โอเอซิส...พิชิตรัก
นิยายกึ่งทะเลทรายเรื่องนี้บอกเล่าเรื่องราวของเจนกับอัสซิมเหมือนแมวไล่จับหนู ชิงไหวชิงพริบ ปฏิเสธความรู้สึก ปิดบังบางอย่างต่อกันเสมอ พระนางไม่ค่อยเผยความรู้สึก ออกแนวพูดต่างภาษา แต่ต้านแรงดึงดูดระหว่างกันไม่ได้ ทำให้เกิดความผูกพัน เป็นคนเก่งทั้งคู่ แล้วพยายามอ่านกันและกันตลอดเรื่อง อิอิ สู้กันจนหยดสุดท้ายกันเลยทีเดียวค่ะ แล้วก็จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งตามสูตรของผู้เขียนค่ะ
Tags: ทะเลทราย โจร แก้แค้น
ตอน: 02
โอเอซิส...พิชิตรัก ตอนที่ 2
เมื่อผ่านไปได้สักพัก เขาก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ทำสิ่งที่ตั้งใจไว้
“อ่าจริงสิ” อัสซิมแทบลืมไปว่าต้องให้ของขวัญกับเธอ เขาเอากล่องเครื่องประดับอันเล็กออกมา แล้วเปิดก่อนส่งให้เธอ เป็นต่างหูที่มีสัญลักษณ์ประจำตระกูลอัชราฟ เขาจับมือเธอขึ้นมาแล้ววางไว้ในมือเธอ “ของสวยๆ ย่อมคู่กับคนสวยๆ อย่างคุณ”
เจนปรายตามองเห็นสัญลักษณ์เดิมๆ ที่เขาพยายามจะให้ ก็ถอนหายใจเล็กน้อย “รูปแปลกๆ นี่เป็นสัญลักษณ์ประจำตระกูลคุณเหรอ ถึงส่งมาให้ฉันจัง ถึงแม่ฉันก็เป็นชาวเปอร์เซีย แต่ฉันก็ไม่ได้พิศวาสเครื่องประดับเปอร์เซียขนาดนั้นหรอกนะ อีกทั้งฉันรู้ว่าคบหากับคุณไป มันไร้อนาคต คุณก็อย่าพยายามเอาของที่มีสัญลักษณ์ของครอบครัวคุณมาให้ฉันเลย”
เธอวางต่างหูคืนเขา แต่เขาก็จับมันใส่มือเธอ
“มันไม่ใช่ของครอบครัวผม แต่ผมเห็นว่ามันสวยดีและเหมาะกับคุณ ขออนุญาตใส่ให้ได้ไหมครับ” อัสซิมถาม เธอมองเขาอย่างยอมแพ้ ก่อนพยักหน้า
เขาเอื้อมไปถอดต่างหูคู่เก่าออกให้เธอ แล้วหยิบคู่ใหม่ใส่ให้ จากนั้นก็เชยคางเธอเข้ามาใกล้ หอมแก้มเธอเบาๆ เพราะครั้งที่แล้วเขาจูบ เธอก็หนีไป
หนวดเคราของเขาสัมผัสผิวหน้าทำให้รู้สึกสากนิดๆ จากครั้งก่อน แต่เธอไม่รังเกียจนักในครั้งนี้ เมื่อเขาถอย เธอนึกว่าจบแล้ว แต่เขากลับจูบเธออีกครั้งที่ริมฝีปาก ดึงเธอเข้ามาใกล้ แล้วจูบดูดดื่ม ครั้งนี้เธอไม่ได้ผละถอย กลับปล่อยให้เขาจูบต่อไปอย่างเคลิบเคลิ้ม
โฮเวิร์ดกำลังจะลุกขึ้นไปห้าม แต่เอมม่าหยุดเขาไว้แล้วส่ายหน้าช้าๆ ให้โฮเวิร์ดดูท่าทีของท่านหญิงดีๆ ก็จะเห็นว่า ท่านหญิงยกมือขึ้นลูบหน้าของอีกฝ่าย แสดงว่าตอบรับการจูบนั้น จากนั้นทั้งคู่ก็อ่านหนังสืออีกครั้ง
เมื่อเขาถอนจูบท่าทีเธอก็ดูหลงใหลเขามากขึ้น เธอถอนหายใจช้าๆ เอามือลูบที่คอแล้วหันไปอีกทาง
เขาใช้นิ้วแตะริมฝีปาก ท่าทีที่เธอตอบรับบอกอะไรได้หลายอย่าง
“ฉันขอตัวออกไปสูดอากาศหน่อย” เจนลุกขึ้นแล้วออกไปที่ประตูภายนอก โดยไม่รอให้เขาพูดอะไร
เมื่อออกไปรับลมแล้ว เธอกลับคิดถึงแต่อดีตคู่หมั้น...เรืออากาศเอกเจมส์ โยเซฟ มาร์แชล สายลมชโลมทั่วร่าง ขับลมร้อนวูบในร่างออกไปได้มาก แม้อากาศในห้องอาหารจะเย็นเพียงพอ แต่ในกายเธอรุ่มร้อนเมื่อถูกเขาปลุกเร้าด้วยท่าทียโสทะนงตน
การที่เขาอ่อนข้อให้เธอ ทั้งที่ผู้ชายประเภทเขาไม่เคยอ่อนข้อให้ผู้หญิงคนไหน ทำให้เธอสนใจมากกว่าผู้ชายคนอื่น เธอรู้จักคนอย่างเขา คนที่จะไม่ยอมลดตนถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ควรคู่พอ
“ผมทำให้คุณอึดอัดหรือ” อัสซิมเดินตามมา เสื้อผ้าคลุมกายเขาพลิ้วไหวตามสายลม ห้องอาหารแห่งนี้สูงถึงสามสิบชั้นอยู่ในโรงแรมติดแม่น้ำกลางใจกรุงเทพ
“เปล่าหรอก แต่ทำให้ฉันคิดถึงบางอย่างที่ทำให้ฉันอึดอัดน่ะ” เจนถอนหายใจยาว มองแสงไฟยามค่ำคืน ทั้งที่ยังไม่ถึงยามดึกของวัน
“คู่หมั้นคุณสินะ” อัสซิมเดาได้ไม่ยาก
เท่าที่เขารู้มา เธอรักคู่หมั้นมากจนไม่มีใครตั้งแต่เขาตายไป ถ้าเขาจะเข้าหาเธอ เขาต้องเรียกร้องความสนใจจากเธอให้ได้ และคู่หมั้นเธอก็เป็นหลานเอิร์ลแห่งเพมโบรค นับเป็นคู่ที่เหมาะสมกันอย่างยิ่ง
“อย่าพูดถึงเจมส์ ถ้าคุณไม่รู้จักเขาดีพอ” เจนมองแสงไฟแล้วถอนหายใจยาว ก่อนจะหันมามองเขา แล้วพูดขึ้น “เพลงเพราะ เต้นรำกับฉันสักเพลงสิ”
ด้านนอกเป็นลานกว้าง มีเก้าอี้วางอยู่ไม่กี่โต๊ะ และพื้นที่กว้างพอให้เขาและเธอเต้นรำกันอย่างเงียบๆ
เขายื่นมือให้แล้วเมื่อเธอจับ เขาก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน แล้วเต้นรำกับเธอช้าๆ ผ้าคลุมศีรษะเขากำลังพลิ้วไปกับสายลม
“คุณเต้นรำเก่งกว่าที่ฉันคิดไว้เสียอีก” เจนพูดขึ้นแล้วหัวเราะนิดๆ
“คุณชวนผมเต้นรำเพื่อให้ผมขายหน้าหรือยังไง” อัสซิมมองดูดวงหน้าสวยคม หากไม่ใช่คนที่มีความเกี่ยวข้องกับอัชราฟคงดีกว่านี้มาก
“เปล่าเลย ฉันแค่ชอบเต้นรำ” เจตอบแล้วถูกเขาดึงไปกอด แต่ยังคงเต้นรำแบบคู่รักแบบเงียบๆ
“คุณชอบผม” อัสซิมสรุปในความเงียบ เมื่อเธอไม่ผลักไส แปลว่าเขากำลังเข้าใกล้จุดประสงค์มากขึ้น
เจนหัวเราะในความหลงตัวเองของเขา แต่เขาก็พูดตรงไปตรงมาดี เธอจึงไม่คัดค้าน
“คุณทำให้ฉันอบอุ่น” เจนพูดในตอนท้าย
“แค่นั้นก็พอแล้ว” อัสซิมรู้สึกสะท้านในใจ หากเธอเป็นนางโจรสาว แล้วเขาต้องทำยังไง
“แต่ฉันไม่อยากเป็นภรรยาที่มีหมายเลขของคุณ และไม่อยากเป็นนางบำเรอในฮาเร็มคุณ” เจนถอยจากอ้อมกอดเขา แล้วเดินกลับไปที่โต๊ะ
อัสซิมเดินตามมาแล้วดึงเธอให้หันกลับมามอง ก่อนจะถอนหายใจแล้วประคองดวงหน้าของเธอ “หยุดคิดเรื่องพวกนี้สักช่วงเวลาหนึ่ง แล้วมีความสุขกับเวลาของเราได้ไหม”
เจนถอนหายใจแล้วยิ้ม มองหน้าเขา “ฉันไม่คิดหวังอะไรหรอก อย่ากังวลใจไป เพราะตอนนี้ญาติๆ ฉันกำลังคิดจะให้ฉันหมั้นกับญาติของเจมส์อยู่”
เขามองเธอหัวเราะ แล้วส่ายหน้ารู้สึกเสียเส้น ยิ่งในตอนท้ายยิ่งเสียมากขึ้น
“ที่ฉันรีบมาเพราะฉันอยากดื่มไวน์แล้วต่างหาก ข้างนอกลมแรงทำฉันคอแห้งไปด้วย” เจนนั่งลงแล้วดื่มไวน์ไปหลายแก้ว
“คุณดื่มไวน์เก่งนะ” อัสซิมเรียกไวน์เติมเพิ่มไปเรื่อยๆ
“มันเป็นเรื่องปกติ คุณจะไม่แปลกใจถ้าญาติๆ ฉันจะดื่มไวน์แทนน้ำทั้งวัน” เจนหยุดพักและเรียกของหวานมาทาน เมื่อของหวานลงโต๊ะแล้วบริกรจากไป เธอก็ถามเขา “คืนนี้ไปค้างกับฉันไหม”
