น้ำผึ้งบ้านไพร # ชุดนางฟ้าจำแลง

Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: 36.1 จริง ๆ หรือพี่หน่อง (เกมแจกหนังสือ)

36..

“จริง ๆ หรือพี่หน่อง”

“ฉันจะโกหกเธอทำไมล่ะ” หลังจากพิมพ์ข้อความบอกน้ำผึ้งแล้ว คชาพัฒน์เห็นว่าไม่ทันใจ จึงต้องให้น้ำผึ้งรีบโทรกลับมาหา เพราะการสนทนาการผ่านโทรศัพท์มันได้อารมณ์มากกว่า

“พักความสัมพันธ์หนึ่งปี” น้ำผึ้งนึกถึงวันที่เห็นภัทรินกับผู้ชายคนใหม่...ซึ่งพิชญาได้บอกกับน้ำผึ้งว่า วรรณศุกร์รู้จักเขาคนนั้นซึ่งเป็นกัปตันทำงานอยู่สายการบินเดียวกัน ชื่อปรินทร์เป็นเพื่อนพี่ชายของภัทริน...เป็นพ่อหม้ายหย่าร้างกับเมียชาวญี่ปุ่นแล้ว มีลูกด้วยกันหนึ่งคน เมียเอาไปเลี้ยง...

“มีลุ้นขึ้นมาแล้วละซิ” คชาพัฒน์แยบออกมาเพราะรู้ดีว่าที่น้ำผึ้งยังไม่มีใคร ก็เพราะว่าน้ำผึ้งมีใจให้วรรณศุกร์ และคงจะรักมากเสียด้วย ก็เป็นใครจะไม่รัก ไม่รอ ไม่หลงใหลล่ะ น่ารักออกอย่างนั้น...

“เปิดปากมาเถอะผึ้งว่ารักคุณศุกร์”

“เขาคนมีเจ้าของ พี่ก็รู้ พี่ก็ให้ผึ้งระวังตัวระวังใจไม่ใช่เหรอ ผึ้งก็เชื่อพี่มาตลอด”

“ตอนนี้สถานการณ์มันพลิกไปแล้วผึ้ง ถึงเขายังไม่โสดก็เหมือนโสด พี่เชื่อว่า อีนังภัทรินนั่นมันไม่กลับมากินของเก่าหรอก หากินใหม่ดีกว่า”

“พี่หน่องคงยังไม่รู้เรื่องผู้ชายคนใหม่ของคุณภัท”

“ใคร เล่ามาเดี๋ยวนี้เลย”

พอน้ำผึ้งเล่าให้ฟังคร่าว ๆ แล้ว คชาพัฒน์ก็ยิ่งหัวใจพองโต อยากจะแจ้นไปหาคุณนายวรรณีซะเหลือเกิน เพราะงานนี้ ถ้าทำให้วรรณศุกร์กับภัทรินเลิกรากันเป็นการถาวรได้ และถ้าผู้หญิงคนใหม่ของวรรณศุกร์คือน้ำผึ้ง คุณนายผู้มีพระคุณกับเขาตลอดมาจะต้องแฮปปี้เป็นอย่างมาก และเมื่อมีความสุขแล้ว ทีนี้แหละ คชาพัฒน์จะเอ่ยปากให้ช่วยอะไรก็คงง่ายไปเสียหมด...

“กัปตันเลยเหรอ...ว๊าย...นึกแล้วริษยานางจริง ๆ ผู้ชายแต่ละคนของนาง ทำไมถึงได้เฟอร์เฟคซะขนาดนี้นางทำบุญมาด้วยอะไรละเนี่ย...” แม้จะเคยโดยสารเครื่องบินไม่กี่ครั้งแต่คชพัฒน์ก็มโนภาพออกว่ากัปตันที่เคยเป็นทหารอากาศมาก่อนนั้นจะหน่วยก้านเป็นอย่างไร...

“แต่ดูจะมีอายุหน่อยนะ น่าจะแก่กว่าคุณศุกร์อีก เพราะเป็นเพื่อนของพี่ชาย”

“ผู้ชายสมัยนี้แก่ช้าจะตาย สามสิบสี่ สามสิบห้าอัพยังเหมือน ยี่สิบกว่า ๆ...เป็นพระเอกไม่เคยตกมาเล่นบทพระรองก็มีไม่น้อย...สรุปมาว่าไง”

“เรื่องอะไรคะ”

“ผึ้งรักคุณศุกร์ใช่ไหม” พอรู้เรื่องแบบนี้แล้วคชาพัฒน์จึงถามเต็มปากเต็มคำขึ้น

“ก็ยังรู้สึกดี ๆ ค่ะ”

