สายธารรักซาตาน
อสมา อิศรานุกูล
หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบต้น ๆ ผู้ร่ำรวยจากฐานพ่อแม่เล็กน้อย แล้วต่อยอดมาเองจนกลายเป็นเศรษฐีหนุ่มโสดผู้ถูกคนในวงสัมคมจับตามอง โดยเฉพาะผู้หญิงหลายต่อหลายคนที่หมายจะจับเขามาแนบครอง แต่เขากลับทำตัวไม่เป็นที่โดดเด่น และหนีสังคมอันน่าเบื่อไปใช้ชีวิตอยู่ในสวนเพียงลำพังอย่างเงียบสงบ เพราะได้รับบาดแผลจากครอบครัวในอดีต โดยมีผู้พ่อเป็นคนหยิบยื่นให้
ปาลิตา พฤกษาชาติ
นักศึกษาสาวที่อีกหกเดือนจะจบปริญญาแล้ว จำเป็นจะต้องก้าวเข้ามาในชีวิตอสมาอย่างไม่รู้ตัวมาก่อน เมื่อด้วงผู้เป็นแม่เลี้ยง กับนิรมลแม่แท้ ๆ ของตัวเองเอาที่สวนมาจำนองกับอสมาไว้ด้วยวงเงินสูงถึงห้าล้าน แต่ไม่มีปัญญามาไถ่ถอนเมื่อเลยเวลามามากแล้ว ด้วงที่ขี้เหล้าขี้บ่อนและเห็นแก่ตัว จึงรีบเสนอเอาลูกเลี้ยงอย่างปาลิตามาแลกกับหนี้ห้าล้านทันที นิรมลไม่เห็นด้วยในตอนแรก แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง อสมาเองก็ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำนี้เช่นกัน
นันทิตา
น้องเล็กของบ้านที่อสมารักและห่วงใยเสมอมา แต่หารู้ไม่ว่าน้องเขาเองคือคนที่นำความทุกข์ใจมาให้โดยไม่รู้ตัว
เจนนิเฟอร์
ภรรยาคนแรกและคนเดียวที่อสมารักมาตลอด และรู้สึกผิดไม่มีวันจืดจางกับความผิดพลาดจากชีวิตการแต่งงานในอดีต พลาดจนเขาไม่คิดจะย้อนกลับไปมีชีวิตแบบนั้นอีก ถ้าหากคนที่จะก้าวมาเป็นภรรยาอีกไม่ใช่เจนนิเฟอร์คนนี้
แต่เมื่อเขาเห็นปาลิตาแล้วก็เกิดสงสารขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก และกลัวว่าสักวันเด็กสาวจะต้องถูกด้วงทำมิดีมิร้ายด้วยแน่ ๆ เขาจึงตกลงใจรับข้อเสนอ โดยมีเงื่อนไขเพียงแค่ให้ปาลิตาอยู่รับใช้เขาสองปี จากนั้นเขาก็จะคืนที่สวนให้ทันที ปาลิตาที่มีสิงหาเป็นคนรักอยู่แล้วเสียใจร้องไห้ฟูมฟายอย่างหนัก แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเมื่อสงสารแม่จับใจ ส่วนพ่อเลี้ยงนั้น ปาลิตาเกลียดเข้าไส้จนไม่เคยมองหน้าและไม่พูดด้วยเลย และความเกลียดชังนี้ก็ถูกเหมารวมไปถึงอสมาด้วย เพราะปาลิตา สิงหา และอริสา เพื่อนสนิทของปาลิตาและเป็นลูกของคนในสวนอสมาเอง
ต่างได้ยินกิติศัพท์ของอสมาดีว่าเพลบอยแค่ไหน เขาใช้เงินฟาดหัวผู้หญิงทุกคนที่เอาเรือนร่างมาบนเปรอเขาโดยไม่คิดจะจริงจังด้วยแม้แต่คนเดียว และถ้าใครคิดจะจับเขาด้วยวิธีปล่อยให้ท้อง เขาก็จะจัดการขั้นเด็ดขาดนั่นคือให้ไปทำแท้ง และไม่เรียกใช้งาน ไม่ให้เงินอีก ผู้หญิงของเขาทุกคนจึงเกรงกลัวในเรื่องนี้มาก
