เด็ดปีกนางฟ้า (ลินิน)
“เป็นผู้หญิงต้องรอให้ผู้ชายมาจีบ” ในยุคที่เกย์ เก้งกวางเกลื่อนเมืองบรรดาชะนีทั้งหลายคงมัวนิ่งนอนใจถือคติแบบนี้ไม่ได้เสียแล้ว โดยเฉพาะเหล่านางฟ้าจากสายการบินนางฟ้าแอร์ไลน์ที่ได้พบกับโคไพลอตหนุ่มรูปงามรวยทรัพย์ งานนี้เหล่านางฟ้าแสนสวยต้องงัดสารพัดวิธีเพื่อให้ได้เทวดาหนุ่มหล่ออย่างเขามาครอบครอง ไม่ว่าจะตบตี แย่งชิงวางแผน ชิงไหวชิงพริบกันสุดฤทธิ์อย่างไรก็ขอสู้ตายกันสักตั้ง แต่เทวดาอย่างเขาก็ใช่จะยอมถูกผู้หญิงจับง่ายๆ แต่ใครล่ะที่จะถูกเขาจับเด็ดปีกจนบินไม่ขึ้นยอมซบอกกว้างๆ ของเขาคนเดียว
Tags: นิยายรัก สาริน ลินิน

ตอน: ตอนที่ 2 100%

คะนึงนางกัดริมฝีปากแล้วย้อนไปถึงวันที่ไปนั่งทานเค้กกับนักรบ ได้ยินฝ่ายนั้นบอกว่านักบินคนหนึ่งหล่อแล้วก็รวยมาก เป็นที่หมายตาของบรรดาแอร์ทั้งสาวแก่แม่หม้าย หากเป็นคนเดียวกันเธอก็นับว่าได้เปรียบที่จะมีโอกาสได้รู้จักเขาก่อนใคร ถ้านักรบกับเกดแก้วรู้เข้าคงตาร้อนแน่
แต่…เขาเป็นเพื่อนกับพิมาน นั่นแหละคือข้อเสียเปรียบของเธอ
“วันนี้คุณแม่เตรียมอาหารไว้ให้น้องนางเพียบเลยครับแล้วท่านก็ลงครัวเองเลยด้วย” พิมานดึงความสนใจของเธอให้กลับมาหาเขา หญิงสาวจึงยิ้มปลาบปลื้ม
เมื่อมาถึงห้องรับแขกและเห็นบุคคลที่ถูกกล่าวถึงนั่งรออยู่เธอจึงกราบงามๆ ไปบนตัก ลงทุนคุกเข่ากับพื้นแล้วแนบใบหน้าลงกับเข่า “นางไม่รู้จะขอบพระคุณในความกรุณาของคุณหญิงป้ายังไงเลยค่ะ ที่เมตตาต่อนาง”
คุณหญิงสร้อยศรีฉีกยิ้มต้อนรับชื่นชมกับความเป็นกุลสตรีของคะนึงนาง
นับว่าเธอมองคนไม่ผิด ครอบครัวของไพรัชทำธุรกิจเกี่ยวกับน้ำหอมและเครื่องประดับส่งออกมาตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษจึงร่ำรวยมาก คะนึงนางเองก็เรียบร้อยอ่อนหวาน สมัยนี้จะหาใครงามพร้อมเป็นกุลสตรีแบบนี้ได้ที่ไหนอีก ต้องคะนึงนางเท่านั้นถึงจะเหมาะเป็นสะใภ้เธอ
“หิวหรือยังจ๊ะหนูนาง วันนั้นแม่ทานเค้กของหนูแล้วชอบมากเลยจ้ะ ไม่เคยทานเค้กมะพร้าวอ่อนแต่หอมรสกาแฟมาก่อนเลย นึกอยากทำเพราะเป็นของโปรดของพี่เขา หนูนางสอนแม่ทำหน่อยนะจ๊ะ จะได้เอาไปฝากคุณรัศมีดาราด้วย” คุณหญิงสร้อยศรีบอกขึ้นส่งผลให้ริมฝีปากจิ้มลิ้มของคะนึงนางค่อยๆ หุบลง
เค้ก…ส่วนผสมมีอะไรบ้างเธอยังไม่รู้ แล้วจะเอาปัญญาที่ไหนไปทำ
“เอ่อ…”
“มีอะไรเหรอจ๊ะ หรือว่าหนูนางไม่สะดวก”
“ม…ไม่ใช่ค่ะคุณหญิงป้า” สมองที่มากไปด้วยความเจ้าเล่ห์และเฉลียวฉลาดของคะนึงนางคิดหาทางออก แสงสว่างวาบผ่านเข้ามาในเนื้อสมองเมื่อนึกได้ “คือดลยา น้องสาวของนางเป็นไข้หวัดน่ะค่ะ คุณแม่มาด้วยไม่ได้เพราะต้องพาน้องได๋ไปหาหมอ นางเป็นห่วงต้องรีบกลับไปดูแล ที่มานี่เพราะรับนัดคุณหญิงป้าเอาไว้แล้ว เฮ้อ..ป่านนี้จะดีขึ้นหรือยังก็ไม่รู้ค่ะ”
