ไร้หัวใจ
ภคพร หญิงสาวผู้มีหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยการแก้แค้น เมื่อนวพรรษน้องสาวของเธอถูกกันย์หนุ่มรูปหล่อเลือดเย็นทำให้ท้องแล้วไม่รับผิดชอบ ภคพรจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้กันย์ได้รับความทุกข์ทรมาน และหนทางเดียวที่จะทำร้ายกันย์ได้ก็คือการแต่งงานกับประพนธ์คู่หมั้นหนุ่มรูปหล่อของเกตุแก้ว น้องสาวสุดที่รักของกันย์ แม้ว่าการแต่งงานครั้งนี้จะเต็มไปด้วยไฟแค้น และการดูถูกและทำร้ายต่างๆนานาจากประพนธ์ แต่เพื่อน้องสาวอันเป็นดั่งดวงใจ ภคพรยอมที่จะต้องกลายเป็นผู้หญิงร้ายกาจและเลือดเย็นอย่างไร้หัวใจ บทสรุปของโศกนาฏกรรมความรักครั้งนี้จะเป็นเช่นไร ภคพรจะยอมปล่อยวางความแค้นที่มีแต่ทำร้ายให้ทุกคนต้องเจ็บปวดในครั้งนี้ได้อย่างไร....ติดตามอ่านได้ใน ไร้หัวใจ...
Tags: ตบจูบ
ตอน: ไร้หัวใจ ตอนที่ 8
ไร้หัวใจ ตอนที่ 8
.............ภคพร ธาวินและประพนธ์รอนวพรรษอยู่หน้าห้องฉุกเฉินด้วยความห่วงใย โดยเฉพาะภคพรที่ไม่สามารถควบคุมอารมณ์
ความรู้สึกของตัวเองได้เลยในตอนนี้ เธอดูวิตกกังวลและร้อนใจเหมือนคนกำลังจะเป็นบ้าด้วยซ้ำ ในสายตาของประพนธ์
“ช่วยน้องฉันได้ ช่วยเธอด้วย ช่วยเด็กที่น่าสงสารคนนั้นด้วย ฮือๆๆๆ”
ภคพรวิ่งเข้าไปหานางพยาบาลที่กำลังเดินเข้าห้องฉุกเฉิน เธอขอร้อง อ้อนวอน ร้องไห้ปานจะขาดใจตายอยู่ตรงหน้านางพยาบาลคนนั้น
“เวรกรรมอะไรของฉัน”
ประพนธ์บ่นงึมงำกับตัวเอง ก่อนจะเดินเข้ามาฉุดภคพรออกจากนางพยาบาลที่กำลังปฏิบัติหน้าที่อย่างไม่มีทางเลือก
“ใจเย็นสิคุณ น้องคุณ...”
ประพนธ์พยายามจะแก้ไข สถานการณ์แต่ก็ต้องยืนอึ้ง งงงัน พูดอะไรไม่ออกเมื่อภคพรล้มลงต่อหน้าต่อตาเขา เธอดูอ่อนล้า
และเหนื่อยอ่อน
“คุณ คุณ...”
ประพนธ์รวบร่างบางที่กำลังล่วงลงไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นอย่างเบามือ
“เธอเป็นอะไรมากหรือเปล่า”
ธาวินเดินเข้ามาหาประพนธ์
“อย่าห่วงเลย ดูภรรยาคุณเถอะ ยายคนนี้ผมจะจัดการเอง”
ประพนธ์อุ้มร่างไร้สติของภคพรเดินไปขอความช่วยเหลือจากหมอและนางพยาบาลที่อยู่ไม่ไกลนัก ร่างของหญิงสาวถูกวางลง
บนเตียงเข็นคนไข้อย่างเบามือ
“เธอเป็นอะไรค่ะ”
นางพยาบาลถาม
“เป็นลมครับ”
“เอ่อ คุณเป็นญาติของผู้ป่วยใช่ไหมค่ะ”
นางพยาบาลถาม ขณะที่ประพนธ์ยืนมองดูภคพรถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉินไป
“ใช่ครับ ผมเป็น เอ่อ..สามีของเธอครับ”
ประพนธ์ตะกุกตะกัก เพราะเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทำให้เขายอมที่จะพูดคำว่าสามีกับภรรยาที่ร้ายกาจอย่างภคพร
**************************************************************************
.............ประพนธ์นอนนิ่งงันอยู่บนโซฟาในห้องพิเศษกับภคพรด้วยหัวใจที่สงบลงมาก เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นในวันนี้ทำให้ประพนธ์
เริ่มรู้สึกกับภคพรในทางที่ดีขึ้นมาบ้าง เพราะอย่างน้อยเขาก็เริ่มเข้าใจแล้วว่าทุกอย่างที่ภคพรทำ ไม่ได้ทำเพื่อแกล้งเขา
เล่นสนุกสนาน แต่ที่เธอทำทุกอย่างก็เพื่อแก้แค้นให้น้องสาวเธอ
“...”
