เกมรักนักสืบ
เมื่อผู้ต้องสงสัยเป็นถึงเจ้าของโรงแรมสุดหรูมาดเข้ม นักสืบสาวจึงต้องหาทางเข้าใกล้เพื่อล้วงความลับแบบเนียนๆ แต่ยิ่งสืบลึกลงไป...เธอกลับไม่อยากให้เขาเป็นฆาตกรเสียนี่
Tags: นักสืบ สาริน ลินิน
ตอน: ตอนที่ 2 40%
บัวบูชาได้รับมอบหมายงานสืบหาดาราสาวคนดัง เอ้ อรนภา เพราะเธอจัดได้ว่าเป็นนักสืบที่มากฝีมือคนหนึ่งของบริษัท งานยากๆ หลายงานก็ผ่านมือมาแล้วทั้งนั้น
หญิงสาวลากปากกาโยงบุคคลที่คิดว่าเกี่ยวข้องกับอรนภา เริ่มจากพ่อแม่ เพื่อนร่วมงาน โดยเฉพาะงานล่าสุดอย่างบ่วงมนตรา นับว่ายังโชคดีที่ละครปิดกล้องไปแล้ว ไม่อย่างนั้นละครเรื่องนี้คงเสียหายหนัก เพราะนางเอกหายตัวไปกะทันหัน
อันดับแรกเธอมุ่งประเด็นไปที่เรื่องชู้สาว เนื่องจากอรนภา เป็นดาราดังที่ตกเป็นข่าวฉาวอยู่เนืองๆ ทั้งกับผู้กำกับดังอย่างคเชนทร์รวมทั้งสงคราม พระเอกของเรื่อง ที่มีข่าวศึกชิงนางออกมาเป็นระยะ แต่ก็ไม่มีคนไหนที่สาวเจ้ายืนยันว่าเป็นคนรักตัวจริง
“ไงจ๊ะบัว หน้ายุ่งเชียว” น้ำบุศย์เดินตามเข้ามานั่งด้านตรงข้ามบนเก้าอี้ด้านหลังสำนักงานที่จัดเป็นมุมพักผ่อน อากาศกำลังเย็นสบาย คนอื่นๆ เลิกงานกลับกันหมดแล้ว แต่บัวบูชายังทำหน้ายุ่งอยู่กับกองกระดาษ ข้างกายมีภาพของอรนภาอยู่หลายใบ
“ฮื่อ กำลังคิดอยู่ว่าจะเริ่มวางแผนจากตรงไหน” หญิงสาวว่าพลางพลิกนาฬิกาข้อมือขึ้น ช่วงนี้ไม่มีงานถ่ายแบบจึงทุ่มเวลาให้กับงานทางนี้ได้เต็มที่
เธอจะรับงานในช่วงที่ไม่มีงานนักสืบให้ทำ และน้ำบุศย์เองก็อนุญาตให้เธอทำงานทั้งสองอย่างควบคู่กันไปได้โดยที่คนในสำนักงานนอกจากพริมาภาแล้วไม่มีใครรู้
“ไหน วางแผนไปถึงไหนแล้ว เส้นยุ่งเหยิงเชียว”
“ก็เริ่มจากกองถ่ายบ่วงมนตรา คนที่ต้องสงสัยมีสามคน นายคเชนทร์ ผู้กำกับคนนี้เคยมีข่าวกับอรนภา ฉันให้พี่ญาญ่าไปสืบประวัติให้ นายดนุกร พระรอง รายนี้เห็นว่ามีปากเสียงกันเป็นประจำ แล้วก็มยุรา ตัวร้ายของเรื่อง สองคนนี้มีปัญหากันมาตั้งแต่ละครเรื่องเก่าๆ แล้ว” บัวบูชาลากโยงความสัมพันธ์ของแต่ละคนเข้าด้วยกัน ดูเหมือนมยุรามีน้ำหนักความสงสัยน้อยที่สุด
“สิบวันแล้วใช่ไหมที่อรนภาหายตัวไป ตำรวจก็ยังควานหาตัวไม่เจอ ป่านนี้…” น้ำบุศย์ทำท่าขนลุก บัวบูชาเองก็เช่นกัน
“นี่แหละที่ทำให้ฉันนอนไม่หลับ เพราะอยากคลี่คลายให้เร็วที่สุด เผื่อว่าอรนภายังมีชีวิตอยู่ จะได้ช่วยทัน แล้วคดีชู้สาวของเธอเป็นไงมั่ง”
“จิ๊บๆ แค่หว่านเสน่ห์นิดหน่อย ผู้ชายคนนั้นก็ตกหลุมพรางยอมบอกชื่อคอนโดที่แอบเมียมาซื้อไว้เป็นปี ผู้ชายไว้ใจไม่ได้เลย” น้ำบุศย์เบ้หน้าทำให้คนฟังอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้
“ระวังพ่อตัวดีของเธอไว้เถอะ”
“ใครอยากได้ก็เอาไปเถอะ ฉันยกให้” น้ำบุศย์ยักไหล่ ทั้งที่ในใจก็หวั่นๆ อยู่เหมือนกัน เพราะตอนนี้คดีชู้สาวถือเป็นงานหลักของสำนักงานนักสืบบุศยา แสดงให้เห็นว่าความซื่อสัตย์ที่ชายหญิงมีต่อกันลดน้อยลงไปทุกที และเมื่อเธอลงมือตามสืบด้วยตัวเอง จึงค่อนข้างเห็นพฤติกรรมของพวกผู้ชาย