“โถ…มิน่าละลูกหน้าเศร้าๆ ไม่เป็นไรจ้ะ เอาไว้โอกาสหน้านะลูก” คุณหญิงสร้อยศรีลูบศีรษะที่ปกคลุมด้วยผมสีน้ำตาลสวยนุ่มมือนั้นอย่างเอ็นดู
หญิงสาวลอบยิ้ม แค่นี้ก็เชื่อแล้ว ลูกชายคุณหญิงสร้อยศรีจะไปไหนเสีย

ก่อนเข้ารับการเทรนเรื่องเวชศาสตร์การบิน ต้องเรียนรู้เรื่องยา การทำคลอดและการปฐมพยาบาลเบื้องต้นเป็นเวลา 5 วัน ทางสายการบินก็จัดงานเลี้ยงต้อนรับเหล่าแอร์น้องใหม่ที่เพิ่งรับเข้ามาจำนวนยี่สิบคน ทุกคนสนุกสนานรื่นเริงกันเต็มที่ เพราะต่อไปจะต้องได้รับศึกหนักเข้ารับการอบรมยาวนานถึง 8 สัปดาห์ สาวๆ น้องใหม่แต่งตัวสวยสุดฤทธิ์ เพราะในงานมีทั้งแอร์รุ่นพี่ที่รุ่นน้องจะยอมสวยน้อยกว่าไม่ได้ สจ๊วตหนุ่มๆ ที่ซะส่วนใหญ่จะชอบกินกันเอง แต่ที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด กัปตัน นักบิน อันเป็นไฮไลท์ของงาน
“ว้าว…นาง วันนี้เธอสวยมาก” นักรบมองเพื่อนร่วมงานที่ตอนนี้ถือว่าสนิทสนมกันในระดับหนึ่งอย่างชื่นชมแกมอิจฉา
คะนึงนางยิ้มรับคำชมอย่างไม่คิดถ่อมตัว เพราะคิดมาตลอดว่าตัวเองสวย
“แน่นอนอยู่แล้วจ้ะ ไหนละจ๊ะโคไพลอตหนุ่มที่ชื่อปฐพี จะดูซิว่าหล่อจริงสมคำร่ำลือไหม” หญิงสาวแสร้งกวาดสายตามองหา ไม่ได้คิดสนใจจริงจังอะไรนัก เพราะเธอยังมีพิมานเป็นเป้าหมาย ที่จริงเธอก็ไม่ได้ชอบพิมานหรอก ท่าทางเจ้าชู้ไก่แจ้ แต่เพราะเมื่อวานเขาซื้อสร้อยข้อมือประดับเพชรให้เธอจึงอยากภักดีกับเขาซักหน่อย อย่างน้อยก็จนกว่าจะเจอคนใหม่ที่หล่อและรวยถูกใจกว่า
ตอนนี้ครอบครัวเธอกำลังถังแตก รถก็ไม่มีจะขับ จะว่าเธอปอกลอกก็เชิญเถอะ สมัยนี้ยุค 4G หมดสมัยผู้หญิงหน้าโง่ถูกหลอกอีกแล้ว ผู้ชายควรจะเป็นเหยื่อบ้าง เธอไม่ใช่นางเอกในนิยายที่จะแสนดี น่าสงสารชวนตบ แต่เป็นนางร้ายที่พร้อมจะจับพระเอกให้อยู่หมัดถ้าผู้ชายคนนั้นดีพอ
“แหม…หล่อน ชุดแฟนซีที่สวมอยู่น่ะ สีขาวเป็นนางฟ้าเลยนะยะ แต่ความคิดน่ะนางมารชัดๆ” นักรบจีบปากจีบคอต่อว่า แล้วสะกิดให้ดูวรินยุพาในชุดนางแมวสีดำรัดรูปพร้อมหน้ากาก “ต๊าย…มั่นนะยะ แต่งชุดนางแมว”
“ใครเหรอนักรบ” เกดแก้วมองตาม สายตาของหนุ่มๆ ในงานมองจับมาบนเรือนร่างอวดสัดส่วนของวรินยุพา ทำให้คะนึงนางหมั่นไส้หนัก
“นังไวน์ คู่อริฉันเอง”
“ระวังนะจ๊ะเธอ โคไพปฐพีจะถูกงาบไปกินไม่เหลือซากทิ้งไว้ให้” อีกครั้งที่ชื่อของปฐพีปลุกความอยากเอาชนะของคะนึงนางให้คุกรุ่น
“ฉันไม่สนหรอก เพราะฉันมีคนที่สนใจอยู่แล้ว”
“แปลว่าเธอจะยอมแพ้?” นักรบหลิ่วตา
“สละสิทธิไม่ใช่ยอมแพ้ย่ะ” หญิงสาวรีบไขข้อ
