หนึ่งรักเหนือรุ้ง
เหนือฟ้า.... เออีสาวแสนสวยแห่งบริษัทโฆษณาปั้นคิด พยายามหาเงินทุกวิถีทางเพื่อซื้อบ้านหลังใหม่ให้แม่ หลังโดนคุณป้ามหาประลัยตามราวีทุกวัน ร้อยเล่ห์มารยาถูกนำมาใช้เพื่อดึงดูดใจลูกค้า แต่ทว่า... เิงินก้อนโตที่เธอควรจะได้รับ กลับถูกใครบางคนขัดขวาง แถมจองล้างจองผลาญไม่ยอมให้เธอไปจากบ้านของเขา
แล้วเธอจะทำอย่างไรล่ะ ในเมื่อเขาเป็นทั้งเจ้านาย และอดีตพี่ชายที่เคยทำให้เธออกหัก การแข่งขันเพื่อชิงชัยแบบไม่มีใครยอมใครจึงเริ่มต้นขึ้น
งานนี้ไม่รู้ว่าใครจะอยู่ใครจะไป ใครจะแพ้ใจตัวเองก่อน มาร่วมลุ้นกัน ^^
แล้วเธอจะทำอย่างไรล่ะ ในเมื่อเขาเป็นทั้งเจ้านาย และอดีตพี่ชายที่เคยทำให้เธออกหัก การแข่งขันเพื่อชิงชัยแบบไม่มีใครยอมใครจึงเริ่มต้นขึ้น
งานนี้ไม่รู้ว่าใครจะอยู่ใครจะไป ใครจะแพ้ใจตัวเองก่อน มาร่วมลุ้นกัน ^^
Tags: เหนือฟ้า , เพลงรัก , ชินชนะ , รัก , กุ๊กกิ๊ก
ตอน: บทที่ สิบหก : ลักพาตัว!?!
มุกมาลาเหลือบมองเจ้านายที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัย เพราะต้องเตรียมตัวสำหรับกิจกรรมค่ายศิลปะที่จะมาถึงในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า ทำให้เธออยู่ทำงานล่วงเวลาจนดึกดื่น มาวินอาสามาส่ง แต่ก็ไม่ยอมพูดอะไรตลอดทาง ไม่สิ เรียกว่าเขาเงียบไปตั้งแต่กลับมาจากมหาวิทยาลัยที่เขาเป็นศิษย์เก่าน่าจะเหมาะกว่า ท่าทางอย่างนี้คงมีปัญหา...
อย่าหาว่าเธอยุ่งเรื่องคนอื่นเลย แต่การที่เขาเป็นเช่นนี้ มันทำให้เธอไม่สบายใจตามไปด้วย
“วันนี้คุณมาวินไปโปรโมตค่ายของเราที่คณะ มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ” สาวร่างอวบดันแว่นสายตาให้รับกับสันจมูกขณะเอ่ยถาม มาวินหันมองช้าๆ แม้ภายในรถที่จอดอยู่หน้าบ้านสองชั้นในซอยแถวย่านลาดพร้าวจะค่อนข้างมืด แต่เขาก็มองเห็นความเป็นห่วงใต้แว่นตากรอบกลมนั้นทันที
“ผมแสดงอาการออกไปมากจนคุณสังเกตได้อีกแล้วเหรอคุณมุก” เขาถามด้วยความแปลกใจ เลขาฯสาวอยากตอบเหลือเกิน บนหน้าของเขาเหมือนมีข้อความแปะอยู่ว่า ‘ผมกำลังเสียใจ ผมเศร้าใจเหลือเกิน’ เป็นใครก็ต้องอ่านได้ทั้งนั้น
“มีเรื่องอะไรเหรอคะ” เธอถามอีก ซึ่งเขาก็ไม่คิดจะปิดบัง
“วันนี้ผมเจอน้องชายเจ้านายคุณเหนือ”
“น้องชายเจ้านายคุณเหนือ...” มุกมาลาทวนคำ เพื่อเรียงลำดับความสัมพันธ์ในสมอง “น้องชายคุณชินชนะหรือคะ”
“ใช่ ผมบังเอิญเจอเขา เราได้คุยกันนิดหน่อย เขาบอกว่าเขารู้จักคุณเหนือ เพราะคุณเหนือเป็นแฟนพี่ชายเขา”
