก้วเอ่ยขึ้นด้วยความอึดอัด
“น่าเสียดายนะคะ ที่ฉันอยากจะมองแต่หน้าสวยๆของคุณ ว่าเวลาที่มันเจ็บปวด ทุกข์ทรมานเนี่ย มันจะยังงดงามอยู่แบบนี้หรือเปล่า”
ภคพรอมยิ้มเจ้าเล่ห์ เหลือมองสองพี่น้องพร้อมๆกัน
“พนธ์ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น นายจะไม่มีวันทอดทิ้งเกตุแก้วใช่ไหม”
กันย์เริ่มบทสนทนาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก
“ต่อให้ผมต้องได้ชื่อว่าเป็นสามีของใครบางคนไปตลอดชีวิต ผมก็จะไม่มีวันทอดทิ้งผู้หญิงที่ผมรัก”
ประพนธ์ให้คำมั่นสัญญาด้วยความรู้สึกจริงๆในหัวใจ
“คิดว่าคนอย่างฉัน จะยอมให้เรื่องไร้สาระแบบนั้นเกิดขั้นได้หรอ ไม่มีวัน”
ภคพรตะโกนออกมาเสียงดัง หมดความอดทน
“ผมจะทำให้คุณยอมเองคุณภคพร ในเมื่อคุณใช้น้องสาวผม เพื่อเป็นเครื่องมือในการทำร้ายผม ผมก็จะใช้น้องสาวคุณทำร้ายคุณ
เหมือนกัน”
กันย์กล่าวอย่างไร้หัวใจ ดวงตาคมกริบจดจ้องที่ภคพรยืนยันให้เธอได้แน่ใจว่าเขาไม่ได้แค่ขู่เธออย่างแน่นอน ภคพรยืนนึ่งอึ้ง
หวาดหวั่นในหัวใจ กลัวว่าน้องสาวที่เธอรักจะต้องถูกทำร้ายอีกครั้ง
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เกตุจะรอคุณค่ะพล เกตุจะรอคุณ”
เกตุแก้วยืนยัน
“ติ๊ง”
ยังไม่ทันมีใครได้พูดอะไรลิฟต์ก็เปิดออกพร้อมกับการปรากฏตัวของธาวินและนวพรรษ
“...”
ทั้งสองฝ่ายมองจ้องกันด้วยความประหลาดใจโดยไม่มีใครพูดอะไร
“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ”
กันย์รากนวพรรษออกไป ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคนโดยเฉพาะภคพร
“นายจะทำอะไร ปล่อยน้องสาวฉันนะ”
ภคพรตะโกนไล่หลัง ตามไปติดๆ
“พวกคุณทำอะไรกันอยู่ เรื่องทุกอย่างมันควรจะจบลงตั้งแต่ผมแต่งงานกับเมย์แล้วไม่ใช่หรอ”
ธาวินบ่นเบาๆกับตัวเองรีบร้อนตามไปติดๆเช่นกัน
**************************************************************************
.............ทุกคนมาหยุดอยู่พร้อมกันที่ลานจอดรถในโรงพยาบาล ท่ามกลางอารมณ์สีเทาที่ทุกคนมีให้กัน
“เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะผม ผมคิดว่าผมควรแก้ปัญหานี้”
กันย์จับไหล่ทั้งสองข้างของนวพรรษไว้มั่น มองจ้องหน้าเธอ ขอร้อง อ้อนวอน
“หมายความว่ายังไง แก้ปัญหา เรื่องทุกอย่างมันจบตั้งแต่วันที่ฉันตัดสินใจแต่งงานกับธาวินแล้ว คุณยังจะต้องการอะไรจากฉันอีก”
นวพรรษโวยวายใส่กันย์ หมดเรี่ยวแรงในการต่อสู้ ทุกครั้งที่เห็นหน้าเขามันมีแต่ทำให้เธอเจ็บปวด
“ไม่ต้องไปฟังมัน ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนี้ ไม่มีค่าอะไรให้เธอต้องฟังเขาพูดอีกแล้ว”
ภคพรเสียงดังขึ้น
“หุบปากไปเลย นี่มันปัญหาของคนสองคน เลิกทำแบบนี้ซะที ชีวิตทั้งชีวิตของน้องสาวคุณจะพังก็เพราะมือของพี่สาวอย่างคุณนี่แหละ”
ประพนธ์ตะวาดใส่ภคพรเสียงดัง
“คุณเกี่ยวอะไรด้วย ผู้ชายชั่วคนนี้ ไม่มีใครกับชีวิตใครบนโลกนี้เลยด้วยซ้ำ ถ้าฉันเป็นเขาฉันฆ่าตัวตายไปนานแล้ว”
ภคพรกัดฟันพูด น้ำตาไหลริน แค้นใจในทุกสิ่งที่เขาทำกับน้องสาวเธอ กันย์ได้แต่ยืนฟังเพราะรู้ดีว่าตัวเองเป็นคนทำผิด
“ไม่จริง พี่กันย์มีค่ากับฉันเสมอ อย่ามาตัดสินใครเพราะความคิดต่ำๆของคุณเอง”
เกตุแก้วเสียงดัง เกาะแขนพี่ชายของเธอแน่นหนา
“พี่ชายเธอทำลายชีวิตน้องสาวฉัน ทำเหมือนกับน้องฉันเป็นผู้หญิงข้างถนน ถ้าฆ่าคนตายแล้วไม่ติดคุก ฉันฆ่าเขาตายไปนานแล้ว”
