โอเอซิส...พิชิตรัก
นิยายกึ่งทะเลทรายเรื่องนี้บอกเล่าเรื่องราวของเจนกับอัสซิมเหมือนแมวไล่จับหนู ชิงไหวชิงพริบ ปฏิเสธความรู้สึก ปิดบังบางอย่างต่อกันเสมอ พระนางไม่ค่อยเผยความรู้สึก ออกแนวพูดต่างภาษา แต่ต้านแรงดึงดูดระหว่างกันไม่ได้ ทำให้เกิดความผูกพัน เป็นคนเก่งทั้งคู่ แล้วพยายามอ่านกันและกันตลอดเรื่อง อิอิ สู้กันจนหยดสุดท้ายกันเลยทีเดียวค่ะ แล้วก็จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งตามสูตรของผู้เขียนค่ะ
Tags: ทะเลทราย โจร แก้แค้น
ตอน: 05 (ครึ่งหลัง)
โอเอซิส...พิชิตรัก ตอนที่ 5 (ครึ่งหลัง)
เมื่อแสงสว่างเข้ามากระทบสายตาของเธอ เธอก็ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ได้ยินเสียงลมหายใจข้างหู ถึงรู้ว่าเขากำลังกอดเธอแบบแนบชิด ผิดกับทุกที แขนเขากอดก่ายอยู่บนตัวเธอ และเธอก็ปวดหัวกับตัวเองมากขึ้น เมื่อฤทธิ์ของการตากสายฝนและความเหนื่อยล้าเมื่อคืนกำลังโจมตีเธออยู่
เธอเอามือเขาออกจากตัวแล้วค่อยเดินไปอาบน้ำ ระหว่างไปห้องน้ำก็ต้องปวดหัวเพราะเสื้อผ้าเธอเปียกชุ่มอยู่กับพื้น มือถือเธอก็ไม่เอามา จึงหยิบเสื้อคลุมของโรงแรมมาสวมไว้ หลังอาบน้ำเสร็จ เธอใช้โทรศัพท์ของโรงแรม และกดโทรไปหาคนสนิท ขอเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนเพื่อใส่กลับ
อารมณ์อ่อนไหวไม่ควรเข้ามาโจมตีเธอในเวลาอย่างนี้ เธอกดโทรอีกครั้งเพื่อเช็คที่บ้าน เจอคุณแอนเดอสัน จึงถามถึงพ่อ “ท่านพ่อเป็นยังไงบ้าง”
“ตื่นแต่เช้าแล้วครับ กำลังกังวลถึงท่านหญิงอยู่” คุณแอนเดอสันรายงานตามตรง
“ฝากบอกท่านพ่อด้วยว่าฉันไม่เป็นไร ฉันพักอยู่ที่โรงแรม ยังไงคุณแอนเดอสันให้ใครจัดของให้ฉันสักสองอาทิตย์ ฉันจะไปกระท่อมล่าสัตว์ดาฟรานช์บ่ายวันนี้แหละ อยากไปนอนพักสักหน่อยค่ะ” เจนบอกปลายสาย ก่อนบอกอีกเรื่อง “ให้ใครโทรไปบอกจอร์จเรื่องหมั้นด้วยนะคะ ว่าฉันยังไม่พร้อม”
“ได้ครับ ท่านหญิง ส่วนเรื่องที่กระท่อมดาฟรานช์ ผมให้คนไปจัดเตรียมและดูแลความปลอดภัยให้ท่านหญิงตั้งแต่วันที่ท่านหญิงแจ้งแล้วครับ ท่านหญิงสามารถไปพักได้เลยครับ” คุณแอนเดอสันรายงานตามจริง
“คุณช่างรู้ใจฉันจริงๆ สมเป็นสุดยอดพ่อบ้านสามปีซ้อน ขอบคุณมากนะคะ ฉันจะไม่ลืมบุญคุณเลยค่ะ” เจนรู้ว่ายังไงคุณแอนเดอสันก็เข้าใจเธอ
เพราะเขาเป็นคนสอนให้เธอรู้จักใช้ชีวิตในวงสังคมอังกฤษที่แสนจะโหดร้ายนั่นเอง
เสียงเปิดประตูออกมาจากห้องนอนทำให้เธอต้องหันไปมอง เห็นเขาแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ก็รู้ว่าเขาคงเข้าห้องน้ำต่อจากเธอ เมื่อเขาออกมาก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขน แล้วจูบเธออย่างรวดเร็ว
“ฉันทำให้คุณตื่นเหรอ” เจนถามเขาแล้วประคองดวงหน้าหล่อคมของเขา หนวดเคราของเขายังคงอยู่ เพียงตกแต่งให้เรียบร้อยเท่านั้น เธอสัมผัสหนวดเคราของเขาแล้วก็หัวเราะ
“อย่าบอกว่าเพราะหนวดเคราของผมทำให้คุณเห็นผมเป็นผม” อัสซิมมองเธอยิ้มหวานให้
หากพอฟังแบบนั้นแล้วรอยยิ้มของเธอก็หายไปอย่างรวดเร็ว และผละออกจากอ้อมแขนเขา เธอมองเขาแล้วกอดอก ก่อนบอกเขา “ได้โปรดลืมสิ่งที่เราคุยกันเมื่อคืนให้หมดด้วยนะคะ”
“คงยากจะลืม” อัสซิมไม่ใส่ใจนัก เห็นเธอสวมแต่เสื้อคลุมเพียงตัวเดียวก็อุ้มร่างบางขึ้นแล้วพากลับเข้าไปในห้อง
“ปล่อยฉันนะ อุ้มฉันทำไม” เจนตกใจเมื่อเขาอุ้มเธอเข้าห้องนอน
“ผมไม่อยากให้ใครเห็นคุณในแบบนี้ ถ้าเอาเสื้อคลุมออก คุณก็กำลังเปลือยอยู่ รู้ตัวไหม ทำไมออกมาโทรศัพท์ข้างนอกล่ะ” อัสซิมวางเธอลงบนเตียงอย่างเบามือ
“ก็ฉันนึกว่าคุณหลับอยู่” เจนแก้ตัวด้วยสีหน้าแดงระเรื่อ