“คะ? อยู่ๆ ก็พูดออกมาเลยเหรอคะ แปลกจัง แล้วทำไมเขาถึงพูดอย่างนั้นละคะ มุกถามนายท็อปแล้ว ท็อปบอกสองคนนั้นไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“บางทีน้องชายคุณอาจจะไม่รู้”
เหรอ... มุกมาลาเอียงคอสงสัย “ท็อปทำงานที่เดียวกัน ถ้าไม่รู้แสดงว่าก็ต้องปิดเป็นความลับ แล้วทำไมน้องชายคุณชินชนะ ถึงมาบอกคุณหนึ่งทั้งๆ ที่เพิ่งเจอหน้ากัน มุกว่ามันแปลกๆ นะคะ”
“ไม่แปลกหรอก เขาบอกว่าเคยเห็นผมตอนที่ผมอยู่กับคุณเหนือ ผมเลยถามเขาว่ารู้จักคุณเหนือด้วยเหรอ เขาเลยอธิบาย...” พูดจบก็ถอนหายใจ ก่อนที่เขาจะเอนศีรษะลงพนัก “เห็นทีงานนี้ผมต้องตัดใจจริงๆ แล้วล่ะ”
มุกมาลาเห็นหน้าเศร้าๆ ของเจ้านายก็อดเป็นห่วงไม่ได้ มาวินเป็นผู้ชายที่ดี เป็นสุภาพบุรุษแบบที่หายากเหลือเกินในปัจจุบัน คนดีๆ อย่างเขาควรจะสมหวัง คิดดังนั้นก็หมายมั่นกับตัวเอง ใครจะหาว่าเธอวุ่นวายเกินหน้าที่ก็ช่าง แต่งานนี้เธอขอยุ่งหน่อยเถอะ
เพื่อคุณหนึ่ง เธอจะหาปีกมาใส่ หาธนูมาถือ แล้วแปลงร่างเป็นกามเทพให้เอง (แต่ไม่รู้จะบินไหวหรือเปล่านะ)
ชินชนะที่สวมเชิ้ตขาวกับกางเกงสแลคสีดำ...เครื่องแบบนักศึกษา มองครีเอทีฟหนุ่มที่เดินแบกเป้ ออกมาจากออฟฟิศด้วยความแปลกใจ นี่เพิ่งทุ่มเท่านั้น ทำนุทัพจะรีบไปไหน แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่านี่คือเย็นวันศุกร์ เขาก็พอเข้าใจ
“มีนัดกับสาวที่ไหนล่ะท็อป” เขาทักทายอย่างสนิทสนม อีกฝ่ายยกมือไหว้ก่อนตอบ
“สาวแถวนี้ล่ะครับคุณชิน”
อารมณ์ดีที่ปรากฏชัดบนใบหน้าใต้หนวดรุงรังสะกิดใจนักธุรกิจหนุ่มอย่างจัง สาวแถวนี้...ใคร ความสงสัยทำให้เขายิงคำถามใส่เพื่อนรักที่นั่งรออยู่ในห้องทำงานพร้อมน้องสาวทันทีที่เปิดประตูเข้ามา
“ท็อปไปไหน”
ชายหนุ่มลูกครึ่งเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนตอบ “กลับไปแล้วมั้ง นายมีอะไร”
“ไปกับใคร”
“กลับไปคนเดียวแหละ รีบไปจัดกระเป๋า”
“จัดกระเป๋าไปไหน... ไปกับเหนือฟ้าใช่ไหม”
“เอ๊ย รู้ได้ไงวะ แต่ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้น ไม่ได้ไปเที่ยวกันหรอก คุณเหนือเขาไปกับลูกค้า คุณมาวินไง... เจ้าของครุอุดมน่ะ เลขาฯ คุณมาวินเป็นพี่สาวของท็อป ก็เลยชวนไปด้วยกัน ไปดูสถานที่สำหรับจัดค่ายศิลปะ ซึ่งจะใช้เป็นโลเคชั่นในงานโฆษณา ไปทำงานทั้งนั้น ไม่มีอะไรหรอก” บุริศรีบเอ่ยเมื่อเห็นสายตาขุ่นเคืองของเพื่อน ซึ่งนานๆ ครั้งเขาจะได้เห็น แต่หลังจากการอธิบาย แววตาคมของอีกฝ่ายยิ่งฉายแววเคืองโกรธกว่าเดิม