ภคพรคับแค้น เกลียดชังกันย์จนสุดขั้วหัวใจ น้องสาวที่พ่อแม่ญาติพี่น้องเฝ้าทะนุถนอมเลี้ยงดูมาชั่วชีวิต ถูกกันทำลายย่อยยับ
จนไม่เหลือชิ้นดี
“ถ้าฆ่าคนแล้วไม่ติดคุก ฉันก็ฆ่าคุณไปนานแล้วเหมือนกัน คุณบอกว่าพี่กันย์เลว แต่คุณเองมันก็เลวไม่ได้ต่างกัน คุณใช้ฉัน
ใช้ทั้งชีวิตของฉันเพื่อเป็นเครื่องมือในการแก้แค้น คุณมันก็เลวร้าย น่ารังเกลียด น่าขยะแขยง ฉันเกลียดคุณ เกลียด”
เกตุแก้วพร่างพรูความในใจออกมาพร้อมหยดน้ำตาที่ไหลรินไม่ขาดสาย ไม่ต่างจากภคพรที่น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความรู้สึกต่างๆ
ที่ประเดประดังเข้ามา
“ถ้าน้องสาวที่น่ารักของเธอถูกข่มขืน ท้องแล้วผู้ชายชาติชั่วคนนั้นมันไม่ยอมรับ ถ้าน้องของเธอต้องแต่งงานกับคนแปลกหน้า
แล้วร้องไห้มาหาเธอกลางดึกตั้งแต่คืนแรกที่แต่งงาน ต่อให้มากกว่าการทำลายชีวิตคนอื่น ต่อให้ฆ่าคนตาย เธอก็จะทำเหมือน
ฉันเหมือนกัน ฉันไม่มีวันปล่อยผู้ชายเลวระยำคนนี้ให้ไปทำร้ายคนอื่น มันจะต้องได้รับบทเรียนที่เจ็บปวดไม่แพ้กัน
ต่อให้ต้องถูกคนที่แต่งงานด้วย ดูถูกรังเกลียด กลั้นแกล้งไปจนตาย ฉันก็ยอม”
ภคพรมองจ้องเกตุแก้วด้วยดวงตาคมกริบที่อาบไปด้วยครอบน้ำตา
“พี่เนย์ทำแบบนี้ทำไม ทำทำไม ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ”
นวพรรษถลาเข้าโอบกอดพี่สาว ที่พี่สาวเธอต้องทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสแบบนี้ก็เพราะเธอ
“เพราะคุณคนเดียวที่ทำให้ทุกคนต้องทุกข์ทรมานแบบนี้ คุณมาทำแบบนี้กับฉันทำไม ทำทำไม ทำทำไม ฮือๆๆๆ”
นวพรรษหันไปเล่นงานกันย์ด้วยหัวใจที่แสนเจ็บปวด ทรุดลงร้องไห้ตรงหน้ากันย์โดยไม่อายใคร ก่อนที่ธาวินจะโอบอุ้มประคองเธอ
ให้ลุกขึ้นอย่างทะนุถนอม
“ต่อให้ใครจะร้ายกับคุณแค่ไหน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปผมจะปกป้องคุณกับลูกเอง”
นวพรรษหันมาสบตาสมีด้วยความรู้สึกที่แสนอบอุ่น โผลเข้ากอดเขาด้วยความรู้สึกที่ปลอดภัย
“ในเมื่อทุกอย่างมันเป็นแบบนี้แล้ว คุณก็ควรจะปล่อยพี่กันย์แล้วก็พวกเราซะที เลิกทำร้ายคนอื่นเพราะความใจร้ายของคุณซะที”
เกตุแก้วต่อลองกับภคพร หวาดหวั่นอยู่ในหัวใจ
“ได้สิ ในเมื่อทุกอย่างมันกลายเป็นแบบนี้แล้ว ฉันก็จะจบปัญหานี้ซะที คุณกันย์ ตันตระกูลวงศ์ คุณไปฆ่าตัวตายซะ
แล้วฉันจะคืนสามีให้น้องสาวคุณ”
ภคพรหันไปมองจ้องกันย์ ท้าทาย
“ไม่นะพี่กันย์ อย่านะ อย่านะคะ”
เกตุแก้วสวมกอดพี่ชายไว้แนบแน่น ไม่มีทางที่จะยอมเสียเขาไปอย่างเด็ดขาด
“คุณมันบ้าไปแล้ว ยายปิศาจ”
ประพนธ์ตะคอกใส่ภคพร ผลักไหล่เธอจนเซถลา
“ไม่นะพี่เนย์ อย่าทำแบบนี้ เมย์ขอร้อง บาปจะติดอยู่ในใจพี่ตลอดไป อย่าทำแบบนี้ ฮือๆๆๆ”
นวพรรษเขย่าแขนพี่สาวรนราน หวาดกลัวกับความร้ายกาจที่เธอกำลังทำอยู่
“ถ้าทำแบบนี้แล้วเรื่องทุกอย่างจะจบ ผมก็จะทำ”
กันย์รับคำ แม้ว่าจะมีความหวาดหวั่นอยู่ในหัวใจ แม้ว่าจะยังห่วงใยน้องสาวตัวน้อยที่ร้องไห้อยู่ในอ้อมอก แต่ก็ยังดีกว่าให้เธอร้องไห้
ไปตลอดชีวิตเพราะต้องเสียประพนธ์ไป
“ถ้าพี่ตาย เกตุจะตายด้วย เกตุไม่มีวันยอมแลกความสุขของตัวเองกับชีวิตของพี่ เกตุจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ยังไง ถ้าความสุขของเกตุ
ต้องแลกมาด้วยชีวิตของคนที่เกตุรักมากที่สุด พี่กันย์ อย่าทำนะค่ะ อย่านะ”
เกตุแก้วร้องไห้ทุรานทุรายอยู่ในอ้อมอกของพี่ชาย