“ให้คนของคุณเอาเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้แล้วหรือยัง” อัสซิมเปลี่ยนเรื่องคุย มองเธอลุกไปยืนที่หน้าต่าง ทอดสายตามองที่สนาม
“เดี๋ยวคงเอามาให้ล่ะมั้ง เพราะปกติจะมีชุดสำรองอยู่ในรถค่ะ” สิ้นเสียงของเจนแล้วก็มีเสียงกดกริ่ง
อัสซิมเดินออกไปข้างนอกแล้วเปิดประตู แต่พออีกฝ่ายจะเข้ามา เขาก็ยื่นมือออกไป เอมม่ามองโฮเวิร์ดก่อนส่งให้
“บอกท่านหญิงด้วยว่ารถพร้อมแล้วนะครับ”โฮเวิร์ดรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ยอมให้เข้าไปแน่ จึงฝากบอก
“ยังไม่มีอะไรพร้อม จนกว่าฉันจะบอกว่าพร้อม” อัสซิมบอกแล้วเปิดประตูล็อค ก่อนเดินขึ้นชั้นบนแล้วส่งเสื้อผ้าให้เธอเปลี่ยน “จะไปไหน”
“ฉันจะพักสมองที่กระท่อมล่าสัตว์น่ะ แล้วก็หลบหน้าคนด้วย” เจนบอกตามตรงขณะแต่งตัว ก่อนมองโต๊ะเครื่องแป้งของเขา แล้วถอนหายใจยาว
“มีอะไรเหรอ” เขาเห็นเธอมองไปรอบๆ แล้วถอนหายใจ ก็นึกแปลกใจ
“คือฉันอยากได้เครื่องสำอางน่ะ เฮ้อ สงสัยเอมม่าจะลืมไปว่านี่มันห้องผู้ชาย ถึงไม่หยิบกระเป๋าเครื่องสำอางมาให้” เจนอธิบายแล้วถอนหายใจ
“หมายถึงไอ้กล่องที่คนสนิทคุณถือหรือเปล่า ผมไม่ได้หยิบมาด้วยน่ะ เอามาแต่เสื้อผ้าคุณ แล้วก็ปิดประตู” อัสซิมบอกหน้าตาเฉย
“เฮ้อ คุณนี่ผู้ชายจริงๆ เอาล่ะ ฉันกลับก่อนนะคะ สักวันเราคงได้เจอกันอีกมั้ง” เจนบอกหลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว
“คุณสวยขนาดนี้ ไม่ต้องแต่งหน้าหรอกน่า” อัสซิมบอกก่อนดึงแขนเธอไว้ “รอผมเสร็จธุระก่อน แล้วไปพร้อมกัน”
“คุณไม่เข้าใจ ฉันต้องการอยู่ตามลำพัง” เจนอธิบายความแต่เขาไม่รับฟัง แล้วเดินไปเก็บของ “คุณฟังฉันอยู่หรือเปล่า”
“ฟังสิ แต่คุณต้องให้ผมอยู่ด้วยจนกว่าผมจะกลับ แล้วคุณจะอยู่คนเดียวนานแค่ไหนก็ได้” อัสซิมไม่ฟังเสียง คว้าเอาเอกสารที่จำเป็นใส่กระเป๋า ส่วนของมีค่าให้คาลิมเก็บตามไปเท่านั้น “เอาล่ะ ผมพร้อมแล้ว”
“นี่คุณไม่ฟังฉันเลยใช่ไหม” เจนถามซ้ำอีกครั้งก่อนโดนเขาโอบเอวพาลงไปด้านล่าง
“คุณเห็นผมอุดหูหรือยังไง ผมได้ยิน แต่ผมจะทำตามใจผม” อัสซิมลงมาถึงด้านล่างก็ส่งกระเป๋าให้คาลิม แล้วสั่งงาน “เก็บของที่เหลือแล้วตามมาด้วยนะ จ่ายเงินค่าที่พักให้เรียบร้อยล่ะ”
“ท่านจะไปกับพวกเขาหรือครับ” คาลิมถามด้วยความเป็นห่วง
“แกก็ไปด้วยกันสิ ให้ยาซิดจัดการเรื่องที่เหลือ” อัสซิมสั่งการเสร็จก็ไปขึ้นรถเธอที่จอดอยู่ “ไม่ได้มีเวลาทั้งวันนะ แล้วฉันก็เริ่มหิวแล้วด้วย”
“ครับ นาย” คาลิมหันไปพยักหน้ากับยาซิด แล้วสั่งให้คนสนิทเขาอีกต่ออยู่เป็นเพื่อนยาซิดเพื่อจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ก่อจะให้อีกกอีกกลุ่มขับรถอีกคันตามไป
เจนกระแทกลมหายใจเมื่อต้องนั่งด้านหลังกับอัสซิม ไม่รู้ว่าใครจะดื้อกว่ากันระหว่างเขากับเธอ
“เอมม่าเธอไปขับรถ โฮเวิร์ดไปขึ้นรถพวกเขา จะได้นำทางได้ ให้คาลิมมานั่งข้างเอมม่า” เจนสั่งชัดเจนแล้วมองออกไปนอกรถ
“ครับ ท่านหญิง” โฮเวิร์ดลงจากรถทันทีอย่างไม่ลังเล ขณะที่เอมม่าย้ายมาที่ฝั่งคนขับ ทั้งสองพยักหน้าให้กันแล้วแยกย้ายกันทำหน้าที่
อัมซิมมองเจนสั่งทั้งสองก็รู้ว่า ถ้าสั่งให้ไปทำอะไรที่เสี่ยงตาย คาดว่าทั้งสองคงต้องทำแน่นอน เขากวักมือให้คาลิมนั่งที่ด้านข้างคนขับ สักพักเอมม่าก็ออกรถเพื่อเดินทางไปดาฟรานช์
“แวะทานอาหารเช้าที่ร้านแม็กซีมนะ” เจนบอกเพราะเธอก็เริ่มหิวเช่นกัน
“ได้ค่ะ ท่านหญิง” เอมม่ารับคำแล้วเร่งเครื่องทันที
คาลิมรู้สึกได้ถึงการขับรถของเอมม่า มองไปทางด้านหลังเห็นเจนกับอัสซิมแยกกันนั่งชิดประตูคนละด้าน ดูรักษาระยะห่างอยู่มาก ทั้งที่เมื่อคืนไล่ทุกคนไปให้ห่าง ไม่ยอมให้ใครเข้าประตู
ต่างฝ่ายต่างมองออกไปนอกหน้าต่าง สักพักเจนก็เอาแท็ปเลตออกมาทำงาน อัสซิมก็เช่นเดียวกัน จนกระทั่งถึงร้าน เอมม่าจอดรถได้นิ่มนวล เพราะกะระยะและความเร็วได้อย่างดี เธอจอดแล้วก็เปิดประตูให้ท่านหญิง