“ไอ้ชิน ใจเย็น นั่งก่อนๆ คุณเหนือไปทำงานจริงๆ”
บุริศไม่ได้เอ่ยเปล่า แต่เดินมาพาเพื่อนไปนั่งที่โซฟา รอให้สงบสักพัก แล้วจึงเปลี่ยนเรื่อง
“มาคุยกันดีกว่าว่าเรื่องลูกสาวคุณอิสระไปถึงไหนแล้ว”
“เท่าเดิม” เขาตอบเสียงห้วนด้วยความหงุดหงิด แต่เมื่อนึกได้ว่าเขาไม่ควรลงกับเพื่อน เขาจึงถอนหายใจเบาๆ แล้วเล่าด้วยอารมณ์ที่เย็นลง “หลังจากวันนั้นที่ได้คุยกัน ก็เจอกันอีกสองสามครั้ง แต่ก็ไม่มีอะไรคืบหน้าเท่าไร… แล้วทางเหนือฟ้าเป็นไง”
“คุณเหนือเล่าว่า เมื่อวันก่อนผู้หญิงของคุณอิสระตามมาอาละวาดที่บ้าน เธอช่วยพูดให้ฝ่ายนั้นกลับไป อิงตะวันก็เลยเรียกไปคุยด้วย” บุริศเปิดเผยเพราะไม่รู้สัญญาลับระหว่างเพื่อนและเออีสาว ขณะที่ความเคร่งเครียดกลับมาเยือนชินชนะอีกครั้ง
“เรียกเข้าไปคุยเลยเหรอ”
“อืม แต่ก็ไม่ได้คืบหน้ามากมาย อาจจะพอๆ กับนายนั่นแหละ เฮ้อ...งานนี้มันยากกว่าที่เราคาดการณ์ไว้นะ นายคิดว่าจะปิดจ็อบได้ไหมวะ”
“ต้องได้สิ” ชินชนะเอ่ยอย่างมั่นใจ เมื่อนึกถึงความลับที่ตัวเองรู้มา แล้วทันใดนั้น หลอดไฟในสมองก็สว่างวาบขึ้น แผนร้ายถูกร่างอย่างรวดเร็ว
“ฉันรู้แล้วว่าจะใกล้น้องอิงกว่านี้ได้ยังไง” แล้วก็รู้ด้วยว่าจะทำให้เหนือฟ้าห่างจากมาวินและทำนุทัพได้ด้วยวิธีไหน นักธุรกิจหนุ่มเหยียดยิ้ม รอยบุ๋มที่ข้างแก้มยังปรากฏ แต่ตอนนี้มันกลับดูเจ้าเล่ห์มากกว่าน่ารักเสียแล้ว
ลมทะเลพัดตึงจนปอยผมที่หลงเหลือจากการมัดเป็นมวยหลวมๆ ไว้ด้านหลัง สะบัดโดนหน้าจนคันยุบยิบ เปลวแดดยามบ่ายช่างร้อนระอุจนซันบล็อก เอสพีเอฟ 130 ยังเอาไม่อยู่ ไอเค็มจากน่านน้ำจังหวัดระยองทำให้ตัวเหนียวเหนอะ แต่กระนั้น หญิงสาวร่างบางในเสื้อคอปาดสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีครีม ซึ่งยืนอยู่หน้าอาคารไม้สองชั้น.. ที่ตั้งของโรงเรียนวัดบ้านเล ก็ยังคงยิ้ม ยิ้ม และยิ้ม
“คุณเหนืออยากนั่งพักก่อนไหมครับ เดินชมโรงเรียนมาตั้งแต่เช้า คงเหนื่อย”
น้ำเสียงห่วงใยที่ดังขึ้นข้างกาย ทำให้หญิงสาวอยากหันไปตอบว่า ดีค่ะ เหนือปวดขาไม่ไหวแล้ว.. แต่เมื่อเธอเงยหน้าไปเห็นสายตาเอื้ออาทรใต้แว่นกรอบหนาของลูกค้าหนุ่มที่วันนี้แต่งตัวสบายๆ ด้วยเชิ้ตสีน้ำเงินกับกางเกงขาสามส่วนสีขาว เออีสาวก็จำต้องส่ายหน้า แล้วมุสาไปพร้อมกับรอยยิ้ม
“ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ สบายมาก” ว่าอย่างนั้น ก่อนเปลี่ยนเรื่องเพื่อให้ดูจริงจัง และเพื่อให้การสำรวจโลเคชันครั้งนี้ลุล่วงโดยเร็ว “คุณมาวินคิดไว้หรือยังคะว่าจะจัดกิจกรรมตรงไหน เหนือว่าในห้องเรียนก็ดีนะคะ แต่ถ้าแถวริมหาดภาพคงสวย”