ปาลิตาก็เป็นหนึ่งในนั้นที่กลัว แต่จะมีความเกลียดในตัวเขามากกว่า แม้จะต้องมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกับเขาตามลำพังแต่ก็จำใจมาเท่านั้น และจะหลับหูหลับตาทำหน้าที่ลูกหนี้จำนองให้เขาจนครบสองปี แล้วจะรีบหนีไปให้ไกลสุดไกลทีเดียว แต่อสมาไม่คิดจะเข้าใกล้ปาลิตาแต่อย่างใด นอกจากมอบหน้าที่ทำงานบ้านและทำอาหารให้เขาเท่านั้น ยังความงุนงงให้เธอไม่น้อย แต่นั่นเธอก็เห็นเป็นเรื่องดีที่สุด จึงทำหน้าที่อย่างไม่ขาดตกบกพร่องควบคู่กับการไปเรียนต่อให้จบ เพราะอสมามองเห็นความสำคัญในจุดนี้ จึงอนุญาตให้เธอไปเรียนต่อและรับเป็นคนส่งเสียเอง
นั่นทำให้ปาลิตาค่อยมองเขาในแง่ดีขึ้นมาบ้าง แต่ก็ถูกลบล้างลงเรื่อย ๆ เมื่อเขาหอบผู้หญิงสวยเสด็จเข้ามาปรนเปรอในบ้านอย่างไม่เกรงใจเธอเลย แต่นั่นก็เป็นเรื่องดีอีกที่เธอจะได้ไม่ต้องมอบความสาวให้เขาเชยชม จะได้เก็บไว้ให้สิงหาคนรัก ที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรเกี่ยวกับการย้ายเข้ามาอยู่บ้านของอสมาเลย แม้จะระแคะระคายบ้างจากคนรอบข้าง และด้วงที่จงใจจะพูดให้สิงหารู้
ปาลิตาเห็นความดีของอสมาในหลาย ๆ เรื่อง โดยเฉพาะความมีน้ำใจที่เขามีให้ต่อเธอ และน้อง ๆ ต่างพ่อที่จนกรอบแทบไม่มีข้าวจะกิน เขาก็แบ่งปันเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ไม่ขาด แต่ความปลื้มปีตินี้ ก็โลดแล่นไปพร้อม ๆ กับความเกลียดชังในตัวเขา ที่โหดร้ายทารุนกับผู้หญิงของเขาหลายคนที่มาบอกข่าวเรื่องการตั้งท้อง แล้วถูกเขาไล่ออกจากบ้านอย่างไม่ไยดี แต่ท้ายที่สุดความดีของเขาก็เอาชนะความเกลียดของเธอได้ เมื่อเธอเรียนจบแล้วเขาประสงค์จะเรียกใช้งานเธอเป็นครั้งแรก เธอก็ยินยอมพร้อมใจไม่ได้ขัดขืนเหมือนที่เคยคิดไว้ตั้งแต่วันแรกที่มาอยู่กับเขาเลย
และความรักของปาลิตาก็พอกพูนขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อได้อยู่ใกล้ชิดอสมา และได้ไปไหนต่อไหนหรือได้ข้าวของเงินทองอย่างที่ไม่เคยได้มาก่อน อสมาเองก็ปลื้มเธอไม่น้อย เพราะเป็นคนไม่ยุ่ง ไม่พูดมาก ไม่จู้จี้ขี้บ่น อยู่ใกล้ ๆ แล้วทำให้เขาสบายใจ ไม่อยากจะไปหาใครอีก ทั้งคู่ต่างแสดงความรักออกมาให้กันและกันผ่านแววตาอันหวานซึ้ง การกระทำอันอ่อนนุ่มที่หยิบยื่นให้กันไม่ว่างเว้น
ตามคำ ดุ ด่า ว่า กล่าว ตัก เตือน ของผองเพื่อนที่แสนดีจร้า
ช่วงนี้กันเกราเลยต้องออกจากป่าชั่วคราว เพื่อมามองตาดูชาวโลกบ้าง เลยถือโอกาสเอานิยายไปแปะไว้ที่เวปประจำ (แต่ไม่ค่อยได้เอานิยายไปลง) ให้อ่านกัน
และจะพยายามตามอัพให้ด่วนจี๋ ทันกับเวปอื่น ขอกำลังใจให้คนป่าด้วยนะคร้าาาาา
เหงาๆๆๆๆ ต้องการเพื่อนๆๆๆๆๆ มากดไล้ท์ มาแชร์ มาติชม ด่วนที่สุดจร้าาาาาา
หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบต้น ๆ ผู้ร่ำรวยจากฐานพ่อแม่เล็กน้อย แล้วต่อยอดมาเองจนกลายเป็นเศรษฐีหนุ่มโสดผู้ถูกคนในวงสัมคมจับตามอง โดยเฉพาะผู้หญิงหลายต่อหลายคนที่หมายจะจับเขามาแนบครอง แต่เขากลับทำตัวไม่เป็นที่โดดเด่น และหนีสังคมอันน่าเบื่อไปใช้ชีวิตอยู่ในสวนเพียงลำพังอย่างเงียบสงบ เพราะได้รับบาดแผลจากครอบครัวในอดีต โดยมีผู้พ่อเป็นคนหยิบยื่นให้
ปาลิตา พฤกษาชาติ
