คานน้อย คอยรัก (จบแล้วค่ะ)
คานน้อย คอยรัก

ในลักษณ์นั้นว่าประหลาด…………….คนบนคานนั้นว่าน่าประหลาด
เป็นเชื้อชาตินักรบกลั่นกล้า…………...เป็นเชื้อชาตินักรักผู้หาญกล้า
เหตุไฉนย่อท้อรอรา…………………..เหตุไฉนย่อท้อรอเวลา
ฤาจะกล้าแต่เพียงวาที…………………ฤาไม่กล้าบอกรักใครสักที

เห็นแก้วแวววับที่ดับจิต…………………เห็นคานแก้วแวววับสดับจิต
ใยไม่คิดอาจเอื้อมให้ถึงที่……………...ใยไม่คิดปีนไปให้ถึงที่
เมื่อไม่เอื้อมจะได้อย่างไรมี……………อย่ามัวรอจงขึ้นมาเร็วรี่
อันมณีฤาจะโลดไปถึงมือ………………บนคานนี้มีรักให้ฝึกปรือ

อันของสูงแม้ปองต้องจิต………………..คานเราสูงไม่เป็นรองของใครอื่น
ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้ฤา………………..อย่าได้ขืนลงไปให้เสียชื่อ
มิใช่ของตลาดที่อาจซื้อ………………….มิใช่ทองตามตลาดที่อาจซื้อ
ฤาแย่งยื้อถือได้โดยไม่ยอม……………..เพราะเราถือความพอใจจึงลงไป

ไม่คิดสอยมัวคอยดอกไม้ร่วง……………ไม่คิดสอยมัวคอยให้คานทับ
คงชวดดวงบุปผาชาติสะอาดหอม………..รอให้ดับคาคานหรืออย่างไร
ดูแต่ภุมรินเที่ยวบินตอม…………………..ฤาต้องคอยรักแท้จนแก่ใช่ไหม
จึงได้ออมอบกลิ่นสุมาลี…………………..เกาะคานน้อยคอยรักต่อไป
…………………..........จนกว่าจะเจอคนที่ใช่…ใช่ไหมคาน………………
(อ้างอิงกลอนจากบทละครเรื่องท้าวแสนปม)

มาดูเหตุผลของคนที่ยังไม่ลงจากคานกันค่ะ...
อาจจะมีเหตุผลมากมายที่ไม่อยากลงจากคาน
หรืออาจมีเพียงแค่หนึ่งเหตุผลง่ายๆก็คือ...

...ไม่ใช่คนที่ใช่ก็ไม่ใช่...

หรือว่า

...โดนข้อหาหลายใจ เพราะเคยมีแฟนหลายหน...

หรืออาจเป็นเพรา

...เขาบอกให้รอ เราก็รอ...

หรือจริงๆแล้ว

...ขออยู่รอคนสุดท้ายคนนั้นได้ไหม...

หรือลึกลงไป

...กำลังรอเจ้าชายในฝันอยู่อย่างอดทนได้ทุกอย่าง...

หรือกำลังปลอบใจตัวเองว่า

...ครึ่งหนึ่งของฉันยังมาไม่ถึง...ซึ่งสักวันเขาจะมาอยู่ข้างกัน...

หรือกำลังหลอกตัวเองด้วยการปกปิดว่า

...ไม่หวั่นไหว หัวใจไม่ปรารถนา...

ทั้งๆที่จริงๆแล้ว

...อยากรัก อยากฝัน แต่เพราะกลัว ก็เลยไม่กล้ารักใคร...

หรือว่าอาจจะเป็นเหตผลสุดท้ายที่ไม่ค่อยมีใครกล้ายอมรับดังๆว่า

...ไม่เคยมีใครมาจีบ ไม่มีใครสน เรามันคนธรรมดาๆ...

แต่ไม่ว่าจะเหตุผลใด...

เราก็ยังหวังและยังคงรอคอยปาฏิหาริย์ว่าจะได้เจอคนที่ใช่ในสักวัน...


Tags: ดราม่า หวานซึ้ง อบอุ่น หมอรัง สิ้นรัก วายุ ปองขวัญ

ตอน: ยกที่ 88 เธอจะเลือกใคร (100%)


เพียงไม่กี่อึดใจก็มีข้อความตอบกลับมาว่า

‘เฉยไว้…ใช้น้องไอเป็นกำบัง กอดน้องไอไว้นะนาโน’

‘ไอ้รัังมันไม่โง่ให้เราตบตาได้นานก็จริง แต่แผนของเราก็ยังคงโอเคดีอยู่นี่
อย่าเพิ่งไปกังวล…มันอยากคิดอะไรก็ให้มันคิดไป…’

‘พรุ่งนี้พี่จะให้ปองขวัญเรียกเธอมาหาพี่ที่รีสอร์ทที่พี่พักอยู่ แล้วเราค่อยคุยกัน…”

‘ได้สามีกลับมาร่วมเรียงเคียงหมอนด้วยแล้วอย่างนี้
พี่ก็ขอให้หลับฝันดีนะจ๊ะน้องรัก…555’

นีสรีนนั่งค้อนให้กับหน้าจอโทรศัพท์เมื่ออ่านข้อความที่ทยอยส่งมาให้เธอราวกับสายน้ำ
นึกสงสัยอยู่เหมือนกันว่า…พี่ลมกำลังพิมพ์ข้อความอยู่ในท่าไหนในตอนนี้…
ทำไมถึงได้ดูรวดเร็วกว่าปกติ แถมยังไม่หลับไม่นอนอีก

ซึ่งถ้าหากเจ้าของความคิดได้เห็นสภาพของวายุตอนพิมพ์ข้อความก็คงหายกังขา
เพราะว่าเจ้าตัวกำลังนวดตัวให้ภรรยาสุดที่รัก
โดยที่ปากก็บอกให้ภรรยาคนดีช่วยพิมพ์ข้อความให้…