“แล้ว…ถ้าฉันบอกว่าอยากได้ล่ะ จะยกให้ไหม” บัวบูชาทำสีหน้าจริงจังไม่บ่งบอกว่าพูดเล่น เมื่อเห็นน้ำบุศย์มองทำท่าจะหัวเราะจึงบอกซ้ำ “ฉันมีเรื่องจะสารภาพ”
“แกกำลังล้อฉันเล่นใช่ไหม”
“ฉันแอบมองเขามานานแล้ว แต่เพราะเขาไม่เคยชายตามองฉันเลย ถึงได้เก็บความในใจเอาไว้ไม่บอกใคร เมื่อไรที่แกไม่ต้องการเขา ฉันขอนะน้ำ” บัวบูชารวบมือเพื่อนรักเข้ามากุม ส่งสายตาเศร้าสร้อยไร้พิรุธ เมื่อเห็นน้ำบุศย์หน้าเสียจึงหลุดหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่ไหว
“ยายบัว! ”
“ดูสิ ปากบอกว่าใครอยากได้ก็เอาไป พอได้ยินแค่นี้ก็ทำท่าจะร้องไห้ขี้มูกโป่ง” บัวบูชาบีบจมูกน้ำบุศย์อย่างหมั่นเขี้ยว จมูกแดงๆ ยังกับจะร้องไห้
“นอกจากเป็นนางแบบ น่าจะเป็นดาราซะด้วยนะ” น้ำบุศย์ตีแขนคนชอบแกล้งแรงๆ
“ไม่ไหวละ งานล้นมือ เดี๋ยวดังขึ้นมา นักสืบสวยๆ อย่างฉันจะทำอะไรลำบาก” เจ้าตัวบอกทีเล่นทีจริง
“ถึงแกอยากไป ก็ไม่ให้ไปหรอก สำนักงานเราจะขาดนักสืบเก่งๆ อย่างนางสาวบัวบูชาได้ยังไง ถ้าแกทิ้งเราไปเป็นดารา ขาดกัน” เจ้าของสำนักงานนักสืบบุศยาทำสีหน้าขึงขัง
“จ้า เจ้านาย” นักสืบสาวลากเสียงยานคาง “แล้วนี่คุณเหนือลิขิตไม่มารับไปกินข้าวเหรอ ถึงได้มานั่งแป้นแล้นคุยกับฉันได้”
“เดี๋ยวมา” เจ้าตัวตอบด้วยสีหน้าระรื่น
“เฮ้อ…อิจฉาคนมีความรักจริ๊ง เมื่อไรฉันจะหาได้”
“แกไม่หาเองตะหากล่ะ ใกล้ๆ แถวนี้ก็มี พี่พิไง” คนมีแฟนก่อนใครแนะนำ แต่คนฟังทำหน้ายุ่ง ส่ายหน้าดิกจนผมยาวสลวยที่ใช้ปลายปากกาม้วนขึ้นลวกๆ ตกลงมา
“ไม่อยากกินของใกล้ตัว มันเห็นไส้เห็นพุงกันเกินไป”
“จ้า แม่สวยเลือกได้ อยากจะรู้เหมือนกันว่าผู้ชายที่โชคร้าย เอ๊ย…โชคดีที่สุดคนนั้นเป็นใคร จะหล่อล่ำ แสนดีสักแค่ไหน”
“ขอไม่มากหรอก แค่หล่อลากไส้ รวยล้นฟ้า ดีราวกับเทพบุตรจุติมาเกิด”
“แบบนั้นไม่ต้องหาให้เสียเวลาหรอกจ๊ะ คงมีหรอก” น้ำบุศย์หมั่นไส้ ตั้งแต่สมัยเรียนมาแล้ว มีผู้ชายเข้าหาบัวบูชานับไม่ถ้วน แต่เจ้าตัวก็ไม่คิดจะสนใจใคร
“เออ ฉันก็ว่างั้นแหละ ถ้ามันมีจริงก็คงไม่เหลือรอดมาถึงมือเรา” คนพูดตอบเองเสร็จสรรพ แล้วนึกอะไรขึ้นมาได้จึงเปิดคลิปจากโทรศัพท์ให้ดู “เมื่อคืนฉันเจอแม่หนูวิยดาเดินกอดแขนออเซาะมากับผู้ชายคนหนึ่ง เสียดายที่ถ่ายหน้ามาไม่ได้ ได้แต่เลขทะเบียนรถ”
“กค 4544” น้ำบุศย์พึมพำ “คนใหม่เหรอ เมื่อวานฉันก็ตามเขาไปตอนเช้า เห็นออกไปกับผู้ชายเหมือนกัน แต่ไม่ใช่รถคันนี้แล้วก็รายงานแม่เขาไปแล้วด้วย แต่งชุดนักศึกษาแต่ไม่ยอมเข้ามหาวิทยาลัย แม่เขาอยากจับให้ได้คาหนังคาเขา”
“แปลก…แม่แท้ๆ หรือเปล่านี่”
“ไม่ใช่หรอก แม่เลี้ยง พ่อเขารักลูกมาก ลูกค้าฉันก็เลยอยากเปิดโปงให้สามีเห็นพฤติกรรมลูกเลี้ยงไงล่ะ เพื่ออะไรก็ไม่รู้ล่ะ แกคิดเองแล้วกัน”
“ไม่อยากคิดให้ปวดหัว น้ำเน่าเกิน” หญิงสาวเบ้หน้า ยักไหล่ จากนั้นจึงเอ่ยขอตัวกลับบ้าง เพราะกว่าจะขับ นังแก่ ไปถึงก็คงเสียเวลาอยู่ดี เป็นอย่างนี้มานานจนผู้เป็นเพื่อนต้องออกปาก
“ฉันว่าแกควรจะซื้อรถใหม่ได้แล้วบัว นังแก่ของแก มันแก่เกินแกงแล้ว ถ้าเป็นแถวบ้านฉันเอาไปปลูกสะระแหน่แล้วจ้ะ”
