คานน้อย คอยรัก (จบแล้วค่ะ)
คานน้อย คอยรัก
ในลักษณ์นั้นว่าประหลาด…………….คนบนคานนั้นว่าน่าประหลาด
เป็นเชื้อชาตินักรบกลั่นกล้า…………...เป็นเชื้อชาตินักรักผู้หาญกล้า
เหตุไฉนย่อท้อรอรา…………………..เหตุไฉนย่อท้อรอเวลา
ฤาจะกล้าแต่เพียงวาที…………………ฤาไม่กล้าบอกรักใครสักที
เห็นแก้วแวววับที่ดับจิต…………………เห็นคานแก้วแวววับสดับจิต
ใยไม่คิดอาจเอื้อมให้ถึงที่……………...ใยไม่คิดปีนไปให้ถึงที่
เมื่อไม่เอื้อมจะได้อย่างไรมี……………อย่ามัวรอจงขึ้นมาเร็วรี่
อันมณีฤาจะโลดไปถึงมือ………………บนคานนี้มีรักให้ฝึกปรือ
อันของสูงแม้ปองต้องจิต………………..คานเราสูงไม่เป็นรองของใครอื่น
ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้ฤา………………..อย่าได้ขืนลงไปให้เสียชื่อ
มิใช่ของตลาดที่อาจซื้อ………………….มิใช่ทองตามตลาดที่อาจซื้อ
ฤาแย่งยื้อถือได้โดยไม่ยอม……………..เพราะเราถือความพอใจจึงลงไป
ไม่คิดสอยมัวคอยดอกไม้ร่วง……………ไม่คิดสอยมัวคอยให้คานทับ
คงชวดดวงบุปผาชาติสะอาดหอม………..รอให้ดับคาคานหรืออย่างไร
ดูแต่ภุมรินเที่ยวบินตอม…………………..ฤาต้องคอยรักแท้จนแก่ใช่ไหม
จึงได้ออมอบกลิ่นสุมาลี…………………..เกาะคานน้อยคอยรักต่อไป
…………………..........จนกว่าจะเจอคนที่ใช่…ใช่ไหมคาน………………
(อ้างอิงกลอนจากบทละครเรื่องท้าวแสนปม)
มาดูเหตุผลของคนที่ยังไม่ลงจากคานกันค่ะ...
อาจจะมีเหตุผลมากมายที่ไม่อยากลงจากคาน
หรืออาจมีเพียงแค่หนึ่งเหตุผลง่ายๆก็คือ...
...ไม่ใช่คนที่ใช่ก็ไม่ใช่...
หรือว่า
...โดนข้อหาหลายใจ เพราะเคยมีแฟนหลายหน...
หรืออาจเป็นเพรา
...เขาบอกให้รอ เราก็รอ...
หรือจริงๆแล้ว
...ขออยู่รอคนสุดท้ายคนนั้นได้ไหม...
หรือลึกลงไป
...กำลังรอเจ้าชายในฝันอยู่อย่างอดทนได้ทุกอย่าง...
หรือกำลังปลอบใจตัวเองว่า
...ครึ่งหนึ่งของฉันยังมาไม่ถึง...ซึ่งสักวันเขาจะมาอยู่ข้างกัน...
หรือกำลังหลอกตัวเองด้วยการปกปิดว่า
...ไม่หวั่นไหว หัวใจไม่ปรารถนา...
ทั้งๆที่จริงๆแล้ว
...อยากรัก อยากฝัน แต่เพราะกลัว ก็เลยไม่กล้ารักใคร...
หรือว่าอาจจะเป็นเหตผลสุดท้ายที่ไม่ค่อยมีใครกล้ายอมรับดังๆว่า
...ไม่เคยมีใครมาจีบ ไม่มีใครสน เรามันคนธรรมดาๆ...
แต่ไม่ว่าจะเหตุผลใด...
เราก็ยังหวังและยังคงรอคอยปาฏิหาริย์ว่าจะได้เจอคนที่ใช่ในสักวัน...
ในลักษณ์นั้นว่าประหลาด…………….คนบนคานนั้นว่าน่าประหลาด
เป็นเชื้อชาตินักรบกลั่นกล้า…………...เป็นเชื้อชาตินักรักผู้หาญกล้า
เหตุไฉนย่อท้อรอรา…………………..เหตุไฉนย่อท้อรอเวลา
ฤาจะกล้าแต่เพียงวาที…………………ฤาไม่กล้าบอกรักใครสักที
เห็นแก้วแวววับที่ดับจิต…………………เห็นคานแก้วแวววับสดับจิต
ใยไม่คิดอาจเอื้อมให้ถึงที่……………...ใยไม่คิดปีนไปให้ถึงที่
เมื่อไม่เอื้อมจะได้อย่างไรมี……………อย่ามัวรอจงขึ้นมาเร็วรี่
อันมณีฤาจะโลดไปถึงมือ………………บนคานนี้มีรักให้ฝึกปรือ
อันของสูงแม้ปองต้องจิต………………..คานเราสูงไม่เป็นรองของใครอื่น
ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้ฤา………………..อย่าได้ขืนลงไปให้เสียชื่อ
มิใช่ของตลาดที่อาจซื้อ………………….มิใช่ทองตามตลาดที่อาจซื้อ
ฤาแย่งยื้อถือได้โดยไม่ยอม……………..เพราะเราถือความพอใจจึงลงไป
ไม่คิดสอยมัวคอยดอกไม้ร่วง……………ไม่คิดสอยมัวคอยให้คานทับ
คงชวดดวงบุปผาชาติสะอาดหอม………..รอให้ดับคาคานหรืออย่างไร
ดูแต่ภุมรินเที่ยวบินตอม…………………..ฤาต้องคอยรักแท้จนแก่ใช่ไหม
จึงได้ออมอบกลิ่นสุมาลี…………………..เกาะคานน้อยคอยรักต่อไป
…………………..........จนกว่าจะเจอคนที่ใช่…ใช่ไหมคาน………………
(อ้างอิงกลอนจากบทละครเรื่องท้าวแสนปม)
มาดูเหตุผลของคนที่ยังไม่ลงจากคานกันค่ะ...