“คุณเหนือคิดเหมือนผมเลยครับ ผมก็อยากได้ฉากทะเลเหมือนกัน” เขาว่า ทำหน้าดีใจเหมือนเด็กๆ ที่มีคนเห็นตรงกัน ก่อนจะชี้ไปยังโรงไม้ไร้ผนังที่อยู่ติดกับชายหาด ใต้ต้นหูกวางที่แผ่กิ่งก้านให้ความร่มรื่น
“ตรงนั้นเป็นโรงอาหารที่บริษัทผมเคยมาสร้างไว้ให้ ผมถามครูใหญ่แล้ว ท่านยินดีให้ใช้พื้นที่ตรงนั้นสำหรับการทำกิจกรรมตลอด 10 วันของเรา”
“ดีเลยค่ะ เหนือก็เล็งไว้ตั้งแต่ตอนมาถึงเหมือนกัน เราเดินไปดูกันดีไหมคะ” จะได้พักนั่งด้วย เมื่อยจะแย่... ประโยคหลังเหนือฟ้าคิดเองในใจ ขณะที่มุกมาลาซึ่งยืนอยู่ด้วยมาตลอด นึกบางอย่างขึ้นได้
“ถ้าอย่างนั้นคุณเหนือกับคุณหนึ่งเดินไปดูกันก่อนนะคะ มุกขอตัวไปเข้าห้องน้ำหน่อย”
“ห้องน้ำอีกแล้วเหรอคะ” เหนือฟ้าเผลอถามออกไปด้วยความสงสัย คราวก่อนที่อีกฝ่ายขอตัวไปห้องน้ำ ก็หายจ้อยไปเลย หวังว่านี่จะไม่ใช่แผนอะไรอีกนะ
“ขอโทษนะคะคุณเหนือ” สาวร่างอวบที่สวมเดรสลายดอกสีสันสดใสเอ่ยอย่างเกรงใจ ก่อนหันไปหาน้องชายมาดเซอร์ที่อยู่ใกล้ๆ ซึ่งกำลังยกกล้องขึ้นเก็บภาพทะเลด้านหน้า “ท็อป ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อย”
ทำนุทัพเลิกคิ้ว หันมามองด้วยความแปลกใจ “ห้องน้ำหญิงนะพี่มุก ให้ผมไปด้วยทำไม” เขาว่า ขณะที่พี่สาวพยายามขยิบตาให้แต่ก็ไร้ผล เธอจึงต้องเอ่ยต่อ
“ก็วันนี้โรงเรียนหยุด ไม่มีคนเลยเห็นไหม เงียบอย่างนี้น่ากลัวจะตาย ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยป่ะ” มุกมาลาพยายามอ้าง แต่คนที่เห็นใจกลับไม่ใช่ผู้เป็นน้อง
“ถ้าอย่างนั้นผมไปเป็นเพื่อนเอง ให้คุณเหนือกับท็อปไปดูที่กันก่อน เผื่อมีอะไรปรึกษากัน”
“ไม่ได้นะคะคุณหนึ่ง...เออ คือมุกเกรงใจคุณหนึ่ง คุณหนึ่งไปที่โรงอาหารกับคุณเหนือเถอะค่ะ มุกไปกับท็อปได้ ไป ท็อป” ไม่พูดเปล่าแต่ยังเขย่งเท้ามาล็อคคอน้องชายที่สูงกว่าไว้ แล้วกึ่งลากกึ่งดึงให้เดินไปด้วยกัน ทำนุทัพร้องโวยไปตลอดทาง ขณะที่มาวินมองตามด้วยความแปลกใจ
“คุณมุกท่าทางแปลกๆ เป็นอะไรหรือเปล่า”
เขาพึมพำกับตัวเอง ขณะที่เหนือฟ้าลอบถอนหายใจ นี่เขาไม่รู้จริงๆ หรือว่าแกล้งซื่อ ตั้งแต่คุณเลขาฯ โทรศัพท์มานัดเออีสาวให้มาทะเลด้วยกันทั้งที่มันไม่ใช่คำสั่งของเขา คุณเจ้านายยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าฝ่ายนั้นมีเจตนาอะไร
“นี่พี่คิดจะจับคู่พี่เหนือกับเจ้านายพี่เหรอ!?!”
