น้ำผึ้งบ้านไพร # ชุดนางฟ้าจำแลง
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: 36.2 แม่พี่เลี้ยงนางงามภูธร
36.2
อันที่จริงน้ำผึ้งเสียดายงานอีเว้นต์งานโชว์ตัวในช่วงวันหยุดยาวเป็นอย่างมาก แต่ว่าเมื่อโอกาสที่จะใกล้ชิดกับวรรณศุกร์มันเข้ามาโดยฝีมืของคชาพัฒน์ ที่น้ำผึ้งรู้ว่าเมื่อคชาพัฒน์เป็นคนวิ่งเต้นจัดการเรื่องใด ๆ ก็แล้วแต่ ไม่มีทางที่เรื่องนั้นจะไม่สำเร็จ น้ำผึ้งก็จำต้องตัดใจจากรายได้ เพราะใจส่วนหนึ่งนั้นของน้ำผึ้ง มันก็บอกว่า ถึงเวลาแล้วที่เธอจะเปิดเผยให้เขารับรู้ว่า ใจเธอมีเขาเพียงคนเดียว ซึ่งมันจะไม่ใช่ตลอดไป...เขาจะต้องรับรู้และตัดสินใจเสียทีว่าจะให้เธอเข้าไปแทนที่ผู้หญิงคนเดิมของเขาได้ไหม...
น้ำผึ้งกลับมาถึงบ้านไพรตั้งแต่เย็นวันศุกร์...เพราะเช้าวันเสาร์เวลาสี่นาฬิกาคณะทัวร์โดยการจัดการของคชาพัฒน์จะออกเดินทางจากบ้านไพรไปยังอัมพวา คืนนั้นก็จะนอนที่อัมพวา แล้ววันรุ่งขึ้นก็ไปเที่ยวหัวหิน นอนที่หัวหิน เล่นน้ำทะเลแล้วก็ย้อนกลับมาไหว้พระที่เมืองเพชรบุรีในวันอาสาฬบูชาก่อนจะเดินทางกลับบ้านและวันเข้าพรรษานั้นน้ำผึ้งก็จะไปทำบุญที่วัดบ้านไพรตามความตั้งใจเดิม...
เมื่อสมาชิกอันได้แก่ คุณนายวรรณี ป้าสมาน คชาพัฒน์ วรรณศุกร์ นัยนิต ประทิน น้ำผึ้ง น้ำอ้อย น้ำหวาน น้ำต้อย พร้อมเพียงกัน รถก็เคลื่อนตัวจากบ้านไพร โดยที่นั่งด้านหน้าคู่คนขับนั้นเป็นของคชาพัฒน์กับน้ำต้อยที่ขอโยกจากเบาะหลังมานั่งด้านหน้าเพราะอยากดูทาง สามเบาะถัดมาเป็น ป้าสมานที่นั่งหลังคนขับ คุณนายวรรณีนั่งกลาง วรรณศุกร์นั่งติดประตู เบาะกลางเป็น น้ำอ้อย น้ำหวาน น้ำผึ้งนั่งอยู่เบาะหลังวรรณศุกร์ ส่วนเบาะหลังเป็นของประทินกับนัยนิต ที่ดูจะเป็นคู่รักหวานแหววจนน้ำผึ้งคิดไม่ถึง
เพราะนัยนิตนั้นแต่งตัวเป็นผู้หญิงโดยนุ่งกระโปรงจีบรอบตัวยาวกรุยกรายแบบกระโปรงสาวยิบซี ประทินเองจากที่ดูจะเชย ๆ บ้านนอกๆ บัดนี้ไม่เหลือคาบเหล่านั้น เขาใส่กางเกงขาเดฟ โดยทั้งคู่ใส่เสื้อยืดคู่รัก คอกลมสีและลายเดียวกัน...
“ผึ้งหันมา” น้ำผึ้งที่เดินรั้งท้ายหมู่คณะที่กำลังชมอุทยาน ร.2 ต้องหันไปหาเสียงเรียกของวรรณศุกร์ที่เป็นตากล้องประจำทริป และสายตาของน้ำผึ้งก็มองไปที่เลนส์พอเขากดชัตเตอร์แล้วน้ำผึ้งก็เหลือบตาไปจับที่ต้นไม้เพื่อให้ภาพออกมานั้นมีอีกอารมณ์หนึ่งของใบหน้า เขากดชัตเตอร์อีกครั้ง อีกครั้ง อีกครั้ง...
“ยิ้มนิด ๆ ซิ มองกล้องหน่อย” นอกจากจะมองเลนส์กล้องแล้ว ลูกนัยน์ตาของน้ำผึ้งนั้นก็มองไปถึงตาของเขาที่อยู่หลังกล้องนั้นด้วย...
