น้ำผึ้งบ้านไพร # ชุดนางฟ้าจำแลง
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: 35.2 เล่นเกมแจกหนังสือ (1)
ช่วงละครเวทีพักเบรกให้ผู้ชมมาเข้าห้องน้ำยืดเส้นยืดสาย พิชญาที่เดินจากห้องน้ำมาก่อนน้ำผึ้งก็บอกว่า
“เมื่อกี้เหมือนจะเห็นแฟนพี่วันศุกร์มากับผู้ชาย...ดูสนิทสนมกัน”
“ไหนคะ” น้ำผึ้งหันซ้ายหันขวา และวิธีการหันนั้นไม่ใช่หันแบบหลุกหลิกแต่เป็นการเหลือบตาสอดส่ายและถ้าสายตาไปประทะเข้ากับสายตาของใครสักคนที่ยิ้มให้หรือมองมาพอดีน้ำผึ้งก็ยิ้มนิด ๆ ให้...ภาพของน้ำผึ้งในสายตาของสื่อมวลชนจึงเป็นภาพนางงามมิตรภาพ...ไม่มีวีน ไม่มีเหวี่ยง ตอบคำถามสื่อด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน...และดูเหมือนว่า น้ำผึ้งเองก็ไม่เคยอายที่จะบอกกับใคร ๆ ว่ากำพืดของตนนั้นเป็นคนบ้านไพร...เป็นเด็กบ้านนอกที่บังเอิญมีโอกาสอันดีผ่านเข้ามาในชีวิต กระทั่งได้เป็นนางงามเวทีใหญ่ระดับประเทศ ลงจากเวทีมาแล้วก็มีงานเดินแบบ ถ่ายแบบ เป็นพรีเซนเตอร์สินค้ามีงานอีเว้นต์ไม่ได้ขาดและตอนนี้น้ำผึ้งก็ได้เล่นละครเรื่อง เรือนร่มเย็นของพี่อ๊อด...สื่อมวลชนนั้นจับตาดูกันดูว่าน้ำผึ้งจะผ่านงานชิ้นนี้ไหม...แต่ว่าแฟนคลับของน้ำผึ้งนั้นเชียร์กันอย่างน่าดูเพราะว่าพี่อ๊อดได้พระเอกหน้าหยกน้องใหม่ที่เพิ่งเข้าวงการจากการประกวดเฟ้นหาดาวดวงใหม่ของทางสถานีมาประกบกับน้ำผึ้ง กะว่าจบเรื่องนี้แล้วถ้ากระแสดีก็จะดันให้เล่นละครคู่กันเป็นคู่ขวัญคู่ใหม่ของทางสถานีอีกด้วย...
“นั่น ๆ ไง ยืนซื้อน้ำกับขนมอยู่นั่นไง” ด้วยสัญชาตญาณทำให้พิชญารีบดึงน้ำผึ้งให้หลบมุมเสาก่อนจะโผล่หน้าออกมาพร้อมโทรศัพท์รุ่นสมาร์ทโฟน...
“ทำอะไรคะ”
“สมัยนี้ทำอะไรมันต้องมีหลักฐาน ถ่ายเป็นคลิปวีดีโอด้วยดีกว่า จะได้เห็นว่าสวีทกันขนาดไหน”
น้ำผึ้งรู้สึกใจคอไม่ดีเมื่อเห็นรอยยิ้มของภัทรินและการเอาอกเอาใจเทคแคร์เกินปกติของผู้ชายคนนั้น...
ถ้าคุณวรรณศุกร์รู้เรื่องนี้อะไรจะเกิดขึ้นกับชีวิตรักของคนทั้งคู่...
“เรียบร้อยแล้ว...เดี๋ยวละครจบค่อยโทรคุยกับพี่วันศุกร์”...
กลับมาถึงห้องชุดที่อยู่ตึกเดียวกับวรรณศุกร์แต่อยู่คนละชั้นโดยการใช้บริการรถไฟฟ้าใต้ดินแล้ว น้ำผึ้งก็กดโทรศัพท์ไปหาคชาพัฒน์ในทันที เพราะนานแล้วที่ไม่ได้อัพเดทเรื่องราวของวรรณศุกร์กับภัทริน...
“มีอะไรหรือผึ้ง”
“นางสงกรานต์ของพี่เป็นไงบ้างล่ะ”
“ก็ไม่ขาดทุนหรอก แต่ก็ได้กำไรไม่มาก...เด็กมันไม่มีปฏิภาณไหวพริบนะผึ้ง...” ว่าแล้วคชาพัฒน์ก็ถอนหายใจออกมาอย่างแรง
“ดูเหมือนเหนื่อยหน่ายใจ”
“ก็มีบ้าง...แล้วนี่โทรมาทำไมยะ”
“คิดถึงก็เลยโทรมาหาค่ะ...”
