ซาตานจำแลง
‘สหภาพ’ ชายหนุ่มผู้มี ‘ไฟแค้น’ที่ฝังรากลึกอยู่ในจิตใจมานานนับสิบปีเพื่อรอคอยโอกาสเหมาะสมกับการกลับมาเอาคืนจากคนที่ทำร้ายเขาและครอบครัวเมื่อวัยเด็ก แต่แล้ว ‘ไฟแค้น’ ก็กลับกลายเป็นดาบสองคมทิ่มแทงให้เขาต้องเจ็บช้ำ เมื่อต้องมาพบกับ
‘พิมมาดา’ ผู้เปรียบเสมือนสายน้ำ ที่อาจจะมาราดรดให้ ‘ไฟแค้น’ ในใจเขามอดดับลงไปได้ หรือไม่น้ำอันฉ่ำเย็นอาจจะแปรเปลี่ยนเป็นน้ำเดือดขึ้นมาแทนเมื่อถูกต้มครั้งแล้วครั้งเล่า
เขาจะต้องเจ็บช้ำเพราะความ ‘ทรนง’ และ ‘ไฟแค้น’ ที่สุมอกหรือไม่ แล้วสายน้ำอย่างเธอจะช่วยเขาไว้ได้บ้างไหม ชีวิตในบั้นปลายของคนทั้งคู่จะพานพบความสุขหรือความสูญเสีย ‘ซาตานจำแลง’ มีคำตอบรอให้คุณค้นหาแล้ว
Tags: พระเอกโหดมากกกกกกกกก นางเอกน่าสงสารมากกกกกกกกก
ตอน: ศัตรูข้างกายถูกหมายหัว
“เกิดเหตุลอบวางระเบิดห้างดราก้อน โกลด์เมื่อบ่ายวันนี้ แรงระเบิดทำให้รถจักรยานยนต์พังยับสามคันรวด และเสียหายอีกนับสิบคัน เนื่องมาจากเจ้าของห้างคือนายจักรภพ มังกรทอง ไม่ยอมเชื่อคำเตือนของมือวางระเบิดที่โทรมาเตือนทางโทรศัพท์ว่าให้อพยพผู้คนออกจากห้างโดยด่วน โดยให้เวลาถึงสองชั่วโมง แต่แล้วระเบิดก็ทำงานขึ้นก่อนถึงสามลูกหลังจากเจ้าของห้างได้รับแจ้งไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เพื่อบอกให้รู้ว่ามือระเบิดเอาจริง จากนั้นเจ้าของห้างจึงได้แจ้งตำรวจ ให้เข้าควบคุมสถานการณ์พร้อมกันผู้คนออกเพื่อตรวจหาวัตถุระเบิด กินเวลาไปถึงสามชั่วโมงกว่า ๆ ก็ไม่พบวัตถุต้องสงสัยแต่อย่างใด เบื้องต้นตำรวจสันนิษฐานว่า อาจจะเป็นการกระทำจากผู้ไม่ประสงค์ดีกับห้างแห่งนี้ จึงสร้างสถานะการเพื่อทำลายชื่อเสียง แต่จากแหล่งข่าวอีกด้านระบุว่า เจ้าของห้างดังอาจจะลงมือเองเพื่อให้ห้างเป็นข่าวขึ้นมา เพราะอยากเรียกชื่อเสียงกลับมาเพื่อให้ลูกค้าที่หนีไปจับจ่ายซื้อของที่อื่น เป็นเหตุให้ห้างดังนี้เกิดภาวะขาดทุนมาหลายเดือนแล้ว...”