“สวยไหมคะ” เมื่อวรรณศุกร์ลดกล้องลงมาจากระดับสายตาน้ำผึ้งก็ร้องถามพลางเดินเข้าไปหา เขาจึงเอี้ยวตัวให้น้ำผึ้งดูผลงานของเขา...กลิ่นกายของเขานั้นทำให้น้ำผึ้งเผลอขยับไปจนใกล้ชิดเขาเองด้วยอยากให้น้ำผึ้งเห็นภาพในจอมอนิเตอร์ขนาดเล็กได้ถนัด ๆ เขาจึงขยับตัวจนกระทั่งยืนชิดติดกันและภาพช็อตนั้นก็ไม่พ้นสายตาของคชาพัฒน์ที่ตอนนี้ขอทำหน้าที่ตากล้องปาปารัชชี่เก็บภาพหลุดของดาราเอาไว้ขายให้นิตยสาร
...แต่ว่าแผนของคชาพัฒน์แยบคายกว่านั้น เพราะเขามีเบอร์ของภัทรินที่เคยโทรมาวีน มาเหวี่ยงใส่เขาเมื่อวันนั้น และวันนี้แหละเขาจะเอาคืนบ้าง...เพราะทริปนี้คุณนายวรรณีผู้เป็นเจ้าภาพยอมจ่ายเงินเพื่อให้ลูกชายและภัทรินนั้นสิ้นสุดความสัมพันธ์กันให้เร็วที่สุดและขณะเดียวกันวรรณศุกร์กับน้ำผึ้งก็ต้องสานความสัมพันธ์ให้คืบหน้ายิ่ง ๆ ขึ้นไปด้วย...
“จะลองถ่ายใหม่ไหม”
“แล้วแต่คุณศุกร์เลยค่ะ...แต่ถ้าได้อีกก็ดีเหมือนกัน...เดี๋ยวจะเก็บไว้โพสต์เล่น ๆ ที่หน้าเพจน้ำผึ้งแฟนคลับบ้าง”
เพจ ‘น้ำผึ้งแฟนคลับ’ นี้วรรณศุกร์ก็กด ‘ถูกใจ’ ไว้แล้ว เพียงแต่เขาเป็นแต่เพียงผู้ชม ผู้ติดตามข่าวสารดูรูปสวย ๆ เท่านั้น เขาไม่เคยกดถูกใจใต้รูป ไม่แสดงตัวว่าเขานั้นเฝ้าติดตามดูพฤติกรรมของน้ำผึ้ง...เพราะเขารู้ดีว่าเขาเป็นคนมีพันธะ เขารู้ว่าน้ำผึ้งมีใจให้เขา แต่เขาไม่อยากให้น้ำผึ้งมีความหวังจนกระทั่งตัดโอกาสดี ๆ ที่จะผ่านเข้ามาในชีวิต แต่ว่าเวลานี้ เขาจวนจะเป็นอิสระจากภัทรินแล้ว และอีกอย่าง เขาก็รู้ใจตัวเขาเองว่า ลึก ๆ นั้นเขาชอบน้ำผึ้งอยู่ไม่น้อย เมื่อน้ำผึ้งเปิดโอกาสให้แบบนี้ เขาก็จะไม่รอรีที่จะเปิดโอกาสให้กับน้ำผึ้งบ้าง...
แต่ปัญหาของเขาในเวลานี้ ก็คือ เขาไม่อยากที่จะคบหากับคนไกลบ้าน อยู่ไกลกัน ให้ต้องคิดถึง และรอคอยด้วยกระวนกระวาย เบื่อเงื่อนไขต่าง ๆ ที่ต้องสร้างมาผูกมัดให้ชีวิตขาดอิสระ...
เขาเองต้องขอบใจภัทรินที่เปิดทางให้เขาและตัวเอง ภัทรินนั้นไม่ได้ตัดสายสัมพันธ์ที่ช่วยกันถักทอมาอย่างยาวนานในทันที แต่การที่ค่อย ๆ ปล่อยมือจากกัน เว้นที่ระยะห่างให้กัน มันกลับทำให้ต่างฝ่ายต่างรู้ว่า ตนเองนั้นต้องการอะไรกันแน่...และเรื่องที่ภัทรินไปไหนมาไหนกับกัปตันปรินทร์นั้นเขารู้มาก่อนที่พิชญาจะส่งรูปมาเป็นหลักฐาน เพราะภัทรินนั้นโทรมาบอกเล่าทุกครั้ง ตามประสาคนที่เคยมีอะไรก็คุยกันทุกเรื่อง...
