ไร้หัวใจ
ภคพร หญิงสาวผู้มีหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยการแก้แค้น เมื่อนวพรรษน้องสาวของเธอถูกกันย์หนุ่มรูปหล่อเลือดเย็นทำให้ท้องแล้วไม่รับผิดชอบ ภคพรจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้กันย์ได้รับความทุกข์ทรมาน และหนทางเดียวที่จะทำร้ายกันย์ได้ก็คือการแต่งงานกับประพนธ์คู่หมั้นหนุ่มรูปหล่อของเกตุแก้ว น้องสาวสุดที่รักของกันย์ แม้ว่าการแต่งงานครั้งนี้จะเต็มไปด้วยไฟแค้น และการดูถูกและทำร้ายต่างๆนานาจากประพนธ์ แต่เพื่อน้องสาวอันเป็นดั่งดวงใจ ภคพรยอมที่จะต้องกลายเป็นผู้หญิงร้ายกาจและเลือดเย็นอย่างไร้หัวใจ บทสรุปของโศกนาฏกรรมความรักครั้งนี้จะเป็นเช่นไร ภคพรจะยอมปล่อยวางความแค้นที่มีแต่ทำร้ายให้ทุกคนต้องเจ็บปวดในครั้งนี้ได้อย่างไร....ติดตามอ่านได้ใน ไร้หัวใจ...
Tags: ตบจูบ
ตอน: ไร้หัวใจ ตอนที่ 21
ไร้หัวใจ ตอนที่ 21
.............ภคพรนอนคุยโทรศัพท์อยู่ในห้องนอนเพื่อถามข่าวคราวเกี่ยวกับความเป็นอยู่ของน้องสาวเธอ และนั่น
ทำให้เธอได้รู้ว่าธาวินได้กลับบ้านของเขาไปแล้ว
“หมายความว่าไง ไม่อยู่ แล้วเขาหายไปไหน ทำไมปล่อยให้เมียที่ท้องตั้งหกเจ็ดเดือนต้องอยู่คนเดียว”
ภคพรโวยวาย
“มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า ถ้ามีเมย์ต้องบอกพี่นะ ถ้าปล่อยให้พี่รู้เองพี่จะเสียใจมาก”
ภคพรยังคงโวยวาย ประพนธ์แอบยืนฟัง สนอกสนใจ
“ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว งั้นหลับฝันดีนะ พี่รักเธอมากนะ บาย”
ภคพรวางโทรศัพท์ลงว้าวุ่นหัวใจ
“น้องสาวคุณ เธอสบายดีหรือเปล่า”
ประพนธ์ถามด้วยความห่วงใย
“นี่คุณแอบฟังฉันคุยโทรศัพท์หรอ”
ภคพรลุกขึ้นมาโวยวาย
“หยุดเลย เสียงคุณดังขนาดนี้ ขนาดอยู่ข้างนอกห้องยังได้ยินเลยมั้ง น้องสาวคุณ ผมหวังว่าเธอจะสบายดี”
ประพนธ์กล่าวเสียงเรียบ ภคพรมองจ้องเขาตาเขม็ง
“ถ้าถามเพราะว่าห่วงใยจริงๆก็ขอบคุณ แต่ถ้าถามเพราะอยากจะเยาะเย้ยล่ะก็ หุบปากไปเลย”
ภคพรทำลายบรรยากาศ
“คุณนี่มัน…จะมีใครในโลกนี้อีกไหมที่คิดทุเรศได้แบบคุณ ผมหมดความอดทนกับคนอย่างคุณแล้วจริงๆ”
ประพนธ์ขึ้นเสียงอย่างปรี๊ดแตก
“มันเรื่องของคุณ ฉันไม่ได้เคยต้องการให้คุณมาทำอะไรเพื่อฉันซักหน่อย คุณทำของคุณเอง ไร้สมอง”
ภคพรยังคงหยาบคาย ก่อนจะล้มตัวลงนอนไม่สนใจใยดี ประพนธ์ยืนมองจ้องเธอหมั่นเขี้ยว
“หนาวจริงๆเล้ย”
ประพนธ์บ่นเสียงดัง นอนลงข้างๆภคพรและดึงผ้าห่มหนีเธออย่างจงใจ
“คุณ...”
ภคพรลุกพรวดขึ้นจากที่นอนหันมามองจ้องเขาเขม็ง ชายหนุ่มลุกขึ้นเผชิญหน้า ท้าทาย
“เอามานะ/ผมก็หนาวเหมือนกันนะ/เอามา/ไม่ให้ จะทำไม”
ทั้งประพนธ์และภคพรต่างเถียงกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร และฉุดกันไปกันมาจนในที่สุดประพนธ์
หงายหลังตกลงไปจากเตียงเพราะแรงดึงผ้าห่ม ก่อนภคพรจะถูกดึงลงไปพร้อมๆกับผ้าห่มที่เธอจับเอาไว้
ร่างบางของหญิงสาวนอนแน่นิ่งอยู่บนอกของชายหนุ่ม ปากสัมผัสกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“คุณ...”
ภคพรถอนหน้าถอยห่าง ก่อนจะต้องตกอยู่ในภวังค์อีกครั้งเมื่อประพนธ์จับจ้องมาที่เธอ สายตาของคนทั้งสอง
มองจับจ้องกันราวกับต้องมนต์สะกด ภคพรค่อยๆโน้มหน้าเธอลงมาหาประพนธ์อย่างตั้งใจ มือทั้งสองข้าง
ของชายหนุ่มโอบกอดเอวบางของหญิงสาวแน่นหนา เมื่อปากสัมผัสกันรอยจูบดูดดื่มของเขาทั้งสองคน
จนเกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ ประพนธ์พลิกร่างหนาของเขาขึ้นคร่อมร่างบางของหญิงสาวเอาไว้ สัมผัสตัวเธออย่างแผ่วเบา
ก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของเธออย่างทะนุถนอม แต่ทุกอย่างก็หยุดชะงักลงเมื่อใบหน้า
ของเกตุแก้วที่ลอยเข้ามาในสมองของเขา
“ไม่ได้ ฉันทำแบบนี้ไม่ได้”
ประพนธ์ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและเดินออกจากห้องไปด้วยความรู้สึกสับสน ภคพรเองก็เช่นกัน เกิดอะไรขึ้น
กับความคิดของเธอ เธอกำลังจะดำดิ่งสู่วังวนแห่งความรักที่เธอรู้ดีว่าไม่ว่ายังไงจะไม่มีทางโผล่พ้นขึ้นมาได้เลย
****************************************************************
.............คืนนั้นทั้งคืนประพนธ์ก็ไม่ได้กลับมานอนที่ห้องอีกเลย และดูเหมือนว่าหลังจากคืนนั้นตลอดเวลา
ที่เจอกันเขาจะพยายามหลบหน้าเธอ
“ฉันทนไม่ไหวแล้ว ลุกขึ้นมาคุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้”
ภคพรโวยวาย เดินตรงดิ่งมาหาประพนธ์ที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ที่เตียงอย่างหมดความอดทน
“ผมไม่มีอะไรจะพูด”
ประพนธ์ลืมตาขึ้นเพื่อพูดและปิดตาลงเมื่อเขาพูดจบ