ภคพรลืมตาขึ้นมากลางดึก มองดูรอบกายด้วยความแปลกใจ รู้สึกอ่อนล้าไร้เรี่ยวแรง เธอยิ่งประหลาดใจหนักเมื่อมองเห็นประพนธ์
นอนหลับอยู่บนโซฟาใกล้ๆเธอ
“เมย์ เมย์”
ภคพรรนรานเสียงดัง ห่วงใยน้องสาวขึ้นมาจนไม่อาจควบคุมสติ
“นี่คุณ สงบสติอารมณ์หน่อยได้ไหม น้องสาวคุณกับเด็กในท้องปลอดภัยดี ไม่ต้องเป็นห่วง”
ประพนธ์ลุกขึ้นมาหาภคพร เสียงเธอปลุกให้เขาตื่น
“ไม่จริง คุณโกหก ฉันเห็นเลือด เลือดของยายเมย์ ฮือๆๆๆ”
ภคพรร้องไห้โฮต่อหน้าประพนธ์
“งั้นก็ตามใจ ในเมื่อบอกแล้วไม่เชื่อ ผมก็ไม่มีอะไรจะพูด”
ประพนธ์ยังคงกวนประสาท
“ฉันไม่มีอารมณ์จะมาล้อเล่นกับคุณหรอกนะ ฉันจะไปดูให้เห็นกับตาตัวเอง ว่ายายเมย์กับหลานของฉันไม่เป็นอะไร”
ภคพรรีบร้อนลงจากเตียง ก่อนจะสะดุดขาตัวเองเกือบจะล้มลงแต่ประพนธ์ก็เข้ามาประคองร่างของเธอเอาไว้ซะก่อน
ก่อนที่เขาจะช่วยประคองเธอเดินออกจากห้องด้วยความรู้สึกที่แสนสับสนว่าตัวเองทำแบบนี้ทำไม
**************************************************************************
.............นวพรรษและลูกของเธอปลอดภัยดี โดยมีธาวินคอยดูแลอยู่ไม่ยอมห่างไปไหน ท่าทางเศร้าๆของนวพรรษยิ่งทำให้ธาวิน
ยิ่งต้องอยู่ใกล้ๆเธอ
“แอ๊ด”
ประตูถูกเปิดออก พร้อมกับกันย์ที่ปรากฏตัวขึ้น
“ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ”
ธาวินเปิดบทสนทนาที่ไม่เต็มใจ
“ผมแค่อยากมาขอโทษ ผมอยากบอกให้เขารู้ว่าผมไม่ได้ตั้งใจ”
กันย์ยังคงเย็นชา แต่ภายในหัวใจของเขาตอนนี้เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ตั้งแต่มีเรื่องราวต่างๆเกิดขึ้นในชีวิตของเขาหัวใจของเขา
ก็อ่อนไหวกับเรื่องต่างๆได้ง่ายดายกว่าที่เขาเคยเป็นมาตลอดทั้งชีวิต
“คุณกลับไปเถอะ ภรรยากับลูกผมปลอดภัยดี”
ธาวินมองจ้องกันย์ เกลียดชังเขาไม่น้อยไปกว่านวพรรษ
“ผมได้ยินมาว่าคุณเองก็ทอดทิ้งภรรยาที่กำลังตั้งครรภ์เพื่อมาแต่งงานเหมือนกัน หวังว่าคุณคงไม่ทำให้ผู้หญิงที่เจ็บปวดมา
นับครั้งไม่ถ้วนเพราะผมต้องเจ็บปวดอีกเป็นครั้งที่สอง”
กันย์ยืนมองดูนวพรรษที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงด้วยความรู้สึกที่เขาแน่ใจว่าไม่ใช่ความรัก ถ้านี่คือความรู้สึกผิดนี่ก็เป็นครั้งแรก
ที่เขารู้สึกผิดในสิ่งที่เขาทำลงไป
“ผมไม่เหมือนคุณหรอกคุณกันย์ ผมจะไม่ทำให้ผู้หญิงที่ผมแต่งงานด้วยต้องเสียใจแน่ อย่าห่วงเลย แค่จัดการเรื่องของคุณ