อาจจะมีเหตุผลมากมายที่ไม่อยากลงจากคาน
หรืออาจมีเพียงแค่หนึ่งเหตุผลง่ายๆก็คือ...
...ไม่ใช่คนที่ใช่ก็ไม่ใช่...
หรือว่า
...โดนข้อหาหลายใจ เพราะเคยมีแฟนหลายหน...
หรืออาจเป็นเพรา
...เขาบอกให้รอ เราก็รอ...
หรือจริงๆแล้ว
...ขออยู่รอคนสุดท้ายคนนั้นได้ไหม...
หรือลึกลงไป
...กำลังรอเจ้าชายในฝันอยู่อย่างอดทนได้ทุกอย่าง...
หรือกำลังปลอบใจตัวเองว่า
...ครึ่งหนึ่งของฉันยังมาไม่ถึง...ซึ่งสักวันเขาจะมาอยู่ข้างกัน...
หรือกำลังหลอกตัวเองด้วยการปกปิดว่า
...ไม่หวั่นไหว หัวใจไม่ปรารถนา...
ทั้งๆที่จริงๆแล้ว
...อยากรัก อยากฝัน แต่เพราะกลัว ก็เลยไม่กล้ารักใคร...
หรือว่าอาจจะเป็นเหตผลสุดท้ายที่ไม่ค่อยมีใครกล้ายอมรับดังๆว่า
...ไม่เคยมีใครมาจีบ ไม่มีใครสน เรามันคนธรรมดาๆ...
แต่ไม่ว่าจะเหตุผลใด...
เราก็ยังหวังและยังคงรอคอยปาฏิหาริย์ว่าจะได้เจอคนที่ใช่ในสักวัน...
Tags: ดราม่า หวานซึ้ง อบอุ่น หมอรัง สิ้นรัก วายุ ปองขวัญ
ตอน: ยกที่ 89 เด็ดปีกมโนราห์(50%)
แว้บเข้ามาเพื่อนำเรื่องราวของเป็ดวากับหมอรังมาเสริฟให้ก่อนครึ่งนึงนะคะ...
เพราะวันนี้มีภารกิจที่จะต้องไปทำต่อ...
บทที่ 89 เด็ดปีกมโนราห์
“ฉันคิดว่า นกนางแอ่นรู้ตัวแล้ว…ให้ทำไงต่อ”
เสียงหญิงสาวโทรหาอีกฝั่งด้วยความระแวดระวัง
โดยเลือกสถานที่ที่ยากที่ใครจะเข้าถึง ซึ่งคือบนยอดผาของเกาะรังรัก…
เธอมักจะแอบมาส่งข่าวความคืบหน้าให้คนอีกฟากฝั่งได้รับรู้
โดยการปลอมตัวเป็นคนงาน…ขึ้นมาสำรวจพื้นที่บนนี้…
“ใจร่มๆ…รอดูให้แน่ใจก่อน…”
“ไม่ร่มแล้ว…ถ้าเกิดเขาจับได้…ฉันต้องตายเป็นผีเฝ้าเกาะนี้แน่ๆ…”
“มันไม่ทำอะไรเธอหรอก…ฉันรู้จักมันดี…
อย่างมากก็แค่ทำให้เธอลอกคราบออกมาเท่านั้น…”
“นั่นแหล่ะที่ฉันกลัว…คุณไม่มาเป็นฉันคุณก็พูดได้สิ…”
หญิงสาวเริ่มส่งเสียงไม่พอใจด้วยสีหน้าเอือมระอาคนปลายสายเต็มที
เธอคิดผิดจริงๆที่เลือกจะทำงานให้คนแบบนี้…
เพราะมันเท่ากับเธอกำลังขุดหลุมฝังตัวเองแท้ๆ
…นายหัวรังไม่ได้ขี้ๆเลย…เขาไม่เคยแตะต้องเธอ
ซ้ำยังทำทุกอย่างให้เธอตายใจว่าเขาไม่รู้ตัวมาได้ตั้งนาน
“แล้วรู้รึเปล่าว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร…”
“ฉันไม่รู้…อาจจะเป็นหน้าม้าก็ได้…”
“หน้าม้าเหรอ…”ปลายสายเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่…
“เขาคงกำลังจะหลอกล่อให้ฉันติดกับก็ได้…”
“แต่ฉันไม่คิดอย่างเธอนะ…หน้าที่เธอตอนนี้คือ…
ทำยังไงก็ได้ที่จะได้รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นที่ไอ้รังเพิ่งแต่งงานไปคือใครกันแน่…
ฉันเชื่อว่ายังไงก็ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไปอย่างที่เธอบอกหรอก…
เพราะได้ข่าวว่าไอ้รังได้มาดูแลลูกตอนที่เมียหายไปพอดีนี่…
และฉันพยายามให้นักสืบของฉันเช็คประวัติตามข้อมูลที่เธอเคยให้มาแล้ว
ไม่พบว่ามีผู้หญิงหน้าตาแบบนั้น ยิ่งหญิงไทยที่ชื่อนีสรีนยิ่งแทบไม่มีหน้าตา
อย่างที่เธอส่งรูปมาให้เลย…
ที่สำคัญ…ฉันรู้มาว่าไอ้ลมเป็นคนหามาด้วย…มันแปลกอยู่นะ…
ฉันกลัวว่าสิ้นรักจะย้อนรอยกลับมาทำลายแผนการของเรา…
โดยมีไอ้ลมอยู่เบื้องหลังแผนการทั้งหมด…
ไอ้หมอนั่นไม่ธรรมดา ใครก็รู้กิติศัพท์ของมันดี…
เพราะมันกับพี่ชายของมันนั่นแหล่ะที่ทำเอาบ้านของฉันแทบลุกเป็นไฟมาแล้ว…
ที่สำคัญมันเป็นเพื่อนรักของไอ้รัง…มีหรือที่มันจะไม่ยอมเสนอหน้าช่วยเพื่อน
ไหนจะพวกนักข่าวตัวแสบนั่นอีก พวกมันกำลังจับตาฉันอยู่ทุกฝีก้าว…
ฉันน่าจะคิดได้ก่อนหน้านี้นะ…ไม่น่าเลยจริงๆ…ให้ตายเถอะ…
ไม่แน่ว่าตอนนี้พวกมันทั้งหมดอาจจะกำลังรวมพลกันเพื่อรุมกินโต๊ะฉันอยู่ก็ได้”