“เลิกทำแบบนี้ซะที่ เรื่องคืนนั้นมันก็แค่อุบัติเหตุที่เราไม่ได้ตั้งใจ เลิกทำท่าทางแบบนี้ใส่ฉันซะที ฉันอึดอัด
ฉันเบื่อ ไม่อยากเห็น”
ภคพรยืนโวยวายอยู่ข้างเตียงนอน
“ผมรู้แล้ว”
ประพนธ์ลืมตาขึ้นมาพูดอีกครั้ง ก่อนจะปิดตาลงนอนสงบเหมือนเดิม
“ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ”
ภคพรคว้าหมอนตีใส่เขาหลายที ก่อนจะนอนหันหลังใส่เขาอย่างหงุดหงิดหัวใจ เพราะประพนธ์คนเดียว
ที่กำลังจะทำให้เรื่องทุกอย่างสำหรับเธอนั้นกลายเป็นเรื่องยากไปหมด
****************************************************************
.............ประพนธ์ตื่นนอนแต่เช้าเพราะเสียงนาฬิกาปลุกของภคพรที่ดังรบกวนประสาทของเขาอยู่หลายนาที
โดยที่ไม่มีวี่แววของภคพรที่จะขยับเขยื้อนมาปิดให้มันหยุดซักนิด
“ยายบ้านี่”
ประพนธ์บ่นงึมงำกับตัวเอง เอื้อมมือข้ามตัวภคพรที่นอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่ข้างๆเขาเพื่อหยิบเจ้านาฬิกาปลุกเจ้าปัญหา
แต่ก่อนที่มือของเขาจะหยิบถึงนาฬิกาปลุก ภคพรก็ลืมตาโพล่งขึ้นพร้อมกับหันหน้าขวับมาหาเขาอย่างตกอกตกใจ
ประพนธ์อ้าปากจะอธิบายถึงสาเหตุของมือเขาที่วางพาดผ่านอยู่บนตัวของหญิงสาว แต่ก็ช้าเกินไปสำหรับการแก้ตัว
ทั้งมือทั้งเท้าของภคพรทั้งถีบทั้งดันเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย จนในที่สุดประพนธ์ก็กลิ้งตกไปนอนอยู่กับพื้น
อย่างทุลักทุเล
“นายคิดจะทำอะไรฉันอีก”
ภคพรตะวาดถามเสียงแปร๋น ประพนธ์มองจ้องหน้าเธอบึ้งตึง เซ็งสุดขีด ก่อนที่หญิงสาวจะหันขวับไปที่หัวเตียง
เพราะเสียงนาฬิกาปลุกของเธอ
“ทีนี้เธอรู้หรือยังว่าฉันทำแบบนั้นทำไม วันนี้มันวันหยุด เธอตั้งนาฬิกาปลุกกวนประสาทฉันแต่เช้า
แถมยังถีบฉันซะตกจากเตียง ทำแบบนี้มันหมายความว่ายังไง”
ประพนธ์ต่อว่าหญิงสาวเป็นชุด ลุกขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงข้างๆภคพร
“ฉัน ....ฉัน”
ภคพรนั่งก้มหน้านิ่ง ไม่กล้าสบตา
“ยายประสาท”
ประพนธ์บ่นงึมงำ อย่างประสาทเสีย และล้มตัวลงนอนต่อด้วยอารมณ์ที่พุล่งพล่าน
“นายสิประสาท”
ภคพรแอบบ่น ก่อนจะลุกออกจากเตียงนอนไปมึนๆ
****************************************************************
.............ประพนธ์ ภคพร นั่งทานข้าวร่วมกับครอบครัวอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาในวันหยุดสุดสดใส แต่บรรยากาศ
ก็ต้องมาขุ่นมัวลงกะทันหันเพราะภารกิจจำเป็นที่ประไพรบังคับให้เขาสองคนไปร่วมงานแต่งของลูกค้าด้วยกัน
ที่ต่างจังหวัด การเดินทางไฟท์บังคับจึงเริ่มต้นขึ้นพร้อมกับความประหม่าของคู่สามีภรรยา
“อย่าลืมกลับมาพร้อมข่าวดีนะลูก”
ประไพรตบบ่าลูกชายเบาๆ เอ็นดู
“ข่าวดีอะไรล่ะแม่ ไปงานแต่งงานนะ ไม่ได้ไปทำลูกซะหน่อย”
ประพนธ์เก้อเขิน ภคพรยืนนิ่ง วางมาด
“ฝากดูแลลูกชายพ่อด้วยนะหนูเนย์”
พิภพกล่าวด้วยความอ่อนโยน ภคพรอมยิ้ม
“ผมดูแลตัวเองได้”
ประพนธ์กล่าวแสนงอน
“อย่ามัวพูดมาก รีบไปกันได้แล้ว เดี๋ยวจะมืดจะค่ำกันซะก่อน”
ประไพรตัดบท สองสามีภรรยายืนกอดกันมองดูคู่สามีภรรยาขับรถออกจากบ้านไปด้วยความสุขใจ
****************************************************************
.............กว่าประพนธ์กับภคพรจะขับรถมาถึงโรงแรมหรูริมทะเลสถานที่จัดงาน ฟ้าก็เริ่มมืดครึ้มไปทั่วบริเวณ
แขกเหรื่อคนอื่นแต่งสวยออกมาเดินอวดโฉมกันคราคลั่งไปหมดแล้ว
“เพราะคุณคนเดียว ทำให้เรามาสาย”
ภคพรมองจ้องประพนธ์ตาขวาง เดินรากกระเป๋าเดินทางของเธอเข้ามาในโรงแรมอย่างทุลักทุเล
“หุบปากไปเลยคุณ ก็ผมท้องเสีย จะให้ทำยังไงได้”
ประพนธ์เถียงกลับ มองจ้องหญิงสาวอย่างขัดอารมณ์
“ผิดแล้วยังไม่ยอมรับผิด”
ภคพรต่อว่า สองเท้าต่างรีบเร่งก้าวเดินจนเข้ามาที่หน้าเคาเตอร์
“สองห้องค่ะ”
ภคพรติดต่อจองห้องพัก
“ห้องเดียวครับ”
ประพนธ์รีบชิงตัดบท ภคพรอ้าปากจะเถียง ประพนธ์รีบชี้แจง
“ผมก็ไม่ได้พิศวาสอะไรคุณนักหนาหรอกนะ แต่จะให้คนอื่นเขาคิดยังไงที่เราสองคนแยกห้องกันนอน
ผมไม่อยากถูกคนอื่นเขาเราะเยาะ”
ประพนธ์กระซิบกระซาบ ภคพรหัวเราะเยาะ
“มันเรื่องของคุณ ไม่เกี่ยวกับฉัน เอาสองห้องค่ะ”
ภคพรยังคงยืนยัน
“แน่ใจนะว่าจะทำแบบนี้ ที่นี่มีแค่คุณกับผมสองคน ไม่มีใครหน้าไหนช่วยคุณได้แน่ ถ้าผมจะใช้วิธีการแบบผู้ชายๆ
ลงโทษภรรยาแสนร้ายกาจอย่างคุณในที่สาธารณะต่อหน้าทุกๆคน”
ประพนธ์เขยิบเข้ามาชิดภคพรด้วยแววตาแสนดุดัน
“เลวที่สุด”
ภคพรด่ากราดใส่หน้าเขา พร้อมกับยัดกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของเธอใส่มือประพนธ์อย่างเดือดดาล
และสะบัดก้นเดินหนีเขาอารมณ์เสียเพราะไม่อาจต่อกร
****************************************************************
.............ในที่สุดประพนธ์กับภคพรก็ต้องร่วมชะตากรรมตลอดสามวันนี้ด้วยกันที่โรงแรมหรูริมทะเล ในห้องสวีท