ให้เรียบร้อย อย่าทำอะไรที่ทำให้ภรรยาผมต้องเสียใจอีก”
ธาวินยืนยันขึงขัง กันย์อมยิ้มด้วยความโล่งใจและเดินจากออกมาด้วยความเบาใจ อย่างน้อยธาวินก็คือสิ่งดีๆที่ฟ้าส่งมาให้นวพรรษ
เพื่อชดเชยความบอบช้ำที่เขาทำไว้กับเธอ
“อีกอย่าง เด็กคนนี้เป็นลูกของผม ผมคือพ่อของเขา”
ธาวินเสียงดังขึ้นจงใจให้กันย์ได้ยิน
“...”
กันย์ไม่ได้ตอบโต้อะไร เขาแค่เดินจากไปเงียบๆอย่างไร้หัวใจเหมือนที่เขาเคยเป็นมา
**************************************************************************
.............การเผชิญหน้ากับภคพรตอนนี้ไม่ใช่สิ่งที่กันย์ปรารถนาแต่ความบังเอิญก็เล่นตลกให้พวกเขาต้องมาเจอกันอีกเข้าจนได้
“กล้าดียังไงโผล่หน้ามาที่นี่”
ภคพรตะวาดใส่กันย์ทันที่ที่เห็นหน้าเขา ประพนธ์แทบตะคว้าร่างของหญิงสาวเอาไว้ไม่ทันด้วยซ้ำ
“คุณกับผมยังต้องทะเลาะกันอีกหลายยก แต่ต่อหน้าน้องสาวคุณผมไม่อยากทำอะไรที่ทำให้เขาต้องเสียใจอีก อย่ามายุ่งกับผมดีกว่า”
กันย์มอจ้องภคพรด้วยดวงตาคมกริบที่เต็มแน่นไปด้วยความชิงชัง
“หน้าด้าน ทำลายชีวิตน้องสาวฉันยังไม่พอ ยังจะตามมาทำร้ายชีวิตลูกที่คุณเป็นคนทิ้งขว้างอย่างเลือดเย็น คุณมันไม่ใช่คน”
ภคพรดิ้นรนด่าทอกันย์อยู่ในอ้อมแขนของประพนธ์ที่พยายามห้ามปรามไม่ให้เธอกับกันย์มีเรื่องกัน
“ผมผิดต่อนวพรรษจริง ผมจะไม่เถียง แต่อย่ามายุ่งกับเกตุแก้ว ผมไม่ยอม”
กันย์ฝากทิ้งท้ายพร้อมกับเดินจากไป
“คอยดูนะ ฉันจะเล่นงานน้องสาวคุณให้ย่อยยับเลย คอยดูสิ คอยดู”
ภคพรตะโกนไล่หลัง
“ผมไม่ยอม”
ประพนธ์ผลักภคพรออกไปจากตัว ยืนเผชิยหน้ากันอย่างไม่มีทางเลือก
“มันก็เรื่องของคุณ เรามาคอยดูกันว่า ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฉัน จะเอาชนะผู้ชายตัวโตอย่างพวกคุณสองคนได้หรือเปล่า”
ภคพรมึนตึงใส่ประพนธ์และเดินหนีเข้าห้องพักฟื้นของนวพรรษด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว
“พี่เนย์”
นวพรรษยิ้มออกทันทีเมื่อเห็นพี่สาวเดินเข้ามาหา
“คุยกันตามสบายนะครับ ผมจะไปซื้อของให้เมย์ก่อน”
ธาวินยิ้มสุภาพ เดินออกจากห้องไป
“อย่าห่วงเลยพี่เมย์ แล้วก็อย่าคิดแค้นใครอีกเลย เหตุการณ์ในวันนี้เราต่างก็รู้ดี ว่ามันเป็นอุบัติเหตุ”
นวพรรษเอื้อมมือไปบีบมือพี่สาวของเธอเบาๆ
“ไม่มีทาง พวกมันจะต้องได้รับกรรม”
แววตาของภคพรเต็มแน่นไปด้วยเพลิงแค้นที่พร้อมจะเผาไหม้ทุกสิ่งอย่างที่ขวางหน้าให้วอดวาย