“โธ่โว๊ย! แหล่งข่าวจากพ่อมึงที่ไหนวะ บอกว่ากูสร้างสถานการณ์ ไอ้สำนักข่าวบ้า กูจะฟ้องมึง”
จักรภพขว้างรีโมทลงพื้นอย่างแรงจนแตกยับ หลังจากนั่งดูข่าวของตัวเองที่รายงานซ้ำแล้วซ้ำอีกมาตั้งแต่บ่ายจนค่ำมืด ด้วยเขาอารมณ์เสียมาตั้งแต่รู้ว่าในห้างไม่มีระเบิดตามที่ขู่แต่อย่างใด หลังจากตำรวจตรวจอย่างละเอียดแล้ว บวกกับถูกนักข่าวเข้ามาถามซอกแซกจนเขาเผลอใช้อารมณ์ออกไป เป็นเหตุให้สไบแพรต้องพาเข้าบ้านเพื่อสงบสติอามรณ์ แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิด เมื่อเขานั่งฟังข่าวจากทีวี สไบแพรจึงไม่กล้าเข้าใกล้ได้แต่ปล่อยให้ระบายอารมณ์ไปเรื่อย ๆ จนกว่าหมดแรง
“คุณเนยเป็นยังไงบ้างคะ ป้าห่วงแทบแย่ ทำไมกลับเอาป่านนี้ล่ะคะ”
ค้อผู้นั่งเฝ้ารอการกลับมาของคุณหนูจนถึงตีสาม ถึงได้เห็นเข้าบ้านพร้อมอาการของคนที่อิดโรยอย่างเห็นได้ชัด พิมมาดาทิ้งร่างลงนั่งกับชุดรับแขกอย่างอ่อนแรงก่อนจะหันไปตอบ
“ทุกอย่างก็คงจะเรียบร้อยดีมั้งคะป้า ตำรวจกำลังสืบหาคนร้ายอยู่ แต่ห้างต้องปิดสองวันหรืออาจจะมากกว่านั้น เพราะต้องเช็คข้าวของและส่วนเสียหายตอนคนวิ่งหนีออกมาค่ะ แล้วคุณพ่อคุณแม่เป็นยังไงบ้างคะ” แม้จะเหนื่อยแต่ก็ยังห่วงคนใกล้ตัว
“คุณผู้ชายเพิ่งไปนอนตอนเที่ยงคืนนี่ล่ะค่ะ คุณผู้หญิงมาพาไป ตั้งแต่กลับมาก็โกรธใหญ่เลย ยิ่งเห็นข่าวออกมาแบบนี้ยิ่งโมโหใหญ่ บอกแต่ว่าจะฟ้องนักข่าว ทำไมพักนี้บ้านเรามีแต่เรื่องคะคุณเนย”
“เฮ้อ! เนยก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ดึกแล้วป้าไปนอนเถอะนะคะ เนยก็จะนอนเหมือนกัน พรุ่งนี้ต้องรีบตื่นไปดูอะไรอีกเยอะแยะ ทีหลังไม่ต้องมานั่งรอเนยแบบนี้นะคะ บอกไม่รู้กี่ครั้งแล้ว”
“ไม่ได้หรอกค่ะ ป้าห่วงคุณหนูนี่คะ ดูสิกลับมาในสภาพแทบไม่เป็นคนแบบนี้ จะให้ป้าหลับตาลงได้ยังไงกันคะ”
“เนยไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ งั้นป้ารีบเข้านอนเถอะค่ะ อีกหน่อยก็ต้องตื่นมาดูเรื่องอาหารเช้าอีก เนยเองก็ง่วงเหมือนกันค่ะ” ร่างบางช่วยพยุงร่างตุ๊ต๊ะให้ลุกขึ้นด้วยความซาบซึ้งใจที่อย่างน้อย ๆ ก็มีป้าค้อคอยห่วงใยเธอเสมอมา
ร่างสูงใหญ่นั่งเอาขาไขว้ห้างอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ระเบียงด้วยความอารมณ์ดี เพราะไม่ว่าจะจับฉบับไหนมาก็มีแต่ข่าวของศัตรูทั้งนั้น เวลาล่มจมของคนที่ทำให้พ่อเขาต้องตายกำลังจะมาถึงในอีกไม่ช้านี้แล้ว แต่เขาจะยังไม่จัดการอะไรให้รวบรัดเร็วนัก เพราะยังคงสนุกกับการได้ปั่นหัวครอบครัวมังกรทองแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ก่อน ให้ได้ดื่มด่ำกับความข่มขื่นทีละนิด ๆ แล้วค่อยลงมือขั้นเด็ดขาดทีหลัง