ห้องเดียวกัน เพราะมาสายทำให้ทันทีที่เข้ามาถึงในห้อง ทั้งประพนธ์และภคพรต่างรีบร้อนกันอาบน้ำแต่งตัวกันชุลมุน
เสื้อผ้าเครื่องประดับในกระเป๋าถูกรื้อออกมากระจัดกระจายเต็มเตียง
“นี่คุณ รูดซิปให้ฉันหน่อย ฉันรูดไม่ถึง”
ภคพรเดินตรงดิ่งมาหาประพนธ์ที่กำลังวุ่นวายกับการผูกเนคไทอยู่หน้ากระจก
“หันหลังมาสิ เร็วๆ”
ประพนธ์ขึ้นเสียง ภคพรหันหลังขวับไปหาเขา แผ่นหลังเนียนสวยหอมละมุนละไมของเธอ ทำให้ประพนธ์ถึงกับอึ้งไป
“ยืนทำบ้าอะไรอยู่ได้ล่ะคุณ เร็วๆเข้าสิ”
ภคพรหันหน้ามาดุประพนธ์ จนชายหนุ่มต้องรีบร้อนรูดซิบให้เธอ
“นี่คุณกะจะใช้วิธีนี้ยั่วยวนผมใช่ไหม”
ประพนธ์ใช้ดวงตาคมกริบของเขามองจ้องภคพรอย่างค้นหาคำตอบ
“ยั่วยวนคุณ ชาติหน้าตอนบ่ายๆเถอะยะ”
ภคพรดูถูก หันไปวุ่นวายกับการแต่งกายของตัวเองต่อโดยไม่สนใจประพนธ์อีก
****************************************************************
.............ไม่นานประพนธ์ก็ควงคู่ภรรยาคนสวยเจ้าเสน่ห์อย่างภคพรมาเดินอวดสายตาประชาชนจนทุกๆคนต้องอิจฉา
ความสวยหล่อและความเก่งของพวกเขาทำให้ทุกคนต่างพากันจับตามอง แต่ที่ทำให้ทุกคนแปลกใจ
คือการปรากฏตัวของพวกเขาสองคนในวันนี้ เขาทั้งสองคนดูเข้ากันได้ดีและไม่เย็นชาเหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา
“นี่ภรรยาของผม ภคพรครับ”
ประพนธ์แนะนำภคพรกับหมู่เพื่อนฝูงในวงธุรกิจด้วยกันอย่างออกหน้าออกตา และด้วยรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจ
ภคพรเองก็ได้แต่เดินเฉิดฉายเคียงคู่กับเขาด้วยรอยยิ้มบางๆอย่างสงบเสงี่ยม
“นี่คุณ ฉันเดินจนเมื่อยขาไปหมดแล้ว เมื่อไหร่คุณจะไปนั่งซะที”
ภคพรกระซิบข้างหูประพนธ์
“ผมคิดว่าคุณชอบซะอีก ที่ให้ผมแนะนำใครต่อใครว่าคุณเป็นภรรยาของผม ทั้งหมดที่คุณทำมามันก็เพื่อสิ่งนี้
ไม่ใช่หรอ”
ประพนธ์หันมาเชือดเฉือนภคพรหน้าตาเฉย
“ขอบคุณนะที่ช่วยฉัน แต่ไม่จำเป็น”
ภคพรสะบัดแขนตัวเองที่เกาะแขนประพนธ์ออก และเดินแยกกับเขาโดยไม่สนใจใยดี ทำตามใจตัวเองด้วยความหยิ่งทรนง
****************************************************************
.............ประพนธ์เดินตามหาภคพรไปทั่วงานด้วยอารมณ์ที่แสนหงุดหงิด ก่อนจะต้องเปลี่ยนเป็นโกรธจนเลือดขึ้นหน้าแทน
เมื่อเจอเธอเต้นรำอยู่กับหนุ่มน้อยมากหน้าหลายตัวที่ห้อมล้อมร่างบางของเธออยู่
“เธอนี่มัน....”
ประพนธ์กัดฟันพูด เดินตรงดิ่งไปหาภคพรทันทีที่เห็นเธอ
“มาทำบ้าอะไรอยู่ที่นี่”
ประพนธ์ตะคอกใส่ภคพร ฉุดกระชากเธอออกมาจากอ้อมอกของชายหนุ่มพวกนั้น
“ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ นายนั่นแหละมาทำบ้าอะไรที่นี่”
ภคพรสะบัดแขน เดินหนีประพนธ์อย่างไม่อยากจะสนใจ
“นี่เธอตั้งใจจะทำให้ฉันขายหน้าใช่ไหม”
ประพนธ์เดินตามหญิงสาวมาติดๆ ภคพรเดินหนีมาไกลจนมาหยุดอยู่ที่ริมชายหาดปราศจากผู้คน
“ฉันแค่อยากเตือนสติให้คุณรู้ว่า เราสองคนมันก็แค่คนอื่น อย่าพยายามที่จะมาทำอะไรเพื่อฉัน ฉันไม่ต้องการ
ทุกอย่างที่คุณทำ ไม่ว่ามองมุมไหนมันก็เรื่องโกหก หลอกลวงทั้งนั้น จนกว่าฉันจะตาย พวกคุณจะไม่มีวัน
ได้รับคำว่าอภัยจากฉัน ลืมไปได้เลย เรื่องที่จะมาเอาชนะฉันด้วยวิธีการปัญญาอ่อนๆของคุณ”
ภคพรพูดใส่หน้าประพนธ์ ดวงตากลมโตของเธอมองจ้องเขาเอาเป็นเอาตาย ในขณะที่ประพนธ์ยืนกำหมัดแน่น
แค้นเคือง ไม่ว่าเขาจะพยายามยังไง ภคพรก็ไม่เคยทำอะไรให้มันดีขึ้นเลย
“ก็ดี แบบนี้ก็ได้ ผมจะได้ไม่ต้องลังเล ไปกับห้อง”
ประพนธ์ตะคอกใส่หญิงสาวตัวเล็กตรงหน้า
“ฉันไม่กลับ”
ภคพรปฏิเสธ ดื้อดึง
“นอกจากจะชั่วแล้ว คุณมันยังเป็นผู้หญิงที่ทั้งแรดทั้งร่าน น่าขยะแขยงที่สุด ผมไม่ปล่อยให้ชื่อเสียง
ของวงศ์ตระกูลของผมเสื่อมเสียเพราะผู้หญิงอย่างคุณแน่ ตราบใดที่คุณยังเป็นภรรยาผมอยู่
อย่าหวังว่าจะทำพฤติกรรมชั่วๆแบบที่คุณทำเมื่อกี้ได้”
ประพนธ์ตะคอก เปิดฉากฉุดกระชากหญิงสาวอีกครั้งด้วยความรุนแรง ภคพรก็ทำได้แค่ถลาไปตามแรงฉุดรั้ง
ของเขาเท่านั้นเอง
****************************************************************
.............ประพนธ์นั่งกินเหล้าอยู่บนโซฟาในห้องนอนโดยมีภคพรนอนมองจ้องเขาเขม็งอยู่บนเตียงนอนอย่างขัดอกขัดใจ
เพราะร่างกายที่อ่อนแอกว่าทำให้เธอไม่สามารถขัดขืนหรือต่อต้านประพนธ์ได้
“หันหน้ามาหาผมเดี๋ยวนี้ ผมแค่อยากมองดูหน้าคุณเวลาที่แทบจะอกแตกตายเพราะทำอะไรผมไม่ได้
ว่ามันเป็นยังไง”
ประพนธ์ออกคำสั่ง แววตาของเขาแดงกร่ำเพราะความเมา
“ฉันจะนอน”
ภคพรปฏิเสธ ประพนธ์ลุกพรวดมาหาเธอและฉุดร่างบางของเธอขึ้นมาเผชิญหน้ากับเขาอย่างป่าเถื่อน
“นี่คุณ....”