“แก้ตัว ที่จริงเธอกลัวเสียหน้าเพราะสู้ยัยไวน์แดงนั่นไม่ได้ใช่ไหมล่ะ” นักรบส่งสายตาเย้ยหยันมาให้แล้วส่งสัญญาณให้เกดแก้วรับช่วงต่อ
“แต่ฉันว่าเขาก็สวยมากเลยนะ โคไพลอตปฐพีต้องชอบแน่ เฮ้อ…ว่าจะลงสนามแข่งด้วยซักหน่อยเลยไม่กล้าเลย เพราะขนาดสาวมั่นอย่างยัยนางยังไม่กล้า”
“ใครว่าฉันไม่กล้า” คนถูกท้าทายตาวาว โดนเปรียบเทียบกับใครไม่ว่าแต่อย่าเอาเธอไปเปรียบกับวรินยุพา มันคนละชั้นกัน
“ก็แกถอนตัว”
“ก็บอกแล้วไงว่าฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว แกอยากได้แล้วมายัดเยียดให้ฉันทำไม”
“ก็เพราะโคไพลอตเขาไม่ใช่พวกกินกันเองอย่างฉันสิยะ ถ้าเป็นละก็เรื่องอะไรจะยุ แต่ครั้นจะปล่อยไปให้ชะนีนางอื่นก็เสียดาย อย่างน้อยควงกับเพื่อนเรายังพอได้แตะได้ชิมตอนเผลอ นังผักกาดมันก็ไม่ค่อยจะสันทัดเรื่องบุรุษ จะส่งไปประลองก็คงเสียเปล่า อายแม่ไวน์แดงยั่วสวาทไปซะเปล่าๆ ปรี้ๆ”
“อ้อ…ก็เลยจะเชียร์ฉันหวังใช้เป็นสะพานขึ้นไปกินเอง”คะนึงนางประชดขึ้น หวังให้เพื่อนสำนึกแต่ทว่านักรบยิ้มรับหน้าระรื่น
“รึแกไม่กล้า”
“อย่าดูถูกฉันนะ” คนโดนดูถูกแหววเสียงดัง ไม่ทันตกปากรับคำคู่อริสาวก็เดินนวยนาดเข้ามา ยิ้มเหยียดเมื่อเห็นชุดนางฟ้าของคะนึงนาง
“รู้สึกว่าจะแต่งตัวผิดคอนเซปต์ตัวเองไปหน่อยนะ”
“อย่ามาหาเรื่องกันนะ ฉันไม่อยากมีเรื่อง” คะนึงนางฉุดแขนเพื่อนจะเดินหนี ไม่ใช่เพราะกลัว แต่วันนี้เป็นงานต้อนรับแอร์น้องใหม่ ถ้าเธอกับวรินยุพามีเรื่องกันละก็ งานไปไม่สวยแน่
นางฟ้าแอร์ไลน์มีกฎเคร่งครัด หากมีเรื่องทะเลาะตบตีในเวลางานหรือยังอยู่ในชุดเครื่องแบบของสายการบินจะต้องถูกไล่ออกทันที
“กลัวเหรอ” วรินยุพายังตามมาขวางหน้า
“ใช่…ฉันกลัว” คะนึงนางยอมรับทำเอาหลายคนแปลกใจไปตามๆ กันโดยเฉพาะนักรบกับเกดแก้วที่ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้ออกจากปากสาวมั่นอย่างคะนึงนาง
“นาง! ชีพูดแบบนี้ได้ยังไง ขายหน้า”
เมื่อนักรบเผลออุทานขึ้น ชะเอมกับวรินยุพาจึงหลุดหัวเราะเย้ยหยันออกมาพร้อมๆ กัน คะนึงนางยิ้มหวานเป็นนางฟ้าแต่ดวงตาฉายแววแม่มดออกมาก่อนคว้าหางนางแมวแกล้งกระตุกจนเจ้าของคอนเซปต์นางแมวยั่วสวาทหัวคะมำก่อนที่คนทำจะบอกเสียงเหี้ยม
“ฉันกลัว กลัวใจตัวเองว่าจะเผลอตบเธอคว่ำไปตรงนี้แล้วจะถูกไล่ออก”
“อ้อ…นั่นสินะ เพราะถ้าเธอถูกไล่ออก อาจจะไม่มีเงินไปจ่ายค่าซ่อมรถ รู้สึกว่าคราวนี้รถเธอเข้าอู่นานไปหน่อยนะนาง” วรินยุพาทรงตัวได้แล้วยิ้มเยาะ เพราะเธอบังเอิญได้ยินข่าวจากพ่อมาว่าพ่อเลี้ยงของคะนึงนางกำลังมีปัญหาเรื่องเงิน และเมื่อเห็นคะนึงนางมาด้วยรถแท็กซี่จึงคิดว่าข่าวนี้ไม่ผิดแน่