“ถูกของน้องสาวคุณ”
นวพรรษเดินเข้ามาใกล้กันย์ทั้งน้ำตา
“แม้ว่าคุณจะไม่ได้ยอมตายเพื่อฉัน แต่ฉันก็ขอร้องคุณอย่าทำแบบนั้น ฉันไม่อยากอยู่ด้วยความรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต ว่าเป็น
สาเหตุหนึ่งที่ทำให้ผู้ชายเลวๆอย่างคุณฆ่าตัวตาย คุณต้องอยู่เพื่อชดใช้กรรม คุณต้องอยู่กับความรู้สึกผิดในบาปที่คุณทำไว้กับฉัน
ทำไว้กับน้องสาวคุณ คุณจะต้องอยู่ไปแบบนั้นให้ได้ ตลอดชีวิตของคุณ”
นวพรรษเสียงเข้ม มองจ้องกันย์ขึงขัง เคียดแค้นชิงชัง
“ฉันบอกให้คุณไปตายซะ ไปสิ ไปสิ ปล่อยเขาสิ ปล่อย ฉันบอกให้ปล่อย”
ภคพรปลี่เข้าไปหาเกตุแก้ว ฉุดกระชากรากเธอให้ห่างออกมาจากกันย์และเหวี่ยงเธอล้มคะมำลงบนพื้รคอนกรีตต่อหน้าต่อตาทุกๆคน
“พี่เนย์”
นวพรรษอุทาน ตกใจ
“เธอทำแบบนี้ทำไม ยายตัวแสบ เธอมันผู้หญิงร้ายกาจ เธอมันเลว เลวกว่าใครๆทุกคน”
ประพนธ์เขย่าร่างของภคพรด้วยความไม่เข้าใจ ในขณะที่กันย์รีบร้อนประคองเกตุแก้วให้ลุกขึ้นมา
“วันนี้ฉันขอสู้ตาย”
เกตุแก้ววิ่งเข้าหาภคพร ตบเธอไม่ยั้งจนเลือดกบปาก ก่อนภคพรจะเล่นงานเธอคืนจะสะบักสะบอมไม่ต่างกัน ในขณะที่เกตุแก้วกำลังเพลี่ยงพล้ำ ประพนธ์ก็จับร่างบางของภคพรเหวี่ยงกระเด็นออกไป ในขณะที่เกตุแก้วก็วิ่งถลาเข้าใส่ภคพรอย่างบ้าเลือดอีกครั้ง
เพราะประพนธ์จับตัวภคพรเอาไว้ทำให้เธอถูกตบจนเลือดไหลย้อยออกมาแดงฉ๋าน กันย์กับธาวินช่วยกันเข้ามาห้าม แต่ก็ไม่อาจ
ต้านทานแรงโมโหของทั้งสองสาวที่ผวาเข้าหากันย์ราวกับมีแม่เหล็กมาดูด เกตุแก้วได้ทีถอดรองเท้าส้นสูงที่เธอใส่อยู่คว้าใส่มือ
และเหวี่ยงเต็มแรงเพื่อฟาดลงไปบนหน้าของภคพร แต่นวพรรษถลาเข้ามาขวางซะก่อน
“เธอตายแน่ ยายเกตุแก้ว ยายคุณหนูปัญญาอ่อน”
ภคพรในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิงเลือกกลบปากร้องตะโกนด่าเกตุแก้วอย่างบ้าเลือด กระโจนเข้าใส่เกตุแก้วและตบไม่ยั้งมือ
โดยมีนวพรรษยืนกลั้นกลาง นวพรรษจำเป้นต้องจับเกตุแก้วเอาไว้เพราะเธอมีรองเท้าอยู่ในเมื่อ ก่อนที่ประพนธ์และธาวินจะวิ่ง
เข้ามาจับตัวสองสาวแยกออกจากกันได้ กันย์ก็เข้ามาถึงก่อน และจับร่างของนวพรรษเหวี่ยงกระเด็นออกไป
“โอ๊ะ!!”
เสียงร้องของนวพรรษที่แสนแผ่วเบาทำให้ทุกคนสงบลง และหันไปมองจ้องที่หญิงสาวแทน ธาวินปล่อยเกตุแก้วให้เป็นอิสระและ
รีบร้อนเข้าไปหานวพรรษ อุ้มเธอขึ้นด้วยความร้อนใจ
“เลือด ไม่นะยายเมย์ เลือด เลือด ฮือๆๆๆ ไม่ ไม่”
ภคพรดิ้นพราดๆร้องไห้โฮปรานใจจะขาดอยู่ในอ้อมแขนของประพนธ์ที่รั้งตัวเธอเอาไว้ เธอทำได้แค่มองดูธาวินอุ้มร่างโชคเลือด
ของน้องสาวเธอเดินห่างออกไป
“ปล่อยฉันนะ ปล่อย ปล่อย ฉันจะฆ่าผู้ชายชาติชั่วคนนั้นให้ตายด้วยมือของฉันเอง ปล่อยฉันสิ ปล่อยฉัน ฮือๆๆๆ”
ภคพรดิ้นรนอยู่ในอ้อมแขนของประพนธ์ที่พันธนาการร่างกายของเธอเอาไว้อย่างแน่นหนา
“เลิกบ้าซะที น้องสาวของคุณที่กำลังไม่สบาย กับพี่กันย์คนที่คุณเกลียดนักเกลียดหนา อันไหนสำคัญกว่ากัน มานี่เลย”
ประพนธ์กระชากรากถูภคพร เดินตามธาวินไป
“เกตุทำผิดอีกแล้ว ฮือๆๆๆๆๆๆ”
เกตุแก้วร้องไห้โฮอยู่ในอ้อมอกของพี่ชาย ที่ยืนนิ่งอึ้ง รู้สึกผิดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็รู้สึกโล่งใจอยู่ไม่น้อยที่ทั้งเขาและนวพรรษ
คงจะไม่ต้องมีอะไรให้เกี่ยวข้องกันอีก ถ้าไม่มีเด็กคนนี้
.................................จบตอน....................................