“คิดถึงฉันหรือคิดถึงใครกันแน่”
“ก็คิดถึงพี่หน่อง คิดถึงพี่นัยนิต คิดถึงทุก ๆ คนที่บ้านไพรค่ะ”
“อ้อ ลืมเลย นึกขึ้นมาได้ สำลีกับวิธิตเขาจะแต่งงานกันนะสามเดือนข้างหน้า จะมาหรือเปล่า”
“ต้องดูงานก่อนค่ะ เพราะถ้ามีงาน ผึ้งก็ไม่ไปหรอก” ด้วยรู้ว่าส่วนใหญ่แล้วเดี๋ยวนี้ฤกษ์แต่งงานจะเป็นวันเสาร์วันอาทิตย์ซะเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งตอนนี้ไปจนถึงอีกหลาย ๆ เดือน ๆ น้ำผึ้งมีคิวถ่ายละคร เพราะว่าวันธรรมดานั้นต้องไปเรียนในมหาวิทยาลัยเอกชนที่อยู่บนถนนเส้นเดียวกับคอนโดมิเนียมที่เช่าอยู่ และตอนนี้น้ำผึ้งก็ไม่ได้เรียนคหกรรมศาสตร์อย่างที่ได้ตั้งใจไว้ ด้วยมหาวิทยาลัยแห่งนั้นไม่ได้เปิดสอนคณะนี้ แต่อาจารย์ที่โรงเรียนสอนทำอาหารก็บอกกับน้ำผึ้งว่า หากมีใจรักจะทำอาหารหวานหรือคาวก็ให้เรียนพิเศษไปเรื่อย ๆ แทน น้ำผึ้งจึงเลือกเรียนคณะนิเทศศาสตร์เพราะตรงกับสายงานที่ทำอยู่ในปัจจุบัน โดยก่อนที่จะเปลี่ยนใจไปเรียนนิเทศศาสตร์น้ำผึ้งก็ได้โทรมาบอกเล่าให้วรรณศุกร์ได้รับรู้ และเขาก็เห็นดีเห็นงามพร้อมกับบอกให้เธอตั้งใจเรียนให้จบโดยเร็วจะได้มีเวลาทำงานได้อย่างเต็มที่...
“เดี๋ยวได้กำหนดวันเวลาที่แน่ชัดแล้วจะโทรบอกแล้วกัน...”
“แล้วพี่นัยนิตกับพี่ทินละคะ” น้ำผึ้งเจอนัยนิตครั้งล่าสุดนั้นหญิงสาวไม่ได้ซอยผมสั้นแบบผู้ชายแล้ว...ผมนัยนิตยาวประบ่าแสกข้างหน้าหวานเป็นอย่างมาก
“คงจะแต่งกันเร็ว ๆ นี้แหละ” น้ำเสียงของคชาพัฒน์ดูอ่อนล้าจนผึ้งต้องถามด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
“ทำเหมือนยังทำใจไม่ได้”
“โอ้ย...ใครไม่รักไม่รู้หรอกผึ้ง ตัวเองเถอะ ลืมคุณศุกร์เขาได้หรือยังล่ะ”
“ไม่บอก”
“แล้วคุณเติ้ลที่เคยเป็นข่าวด้วยล่ะ ไปอย่างไรแล้ว”
“แหมพี่ ข่าวบันเทิง เชื่ออะไรได้ คุณเติ้ลเขาก็บ้าทำงานตามประสาเขา ผึ้งก็อยู่ส่วนผึ้ง นักข่าวเห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ๆ ก็เอาไปเต้าข่าวให้เป็นกระแส”
“สรุปว่ายังว่างเปล่า”
“ค่ะ ยังเด็ก ยังต้องเรียน ยังไม่พร้อมมีแฟน”
“รอคุณศุกร์ก็บอกมาเถอะ...”
“คุณภัทไปบ้านไพรครั้งล่าสุดเมื่อไหร่คะ” เมื่อสบช่องน้ำผึ้งจึงวกเข้าหาเรื่องที่อยากรู้ทันที...
“เมื่อไหร่ๆ คิดก่อน เอ นานแล้วนะไม่เจอ ไม่เห็นมา เห็นแต่คุณศุกร์เข้ากรุงเทพไปหา ...เอ๊ะ คุณศุกร์ก็ไม่ได้เข้ากรุงเทพนานแล้วเหมือนนะ กี่วันแล้วหว่า ถามทำไมเหรอ ...ว๊ายตาเถรหรือว่าเขากับคุณภัทเลิกกันแล้ว”
-----
วางสายจากน้ำผึ้งแล้วคชาพัฒน์ก็โทรหาแหล่งข่าวในทันที...
“ป้าจ๊ะป้า คุณภัทกับคุณศุกร์เขาเป็นอย่างไรกันแล้ว คือ หน่องก็มัวแต่ยุ่ง ๆ เลยไม่มีเวลาสนใจเขาทั้งคู่
เหมือนแต่ก่อน คุณภัทไม่ได้มาบ้านไพรนานกี่เดือนแล้ว”
“นานแล้วนะกี่เดือนป้าก็ไม่ได้นับ...”
“แล้วคุณศุกร์ละ ไปกรุงเทพบ้างหรือเปล่า”
“ไม่ได้ไปนานแล้วเหมือนกัน”
“เขาเลิกกันแล้วเหรอ”
“ยังคุยกันอยู่นะ...เห็นคุยโทรศัพท์คุยกันเหมือนเดิม ถามถึงเขาทำไม มีอะไรเหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอกป้า แค่นี้นะ...ลูกค้าเข้าร้าน” ตอนที่คชาพัฒน์ถามน้ำผึ้ง ว่าถามทำไม น้ำผึ้งก็ ไม่บอกเหตุผล คชาพัฒน์จึงไม่มีเหตุผลสำหรับคำถามของป้าสมานเช่นกัน...