“จะลองดูไหมล่ะ เพราะถ้าฉันถูกไล่ออก เธอเองก็ต้องออกเหมือนกัน” คะนึงนางท้าทายขึ้น
“ฝากไว้ก่อนนะคะนึงนาง เพราะฉันเองก็ไม่อยากมีเรื่องกับเธอตอนนี้เหมือนกัน ไปเถอะเอม” นางแมวชุดดำคว้าหางตัวเองคืน คะนึงนางแกล้งปล่อยจวนหลุดเมื่อเจ้าของหางหมุนตัวไปจึงกระตุกกลับคืน ส่งผลให้นางแมวที่สวมส้นสูงแหลมปี๊ดเซไปปะทะกับนักรบที่แกล้งเทน้ำพั้นช์รสส้มหกรดไปบนหัวท่ามกลางเสียงหวีดร้องของวรินยุพา
กรี๊ด!!
“อุ้ยตาย…ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” นักรบทำหน้าเศร้า คะนึงนางก็พลอยทำหน้าสลด
“ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจ”
“แก!”
“เพอร์เซอร์แจงจิตรมา” เกดแก้วบอกขึ้น เมื่อแจงจิตร หัวหน้าแอร์เดินตรงมาทางนี้ส่งผลให้การทะเลาะกันยุติโดยฉับพลัน
“เกิดอะไรขึ้นหรือ”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะเพอร์เซอร์ เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย” เกดแก้วตอบขึ้นแทนเมื่อเห็นชะเอมกำลังจะฟ้อง คะนึงนางเองก็รีบชี้แจงก่อนที่คู่กรณีจะหาจังหวะตอบโต้ได้
“พอดีหางของวรินยุพา เอ้ย…ของชุดนางแมวมันยาวไปน่ะค่ะเพอร์เซอร์ นางก็เลยเผลอเหยียบไปชนนักรบ ฉันขอโทษนะไวน์ เธออย่าโกรธฉันเลยนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจเลยจริงๆ” คะนึงนางทำเสียงเครือบีบน้ำตาให้คลอเอ่อบนดวงตาทั้งสองข้างสะท้อนกับแสงไฟสปอตไลต์คลอคลองชวนน่าเห็นใจ
“นึกว่าเรื่องอะไร ในเมื่อเพื่อนเขาไม่ได้ตั้งใจก็ให้อภัยเถอะวรินยุพา เรายังต้องทำงานร่วมกันอีกมาก อย่าให้เรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่”
“ค่ะ เพอร์เซอร์” วรินยุพากัดฟันกรอดก่อนขอตัวออกไปล้างตัวในห้องน้ำ ทิ้งให้สองสาวครึ่งเพราะอีกครึ่งเป็นหนุ่มหล่อหัวเราะให้กันอย่างสะใจ
“แกนี่สุดยอดจริงๆ เลยนาง แกน่าจะเป็นดารามากกว่าแอร์”
“ถ้าฉันเป็นดาราก็ไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับโคไพลอตปฐพีนะสิ แกอยากให้ฉันเป็นแฟนกับเขาไม่ใช่เหรอ” หญิงสาวยักคิ้วทำให้เพื่อนทั้งสองตาโต
“นี่หมายความว่า…”
“ฉันจะยอมรับคำท้าของแก ไม่เกินหกเดือนโคไพลอตปฐพีจะต้องกลายมาเป็นเพื่อนเขยของแกสองคน” หญิงสาวบอกอย่างมั่นใจทำให้เกดแก้วกับนักรบแปะมือเข้าหากันอย่างถูกใจ
“ต้องอย่างนี้สิ ถึงจะสมเป็นคะนึงนางของเรา”
“แล้วแฟนแกล่ะนาง ไหนบอกว่ามีคนที่สนใจอยู่แล้ว” เกดแก้วกังขาหากแต่คนตอบยักไหล่
“ผู้หญิงสวยๆ อย่างฉัน สวยเลือกได้แบบนี้ก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดสิจ๊ะ”