อัสซิมขมวดคิ้วมองเธออย่างพิจารณา
“ฉันก็เหงาเป็น อีกอย่างฉันก็ยังไม่ได้คบหาใคร และคุณก็ยังไม่ได้แต่งงาน เพราะงั้นเราก็ต่างมีอิสระไม่ใช่เหรอ” เจนอธิบายความ “ที่ฉันยังไม่มีใครหลังจากเสียเจมส์ไป เพราะฉันยังไม่เคยเจอใครน่าสนใจและมีความพยายามเท่าคุณ”
อัสซิมจับมือเธอขึ้นมาแล้วจุมพิตมือเธออย่างให้เกียรติ “นับเป็นเกียรติของผม”
เขาพยุงเธอลุกขึ้น โอบเอวเธอสัมผัสผิวกายเธอ พาเธอเดินออกไปจากห้องอาหารแทบจะทันที เธอขึ้นรถเขา เมื่อตั้งหลักได้ เข้าก็เข้าประชิดเธอ จูบกันนัวเนียในรถ ก่อนเขาสั่งไปคอนโดเธอ
คาลิมไม่ค่อยเห็นด้วย แต่เจ้านายสั่ง เขาก็ต้องทำตาม ก่อนสั่งลูกน้องดูแลความปลอดภัยให้เจ้านาย เขารู้ว่าเจ้านายไม่เคยค้างที่อื่น ซึ่งไม่ได้ดูแลความปลอดภัย และคงไม่มีการยกเว้นให้กับสุภาพสตรีชาวอังกฤษคนนี้
************************************
ดูเหมือนจะไร้ระยะห่างระหว่างเธอกับเขา แม้กระทั่งขึ้นลิฟต์ ทั้งสองก็ไม่สนใจสายตาของคนที่มองอยู่ โฮเวิร์ดต้องคอยเปิดประตูให้ จนกระทั่งถึงห้องนอน เขากับเอมม่าเห็นท่านหญิงขึ้นรถของฝ่ายชายแล้วก็รีบขับมาดักรอก่อน เพื่อเตรียมห้องให้พร้อม
สามปีมาแล้วที่ท่านหญิงไม่ได้ให้ความใกล้ชิดกับผู้ชายคนไหน ในยามเปิดใจเธอก็เปิดใจให้อย่างเต็มที่ เขารู้ว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ท่านหญิงยอมมีความสัมพันธ์ชั่วคราวกับชายอื่น และในความสัมพันธ์ครั้งนี้จบก็จะไม่มี ‘อะไรจริงจัง’ เกิดขึ้น
เสียงหอบหายใจเพราะจังหวะที่เร้าร้อนดังขึ้นภายในห้อง เขาเอื้อมไปเปิดไฟ แต่เธอห้ามไว้
“อย่าเปิดไฟ” เจนบอกห้ามเขา แล้วผลักเขาลงที่เตียง ขึ้นคร่อมเขาโดยยังไม่ถอดเสื้อผ้าออก แล้วจูบเขาอย่างร้อนแรงที่สุด
อัสซิมพอเดาได้ว่าเธอคงไม่อยากเริ่มความร้อนแรงครั้งนี้ด้วยความสว่างนัก ซึ่งเขาก็ไม่อยากขัดใจ ไม่ใช่เขาไม่เคยมีความสัมพันธ์กับหญิงสาวชาวต่างชาติ เพราะเขาก็ชอบความร้อนแรงระดับนั้นเช่นกัน
เขาพลิกตัวเธอให้นอนลงแล้วถอดเสื้อของเขาออก ผ้าคลุมศีรษะของเขาหล่นไปตอนไหน เขาก็ไม่รู้ เขาโชว์กล้ามเนื้อในความมืด หน้าท้องที่แบนราบของเขาแข็งแกร่งเกินกว่าใคร เขาพลิกตัวขึ้นมาอยู่ด้านบน
“คุณจะเสียดายที่ไม่ได้เห็นผมในตอนนี้” อัสซิมจับมือเธอมาลูบหน้าท้องเขา แล้วเธอก็หัวเราะอย่างพึงพอใจ เธอลุกขึ้นใต้ร่างเขาแล้วก้มลงจูบหน้าท้องเขา
“บางทีฉันอาจมีโอกาสได้เห็นมันในตอนเช้า” เจนจับหลังคอเขาแล้วโน้มเขาลงมาจูบเธอ และเธอก็จูบตอบกลับอย่างร้อนแรง
เขาหัวเราะในความหยอกเย้าของเธอ และค่อยๆ ดึงเอาชุดยาวสีแดงเพลิงของเธอออกจากร่าง เอาทุกอย่างที่ขวางกั้นเขาออกจากร่างเธอให้เร็วที่สุด
ถึงจะไม่มีโอกาสสำรวจเธออย่างสมควร แต่เขาก็ได้สำรวจเธออย่างที่ต้องการ
เขาสะบัดทุกอย่างจากร่างกาย โดยมีเธอให้ความช่วยเหลือ ไม่แปลกใจที่เธอมีประสบการณ์ เพราะเธอกับอดีตคู่หมั้นมีรักที่หวานชื่น ต้องมีส่วนผสมของความร้อนแรง ภาพทุกภาพที่เขาเคยเห็นกับอดีตคู่หมั้น มันเต็มไปด้วยพลังงานเคมีที่ร้อนแรงและลงตัว
เสียงร้องครวญครางดังขึ้นเมื่อเขาเบียดชิด ริมฝีปากอ่อนนุ่มกำลังสัมผัสริมฝีปากเขาอย่างตื่นกระหาย สองมือของเธอจับแน่นที่ด้านหลังเขา รับเอาความต้องการทุกอย่างที่เขามอบให้พร้อมไฟปรารถนาซ่อนเร้น
เธอระบายความต้องการอย่างร้อนแรงโดยไม่ขัดขืน เหมือนลืมสิ้นซึ่งศักดินา ไม่อายชาติพันธุ์ ลืมสิ้นแม้จิตวิญญาณของสุภาพสตรีชั้นสูง แรงกดดันอันมหาศาลที่เคยแบกรับเธอวางลงแล้วเปิดประตูสู่ความต้องการของตนเอง
เขาขยับปรับจังหวะร้อนแรงตามคามต้องการของเธอ ไม่เคยเจอหญิงใดระบายความเก็บกดความต้องการมากเท่านี้ ยิ่งสมใจเขาที่หล่อนแสดงออกอย่างเปิดเผยแทบทุกอนู
ปราศจากคำสนทนา มีเพียงเสียงเรียกขานนามของเขาและเธอ
พายุร้อนที่พัดโหมไม่ปล่อยให้สายลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศเจ้าใกล้คนทั้งสอง เม็ดเหงื่อที่รินราดรดกายทั้งสองทวีขึ้นจากตอนแรกมากนัก กลิ่นหอมจากกายหญิงสูงศักดิ์กลับยิ่งหอมกว่าเดิม
อัสซิมสูดกลิ่นหอมราวกับอาหารเลิศรส เขาดื่มด่ำกับรสริมฝีปากร้อนของเธออย่างไม่รู้จักอิ่ม ร่างกายเขาต้องการเธอมากขึ้นจนไม่อาจหยุดยั้ง แม้มันไม่ได้เกิดจากความรัก เพียงความหลงใหลก็ยากจะถอนตัวจากเธอได้หมด
“อัสซิม” เธอร้องเรียกหาเขาในความมืด ร่ำร้องหาชายหนุ่มคนอื่นแทนที่อดีตคู่หมั้น
“เจน” เขาก็ตอบรับคำร้องหาของเธอ แล้วประสานมือทั้งสองกับมือของเธอ ก้มลงจูบเธอ
ทุกครั้งที่ความปรารถนาจบลง ไม่นานความกระหายอยากในตัวเธอก็จะลุกโชนได้ทุกเมื่อ
เสียงที่ร่ำร้องจึงไม่เพียงแค่เสียงของทั้งสอง แต่เป็นเสียงเรียกร้องที่ดังมากจากก้นบึ้งของหัวใจ
************************************
คาลิมกับยาซิดยืนรอเจ้านายอยู่นอกห้อง โฮเวิร์ดกับเอมม่าก็รอให้ทั้งสองกลับ เพราะไม่คิดว่าทั้งสองจะออกมาจากห้องง่ายๆ แน่ พวกเขารู้จากประสบการณ์ หากท่านหญิงเข้าไปในห้องพักกับอดีตคู่หมั้นเมื่อใด ต้องสายๆ จึงจะตื่น
“ผมว่าพวกคุณกลับไปก่อนดีกว่า” โฮเวิร์ดออกปากเชิญทั้งสองกลับ
“คุณน่าจะเข้าใจ พวกเราจะกลับไม่ได้ ถ้ามิสเตอร์มาห์นาซไม่กลับไปด้วย” คาลิมตอบปฏิเสธ
“งั้นที่ตู้นั้นมีที่นอนเสริม เผื่อพวกคุณอยากพัก ผมกับเอมม่าขอตัวเข้าไปพักผ่อนก่อน คนของผมจะผลัดเปลี่ยนกันเฝ้าด้านนอก คุณไม่ต้องกังวลใจไป” โฮเวิร์ดจึงบอกลา แล้วตามเอมม่าเข้าไปอีกห้องหนึ่งซึ่งเขาและเธอพักอยู่ด้วยกัน เพื่อความสะดวกในการดูแลความปลอดภัยของเจ้านาย
“นายจะออกมาไหม” ยาซิดถามคนสนิทอีกคน
“เคยเห็นนายค้างคืนกับผู้หญิงคนไหนด้วยเหรอ” คาลิมถามกลับแล้วหาที่นั่งรอ คาดว่าไม่เกินสองชั่วโมงก็คงออกมา
ยาซิดนั่งที่โซฟาแทน แล้วเอนตัวให้สบาย “ถ้านายไม่กลับล่ะ”
“นายไม่เคยไม่กลับ” คาลิมพูดอย่างรู้ใจนาย
“แต่นายไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเท่าท่านหญิงคนนี้” ยาซิดแย้งและรู้ดีกว่าห้องนี้เก็บเสียงไม่ให้ออกไปข้างนอก
“นายไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนอย่างไม่มีจุดประสงค์” คาลิมอธิบายความ แล้วกอดอกนั่งรออย่างใจเย็น ลุกไปเข้าห้องน้ำบ้าง หาน้ำดื่มบ้าง
ผ่านไปสามชั่วโมงยังไม่มีวี่แววว่าเจ้านายจะออกมาจากห้อง เขาก็ไม่สามารถเข้าไปในห้องได้ เพราะห้องถูกปิดล็อค เขาจึงโทรหาเจ้านาย
“กลับไปเถอะ ฉันจะค้างที่นี่” อัสซิมบอกลูกน้องแล้วกดปิดเครื่อง
คาลิมขมวดคิ้วกับคำสั่ง แล้วก็ปลุกยาซิด
“อะไร” ยาซิดตกใจตื่น จึงพูดเป็นภาษาอาหรับ
“นายสั่งให้กลับ” คาลิมบอกน้องชายแล้วชวนกันกลับ
ตีสองของวันใหม่แล้ว เมื่อเจ้านายสั่ง เขาก็ต้องทำตาม หวังว่าหล่อนจะไม่พิเศษจนเกินไปนัก
เมื่อวางสายจากคนสนิทแล้ว อัสซิมพลิกตัวมากอดหญิงสาวข้างกาย แล้วเริ่มเล้าโลมเธออีกครั้ง เจนพลิกตัวมามองเขาแล้วยิ้มให้เขาในความมืด ห้องที่ปิดม่านทึบทำให้มองไม่เห็นอะไร และก็ยิ่งเร้าอารมณ์ได้มากขึ้น เพราะต้องใช้ประสาทสัมผัสทางกายเท่านั้น
“ไม่พักก่อนเหรอคะ” เจนถามเขาในความมืด
“พักทำไมในเมื่อยังไม่ง่วง” อัสซิมเริ่มกระบวนการใกล้ชิดอีกครั้ง
เจนหัวเราะแล้วไม่ขัดใจเขา ปล่อยเขาทำตามใจต้องการ จนกว่าจะหมดแรงกันไปข้างหนึ่ง
ค่ำคืนนี้คงอีกยาวไกลนัก...เรียกว่า...ราตรีนี้ยังเยาว์
************************************
เสียงไขประตูดังขึ้น อัสซิมตื่นอย่างเงียบๆ เพราะเสียงนั้น เขาได้ยินเสียงฝีเท้าเดินอยู่ในห้อง แม้ในห้องจะมืด แต่เขาก็รู้ว่านี่ไม่ใช่ห้องของเขา เขานอนกอดสุภาพสตรีชาวอังกฤษทั้งคืน
เจ้าหล่อนร้อนแรงไม่เหมือนท่าทีเย็นชาภายนอก ทำให้เขาหลงลืมระมัดระวังตัวได้ง่ายๆ
เสียงฝีเท้ายังไม่หายไปและเข้าใกล้เขาเรื่อยๆ เขาแกล้งหลับต่อจนกระทั่งรู้สึกถึงแรงดึงใต้ร่าง เขาก็ตวัดแขนเตรียมทำร้ายอีกฝ่ายอย่างหวาดระแวง แต่อีกฝ่ายก็จับข้อมือเขาแล้วกระซิบ
“ผมโฮเวิร์ด คุณคงไม่อยากให้ท่านหญิงตื่นในตอนนี้หรอกนะครับ ผมมาเก็บเสื้อผ้าของคุณไปซัก จะได้เตรียมให้คุณตอนกลับ” โฮเวิร์ดกระซิบแล้วดึงกางเกงที่อีกฝ่ายนอนทับออกไป
อัสซิมจึงค่อยมีสติ เขาพลิกไปกอดเจ้าหล่อนอีกครั้ง แล้วหลับตาลงเพื่อพักผ่อนอีกรอบ ขณะที่เจนพลิกตัวหันมาทางเขา ดึงเขาไปกอดอย่างเหนื่อยอ่อน เพราะทั้งสองเพิ่งได้หลับไม่นานนี่เอง
สายๆ เขาก็ตื่นอีกรอบ เพราะเสียงไขประตูเอาเสื้อผ้ามาเก็บให้ ทีนี้เขาข่มตาหลับไม่ลง เพราะต้องคอยหวาดระแวง เวลามีคนเดินเข้าเดินออกในห้อง เขายอมรับว่าฝีมือของโฮเวิร์ดไม่ธรรมดา เพราะเป็นเสียงที่เบามาก แต่เพราะประสบการณ์ทำให้เขาระแวงตลอด จึงไม่อาจสงบใจอยู่ได้
เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเธอจะใช่โจรสาวที่สังหารพ่อเขา เขาไม่ได้ตามหาโจรสาวเพื่อล้างแค้น แต่ต้องการรู้ว่าเธอจะไม่กลับมาทำลายธุรกิจที่เขาช่วงชิงมาได้
เมื่อโฮเวิร์ดออกไปแล้ว เขาก็ลุกขึ้นยืนทั้งที่ไร้เสื้อผ้า เปิดม่านออกหนึ่งชั้นมองผ่านม่านบางๆ แต่มองไม่เห็นอะไร
“คุณต้องเปิดหน้าต่างอีกชั้นก่อน เพราะมันเป็นหน้าต่างกระจกขุ่น” เจนบอกเขาแล้วพลิกตัวหันหลังให้แสงสว่าง พยายามหลับต่อ แล้วหล่อนก็ถามทั้งที่หลับตา “นอนไม่หลับเพราะโฮเวิร์ดเดินเข้าออกเหรอคะ”
อัสซิมถึงได้รู้ว่า เธอไม่ได้หลับสนิทในอ้อมแขนเขา เมื่อโฮเวิร์ดเดินเข้าออก
“คุณรู้ด้วยเหรอว่าคนของคุณเดินเข้าเดินออก” อัสซิมถามให้แน่ใจอีกครั้ง
“รู้? หมายถึงได้ยินเหรอคะ” เจนพลิกหันมาทางเขาโดยไม่ปิดบังเรือนร่าง แล้วเธอก็ส่ายหน้า “โฮเวิร์ดฝีเท้าเบาจะตายไปค่ะ เขาเป็นพ่อบ้านฝีมือดี ที่ฉันรู้น่ะ ก็เพราะคุณพลิกตัวไปมาตอนเขาเข้าออกต่างหาก นานแล้วที่ไม่มีเพื่อนนอนบนเตียงเดียวกันแบบนี้ ก็ต้องไม่คุ้นเป็นธรรมดา”
เธอมองร่างกายแข็งแรงของเขาแล้วก็หัวเราะ “เห็นไหม ฉันบอกแล้วว่าฉันยังมีโอกาสมองตอนเช้า”
อัสซิมจึงต้องหาอะไรมาปิด เพราะเธอไม่ได้มองแค่หน้าท้องเขาเท่านั้น มองไปทั่วร่าง ดีที่ย้อนแสงทำให้มองไม่ค่อยชัด แล้วเธอก็พลิกตัวหันหลัง ทำให้เห็นด้านหลังของเธอชัดเจน ไม่มีรอยสักประจำตัวเหมือนหญิงสาวตระกูลอัชราฟ แต่ด้านหน้าเขามองไม่ชัด เพราะมีหลายจุดที่มีผ้าปิดอยู่
เขาจึงทิ้งน้ำหนักลงที่เตียงแล้วเข้าสวมกอด แต่พอเขาจะทำอะไรมากกว่านั้น เธอก็ผลักไส
“ขอฉันพักก่อน” เจนหันหลังให้แล้วพักผ่อนเพิ่ม
อัสซิมกลับไม่รู้สึกอยากนอน เพราะไม่อยากพักผ่อนด้วยความรู้สึกว่าไม่รู้เมื่อไรจะมีคนเข้าออกอีก
เจนจึงโทรศัพท์ออกไปหาโฮเวิร์ด “อย่าให้ใครเข้ามารบกวนการพักผ่อนของฉันกับแขกอีก”
เธอดึงเขาที่ลุกนั่งให้เข้ามากอดเธอ จากนั้นก็ซบอกเขา ไม่ยอมให้เขาปล่อยเธอนอนเพียงลำพัง “ไม่มีใครเข้ามารบกวนเราแล้วล่ะ นอนเถอะ”
อัสซิมก็เหนื่อยเพลียไม่น้อย
ถ้าเขาไม่รุก เธอก็รุกอยู่ตลอดคืน
ถ้าปิดตาลงได้โดยไม่มีใครเข้ามาวุ่นวาย เขาก็ยินดี เขาจึงปิดม่านชั้นในอีกครั้งแล้วข่มตาลงหลับข้างๆ เธอ
************************************
คาลิมมาถึงแล้วเห็นมีคนเฝ้าหน้าประตู เขาก็พายาซิดไปรอที่ประตู โฮเวิร์ดเปิดประตู ขณะที่เอมม่าทำมื้อเช้ารอเจ้านาย จึงชวนทั้งสองทานด้วยกัน
“ผมทานมาแล้ว” คาลิมจะเข้าไปเคาะประตูห้อง แต่โฮเวิร์ดห้ามไว้
“ท่านหญิงสั่งห้ามใครรบกวน พวกคุณต้องรอจนกว่าท่านจะตื่น” เขายืนขวางหน้าประตูไม่ยอมให้ใครเข้าไปรบกวนเจ้านายในห้องเด็ดขาด
คาลิมกับยาซิดจึงต้องถอยออกมานั่งรอที่ชุดรับแขก
เอมม่าจึงเสริฟของว่างให้ทั้งสองคนขณะรอ เกือบเที่ยงที่ทั้งหมดได้ยินเสียงปลดล็อคประตู แต่ยังไม่มีคนออกมา
คาลิมจะเข้าไปแต่โฮเวิร์ดส่ายหน้าช้าๆ “อะไรอีกล่ะ”
“ท่านหญิงยังแต่งตัวไม่เรียบร้อย ที่ท่านปลดล็อคแค่บอกว่าท่านเพิ่งตื่นเท่านั้น เดี๋ยวท่านก็จะออกมาเอง” โอเวิร์ดยังขวางอยู่
“เชื่อเขาเถอะ ยังไงเขาก็ไม่ให้คุณเข้าไปหรอก” เอมม่าบอกขณะอ่านหนังสือรอคำสั่ง
คาลิมไม่อยากให้เกิดเรื่องวุ่นวายก็ได้แต่รอเท่านั้น