ความตกใจของทำนุทัพ ทำให้พี่สาวร่างอวบต้องยกมือขึ้นปิดปากน้องชายทันที ก่อนชะโงกจากหลังเสาไปดูว่ามีใครได้ยินไหม แต่เมื่อเห็นว่าเจ้านายและเออีสาวคนสวยกำลังนั่งเคียงกันอยู่ในโรงไม้ซึ่งห่างออกไป เธอก็ผ่อนลมหายใจด้วยความโล่งอก
“พี่ไม่ได้จับสักหน่อย แค่อยากให้สองคนนั้นมีเวลาอยู่ด้วยกัน”
“ทำไม เจ้านายพี่สั่งเหรอ”
“เปล่า พี่ทำเอง พี่เห็นว่าคุณหนึ่งชอบคุณเหนือก็เลยอยากเชียร์ให้สมหวัง ดูสิคู่นั้น เหมือนกิ่งทองใบหยกเลยนะ คุณหนึ่งเป็นคนดีจะตาย ใครได้เป็นแฟน โชคดียิ่งกว่าถูกหวย ท็อปก็ช่วยเชียร์คุณหนึ่งให้คุณเหนือด้วยสิ นะ”
“เรื่องอะไร...” ทำนุทัพว่าเสียงห้วน จ้องหน้าพี่สาวเขม็ง “ผมก็ชอบพี่เหนือ แล้วจะเชียร์ให้คนอื่นทำไม พี่เองก็เหมือนกัน ชอบเขาอยู่ไม่ใช่เหรอ ทำมาเป็นแม่สื่อให้ ไม่เจ็บหรือไง”
น้องชายถามอย่างตรงไปตรงมา ทำให้มุกมาลาถึงกับชะงัก เธอเบิ่งตาใต้แว่นกรอบกลมกว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะละล่ำละลักออกมาเมื่อหาเสียงตัวเองเจอ
“ท็อป ท็อปพูดเรื่องอะไร!!!”
“พี่มุก ผมเป็นน้องพี่นะ ทำไมจะไม่รู้ว่าพี่คิดอะไร... ถึงตอนเรียนพี่จะเป็นแม่สื่อให้คนนั้นที คนนี้ที แต่ความรักของพี่คราวนี้ พี่จะใส่พานไปประเคนให้คนอื่นอีกเหรอ ถ้าพี่อยากทำก็ทำ แต่ผมไม่เอาด้วยหรอก ผมชอบพี่เหนือ แล้วผมก็ไม่อยากให้พี่เหนือมีแฟนเป็นคุณมาวินด้วย ถึงจะเป็นลูกเพื่อนพ่อ หรือว่าเป็นคนดีแค่ไหนก็ตาม” ทำนุทัพว่าอย่างจริงจัง ซึ่งก็ทำให้คนฟังพูดอะไรไม่ออก ได้แต่อ้ำอึ้งอย่างจนคำแก้ตัว น้องชายเลยถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเอ่ยต่อ
“ผมชอบพี่เหนือ ต่อให้พี่เหนือไม่ได้ชอบผมแบบนั้น ผมก็จะไม่ยัดเยียดเธอให้คนอื่น การซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง มันไม่ใช่เรื่องเห็นแก่ตัวเลยนะพี่มุก ผมรู้ว่าพี่มุกอยากเป็นคนดีในสายตาคุณมาวิน แต่ทรมานตัวเอง ทำตัวเองเจ็บบ่อยๆ มันจะเป็นคนดีได้ยังไง ขนาดตัวเองยังไม่รัก แล้วจะไปรักใครได้...”