“ดีแค่ไหนล่ะ”

“ผึ้งยังเด็ก ยังต้องเรียนหนังสือ ยังไม่พร้อมจะมีแฟน” น้ำผึ้งตอบคชาพัฒน์ไปเหมือนกับที่ชอบตอบสื่อมวลชน จนสำนวนนี้มีคนเอาไปล้อเลียนกันในโลกไซเบอร์ ซึ่งจะว่าดีก็ดี เพราะทำให้เด็กสาววัยเรียนนั้นตระหนักถึงหน้าที่สำคัญของตน แต่คนที่มีอายุแล้ว หากใช้สำนวนนี้ก็ดูจะเป็นการปลอบใจตัวเองแบบขำ ๆกันไป

“ถ้าไม่พร้อมมีแฟน พี่จะให้คุณนายวรรณีหาคนใหม่มาป้อนให้ลูกชายเขานะ...”

“พี่หน่องอ่ะ”

“แหม...คบ ๆ กันไป ทำงานไปเรียนไปก็ได้ เพียงแต่ว่าตอนนี้ เปิดใจคุณศุกร์เขาให้ได้ก่อนดีกว่า ทำไงดีนะ” คชาพัฒน์ทำเหมือนกันว่าตอนนี้น้ำผึ้งตกลงปลงใจ ยอมให้คชาพัฒน์นั้นจับคู่ไปแล้ว...

“ผึ้งยังไม่ได้ตกลงปลงใจเลยพี่หน่อง”

“อย่ามาทำเป็นผู้ร้ายปากแข็งอยู่เลยผึ้ง...พี่อยู่กับเธอมานาน พี่ดูออกหรอกว่าเธอนะ เป็นอย่างไร...อย่ามัวเสียเวลาอยู่อีกเลย รีบทำให้เขาเลิกกันซะให้รู้แล้วรอดไปดีกว่า...ต่อจากนั้นค่อยมาว่ากัน...โอเคไหม”..


เมื่อน้ำผึ้งยอมรับว่ามีใจให้วรรณศุกร์หนุ่มหล่อประจำบ้านไพร คชาพัฒน์ก็เดินหน้าลุยช่วยน้ำผึ้งในทันที...

“เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นอย่างนี้แหละฮะคุณนาย” คชาพัฒน์นำเรื่องที่รู้จากปากของวิธิตและน้ำผึ้งมาบอกเล่าให้คุณนายได้รับรู้ว่า ขณะนี้ ‘สเตตัส’ ของวรรณศุกร์ในตอนนี้ เขียนข้อความอะไรไว้...

“ถึงว่า เขาดูไม่กระปรี้กระเปร่าเหมือนแต่ก่อน...ถามก็ไม่ตอบ...แล้วเราจะทำอย่างไรดีละหน่อง”

“เราก็เร่งให้เขาชัดเจนกับตัวเองบ้างดีกว่า เรื่องอะไรต้องรอให้นังภัทรินมันมาบอกว่ามันจะแต่งงานกับกัปตันนั่นก่อนละ...เราเป็นฝ่ายบอกก่อน นังภัทรินมันก็จะได้ไปซะให้พ้น ๆ ชีวิตของคุณศุกร์ซะ ไม่ต้องมาโทรหากันวันเว้นวันแบบนี้ สุดท้ายมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น...แล้วคนของเราก็ไม่ต้องมานั่งรอพิสูจน์รักแท้ โดยการทำมิวสิควีดีโอตากอากาศ ตากฝน ตากแดด โดยที่นังนั่นน่ะตีปีกไปทุกทวีป”

“แล้วเราจะทำอย่างไรกันดีละหน่อง”

“ว่าไปหน่องก็อยากไปเที่ยวทะเล หน่องว่าทะเลมันโรแมนติกที่สุด สร้างสถานการณ์ให้คนทั้งคู่ได้ใกล้ชิดกัน หน่องคิดว่าคุณศุกร์เขาคงไม่รังเกียจผึ้งหรอก คุณนายว่าไหม....หรือคุณนายรังเกียจน้ำผึ้ง”

“จะไปรังเกียจอะไรเขา แต่อย่าลืมนะว่าตอนนี้ น้ำผึ้งเขาไม่ใช่น้ำผึ้งบ้านไพรคนเดิมแล้ว เขาเป็นดาราดังไปแล้ว มีโอกาสเจอคนดีกว่าศุกร์อีกเยอะแยะ”