เมื่อท่านหญิงลงจากรถแล้วก็ก้าวเท้าเดินทันที โดยไม่รออัสซิม เมื่ออัสซิมลงจากรถได้ก็กระชากหล่อนกลับมา แล้วโอบไหล่พาเดินไปด้วยกัน
โฮเวิร์ดไม่อยากให้เจ้านายสนิทสนมกับเจ้าพ่อบ่อน้ำมันคนนี้เท่าไรนัก แต่คงไม่นานนักหรอก เพราะยังไงความสัมพันธ์ครั้งนี้คงไม่อยู่นานนัก
เจนสั่งอาหารเช้าให้ตัวเอง แล้วเขาก็สั่งเอง เขาดื่มกาแฟแก้วแรกก็ทำงานของเขาต่อ พออาหารของเธอมา เขาชะงัก เพราะอุดมไปด้วยเบค่อนและแฮมจากหมูที่เขาไม่สามารถทานได้ ส่วนของเขาเป็นเนื้อย่างที่เป็นเครื่องเคียงของออมเล็ต นมแพะแสนอร่อย พอเธอทานเสร็จแล้ว ก็จะมีอาโฟกาโต้พร้อมขนมปังปิ้ง
“ขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะ” เจนลุกไปเข้าห้องน้ำ และออกมาของหวานก็วางอยู่ที่โต๊ะ เห็นเขาทานของเธอไปกว่าครึ่งแล้วก็ขมวดคิ้ว “ทำไมไม่สั่งของคุณเองล่ะ”
“ก็แบ่งกันทานได้นี่ ตั้งเยอะ คุณทานไม่หมดไม่ใช่เหรอ” อัสซิมยักไหล่ไม่สนใจเท่าไรนัก
“แล้วทำไมไม่รอทานพร้อมกัน” เจนส่ายหน้าช้าๆ
“ก็ฉันจะทานกับเธอได้ยังไง ในเมื่อเธอเพิ่งทานเบค่อนกับแฮมไป อย่าลืมสิว่าฉันไม่กินหมู” อัสซิมอธิบายอย่างไม่ใส่ใจนัก
“ก็น่าจะสั่งเอง เอาเถอะ” เจนทานที่เหลือจนหมด ก่อนบอก “ถามจริงๆ เถอะนะ เวลาเราจูบกัน คุณไม่เห็นสนใจว่าฉันทานหมูมาหรือเปล่า”
“เวลาแบบนั้นใครเขาจะไปสนใจล่ะ หรือคุณคิดเรื่องนั้น ตอนเรามีอะไรกัน” อัสซิมถามแล้วก็หัวเราะ เมื่อเธอยกมือจะตบหน้าเขา เขาก็จับข้อมือเธอเอาไว้ก่อน
เจนสะบัดมือจนหลุด เพราะเขาไม่ได้จับมือแน่นเกินไปนัก แล้วสั่งจ่ายเงิน แต่คาลิมเป็นคนจ่าย เธอจึงลุกไปขึ้นรถที่เอมม่ายืนรออยู่ อัสซิมเดินตามมาด้วย
เขายังคงสวมเสื้อแขนยาวและผ้าคลุมศีรษะตามแบบฉบับอาหรับ ทำให้ดูโดดเด่นเกินไปสำหรับสุภาพสตรีชนชั้นสูงอย่างเจน เธอสวมชุดกลางวันดูสวยสดใส ถึงไม่ค่อยมีใครรู้จักเธอนัก แต่ก็ชวนให้คนสนใจได้มากขึ้น
โฮเวิร์ดต้องขอความร่วมมือกับร้านแม็กซีมที่รู้จักท่านหญิงแห่งฮาร์ทฟอร์ดให้ปิดเรื่องนี้ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะหยุดความเสียหายครั้งนี้ได้แค่ไหน
“เอมม่าแวะทานมื้อเที่ยงที่ปราสาทวอริคนะ ฉันคงต้องไปแวะเยี่ยมลูกพี่ลูกน้องฉันเสียหน่อย ได้ยินว่าริชาร์ดไม่ค่อยสบายเท่าไร” เจนบอกคนสนิทอย่างไม่ใส่ใจนัก
“แต่ว่าท่านหญิงคะ เราทานที่อื่นดีกว่าไหมคะ ร้านแชงค์ก็อยู่ระหว่างทางนะคะ” เอมม่าไม่ต้องให้เจ้านายพาชาวอาหรับไปให้ญาติรู้จักเจ้าปัญหา
“ทำไม ก็ฉันสัญญากับริชาร์ดว่าถ้าจะไปดาฟรานช์จะแวะไปเยี่ยม” เจนบอกอย่างไม่ใส่ใจนัก เธอมีธุระอื่นที่ต้องจัดการด้วย
“ผมว่าเอมม่าพูดถูกนะครับ ท่านหญิง เจ้านายผมไม่สะดวกพบแขก” คาลิมค้านด้วยอีกแรง
“งั้นเอมม่าไปส่งฉันที่ปราสาทวอริค แล้วเธอก็ให้คนพาพวกเขาไปทานอาหารร้านแชงค์แล้วกัน ร้านนั้นเสต็กเนื้ออร่อยมาก พวกคุณคงพอใจ” เจนโบกมือไม่ให้ใครแย้ง แล้วก็อ่านเอกสารงานทางแท็ปเล็ตต่อ
“แล้วอาหารที่ปราสาทวอริคอร่อยหรือเปล่าล่ะ” อัสซิมถามขึ้นทำเอาอีกสองคนด้านหน้างุนงงหนัก
“ก็ไม่ต่างจากที่ปราสาทท่านพ่อเท่าไร” เจนอธิบายโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง
“งั้นก็อร่อยสินะ ฉันจะลองดู” อัสซิมบอกแล้วทำงานของเขาต่อ
“มันคงไม่อร่อยเพราะคนร่วมโต๊ะมากกว่า ฉันว่าคุณทานกับคนของคุณที่ร้านแชงค์น่ะ ดีแล้วค่ะ” เจนคิดได้แล้วก็บอกเขาตามตรง
“ไม่อร่อยมื้อเดียวก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง” อัสซิมสรุปอย่างไม่เรื่องมาก