เสียงปลายสายเหมือนคนกำลังหัวเสีย
ทว่าหญิงสาวหาได้ใส่ใจกับความทุกข์ร้อนของเขาไม่
เพราะตอนนี้เธอเองก็แทบจะเอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว…
“ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้คุณกำลังคิดอะไรของคุณอยู่…
แต่ฉันไม่เอากับคุณด้วยแล้วหรอกนะ…
ฉันจะหาทางออกไปจากเกาะนี้ทันทีที่สบโอกาส
เรื่องค่าตอบแทนฉันยกเลิก…ไม่ขออะไรจากคุณแล้วทั้งนั้น…
ตอนนี้ฉันขอแค่เงินที่จะเอาหน้าใหม่ของฉันกลับมา…
หน้าไหนก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ใบหน้าที่มีเจ้าของแล้วแบบนี้
เพราะฉันไม่ต้องการแล้ว…
ถ้าคุณไม่โอนเงินห้าล้านมาให้ฉัน…
รับรองได้ว่า…พรุ่งนี้ คุณได้ร้อนรนแน่ๆ…
เพราะฉันจะบอกทุกอย่างกับนายหัวรัง…ว่าคุณคือใคร…
และกำลังจะทำอะไร คุณก็น่าจะรู้ดีว่าฉันทำได้อย่างที่พูดแน่ๆ…
เพราะขนาดหน้าและรูปร่างฉันยังยอมเจ็บตัวเพื่อทำงานนี้ให้คุณมาแล้ว…
ถ้าต้องเจ็บกว่านี้ก็ไม่เป็นไร…ฉันยินดีจะเสี่ยง…พร้อมกับโยนความผิดทุกอย่างให้กับคุณ…”
ถ้อยคำนั้นทำเอาคนปลายสายถึงกับนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง…
“ว่าไง…คุณจะตอบตกลงมั้ย…”
“ใจเย็นๆ…ฉันอยากให้เธอใจเย็นๆก่อน…กลับไปแล้วทำตัวให้เหมือนเดิม
อย่าส่อพิรุธ…บางทีมันอาจไม่มีอะไร…เธอแค่ตื่นตัวไปเองก็ได้…”
คนปลายสายพยายามโน้มน้าวอีกฝ่าย
“แค่ตื่นตัวเหรอ…”หญิงสาวแสยะยิ้ม
“คุณไม่รู้หรอกว่าสถานการณ์ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว…
นายลมกับเมียมาอยู่ด้วยที่เกาะ ไม่ยอมกลับบ้านตัวเองซักที
แล้วพยายามเกาะติดฉันแจ…ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขามากนัก
นอกจากเท่าที่คุณเคยบอกมา…พวกเขาพยายามพูดเกี่ยวกับเรื่องราวในอดีต
ตอนเรียนมหาลัยกับฉัน…
ถึงขนาดนี้แล้ว…คุณคิดว่า…ฉันแค่ตื่นตัวไปเองอย่างนั้นหรือ…
ฉันว่าตอนนี้พวกนั้นกำลังรุมกินโต๊ะฉันอยู่…
สายตาของพวกเขาไม่ไว้วางใจฉันเลย…ให้ตายสิ…ฉันกำลังประสาทกิน…”
หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน…ทำเอาคนปลายสายถึงกับปวดขมับ…
“เอาอย่างนี้นะ…เธออย่าเพิ่งทำอะไรตอนนี้ แค่กลับไปตั้งหลัก
ทำตัวเหมือนเดิมทุกอย่าง…แล้วพยายามหาทางออกมาจากเกาะนั่นให้ได้
โอเคมั้ย…ส่วนเร่ืองเงินห้าล้านฉันจะโอนให้เธอทันทีที่เธอได้รับอิสรภาพ…”
หญิงสาวที่ได้ฟังในตอนแรกๆก็เหมือนจะเห็นด้วยทุกอย่าง
แต่เหมือนจะนึกบางอย่างขึ้นมาได้…เธอไม่ควรไว้ใจผู้ชายปลายสายขนาดนั้น
“ฉันจะไว้ใจคุณได้ยังไงว่าคุณจะไม่ส่งคนมาฆ่าปิดปากฉัน…
คุณต้องโอนเงินให้ฉันพรุ่งนี้…ย้ำว่าต้องพรุ่งนี้เท่านั้น แล้วฉันจะให้คนของฉัน
เข็คเงินให้…ถ้าพบว่าคุณตุกติกแม้แต่นิดเดียว…ฉันจะไม่ยอมตายคนเดียวแน่…”
“เธอนี่มันเหลือขอจริงๆนะ…โรสแมรี่…”เสียงนั้นลอดปลายสายมา
ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเธอ…
แน่นอนว่า คนอย่างเขาอำมหิตพอที่จะฆ่าเธอได้โดยไม่ต้องไตร่ตรองให้นาน…
“แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเมื่อเธอได้เงินไปจากฉันแล้ว เธอจะไม่แฉเรื่องของฉัน
หรือถูกไอ้รังจับติดซะก่อนจะออกมาจากเกาะนั่นได้…”
หญิงสาวแสยะยิ้มเมื่อได้ยินถ้อยคำของผู้ชายที่เห็นแก่ตัว เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน
ขาดความรับผิดชอบ…หาความเป็นสุภาพบุรุษแทบไม่เจอ
ไม่แปลกหรอกที่ผู้หญิงที่ชื่อสิ้นรักจะปฏิเสธผู้ชายแบบนี้แล้วเลือกนายหัวรัง…
เพราะหากเป็นเธอ เธอก็คงจะกลืนนายนี่ไม่ลงเช่นกัน…
ที่ผ่านมาก็แค่หน้าที่...เพราะถ้าไม่ใช่หน้าที่เธอก็ไม่อยากจะมีความสัมพันธ์อะไร
กับนายนีี่หรอก...