ภายในห้องเมื่อปลดล็อคประตูแล้ว เธอก็สวมเสื้อคลุมและอ่านหนังสือรอเขาที่เข้าไปอาบน้ำ พอเขาอาบน้ำเสร็จ เธอก็เดินเข้าไปอาบน้ำต่อ เขาแต่งตัวเสร็จแล้วก็ออกไปนอกห้อง โดยไม่รอเธอออกมาจากห้องน้ำ
“กลับ” อัสซิมบอกคนสนิท แล้วออกไปจากห้องทันที
เจนออกมาก็รู้ว่าเขาคงกลับแล้ว เธอก็ไม่คิดอะไรมาก เพราะรู้ว่าเขาได้เห็นทุกอย่างบนร่างกายเธอแล้วก็คิดว่าน่าจะหมดธุระกันแล้ว เธอแต่งตัวแล้วออกมาจากห้อง พยักหน้าให้เอมม่าเสริฟมื้อเที่ยงให้เธอ
“เขากลับไปแล้วครับ” โฮเวิร์ดรายงานขณะเสริฟ
“อืม เอาหนังสือพิมพ์ให้หน่อยสิ” เจนไม่สนใจนัก กวักมือเรียกหนังสือพิมพ์แทน จากนั้นก็เรียกเอาแท็ปเล็ตเพื่ออ่านหนังสือพิมพ์อื่นในนั้น เธออ่านอยู่อย่างเงียบๆ โดยไม่ให้ใครรบกวนเวลาของเธอ
“อีกกี่วันจะต้องเข้าประชุม” เธอถามให้แน่ใจ
“สามวันค่ะ” เอมม่าเป็นคนจัดการตารางงานให้
“วันนี้ไปภูเก็ตกัน ค่อยกลับวันประชุม” เจนตัดสินใจแล้วก็ทานอาหารจนเสร็จ จากนั้นก็เข้าไปหยิบกระเป๋าถือ แล้วเตรียมตัวออกไป
เอมม่าเอาตั๋วเครื่องบินพาณิชย์ที่จองไว้อย่างเร่งด่วนมาให้
“ขอบใจ คุณให้นักบินไปรับวันกลับด้วยนะ” เจนสั่งอีกครั้ง ก่อนออกไปด้านนอก
โฮเวิร์ดสั่งความลูกทีมอีกครั้ง แล้วเขากับเอมม่าก็ตามเจ้านายไปขึ้นเครื่องที่จองไว้เป็นด่วน คิดว่าระหว่างเดินทางเจ้านายคงแวะซื้อของอีกนั่นแหละ เพื่อรอเวลาขึ้นเครื่อง
************************************
เมื่อถึงภูเก็ตแล้วเธอก็เข้าพักที่บ้านของโรงแรม ซึ่งเธอเป็นหุ้นส่วนอยู่ และเพื่อนเธอเป็นเจ้าของ ตกเย็นก็เปลี่ยนเป็นบิกินี่ตัวจิ๋ว แล้วว่ายน้ำอย่างเพลิดเพลิน
โฮเวิร์ดยืนคอยรักษาความปลอดภัย เขาถือมือถือของเจ้านายไว้ โดยเอมม่าคอยว่ายน้ำกับเจ้านาย เขารู้สึกว่ามือถือเธอสั่น ก็เอาออกมารับ “สวัสดีครับ”
“ขอสายท่านหญิงเจนหน่อยสิ” อัสซิมพูดกับปลายสาย
“ท่านหญิงว่ายน้ำอยู่ ไม่ว่างครับ ไม่ทราบปลายสายเป็นใคร” โฮเวิร์ดบอกปลายสาย
“อัสซิม มาห์นาซ เจนว่ายน้ำที่ไหน” อัสซิมถามอย่างงุนงง
“ภูเก็ตครับ เอ่อ เดี๋ยวนะครับ ท่านหญิงขึ้นจากน้ำแล้ว กรุณารอสักครู่” โฮเวิร์ดเอามือถือใส่กระเป๋า แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวให้ท่านหญิง
เจนรับมาเช็ดตัวแล้วสวมแว่นตาดำที่อีกฝ่ายส่งให้ จากนั้นก็นอนบนเตียงสนาม
“มิสเตอร์มาห์นาซโทรมาครับ” โฮเวิร์ดส่งมือถือให้ แต่เจ้านายโบกมือปฏิเสธ แล้วหลับตาลง เขาจึงต้องเป็นฝ่ายพูดสายแทน “ยังอยู่ไหมครับ”
“ว่าไง” อัสซิมรอสายด้วยความแปลกใจ
“ท่านหญิงนอนพักสายตาอยู่ครับ ไม่ต้องการให้ใครรบกวน ค่อยโทรมาใหม่นะครับ” โฮเวิร์ดบอกลาแล้วกดวางสาย เขายืนรอคำสั่ง ขณะที่เอมม่าทาโลชั่นให้เจ้านาย
โอเวิร์ดต้องรับสายจากอัสซิมอีกครั้ง “ครับ”
“อยู่ส่วนไหนของภูเก็ต” อัสซิมถามอย่างใจเย็น
เขาข่มใจอย่างมากเพื่อถาม พอเขาออกจากห้อง หล่อนก็บินไปภูเก็ต หล่อนช่างกวนอารมณ์เขาได้มากจริงๆ ถ้าเขาไม่รู้จากคนที่เขาสั่งให้เฝ้าไว้ เขาคงไม่สนใจเธออีก แต่พอเขาออกไปไม่นาน สายข่าวก็รายงานว่าหล่อนเก็บของออกเดินทาง ไม่สนใจไยดีราวกับเป็นเรื่องปกติ
โฮเวิร์ดกดปิดไมค์ก่อนถามท่านหญิง “เขาอยากทราบว่าท่านหญิงอยู่ที่ไหนครับ”
เจนโบกมือไม่ใส่ใจนัก
“ให้บอกไหมครับ” โฮเวิร์ดถามอีกครั้ง เห็นท่านหญิงหันมามองลอดแว่น ก่อนท่านหญิงพยักหน้า เขาก็กดเปิดไมค์แล้วพูดต่อ บอกว่าอยู่ที่ไหนยังไงแล้วตัดสายไป
เอมม่าทาโลชั่นให้ท่านหญิงเสร็จแล้ว เธอก็ทาของตัวเอง ในส่วนที่ทาไม่ถึงก็ให้โฮเวิร์ดช่วยทา เมื่อเสร็จแล้วก็ยืนรอคำสั่ง
“เอมม่าไปว่ายน้ำกันต่อ” เจนไม่สนใจเท่าไรนัก
เมื่อทาโลชั่นกันแดดอีกรอบแล้วก็ออกว่ายน้ำต่อ ไม่สนใจแสงแดดที่ร้อนแรง เธอว่ายน้ำได้อึด เพราะฝึกฝนแต่เด็ก บ้านเธออยู่บนเกาะ ว่ายน้ำในทะเลทุกวันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ผิวเธอจึงเป็นสีน้ำผึ้งอย่างนี้
พอเหนื่อยก็พัก ไม่ได้ฝืนอะไร สักพักเธอก็เอาผ้าบาติกห่มขาแล้วนอนหลับ เพราะยังนอนไม่พอ เธอนอนคว่ำจนกระทั่งเย็น แล้วเขาก็มายืนอยู่ข้างเตียงสนาม เธอพลิกตัวหันไปมองเพราะเอมม่าเข้ามาปลุก
“ท่านหญิงคะ มิสเตอร์มาห์นาซมาพบค่ะ” เอมม่ากระซิบเบาๆ ที่ข้างหู
อัสซิมกำลังโกรธที่ต้องมาภูเก็ต แม้จะไม่เข้าใจตัวเองเท่าไรนัก
เจนลืมตาขึ้นมอง แล้วหันหน้าไปอีกด้าน ไม่ทักทายเขาด้วยซ้ำ ราวกับเรื่องระหว่างเขาและเธอไม่เคยเกิดขึ้น หรือแม้จะเกิดขึ้นก็จบไปแล้ว
อัสซิมโกรธจนมือสั่น ก่อนหันหน้าหนีแล้วออกเดินไป หากเขาก็หยุดเท้า แล้วเดินกลับมาอีกครั้ง นั่งที่เก้าอี้ข้างๆ เธอ “ทำไมถึงมาภูเก็ตกะทันหันแบบนี้ รู้ไหมว่าผมกลับไปหาแล้วไม่เจอ”
เจนลืมตาอีกครั้ง แล้วพลิกตัวเอาผ้าบาติกลายทะเลสวยมาคลุมช่วงล่าง ก่อนตอบเขา “ฉันคิดว่ามันจบแล้ว”
“ผมยังไม่บอกว่าจบ” อัสซิมพูดสั้นๆ
“อ้าวเหรอ” เจนไม่เชิงสนใจตอบเขาเท่าไรนัก ท่าทางเธอจะง่วงมาก จึงไม่ใส่ใจสิ่งใด “โฮเวิร์ดเตรียมอาหารทะเลเผาให้หน่อยสิ หิวแล้ว”
“อาหารจะพร้อมตอนท่านหญิงอาบน้ำเสร็จแล้ว” โฮเวิร์ดบอก เพราะเขาสั่งพ่อครัวทำอาหารเย็น
เจนลุกขึ้นแล้วยื่นมือให้เขา “ไปอาบน้ำเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ”
อัสซิมจับมือเธอแล้วเดินตามไป ก่อนมองคาลิมและพยักหน้าให้ เขาคงไม่ได้กลับแน่
คาลิมพยักหน้ารับ ก่อนพาคนของอัสซิมที่เหลือไปหาที่พัก ดีที่ไม่ใช้ช่วงไฮซีซั่น ไม่อย่างนั้นคงหาที่พักยากน่าดู
************************************
สวัสดีค่ะ
หวังว่าตอนนี้จะร้อนแรงพอนะคะ อิอิ
เป็นนิยายเรื่องแรกที่พระเอกไม่ใช่คนแรกของนางเอก
แต่ก็หวังว่าคุณผู้อ่านจะอ่านได้อย่างสนุกสนานเพลิดเพลินนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามนิยายค่ะ
พี่ตุ้งแช่ - ต้องทำก้างปลาเลยเรหอคะ อิอิ
คุณแยมโรล - ให้จิ้มอะไรเหรอคะ???
คุณkonhin - แรงกระแทกใจผู้เขียนมากเลยค่า 555+
คุณsai - สุดจะคิดถึงค่า ตามอ่านจนจบเลยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ป.ล.