“แต่ผึ้งยังชอบคุณศุกร์อยู่นะฮะ หน่องรู้ดี ไม่งั้นผึ้งมีแฟนไปแล้ว มีผู้ชายดาหน้าเข้ามามากมาย ผึ้งมัน มันรักคุณศุกร์ และมันก็คงรักมากด้วยแหละ มันถึงยังรอ รอให้มีปาฏิหาริย์”

ว่าแล้วคชาพัฒน์ก็ดึงโทรศัพท์มือถือออกมาให้คุณนายดูคลิปตอนที่ฝึกซ้อมขิมกับเปียโน และคลิปตอนที่ทั้งคู่ไปเล่นขิมด้วยกันที่งานเพื่อนวันเกิดของคุณนายจนกระทั่งได้เจอกับนายก้องเกียรติ..

ในคลิปนั้นมีบางขณะที่สายตาของวรรณศุกร์กับน้ำผึ้งนั้นประสานกัน...แต่ว่าน้ำผึ้งก็หลุบสายตาซ่อนความรู้สึกในขณะที่วรรณศุกร์เองนั้นมองน้ำผึ้งอย่าเผลอไผล...

พอเห็นคลิปนั้นแล้วคุณนายวรรณีก็อมยิ้มน้อย ๆ...น้ำตารื้อขอบตา...เพราะว่าใจนั้นปรารถนาจะได้น้ำผึ้งมาเป็นลูกสะใภ้อยู่แล้วจึงได้ช่วยเหลือ และให้สิ่งของต่างๆ เพื่อมัดใจของน้ำผึ้งไว้...

หากปาฏิหาริย์มีจริง ก็ขอให้วรรณศุกร์เห็นดีเห็นงามและคล้อยตามผู้หญิงที่ตนเองจะจับคู่ให้ด้วยเถิด


“คุณศุกร์ฮะ” เมื่อคนในห้องอนุญาตแล้วคชาพัฒน์ก็ผลักประตูเข้าไปพร้อมกับเอ่ยทักเจ้าของห้องที่นั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะทำงาน

“มีอะไรหรือหน่อง”

“เอานิตยสารฉบับล่าสุดที่ผึ้งถ่ายแบบขึ้นปกมาอวดฮะ เนื้อในมีสัมภาษณ์ผึ้งด้วย...” คชาพัฒน์วางนิตยสารหันด้านที่สามารถเห็นใบหน้าของน้ำผึ้งได้อย่างชัดเจนไปให้...วรรณศุกร์ไม่ได้หยิบมาเปิดดูในทันที เขามองเพียงแวบแล้วก็ถอนหายใจเบา ๆ

“ผึ้งเขาสวยขึ้น ๆ จริง ๆ พ้นจากตำแหน่งมาแล้วยิ่งสวย น่าจะเป็นเพราะว่าเขาอายุ 20 ปีเต็มแล้ว เป็นสาวสะพรั่ง...” ผมของน้ำผึ้งนั้นดัดเป็นลอนใหญ่ ริมฝีปากแดงได้รูปและแววตาในกรอบอายไลเนอร์เส้นหนานั้นเย้ายวนอารมณ์บุรุษเพศเสียเหลือเกิน อีกทั้งเสื้อลูกไม้ลายฉลุที่แม้จะปิดถึงต้นคอแต่ก็เห็นต้นแขนและทรวดทรงองค์เอวอะร้าอร่าม...เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าน้ำผึ้งจะถ่ายแบบแนวเซ็กซี่ออกมาได้ดีมาก

“ก่อนจะถ่ายเขาก็โทรมาปรึกษาหน่องแล้ว หน่องเห็นว่า เล่มนี้นะ ดู ไฮคลาส เพราะดาราตัวแม่ก็ถ่ายกันทั้งนั้น เขาเชื่อหน่อง แต่ก็อย่างที่เห็น ใส่เสื้อผ้าซะดูจะเป็นชุดไปวัดอย่างไรไม่รู้”....

“สวยดีครับ...ไม่ปิดจนมิดและก็ไม่ได้โชว์จนหมด”...