“ก็ดิฉันไม่ได้รวยมากถึงมากที่สุดเหมือนคุณหนูน้ำนี่คะ อะไรที่พอใช้ได้ก็ใช้ไปก่อน ขับรถเก่าๆ แบบนี้น่ะดีแล้ว ผู้ชายเขาจะได้อาสาไปส่งยังไงล่ะ”
“ทำเป็นพูดดี ฉันเห็นมีคนเสนอรถราคาเป็นล้านให้ก็ไม่เอา”
“อู้ย…ก็ถ้าคนที่เสนอมันหน้าเหมือนเคน ธีรเดช หรือไม่ก็ณเดชละก็ ฉันคงจะยอม แต่นี่เผอิญว่าตรงข้ามชนิดที่เรียกว่าเหวกับนรก ดิฉันก็เลยนั่งรถราคาเป็นล้านไม่ลงเจ้าค่ะ” บัวบูชาจีบปากจีบคอสะบัดสะโพกไปมา เลยถูกฟาดแรงๆ เสียทีหนึ่ง
“ปากดีไปเถอะ เดี๋ยวได้ขึ้นคานไม่รู้ตัว”
“ไม่กลัวหรอก บนนั้นแหละเย็นดี อากาศโปร่งโล่งสบาย… ไม่เอาละ เดี๋ยวจะแวะซื้อของใช้ไปให้พ่อก่อน พรุ่งนี้ต้องออกไปปฏิบัติหน้าที่เป็นน้องเชอร์รี่แสนหวานไปยั่วยวนนายคเชนทร์นั่นซะหน่อย ไม่แน่อาจได้บทนางร้ายมาครองสักเรื่องสองเรื่อง” บัวบูชายักคิ้ว โพสท่าเซ็กซี่ให้ทีหนึ่ง แล้วเดินด้วยท่วงท่าของนางแบบที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีออกไป ท่ามกลางเสียงหัวเราะตามหลังของน้ำบุศย์
บัวบูชาในชุดรัดรูปสั้นเหนือเข่า เน้นโชว์สัดส่วนและรูปร่างงดงามชวนให้อิจฉา เมื่อมาถึงสถานีโทรทัศน์ช่องดังที่สืบทราบมาว่าคเชนทร์จะมาเสนองานเรื่องใหม่ให้กับคุณเปรมปรีย์ เจ้าของสถานี เธอก้าวขาลงจากรถยนต์คันหรูที่กฤตินอนุญาตให้เอามาใช้ในการทำงาน
หญิงสาวกะเวลาให้เขาออกมา เมื่อเห็นจึงปรี่เข้าหาแล้วชนเข้าอย่างจงใจ กระเป๋าที่ถือเลียนแบบของแบรนด์เนมที่ถือติดมือมาเข้าชุดกันร่วงหล่น
“ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เชอร์รี่เดินไม่ทันระวังเอง เอ๊ะ…นี่คุณคเชนทร์รึเปล่าคะ” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นแต่พองาม กิริยาทุกอย่างถูกจัดฉากให้พอเหมาะพอเจาะ แต่ดูแล้วชวนมอง
“คุณรู้จักผมด้วยเหรอครับ จะว่าไป ผมก็รู้สึกคุ้นหน้าคุณเหมือนกัน เหมือนเคยผ่านตาที่ไหนมาก่อน แย่จัง…ปกติผมไม่ค่อยลืมอะไรง่ายๆ โดยเฉพาะผู้หญิงสวย” เขามองเสี้ยวหน้าสวยแล้วยิ้มให้ ในใจกำลังขบคิดอะไรบางอย่าง ความสวยของเธอทำให้เขาพอใจมากทีเดียว
“ปากหวานจังนะคะ ใครจะไม่รู้จัก คเชนทร์ จันทร์ฉาย ผู้กำกับมือทองที่ทำละครป้อนเรื่องไหนเป็นต้องดังเป็นพลุแตกอย่างคุณ” หญิงสาวยกยอพลอยทำให้เขาหัวเราะขึ้นด้วยความพอใจ
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ แล้วคุณ…”
“เชอร์รี่ค่ะ ฉันเป็นแค่นางแบบเล็กๆ ไม่จัดว่าดังอะไร คุณก็คงไม่รู้จัก” บัวบูชายื่นมือออกไปให้ เขาจับตอบ และเธอเองก็จงใจทิ้งมันไว้ในอุ้งมือเขาอย่างนั้น
“ใครว่าละครับ ผมคุ้นหน้าคุณมากทีเดียว”
“แต่งานเดินแบบ ถ่ายแบบ คนไม่ค่อยรู้จักหรอกค่ะ ไม่เหมือนงานละคร โดยเฉพาะดาราในสังกัดคุณคเชนทร์ ดังเปรี้ยงกันทุกคน”
“แล้วคุณเชอร์รี่ไม่สนใจบ้างหรือครับ” คเชนทร์มองรูปร่างของเธออีกครั้งหลังประเมินใบหน้าของเธอแล้วว่าใช้ได้ เธอสวยมากกว่าอรนภา นางเอกเบอร์หนึ่งของเขาเสียอีก
“พูดเล่นหรือพูดจริงคะเนี่ย” หญิงสาวส่งสายตาวาววามระริกไหวไปด้วยความตื่นเต้นไปให้ สายตากรุ้มกริ่มของเขาที่มองตอบมา ทำให้ข้อสงสัยของเธอมีน้ำหนักน่าเชื่อถือขึ้นมาก