.............เมื่อทุกคนกลับบ้านไปหมดแล้วในห้องพยาบาลจึงเหลือแค่ภคพรและประพนธ์ที่นั่งมองจ้องหน้ากันเหมือนระเบิดเวลา
ที่กำลังรอเวลาที่จะระเบิดได้ทุกเวลา ความเกลียดชังจากสายตาที่พวกเขามองจ้องกัน ไม่ได้มีใครมากหรือน้อยไปกว่ากัน
“เธอนี่มันเหลือเชื่อจริงๆ หน้ามืดตามัวถึงขนาดใส่ร้ายคนอื่น เธอมันเลวมากกว่าที่ฉันคิดไว้จริงๆ”
ประพนธ์เดินเข้ามาใกล้เคียงพร้อมกับความเกลียดชัง
“คุณมันก็เลวไม่น้อยไปกว่าฉันหรอก คุณไม่ใช่หรอ ที่เกือบจะฆ่าฉันตายเมื่อวานนี้”
ภคพรมองจ้องประพนธ์
“นั่นมันเพราะคุณกวนประสาทใส่ผมก่อน คุณสมควรโดน”
ประพนธ์กล่าวอย่างไร้ความรู้สึกผิดใดๆ
“คุณจะคิดยังไงก็ช่าง ฉันไม่สน สิ่งที่ฉันต้องการคือความเจ็บปวดของเกตุแก้ว ไม่ใช่คุณ เพราะฉะนั้นไม่ว่าคุณจะทำอะไร
มันก็ไม่เกี่ยวกับฉัน”
ภคพรอมยิ้มท้าทายอย่างร้ายกาจ
“ผู้หญิงอะไรน่ารังเกลียด ผมเกลียดคุณ เกลียด”
ประพนธ์กัดฟัน เน้นคำพูด
“ฉันก็ไม่ได้รักคุณ”
ภคพรสวนขึ้นทันควันอย่างไม่ต้องคิดอะไร
“ก็ดี งั้นผมว่าเรามาหาอะไรสนุกๆทำกันดีกว่าไหม เผื่อว่าอะไรๆมันจะดีขึ้น”
ประพนธ์อมยิ้มเจ้าเล่ห์ เดินเข้าไปใกล้เตียง
“คิดว่าคนอย่างฉัน จะมีอารมณ์ทำอะไรสนุกๆกับคุณหรือเปล่าล่ะ”
ภคพรต่อปากต่อคำ ไม่มีหวาดหวั่นแม้แต่น้อย
“เดี๋ยวก็รู้ ว่าจะได้หรือไม่ได้”
ประพนธ์อมยิ้ม ฉุดประชากภคพรลงมาจากเตียงและเหวี่ยงลงบนโซฟา ไม่มีเบามือ
“ทำแบบนี้หมายความว่ายังไง นายบอกเองไม่ใช่หรือไงว่าจะไม่แตะต้องฉัน คิดจะกลับคำหรือไง ทุเรศ”
ภคพรโวยวาย ยังคงไม่มีความหวาดหวั่นในสายตาเธอ
“คิดว่าผมจะโง่ขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมผมต้องยอมให้ผู้หญิงร้ายกาจอย่างคุณ อยู่อย่างสุขสบายโดยไม่สูญเสียอะไรเลย อย่างน้อย
ได้ทำอะไรๆกับคุณ แม้ว่าจะไม่ได้รัก ได้ชอบ แต่มันก็สนุกและสะใจดีพิลึกไม่ใช่หรอ”
ประพนธ์อมยิ้มมุมปาก ยืนมองดูภคพรนอนไร้เรี่ยวแรงอ่อนล้าอยู่ตรงหน้าด้วยความสะใจ ท่าทีเริ่มหวาดหวั่นของเธอยิ่งทำให้เขาพอใจ
“ไม่มีทาง ฉันไม่ยอม กลับบ้านคุณไปเลย ฉันเกลียดคุณ”
ภคพรลุกขึ้นยืนผลักประพนธ์เต็มแรงแต่ก็ถูกเขาจับเหวี่ยงลงที่เดิม พร้อมกับร่างกายกำยำของเขาที่ถาโถมเข้ามาบนตัวเธอ
มือทั้งสองข้างถูกยึดตึงกับโซฟาอย่างไม่มีทางขัดขืน
“ออกไปนะไอ้โรคจิต คนลามก ถ้าคุณกล้าทำอะไรฉัน ฉันจะกัดลิ้นคุณให้ขาดเลย คอยดู”
ภคพรตะโกนร้อง กลัวว่าประพนธ์จะทำอะไรเธอขึ้นมาจริงๆ
“นอกจากปากคุณแล้ว ยังมีที่อื่นให้ผมจูบอีกเยอะ ทำไมผมต้องโง่จูบแต่ที่ตรงปากคุณด้วยล่ะ”
ประพนธ์ยิ้มเยาะ ระดมจูบที่ซอกคองามระหงส์ของหญิงสาว กลิ่นหอมจากายเธอทำให้เขาพอใจ ภคพรพยายามดิ้นรนแต่ก็ไม่เป็นผล
เธอไม่อาจสู้แรงของประพนธ์ได้เลยแม้แต่เศษเสี้ยว
“ปล่อยฉันนะ บอกให้ปล่อย ปล่อย”
ภคพรยังคงดิ้นรนสุดกำลัง จนในที่สุดสวรรค์ก็เข้าข้างเธอ เมื่อประตูถูกเปิดออก
“ว้าย”
พยาบาลคนสวยอ้าปากค้าง มองจ้องประพนธ์กับภคพรประหลาดใจ ในขณะเดียวกันสองสามีภรรยาก็หันมามองจ้องที่นางพยาบาล
เช่นกัน
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมกับภรรยาแค่ล้อกันเล่น”
ประพนธ์รีบถอยห่างออกมาจากร่างภคพรที่นอนผมเผ้ายุ่งเหยิงอยู่บนโซฟา
“เพี๊ยะ”
ในขณะที่ประพนธ์กำลังแก้ตัว ภคพรก็เดินดิ่งไปหาเขาและตบเขาเต็มแรงจนหน้าหันไปตามมือ พยาบาลสาวยืนอ้าปากค้างอีกครั้ง
ด้วยความตกใจ
“นี่สำหรับที่คุณจูบฉัน”
ภคพรมองจ้องดวงตาคมกริบของสามี และเดินไปนอนลงบนเตียงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“พวกคุณไปเถอะ ขอบคุณมาก”