นักศึกษาสาวที่อีกหกเดือนจะจบปริญญาแล้ว จำเป็นจะต้องก้าวเข้ามาในชีวิตอสมาอย่างไม่รู้ตัวมาก่อน เมื่อด้วงผู้เป็นแม่เลี้ยง กับนิรมลแม่แท้ ๆ ของตัวเองเอาที่สวนมาจำนองกับอสมาไว้ด้วยวงเงินสูงถึงห้าล้าน แต่ไม่มีปัญญามาไถ่ถอนเมื่อเลยเวลามามากแล้ว ด้วงที่ขี้เหล้าขี้บ่อนและเห็นแก่ตัว จึงรีบเสนอเอาลูกเลี้ยงอย่างปาลิตามาแลกกับหนี้ห้าล้านทันที นิรมลไม่เห็นด้วยในตอนแรก แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง อสมาเองก็ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำนี้เช่นกัน
นันทิตา
น้องเล็กของบ้านที่อสมารักและห่วงใยเสมอมา แต่หารู้ไม่ว่าน้องเขาเองคือคนที่นำความทุกข์ใจมาให้โดยไม่รู้ตัว
เจนนิเฟอร์
ภรรยาคนแรกและคนเดียวที่อสมารักมาตลอด และรู้สึกผิดไม่มีวันจืดจางกับความผิดพลาดจากชีวิตการแต่งงานในอดีต พลาดจนเขาไม่คิดจะย้อนกลับไปมีชีวิตแบบนั้นอีก ถ้าหากคนที่จะก้าวมาเป็นภรรยาอีกไม่ใช่เจนนิเฟอร์คนนี้
แต่เมื่อเขาเห็นปาลิตาแล้วก็เกิดสงสารขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก และกลัวว่าสักวันเด็กสาวจะต้องถูกด้วงทำมิดีมิร้ายด้วยแน่ ๆ เขาจึงตกลงใจรับข้อเสนอ โดยมีเงื่อนไขเพียงแค่ให้ปาลิตาอยู่รับใช้เขาสองปี จากนั้นเขาก็จะคืนที่สวนให้ทันที ปาลิตาที่มีสิงหาเป็นคนรักอยู่แล้วเสียใจร้องไห้ฟูมฟายอย่างหนัก แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเมื่อสงสารแม่จับใจ ส่วนพ่อเลี้ยงนั้น ปาลิตาเกลียดเข้าไส้จนไม่เคยมองหน้าและไม่พูดด้วยเลย และความเกลียดชังนี้ก็ถูกเหมารวมไปถึงอสมาด้วย เพราะปาลิตา สิงหา และอริสา เพื่อนสนิทของปาลิตาและเป็นลูกของคนในสวนอสมาเอง
ต่างได้ยินกิติศัพท์ของอสมาดีว่าเพลบอยแค่ไหน เขาใช้เงินฟาดหัวผู้หญิงทุกคนที่เอาเรือนร่างมาบนเปรอเขาโดยไม่คิดจะจริงจังด้วยแม้แต่คนเดียว และถ้าใครคิดจะจับเขาด้วยวิธีปล่อยให้ท้อง เขาก็จะจัดการขั้นเด็ดขาดนั่นคือให้ไปทำแท้ง และไม่เรียกใช้งาน ไม่ให้เงินอีก ผู้หญิงของเขาทุกคนจึงเกรงกลัวในเรื่องนี้มาก
ปาลิตาก็เป็นหนึ่งในนั้นที่กลัว แต่จะมีความเกลียดในตัวเขามากกว่า แม้จะต้องมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกับเขาตามลำพังแต่ก็จำใจมาเท่านั้น และจะหลับหูหลับตาทำหน้าที่ลูกหนี้จำนองให้เขาจนครบสองปี แล้วจะรีบหนีไปให้ไกลสุดไกลทีเดียว แต่อสมาไม่คิดจะเข้าใกล้ปาลิตาแต่อย่างใด นอกจากมอบหน้าที่ทำงานบ้านและทำอาหารให้เขาเท่านั้น ยังความงุนงงให้เธอไม่น้อย แต่นั่นเธอก็เห็นเป็นเรื่องดีที่สุด จึงทำหน้าที่อย่างไม่ขาดตกบกพร่องควบคู่กับการไปเรียนต่อให้จบ เพราะอสมามองเห็นความสำคัญในจุดนี้ จึงอนุญาตให้เธอไปเรียนต่อและรับเป็นคนส่งเสียเอง