เจนไม่คิดจะค้านอีก หากไม่ใช่เพราะญาติเธอร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง และตอนเป็นเด็กสนิทกันมากแล้วล่ะก็ เธอก็ไม่อยากเฉียดไปที่นั่น ตั้งแต่เกิดเรื่องที่ตะวันออกกลาง เธอก็สูญเสียญาติของพ่อไปหลายคน ทำให้ไม่ค่อยมีใครอยากพบเธอเท่าไรนัก
***************************
เมื่อถึงปราสาทวอริคแล้ว เจนพาอัสซิมเข้าพบอาหนุ่มและอาสะใภ้ ขณะเดินทางเอมม่าได้ส่งข้อความบอกโฮเวิร์ดให้แจ้งทางนี้ก่อนแล้ว และเธอไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมอาสะใภ้จึงออกมารับหน้าเธอด้วย
“ไม่พบกันนานเลยนะ เจน” รีแอนน์ทักทายหลานของสามีด้วยรอยยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่ไม่น่าพิสมัยนัก
“ค่ะ พอดียุ่งกับงานที่ต้องทำค่ะ นี่คุณมาห์นาซ เพื่อนของฉันค่ะ ท่านอา” เจนแนะนำอัสซิมให้อารู้จัก
“ไม่ทราบว่าคุณมาห์นาซทำงานอะไรเหรอครับ” ท่านเอิร์ลแห่งวอริคถามตามมารยาท
“ผมเป็นเจ้าของบริษัทที่ได้สัมปทานบ่อน้ำมันครับ” อัสซิมบอกเล่าโดยไม่ต้องปิดบัง
“แล้วรู้จักกับหลานสาวผมได้ยังไงครับ” ท่านเอิร์ลแห่งวอริคถามอย่างไม่ใส่ใจนัก
“เป็นเรื่องบังเอิญที่เราพบกันที่งานเลี้ยงแห่งหนึ่งครับ” อัสซิมเล่าสั้นๆ ไม่ขยายความมาก
“ดูเหมือนเจนจะคบหาแต่คนประเภทเดียวกันนะ” รีแอนน์เหน็บแนมอยู่ในที
“รีแอนน์ เธอควรเรียกเจนว่าท่านหญิงฮาร์ทฟอร์ดถึงจะถูกนะ ถึงอย่างไรเจนก็เป็นบุตรีคนเดียวของท่านพี่ฉัน อย่าได้ลืมความสำคัญข้อนี้ไปเสียล่ะ” ท่านเอิร์ลแห่งวอริคเตือนคามสำคัญของหลานสาว
อย่างไรหลานสาวของเขาก็เป็นเชื้อพระวงศ์มาตั้งแต่เกิด และภรรยาเขาสมควรให้เกียรติหลานสาวเขาอย่างเหมาะสม
“เจนเขาไม่ได้เคร่งครัดอะไรไม่ใช่เหรอคะ ดูจากวิธีการคบเพื่อนของเขา” รีแอนน์กลับไม่ยอมแพ้
“ขอโทษแทนภรรยาที่ไม่รู้จักมารยาทของอาด้วยนะ เจน” ท่านเอิร์ลแห่งวอริคพูดและกุมมือหลานสาวอย่างจริงใจ
รีแอนน์เห็นว่าสามีไม่เข้าข้างตัวเอง ก็ขอตัวไปดูลูกสาวคนโตที่ไม่สบาย จนต้องกลับมาจากโรงเรียนประจำ
“หวังว่าหลานจะเข้าใจรีแอนน์” ท่านเอิร์ลแห่งวอริคยังคงเป็นกังวล
“หลานขอตัวไปเยี่ยมริชาร์ดด้วยนะคะ ทางบ้านนำของฝากมาให้ริชาร์ดกับท่านอาแล้วใช่ไหมคะ” เจนถามให้แน่ใจอีกครั้ง
“แอนเดอสันทำงานของเขาได้ดีมาก และส่งของฝากมาให้ริชาร์ดอย่างสม่ำเสมอ” ท่านเอิร์ลแห่งวอริคบอกหลานสาว “ไปเถอะ ตามเอริกส์ไปเถอะ เขาจะนำทางหลานไปที่ห้องของริชาร์ดเอง”
“ขอพาเพื่อนของหลานไปด้วยนะคะ” เจนขออนุญาต
“ไปเถอะ เสร็จแล้วเราจะร่วมทานอาหารเที่ยงกัน แล้วคุยธุระของเราให้เสร็จ ก่อนหลานเดินทางไปดาฟรานช์” ท่านเอิร์ลแห่งวอริคออกปากอนุญาตแล้วก็โบกมือให้คนทั้งสองไป
อัสซิมเดินตามเจนไป เขารู้แล้วว่าเธอไม่ได้บังเอิญแวะทานอาหารระหว่างทาง แต่เป็นการมาทำธุระกับญาติมากกว่า ก่อนกระซิบถาม “คุยกันเป็นทางการอย่างนี้ตลอดเลยเหรอ”
“ท่านอาเป็นคนหนุ่มที่มีความเป็นชาตินิยมสูง ท่านหัวอนุรักษ์และฉันก็เห็นว่าไม่แปลกอะไร ถ้าจะอนุรักษ์ประเพณีไว้” เจนอธิบายเบาๆ แม้จะรู้ว่าพ่อบ้านจะได้ยินทุกคำพูดก็ตาม
**************************
สวัสดีค่ะ คุณผู้อ่านทุกท่าน
เอ๊ะ ตาฝาดหรือเปล่า...
ไม่หรอกค่ะ มาเร็วแบบนี้เพราะช่วงนี้โอกาสพิเศษๆ ค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนิยายนะคะ
ป.ล. ขอรับคำแนะนำจากผู้อ่านเพื่อนิยายเรื่องนี้นะคะ
เหตุอย่างที่บอกค่ะ เป็นเรื่องไม่ถนัดและพยายามหลีกเลี่ยงรายละเอียดของศาสนา
เนื่องจากเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ถ้ามีช่วงไหนอ่านแล้วรู้สึกขัดๆ ก็ขอคำแนะนำด้วยนะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
คุณ sai --- เดี๋ยวก็เย็นแล้วค่ะ เย๊นเย็น
พี่ตุ้งแช่ --- ไม่ยอมแน่อยู่แล้วค่า อิอิ
ป.ล.