- ใครที่ต้องการพาสจะเมลมาที่ plerngwaree@hotmail.com ก็ได้ค่ะ
- ติดตามข่าวสารต่างๆ ได้ที่ https://www.facebook.com/plerngwaree
- คนรักเฮีย "พาย" อย่าพลาดเฮีย "พาย" ปกใหม่กำลังจะวางแผงแล้วค่ะ
**********************************
eBooks ผลงานที่ผ่านมานะคะ
1. ด้วยหัวใจ...พันรัก (229 บาท / 9.99$)
- http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjM5MjY5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDQ2NiI7fQ
- http://www.ebooks.in.th/ebook/13221/ด้วยหัวใจ...พันรัก
2. เราสามคน..หนทางเดียว (159บาท / 6.99$)
- http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjM5MjY5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDQyNyI7fQ
- http://www.ebooks.in.th/ebook/13203/เราสามคน..หนทางเดียว
3. ตามตะวัน ณ จันทร์พันดาว (159฿ / 6.99$)
- http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjM5MjY5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDQ2OSI7fQ
- http://www.ebooks.in.th/ebook/13231/ตามตะวัน_ณ_จันทร์พันดาว
4. แผนร้ายในทางรัก (139บาท / 5.99$)
- http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjM5MjY5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDI2MyI7fQ
- http://www.ebooks.in.th/ebook/13179/แผนร้ายในทางรัก
เมื่อผ่านไปได้สักพัก เขาก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ทำสิ่งที่ตั้งใจไว้
“อ่าจริงสิ” อัสซิมแทบลืมไปว่าต้องให้ของขวัญกับเธอ เขาเอากล่องเครื่องประดับอันเล็กออกมา แล้วเปิดก่อนส่งให้เธอ เป็นต่างหูที่มีสัญลักษณ์ประจำตระกูลอัชราฟ เขาจับมือเธอขึ้นมาแล้ววางไว้ในมือเธอ “ของสวยๆ ย่อมคู่กับคนสวยๆ อย่างคุณ”
เจนปรายตามองเห็นสัญลักษณ์เดิมๆ ที่เขาพยายามจะให้ ก็ถอนหายใจเล็กน้อย “รูปแปลกๆ นี่เป็นสัญลักษณ์ประจำตระกูลคุณเหรอ ถึงส่งมาให้ฉันจัง ถึงแม่ฉันก็เป็นชาวเปอร์เซีย แต่ฉันก็ไม่ได้พิศวาสเครื่องประดับเปอร์เซียขนาดนั้นหรอกนะ อีกทั้งฉันรู้ว่าคบหากับคุณไป มันไร้อนาคต คุณก็อย่าพยายามเอาของที่มีสัญลักษณ์ของครอบครัวคุณมาให้ฉันเลย”
เธอวางต่างหูคืนเขา แต่เขาก็จับมันใส่มือเธอ
“มันไม่ใช่ของครอบครัวผม แต่ผมเห็นว่ามันสวยดีและเหมาะกับคุณ ขออนุญาตใส่ให้ได้ไหมครับ” อัสซิมถาม เธอมองเขาอย่างยอมแพ้ ก่อนพยักหน้า
เขาเอื้อมไปถอดต่างหูคู่เก่าออกให้เธอ แล้วหยิบคู่ใหม่ใส่ให้ จากนั้นก็เชยคางเธอเข้ามาใกล้ หอมแก้มเธอเบาๆ เพราะครั้งที่แล้วเขาจูบ เธอก็หนีไป
หนวดเคราของเขาสัมผัสผิวหน้าทำให้รู้สึกสากนิดๆ จากครั้งก่อน แต่เธอไม่รังเกียจนักในครั้งนี้ เมื่อเขาถอย เธอนึกว่าจบแล้ว แต่เขากลับจูบเธออีกครั้งที่ริมฝีปาก ดึงเธอเข้ามาใกล้ แล้วจูบดูดดื่ม ครั้งนี้เธอไม่ได้ผละถอย กลับปล่อยให้เขาจูบต่อไปอย่างเคลิบเคลิ้ม
โฮเวิร์ดกำลังจะลุกขึ้นไปห้าม แต่เอมม่าหยุดเขาไว้แล้วส่ายหน้าช้าๆ ให้โฮเวิร์ดดูท่าทีของท่านหญิงดีๆ ก็จะเห็นว่า ท่านหญิงยกมือขึ้นลูบหน้าของอีกฝ่าย แสดงว่าตอบรับการจูบนั้น จากนั้นทั้งคู่ก็อ่านหนังสืออีกครั้ง
เมื่อเขาถอนจูบท่าทีเธอก็ดูหลงใหลเขามากขึ้น เธอถอนหายใจช้าๆ เอามือลูบที่คอแล้วหันไปอีกทาง
เขาใช้นิ้วแตะริมฝีปาก ท่าทีที่เธอตอบรับบอกอะไรได้หลายอย่าง
“ฉันขอตัวออกไปสูดอากาศหน่อย” เจนลุกขึ้นแล้วออกไปที่ประตูภายนอก โดยไม่รอให้เขาพูดอะไร
เมื่อออกไปรับลมแล้ว เธอกลับคิดถึงแต่อดีตคู่หมั้น...เรืออากาศเอกเจมส์ โยเซฟ มาร์แชล สายลมชโลมทั่วร่าง ขับลมร้อนวูบในร่างออกไปได้มาก แม้อากาศในห้องอาหารจะเย็นเพียงพอ แต่ในกายเธอรุ่มร้อนเมื่อถูกเขาปลุกเร้าด้วยท่าทียโสทะนงตน
การที่เขาอ่อนข้อให้เธอ ทั้งที่ผู้ชายประเภทเขาไม่เคยอ่อนข้อให้ผู้หญิงคนไหน ทำให้เธอสนใจมากกว่าผู้ชายคนอื่น เธอรู้จักคนอย่างเขา คนที่จะไม่ยอมลดตนถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ควรคู่พอ
“ผมทำให้คุณอึดอัดหรือ” อัสซิมเดินตามมา เสื้อผ้าคลุมกายเขาพลิ้วไหวตามสายลม ห้องอาหารแห่งนี้สูงถึงสามสิบชั้นอยู่ในโรงแรมติดแม่น้ำกลางใจกรุงเทพ
“เปล่าหรอก แต่ทำให้ฉันคิดถึงบางอย่างที่ทำให้ฉันอึดอัดน่ะ” เจนถอนหายใจยาว มองแสงไฟยามค่ำคืน ทั้งที่ยังไม่ถึงยามดึกของวัน
“คู่หมั้นคุณสินะ” อัสซิมเดาได้ไม่ยาก
เท่าที่เขารู้มา เธอรักคู่หมั้นมากจนไม่มีใครตั้งแต่เขาตายไป ถ้าเขาจะเข้าหาเธอ เขาต้องเรียกร้องความสนใจจากเธอให้ได้ และคู่หมั้นเธอก็เป็นหลานเอิร์ลแห่งเพมโบรค นับเป็นคู่ที่เหมาะสมกันอย่างยิ่ง
“อย่าพูดถึงเจมส์ ถ้าคุณไม่รู้จักเขาดีพอ” เจนมองแสงไฟแล้วถอนหายใจยาว ก่อนจะหันมามองเขา แล้วพูดขึ้น “เพลงเพราะ เต้นรำกับฉันสักเพลงสิ”
ด้านนอกเป็นลานกว้าง มีเก้าอี้วางอยู่ไม่กี่โต๊ะ และพื้นที่กว้างพอให้เขาและเธอเต้นรำกันอย่างเงียบๆ
เขายื่นมือให้แล้วเมื่อเธอจับ เขาก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน แล้วเต้นรำกับเธอช้าๆ ผ้าคลุมศีรษะเขากำลังพลิ้วไปกับสายลม
“คุณเต้นรำเก่งกว่าที่ฉันคิดไว้เสียอีก” เจนพูดขึ้นแล้วหัวเราะนิดๆ
“คุณชวนผมเต้นรำเพื่อให้ผมขายหน้าหรือยังไง” อัสซิมมองดูดวงหน้าสวยคม หากไม่ใช่คนที่มีความเกี่ยวข้องกับอัชราฟคงดีกว่านี้มาก
“เปล่าเลย ฉันแค่ชอบเต้นรำ” เจตอบแล้วถูกเขาดึงไปกอด แต่ยังคงเต้นรำแบบคู่รักแบบเงียบๆ
“คุณชอบผม” อัสซิมสรุปในความเงียบ เมื่อเธอไม่ผลักไส แปลว่าเขากำลังเข้าใกล้จุดประสงค์มากขึ้น
เจนหัวเราะในความหลงตัวเองของเขา แต่เขาก็พูดตรงไปตรงมาดี เธอจึงไม่คัดค้าน
“คุณทำให้ฉันอบอุ่น” เจนพูดในตอนท้าย
“แค่นั้นก็พอแล้ว” อัสซิมรู้สึกสะท้านในใจ หากเธอเป็นนางโจรสาว แล้วเขาต้องทำยังไง
“แต่ฉันไม่อยากเป็นภรรยาที่มีหมายเลขของคุณ และไม่อยากเป็นนางบำเรอในฮาเร็มคุณ” เจนถอยจากอ้อมกอดเขา แล้วเดินกลับไปที่โต๊ะ
อัสซิมเดินตามมาแล้วดึงเธอให้หันกลับมามอง ก่อนจะถอนหายใจแล้วประคองดวงหน้าของเธอ “หยุดคิดเรื่องพวกนี้สักช่วงเวลาหนึ่ง แล้วมีความสุขกับเวลาของเราได้ไหม”
เจนถอนหายใจแล้วยิ้ม มองหน้าเขา “ฉันไม่คิดหวังอะไรหรอก อย่ากังวลใจไป เพราะตอนนี้ญาติๆ ฉันกำลังคิดจะให้ฉันหมั้นกับญาติของเจมส์อยู่”
เขามองเธอหัวเราะ แล้วส่ายหน้ารู้สึกเสียเส้น ยิ่งในตอนท้ายยิ่งเสียมากขึ้น
“ที่ฉันรีบมาเพราะฉันอยากดื่มไวน์แล้วต่างหาก ข้างนอกลมแรงทำฉันคอแห้งไปด้วย” เจนนั่งลงแล้วดื่มไวน์ไปหลายแก้ว
“คุณดื่มไวน์เก่งนะ” อัสซิมเรียกไวน์เติมเพิ่มไปเรื่อยๆ