“พี่ลมว่าคืนนี้…ไอ้สิ้นจะรอดมั้ยคะ…”ปองขวัญถามสามีที่แสนดีด้วยสีหน้ากังวล
ทว่าวายุกลับไม่คิดอย่างนั้น

“เห็นหน้าซื่อๆอย่างนั้น…ก็ทำเอาไอ้รังแพ้ทางมาได้ทุกที…
ไม่อย่างนั้นจะเอาไอ้รังได้อยู่หมัดทั้งๆที่ใช้อีกหน้าหนึ่งเข้าหาเหรอปอง…”

“แต่ปองเป็นห่วงเพื่อน…”เสียงนั้นดูกังวลจนคนที่กำลังนวด
ถึงกับยกมือขึ้นกลึงที่ขมับให้ขณะกล่าวว่า

“ต่อให้ไอ้รังมันฉลาดและเฉลียวแค่ไหนก็ตาม…แต่มันคงไม่รู้ตัวเองหรอก
ว่าชีวิตของมันถูกล้อมไว้ด้วยผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงไปแล้ว…
เธอไม่เห็นเหมือนที่พี่เห็นหรอกเหรอปอง…”ปองขวัญพยักหน้าเห็นด้วย
ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาหนักๆเมื่อกล่าวว่า

“ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ สองคนนั้นจะมีชีวิตคู่ที่สงบสุขสักทีนะคะ
ปองเห็นแล้วแอบเหนื่อยแทน…”

“หน่า…มารไม่มี บารมีไม่เกิด…อย่างน้อยเขาก็ยังได้อยู่ด้วยกันตลอด
พี่ไม่เห็นว่าจะมีใครหน้าไหนสามารถพรากสองคนนั้นได้จริงๆสักที…

และพี่ก็อดทึ่งไม่ได้กับแผนการของนาโน…เหมือนยิงปืนทีเดียวได้นกตั้งหลายตัว…
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าเป็ดวานาโนคิดได้และก็ทำได้อย่างที่คิด…

เชื่อพี่สิว่า…ไอ้รังไม่มีทางโกรธเพื่อนเธอหรอก
ซ้ำอาจจะชอบใจกับแผนการของนาโนด้วยซ้ำ…

แต่ที่พี่อยากรู้ก็คือ ถ้าไอ้รังมันจับได้แล้วมันจะทำยังไงต่อไปมากกว่า…
เพราะเท่าที่รู้…นาโนกำลังยืมสมองไอ้รังแก้เผ็ดตัวปลอมกับไอ้ตัวแสบอยู่
ไม่อย่างนั้นตัวปลอมจะยอมโผล่ออกมาจากเงาให้ไอ้รังได้เห็นเป็นการเปรียบเทียบหรือ…
ของจริงกับของปลอมมันเหมือนกันซะที่ไหน”

ปองขวัญพยักหน้าเข้าใจพลางคิดไปถึงวันที่เพื่อนรักมาหา
พร้อมกับวิดีโอที่สร้างความร้าวฉานให้เกิดขึ้นในครอบครัวของเพื่อน…

วันนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าจะช่วยได้ยังไง รู้แค่ว่า…งานนี้ต้องมีตัวปลอม
และถ้าจะให้ตัวปลอมออกมาจากเงา ตัวจริงก็ต้องหายตัวไปโดยไร้ร่องรอย…
และคนในเงาก็ต้องเชื่อหมดใจว่าตัวจริงหายไปจริงๆ
ซึ่งต้องมีการจัดฉากโดยต้องให้คนอื่นๆเข้าใจว่าอย่างนั้นจริงๆ
จะได้เล่นละครได้สมจริงกันทุกคน…



และเรื่องนี้ก็มีแค่เธอ สามีแล้วก็อากิโกะเท่านั้นที่รู้เรื่องมาโดยตลอด

เพราะเรื่องแปลงโฉมนั้น อากิโกะย่อมรอบรู้และมีความชำนาญ
ซ้ำยังมีเพื่อนซึ่งเป็นหมอด้านนี้เป็นที่ปรึกษา…

“บางที…พี่รังอาจจะรู้มานานแล้ว แต่แกล้งเล่นละครตบตาพวกเราอีกตลบนึึง
ก็ได้นะคะพี่ลม…”วายุกระตุกยิ้มเมื่อได้ยินประโยคนั้น

“เพื่อ?”

“ก็เพื่อจะปราบคนแผนสูงอย่างพี่ลมกับน้องรหัสของพี่น่ะสิ…”
ปองขวัญพูดด้วยน้ำเสียงปนหมั่นไส้คนแผนสูงนิดๆ ทำเอาคนฟังถึงกับฉีกยิ้มกว้าง

“ถ้ารู้อย่างนี้…เธอว่าพี่ควรวางแผนยังไงต่อดีล่ะ…เพื่อไม่ให้โดนไอ้รังมันปราบได้…”

ปองขวัญได้ฟังถึงกับยิ้มขัน ให้มันได้อย่างนี้สิ
สองคนนี้เขาเป็นเพื่อนรักกันอีท่าไหนก็ไม่รู้สิ เพราะในหัวดูจะแข่งขันกัน
ผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะอยู่ตลอดเวลาอย่างนี้…

“ปองว่า…อย่าเลยค่ะ…เรื่องนี้ปล่อยให้พี่รังเขาชนะบ้างเถอะ…
พี่ลมน่ะชนะใจปองก็น่าจะพอแล้วน้า…หรือว่ามันยังน้อยไป…”

เจอเข้ากับไม้ตายท่านี้ทีไร คนฟังเป็นอันสลบ ยอมสยบทุกท่าที…
เพื่อสตรีนางเดียวในดวงใจ…จะแพ้ใครหน้าไหนไม่สำคัญ แค่ชนะใจเธอก็พอ…