และภัทรินก็สารภาพกับเขาแล้วว่า ใจที่คิดว่าจะไม่มีใครได้อีกนั้นหาได้เป็นอย่างนั้น ภัทรินเปิดรับกัปตันปรินทร์เข้ามาจนเต็มหัวใจเพราะกัปตันปรินทร์ก็พิสูจน์ให้ภัทรินเห็นว่าเขาเองนั้นไม่ได้รังเกียจคนที่เคยมีคู่รักอย่างลึกซึ้งแบบภัทรินมาแล้ว...และหากเขาจะมีคนอื่นบ้าง ภัทรินก็ยินดี
เพียงแต่เขาไม่คิดว่า จู่ ๆ น้ำผึ้งก็จะหวนกลับมาหาเขาด้วยวิธีการใช้คชาพัฒน์เป็นสะพาน...และเมื่อสะพานทอดมาแล้ว เขาก็ต้องเดิน และต้องเดินไปให้สุดปลายสุดสะพานด้วย...
เมื่อได้รูปของน้ำผึ้งมาแล้ว เขาก็วานให้น้ำผึ้งถ่ายภาพให้เขาบ้าง แต่กว่าน้ำผึ้งจะเล่นกล้องตัวใหญ่และถ่ายออกมาได้สวยถูกใจเขา เขาก็ใช้เวลาสอนอยู่นานทีเดียว...
“ให้หน่องถ่ายรูปคู่ให้ไหม” คชาพัฒน์ที่เดินย้อนกลับมาร้องถามเมื่อเห็นวรรณศุกร์กับน้ำผึ้งวุ่นวายอยู่กับกล้องตัวนั้น...
“ได้ก็ดีครับ” วรรณศุกร์บอกยิ้ม ๆ ก่อนจะส่งกล้องไปให้คชาพัฒน์...
“ชิดกันหน่อยซิ” คชาพัฒน์ร้องบอกทั้งคู่ ส่วนน้ำผึ้งนั้นยิ้มให้กับคนที่มาเที่ยวซึ่งกำลังสนใจอยู่ว่าวันนี้น้ำผึ้งมาเที่ยวกับใครก่อนจะมองกล้องแล้วยิ้มเขินเล็กน้อยเมื่อคชาพัฒน์สั่งให้วรรณศุกร์โอบบ่าของเธอ...
และรูปใบนั้นนอกจากคชาพัฒน์จะเป็นคนกดชัตเตอร์แล้วนักท่องเที่ยวบางคนก็เก็บภาพไปได้เช่นกัน...
ภัทรินที่กำลังขับรถไปยังศูนย์ลูกเรือหยิบโทรศัพท์มือถือที่สัญญาณข้อความมาดู...และพอเปิดดูภัทรินก็อมยิ้มที่เห็นว่าคชาพัฒน์นั้นส่งรูปของวรรณศุกร์ที่ถ่ายรูปคู่กับน้ำผึ้งมาให้ ภัทรินนั้นพอเดาออกว่าคชาพัฒน์นั้นมีจุดประสงค์อะไร เมื่อถึงศูนย์เมื่อขับรถถึงศูนย์ลูกเรือแล้วภัทรินที่นึกสนุกก็รีบโทรศัพท์ไปวรรณศุกร์ก่อนจะบอกสั้น ๆ ว่า “หน่องส่งรูปศุกร์กับน้ำผึ้งมาให้ภัทค่ะ เดี๋ยวภัทจะประชุมสายนะ รอฟังนะ”
บอกวรรณศุกร์แล้วภัทรินก็กดสายหาคชาพัฒน์ทันที และพอคชาพัฒน์รับสาย ภัทรินก็ถามด้วยเสียงสูงปรี๊ดแบบพร้อมจะมีเรื่อง “หมายความว่าไงหรือหน่อง ส่งภาพนี้มาต้องการอะไรเหรอ”
“ต้องการให้คุณภัทรู้ว่าตอนนี้นะ คุณศุกร์ เขาก็ ก็อย่างที่เห็น ๆ” เมื่อเห็นภัทรินโทรกลับมา คชาพัฒน์ที่นอนอยู่ห้องเดียวกับประทินแต่เป็นห้องเตียงคู่ก็ดีดตัวลุกขึ้นนั่ง...ประทินที่กำลังจะผลัดผ้าอาบน้ำก็หยุดชะงักเพราะได้ยินเต็มสองหูพร้อมกับท่าทางแบบนี้เขาอยากเห็นเหมือนกันว่า คชาพัฒน์จะปะ ฉะ ดะ กับภัทรินด้วยวาจาเผ็ดร้อนขนาดไหน
“เห็นว่ามันจะต้องเป็นข่าวพาดหัวตามหน้าหนังสือพิมพ์และเว็บไซต์นะซิ...เล่นกับใครไม่เล่น” ภัทรินแกล้งขู่ แต่คชาพัฒน์หาได้กลัวไม่เพราะรู้ดีว่า ข่าวคาว ๆ ของนักแสดงนั้นยิ่งขุดคุ้ยก็ยิ่งทำให้นักแสดงยิ่งเป็นที่สนใจและจดจำของประชาชน