นั่นทำให้ปาลิตาค่อยมองเขาในแง่ดีขึ้นมาบ้าง แต่ก็ถูกลบล้างลงเรื่อย ๆ เมื่อเขาหอบผู้หญิงสวยเสด็จเข้ามาปรนเปรอในบ้านอย่างไม่เกรงใจเธอเลย แต่นั่นก็เป็นเรื่องดีอีกที่เธอจะได้ไม่ต้องมอบความสาวให้เขาเชยชม จะได้เก็บไว้ให้สิงหาคนรัก ที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรเกี่ยวกับการย้ายเข้ามาอยู่บ้านของอสมาเลย แม้จะระแคะระคายบ้างจากคนรอบข้าง และด้วงที่จงใจจะพูดให้สิงหารู้
ปาลิตาเห็นความดีของอสมาในหลาย ๆ เรื่อง โดยเฉพาะความมีน้ำใจที่เขามีให้ต่อเธอ และน้อง ๆ ต่างพ่อที่จนกรอบแทบไม่มีข้าวจะกิน เขาก็แบ่งปันเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ไม่ขาด แต่ความปลื้มปีตินี้ ก็โลดแล่นไปพร้อม ๆ กับความเกลียดชังในตัวเขา ที่โหดร้ายทารุนกับผู้หญิงของเขาหลายคนที่มาบอกข่าวเรื่องการตั้งท้อง แล้วถูกเขาไล่ออกจากบ้านอย่างไม่ไยดี แต่ท้ายที่สุดความดีของเขาก็เอาชนะความเกลียดของเธอได้ เมื่อเธอเรียนจบแล้วเขาประสงค์จะเรียกใช้งานเธอเป็นครั้งแรก เธอก็ยินยอมพร้อมใจไม่ได้ขัดขืนเหมือนที่เคยคิดไว้ตั้งแต่วันแรกที่มาอยู่กับเขาเลย
และความรักของปาลิตาก็พอกพูนขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อได้อยู่ใกล้ชิดอสมา และได้ไปไหนต่อไหนหรือได้ข้าวของเงินทองอย่างที่ไม่เคยได้มาก่อน อสมาเองก็ปลื้มเธอไม่น้อย เพราะเป็นคนไม่ยุ่ง ไม่พูดมาก ไม่จู้จี้ขี้บ่น อยู่ใกล้ ๆ แล้วทำให้เขาสบายใจ ไม่อยากจะไปหาใครอีก ทั้งคู่ต่างแสดงความรักออกมาให้กันและกันผ่านแววตาอันหวานซึ้ง การกระทำอันอ่อนนุ่มที่หยิบยื่นให้กันไม่ว่างเว้น
ตามคำ ดุ ด่า ว่า กล่าว ตัก เตือน ของผองเพื่อนที่แสนดีจร้า
ช่วงนี้กันเกราเลยต้องออกจากป่าชั่วคราว เพื่อมามองตาดูชาวโลกบ้าง เลยถือโอกาสเอานิยายไปแปะไว้ที่เวปประจำ (แต่ไม่ค่อยได้เอานิยายไปลง) ให้อ่านกัน
และจะพยายามตามอัพให้ด่วนจี๋ ทันกับเวปอื่น ขอกำลังใจให้คนป่าด้วยนะคร้าาาาา
เหงาๆๆๆๆ ต้องการเพื่อนๆๆๆๆๆ มากดไล้ท์ มาแชร์ มาติชม ด่วนที่สุดจร้าาาาาา
Tags: พระเอกหนุ่มใหญ่ นางเอกสวยใส
ตอน: ลูกหนี้ที่น่าสงสาร
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ปาลิตาเหยียบย่างมาสวนนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ไม่อยากมาและรู้สึกเกลียดเจ้าของสวนมากที่สุดในชีวิต เกลียดจนไม่รู้จะเอาความเกลียดไปเปรียบเปรยกับอะไรได้ แต่ก็จำต้องเก็บซ่อนไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยแล้วเดินตามแม่ไปเรื่อย ๆ จนถึงบ้านพักของอ่วมกับสายหยุด อริสานั่งหน้าเศร้ารออยู่ก่อนแล้ว แต่ทั้งคู่ก็ไม่ได้มีโอกาสถามไถ่กันเลย ปาลิตาก็ต้องเดินตามแม่กับอ่วมไปแล้ว ส่วนด้วงเดินรั้งท้ายขบวน ยิ่งเห็นทรวดทรงองเอวของนังลูกเลี้ยงที่นับวันจะเย้ายวนใจขึ้นทุกที ๆ แล้ว ความคิดอกุศลในใจก็ยิ่งบังเกิดขึ้นเรื่อย ๆ เสียด๊ายเสียดายที่อีกไม่นานจะตกไปเป็นของคนอื่น