ประพนธ์ส่งนางพยาบาลออกจากห้อง พร้อมกับหันมาเล่นงานภคพรทันที
“จำเหตุการณ์ในวันนี้เอาไว้ด้วย จำเอาไว้ให้ดีว่าถ้าผมจะทำอะไรคุณขึ้นมาจริงๆ คุณไม่มีทางสู้ผมได้”
ประพนธ์มองจ้องภคพรที่ก็มองจ้องเขาด้วยความชิงชังไม่ต่างกัน
**************************************************************************
.............เช้าวันต่อมาประพนธ์เป็นผู้ดูแลเรื่องค่ารักษาพยาบาลรวมถึงการกรอกประวัติต่างๆของภคพรและต้องเป็นคนพาเธอ
กลับบ้านตามคำสั่งของบิดาแต่โดยดี
“ฉันจะกลับบ้านฉัน คุณเองก็ต้องไปนอนกับฉันที่นั่นเหมือนกัน”
ภคพรยื่นคำขาด นั่งปั้นหน้าบึ้งตึงอยู่บนโซฟา โดยมีกระเป๋าใบโปรดวางอยู่ใกล้มือ
“ผมไม่ไป ถ้าอยากไปก็นั่งแทกซี่กลับไปเอง ผมไม่คุ้นเคยกับการนอนบ้านคนอื่น”
ประพนธ์ดื้อดึง
“ถ้าไม่อยากให้พ่อแม่คุณเกลียดหรือเข้าใจอดีตคนรักของคุณไปมากกว่านี้ ก็ทำตามที่ฉันบอก อย่าทำให้ฉันลำบากใจจนต้อง
แสดงอะไรร้ายๆออกมา”
ภคพรอมยิ้มบางๆอย่างผู้ชนะ
“เธอมันปิศาจชัดๆ”
ประพนธ์ไม่อาจขัดขืน ต้องยอมทำตามในเมื่อเขาไม่มีอำนาจต่อรองใดๆ กับภคพร
“เดี๋ยวก่อน”
ภคพรเรียกประพนธ์ที่ทำท่าจะเดินออกจากห้อง
“อะไร”
ประพนธ์โวยวาย
“ในเมื่อเราแต่งงานกันแล้ว ในฐานะสามี คุณก็ควรจะถือกระเป๋าให้ฉันนะ”
ภคพรยัดกระเป๋าใส่มือประพนธ์และเดินนำเขาออกไป ประพนธ์พยายามเก็บกลั้นอารมณ์และถือกระเป๋าตามเธอไปอย่างไม่มีทางเลือก
**************************************************************************
.............ภคพรเดินเข้ามาในลิฟต์ด้วยทีท่าที่แสนเหยิ่งยโส โดยมีประพนธ์ตามเข้ามาเซ็งๆ แต่เมื่อพบเกตุแก้วยืนอยู่ก่อนแล้วมันทำให้
พวกเขาไม่รู้จะวางตัวกันยังไง
“ไม่รู้ว่าจะโชคร้ายหรือโชคดีเลยนะค่ะ ที่พวกเราได้เจอกัน”
ภคพรเริ่มบทสนทนาเป็นคนแรก
“ไม่ว่าคุณจะปรากฏตัวที่ไหน ก็มีแต่หายนะที่นั่น คุณคิดว่านั่นคือโชคร้ายหรือโชคดีล่ะ”
ประพนธ์ช่วยตอบแทน กันย์กับเกตุแก้วได้แต่ยืนนิ่ง
“ฉันไม่ได้ถามคุณ”
ภคพรตะคอกใส่ประพนธ์
“คุณแย่งคนรักของฉันไป แม้แต่หน้าคุณ ฉันก็ไม่อยากจะมองด้วยซ้ำ”
เกตุแก้วเอ่ยขึ้นด้วยความอึดอัด
“น่าเสียดายนะคะ ที่ฉันอยากจะมองแต่หน้าสวยๆของคุณ ว่าเวลาที่มันเจ็บปวด ทุกข์ทรมานเนี่ย มันจะยังงดงามอยู่แบบนี้หรือเปล่า”
ภคพรอมยิ้มเจ้าเล่ห์ เหลือมองสองพี่น้องพร้อมๆกัน
“พนธ์ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น นายจะไม่มีวันทอดทิ้งเกตุแก้วใช่ไหม”
กันย์เริ่มบทสนทนาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก
“ต่อให้ผมต้องได้ชื่อว่าเป็นสามีของใครบางคนไปตลอดชีวิต ผมก็จะไม่มีวันทอดทิ้งผู้หญิงที่ผมรัก”
ประพนธ์ให้คำมั่นสัญญาด้วยความรู้สึกจริงๆในหัวใจ
“คิดว่าคนอย่างฉัน จะยอมให้เรื่องไร้สาระแบบนั้นเกิดขั้นได้หรอ ไม่มีวัน”
ภคพรตะโกนออกมาเสียงดัง หมดความอดทน
“ผมจะทำให้คุณยอมเองคุณภคพร ในเมื่อคุณใช้น้องสาวผม เพื่อเป็นเครื่องมือในการทำร้ายผม ผมก็จะใช้น้องสาวคุณทำร้ายคุณ
เหมือนกัน”
กันย์กล่าวอย่างไร้หัวใจ ดวงตาคมกริบจดจ้องที่ภคพรยืนยันให้เธอได้แน่ใจว่าเขาไม่ได้แค่ขู่เธออย่างแน่นอน ภคพรยืนนึ่งอึ้ง
หวาดหวั่นในหัวใจ กลัวว่าน้องสาวที่เธอรักจะต้องถูกทำร้ายอีกครั้ง
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เกตุจะรอคุณค่ะพล เกตุจะรอคุณ”
เกตุแก้วยืนยัน
“ติ๊ง”
ยังไม่ทันมีใครได้พูดอะไรลิฟต์ก็เปิดออกพร้อมกับการปรากฏตัวของธาวินและนวพรรษ
“...”