“มันเป็นเรื่องปกติ คุณจะไม่แปลกใจถ้าญาติๆ ฉันจะดื่มไวน์แทนน้ำทั้งวัน” เจนหยุดพักและเรียกของหวานมาทาน เมื่อของหวานลงโต๊ะแล้วบริกรจากไป เธอก็ถามเขา “คืนนี้ไปค้างกับฉันไหม”
อัสซิมขมวดคิ้วมองเธออย่างพิจารณา
“ฉันก็เหงาเป็น อีกอย่างฉันก็ยังไม่ได้คบหาใคร และคุณก็ยังไม่ได้แต่งงาน เพราะงั้นเราก็ต่างมีอิสระไม่ใช่เหรอ” เจนอธิบายความ “ที่ฉันยังไม่มีใครหลังจากเสียเจมส์ไป เพราะฉันยังไม่เคยเจอใครน่าสนใจและมีความพยายามเท่าคุณ”
อัสซิมจับมือเธอขึ้นมาแล้วจุมพิตมือเธออย่างให้เกียรติ “นับเป็นเกียรติของผม”
เขาพยุงเธอลุกขึ้น โอบเอวเธอสัมผัสผิวกายเธอ พาเธอเดินออกไปจากห้องอาหารแทบจะทันที เธอขึ้นรถเขา เมื่อตั้งหลักได้ เข้าก็เข้าประชิดเธอ จูบกันนัวเนียในรถ ก่อนเขาสั่งไปคอนโดเธอ
คาลิมไม่ค่อยเห็นด้วย แต่เจ้านายสั่ง เขาก็ต้องทำตาม ก่อนสั่งลูกน้องดูแลความปลอดภัยให้เจ้านาย เขารู้ว่าเจ้านายไม่เคยค้างที่อื่น ซึ่งไม่ได้ดูแลความปลอดภัย และคงไม่มีการยกเว้นให้กับสุภาพสตรีชาวอังกฤษคนนี้
************************************
ดูเหมือนจะไร้ระยะห่างระหว่างเธอกับเขา แม้กระทั่งขึ้นลิฟต์ ทั้งสองก็ไม่สนใจสายตาของคนที่มองอยู่ โฮเวิร์ดต้องคอยเปิดประตูให้ จนกระทั่งถึงห้องนอน เขากับเอมม่าเห็นท่านหญิงขึ้นรถของฝ่ายชายแล้วก็รีบขับมาดักรอก่อน เพื่อเตรียมห้องให้พร้อม
สามปีมาแล้วที่ท่านหญิงไม่ได้ให้ความใกล้ชิดกับผู้ชายคนไหน ในยามเปิดใจเธอก็เปิดใจให้อย่างเต็มที่ เขารู้ว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ท่านหญิงยอมมีความสัมพันธ์ชั่วคราวกับชายอื่น และในความสัมพันธ์ครั้งนี้จบก็จะไม่มี ‘อะไรจริงจัง’ เกิดขึ้น
เสียงหอบหายใจเพราะจังหวะที่เร้าร้อนดังขึ้นภายในห้อง เขาเอื้อมไปเปิดไฟ แต่เธอห้ามไว้
“อย่าเปิดไฟ” เจนบอกห้ามเขา แล้วผลักเขาลงที่เตียง ขึ้นคร่อมเขาโดยยังไม่ถอดเสื้อผ้าออก แล้วจูบเขาอย่างร้อนแรงที่สุด
อัสซิมพอเดาได้ว่าเธอคงไม่อยากเริ่มความร้อนแรงครั้งนี้ด้วยความสว่างนัก ซึ่งเขาก็ไม่อยากขัดใจ ไม่ใช่เขาไม่เคยมีความสัมพันธ์กับหญิงสาวชาวต่างชาติ เพราะเขาก็ชอบความร้อนแรงระดับนั้นเช่นกัน
เขาพลิกตัวเธอให้นอนลงแล้วถอดเสื้อของเขาออก ผ้าคลุมศีรษะของเขาหล่นไปตอนไหน เขาก็ไม่รู้ เขาโชว์กล้ามเนื้อในความมืด หน้าท้องที่แบนราบของเขาแข็งแกร่งเกินกว่าใคร เขาพลิกตัวขึ้นมาอยู่ด้านบน
“คุณจะเสียดายที่ไม่ได้เห็นผมในตอนนี้” อัสซิมจับมือเธอมาลูบหน้าท้องเขา แล้วเธอก็หัวเราะอย่างพึงพอใจ เธอลุกขึ้นใต้ร่างเขาแล้วก้มลงจูบหน้าท้องเขา
“บางทีฉันอาจมีโอกาสได้เห็นมันในตอนเช้า” เจนจับหลังคอเขาแล้วโน้มเขาลงมาจูบเธอ และเธอก็จูบตอบกลับอย่างร้อนแรง
เขาหัวเราะในความหยอกเย้าของเธอ และค่อยๆ ดึงเอาชุดยาวสีแดงเพลิงของเธอออกจากร่าง เอาทุกอย่างที่ขวางกั้นเขาออกจากร่างเธอให้เร็วที่สุด
ถึงจะไม่มีโอกาสสำรวจเธออย่างสมควร แต่เขาก็ได้สำรวจเธออย่างที่ต้องการ
เขาสะบัดทุกอย่างจากร่างกาย โดยมีเธอให้ความช่วยเหลือ ไม่แปลกใจที่เธอมีประสบการณ์ เพราะเธอกับอดีตคู่หมั้นมีรักที่หวานชื่น ต้องมีส่วนผสมของความร้อนแรง ภาพทุกภาพที่เขาเคยเห็นกับอดีตคู่หมั้น มันเต็มไปด้วยพลังงานเคมีที่ร้อนแรงและลงตัว
เสียงร้องครวญครางดังขึ้นเมื่อเขาเบียดชิด ริมฝีปากอ่อนนุ่มกำลังสัมผัสริมฝีปากเขาอย่างตื่นกระหาย สองมือของเธอจับแน่นที่ด้านหลังเขา รับเอาความต้องการทุกอย่างที่เขามอบให้พร้อมไฟปรารถนาซ่อนเร้น
เธอระบายความต้องการอย่างร้อนแรงโดยไม่ขัดขืน เหมือนลืมสิ้นซึ่งศักดินา ไม่อายชาติพันธุ์ ลืมสิ้นแม้จิตวิญญาณของสุภาพสตรีชั้นสูง แรงกดดันอันมหาศาลที่เคยแบกรับเธอวางลงแล้วเปิดประตูสู่ความต้องการของตนเอง
เขาขยับปรับจังหวะร้อนแรงตามคามต้องการของเธอ ไม่เคยเจอหญิงใดระบายความเก็บกดความต้องการมากเท่านี้ ยิ่งสมใจเขาที่หล่อนแสดงออกอย่างเปิดเผยแทบทุกอนู
ปราศจากคำสนทนา มีเพียงเสียงเรียกขานนามของเขาและเธอ
พายุร้อนที่พัดโหมไม่ปล่อยให้สายลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศเจ้าใกล้คนทั้งสอง เม็ดเหงื่อที่รินราดรดกายทั้งสองทวีขึ้นจากตอนแรกมากนัก กลิ่นหอมจากกายหญิงสูงศักดิ์กลับยิ่งหอมกว่าเดิม
อัสซิมสูดกลิ่นหอมราวกับอาหารเลิศรส เขาดื่มด่ำกับรสริมฝีปากร้อนของเธออย่างไม่รู้จักอิ่ม ร่างกายเขาต้องการเธอมากขึ้นจนไม่อาจหยุดยั้ง แม้มันไม่ได้เกิดจากความรัก เพียงความหลงใหลก็ยากจะถอนตัวจากเธอได้หมด
“อัสซิม” เธอร้องเรียกหาเขาในความมืด ร่ำร้องหาชายหนุ่มคนอื่นแทนที่อดีตคู่หมั้น
“เจน” เขาก็ตอบรับคำร้องหาของเธอ แล้วประสานมือทั้งสองกับมือของเธอ ก้มลงจูบเธอ
ทุกครั้งที่ความปรารถนาจบลง ไม่นานความกระหายอยากในตัวเธอก็จะลุกโชนได้ทุกเมื่อ
เสียงที่ร่ำร้องจึงไม่เพียงแค่เสียงของทั้งสอง แต่เป็นเสียงเรียกร้องที่ดังมากจากก้นบึ้งของหัวใจ
************************************
คาลิมกับยาซิดยืนรอเจ้านายอยู่นอกห้อง โฮเวิร์ดกับเอมม่าก็รอให้ทั้งสองกลับ เพราะไม่คิดว่าทั้งสองจะออกมาจากห้องง่ายๆ แน่ พวกเขารู้จากประสบการณ์ หากท่านหญิงเข้าไปในห้องพักกับอดีตคู่หมั้นเมื่อใด ต้องสายๆ จึงจะตื่น
“ผมว่าพวกคุณกลับไปก่อนดีกว่า” โฮเวิร์ดออกปากเชิญทั้งสองกลับ
“คุณน่าจะเข้าใจ พวกเราจะกลับไม่ได้ ถ้ามิสเตอร์มาห์นาซไม่กลับไปด้วย” คาลิมตอบปฏิเสธ
“งั้นที่ตู้นั้นมีที่นอนเสริม เผื่อพวกคุณอยากพัก ผมกับเอมม่าขอตัวเข้าไปพักผ่อนก่อน คนของผมจะผลัดเปลี่ยนกันเฝ้าด้านนอก คุณไม่ต้องกังวลใจไป” โฮเวิร์ดจึงบอกลา แล้วตามเอมม่าเข้าไปอีกห้องหนึ่งซึ่งเขาและเธอพักอยู่ด้วยกัน เพื่อความสะดวกในการดูแลความปลอดภัยของเจ้านาย
“นายจะออกมาไหม” ยาซิดถามคนสนิทอีกคน
“เคยเห็นนายค้างคืนกับผู้หญิงคนไหนด้วยเหรอ” คาลิมถามกลับแล้วหาที่นั่งรอ คาดว่าไม่เกินสองชั่วโมงก็คงออกมา
ยาซิดนั่งที่โซฟาแทน แล้วเอนตัวให้สบาย “ถ้านายไม่กลับล่ะ”
“นายไม่เคยไม่กลับ” คาลิมพูดอย่างรู้ใจนาย
“แต่นายไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเท่าท่านหญิงคนนี้” ยาซิดแย้งและรู้ดีกว่าห้องนี้เก็บเสียงไม่ให้ออกไปข้างนอก
“นายไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนอย่างไม่มีจุดประสงค์” คาลิมอธิบายความ แล้วกอดอกนั่งรออย่างใจเย็น ลุกไปเข้าห้องน้ำบ้าง หาน้ำดื่มบ้าง
ผ่านไปสามชั่วโมงยังไม่มีวี่แววว่าเจ้านายจะออกมาจากห้อง เขาก็ไม่สามารถเข้าไปในห้องได้ เพราะห้องถูกปิดล็อค เขาจึงโทรหาเจ้านาย
“กลับไปเถอะ ฉันจะค้างที่นี่” อัสซิมบอกลูกน้องแล้วกดปิดเครื่อง
คาลิมขมวดคิ้วกับคำสั่ง แล้วก็ปลุกยาซิด
“อะไร” ยาซิดตกใจตื่น จึงพูดเป็นภาษาอาหรับ
“นายสั่งให้กลับ” คาลิมบอกน้องชายแล้วชวนกันกลับ