“คุณไม่มีทางรู้หรอกคุณไลท์…แต่ถ้าคุณไม่ทำตามที่ฉันพูดเอาไว้
วันที่คุณกำลังกลัวก็จะเร่งมาหาคุณเร็วขึ้น…
หรือว่าคุณอยากเห็นจุดจบของตัวเองในวันพรุ่งนี้…ฉันเนรมิตให้คุณได้…คุณก็รู้ดี…”
เสียงของหญิงสาวหาได้หวั่นเกรงอีกฝ่ายไม่
…ชีวิตเธอเจอแต่เรื่องหนักๆและเสี่ยงตายมาเยอะแล้ว…
ถ้ามันต้องเสี่ยงอีกสักครั้งจะเป็นไรไป
ในเมื่ออย่างไรแล้ว ถ้าต้องตาย เธอก็คงไม่ต้องตายคนเดียว
ซ้ำยังเอาคนหนักโลกไปด้วยอีกคน…
“ตกลง…พรุ่งนี้ฉันจะให้คนโอนเงินไปให้เธอ…”
“ขอบคุณมากคุณไลท์…แล้วฉันจะทำเป็นลืมว่าเราเคยรู้จักกัน…
ส่วนคุณก็จะไม่มีทางจำฉันได้…เพราะคนอย่างฉันไม่เคยมีตัวตน…”
หญิงสาวตัดสายพร้อมกับยิ้มให้กับชะตากรรมของตัวเอง…
เธอขึ้นชื่อว่าเป็นสาวพันหน้า…ซึ่งเรื่องจริงมันไม่ได้ต่างจากฉายานั้นเลย…
เธอแทบจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าใบหน้าของเธอที่แท้จริงนั้นเป็นเช่นไร…
แล้วจะให้ใครในโลกนี้จำเธอได้เล่า
ในเมื่อเธอไม่ได้เกิดมาเพื่อมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว...
เธอทิ้งเอกลักษณ์นั้นไปตั้งแต่อายุสิบห้าปี…
พร้อมกับการเดินทางไปทั่วโลกตามแต่กระแสเงินจะนำพาไป
เธอไม่เคยมอบหัวใจรักให้ใคร…ไม่เคยคิดจะรักใคร…
เพราะคนที่เธอเจอไม่เคยมีใครที่จะทำให้หัวใจที่แห้งแล้งของเธอชุ่มชื่นขึ้นมาได้เลย…
แต่ไม่คิดเลยว่า…เพียงไม่นานที่ได้เจอนายหัวรัง
หัวใจของเธอที่เคยแข็งกระด้างและไร้ความรู้สึกมาตลอดจะกลับนิ่มและรู้จักพริ้วไหว
มันอ่อนลงจนไม่อาจควบคุมความรู้สึกให้เป็นดั่งใจได้เหมือนดังแต่ก่อนนัก…
เขาเป็นสุภาพบุรุษที่หาได้ยากยิ่งในสังคมปัจจุบัน…ขนาดเธอยั่วยวนเขาแล้ว
แต่เขาก็ไม่ยอมหลวมตัว...
ซึ่งน่าเสียดายเหลือเกิน…ที่หัวใจของเขามีผู้หญิงคนนั้นครอบครองอยู่เต็มทุกห้องไปแล้ว…
ไม่มีช่องว่างใดเลยให้เธอได้เข้าไปนั่งอยู่ในหัวใจของเขา…
เขาปิดช่องว่างเหล่านั้นจนหมดสิ้น…
ผู้หญิงคนนั้นช่างน่าอิจฉาเหลือเกิน…
อิจฉาที่นายหัวรังรักเธอคนนั้นไม่ยอมรักใครอื่น…
แม้เธอจะสวมรอยเป็นผู้หญิงคนนั้นอย่างไร้ที่ติ…
เขาก็ยังไม่ยอมหลวมตัวหลวมใจให้เธอ…
เธอไม่รู้ว่าเขารู้ได้อย่างไร…แต่ที่เธอรู้ก็คือ
…เขาไม่เคยแสดงความรักต่อเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว…
ซึ่งน่าแปลกก็ตรงที่ผู้หญิงที่เป็นแม่นมของลูกเขา
ผู้หญิงคนนั้นเหมือนจะได้ส่วนแบ่งความรักของเขาไปอย่างง่ายดาย
ง่ายกว่าเธอที่มีใบหน้าของเมียที่เขารัก…ทำไมนะ…
“นีสรีน เธอเป็นใครกันแน่…หรือจริงๆแล้ว…เธอคือสิ้นรักตัวจริง…”
หญิงสาวพึมพำขึ้นมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด…
“ใช่แล้ว…ต้องใช่แน่ๆ…นายหัวรังถึงได้รักเธอและหลอกทุกคน
ด้วยการจัดพิธีแต่งงานกับเธออีกรอบ…
นี่เราโดนสามีคู่นี้หลอกตบตามาตลอดอย่างนั้นเหรอ…”
ว่าแล้วหญิงสาวก็หัวเราะท้าทายสายลมอย่างร้าวรานปนสะใจ…
ที่สะใจนั้นมิใช่อื่นใดเลย…เธอสะใจที่นายขุนศึกโดนตบตาได้สำเร็จ
โดยผู้หญิงที่เขาคิดว่าโง่งมงายในความรักมาตลอด…
ผู้หญิงที่เขาบอกว่าวันนึงเธอคนนั้นจะต้องซมซานกลับมาซบอกเขา
…แล้วเป็นไงล่ะ…
ที่ผ่านมา มีสักวันไหมที่นายขุนศึกสามารถพรากให้สองผัวเมียคู่นี้
เขาพรากจากกันอย่างแท้จริง
…เปล่าเลย…เขายังรักกันดี และยังอยู่ดูแลกันและกันอย่างดีมาตลอด…
หญิงสาวคิดแล้วก็ได้แต่หัวเราะเยาะเย้ยให้กับความโง่ของตัวเอง
และความโง่เง่าของนายขุนศึก…เธอควรจะโทรไปเย้ยหยันเขาดีมั้ยนะ…
ไม่รู้สิ…ตอนนี้…ชักอยากเห็นนายไลท์กระอักเลือดที่สุด…
