ไร้หัวใจ
ภคพร หญิงสาวผู้มีหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยการแก้แค้น เมื่อนวพรรษน้องสาวของเธอถูกกันย์หนุ่มรูปหล่อเลือดเย็นทำให้ท้องแล้วไม่รับผิดชอบ ภคพรจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้กันย์ได้รับความทุกข์ทรมาน และหนทางเดียวที่จะทำร้ายกันย์ได้ก็คือการแต่งงานกับประพนธ์คู่หมั้นหนุ่มรูปหล่อของเกตุแก้ว น้องสาวสุดที่รักของกันย์ แม้ว่าการแต่งงานครั้งนี้จะเต็มไปด้วยไฟแค้น และการดูถูกและทำร้ายต่างๆนานาจากประพนธ์ แต่เพื่อน้องสาวอันเป็นดั่งดวงใจ ภคพรยอมที่จะต้องกลายเป็นผู้หญิงร้ายกาจและเลือดเย็นอย่างไร้หัวใจ บทสรุปของโศกนาฏกรรมความรักครั้งนี้จะเป็นเช่นไร ภคพรจะยอมปล่อยวางความแค้นที่มีแต่ทำร้ายให้ทุกคนต้องเจ็บปวดในครั้งนี้ได้อย่างไร....ติดตามอ่านได้ใน ไร้หัวใจ...
Tags: ตบจูบ