“ถ้าบอกว่าจริงละครับ”
“งั้นเราคงมีเรื่องให้คุยกันนานเลยค่ะ ถ้าคุณคเชนทร์ไม่มีธุระไปที่ไหน เชอร์รี่ว่าเราไปนั่งคุยกันในร้านกาแฟหัวมุมนั้นดีไหมคะ ยืนคุยกันตรงนี้ เดี๋ยวตกเป็นข่าวนะคะ”
บัวบูชาถือวิสาสะ จูงมือเขาออกไปจนมาถึงร้านกาแฟใกล้สถานีที่จัดตกแต่งเอาไว้น่ารัก มีเสียงดังกรุ๊งกริ๊งจากโมบายรูปนกที่ห้อยระย้าหลายจุด เธอเลือกที่นั่งติดกับน้ำพุ อากาศร้อนๆ แบบนี้ ได้ดื่มอะไรเย็นๆ กับที่นั่งสบายตาจะทำให้การสนทนาราบรื่น
“ตอนนี้ผมกำลังจะทำละครแนวพีเรียด กำลังเอาพล็อตไปเสนอทางช่อง ท่าทางคุณเปรมปรีย์ก็ชอบอยู่เหมือนกัน ตอนนี้ผมกำลังมองหาตัวนักแสดงอยู่พอดี” คเชนทร์วกเข้าเรื่องงาน ใบหน้าสวยแบบไทยแท้ของเธอทำให้เขานึกภาพเธอใส่ผ้าแถบนุ่งโจงได้ไม่ยาก
“แล้วเชอร์รี่ พอจะเล่นบทไหนได้บ้างละคะ นางทาสสักคนพอไหวไหม” บัวบูชาขยับตัวด้วยอาการตื่นเต้นเหมือนเด็กๆ ขัดกับภาพลักษณ์เซ็กซี่ของเธอเอง
“ใครว่าละครับ อย่างคุณเป็นนางเอกได้สบาย”
“ไม่ดีกว่าค่ะ ไม่อยากแย่งงานคุณอรนภา เธอเหมาะกับการเป็นนางเอกของคุณคเชนทร์ดีแล้ว ไม่ว่าเล่นเรื่องอะไรก็ตีบทแตก” บัวบูชาเริ่มเอ่ยถึงอรนภาขึ้นมาแล้วจับตามองพิรุธจากอีกฝ่าย แต่ก็เห็นว่าเขาไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร นอกจากความหงุดหงิด
“พูดถึงอรนภาขึ้นมาผมก็ชักหงุดหงิด มีรายการติดต่อเข้ามาก่อนละครเข้าฉายตั้งหลายรายการ แต่คิดดูสิว่าทุกคนไปหมด ยกเว้นนางเอก”
“อ้าว…ทำไมอย่างนั้นละคะ เธอไปไหนเสียล่ะ” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นสูงราวกับเพิ่งเคยได้รับรู้เรื่องราวของดาราสาวเดี๋ยวนี้เอง
ผู้กำกับหนุ่มใหญ่ดูดกาแฟเย็นๆ เข้าไปอึกหนึ่งดับอารมณ์ก่อนพูดต่อ “ไม่รู้หรอกครับ แต่เห็นที่บ้านเขาบอกว่าไปเที่ยว แต่มันก็อาทิตย์กว่าเข้าไปแล้ว จะเที่ยวอะไรนักหนา เรื่องนี้ผมคงต้องเปลี่ยนนักแสดง ถ้าคุณเชอร์รี่สนใจละก็ ลองมาแคสดูนะครับ แล้วผมจะหาบทที่เหมาะสมให้”
“ขอบคุณมากนะคะคุณคเชนทร์ ขอแค่บทเล็กๆ ในละครของคุณก็ถือเป็นเกียรติมากแล้วละค่ะ กลัวฝีมือไม่ถึง ละครคุณจะล่มเปล่าๆ”
“ผมตั้งใจจะให้แคสบทนางเอกอยู่เชียว” ผู้กำกับหนุ่มใหญ่บอกทีเล่นทีจริง เขาก็เหมือนผู้ชายโดยทั่วไปที่เห็นผู้หญิงสวยก็ต้องการหยอกเอิน
“แหม…อย่าเลยค่ะ ไม่อยากโดนคุณอรนภาฉีกอก เห็นเคยมีข่าวกับคุณคเชนทร์ด้วย” บัวบูชาแซวขึ้น คนฟังยิ้มเก้อก่อนหัวเราะในลำคอ
“ข่าวโคมลอยทั้งนั้นละครับ ไม่มีอะไรเลย ผมกับคุณเอ้เรารู้จักกันเหมือนเพื่อนร่วมงาน ไม่มีอะไรนอกเหนือไปจากผู้กำกับและนักแสดง”
“ระวังเธอได้ยินเข้านะคะ เดี๋ยวเธอไม่ยอมเล่นให้ จะยุ่ง”
“ให้เขากลับมาก่อนเถอะครับ จะว่าไปเขาก็เป็นนักแสดงที่ดีมากคนหนึ่ง ทำการบ้านมาดีเลยล่ะ” คเชนทร์อดชื่นชมขึ้นมาไม่ได้ แม้จะหงุดหงิดอยู่บ้างกับการที่นางเอกสาวทำให้พลาดการโปรโมตละครหลายรายการ ละครจวนจะออนแอร์แล้วก็ต้องรีบคว้า ยังดีที่ทีเซอร์ที่ส่งเข้าไปเป็นที่กล่าวถึงของแฟนละคร