แต่คนอย่างคชาพัฒน์เมื่อมีเรื่องคาใจแล้วจะปล่อยให้ผ่านเลยไปหรือทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไม่ได้ วางสายจากป้าสมานแล้วคชาพัฒน์ก็โทรหาวิธิตในทันที...
“คุณธิตฮะ คุณศุกร์แพรม ๆ อะไรให้รู้บ้างหรือเปล่า”
“แพรม ๆ อะไรคืออะไรหรือหน่อง”
“หน่องรู้มาว่าคุณภัทไม่ได้มาบ้านไพรนานแล้ว คุณศุกร์ก็ไม่ได้ไปกรุงเทพนานแล้วเหมือนกัน คือสงสัยความสัมพันธ์ของทั้งคู่นะ เห็นคุณธิตสนิทสนมกับคุณศุกร์ ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ๆ หน่องคิดว่าคงจะระบายความในใจให้ฟังบ้าง”
อันที่จริงวรรณศุกร์บอกให้วิธิตรับรู้ถึงข้อตกลงระหว่างเขากับภัทรินแต่วรรณศุกร์บอกกับวิธิตว่าไม่ให้พูดต่อ...แต่ว่าครั้งนี้เหมือนคชาพัฒน์จะระแคะระคาย แล้วอีกอย่างวิธิตเองก็อยากให้วรรณศุกร์นั้นตัดใจจากภัทรินได้อย่างเด็ดขาดเหมือนกัน...
“ถ้าบอกแล้วหน่องก็อย่าพูดไปนะว่ารู้เรื่องนี้จากปากผม”
“ได้ฮะ สัญญาเลยว่าจะเหยียบไว้กับที่ร้านหนิงหน่องแฮร์คัทเลย”
“เหยียบให้อยู่นะ ไม่ใช่เล็ดกระจายไปหมด”
“สัญญาว่ากระจายแน่ๆ” คชาพัฒน์ทำเสียงทีเล่นทีจริง
“เรื่องมันมีดังนี้...คุณภัทเขาขอพักความสัมพันธ์กับไอ้ศุกร์หนึ่งปีน่ะ คือจะไม่ไปหากัน ไม่เจอกัน จะโทรคุยกันอย่างเดียว และหากว่าหนึ่งปีนี้ ทั้งคู่ยังรักกันอยู่เหมือนเดิม ภัทรินก็จะยอมแต่งงานและย้ายมาอยู่ที่บ้านไพร”
“โอ้ววววววว...จริง ๆ หรือนี่...”
“อย่าพูดไปล่ะ”
“ไม่พูดเด็ดขาดเลยสัญญา”
คชาพัฒน์เพียงแต่สัญญาว่าจะไม่พูด ดังนั้นเพื่อให้คนอื่นรับรู้โดยเฉพาะน้ำผึ้ง คชาพัฒน์จึงใช้วิธีการพิมพ์ส่งข้อความสนทนาทางโปรแกรมเฟสบุ๊คแทน...
------------------------------------------------เกมแจกหนังสือ----------------------------------
เกม แจกหนังสือนิยาย เรื่อง น้ำผึ้งบ้านไพร # เฟื่องนคร สนพ.ทู้บโรส
....กติกา มีดังนี้...ตั้งแต่ตอนที่ 1 จนถึง ตอน ล่าสุด คือ 35.2 นั้น ผมจะแจกให้กับ คุณ Zephyr 1 เล่ม เพราะว่า เธอเม้นท์ทุกตอน...
กติกาที่ผมจะแจกสำหรับ เล่มที่ 2-3-4 และ 5 (ในเบื้องต้น) ก็คือ
ตอนนี้ผมได้ไปพิมพ์คำว่า stop! ไว้ท้ายคอมเม้นท์ของทุกตอนแล้ว
เกม แจกเล่มที่ 2-3-4-5 ก็คือ ให้ สิทธิ เฉพาะคนเคยคอมเม้นท์ตั้งแต่ตอนที่ 1-35.2 ช่วยเช็คว่า ใครเม้นท์มากเป็นอันดับ 2 3 และ 4 ...
ได้คำตอบแล้ว นำมาว่าง...ท่านก็จะได้ เล่มที่ 5 ไปครอง....
(ไม่งง กันนะครับ ให้สิทธิ์เล่นเกมนี้เฉพาะคนที่เม้นท์ ก่อนหน้าคำว่า stop เท่านั้น ใครรู้ก่อน ทำงานก่อน(เกมใช้งาน) ก็จะได้ไปเลย 1 เล่ม ) รวมเป็น 5 เล่ม....
ในเบื้องต้น..
แต่ช้าก่อน ๆ....
สำหรับท่านที่ไม่เคยเม้นท์ แต่อาจจะกดไลค์ ผมก็อยากจะแจก เพียงแต่ว่า ท่านต้องลงชื่อ ไว้ใน ตอนล่าสุดนี้ก่อน แล้วถึงจะมีสิทธิ์ เล่นเกมส์ ตอบคำถามในการโพสต์ครั้งถัดไปครับ....และคำถามนั้นไม่ยากเท่าที่น้ำผึ้งตอบหรอกครับ...คริคริ...
จบ...