แต่ช้าก่อน…รอให้นายนั่นโอนเงินห้าล้านให้เธอก่อนสิ…
แล้วเธอจะมอบของขวัญอันแสนแสบทรวงให้เขาเป็นรางวัล
ก่อนเดินทางไปเปลี่ยนโฉมหน้าใหม่ที่ไม่ซ้ำใครอีก
…พอกันทีกับการเป็นคนอื่น…
ทางด้านรังสิมันต์…พยายามมองหาเงาของหญิงสาวผู้มีใบหน้าพิมพ์เดียวกับสิ้นรัก…
แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ…เขาเริ่มแน่ใจแล้วว่า…มีคนกำลังทำให้ “ไก่ตื่น”
และคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก เจ้าเพื่อนรักตัวแสบกับครอบครัว
ทีดูจะอยู่ปักหลักอย่างมั่นคงบนเกาะรังรักของเขา
ด้วยสีหน้าและท่าทางสบายอกสบายใจ
ตอนนี้เห็นเพื่อนรักพาลูกแฝดไปเที่ยวเล่นบนหาดทรายกับปองขวัญภรรยา
ผู้ที่สามีไม่ยอมปล่อยให้ห่างกาย สงสัยจะกลัวหายเหมือนเมื่อครั้งก่อน…
และเห็นได้ชัดเจนว่า พวกเขาดูจะสนิทสนมกับภรรยา
ที่เขาเพิ่งจัดพิธีแต่งงานให้อีกรอบมาหมาดๆ
โดยไม่แยแสว่าหญิงสาวอีกคนที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าหายไปไหนนั้นจะเป็นเช่นไร…
“ให้มันได้อย่างนี้สิไอ้ลม…ฉันล่ะอยากขึ้นสังเวียนกับแกเป็นที่สุดเลยรู้มั้ย…”
“บ่นอะไรคะนายน้อย…”เสียงแม่นมของเขานั่นเอง
“บ่นไอ้ลมครับ…เซ็งมัน…”ผู้เป็นแม่นมถึงกับระบายยิ้มให้กับสีหน้าท่าทางนั้น
ของนายน้อยของตน…แม้กาลเวลาจะผ่านไปแค่ไหน แต่สำหรับเธอแล้ว
นายน้อยก็ยังคงเป็นนายน้อยตัวน้อยๆของเธอเสมอ…
“คุณลมไปทำอะไรให้อีกล่ะคะ…นมก็เห็นว่่าคุณลมออกจะสร้างบรรยากาศครื้นเครง
ให้เกาะรังรักอยู่ไม่น้อย ดูสิคะ…พาลูกแฝดเดินอวดชาวบ้านอย่างสบายใจเชียว…”
พูดพลางก็มองไปยังภาพของวายุที่อุ้มลูกสองคนอยู่ตรงชายหาด…
“ก็นั่่นแหล่ะที่ทำให้ผมเซ็งมัน…”
“ไม่เห็นต้องเซ็งเลยนี่คะ…ถ้าอยากทำแบบคุณลมก็ไม่เห็นยาก…
นายน้อยลืมไปแล้วเหรอคะว่านายน้อยก็มีลูกชายสุดหล่ออยู่ทั้งคน…
โน่นไง…กำลังหัวเราะสนุกสนานกับสองสาวลูกของคุณลมอยู่เลย…
นมว่าไม่ทันโต นายน้อยคงได้ปวดหัว
เพราะว่ามีแต่สาวๆมารุมล้อมลูกชายหัวปีแน่ๆ…
เผลอๆอาจได้ลูกสะใภ้ก่อนกำหนดก็ได้นะคะ…”
“ก็ไม่แน่นะนม…เพราะแม่เขาก็ใช้ย่อย…”
“แนะ…พาลหนูรักทำไมคะ…หนูรักของนมออกจะแสนดี…เป็นกุลสตรีไทย”
“นมคงยังไม่เจอเวอร์ชันตอนเรียนมหาลัยน่ะสิ…ยัยตัวเล็กน่ะใช่ย่อยเลย…
ส่งขนมจีบให้พวกหนุ่มๆไปทั่วมหาลัย…เก้งกวางก็ไม่มีเว้น…”
รังสิมันต์หาได้พูดเกินจริงไม่ เพียงแต่อาจจะใส่สีไปนิดนึงตามอารมณ์คุกรุ่น…
“นมว่าไม่นะ…น่าจะเป็นหนุ่มๆส่งขนมจีบให้เธอรึเปล่า…
นายน้อยกล่าวหาเมียตัวเองแล้ว ไม่ดีค่ะ ไม่ดี ไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย…”
ทว่ารังสิมันต์กลับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับภาพวันเก่าๆ
ระหว่างเขากับสิ้นรักตอนสมัยเรียน…
“ครับ…หนูรักของนมเป็นผู้หญิงที่แสนดี…ก็เลยโดนหลอกประจำ
และเพราะเป็นคนที่โปร่งใส ไม่มีกั๊ก คิดอ่านอะไรใครก็เห็นหมดเปลือก
แถมยังเป็นคนตรงไปตรงมา รักใครก็แสดงออกว่ารัก…แถมยังชอบคิดเข้าข้างตัวเองอีก
ก็เลยโดนหักอกประจำยังไงล่ะครับ…
จะว่าไปก็น่าเห็นใจ…แต่ทำไมไม่รู้ตอนนั้นโคตรหมั่นไส้เลยครับนม
อยากจะจับโยนลงสระน้ำให้ร้องโวยวายเล่นแล้วตีปีกผับๆวันละร้อยๆรอบ…”
“ชอบแกล้ง…”ผู้เป็นแม่นมค้อนใส่อีกคนแทนคนที่ถูกกล่าวถึง…
“ก็มันน่าแกล้งนะนม…คนอะไรก็ไม่รู้…คิดว่าตัวเองแจ่ม
ทำอะไรแล้วจะไม่มีใครจับได้หรือเดาออก…
คอยดูนะ…ผมจะเด็ดปีกเสียให้หลาบจำเลยคืนนี้…
อยากรู้ว่าจะบินรอดอีกมั้ย…นมว่าผมโง่จนแยกไม่ออกหรือว่าไหนหงส์ไหนเป็ด…
ถึงมันจะคล้ายกันแค่ไหน แต่มันก็คนละเผ่าพันธุ์กันนะครับนม….”