“จ้าาาาา…พอแล้วจ้าาาาา…แต่สำหรับลูกน่ะยังไม่พอนะครับ
พี่ยังอยากให้ปองท้องให้พี่อีกสักครึ่งโหล…เพราะแค่นี้มันยังน้อยไป
ไหวไหมจ๊ะที่รัก…”น้ำเสียงออดอ้อนนั้นทำเอาคนฟังถึงกับหมั่นไส้
เลยฟาดคนมักมากเข้าให้อีกหลายครั้ง

“มีสามีมักมากอย่างนี้…ปองว่าปองหาเมียให้พี่อีกสักคนดีกว่า
จะได้มาช่วยท้องให้พี่ดีมั้ยคะ…ปองจะได้สบายๆหน่อย…”

เป็นผู้ชายคนอื่นได้ยินภรรยาเปิดทางให้ขนาดนี้คงรีบอ้าแขนรับ
หน้าบานด้วยความดีใจ แต่กับวายุแล้วไม่ใช่เลย
เพราะตอนนี้แทนที่จะหน้าบาน พ่อคุณกลับหน้าหดเหลือคืบเดียว
จนปองขวัญถึงกับงุนงง…

“อ้าว…ไม่ชอบเหรอ…”

“ไม่!”เสียงนั้นคำรามมาจากลำคอด้วยแววตาเคืองๆ
ทำเอาคนมองถึงกับงงเพิ่มเข้าไปอีก

“เปิดไฟเขียวให้ขนาดนี้ แถมจะเสาะหาภรรยาให้อีกคน
มาทำเป็นหน้าบึ้ง พี่ลมยังสบายดีอยู่รึเปล่าเนี่ย…น่าจะดีใจสิคะ
ปองอุตส่าห์ใจกว้างนะเนี่ย…”ปองขวัญชักเริ่มสนุกกับการยั่วสามีขึ้นมา
เมื่อเริ่มเข้าใจบางอย่างได้แล้ว แน่นอนว่าเธอเป็นจิตแพทย์
เรื่องแค่นี้ มองแว้บเดียวก็เข้าใจได้ไม่ยาก

“พูดอย่างนี้แสดงว่าไม่หึงไม่หวงพี่เลยรึไง…ถึงคิดจะยกพี่ให้คนอื่นง่ายๆแบบนี้…”

นั่นปะไรล่ะ…เธอคิดผิดซะที่ไหน…

“ใครว่า…ปองน่ะโคตรหึงพี่ลมเลยนะ…แต่พี่ลมอยากมีลูกเยอะๆ
ปองก็เลยไม่รู้จะทำไงดี…ก็เลยคิดว่า…หาให้พี่ลมอีกคน
คงจะดีกว่าท้องอยู่คนเดียวไงคะ…ประมาณว่าอยากได้เพื่อน
มาช่วยท้องให้อุ่นใจด้วยไง…ปองไม่คิดอะไรหรอก
ลูกพี่ลมทุกคนก็เหมือนลูกของปองแหล่ะ…เพราะปองรักพี่ลมจริงๆ…
ปองยอมหมดแหล่ะ แค่ให้พี่ลมสมใจหมาย…อิอิอิ…”เสียงหัวเราะตอนท้าย
ยั่วให้วายุกัดฟันเข่นเขี้ยวอีกฝ่าย ที่ดูก็รู้ว่าเขากำลังโดนแม่ตัวดี
ยั่วอารมณ์เล่นอย่างสนุกสนานไปแล้ว…

“ยั่วดีนัก เดี๋ยวก็ได้ท้องลูกแฝดหัวปีท้ายปีหรอก…”

พูดจบก็หอมแก้มภรรยาหนักๆสองฟอดก่อนจะกอดเอาไว้แน่น
แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยกัน…





ทางด้านนีสรีนเมื่อได้รับคำแนะนำจากผู้ช่วยก็รีบทำตามอย่างว่าง่าย

แน่นอนว่าตอนนี้ ในสถานการณ์เช่นนี้ไม่มีใครจะช่วยเธอได้เท่าน้องไออีกแล้ว

นีสรีนจึงรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปยังเตียงนอนของน้องไอ
อุ้มเด็กชายตัวน้อยที่กำลังหลับตาพริ้มอย่างเบามือที่สุดเพื่อไม่ให้เจ้าตัว
ตกใจผวาตื่นขึ้นมาร้องไห้งอแง ก่อนจะนำเด็กน้อยมานอนกกกอดไว้ข้างกาย
บนเตียงนอนที่ถูกเตรียมไว้สำหรับคู่บ่าวสาว…

อย่างไรก็แล้วแต่…หากมีน้องไอเป็นกันชนเธอก็คงปลอดภัยจากการถูกจับได้
หรือต่อให้เขาสงสัยแค่ไหนในตัวเธอ
เขาก็ไม่มีทางจับได้แบบคาหนังคาเขาอย่างแน่นอน…

เธอจะไม่ยอมให้คำตอบที่เขาต้องการง่่ายๆแน่…
อย่างไรเขาก็ต้องได้รับบทเรียนราคาแพง
จากการไม่เชื่อใจเมียที่จงรักภักดีต่อตัวเองเสียก่อน…



แล้วเสียงประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก ส่งผลให้คนท่ีกำลังนอนอยู่บนเตียงถึงกับผวานิดๆ
เมื่อได้ยินเสียงก้าวเดินของเขามาหยุดอยู่ตรงขอบเตียงอีกฟากนึง

ดวงตาที่แสร้งปิดไว้เหมือนคนที่กำลังหลับอยู่นั้นพยายามอย่างยิ่งยวด
ไม่ให้หัวใจเต้นแรงจนเกินไปหรือส่อพิรุธใดๆออกไปให้อีกฝ่ายจับได้
แม้จะรู้ดีแค่ไหนว่า อีกฝ่ายนั้นฉลาดเป็นกรดปานใดในเรื่องจับผิดคนอื่น…