ภคพรมองจ้องเขาตาขวาง เกลียดชัง ประพนธ์จับแขนเธอกำเอาไว้แน่นหนา
“ไง เก่งนักไม่ใช่หรอ ทำไมแค่นี้ก็ดิ้นไม่หลุดล่ะ"
ประพนธ์หัวเราะเยาะ ทิ้งตัวลงนั่งลงข้างๆหญิงสาว เผชิญหน้ากับเธออย่างไม่กลัวเกรง
“คุณเมามากแล้ว ฉันจะนอน”
ภคพรยังคงขัดขืน แต่ก็ไม่ได้พูดจาอะไรรุนแรงออกมาเพราะท่าทีเอาจริงของประพนธ์
“จูบผมเดี๋ยวนี้”
ประพนธ์มองจ้องหญิงสาวตาไม่กระพริบ แววตาของเขาทำให้ภคพรกลัว
“ไม่มีทาง”
หญิงสาวปฏิเสธทันควัน
“ผมบอกให้จูบคุณก็ต้องจูบ หรืออยากให้ผมทำอย่างอื่น ที่มันมากกว่าการจูบ ผมพูดจริงๆนะ ไม่ได้ล้อเล่น”
ประพนธ์ขู่เข็ญ เพราะฤทธิ์เหล้าทำให้เขาเปลี่ยนไป
“ฉันเกลียดคุณ”
ภคพรมองจ้องประพนธ์ด้วยความแค้นใจ ก่อนจะจูบปากเขาอย่างรวดเร็วและรีบถอนหน้าถอยออกมา
“คุณเป็นเมียผมไม่ใช่หรอ เมียจะเกลียดผัวตัวเองได้ยังไง พูดว่ารักผม แล้วก็กอดผมแน่นๆเดี๋ยวนี้”
ประพนธ์ยังคงข่มขู่ภคพรที่มองจ้องหน้าเขาเขม็งอย่างเกลียดชัง
“ฉันรักนาย”ภคพรตะคอกใส่ประพนธ์พร้อมกับก้มลงไปกอดเขาอย่างแสนขัดใจ ก่อนจะถูกเขาล๊อคตัวเอาไว้แทน อ้อมกอดที่แข็งแรงและแน่นหนาของประพนธ์ทำให้เธอขยับตัวไม่ได้เลย
“บางทีผมก็แค่อยากทำหน้าที่ของความเป็นสามีให้มันจบๆไป แต่เพราะผมไม่ได้รักคุณ ผมทำ
แบบนั้นไม่ได้จริงๆ ผมจะใช้วิธีไหนตอบแทนผู้หญิงร้ายกาจอย่างคุณดี”ประพนธ์พล่ามพรรณนาความในใจของเขาออกมา ก่อนจะสลบเหมือดอยู่คาบ่าของภคพรเพราะฤทธิ์เหล้า
“ฉันก็ไม่ได้รักนาย”ภคพรบ่นงึมงำกับตัวเองด้วยความรู้สึกเจ็บปวดลึกๆอยู่ในหัวใจ ก่อนจะผลักประพนธ์ให้นอนกลิ้งหมดสภาพอยู่บนเตียงอย่างหมั่นไส้
“ผมรักคุณเกตุแก้ว ผมจะไม่มีวันรักผู้หญิงคนไหนนอกจากคุณ ผมรักคุณ”
ประพนธ์เพ้อรำพันถึงอดีตคนรัก ภคพรหันขวับไปจ้องหน้าเขาอย่างโกรธแค้น รู้สึกร้อนวูบในหัวใจ ทั้งหึงหวง
ทั้งอิจฉาอย่างบอกไม่ถูก เธอรู้ตัวดีว่านี่ไม่ใช่ความรัก แต่เป็นความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่งในฐานะภรรยา
ที่สามีกำลังจะนอกใจ
“หมดเวลาแห่งความสุขสงบกันซักที ฉันจะอ่อนแอแบบนี้ไม่ได้”
ภคพรปฏิญาณกับตัวเอง เดินตรงดิ่งไปที่ประตู แต่ก็ต้องอารมณ์เสียอย่างที่สุด เมื่อประตูเปิดไม่ออก
“ไอ้ประสาท”
ภคพรหันขวับไปด่าประพนธ์และโทรหาเจ้าหน้าที่โรงแรม ซึ่งผลก็ไม่แตกต่างกัน เพราะคำสั่งของประพนธ์
ทำให้พวกเขาไม่สามารถเปิดประตูให้เธอได้
“นายตายแน่”
ภคพรปี๊ดแตก หันขวับมาหาประพนธ์และตรงดิ่งไปหาเขา พร้อมกับผลักเขาเต็มแรงจนลงไปนอนกองอยู่กับพื้นข้างๆเตียง
“หลับฝันดีนะ”
ภคพรประชดประชัน นอนหลับตาพริ้มอย่างสบายอกสบายใจอยู่บนเตียงนอนนุ่มที่โรยไปด้วยดอกกุหลาบ
****************************************************************
.............เพราะเสียงนาฬิกาปลุกของภคพร ทำให้ประพนธ์ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้งอย่างอารมณ์เสีย
ก่อนจะต้องเหล่ตามองภคพรที่นอนซบหน้าแนบแน่นอยู่บนแผ่นอกกว้างของเขา
“ยายขี้เซา”
ประพนธ์แอบบ่นเบาๆ ก่อนจะค่อยๆเขย่าแขนเธอ
“นี่คุณ ถ้าคุณไม่ยอมตื่นขึ้นตอนนี้ พ่อของคุณอาจจะต้องสูญเสียเงินเป็นร้อยล้านเพราะคุณ แล้วการเจรจา
ของบริษัทของเราก็จะต้องพังพินาศเพราะคุณ”
ประพนธ์ร่ายยาวเหตุผลร้อยแปด ก่อนภคพรจะสะดุ้งพรวดขึ้นมาอย่างรีบร้อน
“ใช่สิ เช้านี้เรามีนัดเจรจากับคู่บ่าวสาวนี่นา”
ภคพรโวยวาย ก่อนจะวิ่งถลาลงจากเตียงและตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำอย่างรีบร้อน
“ยายขี้งก”
ประพนธ์มองท่าทางรีบร้อนของภคพรขำๆ ก่อนจะเตรียมเสื้อผ้าของเขาเพื่อการร่วมปาร์ตี้สุดแสนโรแมนติคบนเกาะหรู
เช่นกัน ซักพักภคพรก็รีบร้อนออกมาจากห้องน้ำ ผ้าขนหนูผืนหนาที่ห่อร่างบางของเธอเอาไว้ทำให้ประพนธ์ถึงกลับอึ้งไป
“มองอะไรล่ะ รีบไปอาบน้ำสิ ถ้าการเจรจาวันนี้ไม่สำเร็จ พ่อเอาฉันตายแน่ เร็วๆสิคุณ”
ภคพรโวยวายใส่ประพนธ์ที่ยังคงจดจ้องอยู่ที่เรือนรางเนียนสนิทของหญิงสาว
“นี่คุณ ฉันบอกว่าให้ไปอาบน้ำ ไปอาบน้ำ”
ภคพรโวยวายสุดเสียง ประพนธ์สะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ ก่อนจะเรียกสติตัวเองกลับคืนมาและเดินลอยๆเข้าห้องน้ำไป
****************************************************************
.....................................จบตอน.......................................