รังสิมันต์พูดเหมือนต้องการจะระบายความอัดอั้น
ที่โดนคนบนหาดคิดว่าเขาโง่เง่าเต่าตุ่น…สมองพิการ…ถึงไม่รู้อะไรเลย…
“แต่ที่นมเห็นนั้นน่ะไม่ใช่เป็ดแล้วนะคะ…แต่เป็นนางมโนราห์ที่เคยถูกพระสุธน
ทำร้ายจิตใจจนบินหนีกลับไปยังเกาะไกรลาศตั้งหลายปี…
ดีนะคะที่ตอนนี้มีคนนำกลับมาให้แล้ว
และเธอก็เลือกที่จะไม่ทิ้งนายน้อยกับลูกไปไหนเลย…
นายน้อยอย่าใจร้ายกับเธอนักเลยค่ะ…นมล่ะสงสารเธอจริงๆนะคะ…
สงสารเพราะนมเองเข้าใจหัวอกลูกผู้หญิงเหมิือนกัน”
“นมรู้มาตลอดหรือครับว่านีสรีนคือใคร…”คนถูกถามยิ้ม
“รู้พร้อมๆกับนายหญิงแพรวานั่นแหล่ะค่ะ…นายหญิงเดินมาถามนมว่า
นมเห็นเหมือนที่ท่านเห็นหรือเปล่า…ตอนนั้นนายน้อยกับนีสรีนกับหนูไอ
กำลังเดินเล่นอยู่ตรงชายหาด…และภาพนั้นมันทำให้นมรู้ได้ทันทีว่า
นีสรีนคือหนูรัก…เพราะเมื่อตัดภาพใบหน้าของเธอออกไป
ทุกสัดส่วนและทุกท่วงท่าคือหนูรักค่ะนายน้อย…
เธอมีเอกลักษณ์เฉพาะที่ไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน
ก็ตรงที่ท่าทางและการแสดงออกของเธอในทุกท่วงท่านั่นแหล่ะค่ะ…
ใครที่รู้จักเธอดีย่อมไม่อาจลบลืมเอกลักษณ์ตรงนี้ของเธอได้แน่ๆค่ะ…
และเธอคงลืมว่าเธอมีเอกลักษณ์เด่นๆตรงนี้…
ก็เลยตบตาคนใกล้ชิดได้ไม่เนียนพอ แต่ก็หลอกตบตานมได้อยู่นานนะคะ…”
รังสิมันต์ระบายยิ้มออกมา ขนาดแม่นมของเขายังรู้…
แล้วเขาเล่า เธอไม่คิดบ้างเหรอว่าเขาที่เป็นสามีของเธอจะไม่รู้เลย…
“นั่นแหล่ะที่ทำให้ผมเซ็งไอ้ลม…มันดูถูกมุมมองของผม…
และคงจะยุให้อดีตน้องรหัสของตัวเองทำการหักหน้าผมอีกทอดนึง…
ผมรู้ว่ามันทำเพราะคงจะหมั่นไส้ผมเต็มที…แต่ผมขอบอกตรงนี้เลยนะครับนม…
ว่าผมก็เริ่มจะหมั่นไส้มันกับอดีตน้องรหัสตัวดีของมันขึ้นมาตะหงิดๆแล้วเหมือนกัน…
นมไม่รู้หรอกว่า สองคู่ซี้พี่น้องรหัสคู่นี้เคยรวมหัวกันหักหน้าผมมาแล้ว
สมัยตอนเรียนมหาลัย…แถมยังทำได้สำเร็จอย่างดีเยี่ยมซะด้วยนะครับนม…
ผมโคตรนับถือในความสมัครสมานสามัคคีของคู่ซี้พี่น้องรหัสคู่นี้
ที่เตี๊ยมทุกอย่างกันมาอย่างดีอย่างสุดซึ้งเลยล่ะครับ…
และผมจะไม่ยอมให้ประวัติซ้ำรอย…”
คนเป็นแม่นมถึงกับอมยิ้มให้กับท่าทางหมายมัั่นปั้นมือของนายน้อยของตน
ที่ดูจะเอาเรื่องอยู่ไม่น้อย เธอล่ะอดเป็นห่วงหนูรักของเธอไม่ได้
คุณลมน่ะอย่างไรก็คงเอาตัวรอดได้สบาย แต่หนูรักของเธอนี่สิ
ไม่รู้จะรอดได้ยังไง เพราะเท่าที่จำได้ หนูรักไม่เคยสู้นายน้อยของเธอได้สักที
เห็นแพ้มาตลอด…แพ้มาทุกตา…
ก็ได้แต่หวังลึกๆและแอบเชียร์หนูรักเบาๆว่า
...อย่ายอมแพ้…
“หวังว่าคืนนี้…มโนราห์จะไม่ตกใจบินกลับเขาไกรลาศไปซะก่อนนะคะ…”
“ไม่หรอกนม เพราะผมจะเด็ดปีกให้หมด…จะได้หมดอิทธิฤทธิ์สักที…”
รังสิมันต์ยิ้มที่มุมปากเมื่อนึกถึงแผนการเด็ดปีกมโนราห์…
แต่ก่อนอื่น เขาคงต้องหาเงาของหญิงสาวที่สวมรอยยัยตัวเล็กของเขาให้เจอก่อน
เขาแน่ใจว่าตอนนี้เธอตื่นตัวแล้ว และอาจจะกำลังหาทางหนีทีรอดอยู่
ซึ่งเขาไม่มีวันยอมให้เป็นเช่นนั้นแน่ๆ…ยังไงวันนี้ เขาก็ต้องเคลียร์กับเธอ
ให้รู้ดำรู้แดงกันไปเลย…เพราะรั้งไว้ก็มีแต่จะทิ่มแทงใจกันเสียเปล่าๆ…
...โปรดติดตามอีก50% ที่เหลือในเร็วๆนี้ค่ะ...