เบาะที่ค่อยๆยุบตัวลงทำให้คนที่นอนอยู่อีกฝั่งรับรู้ได้ถึงกล่ินหอมกรุ่นๆ
ที่แสนคุ้นเคยของร่างที่คงจะกำลังทิ้งตัวลงนอน…

อยากจะลืมตาดูจริงๆว่าตอนนี้เขากำลังนอนอยู่ในท่าไหนแต่ไม่กล้า
กลัวว่าหากลืมตาแล้วจะไปเจอกับดวงตาของเขาเข้า ถ้าเป็นเช่นนั้น เธอคงลำบาก…

นีสรีนจึงพยายามแข็งใจข่มตาหลับต่อไป มือก็กอดน้องไอเอาไว้
โดยใช้เด็กน้อยเป็นโล่กำบังระหว่างเขากับเธอ

รังสิมันต์นอนเท้าศีรษะตะแคงข้างมองภาพของหญิงสาวร่างเล็ก
ที่ใช้เด็กเป็นโล่กำลังอย่างนึกขัน…

ชายหนุ่มได้แต่อมยิ้มอย่างนึกเอ็นดูกับภาพนั้นมากกว่าจะเป็นความขุ่นเคือง…

“สรุปว่า…ยังไงคืนนี้เธอก็จะไม่ยอมพูดกับฉันใช่มั้ยรีน…”

เสียงนั้นดังขึ้น ทำให้คนที่แกล้งหลับถึงกับผวานิดๆ
หากก็ยังคงพยายามข่มตาให้หลับต่อไป

“ฉันรู้ว่าเธอยังไม่หลับ…ลืมตาขึ้นมาพูดกันก่อนสิ…”คนฟังไม่ใส่ใจ
ยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติง ซ้ำยังคงปิดตาและปิดปากเงียบ

รังสิมันต์เห็นเช่นนั้นก็ได้แต่ยิ้มที่มุมปากก่อนจะก้มหน้าลงหอมแก้มลูกน้อย
แล้วเบี่ยงหน้าลงจุมพิตที่กลางกระหม่อมของหญิงสาวที่กำลังกอดลูกชายตัวน้อย
ของเขาเอาไว้มั่น…แล้ววาดแขนรวบทั้งลูกน้อยและหญิงสาวเอาไว้ในอ้อมแขนของเขา
สร้างความรู้สึกอุ่นซ่านให้แผ่ไปทั่วบรรยากาศของห้อง
ทำให้หัวใจของคนที่กำลังหลับตาอบอุ่นหลังจากที่อ้างว้างมาหลายเดือน

หลายเดือนที่เธอเฝ้าโหยหาอ้อมกอดและไออุ่นจากเขา
พยายามข่มความต้องการในส่วนเบื้องลึกของตัวเองเอาไว้
เพียงเพื่อต้องการให้คำว่า”ครอบครัว”ของเธอนั้นกลับมามั่นคงอีกครั้ง…

เธอหวังมาตลอดว่าเขาจะรับรู้ถึงความรักความตั้งใจนี้ของเธอได้ไม่ยาก
เพราะเขาไม่ใช่คนโง่ที่จะไม่รู้ถึงเจตนาของเธอ…

และเขาก็ฉลาดพอที่จะไม่แสดงพิรุธออกไปให้ผู้อื่นรู้ หรือทำให้ไก่ตื่น

…และแน่นอน…สำหรับเธอแล้ว เธอก็อยากให้เขานอนกอดเธอเช่นนี้ทุกคืน
ไม่กลับไปนอนร่วมห้องกับผู้หญิงคนนั้น คนที่เธอเองก็อยากจะรู้เหลือเกินว่า
แท้จริงแล้วเป็นใครกันแน่

แต่ที่แน่ๆก็คือ พ่อบันยืนยันกับเธออย่างหนักแน่นแล้วว่า
ท่านมีลูกสาวเพียงแค่คนเดียว เธอไม่ได้มีฝาแฝด

ดังนั้น การที่มีผู้หญิงคนนึงหน้าตาเหมือนเธอทุกอย่างปรากฎกายขึ้น
ย่อมแสดงให้เห็นว่า วิวัฒนาการด้านการศัลยกรรมสมัยนี้รุดหน้าไปขนาดไหนแล้ว…

เพียงแค่มีเงิน ก็สามารถบันดาลทุกอย่างได้
แม้แต่จะแปลงโฉมให้กลายเป็นอีกคนก็ย่อมทำได้…

และเธอก็แน่ใจว่า หากผู้เป็นสามีของเธอมีอะไรกับเธอในคืนนี้ซึ่งเป็นคืนเข้าหอ
แน่นอนว่าเขาต้องจับผิดเธอได้แน่
เพราะว่า ไม่มีใครจะรู้เลยว่าผิวกายในส่วนที่เธอปกปิดมาตลอด
และมีเพียงแค่สามีของเธอเท่านั้นที่ได้เห็นได้สัมผัสนั้นมันเป็นเช่นไร

จึงไม่มีทางที่ใครจะลอกเลียนแบบได้เหมือน…แล้วมีเพียงเขาเท่านั้น
ที่รู้จักและจะรับรู้ได้…เธอจึงต้องปกปิดตัวเอง ปกปิดผิวกายเอาไว้ให้มิดชิด
แม้แต่ชุดนอนเธอก็เลือกแล้วว่าต้องแขนยาวขายาว…

เพราะผิวกายนั้น เธอไม่อาจเปลี่ยนแปลงหรือดัดแปลงมันได้
เนื่องจากเธอไม่ต้องการเปลี่ยนแปลงส่วนใดๆในร่างกาย
ศาสนาห้ามในเรื่องศัลยกรรม ที่เธอทำก็แค่แปลงโฉมเท่านั้น
มันเป็นศาสตร์ชนิดหนึ่งที่ไม่ต้องผ่าตัดแปลงโฉมหรือเปลี่ยนแปลงโครงสร้างดั้งเดิม
เธอก็สามารถเป็นอีกคนได้โดยไม่ต้องเจ็บตัว