“เลิศที่สุด หลงตัวเองได้อีกนังคนนี้” นักรบเบ้หน้าอย่างหมั้นไส้ แต่ก็ต้องยอมรับว่าชีสวยเลือกได้อย่างที่ปากว่าจริงๆ
นักรบเดินไปหยิบแก้วพั้นซ์มาเพิ่มแล้วแจกจ่ายให้เพื่อนทั้งสอง สามสาวยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กันพร้อมชนแก้ว
“เชียร์ส”
“แด่ความสำเร็จของเรา”
“ของฉันย่ะ” คะนึงนางเอ่ยแก้ แล้วเสียงสียงหัวเราะของสามสาวก็ดังประสานกันกลบเสียงดนตรีในจังหวะเร้าใจบนเวทีที่แอร์รุ่นพี่กำลังทั้งร้องทั้งเต้นกันอย่างสนุกสนาน ในขณะที่วรินยุพาฮัดฮัดขัดใจ ทุกครั้งที่มีเรื่องกระทบกระทั่งกับคะนึงนางเธอมักจะสู้ไม่ได้เสมอ
“นังนางมันไปร่ำเรียนวิชาเถียงกะศาสตร์มาจากไหน ฉันไม่เคยสู้มันได้ซักที”
“นั่นสิ ปากคอมันยังกับกรรไกร คมจนบาดตัวฉันไปหมดแล้วนี่” ชะเอมวาดฝ่ามือออกไปประกอบคำพูด มือจึงฟาดไปบนหน้าอกใครคนหนึ่ง หญิงสาวตกใจแต่วรินยุพาอ้าปากค้างกับความหล่อเหลาปานเทพบุตรกรีกของคนตรงหน้าทำให้ชะเอมเอี้ยวตัวมามอง
“ค..โคไพลอตปฐพี” ชะเอมอุทาน เธอรู้จักเขาเพราะวันที่ไปสมัครงานมีใครคนหนึ่งชี้ให้เธอดู วันนั้นปฐพีอยู่ในชุดเครื่องแบบนักบิน หล่อและดูดีจนทำให้เธอหูอื้อตาลาย
“ปฐพีเหรอ” วรินยุพาพึมพำพลางส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มไปให้ทว่าชายหนุ่มเพียงแต่ส่งยิ้มให้บางๆ ไม่ได้มีทีท่าแปลกใจว่าทำไมสองสาวและใครอีกหลายคนในงานจะรู้จักเขา ทั้งที่เพิ่งเข้ามาทำงานแท้ๆ
สองสาวมองตามชายหนุ่มไปจนลับตา วรินยุพาแทบลืมไปแล้วว่าตัวเองตั้งใจจะเดินไปล้างตัวในห้องน้ำ เป็นไปได้อยากกลั้นใจตายเสียเดี๋ยวนี้กับความหล่อที่ทำเอาใจเธอสั่นไหวรุนแรงเหมือนถูกใครจับเขย่า
“นี่เหรอโคไพลอตที่เขาว่ากัน”
“ใช่…นี่แหละโคไพลอตปฐพี ผู้ชายที่หล่อและรวยที่สุดของสายการบินนางฟ้าแอร์ไลน์ เธอไม่เห็นเหรอว่าสาวๆ ในงานมองตามตาละห้อย” ชะเอมพึมพำราวตกอยู่ในห้วงความฝัน สาวๆ มากกว่าครึ่งในกลุ่มแอร์น้องใหม่เลือกที่จะสมัครเข้านางฟ้าแอร์ไลน์ก็เพราะอยากพาตัวมาใกล้ชิดกับนักบินหนุ่มคนนี้
“ฉันนี่แหละจะทำให้เขาหยุดความหล่อเอาไว้ที่ฉันคนเดียว” วรินยุพาบอกอย่างมั่นใจพลอยทำให้อารมณ์ฝันหวานของชะเอมสะดุดลง
“มากไปแล้วย่ะ”
“นี่…ยัยชะเอมตาหวาน อย่าบอกนะว่าเธอก็คิดจะลงสนามแข่งกับฉัน อย่าเลยจ้ะมันเสียเวลาเปล่า” วรินยุพามองเพื่อนสนิทตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นไปจรดศีรษะแล้ววกลงกลับมาใหม่ทำให้ชะเอมนึกฉุน
“หมายความว่าไง”