หนุ่มมาดเซอร์ที่ปกติไม่ค่อยพูด กล่าวยาวเหยียดจนมุกมาลาได้แต่อึ้ง เธออ้าปากค้างอยู่นาน เป็นอาการที่ทำให้น้องหลุดขำ
“ตะลึงเลยล่ะสิ คมใช่ไหมล่ะ” เขาว่า ก่อนหัวเราะ และเมื่อเห็นอีกฝ่ายพยักหน้าช้าๆ เขาก็ยื่นมือไปตบไหล่เบาๆ “เลิกเชียร์คุณมาวินเหอะพี่” น้ำเสียงเข้าอกเข้าใจ เหมือนผู้ใหญ่กำลังสั่งสอนเด็กที่มีประสบการณ์น้อยกว่า แต่ทว่าประโยคต่อมา มุกมาลาก็อยากหาอะไรมาตีก้นน้องชายจริงๆ
“เปลี่ยนมาเชียร์ผมแทนเถอะ”
มาวินไม่รู้จริงๆ ว่าหญิงสาวข้างกายที่เขาลอบสังเกตอยู่นานกำลังคิดอะไรอยู่ สายตาของเธอเหม่อลอยไปยังท้องทะเลสีครามเบื้องหน้า บางเวลาคิ้วบางก็ขมวดแน่น แต่บางครั้งก็คลายออกพร้อมรอยยิ้มปรากฏมุมปาก เหมือนเธอมีเรื่องให้คิดหนัก แต่ก็เป็นเรื่องที่เธอรัก จึงเลิกคิดไม่ได้
“คุณเหนือชอบทะเลไหมครับ”
ชายหนุ่มเอ่ยถาม หลังได้ยินเสียงถอนหายใจครั้งที่สามของเธอ เหนือฟ้าที่มัวแต่ทอดใจออกไปไกลสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนหันกลับมาปั้นยิ้มหวานให้
“ทำไมคุณมาวินถามอย่างนั้นละคะ มีใครบ้างไม่ชอบทะเล”
“คนที่มีความหลังมั้งครั้ง” เขาตอบเสียงเรียบ ซึ่งทำให้เธอนิ่วหน้าเล็กน้อย ก่อนตอบเสียงห้วนอย่างลืมตัว
“ทุกคนมีเมื่อวานไม่ใช่เหรอคะ แล้วทำไมจะมีความหลังไม่ได้”
ชายหนุ่มชะงักทันทีที่ได้ยิน “ผมขอโทษครับ” เขาพึมพำเบาๆ แต่แค่นั้นก็พอแล้วที่เหนือฟ้าจะตระหนักว่าเผลอพูดอะไรออกไป
“เหนือผิดเองค่ะ พอดีมีเรื่อง... ไม่ค่อยสบายใจ ขอโทษนะคะที่ใส่อารมณ์กับคุณ”
เธอว่า แล้วแกล้งเงียบเพื่อดูว่าเขาจะถามอะไรไหม แต่นอกจากคำว่า ‘ไม่เป็นไรครับ’ ที่เขาเอ่ยออกมา มาวินก็เพียงใช้นิ้วชี้ดันแว่นตาขึ้นให้รับกับสันจมูก ไม่ปรากฏอาการอย่างอื่น
“คุณจะไม่ถามหรือคะว่าเหนือมีเรื่องอะไร”
“อยากถามครับ แต่บางเรื่อง ถ้าเจ้าตัวไม่พูดเอง คนอื่นก็ทำได้เพียงแค่สงสัย...ไม่ใช่หรือครับ”
“จริงด้วยสิคะ ถ้าเจ้าตัวไม่พูด คนอื่นก็ไม่รู้จะถามยังไง”
เหนือฟ้าเอ่ยแล้วนิ่งไปอีกครั้ง ก่อนหันกลับไปยังทะเลเบื้องหน้า มนตราแห่งเวิ้งน้ำสีเข้มและชายหาดที่ทอดยาวทำให้ความคิดเคลื่อนคล้อยสู่อดีต โดยไม่รู้ตัว เธอก็เปิดปากเล่าเรื่องในวันวานออกมาอย่างเหม่อลอย
“ตอนเด็กๆ ที่บ้านชอบมาเที่ยวทะเล เหนือชอบทะเลมาก ชอบเล่นน้ำ เล่นได้ทั้งวันไม่เบื่อ เหนือชอบนั่งบนห่วงยาง ให้พี่ลากออกไป รอคลื่นซัด... สนุกมาก แต่บางครั้งพี่ก็แกล้งทิ้งเหนือไว้กลางทะเลแล้วว่ายหนี เหนือร้องไห้ ก็เป็นเขานั่นแหละที่ต้องมาปลอบ แล้วเหนือก็จะแกล้งเขาคืน ฝังเขาในทราย ให้โผล่มาแค่หัว เขาก็บ่น แต่ก็ยอม”
แล้วเสียงหัวเราะใสๆ ของเด็กหญิงตัวน้อยกับพี่ชายตัวสูงก็แว่วเข้ามาในหัว เหนือฟ้ายิ้มตามเมื่อนึกถึงความสุขในครั้งนั้น ก่อนคิ้วบางจะขมวดเข้าหากันเมื่ออีกเหตุการณ์ปรากฏแทรกเข้ามา
ไม่ใช่แค่ภาพของเขากับผู้หญิงอีกคน แต่เป็นความในใจของเขาที่เธอได้ยินต่างหาก
“ทะเลสวยงามเสมอ จนกระทั่ง... เขา...จากไป พี่ชายที่แสนดีได้จากเหนือไป เหนือก็เลยไม่อยากกลับมาทะเลอีก เหนือเกลียดทะเล”
“คุณเหนือ...”
เพราะหางเสียงของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บช้ำ ทำให้มาวินอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปแตะเบาๆ ที่ไหล่เพื่อให้กำลังใจ เหนือฟ้าเม้มปากแน่นข่มก้อนสะอื้นเอาไว้ ยามที่เธอไม่รู้ตัว ความอ่อนแอก็มันจะทำหน้าที่ของมันอย่างแข็งขันเสมอ
ชายหนุ่มแว่นหนายืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่ได้ถามอะไร ทั้งที่ในใจอยากดึงร่างบางที่สะท้านสั่นมากอดไว้ อยากปลอบประโลมเธอด้วยหัวใจของเขา แต่เขาก็ไม่กล้าพอจะทำเช่นนั้น ระหว่างกันจึงมีแค่ความเงียบงัน ยืนฟังเสียงคลื่นซัดสาดและจมอยู่กับความคิดของตัวเอง
“คุณเหนือครับ...” เสียงแผ่วเบาของชายหนุ่มข้างกาย ไม่อาจดังไปถึงหัวใจที่ล่องลอยไปไกลของเธอได้ เขาจึงต้องเรียกเธอซ้ำ พร้อมกับเขย่าร่างบางเบาๆ เธอจึงจะรู้สึกตัว หญิงสาวหันมองเขาอย่างงงๆ
“โทรศัพท์คุณเหนือน่ะครับ” เขาว่า พลางบุ้ยใบ้ไปยังต้นตอของเสียงเพลงที่ยังคงขับขาน เหนือฟ้ารีบหยิบมันขึ้นมาจากกระเป๋าสะพาย แต่แล้วเบอร์ของปลายสายก็ทำให้เธอชะงัก
รู้ได้อย่างไรว่าเธอกำลังคิดถึง ถึงได้โทรมาอย่างถูกจังหวะเวลา
แวบแรก ความเคยชินสั่งให้กดตัดสาย แต่เพราะอะไรบางอย่าง... ส่วนลึกในใจ จิตใต้สำนึก หรือลางสังหรณ์ กลับสั่งให้เธอกดรับ หญิงสาวพึมพำขอตัวกับมาวิน ก่อนเดินไปอีกทาง
เธอไม่ได้กรอกเสียงหวาน ไม่ได้เอ่ยทักทาย แต่ปลายสายก็ราวกับจะมองเห็นว่าเธอกดรับแล้วจึงเอ่ยก่อน
“ถ้าพี่เป็นรุ้ง พี่จะรีบออกมาจากตรงนั้น”
คิ้วบางของหญิงสาวขมวดเข้าหากัน ก่อนยิงคำถามเสียงห้วน “หมายความว่ายังไง”
“ออกมาเดี๋ยวนี้เลยรุ้ง พี่ไม่ได้ล้อเล่น”
“คุณกำลังพูดเรื่องอะไร”
“ไม่มีเวลาแล้ว”
เขาทำเสียงร้อนรนจนคนฟังเริ่มร้อนใจ เธอหันรีหันขวาง พลันหันไปเห็นใครคนหนึ่งที่กำลังตรงมาจากอีกทาง
ร่างบางของเด็กสาวที่คุ้นตาก้าวฉับๆ มาหาชายหนุ่มแว่นหนาที่ยืนอยู่ในโรงอาหาร ไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้ว สติสั่งคำเดียว
หนี!!!
---------------------------------------------------
ความจริงก็ไม่ได้ลักพาตัวอะไรหรอก ตั้งชื่อตอนให้ระทึกไปอย่างนั้น อย่าว่าเค้าน้าาา555
คุณพันธุ์แดงกวา : 555 เพื่อนเคยบอกให้ปลายเสิร์จหาแฟนจากกูเกิ้ล ก็เลยแอบเอามาให้เหนือฟ้าใช้ด่าคู่ต่อสู้ค้า 5555
คุณ Auuu : ขอบคุณมากค้าาา
คุณ ภาวิน : แบบว่าไม่มีใครยอมใครเลย ตอนแต่งก็เพลินเหมือนกันค้า
คุณ Sukhumvitt66 : ไม่มั่นจริง ใ้ช้มุกนี้ไม่ได้นะเนี่ย
คุณ nunoi : ใช่แล้วค้า ไม่ยอมกันหรอก
คุณ OhLaLa : กะล่อนสุดๆ ไปเลยค้า
คุณ เดิมเดิม : แน่นอนอยู่แล้วค่ะ^^
คุณ ดังปัณณ์ : 5555 เริ่มเห็นความน่ารักของพี่หนึ่งแล้วใช่ไหมคะ 5555 กลัวจะหมั่นไส้ในความกะล่อนกันไปหมด
คุณ kaelek : ขอบคุณค้า
ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ ขอให้มีความสุขมากค่ะ
ปลายสี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 ก.ค. 2556, 00:17:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 ก.ค. 2556, 00:31:36 น.