ทั้งสองฝ่ายมองจ้องกันด้วยความประหลาดใจโดยไม่มีใครพูดอะไร
“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ”
กันย์รากนวพรรษออกไป ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคนโดยเฉพาะภคพร
“นายจะทำอะไร ปล่อยน้องสาวฉันนะ”
ภคพรตะโกนไล่หลัง ตามไปติดๆ
“พวกคุณทำอะไรกันอยู่ เรื่องทุกอย่างมันควรจะจบลงตั้งแต่ผมแต่งงานกับเมย์แล้วไม่ใช่หรอ”
ธาวินบ่นเบาๆกับตัวเองรีบร้อนตามไปติดๆเช่นกัน
**************************************************************************
.............ทุกคนมาหยุดอยู่พร้อมกันที่ลานจอดรถในโรงพยาบาล ท่ามกลางอารมณ์สีเทาที่ทุกคนมีให้กัน
“เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะผม ผมคิดว่าผมควรแก้ปัญหานี้”
กันย์จับไหล่ทั้งสองข้างของนวพรรษไว้มั่น มองจ้องหน้าเธอ ขอร้อง อ้อนวอน
“หมายความว่ายังไง แก้ปัญหา เรื่องทุกอย่างมันจบตั้งแต่วันที่ฉันตัดสินใจแต่งงานกับธาวินแล้ว คุณยังจะต้องการอะไรจากฉันอีก”
นวพรรษโวยวายใส่กันย์ หมดเรี่ยวแรงในการต่อสู้ ทุกครั้งที่เห็นหน้าเขามันมีแต่ทำให้เธอเจ็บปวด
“ไม่ต้องไปฟังมัน ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนี้ ไม่มีค่าอะไรให้เธอต้องฟังเขาพูดอีกแล้ว”
ภคพรเสียงดังขึ้น
“หุบปากไปเลย นี่มันปัญหาของคนสองคน เลิกทำแบบนี้ซะที ชีวิตทั้งชีวิตของน้องสาวคุณจะพังก็เพราะมือของพี่สาวอย่างคุณนี่แหละ”
ประพนธ์ตะวาดใส่ภคพรเสียงดัง
“คุณเกี่ยวอะไรด้วย ผู้ชายชั่วคนนี้ ไม่มีใครกับชีวิตใครบนโลกนี้เลยด้วยซ้ำ ถ้าฉันเป็นเขาฉันฆ่าตัวตายไปนานแล้ว”
ภคพรกัดฟันพูด น้ำตาไหลริน แค้นใจในทุกสิ่งที่เขาทำกับน้องสาวเธอ กันย์ได้แต่ยืนฟังเพราะรู้ดีว่าตัวเองเป็นคนทำผิด
“ไม่จริง พี่กันย์มีค่ากับฉันเสมอ อย่ามาตัดสินใครเพราะความคิดต่ำๆของคุณเอง”
เกตุแก้วเสียงดัง เกาะแขนพี่ชายของเธอแน่นหนา
“พี่ชายเธอทำลายชีวิตน้องสาวฉัน ทำเหมือนกับน้องฉันเป็นผู้หญิงข้างถนน ถ้าฆ่าคนตายแล้วไม่ติดคุก ฉันฆ่าเขาตายไปนานแล้ว”
ภคพรคับแค้น เกลียดชังกันย์จนสุดขั้วหัวใจ น้องสาวที่พ่อแม่ญาติพี่น้องเฝ้าทะนุถนอมเลี้ยงดูมาชั่วชีวิต ถูกกันทำลายย่อยยับ
จนไม่เหลือชิ้นดี
“ถ้าฆ่าคนแล้วไม่ติดคุก ฉันก็ฆ่าคุณไปนานแล้วเหมือนกัน คุณบอกว่าพี่กันย์เลว แต่คุณเองมันก็เลวไม่ได้ต่างกัน คุณใช้ฉัน
ใช้ทั้งชีวิตของฉันเพื่อเป็นเครื่องมือในการแก้แค้น คุณมันก็เลวร้าย น่ารังเกลียด น่าขยะแขยง ฉันเกลียดคุณ เกลียด”
เกตุแก้วพร่างพรูความในใจออกมาพร้อมหยดน้ำตาที่ไหลรินไม่ขาดสาย ไม่ต่างจากภคพรที่น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความรู้สึกต่างๆ
ที่ประเดประดังเข้ามา
“ถ้าน้องสาวที่น่ารักของเธอถูกข่มขืน ท้องแล้วผู้ชายชาติชั่วคนนั้นมันไม่ยอมรับ ถ้าน้องของเธอต้องแต่งงานกับคนแปลกหน้า
แล้วร้องไห้มาหาเธอกลางดึกตั้งแต่คืนแรกที่แต่งงาน ต่อให้มากกว่าการทำลายชีวิตคนอื่น ต่อให้ฆ่าคนตาย เธอก็จะทำเหมือน