ตอน: ไร้หัวใจ ตอนที่ 28


ไร้หัวใจ ตอนที่ 28

..........ทุกคนในบ้านช่วยกันพูดกรอกหูภคพรและประพนธ์เรื่องการมีลูกของพวกเขา
ตลอดทั้งบ่ายจนประพนธ์และภคพรเริ่มจะเขินและกลัวการที่จะต้องเข้าใกล้ การมองหน้ากัน
ของเขาทั้งสองคนกลายเป็นเรื่องยากเย็นขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ
“ป่านนี้ตาคนนั้นคงนอนไปแล้วแหละมั้ง”
ภคพรพูดกับตัวเองคนเดียว หลังจากนั่งเล่นอยู่ที่เตียงเล็กๆริมสระน้ำตั้งแต่ตอนหัวค่ำ
จนถึงขณะนี้
“ตาคนนั้นของคุณนี่ ผมหรือเปล่า ผมยังไม่หลับ”
ประพนธ์เดินออกมาจากความมืด ภคพรหันขวับไปมองตกตะลึง เธอเริ่มจะไม่ไว้ใจหัวใจ
ของตัวเองที่มันเริ่มอ่อนแอขึ้นทุกวันๆ
“งั้นฉันก็จะไปนอนและ”
ภคพรรีบร้อนลุกขึ้น แต่ถูกประพนธ์ฉุดแขนเอาไว้ หน้าตาท่าทางเป็นทุกข์ของเขาทำให้
ภคพรเองก็เริ่มที่จะลำบากใจกับความสัมพันธ์ที่ยุ่งเหยิงและความรู้สึกแปลกๆ
ที่เกิดขึ้นในใจเธอเช่นกัน
“คุณรู้ใช่มั้ย ว่าผมมีคนรักอยู่แล้ว และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมต้องรับผิดชอบเธอ”
ประพนธ์พูดถ้อยคำที่มันบาดหัวใจของทั้งคนพูดและคนฟังพอๆกัน
“ฉันมีความแค้นที่ต้องชำระ และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จนกว่าผู้ชายคนนั้นจะพังพินาศย่อยยับ
ฉันจะไม่ยอมหย่ากับคุณ”
ภคพรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก หัวใจของเธอตอนนี้มันเจ็บปวดเหลือเกิน
“แค่นี้ทุกคนยังเจ็บปวดกันไม่พออีกหรอ คุณไม่เห็นหรอว่าพี่กันย์เขากำลังทุกข์ทรมาน
ขนาดไหน ผม คุณ เกตุแก้ว ความสัมพันธ์ของเราสามคนตอนนี้ มัน…มัน…
มันมีแต่ความทุกข์ทรมาน มันมีแต่ความเสียใจ เพราะคุณผมต้องกลายเป็นไอ้หน้าตัวเมีย
ที่ข่มเหงผู้หญิง เพราะคุณทำให้ผมทรยศผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุด
เพราะคุณทำให้ผมต้องมารู้สึกแย่ขนาดนี้ ทั้งหมดมันเพราะคุณ…เพราะคุณ…”
ประพนธ์ยืนน้ำตาเอ่อไหลอยู่ตรงหน้าภคพรอย่างไม่อาจปิดบัง ความทุกข์ทรมานในใจเขา
มันหนักหนาและไม่มีทีท่าว่าจะทุเรา
“ฉันเคยเป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนนึงที่ไม่ได้ร้ายกาจแบบนี้ ฉันเคยมีน้องสาวที่น่ารักและ
มีแต่รอยยิ้มเธอพูดเก่ง ยิ้มเก่งและมีแต่ความสุข แต่เพราะผู้ชายเลวๆคนนั้น
ฉันต้องกลายเป็นคนเลวร้ายแบบนี้ เพราะคนคนนั้นน้องสาวของฉันต้องกลายเป็นซากศพเดินได้
ใช้ชีวิตไปวันๆอย่างไร้จุดหมาย ถ้าเป็นคุณ คุณจะให้อภัยผู้ชายคนนั้นได้หรอ ฉันทำไม่ได้
ฮือๆๆๆ ฉันทำไม่ได้”
ภคพรร้องไห้โฮออกมาต่อหน้าประพนธ์ เปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริงในใจของเธอ
“ผมรักคุณไม่ได้ ผมจะมีลูกกับคุณไม่ได้ ผมทำร้ายเกตุแก้วอย่างเลือดเย็นแบบนั้นไม่ได้
ผมจะรักผู้หญิงสองคนพร้อมๆกันไม่ได้”
ประพนธ์มองจ้องหน้าภคพรทั้งน้ำตา ร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความทุกข์ทรมาน เขาจนปัญญา
แล้วจริงๆสำหรับทางออกของปัญหาทั้งหมดนี้
“อย่ามาใกล้ฉันอีก อย่ามาทำแบบนั้นกับฉันอีก อย่ามาทำให้ฉันต้องตกหลุมรักคุณอีก…”
คำว่ารักจากปากภคพรทำให้ประพนธ์ปวดร้าวไปหมดทั้งหัวใจ ความรู้สึกของเขาไม่ได้ผิด
ภคพรมีใจให้เขาเหมือนกัน
“.. อย่ามาทำให้ฉันต้องทุกข์ทรมานเพราะคุณอีก ฮือๆๆๆ”
ภคพรร้องไห้สะอึกสะอื้น น้ำตานองใบหน้า เรื่องทั้งหมดเธอเป็นคนเริ่มต้น เธอจะต้องยอมรับ
ในทุกข์ความเจ็บปวดและต้องผ่านมันไปให้ได้
“ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป อย่าหวังว่าคุณจะได้เข้าใกล้หัวใจของฉันอีก”
ภคพรพูดประโยคสุดท้ายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เดินหนีประพนธ์ไปทั้งน้ำตา เรื่องราวของพวกเขา
มันมีแต่ความทุกข์ทรมานและเต็มไปด้วยความเสียใจ