“คุณแพทยังไม่เตรียมตัวไปทำงานเหรอครับ”
สามารถเดินเข้ามาเงียบ ๆ แล้วทักขึ้นเบา ๆ ในมือมีถาดกาแฟมาด้วย เพราะรับจากป้าเอี้ยงตอนเขามาถึงพอดี จึงอาสายกมาแทน แล้วทรุดตัวลงนั่งใกล้ ๆ เจ้านายพร้อมยกแก้วส่งให้
“ไม่ล่ะ ฉันลาไว้ล่วงหน้าหนึ่งวันแล้ว พรุ่งนี้ถึงจะไปดูหน่อย” รับกาแฟมาและหันไปบอกลูกน้องด้วยความอารมณ์ดี
“เหมือนรู้นะครับว่าห้างจะปิด” สามารถยิ้มให้ อีกคนได้แต่ยักคิ้วให้อย่างรู้ทันว่าถูกลูกน้องเหน็บเข้าให้
“แล้วจะให้ผมทำยังไงต่อไปครับ”
“อืม! รอก่อนดีกว่า ช่วงนี้ต้องห่าง ๆ ไว้ เดี๋ยวตำรวจจะเพ่งเล็งมาที่เรา อ้อ! เกือบลืม เดี๋ยวเที่ยงนี้นะ ให้คนช่วยจัดอาหารกล่องพร้อมน้ำดื่มแล้วส่งไปให้คนที่ห้างมังกรทองด้วย เอาอาหารดี ๆ มีของหวานด้วยก็ได้ จัดไปสักสามร้อยชุดเลย”
“เพื่อ” สามารถออกจะงงนิด ๆ
“เราต้องเป็นเพื่อนบ้านที่ดีสิ คนร่วมวงการเจอข่าวแบบนี้ ต้องปลอบขวัญกันหน่อย แล้วอย่าลืมกระซิบบอกให้นักข่าวรู้ด้วยล่ะ เก็บภาพตอนนายจักรภพกับครอบครัวออกมารับของให้ทานจากเราด้วยนะ และดอกไม้ช่อใหญ่ ๆ ไปมอบให้ด้วย ถ้าได้ดอกซ่อนกลิ่นหรือดอกไม้จันท์คงจะดีไม่น้อย แต่เก็บเอาไว้ไปวางหน้าศพมันก็แล้วกัน ” น้ำเสียงของเขาไม่ได้บ่งบอกว่าจะประสงค์ดีสักนิด หากมันกลับเต็มไปด้วยการอยากเยาะเย้ยและถากถางมากกว่า
พิมมาดาคือคนที่ลงมารับของจากห้างคู่แข่งแทนผู้เป็นพ่อและแม่ ซึ่งไม่ยอมมาทำงานด้วยกันทั้งคู่ ผิดกับเธอที่ได้นอนไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องรีบตื่นเพื่อมาดูแลความเรียบร้อยเพราะความห่วงงานแล้ว
‘เรื่องอะไรมันต้องเอาของมาแจกให้ด้วย ฉันไม่ใช่ขอทานนะจะได้รอรับของบริจาคแบบนี้ ให้มันขนกลับไป บอกมันด้วยว่าข้าวของแค่นี้ ฉันมีเงินซื้อให้พนักงานกิน ไม่ต้องให้มันมาสงเคราะห์หรอก’ จักรภพสั่งมาตามสายเมื่อลูกโทรไปปรึกษาหลังได้รับแจ้งมาจากสามารถไม่นานว่าอยากแสดงน้ำใจด้วยการส่งอาหารมาเลี้ยงพนักงาน
‘เราทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกค่ะคุณพ่อ นักข่าวมารอเต็มเลย ยิ่งเราไม่รับของยิ่งจะถูกมองไปในทางลบนะคะ ถ้าคุณพ่อกับคุณแม่ไม่สะดวกมาไม่เป็นไรค่ะ เนยลงไปรับแทนก็ได้’