“กลัวตายละ”
“ทำไมถึงไม่กลัว”
“ยิ่งขุดคุ้ยก็ยิ่งดี อนาคตเมียคุณนายกัปตันก็จะได้ดับเหมือนกัน...” คชาพัฒน์พูดอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า
“หมายความว่าไง”
“เงื่อนไขของคุณภัทกับคุณศุกร์นะ หน่องรู้หมดแล้ว”
“รู้ได้ไง”
“รู้ได้ไง ก็ไม่ต้องรู้หรอก เอาสั้น ๆ เลยแล้วกัน ไหน ๆ ก็จะต้องจบกันแล้ว ก็รีบ ๆ จบไปซะ คุณศุกร์เขาจะได้อยู่กับคนที่รักเขาจริง ๆ”
“ใครละ ใครรักเขาจริง ๆ”
“มีแล้วกัน”
“นังน้ำผึ้งใช่ไหม”
“ถ้าตอบว่าใช่ล่ะ”
“ไปจนถึงขนาดนั้นแล้วยังจะกลับไปกินของเก่าของฉันเหรอ”
“เธอเองมันไม่รู้ค่าของแก้วต่างหากล่ะ คนที่เขาเห็นค่าของแก้วเขาก็เก็บ...คมไหม”
“ย่ะ...คมกริบเลย แม่พี่เลี้ยงนางงามภูธร”
“ถึงจะอยู่ภูธร อยู่บ้านไพร ก็ยังพาไปตะกายดาวมาจนได้...เธอเองเถอะ อย่าหวนกลับมาหาคุณศุกร์อีกแล้วกัน ไปแล้วไปลับเลยนะ...”
“ไม่ไป มันเป็นสิทธิ์ของฉัน ที่จะไปไหนๆ ในเมืองนี้ ในโลกใบนี้ หล่อนไม่มีสิทธิ์มาห้ามฉัน”
“เชิญเลยจ้า ตามสบายเลย แต่ถ้ามาเจอชั้น มีเรื่อง”
“งั้นงานแต่งงานศุกร์กับผึ้ง เราได้เจอกันแน่”
-----------------------------------
ขอประชาสัมพันธ์ เพจ หน่อยนะครับ สำหรับ เพื่อน ๆ ที่เล่น เฟสบุ๊ค ผมมี เพจ จุฬามณี เฟื่องนคร ชอนตะวัน บุ๊คส์ ตอนนี้ผมโพสต์ นิยายชุด นิยายรักนักเขียน เรื่องในม่านฝน นามปากกา เฟื่องนคร ลงไป 3 ตอนแล้ว ตามไปกดไลค์ แล้วอ่านได้เลยครับ....
อันที่จริงน้ำผึ้งเสียดายงานอีเว้นต์งานโชว์ตัวในช่วงวันหยุดยาวเป็นอย่างมาก แต่ว่าเมื่อโอกาสที่จะใกล้ชิดกับวรรณศุกร์มันเข้ามาโดยฝีมืของคชาพัฒน์ ที่น้ำผึ้งรู้ว่าเมื่อคชาพัฒน์เป็นคนวิ่งเต้นจัดการเรื่องใด ๆ ก็แล้วแต่ ไม่มีทางที่เรื่องนั้นจะไม่สำเร็จ น้ำผึ้งก็จำต้องตัดใจจากรายได้ เพราะใจส่วนหนึ่งนั้นของน้ำผึ้ง มันก็บอกว่า ถึงเวลาแล้วที่เธอจะเปิดเผยให้เขารับรู้ว่า ใจเธอมีเขาเพียงคนเดียว ซึ่งมันจะไม่ใช่ตลอดไป...เขาจะต้องรับรู้และตัดสินใจเสียทีว่าจะให้เธอเข้าไปแทนที่ผู้หญิงคนเดิมของเขาได้ไหม...
น้ำผึ้งกลับมาถึงบ้านไพรตั้งแต่เย็นวันศุกร์...เพราะเช้าวันเสาร์เวลาสี่นาฬิกาคณะทัวร์โดยการจัดการของคชาพัฒน์จะออกเดินทางจากบ้านไพรไปยังอัมพวา คืนนั้นก็จะนอนที่อัมพวา แล้ววันรุ่งขึ้นก็ไปเที่ยวหัวหิน นอนที่หัวหิน เล่นน้ำทะเลแล้วก็ย้อนกลับมาไหว้พระที่เมืองเพชรบุรีในวันอาสาฬบูชาก่อนจะเดินทางกลับบ้านและวันเข้าพรรษานั้นน้ำผึ้งก็จะไปทำบุญที่วัดบ้านไพรตามความตั้งใจเดิม...