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านและทุกๆกำลังใจค่ะ…
มารอดูกันต่อไปนะคะว่าเรื่องราวจะสิ้นสุดแบบใด…
งั้นเต่าโยขอตอบความเห็นของนักอ่านก่อนหน้านี้หลังจากที่ไม่ได้คุยกับนักอ่าน
มานานแสนนานนนนนนนนนน ^^
1.คุณgoldensun….ขอบคุณมากๆเลยนะคะสำหรับกำลังใจและการติดตาม
ที่มีมาตลอด…เอาคนเบื้องหลังมาให้ยลแล้วนะคะ…ปมคลี่คลายเป็นแล้วหนึ่ง
แต่ยังไม่ถึงคราวคิดบัญชี…เห็นทีหมอรังคงต้องปิดงบบัญชีในเร็วๆวันนี้แน่ๆค่ะ
2.คุณตามหาฝัน…กลับมาแล้วจ้าาาาา…เอาเป็ดน้อยมาฝากด้วยค่ะ
ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับกำลังใจและการติดตาม
ตอนนี้คานน้อยฯ เดินทางมีถึงยกที่ 89 แล้ว (อย่างยาวเลยค่ะ) เฮะๆ
3.คุณsupayalak…ขอบคุณอย่างมากมายสำหรับกำลังใจและการติดตามค่ะ
จากใจเต่าโยเลย…มาดูกันค่ะว่าสองคนนี้เขาจะแก้ลำกันยังไง
แต่ดูท่าแล้ว พี่รังจะไม่ยอมให้ประวัติซ้ำรอยนะคะ…ยิ่งตอนนี้หัวเดียว
กระเทียมลีบอยู่ด้วย เพราะอดีตน้องรหัสอย่างปองขวัญก็เข้าข้างเพื่อน
และสามีไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว…เฮอะๆๆๆ….
4.คุณpattisa…ตอนนี้มาเฉลยให้แล้วค่ะว่าเบื้องหลังมีใครบ้าง…
เดี๋ยวอีกไม่นานเต่าโยจะกลับมาพร้อมกับกลยุทธในการปิดบัญชีดำ…
ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจและการติดตาม…
5.คุณตุ๋งแช่…ใช่แล้วค่ะ เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือพี่รังยังมีนาโน
แต่ดูๆไปแล้ว…เหนือนาโนยังมีพี่รัง…อิอิ…
เรื่องพี่รังเอาคืนพี่ลมนั้น…ต้องมาลุ้นกันต่อค่ะ…
แต่ดูๆไปแล้ว…ไม่ใช่แค่ลูกที่มีจำนวนมากกว่าพี่รังแต่พี่ลมเรามีพวกเยอะกว่า
อยู่หลายเท่านะคะ มาดูกันต่อค่ะว่าใครจะเหนือใคร
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้เต่าโยมาตลอด…จุ๊บๆ
6.คุณkonhin…เค้ากลับมาแล้วนะตัวเอง…เค้าขอโทษที่หายไปนานมากๆ
เรื่องทิฐิคงไม่ใช่หรอกค่ะ คงเพราะหมั่นไส้กันมากกว่า
ต้องมาดูว่าใครจะชิงไหวชิงพริบกันอย่างไร…
ขอบคุณหลายๆจ้าที่ส่งกำลังใจมาให้เค่าตลอดเลย…
7.คุณPat…ใครจะเอาคืนใครตอนนี้ยังไม่เคลียร์ แต่ที่เคลียร์ไปแล้วก็คือ…
ตัวปลอมกำลังจะถูกซ้อนกลค่ะ…ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจดีๆ
ในวันที่เต่าโยอ่อนแรง…
8.คุณใบบัวน่ารัก…งานนี้เต่าโยขอฟันธงว่านายหัวไม่ได้มีลูกแค่น้องไอ
อย่างแน่นอนจ้า…แต่จะมีกี่คน ต้องมาลุ้นตอนจบค่ะ…
สงสารก็แต่พวกผู้หญิงของเรานี่แหล่ะค่ะ…คลอดทีแสนลำบากยากเข็ญ
พ่อสามีก็ออดอ้อนอยากได้ลูกกันหลายๆคน…อิอิ…
ขอบคุณมากๆนะคะที่ส่งกำลังใจมาให้เต่าโยเสมอ…^^
9.คุณviolette….งานนี้โยขอเชียร์หมอรังค่ะ…เพราะว่าสงสาร
ไม่มีพวกเหมือนพี่ลมกับนาโน…ขนาดแม่นมยังเข้้าข้างหนูรักเลย…เฮอะๆ
10.คุณบัวขาว…ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจเต่าโย
ขนาดยุ่งๆก็ยังไม่ลืมกัน ขอบคุณจากใจเลยค่ะ…
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ…คิดถึงเสมอค่ะ…
11.คุณLittlewitch…กำลังใจจากคุณแม่มดน้อยทำให้เต่าโย
อยากจะรีบๆกลับมาเขียน อยากจะรีบๆกลับมาคุยกับนักอ่านต่อ