ปาลิตามองไปยังโรงรถที่จอดเรียงรายอยู่ไม่ต่ำกว่าห้าคัน ล้วนแล้วแต่ราคาหลายสิบล้านแทบทั้งนั้น ริมฝีปากบางยิ้มเยาะจนเหยียดตรงด้วยความชิงชังในความเป็นคนมีอันจะกินจนล้นเหลือของเจ้าของ ผิดจากคนจน ๆ อย่างเธอที่ตอนนี้แทบจะไม่มีที่ซุกหัวนอนก็ว่าได้ หญิงสาวก้าวช้า ๆ ไปตามสะพานไม้โดยมีแม่เอื้อมมือมาจูงอย่างห่วงใย จากนั้นมือแม่ก็กระตุกแขนลูกให้ไหว้ชายเจ้าของบ้านที่เพิ่งละสายตาจากหนังสือพิมพ์มองมายังเธออย่างพินิจพิเคราะห์
“นี่ปาลิตาหรือแอ้ครับคุณท่าน เป็นเด็กดี เรียนเก่งอีกไม่กี่เดือนก็จะจบแล้วครับ เพราะมุเรียนหนักมากวัน ๆ ไม่ไปไหนอ่านแต่หนังสือ คบเพื่อนก็ดี ๆ ทั้งนั้น ลูกพี่อ่วมก็เป็นเพื่อนยายแอ้นะครับคุณท่าน”
ด้วงรีบชิงแนะนำและบรรยายสรรพคุณลูกเลี้ยงอย่างพินอบพิเทา อสมาไม่ได้พูดอะไรนอกจากนั่งฟังนิ่ง ๆ สลับกับมองไปยังเด็กสาวหน้าตาท่าทางใสซื่อเหลือเกินในความคิด เขาไม่รู้จะแก้ไขปัญหานี้ยังไงดี เพื่อให้ทุกคนพอใจ โดยเฉพาะผู้ที่ตกเป็นเหยื่อในครั้งนี้ นึกโกรธตัวเองอยู่ไม่หายที่ดันเรียกอ่วมกับสายหยุดมาถามไถ่ความเป็นมาของครอบครรัวนี้ โดยเฉพาะเรื่องราวของเด็กสาว ทำให้อดสงสารไม่ได้ หากไม่ยื่นมือเข้าช่วยก็คงจะต้องตกเป็นเมียพ่อเลี้ยงขี้เหล้าขี้พนันไปอีกคนแน่ คนรักที่วาดฝันจะไปสร้างครอบครัวด้วยกันก็คงจะต้องมีอันเลิกราไป หรือไม่เรื่องที่เขาหวาดกลัวมันก็อาจจะเกิดขึ้นแล้ว และหลายต่อหลายครั้งด้วย คิดได้เท่านั้นจึงรีบตัดบททันทีเพราะไม่อยากให้เรื่องยืดเยื้อ และเบื่อลมปากคนขี้เมาอย่างด้วงที่เขาเคยหลงผิดเชื่อมาหลายต่อหลายครั้งจนใกล้จะสูญเงินห้าล้านแล้ว
“ตกลงเธอจะมาอยู่รับใช้ฉันสองปีเพื่อแลกกับหนี้สินของพ่อแม่เธอใช่มั้ย” ปาลิตาตกใจสะดุ้งทันทีเมื่อได้ยินน้ำเสียงอันหนักแน่นและหน้าตาดุดันบึ้งตึงของเขาจนพูดอะไรไม่ถูก
“คิดให้ดี ๆ ก่อนตอบ และฉันต้องการคำว่า ไม่ หรือ ใช่เท่านั้น เวลาฉันไม่ค่อยมีมาก ถ้าเธอตกลงก็กลับไปเก็บข้าวของมาอยู่นี่ได้เลย หรือถ้าไม่ก็เตรียมตัวโอนทุกอย่างมาให้ฉันเลย เวลาสองนาทีสำหรับคิดและตอบมา”
ปาลิตางวยงงกับประโยคนั้นจนตั้งตัวไม่ติด และไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าชีวิตคนทั้งชีวิตจะถูกบีบบังคับให้ต้องตัดสินใจภายในสองนาทีแค่นั้น ความโกรธเกลียดคนตรงหน้ายิ่งมีมากเป็นทวีคูน เอื้อมมือไปเกาะแขนแม่อย่างคนไร้ที่พึ่งพิงอีกต่อไปแล้ว ส่วนนิรมลก็หันมามองหน้าลูกทั้งน้ำตา เพราะเสียใจที่เหตุการณ์ล่วงเลยมาถึงขึ้นนี้ ถึงขั้นเรียกได้ว่าขายลูกกินก็ว่าได้ ปาลิตากระซิบแม่เบา ๆ ให้ได้ยินแค่สองคน
“แม่จะทำยังไงดี แอ้ไม่มานะแม่ บอกลุงอ่วมขอผ่อนเขาไม่ได้เหรอแม่” แต่คนหูติดเรด้าอย่างอสมามีหรือจะไม่ได้ยิน จึงเกิดอาการรำคาญหนักจนยกข้อมือดูนาฬิกาก่อนจะเอ่ยเมื่อเวลาที่ให้หมดไปแล้ว
“ว่าไง คำตอบของเธอคืออะไร”