“เมื่อกี้เหมือนจะเห็นแฟนพี่วันศุกร์มากับผู้ชาย...ดูสนิทสนมกัน”
“ไหนคะ” น้ำผึ้งหันซ้ายหันขวา และวิธีการหันนั้นไม่ใช่หันแบบหลุกหลิกแต่เป็นการเหลือบตาสอดส่ายและถ้าสายตาไปประทะเข้ากับสายตาของใครสักคนที่ยิ้มให้หรือมองมาพอดีน้ำผึ้งก็ยิ้มนิด ๆ ให้...ภาพของน้ำผึ้งในสายตาของสื่อมวลชนจึงเป็นภาพนางงามมิตรภาพ...ไม่มีวีน ไม่มีเหวี่ยง ตอบคำถามสื่อด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน...และดูเหมือนว่า น้ำผึ้งเองก็ไม่เคยอายที่จะบอกกับใคร ๆ ว่ากำพืดของตนนั้นเป็นคนบ้านไพร...เป็นเด็กบ้านนอกที่บังเอิญมีโอกาสอันดีผ่านเข้ามาในชีวิต กระทั่งได้เป็นนางงามเวทีใหญ่ระดับประเทศ ลงจากเวทีมาแล้วก็มีงานเดินแบบ ถ่ายแบบ เป็นพรีเซนเตอร์สินค้ามีงานอีเว้นต์ไม่ได้ขาดและตอนนี้น้ำผึ้งก็ได้เล่นละครเรื่อง เรือนร่มเย็นของพี่อ๊อด...สื่อมวลชนนั้นจับตาดูกันดูว่าน้ำผึ้งจะผ่านงานชิ้นนี้ไหม...แต่ว่าแฟนคลับของน้ำผึ้งนั้นเชียร์กันอย่างน่าดูเพราะว่าพี่อ๊อดได้พระเอกหน้าหยกน้องใหม่ที่เพิ่งเข้าวงการจากการประกวดเฟ้นหาดาวดวงใหม่ของทางสถานีมาประกบกับน้ำผึ้ง กะว่าจบเรื่องนี้แล้วถ้ากระแสดีก็จะดันให้เล่นละครคู่กันเป็นคู่ขวัญคู่ใหม่ของทางสถานีอีกด้วย...
“นั่น ๆ ไง ยืนซื้อน้ำกับขนมอยู่นั่นไง” ด้วยสัญชาตญาณทำให้พิชญารีบดึงน้ำผึ้งให้หลบมุมเสาก่อนจะโผล่หน้าออกมาพร้อมโทรศัพท์รุ่นสมาร์ทโฟน...
“ทำอะไรคะ”
“สมัยนี้ทำอะไรมันต้องมีหลักฐาน ถ่ายเป็นคลิปวีดีโอด้วยดีกว่า จะได้เห็นว่าสวีทกันขนาดไหน”
น้ำผึ้งรู้สึกใจคอไม่ดีเมื่อเห็นรอยยิ้มของภัทรินและการเอาอกเอาใจเทคแคร์เกินปกติของผู้ชายคนนั้น...
ถ้าคุณวรรณศุกร์รู้เรื่องนี้อะไรจะเกิดขึ้นกับชีวิตรักของคนทั้งคู่...
“เรียบร้อยแล้ว...เดี๋ยวละครจบค่อยโทรคุยกับพี่วันศุกร์”...
กลับมาถึงห้องชุดที่อยู่ตึกเดียวกับวรรณศุกร์แต่อยู่คนละชั้นโดยการใช้บริการรถไฟฟ้าใต้ดินแล้ว น้ำผึ้งก็กดโทรศัพท์ไปหาคชาพัฒน์ในทันที เพราะนานแล้วที่ไม่ได้อัพเดทเรื่องราวของวรรณศุกร์กับภัทริน...
“มีอะไรหรือผึ้ง”
“นางสงกรานต์ของพี่เป็นไงบ้างล่ะ”
“ก็ไม่ขาดทุนหรอก แต่ก็ได้กำไรไม่มาก...เด็กมันไม่มีปฏิภาณไหวพริบนะผึ้ง...” ว่าแล้วคชาพัฒน์ก็ถอนหายใจออกมาอย่างแรง
“ดูเหมือนเหนื่อยหน่ายใจ”
“ก็มีบ้าง...แล้วนี่โทรมาทำไมยะ”
“คิดถึงก็เลยโทรมาหาค่ะ...”