“เชอร์รี่เอาใจช่วยให้เธอกลับมาเร็วๆ นะคะ เชอร์รี่ก็เป็นแฟนละครเธอเหมือนกัน อยากให้เธอเป็นนางเอกคู่จอไปอีกนาน ดูทุกเรื่องที่เธอเล่นเลยนะ
หญิงสาวลากปากกาโยงบุคคลที่คิดว่าเกี่ยวข้องกับอรนภา เริ่มจากพ่อแม่ เพื่อนร่วมงาน โดยเฉพาะงานล่าสุดอย่างบ่วงมนตรา นับว่ายังโชคดีที่ละครปิดกล้องไปแล้ว ไม่อย่างนั้นละครเรื่องนี้คงเสียหายหนัก เพราะนางเอกหายตัวไปกะทันหัน
อันดับแรกเธอมุ่งประเด็นไปที่เรื่องชู้สาว เนื่องจากอรนภา เป็นดาราดังที่ตกเป็นข่าวฉาวอยู่เนืองๆ ทั้งกับผู้กำกับดังอย่างคเชนทร์รวมทั้งสงคราม พระเอกของเรื่อง ที่มีข่าวศึกชิงนางออกมาเป็นระยะ แต่ก็ไม่มีคนไหนที่สาวเจ้ายืนยันว่าเป็นคนรักตัวจริง
“ไงจ๊ะบัว หน้ายุ่งเชียว” น้ำบุศย์เดินตามเข้ามานั่งด้านตรงข้ามบนเก้าอี้ด้านหลังสำนักงานที่จัดเป็นมุมพักผ่อน อากาศกำลังเย็นสบาย คนอื่นๆ เลิกงานกลับกันหมดแล้ว แต่บัวบูชายังทำหน้ายุ่งอยู่กับกองกระดาษ ข้างกายมีภาพของอรนภาอยู่หลายใบ
“ฮื่อ กำลังคิดอยู่ว่าจะเริ่มวางแผนจากตรงไหน” หญิงสาวว่าพลางพลิกนาฬิกาข้อมือขึ้น ช่วงนี้ไม่มีงานถ่ายแบบจึงทุ่มเวลาให้กับงานทางนี้ได้เต็มที่
เธอจะรับงานในช่วงที่ไม่มีงานนักสืบให้ทำ และน้ำบุศย์เองก็อนุญาตให้เธอทำงานทั้งสองอย่างควบคู่กันไปได้โดยที่คนในสำนักงานนอกจากพริมาภาแล้วไม่มีใครรู้
“ไหน วางแผนไปถึงไหนแล้ว เส้นยุ่งเหยิงเชียว”
“ก็เริ่มจากกองถ่ายบ่วงมนตรา คนที่ต้องสงสัยมีสามคน นายคเชนทร์ ผู้กำกับคนนี้เคยมีข่าวกับอรนภา ฉันให้พี่ญาญ่าไปสืบประวัติให้ นายดนุกร พระรอง รายนี้เห็นว่ามีปากเสียงกันเป็นประจำ แล้วก็มยุรา ตัวร้ายของเรื่อง สองคนนี้มีปัญหากันมาตั้งแต่ละครเรื่องเก่าๆ แล้ว” บัวบูชาลากโยงความสัมพันธ์ของแต่ละคนเข้าด้วยกัน ดูเหมือนมยุรามีน้ำหนักความสงสัยน้อยที่สุด
“สิบวันแล้วใช่ไหมที่อรนภาหายตัวไป ตำรวจก็ยังควานหาตัวไม่เจอ ป่านนี้…” น้ำบุศย์ทำท่าขนลุก บัวบูชาเองก็เช่นกัน
“นี่แหละที่ทำให้ฉันนอนไม่หลับ เพราะอยากคลี่คลายให้เร็วที่สุด เผื่อว่าอรนภายังมีชีวิตอยู่ จะได้ช่วยทัน แล้วคดีชู้สาวของเธอเป็นไงมั่ง”
“จิ๊บๆ แค่หว่านเสน่ห์นิดหน่อย ผู้ชายคนนั้นก็ตกหลุมพรางยอมบอกชื่อคอนโดที่แอบเมียมาซื้อไว้เป็นปี ผู้ชายไว้ใจไม่ได้เลย” น้ำบุศย์เบ้หน้าทำให้คนฟังอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้
“ระวังพ่อตัวดีของเธอไว้เถอะ”
“ใครอยากได้ก็เอาไปเถอะ ฉันยกให้” น้ำบุศย์ยักไหล่ ทั้งที่ในใจก็หวั่นๆ อยู่เหมือนกัน เพราะตอนนี้คดีชู้สาวถือเป็นงานหลักของสำนักงานนักสืบบุศยา แสดงให้เห็นว่าความซื่อสัตย์ที่ชายหญิงมีต่อกันลดน้อยลงไปทุกที และเมื่อเธอลงมือตามสืบด้วยตัวเอง จึงค่อนข้างเห็นพฤติกรรมของพวกผู้ชาย
“แล้ว…ถ้าฉันบอกว่าอยากได้ล่ะ จะยกให้ไหม” บัวบูชาทำสีหน้าจริงจังไม่บ่งบอกว่าพูดเล่น เมื่อเห็นน้ำบุศย์มองทำท่าจะหัวเราะจึงบอกซ้ำ “ฉันมีเรื่องจะสารภาพ”
“แกกำลังล้อฉันเล่นใช่ไหม”
“ฉันแอบมองเขามานานแล้ว แต่เพราะเขาไม่เคยชายตามองฉันเลย ถึงได้เก็บความในใจเอาไว้ไม่บอกใคร เมื่อไรที่แกไม่ต้องการเขา ฉันขอนะน้ำ” บัวบูชารวบมือเพื่อนรักเข้ามากุม ส่งสายตาเศร้าสร้อยไร้พิรุธ เมื่อเห็นน้ำบุศย์หน้าเสียจึงหลุดหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่ไหว