“พี่เนย์อย่าเป็นแบบนี้สิค่ะ ปล่อยพวกเขาไปเถอะค่ะ แล้วเรามาเริ่มต้นชีวิตใหม่ไปพร้อมๆกัน นะคะ นะคะ”
นวพรรษพยายามหว่านล้อม ไม่อยากเห็นพี่สาวต้องจมปลักอยู่กับอดีตที่ไม่มีวันแก้ไขได้
“ถ้าไม่อยากให้พี่แค้นใจตาย อย่าขอร้องพี่แบบนี้อีก ไม่เห็นสิ่งที่พวกมันทำกับเมย์หรอ พี่ทนไม่ได้ พี่ทำใจให้อภัยคนพวกนั้นไม่ได้”
ภคพรเต็มแน่นไปด้วยความโกรธแค้น ต่อให้เธอต้องตายอย่างอนาถเธอก็ไม่มีวันยอมให้อภัยเด็ดขาด
“พี่เนย์ พี่ก็เสียใจ ทุกข์ใจ กันย์ เกตุแก้ว คุณประพนธ์ ทุกคนก็ทุกข์ใจ แล้วมันเพื่ออะไร เห็นคนอื่นมีทุกข์ ใจพี่ก็ยิ่งเป็นทุกข์
หยุดเถอะพี่เนย์ อย่ากับคุณประพนธ์เถอะค่ะ แล้วกลับมาเป็นพี่เนย์คนเดิมที่น่ารักของพวกเรานะคะ”
นวพรรษพยายามอย่างเต็มที่ แต่ก็ไม่อาจเปลี่ยนใจพี่สาว
“พี่ทำไม่ได้”
ภคพรหายใจแรงขึ้นด้วยความอัดอั้นตันใจ เธอทำตามคำขอของน้องสาวเธอไม่ได้เลย
“น้องสาวคุณพูดถูกทุกอย่าง ถ้าไม่อยากให้ทุกอย่างมันแย่ไปกว่านี้ คุณควรเชื่อเธอ”
ประพนธ์ปรากฏตัวขึ้นหลังจากยืนฟังสองพี่น้องคุยกันอยู่นานสองนาน
“ไม่มีทาง”
ภคพรหันไปถมึงทึงใส่ประพนธ์
“หลังจากที่ทำลายชีวิตคนทั้งคน ฉันไม่ปล่อยให้พวกคุณครองคู่ชูชื่นกันอย่างมีความสุขได้หรอก”
ภคพรตะคอกใส่ประพนธ์ ยืนยันความคิดเดิมของเธอ
“คุณ”
ประพนธ์รู้สึกโกรธ แต่ก็ต้องพยายามควบคุมอารมณ์เพื่อไม่ให้เตลิดไปไกลกว่าเดิม
“งั้นผมขอถามคุณว่า ผมเคยทำอะไรให้คุณ ทำไมผมต้องมาทุกข์ทรมานไปกับความใจร้ายของคุณ ทำไมคุณต้องทำร้ายผมด้วย
ผมไม่เข้าใจ”
ประพนธ์มองจ้องหญิงสาว ภคพรเผยรอยยิ้มบางๆที่แสนร้ายกาจของเธอ
“ฉันไม่ได้มีอะไรกับคุณ คุณไม่เคยทำร้ายฉัน แล้วฉันเองก็ไม่เคยคิดที่จะทำร้ายคุณ แต่คุณมันโชคร้ายที่รู้จักและมีความสัมพันธ์
กับสองคนนั่น เรื่องมันก็เลยออกมาเป็นแบบนี้”
ภคพรมองดูแววตาชิงชังของประพนธ์ที่มองจ้องเธออย่างไร้ความรู้สึกใดๆ เมื่อเธอตัดสินใจที่จะแก้แค้น เธอต้องไม่หวั่นไหว
ไม่ว่ากลับเรื่องอะไร
“เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ผมคิดว่าผมจะพยายามเข้าใจคุณ คุณเองก็มีเหตุผลที่มาทำร้ายคนอื่นแบบนี้ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้
ความคิดของผมมันจะผิด ทั้งๆที่น้องสาวคุณกำลังมีความสุขกับการเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่เป็นคุณเองที่ยังเอาแต่ทำร้ายคนอื่น