ขอบคุณมากๆเลยนะคะที่ส่งกำลังใจและไถ่ถามกันมา…
ช่วงก่อนหน้าปัญหาเยอะมากค่ะ รอบด้านเลย…ประกอบกับสุขภาพก็แย่
ก็เลยต้องหยุดเขียนไปเลย…ตอนนี้สมองกำลังกลับมาโปร่งขึ้น
เลยกลับมาทักทายพูดคุยกับนักอ่านต่อ…
มีอะไรส่งจม.มาถามไถ่โยได้ตลอดนะคะ…จุ๊บๆค่ะ…
สุดท้ายไม่ท้ายสุด…ขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่เข้ามาอ่าน
เข้ามาติดตามเต่าโยนะคะ แม้จะส่งเสียงมาหรือไม่
แต่เต่าโยเชื่อว่านักอ่านทุกท่านที่เข้ามาอ่านจะเข้าใจเต่าโย
เกี่ยวกับความเชื่องช้าในการอัพค่ะ….เฮะๆ
ใกล้ปีใหม่แล้ว…เรามายิ้มรับศักราชใหม่ไปด้วยกันนะคะ
รักษาสุขภาพนะคะ…
“เต่าโย”
yoraya เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 ธ.ค. 2556, 12:39:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ธ.ค. 2556, 12:39:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 2930
| << ยกที่ 88 เธอจะเลือกใคร (100%) | ยกที่ 89 เด็ดปีกมโนราห์ (100%) >> |
konhin 22 ธ.ค. 2556, 13:43:36 น.
ปมเริ่มคลายแล้ว ดีจัง
ปมเริ่มคลายแล้ว ดีจัง
aom 22 ธ.ค. 2556, 15:14:22 น.
มาให้กำลังคนเขียนค่ะ สู้ๆนะคะ ให้กำลังพี่รัง หนูรักด้วย
ปล.รอที่เหลือคร้า
มาให้กำลังคนเขียนค่ะ สู้ๆนะคะ ให้กำลังพี่รัง หนูรักด้วย
ปล.รอที่เหลือคร้า
แว่นใส 22 ธ.ค. 2556, 16:12:04 น.
นึกว่าหมอรังของเราจะโง่ซะอีก
นึกว่าหมอรังของเราจะโง่ซะอีก
ตามหาฝัน 22 ธ.ค. 2556, 17:09:23 น.
อย่าหายไปนานนะค่ะ คิดถึงคนเขียนและเป็ดวา
อย่าหายไปนานนะค่ะ คิดถึงคนเขียนและเป็ดวา
supayalak 22 ธ.ค. 2556, 23:00:39 น.
การกลับมาครั้งนี้ทำให้คนอ่านชื่นจายยยยยเลยน้าเต่าโย ดีใจจังที่เรื่องเป็นแบบนี้นี่สีความรักที่มั่นคงต้องเป็นแบบนี้
การกลับมาครั้งนี้ทำให้คนอ่านชื่นจายยยยยเลยน้าเต่าโย ดีใจจังที่เรื่องเป็นแบบนี้นี่สีความรักที่มั่นคงต้องเป็นแบบนี้
Pat 23 ธ.ค. 2556, 06:46:51 น.
กลับมาแล้ววววววววว^_____^
กลับมาแล้ววววววววว^_____^
บัวขาว 1 ม.ค. 2557, 11:09:27 น.
สวัสดีปีใหม่ .. ขอให้สุขภาพแข็งแรง คิดอะไรขอให้สมความปรารถนานะคะ คิดถึงเสมอค่ะ
BFF
=^_^=
สวัสดีปีใหม่ .. ขอให้สุขภาพแข็งแรง คิดอะไรขอให้สมความปรารถนานะคะ คิดถึงเสมอค่ะ
BFF
=^_^=
goldensun 3 ม.ค. 2557, 17:41:10 น.
ตัวปลอมหน้าเหมือนก็ยังไม่เนียน เพราะไม่มีพื้นหลังในอดีต
ส่วนตัวจริง ปลอมหน้า แต่ท่าทางก็ยังคงเดิม โดนจับได้อยู่ดี รอดูหมอรังจะเด็ดปีกมโนราห์ยังไง
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
ตัวปลอมหน้าเหมือนก็ยังไม่เนียน เพราะไม่มีพื้นหลังในอดีต
ส่วนตัวจริง ปลอมหน้า แต่ท่าทางก็ยังคงเดิม โดนจับได้อยู่ดี รอดูหมอรังจะเด็ดปีกมโนราห์ยังไง
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
fiendfiend 18 ม.ค. 2557, 20:42:18 น.
รอตอนต่อไปนะคะ ลุ้นๆ
รอตอนต่อไปนะคะ ลุ้นๆ
Littlewitch 29 ม.ค. 2557, 23:14:02 น.
สวัสดีตรุษจีนค่ะ มีโอกาสจ่ายซองแดงบ้างหรือเปล่าค่ะ
ไว้จะแวะมาอ่านอีกครึ่งที่เหลือค่ะ
สวัสดีตรุษจีนค่ะ มีโอกาสจ่ายซองแดงบ้างหรือเปล่าค่ะ
ไว้จะแวะมาอ่านอีกครึ่งที่เหลือค่ะ