***************************************************************


..........ภคพรนั่งดื่มเหล้าอยู่คนเดียวในห้องนอนทั้งน้ำตา เรื่องราวทุกอย่างที่ประพนธ์ทำให้เธอ
มันเต็มไปด้วยความเสียใจ ทุกความทรงจำมันมีแต่ความทุกข์ทรมาน ทุกคำพูด ทุกรอยยิ้ม
ทุกสัมผัสอันอบอุ่นของเขามันวนเวียนอยู่ในสมองของเธออย่างยากที่จะลบเลือน
“รักกันมากใช่มั้ย! รักกันมากใช่มั้ย/ปั้ง”
ภคพรกรีดร้อง เขวี้ยงโทรศัพท์ของประพนธ์ใส่ผนังห้องด้วยความแค้นเคือง เพราะข้อความของ
เกตุแก้วที่ส่งมาหาประพนธ์ทำให้ภคพรหมดความอดทน
“ตอนนี้เกตุรออยู่หน้าบ้านคุณแล้ว คืนนี้มาหาเกตุที่บ้านด้วยนะคะ เกตุจะอาบน้ำรอ
ปล.สร้อยที่คุณซื้อให้สวยมากเลยค่ะ พี่กันย์ให้เกตุถ่ายรูปตัวเองตอนใส่สร้อยเส้นนี้มาให้คุณดู
น่ารักพอจะเป็นแม่ของลูกคุณได้หรือเปล่าก็ไม่รู้”
ข้อความที่แสดงออกถึงความสนิทสนมและรักใครกลมเกลียวของเกตุแก้วและประพนธ์
ทำให้ภคพรแทบจะเป็นบ้าเพราะความอิจฉา ก่อนจะต้องนั่งร้องไห้จนหลับไปด้วยหัวใจ
ที่บอบช้ำอย่างแสนสาหัส

***************************************************************


..........ในเช้ามืดวันเดียวกัน เพราะเสียงรถของประพนธ์ที่เพิ่งขับเข้ามาจอดสนิททำให้ภคพร
ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นด้วยสติที่ไม่ครบสมบูรณ์เพราะฤทธิ์สุรา หญิงสาวค่อยๆประคองร่างของ
ตัวเองลุกขึ้นจากโซฟาในห้องนอนและเดินโซเซไปที่หน้าต่างด้วยใบหน้าเปื้อนน้ำตา
“…”
ภคพรยืนน้ำตาเอ่อไหล ยืนมองภาพตรงหน้าด้วยความเงียบงัน ประพนธ์และเกตุแก้วยืน
ประคองกอดกันอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้านใกล้หน้าต่างห้องเธอ ความเจ็บปวด
ความทุกข์ทรมานครอบคลุมทุกพื้นที่ในหัวใจของเธอหมดแล้วตอนนี้
“ฮือๆๆๆ”
ภคพรร้องไห้โฮออกมาอย่างหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง ก่อนจะสาบานกับตัวเองว่านี่
จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะยอมให้ความอ่อนแอเข้ามามีอิทธิพลในชีวิตเธอ