**** ทิ้งคอมมเม้นหรือไลค์ ไว้ให้กันบ้างนะคะ หรือจะช่วยวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นให้
ยิ่งดีเลยค่ะคนเขียนอยากรู้ อิอิ ^____^
.............ภคพรนอนคุยโทรศัพท์อยู่ในห้องนอนเพื่อถามข่าวคราวเกี่ยวกับความเป็นอยู่ของน้องสาวเธอ และนั่น
ทำให้เธอได้รู้ว่าธาวินได้กลับบ้านของเขาไปแล้ว
“หมายความว่าไง ไม่อยู่ แล้วเขาหายไปไหน ทำไมปล่อยให้เมียที่ท้องตั้งหกเจ็ดเดือนต้องอยู่คนเดียว”
ภคพรโวยวาย
“มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า ถ้ามีเมย์ต้องบอกพี่นะ ถ้าปล่อยให้พี่รู้เองพี่จะเสียใจมาก”
ภคพรยังคงโวยวาย ประพนธ์แอบยืนฟัง สนอกสนใจ
“ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว งั้นหลับฝันดีนะ พี่รักเธอมากนะ บาย”
ภคพรวางโทรศัพท์ลงว้าวุ่นหัวใจ
“น้องสาวคุณ เธอสบายดีหรือเปล่า”
ประพนธ์ถามด้วยความห่วงใย
“นี่คุณแอบฟังฉันคุยโทรศัพท์หรอ”
ภคพรลุกขึ้นมาโวยวาย
“หยุดเลย เสียงคุณดังขนาดนี้ ขนาดอยู่ข้างนอกห้องยังได้ยินเลยมั้ง น้องสาวคุณ ผมหวังว่าเธอจะสบายดี”
ประพนธ์กล่าวเสียงเรียบ ภคพรมองจ้องเขาตาเขม็ง
“ถ้าถามเพราะว่าห่วงใยจริงๆก็ขอบคุณ แต่ถ้าถามเพราะอยากจะเยาะเย้ยล่ะก็ หุบปากไปเลย”
ภคพรทำลายบรรยากาศ
“คุณนี่มัน…จะมีใครในโลกนี้อีกไหมที่คิดทุเรศได้แบบคุณ ผมหมดความอดทนกับคนอย่างคุณแล้วจริงๆ”
ประพนธ์ขึ้นเสียงอย่างปรี๊ดแตก
“มันเรื่องของคุณ ฉันไม่ได้เคยต้องการให้คุณมาทำอะไรเพื่อฉันซักหน่อย คุณทำของคุณเอง ไร้สมอง”
ภคพรยังคงหยาบคาย ก่อนจะล้มตัวลงนอนไม่สนใจใยดี ประพนธ์ยืนมองจ้องเธอหมั่นเขี้ยว
“หนาวจริงๆเล้ย”
ประพนธ์บ่นเสียงดัง นอนลงข้างๆภคพรและดึงผ้าห่มหนีเธออย่างจงใจ
“คุณ...”
ภคพรลุกพรวดขึ้นจากที่นอนหันมามองจ้องเขาเขม็ง ชายหนุ่มลุกขึ้นเผชิญหน้า ท้าทาย
“เอามานะ/ผมก็หนาวเหมือนกันนะ/เอามา/ไม่ให้ จะทำไม”
ทั้งประพนธ์และภคพรต่างเถียงกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร และฉุดกันไปกันมาจนในที่สุดประพนธ์
หงายหลังตกลงไปจากเตียงเพราะแรงดึงผ้าห่ม ก่อนภคพรจะถูกดึงลงไปพร้อมๆกับผ้าห่มที่เธอจับเอาไว้
ร่างบางของหญิงสาวนอนแน่นิ่งอยู่บนอกของชายหนุ่ม ปากสัมผัสกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“คุณ...”
ภคพรถอนหน้าถอยห่าง ก่อนจะต้องตกอยู่ในภวังค์อีกครั้งเมื่อประพนธ์จับจ้องมาที่เธอ สายตาของคนทั้งสอง
มองจับจ้องกันราวกับต้องมนต์สะกด ภคพรค่อยๆโน้มหน้าเธอลงมาหาประพนธ์อย่างตั้งใจ มือทั้งสองข้าง
ของชายหนุ่มโอบกอดเอวบางของหญิงสาวแน่นหนา เมื่อปากสัมผัสกันรอยจูบดูดดื่มของเขาทั้งสองคน
จนเกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ ประพนธ์พลิกร่างหนาของเขาขึ้นคร่อมร่างบางของหญิงสาวเอาไว้ สัมผัสตัวเธออย่างแผ่วเบา
ก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของเธออย่างทะนุถนอม แต่ทุกอย่างก็หยุดชะงักลงเมื่อใบหน้า
ของเกตุแก้วที่ลอยเข้ามาในสมองของเขา
“ไม่ได้ ฉันทำแบบนี้ไม่ได้”
ประพนธ์ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและเดินออกจากห้องไปด้วยความรู้สึกสับสน ภคพรเองก็เช่นกัน เกิดอะไรขึ้น
กับความคิดของเธอ เธอกำลังจะดำดิ่งสู่วังวนแห่งความรักที่เธอรู้ดีว่าไม่ว่ายังไงจะไม่มีทางโผล่พ้นขึ้นมาได้เลย
****************************************************************
.............คืนนั้นทั้งคืนประพนธ์ก็ไม่ได้กลับมานอนที่ห้องอีกเลย และดูเหมือนว่าหลังจากคืนนั้นตลอดเวลา
ที่เจอกันเขาจะพยายามหลบหน้าเธอ
“ฉันทนไม่ไหวแล้ว ลุกขึ้นมาคุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้”
ภคพรโวยวาย เดินตรงดิ่งมาหาประพนธ์ที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ที่เตียงอย่างหมดความอดทน
“ผมไม่มีอะไรจะพูด”
ประพนธ์ลืมตาขึ้นเพื่อพูดและปิดตาลงเมื่อเขาพูดจบ
“เลิกทำแบบนี้ซะที่ เรื่องคืนนั้นมันก็แค่อุบัติเหตุที่เราไม่ได้ตั้งใจ เลิกทำท่าทางแบบนี้ใส่ฉันซะที ฉันอึดอัด
ฉันเบื่อ ไม่อยากเห็น”
ภคพรยืนโวยวายอยู่ข้างเตียงนอน
“ผมรู้แล้ว”
ประพนธ์ลืมตาขึ้นมาพูดอีกครั้ง ก่อนจะปิดตาลงนอนสงบเหมือนเดิม
“ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ”
ภคพรคว้าหมอนตีใส่เขาหลายที ก่อนจะนอนหันหลังใส่เขาอย่างหงุดหงิดหัวใจ เพราะประพนธ์คนเดียว
ที่กำลังจะทำให้เรื่องทุกอย่างสำหรับเธอนั้นกลายเป็นเรื่องยากไปหมด