อย่างร้ายกาจ”
ประพนธ์มองจ้องภคพรชิงชัง ไม่ว่าจะมองยังไง ด้านไหน มุนไหน เธอก็เป็นได้แค่นางมารร้ายที่ไร้หัวใจ
“พี่กันย์ทำผิดที่ไม่ยอมแต่งงานกับน้องคุณ แต่นั่นก็เพราะพวกเขาไม่ได้รักกัน แต่สำหรับคุณ..ภคพร ผมยังมองไม่ออกเลยว่าเหตุผล
ของคุณมันคืออะไร ถ้าไม่ใช่เพราะความเห็นแก่ตัว”
ประพนธ์มองหญิงสาวดูถูก ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหนเพื่อให้ทุกอย่างดีขึ้น แต่ดูเหมือนว่าภคพรจะไม่ยอมเข้าใจมันเลยแม้แต่น้อย
**************************************************************************
.............แม้ว่าจะเกลียดแสนเกลียดแต่ประพนธ์ก็ยังจำใจนั่งรอภคพรอยู่ที่ลานจอดรถเพื่อพาเธอกลับบ้านตามคำขอร้องของผู้เป็นพ่อ
แต่ดูเหมือนว่าเรื่องวุ่นๆยังไม่จบลงง่ายๆเมื่อเกตุแก้วปรากฏตัวขึ้น
“เกตุ”
ประพนธ์เปิดประตูรถเดินลงมาหา มองดูคนรักด้วยความสงสารจับหัวใจ สภาพของเธอบอบช้ำไปด้วยรอยมือของภคพร
“ผมผิดเองๆ”
ประพนธ์น้ำตาเอ่อไหล ฉุดร่างบางของคนรักเข้ามากอด ยิ่งเห็นเธอเป็นแบบนี้เขายิ่งไม่อยากห่างเธอไปไหน
“เกตุเกลียดผู้หญิงคนนั้น เกลียด เกลียด”
เกตุแก้วร้องไห้โฮ ยิ่งนานวันความเกลียดที่เธอมีต่อภคพรยิ่งมากขึ้นทุกทีๆ
“ผมก็เกลียดเขา ยิ่งนับวันความร้ายกาจของผู้หญิงคนนั้นก็ยิ่งมากขึ้นๆ แค่หน้าเธอผมยังไม่อยากจะมองด้วยซ้ำ”
ประพนธ์คลายกอดคนรักและยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาเธออย่างเบามือ
“กล้าดียังไง มากอดสามีคนอื่น”
ภคพรกระชากเกตุแก้วออกมาไกลจากประพนธ์และตบเธอเต็มแรงต่อหน้าต่อตาประพนธ์
“ทำบ้าอะไรของเธอ”
ประพนธ์ตะวาด ถลาเข้าไปประคองเกตุแก้ว
“นี่มันยังน้อยไป เมียคนอื่นทำมากกว่าฉันอีก เวลาที่เห็นสามีตัวเองกำลังมีชู้”
ภคพรกล่าวอมยิ้มร้ายกาจ
“ใครชู้ เกตุคือผู้หญิงที่ฉันรัก ไม่ใช่ชู้”
ประพนธ์ตะคอกใส่ภคพร
“มันก็ไม่ได้ต่างอะไรกันซักเท่าไหร่หรอก คุณจะรักหรือไม่รัก ผู้หญิงคนนี้มองยังไงก็คือชู้ หน้าด้านเหมือนกันนี่คุณหนูเกตุแก้ว
คิดว่าจะมีศักดิ์ศรีมากกว่านี้ซะอีก”
ภคพรยิ้มเยาะ เดินลงพวกเขาเข้าไปนั่งรอในรถอย่างสบายใจ
“แค่คิดว่าพนธ์นอนร่วมเตียงกับผู้หญิงน่ารังเกลียดคนนี้ เกตุก็ทนไม่ได้แล้ว”
เกตุแก้วกำมือแน่น เกลียดชัง
“ผมจัดการเอง อย่าห่วงเลย”
ประพนธ์ขึงขัง เดินไปที่รถและจับภคพรเหวี่ยงออกมา
“คุณ..”