นิรมลก็อึ้งจนพูดไม่ออกทำอะไรไม่ถูก อยากต่อรองก็ไม่กล้าเอ่ย มองไปหาอ่วมก็เอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตาหนีการจับจ้องของนายจ้าง ส่วนปาลิตาไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะในหัวตื้อไปหมดจึงหันไปมองแม่อย่างคนสิ้นหนทาง ก็เห็นแต่น้ำตาแม่ไหลอาบสองแก้มลงมาปานจะเป็นสายเลือด ขณะยกสองแขนมากอดลูกไว้ด้วยความสงสารและคิดถึงผู้เป็นสามีคนแรกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ถ้าไม่มาด่วนตายไปก่อน ป่านนี้ลูกกับเมียก็คงจะไม่ลำบากอย่างนี้เป็นแน่
“ว่าไงล่ะ ฉันไม่มีเวลาทั้งวันนะ ถ้าเงียบฉันจะถือว่าไม่ตกลงนะ ฉันจะได้ไปทำอย่างอื่นต่อ”
อสมาทำท่าจะลึกขึ้นทันที ด้วงจึงรีบค้านไว้อย่างคนจนแต้ม ทั้งที่ก็คาดไม่ถึงว่าจะต้องเจอการบีบคั้นแบบนี้เช่นกัน เพราะใจคิดว่าอสมาคงจะให้เวลาลูกเลี้ยงกลับไปนอนคิดก่อนวันสองวันด้วยซ้ำ แต่พอเจอไม้หนักเข้าเขาจึงต้องรีบคิดหาทางแก้ไขสถานะการณ์
“เอ่อ! คุณท่านครับ แอ้ตกลงตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะครับ เสื้อผ้าก็เก็บมาแล้วด้วยกองอยู่บ้านพี่อ่วมโน่นแหน่ะครับ ที่เหลือก็แล้วแต่คุณท่านจะกรุณาก็แล้วกันครับ” อสมาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองนักที่ได้ยินเรื่องนี้ แต่เขาก็เป็นนักธุระกิจเต็มตัวจึงไม่อาจจะฟังแต่น้ำคำคนขี้เมาได้
“ฉันอยากให้ลูกนายตอบฉันเอง” จบคำเขาก็หันไปหาปาลิตาที่นั่งหน้าเศร้าอย่างไม่รู้จะตัดสินใจยังไง มือก็กำแขนแม่ไว้แน่นด้วยความหวาดกลัวในหลายต่อหลายสิ่งที่รบเร้าในขณะนี้
“แอ้ตอบคุณท่านไปสิจ้ะลูกแม่ ตอบท่านไปว่าเราจะไม่ยอมเสียที่สวนของเราไป เพราะมันเป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายของเรา ของคุณพ่อที่อุตส่าห์ฟูมฟักมาหลายปี นะแอ้นะ” นิรมลเน้นน้ำเสียงอ้อนวอนลูกในสามคำสุดท้าย และส่งสายตาวิงวอนให้ช่วยแม่ที ปาลิตามองแล้วให้สะเทือนใจเกินกำลัง จากนั้นใบหน้าพ่ออันเป็นที่รักก็ลอยระลิ่วมา ภาพชายร่างผอมสูงที่กำลังอาบเหงื่อต่างน้ำถางหญ้าพรวนดินให้ต้นไม้ต้นแล้วต้นเล่า น้ำคำที่เอ่ยในความปลาบปลื้มใจที่ได้สวนนี้มาครอบครองอีกก็ลอยมาสู่ความทรงจำได้ไม่ยาก จนเรียกน้ำตาให้ไหลรินออกมาอย่างยากจะห้ามใจได้
‘พ่อภูมิใจที่สุดเลยนะแอ้ที่ได้สวนนี้มาเป็นของเราสักที ตอนแรกคิดว่าเจ้าของเขาจะไม่ขายให้ซะแล้ว เพราะนายทุนต่างรอกว้านซื้อไปเยอะแยะ ดีหน่อยที่เขาคงจะสงสารพวกเราเลยตัดใจขายให้ พ่อชอบที่นี่มากพ่อจะทำให้สวนนี้กลายเป็นสวนในฝันของเราสามคนพ่อแม่ลูกนะ พอแอ้โตขึ้นก็จะได้เป็นปัญญาชนชาวสวนกับเขาไปด้วย’
“จ้ะแม่ แอ้จะทำเพื่อพ่อเพื่อแม่และเพื่อน้อง ๆ”
คำตอบรับนี้เจ้าหนี้หนุ่มใหญ่ได้ยินเต็มสองรูหู และไม่อยากเชื่อด้วยว่าเด็กสาวจะพูดออกมาจริง ๆ แต่มันก็เป็นไปแล้ว เขาจึงจำใจต้องทำตามคำพูดที่ให้ไว้ด้วยมีหลากหลายความรู้สึกปะปนอยู่ในใจ แต่หนึ่งในนั้นมีความอึดอัดรวมอยู่ด้วย เขาไม่รู้ว่าจะอยู่ร่วมชายคากับเด็กตรงหน้าได้ยังไงตั้งสองปี และเขาก็คงจะเดาไม่ผิดว่าอีกคนก็คงจะมีความรู้สึกไม่แตกต่างจากเขามากมายนัก หรือเขาจะเดาผิด!