“คิดถึงฉันหรือคิดถึงใครกันแน่”
“ก็คิดถึงพี่หน่อง คิดถึงพี่นัยนิต คิดถึงทุก ๆ คนที่บ้านไพรค่ะ”
“อ้อ ลืมเลย นึกขึ้นมาได้ สำลีกับวิธิตเขาจะแต่งงานกันนะสามเดือนข้างหน้า จะมาหรือเปล่า”
“ต้องดูงานก่อนค่ะ เพราะถ้ามีงาน ผึ้งก็ไม่ไปหรอก” ด้วยรู้ว่าส่วนใหญ่แล้วเดี๋ยวนี้ฤกษ์แต่งงานจะเป็นวันเสาร์วันอาทิตย์ซะเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งตอนนี้ไปจนถึงอีกหลาย ๆ เดือน ๆ น้ำผึ้งมีคิวถ่ายละคร เพราะว่าวันธรรมดานั้นต้องไปเรียนในมหาวิทยาลัยเอกชนที่อยู่บนถนนเส้นเดียวกับคอนโดมิเนียมที่เช่าอยู่ และตอนนี้น้ำผึ้งก็ไม่ได้เรียนคหกรรมศาสตร์อย่างที่ได้ตั้งใจไว้ ด้วยมหาวิทยาลัยแห่งนั้นไม่ได้เปิดสอนคณะนี้ แต่อาจารย์ที่โรงเรียนสอนทำอาหารก็บอกกับน้ำผึ้งว่า หากมีใจรักจะทำอาหารหวานหรือคาวก็ให้เรียนพิเศษไปเรื่อย ๆ แทน น้ำผึ้งจึงเลือกเรียนคณะนิเทศศาสตร์เพราะตรงกับสายงานที่ทำอยู่ในปัจจุบัน โดยก่อนที่จะเปลี่ยนใจไปเรียนนิเทศศาสตร์น้ำผึ้งก็ได้โทรมาบอกเล่าให้วรรณศุกร์ได้รับรู้ และเขาก็เห็นดีเห็นงามพร้อมกับบอกให้เธอตั้งใจเรียนให้จบโดยเร็วจะได้มีเวลาทำงานได้อย่างเต็มที่...
“เดี๋ยวได้กำหนดวันเวลาที่แน่ชัดแล้วจะโทรบอกแล้วกัน...”
“แล้วพี่นัยนิตกับพี่ทินละคะ” น้ำผึ้งเจอนัยนิตครั้งล่าสุดนั้นหญิงสาวไม่ได้ซอยผมสั้นแบบผู้ชายแล้ว...ผมนัยนิตยาวประบ่าแสกข้างหน้าหวานเป็นอย่างมาก
“คงจะแต่งกันเร็ว ๆ นี้แหละ” น้ำเสียงของคชาพัฒน์ดูอ่อนล้าจนผึ้งต้องถามด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
“ทำเหมือนยังทำใจไม่ได้”
“โอ้ย...ใครไม่รักไม่รู้หรอกผึ้ง ตัวเองเถอะ ลืมคุณศุกร์เขาได้หรือยังล่ะ”
“ไม่บอก”
“แล้วคุณเติ้ลที่เคยเป็นข่าวด้วยล่ะ ไปอย่างไรแล้ว”
“แหมพี่ ข่าวบันเทิง เชื่ออะไรได้ คุณเติ้ลเขาก็บ้าทำงานตามประสาเขา ผึ้งก็อยู่ส่วนผึ้ง นักข่าวเห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ๆ ก็เอาไปเต้าข่าวให้เป็นกระแส”
“สรุปว่ายังว่างเปล่า”
“ค่ะ ยังเด็ก ยังต้องเรียน ยังไม่พร้อมมีแฟน”
“รอคุณศุกร์ก็บอกมาเถอะ...”
“คุณภัทไปบ้านไพรครั้งล่าสุดเมื่อไหร่คะ” เมื่อสบช่องน้ำผึ้งจึงวกเข้าหาเรื่องที่อยากรู้ทันที...
“เมื่อไหร่ๆ คิดก่อน เอ นานแล้วนะไม่เจอ ไม่เห็นมา เห็นแต่คุณศุกร์เข้ากรุงเทพไปหา ...เอ๊ะ คุณศุกร์ก็ไม่ได้เข้ากรุงเทพนานแล้วเหมือนนะ กี่วันแล้วหว่า ถามทำไมเหรอ ...ว๊ายตาเถรหรือว่าเขากับคุณภัทเลิกกันแล้ว”
-----
วางสายจากน้ำผึ้งแล้วคชาพัฒน์ก็โทรหาแหล่งข่าวในทันที...
“ป้าจ๊ะป้า คุณภัทกับคุณศุกร์เขาเป็นอย่างไรกันแล้ว คือ หน่องก็มัวแต่ยุ่ง ๆ เลยไม่มีเวลาสนใจเขาทั้งคู่
เหมือนแต่ก่อน คุณภัทไม่ได้มาบ้านไพรนานกี่เดือนแล้ว”
“นานแล้วนะกี่เดือนป้าก็ไม่ได้นับ...”
“แล้วคุณศุกร์ละ ไปกรุงเทพบ้างหรือเปล่า”
“ไม่ได้ไปนานแล้วเหมือนกัน”
“เขาเลิกกันแล้วเหรอ”
“ยังคุยกันอยู่นะ...เห็นคุยโทรศัพท์คุยกันเหมือนเดิม ถามถึงเขาทำไม มีอะไรเหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอกป้า แค่นี้นะ...ลูกค้าเข้าร้าน” ตอนที่คชาพัฒน์ถามน้ำผึ้ง ว่าถามทำไม น้ำผึ้งก็ ไม่บอกเหตุผล คชาพัฒน์จึงไม่มีเหตุผลสำหรับคำถามของป้าสมานเช่นกัน...
แต่คนอย่างคชาพัฒน์เมื่อมีเรื่องคาใจแล้วจะปล่อยให้ผ่านเลยไปหรือทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไม่ได้ วางสายจากป้าสมานแล้วคชาพัฒน์ก็โทรหาวิธิตในทันที...