ภคพรหายใจเสียงดัง โกรธ โมโห เดินเข้าไปหาประพนธ์เงื้อมือฟาดลงเต็มแรงบนหน้าของประพนธ์ แต่ก็ถูกเขาคว้าข้อมือเอาไว้ซะก่อน
“คิดว่าตัวเองเป็นใคร ผมถึงจะได้ยอมให้ตบซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่เลิกรา ผมไม่ไปส่งคุณแล้ว จะกลับยังไงก็เชิญ”
ประพนธ์พูดเสียงดัง เดินหนีภคพรที่ยืนตัวสั่น หน้าแดง เพราะความโกรธ
**************************************************************************
.............สายตาคมกริบของชายหนุ่มนักรักอย่างกันย์ มองดูสาวสวยมากหน้าหลายตาที่ยืนโยกย้ายส่ายสะโพกอยู่ในผลับแห่งนี้
ด้วยความกระวนกระวายใจ เขารู้สึกผิดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะเขาทำให้เกตุแก้วต้องสูญเสียคนรัก และทำให้ชีวิตของนวพรรษ
ต้องพังทลาย
“ถึงมันอาจดูเลวร้ายกับคุณ แต่ผมก็ไม่มีทางเลือก ถ้าผมต้องเลือกระหว่างคุณกับเกตุแก้ว ผมขอเลือกน้องสาวของผม”
กันย์รู้สึกเจ็บปวดที่ต้องทำร้ายนวพรรษอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นเลยสำหรับเขา
**************************************************************************
.............นวพรรษนอนมองดูธาวินที่ดูลุกลี้ลุกลนผิดปกติอยู่บนโซฟาตรงหน้าเธอด้วยความแปลกใจ ท่าทีของเขาบอกให้เธอรู้ว่าเขา
กำลังไม่สบายใจอย่างมากเพราะกำลังเป็นกังวลเกี่ยวกับใครบางคน
“คุณมีภรรยากับลูกรออยู่ที่บ้าน ทุกวันอาทิตย์คุณต้องรีบกลับบ้านเพื่อไปดูแลพวกเขาใช่ไหม”
นวพรรษเอ่ยความในใจ ทุกคำพูดที่ธาวินพูดกับกันย์ก่อนหน้านี้ เธอได้ยินมันอย่างชัดเจน
“คุณ...”