ฉันเหมือนกัน ฉันไม่มีวันปล่อยผู้ชายเลวระยำคนนี้ให้ไปทำร้ายคนอื่น มันจะต้องได้รับบทเรียนที่เจ็บปวดไม่แพ้กัน
ต่อให้ต้องถูกคนที่แต่งงานด้วย ดูถูกรังเกลียด กลั้นแกล้งไปจนตาย ฉันก็ยอม”
ภคพรมองจ้องเกตุแก้วด้วยดวงตาคมกริบที่อาบไปด้วยครอบน้ำตา
“พี่เนย์ทำแบบนี้ทำไม ทำทำไม ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ”
นวพรรษถลาเข้าโอบกอดพี่สาว ที่พี่สาวเธอต้องทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสแบบนี้ก็เพราะเธอ
“เพราะคุณคนเดียวที่ทำให้ทุกคนต้องทุกข์ทรมานแบบนี้ คุณมาทำแบบนี้กับฉันทำไม ทำทำไม ทำทำไม ฮือๆๆๆ”
นวพรรษหันไปเล่นงานกันย์ด้วยหัวใจที่แสนเจ็บปวด ทรุดลงร้องไห้ตรงหน้ากันย์โดยไม่อายใคร ก่อนที่ธาวินจะโอบอุ้มประคองเธอ
ให้ลุกขึ้นอย่างทะนุถนอม
“ต่อให้ใครจะร้ายกับคุณแค่ไหน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปผมจะปกป้องคุณกับลูกเอง”
นวพรรษหันมาสบตาสมีด้วยความรู้สึกที่แสนอบอุ่น โผลเข้ากอดเขาด้วยความรู้สึกที่ปลอดภัย
“ในเมื่อทุกอย่างมันเป็นแบบนี้แล้ว คุณก็ควรจะปล่อยพี่กันย์แล้วก็พวกเราซะที เลิกทำร้ายคนอื่นเพราะความใจร้ายของคุณซะที”
เกตุแก้วต่อลองกับภคพร หวาดหวั่นอยู่ในหัวใจ
“ได้สิ ในเมื่อทุกอย่างมันกลายเป็นแบบนี้แล้ว ฉันก็จะจบปัญหานี้ซะที คุณกันย์ ตันตระกูลวงศ์ คุณไปฆ่าตัวตายซะ
แล้วฉันจะคืนสามีให้น้องสาวคุณ”
ภคพรหันไปมองจ้องกันย์ ท้าทาย
“ไม่นะพี่กันย์ อย่านะ อย่านะคะ”
เกตุแก้วสวมกอดพี่ชายไว้แนบแน่น ไม่มีทางที่จะยอมเสียเขาไปอย่างเด็ดขาด
“คุณมันบ้าไปแล้ว ยายปิศาจ”
ประพนธ์ตะคอกใส่ภคพร ผลักไหล่เธอจนเซถลา
“ไม่นะพี่เนย์ อย่าทำแบบนี้ เมย์ขอร้อง บาปจะติดอยู่ในใจพี่ตลอดไป อย่าทำแบบนี้ ฮือๆๆๆ”
นวพรรษเขย่าแขนพี่สาวรนราน หวาดกลัวกับความร้ายกาจที่เธอกำลังทำอยู่
“ถ้าทำแบบนี้แล้วเรื่องทุกอย่างจะจบ ผมก็จะทำ”
กันย์รับคำ แม้ว่าจะมีความหวาดหวั่นอยู่ในหัวใจ แม้ว่าจะยังห่วงใยน้องสาวตัวน้อยที่ร้องไห้อยู่ในอ้อมอก แต่ก็ยังดีกว่าให้เธอร้องไห้
ไปตลอดชีวิตเพราะต้องเสียประพนธ์ไป
“ถ้าพี่ตาย เกตุจะตายด้วย เกตุไม่มีวันยอมแลกความสุขของตัวเองกับชีวิตของพี่ เกตุจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ยังไง ถ้าความสุขของเกตุ
ต้องแลกมาด้วยชีวิตของคนที่เกตุรักมากที่สุด พี่กันย์ อย่าทำนะค่ะ อย่านะ”
เกตุแก้วร้องไห้ทุรานทุรายอยู่ในอ้อมอกของพี่ชาย
“ถูกของน้องสาวคุณ”
นวพรรษเดินเข้ามาใกล้กันย์ทั้งน้ำตา
“แม้ว่าคุณจะไม่ได้ยอมตายเพื่อฉัน แต่ฉันก็ขอร้องคุณอย่าทำแบบนั้น ฉันไม่อยากอยู่ด้วยความรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต ว่าเป็น
สาเหตุหนึ่งที่ทำให้ผู้ชายเลวๆอย่างคุณฆ่าตัวตาย คุณต้องอยู่เพื่อชดใช้กรรม คุณต้องอยู่กับความรู้สึกผิดในบาปที่คุณทำไว้กับฉัน
ทำไว้กับน้องสาวคุณ คุณจะต้องอยู่ไปแบบนั้นให้ได้ ตลอดชีวิตของคุณ”
นวพรรษเสียงเข้ม มองจ้องกันย์ขึงขัง เคียดแค้นชิงชัง
“ฉันบอกให้คุณไปตายซะ ไปสิ ไปสิ ปล่อยเขาสิ ปล่อย ฉันบอกให้ปล่อย”