****************************************************************
.............ประพนธ์ตื่นนอนแต่เช้าเพราะเสียงนาฬิกาปลุกของภคพรที่ดังรบกวนประสาทของเขาอยู่หลายนาที
โดยที่ไม่มีวี่แววของภคพรที่จะขยับเขยื้อนมาปิดให้มันหยุดซักนิด
“ยายบ้านี่”
ประพนธ์บ่นงึมงำกับตัวเอง เอื้อมมือข้ามตัวภคพรที่นอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่ข้างๆเขาเพื่อหยิบเจ้านาฬิกาปลุกเจ้าปัญหา
แต่ก่อนที่มือของเขาจะหยิบถึงนาฬิกาปลุก ภคพรก็ลืมตาโพล่งขึ้นพร้อมกับหันหน้าขวับมาหาเขาอย่างตกอกตกใจ
ประพนธ์อ้าปากจะอธิบายถึงสาเหตุของมือเขาที่วางพาดผ่านอยู่บนตัวของหญิงสาว แต่ก็ช้าเกินไปสำหรับการแก้ตัว
ทั้งมือทั้งเท้าของภคพรทั้งถีบทั้งดันเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย จนในที่สุดประพนธ์ก็กลิ้งตกไปนอนอยู่กับพื้น
อย่างทุลักทุเล
“นายคิดจะทำอะไรฉันอีก”
ภคพรตะวาดถามเสียงแปร๋น ประพนธ์มองจ้องหน้าเธอบึ้งตึง เซ็งสุดขีด ก่อนที่หญิงสาวจะหันขวับไปที่หัวเตียง
เพราะเสียงนาฬิกาปลุกของเธอ
“ทีนี้เธอรู้หรือยังว่าฉันทำแบบนั้นทำไม วันนี้มันวันหยุด เธอตั้งนาฬิกาปลุกกวนประสาทฉันแต่เช้า
แถมยังถีบฉันซะตกจากเตียง ทำแบบนี้มันหมายความว่ายังไง”
ประพนธ์ต่อว่าหญิงสาวเป็นชุด ลุกขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงข้างๆภคพร
“ฉัน ....ฉัน”
ภคพรนั่งก้มหน้านิ่ง ไม่กล้าสบตา
“ยายประสาท”
ประพนธ์บ่นงึมงำ อย่างประสาทเสีย และล้มตัวลงนอนต่อด้วยอารมณ์ที่พุล่งพล่าน
“นายสิประสาท”
ภคพรแอบบ่น ก่อนจะลุกออกจากเตียงนอนไปมึนๆ
****************************************************************
.............ประพนธ์ ภคพร นั่งทานข้าวร่วมกับครอบครัวอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาในวันหยุดสุดสดใส แต่บรรยากาศ
ก็ต้องมาขุ่นมัวลงกะทันหันเพราะภารกิจจำเป็นที่ประไพรบังคับให้เขาสองคนไปร่วมงานแต่งของลูกค้าด้วยกัน
ที่ต่างจังหวัด การเดินทางไฟท์บังคับจึงเริ่มต้นขึ้นพร้อมกับความประหม่าของคู่สามีภรรยา
“อย่าลืมกลับมาพร้อมข่าวดีนะลูก”
ประไพรตบบ่าลูกชายเบาๆ เอ็นดู
“ข่าวดีอะไรล่ะแม่ ไปงานแต่งงานนะ ไม่ได้ไปทำลูกซะหน่อย”
ประพนธ์เก้อเขิน ภคพรยืนนิ่ง วางมาด
“ฝากดูแลลูกชายพ่อด้วยนะหนูเนย์”
พิภพกล่าวด้วยความอ่อนโยน ภคพรอมยิ้ม
“ผมดูแลตัวเองได้”
ประพนธ์กล่าวแสนงอน
“อย่ามัวพูดมาก รีบไปกันได้แล้ว เดี๋ยวจะมืดจะค่ำกันซะก่อน”
ประไพรตัดบท สองสามีภรรยายืนกอดกันมองดูคู่สามีภรรยาขับรถออกจากบ้านไปด้วยความสุขใจ
****************************************************************
.............กว่าประพนธ์กับภคพรจะขับรถมาถึงโรงแรมหรูริมทะเลสถานที่จัดงาน ฟ้าก็เริ่มมืดครึ้มไปทั่วบริเวณ
แขกเหรื่อคนอื่นแต่งสวยออกมาเดินอวดโฉมกันคราคลั่งไปหมดแล้ว
“เพราะคุณคนเดียว ทำให้เรามาสาย”
ภคพรมองจ้องประพนธ์ตาขวาง เดินรากกระเป๋าเดินทางของเธอเข้ามาในโรงแรมอย่างทุลักทุเล
“หุบปากไปเลยคุณ ก็ผมท้องเสีย จะให้ทำยังไงได้”
ประพนธ์เถียงกลับ มองจ้องหญิงสาวอย่างขัดอารมณ์
“ผิดแล้วยังไม่ยอมรับผิด”
ภคพรต่อว่า สองเท้าต่างรีบเร่งก้าวเดินจนเข้ามาที่หน้าเคาเตอร์
“สองห้องค่ะ”
ภคพรติดต่อจองห้องพัก
“ห้องเดียวครับ”
ประพนธ์รีบชิงตัดบท ภคพรอ้าปากจะเถียง ประพนธ์รีบชี้แจง
“ผมก็ไม่ได้พิศวาสอะไรคุณนักหนาหรอกนะ แต่จะให้คนอื่นเขาคิดยังไงที่เราสองคนแยกห้องกันนอน
ผมไม่อยากถูกคนอื่นเขาเราะเยาะ”
ประพนธ์กระซิบกระซาบ ภคพรหัวเราะเยาะ
“มันเรื่องของคุณ ไม่เกี่ยวกับฉัน เอาสองห้องค่ะ”
ภคพรยังคงยืนยัน
“แน่ใจนะว่าจะทำแบบนี้ ที่นี่มีแค่คุณกับผมสองคน ไม่มีใครหน้าไหนช่วยคุณได้แน่ ถ้าผมจะใช้วิธีการแบบผู้ชายๆ
ลงโทษภรรยาแสนร้ายกาจอย่างคุณในที่สาธารณะต่อหน้าทุกๆคน”
ประพนธ์เขยิบเข้ามาชิดภคพรด้วยแววตาแสนดุดัน
“เลวที่สุด”
ภคพรด่ากราดใส่หน้าเขา พร้อมกับยัดกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของเธอใส่มือประพนธ์อย่างเดือดดาล
และสะบัดก้นเดินหนีเขาอารมณ์เสียเพราะไม่อาจต่อกร
****************************************************************
.............ในที่สุดประพนธ์กับภคพรก็ต้องร่วมชะตากรรมตลอดสามวันนี้ด้วยกันที่โรงแรมหรูริมทะเล ในห้องสวีท
ห้องเดียวกัน เพราะมาสายทำให้ทันทีที่เข้ามาถึงในห้อง ทั้งประพนธ์และภคพรต่างรีบร้อนกันอาบน้ำแต่งตัวกันชุลมุน