***************************************************************


..........ประพนธ์ส่งเกตุแก้วเข้ารถด้วยรอยยิ้มบางๆยืนเกาะประตูรถอย่างอาลัยอาวรณ์
ก่อนจะก้มหน้าลงไปจูบลงบนหน้าผากเธออย่างแผ่วเบาด้วยความรัก ความรู้สึกทุกอย่าง
ที่เขามีให้เกตุแก้วยังคงเหมือนเดิม เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้มีความรู้สึกนี้กับเธอเพียงคนเดียว
เท่านั้นเอง
“กลับบ้านดีๆนะครับ”
ประพนธ์ยิ้มหวานให้คนรัก
“โอ๊ะ!!”
ร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มถูกภคพรกระชากอย่างแรงจนเซถลาออกไปจากตัวรถ ก่อนหญิงสาว
จะตรงดิ่งไปที่ประตูอย่างจงใจ แต่ยังโชคดีที่เกตุแก้วไหวตัวทันล๊อครถได้ก่อนที่ภคพรจะถึงตัวเธอ
“เปิดประตู ฉันบอกว่าให้เปิดประตู ลงจากรถ ลงจากรถ!!”
ภคพรทั้งทุบทั้งดึงประตูรถของเกตุแก้วอย่างขาดสติ ความหึงหวงทำให้เธอกำลังจะเป็นบ้า
“อย่าแตะต้องเธอ ถอยออกมา ผมบอกว่าให้ถอยออกมา”
ประพนธ์รวบร่างบางของหญิงสาวเอาไว้ กอดรัดร่างบางของเธอให้ถอยห่างออกมาจากรถ
ของเกตุแก้วอย่างทุลักทุเล
“ปล่อยฉัน ปล่อยสิ ปล่อย ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้นะ ออกไป ออกไป!!”
ภคพรตะโกนกรีดร้อง ดิ้นทุรนทุรายอยู่ในอ้อมอกของประพนธ์
“เกตุรีบกลับบ้านไปครับ เร็วสิครับ”
ประพนธ์ตะโกนร้องบอกคนรัก ก่อนที่เกตุแก้วจะรีบร้อนขับรถออกจากบ้านไปหน้าตาตื่น
“ปล่อยฉันนะ อย่ามาแตะต้องตัวฉัน ปล่อยฉัน ปล่อยฉัน ฮือๆๆๆ ปล่อยฉันนะ”
ภคพรดิ้นรน ขัดขืน ร้องโวยวายอยู่ในอ้อมแขนของประพนธ์ กลิ่นเหล้าจากตัวภคพร
ทำให้ประพนธ์พอจะรู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้เธอขนาดสติถึงขนาดนี้
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ไม่นานภคพรก็หมดฤทธิ์เดชและแน่นิ่งอยู่ในอ้อมแขนของประพนธ์ที่ยืนประคองกอดร่าง
ของภคพรเอาไว้ไม่ให้ล้มลงอยู่ด้านหลังของเธอ จากเสียงกรีดร้องโวยวายก็เปลี่ยนเป็น
ร้องไห้ปานใจจะขาดแทน
“เอามือสกปรกของคุณ ออกไปจากตัวฉันนะ ฉันรังเกียจคุณ คุณมันน่ารังเกลียด ฮือๆๆๆ”
ภคพรพยายามปัดป้องมือของประพนธ์ออกจากตัวเธอ ร้องไห้ฟูมฟายอย่างขาดสติ
ประพนธ์ค่อยๆปล่อยร่างของภคพรให้เป็นอิสระและประคองร่างเธอนั่งลงกับพื้น
ด้วยความทุกข์ทรมานที่ไม่ต่างกัน อาการของภคพรในวันนี้มันฟ้องอย่างชัดเจน
ว่าเธอหลงรักเขาเข้าให้แล้ว
“คุณนอนกับผู้หญิงคนนั้น”
ภคพรค่อยๆหันร่างของเธอเองเข้ามาหาคือประพนธ์และเผชิญหน้ากับเขา
“คุณนอนกับผู้หญิงคนนั้น!!”
ภคพรกรีดร้องไม่ต่างอะไรจากคนเสียสติ
“คนที่มาทีหลังคือคุณ ไม่ใช่เกตุแก้ว”
ประพนธ์ฝืนใจพูดในสิ่งที่มันทำร้ายจิตใจของภคพรอย่างแสนสาหัส เขารู้ดีว่ามันจะทำให้ภคพร
เจ็บปวดแต่ก็ไม่มีหนทางไหนที่จะดีไปกว่าการพูดความจริงอีกแล้ว
“คุณแต่งงานกับฉันแล้ว คุณแต่งงานกับฉันแล้ว ฮือๆๆๆ”
ภคพรจับคอเสื้อประพนธ์เอาไว้แน่นหนา ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ตรงหน้าเขา รู้ดีว่าเธอไม่มีสิทธิ์
อะไรในตัวประพนธ์มาตั้งแต่ต้น แต่เพราะความรู้สึกที่มีให้เขามันทำให้เธอแสดงความรู้สึกในใจ
ของเธอออกมาจนหมดสิ้น
“ผมไม่น่าทำแบบนั้นกับคุณเลย ผม…”
ประพนธ์นั่งนิ่งงัน ไม่รู้จะพูดอะไรออกไปให้ภคพรไม่รู้สึกทุกข์ทรมานใจเพราะเขาอยู่แบบนี้
“ฉันเกลียดคุณๆๆ ฉันเกลียดผู้ชายคนนั้น ฉันเกลียดทุกคนบนโลกใบนี้ ฮือๆๆๆ
คุณทำให้ฉันเสียใจๆๆ ฮือๆๆๆ”
ภคพรทุบตีแผ่นอกกว้างของประพนธ์ด้วยน้ำตานองหน้า ความเจ็บปวดทุกข์ทรมานถาโถม
เข้ามาในหัวใจของเธอให้ต้องเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส
“ฉัน..เกลียด..คุณ..”
ภคพรพูดประโยคสุดท้ายในความรู้สึกของเธอ ก่อนจะหมดสติลงในอ้อมอกของผู้ชายที่เธอทั้งรักเพราะฤทธิ์เหล้า ความอ่อนแอของภคพรในวันนี้ทำให้ประพนธ์ถึงกับกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่
ความผูกพันที่ไม่ได้ตั้งใจมันพันธนาการหัวใจของภคพรให้ผูกติดกับหัวใจของเขาเอาไว้แน่นหนา
เขาเองก็ไม่อาจปฏิเสธได้เต็มปากว่าไม่รู้สึกอะไรกับภคพรเลย
“ผมไม่น่าทำบาปกับคุณเลย ผมไม่น่าทำเลวๆแบบนั้นกับคุณเลย”
ประพนธ์กอดรัดร่างบางของภคพรที่สลบไสลอยู่ตรงหน้าเขาด้วยความทุกข์ทรมานที่ไม่ต่างกัน
การผูกพันกับผู้หญิงสองคนพร้อมๆกัน มันทำให้เขารู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น