เมื่อสมาชิกอันได้แก่ คุณนายวรรณี ป้าสมาน คชาพัฒน์ วรรณศุกร์ นัยนิต ประทิน น้ำผึ้ง น้ำอ้อย น้ำหวาน น้ำต้อย พร้อมเพียงกัน รถก็เคลื่อนตัวจากบ้านไพร โดยที่นั่งด้านหน้าคู่คนขับนั้นเป็นของคชาพัฒน์กับน้ำต้อยที่ขอโยกจากเบาะหลังมานั่งด้านหน้าเพราะอยากดูทาง สามเบาะถัดมาเป็น ป้าสมานที่นั่งหลังคนขับ คุณนายวรรณีนั่งกลาง วรรณศุกร์นั่งติดประตู เบาะกลางเป็น น้ำอ้อย น้ำหวาน น้ำผึ้งนั่งอยู่เบาะหลังวรรณศุกร์ ส่วนเบาะหลังเป็นของประทินกับนัยนิต ที่ดูจะเป็นคู่รักหวานแหววจนน้ำผึ้งคิดไม่ถึง
เพราะนัยนิตนั้นแต่งตัวเป็นผู้หญิงโดยนุ่งกระโปรงจีบรอบตัวยาวกรุยกรายแบบกระโปรงสาวยิบซี ประทินเองจากที่ดูจะเชย ๆ บ้านนอกๆ บัดนี้ไม่เหลือคาบเหล่านั้น เขาใส่กางเกงขาเดฟ โดยทั้งคู่ใส่เสื้อยืดคู่รัก คอกลมสีและลายเดียวกัน...
“ผึ้งหันมา” น้ำผึ้งที่เดินรั้งท้ายหมู่คณะที่กำลังชมอุทยาน ร.2 ต้องหันไปหาเสียงเรียกของวรรณศุกร์ที่เป็นตากล้องประจำทริป และสายตาของน้ำผึ้งก็มองไปที่เลนส์พอเขากดชัตเตอร์แล้วน้ำผึ้งก็เหลือบตาไปจับที่ต้นไม้เพื่อให้ภาพออกมานั้นมีอีกอารมณ์หนึ่งของใบหน้า เขากดชัตเตอร์อีกครั้ง อีกครั้ง อีกครั้ง...
“ยิ้มนิด ๆ ซิ มองกล้องหน่อย” นอกจากจะมองเลนส์กล้องแล้ว ลูกนัยน์ตาของน้ำผึ้งนั้นก็มองไปถึงตาของเขาที่อยู่หลังกล้องนั้นด้วย...
“สวยไหมคะ” เมื่อวรรณศุกร์ลดกล้องลงมาจากระดับสายตาน้ำผึ้งก็ร้องถามพลางเดินเข้าไปหา เขาจึงเอี้ยวตัวให้น้ำผึ้งดูผลงานของเขา...กลิ่นกายของเขานั้นทำให้น้ำผึ้งเผลอขยับไปจนใกล้ชิดเขาเองด้วยอยากให้น้ำผึ้งเห็นภาพในจอมอนิเตอร์ขนาดเล็กได้ถนัด ๆ เขาจึงขยับตัวจนกระทั่งยืนชิดติดกันและภาพช็อตนั้นก็ไม่พ้นสายตาของคชาพัฒน์ที่ตอนนี้ขอทำหน้าที่ตากล้องปาปารัชชี่เก็บภาพหลุดของดาราเอาไว้ขายให้นิตยสาร
...แต่ว่าแผนของคชาพัฒน์แยบคายกว่านั้น เพราะเขามีเบอร์ของภัทรินที่เคยโทรมาวีน มาเหวี่ยงใส่เขาเมื่อวันนั้น และวันนี้แหละเขาจะเอาคืนบ้าง...เพราะทริปนี้คุณนายวรรณีผู้เป็นเจ้าภาพยอมจ่ายเงินเพื่อให้ลูกชายและภัทรินนั้นสิ้นสุดความสัมพันธ์กันให้เร็วที่สุดและขณะเดียวกันวรรณศุกร์กับน้ำผึ้งก็ต้องสานความสัมพันธ์ให้คืบหน้ายิ่ง ๆ ขึ้นไปด้วย...