และศาสตร์ด้านนี้มีเพียงอากิโกะและแพทย์ที่เป็นที่ปรึกษาของอากิโกะเท่านั้น
ที่สามารถทำได้ออกมาอย่างแนบเนียน ไร้ที่ติ แม้แต่สัมผัสก็ไม่อาจแยกแยะได้…

เพราะสำหรับเธอแล้ว การจะไปจากเขาและทิ้งลูกเอาไว้กับเขานั้น เธอทำไม่ได้
ให้ใครมาเฉือนหัวใจทิ้งไปซะก็ยังจะดีกว่า…

เธอถึงต้องลงทุนทำอะไรขนาดนี้ เพราะถ้าไม่ทำ
เรื่องทั้งหมดก็คงจะไม่มีทางเผยออกมา
ตัวปลอมก็คงไม่เดินเข้ามาหาเธอกับสามีของเธอถึงที่
และคงไม่มายืนต่อหน้าต่อตาของเธออย่างเช่นทุกวันนี้

และเธอก็แน่ใจแล้วว่า สามีคนที่กำลังกอดเธออยู่รู้เรื่องนี้แล้ว
ไม่เช่นนั้น เขาก็คงไม่แก้เกมเธอด้วยวิธีนี้แน่ๆ

แต่ไม่ว่าจะอย่างไร เกมนี้ต้องเดินหน้าต่อ เพราะว่าทุกอย่างกำลังเข้าแผน
ไม่ได้ผิดแผนตามที่เคยวางกันเอาไว้เลยแม้แต่นิด…เธอรู้ว่าวันนี้จะต้องเกิดขึ้น…
แต่ที่ไม่รู้เลยก็คือ…สมองของสามีของเธอมันมีอะไรซับซ้อนซ่อนเงื่อน
ให้เธอตามเกมเขาไม่ทันหรือเปล่า…

แต่ช่างเถอะ…

ต่อไปนี้เป็นหน้าที่ของเขาแล้วล่ะว่าจะแก้ไขปัญหานี้อย่างไรต่อไป…




เมื่อรุ่งสาง น้องไอก็ตื่นขึ้นมาปลุกพ่อและแม่นมของตัวเอง
ด้วยการลุกขึ้นไปนอนทับอยู่บนหน้าอกของพ่อรัง หอมแก้มซ้ายหอมแก้มขวา
แล้วก็ดึงผมพ่อรังเล่น เมื่อเห็นอีกฝ่ายลืมตาขึ้นมาก็ส่งยิ้มแป้นไปให้
แววตาขี้เล่นแบบนั้นทำเอาคนเป็นพ่ออดนึงไปถึงแววตาสุกใส
ของผู้เป็นมารดาของเด็กน้อยไม่ได้ทุกครั้งไป จนอดเหลือบมองไปยังร่างเล็ก
ที่นอนกอดอกของตัวเองอยู่เพราะผ้าห่มโดนลูกชายของเขา
เอาออกมากองไว้ตรงปลายเท้าเสียแล้ว

และเหมือนเจ้าลูกชายจะซนไม่เลิก
หันไปปลุกแม่นมของตัวเองด้วยการกลิ้งไปหาแล้วเอามือกอดคอแม่นมของตัวเองเอาไว้
ก่อนจะหอมแก้มซ้ายและแก้มขวาของแม่นมเสียฟอดใหญ่
ทำให้รังสิมันต์มองภาพนั้นด้วยรอยยิ้มสุขใจ

ยิ่งเมื่ออีกฝ่ายลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วล็อกตัวเด็กน้อยเอาไว้แล้วหอมแก้มเป็นการเอาคืน…

“มาให้พ่อกอดหน่อยสิครับ แต่ถ้าจะให้ดี มาให้กอดทั้งสองคนเลย มามะ…”

รังสิมันต์แกล้งทำเสียงออดอ้อนลูกชายพร้อมด้วยแววตาที่จับไปที่
ใบหน้าของแม่นมของลูกอย่างมีความหมาย…

แต่เมื่อทั้งสองไม่ยอมมาให้กอดง่าย รังสิมันต์จึงขยับกายเข้าไปใกล้
แล้วกอดสองแม่ลูกเอาไว้แทน คราวนี้จมูกโด่งได้ฝังลงบนพวงแก้ม
ทั้งของลูกน้อยและของแม่นม เพ่ือไม่ให้น้อยหน้ากัน…

“เธอรู้มั้ยว่า…เช้านี้เธอกับน้องไอทำให้ฉันมีความสุขที่สุด
อย่างที่ไม่เคยมีความสุขมาก่อนเลยนะรีน…อย่าหนีฉัน อย่าทิ้งฉัน
อยู่กับฉัน อยู่กับลูกไอตลอดไปนะรีน…”

“อยู่กับ น้องไอ นะ แม่รีน…”เด็กน้อยพูดด้วยเสียงเจื้อยแจ้ว
แม้จะไม่ชัดแจ๋ว แต่ก็ทำให้คนฟังถึงกับยิ้มน้ำตาคลอ…

…ลูกน้อยของเธอช่างเจรจาเหลือเกิน แถมยังฉลาดเกินวัย…

“น้องไอรักแม่รีนมั้ยครับ…”รังสิมันต์ถามลูกชายเสียงใส
ตาก็ปรายมองอีกคน

“รัก…”เสียงใสตอบกลับมาด้วยแววตาขี้เล่น แววตาสุกใสไร้เดียงสา

“แล้วรักพ่อรังมั้ยครับ…”รังสิมันต์ถามอีก คราวนี้เด็กน้อยหันมาทาง
คนเป็นพ่อแล้ววาดแขนโอบรอบคอบิดาของตนแน่น แล้วตอบว่า

“รัก…”

“คนเก่งของพ่อ…”รังสิมันต์หอมแก้มลูกน้อยทั้งแก้มซ้ายและแก้มขวาด้วยรักและเอ็นดู
หญิงสาวมองภาพพ่อลูกรักกันก็ให้อบอุ่นในหัวใจ