ปาลิตามองไปยังโรงรถที่จอดเรียงรายอยู่ไม่ต่ำกว่าห้าคัน ล้วนแล้วแต่ราคาหลายสิบล้านแทบทั้งนั้น ริมฝีปากบางยิ้มเยาะจนเหยียดตรงด้วยความชิงชังในความเป็นคนมีอันจะกินจนล้นเหลือของเจ้าของ ผิดจากคนจน ๆ อย่างเธอที่ตอนนี้แทบจะไม่มีที่ซุกหัวนอนก็ว่าได้ หญิงสาวก้าวช้า ๆ ไปตามสะพานไม้โดยมีแม่เอื้อมมือมาจูงอย่างห่วงใย จากนั้นมือแม่ก็กระตุกแขนลูกให้ไหว้ชายเจ้าของบ้านที่เพิ่งละสายตาจากหนังสือพิมพ์มองมายังเธออย่างพินิจพิเคราะห์
“นี่ปาลิตาหรือแอ้ครับคุณท่าน เป็นเด็กดี เรียนเก่งอีกไม่กี่เดือนก็จะจบแล้วครับ เพราะมุเรียนหนักมากวัน ๆ ไม่ไปไหนอ่านแต่หนังสือ คบเพื่อนก็ดี ๆ ทั้งนั้น ลูกพี่อ่วมก็เป็นเพื่อนยายแอ้นะครับคุณท่าน”
ด้วงรีบชิงแนะนำและบรรยายสรรพคุณลูกเลี้ยงอย่างพินอบพิเทา อสมาไม่ได้พูดอะไรนอกจากนั่งฟังนิ่ง ๆ สลับกับมองไปยังเด็กสาวหน้าตาท่าทางใสซื่อเหลือเกินในความคิด เขาไม่รู้จะแก้ไขปัญหานี้ยังไงดี เพื่อให้ทุกคนพอใจ โดยเฉพาะผู้ที่ตกเป็นเหยื่อในครั้งนี้ นึกโกรธตัวเองอยู่ไม่หายที่ดันเรียกอ่วมกับสายหยุดมาถามไถ่ความเป็นมาของครอบครรัวนี้ โดยเฉพาะเรื่องราวของเด็กสาว ทำให้อดสงสารไม่ได้ หากไม่ยื่นมือเข้าช่วยก็คงจะต้องตกเป็นเมียพ่อเลี้ยงขี้เหล้าขี้พนันไปอีกคนแน่ คนรักที่วาดฝันจะไปสร้างครอบครัวด้วยกันก็คงจะต้องมีอันเลิกราไป หรือไม่เรื่องที่เขาหวาดกลัวมันก็อาจจะเกิดขึ้นแล้ว และหลายต่อหลายครั้งด้วย คิดได้เท่านั้นจึงรีบตัดบททันทีเพราะไม่อยากให้เรื่องยืดเยื้อ และเบื่อลมปากคนขี้เมาอย่างด้วงที่เขาเคยหลงผิดเชื่อมาหลายต่อหลายครั้งจนใกล้จะสูญเงินห้าล้านแล้ว
“ตกลงเธอจะมาอยู่รับใช้ฉันสองปีเพื่อแลกกับหนี้สินของพ่อแม่เธอใช่มั้ย” ปาลิตาตกใจสะดุ้งทันทีเมื่อได้ยินน้ำเสียงอันหนักแน่นและหน้าตาดุดันบึ้งตึงของเขาจนพูดอะไรไม่ถูก
“คิดให้ดี ๆ ก่อนตอบ และฉันต้องการคำว่า ไม่ หรือ ใช่เท่านั้น เวลาฉันไม่ค่อยมีมาก ถ้าเธอตกลงก็กลับไปเก็บข้าวของมาอยู่นี่ได้เลย หรือถ้าไม่ก็เตรียมตัวโอนทุกอย่างมาให้ฉันเลย เวลาสองนาทีสำหรับคิดและตอบมา”
ปาลิตางวยงงกับประโยคนั้นจนตั้งตัวไม่ติด และไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าชีวิตคนทั้งชีวิตจะถูกบีบบังคับให้ต้องตัดสินใจภายในสองนาทีแค่นั้น ความโกรธเกลียดคนตรงหน้ายิ่งมีมากเป็นทวีคูน เอื้อมมือไปเกาะแขนแม่อย่างคนไร้ที่พึ่งพิงอีกต่อไปแล้ว ส่วนนิรมลก็หันมามองหน้าลูกทั้งน้ำตา เพราะเสียใจที่เหตุการณ์ล่วงเลยมาถึงขึ้นนี้ ถึงขั้นเรียกได้ว่าขายลูกกินก็ว่าได้ ปาลิตากระซิบแม่เบา ๆ ให้ได้ยินแค่สองคน
“แม่จะทำยังไงดี แอ้ไม่มานะแม่ บอกลุงอ่วมขอผ่อนเขาไม่ได้เหรอแม่” แต่คนหูติดเรด้าอย่างอสมามีหรือจะไม่ได้ยิน จึงเกิดอาการรำคาญหนักจนยกข้อมือดูนาฬิกาก่อนจะเอ่ยเมื่อเวลาที่ให้หมดไปแล้ว
“ว่าไง คำตอบของเธอคืออะไร”