***************************************************************


..........ประพนธ์อุ้มร่างบางของภคพรที่เหม็นคลุ้งไปด้วยกลิ่นเหล้ามาวางลงบนเตียงนอน
ในห้องของเขาทั้งน้ำตา ความอ่อนแอที่เกิดขึ้นในใจทำให้เขาร้องไห้ได้อย่างง่ายๆ
อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“ทำไมผมถึงรู้สึกแบบนี้กับคุณ เรื่องมันมาลงเอยแบบนี้ได้ยังไง คุณมันยายตัวร้าย
คุณมันยายจอมร้ายกาจ”
ประพนธ์เอื้อมมือไปเช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้าของภคพรด้วยหัวใจที่ทุกข์ระทมอย่างแสนสาหัส
“คุณมันยายตัวร้าย คุณมันยายตัวร้ายๆๆ”
ประพนธ์ซบหน้าลงบนไหล่ของหญิงสาวทั้งน้ำตา พูดประโยคเดิมๆอยู่อย่างนั้นทั้งคืน
อย่างไร้ซึ่งทางออก อนาคตที่เขามองเห็นมันมีแต่เรื่องที่จะทำให้ทุกคนต้องเสียใจ
“คุณค่ะ เราจะช่วยเด็กๆที่น่าสงสารพวกนี้ได้ยังไงค่ะ เราจะช่วยพวกเขาได้ยังไง”
ประไพรซบหน้าลงบนอกกว้างของสามี มองดูภาพตรงหน้าน้ำตาเอ่อไหล