- ใครที่ต้องการพาสจะเมลมาที่ plerngwaree@hotmail.com ก็ได้ค่ะ
- ติดตามข่าวสารต่างๆ ได้ที่ www.facebook.com/plerngwaree
- คนรักเฮีย "พาย" อย่าพลาดเฮีย "พาย" ปกใหม่กำลังจะวางแผงแล้วค่ะ
**********************************
eBooks ผลงานที่ผ่านมานะคะ
1. ด้วยหัวใจ...พันรัก (229 บาท / 9.99$)
- www.mebmarket.com/index.php?action=BookD...QiO3M6NDoiNDQ2NiI7fQ
- www.ebooks.in.th/ebook/13221/ด้วยหัวใจ...พันรัก
2. เราสามคน..หนทางเดียว (159บาท / 6.99$)
- www.mebmarket.com/index.php?action=BookD...QiO3M6NDoiNDQyNyI7fQ
- www.ebooks.in.th/ebook/13203/เราสามคน..หนทางเดียว
3. ตามตะวัน ณ จันทร์พันดาว (159฿ / 6.99$)
- www.mebmarket.com/index.php?action=BookD...QiO3M6NDoiNDQ2OSI7fQ
- www.ebooks.in.th/ebook/13231/ตามตะวัน_ณ_จันทร์พันดาว
4. แผนร้ายในทางรัก (139บาท / 5.99$)
- www.mebmarket.com/index.php?action=BookD...QiO3M6NDoiNDI2MyI7fQ
- www.ebooks.in.th/ebook/13179/แผนร้ายในทางรัก
ขอบคุณที่ติดตามนิยายนะคะ
เมื่อแสงสว่างเข้ามากระทบสายตาของเธอ เธอก็ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ได้ยินเสียงลมหายใจข้างหู ถึงรู้ว่าเขากำลังกอดเธอแบบแนบชิด ผิดกับทุกที แขนเขากอดก่ายอยู่บนตัวเธอ และเธอก็ปวดหัวกับตัวเองมากขึ้น เมื่อฤทธิ์ของการตากสายฝนและความเหนื่อยล้าเมื่อคืนกำลังโจมตีเธออยู่
เธอเอามือเขาออกจากตัวแล้วค่อยเดินไปอาบน้ำ ระหว่างไปห้องน้ำก็ต้องปวดหัวเพราะเสื้อผ้าเธอเปียกชุ่มอยู่กับพื้น มือถือเธอก็ไม่เอามา จึงหยิบเสื้อคลุมของโรงแรมมาสวมไว้ หลังอาบน้ำเสร็จ เธอใช้โทรศัพท์ของโรงแรม และกดโทรไปหาคนสนิท ขอเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนเพื่อใส่กลับ
อารมณ์อ่อนไหวไม่ควรเข้ามาโจมตีเธอในเวลาอย่างนี้ เธอกดโทรอีกครั้งเพื่อเช็คที่บ้าน เจอคุณแอนเดอสัน จึงถามถึงพ่อ “ท่านพ่อเป็นยังไงบ้าง”
“ตื่นแต่เช้าแล้วครับ กำลังกังวลถึงท่านหญิงอยู่” คุณแอนเดอสันรายงานตามตรง
“ฝากบอกท่านพ่อด้วยว่าฉันไม่เป็นไร ฉันพักอยู่ที่โรงแรม ยังไงคุณแอนเดอสันให้ใครจัดของให้ฉันสักสองอาทิตย์ ฉันจะไปกระท่อมล่าสัตว์ดาฟรานช์บ่ายวันนี้แหละ อยากไปนอนพักสักหน่อยค่ะ” เจนบอกปลายสาย ก่อนบอกอีกเรื่อง “ให้ใครโทรไปบอกจอร์จเรื่องหมั้นด้วยนะคะ ว่าฉันยังไม่พร้อม”
“ได้ครับ ท่านหญิง ส่วนเรื่องที่กระท่อมดาฟรานช์ ผมให้คนไปจัดเตรียมและดูแลความปลอดภัยให้ท่านหญิงตั้งแต่วันที่ท่านหญิงแจ้งแล้วครับ ท่านหญิงสามารถไปพักได้เลยครับ” คุณแอนเดอสันรายงานตามจริง
“คุณช่างรู้ใจฉันจริงๆ สมเป็นสุดยอดพ่อบ้านสามปีซ้อน ขอบคุณมากนะคะ ฉันจะไม่ลืมบุญคุณเลยค่ะ” เจนรู้ว่ายังไงคุณแอนเดอสันก็เข้าใจเธอ
เพราะเขาเป็นคนสอนให้เธอรู้จักใช้ชีวิตในวงสังคมอังกฤษที่แสนจะโหดร้ายนั่นเอง
เสียงเปิดประตูออกมาจากห้องนอนทำให้เธอต้องหันไปมอง เห็นเขาแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ก็รู้ว่าเขาคงเข้าห้องน้ำต่อจากเธอ เมื่อเขาออกมาก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขน แล้วจูบเธออย่างรวดเร็ว
“ฉันทำให้คุณตื่นเหรอ” เจนถามเขาแล้วประคองดวงหน้าหล่อคมของเขา หนวดเคราของเขายังคงอยู่ เพียงตกแต่งให้เรียบร้อยเท่านั้น เธอสัมผัสหนวดเคราของเขาแล้วก็หัวเราะ
“อย่าบอกว่าเพราะหนวดเคราของผมทำให้คุณเห็นผมเป็นผม” อัสซิมมองเธอยิ้มหวานให้
หากพอฟังแบบนั้นแล้วรอยยิ้มของเธอก็หายไปอย่างรวดเร็ว และผละออกจากอ้อมแขนเขา เธอมองเขาแล้วกอดอก ก่อนบอกเขา “ได้โปรดลืมสิ่งที่เราคุยกันเมื่อคืนให้หมดด้วยนะคะ”
“คงยากจะลืม” อัสซิมไม่ใส่ใจนัก เห็นเธอสวมแต่เสื้อคลุมเพียงตัวเดียวก็อุ้มร่างบางขึ้นแล้วพากลับเข้าไปในห้อง
“ปล่อยฉันนะ อุ้มฉันทำไม” เจนตกใจเมื่อเขาอุ้มเธอเข้าห้องนอน
“ผมไม่อยากให้ใครเห็นคุณในแบบนี้ ถ้าเอาเสื้อคลุมออก คุณก็กำลังเปลือยอยู่ รู้ตัวไหม ทำไมออกมาโทรศัพท์ข้างนอกล่ะ” อัสซิมวางเธอลงบนเตียงอย่างเบามือ
“ก็ฉันนึกว่าคุณหลับอยู่” เจนแก้ตัวด้วยสีหน้าแดงระเรื่อ
“ให้คนของคุณเอาเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้แล้วหรือยัง” อัสซิมเปลี่ยนเรื่องคุย มองเธอลุกไปยืนที่หน้าต่าง ทอดสายตามองที่สนาม
“เดี๋ยวคงเอามาให้ล่ะมั้ง เพราะปกติจะมีชุดสำรองอยู่ในรถค่ะ” สิ้นเสียงของเจนแล้วก็มีเสียงกดกริ่ง