เสื้อผ้าเครื่องประดับในกระเป๋าถูกรื้อออกมากระจัดกระจายเต็มเตียง
“นี่คุณ รูดซิปให้ฉันหน่อย ฉันรูดไม่ถึง”
ภคพรเดินตรงดิ่งมาหาประพนธ์ที่กำลังวุ่นวายกับการผูกเนคไทอยู่หน้ากระจก
“หันหลังมาสิ เร็วๆ”
ประพนธ์ขึ้นเสียง ภคพรหันหลังขวับไปหาเขา แผ่นหลังเนียนสวยหอมละมุนละไมของเธอ ทำให้ประพนธ์ถึงกับอึ้งไป
“ยืนทำบ้าอะไรอยู่ได้ล่ะคุณ เร็วๆเข้าสิ”
ภคพรหันหน้ามาดุประพนธ์ จนชายหนุ่มต้องรีบร้อนรูดซิบให้เธอ
“นี่คุณกะจะใช้วิธีนี้ยั่วยวนผมใช่ไหม”
ประพนธ์ใช้ดวงตาคมกริบของเขามองจ้องภคพรอย่างค้นหาคำตอบ
“ยั่วยวนคุณ ชาติหน้าตอนบ่ายๆเถอะยะ”
ภคพรดูถูก หันไปวุ่นวายกับการแต่งกายของตัวเองต่อโดยไม่สนใจประพนธ์อีก
****************************************************************
.............ไม่นานประพนธ์ก็ควงคู่ภรรยาคนสวยเจ้าเสน่ห์อย่างภคพรมาเดินอวดสายตาประชาชนจนทุกๆคนต้องอิจฉา
ความสวยหล่อและความเก่งของพวกเขาทำให้ทุกคนต่างพากันจับตามอง แต่ที่ทำให้ทุกคนแปลกใจ
คือการปรากฏตัวของพวกเขาสองคนในวันนี้ เขาทั้งสองคนดูเข้ากันได้ดีและไม่เย็นชาเหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา
“นี่ภรรยาของผม ภคพรครับ”
ประพนธ์แนะนำภคพรกับหมู่เพื่อนฝูงในวงธุรกิจด้วยกันอย่างออกหน้าออกตา และด้วยรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจ
ภคพรเองก็ได้แต่เดินเฉิดฉายเคียงคู่กับเขาด้วยรอยยิ้มบางๆอย่างสงบเสงี่ยม
“นี่คุณ ฉันเดินจนเมื่อยขาไปหมดแล้ว เมื่อไหร่คุณจะไปนั่งซะที”
ภคพรกระซิบข้างหูประพนธ์
“ผมคิดว่าคุณชอบซะอีก ที่ให้ผมแนะนำใครต่อใครว่าคุณเป็นภรรยาของผม ทั้งหมดที่คุณทำมามันก็เพื่อสิ่งนี้
ไม่ใช่หรอ”
ประพนธ์หันมาเชือดเฉือนภคพรหน้าตาเฉย
“ขอบคุณนะที่ช่วยฉัน แต่ไม่จำเป็น”
ภคพรสะบัดแขนตัวเองที่เกาะแขนประพนธ์ออก และเดินแยกกับเขาโดยไม่สนใจใยดี ทำตามใจตัวเองด้วยความหยิ่งทรนง
****************************************************************
.............ประพนธ์เดินตามหาภคพรไปทั่วงานด้วยอารมณ์ที่แสนหงุดหงิด ก่อนจะต้องเปลี่ยนเป็นโกรธจนเลือดขึ้นหน้าแทน
เมื่อเจอเธอเต้นรำอยู่กับหนุ่มน้อยมากหน้าหลายตัวที่ห้อมล้อมร่างบางของเธออยู่
“เธอนี่มัน....”
ประพนธ์กัดฟันพูด เดินตรงดิ่งไปหาภคพรทันทีที่เห็นเธอ
“มาทำบ้าอะไรอยู่ที่นี่”
ประพนธ์ตะคอกใส่ภคพร ฉุดกระชากเธอออกมาจากอ้อมอกของชายหนุ่มพวกนั้น
“ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ นายนั่นแหละมาทำบ้าอะไรที่นี่”
ภคพรสะบัดแขน เดินหนีประพนธ์อย่างไม่อยากจะสนใจ
“นี่เธอตั้งใจจะทำให้ฉันขายหน้าใช่ไหม”
ประพนธ์เดินตามหญิงสาวมาติดๆ ภคพรเดินหนีมาไกลจนมาหยุดอยู่ที่ริมชายหาดปราศจากผู้คน
“ฉันแค่อยากเตือนสติให้คุณรู้ว่า เราสองคนมันก็แค่คนอื่น อย่าพยายามที่จะมาทำอะไรเพื่อฉัน ฉันไม่ต้องการ
ทุกอย่างที่คุณทำ ไม่ว่ามองมุมไหนมันก็เรื่องโกหก หลอกลวงทั้งนั้น จนกว่าฉันจะตาย พวกคุณจะไม่มีวัน
ได้รับคำว่าอภัยจากฉัน ลืมไปได้เลย เรื่องที่จะมาเอาชนะฉันด้วยวิธีการปัญญาอ่อนๆของคุณ”
ภคพรพูดใส่หน้าประพนธ์ ดวงตากลมโตของเธอมองจ้องเขาเอาเป็นเอาตาย ในขณะที่ประพนธ์ยืนกำหมัดแน่น
แค้นเคือง ไม่ว่าเขาจะพยายามยังไง ภคพรก็ไม่เคยทำอะไรให้มันดีขึ้นเลย
“ก็ดี แบบนี้ก็ได้ ผมจะได้ไม่ต้องลังเล ไปกับห้อง”
ประพนธ์ตะคอกใส่หญิงสาวตัวเล็กตรงหน้า
“ฉันไม่กลับ”
ภคพรปฏิเสธ ดื้อดึง
“นอกจากจะชั่วแล้ว คุณมันยังเป็นผู้หญิงที่ทั้งแรดทั้งร่าน น่าขยะแขยงที่สุด ผมไม่ปล่อยให้ชื่อเสียง
ของวงศ์ตระกูลของผมเสื่อมเสียเพราะผู้หญิงอย่างคุณแน่ ตราบใดที่คุณยังเป็นภรรยาผมอยู่
อย่าหวังว่าจะทำพฤติกรรมชั่วๆแบบที่คุณทำเมื่อกี้ได้”
ประพนธ์ตะคอก เปิดฉากฉุดกระชากหญิงสาวอีกครั้งด้วยความรุนแรง ภคพรก็ทำได้แค่ถลาไปตามแรงฉุดรั้ง
ของเขาเท่านั้นเอง
****************************************************************
.............ประพนธ์นั่งกินเหล้าอยู่บนโซฟาในห้องนอนโดยมีภคพรนอนมองจ้องเขาเขม็งอยู่บนเตียงนอนอย่างขัดอกขัดใจ
เพราะร่างกายที่อ่อนแอกว่าทำให้เธอไม่สามารถขัดขืนหรือต่อต้านประพนธ์ได้
“หันหน้ามาหาผมเดี๋ยวนี้ ผมแค่อยากมองดูหน้าคุณเวลาที่แทบจะอกแตกตายเพราะทำอะไรผมไม่ได้
ว่ามันเป็นยังไง”
ประพนธ์ออกคำสั่ง แววตาของเขาแดงกร่ำเพราะความเมา
“ฉันจะนอน”
ภคพรปฏิเสธ ประพนธ์ลุกพรวดมาหาเธอและฉุดร่างบางของเธอขึ้นมาเผชิญหน้ากับเขาอย่างป่าเถื่อน
“นี่คุณ....”