“คุณธิตฮะ คุณศุกร์แพรม ๆ อะไรให้รู้บ้างหรือเปล่า”
“แพรม ๆ อะไรคืออะไรหรือหน่อง”
“หน่องรู้มาว่าคุณภัทไม่ได้มาบ้านไพรนานแล้ว คุณศุกร์ก็ไม่ได้ไปกรุงเทพนานแล้วเหมือนกัน คือสงสัยความสัมพันธ์ของทั้งคู่นะ เห็นคุณธิตสนิทสนมกับคุณศุกร์ ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ๆ หน่องคิดว่าคงจะระบายความในใจให้ฟังบ้าง”
อันที่จริงวรรณศุกร์บอกให้วิธิตรับรู้ถึงข้อตกลงระหว่างเขากับภัทรินแต่วรรณศุกร์บอกกับวิธิตว่าไม่ให้พูดต่อ...แต่ว่าครั้งนี้เหมือนคชาพัฒน์จะระแคะระคาย แล้วอีกอย่างวิธิตเองก็อยากให้วรรณศุกร์นั้นตัดใจจากภัทรินได้อย่างเด็ดขาดเหมือนกัน...
“ถ้าบอกแล้วหน่องก็อย่าพูดไปนะว่ารู้เรื่องนี้จากปากผม”
“ได้ฮะ สัญญาเลยว่าจะเหยียบไว้กับที่ร้านหนิงหน่องแฮร์คัทเลย”
“เหยียบให้อยู่นะ ไม่ใช่เล็ดกระจายไปหมด”
“สัญญาว่ากระจายแน่ๆ” คชาพัฒน์ทำเสียงทีเล่นทีจริง
“เรื่องมันมีดังนี้...คุณภัทเขาขอพักความสัมพันธ์กับไอ้ศุกร์หนึ่งปีน่ะ คือจะไม่ไปหากัน ไม่เจอกัน จะโทรคุยกันอย่างเดียว และหากว่าหนึ่งปีนี้ ทั้งคู่ยังรักกันอยู่เหมือนเดิม ภัทรินก็จะยอมแต่งงานและย้ายมาอยู่ที่บ้านไพร”
“โอ้ววววววว...จริง ๆ หรือนี่...”
“อย่าพูดไปล่ะ”
“ไม่พูดเด็ดขาดเลยสัญญา”
คชาพัฒน์เพียงแต่สัญญาว่าจะไม่พูด ดังนั้นเพื่อให้คนอื่นรับรู้โดยเฉพาะน้ำผึ้ง คชาพัฒน์จึงใช้วิธีการพิมพ์ส่งข้อความสนทนาทางโปรแกรมเฟสบุ๊คแทน...
------------------------------------------------เกมแจกหนังสือ----------------------------------
เกม แจกหนังสือนิยาย เรื่อง น้ำผึ้งบ้านไพร # เฟื่องนคร สนพ.ทู้บโรส
....กติกา มีดังนี้...ตั้งแต่ตอนที่ 1 จนถึง ตอน ล่าสุด คือ 35.2 นั้น ผมจะแจกให้กับ คุณ Zephyr 1 เล่ม เพราะว่า เธอเม้นท์ทุกตอน...
กติกาที่ผมจะแจกสำหรับ เล่มที่ 2-3-4 และ 5 (ในเบื้องต้น) ก็คือ
ตอนนี้ผมได้ไปพิมพ์คำว่า stop! ไว้ท้ายคอมเม้นท์ของทุกตอนแล้ว
เกม แจกเล่มที่ 2-3-4-5 ก็คือ ให้ สิทธิ เฉพาะคนเคยคอมเม้นท์ตั้งแต่ตอนที่ 1-35.2 ช่วยเช็คว่า ใครเม้นท์มากเป็นอันดับ 2 3 และ 4 ...
ได้คำตอบแล้ว นำมาว่าง...ท่านก็จะได้ เล่มที่ 5 ไปครอง....
(ไม่งง กันนะครับ ให้สิทธิ์เล่นเกมนี้เฉพาะคนที่เม้นท์ ก่อนหน้าคำว่า stop เท่านั้น ใครรู้ก่อน ทำงานก่อน(เกมใช้งาน) ก็จะได้ไปเลย 1 เล่ม ) รวมเป็น 5 เล่ม....
ในเบื้องต้น..
แต่ช้าก่อน ๆ....
สำหรับท่านที่ไม่เคยเม้นท์ แต่อาจจะกดไลค์ ผมก็อยากจะแจก เพียงแต่ว่า ท่านต้องลงชื่อ ไว้ใน ตอนล่าสุดนี้ก่อน แล้วถึงจะมีสิทธิ์ เล่นเกมส์ ตอบคำถามในการโพสต์ครั้งถัดไปครับ....และคำถามนั้นไม่ยากเท่าที่น้ำผึ้งตอบหรอกครับ...คริคริ...
จบ...
จุฬามณีเฟื่องนคร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ส.ค. 2556, 03:30:04 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ส.ค. 2556, 03:36:18 น.
จำนวนการเข้าชม : 1973
| << 35.1 อำลาตำแหน่ง | 36.1 จริง ๆ หรือพี่หน่อง (เกมแจกหนังสือ) >> |
จุฬามณีเฟื่องนคร 1 ส.ค. 2556, 03:30:57 น.