“ยายบัว! ”
“ดูสิ ปากบอกว่าใครอยากได้ก็เอาไป พอได้ยินแค่นี้ก็ทำท่าจะร้องไห้ขี้มูกโป่ง” บัวบูชาบีบจมูกน้ำบุศย์อย่างหมั่นเขี้ยว จมูกแดงๆ ยังกับจะร้องไห้
“นอกจากเป็นนางแบบ น่าจะเป็นดาราซะด้วยนะ” น้ำบุศย์ตีแขนคนชอบแกล้งแรงๆ
“ไม่ไหวละ งานล้นมือ เดี๋ยวดังขึ้นมา นักสืบสวยๆ อย่างฉันจะทำอะไรลำบาก” เจ้าตัวบอกทีเล่นทีจริง
“ถึงแกอยากไป ก็ไม่ให้ไปหรอก สำนักงานเราจะขาดนักสืบเก่งๆ อย่างนางสาวบัวบูชาได้ยังไง ถ้าแกทิ้งเราไปเป็นดารา ขาดกัน” เจ้าของสำนักงานนักสืบบุศยาทำสีหน้าขึงขัง
“จ้า เจ้านาย” นักสืบสาวลากเสียงยานคาง “แล้วนี่คุณเหนือลิขิตไม่มารับไปกินข้าวเหรอ ถึงได้มานั่งแป้นแล้นคุยกับฉันได้”
“เดี๋ยวมา” เจ้าตัวตอบด้วยสีหน้าระรื่น
“เฮ้อ…อิจฉาคนมีความรักจริ๊ง เมื่อไรฉันจะหาได้”
“แกไม่หาเองตะหากล่ะ ใกล้ๆ แถวนี้ก็มี พี่พิไง” คนมีแฟนก่อนใครแนะนำ แต่คนฟังทำหน้ายุ่ง ส่ายหน้าดิกจนผมยาวสลวยที่ใช้ปลายปากกาม้วนขึ้นลวกๆ ตกลงมา
“ไม่อยากกินของใกล้ตัว มันเห็นไส้เห็นพุงกันเกินไป”
“จ้า แม่สวยเลือกได้ อยากจะรู้เหมือนกันว่าผู้ชายที่โชคร้าย เอ๊ย…โชคดีที่สุดคนนั้นเป็นใคร จะหล่อล่ำ แสนดีสักแค่ไหน”
“ขอไม่มากหรอก แค่หล่อลากไส้ รวยล้นฟ้า ดีราวกับเทพบุตรจุติมาเกิด”
“แบบนั้นไม่ต้องหาให้เสียเวลาหรอกจ๊ะ คงมีหรอก” น้ำบุศย์หมั่นไส้ ตั้งแต่สมัยเรียนมาแล้ว มีผู้ชายเข้าหาบัวบูชานับไม่ถ้วน แต่เจ้าตัวก็ไม่คิดจะสนใจใคร
“เออ ฉันก็ว่างั้นแหละ ถ้ามันมีจริงก็คงไม่เหลือรอดมาถึงมือเรา” คนพูดตอบเองเสร็จสรรพ แล้วนึกอะไรขึ้นมาได้จึงเปิดคลิปจากโทรศัพท์ให้ดู “เมื่อคืนฉันเจอแม่หนูวิยดาเดินกอดแขนออเซาะมากับผู้ชายคนหนึ่ง เสียดายที่ถ่ายหน้ามาไม่ได้ ได้แต่เลขทะเบียนรถ”
“กค 4544” น้ำบุศย์พึมพำ “คนใหม่เหรอ เมื่อวานฉันก็ตามเขาไปตอนเช้า เห็นออกไปกับผู้ชายเหมือนกัน แต่ไม่ใช่รถคันนี้แล้วก็รายงานแม่เขาไปแล้วด้วย แต่งชุดนักศึกษาแต่ไม่ยอมเข้ามหาวิทยาลัย แม่เขาอยากจับให้ได้คาหนังคาเขา”
“แปลก…แม่แท้ๆ หรือเปล่านี่”
“ไม่ใช่หรอก แม่เลี้ยง พ่อเขารักลูกมาก ลูกค้าฉันก็เลยอยากเปิดโปงให้สามีเห็นพฤติกรรมลูกเลี้ยงไงล่ะ เพื่ออะไรก็ไม่รู้ล่ะ แกคิดเองแล้วกัน”
“ไม่อยากคิดให้ปวดหัว น้ำเน่าเกิน” หญิงสาวเบ้หน้า ยักไหล่ จากนั้นจึงเอ่ยขอตัวกลับบ้าง เพราะกว่าจะขับ นังแก่ ไปถึงก็คงเสียเวลาอยู่ดี เป็นอย่างนี้มานานจนผู้เป็นเพื่อนต้องออกปาก
“ฉันว่าแกควรจะซื้อรถใหม่ได้แล้วบัว นังแก่ของแก มันแก่เกินแกงแล้ว ถ้าเป็นแถวบ้านฉันเอาไปปลูกสะระแหน่แล้วจ้ะ”
“ก็ดิฉันไม่ได้รวยมากถึงมากที่สุดเหมือนคุณหนูน้ำนี่คะ อะไรที่พอใช้ได้ก็ใช้ไปก่อน ขับรถเก่าๆ แบบนี้น่ะดีแล้ว ผู้ชายเขาจะได้อาสาไปส่งยังไงล่ะ”
“ทำเป็นพูดดี ฉันเห็นมีคนเสนอรถราคาเป็นล้านให้ก็ไม่เอา”