“จะลองถ่ายใหม่ไหม”
“แล้วแต่คุณศุกร์เลยค่ะ...แต่ถ้าได้อีกก็ดีเหมือนกัน...เดี๋ยวจะเก็บไว้โพสต์เล่น ๆ ที่หน้าเพจน้ำผึ้งแฟนคลับบ้าง”
เพจ ‘น้ำผึ้งแฟนคลับ’ นี้วรรณศุกร์ก็กด ‘ถูกใจ’ ไว้แล้ว เพียงแต่เขาเป็นแต่เพียงผู้ชม ผู้ติดตามข่าวสารดูรูปสวย ๆ เท่านั้น เขาไม่เคยกดถูกใจใต้รูป ไม่แสดงตัวว่าเขานั้นเฝ้าติดตามดูพฤติกรรมของน้ำผึ้ง...เพราะเขารู้ดีว่าเขาเป็นคนมีพันธะ เขารู้ว่าน้ำผึ้งมีใจให้เขา แต่เขาไม่อยากให้น้ำผึ้งมีความหวังจนกระทั่งตัดโอกาสดี ๆ ที่จะผ่านเข้ามาในชีวิต แต่ว่าเวลานี้ เขาจวนจะเป็นอิสระจากภัทรินแล้ว และอีกอย่าง เขาก็รู้ใจตัวเขาเองว่า ลึก ๆ นั้นเขาชอบน้ำผึ้งอยู่ไม่น้อย เมื่อน้ำผึ้งเปิดโอกาสให้แบบนี้ เขาก็จะไม่รอรีที่จะเปิดโอกาสให้กับน้ำผึ้งบ้าง...
แต่ปัญหาของเขาในเวลานี้ ก็คือ เขาไม่อยากที่จะคบหากับคนไกลบ้าน อยู่ไกลกัน ให้ต้องคิดถึง และรอคอยด้วยกระวนกระวาย เบื่อเงื่อนไขต่าง ๆ ที่ต้องสร้างมาผูกมัดให้ชีวิตขาดอิสระ...
เขาเองต้องขอบใจภัทรินที่เปิดทางให้เขาและตัวเอง ภัทรินนั้นไม่ได้ตัดสายสัมพันธ์ที่ช่วยกันถักทอมาอย่างยาวนานในทันที แต่การที่ค่อย ๆ ปล่อยมือจากกัน เว้นที่ระยะห่างให้กัน มันกลับทำให้ต่างฝ่ายต่างรู้ว่า ตนเองนั้นต้องการอะไรกันแน่...และเรื่องที่ภัทรินไปไหนมาไหนกับกัปตันปรินทร์นั้นเขารู้มาก่อนที่พิชญาจะส่งรูปมาเป็นหลักฐาน เพราะภัทรินนั้นโทรมาบอกเล่าทุกครั้ง ตามประสาคนที่เคยมีอะไรก็คุยกันทุกเรื่อง...
และภัทรินก็สารภาพกับเขาแล้วว่า ใจที่คิดว่าจะไม่มีใครได้อีกนั้นหาได้เป็นอย่างนั้น ภัทรินเปิดรับกัปตันปรินทร์เข้ามาจนเต็มหัวใจเพราะกัปตันปรินทร์ก็พิสูจน์ให้ภัทรินเห็นว่าเขาเองนั้นไม่ได้รังเกียจคนที่เคยมีคู่รักอย่างลึกซึ้งแบบภัทรินมาแล้ว...และหากเขาจะมีคนอื่นบ้าง ภัทรินก็ยินดี
เพียงแต่เขาไม่คิดว่า จู่ ๆ น้ำผึ้งก็จะหวนกลับมาหาเขาด้วยวิธีการใช้คชาพัฒน์เป็นสะพาน...และเมื่อสะพานทอดมาแล้ว เขาก็ต้องเดิน และต้องเดินไปให้สุดปลายสุดสะพานด้วย...
เมื่อได้รูปของน้ำผึ้งมาแล้ว เขาก็วานให้น้ำผึ้งถ่ายภาพให้เขาบ้าง แต่กว่าน้ำผึ้งจะเล่นกล้องตัวใหญ่และถ่ายออกมาได้สวยถูกใจเขา เขาก็ใช้เวลาสอนอยู่นานทีเดียว...
“ให้หน่องถ่ายรูปคู่ให้ไหม” คชาพัฒน์ที่เดินย้อนกลับมาร้องถามเมื่อเห็นวรรณศุกร์กับน้ำผึ้งวุ่นวายอยู่กับกล้องตัวนั้น...
“ได้ก็ดีครับ” วรรณศุกร์บอกยิ้ม ๆ ก่อนจะส่งกล้องไปให้คชาพัฒน์...
“ชิดกันหน่อยซิ” คชาพัฒน์ร้องบอกทั้งคู่ ส่วนน้ำผึ้งนั้นยิ้มให้กับคนที่มาเที่ยวซึ่งกำลังสนใจอยู่ว่าวันนี้น้ำผึ้งมาเที่ยวกับใครก่อนจะมองกล้องแล้วยิ้มเขินเล็กน้อยเมื่อคชาพัฒน์สั่งให้วรรณศุกร์โอบบ่าของเธอ...
และรูปใบนั้นนอกจากคชาพัฒน์จะเป็นคนกดชัตเตอร์แล้วนักท่องเที่ยวบางคนก็เก็บภาพไปได้เช่นกัน...