“ข้างในก็มีรูปสวย ๆ ทั้งนั้นเลย ถ่ายที่ทะเล เปิดดูซิฮะ แต่ไม่มีชุดว่ายน้ำหรอก...แค่แนวเซ็กซี่เท่านั้น เพราะไม่อยากให้ภาพนางงามเสีย แล้วอีกอย่าง ไอ้เรื่อง เรือนร่มเย็นที่จะออนแอร์ก็เป็นพีเรียดด้วย เลยยังไม่ควรโชว์เต็มที่”

“ผึ้งเขาโชคดีนะที่มีหน่องเป็นแบ็คอัพ” เอ่ยออกมาแล้ววรรณศุกร์ก็หยิบหนังสือเล่มนั้นพลิกหน้าในดูภาพ แววตานั้นเป็นประกายพอใจ ริมฝีปากกระตุกยิ้มบาง ๆ คชาพัฒน์อยากจะให้น้ำผึ้งมาเห็นช็อตเล็กนี้เหลือเกิน...น้ำผึ้งคงจะมีความสุขมาก ๆ

“หน่องว่าผึ้งเขาโชคดีที่เขามีแต่คนรักเขาฮะ แล้วเขาก็เลือกที่จะรักได้ถูกคนด้วย” พอคชาพัฒน์พูดแบบนั้นวรรณศุกร์ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขา แต่ว่าแววตานั้นชะงัก สีหน้าครุ่นคิดก่อนจะพลิกหน้ากระดาษต่อ

“คุณศุกร์ดูไม่ร่าเริง มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าฮะ”

พอถูกคชาพัฒน์ถามด้วยน้ำเสียงห่วงใยวรรณศุกร์จึงยิ้มบาง ๆ กลบเกลื่อนสีหน้าหม่นเศร้าของตนเอง

“มีอะไรปรึกษาหน่องได้นะฮะ ถึงหน่องจะเป็นเพียงหนูตัวเล็ก ๆ แต่บางทีหนูก็อาจจะช่วยราชสีห์ได้นะฮะ”

“ขอบใจมาก”

“สรุปว่ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจ”

“ผมคิดว่าหน่องคงรู้แล้ว ถึงได้เข้ามาที่นี่”

“ก็พอรู้อยู่บ้างแต่อยากฟังจากปากคุณศุกร์เองดีกว่า”

“ผึ้งเขาเล่าอะไรให้หน่องฟังบ้างล่ะ” พิชญาบอกกับเขาว่า วันที่ไปดูละครเวทีกับน้ำผึ้งนั้นเห็นภัทรินไปกับกัปตันปรินทร์ น้ำผึ้งคงจะปูดมาให้คชาพัฒน์ได้รับรู้ และคชาพัฒน์ก็คงจะคิดเองเออเองว่าที่สีหน้าของเขาไม่ค่อยจะสู้ดีอยู่ในขณะนี้ เพราะภัทรินเป็นเหตุ...

“เขาบอกว่าเขาเห็นคุณภัทกับผู้ชายอีกคนที่โรงละครเวที บอกแค่นั้นแหละ”

“ครับ”

“คุณศุกร์คงจะรักคุณภัทมากนะฮะ...อิจฉาคุณภัทจังเลย”

ตอนนั้นวรรณศุกร์ไม่ได้สบตากับคชาพัฒน์ เขาก้มหน้าก้มตาอ่านบทสัมภาษณ์ของน้ำผึ้งในนิตยสารที่ถืออยู่ ไม่ตอบคำถามของคชาพัฒน์...คชาพัฒน์จึงต้องสงบปากสงบคำก่อนจะเข้าเรื่องสำคัญ...

“วันเข้าพรรษานี้คุณศุกร์ไปไหนหรือเปล่าครับ...”

“ไม่ได้ไปไหนหรอก ไม่รู้จะไปไหน”

“หยุดตั้งสองวัน” หยุดสองวันเพราะวันจันทร์เป็นวันอาสาฬหบูชา วันอังคารเป็นวันเข้าพรรษา

“ก็อาจจะเข้าเมืองไปดูหนัง หาอะไรกิน เดินเล่น ....แต่อยากพักผ่อนอยู่บ้านเหมือนกัน” ด้วยวิธิตก็ต้องเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าว กับมีโครงการว่าหลังแต่งงานกับสำลีแล้ว จะเปิดร้านอาหารเล็ก ๆ โดยให้สำลีเป็นคนคุมครัว วิธิตจึงไม่ว่างสำหรับเขา

“ผึ้งว่าจะกลับมาทำบุญนะฮะ เพราะว่าละครปิดกล้องแล้ว ไม่ต้องไปมหาวิทยาลัย แล้วเขาก็จะงดรับงานทุกอย่างด้วย อยากกลับมาอยู่กับแม่กับน้องสักสามสี่วัน”

“ก็ดี...”

“คิดโปรแกรมไปเที่ยวไหนกันดีกว่า ไปกันสองครอบครัว รวมหน่องกับป้าสมานแล้วก็นัยนิตด้วย” นัยนิตไปด้วย ประทินก็ต้องไปด้วยกัน

“หน่องไม่ได้พาเด็ก ๆ ไปประกวดที่ไหนเหรอ”

“หน้าฝนฮะ ไม่ค่อยมีงานหรอก...”