“อู้ย…ก็ถ้าคนที่เสนอมันหน้าเหมือนเคน ธีรเดช หรือไม่ก็ณเดชละก็ ฉันคงจะยอม แต่นี่เผอิญว่าตรงข้ามชนิดที่เรียกว่าเหวกับนรก ดิฉันก็เลยนั่งรถราคาเป็นล้านไม่ลงเจ้าค่ะ” บัวบูชาจีบปากจีบคอสะบัดสะโพกไปมา เลยถูกฟาดแรงๆ เสียทีหนึ่ง
“ปากดีไปเถอะ เดี๋ยวได้ขึ้นคานไม่รู้ตัว”
“ไม่กลัวหรอก บนนั้นแหละเย็นดี อากาศโปร่งโล่งสบาย… ไม่เอาละ เดี๋ยวจะแวะซื้อของใช้ไปให้พ่อก่อน พรุ่งนี้ต้องออกไปปฏิบัติหน้าที่เป็นน้องเชอร์รี่แสนหวานไปยั่วยวนนายคเชนทร์นั่นซะหน่อย ไม่แน่อาจได้บทนางร้ายมาครองสักเรื่องสองเรื่อง” บัวบูชายักคิ้ว โพสท่าเซ็กซี่ให้ทีหนึ่ง แล้วเดินด้วยท่วงท่าของนางแบบที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีออกไป ท่ามกลางเสียงหัวเราะตามหลังของน้ำบุศย์
บัวบูชาในชุดรัดรูปสั้นเหนือเข่า เน้นโชว์สัดส่วนและรูปร่างงดงามชวนให้อิจฉา เมื่อมาถึงสถานีโทรทัศน์ช่องดังที่สืบทราบมาว่าคเชนทร์จะมาเสนองานเรื่องใหม่ให้กับคุณเปรมปรีย์ เจ้าของสถานี เธอก้าวขาลงจากรถยนต์คันหรูที่กฤตินอนุญาตให้เอามาใช้ในการทำงาน
หญิงสาวกะเวลาให้เขาออกมา เมื่อเห็นจึงปรี่เข้าหาแล้วชนเข้าอย่างจงใจ กระเป๋าที่ถือเลียนแบบของแบรนด์เนมที่ถือติดมือมาเข้าชุดกันร่วงหล่น
“ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เชอร์รี่เดินไม่ทันระวังเอง เอ๊ะ…นี่คุณคเชนทร์รึเปล่าคะ” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นแต่พองาม กิริยาทุกอย่างถูกจัดฉากให้พอเหมาะพอเจาะ แต่ดูแล้วชวนมอง
“คุณรู้จักผมด้วยเหรอครับ จะว่าไป ผมก็รู้สึกคุ้นหน้าคุณเหมือนกัน เหมือนเคยผ่านตาที่ไหนมาก่อน แย่จัง…ปกติผมไม่ค่อยลืมอะไรง่ายๆ โดยเฉพาะผู้หญิงสวย” เขามองเสี้ยวหน้าสวยแล้วยิ้มให้ ในใจกำลังขบคิดอะไรบางอย่าง ความสวยของเธอทำให้เขาพอใจมากทีเดียว
“ปากหวานจังนะคะ ใครจะไม่รู้จัก คเชนทร์ จันทร์ฉาย ผู้กำกับมือทองที่ทำละครป้อนเรื่องไหนเป็นต้องดังเป็นพลุแตกอย่างคุณ” หญิงสาวยกยอพลอยทำให้เขาหัวเราะขึ้นด้วยความพอใจ
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ แล้วคุณ…”
“เชอร์รี่ค่ะ ฉันเป็นแค่นางแบบเล็กๆ ไม่จัดว่าดังอะไร คุณก็คงไม่รู้จัก” บัวบูชายื่นมือออกไปให้ เขาจับตอบ และเธอเองก็จงใจทิ้งมันไว้ในอุ้งมือเขาอย่างนั้น
“ใครว่าละครับ ผมคุ้นหน้าคุณมากทีเดียว”
“แต่งานเดินแบบ ถ่ายแบบ คนไม่ค่อยรู้จักหรอกค่ะ ไม่เหมือนงานละคร โดยเฉพาะดาราในสังกัดคุณคเชนทร์ ดังเปรี้ยงกันทุกคน”
“แล้วคุณเชอร์รี่ไม่สนใจบ้างหรือครับ” คเชนทร์มองรูปร่างของเธออีกครั้งหลังประเมินใบหน้าของเธอแล้วว่าใช้ได้ เธอสวยมากกว่าอรนภา นางเอกเบอร์หนึ่งของเขาเสียอีก
“พูดเล่นหรือพูดจริงคะเนี่ย” หญิงสาวส่งสายตาวาววามระริกไหวไปด้วยความตื่นเต้นไปให้ สายตากรุ้มกริ่มของเขาที่มองตอบมา ทำให้ข้อสงสัยของเธอมีน้ำหนักน่าเชื่อถือขึ้นมาก
“ถ้าบอกว่าจริงละครับ”
“งั้นเราคงมีเรื่องให้คุยกันนานเลยค่ะ ถ้าคุณคเชนทร์ไม่มีธุระไปที่ไหน เชอร์รี่ว่าเราไปนั่งคุยกันในร้านกาแฟหัวมุมนั้นดีไหมคะ ยืนคุยกันตรงนี้ เดี๋ยวตกเป็นข่าวนะคะ”