อ่านกติกาพิเศษ ๆ สำหรับเกมแจกหนังสือด้วยนะครับ
อ่านกติกาพิเศษ ๆ สำหรับเกมแจกหนังสือด้วยนะครับ
nateetip 1 ส.ค. 2556, 03:49:26 น.
วันนี้มาเร็วดีจังค่ะ
วันนี้มาเร็วดีจังค่ะ
saralun 1 ส.ค. 2556, 06:14:08 น.
ฮ่าาา ลุ้น ๆ แทนน้ำผึ้ง
ฮ่าาา ลุ้น ๆ แทนน้ำผึ้ง
เดิมเดิม 1 ส.ค. 2556, 08:38:36 น.
พี่หน่องมาแล้ว ไม่เอาไม่พูดใช้ Face เลยหรือค่ะจัดหนักอ่ะ
พี่หน่องมาแล้ว ไม่เอาไม่พูดใช้ Face เลยหรือค่ะจัดหนักอ่ะ
nunoi 1 ส.ค. 2556, 08:50:47 น.
โห อย่างนี้ก็รู้กันหมดซิเนี๊ยะ พี่หน่อง
อย่างนี้น้ำผึ้งรีบกลับบ้านไพร ไปให้กำลังใจ คุณศุกร์ เร็วๆเลยนะจ๊ะ
โห อย่างนี้ก็รู้กันหมดซิเนี๊ยะ พี่หน่อง
อย่างนี้น้ำผึ้งรีบกลับบ้านไพร ไปให้กำลังใจ คุณศุกร์ เร็วๆเลยนะจ๊ะ
mottanoy 1 ส.ค. 2556, 09:28:55 น.
เมนท์บ้างไลค์บ้าง แต่อ่านทุกตอนค่ะ ไม่ขอรับหนังสือนะคะเพราะอยู่ไกล (จะได้ไม่ต้องนับเรา:)
เมนท์บ้างไลค์บ้าง แต่อ่านทุกตอนค่ะ ไม่ขอรับหนังสือนะคะเพราะอยู่ไกล (จะได้ไม่ต้องนับเรา:)
nunoi 1 ส.ค. 2556, 11:46:35 น.
ขอตอบคำถามในตอนนี้เลยนะคะ (เพราะยังไงลำดับก็ไม่เปลี่ยนแปลงแน่ๆ)
อันดับ 2 => คุณ คิมหันตุ์
อันดับ 3 => คุณ เดิมเดิม
อันดับ 4 => คุณ mottanoy
แุถมอีก 2 อันดับค่ะ อันดับ 5 => nunoi , อันดับ 6 => คุณ nateetip
ขอตอบคำถามในตอนนี้เลยนะคะ (เพราะยังไงลำดับก็ไม่เปลี่ยนแปลงแน่ๆ)
อันดับ 2 => คุณ คิมหันตุ์
อันดับ 3 => คุณ เดิมเดิม
อันดับ 4 => คุณ mottanoy
แุถมอีก 2 อันดับค่ะ อันดับ 5 => nunoi , อันดับ 6 => คุณ nateetip
จุฬามณีเฟื่องนคร 1 ส.ค. 2556, 12:15:11 น.
สรุปว่า แจก 5 เล่ม ดังนี้ 1.Zephyr 2.คิมหันต์ 3. เดิมเดิม 4.mottanoy 5.nunoi ส่งที่อยู่มาไว้ที่ข้อความเลยครับ สงวนสิทธิ์เป็นที่อยู่ในเมืองไทยนะครับ หนังสือเป็นเล่มแล้วจะรีบส่งไปให้พร้อมลายเซ็นงาม ๆ...ขอบคุณ nunoi ดับเบิ้ล ๆ เลยครับ
สรุปว่า แจก 5 เล่ม ดังนี้ 1.Zephyr 2.คิมหันต์ 3. เดิมเดิม 4.mottanoy 5.nunoi ส่งที่อยู่มาไว้ที่ข้อความเลยครับ สงวนสิทธิ์เป็นที่อยู่ในเมืองไทยนะครับ หนังสือเป็นเล่มแล้วจะรีบส่งไปให้พร้อมลายเซ็นงาม ๆ...ขอบคุณ nunoi ดับเบิ้ล ๆ เลยครับ
mottanoy 1 ส.ค. 2556, 12:37:07 น.