จำนวนการเข้าชม : 1529
| << บทที่ สิบห้า : ทำคะแนน | บทที่ สิบเจ็ด : จะรอดไหมเนี่ย >> |
พันธุ์แตงกวา 20 ก.ค. 2556, 04:48:47 น.
โอย ถ้าไม่รับสายพี่ชิน เสร็จแน่ ยายคุณหนูอิงตามมาใช่มะ งานนี้ให้พี่ชินหนึ่งแต้ม
แต่เค้าสงสารคุณมุกอ่ะ เป็นผู้หญิงที่โรแมนติกมาก ซึ้ง...(ที่ไม่ใช้หม้อนึ่งซาลาเปา)
โอย ถ้าไม่รับสายพี่ชิน เสร็จแน่ ยายคุณหนูอิงตามมาใช่มะ งานนี้ให้พี่ชินหนึ่งแต้ม
แต่เค้าสงสารคุณมุกอ่ะ เป็นผู้หญิงที่โรแมนติกมาก ซึ้ง...(ที่ไม่ใช้หม้อนึ่งซาลาเปา)
ทำนุทัพ เธอพูดได้ดีมาก เอาใจป้าไปเลย ป้าชอบหนุ่มเซอร์ คารมคมคาย
Sukhumvit66 20 ก.ค. 2556, 10:54:14 น.
นั่นแน่ ตอนหน้าก็กะจะลักพาตัวเขาใช่ไหมละ คุณชิน ไปรำลึกฟามหลังซะหน่อย คริคริ
นั่นแน่ ตอนหน้าก็กะจะลักพาตัวเขาใช่ไหมละ คุณชิน ไปรำลึกฟามหลังซะหน่อย คริคริ
sai 20 ก.ค. 2556, 15:33:43 น.
แอบชอบท้อปอ่ะคร้าาา
แอบชอบท้อปอ่ะคร้าาา
ดังปัณณ์ 20 ก.ค. 2556, 17:21:53 น.
ว้าย กรีดร้อง มุกมาลาจ๋าไม่ต้องห่วงนะเดี๋ยวเก๊าหาลูกโป่งมาช่วยทำให้ตัวลอยเอง อิๆ แต่เอิ่ม อิคุณท็อปเจ้าคะ แม้นแมนอ่ะตอนแรก แต่ที่บอกว่า มาเชียร์ผมแหนเหอะ แม้เจ้าข้า อั้ยยยยยยยยยยย ได้ใจจริงๆพ่อคุณ กิ๊วๆๆๆๆๆ
ว้าย กรีดร้อง มุกมาลาจ๋าไม่ต้องห่วงนะเดี๋ยวเก๊าหาลูกโป่งมาช่วยทำให้ตัวลอยเอง อิๆ แต่เอิ่ม อิคุณท็อปเจ้าคะ แม้นแมนอ่ะตอนแรก แต่ที่บอกว่า มาเชียร์ผมแหนเหอะ แม้เจ้าข้า อั้ยยยยยยยยยยย ได้ใจจริงๆพ่อคุณ กิ๊วๆๆๆๆๆ
OhLaLa 20 ก.ค. 2556, 20:10:32 น.
กด Like ให้นายท็อป ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเองดีที่สุดแล้ว
คุณชินชนะ คุณทำอาไรลงไปค๊า
รุ้ง หนี! ให้ไว
กด Like ให้นายท็อป ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเองดีที่สุดแล้ว
คุณชินชนะ คุณทำอาไรลงไปค๊า
รุ้ง หนี! ให้ไว
kaelek 21 ก.ค. 2556, 18:17:18 น.
คุณชินนี่ เจ้าเล่ห์อ่ะ รุ้งจะหนีทันมั้ยเนี่ย!!
คุณชินนี่ เจ้าเล่ห์อ่ะ รุ้งจะหนีทันมั้ยเนี่ย!!
เดิมเดิม 22 ก.ค. 2556, 18:05:33 น.
ก็สงสัยอยู่นะว่าเลขาแอบปิ๊งเจ้านาย
ก็สงสัยอยู่นะว่าเลขาแอบปิ๊งเจ้านาย