ตีสองของวันใหม่แล้ว เมื่อเจ้านายสั่ง เขาก็ต้องทำตาม หวังว่าหล่อนจะไม่พิเศษจนเกินไปนัก
เมื่อวางสายจากคนสนิทแล้ว อัสซิมพลิกตัวมากอดหญิงสาวข้างกาย แล้วเริ่มเล้าโลมเธออีกครั้ง เจนพลิกตัวมามองเขาแล้วยิ้มให้เขาในความมืด ห้องที่ปิดม่านทึบทำให้มองไม่เห็นอะไร และก็ยิ่งเร้าอารมณ์ได้มากขึ้น เพราะต้องใช้ประสาทสัมผัสทางกายเท่านั้น
“ไม่พักก่อนเหรอคะ” เจนถามเขาในความมืด
“พักทำไมในเมื่อยังไม่ง่วง” อัสซิมเริ่มกระบวนการใกล้ชิดอีกครั้ง
เจนหัวเราะแล้วไม่ขัดใจเขา ปล่อยเขาทำตามใจต้องการ จนกว่าจะหมดแรงกันไปข้างหนึ่ง
ค่ำคืนนี้คงอีกยาวไกลนัก...เรียกว่า...ราตรีนี้ยังเยาว์
************************************
เสียงไขประตูดังขึ้น อัสซิมตื่นอย่างเงียบๆ เพราะเสียงนั้น เขาได้ยินเสียงฝีเท้าเดินอยู่ในห้อง แม้ในห้องจะมืด แต่เขาก็รู้ว่านี่ไม่ใช่ห้องของเขา เขานอนกอดสุภาพสตรีชาวอังกฤษทั้งคืน
เจ้าหล่อนร้อนแรงไม่เหมือนท่าทีเย็นชาภายนอก ทำให้เขาหลงลืมระมัดระวังตัวได้ง่ายๆ
เสียงฝีเท้ายังไม่หายไปและเข้าใกล้เขาเรื่อยๆ เขาแกล้งหลับต่อจนกระทั่งรู้สึกถึงแรงดึงใต้ร่าง เขาก็ตวัดแขนเตรียมทำร้ายอีกฝ่ายอย่างหวาดระแวง แต่อีกฝ่ายก็จับข้อมือเขาแล้วกระซิบ
“ผมโฮเวิร์ด คุณคงไม่อยากให้ท่านหญิงตื่นในตอนนี้หรอกนะครับ ผมมาเก็บเสื้อผ้าของคุณไปซัก จะได้เตรียมให้คุณตอนกลับ” โฮเวิร์ดกระซิบแล้วดึงกางเกงที่อีกฝ่ายนอนทับออกไป
อัสซิมจึงค่อยมีสติ เขาพลิกไปกอดเจ้าหล่อนอีกครั้ง แล้วหลับตาลงเพื่อพักผ่อนอีกรอบ ขณะที่เจนพลิกตัวหันมาทางเขา ดึงเขาไปกอดอย่างเหนื่อยอ่อน เพราะทั้งสองเพิ่งได้หลับไม่นานนี่เอง
สายๆ เขาก็ตื่นอีกรอบ เพราะเสียงไขประตูเอาเสื้อผ้ามาเก็บให้ ทีนี้เขาข่มตาหลับไม่ลง เพราะต้องคอยหวาดระแวง เวลามีคนเดินเข้าเดินออกในห้อง เขายอมรับว่าฝีมือของโฮเวิร์ดไม่ธรรมดา เพราะเป็นเสียงที่เบามาก แต่เพราะประสบการณ์ทำให้เขาระแวงตลอด จึงไม่อาจสงบใจอยู่ได้
เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเธอจะใช่โจรสาวที่สังหารพ่อเขา เขาไม่ได้ตามหาโจรสาวเพื่อล้างแค้น แต่ต้องการรู้ว่าเธอจะไม่กลับมาทำลายธุรกิจที่เขาช่วงชิงมาได้
เมื่อโฮเวิร์ดออกไปแล้ว เขาก็ลุกขึ้นยืนทั้งที่ไร้เสื้อผ้า เปิดม่านออกหนึ่งชั้นมองผ่านม่านบางๆ แต่มองไม่เห็นอะไร
“คุณต้องเปิดหน้าต่างอีกชั้นก่อน เพราะมันเป็นหน้าต่างกระจกขุ่น” เจนบอกเขาแล้วพลิกตัวหันหลังให้แสงสว่าง พยายามหลับต่อ แล้วหล่อนก็ถามทั้งที่หลับตา “นอนไม่หลับเพราะโฮเวิร์ดเดินเข้าออกเหรอคะ”
อัสซิมถึงได้รู้ว่า เธอไม่ได้หลับสนิทในอ้อมแขนเขา เมื่อโฮเวิร์ดเดินเข้าออก
“คุณรู้ด้วยเหรอว่าคนของคุณเดินเข้าเดินออก” อัสซิมถามให้แน่ใจอีกครั้ง
“รู้? หมายถึงได้ยินเหรอคะ” เจนพลิกหันมาทางเขาโดยไม่ปิดบังเรือนร่าง แล้วเธอก็ส่ายหน้า “โฮเวิร์ดฝีเท้าเบาจะตายไปค่ะ เขาเป็นพ่อบ้านฝีมือดี ที่ฉันรู้น่ะ ก็เพราะคุณพลิกตัวไปมาตอนเขาเข้าออกต่างหาก นานแล้วที่ไม่มีเพื่อนนอนบนเตียงเดียวกันแบบนี้ ก็ต้องไม่คุ้นเป็นธรรมดา”
เธอมองร่างกายแข็งแรงของเขาแล้วก็หัวเราะ “เห็นไหม ฉันบอกแล้วว่าฉันยังมีโอกาสมองตอนเช้า”
อัสซิมจึงต้องหาอะไรมาปิด เพราะเธอไม่ได้มองแค่หน้าท้องเขาเท่านั้น มองไปทั่วร่าง ดีที่ย้อนแสงทำให้มองไม่ค่อยชัด แล้วเธอก็พลิกตัวหันหลัง ทำให้เห็นด้านหลังของเธอชัดเจน ไม่มีรอยสักประจำตัวเหมือนหญิงสาวตระกูลอัชราฟ แต่ด้านหน้าเขามองไม่ชัด เพราะมีหลายจุดที่มีผ้าปิดอยู่
เขาจึงทิ้งน้ำหนักลงที่เตียงแล้วเข้าสวมกอด แต่พอเขาจะทำอะไรมากกว่านั้น เธอก็ผลักไส
“ขอฉันพักก่อน” เจนหันหลังให้แล้วพักผ่อนเพิ่ม
อัสซิมกลับไม่รู้สึกอยากนอน เพราะไม่อยากพักผ่อนด้วยความรู้สึกว่าไม่รู้เมื่อไรจะมีคนเข้าออกอีก
เจนจึงโทรศัพท์ออกไปหาโฮเวิร์ด “อย่าให้ใครเข้ามารบกวนการพักผ่อนของฉันกับแขกอีก”
เธอดึงเขาที่ลุกนั่งให้เข้ามากอดเธอ จากนั้นก็ซบอกเขา ไม่ยอมให้เขาปล่อยเธอนอนเพียงลำพัง “ไม่มีใครเข้ามารบกวนเราแล้วล่ะ นอนเถอะ”
อัสซิมก็เหนื่อยเพลียไม่น้อย
ถ้าเขาไม่รุก เธอก็รุกอยู่ตลอดคืน
ถ้าปิดตาลงได้โดยไม่มีใครเข้ามาวุ่นวาย เขาก็ยินดี เขาจึงปิดม่านชั้นในอีกครั้งแล้วข่มตาลงหลับข้างๆ เธอ
************************************
คาลิมมาถึงแล้วเห็นมีคนเฝ้าหน้าประตู เขาก็พายาซิดไปรอที่ประตู โฮเวิร์ดเปิดประตู ขณะที่เอมม่าทำมื้อเช้ารอเจ้านาย จึงชวนทั้งสองทานด้วยกัน
“ผมทานมาแล้ว” คาลิมจะเข้าไปเคาะประตูห้อง แต่โฮเวิร์ดห้ามไว้
“ท่านหญิงสั่งห้ามใครรบกวน พวกคุณต้องรอจนกว่าท่านจะตื่น” เขายืนขวางหน้าประตูไม่ยอมให้ใครเข้าไปรบกวนเจ้านายในห้องเด็ดขาด
คาลิมกับยาซิดจึงต้องถอยออกมานั่งรอที่ชุดรับแขก
เอมม่าจึงเสริฟของว่างให้ทั้งสองคนขณะรอ เกือบเที่ยงที่ทั้งหมดได้ยินเสียงปลดล็อคประตู แต่ยังไม่มีคนออกมา
คาลิมจะเข้าไปแต่โฮเวิร์ดส่ายหน้าช้าๆ “อะไรอีกล่ะ”
“ท่านหญิงยังแต่งตัวไม่เรียบร้อย ที่ท่านปลดล็อคแค่บอกว่าท่านเพิ่งตื่นเท่านั้น เดี๋ยวท่านก็จะออกมาเอง” โอเวิร์ดยังขวางอยู่
“เชื่อเขาเถอะ ยังไงเขาก็ไม่ให้คุณเข้าไปหรอก” เอมม่าบอกขณะอ่านหนังสือรอคำสั่ง
คาลิมไม่อยากให้เกิดเรื่องวุ่นวายก็ได้แต่รอเท่านั้น
ภายในห้องเมื่อปลดล็อคประตูแล้ว เธอก็สวมเสื้อคลุมและอ่านหนังสือรอเขาที่เข้าไปอาบน้ำ พอเขาอาบน้ำเสร็จ เธอก็เดินเข้าไปอาบน้ำต่อ เขาแต่งตัวเสร็จแล้วก็ออกไปนอกห้อง โดยไม่รอเธอออกมาจากห้องน้ำ
“กลับ” อัสซิมบอกคนสนิท แล้วออกไปจากห้องทันที
เจนออกมาก็รู้ว่าเขาคงกลับแล้ว เธอก็ไม่คิดอะไรมาก เพราะรู้ว่าเขาได้เห็นทุกอย่างบนร่างกายเธอแล้วก็คิดว่าน่าจะหมดธุระกันแล้ว เธอแต่งตัวแล้วออกมาจากห้อง พยักหน้าให้เอมม่าเสริฟมื้อเที่ยงให้เธอ
“เขากลับไปแล้วครับ” โฮเวิร์ดรายงานขณะเสริฟ
“อืม เอาหนังสือพิมพ์ให้หน่อยสิ” เจนไม่สนใจนัก กวักมือเรียกหนังสือพิมพ์แทน จากนั้นก็เรียกเอาแท็ปเล็ตเพื่ออ่านหนังสือพิมพ์อื่นในนั้น เธออ่านอยู่อย่างเงียบๆ โดยไม่ให้ใครรบกวนเวลาของเธอ
“อีกกี่วันจะต้องเข้าประชุม” เธอถามให้แน่ใจ
“สามวันค่ะ” เอมม่าเป็นคนจัดการตารางงานให้
“วันนี้ไปภูเก็ตกัน ค่อยกลับวันประชุม” เจนตัดสินใจแล้วก็ทานอาหารจนเสร็จ จากนั้นก็เข้าไปหยิบกระเป๋าถือ แล้วเตรียมตัวออกไป
เอมม่าเอาตั๋วเครื่องบินพาณิชย์ที่จองไว้อย่างเร่งด่วนมาให้
“ขอบใจ คุณให้นักบินไปรับวันกลับด้วยนะ” เจนสั่งอีกครั้ง ก่อนออกไปด้านนอก
โฮเวิร์ดสั่งความลูกทีมอีกครั้ง แล้วเขากับเอมม่าก็ตามเจ้านายไปขึ้นเครื่องที่จองไว้เป็นด่วน คิดว่าระหว่างเดินทางเจ้านายคงแวะซื้อของอีกนั่นแหละ เพื่อรอเวลาขึ้นเครื่อง