คุณเฟื่องคะ พอดีอยู่เมกาน่ะค่ะ คงไม่สะดวกค่ะ มีข้ออยากเสนอสองข้อคือ
แหะๆ ก่อนอื่นขอขอบคุณก่อนเลยที่มาเขียนนิยายดีๆให้อ่าน เคยคิดว่าอยากจะให้น้องชายโอนเงินซื้อหนังสือคุณเฟื่องซักพันนึง แต่ให้คุณเฟื่องช่วยบริจาคไปห้องสมุดที่ไหนก้อได้ เพราะเรื่องคุณเฟื่องจะสอนให้เป็นคนดี ขยันหมั่นเพียรตลอด แต่ช่วงนี้คุณพ่อป่วยมาก เรื่องเงินไม่มีปัญหา แต่คนไปช่วยจัดการโอนคงไม่มีเวลา เพราะฉะนั้นถ้าคุณเฟื่องยังอยากแจกให้พี่ จริงๆ รบกวนช่วยบริจากไปห้องสมุดต่างจังหวัดได้มั้ยคะ อยากให้น้องๆได้อาน จะได้คิดดีทำดี มีมานะ
แต่ถ้าคุณเฟื่องไม่สะดวกพี่ก้อขอสละสิทธิ์ให้คนต่อไปค่ะ
ขอบคุณมากๆค่ะ
คุณเฟื่องคะ พอดีอยู่เมกาน่ะค่ะ คงไม่สะดวกค่ะ มีข้ออยากเสนอสองข้อคือ
แหะๆ ก่อนอื่นขอขอบคุณก่อนเลยที่มาเขียนนิยายดีๆให้อ่าน เคยคิดว่าอยากจะให้น้องชายโอนเงินซื้อหนังสือคุณเฟื่องซักพันนึง แต่ให้คุณเฟื่องช่วยบริจาคไปห้องสมุดที่ไหนก้อได้ เพราะเรื่องคุณเฟื่องจะสอนให้เป็นคนดี ขยันหมั่นเพียรตลอด แต่ช่วงนี้คุณพ่อป่วยมาก เรื่องเงินไม่มีปัญหา แต่คนไปช่วยจัดการโอนคงไม่มีเวลา เพราะฉะนั้นถ้าคุณเฟื่องยังอยากแจกให้พี่ จริงๆ รบกวนช่วยบริจากไปห้องสมุดต่างจังหวัดได้มั้ยคะ อยากให้น้องๆได้อาน จะได้คิดดีทำดี มีมานะ
แต่ถ้าคุณเฟื่องไม่สะดวกพี่ก้อขอสละสิทธิ์ให้คนต่อไปค่ะ
ขอบคุณมากๆค่ะ
คิมหันตุ์ 1 ส.ค. 2556, 13:02:21 น.
โอ้ววววววว คุณ nunoi นับแล้ว กิ๊วๆ ไวม๊าก
ปล.ทำไมต้องห่างกันปีหนึ่งด้วยอ่ะ คุณภัทรมีกิ๊กนะคุณศุกร์
โอ้ววววววว คุณ nunoi นับแล้ว กิ๊วๆ ไวม๊าก
ปล.ทำไมต้องห่างกันปีหนึ่งด้วยอ่ะ คุณภัทรมีกิ๊กนะคุณศุกร์
จุฬามณีเฟื่องนคร 1 ส.ค. 2556, 13:18:53 น.
mottannoy ได้ครับ เดี๋ยว เอาบริจาคให้ห้องสมุดของคุณเรนนี่(นักเขียน)ที่อุบลนะครับ...เธอทำไว้ที่โรงเรียนเก่าของเธอ
mottannoy ได้ครับ เดี๋ยว เอาบริจาคให้ห้องสมุดของคุณเรนนี่(นักเขียน)ที่อุบลนะครับ...เธอทำไว้ที่โรงเรียนเก่าของเธอ
mottanoy 1 ส.ค. 2556, 13:22:35 น.
ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
Zephyr 1 ส.ค. 2556, 23:40:36 น.
ว้าว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
ขอบคุณค่ะ สำหรับหนังสือ ฮ่าๆๆๆ
แหม ข้อดีของการเม้นทุกตอน หุหุ
ดีใจจัง จุ๊บๆๆๆๆ
เม้นต่อค่า........พักความสัมพันธ์หนึ่งปี เหม่ ยังไม่ทันข้ามวัน รึป่าว
ก็มีกิ๊กกันเลย ยังงี้เลิกกันไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ คนอื่นจะได้ไม่ต้องคอยเป็นผู้หวังดีตามทำข่าวเกาะขอบกันอ่ะ คุณศุกร์ คุณภัท เรียกคุณแล้วนะ
น้ำผึ้งจะได้มีหวังมั่ง ตอนนี้ยังสวยๆอยู่เพราะโมดิฟายเสร็จ ภัทก็ทิ้งคุณศุกร์เร็วๆสิ
ผึ้งจะได้เสียบเร็วๆๆ ๆฮ่าๆๆๆ
แง้วววว แอบยุๆๆๆๆๆๆ
ว้าว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
ขอบคุณค่ะ สำหรับหนังสือ ฮ่าๆๆๆ
แหม ข้อดีของการเม้นทุกตอน หุหุ
ดีใจจัง จุ๊บๆๆๆๆ
เม้นต่อค่า........พักความสัมพันธ์หนึ่งปี เหม่ ยังไม่ทันข้ามวัน รึป่าว
ก็มีกิ๊กกันเลย ยังงี้เลิกกันไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ คนอื่นจะได้ไม่ต้องคอยเป็นผู้หวังดีตามทำข่าวเกาะขอบกันอ่ะ คุณศุกร์ คุณภัท เรียกคุณแล้วนะ
น้ำผึ้งจะได้มีหวังมั่ง ตอนนี้ยังสวยๆอยู่เพราะโมดิฟายเสร็จ ภัทก็ทิ้งคุณศุกร์เร็วๆสิ
ผึ้งจะได้เสียบเร็วๆๆ ๆฮ่าๆๆๆ
แง้วววว แอบยุๆๆๆๆๆๆ
จิรารัตน์ 2 ส.ค. 2556, 20:42:06 น.
เออ เค้าก็เคยกดไลน์ให้ตัวนี่ (ช้าไปป่ะ)
เออ เค้าก็เคยกดไลน์ให้ตัวนี่ (ช้าไปป่ะ)