ภคพรมองจ้องเขาตาขวาง เกลียดชัง ประพนธ์จับแขนเธอกำเอาไว้แน่นหนา
“ไง เก่งนักไม่ใช่หรอ ทำไมแค่นี้ก็ดิ้นไม่หลุดล่ะ"
ประพนธ์หัวเราะเยาะ ทิ้งตัวลงนั่งลงข้างๆหญิงสาว เผชิญหน้ากับเธออย่างไม่กลัวเกรง
“คุณเมามากแล้ว ฉันจะนอน”
ภคพรยังคงขัดขืน แต่ก็ไม่ได้พูดจาอะไรรุนแรงออกมาเพราะท่าทีเอาจริงของประพนธ์
“จูบผมเดี๋ยวนี้”
ประพนธ์มองจ้องหญิงสาวตาไม่กระพริบ แววตาของเขาทำให้ภคพรกลัว
“ไม่มีทาง”
หญิงสาวปฏิเสธทันควัน
“ผมบอกให้จูบคุณก็ต้องจูบ หรืออยากให้ผมทำอย่างอื่น ที่มันมากกว่าการจูบ ผมพูดจริงๆนะ ไม่ได้ล้อเล่น”
ประพนธ์ขู่เข็ญ เพราะฤทธิ์เหล้าทำให้เขาเปลี่ยนไป
“ฉันเกลียดคุณ”
ภคพรมองจ้องประพนธ์ด้วยความแค้นใจ ก่อนจะจูบปากเขาอย่างรวดเร็วและรีบถอนหน้าถอยออกมา
“คุณเป็นเมียผมไม่ใช่หรอ เมียจะเกลียดผัวตัวเองได้ยังไง พูดว่ารักผม แล้วก็กอดผมแน่นๆเดี๋ยวนี้”
ประพนธ์ยังคงข่มขู่ภคพรที่มองจ้องหน้าเขาเขม็งอย่างเกลียดชัง
“ฉันรักนาย”ภคพรตะคอกใส่ประพนธ์พร้อมกับก้มลงไปกอดเขาอย่างแสนขัดใจ ก่อนจะถูกเขาล๊อคตัวเอาไว้แทน อ้อมกอดที่แข็งแรงและแน่นหนาของประพนธ์ทำให้เธอขยับตัวไม่ได้เลย
“บางทีผมก็แค่อยากทำหน้าที่ของความเป็นสามีให้มันจบๆไป แต่เพราะผมไม่ได้รักคุณ ผมทำ
แบบนั้นไม่ได้จริงๆ ผมจะใช้วิธีไหนตอบแทนผู้หญิงร้ายกาจอย่างคุณดี”ประพนธ์พล่ามพรรณนาความในใจของเขาออกมา ก่อนจะสลบเหมือดอยู่คาบ่าของภคพรเพราะฤทธิ์เหล้า
“ฉันก็ไม่ได้รักนาย”ภคพรบ่นงึมงำกับตัวเองด้วยความรู้สึกเจ็บปวดลึกๆอยู่ในหัวใจ ก่อนจะผลักประพนธ์ให้นอนกลิ้งหมดสภาพอยู่บนเตียงอย่างหมั่นไส้
“ผมรักคุณเกตุแก้ว ผมจะไม่มีวันรักผู้หญิงคนไหนนอกจากคุณ ผมรักคุณ”
ประพนธ์เพ้อรำพันถึงอดีตคนรัก ภคพรหันขวับไปจ้องหน้าเขาอย่างโกรธแค้น รู้สึกร้อนวูบในหัวใจ ทั้งหึงหวง
ทั้งอิจฉาอย่างบอกไม่ถูก เธอรู้ตัวดีว่านี่ไม่ใช่ความรัก แต่เป็นความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่งในฐานะภรรยา
ที่สามีกำลังจะนอกใจ
“หมดเวลาแห่งความสุขสงบกันซักที ฉันจะอ่อนแอแบบนี้ไม่ได้”
ภคพรปฏิญาณกับตัวเอง เดินตรงดิ่งไปที่ประตู แต่ก็ต้องอารมณ์เสียอย่างที่สุด เมื่อประตูเปิดไม่ออก
“ไอ้ประสาท”
ภคพรหันขวับไปด่าประพนธ์และโทรหาเจ้าหน้าที่โรงแรม ซึ่งผลก็ไม่แตกต่างกัน เพราะคำสั่งของประพนธ์
ทำให้พวกเขาไม่สามารถเปิดประตูให้เธอได้
“นายตายแน่”
ภคพรปี๊ดแตก หันขวับมาหาประพนธ์และตรงดิ่งไปหาเขา พร้อมกับผลักเขาเต็มแรงจนลงไปนอนกองอยู่กับพื้นข้างๆเตียง
“หลับฝันดีนะ”
ภคพรประชดประชัน นอนหลับตาพริ้มอย่างสบายอกสบายใจอยู่บนเตียงนอนนุ่มที่โรยไปด้วยดอกกุหลาบ
****************************************************************
.............เพราะเสียงนาฬิกาปลุกของภคพร ทำให้ประพนธ์ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้งอย่างอารมณ์เสีย
ก่อนจะต้องเหล่ตามองภคพรที่นอนซบหน้าแนบแน่นอยู่บนแผ่นอกกว้างของเขา
“ยายขี้เซา”
ประพนธ์แอบบ่นเบาๆ ก่อนจะค่อยๆเขย่าแขนเธอ
“นี่คุณ ถ้าคุณไม่ยอมตื่นขึ้นตอนนี้ พ่อของคุณอาจจะต้องสูญเสียเงินเป็นร้อยล้านเพราะคุณ แล้วการเจรจา
ของบริษัทของเราก็จะต้องพังพินาศเพราะคุณ”
ประพนธ์ร่ายยาวเหตุผลร้อยแปด ก่อนภคพรจะสะดุ้งพรวดขึ้นมาอย่างรีบร้อน
“ใช่สิ เช้านี้เรามีนัดเจรจากับคู่บ่าวสาวนี่นา”
ภคพรโวยวาย ก่อนจะวิ่งถลาลงจากเตียงและตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำอย่างรีบร้อน
“ยายขี้งก”
ประพนธ์มองท่าทางรีบร้อนของภคพรขำๆ ก่อนจะเตรียมเสื้อผ้าของเขาเพื่อการร่วมปาร์ตี้สุดแสนโรแมนติคบนเกาะหรู
เช่นกัน ซักพักภคพรก็รีบร้อนออกมาจากห้องน้ำ ผ้าขนหนูผืนหนาที่ห่อร่างบางของเธอเอาไว้ทำให้ประพนธ์ถึงกลับอึ้งไป
“มองอะไรล่ะ รีบไปอาบน้ำสิ ถ้าการเจรจาวันนี้ไม่สำเร็จ พ่อเอาฉันตายแน่ เร็วๆสิคุณ”
ภคพรโวยวายใส่ประพนธ์ที่ยังคงจดจ้องอยู่ที่เรือนรางเนียนสนิทของหญิงสาว
“นี่คุณ ฉันบอกว่าให้ไปอาบน้ำ ไปอาบน้ำ”
ภคพรโวยวายสุดเสียง ประพนธ์สะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ ก่อนจะเรียกสติตัวเองกลับคืนมาและเดินลอยๆเข้าห้องน้ำไป
****************************************************************
.....................................จบตอน.......................................
**** ทิ้งคอมมเม้นหรือไลค์ ไว้ให้กันบ้างนะคะ หรือจะช่วยวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นให้
ยิ่งดีเลยค่ะคนเขียนอยากรู้ อิอิ ^____^
ชะนีน้อยนานา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 ส.ค. 2556, 16:16:08 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ส.ค. 2556, 16:16:08 น.
จำนวนการเข้าชม : 1249
| << ไร้หัวใจ ตอนที่ 20 | ไร้หัวใจ ตอนที่ 22 >> |
เริ่มเขินแล้วอ่ะ