เมื่อเหตุผลของลูกฟังดูดีเขาจึงได้จำยอม และเพื่อเป็นการขอบคุณในน้ำใจครั้งนี้ของคู่แข่ง พิมมาดาจึงมอบกระเช้าผลไม้ให้สามารถเป็นการตอบแทน พร้อมทั้งนำมาแจกจ่ายให้นักข่าวได้กินและถือกลับบ้านกันถ้วนหน้า รวมทั้งข้าวกล่องจากคู่แข่งด้วย มิหนำซ้ำหญิงสาวยังชวนสามารถนั่งกินอาหารร่วมกับพนักงานให้นักข่าวเก็บภาพสวย ๆ ไปลงในข่าวเพื่อลบข้อครหาที่ว่าสองห้างไม่กินเส้นกัน
“ฝากขอบคุณ คุณริชาร์ดกับคุณแพทริก วอลเล่อร์สันด้วยนะคะ ที่มีน้ำใจกับเรา และขอบคุณคุณสามารถอีกครั้งค่ะอุตส่าห์เสียเวลางานนำของมาให้ด้วยตัวเอง มิตรภาพในครั้งนี้เราจะไม่มีวันลืมค่ะ และเราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้มีโอกาสมอบน้ำใจแบบนี้กลับไปหาทางพวกคุณบ้าง” สามารถยิ้มรับด้วยอาการกังขานิด ๆ กับคำห้อยท้ายจากหญิงสาว แต่ด้วยความที่เธอมีสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสให้เขาเหมือนไม่มีอะไรค้างคาใจ บวกกับความสวยชนิดบาดตาหนุ่ม ๆ ของเธอ ทำเอาเขาไม่คิดติดใจแถมยังแอบมองเธอจนเพลินแทบไม่อยากกลับทีเดียว
“ด้วยความยินดีครับ แล้วผมจะไปบอกเจ้านายให้ งั้นผมเลยถือโอกาสกลับก่อนกันนะครับ อิ่มตื้อไปหมดแล้ว”
แม้จะมองหน้าสวย ๆ จนเพลิน แต่จะยังไงเขาก็ต้องดึงสติกลับมาอยู่กับตัวให้ได้ พิมมาดาส่งแขกจนถึงรถแล้วขับหายออกไปจากบริเวณห้าง ที่วันนี้ดูจะร้างผู้คนจนน่าใจหาย ไม่อยากคิดว่าหากอนาคตอันใกล้นี้ สายป่านของครอบครัวสุดลงแล้วและต้องปล่อยห้างนี้ไปมันจะมีสภาพหงอยเหงาแบบนี้มั้ย เพียงแค่คิดน้ำตาของหญิงสาวก็เอ่อคลอเบ้าแล้ว
‘ฉันจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด ฉันต้องสู้ และจะต้องรู้ให้ได้ว่าใครคือคนที่จ้องจะทำลายพวกเรา’
บอกกับตัวเองในใจก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าออฟฟิศ อดมองไปยังแผนกจัดซื้อไม่ได้ เพื่อหาคนที่เธอยังข้องใจ ก็ไม่พบแม้แต่เงา
“เห็นเด็กบอกว่าลากิจล่วงหน้าไว้หลายวันแล้วนะครับคุณเนย มีอะไรหรือเปล่าครับ” ยงยุทธตอบมาตามสายเมื่อเธอกดไปหาเพื่อขอเอกสารบางอย่าง
“เอ่อ! ไม่มีค่ะคุณยุทธ เนยอยากดูอะไรหน่อยเท่านั้น ให้เด็กวิ่งเอามาเลยนะคะ เนยรออยู่”