ภคพรปลี่เข้าไปหาเกตุแก้ว ฉุดกระชากรากเธอให้ห่างออกมาจากกันย์และเหวี่ยงเธอล้มคะมำลงบนพื้รคอนกรีตต่อหน้าต่อตาทุกๆคน
“พี่เนย์”
นวพรรษอุทาน ตกใจ
“เธอทำแบบนี้ทำไม ยายตัวแสบ เธอมันผู้หญิงร้ายกาจ เธอมันเลว เลวกว่าใครๆทุกคน”
ประพนธ์เขย่าร่างของภคพรด้วยความไม่เข้าใจ ในขณะที่กันย์รีบร้อนประคองเกตุแก้วให้ลุกขึ้นมา
“วันนี้ฉันขอสู้ตาย”
เกตุแก้ววิ่งเข้าหาภคพร ตบเธอไม่ยั้งจนเลือดกบปาก ก่อนภคพรจะเล่นงานเธอคืนจะสะบักสะบอมไม่ต่างกัน ในขณะที่เกตุแก้วกำลังเพลี่ยงพล้ำ ประพนธ์ก็จับร่างบางของภคพรเหวี่ยงกระเด็นออกไป ในขณะที่เกตุแก้วก็วิ่งถลาเข้าใส่ภคพรอย่างบ้าเลือดอีกครั้ง
เพราะประพนธ์จับตัวภคพรเอาไว้ทำให้เธอถูกตบจนเลือดไหลย้อยออกมาแดงฉ๋าน กันย์กับธาวินช่วยกันเข้ามาห้าม แต่ก็ไม่อาจ
ต้านทานแรงโมโหของทั้งสองสาวที่ผวาเข้าหากันย์ราวกับมีแม่เหล็กมาดูด เกตุแก้วได้ทีถอดรองเท้าส้นสูงที่เธอใส่อยู่คว้าใส่มือ
และเหวี่ยงเต็มแรงเพื่อฟาดลงไปบนหน้าของภคพร แต่นวพรรษถลาเข้ามาขวางซะก่อน
“เธอตายแน่ ยายเกตุแก้ว ยายคุณหนูปัญญาอ่อน”
ภคพรในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิงเลือกกลบปากร้องตะโกนด่าเกตุแก้วอย่างบ้าเลือด กระโจนเข้าใส่เกตุแก้วและตบไม่ยั้งมือ
โดยมีนวพรรษยืนกลั้นกลาง นวพรรษจำเป้นต้องจับเกตุแก้วเอาไว้เพราะเธอมีรองเท้าอยู่ในเมื่อ ก่อนที่ประพนธ์และธาวินจะวิ่ง
เข้ามาจับตัวสองสาวแยกออกจากกันได้ กันย์ก็เข้ามาถึงก่อน และจับร่างของนวพรรษเหวี่ยงกระเด็นออกไป
“โอ๊ะ!!”
เสียงร้องของนวพรรษที่แสนแผ่วเบาทำให้ทุกคนสงบลง และหันไปมองจ้องที่หญิงสาวแทน ธาวินปล่อยเกตุแก้วให้เป็นอิสระและ
รีบร้อนเข้าไปหานวพรรษ อุ้มเธอขึ้นด้วยความร้อนใจ
“เลือด ไม่นะยายเมย์ เลือด เลือด ฮือๆๆๆ ไม่ ไม่”
ภคพรดิ้นพราดๆร้องไห้โฮปรานใจจะขาดอยู่ในอ้อมแขนของประพนธ์ที่รั้งตัวเธอเอาไว้ เธอทำได้แค่มองดูธาวินอุ้มร่างโชคเลือด
ของน้องสาวเธอเดินห่างออกไป
“ปล่อยฉันนะ ปล่อย ปล่อย ฉันจะฆ่าผู้ชายชาติชั่วคนนั้นให้ตายด้วยมือของฉันเอง ปล่อยฉันสิ ปล่อยฉัน ฮือๆๆๆ”
ภคพรดิ้นรนอยู่ในอ้อมแขนของประพนธ์ที่พันธนาการร่างกายของเธอเอาไว้อย่างแน่นหนา
“เลิกบ้าซะที น้องสาวของคุณที่กำลังไม่สบาย กับพี่กันย์คนที่คุณเกลียดนักเกลียดหนา อันไหนสำคัญกว่ากัน มานี่เลย”
ประพนธ์กระชากรากถูภคพร เดินตามธาวินไป
“เกตุทำผิดอีกแล้ว ฮือๆๆๆๆๆๆ”
เกตุแก้วร้องไห้โฮอยู่ในอ้อมอกของพี่ชาย ที่ยืนนิ่งอึ้ง รู้สึกผิดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็รู้สึกโล่งใจอยู่ไม่น้อยที่ทั้งเขาและนวพรรษ
คงจะไม่ต้องมีอะไรให้เกี่ยวข้องกันอีก ถ้าไม่มีเด็กคนนี้
.................................จบตอน....................................
ชะนีน้อยนานา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ก.ค. 2556, 15:34:48 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ก.ค. 2556, 08:40:39 น.
จำนวนการเข้าชม : 1203
| << ไร้หัวใจ ตอนที่ 6 | ไร้หัวใจ ตอนที่ 8 >> |