“งั้น…เราไปอาบน้ำกันดีกว่า…ไปครับ…”รังสิมันต์ดีดตัวพร้อมกับ
วางลูกชายเอาไว้บนตักแล้วหันมาชวนอีกคน

“ไปอาบด้วยกันมั้ยรีน…”หญิงสาวก้มหน้าพร้อมกับส่ายหัวไปมา
ฉุดรอยยิ้มบนใบหน้าให้กับรังสิมันต์ได้ไม่น้อย

“โอเค…งั้นเราสองพ่อลูกจะมีความสุขด้วยกันเนอะน้องไอเนอะ…”

“เนอะ…”เด็กน้อยขานรับเสียงใส ส่งผลให้คนเป็นแม่นมถึงกับค้อนขวับ
ให้ทั้งคนเป็นพ่อและคนเป็นลูกที่ดูจะเข้าขากันดีเหลือเกิน…

“โอ๋ๆ…อาบน้ำกัน…”เด็กชายหันมาชวนอีกฝ่ายทันทีที่เห็นว่าอีกฝ่ายดูจะงอนๆ
แต่เมื่อเห็นแม่นมส่ายหน้าก็เลยหันมากอดคอคนเป็นพ่อแทน…

รังสิมันต์จึงลุกขึ้นแล้วอุ้มลูกน้อยไปยังห้องน้ำ…

เขารู้ดีว่า…ลูกชายของเขาชอบเล่นน้ำเป็นชีวิตจิตใจ…เหมือนแม่ของตัวเอง
ที่เขามักล้อมาต้ังแต่เด็กๆว่าเหมือนเป็ดตัวน้อยๆที่เห็นน้ำเป็นไม่ได้
เป็นกางปีกร้องเต้นดีใจ กระโดดเล่นน้ำ ทั้งๆที่ตัวเองก็ว่ายน้ำไม่เป็น
ก็ยังชอบเล่นน้ำนานๆ แหวกว่ายไปตามขอบสระ เพราะไม่กล้าไปตรงบริเวณอื่น
เนื่องจากลึกกว่าขอบสระ

คิดถึงเรื่องนี้ทีไรก็อดนึกไปถึงตอนที่เขาจับเธอโยนลงไปในสระ
ตอนที่โดนเธอแก้เผ็ดเขาในงานปาร์ตีที่ไอ้ลมเพื่อนรักจัดให้เขา
กับปองขวัญตอนที่แพ้พนันสมัยที่ยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย…

ภาพวันวานกลับมาฉายชัดอีกครั้ง จนอดไม่ได้ที่จะหันหลังไปมอง
หญิงสาวร่างเล็กที่นั่งพับเพียบอยู่บนเตียง…


…จะมีผู้ชายคนไหนในโลกนี้บ้าง ที่โง่ขนาดจะจำเมียตัวเองไม่ได้…
ขนาดคนตาบอดก็ยังแยกแยะได้เลย…แล้วเขาเล่า ตาของเขาไม่ได้บอด
สมองของเขาก็ไม่ได้พิการ…

…ต่อให้เธอเดินเข้ามาในหน้ากากแบบไหน แต่ท่าทาง ท่วงท่า กิริยา และบุคลิก
มันยากที่จะดัดแปลงให้เป็นอย่างอื่นไปได้

โดยเฉพาะแววตา…แน่นอนว่า…แววตาของคนที่เรารัก
ให้อย่างไรเราก็ไม่มีวันลืมมันได้ลงและก็ไม่มีวันที่จะจำไม่ได้


…เธอดูถูกพี่เกินไปแล้วยัยตัวเล็ก
เธอดูถูกพี่และสบประมาทพี่เกินไปจริงๆ…

พี่สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่า จะลอกคราบถอนขนเธอออกมาต่อหน้าต่อตาของเธอให้ได้…
อยากรู้ว่าเธอจะแก้ตัวอย่างไรหรือจะหาทางไปทางไหนได้อีก…


....โปรดติดตามตอนต่อไป....

มาให้ครบ 100% แล้วนะคะ...
คราวนี้ก็ได้รู้กันแล้วว่า มีใครคอยหนุนหลังแผนการของนางเอกของเราบ้าง
แต่มันยังไม่หมดแค่นี้ค่ะ ยังมีอีก ต้องมารอดูกันว่า "ตัวปลอม"นั้นคือใคร
บอกได้แค่ว่า...คนๆนี้รู้จักนางเอกของเรามาก่อนอย่างแน่นอน
เพราะถ้าไม่รู้จัก จะไม่มีทางลอกเลียนแบบได้...



ขอคุยกับนักอ่านจากยกที่แล้วนิดนึงค่ะ

1.คุณ Pat...ไม่ได้คุยและทักทายกันนานมากเลยค่ะ
ขอบคุณมากๆนะคะที่ส่งกำลังใจมาให้เต่าโยตลอด
เหนือฟ้ายังมีฟ้าค่ะ งานนี้ต้องมาดูกันต่อว่าแผนใครจะสูงกว่ากัน...อิอิ
บอกได้แค่ว่า นางเอกของเราก็ไม่ธรรมดาค่ะ...เพราะถ้าธรรมดา
ก็คงไม่ได้เป็นนางเอกเรื่องนี้ว่ามั้ยคะ...