ไม่อยากจะปริปากบอกใคร เพราะยังไม่มีหลักฐานแน่ชัดเลย นอกจากข้อสงสัยส่วนตัวเท่านั้น ไม่นานแฟ้มประวัติของนายสุภาพ รักดี ก็วางอยู่ตรงหน้าหญิงสาวแล้ว รีบเปิดอ่านโดยละเอียดด้วยความสงสัยและอยากรู้ แต่ก็ไม่พบว่ามีอะไรผิดปกติอย่างที่คิดไว้ ประวัติทำงานตั้งแต่เรียนจบก็ทำอยู่แค่ที่เดียว กระทั่งย้ายมาทำงานที่นี่ ไม่รู้จะทำยังไงจึงเก็บแฟ้มประวัติเอาไว้ก่อน เลิกงานแล้วจึงรีบหอบไปปรึกษาขวัญข้าวที่บ้าน ทั้งคู่ต่างช่วยกันระดมความคิดอย่างหนักว่าควรจะทำยังไงเป็นลำดับแรก
“อย่าเพิ่งโทรไปถามสิเนย ถ้าเขารู้จักกันจริง ๆ ก็ต้องโทรบอกนายนั่น ทีนี้เราจะถูกมองว่าไปสอบประวัติเขานะ อีกอย่างจะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นเปล่า ๆ ขวั่ญว่าพรุ่งนี้เราลองไปแอบ ๆ ดูบ้านนายนี่ตามที่อยู่นี้ดีกว่ามั้ย เผื่อจะได้เบาะแสอะไรบ้าง”
ขวัญข้าวรีบทักท้วง เพราะพิมมาดาตั้งใจจะโทรไปสอบถามบุคคลอ้างอิงตามที่ให้ไว้ในประวัติ แต่เมื่อเพื่อนเตือนสติก็นั่งขบคิดคำสักครู่จึงเห็นด้วยอย่างยิ่ง
“อืม! ก็ถูกของขวัญนะ งั้นพรุ่งนี้เราไปดูกัน นายนี่คงจะมาทำงานแล้ว เห็นลางานไว้วันเดียว คงไม่มีใครอยู่บ้านหรอก”
“โธ่โว๊ย! แหล่งข่าวจากพ่อมึงที่ไหนวะ บอกว่ากูสร้างสถานการณ์ ไอ้สำนักข่าวบ้า กูจะฟ้องมึง”
จักรภพขว้างรีโมทลงพื้นอย่างแรงจนแตกยับ หลังจากนั่งดูข่าวของตัวเองที่รายงานซ้ำแล้วซ้ำอีกมาตั้งแต่บ่ายจนค่ำมืด ด้วยเขาอารมณ์เสียมาตั้งแต่รู้ว่าในห้างไม่มีระเบิดตามที่ขู่แต่อย่างใด หลังจากตำรวจตรวจอย่างละเอียดแล้ว บวกกับถูกนักข่าวเข้ามาถามซอกแซกจนเขาเผลอใช้อารมณ์ออกไป เป็นเหตุให้สไบแพรต้องพาเข้าบ้านเพื่อสงบสติอามรณ์ แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิด เมื่อเขานั่งฟังข่าวจากทีวี สไบแพรจึงไม่กล้าเข้าใกล้ได้แต่ปล่อยให้ระบายอารมณ์ไปเรื่อย ๆ จนกว่าหมดแรง
“คุณเนยเป็นยังไงบ้างคะ ป้าห่วงแทบแย่ ทำไมกลับเอาป่านนี้ล่ะคะ”
ค้อผู้นั่งเฝ้ารอการกลับมาของคุณหนูจนถึงตีสาม ถึงได้เห็นเข้าบ้านพร้อมอาการของคนที่อิดโรยอย่างเห็นได้ชัด พิมมาดาทิ้งร่างลงนั่งกับชุดรับแขกอย่างอ่อนแรงก่อนจะหันไปตอบ
“ทุกอย่างก็คงจะเรียบร้อยดีมั้งคะป้า ตำรวจกำลังสืบหาคนร้ายอยู่ แต่ห้างต้องปิดสองวันหรืออาจจะมากกว่านั้น เพราะต้องเช็คข้าวของและส่วนเสียหายตอนคนวิ่งหนีออกมาค่ะ แล้วคุณพ่อคุณแม่เป็นยังไงบ้างคะ” แม้จะเหนื่อยแต่ก็ยังห่วงคนใกล้ตัว
“คุณผู้ชายเพิ่งไปนอนตอนเที่ยงคืนนี่ล่ะค่ะ คุณผู้หญิงมาพาไป ตั้งแต่กลับมาก็โกรธใหญ่เลย ยิ่งเห็นข่าวออกมาแบบนี้ยิ่งโมโหใหญ่ บอกแต่ว่าจะฟ้องนักข่าว ทำไมพักนี้บ้านเรามีแต่เรื่องคะคุณเนย”