ภัทรินที่กำลังขับรถไปยังศูนย์ลูกเรือหยิบโทรศัพท์มือถือที่สัญญาณข้อความมาดู...และพอเปิดดูภัทรินก็อมยิ้มที่เห็นว่าคชาพัฒน์นั้นส่งรูปของวรรณศุกร์ที่ถ่ายรูปคู่กับน้ำผึ้งมาให้ ภัทรินนั้นพอเดาออกว่าคชาพัฒน์นั้นมีจุดประสงค์อะไร เมื่อถึงศูนย์เมื่อขับรถถึงศูนย์ลูกเรือแล้วภัทรินที่นึกสนุกก็รีบโทรศัพท์ไปวรรณศุกร์ก่อนจะบอกสั้น ๆ ว่า “หน่องส่งรูปศุกร์กับน้ำผึ้งมาให้ภัทค่ะ เดี๋ยวภัทจะประชุมสายนะ รอฟังนะ”
บอกวรรณศุกร์แล้วภัทรินก็กดสายหาคชาพัฒน์ทันที และพอคชาพัฒน์รับสาย ภัทรินก็ถามด้วยเสียงสูงปรี๊ดแบบพร้อมจะมีเรื่อง “หมายความว่าไงหรือหน่อง ส่งภาพนี้มาต้องการอะไรเหรอ”
“ต้องการให้คุณภัทรู้ว่าตอนนี้นะ คุณศุกร์ เขาก็ ก็อย่างที่เห็น ๆ” เมื่อเห็นภัทรินโทรกลับมา คชาพัฒน์ที่นอนอยู่ห้องเดียวกับประทินแต่เป็นห้องเตียงคู่ก็ดีดตัวลุกขึ้นนั่ง...ประทินที่กำลังจะผลัดผ้าอาบน้ำก็หยุดชะงักเพราะได้ยินเต็มสองหูพร้อมกับท่าทางแบบนี้เขาอยากเห็นเหมือนกันว่า คชาพัฒน์จะปะ ฉะ ดะ กับภัทรินด้วยวาจาเผ็ดร้อนขนาดไหน
“เห็นว่ามันจะต้องเป็นข่าวพาดหัวตามหน้าหนังสือพิมพ์และเว็บไซต์นะซิ...เล่นกับใครไม่เล่น” ภัทรินแกล้งขู่ แต่คชาพัฒน์หาได้กลัวไม่เพราะรู้ดีว่า ข่าวคาว ๆ ของนักแสดงนั้นยิ่งขุดคุ้ยก็ยิ่งทำให้นักแสดงยิ่งเป็นที่สนใจและจดจำของประชาชน
“กลัวตายละ”
“ทำไมถึงไม่กลัว”
“ยิ่งขุดคุ้ยก็ยิ่งดี อนาคตเมียคุณนายกัปตันก็จะได้ดับเหมือนกัน...” คชาพัฒน์พูดอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า
“หมายความว่าไง”
“เงื่อนไขของคุณภัทกับคุณศุกร์นะ หน่องรู้หมดแล้ว”
“รู้ได้ไง”
“รู้ได้ไง ก็ไม่ต้องรู้หรอก เอาสั้น ๆ เลยแล้วกัน ไหน ๆ ก็จะต้องจบกันแล้ว ก็รีบ ๆ จบไปซะ คุณศุกร์เขาจะได้อยู่กับคนที่รักเขาจริง ๆ”
“ใครละ ใครรักเขาจริง ๆ”
“มีแล้วกัน”
“นังน้ำผึ้งใช่ไหม”
“ถ้าตอบว่าใช่ล่ะ”
“ไปจนถึงขนาดนั้นแล้วยังจะกลับไปกินของเก่าของฉันเหรอ”
“เธอเองมันไม่รู้ค่าของแก้วต่างหากล่ะ คนที่เขาเห็นค่าของแก้วเขาก็เก็บ...คมไหม”
“ย่ะ...คมกริบเลย แม่พี่เลี้ยงนางงามภูธร”
“ถึงจะอยู่ภูธร อยู่บ้านไพร ก็ยังพาไปตะกายดาวมาจนได้...เธอเองเถอะ อย่าหวนกลับมาหาคุณศุกร์อีกแล้วกัน ไปแล้วไปลับเลยนะ...”
“ไม่ไป มันเป็นสิทธิ์ของฉัน ที่จะไปไหนๆ ในเมืองนี้ ในโลกใบนี้ หล่อนไม่มีสิทธิ์มาห้ามฉัน”
“เชิญเลยจ้า ตามสบายเลย แต่ถ้ามาเจอชั้น มีเรื่อง”
“งั้นงานแต่งงานศุกร์กับผึ้ง เราได้เจอกันแน่”
-----------------------------------
ขอประชาสัมพันธ์ เพจ หน่อยนะครับ สำหรับ เพื่อน ๆ ที่เล่น เฟสบุ๊ค ผมมี เพจ จุฬามณี เฟื่องนคร ชอนตะวัน บุ๊คส์ ตอนนี้ผมโพสต์ นิยายชุด นิยายรักนักเขียน เรื่องในม่านฝน นามปากกา เฟื่องนคร ลงไป 3 ตอนแล้ว ตามไปกดไลค์ แล้วอ่านได้เลยครับ....