************************************
เมื่อถึงภูเก็ตแล้วเธอก็เข้าพักที่บ้านของโรงแรม ซึ่งเธอเป็นหุ้นส่วนอยู่ และเพื่อนเธอเป็นเจ้าของ ตกเย็นก็เปลี่ยนเป็นบิกินี่ตัวจิ๋ว แล้วว่ายน้ำอย่างเพลิดเพลิน
โฮเวิร์ดยืนคอยรักษาความปลอดภัย เขาถือมือถือของเจ้านายไว้ โดยเอมม่าคอยว่ายน้ำกับเจ้านาย เขารู้สึกว่ามือถือเธอสั่น ก็เอาออกมารับ “สวัสดีครับ”
“ขอสายท่านหญิงเจนหน่อยสิ” อัสซิมพูดกับปลายสาย
“ท่านหญิงว่ายน้ำอยู่ ไม่ว่างครับ ไม่ทราบปลายสายเป็นใคร” โฮเวิร์ดบอกปลายสาย
“อัสซิม มาห์นาซ เจนว่ายน้ำที่ไหน” อัสซิมถามอย่างงุนงง
“ภูเก็ตครับ เอ่อ เดี๋ยวนะครับ ท่านหญิงขึ้นจากน้ำแล้ว กรุณารอสักครู่” โฮเวิร์ดเอามือถือใส่กระเป๋า แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวให้ท่านหญิง
เจนรับมาเช็ดตัวแล้วสวมแว่นตาดำที่อีกฝ่ายส่งให้ จากนั้นก็นอนบนเตียงสนาม
“มิสเตอร์มาห์นาซโทรมาครับ” โฮเวิร์ดส่งมือถือให้ แต่เจ้านายโบกมือปฏิเสธ แล้วหลับตาลง เขาจึงต้องเป็นฝ่ายพูดสายแทน “ยังอยู่ไหมครับ”
“ว่าไง” อัสซิมรอสายด้วยความแปลกใจ
“ท่านหญิงนอนพักสายตาอยู่ครับ ไม่ต้องการให้ใครรบกวน ค่อยโทรมาใหม่นะครับ” โฮเวิร์ดบอกลาแล้วกดวางสาย เขายืนรอคำสั่ง ขณะที่เอมม่าทาโลชั่นให้เจ้านาย
โอเวิร์ดต้องรับสายจากอัสซิมอีกครั้ง “ครับ”
“อยู่ส่วนไหนของภูเก็ต” อัสซิมถามอย่างใจเย็น
เขาข่มใจอย่างมากเพื่อถาม พอเขาออกจากห้อง หล่อนก็บินไปภูเก็ต หล่อนช่างกวนอารมณ์เขาได้มากจริงๆ ถ้าเขาไม่รู้จากคนที่เขาสั่งให้เฝ้าไว้ เขาคงไม่สนใจเธออีก แต่พอเขาออกไปไม่นาน สายข่าวก็รายงานว่าหล่อนเก็บของออกเดินทาง ไม่สนใจไยดีราวกับเป็นเรื่องปกติ
โฮเวิร์ดกดปิดไมค์ก่อนถามท่านหญิง “เขาอยากทราบว่าท่านหญิงอยู่ที่ไหนครับ”
เจนโบกมือไม่ใส่ใจนัก
“ให้บอกไหมครับ” โฮเวิร์ดถามอีกครั้ง เห็นท่านหญิงหันมามองลอดแว่น ก่อนท่านหญิงพยักหน้า เขาก็กดเปิดไมค์แล้วพูดต่อ บอกว่าอยู่ที่ไหนยังไงแล้วตัดสายไป
เอมม่าทาโลชั่นให้ท่านหญิงเสร็จแล้ว เธอก็ทาของตัวเอง ในส่วนที่ทาไม่ถึงก็ให้โฮเวิร์ดช่วยทา เมื่อเสร็จแล้วก็ยืนรอคำสั่ง
“เอมม่าไปว่ายน้ำกันต่อ” เจนไม่สนใจเท่าไรนัก
เมื่อทาโลชั่นกันแดดอีกรอบแล้วก็ออกว่ายน้ำต่อ ไม่สนใจแสงแดดที่ร้อนแรง เธอว่ายน้ำได้อึด เพราะฝึกฝนแต่เด็ก บ้านเธออยู่บนเกาะ ว่ายน้ำในทะเลทุกวันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ผิวเธอจึงเป็นสีน้ำผึ้งอย่างนี้
พอเหนื่อยก็พัก ไม่ได้ฝืนอะไร สักพักเธอก็เอาผ้าบาติกห่มขาแล้วนอนหลับ เพราะยังนอนไม่พอ เธอนอนคว่ำจนกระทั่งเย็น แล้วเขาก็มายืนอยู่ข้างเตียงสนาม เธอพลิกตัวหันไปมองเพราะเอมม่าเข้ามาปลุก
“ท่านหญิงคะ มิสเตอร์มาห์นาซมาพบค่ะ” เอมม่ากระซิบเบาๆ ที่ข้างหู
อัสซิมกำลังโกรธที่ต้องมาภูเก็ต แม้จะไม่เข้าใจตัวเองเท่าไรนัก
เจนลืมตาขึ้นมอง แล้วหันหน้าไปอีกด้าน ไม่ทักทายเขาด้วยซ้ำ ราวกับเรื่องระหว่างเขาและเธอไม่เคยเกิดขึ้น หรือแม้จะเกิดขึ้นก็จบไปแล้ว
อัสซิมโกรธจนมือสั่น ก่อนหันหน้าหนีแล้วออกเดินไป หากเขาก็หยุดเท้า แล้วเดินกลับมาอีกครั้ง นั่งที่เก้าอี้ข้างๆ เธอ “ทำไมถึงมาภูเก็ตกะทันหันแบบนี้ รู้ไหมว่าผมกลับไปหาแล้วไม่เจอ”
เจนลืมตาอีกครั้ง แล้วพลิกตัวเอาผ้าบาติกลายทะเลสวยมาคลุมช่วงล่าง ก่อนตอบเขา “ฉันคิดว่ามันจบแล้ว”
“ผมยังไม่บอกว่าจบ” อัสซิมพูดสั้นๆ
“อ้าวเหรอ” เจนไม่เชิงสนใจตอบเขาเท่าไรนัก ท่าทางเธอจะง่วงมาก จึงไม่ใส่ใจสิ่งใด “โฮเวิร์ดเตรียมอาหารทะเลเผาให้หน่อยสิ หิวแล้ว”
“อาหารจะพร้อมตอนท่านหญิงอาบน้ำเสร็จแล้ว” โฮเวิร์ดบอก เพราะเขาสั่งพ่อครัวทำอาหารเย็น
เจนลุกขึ้นแล้วยื่นมือให้เขา “ไปอาบน้ำเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ”
อัสซิมจับมือเธอแล้วเดินตามไป ก่อนมองคาลิมและพยักหน้าให้ เขาคงไม่ได้กลับแน่
คาลิมพยักหน้ารับ ก่อนพาคนของอัสซิมที่เหลือไปหาที่พัก ดีที่ไม่ใช้ช่วงไฮซีซั่น ไม่อย่างนั้นคงหาที่พักยากน่าดู
************************************
สวัสดีค่ะ
หวังว่าตอนนี้จะร้อนแรงพอนะคะ อิอิ
เป็นนิยายเรื่องแรกที่พระเอกไม่ใช่คนแรกของนางเอก
แต่ก็หวังว่าคุณผู้อ่านจะอ่านได้อย่างสนุกสนานเพลิดเพลินนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามนิยายค่ะ
พี่ตุ้งแช่ - ต้องทำก้างปลาเลยเรหอคะ อิอิ
คุณแยมโรล - ให้จิ้มอะไรเหรอคะ???
คุณkonhin - แรงกระแทกใจผู้เขียนมากเลยค่า 555+
คุณsai - สุดจะคิดถึงค่า ตามอ่านจนจบเลยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ป.ล.
- ใครที่ต้องการพาสจะเมลมาที่ plerngwaree@hotmail.com ก็ได้ค่ะ
- ติดตามข่าวสารต่างๆ ได้ที่ https://www.facebook.com/plerngwaree
- คนรักเฮีย "พาย" อย่าพลาดเฮีย "พาย" ปกใหม่กำลังจะวางแผงแล้วค่ะ
**********************************
eBooks ผลงานที่ผ่านมานะคะ
1. ด้วยหัวใจ...พันรัก (229 บาท / 9.99$)
- http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjM5MjY5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDQ2NiI7fQ
- http://www.ebooks.in.th/ebook/13221/ด้วยหัวใจ...พันรัก
2. เราสามคน..หนทางเดียว (159บาท / 6.99$)
- http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjM5MjY5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDQyNyI7fQ
- http://www.ebooks.in.th/ebook/13203/เราสามคน..หนทางเดียว
3. ตามตะวัน ณ จันทร์พันดาว (159฿ / 6.99$)
- http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjM5MjY5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDQ2OSI7fQ
- http://www.ebooks.in.th/ebook/13231/ตามตะวัน_ณ_จันทร์พันดาว
4. แผนร้ายในทางรัก (139บาท / 5.99$)
- http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjM5MjY5IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NDoiNDI2MyI7fQ
- http://www.ebooks.in.th/ebook/13179/แผนร้ายในทางรัก
เพลิงวารี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ส.ค. 2556, 22:30:45 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ส.ค. 2556, 22:30:45 น.
จำนวนการเข้าชม : 1512
| << 1 | 03 >> |
sai 10 ส.ค. 2556, 00:31:44 น.
ร้อนแรงจริงๆๆๆ อ่านตอนนี้แล้วคิดถึงพายกะกาเบียลเลยอ่ะคะ
ร้อนแรงจริงๆๆๆ อ่านตอนนี้แล้วคิดถึงพายกะกาเบียลเลยอ่ะคะ
konhin 10 ส.ค. 2556, 01:07:31 น.
ตอนนี้ ร้อนเป็นไฟยกกำลังสองเลยค่ะ ปิดจมูกๆ
ตอนนี้ ร้อนเป็นไฟยกกำลังสองเลยค่ะ ปิดจมูกๆ