“โธ่…ฉันแค่ล้อเล่นน่า ของแบบนี้ใครดีใครได้ อย่าให้ผู้ชายคนเดียวมาทำให้ความเป็นเพื่อนของเราสั่นคลอนเลยน่า ทางที่ดีเรามาร่วมมือกันทำให้โคไพรู้จักพวกเราเป็นการส่วนตัวดีกว่า อย่าให้นังคะนึงนางมันงาบไปได้ซะก่อน” วรินยุพานึกไปถึงถ้อยคำของคะนึงนางเมื่อหลายวันก่อนที่เจ้าตัวมั่นอกมั่นใจนักหนาว่าจะเอาชนะใจปฐพีได้ด้วยแววตาครุ่นคิด เธออาจจะเคยแพ้คะนึงนาง แต่นับจากนี้ต่อไปเธอจะกลายเป็นผู้ชนะบ้าง
“เธอจะห้ามอะไรได้”
“ห้ามได้สิ วันนี้ฉันจะไม่ปล่อยให้มันได้มีโอกาสทำความรู้จักกับโคไพปฐพี” วรินยุพาตวัดสายตามองร่างสวยของคะนึงนางในชุดนางฟ้าที่เต้นสุดเหวี่ยงอยู่กลางฟลอร์พร้อมกับเพื่อนอีกสองคนเพราะเริ่มเมาได้ที่ รอยยิ้มมุ่งร้ายวาบผ่านในหน้า

คะนึงนางทั้งเต้นทั้งดื่มอย่างสนุกสนานเต็มที่เพราะนานๆ จะได้ปล่อยผีแบบนี้ซักที ขอสนุกให้สุดเหวี่ยง เพราะจากนี้ไปการอบรมอย่างเข้มข้นจะทำให้พวกเธอสนุกกันไม่ออก
“ขอโทษครับ ใช่คุณคะนึงนางรึเปล่า” ใครคนหนึ่งในชุดหนุ่มทหารเกาหลี สวมหมวกทรงแหลมปิดใบหน้าเกือบครึ่งเอ่ยถาม เมื่อหญิงสาวพยักหน้าจึงยื่นแก้วเครื่องดื่มส่งไปให้
“คะ?”
“มีคนฝากมาให้คุณครับ” ชายชุดเกาหลีบอกขึ้น ทำให้นักรบกับเกดแก้วเริ่มเกิดอาการกรี๊ดกร๊าดที่ไม่ทันไรเพื่อนในกลุ่มก็มีหนุ่มสนใจซะแล้ว
“โคไพลอตปฐพีครับ แล้วยังกำชับมาด้วยว่าพั้นซ์จากใจให้คุณคะนึงนางดื่มให้หมด รวมทั้งแซนด์วิชในจานนี่ด้วยครับ” เขาบอกพร้อมส่งจานใบเล็กบรรจุแซนด์วิชขนาดพอดีคำสามสี่ชิ้นส่งให้ ยิ่งทำให้เพื่อนอีกสองคนแทบจะตีอกชกหัวด้วยความริษยา ดวงตาร้อนผะผ่าว
“กรี๊ด อกอีริสซี่จะแตก” นักรบเต้นเร่า ในขณะที่คะนึงนางหัวใจพองโต หันมายักคิ้วให้เพื่อนแล้วรับมาก่อนฝากถ้อยความกลับไปด้วย
“อย่างนั้นก็ฝากขอบคุณเขาด้วยนะคะ บอกด้วยว่าฉันจะกินให้หมด”
“ยินดีครับ” ชายชุดเกาหลีค้อมศีรษะให้อย่างสุภาพก่อนเดินหลบออกไปอีกมุมหนึ่งที่วรินยุพายืนอยู่กับชะเอม สองสาวยิ้มอ่อนหวานหยดย้อยให้แล้ววรินยุพาก็รวบมือเขามาเขย่า
“ขอบคุณมากนะคะพี่ยศ ไวน์ดีใจที่สุดเลยค่ะที่นางยอมรับแก้วน้ำกับขนมของไวน์ เราทะเลาะกันมาได้สองวันแล้ว ไม่ได้พูดกันเลยไวน์ก็อึดอัด”
“ไม่เป็นไรครับ พี่เต็มใจช่วยน้องไวน์อยู่แล้ว ว่าแต่ทำไมต้องให้พี่อ้างชื่อโคไพลอตปฐพีด้วยละครับ อย่างนี้น้องคะนึงนางจะรู้ได้ยังไงว่าน้องไวน์ฝากของมาง้อ” เกียรติยศช่างเครื่องหนุ่มที่วรินยุพาเพิ่งหว่านเสน่ห์ไปให้ถามขึ้น หลังสาวเจ้าเฝ้ารำพึงรำพันว่าทะเลาะกับแอร์น้องใหม่ด้วยกันอย่างคะนึงนาง เพราะฝ่ายนั้นแอบชอบนักบินหนุ่มปฐพีและเข้าใจผิดว่าเธอคิดจะเป็นคู่แข่ง ดังนั้นเธอจึงขอให้เขาเอาขนมและเครื่องดื่มไปให้แทนแต่เกรงฝ่ายนั้นจะไม่ยอมรับ จึงต้องอ้างชื่อปฐพี