***************************************************************


..........เกตุแก้วเดินเข้ามาจัดระเบียบตู้เสื้อผ้าในห้องของกันย์ตามปกติ แต่ชุดเดรสกระโปรงบาน
สีชมพูหวานแหววที่แขวนรวมอยู่กับเสื้อผ้าของกันย์ทำให้เธอแปลกใจ
“พี่กันย์ค่ะ ทำไมมีเสื้อผ้าผู้หญิงอยู่ในบ้านของเรา”
เกตุแก้วถามพร้อมกับหยิบไม้แขวนชุดเดรสสีชมพูออกมาถือไว้
“ไหน”
กันย์ละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์และหันมาหาเกตุแก้ว
“พี่กันย์เคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่บ้านเราด้วยหรอ ทำไมเกตุไม่เคยเห็น”
เกตุแก้วยังคงสงสัย กันย์นั่งนิ่งไป ไม่ยอมตอบคำถาม
“หรือว่าจะเป็นของ...คุณ..นวพรร...ษ”
เกตุแก้วกระอักกระอ่วนไม่กล้าพูดออกมาเสียงดังๆ
“ของเขานั่นแหละ”
กันย์หันหน้าเข้าหาคอมพิวเตอร์และทำงานต่อด้วยความเฉยชา
“พี่กันย์จะอยู่คนเดียวแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนคะ ทำไมไม่ยอมเปิดใจรับใครเข้ามาในหัวใจซักที”
เกตุแก้วเดินไปยืนกอดอกอยู่ตรงหน้าพี่ชายของเธอ
“ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำให้พี่รักได้เลยซักคน”
กันย์พูดขึ้นหน้าตาเรียบเฉย
“คุณนวพรรษเธอเป็นผู้หญิงที่ดีมาก เธอเพียบพร้อมเหมาะสมกับพี่ทุกอย่าง และที่สำคัญที่สุด
เด็กในท้องเธอก็เป็นลูกของพี่ทั้งคนนะคะ”
เกตุแก้วเซ้าซี้พูดกับกันย์อีกครั้ง แม้จะรู้ดีว่าเขาไม่เต็มใจฟังในสิ่งที่เธอพูดก็ตาม
“พี่รู้ว่าเธอพยายามจะพูดอะไร แต่พี่มาไกลเกินกว่าที่จะกลับไปเริ่มต้นใหม่แล้ว
เส้นขนานยังไงมันก็เป็นเส้นขนานอยู่วันยังค่ำ เส้นทางชีวิตของเรามันถูกกำหนดมาแล้ว
ว่าให้ต้องเป็นศัตรูกัน”
กันย์ยังคงใจแข็ง ไม่มีความหวาดหวั่นในแววตาให้เกตุแก้วได้พอมีหวัง
“พี่คิดไปเอง สายตาของคุณนวพรรษที่มองพี่ ดูยังไงมันก็เป็นสายตาแห่งความรัก ไม่อย่างนั้น
พี่ทำกับเธอขนาดนี้ เธอคงไม่ยอมพี่อยู่แบบนี้หรอก”
เกตุแก้วยังคงคะยั้นคะยอและแอบหวังว่าเรื่องทุกอย่างมันจะลงเอยด้วยดี
“เพราะเธอเป็นคนดีไง ผู้หญิงโง่งี่เง่าคนนั้นเค้าเป็นคนดี ถ้าไม่มีเค้าพี่คงทำอะไรๆได้ง่ายขึ้น
หัวใจของพี่ก็คงไม่เจ็บปวดทรมานอยู่แบบนี้”
กันย์ยอมพูดในสิ่งที่ไม่เคยพูดกับใครออกมาให้เกตุแก้วได้รับฟัง
“ไม่ว่าเรื่องอะไรที่พี่กันย์ทำอยู่ คิดถึงคุณนวพรรษแล้วก็ลูกของพี่เอาไว้ให้มากๆนะคะ
คุณภคพรไม่มีวันเอาหัวใจของพนธ์ไปจากเกตุได้ เราสองคนรักกันค่ะ ผู้หญิงร้ายกาจคนนั้น
สุดท้ายแล้วเกตุเชื่อว่าเธอจะต้องได้รับกรรม เกตุอยากให้พี่กันย์ได้ชดใช้บาป
ในสิ่งที่พี่ทำกับคุณนวพรรษเธอเอาไว้ อย่าทำอะไรที่มันเป็นการทำร้ายเธออีกเลยนะคะ”
เกตุแก้วเตือนสติพี่ชายด้วยความหวังดี กันย์นั่งนิ่งไม่ตอบคำถาม เขาได้แต่เก็บทุกความรู้สึก
เอาไว้ในใจเหมือนทุกๆครั้งที่เคยผ่านมา

***************************************************************
อยากได้คอมเม้น!! เพื่อนๆช่วยทิ้งคอมเม้น ติชม ชอบไม่ชอบตัวละครตัวไหน เพราะอะไร ยังไง
ทิ้งข้อความเม้นให้เราบ้างก็ดีนะคะ เราจะได้เอาไว้ฟินและพัฒนาฝีมือการเขียนของตัวเองต่อไป ^_^



ชะนีน้อยนานา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 ส.ค. 2556, 21:27:29 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 ส.ค. 2556, 21:27:29 น.

จำนวนการเข้าชม : 1255





<< ไร้หัวใจ ตอนที่ 27   ไร้หัวใจ ตอนที่ 29 >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account