ธาวินสะดุ้ง ตกใจ ลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะเดินเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้ใกล้ๆเตียงคนป่วย
“ผมขอโทษที่ไม่ได้บอก ผมไม่ใช่คนไม่รักษาสัญญา ผมไม่ใช่คนโกหกหลอกลวง แต่มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น โดยที่ผม
ไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้เลย”
ธาวินเอื้อมมือไปกุมมือนวพรรษไว้แผ่วเบา
“คุณรักผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า”
นวพรรษเสียงสั่น ไม่กล้าหันมามองสบตากับธาวิน
“คุณอยากฟังความจริง หรือ คำโกหกที่ผมจำเป็นต้องพูดมันเพื่อคุณ”
ธาวินมองจ้องหญิงสาวเศร้าสร้อย บีบมือเธอเบาๆให้กำลังใจ
“คุณพูดมาเถอะ สำหรับคนที่ทำลายชีวิตคุณอย่างฉัน ฉันต้องยอมรับมัน”
นวพรรษน้ำตาเอ่อไหล ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกำลังจะทำให้เธอไร้หัวใจ
“ผมไม่เข้าใจว่าผู้ชายคนนั้นทำร้ายผู้หญิงดีๆอย่างคุณลงได้ยังไง”
ธาวินมองนวพรรษ สงสารจับหัวใจ
“พูดมาสิว่าคุณรักผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า ฉันใช่ไหมที่แย่งคุณมา”
นวพรรษเสียงสั่น มั่นใจว่าเธอมาที่หลัง
“ช่างมันเถอะ ตอนนี้เวลานี้ ผมคือสามีของคุณ ผมจะปกป้องดูแลคุณกับลูก เรื่องบางเรื่องก็อย่าไปรับรู้มันเลย”
ธาวินเฉไฉ หลบสายตานวพรรษ ไม่อยากทำร้ายเธอเหมือนคนอื่นๆ
“ขอบคุณสำหรับความสงสาร แต่อย่าทำแบบนี้เลย อย่ามาใส่ใจฉันเลย ฉันจะไม่ต่อว่าคุณซักคำเดียวถ้าคุณจะรักผู้หญิงคนนั้น
และทิ้งขว้างฉันอย่างไร้ค่า ฉันจะไม่ว่าอะไรคุณเลย”
นวพรรษปิดตาลงทั้งน้ำตา ชักมือออกจากการเกาะกุมของสามี แม้ว่าจะรู้สึกอบอุ่นเพียงใด แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์
“นอนเถอะครับ อย่าพูดอะไรไร้สาระอีกเลย ผมจะอยู่ดูแลคุณจนกว่าคุณจะไม่ต้องการผมแล้ว ผมจะไม่ทำร้ายคุณ ผมจะไม่ทำ”
ธาวินลุกขึ้นห่มผ้าห่มให้นวพรรษมองดูหยดน้ำตาของเธอด้วยความทุกข์ทรมาน เข้าจะใช้ชีวิตแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน แม้ว่า
ปากจะบอกว่าจะอยู่กับนวพรรษตลอดไป แต่ว่าในชีวตของเขายังมีผู้หญิงอีกคนที่เขาจะไม่มีวันทอดทิ้งและไม่มีวันที่จะเลิกรักเธอ
**************************************************************************
.............เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นกลางดึกทำให้ภคพรต้องเปิดไฟและกดรับสายอย่างอารมณ์เสีย แม้ว่าจะงัวเงียแต่เธอก็มองเห็นชัดเจน
ว่าเป็นชื่อของประพนธ์ที่โชว์อยู่หน้าจอโทรศัพท์ของเธอ
“นายประพนธ์”
ภคพรตาสว่างขึ้นมาด้วยความเกรี้ยวกราดลุกขึ้นนั่งอย่างไม่รีรอ
“อยากโดนฉันด่ามากหรือไง ถึงโทรมาเอาป่านนี้ ไอ้บ้า ไอ้...”
เสียงด่ากราดของภคพรทำให้อีกฝ่ายที่นั่งโงนเงนอยู่ที่ระเบียงบ้านเกตุแก้วต้องเอาโทรศัพท์ออกจากหู
“รู้หรือเปล่าว่าฉันอยู่ที่ไหน”
ประพนธ์พูดรัวจนฟังแทบไม่รู้เรื่อง
“จะไปเมาตายอยู่ที่ไหนก็เชิญไปเลย ไอ้บ้า ไอ้ปัญญาอ่อน”
ภคพรตะโกนใส่หูโทรศัพท์ กดวางสายอย่างอารมณ์เสีย พยายามนั่งสบงสติอารมณ์ ก่อนจะสติกระเจิดกระเจิงหนักกว่าเดิมเมื่อ
ได้อ่านข้อความที่ประพนธ์ส่งมาหา
“ฉันกำลังมีความสุขอยู่กับเกตุแก้ว ถ้าแน่จริงก็มาขวางดิ ยายหน้าด้านภคพร”
...............................จบตอน.......................................
ชะนีน้อยนานา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ก.ค. 2556, 08:39:00 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ก.ค. 2556, 08:39:10 น.
จำนวนการเข้าชม : 1238
| << ไร้หัวใจ ตอนที่ 7 | ไร้หัวใจ ตอนที่ 9 >> |