“เฮ้อ! เนยก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ดึกแล้วป้าไปนอนเถอะนะคะ เนยก็จะนอนเหมือนกัน พรุ่งนี้ต้องรีบตื่นไปดูอะไรอีกเยอะแยะ ทีหลังไม่ต้องมานั่งรอเนยแบบนี้นะคะ บอกไม่รู้กี่ครั้งแล้ว”
“ไม่ได้หรอกค่ะ ป้าห่วงคุณหนูนี่คะ ดูสิกลับมาในสภาพแทบไม่เป็นคนแบบนี้ จะให้ป้าหลับตาลงได้ยังไงกันคะ”
“เนยไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ งั้นป้ารีบเข้านอนเถอะค่ะ อีกหน่อยก็ต้องตื่นมาดูเรื่องอาหารเช้าอีก เนยเองก็ง่วงเหมือนกันค่ะ” ร่างบางช่วยพยุงร่างตุ๊ต๊ะให้ลุกขึ้นด้วยความซาบซึ้งใจที่อย่างน้อย ๆ ก็มีป้าค้อคอยห่วงใยเธอเสมอมา
ร่างสูงใหญ่นั่งเอาขาไขว้ห้างอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ระเบียงด้วยความอารมณ์ดี เพราะไม่ว่าจะจับฉบับไหนมาก็มีแต่ข่าวของศัตรูทั้งนั้น เวลาล่มจมของคนที่ทำให้พ่อเขาต้องตายกำลังจะมาถึงในอีกไม่ช้านี้แล้ว แต่เขาจะยังไม่จัดการอะไรให้รวบรัดเร็วนัก เพราะยังคงสนุกกับการได้ปั่นหัวครอบครัวมังกรทองแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ก่อน ให้ได้ดื่มด่ำกับความข่มขื่นทีละนิด ๆ แล้วค่อยลงมือขั้นเด็ดขาดทีหลัง
“คุณแพทยังไม่เตรียมตัวไปทำงานเหรอครับ”
สามารถเดินเข้ามาเงียบ ๆ แล้วทักขึ้นเบา ๆ ในมือมีถาดกาแฟมาด้วย เพราะรับจากป้าเอี้ยงตอนเขามาถึงพอดี จึงอาสายกมาแทน แล้วทรุดตัวลงนั่งใกล้ ๆ เจ้านายพร้อมยกแก้วส่งให้
“ไม่ล่ะ ฉันลาไว้ล่วงหน้าหนึ่งวันแล้ว พรุ่งนี้ถึงจะไปดูหน่อย” รับกาแฟมาและหันไปบอกลูกน้องด้วยความอารมณ์ดี
“เหมือนรู้นะครับว่าห้างจะปิด” สามารถยิ้มให้ อีกคนได้แต่ยักคิ้วให้อย่างรู้ทันว่าถูกลูกน้องเหน็บเข้าให้
“แล้วจะให้ผมทำยังไงต่อไปครับ”
“อืม! รอก่อนดีกว่า ช่วงนี้ต้องห่าง ๆ ไว้ เดี๋ยวตำรวจจะเพ่งเล็งมาที่เรา อ้อ! เกือบลืม เดี๋ยวเที่ยงนี้นะ ให้คนช่วยจัดอาหารกล่องพร้อมน้ำดื่มแล้วส่งไปให้คนที่ห้างมังกรทองด้วย เอาอาหารดี ๆ มีของหวานด้วยก็ได้ จัดไปสักสามร้อยชุดเลย”
“เพื่อ” สามารถออกจะงงนิด ๆ
“เราต้องเป็นเพื่อนบ้านที่ดีสิ คนร่วมวงการเจอข่าวแบบนี้ ต้องปลอบขวัญกันหน่อย แล้วอย่าลืมกระซิบบอกให้นักข่าวรู้ด้วยล่ะ เก็บภาพตอนนายจักรภพกับครอบครัวออกมารับของให้ทานจากเราด้วยนะ และดอกไม้ช่อใหญ่ ๆ ไปมอบให้ด้วย ถ้าได้ดอกซ่อนกลิ่นหรือดอกไม้จันท์คงจะดีไม่น้อย แต่เก็บเอาไว้ไปวางหน้าศพมันก็แล้วกัน ” น้ำเสียงของเขาไม่ได้บ่งบอกว่าจะประสงค์ดีสักนิด หากมันกลับเต็มไปด้วยการอยากเยาะเย้ยและถากถางมากกว่า