“แล้วอยากจะไปไหนล่ะ..” พอรู้ว่าน้ำผึ้งจะกลับมาอยู่บ้านไพรสามวันสี่วัน สีหน้าของวรรณศุกร์ก็เปลี่ยนเป็นกระตือรือร้นมากขึ้น

“เดี๋ยวขอไปคิดโปรแกรม ต้องถามผึ้งก่อนว่าเขาอยากไปไหน หน้าฝนแบบนี้ไปไหนก็ลำบากไปหมด...แต่หน่องเองก็อยากไปทะเล อยากไปเพชรบุรี อยากไปราชบุรี อยากไปอัมพวา...”

“ไปทำโปรแกรมมา...แล้วก็จัดการคุยกับคุณแม่ผมเลยแล้วกัน ผมพร้อมเดินทางทุกเส้นทาง...”

“ทุกเส้นทางที่หน่องเลือกให้”

“ก็จะลองยอมดูสักครั้ง”...

หากวรรณศุกร์เงยหน้าจากหนังสือสักนิดก็จะเห็นดวงตาที่หลิ่วลงอย่างสมใจของคชาพัฒน์...และถึงเขาไม่เห็น ก็ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่า การที่คชาพัฒน์มาเลียบ ๆ เคียง ๆ แบบนี้ คชาพัฒน์มีจุดประสงค์อะไร
-----------------------

เกมแจกหนังสือ 1 เล่ม สำหรับ ท่านที่เม้นท์ไว้ตอนที่แล้ว (สงวนสิทธิ์สำหรับ 5 ท่านที่ได้รางวัลไปแล้วนะครับ)
ใครตอบคำถามได้ก่อน รับหนังสือไปหนึ่งเล่ม และใครจะเล่นต่อก็ลงชื่อคอมเม้นท์ในตอนนี้ไว้นะครับ...

คำถามมีอยู่ว่า...
เวทีสุดท้ายที่ปวีณา นาน้อย ขึ้นและได้ตำแหน่งมาครอบครองนั้น เป็นเวทีอะไรและจัดประกวดที่จังหวัดไหน....

ปล. ไม่ต้องขอบคุณสำหรับคำถามนะฮะ....



จุฬามณีเฟื่องนคร
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 ส.ค. 2556, 09:23:16 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 ส.ค. 2556, 09:23:16 น.

จำนวนการเข้าชม : 1873





<< 35.2 เล่นเกมแจกหนังสือ (1)   36.2 แม่พี่เลี้ยงนางงามภูธร >>
จุฬามณีเฟื่องนคร 2 ส.ค. 2556, 09:23:55 น.
ข้อสอบปลายภาคเรียน....


nunoi 2 ส.ค. 2556, 09:52:21 น.
ใกล้ถึงตอนหวานแล้วซินะ


จุฬามณีเฟื่องนคร 2 ส.ค. 2556, 09:57:26 น.
มีอยู่ประมาณ 5 บรรทัดมั้งครับ


เดิมเดิม 2 ส.ค. 2556, 10:26:25 น.
ขอบคุณสำหรับหนังสือค่ะ และขอบคุณ คุณ nunoi สำหรับการนับคะแนน
พี่หน่องจัดดีทำไป ยัยภัทรินมาทำเป็นหวงก้างอยู่ได้


saralun 2 ส.ค. 2556, 10:37:38 น.
ขอตอบว่า เทพีสงกรานต์ที่ลพบุรีค่า ^^


mottanoy 2 ส.ค. 2556, 10:54:02 น.
ขอบคุณสำหรับฉากเริ่มหวาน


คิมหันตุ์ 2 ส.ค. 2556, 13:22:10 น.
ชอบตรง " ไม่ต้องขอบคุณสำหรับคำถามนี่แหละ " ฮ่าฮ่า


Zephyr 2 ส.ค. 2556, 17:38:45 น.
โหยยย คำถาม จำไม่ได้อ่ะ คุณเฟื่อง อยากเล่น นะ เล่นเฉยๆ
คุณศุกร์ยอมเดินตามทางที่คนอื่นจัดไว้ให้ละ
ทางสะดวกๆๆๆๆ มากๆๆๆๆ


nateetip 3 ส.ค. 2556, 00:36:05 น.
เมื่อไรคุณศุกร์กะน้ำผึ้งจะหวานใส่กัน
อยากเห็นคุณศุกร์ตอนหวานๆค่ะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account