จุฬามณีเฟื่องนคร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 ส.ค. 2556, 10:13:45 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ส.ค. 2556, 10:13:45 น.
จำนวนการเข้าชม : 2110
| << 36.1 จริง ๆ หรือพี่หน่อง (เกมแจกหนังสือ) | จบแล้ว.. >> |
จุฬามณีเฟื่องนคร 5 ส.ค. 2556, 10:16:04 น.
คุณ saralun ขอที่อยู่ที่ข้อความด้วยครับ...เกมแจกหนังสือคงต้องยุติแล้วนะครับ เพราะหมดคนเล่นแล้ว ...อย่างไรหนังสือเป็นเล่มแล้วฝากอุดหนุนด้วยกับสนพ.ทู้บโรส คร่าว ๆ ว่าจะออกงานในหนังสือนะครับ(อย่างช้า) เพราะว่าเป็นงานชุด ครับ ชุดนางฟ้าจำแลง...ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ...เรื่องนี้ผมจะลงให้จนจบนะครับ แต่ว่า หลังจากนั้นจะลบ ตอนจบและตอนพิเศษออกภายใน 3 วันทำการ ครับ...(สนพ.ขอร้องมา) รักทุกคน ๆ จุ๊บ ๆ
คุณ saralun ขอที่อยู่ที่ข้อความด้วยครับ...เกมแจกหนังสือคงต้องยุติแล้วนะครับ เพราะหมดคนเล่นแล้ว ...อย่างไรหนังสือเป็นเล่มแล้วฝากอุดหนุนด้วยกับสนพ.ทู้บโรส คร่าว ๆ ว่าจะออกงานในหนังสือนะครับ(อย่างช้า) เพราะว่าเป็นงานชุด ครับ ชุดนางฟ้าจำแลง...ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ...เรื่องนี้ผมจะลงให้จนจบนะครับ แต่ว่า หลังจากนั้นจะลบ ตอนจบและตอนพิเศษออกภายใน 3 วันทำการ ครับ...(สนพ.ขอร้องมา) รักทุกคน ๆ จุ๊บ ๆ
saralun 5 ส.ค. 2556, 10:36:51 น.
ขอบคุณค่าาาา...และเป็นกำลังใจให้เสมอ ๆ นะค้าาา ^^
ขอบคุณค่าาาา...และเป็นกำลังใจให้เสมอ ๆ นะค้าาา ^^
เดิมเดิม 5 ส.ค. 2556, 10:40:15 น.
พี่หน่องกับภัทรินนี่กินกันไม่ลงจริงๆ
พี่หน่องกับภัทรินนี่กินกันไม่ลงจริงๆ
คิมหันตุ์ 5 ส.ค. 2556, 12:07:42 น.
คุณศุกร์ว่าไงคะเนี่ย
คุณศุกร์ว่าไงคะเนี่ย
Zephyr 5 ส.ค. 2556, 17:19:11 น.
เลิฟฟฟฟฟ ประโยคสุดท้ายมากค่ะ
รักภัทขึ้นมาทันที
ไปเป็นคุณนายกัปตันเถอะค่ะ ชีวิตคล้ายกัน จะได้ไม่ลำบากลูกนะ
ไม่ต้องมาเป็นคุณนายภูธรหรอกนะ อันนั้นมีนางงามภูธรทำให้แล้วค่ะ
เชิญเถอะนะคะ ไปแล้วไปลับ ไม่ต้องกลับมาเน้อออ นอกจากมายินดีจ้า
ฮ่าๆๆๆ
เลิฟฟฟฟฟ ประโยคสุดท้ายมากค่ะ
รักภัทขึ้นมาทันที
ไปเป็นคุณนายกัปตันเถอะค่ะ ชีวิตคล้ายกัน จะได้ไม่ลำบากลูกนะ
ไม่ต้องมาเป็นคุณนายภูธรหรอกนะ อันนั้นมีนางงามภูธรทำให้แล้วค่ะ
เชิญเถอะนะคะ ไปแล้วไปลับ ไม่ต้องกลับมาเน้อออ นอกจากมายินดีจ้า
ฮ่าๆๆๆ
nateetip 5 ส.ค. 2556, 23:45:25 น.
ขอหวานอีกหน่อยได้มั้ยคะ..,pleaseeeee
ขอหวานอีกหน่อยได้มั้ยคะ..,pleaseeeee