พิมมาดาคือคนที่ลงมารับของจากห้างคู่แข่งแทนผู้เป็นพ่อและแม่ ซึ่งไม่ยอมมาทำงานด้วยกันทั้งคู่ ผิดกับเธอที่ได้นอนไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องรีบตื่นเพื่อมาดูแลความเรียบร้อยเพราะความห่วงงานแล้ว
‘เรื่องอะไรมันต้องเอาของมาแจกให้ด้วย ฉันไม่ใช่ขอทานนะจะได้รอรับของบริจาคแบบนี้ ให้มันขนกลับไป บอกมันด้วยว่าข้าวของแค่นี้ ฉันมีเงินซื้อให้พนักงานกิน ไม่ต้องให้มันมาสงเคราะห์หรอก’ จักรภพสั่งมาตามสายเมื่อลูกโทรไปปรึกษาหลังได้รับแจ้งมาจากสามารถไม่นานว่าอยากแสดงน้ำใจด้วยการส่งอาหารมาเลี้ยงพนักงาน
‘เราทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกค่ะคุณพ่อ นักข่าวมารอเต็มเลย ยิ่งเราไม่รับของยิ่งจะถูกมองไปในทางลบนะคะ ถ้าคุณพ่อกับคุณแม่ไม่สะดวกมาไม่เป็นไรค่ะ เนยลงไปรับแทนก็ได้’
เมื่อเหตุผลของลูกฟังดูดีเขาจึงได้จำยอม และเพื่อเป็นการขอบคุณในน้ำใจครั้งนี้ของคู่แข่ง พิมมาดาจึงมอบกระเช้าผลไม้ให้สามารถเป็นการตอบแทน พร้อมทั้งนำมาแจกจ่ายให้นักข่าวได้กินและถือกลับบ้านกันถ้วนหน้า รวมทั้งข้าวกล่องจากคู่แข่งด้วย มิหนำซ้ำหญิงสาวยังชวนสามารถนั่งกินอาหารร่วมกับพนักงานให้นักข่าวเก็บภาพสวย ๆ ไปลงในข่าวเพื่อลบข้อครหาที่ว่าสองห้างไม่กินเส้นกัน
“ฝากขอบคุณ คุณริชาร์ดกับคุณแพทริก วอลเล่อร์สันด้วยนะคะ ที่มีน้ำใจกับเรา และขอบคุณคุณสามารถอีกครั้งค่ะอุตส่าห์เสียเวลางานนำของมาให้ด้วยตัวเอง มิตรภาพในครั้งนี้เราจะไม่มีวันลืมค่ะ และเราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้มีโอกาสมอบน้ำใจแบบนี้กลับไปหาทางพวกคุณบ้าง” สามารถยิ้มรับด้วยอาการกังขานิด ๆ กับคำห้อยท้ายจากหญิงสาว แต่ด้วยความที่เธอมีสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสให้เขาเหมือนไม่มีอะไรค้างคาใจ บวกกับความสวยชนิดบาดตาหนุ่ม ๆ ของเธอ ทำเอาเขาไม่คิดติดใจแถมยังแอบมองเธอจนเพลินแทบไม่อยากกลับทีเดียว
“ด้วยความยินดีครับ แล้วผมจะไปบอกเจ้านายให้ งั้นผมเลยถือโอกาสกลับก่อนกันนะครับ อิ่มตื้อไปหมดแล้ว”