อัสซิมเดินออกไปข้างนอกแล้วเปิดประตู แต่พออีกฝ่ายจะเข้ามา เขาก็ยื่นมือออกไป เอมม่ามองโฮเวิร์ดก่อนส่งให้
“บอกท่านหญิงด้วยว่ารถพร้อมแล้วนะครับ”โฮเวิร์ดรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ยอมให้เข้าไปแน่ จึงฝากบอก
“ยังไม่มีอะไรพร้อม จนกว่าฉันจะบอกว่าพร้อม” อัสซิมบอกแล้วเปิดประตูล็อค ก่อนเดินขึ้นชั้นบนแล้วส่งเสื้อผ้าให้เธอเปลี่ยน “จะไปไหน”
“ฉันจะพักสมองที่กระท่อมล่าสัตว์น่ะ แล้วก็หลบหน้าคนด้วย” เจนบอกตามตรงขณะแต่งตัว ก่อนมองโต๊ะเครื่องแป้งของเขา แล้วถอนหายใจยาว
“มีอะไรเหรอ” เขาเห็นเธอมองไปรอบๆ แล้วถอนหายใจ ก็นึกแปลกใจ
“คือฉันอยากได้เครื่องสำอางน่ะ เฮ้อ สงสัยเอมม่าจะลืมไปว่านี่มันห้องผู้ชาย ถึงไม่หยิบกระเป๋าเครื่องสำอางมาให้” เจนอธิบายแล้วถอนหายใจ
“หมายถึงไอ้กล่องที่คนสนิทคุณถือหรือเปล่า ผมไม่ได้หยิบมาด้วยน่ะ เอามาแต่เสื้อผ้าคุณ แล้วก็ปิดประตู” อัสซิมบอกหน้าตาเฉย
“เฮ้อ คุณนี่ผู้ชายจริงๆ เอาล่ะ ฉันกลับก่อนนะคะ สักวันเราคงได้เจอกันอีกมั้ง” เจนบอกหลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว
“คุณสวยขนาดนี้ ไม่ต้องแต่งหน้าหรอกน่า” อัสซิมบอกก่อนดึงแขนเธอไว้ “รอผมเสร็จธุระก่อน แล้วไปพร้อมกัน”
“คุณไม่เข้าใจ ฉันต้องการอยู่ตามลำพัง” เจนอธิบายความแต่เขาไม่รับฟัง แล้วเดินไปเก็บของ “คุณฟังฉันอยู่หรือเปล่า”
“ฟังสิ แต่คุณต้องให้ผมอยู่ด้วยจนกว่าผมจะกลับ แล้วคุณจะอยู่คนเดียวนานแค่ไหนก็ได้” อัสซิมไม่ฟังเสียง คว้าเอาเอกสารที่จำเป็นใส่กระเป๋า ส่วนของมีค่าให้คาลิมเก็บตามไปเท่านั้น “เอาล่ะ ผมพร้อมแล้ว”
“นี่คุณไม่ฟังฉันเลยใช่ไหม” เจนถามซ้ำอีกครั้งก่อนโดนเขาโอบเอวพาลงไปด้านล่าง
“คุณเห็นผมอุดหูหรือยังไง ผมได้ยิน แต่ผมจะทำตามใจผม” อัสซิมลงมาถึงด้านล่างก็ส่งกระเป๋าให้คาลิม แล้วสั่งงาน “เก็บของที่เหลือแล้วตามมาด้วยนะ จ่ายเงินค่าที่พักให้เรียบร้อยล่ะ”
“ท่านจะไปกับพวกเขาหรือครับ” คาลิมถามด้วยความเป็นห่วง
“แกก็ไปด้วยกันสิ ให้ยาซิดจัดการเรื่องที่เหลือ” อัสซิมสั่งการเสร็จก็ไปขึ้นรถเธอที่จอดอยู่ “ไม่ได้มีเวลาทั้งวันนะ แล้วฉันก็เริ่มหิวแล้วด้วย”
“ครับ นาย” คาลิมหันไปพยักหน้ากับยาซิด แล้วสั่งให้คนสนิทเขาอีกต่ออยู่เป็นเพื่อนยาซิดเพื่อจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ก่อจะให้อีกกอีกกลุ่มขับรถอีกคันตามไป
เจนกระแทกลมหายใจเมื่อต้องนั่งด้านหลังกับอัสซิม ไม่รู้ว่าใครจะดื้อกว่ากันระหว่างเขากับเธอ
“เอมม่าเธอไปขับรถ โฮเวิร์ดไปขึ้นรถพวกเขา จะได้นำทางได้ ให้คาลิมมานั่งข้างเอมม่า” เจนสั่งชัดเจนแล้วมองออกไปนอกรถ
“ครับ ท่านหญิง” โฮเวิร์ดลงจากรถทันทีอย่างไม่ลังเล ขณะที่เอมม่าย้ายมาที่ฝั่งคนขับ ทั้งสองพยักหน้าให้กันแล้วแยกย้ายกันทำหน้าที่
อัมซิมมองเจนสั่งทั้งสองก็รู้ว่า ถ้าสั่งให้ไปทำอะไรที่เสี่ยงตาย คาดว่าทั้งสองคงต้องทำแน่นอน เขากวักมือให้คาลิมนั่งที่ด้านข้างคนขับ สักพักเอมม่าก็ออกรถเพื่อเดินทางไปดาฟรานช์
“แวะทานอาหารเช้าที่ร้านแม็กซีมนะ” เจนบอกเพราะเธอก็เริ่มหิวเช่นกัน
“ได้ค่ะ ท่านหญิง” เอมม่ารับคำแล้วเร่งเครื่องทันที
คาลิมรู้สึกได้ถึงการขับรถของเอมม่า มองไปทางด้านหลังเห็นเจนกับอัสซิมแยกกันนั่งชิดประตูคนละด้าน ดูรักษาระยะห่างอยู่มาก ทั้งที่เมื่อคืนไล่ทุกคนไปให้ห่าง ไม่ยอมให้ใครเข้าประตู
ต่างฝ่ายต่างมองออกไปนอกหน้าต่าง สักพักเจนก็เอาแท็ปเลตออกมาทำงาน อัสซิมก็เช่นเดียวกัน จนกระทั่งถึงร้าน เอมม่าจอดรถได้นิ่มนวล เพราะกะระยะและความเร็วได้อย่างดี เธอจอดแล้วก็เปิดประตูให้ท่านหญิง
เมื่อท่านหญิงลงจากรถแล้วก็ก้าวเท้าเดินทันที โดยไม่รออัสซิม เมื่ออัสซิมลงจากรถได้ก็กระชากหล่อนกลับมา แล้วโอบไหล่พาเดินไปด้วยกัน
โฮเวิร์ดไม่อยากให้เจ้านายสนิทสนมกับเจ้าพ่อบ่อน้ำมันคนนี้เท่าไรนัก แต่คงไม่นานนักหรอก เพราะยังไงความสัมพันธ์ครั้งนี้คงไม่อยู่นานนัก
เจนสั่งอาหารเช้าให้ตัวเอง แล้วเขาก็สั่งเอง เขาดื่มกาแฟแก้วแรกก็ทำงานของเขาต่อ พออาหารของเธอมา เขาชะงัก เพราะอุดมไปด้วยเบค่อนและแฮมจากหมูที่เขาไม่สามารถทานได้ ส่วนของเขาเป็นเนื้อย่างที่เป็นเครื่องเคียงของออมเล็ต นมแพะแสนอร่อย พอเธอทานเสร็จแล้ว ก็จะมีอาโฟกาโต้พร้อมขนมปังปิ้ง
“ขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะ” เจนลุกไปเข้าห้องน้ำ และออกมาของหวานก็วางอยู่ที่โต๊ะ เห็นเขาทานของเธอไปกว่าครึ่งแล้วก็ขมวดคิ้ว “ทำไมไม่สั่งของคุณเองล่ะ”
“ก็แบ่งกันทานได้นี่ ตั้งเยอะ คุณทานไม่หมดไม่ใช่เหรอ” อัสซิมยักไหล่ไม่สนใจเท่าไรนัก
“แล้วทำไมไม่รอทานพร้อมกัน” เจนส่ายหน้าช้าๆ
“ก็ฉันจะทานกับเธอได้ยังไง ในเมื่อเธอเพิ่งทานเบค่อนกับแฮมไป อย่าลืมสิว่าฉันไม่กินหมู” อัสซิมอธิบายอย่างไม่ใส่ใจนัก
“ก็น่าจะสั่งเอง เอาเถอะ” เจนทานที่เหลือจนหมด ก่อนบอก “ถามจริงๆ เถอะนะ เวลาเราจูบกัน คุณไม่เห็นสนใจว่าฉันทานหมูมาหรือเปล่า”
“เวลาแบบนั้นใครเขาจะไปสนใจล่ะ หรือคุณคิดเรื่องนั้น ตอนเรามีอะไรกัน” อัสซิมถามแล้วก็หัวเราะ เมื่อเธอยกมือจะตบหน้าเขา เขาก็จับข้อมือเธอเอาไว้ก่อน
เจนสะบัดมือจนหลุด เพราะเขาไม่ได้จับมือแน่นเกินไปนัก แล้วสั่งจ่ายเงิน แต่คาลิมเป็นคนจ่าย เธอจึงลุกไปขึ้นรถที่เอมม่ายืนรออยู่ อัสซิมเดินตามมาด้วย
เขายังคงสวมเสื้อแขนยาวและผ้าคลุมศีรษะตามแบบฉบับอาหรับ ทำให้ดูโดดเด่นเกินไปสำหรับสุภาพสตรีชนชั้นสูงอย่างเจน เธอสวมชุดกลางวันดูสวยสดใส ถึงไม่ค่อยมีใครรู้จักเธอนัก แต่ก็ชวนให้คนสนใจได้มากขึ้น
โฮเวิร์ดต้องขอความร่วมมือกับร้านแม็กซีมที่รู้จักท่านหญิงแห่งฮาร์ทฟอร์ดให้ปิดเรื่องนี้ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะหยุดความเสียหายครั้งนี้ได้แค่ไหน
“เอมม่าแวะทานมื้อเที่ยงที่ปราสาทวอริคนะ ฉันคงต้องไปแวะเยี่ยมลูกพี่ลูกน้องฉันเสียหน่อย ได้ยินว่าริชาร์ดไม่ค่อยสบายเท่าไร” เจนบอกคนสนิทอย่างไม่ใส่ใจนัก
“แต่ว่าท่านหญิงคะ เราทานที่อื่นดีกว่าไหมคะ ร้านแชงค์ก็อยู่ระหว่างทางนะคะ” เอมม่าไม่ต้องให้เจ้านายพาชาวอาหรับไปให้ญาติรู้จักเจ้าปัญหา
“ทำไม ก็ฉันสัญญากับริชาร์ดว่าถ้าจะไปดาฟรานช์จะแวะไปเยี่ยม” เจนบอกอย่างไม่ใส่ใจนัก เธอมีธุระอื่นที่ต้องจัดการด้วย
“ผมว่าเอมม่าพูดถูกนะครับ ท่านหญิง เจ้านายผมไม่สะดวกพบแขก” คาลิมค้านด้วยอีกแรง
“งั้นเอมม่าไปส่งฉันที่ปราสาทวอริค แล้วเธอก็ให้คนพาพวกเขาไปทานอาหารร้านแชงค์แล้วกัน ร้านนั้นเสต็กเนื้ออร่อยมาก พวกคุณคงพอใจ” เจนโบกมือไม่ให้ใครแย้ง แล้วก็อ่านเอกสารงานทางแท็ปเล็ตต่อ
“แล้วอาหารที่ปราสาทวอริคอร่อยหรือเปล่าล่ะ” อัสซิมถามขึ้นทำเอาอีกสองคนด้านหน้างุนงงหนัก
“ก็ไม่ต่างจากที่ปราสาทท่านพ่อเท่าไร” เจนอธิบายโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง
“งั้นก็อร่อยสินะ ฉันจะลองดู” อัสซิมบอกแล้วทำงานของเขาต่อ
“มันคงไม่อร่อยเพราะคนร่วมโต๊ะมากกว่า ฉันว่าคุณทานกับคนของคุณที่ร้านแชงค์น่ะ ดีแล้วค่ะ” เจนคิดได้แล้วก็บอกเขาตามตรง
“ไม่อร่อยมื้อเดียวก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง” อัสซิมสรุปอย่างไม่เรื่องมาก
เจนไม่คิดจะค้านอีก หากไม่ใช่เพราะญาติเธอร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง และตอนเป็นเด็กสนิทกันมากแล้วล่ะก็ เธอก็ไม่อยากเฉียดไปที่นั่น ตั้งแต่เกิดเรื่องที่ตะวันออกกลาง เธอก็สูญเสียญาติของพ่อไปหลายคน ทำให้ไม่ค่อยมีใครอยากพบเธอเท่าไรนัก
***************************
เมื่อถึงปราสาทวอริคแล้ว เจนพาอัสซิมเข้าพบอาหนุ่มและอาสะใภ้ ขณะเดินทางเอมม่าได้ส่งข้อความบอกโฮเวิร์ดให้แจ้งทางนี้ก่อนแล้ว และเธอไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมอาสะใภ้จึงออกมารับหน้าเธอด้วย
“ไม่พบกันนานเลยนะ เจน” รีแอนน์ทักทายหลานของสามีด้วยรอยยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่ไม่น่าพิสมัยนัก
“ค่ะ พอดียุ่งกับงานที่ต้องทำค่ะ นี่คุณมาห์นาซ เพื่อนของฉันค่ะ ท่านอา” เจนแนะนำอัสซิมให้อารู้จัก
“ไม่ทราบว่าคุณมาห์นาซทำงานอะไรเหรอครับ” ท่านเอิร์ลแห่งวอริคถามตามมารยาท
“ผมเป็นเจ้าของบริษัทที่ได้สัมปทานบ่อน้ำมันครับ” อัสซิมบอกเล่าโดยไม่ต้องปิดบัง
“แล้วรู้จักกับหลานสาวผมได้ยังไงครับ” ท่านเอิร์ลแห่งวอริคถามอย่างไม่ใส่ใจนัก
“เป็นเรื่องบังเอิญที่เราพบกันที่งานเลี้ยงแห่งหนึ่งครับ” อัสซิมเล่าสั้นๆ ไม่ขยายความมาก
“ดูเหมือนเจนจะคบหาแต่คนประเภทเดียวกันนะ” รีแอนน์เหน็บแนมอยู่ในที
“รีแอนน์ เธอควรเรียกเจนว่าท่านหญิงฮาร์ทฟอร์ดถึงจะถูกนะ ถึงอย่างไรเจนก็เป็นบุตรีคนเดียวของท่านพี่ฉัน อย่าได้ลืมความสำคัญข้อนี้ไปเสียล่ะ” ท่านเอิร์ลแห่งวอริคเตือนคามสำคัญของหลานสาว