2.คุณตุ๊งแช่…ไม่ใช่แค่ยาวนะคะ แต่ยังยืดด้วย…อิอิ
เพราะตอนนี้โยว่ามันปาเข้าไปเป็นพันๆหน้าแล้วอ่ะค่ะ…เฮะๆ
ยังนึกอยู่เลยว่า ถ้าจะทำเป็นหนังสือ จะทำยังไงกับมันดี…เหอๆ
ปล.ตอนนี้มาไวไม่ต้องรอ2ปี เย้ย 2เดือนค่ะ…^^


3.คุณ mhengjhy…พี่ลมไงคะ พี่แกแผนสูงใช้ได้เลยทีเดียว
กะจะเคี้ยวเพื่อน แต่ก็ต้องมาดูสมองหมอรังกันต่อค่ะ
ว่าในหัวพี่แกมีอะไรอยู่บ้าง หรือว่าจะมีแต่ขยะเหมือนหัวโยตอนนี้ก็ไม่รู้ค่ะ
โยเองก็กะว่าจะเรียกเทศบาลมาจัดการกับขยะในหัวของโยอยู่นะคะเนี่ย อิอิ
ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจที่มอบให้โยมาเสมอ

4.คุณsai…เป็ดวานาโนใช้น้องไอเป็นกันชนไปตามระเบียบค่ะ อิอิ
ก็ไม่รู้ว่าจะรอดไปได้สักกี่น้ำ ฮ่าๆๆ ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจน่ารักๆ

5.คุณaom…เหมือนจะถูกจับได้มานานแล้ว แต่ก็ยังปากแข็งอยู่ค่ะ
รอดูกันต่อไปค่ะว่า จะปิดปากไปได้นานกี่วัน…
เชื่อสิคะว่า หมอรังเราเจ้าเล่ห์พอที่จะหาวิธีมาง้างปากคนแกล้งใบ้แน่ๆ
เห็นหมายมั่นปั้นมือ ว่าจะจับเป็ดมาลอกคราบอยู่…
ไม่รู้จะโดนถอนขนหมดตัวรึเปล่านะคะนั่น…อิอิอิ…

6.คุณแว่นใส…ความยังแตกไม่แหลกละเอียดซะทีเดียวค่ะ
เพราะได้น้องไอมาเป็นตัวช่วยเอาไว้ได้ทัน…พี่ลมก็เหลือเกินนะคะ
กะจะไม่ให้เพื่อนมีความสุขบ้างเลย ทำเพื่อนได้ลง
สงสัยจะรักน้องรหัสมากกว่าเพื่อนสนิท…อิอิ…

7.คุณpattisa…นั่นน่ะสิคะ สิ้นรักตัวปลอมคือใคร
เอาไว้จะมาเฉลยให้ในยกหน้านะคะ…
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับกำลังใจที่ส่งมาให้เต่าโยตลอด

8.คุณตามหาฝัน….พี่รังน่ารักมานานแล้วนะคะ แม้ว่าคนเขียน
จะหมั่นไส้อยู่บ้างก็ตาม…งานนี้พี่ลมของเราค่อนข้างแสบนะคะ
แกล้งเพื่อนได้ลงคอ…อิอิ

9.คุณwii…อย่าเพิ่งเจ็บใจนายรังไปค่ะ เพราะตอนนี้เมียสุดที่รัก
กับเพื่อนรักกำลังจัดการพี่แกอยู่…ดูก็รู้ว่าแผนการของสองคนนี้
ไม่ได้มีแค่ชั้นเดียว…อิอิอิ…ต้องมาลุ้นกันต่อค่ะ
ส่วนเรื่องทำหนังสือ โยก็ยังหนักอกหนักใจอยู่ว่า
จะทำยังไงดี เพราะตอนนี้ปาเข้าไปเป็นพันหน้าแล้วอ่ะตัวเอง…เฮะๆ
เขียนเพลินค่ะ…ก็เล่นซะไม่รู้กี่คู่ นี่คู่ของเวนไตยก็ยังไม่จบนะคะ
ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจและการติดตาม…
หากได้ทำหนังสือจริงๆ คุณwii คงต้องจูงหวานใจไปช่วยเข็นด้วยแล้วล่ะค่ะ
อิอิอิ…

10.คุณใบบัวน่ารัก…นายหัวเขาคงยังไม่พร้อมจะสำนึกน่ะค่ะ
คงต้องรอให้ลอกคราบเป็ดได้เสียก่อนรึเปล่าก็ไม่รู้นะคะ
ส่วนน้องไอเหมือนจะรู้นะคะว่าแม่ของตัวเองเป็นใคร…
เพราะแม่ของน้องไอไม่เคยทิ้งน้องแกเลยนี่คะ…
ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจและการติดตาม

11.คุณtingmf…มาให้ไวที่สุดได้แค่นี้อ่ะค่ะ…เฮะๆ
แบบว่ารอบนี้ไม่ต้องรอเป็นเดือนแว้ว…ฮ่า
ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจ เต่าโยสู้ตายค่ะ…

12.goldensun…นั่นน่ะสิคะ จับผิดสิ้นได้แล้วจะเผยตัวจริง
ของสิ้นรักตัวปลอมได้อย่างไร…ต้องมาดูกันต่อค่ะ…
อย่างน้อยๆนางเอกเราเขาก็หมายมั่นปั้นมือที่จะยืมสมองคมๆ
ของสามีมาใช้ในการณ์นี้อยู่แล้วค่ะ ทุกอย่างจึงดูเข้าแผน
ดังที่พี่ลมแกวาดเอาไว้เลย…อิอิ…จะมีใครรู้ทางหมอรังได้ดี
เท่าเพื่อนรักคู่ปรับอย่างพี่ลม ไม่มีอีกแล้วค่ะ…
และก็เช่นกัน ไม่มีใครจะรู้เท่่าทันความคิดพี่ลมได้เยี่ยมยอด
เท่าหมอรังได้แน่นอน…ศึกนี้…จึงมีคานน้อยเป็นสังเวียน
ให้เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดคู่นี้ได้ฟาดฟันกันอีกค่ะ…

13.คุณkonhin…แน่นอนค่ะ อีกไม่นาน ผู้สมรู้ร่วมคิดได้โดนจัดหนักแน่
เฮะๆ…แต่จะโดนยังไงต้องมาติดตามกันต่อค่ะ…
แต่ที่แน่ๆ…เป็ดวาโดนถอนขนแน่ๆงานนี้…มาดูวิธีถอนขนเป็ด
ของหมอรังกันนะคะว่าจะสนุกและน่าระทึกใจแค่ไหน…อิอิ