แม้จะมองหน้าสวย ๆ จนเพลิน แต่จะยังไงเขาก็ต้องดึงสติกลับมาอยู่กับตัวให้ได้ พิมมาดาส่งแขกจนถึงรถแล้วขับหายออกไปจากบริเวณห้าง ที่วันนี้ดูจะร้างผู้คนจนน่าใจหาย ไม่อยากคิดว่าหากอนาคตอันใกล้นี้ สายป่านของครอบครัวสุดลงแล้วและต้องปล่อยห้างนี้ไปมันจะมีสภาพหงอยเหงาแบบนี้มั้ย เพียงแค่คิดน้ำตาของหญิงสาวก็เอ่อคลอเบ้าแล้ว
‘ฉันจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด ฉันต้องสู้ และจะต้องรู้ให้ได้ว่าใครคือคนที่จ้องจะทำลายพวกเรา’
บอกกับตัวเองในใจก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าออฟฟิศ อดมองไปยังแผนกจัดซื้อไม่ได้ เพื่อหาคนที่เธอยังข้องใจ ก็ไม่พบแม้แต่เงา
“เห็นเด็กบอกว่าลากิจล่วงหน้าไว้หลายวันแล้วนะครับคุณเนย มีอะไรหรือเปล่าครับ” ยงยุทธตอบมาตามสายเมื่อเธอกดไปหาเพื่อขอเอกสารบางอย่าง
“เอ่อ! ไม่มีค่ะคุณยุทธ เนยอยากดูอะไรหน่อยเท่านั้น ให้เด็กวิ่งเอามาเลยนะคะ เนยรออยู่”
ไม่อยากจะปริปากบอกใคร เพราะยังไม่มีหลักฐานแน่ชัดเลย นอกจากข้อสงสัยส่วนตัวเท่านั้น ไม่นานแฟ้มประวัติของนายสุภาพ รักดี ก็วางอยู่ตรงหน้าหญิงสาวแล้ว รีบเปิดอ่านโดยละเอียดด้วยความสงสัยและอยากรู้ แต่ก็ไม่พบว่ามีอะไรผิดปกติอย่างที่คิดไว้ ประวัติทำงานตั้งแต่เรียนจบก็ทำอยู่แค่ที่เดียว กระทั่งย้ายมาทำงานที่นี่ ไม่รู้จะทำยังไงจึงเก็บแฟ้มประวัติเอาไว้ก่อน เลิกงานแล้วจึงรีบหอบไปปรึกษาขวัญข้าวที่บ้าน ทั้งคู่ต่างช่วยกันระดมความคิดอย่างหนักว่าควรจะทำยังไงเป็นลำดับแรก
“อย่าเพิ่งโทรไปถามสิเนย ถ้าเขารู้จักกันจริง ๆ ก็ต้องโทรบอกนายนั่น ทีนี้เราจะถูกมองว่าไปสอบประวัติเขานะ อีกอย่างจะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นเปล่า ๆ ขวั่ญว่าพรุ่งนี้เราลองไปแอบ ๆ ดูบ้านนายนี่ตามที่อยู่นี้ดีกว่ามั้ย เผื่อจะได้เบาะแสอะไรบ้าง”
ขวัญข้าวรีบทักท้วง เพราะพิมมาดาตั้งใจจะโทรไปสอบถามบุคคลอ้างอิงตามที่ให้ไว้ในประวัติ แต่เมื่อเพื่อนเตือนสติก็นั่งขบคิดคำสักครู่จึงเห็นด้วยอย่างยิ่ง
“อืม! ก็ถูกของขวัญนะ งั้นพรุ่งนี้เราไปดูกัน นายนี่คงจะมาทำงานแล้ว เห็นลางานไว้วันเดียว คงไม่มีใครอยู่บ้านหรอก”
กันเกราธัญญรัตน์วรนัน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ส.ค. 2556, 07:51:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 ส.ค. 2556, 07:51:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 1154
| << ภัยร้ายจากศัตรูที่อยู่ข้างกาย | ศัตรูถูกบุกถึงถิ่น >> |