“เรื่องนั้นเดี๋ยวไวน์จัดการเองค่ะ ขอแค่เขายอมรับขนมกับเครื่องดื่มของไวน์ก็พอ ไม่เอาล่ะ เราอย่าพูดเรื่องคนอื่นกันเลยนะคะ ไปดิ้นกันต่อดีกว่า” วรินยุพาลากช่างเครื่องหนุ่มไปกลางฟลอร์คนละมุมกับคะนึงนาง รอดูว่าเมื่อไหร่ยาถ่ายที่เธอเพิ่งใช้ชะเอมออกไปซื้อจะออกฤทธิ์
ทางด้านคะนึงนางก็ซัดทุกอย่างเกลี้ยงไม่ยอมให้เพื่อนทั้งสองมีส่วนร่วม แต่ผ่านไปได้ราวๆ สิบห้านาที ยาถ่ายชนิดรุนแรงของวรินยุพาก็เริ่มจะออกฤทธิ์ วรินยุพาใส่ไปจนหมดซองเพราะอยากกันไม่ให้คะนึงนางมีโอกาสได้รู้จักปฐพีและหวังผลให้อีกฝ่ายถึงขั้นนอนหยอดน้ำข้าวต้มจะได้มาทำงานไม่ได้ งานนี้ต่อให้ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมแค่ไหน ไร้มนุษยธรรมยังไง หากแลกมากับชัยชนะ เธอก็ทำทั้งนั้น
เธอแพ้คะนึงนางมานานแล้ว ขอชนะซักที
“ริสซี่ ฉ..ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ” คะนึงนางหยุดเต้นแล้วเดินเร็วๆ ออกไปยังห้องน้ำ ออกมาได้ไม่ถึงนาทีก็ต้องย้อนกลับไปใหม่ท่ามกลางเสียงหัวเราะไล่หลังของวรินยุพา
“ฮะๆ สะใจจริงๆ”
“มันจะไม่รุนแรงไปหน่อยเหรอไวน์” ชะเอมกลืนน้ำลาย ยานั่นคนขายบอกว่าให้แบ่งกินทีละส่วนจนครบสามวันแต่ทว่าวรินยุพาเทไปจนหมดซอง งานนี้คะนึงนางไม่แอดมิดก็ให้มันรู้ไป
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า นังนางมันธาตุแข็ง แค่นี้ไม่ตายง่ายๆ หรอก” วรินยุพายักไหล่ สายตามองจับไปยังกลุ่มนักบินที่นั่งกันอยู่บนโต๊ะวีไอพีมีปฐพีที่เด่นกว่าใครๆ เท่านี้เธอก็บอกตัวเองไว้แล้วว่า ผู้ชายคนนี้เป็นของเธอ ใครหน้าไหนก็แย่งไปไม่ได้ทั้งนั้น โดยเฉพาะคะนึงนาง
หญิงสาวมองอยู่นานแล้ว เมื่อโคไพลอตหนุ่มลุกขึ้นแล้วสะบัดศีรษะเล็กน้อยเพราะเพื่อนนักบินด้วยกันคะยั้นคะยอให้ให้ดื่มเหล้าไปหลายแก้วจึงคิดจะเดินยืดเส้นยืดสายเพื่อให้อาการมึนงงดีขึ้นก่อนขับรถกลับบ้าน วรินยุพาเห็นเป็นโอกาสดีจึงได้ผละจากชะเอมที่กำลังเต้นหันหลังให้อยู่
“ว๊าย” วริยุพาร้องอุทานทำแก้วน้ำส้มหกรดตัวเองอย่างตั้งใจ ในขณะที่ชายหนุ่มตกใจ เพราะจู่ๆ สาวเจ้าก็เดินเข้ามาชน และเมื่อเขาก้มลงประคองหญิงสาวจึงทำตาปรือๆ แล้วถือโอกาสเอนซบไปบนต้นแขนกำยำน่ากอดก่อนช้อนสายตาขึ้นมอง
“ขอโทษนะคะ พอดีไวน์ดื่มมากไปหน่อย โอ๊ย…ปวดหัวจัง” หญิงสาวยกมือขึ้นมากุมศีรษะ ลุกไม่ไหวเขาจึงต้องประคองให้ลุกขึ้น
“ผมว่าคุณไปนั่งเก้าอี้นั่นก่อนดีกว่า ท่าทางคุณเมามากเดี๋ยวจะกลับบ้านไม่ไหวเอานะ แล้วนี่ไม่มีเพื่อนมาด้วยเลยเหรอ” เขาก้มหน้าลงมาถามเพราะส่วนสูงที่มีมากถึง 180 เซนติเมตรในขณะที่วรินยุพาเตี้ยกว่าเกือบ 15 เซนติเมตรหญิงสาวส่ายหน้าแทนคำตอบ