14.คุณsupayalak…มาให้ว่องให้ไวสุดแล้วนะตัวเอง
ยกหน้ามีลุ้นกันอีกค่ะ เพราะตััวปลอมกำลังจะโดนดี…

15.คุณfiendfiend…มาต่อให้กันแล้วนะคะ
ขอบคุณนะคะที่ส่งความคิดถึงมาให้เต่าโย…
แล้วอย่าลืมแวะมาส่งกำลังใจให้กันอีกนะคะ

สุดท้ายไม่ท้ายสุด ขอบคุณทุกเม้น ทุกวิวและทุกๆกำลังใจจากนักอ่านทุกท่านค่ะ
แล้วเจอกันยกหน้านะคะ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

“เต่าโย”



yoraya
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ส.ค. 2556, 13:13:37 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ส.ค. 2556, 13:13:37 น.

จำนวนการเข้าชม : 3322





<< ยกที่ 88 เธอจะเลือกใคร (50%)   ยกที่ 89 เด็ดปีกมโนราห์(50%) >>
goldensun 4 ส.ค. 2556, 15:12:25 น.
หมอรังเห็นกับตาว่ามีตัวปลอมแล้วอย่างนี้ ที่เคยทำไม่ดีกับสิ้น จะวางแผนขอโทษยังไงเนี่ย ที่ไม่เชื่อใจสิ้น
ตอนนี้ดูต่างฝ่าย ต่างรอเวลาเปิดโปงตัวปลอมกับคนเบื้องหลัง


ตามหาฝัน 4 ส.ค. 2556, 16:01:45 น.
อย่าหายไปนานนะค่ะ คิดถึงทั้งคนเขียนและเป็ดน้อย


supayalak 4 ส.ค. 2556, 17:51:11 น.
หักมุมฟุดๆ ไม่คาดคิดเล้ยยยยยว่าเต่าโยจะเล่นแบบนี้ แต่ชอบนะคะหักมุมแต่ไม่เสียใจ ชอบค่ะชอบ แถมได้ลับเหลี่ยมสมองอีกต่างหาก ว่าแต่ 2 คนนี้จะแก้ลำกันยังไงอีกเน้ออออออ


pattisa 4 ส.ค. 2556, 18:28:33 น.
อยากรู้จริงว่าตัวโกงที่ทำให้คนอื่นแตกแยกเป็นใคร


ตุ๊งแช่ 4 ส.ค. 2556, 20:55:06 น.
เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือพี่รังยังมีนาโน เหนือนาโนมีพี่ลม เหนือพี่ลมมีน้องปองงง

ลืมประเด็นคลิปฉาวไปแล้วววว

ปะติดปะต่อเรื่องได้แล้วว่าหายตัวทำไม อืมมม รักอุปสรรค ซ่อนเงื่อน วุ้ย เล่นเอาคนอ่านลุ้นข้ามตอนกันเลย

รอตอนพี่รังเอาคืนพี่ลมบ้างนะคะ


konhin 4 ส.ค. 2556, 21:52:49 น.
หึๆๆ ใครจะขอโทษใครก่อนหล่ะนิ ต่างคนต่างทำผิดแล้วนะ ลดทิธิ มารักกันซะดีๆ


Pat 4 ส.ค. 2556, 22:08:30 น.
เป็ดวาจะถูกถอนขน หรือหมอรังจะถูกซ้อนกล ใครจะเอาคืนใคร รอตอนต่อไปค่า


aom 4 ส.ค. 2556, 22:16:07 น.
รอลุ้นตอนต่อไปนะคะ ว่าคมเฉือนคม ใครจะชนะ อิอิ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนและตัวละครด้วยค่ะ


ใบบัวน่ารัก 4 ส.ค. 2556, 22:24:11 น.
น้องไอครับไม่ถ่ายรูปลงเฟสบุ๊คบ้างหรือครับ. อยากรู้ว่าไอเหมือนใคร
น่ารักไหม
นายหัวคะอ่านมาตั้งนานเดี้ยนคิดว่านายหัวไม่ค่อยเชื่อใจเมียตัวเองมากอย่างแรง
ไม่ต้องกลับไปอ่านบรรทัดก่อนจบบทนี้ ที่นายหัวคิดว่า
รักเมียเชื่อใจเมีย ควรอ่านตั้งแต่ซีรีแรกกกกกกนะคะ
มีลูกกันตอนแก่ไม่ดีเลยนะคะ เดี้ยนเป็นห่วงกลัวว่าจะมีได้แค่น้องไอคนเดียว
555555555


violette 5 ส.ค. 2556, 00:41:08 น.
หนูไอช่วยคุณพ่อมากกว่าแม่นะเนี่ย
สิ้นรัก(ในครบนิสรีน)สู้ๆๆ


sai 5 ส.ค. 2556, 23:50:22 น.
เป็ดวาอย่าเพิ่งโดนถอนขนน้าาาาา เค้าเอาใจช่วยอยู่ สู้ๆๆๆ


fiendfiend 6 ส.ค. 2556, 14:48:13 น.
คาดเดาไม่ได้จริงๆเลยนะเนี่ย มาต่อไวๆนะคะ


บัวขาว 16 ส.ค. 2556, 09:56:27 น.
มัวแต่เดินทางขึ้นล่องตลอดเดือนที่ผ่านมา .. เลยพลาดตอนที่แล้ว มาเก็บตกทีเดียววันนี้ค่ะ

=^_^=


Littlewitch 3 ธ.ค. 2556, 00:15:53 น.
คราวนี้หายไปนานเลยนะค่ะ สบายดีหรือยัง เหตุการณ์บ้านเมืองตอนนี้กระทบกับการงานบ้างหรือเปล่า รออ่านอยู่นะค่ะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account