นิรมลก็อึ้งจนพูดไม่ออกทำอะไรไม่ถูก อยากต่อรองก็ไม่กล้าเอ่ย มองไปหาอ่วมก็เอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตาหนีการจับจ้องของนายจ้าง ส่วนปาลิตาไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะในหัวตื้อไปหมดจึงหันไปมองแม่อย่างคนสิ้นหนทาง ก็เห็นแต่น้ำตาแม่ไหลอาบสองแก้มลงมาปานจะเป็นสายเลือด ขณะยกสองแขนมากอดลูกไว้ด้วยความสงสารและคิดถึงผู้เป็นสามีคนแรกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ถ้าไม่มาด่วนตายไปก่อน ป่านนี้ลูกกับเมียก็คงจะไม่ลำบากอย่างนี้เป็นแน่
“ว่าไงล่ะ ฉันไม่มีเวลาทั้งวันนะ ถ้าเงียบฉันจะถือว่าไม่ตกลงนะ ฉันจะได้ไปทำอย่างอื่นต่อ”
อสมาทำท่าจะลึกขึ้นทันที ด้วงจึงรีบค้านไว้อย่างคนจนแต้ม ทั้งที่ก็คาดไม่ถึงว่าจะต้องเจอการบีบคั้นแบบนี้เช่นกัน เพราะใจคิดว่าอสมาคงจะให้เวลาลูกเลี้ยงกลับไปนอนคิดก่อนวันสองวันด้วยซ้ำ แต่พอเจอไม้หนักเข้าเขาจึงต้องรีบคิดหาทางแก้ไขสถานะการณ์
“เอ่อ! คุณท่านครับ แอ้ตกลงตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะครับ เสื้อผ้าก็เก็บมาแล้วด้วยกองอยู่บ้านพี่อ่วมโน่นแหน่ะครับ ที่เหลือก็แล้วแต่คุณท่านจะกรุณาก็แล้วกันครับ” อสมาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองนักที่ได้ยินเรื่องนี้ แต่เขาก็เป็นนักธุระกิจเต็มตัวจึงไม่อาจจะฟังแต่น้ำคำคนขี้เมาได้
“ฉันอยากให้ลูกนายตอบฉันเอง” จบคำเขาก็หันไปหาปาลิตาที่นั่งหน้าเศร้าอย่างไม่รู้จะตัดสินใจยังไง มือก็กำแขนแม่ไว้แน่นด้วยความหวาดกลัวในหลายต่อหลายสิ่งที่รบเร้าในขณะนี้
“แอ้ตอบคุณท่านไปสิจ้ะลูกแม่ ตอบท่านไปว่าเราจะไม่ยอมเสียที่สวนของเราไป เพราะมันเป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายของเรา ของคุณพ่อที่อุตส่าห์ฟูมฟักมาหลายปี นะแอ้นะ” นิรมลเน้นน้ำเสียงอ้อนวอนลูกในสามคำสุดท้าย และส่งสายตาวิงวอนให้ช่วยแม่ที ปาลิตามองแล้วให้สะเทือนใจเกินกำลัง จากนั้นใบหน้าพ่ออันเป็นที่รักก็ลอยระลิ่วมา ภาพชายร่างผอมสูงที่กำลังอาบเหงื่อต่างน้ำถางหญ้าพรวนดินให้ต้นไม้ต้นแล้วต้นเล่า น้ำคำที่เอ่ยในความปลาบปลื้มใจที่ได้สวนนี้มาครอบครองอีกก็ลอยมาสู่ความทรงจำได้ไม่ยาก จนเรียกน้ำตาให้ไหลรินออกมาอย่างยากจะห้ามใจได้
‘พ่อภูมิใจที่สุดเลยนะแอ้ที่ได้สวนนี้มาเป็นของเราสักที ตอนแรกคิดว่าเจ้าของเขาจะไม่ขายให้ซะแล้ว เพราะนายทุนต่างรอกว้านซื้อไปเยอะแยะ ดีหน่อยที่เขาคงจะสงสารพวกเราเลยตัดใจขายให้ พ่อชอบที่นี่มากพ่อจะทำให้สวนนี้กลายเป็นสวนในฝันของเราสามคนพ่อแม่ลูกนะ พอแอ้โตขึ้นก็จะได้เป็นปัญญาชนชาวสวนกับเขาไปด้วย’
“จ้ะแม่ แอ้จะทำเพื่อพ่อเพื่อแม่และเพื่อน้อง ๆ”
คำตอบรับนี้เจ้าหนี้หนุ่มใหญ่ได้ยินเต็มสองรูหู และไม่อยากเชื่อด้วยว่าเด็กสาวจะพูดออกมาจริง ๆ แต่มันก็เป็นไปแล้ว เขาจึงจำใจต้องทำตามคำพูดที่ให้ไว้ด้วยมีหลากหลายความรู้สึกปะปนอยู่ในใจ แต่หนึ่งในนั้นมีความอึดอัดรวมอยู่ด้วย เขาไม่รู้ว่าจะอยู่ร่วมชายคากับเด็กตรงหน้าได้ยังไงตั้งสองปี และเขาก็คงจะเดาไม่ผิดว่าอีกคนก็คงจะมีความรู้สึกไม่แตกต่างจากเขามากมายนัก หรือเขาจะเดาผิด!
กันเกราธัญญรัตน์วรนัน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ส.ค. 2556, 08:53:30 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ส.ค. 2556, 08:53:30 น.
จำนวนการเข้าชม : 957
| << ปัญหาที่ไม่เคยได้ก่อ | ก้าวพลาดหรืออย่างไร >> |