บัวบูชาถือวิสาสะ จูงมือเขาออกไปจนมาถึงร้านกาแฟใกล้สถานีที่จัดตกแต่งเอาไว้น่ารัก มีเสียงดังกรุ๊งกริ๊งจากโมบายรูปนกที่ห้อยระย้าหลายจุด เธอเลือกที่นั่งติดกับน้ำพุ อากาศร้อนๆ แบบนี้ ได้ดื่มอะไรเย็นๆ กับที่นั่งสบายตาจะทำให้การสนทนาราบรื่น
“ตอนนี้ผมกำลังจะทำละครแนวพีเรียด กำลังเอาพล็อตไปเสนอทางช่อง ท่าทางคุณเปรมปรีย์ก็ชอบอยู่เหมือนกัน ตอนนี้ผมกำลังมองหาตัวนักแสดงอยู่พอดี” คเชนทร์วกเข้าเรื่องงาน ใบหน้าสวยแบบไทยแท้ของเธอทำให้เขานึกภาพเธอใส่ผ้าแถบนุ่งโจงได้ไม่ยาก
“แล้วเชอร์รี่ พอจะเล่นบทไหนได้บ้างละคะ นางทาสสักคนพอไหวไหม” บัวบูชาขยับตัวด้วยอาการตื่นเต้นเหมือนเด็กๆ ขัดกับภาพลักษณ์เซ็กซี่ของเธอเอง
“ใครว่าละครับ อย่างคุณเป็นนางเอกได้สบาย”
“ไม่ดีกว่าค่ะ ไม่อยากแย่งงานคุณอรนภา เธอเหมาะกับการเป็นนางเอกของคุณคเชนทร์ดีแล้ว ไม่ว่าเล่นเรื่องอะไรก็ตีบทแตก” บัวบูชาเริ่มเอ่ยถึงอรนภาขึ้นมาแล้วจับตามองพิรุธจากอีกฝ่าย แต่ก็เห็นว่าเขาไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร นอกจากความหงุดหงิด
“พูดถึงอรนภาขึ้นมาผมก็ชักหงุดหงิด มีรายการติดต่อเข้ามาก่อนละครเข้าฉายตั้งหลายรายการ แต่คิดดูสิว่าทุกคนไปหมด ยกเว้นนางเอก”
“อ้าว…ทำไมอย่างนั้นละคะ เธอไปไหนเสียล่ะ” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นสูงราวกับเพิ่งเคยได้รับรู้เรื่องราวของดาราสาวเดี๋ยวนี้เอง
ผู้กำกับหนุ่มใหญ่ดูดกาแฟเย็นๆ เข้าไปอึกหนึ่งดับอารมณ์ก่อนพูดต่อ “ไม่รู้หรอกครับ แต่เห็นที่บ้านเขาบอกว่าไปเที่ยว แต่มันก็อาทิตย์กว่าเข้าไปแล้ว จะเที่ยวอะไรนักหนา เรื่องนี้ผมคงต้องเปลี่ยนนักแสดง ถ้าคุณเชอร์รี่สนใจละก็ ลองมาแคสดูนะครับ แล้วผมจะหาบทที่เหมาะสมให้”
“ขอบคุณมากนะคะคุณคเชนทร์ ขอแค่บทเล็กๆ ในละครของคุณก็ถือเป็นเกียรติมากแล้วละค่ะ กลัวฝีมือไม่ถึง ละครคุณจะล่มเปล่าๆ”
“ผมตั้งใจจะให้แคสบทนางเอกอยู่เชียว” ผู้กำกับหนุ่มใหญ่บอกทีเล่นทีจริง เขาก็เหมือนผู้ชายโดยทั่วไปที่เห็นผู้หญิงสวยก็ต้องการหยอกเอิน
“แหม…อย่าเลยค่ะ ไม่อยากโดนคุณอรนภาฉีกอก เห็นเคยมีข่าวกับคุณคเชนทร์ด้วย” บัวบูชาแซวขึ้น คนฟังยิ้มเก้อก่อนหัวเราะในลำคอ
“ข่าวโคมลอยทั้งนั้นละครับ ไม่มีอะไรเลย ผมกับคุณเอ้เรารู้จักกันเหมือนเพื่อนร่วมงาน ไม่มีอะไรนอกเหนือไปจากผู้กำกับและนักแสดง”
“ระวังเธอได้ยินเข้านะคะ เดี๋ยวเธอไม่ยอมเล่นให้ จะยุ่ง”
“ให้เขากลับมาก่อนเถอะครับ จะว่าไปเขาก็เป็นนักแสดงที่ดีมากคนหนึ่ง ทำการบ้านมาดีเลยล่ะ” คเชนทร์อดชื่นชมขึ้นมาไม่ได้ แม้จะหงุดหงิดอยู่บ้างกับการที่นางเอกสาวทำให้พลาดการโปรโมตละครหลายรายการ ละครจวนจะออนแอร์แล้วก็ต้องรีบคว้า ยังดีที่ทีเซอร์ที่ส่งเข้าไปเป็นที่กล่าวถึงของแฟนละคร
“เชอร์รี่เอาใจช่วยให้เธอกลับมาเร็วๆ นะคะ เชอร์รี่ก็เป็นแฟนละครเธอเหมือนกัน อยากให้เธอเป็นนางเอกคู่จอไปอีกนาน ดูทุกเรื่องที่เธอเล่นเลยนะ
สาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ก.ค. 2556, 22:55:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ก.ค. 2556, 22:55:18 น.
จำนวนการเข้าชม : 905
| << ตอนที่ 1 | ตอนที่ 3 100% >> |