“ไวน์ไม่รู้จักใครหรอกค่ะ ที่จริงไม่ได้อยากดื่มมากแต่เพราะเจอเพื่อนใหม่แล้วทุกคนก็คะยั้นคะยอให้ดื่ม จะปฏิเสธก็ไม่ได้ ถ้ากลับไม่ไหวจะทำยังไงก็ไม่รู้” วรินยุพาแสร้งถอนหายใจเอนซบเขาไปตลอดทางที่เขาเดินพาไปนั่งบนเก้าอี้ทำให้ตกเป็นเป้าสายตาของใครต่อใคร
“ตายแล้วๆ ชะนีไวน์งาบโคไพลอตไปกินแล้ว นังนางมันหายไปไหนของมัน ไม่ใช่ตกส้วมตายไปแล้วเหรอ” นักรบเท้าสะเอวมองวรินยุพาอย่างหมั้นไส้ ตาก็คอยชะเง้อหาคะนึงนางว่าเมื่อไหร่จะกลับเข้ามาเสียที เกดแก้วเองก็นึกห่วงจึงชวนให้นักรบไปดูด้วยกัน
“ดีเหมือนกัน หายไปชาติหนึ่งแล้ว เผื่อมันตกส้วมตายไปแล้วจริงๆ” นักรบชวนเกดแก้วให้ออกไปจากฟลอร์ เดินผ่านเก้าอี้ที่วรินยุพากับปฐพีนั่งอยู่ก็สะบัดหน้าพรืด ไปถึงก็เจอคะนึงนางในสภาพนางฟ้าปีกหักนั่งเหยียดขาอยู่หน้าห้องน้ำโดยพิงศีรษะเข้ากับกำแพง สภาพดูไม่จืด
“นาง!”
“ฉันท้องเสีย โอย..มันมาอีกแล้ว” คะนึงนางผุดลุกขึ้นแล้วกลับเข้าไปในห้องน้ำ ใบหน้าสวยที่แต่งอ่อนอยู่แล้วซีดเผือดเข้าไปอีก
“กินอะไรผิดสำแดงเข้าล่ะ แกมัวแต่ขี้แตกอยู่แบบนี้ รู้ไหมว่านังชะนีไวน์มันกำลังจะงาบโคไพลอตของฉันเข้าปากไปแล้ว” นักรบร้อนใจแต่คนท้องเสียอย่างคะนึงนางไม่มีอารมณ์อยากเอาชนะในตอนนี้
“ช่างมันเถอะ อยากจะงาบอะไรก็ให้มันงาบไป”
“พูดอย่างงี้ได้ยังไง โคไพลอตเขาอุตส่าห์เอาขนมกับพั้นช์มาให้แกกิน” เกดแก้วโพล่งขึ้นทำให้คะนึงนางกับนักรบชะงักก่อนหันมามองหน้ากัน
“ขนมกับพั้นช์” หนึ่งสาวกับอีกครึ่งสาวอุทานขึ้นพร้อมกัน แล้วใบหน้าซีดเผือดของคะนึงนางก็ฉาดสีเข้มขึ้นมาเป็นริ้วๆ ด้วยความโกรธ มือเรียวกำแน่นจนมองเห็นเส้นเลือดเต้นระริก
“นังไวน์ มันแน่ๆ”
“อะไรเหรอ” เกดแก้วทำหน้าเหรอ
“ก็ที่นังนางมันขี้แตกขี้แตนอยู่นี่ก็เพราะแผนการนังชะนีไวน์นะสิ ต๊าย…เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวมาก แค่ยกแรกนังนางก็จอดซะแล้ว” นักรบมองเพื่อนสนิทอย่างสมเพช ช่วยพยุงร่างอ่อนระทวยของหญิงสาวให้ลุกขึ้น แม้สภาพจะเหมือนนางฟ้าปีกหักทว่าดวงตาวาววับดุจนางเสือ
“ใครว่าฉันแพ้ นี่มันเพิ่งเริ่มต้น ยังไม่เสร็จศึกอย่าเพิ่งนับศพทหาร”
“แล้วแกจะทำไงต่อ ไปเอาเรื่องมันดีไหม”
“ไม่…แต่งานนี้ฉันไม่ยอมแพ้ง่ายๆ หรอก แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!” คะนึงนางหมายมาด กัดฟันกรอดพร้อมถูกำปั้นไปมา



สาริน
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ก.ค. 2556, 23:05:30 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ก.ค. 2556, 23:05:30 น.

จำนวนการเข้าชม : 3032





<< ตอนที่ 2 50%   ตอนที่ 4 40% >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account