อย่างไรหลานสาวของเขาก็เป็นเชื้อพระวงศ์มาตั้งแต่เกิด และภรรยาเขาสมควรให้เกียรติหลานสาวเขาอย่างเหมาะสม
“เจนเขาไม่ได้เคร่งครัดอะไรไม่ใช่เหรอคะ ดูจากวิธีการคบเพื่อนของเขา” รีแอนน์กลับไม่ยอมแพ้
“ขอโทษแทนภรรยาที่ไม่รู้จักมารยาทของอาด้วยนะ เจน” ท่านเอิร์ลแห่งวอริคพูดและกุมมือหลานสาวอย่างจริงใจ
รีแอนน์เห็นว่าสามีไม่เข้าข้างตัวเอง ก็ขอตัวไปดูลูกสาวคนโตที่ไม่สบาย จนต้องกลับมาจากโรงเรียนประจำ
“หวังว่าหลานจะเข้าใจรีแอนน์” ท่านเอิร์ลแห่งวอริคยังคงเป็นกังวล
“หลานขอตัวไปเยี่ยมริชาร์ดด้วยนะคะ ทางบ้านนำของฝากมาให้ริชาร์ดกับท่านอาแล้วใช่ไหมคะ” เจนถามให้แน่ใจอีกครั้ง
“แอนเดอสันทำงานของเขาได้ดีมาก และส่งของฝากมาให้ริชาร์ดอย่างสม่ำเสมอ” ท่านเอิร์ลแห่งวอริคบอกหลานสาว “ไปเถอะ ตามเอริกส์ไปเถอะ เขาจะนำทางหลานไปที่ห้องของริชาร์ดเอง”
“ขอพาเพื่อนของหลานไปด้วยนะคะ” เจนขออนุญาต
“ไปเถอะ เสร็จแล้วเราจะร่วมทานอาหารเที่ยงกัน แล้วคุยธุระของเราให้เสร็จ ก่อนหลานเดินทางไปดาฟรานช์” ท่านเอิร์ลแห่งวอริคออกปากอนุญาตแล้วก็โบกมือให้คนทั้งสองไป
อัสซิมเดินตามเจนไป เขารู้แล้วว่าเธอไม่ได้บังเอิญแวะทานอาหารระหว่างทาง แต่เป็นการมาทำธุระกับญาติมากกว่า ก่อนกระซิบถาม “คุยกันเป็นทางการอย่างนี้ตลอดเลยเหรอ”
“ท่านอาเป็นคนหนุ่มที่มีความเป็นชาตินิยมสูง ท่านหัวอนุรักษ์และฉันก็เห็นว่าไม่แปลกอะไร ถ้าจะอนุรักษ์ประเพณีไว้” เจนอธิบายเบาๆ แม้จะรู้ว่าพ่อบ้านจะได้ยินทุกคำพูดก็ตาม
**************************
สวัสดีค่ะ คุณผู้อ่านทุกท่าน
เอ๊ะ ตาฝาดหรือเปล่า...
ไม่หรอกค่ะ มาเร็วแบบนี้เพราะช่วงนี้โอกาสพิเศษๆ ค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนิยายนะคะ
ป.ล. ขอรับคำแนะนำจากผู้อ่านเพื่อนิยายเรื่องนี้นะคะ
เหตุอย่างที่บอกค่ะ เป็นเรื่องไม่ถนัดและพยายามหลีกเลี่ยงรายละเอียดของศาสนา
เนื่องจากเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ถ้ามีช่วงไหนอ่านแล้วรู้สึกขัดๆ ก็ขอคำแนะนำด้วยนะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
คุณ sai --- เดี๋ยวก็เย็นแล้วค่ะ เย๊นเย็น
พี่ตุ้งแช่ --- ไม่ยอมแน่อยู่แล้วค่า อิอิ
ป.ล.
- ใครที่ต้องการพาสจะเมลมาที่ plerngwaree@hotmail.com ก็ได้ค่ะ
- ติดตามข่าวสารต่างๆ ได้ที่ www.facebook.com/plerngwaree
- คนรักเฮีย "พาย" อย่าพลาดเฮีย "พาย" ปกใหม่กำลังจะวางแผงแล้วค่ะ
**********************************
eBooks ผลงานที่ผ่านมานะคะ
1. ด้วยหัวใจ...พันรัก (229 บาท / 9.99$)
- www.mebmarket.com/index.php?action=BookD...QiO3M6NDoiNDQ2NiI7fQ
- www.ebooks.in.th/ebook/13221/ด้วยหัวใจ...พันรัก
2. เราสามคน..หนทางเดียว (159บาท / 6.99$)
- www.mebmarket.com/index.php?action=BookD...QiO3M6NDoiNDQyNyI7fQ
- www.ebooks.in.th/ebook/13203/เราสามคน..หนทางเดียว
3. ตามตะวัน ณ จันทร์พันดาว (159฿ / 6.99$)
- www.mebmarket.com/index.php?action=BookD...QiO3M6NDoiNDQ2OSI7fQ
- www.ebooks.in.th/ebook/13231/ตามตะวัน_ณ_จันทร์พันดาว
4. แผนร้ายในทางรัก (139บาท / 5.99$)
- www.mebmarket.com/index.php?action=BookD...QiO3M6NDoiNDI2MyI7fQ
- www.ebooks.in.th/ebook/13179/แผนร้ายในทางรัก
ขอบคุณที่ติดตามนิยายนะคะ
เพลิงวารี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ส.ค. 2556, 08:45:01 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ส.ค. 2556, 08:45:01 น.
จำนวนการเข้าชม : 1314
| << 05 (ครึ่งแรก) | 06 (ครึ่งแรก) >> |
ตุ๊งแช่ 19 ส.ค. 2556, 09:02:07 น.
ตอนต้นเกริ่นว่าเป็นไข้ ไหงตอนกลางดูปกติล่ะ ตกลงป่วยไหมอ่ะ ท่านหญิงเจน
ตอนต้นเกริ่นว่าเป็นไข้ ไหงตอนกลางดูปกติล่ะ ตกลงป่วยไหมอ่ะ ท่านหญิงเจน
jink 19 ส.ค. 2556, 09:33:57 น.
แอบงง ว่ากระท่อมเก่าริมผาในตอนที่ 5 ครึ่งแรก กับโรงแรมที่พระเอก นางเอกนอนในตอน 5 ครึ่งหลังนี่เป็นที่เดียวกันใช่มั้ยคะ
แอบงง ว่ากระท่อมเก่าริมผาในตอนที่ 5 ครึ่งแรก กับโรงแรมที่พระเอก นางเอกนอนในตอน 5 ครึ่งหลังนี่เป็นที่เดียวกันใช่มั้ยคะ
konhin 19 ส.ค. 2556, 20:30:45 น.
คู่นี้ร้อนแรงเวลาใกล้ชิด แต่ใจห่างกันเป็นร้อยไมล์
คู่นี้ร้อนแรงเวลาใกล้ชิด แต่ใจห่างกันเป็นร้อยไมล์